Καπετάνιος στην μπανιέρα

Εικονογράφηση

Αιμιλία Κονταίου

ΜΗ

ΤΡΑ

Π. ΠΥΡ ΓΕΛΗ

ΠΑΙΧΝΙΔ

ΜΕ

ΠΑΖΟΚΕΦΑ

Λ Σ

ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Κ

Σ ΑΙ

ΙΕ

ΙΑ

ΔΗ

Στη βαφτιστήρα μου Ελευθερία, που με βούτηξε στους παιδικούς ωκεανούς και με οδήγησε σ' άγνωστους προορισμούς με πυξίδα την αθωότητά της

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΙΕΡΑ

Καπετάνιος στην μπανιέρα Copyright κειμένου © Δήμητρα Π. Πυργελή – Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, Αθήνα, 2014 Copyright εικονογράφησης © Αιμιλία Κονταίου – Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, Αθήνα, 2014 Διορθώσεις: Σοφία Γεωργίου Καλλιτεχνική επιμέλεια: Μαργαρίτα Βασιλειάδη Το παρόν έργο προστατεύεται κατά τις διατάξεις περί πνευµατικής ιδιοκτησίας της ελληνικής νοµοθεσίας (Ν. 2121/1993), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήµερα, καθώς και από τις διεθνείς συµβάσεις περί πνευµατικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη η µε οποιονδήποτε τρόπο ή µέσο (ηλεκτρονικό, µηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή µέρους ή όλου του έργου.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ Ομήρου 50 • 106 72 Αθήνα • τηλ.-fax: 210 3632788 www.kaleidoscope.gr • e-mail: info@kaleidoscope.gr ISBN: 978-960-471-080-5

ΔΗΜΗΤΡΑ Π. ΠΥΡΓΕΛΗ

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΙΕΡΑ

Εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Από μικρό παιδί είχα μια ιδιαίτερη σχέση με το νερό. Η μαμά λέει πως είμαι «παιδί του καλοκαιριού», γιατί μου αρέσει να πλατσουρίζω στη θάλασσα. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχω προτιμήσεις στις γεύσεις του νερού· αλμυρό ή γλυκό, μου αρέσει το ίδιο! Όταν δεν μπορώ να πλατσουρίσω στη θάλασσα, σκαρώνω παιχνίδια στην μπανιέρα μας. Πολλές φορές μάλιστα καταφέρνω και μεταμορφώνω το μπάνιο σε παραλία.

λ καπε έχω πολλά πό ουόμ ι α τά α ν εν ο κ έ φ ι α , τ ότε α νιο ομ τ ς ν ί γ ς. Ό Όλη η πολυκατοικία ξέρει γι’ αυτά μου τα παιχνίδια. Τα σχόλια γύρω απ’ την αφεντιά μου δίνουν και παίρνουν. Καθόλου δεν μ’ απασχολεί τι λένε οι γείτονες στη μαμά μου όταν συναντιούνται στην είσοδο της πολυκατοικίας. Αιωρούνται τα λόγια τους σαν κορδέλες δεμένες στην κουπαστή της σκάλας.

4

Κατά βάθος ξέρω ότι η κυρία Μαρία, ο κύριος Παντελής κι όλοι οι άλλοι πολύ θα ήθελαν να παίζουν με μένα και την παρέα μου, αλλά προφασίζονται πως είναι μεγάλοι. Εγώ νομίζω ότι είναι ντροπαλοί.

Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, πως, όποτε μαζευόμαστε στην πίσω αυλή,

δίνουμε ζωή στη γειτονιά.

