Urania diploma thesis
Afroditi Manolopoulou 2021
1
Urania: κατώφλι νέας αστικής συνθήκης ή προνεωτερική νοσταλγία;
Αφροδίτη Μανωλοπούλου επιβλέπουσα καθηγήτρια: Δήμητρα Κατσώτα
Πανεπιστήμιο Πατρών Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Μάρτιος 2021
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την καθηγήτριά μου Δήμητρα Κατσώτα για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ώστε να ξεκινήσω αυτό το προσωπικό σχεδιαστικό ταξίδι και για τα πολύτιμα σχόλιά της. Να ευχαριστήσω επίσης θερμά τα άτομα από το οικογενειακό μου περιβάλλον και τους φίλους που στάθηκαν στο πλάι μου και πίστεψαν στην πρότασή μου. Η βοήθειά τους ήταν πολύτιμη για
την
ολοκλήρωση
αυτού
του
πρότζεκτ.
6
Περιεχόμενα
6_______________________________ Περιγραφή
Εισαγωγή
9_______________________________Αφορμή 23______________________________Πρόθεση 63______________________________Πρόταση 117_____________________________Αντί- Θέση 124 ___________________________ Βιβλιογραφία
7
introduction
The cities we design and build are based on a model reproduced ad nauseum without being reevaluated in terms of the constantly varying human needs. At the same time contemporary architectural theory and practice is facing back towards the reuse, renovation or/and inspiration by past forms. Considering however how much our culture/society differs from the past, one would be intrigued about the reasons why we are nonetheless related and attracted to them. Beside the purely historic reasons, we're connected to these forms through the framework of (re) finding/ (re)forming/ (re)sculpting our identity - with a slight touch of nostalgia. Unquestionably the western culture' s subject feels the need to escape to something different: different conditions, civilizations, other eras, as a break from the everyday life. Tourist landscapes, vacation lands as well as the feeling one has returning home, stand as a cause for this project. In his way back to reality, man feels a distinct nostalgia -not only regarding the memories that simmer in his mind but mostly because of the all-encompassing feeling of something being constantly absent. Through the ordinary moments of the mundane everyday life emerge all the exceptional feelings, all the experiences one derives from the light and carefree attitude when rambling on the foreign landscapes or enjoying a siesta under the sun. Through this reverie comes the question how all these exceptional feelings can return back to the life we are living. How can everyday life in today's society be given a meaning again? Intention of this project is to become a threshold towards a new model of living. A threshold as a wishing passage to something different; material scenes, representative etc., opening new areas of action, thought and possibilities, questioning upon and rearranging the social reality. The design/planning suggests a model of living for the modern man and his need to getaway to other realities, invoking the senses of daydreaming, carelessness and freedom. An anthropocentric model, designed for humans, their dimensions and needs. The built environment manifests itself by being placed on the landscape and is viewed as a setting. A setting, a scenery that is coming to life through the movements and notations of the people inhabiting the settlement. The spaces and houses concern the way through which the everyday life itself is expressed, arranged, organized, regarding both its foundation and its various modalities. If something today is undoubtedly lost, that would be the mere sacramental nature of man and his/her social life, the poetic coloring of the interpretation of all, the world as aesthetic appearance. The lost interiority/sanctity returns to the forefront and begets worth again, through a kind of magic realism. The water, the repeated stairways, the various geographical levels and the consecutive ascents and descents, function as a gate towards the sacred world – the world beyond material reality.
