UIT ERVARING
ROSITA STEENBEEK
‘Op mijn 56e heb ik nog steeds een compleet onvoorspelbaar leven’ Het leven lonkte toen schrijfster Rosita Steenbeek op haar 27e naar Italië vertrok om actrice te worden, en dat doet het nog steeds. Haar ervaringen – een ernstig auto-ongeluk, haar relaties met mannen als Fellini – verwerkte ze in haar boeken.
Rosita in het kort
‘Tot op heden lijkt die eeuwigdurende, bestendige relatie niet voor mij weggelegd’ 140 JAN
Rosita Steenbeek (1959) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde. Ze vertrok in 1986 naar Rome om actrice te worden. Rosita speelde in film- en tv-producties, schreef voor Vrij Nederland en vertaalde boeken uit het Italiaans. In 1994 debuteerde ze als schrijfster met De laatste vrouw, een roman die in vele talen is vertaald. In de jaren erna volgen diverse romans – sommige met een Italiaanse achtergrond –, het rampendagboek Intensive care en de historische roman Ander licht. In haar nieuwe boek Rose, dat deze maand verschijnt, vertelt Rosita Steenbeek over het bewogen levensverhaal van haar grootmoeder Rose en de lotgevallen van haar joodse familie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Rosita woont in Rome en is alleenstaand.
GESCHIEDENIS
‘Je wortels kennen. Weten waar je vandaan komt. Weten hoe jouw verhaal, het verhaal van jouw familie, verbonden is met de grote geschiedenis. Een verrijking is dat. In elk geval voor mij. “Je moet over oma schrijven”, zei mijn vader lang geleden al eens tegen me. En toen ik twee jaar geleden besloot dat te doen, ging er een wereld voor me open. Ik leerde mijn grootmoeder pas echt kennen door over haar te schrijven. Maar ik leerde m ezelf ook beter begrijpen. Zo ontdekte ik dat de reiziger in mij r echtstreeks afstamt van mijn oma. Zij wilde ook niets liever dan de wereld in. Mijn oma, naar wie ik ben vernoemd, kende ik als mijn Duitse, christelijke oma. Haar joodse wortels heeft ze haar hele leven v erborgen gehouden. In eerste instantie om te kunnen o verleven in de Tweede Wereldoorlog, later was het niet meer r elevant, o mdat ze trouwde met een Nederlandse dominee. S amen met mijn tachtigjarige moeder heb ik veel reizen gemaakt naar de plekken die zijn verbonden met het leven van haar moeder. Zo hebben we een paar dagen doorgebracht op het Duitse w addeneiland Wangerooge, een verloren paradijs. Mijn grootmoeder Rose heeft daar tot haar negentiende elke zomer vakantie gehouden in hotel “Villa JAN 141