Aldus Boek Compagnie
Najaar 2017
Verhalen en poëzie van hoop, troost en ontroering Vol trots presenteert Aldus Boek Compagnie haar derde aanbiedingscatalogus, die veelzijdiger en rijker gevuld is dan onze eerdere catalogi. Met onze najaarsaanbieding 2 0 1 7 hopen wij de lezer en de boekhandel te verrassen met niet voor de hand liggende maar onbetwist kwalitatieve fictie en non-fictie, een gedichtenbundel en een collectie korte verhalen van onze eerste buitenlandse auteur. Om met die laatste maar meteen te beginnen: Eric Wasserman debuteerde in de vs met zijn boek The Temporary Life, waarin hij met elf korte verhalen liet zien dat hij een begenadigd schrijver is die scherp observeert en rake bewoordingen kiest. In de treffende vertaling van Jan Wynsen brengen wij de Nederlandstalige editie uit van deze collectie short stories die je na lezing nog lang zullen heugen: Het tijdelijke leven. Wasserman geeft zijn verhalen een sluimerende, onderhuidse spanning mee en bedient zich van onverwachte plotwendingen die de lezer bij herhaling op het verkeerde been zetten. Ook Robert Vacher is een verteller pur sang en tevens een razend knappe stilist. Zijn feilloos gekozen idioom valt nauwelijks op omdat je al lezende zó in het verhaal opgaat dat je de schrijver erachter helemaal niet meer opmerkt. Alleen auteurs die een onnavolgbare stijl neerzetten en tegelijk als vertelinstantie zogezegd afwezig zijn, kunnen worden gerekend tot de echte groten. In Spel van troost staat een naamloze reiziger centraal, die onbevangen en nagenoeg zonder middelen – zonder planmatige aanpak – gaat waarheen de wind hem voert. De mensen die hij ontmoet zijn behulpzaam of gevaarlijk, de verhalen die op zijn pad komen hoopgevend, troostrijk. 2
Aldus Boek Compagnie
In de korteverhalenbundel Mochten alle mensen vermengt Vacher op humorvolle wijze taalvondsten, streekfolklore, reminiscenties, vreemdsoortige figuren en wonderlijke toevalstreffers, waarmee hij een reeks verhalen smeedt die je tot nadenken stemmen, een lach ontlokken, een wenkbrauw doen fronsen. Dit najaar presenteren wij voor de tweede keer een fotoboek, dit keer Radio Veronica. Hoe de wal het schip keerde van voormalig Radio Veronica-presentator Hans Becker, die de wilde jaren van de zeezender in talloze legendarische beelden vastlegde. De fraaiste en bezienswaardigste van die foto’s zijn in dit boek bijeengebracht. Een belangrijke exponent van het vrijwel onontgonnen genre van de ontwikkelingshulproman is Kees Hartog, die begin jaren zeventig twee openhartige boeken schreef over zijn ervaringen als ontwikkelingswerker in Zambia. Met de titel van zijn eerste boek Thank you, bwana Graag gedaan, Afrika brengen wij een gebundelde heruitgave van deze twee klassiekers in het genre, verrijkt met een fotokatern. Ten slotte brengen wij de gedichtenbundel Binnentijd van Wouter Rikmans. In beeldenrijke taal raakt Rikmans de essentie van het innerlijke gedachtespel dat in werking wordt gezet als De Liefde binnentreedt in de ziel en daar over nooit eerder betreden paden trippelt. Wij hopen dat u door Rikmans’ poëzie ontroerd zult raken, net als uw uitgever, Fred Baggen Aldus Boek Compagnie
3
Eric Wasserman Eric Wasserman (1975) is een Amerikaanse schrijver, bekend geworden met de verhalenbundel The Temporary Life, en een roman over ‘Old Hollywood’, Celluloid Strangers, die beide in een Nederlandse vertaling zullen Foto Thea Ledendecker
verschijnen. Wasserman
is universitair hoofddocent Engels aan de University of Akron waar hij creatief schrijven, literatuur- en filmgeschiedenis doceert. Hij woont met zijn vrouw Thea in Akron, Ohio. Voor meer informatie zie www.ericwasserman.com.
4
Aldus Boek Compagnie
Aanbevolen voor lezers van Jonathan Safran Foer en Annie Proulx!
Voor het eerst in se Nederland vertaling
Het tijdelijke leven november 2017
promotie: auteur beschikbaar voor interviews en signeersessies (onder voorbehoud) (digitaal) leesexemplaar voor de boekhandel, download: www.aldus-boek-compagnie.nl/het-tijdelijke-leven.html fysiek leesexemplaar voor de boekhandel (kort verhaal ‘Hereniging’), zolang de voorraad strekt social media-acties boekenleggers pos-materiaal op aanvraag aanbiedingscondities: vanaf 3 exemplaren 43% vanaf 5 exemplaren 45% vanaf 10 exemplaren 47%
Aldus Boek Compagnie
5
Eric Wasserman Het tijdelijke leven In de verzameling korte verhalen waarmee Eric Wasserman in de vs debuteerde, figureren op het eerste oog heel gewone mensen die proberen zich staande te houden in hun dagelijkse omgeving, die verre van volmaakt is. Het alledaagse is maar schijn: Wassermans personages zijn menselijker dan hen lief is en worden door de auteur meedogenloos uitgekleed en aan de lezer getoond, met al hun rituelen en afwijkingen, in al hun naakte kwetsbaarheid. Tegelijk geven de intieme inkijkjes in andermans besognes juist blijk van belangstelling, van nieuwsgierigheid naar de medemens, om aan de weet te komen wat ons mensen voortdrijft in het leven, het tijdelijke leven. Wasserman schrijft met een zeldzame mengeling van wijsheid, ironie, humor en compassie. Zijn verhalen, tijdloze vertellingen over gezinsleven, politiek en religie, winnen hierdoor aan zeggingskracht en kennen een onvermoede gelaagdheid.
