Ορθόδοξος Τύπος φ. 1915, 17/2/2012 by anthologimata

ΚΕΜΠΑ 3645

ΚΩΔΙΚΟΣ 3053

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 Θεοδώρου Τήρωνος, Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας τῶν εὐσεβῶν βασιλέων

ΥΝΕΠΛΗΡΩΘΗΣΑΝ τριάκοντα ἔτη ἀπό Πρό τεσσαράκοντα ἐτῶν ὁ μακαριστός ἱδρυτής τῆς ΠΟΕ καί τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος τήν κοίμησιν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ) καί τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου. Ὁ μακαριστός Γέρων Χαράλαμπος Βασιλόπουλος διεκρίνετο διά τό ἀντιαιρετικόν, πνευματικόν καί φιλανθρωπικόν του ἔργον. Διά τό ἔργον του αὐτό ἐδέχθη διώξεις, ἀλλά δέν ὑπέστειλε τήν ση- Ἐφέτος συνεπληρώθησαν τριάκοντα ἔτη ἀπό τήν κοίμησίν του καί ὅ,τι ἔγραψε διά τήν Ἑβραιομασωνίαν καί τόν Οἰκουμενισμόν εἰς τό βιβλίον του μαίαν τοῦ ἀγῶνος. Ἀντιθέτως μέ τήν ἵδρυσιν τοῦ «Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» ἐπιβεβαιώνονται πλήρως εἰς τάς ἡμέρας μας «Ὀρθοδόξου Τύπου» ἔδωσε μάχας ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων καί ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου κοῦσαν Ἐκκλησίαν δι᾽ ὅσα δέν ἔπραττε ὑπέρ τοῦ τρα, τά ὁποῖα ἐπολέμουν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλη- τῆς Μασωνίας καί τά σκοτεινά κέντρα, τά ὁποῖα λυπτε ὅτι θά ἔλθη καιρός κατά τόν ὁποῖον τά Ἐκκλησίας μας. Ἤλεγχεν αὐστηρότατα τάς πα- Ὀρθοδόξου δόγματος, τοῦ ἐντίμου κλήρου καί σίαν καί τό Ἔθνος. Πολύν καιρό πρίν ἄλλοι τολ- ὑπηρετεῖ. Ἔγραψε πολλά βιβλία διά τούς βίους σκοτεινά, ἀλλά καί τά πολιτικά κέντρα θά κτυρεκτροπάς ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνας τήν Διοι- τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἀπεκάλυπτε τά σκοτεινά κέν- μήσουν, ἀπεκάλυψε τήν πραγματικήν ταυτότητα Ἁγίων, τόν Μοναχισμόν, διά τόν ὁποῖον ἀπεκά- πήσουν καί θά διασύρουν τόν Μοναχισμόν, διά

ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ ΤΟ 1972 ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ Πρόκειται διά τόν Σεβ. Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος δικαιώνει ἀθελήτως τό ἀντιοικουμενιστικόν μέτωπον

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ«ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΟΙ» ΕΙΝΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ» ΤΗΣ

Τοῦ Πρωτ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Ι ΕΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟΙ στό στρατόπεδο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί «ὀπαδοί» τῆς Μεταπατερικῆς Θεολογίας, γιά τήν προώθησή του, κάνουν συστηματικό λόγο γιά «δύο συμπτώματα, πού ἀποτελοῦν μόνιμους πειρασμούς τῆς νεώτερης ἑλληνικῆς ὀρθόδοξης θεολογίας, ἀκόμη καί στίς σοβαρότερες ἐκδοχές της: α) τήν ἐξιδανίκευση καί ἁγιοποίηση τοῦ παρελθόντος, τήν λατρεία τοῦ Ἔθνους καί τοῦ λαοῦ (π.Γ.Μ.: τρέμε Παπαδιαμάντη καί Ντοστογιέφσυ) καί β) τόν ἑλληνοκεντρισμό καί τόν ἀνέξοδο ἀντιδυτικισμό, πού στίς ἡμέρες μας εἶναι σχεδόν συνώνυμος τοῦ ἀντιευρωπαϊσμοῦ». Διαβάζοντας τίς γραμμές αὐτές, αὐτόματα ἔφερα στή μνήμη μου ὅλους τούς νεωτέρους ὁμολογητές καί μάρτυρες στή σύγχρονη Εὐρώπη, ὅπως ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος (Πόποβιτς), πού χαρακτηρίζει ὡς τό «μεταλύτερο ἐπίτευγμα» τῆς Εὐρώπης τόν «ἄνθρωπο ρομπότ», καί ὁ ἅγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς), τό καλλίνικο θύμα τοῦ Ναζισμοῦ –τῆς συνέχειας δηλαδή τῆς Εὐρώπης τοῦ Παπισμοῦ τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως, τοῦ Καρλομάγνου, τῆς Γαλλικῆς καί Μποσελβιστικῆς Ἐπαναστάσεως. Παρακαλῶ δέ νά μελετηθεῖ τό βιβλίο: «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ-ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» τοῦ ἁγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Ἀχρίδος, πού φιλότιμα ἐξέδωσαν πρόσφατα οἱ Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ». Στήν πατερική Ὀρθοδοξία αὐτό, πού ἐνδιαφέρει ὡς «κανών βίου», εἶναι τά βιώματα τῶν Ἁγίων μας καί ὄχι οἱ πολιτικάντικοι ἑλιγμοί τῶν ὅποιων καιροσκόπων, πού ἐνεργοῦν μέ βάση καί κριτήριο τά συμφέροντά τους, «ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β´ Τιμ. 3,5). Τό ὅτι τάσεις, ὅπως οἱ ἐλεγχόμενες παραπάνω, εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν καί νά ἐκφράζονται κατά καιρούς, δέν τό ἀρνούμεθα. Ὁ κανόνας ὅμως καί ἐδῶ εἶναι ἡ συνείδηση τῶν Ἁγίων μας, τήν ὁποία ἀναγνωρίζουν ὡς Ὀρθοδοξία οἱ ἀκολουθοῦντες ταπεινά τά ἴχνη καί τόν ἀγώνα τους ἀγωνισταί τῆς Πίστεως καί εἶναι φυσικό νά τήν ἀγνοοῦν ἤ παραβλέπουν οἱ βαδίζοντες τήν «εὐρύχωρον ὁδόν» (Ματθ. 7,13) τῆς οἰκουμενιστικῆς καί νεοεποχίτικης μανίας. Δυστυχῶς οἱ οἰκουμενιστές μας ἐργάζονται μέ βασικό ἐργαλεῖο τήν γενίκευση καί τήν ἐνοχοποίηση τῆς ἄλλης πλευρᾶς, γιά τήν ἀμνήστευση τῆς δικῆς τους ἀντιπαραδοσιακότητας. Ἐν τούτοις τό πατερικό παρελθόν ἐμεῖς οἱ ὀρθοδοξοῦντες δέν τό ἁγιοποιοῦμε στό σύνολό του, ἀναγνωρίζουμε ὅμως τήν ἁγιότητά του στά πρόσωπα τῶν Ἁγίων μας καί ὄχι τῶν δῆθεν ὀρθοδόξων κακεκτύπων, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΤΟ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΝ ΤΕΜΕΝΟΣ

Ὑπό τοῦ κ. Ἰ. Θ. Χαΐνη, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Ε.Μ.Π

Ο ΠΑΡΟΝ ἄρθρο μου ἀπευθύνω πρὸς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας, ἐξ ἀφορμῆς τῆς προσφυγῆς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κυρίου Σεραφεὶμ πρὸς αὐτό, κατὰ τῆς ἵδρυσης Μουσουλμανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴ τοῦ Βοτανικοῦ Ἀθηνῶν. Διάβασα τοὺς προβαλλόμενους λόγους, οἱ ὁποῖοι εἶναι πλήρως θεμελιωμένοι ἀπὸ νομικῆς καὶ Συνταγματικῆς πλευρᾶς. Δὲν θὰ σταθῶ στὸ νομικὸ μέρος τοῦ θέματος, διότι δὲν εἶμαι νομικός. Μὲ τὴν παροῦσα ἐπιστολή, ἐκφράζω προβληματισμούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὸ Δημόσιο καὶ Ἐθνικὸ συμφέρον. 1ον. Δὲν καθορίζεται στὸ Νόμο 3512/5-12-06 τὸ Μουσουλμανικὸ Τέμενος ποίους θὰ ἐξυπηρετεῖ τοὺς Σηΐτες ἢ τοὺς Σουνίτες; 2ον. Ἐὰν οἱ διάφορες Μουσουλμανικὲς αἱρέσεις εὑρεθοῦν σὲ ἀντιπαράθεση ἐξαιτίας τοῦ Τεμένους, ἡ Ἑλληνικὴ πολιτεία πῶς θὰ τοὺς ἀντιμετωπίσει; 3ον. Γνωρίζει ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση ὅτι ἀπὸ τὸ 2001 μέχρι σήμερα ἔχουν γίνει περισσότερες ἀπὸ 17.000 τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους καὶ μεγάλος ἀριθμὸς ἀπὸ αὐτὲς ἔχουν λάβει χώρα σὲ Τεμένη ἢ Τζαμιὰ μεταξὺ τῶν ἀντιφρονούντων Μουσουλμάνων; 4ον. Ἔχει ὑπόψη της ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ὅτι τελευταῖα στὶς διενέξεις μεταξὺ τῶν Μουσουλμάνων ἐμπλέκεται καὶ ἡ Ἂλ - Κάϊντα; 5ον. Στὴν περίοδο τοῦ Ραμαζανιοῦ καὶ ὅλες τὶς ἡμέρες τοῦ χρόνου, πῶς θὰ ἀστυνομεύεται αὐτὴ ἡ περιοχή, ὅπου κατὰ καραβάνια θὰ συρρέουν οἱ Μουσουλμάνοι, γιὰ νὰ προσευχηθοῦν; Ἡ Ἑλληνικὴ Ἀστυνομία δὲν ἐπαρκεῖ, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ καθημερινὸ ἔγκλημα, ποὺ καθημερινὰ διογκοῦται, καὶ θὰ ἐπιφορτισθεῖ καὶ μὲ ἐπὶ πλέον ἐπιτηρήσεις; 6ον. Τὸ ἄχαρο θέαμα νὰ βλέπεις καραβάνια τῶν Μουσουλμάνων, ὅπως ἔγινε πρόσφατα στὴν ὁδὸ Πανεπιστημίου, νὰ πηγαίνουν στὸ σημεῖο ἀναφορᾶς, ποὺ θὰ εἶναι τὸ τέμενος στὸ Βοτανικό. Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἄλλη κουλτούρα, ἄλλο ἐπίπεδο μορφώσεως, ἄλλα ἤθη καὶ ἔθιμα, ἄλλο πολιτισμὸ, ὁ ὁποῖος δὲν συμπορεύεται μὲ τὸν Μουσουλμανισμό. 7ον. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου οἱ κάτοικοι τοῦ Βοτανικοῦ, ἐπειδὴ δὲ θὰ μποροῦν νὰ παρακολουθοῦν καθημερινὰ ἕνα τέτοιο θέαμα ἀνθρωποσυρροῆς, θὰ ἐγκαταλείψουν σιγὰ - σιγὰ τὰ σπίτια τους, μαγαζιά τους, θὰ τὰ πουλήσουν μισοτιμῆς σὲ Μουσουλμάνους καὶ ἔτσι μετὰ ἀπὸ λίγες δεκαετίες ἡ περιοχὴ θὰ ἔχει μεταβληθεῖ πλήρως σὲ μία Μουσουλμανικὴ συνοικία! 8ον. Τὸ προηγούμενο (τὸ 7ον) δὲν εἶναι οὐτοπικό, ἀλλὰ θεμελιώνεται πλήρως μὲ τὴν θεωρία τῶν Καταστροφῶν καὶ τὴ θεωρία τοῦ Χάους, ὅπου ἔχω γράψει σχετικὰ ἐπιστημονικὰ βιβλία, γύρω ἀπὸ τὶς θεωρίες αὐτές. Σύμφωνα μὲ τὴ θεωρία τοῦ Χάους, ὅταν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1915

νά πλήξουν τήν Ἐκκλησίαν, ἐνῶ ἐξήγησεν εἰς βάθος τήν Ἀποκάλυψιν. Συνεκλόνισεν ὅμως τό ἔργο του διά τήν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τό ἐξέδωσε τό 1972, δέκα ἔτη πρό τῆς κοιμήσεώς του. Ἔκτοτε ἐξεδόθη πολλάκις. Βοηθούσης τῆς θείας Χάριτος ἀπεκάλυψεν ἐγκαίρως ὅτι ἡ ὕπουλος αὐτή αἵρεσις εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, διότι ἀπειλεῖ τήν ἐκφράζουσαν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεώς μας, τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, διευκρινίζων ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν εἶναι μία ἁπλῶς κίνησις διά τήν ἑνοποίησιν κρατῶν, λαῶν, θρησκειῶν (παγκοσμιοποίησις) ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ο AGIOS U EODVROS O THRVN

Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι συμπλέουν μέ τούς Παπικούς εἰς τούς Διαλόγους καὶ ἀμφισβητοῦν τήν Κανονικότητα τοῦ 28ου Κανόνος τῆς Δ´ Οἰκ. Συνόδου Ὁ ἴδιος ὁ Σεβ. Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος παρητήθη ἀπό ὅλας τάς Συνοδικάς Ἐπιτροπάς καί ἀπό ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἤ Αἱρέσεων, ἐμμένει εἰς τάς ἀντορθοδόξους θέσεις του περί μίας καί διηρημένης Ἐκκλησίας μετά τῶν Παπικῶν, ὑποστηρίζει ὅτι τά αἴτια τοῦ σχίσματος ἀνάγονται εἰς τό Πρωτεῖον καί ὄχι εἰς τήν αἵρεσιν τοῦ Φιλιόκβε, ὑπογραμμίζει ὅτι τά ἀποτελέσματα τοῦ Διαλόγου μέ τούς αἱρετικούς Μονοφυσίτας εὑρίσκονται ἐν ἰσχύει, ἀλλά τό πρόβλημα εἶναι πῶς θά «περάση» τό μήνυμα εἰς τόν λαόν, ὁ ὁποῖος δέν πρέπει νά λαμβάνη γνῶσιν τῶν ἀποφάσεων τῶν διαλόγων (σ.σ.: κατά τήν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας ὁ πιστός λαός εἶναι ὁ φύλαξ τῆς Πίστεως). Τέλος προαναγγέλλει ὅτι ἡ Ἕνωσις μέ τούς εὑρισκομένους εἰς πλάνην Χριστιανούς πρέπει νά γίνη ἄνευ ἀποκηρύξεως τῶν αἱρέσεών των καί ἄνευ μετανοίας. Πάντα ταῦτα τά κατέθεσεν εἰς συνέντευξιν εἰς Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων. Μέ τήν συνέντευξιν αὐτήν δικαιώνει ἀθελήτως ὅλους τούς ἀντιοικουμενιστάς, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν περί προδοσίας τῆς Πίστεως εἰς τούς Διαλόγους.

Σοβαρώτατον πρόβλημα ἀνέκυψεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος μετά τάς προκλητικάς δηλώσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος: Πρῶτον, ἤσκησε δριμεῖαν κριτικήν εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας διά τήν ἀπόφασίν της νά συμπαρασταθῆ εἰς τόν προφυλακισθέντα Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Ἀρχιμανδρίτην π. Ἐφραίμ. Ἔφθασεν ἕως τοῦ σημείου: α) Νά κατηγορήση τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος διά εἰσπήδησιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως τονίζων ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἁρμοδία νά λαμβάνη ἀποφάσεις διά τό Ἅγιον Ὄρος, τό ὁποῖον ἀνήκει εἰς τήν δικαιοδοσίαν της. β) Ἐπέκρινε δημοσίως τήν στάσιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τήν ὁποίαν κατηγόρησε ἐκτός τῶν ἄλλων ὅτι δέν ἔλαβε τήν ἰδίαν στάσιν διά τόν φυλακισθέντα Σεβ. Ἀχρίδος π. Ἰωάννην. γ) Ἔγινε πρωταγωνιστής διά τά αὐτά θέματα «ἐπεισοδίου» κατά τήν ἑορτήν τοῦ Μεγάλου Φωτίου εἰς τό Διορθόδοξον Κέντρον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πεντέλης μέ ἄλλους Ἀρχιερεῖς. Δεύτερον, παρεχώρησε μίαν συν-

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

Ἐπικίνδυνοι συμπεριφοραί Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν ἀπειλοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἰς καιρούς χαλεπούς. Σελ. 8 Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος διά τόν ἀντιαιρετικόν Μέγαν Φώτιον καί τήν Θεολογικήν Σχολήν τῆς Χάλκης. Σελ. 4 Σημαντικόν ἀντιαιρετικόν συνέδριον ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος διά τήν «Νέαν Ἐποχήν». Σελ. 5 Περί τῶν «Ἀσκητικῶν» τοῦ Ψευδοϊσαάκ τοῦ Σύρου. Σελ. 7

έντευξιν εἰς τούς δημοσιογράφους τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Πρακτορείου Εἰδήσεων «amen» κ.κ Ἀντώνιον

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ, ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΤΗ ΧΩΡΑ μας ὑπάρχουν πολλά ἐκκλησιαστικά μνημεῖα, τά ὁποῖα χρονολογοῦνται ἀπό τόν 16ο αἰώνα μέχρι τόν 19ο τά περισσότερα. Ὑπάρχουν ὅμως καί παλαιότερα, ἀπό τόν 13ο αἰώνα. Ὅλα αὐτά εἶναι μονές, ἐνοριακοί ναοί καί ἐξωκκλήσια καί εἶναι χαρακτηρισμένα ὡς διατηρητέα μνημεῖα, πού σημαίνει ὅτι κάθε προσπάθεια συντήρησής τους προϋποθέτει εἰδική ἄδεια ἀπό τήν Ἐφορεία Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων. Τό γεγονός αὐτό δημιουργεῖ τριβές μεταξύ κληρικῶν καί ἀρχαιολόγων. Ἡ συνεννόηση συνήθως εἶναι ἀδύνατη, γιατί οἱ ἀρχαιολόγοι μιλοῦν ἐντελῶς διαφορετική γλώσσα ἀπό ἐκείνη τῶν κληρικῶν. Εἶναι ψυχροί ἄνθρωποι, πού μέ τή δύναμη τῶν νόμων «προστατεύουν» τά μνημεῖα, χωρίς ὅμως νά διαθέτουν τά ἀναγκαῖα ποσά. Παρεμβαίνουν ὡς ἁρμόδιοι, ἀπειλοῦν ὡς ἰσχυροί καί ἐμποδίζουν ἀσεβῶς τίς ἀνακαινιστικές ἐργασίες τῶν κληρικῶν. Οἱ ἀρχαιολόγοι δέν κατανοοῦν ὅτι τά ἐκκλησιαστικά μνημεῖα συντηροῦνται, γιά νά λατρεύεται σέ αὐτά ὁ Θεός καί ὄχι γιά νά εἶναι τουριστικά ἀξιοθέατα. Εἶναι τόποι λατρείας τοῦ Θεοῦ καί ὄχι λατρείας τῆς λαξευμένης πέτρας καί τῶν διαφόρων ἔργων τέχνης, πού ὑπάρχουν ἐκεῖ. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ συντήρησή τους δέν πρέπει νά γίνεται ἐμπόδιο στή λατρευτική τους χρήση. Οἱ ἄσχετοι μέ τή λατρεία τοῦ Θεοῦ ἀρχαιολόγοι δέν καταλαβαίνουν τί θά πεῖ λειτουργικότητα, γιατί δέν ἐκκλησιάζονται ποτέ καί δέν αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη ἕνας ναός νά ἔχει φῶς, νά ἀερίζεται, νά ἔχει θέρμανση, νά εἶναι καθαρός, νά ἔχει στασίδια κ.λπ. Τήν ἀσχετοσύνη τους τή βλέπει κανείς, ὅταν ἐπισκέπτονται τά μνημεῖα, γιά νά συντάξουν τίς σχετικές μελέτες τους. Ξεχνοῦν νά κάνουν τό σταυρό τους, νά προσκυνήσουν τίς εἰκόνες, νά ἀνάψουν τό κεράκι τους, ἀλλά καί νά σβήσουν τό τσιγάρο τους! Θεωροῦν καθετί παλαιό διατηρητέο καί ἄς εἶναι ἐντελῶς κακότεχνο καί προκλητικά πρόχειρο. Πολλές φορές θαυμάζουν τό τίποτα καί ἐμποδίζουν τή διόρθωση ἤ συμπλήρωση ἑνός χώρου. Προτιμοῦν ἐπίσης τά ἐρείπια καί λιθοσώρια ἀπό τήν εὐπρέπεια καί τή νοικοκυροσύνη. Ἐκτελοῦν νωχελῶς τά ὑπηρεσιακά τους καθήκοντα καί ποτέ δέν κουνοῦν τό δακτυλάκι τους δωρεάν. Ἀκριβῶς τό ἀντίθετο συμβαίνει μέ τούς κληρικούς, στήν ἁρμοδιότητα τῶν ὁποίων ἀνήκουν τά ἐκκλησιαστικά μνημεῖα. Ἐκδηλώνουν ἔμπρακτα τήν ἀγάπη τους πρός τά μνημεῖα. Κοπιάζουν γι᾽ αὐτά, τρέχουν καί ξανατρέχουν, τρίβουν τά ράσα τους μέ τήν προσωπική τους ἐργασία, ἀγωνιοῦν πῶς θά πληρώσουν τούς τεχνίτες, τούς ἐργάτες καί πῶς θά ἐξοφλήσουν τά χρέη, πού προκύπτουν ἀπό τήν ἀγορά καί μεταφορά τῶν οἰκοδομικῶν ὑλικῶν. Καί τό πιό σημαντικό: Οἱ κληρικοί θεωροῦν τά ἐκκλησιαστικά μνημεῖα δικά τους. Εἶναι τά ἀφεντικά καί δέν ἐπιτρέπουν σέ ἄλλους νά κάνουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΚ ΤΩΝ «ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ» ΛΑΤΡΕΙΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΥΧΟΛΑΤΡΕΙΩΝ* (4ον.—Τελευταῖον)

Ε´. Κοινωνικὰ καὶ ἰατρικὰ προβλήματα Ἐμεῖς οἱ συμμετέχοντες στὴν ὁμάδα ἐργασίας μὲ θέμα: «Κοινωνικὲς καὶ ἰατρικὲς ἀπόψεις τῶν ψευδοϊατρικῶν καὶ ἀποκρυφιστικῶν πρακτικῶν» μετὰ ἀπὸ ἐνδελεχῆ μελέτη τοῦ θέματος καταλήξαμε στὰ πιὸ κάτω συμπεράσματα: 1.Ἔχει διαπιστωθεῖ ὅτι περισσότερο, ἴσως ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά, σὲ

Τριανταφύλλου καί Νικόλαον Παπαχρῆστον. Εἰς αὐτήν προέβη εἰς ἀποκαλύψεις σχετικῶς μέ τήν πο-

παρὰ πολλὲς χῶρες παρατηρεῖται μία ραγδαία ἐξάπλωση καὶ διείσδυση στὴ σφαῖρα τῆς ἰατρικῆς, ὀργανώσεων ἀμφιβόλου προελεύσεως ἢ ἀκόμα καὶ καθαρὰ ἀποκρυφιστικές. Ἀκόμα διαπιστώνεται ὅτι ἐπιχειρεῖται μία ἄνευ προηγουμένου προπαγάνδα ἐκ μέρους ὅλων αὐτῶν τῶν ὀργανώσεων, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴ νομιμοποίηση τῶν ψευδοϊατρικῶν τους μεθόδων. Ἐν ὄψει αὐτῶν τῶν δεδομένων κρίνουμε ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο ὅλες οἱ ἐκκλησια-

στικές, ἰατρικὲς καὶ θεολογικὲς δυνάμεις ν᾽ ἀσχοληθοῦν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὸ πρόβλημα, γιὰ νὰ ἐκτιμηθεῖ στὴν πραγματική του διάσταση καὶ νὰ προσδιοριστοῦν ἐπακριβῶς οἱ κίνδυνοι, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὶς ψευδοϊατρικὲς λατρεῖες. Οἱ κίνδυνοι αὐτοὶ δὲν εἶναι μόνο ἠθικοὶ καὶ πνευματικοὶ (ἐκκλησιαστικοί), ἀλλὰ ἔχουν νὰ κάνουν καὶ μὲ τὴν ἰατρικὴ καὶ πιὸ συγκεκριμένα μὲ τὴν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων. Ἔχοντας ὑπόψη ὅλα αὐτὰ προτείνουμε, τὸ Διορθόδοξο Δίκτυο, σὲ συνεργασία μὲ ἄλλους φορεῖς, νὰ ἔλθει σὲ ἐπαφὴ μὲ τοὺς Ἰατρικοὺς Συλλόγους, τῶν χωρῶν μας, γιὰ νὰ συζητηθεῖ τὸ πρόβλημα καὶ νὰ ἀκουσθοῦν καὶ οἱ θέσεις τῶν Ἰατρικῶν Συλλόγων σὲ σχέση μὲ τὶς ἀπατηλὲς καὶ ἐπικίνδυνες πρακτικὲς τῶν ψευδοϊατρικῶν ἀποκρυφιστικῶν μεθόδων. Θὰ ἦταν, κατὰ τὴν ἄποψή μας, πολὺ χρήσιμο νὰ

ρείαν τῶν θεολογικῶν Διαλόγων, εἰς τούς ὁποίους συμμετέχει ὡς ἕνας ἐκ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπό αὐτάς προκύπτει ὅτι εἰς τούς διαλόγους ὑπονομεύεται ἀνοικτῶς ἡ ὑπόστασις τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ἅλωσίς της ὑπό τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Συμφώνως πρός τάς ἀποκαλύψεις εἰς τάς ὁποίας προέβη: 1ον) Τά ἀποτελέσματα τοῦ Διαλόγου μέ τούς αἱρετικούς ἈντιχαλΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

Ἔκτακτος Σύνοδος τῆς Δ. Ἱ. Συνόδου

Τὴν 17ην Φεβρουαρίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, ὁ ὁποῖος ἔκαμε τό θαῦμα τῶν κολλύβων καί ἔσωσε τόν Ὀρθόδοξον λαόν ἀπό τά μιασμένα εἰδωλόθυτα.

