ΜΑΘΗΜΑ : ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
ΕΝΟΤΗΤΑ
ΜΕΛΕΤΗΣ:
ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
ΤΙΤΛΟΣ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ: ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ: ΧΑΒΑΛΕΔΑΚΗ ΕΛΕΝΗ
ΤΜΗΜΑ : Α5
ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ : 2005-2006
ΚΑΙ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. Ανάλυση τεχνολογικής ενότητας: Μεταφορές και επικοινωνίες. 2. Περιγραφή του αερόστατου. 3. Ιστορική εξέλιξη του αερόστατου. 4. Η εξέλιξη του αερόστατου: το πηδαλιουχούμενο 5. Επιστημονικά στοιχεία. 6. Χρησιμότητα του αερόστατου. 7. Επιδράσεις του αερόστατου. 8. Αξιοπερίεργα – Σχόλια. 9. Τεχνικά κατασκευαστικά σχέδια.
10.
Εκτίμηση του κόστους κατασκευής.
11.
Εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν.
12.
Διαδικασία που ακολουθήθηκε για τη μελέτη και την κατασκευή του
αερόστατου. * Βιβλιογραφία – Πηγές Πληροφόρησης.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ: ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Μεταφορές και επικοινωνίες. Δύο λέξεις που με το πρώτο άκουσμά τους θεωρούνται απλές. Στην πραγματικότητα, όμως δεν είναι έτσι. Τόσο οι μεταφορές όσο κι η επικοινωνία είναι πράγματα πολύ πιο περίπλοκα απ΄ όσο φαίνονται. Η πορεία τους ξεκινά από εκατομμύρια χρόνια πριν και συνεχίζεται έτσι και σήμερα. Και τα δύο είναι πολύ σημαντικά και κατέχουν σπουδαία θέση στη ζωή μας. Για να δούμε καλύτερα! Η επικοινωνία είναι η ανταλλαγή μηχανημάτων μεταξύ ατόμων. Τα μηνύματα αυτά μπορεί να είναι πληροφορίες, σκέψεις ή ιδέες. Οι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους με τι κινήσεις τους ή το λόγο, την εικόνα ή τη γραφή. Μηνύματα στέλνουν ακόμα και με τη στάση του σώματός τους ή και με την εμφάνισή τους. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί τρόποι επικοινωνίας. Αλλά, όπως προανέφερα, η επικοινωνία δεν είναι κάτι απλό ούτε κι εύκολο. Η πραγματοποίησή της, γίνεται με ορισμένη διαδικασία και απαιτεί τον πομπό, το μήνυμα, το μέσο, το δέκτη και φυσικά έναν κοινό κώδικα. Για να μην οδηγηθεί σε συγκρούσεις, όπως πολλές φορές γίνεται, θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ήπιο κλίμα, ελευθερία έκφρασης, ειλικρίνεια, σαφήνεια, κι όχι φλυαρία και καλοπροαίρετη διάθεση. Ένα από τα κυριότερα προβλήματα που δημιουργούνται με την εξέλιξη των μέσων επικοινωνίας είναι ότι όσο αυτά εξελίσσονται, τόσο πιο επικίνδυνα γίνονται για την υγεία των ανθρώπων. Και σκεφτείτε πώς επιδρούν σ΄ αυτήν τα κινητά τηλέφωνα. Η επικοινωνία δε συναντάται μόνο στον άνθρωπο, αλλά και στα ζώα. Μόνο που στα ζώα είναι κάτι το ξεχωριστό κι εξετάζεται κυρίως από τη συμπεριφορά τους. Πρέπει, επίσης, να πούμε πως πολλές φορές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της υπάρχουν εμπόδια που μειώνουν την αποτελεσματικότητά της, π.χ. η θολή εικόνα, οι μεγάλες αποστάσεις ή οι πολλοί άνθρωποι. Από τα πανάρχαια χρόνια, ο άνθρωπος επικοινωνούσε με τα σχέδια που ζωγράφιζε στις σπηλιές, αλλά κι αργότερα με τη μετάδοση των φωτεινών σημάτων κατά τη διάρκεια της νύχτας, με φωτιές. Σήμερα, βέβαια, οι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους διαφορετικά. Έτσι απ΄ όλο αυτά συμπεραίνουμε ότι η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ είναι μία από τις βασικότερες ανάγκες του ανθρώπου, για μέσω αυτής, μπορεί να καλλιεργήσει το πνεύμα του, το χαρακτήρα του, να διδαχθεί πώς να συμβιώνει, να προβληματιστεί ή ακόμη και να λύσει διάφορα προβλήματά του. Το τελευταίο πετυχαίνεται με το διάλογο.