6
Περιγραφή- Εισαγωγή
Οι πόλεις που σχεδιάζουμε και χτίζουμε είναι βασισμένες σε ένα πρότυπο που αναπαράγεται ad nauseam δίχως αυτό να επαναξιολογείται σε σχέση με τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες του ανθρώπου. Ταυτόχρονα η σύγχρονη αρχιτεκτονική θεωρία και πρακτική εξετάζοντας, μελετώντας την ιστορία στρέφεται συχνά στην επανάχρηση, ανακατασκευή ή και άντληση έμπνευσης από τις παρελθοντικές μορφές. Αν σκεφτεί κανείς βέβαια πόσο αποκλίνει η σημερινή κουλτούρα/κοινωνία απ’ τις παρελθοντικές, θα αναρωτηθεί για ποιους λόγους αυτές μας αφορούν, μας ελκύουν. Πέρα από τους καθαρά ιστορικούς λόγους, οι μορφές αυτές μας αφορούν στα πλαίσια της αναζήτηση μίας ταυτότητας -με μια ελαφριά διάθεση νοσταλγίας. Αδιαμφισβήτητα ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος νιώθει την ανάγκη να δραπετεύει προς κάτι άλλο: άλλες συνθήκες, άλλες εποχές, άλλους πολιτισμούς ως ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα. Αφορμή γι αυτό το πρότζεκτ αποτέλεσαν τα τοπία τουρισμού, οι τόποι διακοπών, αναψυχής καθώς και η αίσθηση που έχει κανείς κατά την επιστροφή του. Στο γυρισμό νιώθει κανείς μια ιδιαίτερη νοσταλγία, που δεν σχετίζεται απλώς με τις αναμνήσεις όσων πέρασαν, αλλά μάλλον με την ολική αίσθηση αυτού που είναι μονίμως απόν. Μέσα από τις κοινότυπες στιγμές της πεζής καθημερινότητας, διαφαίνονται όλα τα εξαιρετικά αισθήματα, όλα τα βιώματα, οι εμπειρίες που αποκομίζει κανείς από την ελαφριά διάθεση που έχει απολαμβάνοντας μια σιέστα κάτω απ’ τον ήλιο ή περιδιαβαίνοντας τα άγνωστα τοπία. Βλέποντας λοιπόν, μέσα από την ονειροπόληση, προκύπτει το ερώτημα και η επιθυμία πώς και αν μπορούν να ενταχθούν, να επιστρέψουν αυτά τα εξέχοντα βιώματα στη ζωή που ζούμε. Πώς μπορεί να επανανοηματοδοτηθεί η καθημερινή ζωή εντός της κοινότητας; Εισάγεται εδώ η πρόθεση της εργασίας να δημιουργήσει, να αποτελέσει ένα κατώφλι προς ένα νέο μοντέλο διαβίωσης. Ένα κατώφλι ως το εν δυνάμει πέρασμα προς κάτι άλλο· τόποι υλικοί, αναπαραστατικοί κτλ., που ανοίγουν νέα πεδία δράσης, σκέψης και ενδεχομενικοτήτων, που επερωτούν και αναδιατάσσουν την κοινωνική πραγματικότητα. Το σχεδιαστικό κομμάτι προτείνει ένα μοντέλο κατοίκησης για το σύγχρονο άνθρωπο της πόλης και την ανάγκη του να δραπετεύει προς μια άλλη πραγματικότητα/ καθημερινότητα, θέλοντας να επικαλεστεί αισθήματα ανεμελιάς, ξεγνοιασιάς και ελευθερίας. Πρόκειται για ένα μοντέλο με ανθρωποκεντρικό σύστημα σχεδίασης προσαρμοσμένο στην ανθρώπινη κλίμακα. Το κτιστό περιβάλλον τοποθετείται ως ένα πλαίσιο, αντιμετωπίζεται ως ένα σκηνικό, όπου θα έρθει στη ζωή μέσα από τις κινήσεις των ανθρώπων που το κατοικούν. Οι χώροι και οι κατοικίες αφορούν τον τρόπο με τον οποίο τίθεται, εκφράζεται, και οργανώνεται η ίδια η καθημερινή ζωή τόσο στη βάση όσο και στις διάφορες τροπικότητές της. Αν κάτι αδιαμφισβήτητα έχει σήμερα χαθεί αυτό θα ήταν η πιο μυστηριακή φύση του ανθρώπου και της κοινωνικής ζωής του, η ποιητική απόχρωση της ερμηνείας των πραγμάτων, ο κόσμος σαν αισθητική φαινομενικότητα. Η χαμένη εσωτερικότητα/ ιερότητα επανέρχεται στο προσκήνιο και αξιώνεται ξανά, μέσω ενός μαγικού ρεαλισμού. Το νερό, οι επαναλαμβανόμενες σκάλες, τα διάφορα γεωγραφικά επίπεδα και οι αλλεπάλληλες αναβάσεις και καταβάσεις λειτουργούν σαν μία δίοδο προς τον ιερό κόσμο – τον κόσμο πέρα από την υλική πραγματικότητα.
7
αφ ο ρ μ η
10
11
12
13
14
15
Μέσα από τις κοινότυπες στιγμές της πεζής καθημερινότητας, διαφαίνονται όλα τα εξαιρετικά αισθήματα, όλα τα βιώματα, οι εμπειρίες που αποκομίζει κανείς από την ελαφριά διάθεση που έχει περιδιαβαίνοντας τα άγνωστα τοπία.