Ἠθικοκοινωνική θεώρησις τοῦ ἐγκλήματος

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ;

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Σήμερον (17ην Φεβρουαρίου) συνέρχεται ἐκτάκτως ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία, ὡς λέγεται, θά ἀσχοληθῆ μέ τήν παραίτησιν τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας ἀπ᾽ ὅλα τά Συνοδικά ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό ἐκπρόσωπος εἰς τόν ΠΣΕ, ἀλλά καί μέ τήν δημοσίαν κριτικήν, τήν ὁποίαν ἤσκησεν εἰς τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον διά τήν ἀπόφασίν της νά συμπαρασταθῆ εἰς τόν προφυλακισθέντα ἡγούμενον τῆς Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου. Διά τήν κριτικήν αὐτήν ἐδέχθη ἐπικρίσεις ὑπό Σεβ. Μητροπολιτῶν εἰς τό Διορθόδοξον Κέντρον τῆς Ἱ. Μ. Πεντέλης παρουσίᾳ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν. Ἀντέδρασε μέ ἀπαράδεκτον τρόπον μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποφασισθῆ, ὅπως ἀποσταλῇ Συνοδική Ἐπιτροπή εἰς τήν Μεσσηνίαν, διά νά ἐρευνηθοῦν τά αἴτια τῆς ἐντάσεως. Ἐκκλησιαστικοί παράγοντες διαβλέπουν ὅτι ὄπισθεν τῆς στάσεως τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας εὑρίσκεται τό Φανάριον. Εἰς τό πλαίσιον αὐτό δημοσιογράφοι τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ρεπορτάζ ὑπεστήριξαν ὅτι τό Φανάρι ἐνεπιστεύθη ἕνα νέον Μητροπολίτην, διά νά τό «στηρίξη» ἔναντι τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά συμπαρασταθῆ εἰς τόν προφυλακισθέντα ἡγούμενον τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου.

Ὁ ἄνθρωπος, δίχως ἀμφιβολία, ὑπῆρξε τό πιό ὑπέροχο καί ἐξαίσιο δημιούργημα τοῦ πάνσοφου καί παντοδύναμου Δημιουργοῦ. Τό μόνο θεόπλαστο δημιούργημα τοῦ ἄκτιστου Πλάστη καί Δημιουργοῦ Θεοῦ. Μοναδικός καί ἀνεπανάληπτος· λογικός καί ἐλεύθερος· "κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ". «Ὄμορφος κόσμος, ἠθικός, ἀγγελικά πλασμένος». Παντοῦ βασιλεύει φυσική καί ἠθική ἁρμονία. Τά πάντα "καλά λίαν". Ἀπ᾽ τή στιγμή ὅμως, πού ὁ ἄνθρωπος ἀμαύρωσε "τῆς ψυχῆς τό ὡραῖον" καί ἔχασε τήν "ἀγγελικήν μεγαλοφυΐαν" μέ τήν πτώση του, ἡ ἀνθρώπινη ζωή μεταβάλλεται σέ τραγωδία. Ὁ προμηθέας ἄνθρωπος - ἐπαναστάτης καί ἀποστάτης - θά ζεῖ γιά πάντα μέ τό κακό. Θά γίνει δεύτερη φύση του. Θά σέρνει καί θά σέρνεται ἀπ᾽ τό κακό. Κι ἡ τραγωδία θά συνεχίζεται. Σκλάβος λοιπόν ὁ ἄνθρωπος. Αἰχμάλωτος τοῦ κάθε ἐγκλήματος, μέ τή γενική ἔννοια τῆς λέξης. ( Ἔγκλημα, εἶναι κάθε παράβαση τοῦ Νόμου). Καί ἐπειδή εἶπαν πώς, "τόν ἐγκληματία δέν τόν γεννᾶ ἡ μάνα του, ἀλλά ἡ

κοινωνία", ὁ τ. Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου Βασ. Κόκκινος, μᾶλλον διαφωνεῖ στήν παραπάνω ἄποψη. Σέ ἄρθρο του στήν «Ἑστία» γράφει: "Τό κακό στόν ἄνθρωπο εἶναι συμφυές μέ τό καλό. Στήν ἀποδιδόμενη στόν Σωκράτη πλατωνική ἄποψη τοῦ "οὐδείς ἑκών πονηρός ἀλλ᾽ ἐξ ἀγνοίας", ἀντιτάσσεται ἐκείνη τοῦ ρεαλιστῆ Ἰσοκράτη: "Φύσιν πονηράν μεταβαλεῖν οὐ ράδιον"! Ἡ ἐξέλιξη τῆς ἱστορίας δικαιώνει τόν δεύτερο. Ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ στόν κόσμο - ἑπομένως καί κάθε ἐγκλήματος - βρίσκεται μέσα στόν ἄνθρωπο, στή φύση του, στό αὐτεξούσιο. Ὁ νέος ρουμάνος ὁμολογητής τῶν κομμουνιστικῶν στρατοπέδων Ἰωάννης Ἰανολίδε, γράφει: «Ἀπό τό στόμα τοῦ Κριτῆ θά ἀκούσουμε: Σᾶς ἔδωσα ἕνα παράδεισο καί τόν ἐγκαταλείψατε. Σᾶς ἔκανα ἀδελφούς καί σκοτωθήκατε μεταξύ σας. Σᾶς ἔδωσα ἕνα Νόμο κι ἐσεῖς προσκυνήσατε τό χρυσό μοσχάρι. Ἦρθα ἀνάμεσά σας καί δέ μέ δεχθήκατε. Μέ σταυρώσατε καί σᾶς συγχώρησα τήν ἄγνοια. Σᾶς ἔδωσα τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά σεῖς συνεχίζετε

δημιουργηθοῦν ἀπὸ τὰ Ὑπουργεῖα Ὑγείας μόνιμες μεικτὲς ἐπιτροπὲς μελέτης καὶ ἀντιμετώπισης, τῶν προβλημάτων, ποὺ παρουσιάζονται ἀπὸ τὴν ἀνεξέλεγκτη δραστηριότητα ἀσυνείδητων, ποὺ στοχεύουν στὴν ἐκμετάλλευση τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν. 2. Μέσα ἀπὸ τὶς ἐπιστημονικὲς ἀνακοινώσεις, ποὺ παρουσιάσθηκαν στὴ συνδιάσκεψή μας καὶ τὴν σὲ βάθος μελέτη τοῦ θέματος στὶς ὁμάδες ἐργασίας, διαπιστώθηκε πέραν πάσης ἀμφιβολίας ὅτι ὅλες οἱ ψευδοϊατρικὲς – ἀποκρυφιστικὲς καὶ ἄλλες λατρεῖες, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ θέματα ὑγείας καὶ ψυχολογίας, παραβιάζουν βασικὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Γιὰ παράδειγμα παραβιάζουν τὸ δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου νὰ πληροφορεῖται ἐπαρκῶς γιὰ τὴ μέθοδο θεραπείας, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ συναινέσει συνειδητὰ καὶ ἐλεύθερα σ᾽ αὐτή. Ἀκό-

μα τὶς πλεῖστες φορὲς ὁ ἀσθενὴς ἀγνοεῖ τὶς ἀρνητικὲς συνέπειες, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει στὴν ὑγεία του ἡ διακοπὴ τῆς ἐπιστημονικῆς ἰατρικῆς. Αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι πολλὲς ψευδοϊατρικὲς λατρεῖες προτρέπουν τὰ θύματά τους ν᾽ ἀρνοῦνται νὰ λάβουν μερικὴ ἢ γενικὴ βοήθεια ἀπὸ τὴν ἐπιστημονικὴ ἰατρική, τὴν ὁποία δαιμονοποιοῦν μὲ ὅλα τὰ τραγικὰ ἀποτελέσματα. Δυστυχῶς τὰ νομοθετικὰ κενά, ποὺ ὑπάρχουν στὶς χῶρες μας, τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ προωθοῦν τὰ προϊόντα τους καὶ τὶς λεγόμενες «ἰατρικὲς» ὑπηρεσίες τους, κερδοσκοπώντας σὲ βάρος τῶν πονεμένων ἀνθρώπων. Λόγῳ τῆς κατάστασης, ἡ ὁποία δημιουργεῖται ἀπὸ τὴν ἀνεξέλεκτη δραστηριότητα τῶν λατρειῶν καὶ ψευδοϊατρικῶν μεθόδων καὶ ὀργανώσεων, ἐπιβάλλεται ἡ λήψη νομοθετικῶν μέτρων ἀπὸ τὰ ἁρμόδια κυ-

βερνητικὰ ὄργανα τῶν χωρῶν μας, τὰ ὁποῖα θὰ πρέπει νὰ ἔχουν ὡς στόχο τὴ δημιουργία ἰσχυρῶν μηχανισμῶν, προστασίας τῶν πολιτῶν ἀπὸ τὴν προπαγάνδα καὶ τὶς πρακτικὲς τῶν ὁμάδων αὐτῶν, οἱ ὁποῖες πολλὲς φορὲς ἀναδεικνύονται ἐπικίνδυνες, τόσο γιὰ τὴ σωματική, ὅσο καὶ γιὰ τὴν πνευματικὴ ὑγεία τους. Ὡς παράδειγμα ἀναφέρθηκε ἡ περίπτωση τῆς Δημοκρατίας τοῦ Καζακστάν, ἡ ὁποία ἔλαβε νομοθετικὰ μέτρα, ἀπαγόρευσης τῆς προπαγάνδας καὶ τῶν πρακτικῶν τῆς ψευδοϊατρικῆς σέκτας «Ἀλλια– Ἄγιατ». Ἡ δημιουργία ἰσχυροῦ νομοθετικοῦ μηχανισμοῦ, μπορεῖ ν᾽ ἀποτελέσει τὸ κλειδὶ γιὰ ὀρθή, στὴ βάση ἀρχῶν, προστασία τῶν πολιτῶν καὶ περιορισμοῦ τῆς ἀντικοινωνικῆς δράσης τῶν ὀργανωμένων σεκτῶν (λατρειῶν). 3. Μέσα ἀπὸ τὶς ἐργασίες μας

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΑΓΙΟΣ Θεόδωρος κατήγετο Ο ἀπὸ τὴν Ἀμάσεια τῆς Καππαδοκίας καὶ ἔζησε ἐπὶ αὐτο-

Ο Α Γ Ι Ο Σ Θ Ε Ο ∆Ω Ρ Ο Σ Ο Τ Η Ρ Ω Ν

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΠΟΣΑ

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ μας σύστημα μᾶς ἔχει προβληματίσει ἄν καί ἐμεῖς ὡς λαός ζοῦμεν εἰς κάποιον ὄνειρον καί ὄχι εἰς τήν πραγματικότητα. Καθημερινῶς βλέπομεν εἰς τόν τύπον τήν ἀσύδοτον σπατάλην, πού ἔχουν πραγματοποιήσει τά κόμματα τά τελευταῖα χρόνια. Ὁ ὑπουργός Ἐσωτερικῶν κ. Γιαννίτσης ἀνεκοίνωσε μεταξύ τῶν ἄλλων καί τήν χρηματοδότησιν τῶν κομμάτων ἀπό τό ἔτος 2000 ἕως τό 2011. Τό ΠΑΣΟΚ ἔλαβε 271.146.297 εὐρώ. Τό ΚΚΕ ἔλαβε 63.936.787 εὐρώ. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ 47.950.315 εὐρώ. Ὁ ΛΑΟΣ 29.023.573 εὐρώ καί οἱ Οἰκολόγοι 5.590.177 εὐρώ. Ἐπίσης ἀνεκοινώθη λεπτομερῶς καί τό πόσον στοιχίζει ἕνας Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Βασικός μισθός 277.469 εὐρώ. Ἔξοδα παραστάσεως 77.593 εὐρώ καί ἔξοδα μετακινήσεως 14.843 εὐρώ. Διά ὑγειονομικόν ὑλικόν καί εἴδη καθαριότητος 24.360 εὐρώ. Διά συντήρησιν ἐγκαταστάσεων, διατροφῆς, ὑποδήσεως, ἑστιάσεως, ἱματισμοῦ καί ἀθλήσεως 104.500 εὐρώ. Διά λοιπές ὑπηρεσίες καί πρόσθετες παροχές 425.226 εὐρώ. Διά ἀμοιβές πολιτικῶν ὑπαλλήλων 2.052.935 εὐρώ. Σύνολον 3.668.420 εὐρώ ἐτησίως. Ἐάν ἀσχοληθῶμεν μέ τά χρήματα, πού λαμβάνουν ὅλα τά πολιτικά πρόσωπα θά ἀπογοητευθῶμεν πλήρως. Ὅλα αὐτά ἀποδεικνύουν ὅτι τό πολιτικόν μας σύστημα ἀσθενεῖ βαρέως. Δυστυχῶς ὅμως αὐτό τό ἄρρωστον σύστημα μᾶς κυβερνᾶ. Ὁ μεγάλος ἀσθενής τῆς πατρίδος μας μᾶς ὡδήγησεν εἰς αὐτήν τήν ἠθικήν, πνευμα-

Στυγερός φανατισμός

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ἔτσι εἶναι ἡ πραγματικότης. Ὅσοι πατέρες ἔρχονται ἀπό τούς Ἁγίους Τόπους μᾶς ὁμιλοῦν διά μίαν τρομοκρατικήν κατάστασιν, πού ἐπικρατεῖ ἐξ αἰτίας τῶν φανατικῶν Ἑβραίων. Ἐμεῖς βλέπομεν ὅτι τό ἐπίσημον κράτος τοῦ Ἰσραήλ δέν λαμβάνει τά ἀπαιτούμενα μέτρα προστασίας τῶν Ἑλληνορθοδόξων προσκυνημάτων, πού εὑρίσκονται ἐκεῖ, καθώς καί τῶν πατέρων, πού τά ὑπηρετοῦν. Ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν φανατικῶν ἐκδηλώσεων εἶναι ἡ στυγερή δολοφονία τοῦ Ἁγίου Ἱερομονάχου Φιλουμένου τοῦ Κυπρίου εἰς τό προσκύνημα «Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ», πού ἔγινε τήν 29.11.1979 μέ ἕνα φοβερόν καί ἀποτρόπαιον τρόπον. Κυκλοφορεῖ ὁ βίος τοῦ Ἁγιοταφίτου αὐτοῦ νεοϊερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Θαυματουργοῦ καί καλόν εἶναι νά ἐνημερωθῶμεν. Ἐπίσης τό ἴδιο συνέβη καί μέ τήν μητέρα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἰωακείμ, ᾽Αναστασία Στρογγυλοῦ, πού τήν ἐφόνευσαν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἀναλήψεως εἰς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Ὅλοι οἱ πατέρες ἐκεῖ ζοῦν μέ ἕνα φόβον διά τήν ἀκεραιότητα τῆς ζωῆς των. Δέχονται ἀπειλάς, ἐκφοβισμούς καί χυδαϊσμούς ἐπί καθημερινῆς βάσεως. Ἐμεῖς ὡς λαός ἔχομεν συμπεριφερθῆ μέ ἀγάπην καί καλωσύνην εἰς δυσκόλους στιγμάς εἰς πολλούς ἀνθρώπους, ὄχι Ἕλληνας, πού ἡ ζωή των διέτρεχε κίνδυνον, ὅπως εἰς τούς Ἑβραίους κατά τήν διάρκειαν τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς. Κατά δημοσιογραφικάς πληροφορίας: «Ἔσπασαν τὸν σταυρὸ κι ἔκαψαν τὴν ἑλληνικὴ σημαία στὰ Ἱεροσόλυμα. Τραγικὲς στιγμὲς περνάει τὸ πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων τὶς τελευταῖες ὧρες. Ἕνα βράδυ 13 ἐξτρεμιστὲς Ἰσραηλινοὶ μπῆκαν στὸ μοναστήρι τοῦ Προδρόμου, στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ, ποὺ βρίσκεται στὴν Ἱεριχώ καὶ κατέστρεψαν εἰκόνες καὶ σταυρούς. Βεβήλωναν ὅτι ἔβρισκαν μπροστά τους μὲ ἀποτέλεσμα νὰ εἰδοποιηθοῦν οἱ ἀρχὲς καὶ νὰ μεταβοῦν στὴν περιοχὴ, γιὰ νὰ ἐκτιμήσουν τὶς ζημιές. Στὴν περιοχὴ ἔφτασε ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόφιλος καὶ ὁ Ἕλληνας πρόξενος, γιὰ νὰ διαπιστώσουν ὅτι ἔσπασαν τὸ σταυρὸ τοῦ τρούλλου, κάτι κάγκελα ποὺ ἔχει γύρω ἀπὸ τὴ Ἱ. Μονή, κατέστρεψαν κάτι πολὺ παλιοὺς κηροστάτες, ἐνῶ ἔκαψαν καὶ τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Μέχρι πρόσφατα ἡ εἴσοδος ἀπαγορευόταν στὸ μοναστήρι τοῦ Προδρόμου. Οἱ προσκυνητὲς καὶ οἱ ἐπισκέπτες, ἀλλὰ καὶ ἡ ἁγιοταφικὴ ἀδελφότητα εἶχε δικαίωμα νὰ μπεῖ στὴν περιοχὴ μόνο μία φορὰ τὸν χρόνο, στὰ Θεοφάνεια. Τὸν τελευταῖο καιρὸ οἱ Ἰσραηλινοὶ ἐπέτρεψαν τὴν καθημερινὴ εἴσοδο στὴν περιοχὴ ἀπὸ τὸ πρωὶ ὡς τὸ ἀπόγευμα. Ἐδῶ καὶ καιρὸ ὅμως ζητοῦν νὰ πληρώνει εἰσιτήριο, ὅποιος θέλει νὰ ἐπισκέπτεται τὸ ἅγιο προσκύνημα. Τὴν πρόταση αὐτὴ ἀρνήθηκε ὁ ἡγούμενος τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Ἀββᾶ Γεράσιμου μὲ τὴν πολλὴ σωστὴ δικαιολογία ὅτι εἶναι προσκύνημα καὶ ὄχι μουσεῖο. Δυστυχῶς, κατὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα ἐπεισόδια κυρίως σὲ μοναστήρια, ποὺ βρίσκονται στὶς ἐρήμους καὶ στὰ ὁποῖα ὑπάρχουν Ἕλληνες μοναχοί, ἔχουν ὑποστεῖ ζημιὲς ἀπὸ φανατικοὺς, ἀλλὰ καὶ

τικήν καί οἰκονομικήν κρίσιν. Ἀποροῦμεν δέν ἔχουν καταλάβει αὐτά τά πρόσωπα ὅτι πάσχουν καί δέν εἶναι εἰς θέσιν νά κυβερνήσουν; Μήπως πρέπει, διά νά θεραπευθοῦν, νά περιορισθοῦν εἰς τάς οἰκίας των, διά νά ἀπαλλαγῆ ἡ πατρίς ἀπό τήν παρουσίαν των καί νά εὕρη αὐτός ὁ ἱερός τόπος τήν ἡσυχίαν του καί τόν δρόμον τῆς ἀναγεννήσεως καί τῆς προόδου. Συνεχῶς διαπιστοῦται διαφθορά, «μαῦρο πολιτικόν χρῆμα», ἀδιαφάνεια, παρανομίαι, ἀναπόδεικτος πλουτισμός, ἀλλά καί δυσβάστακτοι οἰκονομικαί καί κοινωνικαί δυσκολίαι διά τόν λαόν μας. Μᾶς κατήντησαν ζητιάνους μέσα εἰς τήν χώραν μας. Μᾶς ἐταπείνωσαν παγκοσμίως. Ἔχομεν γίνει τό κακόν παράδειγμα τοῦ κόσμου. Δυστυχῶς ὑπάρχουν πολιτικά πρόσωπα, πού κατευθύνονται ἀπό διάφορα σκοτεινά κέντρα. Τό πολιτικόν μας σύστημα θέλει ἰατρόν καί μάλισταν μεγάλον ἰατρόν. Καί ὁ μεγάλος ἰατρός εἶναι μόνον ὁ Χριστός, καί ὄχι τά σκοτεινά κέντρα τοῦ Ἐξωτερικοῦ, πού κινοῦνται ἐκ τοῦ πονηροῦ καί τούς κάνουν ὄργανά των. Ἡ Τριμερής, ἡ Bilderberg, αἱ Μασωνικαί Στοαί καί οἱ Σιωνισταί κινοῦνται ἐκ τοῦ πονηροῦ θέλοντες νά ἐπιτύχουν τήν παγκόσμιον κυριαρχίαν, τήν παγκόσμιον κυβέρνησιν, ὅπως κατ᾽ ἐπανάληψιν μᾶς τό ἔχουν ἀναγγείλει οἱ ἄρχοντές μας. Ὅμως «Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε» καί μαζί ὅλος ὁ λαός, διότι, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος «Ὅποιοι εἶναι οἱ ἄρχοντες, τέτοιοι γίνονται κατά τό πλεῖστον στό ἦθος καί οἱ ἀρχόμενοι». Καί νά μή συμβῆ τό «ὁ δέ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι».

ἔχουν γίνει προσπάθειες νὰ τοὺς ἐξαφανίσουν».

Δέν ἰσχύουν οὔτε θεῖοι οὔτε ἀνθρώπινοι νόμοι

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ κρίσις συνεχίζεται. Ἐξεκίνησεν ὡς οἰκονομική κρίσις, ἀλλά τώρα φαίνεται ὅτι εἶναι γενικωτέρα, ἀφοῦ οἱ «σπουδαῖοι» τῆς Εὐρώπης δέν φαίνεται νά εὑρίσκουν λύσιν. Παραμένει ἀνεξήγητον πῶς τήν μίαν ἡμέραν γίνεται λόγος διά

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΜΕΣΑ εἰς τόν καταιγισμόν τῶν ἰσοπεδωτικῶν διατάξεων τῶν τελευταίων ἐτῶν εἶναι καί ἡ προσπάθεια καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Ἀντιπαλότητες μεταξύ πολιτικῆς ἐξουσίας, ἐργοδοτῶν, ἐργαζομένων ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν τήρησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Πρό πολλῶν ἐτῶν κατήργησαν τάς ἀργίας μεγάλων ἑορτῶν, ὅπως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, Ἁγίου Γεωργίου καί ἄλλων καί κάθε τόσον ἀπειλοῦν μέ τήν κατάργησιν ὅλων τῶν ἀργιῶν. Κατά τήν Τουρκοκρατίαν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔκανε μεγάλον ἀγῶνα, διά νά τηροῦν οἱ Ἕλληνες τήν ἀργίαν τῆς Κυριακῆς, ἐπειδή οἱ Ἑβραῖοι προσεπάθουν νά ἐπιβάλλουν τήν ἀργίαν τό Σάββατον καί ὄχι τήν Κυριακήν. Εἰς ὅλες τάς παραλιακάς ἤ τουριστικάς περιοχάς τῆς Ἑλλάδος σχεδόν ἔχουν καταργήσει τήν ἀργίαν τῆς Κυριακῆς μέ τό αἰτιολογικόν τοῦ τουρισμοῦ. Ὅμως ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ. «Ἕξ ἡμέρας ἐργᾷ καί ποίησον πάντα τά ἔργα σου· τῇ δέ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἔξ. κ´ 9-10). Τί μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς: «Ἐπρόσταξεν ὁ Θεὸς καὶ ἔγιναν ἑπτὰ ἡμέραι· καὶ πρώτην ἔκαμε τὴν Κυριακὴν καὶ τὴν ἐκράτησε διὰ λόγου του· καὶ τὰς ἄλλας ἓξ τὰς ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς νὰ ἐργαζώμεθα διὰ τὰ ψεύτικα ταῦτα τά μάταια, τά γήϊνα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ σχολάζωμεν καὶ νὰ πηγαίνωμεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας νὰ δοξάζωμεν τὸν Θεόν μας, νὰ ἱστάμεθα μὲ εὐλάβειαν, ν᾿ ἀκούωμεν τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον καὶ τὰ λοιπὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Τί μᾶς παραγγέλλει ὁ Χριστός μας νὰ κάμνωμεν; Νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὁποὺ εἶνε τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, νὰ τρώγωμεν καὶ νὰ πίνωμεν τὸ ἀρκετόν μας, ὁμοίως καὶ τὰ ροῦχα μας τὰ ἀρκετά, τὸν δὲ ἐπίλοιπον καιρὸν νὰ τὸν ἐξοδεύωμεν διὰ τὴν ψυχήν μας, νὰ τὴν κάμνωμεν νύμφην τοῦ Χριστοῦ μας, καὶ τότε πρέπει νὰ λεγώμεθα ἄνθρωποι καὶ ἐπίγειοι ἄγγελοι. Εἰ δὲ καὶ ζητοῦμεν πῶς νὰ τρώγωμεν, πῶς νὰ πίνωμεν, πῶς νὰ ἁμαρτάνωμεν, πῶς νὰ στολίζωμεν τοῦτο τὸ σῶμα τό βρώμικον, ὁποὺ αὔριον θὰ τὸ φᾶνε τὰ σκουλήκια, καὶ ὄχι διὰ τὴν ψυχὴν μας, ὁποὺ εἶνε ἀθάνατος, τότε δὲν πρέπει νὰ λεγώμεθα ἄνθρωποι, ἀλλὰ ζῶα. Λοιπὸν κάμετε τὸ σῶμα σας δοῦλον καί τήν ψυχήν κυρά, καὶ τότε νὰ λέγεσθε ἄνθρωποι».

