BIBLIOTECA A2. Decembro 2012
Escola Unitaria de Vide. As Neves.
CELSO EMILIO
FERREIRO
A T E O
P
1912/1979 Este ano 2012 cúmprense 100 anos da morte de Celso Emilo Ferreiro, poeta celanovés exponente dunha poesía social e políticamente comprometida con Galicia e a súa fala. É o poeta civil, a voz do pobo que cos seus versos guiará e inspirará a autores posteriores .
RecitandoC elsoemiliO
DEITADO FRENTE AO MAR Lingua proletaria do meu pobo, Eu fáloa porque si, porque me gosta, porque me peta e quero e dame a gaña; porque me sai de dentro, alá do fondo dunha tristura aceda que me abrangue ao ver tantos patufos desleigados, pequenos mequetrefes sin raíces que ao pór a garabata xa nan saben afirmarse no amor dos devanceiros, falar a fala nai, a fala dos avós que temos mortos, e ser, co rostro erguido, mariñeiros, labregos da lingoaxe, remo i arado, proa e rella sempre. Eu fáloa porque sí, porque me gosta e quero estar cos meus, coa xente miña, perto dos homes bos que sofren longo unha historia contada noutra lingoa. Non falo pra os soberbios, non falo pra os ruíns e poderosos, non falo pra os finchados, non falo pra os valeiros, non falo pra os estúpidos, que falo pra os que agoantan rexamente mentiras e inxusticias de cotío; pra os que súan e choran un pranto cotidián de bolboretas, de lume e vento sobre os ollos núos. Eu non podo arredar as miñas verbas de tódolos que sofren neste mundo. E ti vives no mundo, terra miña, berce da miña estirpe, Galicia, dóce mágoa das Españas, deitada rente ao mar, ise camiño...
de 20 12 ro
ec em b
de d 12
nto e v n u n e t n a e t v o o t n ven Cela n u a ov nte n a a ñ l i r e C pele n e o t v n e e i va un v e u q nto e v nto n e u v e s qu i a m ue q o t ón n c e n v o r n u s so o o d m a i l l e e un t o polos te son ro nd i a e g t s n i u r f et e v a r con g
Todo o meu ser está ligado á terra, sábeme a terra todo na memoria, terra o camiño, terra a miña historia, terra esta voz que no deserto berra
R
O vel
O ili
Editorial Unitariadevide
em so el oC nd ita ec
lo can taba unha lembr anza O mo zo c a ntaba unha esper anza O nen o can taba unha louba n za Pobo meu, pois q ue ca n
tas, é rguet
e e an da