Οι μεταφορές, απ΄ την άλλη μεριά, είναι εξίσου σημαντικές στη ζωή μας και μάλιστα, τα τελευταία χρόνια αποτελούν ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της. Έχουμε μεταφορές ανθρώπων μα και προσώπων από το ένα μέρος στο άλλο. Χωρίς αυτές ο άνθρωπος Δε θα μπορούσε να ταξιδέψει, να πάει σε άλλα μέρη, να κάνει εμπόριο, να συναναστραφεί και με άλλους ανθρώπους και γενικότερα να κινηθεί προς ένα μέρος, έχοντας οποιοδήποτε άλλο σκοπό. Γι΄ αυτό το λόγο κι η ανάγκη της μετακίνησης απ΄ το ένα σημείο στο άλλο, εμφανίστηκε ήδη από τους αρχαιότατους χρόνους. Αρχικά, βέβαια, τα μοναδικά μέσα μεταφοράς που διέθετε ο άνθρωπος ήτα τα εξημερωμένα ζώα (π.χ. ο γάιδαρος), χοντροειδή οχήματα (π.χ. η σούστα) και βάρκες ή μικρά πλοία. Από τους ιστορικούς, όμως, χρόνους κι έπειτα ανέπτυξε πολλά μέσα συγκοινωνίας, από τα ιστιοφόρα και τα πρώτα οδικά δίκτυα μέχρι τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα. Στα σύγχρονα χρόνια, με την ανάπτυξη των μεταφορικών μέσων έχουν δημιουργηθεί κάποια προβλήματα, όπως η ηχορύπανση, η περιβαλλοντική μόλυνση κ.α. Επειδή, τώρα οι μεταφορές είναι ένας μεγάλος και περίπλοκος τομέας, για λόγους ευκολίας τις χωρίζουμε σε χερσαίες, θαλάσσιες, εναέριες και διαστημικές. Οι χερσαίες μεταφορές, γίνονται στην ξηρά με διάφορα μέσα, όπως π.χ. το αυτοκίνητο, το τρένο, το ποδήλατο κ.α. Οι θαλάσσιες μεταφορές γίνονται στη θάλασσα με μέσα, όπως είναι για παράδειγμα, το πλοίο, το υποβρύχιο, η βάρκα. Οι διαστημικές μεταφορές γίνονται με ειδικά κατασκευασμένα και διαμορφωμένα μέσα. Τέτοια είναι οι πύραυλοι, τα διαστημόπλοια … Τέλος, πρέπει να πούμε πως στις εναέριες μεταφορές, ανήκει και το αερόστατο μαζί με το αεροπλάνο και το ελικόπτερο. Οι μεταφορές των προϊόντων και των ανθρώπων με τα αερόστατα από το ένα μέρος στο άλλο, είχαν σαν αποτέλεσμα οι άνθρωποι να επικοινωνούν μεταξύ τους. Γι΄ αυτό και το αερόστατο, για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω, ανήκει σε αυτήν την τεχνολογική ενότητα.!
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ Αν κάποιος θέλει να περιγράψει τη μορφή και τα μέρη από τα οποία αποτελείται ένα αερόστατο, από πάνω προς τα κάτω, θα πρέπει να αναφέρει τα εξής: Στο πάνω μέρος του αερόστατου, υπάρχει ο ελαφρός θύλακας από νάιλον, ο οποίος είναι συναρμολογημένος από ξεχωριστά φύλλα, κομμένα σύμφωνα με πατρόν και ραμμένα μαζί. Στην κορυφή του περιβλήματος αυτού, υπάρχει μια μικρή τρύπα, η βαλβίδα. Στη συνέχεια μπορούμε να δούμε τα καλώδια από ανοξείδωτο ατσάλι, που ενώνουν το θύλακο με τους δίδυμους καυστήρες. Οι δίδυμοι καυστήρες αποτελούνται από δύο μέρη και τα πηνία τους: τον καυστήρα με το φως - πιλότο και τον καυστήρα με εκρηκτική φλόγα, καθώς και με τους δύο λεπτούς σωλήνες που αντιστοιχεί ένας σε κάθε καυστήρα. Έπειτα συναντούμε το πλαίσιο του καυστήρα και την απόληξη των καλωδίων. Ο καυστήρας συνδέεται με τα καλάθι μέσω την στηριγμάτων καυστήρα από νάιλον. Στο πάνω μέρος του καλαθιού υπάρχει αν μαξιλαράκι από σουέτ και τέσσερις κύλινδροι αερίου με τις στρόφιγγες τροφοδοσίας φωτός – πιλότου. Έξω από τα καλάθι βρίσκουμε τις λαβές μεταφοράς για το πλήρωμα του εδάφους. Μετά βλέπουμε και τα έρμα που βοηθούν στην απογείωση. Τέλος, σε κάθε αερόστατο πρέπει υπάρχει ένας πυροσβεστήρας για παν ενδεχόμενο!