λύσιν τοῦ προβλήματος καί τήν ἄλλην λείπουν αἱ προϋποθέσεις. Καί αὐτήν τήν εἰκόνα βλέπομεν σχεδόν κάθε ἡμέραν τόν τελευταῖον καιρόν. Δέν δυνάμεθα νά ἡσυχάσωμεν. Ὑπάρχει καί ἡ συγ-

κεχυμένη γλῶσσα τῶν πολιτικῶν καί δημοσιογράφων, ὥστε νά ἐπιτείνεται ἡ σύγχυσις. Καί οἱ μέν τελευταῖοι δημιουργοῦν τήν σύγχυσιν, ἀλλά δέν εἶναι ἄμοιροι τῆς ἐνοχῆς καί οἱ ἄνθρωποι τῆς δικαιοσύνης. Θεσμικῶς εἶναι τοποθετημένοι νά ἐπιτηροῦν καί νά βλέπουν, ἄν ὑπάρχη εὐνομία, ἀλλά καί ἄν ἐφαρμόζωνται οἱ νόμοι, διά νά λειτουργῆ ὀρθῶς καί δικαίως ἡ κοινωνία. Τό τελευταῖον δέν φαίνεται νά ὑπάρχη, ἀφοῦ γίνονται ἀδικίαι καί δέν τιμωρεῖται ὁ φταίχτης. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχωμεν πτωχούς καί ἀνέργους ἀφ᾽ ἑνός, καί πλουσίους σπαταλῶντας τό χρῆμα ἀφ᾽ ἑτέρου. Κάτι δέν πάει καλά. Καί εἰς τό ἐρώτημα αὐτό ὁ λαός ἀπαντᾶ. Ναί κάτι δέν πάει καλά καί δι᾽ αὐτό κάποιος πταίει. Τώρα τά τελευταῖα χρόνια ἔχομεν καί τά λεγόμενα προσωπικά δεδομένα καί ὁ πταίων παραμένει πολλάκις ἄγνωστος. Συμβαίνει δηλαδή αὐτό πού λέγει ὁ λαός «οὔτε γάτα οὔτε ζημιά» ὑπάρχει. Καί ἡ ζημιά ὑπάρχει καί φαίνεται καί ἡ ἀδικία κυριαρχεῖ καί ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων ὑποφέρει. Οἱ νόμοι καί αἱ ἀρχαί δέν φαίνεται νά τηροῦνται καί ἡ ἀσυδοσία νά κυριαρχῆ. Μήπως ἡ κατάστασις ἔφθασεν ἐκεῖ, ἐπειδή δέν ἰσχύουν οὔτε θεῖοι οὔτε ἀνθρώπινοι νόμοι;

Μία εἰκών τῶν μεταναστῶν

ΟΙ ΕΝ Ἑλλάδι μετανάσται εἶναι ἄνθρωποι μέ πολλά προβλήματα, ἀλλά ὡς ἐπί τό πλεῖστον ὄχι ἡλικιακά. Δέν εἶναι γέροι καί παιδιά, ἐκτός ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἐγεννήθησαν εἰς τήν Ἑλλάδα. Εἶναι ὅλοι εἰς ἡλικίαν ἐργασίας. ῏Ηλθαν ἐδῶ νά ἐργασθοῦν, ἄν δέν προωθηθοῦν δι᾽ ἐργασίαν εἰς ἄλλας χώρας. Ἑπομένως μεταφέρουν ἕν πρόβλημα, τό ὁποῖον ἔχει καί ὁ ἑλληνικός πληθυσμός καί τό πρόβλημα διπλασιάζεται καί γίνεται δυσκολώτερον. Ὑπάρχουν δέ καί πολλαί διαφοραί κυρίως πνευματικαί καί γίνεται ἀκόμη πλέον δύσκολον. Εἰς δύο τομεῖς, ὅπου θά ἠδύναντο νά βοηθηθοῦν, ἡ ἐργασία καί ἡ παιδεία, αὐτόν τόν καιρόν ἡ φιλοξενοῦσα χώρα δέν εὑρίσκεται καί εἰς τήν καλυτέραν κατάστασιν. Πάσχει ἀπό μεγάλην ἀνεργίαν καί ὑποφέρει ἀπό συνεχεῖς ἐκπαιδευτικάς μεταρρυθμίσεις καί δέν εὑρίσκει τόν δρόμον της. Εἶναι γνωστόν ὅτι ἡ Ἑλλάς ἐπηρεασμένη ἀπό μερικούς Εὐρωπαίους καί ἀπό Ἕλληνας μετανάστας εἰς Εὐρωπαϊκάς χώρας βασανίζεται ἀπό τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος μέ φάσεις μεταρρυθμίσεως τῆς ἐκπαιδεύσεως. Τό τελευταῖον γεγονός ἔχει δημιουργήσει καί συνεχίζει νά δημιουργῆ προβλήματα, διότι πολλάκις συνοδεύεται καί ἀπό φανατισμόν. Τό μόνον πού μένει παρηγορία εἰς τούς ἀνθρώπους σήμερον εἶναι τά ποικίλλα συσσίτια, τά ὁποῖα προσφέρει εἰς Ἕλληνας καί ξένους ἡ Ἑλληνική κοινωνία. Καί ταῦτα παρέχονται δωρεάν κυρίως ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικήν Ἐκκλησίαν καί ἀπό ἄλλους ὀργανισμούς, κατά ἀπομίμησιν τῆς Ἐκκλησίας, δημοσίους καί ἰδιωτικούς. Ὁ ἑλληνικός λαός προσφέρει ὄχι μόνον ἀπό τό περίσσευμα, ἀλλά καί ἀπό τό ὑστέρημα, διότι πρός τοῦτο ὑπάρχει μία παράδοσις. Ὑπῆρχεν ἡ συνήθεια τῆς φιλοξενίας εἰς τούς ἀρχαίους Ἕλληνας, ἀλλά ὠργανώθη καί ἐνισχύθη ἀπό τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καί ἐγένετο ἔργον τῶν Χριστιανῶν. Διά τοῦτο σήμερον ἠ Ἐκκλησία διατηρεῖ τήν πρωτοβουλίαν εἰς τοῦτο θεωροῦσα αὐτό ἔργον ἀγάπης εἰς μίαν ἐποχήν, ὅπου φαίνεται πόσον λείπει ἡ ἀγάπη.

σουν. Τὴν ἴδια νύκτα ὅμως τοῦ φανερώθηκε ὁ Κύριος καὶ τοῦ εἶπε νὰ μὴ πάρη τροφὴ ἀπὸ τοὺς βασανιστές του, ἀφοῦ ἡ χάρις Του θὰ τοῦ ἀρκοῦσε. Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁδηγήθηκε σὲ νέα βασανιστήρια, ἀλλὰ ἔμεινε πιστὸς στὸν Κύριο. Ἡ ἀπάντησή του ἦταν «Μὲ τὸν Χριστὸ ἤμην, εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι». Μετὰ τὴν ἀπάντηση αὐτὴ ὁ ἡγεμόνας διέταξε νὰ τὸν θανατώσουν στὴν πυρά. Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος, ἀφοῦ προσευχήθηκε, πήδησε στὴ φωτιὰ δοξάζοντας τὸν Θεό. Θαῦμα μεγάλο τότε ἔγινε, ἡ φλόγα ἔγινε σὰν ἁψίδα καὶ περικύκλωσε τὸ σῶμα του χωρὶς νὰ τὸ θίξη καθόλου. Ὁ Ἅγιος τότε προσευχόμενος παρέδωκε τὴν ψυχή του στὸ Θεό. Μία εὐσεβὴς γυναίκα κατόρθωσε, ἀφοῦ ἔδωσε χρήματα, νὰ πάρη τὸ ἱερὸ Λείψανο τοῦ Ἁγίου καὶ νὰ τὸ ἐνταφιάση στὰ Εὐχάϊτα, ὅπου καὶ ἐκτίσθη μεγαλοπρεπὴς Ἱερὸς Ναὸς καὶ ἐφυλάσσετο τὸ ἱερὸ Λείψανο τοῦ Ἁγίου.

κράτορος Διοκλητιανοῦ καὶ τῶν διαδόχων του Μαξιμιανοῦ, Γαλερίου καὶ Μαξιμίνου. Ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ξέσπασε ὁ πιὸ σκληρὸς διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ὁ Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος ὑπηρετοῦσε τότε ὡς νεοσύλλεκτος στὸ τάγμα τῶν Τυρώνων. Ὅταν ὁ Ἅγιος διατάχθηκε ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τοῦ τάγματος, Βρίγκα, νὰ θυσιάση στὰ εἴδωλα αὐτὸς ἀρνήθηκε καὶ ὁμολόγησε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεὸς ἀληθινός. Τότε ὁ Βρίγκας ἔδωσε χρόνο στὸν Ἅγιο, γιὰ νὰ σκεφθῆ καλλίτερα τὴν ἀπόφασή του. Τὴν νύχτα ἐκείνη ὁ Ἅγιος Θεόδωρος πῆγε καὶ ἔβαλε φωτιὰ στὸ εἴδωλο τῆς θεᾶς Ρέας, ἀλλὰ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ὑπηρέτη τοῦ ναοῦ καὶ ὁδηγήθηκε σὲ νέα βασανιστήρια. Κατόπιν τὸν ὁδήγησαν στὴν φυλακή. Ὁ ἡγεμόνας διέταξε νὰ τοῦ στερήσουν τὴν τροφὴ καὶ τὸ νερὸ, γιὰ νὰ τὸν μεταπεί-

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΚ ΤΩΝ «ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ» ΛΑΤΡΕΙΩΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

καὶ τὴν ἀνταλλαγὴ ἐμπειριῶν καὶ ντοκουμέντων ἀποδείχθηκε ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν ψευδοϊατρικῶν λατρειῶν παραβιάζουν τὶς ἰσχύουσες νομοθεσίες, ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν προστασία τῶν πολιτῶν. Ὅσο ἀφορᾶ τὸ θέμα αὐτὸ κατατέθηκαν στοιχεῖα, ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν παραβίαση τῆς νομοθεσίας στὴ Ρωσία. Ὡς τέτοια παραδείγματα ἀναφέρθηκαν οἱ σέκτες «Ναντέζνα Ἀντωνένκο» καὶ «Ἀλλια Ἄγιατ». Ἐπίσης ὑπογραμμίστηκε, ἰδιαιτέρως, ἡ παραβίαση τῆς νομοθεσίας ἀπό τοὺς Σ. Κονοβάλοφ καὶ Ρουσὲλ Μπλάβο, οἱ ὁποῖοι ὀργανώνουν συγκεντρώσεις μαζικοῦ προσηλυτι-

σμοῦ, παρὰ τὴν ἐπίσημη κρατικὴ ἀπαγόρευσή τους. Λαμβάνοντας ὑπόψη τὴ μαζικὴ ἐξάπλωση, τῆς πλέον ἀπροκάλυπτης βιομηχανίας παραγωγῆς ἀνεξέλεγκτων προσφορῶν ὑγείας ἀπὸ ἀποκρυφιστικές, ψευδοϊατρικὲς καὶ ἄλλες ἀντιεπιστημονικὲς ὀργανώσεις καὶ μεθόδους, καθὼς καὶ τὴν ἄνευ ἐλέγχου πώληση πανάκριβων σκευασμάτων, δῆθεν βιολογικῶν ἢ ἐνεργειακῶν φαρμάκων, θεωροῦμε ὅτι μόνο ἡ δυναμικὴ ἐπέμβαση τῶν ἁρμοδίων κυβερνητικῶν ὀργάνων καὶ ἡ αὐστηρὴ τιμωρία ὅσων ἐνέχονται σὲ τέτοιες δραστηριότητες, θὰ μποροῦσε νὰ σταματήσει τὴν ἐπικίνδυνη πορεία τῶν σεκτῶν καὶ

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

νά μέ σκοτώνετε, ἀντιδρώντας στήν παρουσία μου. Γκρεμίσατε τούς θεούς τῶν ἑλλήνων καί ρωμαίων, ἀλλά ἔχετε δημιουργήσει νέα εἴδωλα. Ἐγώ σᾶς ἔμαθα νά κυριαρχεῖτε μέ τό Πνεῦμα ἐπάνω στήν ὕλη, ἀλλά ἐσεῖς τήν προσκυνήσατε καί ὑποδουλωθήκατε σ᾽ αὐτή».... «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 48, 13). Ὁ τόσο τιμημένος ἀπ᾽ τό Θεό, ἄνθρωπος, ἀποβάλλει θεληματικά τή θεοΰφαντη στολή, πού τοῦ χάρισε ὁ Θεός, καί προτιμᾶ τοῦ κτήνους καί τοῦ θηρίου τήν ἄλογη συμπεριφορά. Ἀπαίσιος εὐτελισμός τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου! Κοινωνιολόγοι καί νομικοί ἐρευνοῦν τά αἴτια τῆς ἐγκληματικότητας καί τῆς βίας, ἴσως καί ὑπάρξει - ἄν εἶναι δυνατό - κάποια θεραπεία τοῦ κακοῦ. Κι εἶναι πολλά, βέβαια, τά αἴτια. Τό ἄγνωστο, κατά πρῶτο λόγο, τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καί φύσης, ἡ ἔμφυτη ροπή πρός τό κακό, καί ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ. Ἡ τραγικότητα τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, πού ἐγκληματεῖ, φαίνεται ἀπό ἕνα γεγονός, πού ἀναφέρει στό βιβλίο του "ἡ πρόληψη τοῦ ἐγκλήματος", ὁ ἐγκληματολόγος Γεώργιος Νικοδότης. «Ἕνα τετρακινητήριο ἀεροπλάνο, γράφει, ἀπογειώθηκε ἀπό τό Ντένβερ τοῦ Κολοράντο (τῶν ΗΠΑ) μέ 45 ἐπιβάτες καί τό πλήρωμα. Λίγο μετά τήν ἀπογείωση ἔπεσε καί συνετρίβη. Ὅλοι βρῆκαν τραγικό θάνατο. Τό F.B.I. διαπίστωσε ὅτι τό ἀεροπλάνο δέν ἔπεσε ἀπό μηχανική βλάβη, ἀλλά γιατί εἶχε χρησιμοποιηθεῖ ὡρολογιακή βόμβα. Μετά ἀπό μιά μυθιστορηματική ἀναζήτηση κατώρθωσε νά ἐντοπίσει καί νά συλλάβει τό δράστη. Ἦταν ἕνας νέος ἄνθρωπος 23 ἐτῶν, πού ὀνομαζόταν Γκρέϊαμ. Εἶχε κρυφά τοποθετήσει μιά ὡρολογιακή βόμβα στή βαλίτσα τῆς μητέρας του, γιά νά εἰσπράξει τά ἀσφάλιστρα. Καταδικάστηκε καί ἐκτελέστηκε στό θάλαμο ἀερίων».

Καί ὁ ἐγκληματολόγος - συγγραφέας παρατηρεῖ: «Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα ἀπό τά πιό τραγικά ἐγκλήματα, πού θά μπορούσαμε νά φανταστοῦμε. Ὁ Γκρέΐαμ σκοτώνει τή μητέρα του μέ ἀντάλλαγμα τά χρήματα - ἄν εἶναι ποτέ δυνατό ἡ μάνα νά ἐκτιμηθεῖ μέ ὁ,τιδήποτε - καί ἀδιαφορεῖ ἐπίσης γιά τόσους ἄλλους ἀνθρώπους, ἄγνωστους σ᾽ αὐτόν, πού τούς ὁδηγεῖ στό θάνατο». Κι αὐτοί, βέβαια, οἱ ἁρμόδιοι δέν ἔχουν, δυστυχῶς, ταυτότητα ἀπόψεων στά αἴτια τῆς ἐγκληματικότητας. Συχνά, μάλιστα, ἔχουν τελείως ἀντίθετες ἀπόψεις. Καί γιατί ἔχουν ἀντίθετες ἀπόψεις στά αἴτια τῆς ἐγκληματικότητας; Διότι, ἁπλούστατα, διαφωνοῦν ἰδεολογικά. Γιά παράδειγμα, μέ ἄλλα κριτήρια ἐξετάζει καί ἀποφαίνεται ἕνας ὑλιστής γιά τήν ἐγκληματικότητα ἤ ὁποιαδήποτε πράξη - καί μέ ἄλλα κριτήρια θεᾶται καί ἐξετάζει ἕνας χριστιανός. Ἡ ἠθικοκοινωνική θεώρηση τοῦ ἐγκλήματος γιά τό χριστιανό, γίνεται μέ βάση πάντοτε, τόν ἀλάθητο Νόμο τοῦ Θεοῦ. Σοφή ἡ διακήρυξη τοῦ Ντοστογιέφσκι, ὅτι, "ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται". Ὁ ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἔλεγε σέ κήρυγμά του ὅτι, "νέος χωρίς Θεό, εἶναι ἕνας ὑποψήφιος ἐγκληματίας". Στίς ἡμέρες μας καί στή χώρα μας, ἡ ἐγκληματικότητα ἐμφανίζει μιά πρωτοφανῆ καί τρομακτική αὔξηση. Ἡ θεώρηση, ὡστόσο, τῆς ἐγκληματικότητας τήν ὁποία κάνει ὁ ἐγκληματολόγος Γεώργιος Νικοδότης, εἶναι πολύ σημαντική. Γράφει: «Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι ἡ καλύτερη, ἡ τελειότερη, ἡ ἀσύγκριτη κοσμοθεωρία, ἀπό αὐτές πού ὑπάρχουν σήμερα στόν κόσμο, εἶναι ἡ χριστιανική κοσμοθεωρία. Θά μποροῦσα νά γράψω ὁλόκληρο σύγγραμμα, γιά νά παρουσιάσω τή μοναδικότητα καί τήν τελειότητά της. Ἡ χριστιανική κοσμοθεωρία εἶναι πάντα ἐπίκαιρη καί διατηρεῖ τόν ἄνθρωπο μακριά ἀπό τό ἔγκλημα...». Μόνο τότε προλαμβάνεται τό ἔγκλημα.

Τὸ ξεσκέπασμα τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων ᾿Αρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ» (῎Εκδοσις ἐπηυξημένη)

῞Ενα βιβλίο, ποὺ ἀποκαλύπτει τὰ σκοτεινὰ σχέδια καὶ τὶς πράξεις τῶν ἐχθρῶν τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Οἱ σφαγὲς τῶν ᾿Ορθοδόξων τῆς Σερβίας κατὰ τὰ χρόνια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς. ῾Ο ἀντίχριστος Οἰκουμενισμὸς καὶ τὸ καθῆκον τῶν ᾿Ορθοδόξων ῾Ελλήνων στὴν μεγάλη ἀναμέτρησι τῶν ἀθέων μὲ τὴν ᾿Εκκλησία μας. ῞Ενα βιβλίο καταπέλτης, μὲ ἀδιάσειστα στοιχεῖα καὶ πλούσια εἰκονογράφησι τῆς ἀλήθειας τῶν γεγονότων, ποὺ ἔγιναν καὶ γίνονται στὶς ἡμέρες μας μὲ τὸν πιὸ σατανικὸ τρόπο.

Βιβλιοπωλεῖο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» Τηλ. 210–38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ 210–3828518

νὰ προστατεύσει τὶς χιλιάδες ἀνθρώπων, ποὺ ἐμπλέκονται σ᾽ αὐτὲς ἀπὸ ἄγνοια ἢ ἀσχολοῦνται ἐρασιτεχνικὰ μὲ παρόμοιες μεθόδους. Μὲ βάση τὰ πιὸ πάνω πιστεύουμε ὅτι ἡ συνεργασία μας τόσο μὲ τὶς ἀρχὲς τῶν κρατῶν μας ὅσο καὶ μὲ τοὺς Ἰατρικοὺς Συλλόγους, εἶναι πέραν ἀπὸ ἐπιβεβλημένη. Μόνο ἂν ὅλοι ἀπὸ κοινοῦ συνειδητοποιήσουμε τὸ πρόβλημα καὶ ἐργασθοῦμε μεθοδικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ θὰ μπορέσουμε νὰ περιορίσουμε τὴν κοινωνικὰ καὶ πνευματικὰ ἐπικίνδυνη δράση τῶν ψευδοϊατρικῶν λατρειῶν καὶ μεθόδων, οἱ ὁποῖες διακυβεύουν τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου καὶ συνεπῶς ἀπειλοῦν τὴν ἐθνικὴ ἀσφάλεια. ΣΤ´. Προτάσεις – Εἰσηγήσεις Ἔχοντας ὑπ’ ὄψη μας ὅτι οἱ ψευδοθεραπευτικὲς αὐτὲς μέθοδοι ἐνδεχομένως ν᾽ ἀποτελέσουν γέφυρα, ποὺ θὰ ὁδηγήσει ἀνυποψίαστους πιστοὺς στὸ χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῶν λατρειῶν, προτείνουμε: 1. Περισσότερη πληροφόρηση γιὰ τὰ θέματα τῶν λατρειῶν, τῶν αἱρετικῶν καὶ παραθρησκευτικῶν ὁμάδων. 2. Ἐνημέρωση μέσῳ δημοσιευμάτων, ἀνακοινώσεων, ἀναρτήσεων στὸ Διαδίκτυο καὶ ἐπίσης μέσῳ ἀντιαιρετικῶν σεμιναρίων. 3. Τὸ διορισμὸ καὶ ἐκπαίδευση, στελεχῶν εἰδικῶν ἐπὶ τῶν αἱρέσεων σὲ κάθε Ἱερὰ Μητρόπολη. 4. Τὴν ἐνθάρρυνση τῆς ἐπικοινωνίας καὶ τῆς ἀνταλλαγῆς ἰδεῶν, πληροφοριῶν καὶ ἐμπειριῶν μεταξὺ τῶν εἰδικῶν ἐπὶ τῶν αἱρέσεων. 5. Τὴ δημιουργία διεθνοῦς δικτύου εἰδικῶν γιὰ τὰ θέματα τῶν ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν, διαφόρων εἰδικοτήτων (π.χ. ἰατροί, νομικοί, θεολόγοι, κοινωνιολόγοι κ.λπ.). 6. Οἱ Τοπικὲς Ἀρχὲς καὶ οἱ Δημόσιες Ὑπηρεσίες θὰ πρέπει νὰ ἀσκοῦν ἐνδελεχῆ ἔλεγχο, στὶς διάφορες ὁμάδες, πρὶν ἐκδώσουν ἄδειες λειτουργίας τους. 7. Ὁ νομοθέτης ν᾽ ἀσχοληθεῖ σοβαρὰ μὲ τὸ θέμα τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν καὶ νὰ ἐξετάσει ἂν ὑπάρχει ἀνάγκη εἰσαγωγῆς νέων ἄρθρων στὸν Ποινικὸ Κώδικα, σχετικὰ μὲ τὰ θέματα αὐτά. Γιὰ τὴ σωστὴ ποιμαντικὴ ἀντιμετώπιση τῶν παραπάνω ὑπαρκτῶν κινδύνων χρειάζονται: 1) Ἔγκαιρη καὶ ἔγκυρη ἐνημέρωση τῶν ποιμένων καὶ γενικότερα τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, ποὺ εὑρίσκονται σὲ θέσεις ποιμαντικῆς εὐθύνης σχετικὰ μὲ τοὺς πνευματικοὺς καὶ ἄλλους κινδύνους, ποὺ ἐγκυμονεῖ ἡ δράση τῶν ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν καὶ γενικότερα τῶν λατρειῶν καὶ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ. 2) Σὲ βάθος κατήχηση τοῦ Ὀρθόδοξου ποιμνίου, ὥστε νὰ μὴ πέφτει θῦμα ἐπιτηδείων καὶ νὰ μὴ νοθεύει τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημά του μὲ δάνεια ἀπὸ ἄλλους κοσμοθεωριακοὺς καὶ θρησκευτικοὺς χώρους, ἀσυμβίβαστους μὲ τὴ Χριστιανική του πίστη. 3) Ἐπισταμένη μελέτη ἐκ μέρους τῶν ποιμένων τῶν δοξασιῶν καὶ τῶν μεθόδων αὐτῶν τῶν ὁμάδων καὶ τῶν διαφόρων ψυχοσωματικῶν ἀλλοιώσεων, ποὺ προκαλοῦν στὰ θύματά τους, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ διακρίνουν τὴν πλάνη ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. * Τὰ πορίσματα τῆς τετάρτης (4η) συναντήσεως Διορθοδόξου Δικτύου Πρωτοβουλιῶν Μελέτης Θρησκειῶν καὶ Καταστροφικῶν Λατρειῶν, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη τήν 6ην Ὀκτωβρίου 2011 εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ εἶχεν ὡς ἀντικείμενον συζητήσεως: «Τὸ πρόβλημα ἐκ τῶν “θεραπευτικῶν” λατρειῶν, τῶν ἀποκρυφιστικῶν πρακτικῶν θεραπείας καὶ τῶν ψυχολατρειῶν καὶ τὰ κοινωνικὰ καὶ ποιμαντικὰ προβλήματα».