Verschijnt november 2017. Paperback | boekenlegger ca. 260 blz. | 135 × 210 mm € 19,99 i sb n 978 90 825011 8 6 nu r 301
Het tijdelijke leven verschijnt in een vertaling van Jan Wynsen.
Over The Temporary Life: ‘Wasserman probes the nether regions of the human spirit with a wisdom that belies his years. Restless, unflinching, tender, the voices in these rich and layered stories carry across a multitude of landscapes. Haunted by the echoes, you’ll want to read them more than once.’ — Anne Whitney, auteur van Rain Line 6
Aldus Boek Compagnie
Hereniging
‘ik k a n nie t g e l ove n dat Noodles er niet meer is,’ zei Mia terwijl ze een lijst van bed and breakfasts langs de kust van Oregon doornam en de autoradio van de Volvo aanzette. Ze had een paar cassettebandjes uit haar huis in Portland meegenomen, maar die kon ze in Howards auto niet afspelen. ‘Ze was waarschijnlijk al dood voordat je de garage in stapte,’ ging ze verder. Ze draaide aan de zenderknop voor een betere ontvangst. Sneeuwvlokken dwarrelden tegen de voorruit. ‘Ik voel me nog steeds vreselijk,’ zei Howard. ‘Die kat was twintig jaar oud. Haar tijd zat erop.’ ‘Noodles was tweeëntwintig.’ ‘Echt waar?’ vroeg Mia. ‘Zo lang geleden?’ Howard haalde z’n schouders op. ‘Tweeëntwintig. We kregen haar in het jaar dat we trouwden en drie jaar later werd Ben geboren, weet je nog?’ ‘Ja, dat kan wel kloppen. Tweeëntwintig, stel je voor. Katten horen helemaal niet zo oud te worden. Ik denk dat jij de enige was op wie Noodles gesteld was; je verwende haar echt.’ Mia vond een zender die Cyndi Lauper draaide en verdiepte zich weer in het aanbod van bed and breakfasts. Howard opperde dat ze een motelkamer zouden huren, maar daar wilde Mia niets van weten. 7
Fragment uit Het tijdelijke leven Hereniging binnenwerk Nederlands.indd 7
Aldus Boek Compagnie 02-01-17 08:40
7
Noodles was het ondervoede, scharminkelige katje met het verbogen staartje dat Mia kort na hun huwelijk mee naar huis had genomen, nadat ze op een middag buiten de commune bloemen was gaan plukken. Noch Mia noch Howard had kunnen voorzien dat het katje zou uitgroeien tot een dier ter grootte van een stevige opossum en de voorkeur zou geven aan Howard in plaats van aan Mia en hem voortaan, meer als een hond, op de voet zou volgen. Howard had Noodles laatst met zijn Volvo overreden toen hij achteruit de garage uitreed. Hij was die dag niet naar z’n werk gegaan, had pardoes zijn zoon Ben in Alaska opgebeld en onbeschaamd gehuild. Mia neuriede mee met de radio. Howard niet. Nadat hun huwelijk was gestrand, was Mia naar eigentijdse muziek gaan luisteren: Huey Lewis and the News, Duran Duran, Wham!, Hall & Oates. Ze houdt tenminste nog van de Beatles, dacht Howard. Voor hem was er niet veel meer bijgekomen, na de muziek van zijn jeugd: Bob Dylan, de Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival. Hij kon zelfs niet genieten van de nieuwe synthesizer-songs van Springsteen – het was gewoon niet hetzelfde. Onlangs had Mia geprobeerd hem te bewegen tot het beluisteren van Journey, omdat de gitarist van de groep ooit met Carlos Santana had gespeeld, maar Howard vond het maar niks. Liever luisterde hij op zijn krakende vinylexemplaar van Abraxas naar ‘Oye Como Va’ dan dat-ie iets nieuws uitprobeerde. In een gebaar van grote minachting had hij in 1980 al zijn Buffalo Springfield-platen op de rommelmarkt verkocht nadat Neil Young Ronald Reagan had geprezen. Hij werd stapelgek van dat Cyndi Lauper-liedje. Hij zette het zijraampje een gleufje open om de muziek met wat windgeruis aan te lengen. Mia was het type vrouw dat liefdesbrieven bewaarde en de 8
8
Fragment uit Compagnie Het tijdelijke leven Aldus Boek Hereniging binnenwerk Nederlands.indd 8
02-01-17 08:40