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ Οι πρώτες πτήσεις αερόστατου έγιναν το 1783 από τους Γάλλους αδελφούς Μονγκολφιέ. Πιο συγκεκριμένα, στις 4 Ιοηυνίου 1873, στο Ανονέ της Γαλλίας, ο Ζακ – Ετιές και ο Ζογέφ Μισέλ ντε Μονγκολφιέ κατόρθωσαν να ανυψώσουν στον αέρα – πάνω από 300 μ. – μια σφαίρα από ύφασμα και χαρτόνι, από την οποία κρεμόταν ένα περίβλημα όπου έκαιγε φωτιά από υγρά άχυρα και κουρέλια. Τα μπαλόνια αυτού του τύπου, τα οποία απέκτησαν την ονομασία «Μονγκολφιέρες», από το επίθετο των εφευρετών τους, μπορούσαν να ανυψωθούν χάρη στη μικρότερη μάζα (επί ίσου όγκου) του θερμαινόμενου αέρα σε σχέση με τον ψυχρό.
Λίγους μήνες αργότερα, ο φυσικός Ζακ Σαρλ και ο χημικός Ρομπέρ, άρχισαν να ανυψώνουν μπαλόνια γεμάτα υδρογόνο (αέριο 14,5 φορές ελαφρύτερο από τον αέρα), καθιστώντας έτσι περιττή τη διαδικασία θέρμανσης του αέρα για την επίτευξη της ανύψωσής τους. Μόλις ανυψώθηκαν οι πρώτες μονγκολφιέρες, μερικοί τολμηροί Δε δίστασαν να εμπιστευτούν τη ζωή τους σε αυτές τις εύθραυστες συσκευές για να πραγματοποιήσουν το πανάρχαιο όνειρο της πτήσης του ανθρώπου. Στις 21 Νοεμβρίου 1783, ο Ζακ Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ και ο Φρανσουά Λοράν ντ΄ Αρλάντ διέσχισαν πρώτοι τον αέρα από τη μία έως την άλλη άκρη του Παρισιού. Αυτοί ήταν οι πρώτοι ταξιδιώτες του αέρα και γι΄ αυτούς επινοήθηκε ο όρος «αεροναύτης».
Λίγες μέρες αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου 1783, ο Ζακ Σαρλ μαζί με το Ρομπέρ (που αναφέρθηκαν και παραπάνω) πέταξαν με ένα μπαλόνι γεμάτο υδρογόνο. Το ίδιο αερόστατο, κατά τη διάρκεια της ανύψωσης που εκτέλεσε αμέσως μετά μόνο του ο Σαρλ έφτασε σχεδόν τα 3.000 μ. Κατά την πολιορκία του Παρισιού από τους Πρώσους, οι Γάλλοι χρησιμοποίησαν τα αερόστατα για να στείλουν μηνύματα στις επαρχίες που ήταν ακόμα ελεύθερες και τέλος, όταν η πτώση της πόλης φαινόταν να πλησιάζει πολλοί πολιτικοί το χρησιμοποίησαν για να γλιτώσουν την αιχμαλωσία. Από την εποχή εκείνη επικράτησαν κυρίως τα πηδαλιουχούμενα αερόστατα (αερόπλοια) γιατί τα ελεύθερα δεν είναι δυνατόν να κυβερνηθούν στον αέρα.