16
17
18
“Ύλη της νοσταλγίας: ό,τι θυμόμαστε, ό,τι ζήσαμε, ό,τι νομίζουμε πως θυμόμαστε, ό,τι έχουμε ανάγκη, τόσο που να το ζούμε ξανά και ξανά. Ένα συνεχές.“
Αρχιπέλαγος: Η ύλη της νοσταλγίας, απόσπασμα από τη σειρά κειμένων για την ελληνική συμμετοχή στην 10η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία
19
20
21
π ρο θ εση
Τόποι υλικοί, αναπαραστατικοί, που ανοίγουν νέα πεδία δράσης, σκέψης και ενδεχομενικοτήτων, που επερωτούν και αναδιατάσσουν την κοινωνική πραγματικότητα.
24
25
26
Το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εντάσσεται αποτελεί ένα μεσογειακό τοπίο. Ο επισκέπτης/ εν δυνάμει κάτοικος του οικισμού που καταφθάνει από την κοντινότερη πόλη αφήνει το όχημά του εκτός των “διάτρητων” ορίων λαμβάνοντας μια πρώτη εικόνα από το εσωτερικό. Οι βασικοί άξονες κίνησης, κυκλοφορίας και δραστηριότητας του ανθρώπου στο εσωτερικό του οικισμού ορίζονται, καθορίζονται, συμπληρώνονται από τις υψομετρικές του εδάφους και το σύστημα ροής του νερού.
27
Το σχεδιαστικό κομμάτι προτείνει ένα μοντέλο κατοίκησης για το σύγχρονο άνθρωπο της πόλης και την ανάγκη του να δραπετεύει προς μια άλλη πραγματικότητα/ καθημερινότητα, θέλοντας να επικαλεστεί αισθήματα ανεμελιάς, ξεγνοιασιάς κι ελευθερίας.
28
29
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ενδεικτικο τοπογραφικο
30
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
σχεση με περιβαλλον 31
διαγραμμα ροησ νερου
32
33
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
διαχωρισμοσ τοπογραφικου σε ζωνεσ
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION διασπαση ζωνων σε τετραγωνα
34
π ρ ο σ θ ή ζώνες κ η σδιασπώνται υ ν τ ρ ι β α νσε ι ώτετράγωνα ν, τοπιακών οι οριζόντιες αντικειμένων, χωρων επεξερασιασ νερου
35
36
37
διαγραμμα αναβασησ
38
τετράγωνα κατοικιών
κοινοτικοί χώροι κεντρική πλατεία
προσθηκη χωρων αναβασησ, βασικων χαραξεων και ογκων 39
Σχεδίαση του τοπογραφικού από πάνω προς τα κάτω- από την αρχή της ροής [του νερού] μέχρι το τέλος: - Δεξαμενές, επεξεργασία νερού [έντονη ροή] - Σταυρός, ψηλότερο σημείο, ανάβαση μετά την ανάβαση, ιερότητα, χώρος παρατήρησης - Κατοικίες, τετράγωνα- γειτονιές με ακάλυπτους χώρους ενοποίησης- συνάντησης- συνάθροισης - Κοινοί Χώροι - Κεντρική πλατεία και δευτερεύουσες - Σκάλες ανάβασης, καθοδήγηση του χρήστη και της θέας του - Θέατρο/ χώρος συνάντησης- συνάθροισης - Τοπιακά αντικείμενα, γλυπτικές συνθέσεις στους κοινούς χώρους του οικισμού, σύνδεση με τη φύση - Σιντριβάνι/ τελική δεξαμενή νερού – τέλος 40
δεξαμενεσ, επεξεργασια νερου 41
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
κατοψη
κατοψη οροφησ
ΤΟΜΗ 0
1
5M
οψη
42 0
1
5M
0
1
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION κατοψη οροφησ
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION οψη
43
χωροσ παρατηρησησ, υψηλοτερο σημειο 44
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
κατοψη οροφου
0
1
κατοψη ισογειου
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION ΤΟΜΗ
45 0
1
5M
ΤΥΠΟΣ Ε ΤΥΠΟΣ Δ
ΤΥΠΟΣ Γ
ΤΥΠΟΣ B
ΤΥΠΟΣ Α
46
τύπος Δ κουζίνα
τύπος Β κρεβάτι
Ε
τύπος Ε σαλόνι
τύπος Γ πύργος
ταράτσα προς χρήση
τύπος Α λουτρό
υπερυψωμένος όροφος
φεγγίτες, καμινάδες
υπερυψωμένος όροφος
βασικεσ συνδεσεισ τυπολογιων 47
ενδεικτικο τετραγωνο α ζωνησ
48
Συνεχίζοντας την κατάβαση, από τις δεξαμενές, συναντά κανείς τα συμπλέγματα κατοικιών, όπου με τις συνδέσεις τους καθορίζουν τις μορφολογικές συνέχειες και ασυνέχειες, τις γειτονιές, τα πλατώματα και τους χώρους συνάθροισης και συνάντησης, καταλήγοντας εντέλει στο κέντρο του οικισμού και τους κύριους χώρους της κοινότητας.