Valentijn- en Moederdagkaartjes die hun zoon haar in de loop der jaren had gestuurd, keurig in schoenendozen had opgeborgen. Ze droeg haar sluike zwarte haar nog altijd tot op de schouders, in tegenstelling tot de meeste vrouwen van haar leeftijd, die zich hadden moeten neerleggen bij hanteerbare permanenten. Ze was dol op lange wandelingen, was een strikte vegetariër en raadpleegde elke ochtend trouw haar horoscoop in The Oregonian. Maar inmiddels straalde ze niet meer zo veel nerveuze energie uit. Howard was duidelijk minder goed geconserveerd. Hij was het type man dat elk jaar op de vijftiende april in het postkantoor in de rij stond om ervoor te zorgen dat z’n belastingaangifte op tijd werd verstuurd. Nog altijd at hij elke ochtend drie eieren, bestelde z’n steaks bloedrood en strooide zout op bijna alles wat hij in z’n mond stopte. Als hij rond het middaguur niet drie koppen koffie had gedronken en zijn longen met een flinke laag nicotine had bekleed, kon hij absoluut niet functioneren. Hij ademde zwaar, maar voor Mia was dat normaal. Howard had altijd geslapen alsof hij voor een volgend leven moest overwinteren. Ze vroeg zich af of hij haar uit haar slaap zou houden. Toen ze nog getrouwd waren, was dat nooit een probleem geweest, maar ze hadden al bijna tien jaar niet in één bed geslapen. Hoewel hij de laatste jaren zo’n twintig kilo was aangekomen, vond Mia Howard nog altijd aantrekkelijk. Hij had nog een volle haardos en de grijze toefjes bij z’n oren gaven hem iets gedistingeerds. Maar zijn wangen leken op stukken vlees die over elkaar waren gelegd, amper verhuld door z’n dunne baard, die grijs was geworden rond z’n lippen, daar waar ooit rode borstelhaartjes ontsproten. Mia vond die baard leuk; ze had Howard sinds de peuterjaren van Ben niet meer met baard 9
Aldus Boek Compagnie Hereniging binnenwerk Nederlands.indd 9
02-01-17 08:40
9
Robert Vacher Robert Vacher (1940) zwierf jarenlang door Zuidoost-AziĂŤ en Afrika en verbleef regelmatig in Frankrijk en Spanje. Hij schreef onder meer de romans Grensgebieden, de reisroman Spel van troost, de verhalenbundel Foto Luca Cantrijn
Mochten alle mensen en
publiceerde in tijdschriften als De Revisor, Maatstaf, Nieuw Vlaams Tijdschrift, sic en Gierik. Dit najaar verschijnen twee van Roberts eerdere werken in een nieuw jasje: Spel van troost en Mochten alle mensen. In februari 2017 verscheen Robert Vachers gloednieuwe roman Winterkind, waarin in poĂŤtische taal verhaald wordt van kwetsbaarheid en loutering. 1 0 Aldus Boek Compagnie
Spel van troost september 2017
Mochten alle mensen november 2017
promotie: auteur beschikbaar voor interviews en signeersessies (digitaal) leesexemplaar voor de boekhandel, download: www.aldus-boek-compagnie.nl/spel-van-troost.html www.aldus-boek-compagnie.nl/mochten-alle-mensen.html aandacht in magazines, o.a. inkt! social media-acties boekenleggers pos-materiaal op aanvraag aanbiedingscondities: vanaf 3 exemplaren 43% vanaf 5 exemplaren 45% vanaf 10 exemplaren 47% Aldus Boek Compagnie
11
Robert Vacher Spel van troost Een nachtelijk ritueel in een dorp aan het Posomeer in Sulawesi Tengah: vrienden en familie zitten in een kring bijeen rond een opgebaarde overledene, terwijl het lied ‘Djondjo Awa’ wordt gezongen; het gezang begeleidt de ziel van de overledene tot aan de rivier die de scheiding vormt tussen het aardse bestaan en het leven in het land van de voorouders. De hoofdpersoon trekt enige tijd op met de mysterieuze Joey Deville, die al vanaf zijn jeugd zonder vaste verblijfplaats over de aardbol zwerft, hier en daar in de gevangenis belandt, kortstondige vriendschappen sluit en verder trekt. Zijn zoektocht naar Joey’s wortels ontaardt in een vertelling die als een Aziatische variant gezien kan worden van Kerouacs On the Road. Spel van troost verscheen oorspronkelijk in 2001 bij Prometheus met de titel Kai en is voor deze nieuwe editie door de auteur geheel herzien.