Πρέπει, επίσης, να πούμε πως έγιναν δύο προσπάθειες για να χρησιμοποιηθεί ηλεκτρική ισχύς στα αερόπλοια. Η πρώτη – που αποδείχτηκε, μάλιστα, ανεπιτυχής – έγινε από τους Γκαστόν και Αλμέρ Τισουπέ το 1883. Όμως η δεύτερη, η οποία έφερε επιτυχία, έγινε από τους Σαρλ Ρενάρ και Κρέμης. Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε πως ο Βέλβερτ ήταν ο πρώτος που τοποθέτησε βενζινοκινητήρα σε ιπτάμενο όχημα και ο Σβάρτς ήταν ο πρωτοπόρος στη χρήση λεπτών φύλλων αλουμινίου, ως υλικό επικαλύψεως αεροσκαφών. Αξιοσημείωτο είναι το ότι ο Μπερτράν Πικάρ (εγγονός του Ογκιστ Πικάρ) και ο Μπράϊαν Τζούουνς έγιναν οι πρώτοι που έκαναν το γύρο του κόσμου, χωρίς καμία στάση. Τρία χρόνια αργότερο το εγχείρημά τους επανέλαβε, αυτή τη φορά, όμως μόνος του, ο Αμερικανός πολυεκατομμυριούχος Στιβ Φόσετ, ο οποίος διένυσε συνολικά 29.853 χλμ μέσα σε 13 ημέρες, τον Ιούνιο του 2002. Ο 58χρονος τότε Αμερικανός έσπασε έτσι το ρεκόρ της μεγαλύτερης διαδρομής που είχε ποτέ καλυφθεί από αερόστατο, σε πτήση χωρίς ενδιάμεση στάση!
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ :ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟΧΟΥΜΕΝΟ Το πηδαλιουχούμενο είναι ένα αεροσκάφος, το οποίο αποτελείται από ένα αερόστατο εφοδιασμένο με κινητήρες προώθησης και με όργανα ευστάθειας, που του επιτρέπουν να κινείται σε καθορισμένη διεύθυνση και ύψος. Αποκαλείται επίσης και αερόπλοιο. Τα κύρια μέρη ενός πηδαλιουχούμενου είναι: α) το περικάλυμμα, το οποίο καθώς γεμίζεται με αέριο ελαφρότερο από τον αέρα, παρέχει την άνωση στήριξης που απαιτείται και έχει σχήμα ατρακτοειδές για να προβάλλει την ελάχιστη δυνατή αντίσταση στην προώθησή του β) Τα πτερύγια, σταθερά ή κινητά, που εξασφαλίζουν την ευστάθεια και τη σταθερή κατεύθυνση τόσο σε κατακόρυφο επίπεδο, όσο και σε οριζόντιο και που λειτουργούν όπως τα πηδάλια των αεροπλάνων γ) οι χώροι όπου βρίσκονται τα συστήματα προώθησης, τα οποία αποτελούνται από μηχανές εσωτερικής καύσης και προωστικές έλικες δ) οι θάλαμοι για το πλήρωμα και τους επιβάτες. Από κατασκευαστική άποψη τα πηδαλιουχούμενα διακρίνονται σε τρεις τύπους: α) τα εύκαμπτα β) τα ημιστερεά ή ημιεύκαμπτα γ) και τα στερεά ή άκαμπτα. Το πηδαλιουχούμενο χρησιμοποιήθηκε πειραματικά από τα μέσα του 19ου αι., αναπτύχθηκε όμως κατά την τελευταία εικοσαετία του αιώνα αυτού και κυρίως στην πρώτη τριακονταετία του 2ου αι. Ανάμεσα στους πρωτοπόρους των πηδαλιουχούμενων πρέπει να αναφερθούν: Ο βραζιλιάνος Αλμπέρτο Σάντος – Ντυμόν που εργάστηκε στη Γαλλία και το 1901 πραγματοποίησε το πρώτο αληθινά εναέριο ταξίδι προκαθορισμένης πορείας, με ένα πηδαλιουχούμενο που είχε σχεδιάσει ο ίδιος, Ο Ιταλός Αλμερίκο ντα Σκίο που σχεδίασε και κατασκεύασε το 1905 το πηδαλιουχούμενο Italia με το οποίο εκτέλεσε διάφορες πτήσεις στην ιταλική χερσόνησο, ο
Γερμανός Φερδινάνδος Φον Ζέπελιν εφευρέτης και κατασκευαστής πολλών στερεών πηδαλιουχούμενων, για τα οποία πήρε ευρεσιτεχνία το 1895. Το 1929, ένα αερόπλοιο του τύπου αυτού, το Grap Zeppelin, έκανε το γύρο της Γης με σταθμούς κι έπειτα δρομολογήθηκε στη γραμμή Ευρώπης – Αμερικής, όπου πραγματοποίησε πάνω από 100 υπερατλαντικές πτήσεις !