5

6

Σε δέκα μέρες έχω τα γενέθλιά μου. Όλοι στο σπίτι τις μετρούν με αγωνία. Εγώ ακόμη περισσότερο! Τι δώρο θα διαλέξουν; Άραγε θα μαντέψουν σωστά την επιθυμία μου; Λένε διάφορα μεταξύ τους και προσπαθούν να με «ψαρέψουν». Εγώ είμαι φειδωλός στα λόγια σχετικά με το δώρο που θα ήθελα, γιατί κατά τ’ άλλα δεν βάζω γλώσσα μέσα. Η θεία μου η Πανδώρα, που είναι δικηγόρος, καμαρώνει κιόλας για την ευφράδειά μου: «Μπράβο, αγόρι μου, εσύ όταν μεγαλώσεις θα γίνεις δικηγόρος μεγάλος και τρανός. Θα έχω ένα καλό συνεργάτη κοντά μου». Τα δικά μου όνειρα είναι αλλιώτικα απ’ της θείας, δεν της τα λέω όμως, για να μην τη στενοχωρήσω.

Αύριο το πρωί θ’ ανακοινώσω στους γονείς μου τι δώρο θέλω για τα γενέθλιά μου. Έτσι θα τους βγάλω κι απ’ τη δύσκολη θέση. Μέρες τώρα αναρωτιούνται τι θα μου άρεσε. Χθες το βράδυ άκουσα τυχαία τη μαμά και τη γιαγιά να συζητούν· η μαμά ρώτησε τους φίλους μου τι δώρο θα ήθελα, αλλά δεν τη βοήθησαν καθόλου, αντίθετα την μπέρδεψαν περισσότερο. Αυτό θα πει να έχεις έμπιστους φίλους.

Υπομονή ως το πρωί. Θα τους ξαφνιάσω, ευχάριστα ελπίζω.

7

«Αγάπη μου, σηκώθηκες; Καλημέρα, δεν άκουσα το ξυπνητήρι σου να χτυπά». «Καλημέρα, μανούλα. Μάλλον πείνασα και ξύπνησα πιο νωρίς». «Έχω έτοιμο πρωινό. Σε περιμένουμε με τον μπαμπά στο μικρό μπαλκόνι». «Ντύνομαι κι έρχομαι». Φοράω την αγαπημένη μου ναυτική βερμούδα και το καπέλο του καπετάνιου. Σκέφτομαι πώς θα τους ανακοινώσω την ιδέα μου. Ο διάδρομος μοσχομυρίζει απ’ τα καλά του πρωινού, οι μυρωδιές μού σπάνε τη μύτη. «Τι έγινε, καπετάνιε; Νωρίς ξύπνησες», λέει ο μπαμπάς μ’ ένα πλατύ χαμόγελο. «Καλημέρα», φωνάζω και χαιρετώ ανασηκώνοντας το καπέλο μου, όπως κάνουν οι καπετάνιοι. «Αλήθεια τι καπετάνιος είσαι συ, του πολεμικού ή του εμπορικού ναυτικού;», ρωτάει γελώντας ο μπαμπάς. Παίρνω βαθιά ανάσα, ξεροβήχω για να καθαρίσω τον λαιμό μου και με χαμόγελο βουτάω στα βαθιά. «Αποφάσισα τι δώρο θέλω για τα γενέθλιά μου». «Επιτέλους, αγόρι μου! Πες μας, τι επιθυμείς;» «Σκέφτηκα πως δεν θέλω άλλα ρούχα, παιχνίδια και ηλεκτρονικά… Έχω αρκετά. Θέλω κάτι διαφορετικό. Θέλω ένα πάρτι αληθινό. Να καλέσω τους γείτονες με τα παιδιά τους κι όλοι μαζί να κάνουμε ένα πάρτι θαλασσινό στο κρουαζιερόπλοιό μας… θέλω να πω 8 στο σπίτι μας.

Μαμά, μη μου το αρνηθείς! Θα φορέσεις το μαγιό σου, το κόκκινο το παρεό σου, μεγάλο ψάθινο καπέλο και —με ύφος σοβαρό— θα υποδέχεσαι τους καλεσμένους μας. Ο μπαμπάς με βερμούδα και πουκάμισο καρό θα ρεμβάζει μπροστά στον… ωκεανό. σαν καπε γώ, τάνιο ε ς αληθινός, Κι θα σ ά». ας τ α ξιδέψω σ ξωτικά νησι εε

9