«TA ΠNEYMAΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ καὶ ἡ ἠθικοοικονομικὴ κρίση τῆς ἐποχῆς μας», Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, σελ. 112. Οἱ ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη» τοῦ κ. Στυλιανοῦ Κεμεντζετζίδη, στὴν προσπάθειά τους νὰ συντελέσουν, τὸ κατὰ δύναμη, στὴν ἀφύπνιση καὶ καλὴ ἀνησυχία πολλῶν συνανθρώπων μας, ποὺ ἀγνοοῦν τὶς τρομακτικὲς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Φιλάνθρωπο καὶ Δίκαιο Θεὸ μας, κυκλοφοροῦν τὸ βιβλίο αὐτὸ πρὸς προβληματισμὸ, ἀλλὰ καὶ πρὸς μετάνοιά μας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ συλλογὴ αὐτῶν τῶν ὀκτὼ κειμένων δὲν εἶναι τυχαία. Ἀποτελεῖται ἀπὸ κείμενα τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Βρυεννίου, τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου καὶ τῶν συγχρόνων μας Μητρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου, Ἀρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου καὶ Ἱερομονάχου Λ. Γρηγοριάτου καὶ ἔχουν ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς τὴν ἅλωση τῆς Πόλεως. Ὁ προλογίζων πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης ἀναφέρει «Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ τὸ Γένος μας δοκιμάζεται σκληρά. Εἶναι διάχυτη ἡ ἐθνικὴ ἀπαισιοδοξία καὶ ἡ κατάθλιψη, ἡ ἀγωνιώδης ἀναζήτηση ἐλπίδος καὶ προοπτικῆς γιὰ τὸ μέλλον. Ὑπάρχει πρωτοφανὴς πνευματικὴ κατάπτωση καὶ παρακμή… Μοιάζει σὰν νὰ πορευόμαστε μόνοι μας σὲ ἐθνικὴ αὐτοκτονία. Καὶ ὅλα αὐτά, γιατί ἐγκαταλείψαμε τὸν Θεὸ καὶ λατρεύουμε τὸν Μαμωνᾶ». Ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους ἐξαρτᾶται ἡ ἀποτροπὴ νέας συμφορᾶς. Μπροστὰ μας βρίσκεται ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Ἡ ζωὴ ἐν Χριστῷ. Ὁ Χριστός μας ἂς βασιλεύση ἐν τῇ καρδίᾳ μας. Αὐτὸς ἂς ρυθμίση τὴν ἀτομική, τὴν οἰκογενειακὴ καὶ ἐθνική μας ζωή. Εἶναι ἡ ἀθέτηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου καὶ γενικότερα τῆς ἁμαρτίας, ποὺ παρακινεῖ τὴν παιδαγωγικὴ ράβδο Του. Εἶναι αὐτὴ ἡ ἀθέτηση ποὺ κάνει νὰ μὴ φαίνεται διαφορὰ ἀνάμε-

σα στὴν ζωὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ τῶν ἀθέων. Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς στὸ θρῆνο γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Θεσσαλονίκης(1430) γράφει «Ἂς ἀναζητήσουμε ἀπὸ ποῦ προῆλθε αὐτὸ τὸ μεγάλο κακὸ καὶ ποιὰ ὑπῆρξε ἡ αἰτία τῆς τόσο μεγάλης ἐγκαταλείψεως. Ἡ ραθυμία καὶ ἡ ἀμέλεια τῶν καθηκόντων καὶ προσέχετε πὼς (αὐτὸ συμβαίνει) ὄχι χωρὶς λόγο. Ἐπειδὴ αὐτὴ συνηθίζει νὰ κατασκευάζει μέσα στὶς ψυχὲς τὶς ἁμαρτίες, στὰ ἔθνη τοὺς πολέμους, στὶς πολιτεῖες τὶς ἐπαναστάσεις, στὶς πόλεις τὶς ἁλώσεις καὶ τοὺς ἐξανδραποδισμούς». Ἐνῶ ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, ὁ πρῶτος πατριάρχης μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Πόλεως, λίγο πρὶν τὴν ἅλωση ἐτόνιζε: «Προδότης δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀποκρούει τὴν ἀμφίβολη καὶ μὲ ἐπαχθῆ ἀνταλλάγματα βοήθεια τῶν ξένων, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ δὲν πράττει ὅ,τι μπορεῖ, γιὰ νὰ σώσει τὴν πατρίδα». Γ.Κ.Τ

Τὸ ἐκλεκτὸ βιβλίο τῶν Ἐκδόσεων «Ὀρθόδοξος Κυψέλη» καὶ τοῦ περιοδικοῦ «Ὁ Ὅσιος Φιλόθεος τῆς Πάρου», τεῦχος 34, Ἰανουάριος – Ἀπρίλιος, Θεσσαλονίκη 2012, δὲν εἶναι, παρὰ ἕνας πολύτιμος πνευματικὸς θησαυρὸς σκέψεων, συμβουλῶν καὶ νουθεσιῶν, τοῦ πανορθόδοξα γνωστοῦ γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου καὶ τῆς πολιτείας, Γέροντα Φιλοθέου Ζερβάκου. Ἡ σπουδαιότητα τοῦ βιβλίου δὲν ἀξιολογεῖται μόνο ἀπὸ τὶς πολλὲς καὶ οἰκοδομητικὲς καὶ σοφὲς κατὰ Χριστὸν νουθεσίες, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ δύσκολο τοῦ ἔργου τῆς ἐπιλογῆς τόσων πολλῶν χριστιανικῶν συμβουλῶν καὶ πνευματικῶν νουθεσιῶν. Ὁ ἀναγνώστης τοῦ βιβλίου αὐτοῦ, μοιάζει μ᾽ ἕνα καλλιεργητὴ γεωργό, ὁ ὁποῖος μάλιστα, χωρὶς νὰ κουραστεῖ, βρίσκεται μέσα σ᾽ ἕνα κτῆμα καρποφόρων δέντρων καὶ μαζεύει πλούσιους καρπούς. Τὸ ὄμορφο ἐξώφυλλο εἰκονίζει τὸν Ἅγιο Γέροντα π. Φιλόθεο Ζερβάκο, νὰ κάθεται στὸ ἁπλό του γραφεῖο καὶ νὰ γράφει ἐπιστολὲς σὲ πνευματικά του παιδιά. Ἐνῶ στὴν ἐσωτερικὴ σελίδα, τὸν εἰκονίζει ὄρθιο στὸν κῆπο κρατώντας τὴ βακτηρία του καὶ μὲ ἔντονη τὴν ἁγιότητα στὴ μορφή του. Ἡ ἀφιέρωση τοῦ ἐκδότη Στυλιανοῦ Ν. Κεμεντζετζίδη, εὐωδιάζει ἀπὸ εὐγνωμοσύνη καὶ ἱεραποστολικὸ ἐνθουσιασμό:

Ἀφιερώνεται Εὐγνωμόνως στοὺς μετὰ Θεὸν πνευματικοὺς ὁδηγούς, προστάτας καὶ εὐεργέτας μου: α) Ἀρχιμανδρίτην † Φιλόθεον Ζερβάκον, Ἱερέα † Δημήτριον Γκαγκαστάθην, Ἀρχιμανδρίτην Ἐφραίμ Φιλοθεΐτην καί, β) σὲ ὅλες τὶς εὐσεβεῖς ψυχές, ποὺ προαιρετικὰ καὶ φιλότιμα, μᾶς συμπαραστάθηκαν πνευματικὰ καὶ ὑλικά, στὴν κατὰ δύναμι διακονικὴ ἐργασία – μαρτυρία στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, στὸν ἀγρὸ τῆς Ἐκκλησίας Του. Ὁ Κύριος νὰ ἐνθυμηθῆ τῆς ἀγάπης τους στὴν Βασιλεία Του». Ὁ ἐκδότης Στυλιανὸς Σημειώνω μερικὰ ἀπὸ τὰ περιεχόμενα: Σύντομο βιογραφικὸ σημείωμα γιὰ τὸν Γέροντα. Σημείωμα τοῦ ἐκδότη. Καὶ γενικὰ θέματα: – Γιὰ τὶς θλίψεις, ἀσθένειες, πειρασμούς, δοκιμασίες κ.λπ. – Γιὰ τὶς αἱρέσεις καὶ τὴν διαφύλαξι τῆς Ὀρθοδοξίας… – Πατρικὲς συμβουλὲς περὶ παθῶν, ἀρετῶν, τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς κ.λπ. Συγχαίρομε τὸν ἀγωνιστὴ ἐκδότη, μὲ τὴν εὐχὴ νὰ τοῦ χαρίσει ὁ Κύριος τὴν αἰώνια Βασιλεία Του, γιὰ τὰ ἔργα του καὶ τὴ θυσιαστική του ζωή. Μιχ. Μιχαηλίδης

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ: «Σοφὲς καὶ σωτήριες πατρικὲς νουθεσίες» (ἐπιλεγμένες ἀπὸ ἐπιστολὲς τοῦ Ὁσίου Γέροντος), Θεσσαλονίκη, 2012, σελίδες 235.

Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 7/17 Φεβρουαρίου 2012

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ «Ἡ Διαχρονικὴ Συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸ Ὑποχρεωτικὸ τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου περὶ Διακοπῆς Μνημονεύσεως Ἐπισκόπου Κηρύσσοντος ἐπ᾽ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν». DEGIORGIO Ἐκδόσεις, Τρίκαλα 2012. Σχ. 20,50x14,50. σσ 320. ΙΩΑΝΝΗΣ π. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ «Ἰωάννης Μαχόμενος» (Ἰωάννης Βατάτζης). Θεατρικὸ ἔργο – Τραγωδία. Ἐκδόσεις Ἑπτάλοφος Α.Β.Ε.Ε. Ἀθήνα 2012. Σχ. 20,50x14. σσ 56.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, Μορφωτικὴ καὶ Πατριωτικὴ Περιοδικὴ ἔκδοση τοῦ Βυζαντινοῦ Νεοελληνικοῦ Ἰνστιτούτου, Νέα Ὑόρκη, Ἀμερική. Νοέμβ. – Δεκ. 2011. Ἰαν. – Μάρτ. 2012. ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, Τριμηνιαῖο Περιοδικὸ τῆς Θρησκευτικῆς ῾Υπηρεσίας τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Αστυνομίας. Ἰούλ. – Σεπτ. Ὀκτ. – Δεκ. 2011. Ἀθήνα. ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, ῎Εκ-

ΘΕΡΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΣ

Μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου μας καὶ τὰς εὐλογίας τοῦ μακαριστοῦ πατρός Μάρκου συνεχίζομεν τὸ ἔργον ἐνισχύσεως τῶν ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας, διότι καὶ αἱ ἡμέραι πλέον εἶναι δυσκολώτεραι. Ὅσοι ἀναγνῶσται δύνανται νὰ συμπαρασταθοῦν παρακαλοῦνται ὅπως ἀπευθύνωνται πρὸς τὸν κ. Ἠλίαν Κυριαζῆν εἰς τὸ τηλ. 6947469427 ἢ ὅπως προβαίνουν εἰς κατάθεσιν χρηματικῶν ποσῶν συμπόνιας εἰς λογαριασμὸν τῆς ᾿Εθνικῆς Τραπέζης μὲ ἀριθμ. 711/741931–78 ἐπ᾿ ὀνόματι Ἠλίας Κυριαζῆς. Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς διὰ τὴν μέχρι τοῦδε συμπαράστασίν σας.

δοση Παγκυπρίου Συλλόγου ᾿Ορθοδόξου Παραδόσεως «Οἱ Φίλοι τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους». Φθινόπωρο 2011. Κύπρος. ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, Τριμηνιαία ἔκδοσι Χριστιανικοῦ ἱεραποστολικοῦ κέντρου Νεότητος. Μάρτ. 2011. Τρίκορφον Δωρίδος. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ῎Οργανον τῶν Γ.Ο.Χ. Θεσ/νίκης. Ἰούλ. – Αὔγ., Σεπτ. – Ὀκτ. 2011. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ, μηνιαῖον περιοδικὸν Γ.Ο.Χ. Μάρτ. – Ἀπρίλ. 2011. Κορωπί. ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ. Διμηνιαῖον Ἱερᾶς Συνόδου Γνησίων Ὀρθοδόξων. Σεπτ. – Ὀκτ. 2011. Ἀθῆναι. ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ, Διμηνιαῖον περιοδικὸν Γ.Ο.Χ. Σεπτ. – Ὀκτ., Νοέμβ. – Δεκ. 2011. Λυκόβρυση.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀπόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύνην τῶν γραφομένων.

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 3η

Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

Η ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΛΗΘΕΙΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τοῦ μακαριστοῦ Κωνσταντίνου Δωρ. Μουρατίδου, Προέδρου τῆς ΠΕΘ

(2ον.—Τελευταῖον)

Ἡ ἐκκοσμίκευσις τῆς Δυτικῆς Χριστιανοσύνης. Ὁ Ρωμαιοκαθολικισμὸς νόθος ἐκκλησιοπολιτιστικὸς ὀργανισμός

Ἄν καί ἡ διακήρυξη τοῦ Κυρίου «ὅτι ἡ βασιλεία ἡ ἐμή οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», (Ἰωάν. 18,36) ὑπῆρξε ἀπόλυτη καί κατηγορηματική, ὁ Ρωμαιοκαθολικισμός ὑπό τήν ἐπίδραση κυρίως τοῦ σχολαστικισμοῦ, τῆς ἀριστοτελείου φιλοσοφίας, τοῦ ρωμαϊκοῦ νομικοῦ πνεύματος τῆς ἀπολύτου κυριαρχίας καί ἐπιβολῆς καί ἄλλων γεωπολιτικῶν καί πολιτιστικῶν παραγόντων ἐξέπεσε στήν πλήρη ἐκκοσμίκευση καί κατέστη Βασιλεία τοῦ κόσμου τούτου, καί ἕνας νόθος ἐκκλησιαστικοπολιτικός ὀργανισμός. Ἡ ἀναφορά τοῦ Μηνύματος τῶν Προκαθημένων τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς 15 Μαρτίου 1992 στήν τελείως ἀπαράδεκτη στάση τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ἐναντίον τῶν ἀγωνιζομένων μετὰ τὴν κατάρρευση τῶν καθεστώτων τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ, ἐν μέσῳ ποικίλων δοκιμασιῶν καὶ δυσχερειῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μάλιστα μὲ τὴν χρησιμοποίηση ὡς δουρείου ἵππου τῆς Οὐνίας γιὰ τὸν προσηλυτισμὸ τῶν Ὀρθόδοξων, ἐπιβάλλει τὴν διερεύνηση ἔστω καὶ συνοπτικά τῆς ἐκκοσμικεύσεως ταύτης τοῦ παπισμοῦ. Θεμελιώδης σχετικῶς εἶναι ἡ διαπίστωση, ὅτι τὸ Θεανθρώπινο, πού συνιστᾶ τὴν πεμπτουσία τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, πού συντελέσθηκε ἀπὸ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ τὸν Κύριο, ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ διεσπάσθηκε ἀπὸ τὸν παπισμό. Ὁ ἐκκλησιαστικὸς ὀργανισμὸς κατέστη προεχόντως ἀνθρωποκεντρικὸς μὲ ὑπέρτατο ἀρχηγὸ τὸν πάπα Ρώμης. Σ᾽ ἕνα θνητὸ καὶ ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο συγκεντρώθηκε ἡ ἀπόλυτη ἐξουσία καὶ τὸ ἀλάθητο! Τὸ μέγεθος τῆς ἐκπτώσεως αὐτῆς τοῦ παπισμοῦ προσδιορίζει μὲ συγκλονιστικὸ τρόπο ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, κορυφαῖος ὀρθόδοξος θεολόγος τοῦ 20οῦ αἰῶνος: "Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, γράφει, ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ Πάπα. Ἡ οὐσία τῆς πτώσεως εἰς τὴν ἁμαρτία εἶναι πάντοτε ἡ ἴδια: τὸ νὰ θέλει κανεὶς νὰ γίνει Θεὸς διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του... Ἡ πτῶσις τοῦ Πάπα ἔγκειται (ἀκριβῶς) εἰς τὸ νὰ θέλει νὰ ἀντικαταστήσει τὸν Θεάνθρωπον μὲ τὸν ἄνθρωπον". Συνέπεια τῆς ἐκπτώσεως τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ προεχόντως στὸν ἀνθρωποκεντρισμό, ἦταν ἡ πλήρης ἀλλοίωση τῶν θεσμῶν καὶ τῶν δομῶν τῆς δυτικῆς Χριστιανοσύνης. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ κατέστη ἕνας νόθος ἐκκλησιαστικοπολιτικός ὀργανισμός. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Ντοστογιέφσκυ στὸν "Μέγα ἱεροεξεταστή", ὁ Πάπας ὑπέκυψε στὸν τρίτο καὶ τελευταῖο πειρασμό τοῦ Κυρίου στὴν ἔρημο, σύμφωνα μὲ τὸν ὅποιο, ὁ Σατανᾶς ἔδειξε στὸν Κύριο ὅλες τὶς βασιλεῖες τοῦ κόσμου καὶ τοῦ εἶπε:

"ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐὰν πεσών προσκυνήσεις μοι". Ὁ Χριστὸς , ὡς γνωστό, τοῦ ἀπάντησε: «Ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ...». Ὁ ἐπίσκοπος ὅμως τῆς Ρώμης ὄχι μόνο ὑπέκυψε στὸν τρίτο πειρασμὸ τοῦ Κυρίου, ἀλλά καὶ καταλήφθηκε ἀπὸ ἀσυγκράτητο πάθος γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς ἀπόλυτης κυριαρχίας καὶ ἐπιβολῆς, ὄχι μόνο ἐπὶ τῶν ἐγκοσμίων, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἐπουρανίων καὶ τῶν καταχθο-

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου

νίων. Μία κυριαρχία πού συμβολίζεται στὴ τριώροφη παπικὴ Τιάρα. Ὅπως παρετήρησε εὔστοχα ἐπιφανὴς θεολόγος, μὲ τὶς τεράστιες ἐξουσίες πού συγκέντρωσε ὁ Πάπας δημιουργεῖ τὸ εὔλογο ἐρώτημα: Ποιὸς εἶναι ἐκπρόσωπος ποιοῦ; Ὁ Πάπας τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς ἢ ὁ Χριστὸς τοῦ Πάπα στὸν οὐρανό; Ἡ ἔκπτωση τοῦ παπισμοῦ καὶ σὲ ἐγκόσμια Βασιλεία, πού ὀργανώθηκε σύμφωνα μὲ τὸ ὑπόδειγμα κοσμικοῦ κράτους μὲ στρατό, φυλακὲς καὶ κοσμικὴ ἐξουσία κατέστησε κατὰ τὸν Μεσαίωνα ταυτόσημες τὶς ἔννοιες Χριστιανοσύνη, παπικὴ Ἐκκλησία καὶ ἅγιο ρωμαϊκὸ Κράτος. Δὲν εἶναι συνεπῶς παράδοξο τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὸν νόθο αὐτὸ ἐκκλησιαστικοπολιτικό ὀργανισμὸ διεμορφώθησαν θεσμοί, πού διὲστρεψαν πλήρως τὸ μήνυμα τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεανθρώπου, ὅπως ἡ ἱερὰ ἐξέταση καὶ ἡ θανατικὴ ἐκτέλεση "ἐπί τῆς πυρᾶς" τῶν θεωρουμένων ὡς αἱρετικῶν, τὰ συγχωροχάρτια, δηλαδὴ ἡ ἄφεση ἁμαρτιῶν "ἐπὶ πληρωμῇ" καὶ ἄλλα πού προκάλεσαν τὸν κατασκανδαλισμὸ καὶ τὴν ἀγανάκτηση τῶν πιστῶν. Ἔτσι ἐξηγεῖται γιατί ὁ κορυφαῖος ρωμαιοκαθολικὸς ποιητὴς Δὰντης στὸ ἔργο του "Θεία Κωμωδία" τοποθετεῖ τὸν αὐταρχικὸ Πάπα Βονιφάτιο τὸν Η', πού καθήμενος στὸν θρόνο του καὶ κρατώντας μὲ τὸ ἕνα χέρι τὸ ξίφος καὶ φέροντας τὴν Τιάρα, δηλαδὴ τὰ σύμβολα τῆς κοσμικῆς καὶ τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας, διεκήρυσσε: «Ἐγὼ εἶμαι Καῖσαρ, ἐγώ εἶμαι ὁ αὐτοκράτωρ» στὸ κέντρο τῆς κολάσεως, γιατί προτίμησε τὴν κυριαρχικὴ καὶ καταναγκαστικὴ ἐξουσία ἐπί τοῦ ποιμνίου του, ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θυσίας χάριν αὐτοῦ. Αὐτὴ ἡ ἀπαράδεκτη συγκέντρωση στὰ χέρια τοῦ Πάπα καὶ τῆς κοσμικῆς καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας ὁδήγησε τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη νὰ τὸν χαρακτηρίσει ὡς τὸν «Δίκερω γίγαντα τῆς Ρώμης». Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία στὴ Δύση ἀπὸ τὸ Σῶμα Χριστοῦ ὑποβιβάστηκε σὲ σωματεῖο καὶ τὴ θέση τοῦ δικαίου τῆς Χάριτος κατέλαβε τὸ γράμμα τοῦ νόμου πού "ἀποκτείνει" καὶ τὴν καινὴ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης διαδέχθηκε ὁ ἠθικὸς καὶ ὑλικὸς καταναγκασμός. Ἡ ἀποκαλυφθεῖσα ἐν Χριστῷ Ἀλήθεια μεταβλήθηκε σὲ ἰδεολογία καὶ θεολογικὸ στοχασμὸ ἀποκεκομμένο ἀπὸ τὴν βιωματικὴ ἔνταξη στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Σέ μιά Ὁμιλία του «Περί μετανοίας» ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφέρει ὅτι: «Ποιό λιμάνι εἶναι ὡσάν τήν Ἐκκλησία; Ποιός Παράδεισος μοιάζει μέ τήν δική σας σύναξη; Δέν ὑπάρχει ἐδῶ φίδι, πού σχεδιάζει τό κακόν, ἀλλά ὁ Χριστός, πού ὁδηγεῖ στήν μυστηριακήν ζωήν. Δέν ὑπάρχει ἡ Εὔα, πού ρίχνει κάτω μέ τρικλοποδιά, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία, πού ἀνορθώνει. Δέν ὑπάρχουν ἐδῶ φύλλα δένδρων, ἀλλά ὁ καρπός τοῦ πνεύματος. Δέν ὑπάρχει ἐδῶ φράχτης μέ ἀγκάθια, ἀλλά ἀμπέλι θαλερόν. Ἐάν βρῶ ἕνα ἀγκάθι, τό μετατρέπω σέ ἐλιά, διότι ὅσα ὑπάρχουν ἐδῶ δέν ἔχουν τό ἀναγκαστικόν ἀδιέξοδον τῆς φύσεως, ἀλλά ἔχουν τιμηθῆ μέ τήν ἐλευθερίαν, τῆς μετά ὥριμον σκέψιν, ἀποφάσεως. Ἐάν δέ βρῶ ἕνα λύκον, τόν μεταβάλλω σέ πρόβατο, χωρίς νά μεταβάλλω τήν φύσιν, ἀλλά μετατρέπω τήν ἀπόφασιν». Λέγει καί ἄλλα σπουδαῖα διδάγματα ὁ μεγάλος Ἅγιος. Ἄς διαβάζουμε τά κείμενά του. ΟΡΓΗ, ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΠΑΘΗ. Μιά σύντομη, ἀλλά καί πολύ μεγάλη ἀλήθεια καί μάλιστα πρακτική, βρῆκα στό «Γεροντικόν» καί τήν ἀντιγράφω. Εἶναι διδασκαλία τοῦ Ἀββᾶ Ὑπερεχίου, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει: «Ὅποιος δέν κυριαρχεῖ στήν γλῶσσα του τήν ὥρα τῆς ὀργῆς, οὔτε καί στά πάθη του δέν θά κυριαρχήση». Μέγα κακόν ἡ ἀσυγκράτητη γλῶσσα καί μακάριος ὅποιος τήν συγκρατεῖ μέ διάκριση. ΠΩΣ ΕΝΕΡΓΕΙ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ. Ἀπό τόν Ἅγ. Μάξιμον τόν Ὁμολογητήν μαθαίνουμε πῶς ἐνεργεῖ καί πράττει ὁ δίκαιος ἄνθρωπος. Τό διαβάσαμε στό ἔργον του «Περί ἀγάπης» (Δ´ Ἑκατοντάδα): «Ἐάν θέλης νά εἶσαι δίκαιος, δίνε αὐτό, πού ἀναλογεῖ στό καθένα ἀπό τά δύο μέρη σου, ἐννοῶ τήν ψυχήν καί τό σῶμα. Στό λογιστικόν μέρος τῆς ψυχῆς δίνε ἀναγνώσματα, πνευματικά θεωρήματα καί προσευχή. Στό θυμικόν μέρος τῆς ψυχῆς δίνε πνευματική ἀγάπη, πού ἀντιστέκεται στό μῖσος, καί στό ἐπιθυμητικόν μέρος τῆς ψυχῆς δίνε σωφροσύνη καί ἐγκράτεια, ἐνῶ στή σάρκα δίνε τροφές καί ἐνδύματα, ἀλλά μόνον ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα ἐξ ἀνάγκης». Ἄς γίνουμε λοιπόν δίκαιοι. Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ ΑΔΙΚΕΙ. Στήν Ὁμιλία του «Περί πλεονεξίας» ὁ Μ. Βασίλειος γράφει μεταξύ ἄλλων: «Ἐσύ λοιπόν δέν εἶσαι πλεονέκτης; Ἐσύ δέν εἶσαι ἅρπαγας, ἀφοῦ οἰκειοποιεῖσαι, ὡσάν δικά σου, ἐκεῖνα, πού δέχτηκες ἀπό τόν Θεόν, γιά νά τά διαχειρισθῆς ὡς οἰκονόμος;… Τό ψωμί, πού ἐσύ παρακρατεῖς, ἀνήκει στόν πεινασμένον, τό ἔνδυμα, πού ἐσύ κρατᾶς σέ ἀποθῆκες ἀνήκει στόν γυμνόν. Τό παπούτσι, πού σαπίζει στό σπίτι σου ἀνήκει στόν ξυπόλυτον, τό χρῆμα, πού τό κατακρατεῖς καί τό κρύβεις, ἀνήκει σ\ ἐκεῖνον, πού τό ἔχει ἀνάγκην. Ὥστε τόσους ἀνθρώπους ἀδικεῖς, ἐνῶ θά μποροῦσες νά τούς εὐεργετήσης μέ τίς δωρεές σου». Ἐμεῖς εἴμαστε πλεονέκτες; ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. Ἀντιγράφω ἀπό τό βιβλίον «“ Ἡ Κλίμακα” γιά ὅλους» (Ἐκδόσεις Παναγόπουλος): «Χριστιανός εἶναι ἐκεῖνος, πού ἀποτελεῖ ἀπομίμηση τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, ὅσον εἶναι δυνατόν στόν ἄνθρωπον, καί στά λόγια καί στά ἔργα καί στήν σκέψη. Καί πιστεύει ὀρθά καί ἀλάνθαστα στήν Ἁγία Τριάδα». Αὐτός εἶναι ὁ ὁρισμός τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ. Π. Μ. Σωτῆρχος