49
Σκάλες ανάβασης και δρόμοι λαβυρινθώδεις ή μη καθοδηγούν τον χρήστη και διαμορφώνουν θεάσεις και προοπτικές. 50
κατοψη
οψη
51
τοποθετηση σε τοπιο 52
53
Η κατάβαση καταλήγει σε μια κυκλική δεξαμενή στάσιμου νερού και αποτελεί το τελευταίο αντικείμενο που συναντά κανείς.
54
55
56
Αντικείμενο ενδιαφέροντος αποτέλεσε ο τρόπος με τον οποίο ο σχεδιασμός επηρεάζει, οργανώνει και οριοθετεί τις ανθρώπινες συμπεριφορές, κινήσεις– στάσεις και προτρέπει ή αποτρέπει την έκφραση, τη συνάντηση, τη συνάθροιση κ.ο.κ. [notations].
57
58
Ο Lefebvre χρησιμοποιεί την έννοια “στιγμές” προκειμένου να ερμηνεύσει τις εφήμερες, αλλά αποφασιστικές αισθήσεις [απόλαυση, αηδία, έκπληξη, τρόμο] που αποκαλύπτουν την ολότητα των πιθανοτήτων που περιέχονται στην καθημερινή εμπειρία. Αυτές οι στιγμές είναι ουσιαστικές για την ανάπτυξη των ατομικών και συλλογικών συνειδήσεων και την εκτροπή τους προς μία κατεύθυνση μακριά από τις ιδεολογικές ψευδαισθήσεις που μεταμφιέζουν την πραγματική ζωή και που, ταυτόχρονα, βασίζονται σε αυτήν. Lefebvre, 1991
59
60
61
π ροτα ση
Επιστρέφοντας στα αρχικά ερωτήματα ως προς τον τρόπο που χτίζουμε και κατοικούμε τις πόλεις μας παρατηρούμε πως συνεχίζουμε να σχεδιάζουμε τις πόλεις του μέλλοντος με έναν τρόπο που κάνει τη ζωή μας όλο και λιγότερο ανθρώπινη (αν λάβουμε υπόψη μας ότι όλα σχεδιάζονται π.χ. για τις μηχανές). Αν εστιάσουμε, για παράδειγμα, στην μικρότερη κλίμακα της κατοικίας γνωρίζουμε πως η μέση κατοικία, για να θεωρείται ως τέτοια, πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένες, δεδομένες λειτουργίες, αυτή του λουτρού, της κουζίνας, της κρεβατοκάμαρας και του σαλονιού. Πώς εκτυλίσσεται το βίωμα μέσω της οργάνωσης του σπιτιού αυτή τη στιγμή και πως θα μπορούσε να μεταλλαχθεί; Πως μπορούμε να επανερμηνεύσουμε τις ανάγκες μας και τον τρόπο με τον οποίο κατοικούμε; Πώς μπορούμε να πειραματιστούμε επί του τρόπου με τον οποίο βιώνεται αυτό το σκηνικό;
64
Στις πέντε τυπολογίες που ακολουθούν κύριος στόχος είναι ακριβώς αυτός ο πειραματισμός. Κάθε κατοικία είναι μια ωδή σε μια συγκεκριμένη καθημερινή λειτουργία / ανάγκη / χρήση. Το βασικό χώρο λαμβάνει το μοντέλο κατοικίας το οποίο περιλαμβάνει όλες τις χρήσεις, λειτουργίες, κινήσεις του εκάστοτε χώρου .
65
"Το κτίριο αντιμετωπίζεται σαν καταναλωτικό προϊόν, υπακούοντας σε επίπλαστες ή προκατασκευασμένες ανάγκες με περιορισμένη διάρκεια ζωής. […] Οταν η κατοικία παρουσιάζεται περισσότερο ως «αισθητικό αντικείμενο» και εργαλείο αυτοπροβολής παρά ως χώρος ζωής, τότε χάνεται κάτι πολύ σημαντικό, η «συνέχεια της ζωής». Χάνεται η σημαντική εκείνη βιωματική διάσταση του χώρου, η διάσταση, δηλαδή, του χρόνου! […] ακυρώνεται μ' άλλα λόγια η αμφίδρομη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ' ένα ιστορικό γεγονός και στο χώρο. Γιατί ο χώρος δεν μπορεί να «εξηγηθεί» μόνο με όρους ενός ψυχρού ορθολογισμού, αλλά όταν ανοίγεται πέρα απ' αυτόν το πεδίο του ονείρου και της φαντασίας." Τ. Παπαϊωάννου"Το σπίτι ως «δοχείο ζωής»"
66
FIND A HOME .