Verschijnt september 2017. Paperback | boekenlegger 384 blz. | 125 × 200 mm € 19,99 i sb n 978 90 825011 4 8 nu r 301
Over Spel van troost: ‘Vacher schreef een zeer bijzondere reisroman die tegelijkertijd een reis formuleert naar de afgronden van menselijke aantrekkingskracht en afstoting.’ — Kees ’t Hart in de g roene amsterdamme r 1 2 Aldus Boek Compagnie
1
J o e y was de v r ie nd van de havenmeester van Porto. Ik leerde hem kennen na een treinreis door Frankrijk en langs de Spaanse noordkust. Bij de Portugese grens kreeg ik een lift aangeboden. Het was een donkere dag. Bij aankomst in Porto vroeg ik de chauffeur of hij een goedkoop eethuis wist. Hij nam me mee naar de haven en parkeerde er zijn vrachtwagen. We stapten uit en ik liep achter hem aan naar een barak op het haventerrein. De deur stond open. Hij kende de weg. Ik ging met hem mee naar binnen. Aan een houten tafel zaten twee mannen. De ene bleek havenmeester Antonio De Diaz. Hij voerde het woord. De andere was Joey Deville. Boven de lange tafel bungelde een brandende lamp aan een stroomdraad. Antonio wendde zijn hoofd af alsof hij niets met me te maken wilde hebben. Joey wees naar twee lege stoelen. Hij zag eruit als een Spanjaard of Marokkaan maar was Nederlander. Met een mandfles vinho maduro tinto onder zijn beheer en een vitale lach op zijn gezicht spoelde hij twee mosterdglazen schoon. Hij schonk ze vol, schoof ze over tafel naar de chauffeur en naar mij, en gaf me terwijl hij zijn eigen glas pakte een vette knipoog die scheen te verwijzen naar zijn vriend. Antonio had ingrediĂŤnten om zich heen verzameld voor een maaltijd maar dacht niet aan koken. Hij had een stem die donker 11
Fragment uit Spel van troost
Aldus Boek Compagnie
13
ja mam mee ha wit ver robert Robert Vacher Mochten alle mensen De zes verhalen in deze bundel zijn portretten van ongewone karakters die zich over hun leven uitspreken, argeloos of tegen beter weten in bouwend aan luchtkastelen die ze nooit zullen bewonen. Zoals Victor, de acteur in Leestraining die in zijn verliefdheid op mannen, meer speciaal enkele monniken in het klooster waar hij dictieles geeft, verstrikt raakt in zijn eigen intriges. En Marek, de handelaar in verboden spul, die zijn leven uit de doeken doet vanuit zijn gevangeniscel, en Alain de germanist en kenner van de Duitse Romantiek, die in Vrije val zijn aanhoudende alcoholroes uitleeft. Zittend aan een Antwerpse cafétafel verlangt hij naar absolute vrijheid. Hij wil op weg gaan naar de Eeuwige Sneeuw want boven de wolken moet de vrijheid wel grenzeloos zijn, en hij verlangt ernaar zich op één skilat van de hellingen te storten van de Patscherkofel, en de afdaling mag niet ophouden, nooit mag er een eind aan komen, kein Ende, kein Ende.
Verschijnt november 2017. Paperback | boekenlegger ca. 232 blz. | 125 × 200 mm € 19,99 i sb n 978 90 825011 5 5 nu r 301
Mochten alle mensen verscheen oorspronkelijk in 1992 bij Prometheus met de titel Vrije val en is voor deze nieuwe editie door de auteur geheel herzien.
Over Mochten alle mensen: ‘Directe, breekbare stijl in een relaas van adembenemende intensiteit.’ — h et paro ol
1 4 Aldus Boek Compagnie
ma ga e handel in t verzamelandel bert woede ochten alle rzame nsen vacher ije val leestaining woed Mochten alle mensen
d e da g be gon s c hit t e r e nd, de zon scheen, geen wolkje aan de lucht, ideaal om een oud plan ten uitvoer te brengen en Edmond Lievaert de laatste eer te bewijzen en als het kon zijn schilderijen terug te zien en zijn atelier, als het nog bestond. Rond het middaguur nam ik in Antwerpen de trein naar Gent. Ik stapte uit en liep door de voetgangerstunnel en de stationshal naar buiten met de echo in mijn hoofd van wat de machinist vlak voor Gent in de trein had omgeroepen: ‘Dames en heren, we komen aan te Gent Sint-Pieters. Er is aansluiting naar Kortrijk, Brussel en Aalst.’ Er viel inmiddels een miezerige motregen. Van de mooie dag was niets over. Tussen de vluchtheuvels op het stationsplein vond ik de halte voor Latem. Het duurde ruim een kwartier voor er een bus langs de trottoirrand schoof. Tegelijk met een paar vrouwen stapte ik in en ging aan de rechterkant bij het raam zitten. Een minuut of vijf later reed de bus weg maar stopte na een paar meter voor een meisje of jonge vrouw die op het laatste moment mee wilde. Ze ging twee stoelen van me vandaan zitten met haar tas op haar knieën. Direct was ik gefascineerd door het donkerbruine haar, dik als touw dat op de schouders van haar mosgroene jackje met capuchon viel. Hoewel ik nauwelijks een glimp van haar gezicht had opgevangen, leek ze heel aantrekkelijk. Af en toe veegde ik de condens van de ruit en dacht aan Edmond en
rte verhalen 5
Fragment uit Mochten alle mensen
Aldus Boek Compagnie
15
Hans Becker Hans Becker (1947) begon zijn veelzijdige carrière als redacteur-radiopresentator van Veronica’s Popjournaal en de Lexjo specials van Lex Harding, en redacteur van het Veronica weekblad. Met zijn camera legde hij de veelbewogen geschieFoto Wytse Brouwer
denis van Radio Veronica
tussen 1970 en 1974 voor het nageslacht vast. Hans’ fotoboek Radio Veronica. Hoe de wal het schip keerde toont een persoonlijke selectie uit zijn archief, met radiocoryfeeën Tineke, Tom Mulder, Lex Harding, Rob Out, Will Luikinga, Chiel Montagne, en (inter) nationale artiesten: Patricia Paay, Ben Cramer, Corry Konings, Nico Haak, Pierre Kartner, Billy Preston, The Pointer Sisters, Colin Blunstone en vele anderen. 1 6 Aldus Boek Compagnie
radionostalgie n uit de jare zeventig!