μέθεξη διὰ τῆς ἀσκήσεως καὶ τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Θείας Χάριτος, πού ὁδηγεῖ στὴν ἀναγέννηση, τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν θέωση τῶν πιστῶν. Ἀλλ᾽ ὅσοι προσπαθοῦν μόνο μὲ τὸν θεολογικὸ στοχασμὸ χρησιμοποιοῦντες δηλαδὴ σὰν κυρίαρχο παράγοντα τὸν ἀνθρώπινο λόγο καὶ ὄχι τὴν βιωματικὴ μέθεξη, νὰ προσεγγίσουν στὶς πηγὲς τῆς Θείας Χάριτος καὶ νὰ ἀντλήσουν τὸ ὕδωρ τὸ ἁλλόμενο στὴν αἰώνιο ζωή, ὁμοιάζουν κατὰ τὴν θαυμάσια παρομοίωση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Νύσσης μὲ ὁδοιπόρο πού ὕστερα ἀπὸ κοπιώδη καὶ ὑπὸ καυστικώτατο ἥλιο ὁδοιπορία μέσα στὴν ἔρημο ἔφθασε ἐπὶ τέλους στὴν ὄαση, στὶς πηγὲς τῶν ὑδάτων φλεγόμενος ἀπὸ τὴν δίψα. Καὶ ἀντὶ νὰ ξεδιψάσει πίνοντας ἄφθονο νερὸ ἀπὸ τὴν πηγὴ ἀρχίζει νὰ σκέπτεται καὶ νὰ διαλογίζεται γιὰ τὴν φύση τοῦ νεροῦ, γιὰ τὴν προέλευσή του γιὰ τὰ συστατικά του στοιχεῖα! Ἀσφαλῶς ὁσοδήποτε καὶ ἂν φιλοσοφήσει γιὰ τὴ φύση τοῦ νεροῦ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ ξεδιψάσει. Οὔτε ἡ ὕπαρξη τοῦ νεροῦ οὔτε ἡ φιλοσοφία θὰ τὸν ὠφελήσουν...Τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι νὰ "ματαιωθῆ ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτοῦ". Ἀκολουθώντας συνεπῶς τὴν μέθοδο αὐτή, ὅπως ἦταν φυσικό, ὁ ρωμαιοκαθολικισμὸς ἀπεξενώθη ἐν πολλοῖς ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς ἐν Χριστῷ ἀποκαλύψεως καὶ ἀπολυτρώσεως, μὴ δυνάμενος νὰ ἀνταποκριθεῖ στοὺς πόθους τοῦ ἀνθρώπου γιὰ πνευματικὴ ἀναγέννηση καὶ τελείωση δεδομένου ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψις δὲν εἶναι ἁπλῶς σύνολο ἀληθειῶν, τὶς ὁποῖες καλεῖται νὰ γνωρίσει ὁ ἄνθρωπος.Ἡ χριστιανικὴ ἀλήθεια εἶναι προεχόντως ἡ ἐνσαρκωθεῖσα Ἀλήθεια στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, ὁ ὁποῖος διεκήρυξε: "Ἐγὼ εἰμι ἡ Ἀλήθεια". Μόνον μὲ τὴν ζῶσα προσωπικὴ κοινωνία μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στὸ μυστικὸ Σῶμα του, τὴν Ἐκκλησία, γίνεται πραγματικὰ ὁ ἄνθρωπος Θείας φύσεως κοινωνός. Ἀλλά καὶ ὁ προτεσταντισμὸς, πού διαμορφώθηκε ἀπὸ τὴν ἀγανάκτηση μέρους τοῦ πληρώματος τῆς ρωμαιοκαθολικῆς "Ἐκκλησίας" ἀπό τά σκάνδαλα καὶ τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ παπισμοῦ, ἀντὶ νὰ ἐπανέλθει στὴν διδασκαλία καὶ τὸ πνεῦμα τῆς μίας ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, ὅπως διεκήρυττε, ἐξέπεσε, ἀκολουθώντας τὴν ἴδια μὲ τὸν παπισμὸ σχολαστικὴ μέθοδο σὲ ἀκόμη μεγαλύτερες πλάνες ἀπὸ ὅ,τι ὁ ρωμαιοκαθολικισμός. Τόσο ὁ παπισμὸς ὅσο καὶ ὁ προτεσταντισμὸς ἀποτελοῦν ἀνθρωποκεντρικὰ συστήματα μὲ βασικὸ γνώρισμα τὴν διαίρεση καὶ διάσπαση τοῦ Θεανθρωπίνου Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ μὲν παπισμὸς μεταθέτει τὸ κέντρο βάρους στὸν ἀνθρώπινο παράγοντα, ὁ δέ προτεσταντισμὸς στὸν θεῖο, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ ἀληθὴς Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀόρατος, πού εἶναι κοινωνία πίστεως καὶ Ἁγίου Πνεύματος στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Τελικὰ ὅμως καὶ ὁ προτεσταντισμὸς ἀπολυτοποιεῖ τὸν ἀνθρώπινο λόγο, ὅπως καὶ ὁ παπισμός. Σχετικῶς παρατηρεῖ πολὺ χαρακτηριστικὰ ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους σύγχρονους προτεστάντες κανονολόγους, ὁ Hans Dombois: «Ἐὰν ἐμεῖς οἱ προτεστάντες κατηγοροῦμε τὸν παπισμὸ, γιατί ἀποτελεῖ μιά προσπάθεια ἐπιβολῆς τοῦ ἀνθρωπίνου λόγου ἐπὶ τοῦ Θείου λόγου, τότε ἐμεῖς ἔχουμε μὲ τὸ κριτήριο αὐτό, ἐπεκτείνει τὸν παπισμὸ μέχρι τὴν τελευταία προτεσταντικὴ καλύβα». Καὶ ἀκόμη ὑποστηρίζει ὅτι τόσον ὁ παπισμὸς ὅσο καὶ ὁ προτεσταντισμὸς ἀποτελοῦν πνευματικὰ συστήματα, πού στηρίζονται στὴν διαίρεση οὐσίας καὶ μορφῆς, ἐγκόσμιου καὶ ὑπερκόσμιου, θείου καὶ ἀνθρωπίνου καὶ εἶναι περισσότερο συγγενῆ μεταξύ τους παρὰ ἀπὸ κοινοῦ πρὸς τὴν ἀρχαία Ἐκκλησία. Ἡ ἐκκοσμίκευση αὐτὴ τόσο τοῦ ρωμαιοκαθολικισμοῦ ὅσο καὶ τῶν προτεσταντικῶν κοινοτήτων, πού ἐκπροσωποῦν σχεδὸν τὸ σύνολο τῆς δυτικῆς Χριστιανοσύνης ἐπεξηγεῖ τὴν ἀδυναμία τους ν᾽ ἀνταποκριθοῦν πλήρως στὸν πόθο τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου γιὰ λύτρωση, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀνεπάρκεια νὰ διασφαλίσουν τὸ ποίμνιό τους ἀπὸ τὴν διὰβρωση καὶ τὴν διαφθορὰ, πού ἐπιχειροῦν συστηματικὰ καὶ ὀργανωμένα οἱ παγκόσμιες σκοτεινὲς δυνάμεις ἰδίᾳ μὲ τὴ συνεχῆ πλύση ἐγκεφάλου, πού ἀσκοῦν μὲ τὰ μαζικὰ μέσα ἐνημερώσεως καὶ πάνω ἀπ᾽ ὅλα μὲ τὴν τηλεόραση.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 Ἀπόστολος: Ρωμ. ιγ´ 11 – ιδ´ 4 Εὐαγγέλιον: Ματθ. στ´ 14 – 21 Ἦχος δ´.— Ἑωθινόν: Δ´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ

Ἡ τετάρτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου στὴ γλώσσα τοῦ λαοῦ λέγεται Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἢ τῆς Τυροφάγου, παίρνοντας τὸ ὄνομα αὐτὸ ἀπὸ τὸ ἕνα εἶδος, ποὺ ἐπιτρέπεται νὰ τρῶμε τὴν ἑβδομάδα αὐτή, τὸ τυρὶ καὶ τὰ γαλακτοκομικὰ προϊόντα ἐν γένει. Τὰ ἄλλα ἐπιτρεπτὰ εἴδη τὴ βδομάδα αὐτὴ εἶναι τʼ αὐγὰ καὶ τὰ ψάρια. Ἡ βρώση τοῦ κρέατος ἀπαγορεύεται. Ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ ἀπαρχὴ τῆς νηστείας, ἡ ἀπαρχὴ τῆς μεγάλης Σαρακοστῆς. Ἡ Ἐκκλησία μας προοδευτικά μᾶς εἰσάγει στὸ αὐστηρὸ καὶ ἀπόλυτο κλίμα τῆς νηστείας τῆς Σαρακοστῆς. Μᾶς λέγει δὲ στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα νὰ μὴ νηστεύουμε ὑποκριτικὰ, γιὰ νὰ μᾶς ἐπαινέσουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ γιατί μᾶς τὸ ζητᾶ ὁ Θεός. Λοιπὸν ἂς προσέξουμε, δὲν τρῶμε κρέας αὐτὴ τὴ βδομάδα, καὶ ὅσοι τὸ κάνουν, ἂν δὲν εἶναι σοβαρὰ ἄρρωστοι ἢ μικρῆς καὶ μεγάλης ἡλικίας, ἁμαρτάνουν σοβαρά. Ἀπὸ δὲ τὴν Καθαρὰ Δευτέρα τρῶμε ἀνάλαδες φυτικὲς τροφές, καταλύοντας λάδι μόνο τὰ Σάββατα καὶ τὶς Κυριακές. Δὲν τηρήσαμε τὴ νηστεία στὸν παράδεισο καὶ ἔτσι τὸν χάσαμε, καλούμαστε τώρα νὰ τὴν τηρήσουμε κατὰ πολὺ αὐστηρότερο τρόπο, γιὰ νὰ τὸν ξανακερδίσουμε. Ἔχουμε κι ἕνα ἄλλο στοιχεῖο σαρακοστιανὸ τὴν ἑβδομάδα αὐτή. Σύμφωνα μὲ τὸ τυπικό τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ποὺ ἐπικράτησε καὶ στὶς ἄλλες Ἐκκλησίες, τὴ βδομάδα αὐτὴ δὲν τελεῖται θ. Λειτουργία τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευή. Κι αὐτὴ ἡ διάταξη μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι μπαίνουμε στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, κατὰ τὴν ὁποία δὲν τελοῦμε τελεία θεία Λειτουργία, ἐκτὸς Σαββάτου καὶ Κυριακῆς, ἀλλὰ μόνο Προηγιασμένη. Ἡ ἑβδομάδα ὅμως ποὺ ὁ λαὸς τὴν ὀνομάζει Τυρινὴ στὴν γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζεται ἑβδομάδα τῆς ἀναμνήσεως τῆς ἐξορίας τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς τρυφῆς. Ἔτσι τὴν ὀνομάζει τὸ συναξάρι τῆς ἡμέρας στὸ Τριώδιο. Τὰ τροπάρια τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τοῦ Ὄρθρου περιγράφουν μὲ παραστατικότητα καὶ δραματικότητα αὐτὸ τὸ γεγονὸς τῆς ἐξορίας καὶ εἶναι συγκινητικώτατα. Παραθέτουμε τὸ δοξαστικό τοῦ ἑσπερινοῦ καὶ τὸ δοξαστικό τῆς Λιτῆς σὰν χαρακτηριστικὰ δείγματα τῆς ὑμνολογίας τῆς ἡμέρας αὐτῆς. «Ἐκάθισεν Ἀδάμ, ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο. Οἴμοι, τὸν ἀπάτῃ πονηρᾷ πεισθέντα καὶ κλαπέντα, καὶ δόξης μακρυνθέντα! οἴμοι, τὸν ἁπλότητι γυμνόν, νῦν δὲ ἠπορημένον! Ἀλλ᾽ ὦ Παράδεισε, οὐκέτι σου τῆς τρυφῆς ἀπολαύσω, οὐκέτι ὄψομαι τὸν Κύριον καὶ Θεόν μου καὶ Πλάστην· εἰς γῆν γάρ ἀπελεύσομαι, ἐξ ἧς καὶ προσελήφθην. Ἐλεῆμον, Οἰκτίρμον, βοῶ σοι· Ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα». «Ἥλιος ἀκτῖνας ἔκρυψεν, ἡ σελήνη σὺν τοῖς ἄστροις εἰς αἷμα μετετράπη· ὄρη ἔφριξαν, βουνοὶ ἐτρόμαξαν, ὅτε Παράδεισος ἐκλείσθη. Ἐκβαίνων ὁ Ἀδάμ, χερσὶ τύπτων τὰς ὄψεις, ἔλεγεν· Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα». Μνήμη λοιπὸν τῆς ἐξορίας τοῦ Ἀδὰμ, ἀλλὰ μνήμη καὶ τῆς ἐξορίας τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἀδὰμ, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς συνέχισαν νὰ βαδίζουν τὸ δρόμο τῆς παρακοῆς καὶ γιʼ αὐτὸ νʼ ἀπομακρύνονται συνεχῶς ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὸ Θεό. Καὶ ἡ ἀπομάκρυνση αὐτὴ εἶναι ἡ χειρότερη ἐξορία καὶ ἡ χειρότερη ἐκτόπιση. Ἡ Ἐκκλησία μας λοιπὸν μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι αὐτὸς ὁ τόσο ὡραῖος κόσμος, ὡραῖος καὶ μετὰ τὴν πτώση, δὲν παύει νὰ εἶναι τόπος ἐξορίας. Καὶ στὴν ἐξορία οἱ ἄνθρωποι δὲν νιώθουν ποτὲ καλά. Ὅταν ἐξόρισαν οἱ Ἄγγλοι τὸν ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο καὶ τοὺς συνεργάτες του στὶς Σεϋχέλλες, ποὺ ἦταν ἕνα πανέμορφο ἐξωτικὸ νησὶ μὲ πολλὰ θέλγητρα καὶ κάλλη, οἱ ἀγωνιστὲς τῆς κυπριακῆς ἐποποϊίας δὲν ἔπαυαν νὰ νιώθουν ἐξόριστοι καὶ νὰ νοσταλγοῦν τὴν Κύπρο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ξενιτεμένους. Μπορεῖ νὰ ζοῦν στοὺς ὡραιότερους τόπους, ἀλλά, ἐπειδὴ βρίσκονται μακριὰ ἀπὸ τοὺς δικούς τους καὶ τὴ χώρα τους, βιώνουν τὴν παραμονή τους σὰν ἐξορία καὶ φυλακή. Ἐξορία λοιπὸν ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς τρυφῆς, ἀλλὰ τὸ χειρότερο –ἂν δὲν μετανοήσουμε– ἐξορία ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ· ἀπὸ τὴν αἰώνια βασιλεία Του. Λένε πολλοὶ, γιατί ὁ Θεὸς νὰ βάλη μία ἐντολὴ νηστείας στοὺς πρωτόπλαστους, ἀφοῦ προγνώριζε ὅτι αὐτοὶ μὲ τὴν συνεργία τοῦ διαβόλου δὲν θὰ τὴν τηρήσουν; Ἦταν τόσο ἀπαραίτητο αὐτό; Λένε οἱ πατέρες ὅτι, ἂν ὁ Θεὸς δὲν ἔβαζε αὐτὴ τὴ μικρὴ ἄσκηση, ὁ ἄνθρωπος θὰ σάπιζε ἔτσι κι ἀλλιῶς καὶ θὰ καταστρεφόταν. Ἡ σημασία τῆς ἀσκήσεως εἶναι τεράστια, γιὰ τὴν πρόοδο καὶ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ γιʼ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ γιὰ τὴν αἰώνια. Καὶ ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἡ σημασία της εἶναι τόση μεγάλη, ἡ Ἐκκλησία μας, ἀφοῦ μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι εἴμαστε ἐξόριστοι, ἐπειδὴ δὲν ἐκτελέσαμε τὴν ἄσκηση, ποὺ μᾶς ἔβαλε ὁ Θεός, ἐπειδὴ δὲν ὑπακούσαμε στὴ μία καὶ μοναδικὴ ἐντολή, μᾶς προτρέπει νὰ ξανακερδίσουμε τὴ συντροφιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλα τʼ ἀγαθὰ, ποὺ ἀπορρέουν ἀπʼ αὐτὴν διὰ τῆς πολύμορφης καὶ πολύπλευρης ἀσκήσεως, ποὺ ἀπαιτεῖ τώρα. Ἀμέτρητες εἶναι οἱ ἐντολὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ μάλιστα τῆς Καινῆς Διαθήκης, μετὰ τὴν ἐξορία τοῦ Ἀδάμ. Κι αὐτὸ ὄχι γιὰ νὰ μᾶς κάνει τὴ ζωὴ δύσκολη, ἀλλὰ γιὰ νὰ κατανοήσουμε ὅτι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν εἶναι ὅ,τι τὸ πιὸ σπουδαῖο καὶ πολύτιμο γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι ὅτι οἱ φτεροῦγες γιὰ τὰ πουλιά, τὸ ἕρμα γιὰ τὰ πλοῖα, οἱ σιδηροτροχιὲς γιὰ τὰ τρένα, τὰ φανάρια τῆς τροχαίας, γιὰ τὴν κυκλοφορία. Χρειάζονται καὶ γιὰ νὰ ξανακερδίσουμε τὸν χαμένο παράδεισο, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴ γίνει ἡ ἐπίγεια ζωή μας πέρα γιὰ πέρα κόλαση. Ἂν σήμερα ἡ κοινωνία μας κοντεύει νὰ διαλυθεῖ ἐντελῶς, εἶναι, διότι ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψη γιὰ μία ἐντελῶς ἄναρχη προσωπικὴ ἐλευθερία. Γιὰ μία ἀσυδοσία, θὰ λέγαμε, χωρὶς κανένα φραγμό, ὅπου ὁ καθένας κάνει ὅ,τι τοῦ κατέβει. Τὸ πόσο σπουδαῖες εἶναι οἱ ἐντολὲς καὶ πόσο μεγάλο πράγμα ἡ ὑπακοὴ σʼ αὐτές, φαίνεται στὸ ὅτι ὁ Θεὸς τὴν ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς του τὴ θεωρεῖ ὡς τὴ μεγαλύτερη καὶ ἀνώτερη θυσία πρὸς αὐτόν. Ὡς τὸ καλύτερο εἶδος λατρείας. Ἀδελφοὶ ἡ Σαρακοστὴ ἀρχίζει! Δὲν νηστέψαμε τότε, ἂς νηστεύσουμε τώρα. Δὲν ὑπακούσαμε τότε καὶ μετά, ἂς ὑπακούσουμε ἀπὸ ᾽δῶ καὶ πέρα. Δὲν δώσαμε σημασία στὸ Θεὸ καὶ δώσαμε σημασία στὸν διάβολο τότε, ἂς κάνουμε τὸ ἀντίθετο τώρα. Ἀρχιμ. π. Μελέτιος Ἀπ. Βαδραχάνης

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ

ἀπό τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν. Μέ τή μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση ὁ ἄνθρωπος βιώνει τή χαρά τῆς συγΚοντά στό Χριστό ἡ ζωή γίνεται χώρησης. Ἐλεύθερος πιά βαδίζει τό ὡραία. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἐξα- δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐντολή τοῦ λείφονται καί τά δυσάρεστα, πού Χριστοῦ πρός τούς μαθητές του νά κατά καιρούς ἐμφανίζονται. Τό σχέ- ἐπιτελοῦν αὐτό τό ἔργο εἶναι σαδιο τοῦ Θεοῦ γιά τόν καθένα εἶναι φής: «Σᾶς βεβαιώνω πώς ὅ,τι κραἀνεξιχνίαστο. Ὅλα ὅσα ἐπιτρέπει ὁ τήσετε ἀσυγχώρητο στή γῆ, θά εἶναι Θεός στοχεύουν στήν πνευματική ἀσυγχώρητο καί στόν οὐρανό· καί του πρόοδο, χωρίς αὐτό νά εἶναι ὅ,τι συγχωρήσετε στή γῆ, θά εἶναι πάντα ἐμφανές. Εἶναι ὅμως βέβαιο. συγχωρημένο καί στόν οὐρανό». Γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά ἀντιμετωπί- Μετά τούς μαθητές του τό ἔργο ζονται μέ ὑπομονή καί δοξολογία. Ὁ συνεχίζεται ἀπό τούς κληρικούς μέ γογγυσμός καί ἡ ὀλιγοπιστία δέν τρόπο ἁπλό καί ταπεινό. Πολύ βοηἔχουν καμιά θέση στήν ψυχή τοῦ θάει καί ἡ ἐπικοινωνία μέ ἄλλους ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι σέ θέση χριστιανοῦ. Ἡ ζωή εἶναι ὡραία, γιατί πάντα νά τονώσουν τούς ἐν μετανοίᾳ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀδελφούς τους τόσο μέ τούς πνευ-