67
68
the bath
69
b a t h ΤΥΠΟΣ Α: λ ο υ τ ρ ό αριθμός κατοίκων: 1- 2 κατοικία με λουτρό και πισίνα "παράσιτο", δύναται να εφαρμόσει σε οροφές κατοικιών Α, Δ 60 τ.μ. 11 μ. x 8,5 μ. μέγιστο εσωτερικό ύψος μ. επιφάνειες προς σύνδεση με κτίσματα 3
71
Β
Α
Α'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β'
ΚΑΤΟΨΗ
ΤΟΜΗ Α-Α' 1
5M
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN A 72
73
ED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
74
UTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΚΑΤΟΨΗ ΔΩΜΑΤΟΣ
0
1
5M
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VE
ΤΟΜΗ Β-Β'
Η πρώτη κατοικία αφορά το λουτρό, η οργάνωση της κάτοψης γίνεται γύρω του με μεγάλα ανοίγματα να ενοποιούν και να οδηγούν προς τους επιμέρους χώρους. Το κέντρο της κατοικίας είναι το δωμάτιο με το άφθονο νερό που κυλά.
75
76
the bed
77
b e d ΤΥΠΟΣ B: κ ρ ε β ά τ ι αριθμός ενοίκων: 1- 2 κατοικία δύο επιπέδων με κλίμακα- lounge area και κρεβατοκάμαρα δυνατότητα να πατήσουν σε τμήμα της κατοικίες Α, Ε 73 τ.μ. 11 μ. x 7 μ. μέγιστο εσωτερικό ύψος μ. επιφάνειες προς σύνδεση με κτίσματα 4
79
80
Α
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Α'
Β'
ΚΑΤΟΨΗ ισογειου
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΤΟΜΗ Β-Β'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VER
CED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β
81
ODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΚΑΤΟΨΗ οροφου
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΤΟΜΗ Α-Α'
82
0
1
5M
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΚΑΤΟΨΗ ΔΩΜΑΤΟΣ
PRODUCED BY AN AUTODESK STU
83
Ο κύριος χώρος οργανώνεται με την προσθήκη κλίμακας- καθιστικού ανυψώνοντας την κρεβατοκάμαρα. Το κρεβάτι, έτσι, μοιάζει τοποθετημένο σε βάθρο, σαν να πρόκειται για την έκθεσή του. Παραλαμβάνει ταυτόχρονα στο κάτω μέρος του όλες τις λειτουργίες της κατοικίας, με αποτέλεσμα να χωροποιείται, γίνεται αρχιτεκτονικός χώρος.
84
86
the tower
87
T o w e r ΤΥΠΟΣ Γ: π ύ ρ γ ο ς αριθμός ενοίκων: 1- 6 κατοικία 3-4 επιπέδων με κλιμακοστάσιο που διαχωρίζει το εσωτερικό στους κύριους χώρους, πρόσβαση στην ταράτσα 90 τ.μ. 7 μ. x 6 μ. μέγιστο εσωτερικό ύψος 12,5 μ. επιφάνειες προς σύνδεση με κτίσματα 2
89
90
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Α
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Α' Α
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Α'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β'
+1
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β'
91
ΚΑΤΟΨΗ ισογειου
Β'
+2
Α'
Α
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β
Β
Β
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β
Α'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Α
+5
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
+4
Β'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Α'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Α
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β'
92
Β'
+3
Α' Α
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β
Β
93
Στον πύργο, δεν υπάρχει ένας χώρος, ο χώρος κατακερματίζεται. Στο επίκεντρο βρίσκεται η κίνηση. Πολλαπλές κλίμακες ορίζουν λαβυρινθώδεις διαδρομές και περάσματα προς τους επιμέρους χώρους. Βασικός άξονας, η κίνηση προς τα πάνω, η ανάβαση.