Radio Veronica. Hoe de wal het schip keerde november 2017
promotie: auteur beschikbaar voor interviews en signeersessies aandacht in Radio 5-programma TinekeShow van Tineke de Nooij aandacht in Veronica Magazine en max Magazine (digitaal) leesexemplaar voor de boekhandel, download: www.aldus-boek-compagnie.nl/hoe-de-wal-het-schip-keerde.html social media-acties pos-materiaal op aanvraag aanbiedingscondities: vanaf 3 exemplaren 43% vanaf 5 exemplaren 45% vanaf 10 exemplaren 47% Aldus Boek Compagnie
17
Hans Becker Hoe de wal het schip keerde Journalist en filmmaker Hans Becker werkte in de jaren 1970-1974 bij Radio Veronica voor het Popjournaal en het weekblad Veronica. Van veel gebeurtenissen tijdens deze turbulente jaren bij de roemruchte zeezender was hij direct getuige. Veel daarvan legde hij vast in duizenden foto’s. Een selectie uit dit materiaal is te zien in het in 2016 geopende 192 Museum in Nijkerk. In 2009 exposeerde Hans Becker met tweehonderd foto’s in Museum RockArt in Hoek van Holland. In het boek Radio Veronica. Hoe de wal het schip keerde is materiaal uit deze exposities samengevoegd met meer dan driehonderd door Hans gemaakte foto’s. Ruim tachtig procent daarvan is nooit eerder gepubliceerd. Hij schreef ook de begeleidende teksten. Het boek geeft een verrassend beeld van binnenuit bij Radio Veronica, zoals de stranding, het leven aan boord en in de Hilversumse studio en van de strijd die de medewerkers hebben moeten voeren om het voortbestaan van de voormalige zeezender.
1 8 Aldus Boek Compagnie
Verschijnt november 2017. Paperback 128 blz. | 210 × 297 mm € 24,99 i sb n 978 94 92819 01 7 nu r 653
RADIO VERONICA MEMORIES
In 1970 0 kom ik voor het eerst rst bij Veronica voorr h het opnemen van een Lexjo o Special rond Buffalo o Springfield en Crosby ro Stills Nash & Y Young. DJ L Lex Harding wilde weten we wat ik wist van va de westcoast-muziek. stO Onderwijl doe ik bij Lexx en Tineke verslagg van v mijn concert rtbbezoeken en blijken blijk mijn artikelen en foto’ss geschikt genoeg vo m voor plaatsing in het h pas opgerichte rich Veronica-tijdschrift. Dann krijg ik het verzoek ek of ik me ook wil w gaan bezighouden gho met Veronica’s Popjournaal aa en moedigt programmaleider og Rob R Out me aan foto’s te maken ke van het ‘leven’ bbij de zender. Een Ee leveen dat in het begin opp mij overkomt alss dat van een losbandig o zootje ongeregeld, maar waar het tott m’n grote plezier ez blijktt te bruisen van de creativiteit en waar a het radiomaken m bijnaa tot kunst wordt verheven. e Decennia later zullen u oud-collega´ss mij er aan herinneren e daat a ik het etiket huisfotograaf o opgeplakt kt had gekregen. n Ook kom m ik tot het besef dat a ik de duizenden n foto´s bijna op p de stoeprand voor het grofvuil of had neergezet. e Uiteindelijkk heeft een selectie daaruit inn 2009 een bestemming m gevonden e voor een expositie in het e RockArt Museum u in Hoek van a Holland en het in 2016 6 geopende 192 Museum u in Nijkerk. er Nieu Ni eu uw op pge g do doke ken ke n ma m te eri riaa aall aa Voor dit boek, Radio o Veronica – Hoe de d wal het schip ip kee rde – Beelden uit de turbulente ul jaren 1970-1974, -1 zijn de foto’s fot s uit ggenoemde exposities me met nog meer nieuw w opgedoken mater teriaal samengevoegd. De foto’s sa o’s geven een ongekunsteld ku beeld-vaana an binnenuit, n zoals het leven aan a boord en in de studio, st de band denn mett de vele artiesten, de gebeurtenissen eb rond de stranding, de Veronica on Flight In Show naar N New York en de demonstraties mo s op het Haagse a Binnenhof. Ik hoop van va harte dat de bezitterss van v dit fotoboek, Veron onicai liefhebberss vvan alle tijden, de vele gebeurtenissen ebe uit die sppannnende en losbandige b jaren opnieuw zullen en beleven.
6
Fragment uit Hoe de wal het schip keerde. Beelden uit de turbulente jaren 1970-1974
RADIO VERONICA MEMORIES Jim Capaldi, drummer bij Traffic.
▲
RADIO VERONICA MEMORIES ▲
Francis Bouwman schrijft schlagerzanger Freddy Breck in als lid van de VOO.
▼ Ben Cramer.
Jim Croce. ▼
▼ Bryan Ferry, aanvoerder van Roxy Music.
Billy Preston laat zich gewillig aankleden door Tineke. ▼
De Britse singer-songwriter Claire Hamill. ▲
122
123
Pagina’s uit Hoe de wal het schip keerde. Beelden uit de turbulente jaren 1970-1974
2 0 Aldus Boek Compagnie
RADIO VERONICA MEMORIES
RADIO VERONICA MEMORIES
â–²
Lex Harding meditatief.