ματικούς τους λόγους ὅσο καί μέ τίς προσευχές τους. Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος δίνει τή σχετική συμβουλή: «Νά ἐξομολογεῖστε τίς ἁμαρτίες σας ὁ ἕνας στόν ἄλλο καί νά προσεύχεστε ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, γιά νά θεραπευτεῖτε. Ἡ παράκληση τοῦ δικαίου ἔχει μεγάλη δύναμη κάι ἀποτελεσματικότητα». Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀναφέρει ὅτι ἡ κοινωνία μας μέ τό Θεό ἀποκλείει τήν ἁμαρτία καί τό μίσος. Δέν μπορεῖ νά συνυπάρχει τό φῶς τοῦ Θεοῦ μέ τό σκότος τῆς ἁμαρτίας. «Ἄν ζοῦμε μέσα στό φῶς, ὅπως ὁ Θεός εἶναι στό φῶς, τότε ἔχουμε κοινωνία καί μεταξύ μας, καί τό αἷμα, πού προσέφερε μέ τό θάνατό Του ὁ Υἱός Του ὁ Ἰησοῦς μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ἄν ἰσχυριστοῦμε πώς εἴμαστε ἀναμάρτητοι, ἐξαπατοῦμε

Σέ πολλές αἱρετικές ὁμάδες, θά διαπιστώσει κάποιος τήν ὕπαρξη παραπλανητικῶν ἰσχυρισμῶν τόσο ὅσο πρός τήν φύση τῆς ταυτότητος τῆς ὁμάδας, τό δογματικό της αὐτοπροσδιορισμό καί τή σχέση της μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ πρακτική αὐτή χρησιμοποιεῖται, ὥστε νά καλλιεργηθεῖ ἡ ἐντύπωση ὅτι οἱ διαφορές μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μικρές ἤ δευτερεύουσας σημασίας ἤ καί ἀνάξιες λόγου καί τοῦτο γιατί ἡ μή σαφής ὁριοθέτηση τῆς πίστεως, ἀναμφιβόλως διευκολύνει τήν ὁποιαδήποτε προσηλυτιστική δραστηριότητα. Ἐπιπλέον, δημιουργεῖται πρός τά ἔξω ἡ ἐντύπωση, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀντιδρᾶ δυσανάλογα σέ σχέση μέ τούς ἐπιδιωκόμενους σκοπούς αὐτῶν τῶν ὁμάδων, πού ὑποτίθεται πάντα ὅτι εἶναι ἡ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, ὥστε σέ τελική ἀνάλυση ἡ Ἐκκλησία νά παρουσιάζεται, ὡς πρός τίς ἀντιδράσεις της σέ σχέση μέ τούς ἑτεροδόξους, ὡς φανατική ἤ μισαλλόδοξη. Τέσσερα παραδείγματα θά ἀναφέρουμε ἐν προκειμένῳ. Τό πρῶτο προέρχεται ἀπό τόν ἱδρυτή τῆς Ἑλληνικῆς ἹεραποστολικῆςἝνωσης. Δήλωνε σέ μεγάλη ἀθηναϊκή ἐφημερίδα σχετικά μέ τή διαφορά τῆς ὀργάνωσής του καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τά ἑξῆς: «Ἄν πρόκειται νά μιλήσουμε γιά τίς διαφορές μας μέ τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, τότε θά ποῦμε πώς αὐτές ἴσως νά μή ἔχουν νά κάνουν μέ θέματα οὐσίας, ἀλλά τυπολατρίας. Ἐμεῖς γιά παράδειγμα δέν προσκυνᾶμε εἰκόνες, οὔτε οἱ ἱερεῖς μας φορᾶνε ἄμφια».1 Ἡ ἀνακρίβεια τοῦ ἐν λόγῳ ἰσχυρισμοῦ, εἶναι κάτι παραπάνω ἀπό προφανής. Νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἡ ἴδια ὀργάνωση στίς δύο "ἱεραποστολικές" ἐκστρατεῖες της μέ τίς ὀνομασίες «Γεδεών ΙΙ» τό 20062 καί «Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ» τό 20083, χαρακτήριζε τήν Ὀρθόδοξη πίστη «πνευματικά δεσμά αἰώνων». Τό δεύτερο παράδειγμα προέρχεται ἀπό τήν ἐφημερίδα Χριστιανισμός τῆς Ἐλευθέρας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς, ὅπου ἀπαντώντας σέ ἐρωτήματα ἀναγνωστῶν τους, δύο φορές σέ διαφορετικές περιπτώσεις διατυπώνουν τούς ἑξῆς ἰσχυρισμούς: «Ἐμεῖς πιστεύουμε τά ἴδια, πού πιστεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δογματικῶς, ἀλλά ἀπορρίπτουμε τελείως τήν τυπολατρεία, τίς

παραδόσεις, τά ἤθη καί τά ἔθιμα, πού δέν συμφωνοῦν μέ τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ».4 Καί ἀλλοῦ πάλι ἀπαντώντας σέ ἀλλη ἐρώτηση, ἐάν ἡ ἐφημερίδα "Χριστιανισμός" ταυτίζεται μέ τό ὀρθόδοξο δόγμα, στήν ἀπάντησή της ἡ ἐφημερίδα ἀφοῦ ἀρχικά, πάλι μέ ἀνακριβῆ τρόπο, προσδιοριστεῖ ὡς «ὑπερδογματική», ἀναφέρει: «Στό δόγμα ταυτίζεται μέ τό ὀρθόδοξο, ἀλλά στίς παραδόσεις καί τά ἤθη καί τά ἔθιμα, πού δέν συμφωνοῦν μέ τό Εὐαγγέλιο, ὄχι».5 Ποιός πιστεύει ὅτι ἡ Πεντηκοστιανή κίνηση ταυτίζεται δογματικά μέ τήν πίστη τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας; Φυσικά κανείς. Μιλοῦν γιά παραδόσεις, τυπολατρεία κ.ἄ. Σέ αὐτά βεβαίως συμπεριλαμβάνουν κεφάλαια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ὅπως τήν τιμή τῶν ἁγίων, τήν τιμητική προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας, τά ἱερά μυστήριά της. Ἐδῶ διαφωνοῦν, ὄχι γιατί αὐτά δέν εἶναι σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο, ὅπως λέγουν, ἀλλά γιατί ἔτσι νομίζουν μέ βάση τήν ἀτομική τους ἀπροϋπόθετη αὐτάρκεια. Τό τρίτο παράδειγμα προέρχεται ἀπό τούς Ἕλληνες Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ἀπαντώντας δύο φορές, ὑψηλόβαθμα στελέχη ἐκ μέρους τοῦ Διοικητικοῦ συμβουλίου τοῦ ἑλληνικοῦ τμήματος, σέ δημοσιεύματα τῆς ἐφημερίδας τῶν "Νέων" σέ σχετικά θέματα, πού ἀναφέρονταν σ᾽ αὐτούς, δημοσίως ἰχυρίζονται τά ἑξῆς: «Ἡ θρησκευτική μας κοινότητα ξεπερνάει τίς 70.000 σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα καί τά 12.000.000 σέ ὅλο τόν κόσμο, τουλάχιστον σέ 229 χῶρες».6 Ὁ ἰσχυρισμός αὐτός ἦταν βεβαίως ἀπολύτως ἀνακριβής καί στόχευε στό νά δημιουργήσει ἐντυπώσεις. Ὁ ἴδιος ἀκριβῶς ἰσχυρισμός, ἀπό τήν ἴδια πηγή, ἐπαναλαμβάνεται γιά μία ἀκόμη φορά στήν ἴδια ἐφημερίδα στίς 22–10– 1994. Ὁ ἀναληθής αὐτός ἰσχυρισμός, δήλωνε ταυτοχρόνως περιφρόνηση τῶν ἀναγνωστῶν τῆς ἐφημερίδας καθώς ἀποτελοῦσε προπάθεια παραπλάνησής τους μέ τήν παράθεση ἀνακριβῶν στοιχείων. Πῶς ἀποδεικνύεται αὐτό; Ἀπό τά ἴδια τά ἐπίσημα στοιχεῖα, πού ἔχει δημοσιεύσει ἡ ἑταιρεία "Σκοπιά". Στό Βιβλίο Ἔτους τοῦ 1993 τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ ἀναφέρουν ὡς ἐπίσημα στοιχεῖα γιά τήν Ἑλλάδα

ἀριθμό 25.031 χιλιάδων ὀπαδῶν καί παγκοσμίως 4.472.7877 ἀντιστοίχως. Βλέπουμε πόσο πολύ ἀπέχουν τά ἐπίσημα στοιχεῖα τῆς ἑταιρείας ἀπό αὐτά, πού δημοσίως ἀνακοίνωναν οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ ἑλληνικοῦ τμήματος. Τό τέταρτο παράδειγμα προέρχεται ἀπό τό χῶρο τῆς «Κοινωνίας τῶν Ἐλευθέρων Εὐαγγελικῶν Ἐκκλησιῶν» καί σχετίζεται μέ τίς καταστροφικές πυρκαγιές τοῦ 2007, στήν Πελοπόννησο. Στό ἐπίσημο δημοσιογραφικό τους ὄργανο τό «Ἐλεύθερο Βῆμα», παρουσιάζεται ὁ Ἀντιδήμαρχος Ζαχάρως, ἀφοῦ εὐχαριστεῖ τήν Ἐλευθέρα Εὐαγγελική Ἐκκλησία γιά τή βοήθειά της, νά λέγει: «Ἡ Εὐαγγελική Ἐκκλησία ἦρθε νά μᾶς βοηθήσει καί τούς εὐχαριστοῦμε πολύ γι᾽ αὐτό. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πού εἶναι;».8 Στό ἑπόμενο τεῦχος, ὑποχρεώθηκαν οἱ Ἕλληνες Εὐαγγελικοί σύμφωνα μέ τήν ἀπαίτηση τοῦ Νόμου, νά δημοσιεύσουν τήν ἐξώδικη δήλωση – διαμαρτυρία τοῦ ἐν λόγῳ Ἀντιδημάρχου, ὁ ὁποῖος δήλωνε ὅτι, ὄχι μόνο δέν ἔκανε ποτέ τέτοια δήλωση, ὅπως τό παρουσιάζουν αὐτοί, ἀλλά καί νά καυχιέται, γιατί εἶναι μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.9 Τά παραδείγματα νομίζουμε ὅτι μιλοῦν ἀπό μόνα τους. Ὑποσημειώσεις

1. Βλ. Ἐλεύθερος Τύπος, 23.5.84. Πρβλ. Πρωτ. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, Θρησκευτική Ἐλευθερία καί Προσηλυτισμός στό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ποιμαντικῆς, στό Συμπόσιον Πνευματικόν ἐπί χρυσῷ Ἰωβηλαίῳ Ἱερωσύνης τοῦ Μητροπολίτουν Πατρῶν Νικοδήμου, Ἀθῆναι 1989, σ. 313. 2. Βλ.http://www. ecclesia.gr/greek/holysynod/holysynod.asp?archive=ves&what sub=d tv 3. Βλ.http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/holysynod.asp?id=1010&w hat sub=d typou 4. Βλ. Χριστιανισμός, Ἀρ. Φ. 52, Φεβρουάριος 1990, σ. 5. 5. Βλ. Χριστιανισμός, Ἀρ. Φ. 105, Αὒγουστος 1992, σ. 5. 6. Βλ. Ἐφημερίδα «ΝΕΑ», 9–1–1993. Ὁ ἴδιος ἀκριβῶς ἰσχυρισμός, ἀπό τήν ἴδια πηγή, ἐπαναλαμβάνεται γιά μία ἀκόμη φορά στήν ἴδια ἐφημερίδα στίς 22–10–1994. 7. Βλ. Βιβλίο Ἔτους τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ 1993, ἔκδ. Μ.τ. Ἰ., σσ. 34, 36. 8. Βλ.Ἐλεύθερο Βῆμα, Φ. 54, Ἰανουάριος – Φεβρουάριος – Μάρτιος 2008, σ. 22. 9. Βλ.Ἐλεύθερο Βῆμα, Φ. 55, Ἀπρίλιος – Μάϊος-Ἰούνιος 2008, σ. 22.

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ Β´ ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

1. Πρέπει ἀδελφοί μου χριστια- πληθυνθεῖ ἡ ἁμαρτία καί οἱ ἄνθρω- εἶπε ὅτι θά στήσει τό θρόνο του πανοί νά μελετοῦμε τήν Ἁγία Γραφή, ποι θά εἶναι ἀσεβεῖς καί ἀνήθικοι, ραπάνω ἀπό τό Θεό (βλ. Ἠσ.14,13), γιατί σ᾽ αὐτήν μιλάει ὁ Θεός καί ὅπως ἦταν οἱ ἄνθρωποι πρίν ἀπό καί ἔτσι ἔπεσε ἀπό τήν ὑψηλή του ἀποκαλύπτει τό θέλημά Του. Ἀλλά τόν κατακλυσμό τοῦ Νῶε (βλ. θέση καί ἔγινε διάβολος. Ἡ ὑπερηπρέπει νά τήν ἑρμηφάνεια λοιπόν χαρακτηνεύουμε σωστά, γιατί Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἰερεμίου ρίζει τόν διάβολο. Καί ἡ ἄν τήν ἑρμηνεύσουὑπερηφάνεια θά εἶναι με λανθασμένα, πέτό κύριο χαρακτηριστιφτουμε σέ αἵρεση καί ἡ αἵρεση Ματθ. 24,37-39). Λίγοι θά μείνουν κό τοῦ ἀντιχρίστου. Γιατί λέει ὁ εἶναι χαμός! Ἔτσι, ὁ ἀπόστολος στερεοί καί σταθεροί στό βράχο ἀπόστολος Παῦλος ἐδῶ στήν Β´ Παῦλος ἔγραψε στήν Ἐκκλησία τοῦ Γολγοθᾶ, ἐκεῖ ὅπου μᾶς θέλει πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του, τῶν Θεσσαλονικέων μία ἐπιστολή, ὁ Χριστός νά στεκόμαστε. Ἀλλά καί ὅτι ὁ ἀντίχριστος «θά ἐναντιωθεῖ στήν ὁποία, μαζί μέ ἄλλα θέματα, γι᾽ αὐτούς τούς λίγους θά ἔλθει ὁ καί θά σηκώσει τό κεφάλι του τούς μιλοῦσε γιά τήν Δεύτερη Πα- ἀντίχριστος, γιά νά παραπλανήσει ἐναντίον κάθε ἄλλου πού ὀνομάζερουσία τοῦ Χριστοῦ. Καί τούς ἔλε- καί αὐτούς. ται Θεός, ὥστε ὁ ἴδιος νά ἐνθρονιγε ὅτι ἡ ἡμέρα αὐτή τοῦ Κυρίου θά 3. Τί εἶναι ὁ ἀντίχριστος, χριστια- σθεῖ στό ναό τοῦ Θεοῦ ὡς Θεός, ἔλθει ξαφνικά, «ὅπως ὁ κλέφτης τή νοί μου; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προσπαθώντας νά ἀποδείξει γιά νύχτα»! Γι᾽ αὐτό τούς ἔλεγε «νά στήν Δεύτερη πρός Θεσσαλονικεῖς τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι Θεός» (2,4). εἶναι γρήγοροι καί νηφάλιοι» (Α´ Ἐπιστολή του μᾶς δίνει μερικά χα- (γ) Ὁ ἀντίχριστος, λέγεται ἀντίχριΘεσ. 5,1.6). Αὐτόν ὅμως τόν λόγο ρακτηριστικά, γιά τά ὁποῖα θέλω νά στος ἐπειδή θά θέλει νά μιμηθεῖ τοῦ Ἀποστόλου μερικοί χριστιανοί σᾶς μιλήσω σήμερα: (α) Κατά τόν Χριστό, γιά νά παραπλανάει τόν παρεξήγησαν καί σταμάτησαν πρῶτον μᾶς λέει ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔτσι εὐκολώτερα τούς ἀνθρώπους τίς δουλειές τους. Γιατί σκέπτον- θά εἶναι «ἄνθρωπος» (2,3). Ἄνθρω- τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως ὁ Χριστός ταν ὅτι δέν ἀξίζει νά δουλεύουμε, πος κανονικός, γεννημένος ἀπό ἔκανε θαύματα, ἔτσι καί ὁ ἀντίχριἀφοῦ καί αὐτή τήν στιγμή μπορεῖ μάνα καί πατέρα. Δέν θά εἶναι ὁ στος θά κάνει καί αὐτός θαύματα, νά γίνει ἡ Δεύτερη Παρουσία τοῦ ἀντίχριστος διάβολος πού θά σαρ- ψευδοθαύματα, «σημεῖα καί τέραΧριστοῦ καί νά τελειώσει ἔτσι ἡ κωθεῖ, γιατί αὐτό τό θαῦμα τῆς τα ψεύδους», ὅπως τά λέει ὁ Ἀπόζωή μας. Τά ἔμαθε αὐτά ὁ Ἀπόστο- σαρκώσεως μόνο ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ στολος Παῦλος στήν ἐπιστολή πού λος Παῦλος βρισκόμενος στήν Κό- μποροῦσε νά τό κάνει. Τέτοια δύ- μελετᾶμε (2,9). Καί ὅπως ὁ Χριστός ρινθο καί ἡ ἀνάγκη τό ἐπέβαλε νά ναμη δέν τήν ἔχει ὁ διάβολος. Ὁ ἔχει τό «μυστήριό» Του, τό ὁποῖο γράψει καί δεύτερο γράμμα στήν ἀντίχριστος θά εἶναι ἄνθρωπος. Σ᾽ γευόμαστε μέ τή Θεία Κοινωνία καί Ἐκκλησία τῶν Θεσσαλονικέων, γιά αὐτόν ὅμως τόν ἄνθρωπο θά μπεῖ ὑποσχόμαστε ὅτι δέν θά τό προδώνά τούς ἐξηγήσει καλύτερα τό θέ- μέσα του ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος καί σουμε στούς ἐχθρούς τῆς πίστης – μα. θά τόν κυριεύει καί θά τόν παρακι- «οὐ μή γάρ τοῖς ἐχθροῖς σου τό μυ2. Στή δεύτερη αὐτή ἐπιστολή νεῖ νά κάνει πολλές ἁμαρτίες, γιά στήριον εἴπω», λέμε –, ἔτσι καί ὁ του πρός Θεσσαλονικεῖς ὁ Ἀπό- νά παρακινεῖ ἔπειτα καί αὐτός ὁ ἀντίχριστος ἔχει τό δικό του μυστολος Παῦλος τούς λέει ὅτι δέν ἀντίχριστος τόν κόσμο σέ ἁμαρ- στήριο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρόκειται νά ἔρθει ἡ Δεύτερη Πα- τίες. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Β´ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή ρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἄν δέν γίνουν Παῦλος στήν ἐπιστολή του ἐδῶ του ὁμιλεῖ γιά «μυστήριον τῆς ἀνοπρῶτα δύο γεγονότα. Τό ἕνα εἶναι πού μελετᾶμε τόν λέει «ἄνθρωπο μίας», γιά τό ὁποῖο μάλιστα λέγει ἡ «ἀποστασία» καί τό ἄλλο εἶναι ὁ τῆς ἁμαρτίας» (2,3). Καί ἐπειδή ὁ ὅτι «ἤδη ἐνεργεῖται» (2,7). Ἡ διαἐρχομός τοῦ ἀντιχρίστου (2,3). ἀντίχριστος, μέ τό νά παρακινεῖ φορά εἶναι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός «Ἀποστασία» σημαίνει τό νά ἀπο- τούς ἀνθρώπους στήν ἁμαρτία θά μᾶς ἀποκαλύφθηκε στήν ἀρχή τοῦ στατοῦν, τό νά φεύγουν δηλαδή οἱ φέρει καταστροφή στόν κόσμο, ὁ δικοῦ Του μυστηρίου, ἐνῶ ὁ ἀντίἄνθρωποι ἀπό τό Θεό καί νά ζη- Ἀπόστολος τόν λέει παρακάτω καί χριστος θά ἀποκαλυφθεῖ στό τέλος τοῦν τήν εὐτυχία τους ἀλλοῦ, σέ «υἱό τῆς ἀπωλείας» (2,3). (β) Ὁ τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας του. ἁμαρτωλές ἡδονές καί σέ παράνο- ἀντίχριστος θά μοιάζει πολύ μέ τό Καί ὅταν ἔλθει ὁ ἀντίχριστος, ἀδελμα ἔργα. Πραγματικά, ὅπως τό εἶπε διάβολο. Ὁ διάβολος, χριστιανοί φοί μου, τότε θά ἔλθει ὁ Χριστός καί ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας, πρίν ἀπό μου, ὅπως ξέρετε, πρῶτα ἦταν μέ τήν Δεύτερή Του Παρουσία, γιά τήν Δεύτερη Παρουσία Του θά ἄγγελος, ἀλλά ὑπερηφανεύθηκε,

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

τόν ἑαυτό μας καί δέν λέμε τήν ἀλήθεια. Ἄν ὅμως ὁμολογοῦμε τίς ἁμαρτίες μας, ὁ Θεός, πού εἶναι ἀξιόπιστος καί δίκαιος, θά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μας καί θά μᾶς καθαρίσει ἀπό κάθε ἄδικη πράξη. Ἄν ἰσχυριστοῦμε πώς δέν ἔχουμε ποτέ ἁμαρτήσει, βγάζουμε ψεύτη τόν Θεό, καί ὁ λόγος του δέν ζεῖ μέσα μας». Συνήθως οἱ ἄνθρωποι ἀποφεύγουν νά ἐξομολογηθοῦν τίς ἁμαρτίες τους. Τίς κρατοῦν μέσα τους σάν νά εἶναι πολύτιμος θησαυρός! Τό γεγονός αὐτό τούς ἐπηρεάζει ἀρνητικά καί συχνά τούς ὁδηγεῖ σέ πράξεις ἀνεξήγητες μέ τήν κοινή λογική. Ἡ προσπάθειά τους νά φαίνονται στούς πολλούς καλύτεροι ἀπό ὅ,τι εἶναι, τούς βασανίζει ὑπερβολικά. Δέν θέλουν νά παραδε-

χτοῦν ὅτι ματαιοπονοῦν. Ὅμως ἡ Ἐκκλησία προβάλλει πρός μίμηση τούς ἀνθρώπους, πού συναισθάνονται καί ἐξομολογοῦνται. Ἀναφέρω τέσσερις σχετικές περιπτώσεις. Ὁ ἄσωτος υἱός τῆς παραβολῆς προβάλλεται ὄχι γιατί ἔφυγε ἀπό τό σπίτι τοῦ πατέρα του καί πῆγε σέ χώρα μακρινή, ὅπου βυθίστηκε στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας καί εἶχε καταντήσει ἀξιολύπητο θέαμα, ἀλλά γιατί συνῆλθε, ἔκανε σώφρονες λογισμούς, ἀναπόλησε τό καλό του παρελθόν καί ἀπογοητευμένος ἀπό τό παρόν του ἐπέστρεψε στόν πατέρα του, γιά ἕνα καλύτερο μέλλον. Ὅλα εἶχαν ἀλλάξει. Ἡ ἐξομολόγησή του στόν πατέρα, πού τόν περίμενε, ἀποκαλύπτει τή μεταστροφή του: «Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου, καί οὐκέ-

τι εἰμί ἄξιος κληθῆναι υἱός σου». Ὁ τελώνης ἐπίσης πού βρέθηκε στό ναό, μαζί μέ τόν Φαρισαῖο, γιά νά προσευχηθεῖ δείχνει τόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Οἱ ἐξωτερικές του ἐκδηλώσεις, ἀλλά κυρίως ἡ ἐσωτερική του πραγματικότητα, δείχνουν ὅτι εἶχε ὑποστεῖ τήν καλή ἀλλοίωση. Στεκόταν μακριά ἀπό τό θυσιαστήριο καί δέν εἶχε τήν τόλμη ὄχι μόνο τά χέρια του, ἄλλα οὔτε τά μάτια του νά σηκώσει στόν οὐρανό. Θεωροῦσε τόν ἑαυτό του ἀνάξιο, γι᾽ αὐτό καί χτυποῦσε τό στῆθος του λέγοντας: «Ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Ζητοῦσε νά τόν σπλαχνιστεῖ ὁ Θεός καί νά τόν συγχωρήσει. Μοναδική του ἔγνοια ἦταν αὐτή. Ἤθελε νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν μέχρι τότε ἁμαρτωλή ζωή του, γιά νά ἀκολουΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.