94
ODESK STUDENT VERSION
PRODUCED PRODUCED BY AN BYAUTODESK AN AUTODESK STUDENT STUDENT VERSION VERSION
ΚΑΤΟΨΗ ΔΩΜΑΤΟΣ
ΤΟΜΗ Α-Α', Β-Β'
95 0
1
5M
96
the kitchen
97
Kitchen ΤΥΠΟΣ Δ: κ ο υ ζ ί ν α αριθμός ενοίκων: 1- 5 κατοικία με χώρο διημέρευσης εννιαίο με κουζίνα και αυλή προσφέρει ταράτσα προς κάλυψη από κατοικίες Α, Ε και κοινή βεράντα 120 τ.μ. 12 μ. x 10 μ. μέγιστο εσωτερικό ύψος 3,8 μ. επιφάνειες προς σύνδεση με κτίσματα 3
99
Α
Α'
β
β'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΚΑΤΟΨΗ PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
100
ΤΟΜΗ Α-Α'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Πρόκειται για μια σκηνοθεσία δωματίου, για μια οργάνωση όλων των λειτουργιών που συνδέονται με τη διαδικασία της προπαρασκευής και πρόσληψης του γεύματος από τον αίθριο κήπο, την αποθήκευση πρώτων υλών στις διαδικασίες αναμονής, παρασκευής και πρόσληψης του γεύματος.
101
102
TODESK STUDENT VERSION
ΚΑΤΟΨΗ ΔΩΜΑΤΟΣ
PRODUCED BY AN AUTODESK STU PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT V
D BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΤΟΜΗ β-β'
103
0
1
5M
104
105
106
the living room
107
living room ΤΥΠΟΣ Ε: σ α λ ό ν ι αριθμός ενοίκων: 1- 5 διώροφη κατοικία με κεντρικό χώρο διημέρευσης με τζάκι, αυλή και μπαλκόνι δυνατότητα να πατήσει η πρόβολος σε κατοικίες B, Δ 140 τ.μ. 10 μ. x 10 μ. μέγιστο εσωτερικό ύψος 6 μ. επιφάνειες προς σύνδεση με κτίσματα 4
109
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Α
Α'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION ΚΑΤΟΨΗ ισογειου
Β'
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΤΟΜΗ Α-Α'
110
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β
Ο κύριος χώρος, ο μεγαλύτερος χώρος, ο χώρος που ενοποιεί, το σαλόνι έχει πάψει να μας αφορά όπως μας αφορούσε παλαιότερα. Ο περιποιημένος αυτός χώρος, που έμοιαζε με βιτρίνα, (η σάλα) άνοιγε σε ιδιαίτερες περιστάσεις, προσδίδοντας έτσι μια ξεχωριστή ιερότητα στο χώρο. Στόχος είναι να επανενεργοποιηθεί – να αποκτήσει ενεργό ρόλο, εξωστρεφή. Όλοι οι χώροι προσαρμόζονται δίπλα του, πάνω του, προς τα έξω, προς πάνω. Αλλά αποτελεί σημείο αναφοράς, κεντρικό χώρο διημέρευσης. 111
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
Β
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΚΑΤΟΨΗ ισογειου
PRODUCED BY AN AUTODESK STUDENT VERSION
ΤΟΜΗ β-β'
Β'
112 0
1
5M
ΚΑΤΟΨΗ ΔΩΜΑΤΟΣ
113
114
115
αντι
θεση
118
Ο αστικός βιομηχανικός πολιτισμός, μέσα από όλες τις πολύπλευρες ελικοειδείς διαδρομές και κατακτήσεις του στο μοντέρνο δυτικό κόσμο, καταλήγει να μοιάζει, όχι βέβαια δίχως θλίψη, σαν την μόνη αναντίρρητα πραγματική πραγματικότητα, ικανοποιώντας αρχές και σκοπούς όπως η λειτουργικότητα, η πρόοδος, η προσαρμοστικότητα, το βόλεμα, κ.ά. Ωστόσο σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, ο άνθρωπος φαίνεται να έχει χάσει τον εαυτό του μέσα στα πράγματα, να έχει γίνει ο ίδιος ένα με τα πράγματα, να έχει γίνει πράγμα, και κάθε λογής εσωτερικότητα, που τιμούσε και τιμά στους προγόνους του και σε πολιτισμούς αρχαιότερων χρόνων, έχει αποϊεροποιηθεί. Ζήτηση – προσφορά, παραγωγή – κατανάλωση: οι ίδιες οι πόλεις που κατοικεί ο σύγχρονος άνθρωπος φαίνεται να ικανοποιούν περισσότερο τις ανάγκες των μηχανών του παρά τις δικές του. Το τέλος του αστικού πολιτισμού όπως τον γνωρίζουμε ίσως είναι ακόμα μακριά, το ζήτημα όμως που προκύπτει είναι το εξής: πώς ο άνθρωπος θα βρει – ή θα ξαναβρεί – τη χαμένη του ιερότητα εντός του κοινωνικού του βίου, όχι μέσα από τη δράση, μα μέσα από τον ίδιο βίο.
