جعبه‌ی شیشه‌ای - چیدمان دوم - علی اتحاد (ویترین فرشته)‌

‫غزلی عاشقانه برای فروردین‬ ‫چیدمانی از علی اتحاد‬

‫«غزلی عاشقانه برای فروردین» گفت و گویی میان تکنولوژی روزگاری نه چندان‬ ‫تصویر بازنموده‌ی آنالوگ از طبیعت و اورگانیسم‌های‬ ‫طبیعت زنده است‪.‬‬ ‫دور و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫زنده‌ی گیاهی این جا کنار هم ایستاده‌اند و با یکدیگر هم کالم شده‌اند‪ .‬تصویر‬ ‫طبیعت جاندار رشد می‌کند و پیش می‌رود؛ حتی طی همین‬ ‫تکرار می‌شود و‬ ‫ِ‬ ‫اجداد‬ ‫یک ماه‪ ،‬که چیدمان برقرار است و حتی طی یک روز و حتی یک ساعت‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫گیاهی ما جوانه می‌زنند و می‌بالند و پیش می‌روند و دست‌ساخته‌های ما را در بر‬ ‫ِ‬ ‫معابد رها شده‌ی سوماترا‬ ‫می‌گیرند‪ .‬این چیدمان اگر بر پای باقی می‌ماند همچون‬ ‫ِ‬ ‫دل جان‌های زنده‌ی‬ ‫به فتح گیاهان در می‌آمد و قطعات بی جان و مصنوع ما‪ ،‬در ِ‬ ‫سبز جای می‌گرفتند‪.‬‬ ‫***‬ ‫کالم شاعرانه‌ی رضا براهنی‬ ‫در این میان چیزی دیگر هم هست؛ شعر‪ .‬این جا‬ ‫ِ‬ ‫شنیده و خوانده می‌شود‪ .‬براهنی را دیگر همگان می‌شناسند‪ .‬اگر روزگاری پیش‬ ‫از این او نویسنده‌ی نویسندگان به شمار می‌آمد و بیش از هر جا میان اهالی ادب‬ ‫فارسی چهره‌ای نامدار بود‪ ،‬امروز دیگر نام‌اش میان فارسی زبانان نامی آشناست‪.‬‬ ‫با این همه خیال می‌کنم که ما‪ ،‬هم اینک با دو رضا براهنی مواجه‌ایم‪ .‬یکی رضا‬ ‫براهنی غوطه خورده در بحر سیاست و دیگر براهنی شاعر مجموعه‌ی «خطاب‬ ‫به پروانه‌ها»؛ من این دومی را دوست‌تر می‌دارم‪ .‬چیزی نزدیک به دو سال تمام‬ ‫ف دستی‌ام بود و همین‬ ‫مجموعه‌ی«خطاب به پروانه‌ها» هر جا که می‌رفتم در کی ‌‬ ‫حاال هم در کتابخانه‌ی مجازی‌ام همه جا با من است‪.‬‬ ‫براهنی در «خطاب به پروانه‌ها» از جزء جزء «زیستن» می‌گوید‪ .‬از لذت‌های روان‬ ‫قند‬ ‫زهر خاطرات‪ ،‬از ِ‬ ‫و تن‌اش‪ ،‬از بیم‌هاش و امیدهاش‪ ،‬از چشم‌انداز برابرش و از ِ‬ ‫کودکی‌اش و از همه آن‌ها که دوست‌شان داشته است‪ .‬او از برگ‌ها می‌گوید و‬ ‫شاد برف و میدان‌ها و سنگ‌فرش پیاده‌روها‪ .‬او از‬ ‫اسب‌ها و شکوفه‌ها و دانه‌های ِ‬ ‫دف‬ ‫بهار می‬ ‫دف دیوانه ‪ /‬ای ِ‬ ‫‌گوید و از نسیم و از نغمه‌ی دف‌ها؛ «دورت بگردم ای ِ‬ ‫َ ْ َ‬ ‫دیوانه ‪ /‬دفد ِف دیوانه ‪ِ /‬ای ی ی ی … »‪ .‬او کلمات را به خدمت ساخت درامی‬ ‫شگفت انگیز در می‌آورد‪ .‬او کلمات را می‌شکند تا به آوا بدل شوند و از معنا‬ ‫براهنی‬ ‫تهی شوند و بعد دوباره به یکدیگر می‌چسباندشان تا جانی تازه بگیرند‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫است؛ خیال کنی که کسی دیگر‬ ‫«خطاب به پروانه‌ها» گویی که دوباره زاده شده‬ ‫ْ‬ ‫س بهار است؛ زمانه‌ای که‬ ‫است‪ .‬برای من رضا‬ ‫براهنی «خطاب به پروانه‌ها» نف ِ‬ ‫ِ‬ ‫جان میرنده را احیاء می‌کند و جانی تازه بر می‌‌آورد‪.‬‬ ‫ِ‬

‫نام تمامی پرنده‌هایی را که در خواب دیده‌ام برای تو در این جا نوشته‌ام‬ ‫نام تمامی آنهایی را که دوست داشته‌ام‬ ‫نام تمامی آن شعر‌های خوبی را که خوانده‌ام‬ ‫و دستهایی را که فشرده‌ام‬ ‫نام تمامی گلها را در یک گلدان آبی برای تو در این جا نوشته‌ام‬ ‫وقتی که می‌گذری از این جا یک لحظه زیر پاهایت را نگاه کن‬ ‫من نام پاهایت را برای تو در این جا نوشته‌ام‬ ‫رضا براهنی‬