ΟΧΙ Τ
στον TAP στο LNG
& σε κάθε λογής ενεργειακή επένδυση
α ευρωπαϊκά κράτη, λόγω του Ουκρανικού ζητήματος, το τελευταίο διάστημα σχεδίαζαν να κινηθούν προς μια ενεργειακή ένωση. Μέσω αυτής θα προσπαθούσαν να εκπληρώσουν ταυτόχρονα πολλούς ετερόκλητους στόχους: αυτάρκεια, ενεργειακή σταθερότητα, ανταγωνιστικές τιμές, αλλά και περιβαλλοντική ευσυνειδησία. Επιπλέον, διακήρυτταν ότι θα ωθούσαν τη μεγαλύτερη σύζευξη της ενεργειακής τεχνολογίας με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) και την εφαρμογή αυστηρότερων μέτρων για την περιβαλλοντολογική ασφάλεια και ανάπτυξη. Αυτό όμως που oυσιαστικά επιζητούσαν ήταν να αποκτήσουν τον ενεργειακό έλεγχο, χωρίς να παρεμποδίζονται από «προβληματικές» χώρες όπως είναι η Ελλάδα και η Ουκρανία
Παράλληλα με αυτά τα σχέδια, εδώ και καιρό προωθείται μια ακόμα ευρύτερη συμφωνία, μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (Transatlantic Trade and Investment Partnership), η περίφημη TTIP. Ειδικότερα, η TTIP επιδιώκει να εντάξει στο πλαίσιό της μέλη (όπως οι χώρες της ΕΕ) χωρίς αυτά να μπορούν να αρνηθούν τους όρους που αυτή θα θέτει. Κλειδί γι' αυτό θα είναι η πρόβλεψη για ένα σύστημα Επίλυσης διαφορών μεταξύ Επενδυτή και Κράτους (ISDS),
με το οποίο οι εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν αγωγές για αποζημιώσεις κατά της χώρας υποδοχής επενδύσεων ακόμα και αν δεν έχουν συνάψει σύμβαση με την κυβέρνησή της. Βασικό μέσο πίεσης των εταιρειών είναι οι προστατευτικές ρήτρες επί των επενδύσεων και τα ιδιαίτερα «δικαιώματα» των επενδυτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αγωγή της σουηδικής εταιρείας ενέργειας Vattenfall κατά της γερμανικής κυβέρνησης, για 3,7 δισ. Ευρώ, λόγω της απόφασης της χώρας να καταργήσει σταδιακά την πυρηνική ενέργεια μετά το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα. Επιπλέον, οι μεγάλες επιχειρήσεις θα έχουν το δικαίωμα να καταπατούν τα ήδη πετσοκομμένα εργασιακά δικαιώματα, θεωρώντας τα “κωλύματα”. Ακόμα, περιλαμβάνει την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και μέτρα που πλήττουν βάναυσα την ασφάλεια τροφίμων (π.χ. θα ελευθερώσει τις εισαγωγές κρέατος βοοειδών μεγαλωμένων με ορμόνες, πουλερικών απολυμασμένων με χλώριο γενετικά μεταλλαγμένων φυτών και τροφών όπως είναι οι διάφορες ποικιλίες μεταλλαγμένου καλαμποκιού και σόγιας).
Στα πλαίσια αυτά η Διατλαντική συμφωνία Ελεύθερου εμπορίου, περιλαμβάνει και το σπάσιμο του εμπορικού εμπάργκο για τις εταιρίες που διαχειρίζονται και προωθούν την ενέργεια, καθώς και για εταιρίες τηλεπικοινωνιών. Επομένως, τόσο η Ενεργειακή Ένωση όσο και η Διατλαντική συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου, αποτελούν (ή αποτελούσαν) τα δύο μελλοντικά σχέδια των καπιταλιστών, προκειμένου να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της παγκόσμιας ενεργειακής οικονομίας.