119
Στους αντίποδες του σύγχρονου αστικού μοντέλου ζωής βρίσκεται η ανθρωποποιημένη πόλη, με μέτρο, όριο, και σημεία απόφασης τον άνθρωπο. Βασική διαφορά τους αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο τίθεται, εκφράζεται, και οργανώνεται η ίδια η καθημερινή ζωή τόσο στη βάση όσο και στις διάφορες τροπικότητές της. Αν κάτι αδιαμφισβήτητα έχει σήμερα χαθεί αυτό θα ήταν η πιο μυστηριακή φύση του ανθρώπου και της κοινωνικής ζωής του, η ποιητική απόχρωση της ερμηνείας των πραγμάτων, ο κόσμος σαν αισθητική φαινομενικότητα. Η χαμένη εσωτερικότητα/ιερότητα επανέρχεται στο προσκήνιο και αξιώνεται ξανά, μέσω ενός μαγικού ρεαλισμού. Το νερό, οι επαναλαμβανόμενες σκάλες, τα διάφορα γεωγραφικά επίπεδα και οι αλλεπάλληλες αναβάσεις και καταβάσεις λειτουργούν σαν μία δίοδο προς τον ιερό κόσμο – τον κόσμο πέρα από την υλική πραγματικότητα.
120
121
122
123
β ι β λ ι ο γ ρ α φ ι α [κ ε ί με να που α ποτέ λε σ αν αν τ ι κ ε ί μ ε να έ μ π ν ε υσ ης , α φο ρ μ ής , μ ε λ έ τ ης ]
Βιβλία Anderson, B., Φαντασιακές Κοινότητες: στοχασμοί για τις απαρχές και τη διάδοση του εθνικισμού, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 1997 Arendt, H., Η Αθρώπινη Κατάσταση, εκδ. Γνώση, Αθήνα, 1986 Asger, J., Περί Μορφής, εκδ. Νησίδες, Αθήνα, 2002 Bataille, G., Η Εσωτερική Εμπειρία, εκδ. Ίνδικτος, Αθήνα, 2013 Baudelaire, C., Τεχνητοί Παράδεισοι, εκδ. Εστία, Αθήνα, 1986 Boyer, C., The City of Collective Memory: its historical imagery and architectural entertainments, MIT Press, Massa-chusetts, 1996 Debord, G., Η κοινωνία του Θεάματος, εκδ. ∆ιεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 2000 Deleuze, G., Guattari, F., Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια: 1 ο αντι-Οιδίπους, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 2016 Foucault, M., Ετεροτοπίες και άλλα Κείμενα: οι άλλοι χώροι, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 2012 Freud, S., Το Ανοίκειο, εκδ. Ελληνική παιδεία, Αθήνα, 2017 Heidegger, M., Επιστολή για τον Ανθρωπισμό, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 2006 Heidegger, M., Κτίζειν, Κατοικείν, Σκέπτεσυαι, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 2008 Heidegger, M., Ποιητικά Κατοικεί ο Άνθρωπος, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 2008 Hobsbawm, Ε., Ranger, Τ., Η Επινόηση της Παράδοσης, εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα, 2004 Ingold, Τ., η Αντίληψη του Περιβάλλοντος: δοκίμια για τη διαβίωση, την κατοίκηση και τις δεξιότητες, εκδ. Αλε-ξάνδρεια, Αθήνα, 2016 Lefebvre, H., The Production of Space, εκδ. John Wiley and Sons Ltd, Οξφόρδη, 1992 Lefebvre, H., Το δικαίωμα στην Πόλη, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα, 1977 MacCannell, D., The Ethics of Sightseeing, εκδ. University of California Press, California, 2012 Malraux, A., Το Φανταστικό Μουσείο, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 2007 McCannell, D., The Tourist: A New Theory of the Leisure Class, Schocken Books Inc., New York, 1976 Meleau-Ponty, M., Η Αμφιβολία του Σεζάν: το μάτι και το πνεύμα, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 1991 Meleau-Ponty, M., Φαινομενολογία της Αντίληψης, εκδ. Νήσος, Αθήνα, 