37
38
Aldus Boek Compagnie
21
Kees Hartog Op enigszins ironische toon, maar altijd eerlijk en boeiend, vertelt Kees Hartog (1945-1996) in Thank you, bwana Graag gedaan, Afrika en Waarom zoveel haast, bwana? over zijn ontwikkelingswerk begin jaren zeventig in de Foto Ida Hartog
rimboe, waar het trieste
hand in hand gaat met blijdschap, waar geluk en gevaar je overspoelen op de meest onverwachte momenten. In onze tijd van politieke instabiliteit op het Afrikaanse continent, de kloof tussen rijk en arm, en de ook daar zorgwekkende milieuproblematiek, blijkt hoe onverminderd actueel Kees Hartogs kritische kijk op ontwikkelingswerk ook bijna vijftig jaar later nog steeds is. 2 2 Aldus Boek Compagnie
Thank you, bwana Graag gedaan, Afrika september 2017
promotie: (digitaal) leesexemplaar voor de boekhandel, download: www.aldus-boek-compagnie.nl/thank-you-bwana-graag-gedaan-afrika.html social media-acties boekenleggers pos-materiaal op aanvraag aanbiedingscondities: vanaf 3 exemplaren 43% vanaf 5 exemplaren 45% vanaf 10 exemplaren 47%
Aldus Boek Compagnie
23
Kees Hartog Thank you, bwana Graag gedaan, Afrika Vol idealisme gaat Kees Hartog aan het werk als ontwikkelingsvrijwilliger in Zambia. In een opleidingskamp voor jonge boeren gaat hij – zonder de luxe en het comfort die hij in Nederland heeft gehad – de lokale bevolking helpen hun bestaan te verbeteren. Hartog bekritiseert hen niet, maar ondergaat hun cultuur en beschaving zoals die zich aan hem tonen. Maar zit Afrika eigenlijk wel op de hulp van het rijke Westen te wachten? Willen wij westerlingen de Afrikanen ons idee van ‘geluk’ opdringen, dat is gebaseerd op materiële welvaart? Kees Hartog komt erachter wat Afrika écht nodig heeft: een benadering op basis van gelijkheid, van mens tot mens. Hartogs ontwikkelingshulproman over een blanke Nederlandse vrijwilliger in ‘donker’ Afrika – inclusief de onontbeerlijke corruptie, onkunde, maar ook vrolijkheid – is onverminderd actueel. De lezer stuit telkens weer op dezelfde hamvraag: is Afrika gebaat bij onze bemoeienis? Op enigszins ironische toon, maar altijd eerlijk en boeiend, vertelt Kees Hartog (1945-1996) in Thank you, bwana Graag gedaan, Afrika en Waarom zoveel haast, bwana? over zijn ontwikkelingswerk begin jaren zeventig in de rimboe, waar het trieste hand in hand gaat met blijdschap, waar geluk en gevaar je overspoelen op de meest onverwachte momenten.
Verschijnt september 2017. Paperback | boekenlegger | uitgebreid fotokatern 412 blz. | 135 × 210 mm € 19,99 i sb n 978 90 825011 9 3 nu r 301
In deze uitgave zijn Kees Hartogs ontwikkelingshulpromans Thank you, bwana Graag gedaan, Afrika (1971) en Waarom zoveel haast, bwana? (1973) gebundeld en voor het eerst in lange tijd weer beschikbaar.
2 4 Aldus Boek Compagnie
H O O F D ST U K 1 KE N NI S M A K I N G MET AFRIKA
de bliksem flitste ver in de verte. Het onweer zonk weg over de horizon. De regen was opgehouden. Eenzaam en onzeker kartelde onze landrover over de wasbord ribbel stofweg. Weg van klei zand en modder hoofdweg in Afrika met om de vijfentwintig centimeter een nieuw ribbeltje, ontstaan door een of andere vorm van erosie. De weg was als een wasbord waar het verkeer overheen moest hobbelen rrrrrrr. Donker was het, aardedonker, donker Afrika. Voor ons uit vaal, slecht licht van de koplampen en heel ver voor ons uit beschikte de horizon over nog af en toe opflitsend licht van het wegtrekkende onweer. Gelukkig waren de lichtflitsen en striemende regenstralen nu weer even opgehouden. Onweer was erg in Afrika, overdreven hevig, gelijk de overdreven plantengroei in Afrika’s oerwouden. God, wat kon het hier onweren. Vandaag de eerste keer dat ik het in de tropen zo, in deze overvloed meemaakte. Het geelwit elektrische licht omspoelde de auto en de omgeving voor enkele seconden, en wéér en telkens weer. Geknetter en gebonk begeleidden de flitsen. Het was één langgerekte hel van flitsend licht en oergeluiden die uit de hemel braakten. Welke slag bij welk licht hoorde was niet vast te stellen. Alles ging te snel na elkaar en het speelde op te veel plaatsen tegelijk. Door donder en bliksem heen striemde de regen met z’n eigen lawaai. Hevig gekletter en gespat, en de wind vlaagde gierend rukkend door de regen. Tegen de voorruit plensden de grote stralen uit elkaar in druppels en straaltjes. De wind woei de ruitenwissers heen en weer en blies stromen water horizontaal over de voorruit. Zeker een half uur had het geduurd in al z’n hevigheid. We waren aan de kant van de weg gaan staan, er was niet meer doorheen te rijden. Nu was het weer rustig en het overdreven onweer ver. We reden langzaam verder, rammelend over de erosieribbels in de weg van klei en modder. Wanneer je hard rijdt merk je de ribbels niet, hadden ze ons 11
Fragment uit Thank you, bwana Graag gedaan, Afrika
Aldus Boek Compagnie
25