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Στα σύγχρονα αερόστατα ,ο ελαφρός θύλακας από νάιλον , περιέχει υδρογόνο ,ήλιο ,φωταέριο κτλ. Αέρια ελαφρότερα του ατμοσφαιρικού αέρα .Βέβαια όταν δεν επιδιώκονται μεγάλα ύψη αντί του υδρογόνου –που χρησιμοποιείτε τις περισσότερες φορές –προτιμάται το ήλιο γιατί αυτό μπορεί να είναι λίγο βαρύτερο ,αλλά είναι πιο ασφαλές, μιας και δεν ευνοεί την καύση. Παλαιότερα, όμως, χρησιμοποιούσαν αερόστατα θερμού αέρα .Η διαδικασία της λειτουργίας τους είναι η εξής : Όλα ξεκινούν από τον καυστήρα .Ο καυστήρας ,όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενο κεφάλαιο ,αποτελείτε από 2 επιμέρους τμήματα : Τον καυστήρα με φως –πιλότο και τον καυστήρα με εκρηκτική φλόγα .Ο πρώτος τροφοτείται από έναν λεπτό σωλήνα με αέριο προπάνιο κι ο δεύτερος τροφοδοτείτε από έναν άλλο λεπτό σωλήνα με υγρό προπάνιο .Οι δύο αυτοί σωλήνες είναι συνδεμένοι με τους τέσσερις κυλίνδρους αερίου ,που βρίσκονται μέσα στο καλάθι .Κάθε κύλινδρος έχει 40 περίπου λίτρα αερίου αρκετά για πτήση 40 λεπτών .Γύρω τώρα ,από τα δύο τμήματα του καυστήρα, υπάρχουν τα θερμαινόμενα πηνία που παραμένουν ζεστά και που φροντίζουν για την γρήγορη αεριοποίηση του υγρού προπανίου . Tέλος όταν ο πιλότος ανοίγει την βαλβίδα εκτοξεύεται μια ισχυρή δέσμη φλογών μήκους 3-4 μ ,στέλνοντας μια ριπή θερμού αέρα στο θύλακο .Ο πιλότος για να διατηρήσει το ύψος ανοίγει συνήθως τη βαλβίδα για λίγα δευτερόλεπτα και μετά για μισό λεπτό ,κινείται χωρίς ταχύτητα . Η πτητική ικανότητα του αερόστατου βασίζεται στην επίδραση της άνωσης ,που σύμφωνα με την αρχή του Αρχιμήδη ,τα σώματα που βρίσκονται στον αέρα έχουν μάζα μικρότερη απ’ότι στην πραγματικότητα .Η άνωση είναι ανάλογη με τον όγκο του σώματος και την πυκνότητα του αέρα που εκτοπίζουν ,γι’αυτό και τα αερόστατα ανυψώνονται !
ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ Το αερόστατο είναι ένα τεχνολογικό επίτευγμα, το οποίο χρησιμεύει σε πολλούς τομείς. Παλαιότερα, βέβαια, το χρησιμοποιούσαν περισσότερο, ενώ τώρα με την ανάπτυξη της αεροναυτικής έχει υποβιβαστεί ο ρόλος του κι έχει αρχίσει ο περιορισμός της χρήσης του, μιας και το αντικαθιστούν τα αεροπλάνα κι άλλα τέτοια σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα. Παρ΄ όλα αυτά συνεχίζει να χρησιμοποιείται σε διάφορες εφαρμογές.
Τα αερόστατα χρησιμοποιήθηκαν από τα παλιά χρόνια έως και σήμερα για στρατιωτικούς σκοπούς, επιστημονικές έρευνες και μελέτες καθώς και για αθλητικούς σκοπούς. Χρησίμευσαν ακόμη, στις ρίψεις αλεξιπτωτιστών, στη ρυμούλκηση ξυλείας σε απρόσιτες ορεινές περιοχές, στις συγκοινωνίες και τον εφοδιασμό απόμακρων κι απροσπέλαστων τόπων, στην αναγνώριση και τη συνοδεία πλοίων στη θάλασσα, αλλά και στην αναζήτηση υποβρυχίων και ναρκοπεδίων καθώς και στη διάσωση ανθρώπων. Παρακάτω ακολουθούν κάποιες πληροφορίες που έχουν σχέση με το αερόστατο και τη χρήση του!