2016 Perec, G., Ζωή: οδηγίες χρήσεως, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα, 1991 Rossi, A., Η Αρχιτεκτονική της Πόλης, εκδ. University studiopress, Θεσσαλονίκη, 1991 Weil, S., Το Πρόσωπο και το Ιερό, εκδ. Πόλις, Αθήνα, 2018 Yates., A. F., Η Τέχνη της Μνήμης, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2014 Αξελός, Κ., Προς την πλανητική σκέψη, εκδ. Εστία, Αθήνα, 1996 Αξελός, Κ., Το Παιχνίδι του Κόσμου, εκδ. Εστία, Αθήνα, 2018 Γιαλουρή, Ε. (επιμ.), Υλικός Πολιτισμός: η ανθρωπολογία στη χώρα των πραγμάτων, εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2012 Δοξιάδης, Κ., Κείμενα, Σχέδια, Οικισμοί, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα, 2006 Δημητριακάκη, Ά., Τέχνη και Παγκοσμιοποίηση, εκδ. Εστία, Αθήνα, 2013 Λέφας, Π., Siebel., W., Binde, J., Αύριο οι Πόλεις, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 2003 Μεταξάς, Α-Ι. Δ., Η Ρητορική των Ερειπίων, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα, 2006 Σαρηγιάννης, Γ., Η Πρωταρχική Αστικοποίηση, εκδ. Δωδώνη, Αθήνα, 1993 Χαϊδοπούλου-Βρυχέα, Μ., Για τη Σημασία της Καθημερινότητας, εκδ. Νήσος, Αθήνα, 2013
Άρθρα Papadopoulos L., Constantopoulos E., Kotzia K., and Filoxenidou K.. (επιμ.), «Το Αιγαίο: μια διάσπαρτη πόλη», 2006 Merton, R. K., «The Self-Fulfilling Prophecy», The Antioch Review, 8:2, Καλοκαίρι 1948, σσ. 193-210 Mayer, Μ. (2009) The ‘Right to the City’ in the context of shifting mottos of urban social movements. City, 13(2-3), 362-374.
124
Ιστοσελίδες Παπαϊωάννου, Τ., «Τοπίο εγκώμιον», GreekArchitects, 2006, [http://www.greekarchitects.gr], πρόσβαση Ιούλιος 2020 Παπαϊωάννου, Τ., «Ελληνικότητα και αρχιτεκτονική», GreekArchitects, 2006, [http://www.greekarchitects. gr], πρόσβαση Ιούλιος 2020 Παπαϊωάννου, Τ., «Χτίζοντας τον... ουρανό», GreekArchitects, 2006, [https://www.greekarchitects.gr], πρόσβαση Μάρτιος 2021 Παπαϊωάννου, Τ., «Βίοι παράλληλοι και αντίστροφοι», GreekArchitects, 2006, [https://www. greekarchitects.gr], πρόσβαση Μάρτιος 2021 Παπαϊωάννου, Τ., «Το σπίτι ως «δοχείο ζωής»», GreekArchitects, 2006, [https://www.greekarchitects.gr], πρόσβαση Μάρτιος 2021 Παπαϊωάννου, Τ., «Τα υποβλητικά τοπία των βράχων», GreekArchitects, 2006, [https://www. greekarchitects.gr], πρόσβαση Μάρτιος 2021 Παπαϊωάννου, Τ., «Ο ΒΙΟΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΕΙΝΑΙ ΗΜΙΥΠΑΙΘΡΙΟΣ», GreekArchitects, 2006, [https://www. greekarchitects.gr], πρόσβαση Μάρτιος 2021 Σταυρίδης, Σ., «Προς μια ανθρωπολογία του κατωφλιού», [http://pandemos.panteion.gr/index.php?op=reco rd&lang=el&pid=iid:1191], πρόσβαση Μάρτιος 2020
Εργασίες Κούτλα, Β., «Ύπαρξη | Κατοίκηση μια διαλεκτική του ορίου», ερευνητική εργασία, σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π., Αθήνα, 2012 Λαβράνου, Ε., «Ταξίδι στη γραμμική πόλη της Μεσογείου: η αστικοποίηση - ο τουρισμός - το ελληνικό παράδειγμα» ερευνητική εργασία, σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, 2017 Χαϊδοπούλου- Βρυχέα, Μ., «Η υπεράσπιση του βιωμένου χώρου: Καθημερινότητα και κοινωνικά κινήματα πόλης/περιφέρειας», [https://aoratespoleis.files.wordpress.com/2016/02/02_chaidopoulou-vrichea], πρόσβαση Μάρτιος 2021
125
128