verteld. Ze hadden ons ook verteld dat regen de kleiwegen erg slipgevaarlijk maakte. We hadden dat zelfs al ondervonden. Hardrijden om de ribbels minder te merken leek ons dus niet aantrekkelijk. Zeker niet terwijl we nog geen ervaring op dit soort wegen hadden. Asfaltwegen waren we gewend, als in Europa en in de hoofdstad van dit land. De onverharde rimboewegen buiten de hoofdplaats kenden we pas sinds vanmorgen. In het licht van de koplampen fladderde af en toe een vogel. Vogels die op de weg hadden zitten slapen, wakker schrokken van het lawaai en het licht, en opvlogen. Geen enkele vogel die onder de auto kwam of ertegenop vloog, al scheelde dat soms heel weinig. Iedere volgende vogel opnieuw wist aan het snelle, vermorzelende metaal van de carrosserie of het plettende rubber van de banden te ontkomen. Geen dode vogel lag achter ons, tussen of in de sporen die de landroverbanden door de modderige weg trokken. Op de hogere delen van de weg, de delen waar het water met veel snelheid naar beneden stroomde, was, tussen de erosiegeulen door, het wegprofiel gekarteld. In de lagere gedeelten, waar het water zich verzamelde, vormde zich een steeds dikker wordende laag modder waar de landrover zich met steeds meer tegenzin doorheen worstelde. Vette stralen vuil modderwater spatten vanuit de plassen tegen de voorruit op, ons ieder uitzicht op de weg benemend. Tot voorbij de plas de ruitenwissers de troebele ongewenste laag drek weer naar de zijkanten van de voorruit wisten. Naast me, aan het stuur, zat Olle Pierson, roodharige nazaat van Vikingen, Noorman uit Noorwegen, en bij de eerste kennismaking wat terughoudend. Met beide handen hield hij krampachtig het stuur in bedwang en tuurde ingespannen, iets voorovergebogen, door de voorruit. Tuurde naar waar de weg zeer spaarzaam werd verlicht vanuit de met modder dichtbespatte koplampen. Iedere keer wanneer een straal modder vanuit een plas tegen de voorruit smakte schrok z’n hoofd een eindje achteruit. Maar het stuur werd niet losgelaten, dat bleef hij vasthouden met grote grove handen aan gespierde harige armen die uit de korte mouwen van een T-shirt staken. Niet iemand om ruzie mee te beginnen.
De weg voerde een klein plaatsje in. In het zwakke schijnsel van de koplampen doemden grote donkere winkels op met veranda’s en veel modder ervoor. Ze stonden een paar meter van de weg. Alles donker en verlaten, nergens licht, nergens leven. Olle Pierson liet de landrover nog langzamer lopen en tuurde ingespannen heen en weer de voorruit uit. ‘Zou dit die plaats zijn waar ze het over hadden? Hoe was het ook weer… Kampala-Tumpenga, twintig mijl van de afslag?’ Olle stelde z’n vraag zomaar ergens in de ruimte, niet direct aan mij. Ik gaf toch maar antwoord en zei dat ik het niet wist. ‘Jezus, wat is het donker,’ stelde Olle vast, ‘en niemand om iets aan te vragen. Of toch? Ik zie daar een licht. Petroleumlicht denk ik.’ Olle tuurde over het licht van de landrover heen en gaf meer gas. Het bedoelde licht scheen zwak door de openingen van een gebouw, een veranda, waar wat mannen met bierflesjes zaten of stonden, net uit de duisternis halend. Olle stopte de landrover vlak voor de veranda. De mannen keken met toegeknepen ogen in de koplampen. Olle dimde het licht, stapte de auto uit en op de mannen af. Ik zag ze praten maar verstond hen niet, de motor stond nog aan. De mannen gebaarden druk, wezen de weg langs, lachten en gaven Olle handjes. Uiteindelijk kwam hij weer bij de landrover terug, stak z’n hoofd naar binnen en draaide het contactsleuteltje om. De motor sloeg af. ‘We zijn er bijna, Kees. Dit is Kampala-Tumpenga en dit hier is een bar. Laten we even stoppen, benen strekken. Het is nu nog maar twintig mijl.’ Het begon weer te regenen. Ik sprong de landrover uit, smeet de deur dicht en holde achter Olle aan naar de beschutting van de veranda. Droog. ‘Dit is de burgemeester,’ vertelde Olle me en wees op een oudere Afrikaan met een gemoedelijk gezicht en een flesje bier in z’n handen. De man stak z’n vrije hand uit die ik greep en stevig drukte. ‘Patrick,’ zei hij, ‘Patrick Kisenga, maar zeg maar Patrick. Ik ben de burgemeester hier.’ Hij droeg iets op aan een man die naast hem stond, en even later hadden Olle en ik ieder een stoel en een flesje bier te pakken. De regen zette weer fors in. Stromen water gutsten van het ve-
12
Pagina’s uitCompagnie Thank you, bwana Graag gedaan, Afrika 2 6 Aldus Boek
13
Aldus Boek Compagnie
27
Wouter Rikmans Op zijn vijfde begreep Wouter dat de wereld waarin hij werd grootgebracht een illusie was. Geboren in de zogeheten ‘jetset’ uit ’t Gooi, groeide hij op tussen uitgevers, kunstenaars, zakenmensen, Mad Men. Al op jonge Foto H.M. Elstak
leeftijd plunderde hij de
boekenkast. Vanaf zijn vijftiende scheef hij om te overleven, om zichzelf te vinden en vervolgens gaf hij bestaande woorden een nieuwe plek in de wereld. Wouter zocht en vond zichzelf in vele banen en reistochten, van journalist en uitgever tot tuinman, van Ibiza tot India. Sinds 2007 verbindt Wouter als consultant mensen met ideeën en geeft hij workshops Creatief Denken en Flow. Kantelaar, dwarsdenker, traveling poet. 2 8 Aldus Boek Compagnie
Binnentijd september 2017
promotie: auteur beschikbaar voor interviews en signeersessies (digitaal) leesexemplaar voor de boekhandel, download: www.aldus-boek-compagnie.nl/binnentijd.html social media-acties boekenleggers pos-materiaal op aanvraag aanbiedingscondities: vanaf 3 exemplaren 43% vanaf 5 exemplaren 45% vanaf 10 exemplaren 47% Aldus Boek Compagnie
29
Wouter Rikmans Binnentijd De taal waarmee Wouter Rikmans dicht is open: helder maar doortrokken van verzonnen woorden die een onderhuidse betekenis naar de oppervlakte halen; doortrokken van synesthetische waarnemingen die getuigen van een groot talent voor emotie. De beelden die de dichter in Binnentijd opent zijn schijnbaar vanzelfsprekend, een schijn die bedrieglijk is. Wie niet zoekt naar betekenis maar naar intuïtie weet waarom.
