De Barneveld Beleving

BArnEVELd BELEVIng

TOM & TINEKE DIErENSPECIAALZAAK

“Een stagiair kan een drijvende kracht zijn. Of worden.”

Hoewel het karakteristieke pand eruitziet alsof het al honderd jaar het gezicht vormt van het dorpsplein van Lunteren, blijkt het nieuwbouw. “Het staat er nog geen tien jaar”, lacht Tom Heebink. Samen met zijn partner Tineke is Tom eigenaar en naamgever van – en drijvende kracht áchter – Tom & Tineke dierenspeciaalzaak. Sinds een jaar of zeven is er – naast winkelkaketoe Tito – nóg zo’n drijvende kracht: medewerker Dennis Even (24).

“Hoe zorg je ervoor dat die klant met een tevreden gevoel én met de beste artikelen voor zijn dier naar huis gaat? Dat boeide mij heel erg, en dat vind je terug in het werken in een dierenspeciaalzaak.”

om en Tineke begonnen zo’n 24 jaar

tgeleden hun dierenspeciaalzaak op deze plek aan het dorpsplein, maar tot negen jaar geleden telde het winkelpand slechts zo’n 85 vierkante meter. Sinds de nieuwbouw in 2013 zijn dat er driehonderd. Tineke: “In die kleine winkel hadden we echt te weinig ruimte. Om grote artikelen als hondenmanden en kattenkrabpalen mooi uit te stallen, voor een grote aquariumafdeling, voor opslag, maar ook voor stagiaires. Daar hadden we nog nooit mee gewerkt. Totdat Dennis hier aan de balie stond met de vraag of hij stage mocht komen lopen. Toen werden we toch even voor het blok gezet…”

EvEn EEn DIngEtjE

Tom: “Dennis kwam hier al in de winkel sinds hij een klein jochie was. Om naar de vissen te kijken, voer te kopen of gewoon om wat te kletsen. Hij was altijd al dol op dieren en wij hadden niet anders gedacht dan dat hij dierverzorging zou gaan studeren. Toen hij bij ons kwam met die vraag, was dat best even een dingetje. We deden navraag bij Aeres Barneveld en hoorden dat wij ons dan als bedrijf eerst moesten kwalificeren als stagebedrijf en daar moesten we best wat voor doen. Vanwege het gebrek aan ruimte, en omdat wij alles gewoon het liefst zelf doen, hadden we ons nooit in verdiept in het werken met stagiaires. Maar omdat we Dennis zo’n leuk joch vonden, besloten we het te doen. Ik weet niet of we, als iemand anders het had gevraagd, de stap zouden hebben gezet om stagebedrijf te worden. Maar Dennis wilden we toch de kans geven.”

“Dennis heeft hier veel geleerd, maar wij hebben op onze beurt ook dingen van hem geleerd.”

nooIt MEER wEggEgAAn

Dennis kwam stagelopen, haalde zijn diploma, en is nooit meer weggegaan bij Tom en Tineke. “Ik wist van kleins af aan al dat ik ‘iets met dieren’ wilde gaan doen”, vertelt hij. “Toen ik een keer bij Aeres MBO Barneveld op een open dag was geweest, wist ik zeker dat ik daar naar school wilde. Ik heb nog even getwijfeld of ik paraveterinair wilde worden, maar ik merkte tijdens mijn opleiding, maar ook tijdens de verschillende stages die ik liep, dat ik met name ook het zakelijke deel van het werken met dieren heel leuk vind. Het contact met klanten, de verkoop, maar ook het nadenken over de indeling van een winkel.

Deze vogeltaarten maakt Tineke zelf.

Waar zet je artikelen neer zodat ze goed gezien en gekocht worden? Hoe licht je een klant zo goed mogelijk voor over voeding, huisvesting en het gedrag van zijn dier? Hoe zorg je ervoor dat die klant met een tevreden gevoel én met de beste artikelen voor zijn dier naar huis gaat? Dat boeide mij heel erg, en dat vind je terug in het werken in een dierenspeciaalzaak.”

“DoE MAAR!”

Toen Dennis met die ene vraag voor de balie stond, hadden Tom en Tineke al een jaar of zestien hun winkel. Ze wisten alles van dieren, ondernemen, verkoop, winkelindeling én van hard werken. “Wij waren – zijn – van die ondernemers die het liefst alles zelf doen”, lacht Tineke. “Een kenmerk dat veel ondernemers gemeen hebben is dat ze behoorlijk eigenwijs zijn; en ik durf best te zeggen dat dat voor ons ook geldt. Wanneer je dan opeens iemand aan het opleiden bent in je winkel merk je dat je soms anders tegen dingen aankijkt dan je stagiair. Dennis zat vol werklust en ideeën, en als hij dan bijvoorbeeld voorstelde om bepaalde artikelen in de winkel ergens anders neer te zetten, was ons antwoord eigenlijk standaard ‘nee’. Omdat we het nut niet inzagen van die andere plek, omdat klanten dan moesten zoeken en wij ook. Natuurlijk was dat niet altijd leuk voor Dennis, en we besloten om hem zijn gang te laten gaan. Toen bleek dat Dennis vaak gelijk had: als een bepaald assortiment een andere plaats kreeg, werd het beter verkocht. We kwamen erachter dat Dennis daar echt wel inzicht in had, en als hij nu voorstelt om iets te verplaatsen, dan zeggen we standaard: ‘Doe maar!’”

LEuk én nuttIg

Als we hem vragen wat hij het leukste aspect vindt van het werken in een dierenspeciaalzaak, vertelt Dennis: “Het complete plaatje. Het inrichten van de winkel en de schappen vind ik leuk, maar ook de verkoop en de omgang met klanten.” Tineke: “Wat dat betreft heeft Dennis echt wel een ontwikkeling doorgemaakt. Toen hij hier kwam was hij soms wat verlegen. Nu stapt hij zelfverzekerd op klanten af. Als je in een winkel werkt moet je een beetje trots zijn op jezelf en op wat je allemaal weet en kunt; zelfvertrouwen uitstralen. Dat heeft Dennis hier geleerd, maar wij hebben op onze beurt ook dingen van hem geleerd. Bijvoorbeeld dat het hartstikke leuk én nuttig is om stagebedrijf te zijn!” ♦