ΤΟ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ Τα αερόστατα αποδείχτηκαν εξαιρετικά χρήσιμα και στην επιστήμη. Οι επιστήμονες τα χρησιμοποιούν για να κάνουν διάφορες μετρήσεις της ατμοσφαιρικής πίεσης σε μεγάλα ύψη, ραδιομετρήσεις, τηλεμετρήσεις, ταξίδια στην ατμόσφαιρα για τη διεύρυνση των ρευμάτων του αέρα και του σχηματισμού των κυκλώνων, για μετεωρολογικούς σκοπούς που αφορούν την πρόβλεψη του καιρού.
Τα χρησιμοποιούν, επίσης, για φωτογραφήσεις της επιφάνειας της Γης, και σαν εξέδρες εκτοξεύσεως μετεωρολογικών οργάνων. Για τη μελέτη των επιδράσεων της κοσμικής ακτινοβολίας σε ζωντανούς οργανισμούς. Αν για παράδειγμα, θέλουν να συγκεντρώσουν κάποια στοιχεία, πρέπει να εργαστούν ως εξής: Πρέπει να στείλουν ερευνητικά αερόστατα, ελαστικά ή πλαστικά, τα οποία θα μεταφέρουν στις υψηλές ζώνες της ατμόσφαιρας όργανα καταγραφής και συχνά ένα ραδιοσταθμό, διαμέσου του οποίου τα στοιχεία που θα συλλέγονται από το όργανο θα μεταφέρονται στη Γη.
Όταν πραγματοποιήσει το σκοπό του, το αερόστατο θα σκάσει, γιατί στο μεταξύ θα έχει φτάσει σε ένα ύψος, όπου η ατμοσφαιρική πίεση θα είναι πολύ μικρότερη από την κατάλληλα
υπολογισμένη πίεση του αερίου που περιέχει. Το φορτίο του θα επιστρέψει στη Γη με ένα αλεξίπτωτο και οι ενδιαφερόμενοι θα το περισυλλέξουν.
ΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΑΕΡΟΣΤΑΤΑ Οι δυνατότητες του αερόστατου για στρατιωτικές εφαρμογές είχαν αναγνωριστεί από πολύ παλιά. Έτσι λοιπόν, βλέπουμε πως το τεχνολογικό αυτό επίτευγμα, με το οποίο ασχολούμαστε, χρησιμοποιούνταν από πολύ παλιά, ακόμη, χρόνια για την αναγνώριση του πεδίου μάχης και τη διόρθωση της βολής πυροβολικού. Αυτά τα αερόστατα έχουν έναν αναρτημένο κλωβό για το πλήρωμα και διαθέτουν τηλεφωνική σύνδεση με το έδαφος. Ο όγκος του είναι 400-1000 κ.μ. ή και μεγαλύτερος. Από τότε, χρησιμοποιούνταν για την προστασία εναντίων των βομβαρδισμών από χαμηλό ύψος, καθώς και για την αντιαεροπορική άμυνα στρατιωτικών, βιομηχανικών και άλλων στόχων. Κι αν αναρωτιέται κανείς το πώς γινόταν αυτό, ορίστηκε η απάντηση: τα αερόστατα περίμεναν στην ξηρά, μόλις έβλεπαν τα πολεμικά αεροπλάνα να κάνουν επίθεση, ανυψώνονταν στον αέρα σε ειδικούς σχηματισμούς, μερικοί από τους οποίους είναι οι παρακάτω: «βαρούλκα σε σειρά», «βαρούλκα σε ολόκληρη την περιοχή», και στη συνέχεια τους προκαλούσαν φθορές.
Ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΑΕΡΟΣΤΑΓΙΣΜΟΣ Το ενδιαφέρον για τις αεραθλητικές δραστηριότητες με αερόστατο έγινε ιδιαίτερα έντονο, όταν ο Τζέϊμς Γκόρνοτν Μπένετ αθλοθέτησε ένα έπαθλο κι ένα σημαντικό χρηματικό βραβείο για τον νικητή ενός ετήσιου αγώνα μεγάλης αποστάσεως. Για τρία συνεχόμενα χρόνια (1922 – 1924) το έπαθλο το κέρδιζαν οι Βέλγοι. Οι ίδιοι οι Βέλγοι πρόσφεραν αμέσως ένα νέο έπαθλο κι οι αγώνες συνεχίστηκαν. Ένας Βέλγος αεροναύτης, ο Έρνεστ Ντεμυτέρ, νίκησε στους αγώνες, έξι φορές, αποδεικνύοντας έτσι ότι η νίκη σε έναν αγώνα ελεύθερων
αερόστατων δεν είναι ζήτημα τύχης, αλλά επιδεξιότητας. Το έπαθλο κατακτήθηκε το 1938 από την Πολωνία, αλλά οι αγώνες δεν αναβίωσαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τη δεκαετία του 1950 και μετά, οι δραστηριότητες του αθλητικού αεροστατισμού αναπτύχθηκαν εξαιρετικά. Σ΄ αυτό συνέβαλε και η ανάπτυξη αερόστατων, κατασκευασμένων νέα ελαφριά υλικά, καθώς και η χρησιμοποίηση καυστήρων προπανίου. Το αποτέλεσμα ήταν να ιδρυθούν λέσχες αερόστατων σε όλο τον κόσμο. Οι αγώνες αερόστατων, ιδιαίτερα οι αγώνες προσγειώσεως όσο γίνεται πιο κοντά σε ένα προεπιλεγμένο σημείο, έγιναν δημοφιλείς και αποτελούν τα γεγονότα της χρονιάς σε αρκετές χώρες. Όταν οι αγώνες γίνονται βάσει των διεθνών κανονισμών , η εθνική αεροναυτική ομοσπονδία αναφέρει τη διάρκεια, την απόσταση και το ύψος πτήσεως στη Διεθνή Αεροναυτική Ομοσπονδία. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ Η επίδραση του αερόστατου, τόσο στην Κοινωνία όσο και στοφυσικό περιβάλλον είναι κατά κανόνα θετική. Όσο αφορά το φυσικό περιβάλλον, πρέπει να πούμε, πως το αερόστατο Δε μολύνει τόσο την ατμόσφαιρα, όσο τη μολύνουν αλλά τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως είναι για παράδειγμα το αεροπλάνο. Τη θετική του επίδραση στην κοινωνία, τη φανερώνουν η σπουδαία χρησιμότητά του και η προσφορά του σ΄ αυτήν, πράγματα για το οποία είχαμε αναφερθεί και στο προηγούμενο κεφάλαιο. Σαν μοναδική αρνητική επίδραση, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τα πιθανά ατυχήματα που συμβαίνουν, όταν τα αερόστατα έχουν ως πλήρωμα ανθρώπους! ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ - ΣΧΟΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 400.000 άνθρωποι παρακολούθησαν την ιστορική πτήση των Σαρλ και Ρομπέρ, απαθανατισμένη σ΄ αυτή τη βεντάλια.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΑ από τα θεάματα του 1978, ήταν εκείνο του Μεσιέ Μάργκα, που καθισμένος πάνω στη λευκή ελαφίνα Κοκό, πέταξε με το αερόστατό του επάνω από το Παρίσι. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ O ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΑΜ Με την αναβίωση της πτήσης με αερόστατο θερμού αέρα, τα σύγχρονα υλικά επέστρεψαν στους κατασκευαστές αεροστάτων να ξεφύγουν από το παραδοσιακό σχήμα. Στην αρχή τους έδιναν απλά σχήματα κουτιών αναψυκτικών και μπουκαλιών. Τώρα μπορεί κάποιος να Δε έναν ολόκληρο γαλλικό πύργο ή καμήλες να πετούν στον ουρανό.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Το 1830, η κ. Γκράχαμ, διασώθηκε χάρη στην κυματιζόμενη φούστα της, πέφτοντας από ένα αερόστατο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Ο ΓΑΛΛΟΣ Αντρέ Γκαρνερέν έκαμε μια ασφαλή κάθοδο με αλεξίπτωτο από αερόστατο στα 1797. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Ο ΑΓΓΛΟΣ Ρόμπερτ Κόκινγκ είδε την κάθοδο με αλεξίπτωτο του Γκαρνερέν, και ενθουσιασμένος πραγματοποίησε τη δική του πτήση. Το 1837, ο Κόκινγκ έτοιμος για τη δοκιμή ανέβηκε με αερόστατο σε ύψος 1525 μέτρων, Μετά τράβηξε ένα καλώδιο για να ανοίξει το αλεξίπτωτο, αλλά απέτυχε και σκοτώθηκε.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Στις μέρες, τα αερόστατα που φτιάχνονται, δημιουργούνται σε ένα σωρό παράξενα κι αστεία σχήματα. ΜΑΛΑΚΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ! Τα πρώτα αερόστατα συχνά χτυπούσαν το χώμα με ένα δυσάρεστο γδούπο. Μερικά είχαν μαξιλάρια από λυγαριά δεμένα κάτω από το καλάθι για να μειώνουν το χτύπημα. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΥΛΙΚΑ
ΚΟΣΤΟΣ
Λαμαρίνα Γαλβανιζέ 4,00 €
ΕΡΓΑΣΙΑ 3h 40΄ ΣΥΝΟΛΟ
ΚΟΣΤΟΣ 8€/h
Ύφασμα
4,00 €
27,20 €
Βίδα
0,40 €
Σύρμα
0,03 €
Κλωστές
0,01 €
ΚΟΣΤΟΣ ΥΛΙΚΩΝ
15,28 €
Σκοινάκια
1,40 €
ΚΟΣΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
27,20€
Ξύλο
0,01 €
ΣΥΝΟΛΟ
45,48 €
Σπιρτόκουτα
0,10 €
Καλάθι
1,00 €
Πιαστράκια
1,00 €
Κόλλα
0,20 €
Κουμπιά
0,50 €
Άγκυρα
2,00 €
Πανί
0,50 €
Αλουμινόχαρτο
0,01 €
Εφημερίδα
0,02 €
Σελοτέϊπ
0,10 €
ΣΥΝΟΛΟ
15,28 €
ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΥΛΙΚΑ Πένσα
ΧΡΗΣΗ Το χρησιμοποίησα αυτό το εργαλείο, για να σφίξω τη βίδα και τα συρματάκια.
Ψαλίδι
Το χρησιμοποίησα αυτό το εργαλείο, για να κόψω τις κλωστές, το πατρόν, το ύφασμα και την εφημερίδα.
Βελόνα
Το χρησιμοποίησα, για να ράψω τα υφάσματα.
Μολύβι
Το χρησιμοποίησα, για να σχεδιάσω το πατρόν.
Μαρκαδόροι
Τους χρησιμοποίησα, για να χρωματίσω τα σπιρτόκουτα.
Τρυπάνι
Το χρησιμοποίησα, για να ανοίξω δύο τρύπες στο ξύλο του καυστήρα.
Σφυρί
Το χρησιμοποίησα, για να σφίξω τα σημεία όπου ενώνονται τα μέρη της λαμαρίνας.
Λίμα
Το χρησιμοποίησα, για να κόψω τη λαμαρίνα.
Καρφίτσες
Τις χρησιμοποίησα, για να στερεώσω το πατρόν στο ύφασμα.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ 1. Επιλογή ατομικού έργου. 2. Προγραμματισμός εργασίας. 3. Αναζήτηση πληροφοριών. 4. Επιλογή πληροφοριών για τη γραπτή εργασία. 5. Ταξινόμηση των πληροφοριών σε κεφάλαια. 6. Δημιουργία σχεδίου. 7. Πρόχειρο γράψιμο κεφαλαίων. 8. Συλλογή εικόνων. 9. Ταξινόμηση εικόνων σε κεφάλαια. 10.Εύρεση υλικών. (εδώ υπήρξε και μία αλλαγή: θα χρησιμοποιούσα μπαλόνι με ήλιον, αλλά επειδή θα ξεφούσκωνε μέχρι την παρουσίαση, επέλεξα διαφορετικά υλικά). 11. Επίσημο γράψιμο εργασίας. 12. Κατασκευή στεφανιού.
13. Κατασκευή καλύμματος. 14. Συμπλήρωμα κεφαλαίων στη γραπτή μου εργασία. 15. Κατασκευή καλαθιού μαζί με τα αξεσουάρ του. 16. Κατασκευή καυστήρα. 17.Τοποθέτηση σκοινιών, που ενώνουν καλάθι και στεφάνι. 18.Παράδοση εργασίας ατομικού έργου για αξιολόγηση. 19.Παρουσίαση ατομικού έργου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ * «Ιπτάμενες μηχανές» ANDREW NAHUM «ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ» DAVID MACAULAY ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ * «ΤΟ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΤΗΣΕΙΣ» ΣΤΗΒ ΠΑΡΚΕΡ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΞΙΟΤΕΛΛΗΣ * «ΝΕΑ ΔΟΜΗ» Τ. 1ΟΣ * «PAPYROUS LOAROUS BTRITANICA» τ. 3ος ΚΑΙ τ. 49ος * «ΜΕΓΑΛΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» Τ. 1ος
* «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΓΝΩΣΗ: ΠΤΗΣΗ» * «ΔΟΜΗ» Τ. 1ος * «ΥΔΡΙΑ» Τ. 1ος * ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