Verschijnt september 2017. Paperback 50 blz. | 170 × 240 mm € 14,99 i sb n 978 94 92819 00 0 nu r 306
3 0 Aldus Boek Compagnie
Stuurmannen tussen schip en wal. Algebraden, buienwoorden, gedachtentongen, ratjetoetje. Wat ik er niet mee wil: het van zijn plaats halen. Hoe zal de geheimtaal verbeelden, koude, kille woorden tot een liefdesfluister. Ten berge rijzen mijn haren van schaamte, over daken schreeuwend. De steen wijs geraakt is een berg verzet. Ongewond verwonderen over een deeltje van de natuur. Schijn lege parel te zijn. Terwijl je geen twee woorden tegelijk kan spreken lijkt het wel of je niets anders doet. De gewoonte vertraagt, omwaar.
7
Fragment uit Binnentijd
Aldus Boek Compagnie
31
Foto3Eva 2 CossĂŠe Aldus Boek Compagnie
Onze uitgaven van 2016-2017 Robert Vacher Winterkind Een jongen wordt vanaf zijn twaalfde levensjaar ingelijfd in de wereld van de volwassenen. Hij voelt zich belaagd door zijn vader, door het schoolhoofd en door God, die zijn diepste roerselen kent. Vanzelfsprekend verzwijgt hij dat hij door het schoolhoofd wordt geslagen en betast. Geleidelijk ontwaakt in de jongen een niet te stuiten opstandigheid. Hij ontworstelt zich aan de kostschool, zodat hij eindelijk de richting op kan gaan van onbekrompen vrijheid en gedroomde eigenheid. Steye Raviez ‘De beste mensenfotograaf die ik ken’ In dit boek zijn de iconische foto’s en persoonlijke teksten van Steye Raviez in boekvorm gebundeld, getuigenissen van zijn ontmoetingen met zeer verschillende, kleurrijke mensen uit de cultuur, sport en politiek: Herman Brood en Diana Ozon, Ischa Meijer, Pim Fortuyn, Gerard Reve, Ed van der Elsken, Jan Wolkers, Carel Willink, G.B.J. Hiltermann, Richard Krajicek, Dries van Agt, Xaviera Hollander, ‘ik’ Jan Cremer en vele anderen. Arie Elpert Haring Arie Penozefiguur Arie Elpert (1923-1995) schreef in zijn autobiografische boeken openhartig en met een onnavolgbaar Bargoens taalgebruik over zijn moeilijke jeugd, avonturen op zee, het harde leven in oorlogskampen, het nachtelijke venten in cafés met een emmertje haring, zijn licht ontvlambare karakter en uiteraard bespiegelingen over het leven op de Walletjes, waar om elke hoek een nieuw avontuur op de loer lag. Fred Baggen Onder correctoren Taalweetjes, voorbeelden uit de corrigeerpraktijk, verhaaltjes, een exclusief interview met een literair vertaler, typografische en taalkundige experimenten, en nog veel meer. Even onder correctoren: een handboek (‘zelfhulpboek’) is het beslist níet. Evenmin staan er pasklare antwoorden in. Het is van alles wat: serieus, satire, feit, fictie, taal en teken. Aanbevolen voor iedereen die lezen en taal een feest vindt!
Aldus Boek Compagnie
33
Najaar 2017
Aldus Boek Compagnie is een in 2016 opgerichte uitgeverij voor fictie en non-fictie, en wil zich onderscheiden door een persoonlijke, aandachtige auteursbegeleiding, nauwkeurige redactie, en uitmuntende vormgeving en typografie. Onze boeken worden gedistribueerd via het cb, www.cb.nl, en zijn ook verkrijgbaar in onze webshop, via onze website www.aldus-boek-compagnie.nl. Wilt u een bestelling plaatsen? Graag! Wij verlenen op al onze boeken de gebruikelijke boekhandelskorting. Wilt u promotiemateriaal, leesexemplaren en/of boekenleggers aanvragen, of heeft u meer informatie nodig over onze auteurs en boeken? Neem gerust contact met ons op. Aldus Boek Compagnie Andantestraat 33 1312 tr Almere 06-20 967 967 info@aldus-boek-compagnie.nl www.aldus-boek-compagnie.nl
Aldus Boek Compagnie
Foto omslag: JuĹĄ Medic, www.jusmedic.com