Σελὶς 4η

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Ο ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΜΕΓΑΝ ΦΩΤΙΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΝ ΣΧΟΛΗΝ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ

Τήν 6ην Φεβρουαρίου τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐτίμησε τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου, ἱδρυτοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης. Εἰς ὁμιλίαν του, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, τήν ὁποίαν ἔκανεν ὀλίγον μετά τήν ἐγκατάστασιν τοῦ νέου ἡγουμένου της, Μητροπολίτου Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου, ἐξέφρασε τήν ἐλπίδα «πώς σύντομα θά ἐπαναλειτουργήση ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης, ἔτσι ὥστε νά ἐπανορθωθῆ ἡ ἀδικία, πού συντελέσθηκε τό 1971 ὁπότε καί ἀποφασίσθηκε, μέ ἀπόρρητο διάταγμα τῆς τότε Τουρκικῆς Κυβερνήσεως, τό κλείσιμό της». Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἀφοῦ ἐτόνισεν ὅτι ἀπό τότε «οὐκ ἐπαύσαμεν, οὐδέ παυσόμεθα, δεήσεις καί ἱκεσίας ἀπευθύνοντες τῷ Κυρίῳ καί αἰτούμενοι παρά τῶν ἀρχῶν καί ἐξουσιῶν ἵνα ἴδωμεν ἐρχομένην τήν πολυπόθητον ἐκείνην ἡμέραν τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς Σχολῆς μας» προσέθεσε: «Τὸν Γολγοθᾶν, τὸν κάθε Γολγοθᾶν, τὸ κάθε Πραιτώριον, τὴν πᾶσαν ἀδικίαν ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάστασις. Αὐτὴν τὴν Ἀνάστασιν μετὰ τοῦ Ἱεροῦ Φωτίου καὶ πάντων τῶν προκατόχων ἡμῶν καὶ λοιπῶν ἐν πίστει καὶ εὐλαβείᾳ τελειωθέντων, ἀναμένομεν καὶ ἡμεῖς διὰ τὴν Σχολήν μας». Ἀκολούθως εἶπε μέ ἔμφασιν: «Οὐδεὶς ἔχει νὰ φοβηθῆ ἀπὸ τὴν λειτουργίαν μίας τοιαύτης Σχολῆς. Διότι ἐξ αὐτῆς ἐξήρχοντο ἄνθρωποι μεμυημένοι εἰς τὴν Θείαν Ἀγάπην, ἡ ὁποία πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει καὶ ἡ ὁποία οὐδέποτε ἐκπίπτει». Διά τόν ἀντιαιρετικόν Μέγαν Φώτιον Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀνεφέρθη ἐκτενῶς εἰς τόν Μέγαν Φώτιον καί εἰς τήν ἀπόφασίν του νά ἱδρύση τήν Ἱεράν Μονήν καί Θεολογικήν Σχολήν τῆς Χάλκης εἰπών μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς:

«Ἐδῶ, ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φώτιος, ὁ Ὁμολογητής, ὁ καί Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου αὐτῆς, ἔπηξε τόν Σταυρόν τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς, ἡ ὁποία ἔμελλε νά ἀναδειχθῇ εἰς τούς μετέπειτα αἰῶνας, καί ὡς Μονή καί ὡς Σχολή φυτώριον ἐκκλησιαστικῆς φιλομαθείας καί παιδείας καί καταρτίσεως στελεχῶν καί κηρύκων τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ὁμολογίας τῆς εἰς Αὐτόν πίστεως, ὡς ὑπῆρξε καί ἡ προσωπική ζωή καί ἡ μαρτυρία τοῦ ἰδίου: ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί προάσπισις αὐτῆς ἔναντι τῶν αἱρέσεων. Σταυρός καί Ἀνάστασις ἀποτελοῦν τό βίωμα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ, ὁ ὁποῖος δέον νά διακρίνεται διά τό σταυροαναστάσιμον αὐτοῦ ἦθος. Ὁ Σταυρός εἶναι σημεῖον ἀναγνωρίσεως τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ. Ἡ σταυροαναστάσιμος αὕτη ἀτμόσφαιρα συναντᾶται εἰς τήν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν, ἡ ὁποία εἶναι

ἐμπειρική διά τῆς σταυρώσεως καί οὐχί στοχαστική ἤ ἠθικιστική. Ἐπί πλέον, αὐτό τό σταυροαναστάσιμον ἦθος συναντᾶται εἰς τήν μυστηριακήν καί τήν πνευματικήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας μας: εἰς τήν μυστηριακήν, δοθέντος ὅτι τά μυστήρια τελειοῦνται διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία παρέχεται διά τοῦ τύπου καί τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ· καί εἰς τήν πνευματικήν ζωήν, ὡς θυσία καί προσφορά, ὡς κένωσις καί ὑπέρβασις ἐν Χριστῷ τῶν αἰσθήσεων καί τῶν δερματίνων χιτώνων τῆς φθορᾶς καί τῆς θνητότητος. Ὁ Ἱερός Φώτιος, τοῦ ὁποίου σήμερον ἐπικαλούμεθα τήν μεσιτείαν καί πρεσβείαν πρός τόν Κύριον ἐν εὐχαριστίᾳ πολλῇ, ἐθεολόγησε μέ τήν σταυροαναστάσιμον νοοτροπίαν. Καί μέ τήν θεολογίαν αὐτήν ἔζησε καί ἐπολιτεύθη, ὡς καθηγητής καί ὡς Ποιμήν. Ἄν καί ἀντιμετώπισεν ἀδικίας καί περιφρονήσεις, ἄν καί ἐγεύθη χολῆς καί ὄξους, ἐκοιμήθη εὐχαριστῶν καί δοξάζων τόν Θεόν. Οὕτως ἀνεδείχθη διδάσκαλος λόγῳ καί ἔργῳ, ποιμήν θυσιάζων τήν ζωήν αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ Μεγάλου Ποιμένος καί τῶν προβάτων αὐτοῦ, ἐκδαπανώμενος καθ᾿ ἡμέραν εἰς τήν ἐν Χριστῷ διακονίαν τοῦ λαοῦ, διδάσκων τόν λόγον τῆς ἀληθείας. Ὡς ὀφθαλμός πάσης τῆς οἰκουμένης, ὁ Ἱερός Φώτιος, ἐνδιεφέρετο διά πάντας τούς ἀνθρώπους “εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν” αὐτούς (Α´ Τιμ. β΄, 4), διό καί ἀπέστειλεν ἱεραποστόλους εἰς τούς βορείους τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας λαούς, ἵνα κηρύξωσιν Ἰησοῦν Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα καί εὐαγγελισθῶσι Χριστόν τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις. Ὁ μεγαλόπνοος οὗτος ἀνήρ ἐκοπίασε πολύ, ἵνα πάντες οἱ ἄνθρωποι οἱ κατοικοῦντες ἐπί πᾶν τό πρόσωπον τῆς γῆς γνωρίσουν τήν Ἀλήθειαν, τοὐτέστι τόν Χριστόν, καί ἀπολαύσουν τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος καί τῆς φιλανθρωπίας Αὐτοῦ. Ὁ σπόρος τῆς ἐκκλησιαστικῆς φιλομαθείας, ὁ ὁποῖος ἐνυπῆρχεν εἰς τήν ἵδρυσιν τῆς Μονῆς ταύτης, ἐμφυτευθείς ὑπό τοῦ ἀνιδρυτοῦ αὐτῆς Ἱεροῦ Φωτίου, ἀνεβλάστησεν εἰς τό γόνιμον ἔδαφος αὐτῆς καί ἐκαρποφόρησεν ἐν ἔτει 1844 ὅτε ἱδρύθη ὑπό ἑνός ἑτέρου ἐκ τῶν προκατόχων ἡμῶν, τοῦ Πατριάρχου Γερμανοῦ τοῦ Δ´, τό ἱερόν “φυτώριον τῶν παρ᾿ ἡμῖν ἐκκλησιαστικῶν καί θεολογικῶν γραμμάτων”, ἡ παγκοίνως γνωστή Ἱερά Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης, ἡ ὁποία μέχρι τῆς διά λόγους “τυπικούς” ἐν ἔτει 1971 ἀπαγορεύσεως τῆς λειτουργίας της, προσέφερεν ἀνεκτιμήτους ὑπηρεσίας καί διακονίαν εἰς τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον, εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, εἰς τόν Χριστιανισμόν, εἰς τά Ἱερά Γράμματα καί εἰς τήν ἐν γένει παιδείαν τῶν καθ᾿ ἡμᾶς κάτω τούτων χρόνων. Οἱ ἀπόφοιτοι αὐτῆς ἀνεδείχθησαν Πατριάρχαι, Ἀρχιερεῖς, λευῖται τῆς Χάριτος καί διδάσκαλοι τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας ἐν τῇ καθ᾿ ἡμᾶς Ἀνατολῇ, ἐν τῇ Ἑσπερίᾳ καί ἀνά πᾶσαν τήν ὑφήλιον. Ἐπί 127 ἔτη ὑπῆρξεν ἀληθῶς τό θεολογικόν καί πνευματικόν ἐργαστήριον καί ἐπιτελεῖον τοῦ

νά τόν συντρίψει καί γιά νά παραλάβει τά τέκνα Του στή Βασιλεία Του τήν ἐπουράνιο. Ὥστε λοιπόν ἔχει χαροποιό χαρακτήρα ἡ Δεύτερη τοῦ Χριστοῦ Παρουσία, ὅπως χαροποιός πάλι εἶναι καί ἡ πρώτη Του Παρουσία. Γι᾽ αὐτό καί λέμε στό τροπάριο πρίν ἀπό τήν Θεία Κοινωνία «...ἵνα τάς δύο σκιρτῶν μεγαλύνω ᾽Αγαθέ Παρουσίας Σου»! Μέ τόν ἐρχομό Του λοιπόν ὁ Χριστός θά συντρίψει τόν ἀντίχριστο, αὐτόν, πού μέ τά ψευδοθαύματά του παρίστανε τόν Θεό καί παραπλανοῦσε πολλούς. Καί πῶς θά τόν συντρίψει; Μέ ἕνα «φύσημα τοῦ στόματός Του», μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Β´ Θεσ. 2,8)! Ἕνα τίποτα λοιπόν ἦταν ἡ δύναμή του. 4. Ποιός εἶναι ὁ ἀντίχριστος, ἀγα-

πητοί μου χριστιανοί; Δέν ξέρω νά σᾶς πῶ. Ξέρω μόνο νά πῶ ὅτι κάθε ἐποχή ἔχει τόν δικό της ἀντίχριστο, πρόδρομο τοῦ μεγάλου ἀντιχρίστου. Γι᾽ αὐτό καί λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γιά τήν ἐποχή του ἀκόμη ὅτι «ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασι» (Α´ Ἰωαν. 2,18). Τό ἐρώτημα, ποιός εἶναι ὁ ἀντίχριστος, τό ἔκαναν στόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό. Καί ἐκεῖνος, φωτισμένος ἅγιος ὅπως ἦταν, ἀπάντησε: «Ἀντίχριστος εἶναι ὁ πάπας»! Δεχόμαστε καί παραδεχόμαστε τήν ἑρμηνεία αὐτή, γιατί τήν εἶπε ἅγιος καί γιατί βλέπουμε κοινά γνωρίσματα τοῦ πάπα καί τοῦ ἀντιχρίστου, ὅπως μᾶς τόν παρέστησε σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Ὁ ἀντίχριστος μάθαμε σήμερα ὅτι θά εἶναι λίαν ὑπερήφανος, θά «ὑπεραίρεται» καί θά

Ἡ στάσις τῶν Πατριαρχῶν

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἔκτοτε, διά τῶν προκατόχων ἡμῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγόρου καί Δημητρίου, ἰδιαιτέρως ὅμως, ἐπιτραπήτω ἡμῖν, ἐπί τῆς εἰκοσαετοῦς καί πλέον ταπεινῆς Πατριαρχικῆς διακονίας ἡμῶν, προέβαλλε πάντοτε πρός τάς Τουρκικάς ἀρχάς διά σειρᾶς Μνημονίων καί Πατριαρχικῶν Γραμμάτων, ἀλλά καί πρός πᾶσαν ἄλλην διεθνῆ κρατικήν ἤ μή ὀργάνωσιν, τό δίκαιον αἴτημα τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς Σχολῆς, ἐπιζητοῦν τήν ἐπανόρθωσιν τῆς ἀδικίας. Ἐλπίζεται πλέον ὅτι ἡ φιλόλαος Κυβέρνησις τῆς Τουρκίας, ὑπό τήν σθεναράν καί ρηξικέλευθον ἡγεσίαν τοῦ Πρωθυπουργοῦ αὐτῆς κ. Recep Tayyıp Erdoğan, μελετᾷ ὑπευθύνως καί θετικῶς τήν ἐπίλυσιν τοῦ ζητήματος, ἔχουσα ὑπ᾿ ὄψει τό διεθνῶς κατωχυρωμένον ἀτομικόν δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου, καί ἰδίως τῶν μειονοτήτων, νά διατηροῦν θρησκευτικά σχολεῖα διδάσκοντα τήν θρησκείαν αὐτῶν. Τό πρόβλημα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης εἶναι ἤδη ἀμέσως συνυφασμένον πρός τά γενικώτερα προβλήματά τῆς Μειονότητός μας ἐν Τουρκίᾳ, ἔνια τῶν ὁποίων ἐρρυθμίσθησαν ἤδη ὑπό τῆς Κυβερνήσεως, πρός τήν ὁποίαν καί ἀπό τῆς θέσεως ταύτης ἐκφράζομεν εὐχαριστίας…».

παριστάνει τόν ἑαυτό του γιά Θεό. Τέτοιος εἶναι καί ὁ πάπας: «Ὑπερ αίρεται» καί αὐτός καί ἀνακήρυξε τόν ἑαυτό του γιά Θεό, γιά ἀλάθητο. Οἱ ὑπήκοοί του ἔχουν ὡς δόγμα πίστης τους τό ἀλάθητο τοῦ πάπα! Ὁ ἀντίχριστος πάλι, μᾶς εἶπε σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, θά κάνει ἀπόπειρα νά μπεῖ στόν Ἱερό Ναό καί νά λάβει σ᾽ αὐτόν λατρευτική τιμή. Γι᾽ αὐτό καί ὁ πάπας θέλει νά ἑνωθεῖ μαζί μας, γιά νά ἔρχεται στούς Ναούς μας καί νά τόν προσκυνᾶμε ὡς ἀλάθητο. Ὄχι, δέν θέλουμε τήν ἕνωση μαζί του. Ἐμεῖς εἴμαστε μαθητές τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ ὁποῖος ἔλεγε στούς χριστιανούς ὄχι μόνον νά μήν ἑνωθοῦν μέ τόν πάπα, ἀλλά καί νά τόν καταριῶνται. «Τόν πάπα νά καταρᾶσθε», ἔλεγε στό κήρυγμά του.

ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

θήσει στή συνέχεια τή φωτεινή ζωή τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλά καί ἡ μετάνοια τοῦ ληστῆ εἶναι συγκλονιστική. Μεταφέρω ἐδῶ τό σχετικό περιστατικό, ὅπως τό περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς: «Ἕνας ἀπό τούς κακούργους, πού ἦταν κρεμασμένος στόν

Ἐπίκαιροι ἐκδόσεις τοῦ «Ὀρθ. Τύπου»

Ἀρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος Μπιλάλη (†)

Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ FILIOQUE

Σπουδαία μελέτη διὰ τὸ φλέγον θέμα τοῦ FILIOQUE

σταυρό τόν βλαστημοῦσε καί τοῦ ἔλεγε: “ Ἐάν ἐσύ εἶσαι ὁ Μεσσίας, σῶσε τόν ἑαυτόν σου καί ἐμᾶς”. Ὁ ἄλλος στράφηκε σ᾽ αὐτόν, τόν ἐπιτίμησε καί τοῦ εἶπε: “Οὔτε τόν Θεό δέν φοβᾶσαι ἐσύ; Δέν εἶσαι ὅπως κι ἐκεῖνος καταδικασμένος; Ἐμεῖς βέβαια δίκαια, γιατί τιμωρούμαστε γι᾽ αὐτά πού κάναμε· αὐτός ὅμως δέν ἔκανε κανένα κακό”. Καί ἔλεγε στόν Ἰησοῦ: Θυμήσου με, Κύριε, ὅταν ἔρθεις στή Βασιλεία Σου”. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: “Σέ βεβαιώνω πώς σήμερα κιόλας θά εἶσαι μαζί μου στόν παράδεισο”». Ὁ ληστής ἀναγνωρίζει ὅτι ἦταν κακοῦργος κι ἔπρεπε νά τιμωρηθεῖ. Συγχρόνως ἔβλεπε ὅτι ὁ Χριστός ἦταν ἀθῶος καί ἄδικα ἦταν πάνω στό σταυρό. Ἦταν βέβαιος γιά τήν ἄδικη καταδίκη του, ἀλλά καί γιά τή θεότητά του, γι᾽ αὐτό καί τοῦ ζήτησε νά τόν θυμηθεῖ στή βασιλεία Του. Καί ὁ Χριστός ἀμέσως τόν διαβεβαίωσε ὅτι θά εἶναι μαζί του στόν Παράδεισο ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα. Τό τέταρτο παράδειγμα εἶναι ὁ

(2ον)

Στὸ προηγούμενο φύλλο εἴδαμε ἀπὸ ποῦ προέρχεται ἡ ὀνομασία του, ποιὰ εἶναι ἡ ἱστορία του, ἡ παλαιότερη ἀλλὰ καὶ ἡ νεώτερη, καὶ οἱ τρόποι διάδοσης – ἐπιβολῆς του! Τώρα θὰ δοῦμε…

Ἡ συνθήκη τῆς Λωζάννης

Δυστυχῶς, αἰφνιδίως, πρό τεσσαράκοντα ἐτῶν ἐχαρακτηρίσθη καί αὕτη, ὡς γνωστόν, ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τῆς Χώρας ἡμῶν ὡς Ἀνωτάτη Σχολή καί δι᾿ αὐτό ἐκλείσθη. Ἐν τούτοις, ἡ Σχολή αὐτή δέν εἶχεν ἱδρυθῆ δυνάμει τῆς τότε ἰσχυούσης σχετικῆς νομοθεσίας, ἀλλά ἐλειτούργει ἀπό τοῦ 1844 ὡς Μειονοτική Θρησκευτική καί κυρίως Ἱερατική (κατά τινα τρόπον ἐπαγγελματική) Σχολή, καί ὡς τοιαύτη ἀνεγνωρίζετο ὑπό τῶν Κρατικῶν Ἀρχῶν, ἐκαλύπτετο δέ ἡ λειτουργία αὐτῆς ὑπό τῶν ἄρθρων 40 καί 41 τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης, τά ὁποῖα διατελοῦν ἰσχύοντα. Τό ὅτι ἦτο Σχολή καθαρῶς θρησκευτική, καθίσταται φανερόν ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι τό 80% καί πλέον τῶν μαθητῶν της ἐχειροτονοῦντο κληρικοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὡς τοιαύτη, ἡ Σχολή τῆς Χάλκης καλύπτεται ὑπό τῶν σχετικῶν διατάξεων τῶν ἄρθρων τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης, διά τῶν προβλέψεων τῆς ὁποίας ὁρίζεται ὅτι οἱ πολῖται τῆς Χώρας ταύτης, οἱ ἀνήκοντες εἰς μή μουσουλμανικάς μειονότητας, ἔχουν ἴσον δικαίωμα νά συνιστοῦν, διευθύνουν καί ἐποπτεύουν, ἰδίαις δαπάναις, τοιαύτας σχολάς, καί ὅτι ἡ Τουρκία ἀναλαμβάνει τήν ὑποχρέωσιν ὅπως αἱ διατάξεις αὗται τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης ἀναγνωρισθοῦν ὡς θεμελιώδεις νόμοι τοῦ Τουρκικοῦ Κράτους καί ὅπως οὐδείς νόμος ἤ κανονισμός ἤ ἐπίσημός τις πρᾶξις διατελῶσιν ἐν ἀντιφάσει πρός τάς διατάξεις ταύτας ἤ κατισχύωσιν αὐτῶν. Ἐν τούτοις, αἱ ἐγχώριοι διατάξεις κατίσχυσαν αὐτῶν καί οὕτως αἱ πύλαι τῆς Σχολῆς παραμένουν κεκλεισμέναι καί αὐτή σιωπῶσα. Καί ἔτσι μία Ὀρθόδοξος Θεολογική Σχολή ἐκ λείσθη κατά τρόπον ἀνορθόδοξον!

Σίμων, ὁ μετέπειτα ἀπόστολος Πέτρος. Ὅταν ὁ Χριστός τοῦ ζήτησε νά ξαναρρίξει τά δίχτυα του στά βαθιά νερά τῆς λίμνης, γιά νά πιάσει ψάρια καί παρά τήν ἀντίρρησή του τελικά τά ἔρριξε καί ἔπιασε «πλῆθος ἰχθύων πολύ», συγκλονίστηκε ἀπό τό θαῦμα καί ζήτησε ἀπό τόν Χριστό νά βγεῖ ἀπό τό πλοῖο του καί νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπ᾽ αὐτόν, γιατί ὁ ἴδιος ἦταν ἁμαρτωλός καί δέν ἦταν ἄξιος νά τόν ἔχει στό πλοῖο του. Καί στίς τέσσερις περιπτώσεις, πού ἀνέφερα, ἔχουμε τό ἴδιο τελικό ἀποτέλεσμα: ἐξομολόγηση, πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Ὁ ἄσωτος υἱός μέ τήν ἐπιστροφή του «νεκρός ἦταν καί ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καί βρέθηκε». Ὁ τελώνης «ἔφυγε ἀπό τό σπίτι του ἀθωωμένος καί συμφιλιωμένος μέ τό Θεό». Ὁ ληστής βρέθηκε αὐθημερόν στόν παράδεισο καί ὁ ταπεινός ψαράς Σίμων ἔγινε μαθητής τοῦ Χριστοῦ, πού μέ τό κήρυγμά του θά ὁδηγοῦσε τούς ἀνθρώπους στή σωτηρία. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

ΝΕΑΝΙΚΑ Διατί μὲ τατουάζ;

Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί οὐχί μόνον.

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ Β´ ΠΡΟΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ

Πῶς καὶ μὲ τί μέσα γίνεται ἡ ὅλη διαδικασία;

Τὴν 19ην Φεβρουαρίου ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τῆς Ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Φωτίου Κόντογλου.

Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁσίων τὴν ἔλλαµψιν, εἰσδεδεγµένη σεµνή, τὴν πόλιν ἐφαίδρυνας, τῶν Ἀθηναίων τῇ σῇ ἀσκήσει καὶ χάριτι, σὺ γὰρ ἐν εὐποιίαις, διαλάµπουσα Μῆτερ, ἤθλησας δι' ἀγάπην, εὐσεβῶς τοῦ πλησίον· διὸ σὲ ὦ Φιλοθέη, Χριστὸς ἐδόξασε.

ΗΡΩΪΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ

Τοῦ κ. Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ ΑΠΘ

Δέν ὑπάρχει ἡρωικώτερη στάση ἀπό τό νά κρατᾶς ἄσβεστο τό φῶς μές στό πυκνό σκοτάδι πού σέ τυλίγει, νά μπορεῖς νά στέκεις ὄρθιος, ὅταν ὅλα γύρω σου εἶναι πεσμένα, ὅλοι προσκυνημένοι. Αὐτή τήν ἡρωική στάση θαύμασε ἡ ἱστορία στό πρόσωπο τῆς ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας, πού ἐπίκαιρα προβάλλει τό μήνα αὐτό ἡ Ἐκκλησία (19/2). Ἐνταγμένη στήν χορεία τῶν νεομαρτύρων ἡ σεμνή καί ταπεινή ἀρχόντισσα τῆς Ἀθήνας συναπαρτίζει καί αὐτή τό ἐξαιρετικό θαῦμα πού ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό Νέον Μαρτυρολόγιον: «Ἕνα θαῦμα παρόμοιον ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα· μέσα εἰς τήν βαθυτάτην νύκτα, ἡμέραν καί ἥλιον· μέσα εἰς τό ψηλαφητόν σκότος φῶτα λαμπρότατα· ἐν τῷ καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας νά βλέπῃ ἐλευθερίαν· καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς τωρινῆς ἀσθενείας, ὑπερφυσικήν δύναμιν». Ὅλα αὐτά, ὅπως ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος συγγραφέας, γίνονται μέ τήν θεία δύναμη, ἡ ὁποία «ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» (Β΄ Κορ. 12,9). Θαυμάζει, πράγματι, κανείς τήν δύναμη, πού κρυβόταν στό λιπόσαρκο καί ντελικάτο σῶμα τῆς νεαρῆς ἀρχοντοπούλας Ρηγούλας Μπενιζέλου. Αὐτή ἡ δύναμη ἐνίσχυσε τήν εὐγενική κόρη, τήν γαλουχημένη μέ τά νάματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, νά σηκώσει καρτερικά μετά ἀπό τόν σταυρό τῆς ὀρφάνιας καί ἐκεῖνον τῆς χηρείας. Αὐτή τήν ἐνέπνευσε νά διαθέσει τήν μεγάλη περιουσία της, νά γίνει ἑκούσια πτωχή, γιά τήν ἀνακούφιση τῶν πτωχῶν. Ἐπένδυσε στήν τράπεζα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, πού ἐγγυᾶται κέρδη ἄφθαρτα καί αἰώνια, τήν ἔνδοξη κληρονομιά τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ ἀρχόντισσα τῆς Ἀθήνας, ἡ μοναχή πλέον Φιλοθέη, ἀνασταίνει τήν βυζαντινή ἀρχόντισσα Ὀλυμπιάδα, ἡ ὁποία ὅπως μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος διδάσκαλός της ὁ μεγαλομάρτυρας μετά τούς διωγμούς Ἰωάννης Χρυσόστομος, «κατεῖχε τά σκῆπτρα» τῆς μεγάλης ἀρετῆς, τῆς ἐλεημοσύνης. Ἄσκησε ἡ μαθήτρια τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου τήν «πολυειδῆ» φιλανθρωπία, σκορπίζοντας καί προσφέροντας κάθε εἴδους βοήθεια

στούς ἀναξιοπαθοῦντας ὄχι μόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀλλά καί πέρα ἀπό τά ὅρια τῆς πρωτεύουσας. Ἡ δυναμική καί ἀκαταπόνητη κυρά τῆς Ἀθήνας βάδισε στά ἴδια χνάρια. Ἅπλωσε τά φτερά τῆς ἀγαπώσας καρδίας της γιά νά ἀγκαλιάσει ὅσο τό δυνατόν περισσότερα ἀπό τά παιδιά τῆς σκλαβωμένης Ἑλλάδος. Στά περίχωρα τῆς Ἀθήνας ἀλλά καί στήν Αἴγινα καί στήν Κέα ἔφθανε ἡ ἄγρυπνη μέριμνά της καί ἡ στοργική φροντίδα της. Ζωσμένη ἡ ἴδια τό λέντιο τῆς διακονίας δαπανᾶ ὄχι μόνο ὅλα τά δικά της ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν ἑαυτό της. Αὐτή πού ἑκούσια ἀπαρνήθηκε τά πλούτη της, θυσιάζει καί τήν προσωπική της ἄνεση γιά νά συντρέξει τούς πτωχούς καί καταφρονημένους, τούς ἐλαχίστους ἀδελφούς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ δύσκολες κοινωνικές συνθῆκες, ἡ τουρκική σκλαβιά πού τά ʼσκιαζε ὅλα καί πάγωνε ὅλους μέ τόν φόβο, δέν τήν πτόησαν. Τό ἴδιο πνεῦμα, πού θά ξεσηκώσει δύο περίπου αἰῶνες ἀργότερα τόν μοναχό Κοσμᾶ ἀπό τήν πολιτεία τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί θά τόν ἐμπνεύσει νά βάλει τά θεμέλια τῆς λευτεριᾶς διδάσκοντας τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί κτίζοντας σχολειά, αὐτό τό ἴδιο πνεῦμα κινεῖ στά μέσα τοῦ 16ου αἰώνα τήν ψυχή τῆς ἀνδρείας αὐτῆς γυναίκας. Ἀψηφώντας κάθε κίνδυνο ξεκίνησε τήν πιό ἡρωική ἐπανάσταση: τήν ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τήν τυραννία τῆς ἀμάθειας, τῆς ἄγνοιας, τῆς πλάνης. Πνεύμονας πνευματικῆς ζωῆς τό μοναστήρι της ἔγινε φάρος πολιτισμοῦ καί ἀγάπης στά σκοτεινά ἐκεῖνα χρόνια. Κοντά της οἱ πεινασμένοι ἔβρισκαν τροφή, οἱ ἀδικημένοι προστασία, οἱ κακουχημένοι στοργή, οἱ ἐγκαταλελειμμένοι γέροντες θαλπωρή. Τά ὀρφανά Ἑλληνόπουλα μάθαιναν γράμματα καί οἱ ταλαιπωρημένες Ἑλληνοποῦλες προστατεύονταν ἀπό τόν ἐξισλαμισμό, διδάσκονταν ὑφαντική καί νοικοκυριό, μυοῦνταν στήν πνευματική ζωή. Πόσα χρωστᾶ ὁ τόπος μας στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία του! Ἀλλά καί πόσο μεγάλα καί θαυμαστά ἐπιτελεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἐκεῖνον πού τῆς παραδίδεται μέ πίστη καί ἀνιδιοτέλεια!

Ἀπάντησις εἰς τὸ ὑπουργεῖον Περιβάλλοντος

ΔΥΝΑΜΙΚΟΝ ΟΧΙ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡ. ΚΙΛΚΙΣΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πολυάνης καὶ Κιλκισίου ἐξεδόθη τὴν 11ην Φεβρουαρίου ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἡ Ἱερὰ Μητρόπoλις Πολυανῆς καὶ Κιλκισίου ὡς πρὸς φλέγον θέμα τῶν Μεταλλείων καὶ μετὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐνημέρωση ἀπὸ τοὺς ὑπηρεσιακοὺς παράγοντες τοῦ Ὑπουργείου Περιβάλλοντος, Ἐνεργείας καὶ Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς καὶ τοῦ Ἰνστιτούτου Γεωλογικῶν καὶ Μεταλλευτικῶν Ἐρευνῶν ἀλλὰ καὶ τὶς προηγούμενες ἐνημερώσεις ἀπὸ τοὺς εἰδικοὺς καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου, δηλώνει πρὸς πᾶσα κατεύθυνση καὶ ἰδιαίτερα πρὸς τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Περιβάλλοντος, Ἐνεργείας καὶ Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς τὴν πλήρη ἀντίθεσή της γιὰ τὴν δημιουργία Μεταλλείων στὸ Νομὸ Κιλκὶς λόγῳ τῆς τεράστιας καὶ χρόνιας περιβαλλοντολογικῆς καταστροφῆς, ποὺ δημιουργοῦν χωρὶς νὰ ἐκπληρώνουν τὰ δῆθεν “ὀφέλη” πρὸς τὴν τοπικὴ κοινωνία.

Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία εἶναι ἀντίθετη μὲ τὴν δημιουργικὴ ἀνάπτυξη, ἰδιαίτερα στοὺς δύσκολους καιρούς, ποὺ ζοῦμε, παρὰ μόνον ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ ὅσους θίγουν καὶ προσβάλλουν τὰ μεγάλα δῶρα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι τὸ φυσικό μας περιβάλλον, ἡ ἀνθρώπινη ἐλευθερία καὶ ἡ ἀξιοπρέπεια. Ἂν τὸ Ὑπουργεῖο Περιβάλλοντος, Ἐνεργείας καὶ Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς ἀγνοήσει τὴν ἐπιθυμία μας ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιθυμία τῶν κατοίκων τῆς ἀκριτικῆς περιοχῆς μας νὰ ζοῦν μὲ ὑγεία καὶ ἀξιοπρέπεια, νὰ γνωρίζει πὼς ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία διὰ τοῦ Ἐπισκόπου της ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ἱερέων της θὰ εἶναι σθεναρὰ ἀντίθετη πρὸς τὴν καταστροφὴ τῆς φύσεως, ποὺ εἶναι δῶρο Θεοῦ, γιὰ νὰ ζεῖ καὶ νὰ ἀπολαμβάνει ὁ ἄνθρωπος καὶ θὰ ἀγωνισθεῖ μὲ κάθε μέσον γιὰ τὴν μὴ ὑλοποίηση τοῦ καταστροφικοῦ αὐτοῦ σχεδίου, ποὺ προσβάλλει τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ἄνθρωπον».

Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτό, τὰ μέσα ποὺ χρησιμοποιοῦνταν ἀπὸ διάφορους λαοὺς γιὰ τὸ τρύπημα τοῦ δέρματος, ἦταν βελόνα τοῦ ραψίματος (κυρίως στὴν Εὐρώπη), στὶς δὲ πρωτόγονες κοινωνίες σκληρὰ ἀγκάθια φυτῶν ἢ ψαριῶν, αἰχμηρὰ κόκκαλα κ.ἄ.! Στὶς τομὲς, ποὺ δημιουργοῦνταν, ἔρριχναν διάφορα ὑλικὰ, γιὰ νὰ χρωματίσουν τὸ σχέδιο, ὅπως σκόνη τριμμένου κάρβουνου, κάπνα ἀπὸ κατσαρόλες καὶ τζάκια, μαῦρο πιπέρι, μελάνι, ὡς καὶ μπαρούτι ἀκόμη, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸ μαῦρο χρῶμα! Γιὰ ἄλλα χρώματα χρησιμοποιοῦσαν μπογιὲς βαφῆς ρούχων, τριμμένο κεραμίδι (γιὰ τὸ κόκκινο), ἰνδικὸ λουλακί (γιὰ τὸ μπλέ), κελύφη ὀστράκων ἢ ἀσβεστολιθικὰ πετρώματα (γιὰ τὸ ἄσπρο) κ.ἄ.! Γιὰ τὰ ἀνάγλυφα τατουὰζ (ὑπῆρχαν κι αὐτά!), ποὺ τὰ χρησιμοποιοῦσαν οἱ ἰθαγενεῖς τῆς Αὐστραλίας στὴ Ν. Ζηλανδία καὶ ὁρισμένες φυλὲς νέγρων, γέμιζαν τὶς πληγὲς μὲ ἄργιλο! Σήμερα, βέβαια, ἡ τεχνικὴ ἔχει ἁπλοποιηθεῖ καὶ γίνεται μὲ εἰδικὴ ἠλεκτρικὴ μηχανὴ, ποὺ τρυπᾶ τὸ δέρμα μὲ εἰδικὴ βελόνα, ἡ ὁποία χύνει μέσα σʼ αὐτὸ ἕνα εἰδικὸ μελάνι! Ὡστόσο, ὅπως διαβάσαμε, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ ἔχει προειδοποιήσει ὅτι τὰ ὑλικὰ, ποὺ χρησιμοποιοῦνται στὰ τατουὰζ δὲν ἔχουν ἐλεγχθεῖ γιὰ τὸ ἂν εἶναι ἀσφαλῆ στὸν ἄνθρωπο, καθόσον πολλὲς ἀπʼ τὶς χρησιμοποιούμενες χρωστικὲς οὐσίες εἶναι ἀκόμη καὶ βαφὲς αὐτοκινήτων! Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ πὼς κάθε χρόνο καταγράφονται πολλὰ θανατηφόρα κρούσματα ἐξ αἰτίας τῶν λοιμώξεων. Πολλὲς ἀπʼ τὶς χρησιμοποιούμενες οὐσίες (ὅπως ἡ σινικὴ μελάνη) εἶναι καρκινογόνες!

Ποιοὶ στιγματίζονται μὲ τατουάζ;

Τὸ τατουάζ, ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ θιασῶτες του, «εἶναι μία πολὺ προσωπικὴ ὑπόθεση». Κι εἶναι πράγματι ἔτσι. Ὁ καθένας γιὰ δικούς του λόγους, δέχεται νὰ στιγματίζεται καὶ νὰ σφραγίζεται γιὰ πάντα μʼ αὐτό! Στὶς ἀρχαῖες κοινωνίες εἰδικά, ἀλλὰ καὶ στὶς μετέπειτα, εἶχε τὴν ἔννοια μαγικοῦ συμβόλου καὶ ὡς τέτοιο τὸ ἔφεραν πάνω τους, ὅπως πιὸ κάτω θὰ δοῦμε! Γιὰ ἄλλους ἦταν σημεῖο ἀναγνώρισης κοινωνικῆς κάστας, φυλῆς ἢ τάξης! Γιὰ παράδειγμα στὴν Ἀρχαία Αἴγυπτο «μαρκάρονταν» οἱ βασιλικοὶ ἀκόλουθοι καὶ οἱ ἱερεῖς

ΖΗΤΗΜΑΤΑ

τῶν εἰδώλων, γιὰ νὰ ξεχωρίζουν! Οἱ Ρωμαῖοι σημάδευαν μὲ τατουὰζ τοὺς σκλάβους καὶ τοὺς ἐγκληματίες καὶ μὲ τὸ γράμμα D τοὺς λιποτάκτες! Ἀργότερα (τὸ 750 μ.Χ.) τὸ ἴδιο ἔκαναν καὶ οἱ Κινέζοι μὲ τοὺς ἐγκληματίες! Στὴ Ν. Γουϊνέα καὶ τὴ Βιρμανία τὸ χρησιμοποιοῦσαν, γιὰ νὰ διακρίνονται οἱ φυλές! Στὴ Ν. Ζηλανδία ἀποτελοῦσε ἔμβλημα τιμῆς! Οἱ παλαιστὲς καὶ οἱ μονομάχοι τῶν ἀρχαίων χρόνων ἔφεραν τατουὰζ σὲ ἔνδειξη ἀδελφοσύνης!

Πολλὲς φυλὲς τὰ χρησιμοποιοῦσαν ὡς ἔνδειξη πένθους!

Ἄλλες ὑποδήλωναν μὲ αὐτὰ τὸ ἀξίωμα καὶ τὴ θέση τους στὴν κοινωνία! Κι ἄλλες δήλωναν πὼς τὰ ἄτομα ποὺ τὰ ἔφεραν ἦταν ὥριμα γιὰ κοινωνικὴ ζωή! Οἱ Ἰνδιάνοι Τόμσον ἔλεγχαν τὸ κουράγιο τους, ἰδιαιτέρως δὲ αὐτὸ τῶν νέων, ἐφαρμόζοντας τὸν ὀδυνηρότερο τύπο τατουάζ! Στὴν Παραγουάη ἦταν σύμβολο τῆς ἐφηβείας! Στὶς Ἰνδίες κάποιες φυλὲς χρησιμοποιοῦσαν τὸ τατουὰζ ὡς μέσο καλλωπισμοῦ καὶ σεξουαλικῆς διέγερσης! Σὲ πολλὲς περιοχὲς οἱ δοῦλοι ἔφεραν σὲ τατουὰζ τὰ ὀνόματα τῶν κυρίων τους! Αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ὑπηρετοῦσαν ἀποκλειστικά, ἀπολύτως καὶ γιὰ πάντα! Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες γνώριζαν τὴν τεχνική τῆς στίξης ἀπʼ τὴν Μυκηναϊκὴ κιόλας ἐποχή, ὡστόσο δὲν ἔπαυαν νὰ τὴν θεωροῦν ὡς συνήθεια τῶν βαρβάρων! Ὡς πράξη σαφῶς ἀτιμωτικὴ καὶ χαρακτηριστικὸ δουλείας, ὑποτέλειας καὶ ὑποταγῆς! Ὁ Πλούταρχος ἀναφέρει πὼς οἱ Συρακούσιοι, μετὰ τὴ συντριβὴ τῶν Ἀθηναίων στὶς Συρακοῦσες τῆς Σικελίας, ἔβαλαν ἕνα ἄλογο μὲ τὴ μορφὴ τατουὰζ στὰ μέτωπα τῶν αἰχμαλώτων! Στοὺς νεώτερους χρόνους ἦταν ταυτισμένο μὲ τοὺς περιθωριακούς, τοὺς μηχανόβιους καὶ τοὺς φυλακισμένους, ἀλλὰ καὶ διάφορα ἐπαγγέλματα ὅπως ναυτικούς, ἐργάτες κ.λπ. Στὶς ταινίες, μάλιστα, ἦταν τὸ μόνιμο ἐφφὲ τῶν βαρυποινιτῶν καὶ τῶν σκληροπυρηνικῶν μηχανόβιων, μαζὶ μὲ τὰ μακριὰ μαλλιὰ καὶ τὰ δερμάτινα ροῦχα! Μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μὲ τὴν ὅλη προβολὴ καὶ διαφήμιση, ποὺ τοῦ γίνεται, περνάει σὲ εὐρεῖα χρήση. Ἀπὸ τοὺς Ἀμερικανοὺς πεζοναῦτες, ὡς τοὺς χίππυς! Τατουὰζ ἔχουν ὁπωσδήποτε τὰ μέλη τῶν συμμοριῶν, δεῖγμα συμμετοχῆς, ταύτισης καὶ παντοτινῆς ἀφοσίωσής τους σʼ αὐτές! Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ὀπαδοὺς διαφόρων μουσικῶν ρευμάτων (ρόκ, χέβι μέταλ, πὰνκ κ.λπ) καὶ σήμερα μὲ τοὺς νεο-ναζιστές! Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ εἶσαι περιθωριακὸς σήμερα καὶ νὰ μὴ ἔχεις τατουάζ! Κι ὅσοι δὲν εἶναι, δὲν παύουν τελικὰ νὰ χρησιμοποιοῦν μία ἀπʼ τὶς χαρακτηριστικότερες τακτικές του! Ἔτσι, ἀκόμη καὶ σήμερα, τὸ τα-

τουὰζ βρίσκεται στὸ προσκήνιο. Ὡς καὶ… ἡ μόδα ἀντέγραψε τὴν «τέχνη» αὐτή, μὲ τὸν Ζάν Πὸλ Γκοτιὲ νὰ ἔχει παρουσιάσει κολεξιὸν βασισμένη στὸ τατουὰζ καὶ τὸ λεγόμενο “body piercing” (δηλ. τὸ τρύπημα τῶν αὐτιῶν καὶ ἄλλων μελῶν τοῦ σώματος) μὲ ροῦχα, τὰ ὁποῖα ἦταν ἀναπαραστάσεις ἀπʼ αὐτά! Ἐξάλλου, σὲ πόσα πράγματα αὐτὸ δὲν ἔχει γίνει!... Σὲ καμιὰ περίπτωση, ὅμως, οἱ διαδικασίες αὐτὲς ποὺ ὡραιοποιοῦν τὸ τατουὰζ (ἄλλα καὶ τὸ πίρσινγκ) δὲν μποροῦν νὰ τὸ κάνουν καλύτερο, νὰ τὸ ἀπενοχοποιήσουν, νὰ μᾶς ποῦν πὼς εἶναι σύγχρονο, πὼς ἔχει κάτι οὐσιαστικὸ νὰ μᾶς προσφέρει καὶ πὼς δὲν ὑπάρχει τάχα κανένα πρόβλημα μὲ αὐτό!

Τί ἔδειξε ἐπιστημονικὴ ἔρευνα;

Ἐπιστημονικὴ ἔρευνα ποὺ ἔγινε σὲ 16.500 στρατιῶτες ἡλικίας 18-24 ἐτῶν στὴ Χώρα μας1, οἱ 760 βρέθηκαν μὲ τατουὰζ στὸ σῶμα τους (ποσοστὸ 5% περίπου). Ἀπʼ αὐτοὺς οἱ 703 δέχθηκαν νὰ μελετηθοῦν ψυχιατρικά. Ἀπὸ τὴ μελέτη αὐτὴ προέκυψαν τὰ ἑξῆς: 1. Τὸ 55% αὐτῶν βρέθηκαν μὲ διαταραχὲς τῆς προσωπικότητας καὶ συγκεκριμένα μὲ δυσκοινωνικὴ συμπεριφορά! Τὰ ἄτομα αὐτὰ ἔφεραν περισσότερα ἀπὸ ἕνα τατουὰζ καὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερο μέγεθος, καθὼς ἐπίσης ἀπὸ οὐλὲς καὶ ἐγχαράξεις ἀπὸ παλαιοὺς αὐτοτραυματισμούς, καθὼς καὶ οὐλὲς ἀπὸ σβήσιμο τσιγάρων, εἶχαν κάνει δὲ ὅλα αὐτὰ στὴ διάρκεια τῆς πολιτικῆς τους ζωῆς, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἄλλους. Οἱ ἄλλοι ἔκαναν τατουὰζ στὴ διάρκεια τῆς στρατιωτικῆς τους θητείας καὶ μάλιστα κάτω ἀπὸ πιεστικὲς ψυχολογικὲς καταστάσεις (ἐπιβολὴ ποινῶν, δυσμενῆ μετάθεση, ἐγκλεισμὸ σὲ στρατ. φυλακὴ κ.λπ) 2. Τὸ 29% ἦταν τοξικομανεῖς, στὴν πλειοψηφία τους δὲ περιστασιακά! 3. Τὸ 8% ἔπασχε ἀπὸ νευρώσεις (5%) καὶ ψυχώσεις (3%) 4. Μόνο σὲ ποσοστὸ 8% ἦταν ψυχικὰ ὑγιεῖς καὶ δὲν παρουσίαζαν κάποιο πρόβλημα! Ἐπιπλέον: – Τὸ 90% αὐτῶν εἶχε τὰ ἑξῆς ἐπαγγέλματα: Ναυτικός, οἰκοδόμος, ὑδραυλικός, τεχνίτης αὐτοκινήτων, ἐργάτης. Κατὰ τοὺς ἐρευνητὲς ψυχολόγους ἂν καὶ ἡ δερματοστιξία αὐτὴ καθʼ ἑαυτὴ δὲν ἀποτελεῖ ἔνδειξη ψυχικῆς νόσου, ὡστόσο οἱ οὐλὲς ἀπὸ αὐτοτραυματισμοὺς ἢ ἀπὸ τὸ σβήσιμο τσιγάρου εἶναι σοβαρὴ ἔνδειξη ψυχοπαθητικοῦ ἀτόμου! [Στὸ ἑπόμενο φύλλο θὰ δοῦμε μὲ ἀναλυτικὰ στοιχεῖα τὸ παγανιστικὸ – εἰδωλολατρικὸ περιεχόμενο τοῦ τατουὰζ] 1. Δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ» ἀπὸ τὸν Νευρολόγο – Ψυχίατρο Ἐπικ. Καθηγ. Πανεπιστημίου κ. Ἰω. Σουρέτη, ὁ ὁποῖος συμμετεῖχε στὴν ἔρευνα. Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΕΝΤΟΝΗ ἀνησυχία ἔχει προκαλέσει στίς ΗΠΑ, ἀλλά καί στήν Ἑλλάδα ἰδιαίτερα, ἡ ἐπιδεινούμενη κατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ Τούρκου Πρωθυπουργοῦ Ταγίπ Ἐρντογάν. Ἡ ἔντονη φημολογία ὅτι ὁ κ. Ἐρντογάν πάσχει ἀπό καρκίνο ἔχει προβληματίσει τίς ἡγεσίες πολλῶν κρατῶν, γειτονικῶν καί μή, γιατί ἡ ἐνδεχόμενη ἀποχώρησή του ἀπό τά πολιτικά δρώμενα θά πυροδοτήσει πολιτικές ἐξελίξεις, οἱ ὁποῖες ἐνδεχομένως θά ἀνασύρουν στό προσκήνιο τῆς πολιτικῆς ζωῆς τῆς Τουρκίας, τούς σκληροπυρηνικούς καί συντηρητικούς στρατιωτικούς, οἱ ὁποῖοι χάρις στόν κ. Ἐρντογάν ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τά κέντρα λήψεως ἀποφάσεων. Ἡ ἀνάδυση τῆς στρατιωτικῆς ἡγεσίας θά προκαλέσει μεγαλύτερες ἐντάσεις στόν εὐρύτερο γεωπολιτικό χῶρο καί ἡ ἀλαζονεία-μεγαλοϊδεατισμός, πού τήν διακατέχει θά ἔχει ἀρνητικές ἐπιπτώσεις, πιθανῶς καί στήν ἴδια μας τήν πατρίδα, ἡ ὁποία ψυχορραγεῖ στή δίνη τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Ἐν τούτοις ἀκόμα καί ὑπό τήν πρωθυπουργία τοῦ κ. Ἐρντογάν ἡ Τουρκία δέν ἀποτελεῖ πρότυπο δημοκρατικῆς χώρας, πού σέβεται τόν πολιτισμό καί τά δικαιώματα τοῦ πολίτη. Αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τήν καταστροφή τμημάτων τοῦ τείχους τοῦ Μεγάλου Βυζαντινοῦ Ἀνακτόρου τῆς Κωνσταντινούπολης, γιά νά οἰκοδομηθεῖ πενταώροφο ξενοδοχεῖο, ἐνῶ οἱ ὑπεύθυνοι θέλοντας νά κρύψουν τό βανδαλισμό τοποθέτησαν ἕνα ξύλινο... παραβάν μπροστά ἀπό τό γκρεμισμένο τεῖχος! Γιά αὐτήν τήν ἀνεκδιήγητη πράξη τῶν Τούρκων ὁ μόνος πού διαμαρτυρήθηκε ἀπό τούς Τούρκους ἁρμοδίους εἶναι ὁ προέδρος τοῦ Συνδέσμου Ἀρχαιολόγων Νετζμί Κουρούλ, ὁ ὁποῖος μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε τά ἑξῆς: «Πῶς μπορεῖ νά γίνει αὐτό τό πράγμα. Ποῦ εἶναι ὁ Δῆμος; Εἶναι περίεργο πού δέν τό εἶδε κανείς. Θά πρέπει νά πρόκειται γιά κάποιον, πού ἔχει ἰσχυρό ὑποστηρικτή». Ἀποδεικνύεται λοιπόν εὐθαρσῶς ἀπό τά λόγια τοῦ κ. Κουρούλ ὅτι δέν εἶναι καί τόσο τυχαῖες αὐτές οἱ κινήσεις καί ἀποφάσεις λίγων ἀτόμων, ἀλλά ἀπόρροια ἑνός καλά ἐνορχηστρωμένου σχεδίου, πού στόχο ἔχει νά πλήξει τά μνημεῖα τῆς Ὀρθοδοξίας, καί μάλιστα ἀπο-

δεικνύεται περίτρανα ὅτι πίσω ἀπό ὅλα αὐτά ὑπάρχει ἕνας «ἰσχυρός ὑποστηρικτής». *** Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ κρίση, πού μαστίζει τήν ἑλληνική κοινωνία δέν μπορεῖ νά ἀφήσει ἀνεπηρέαστο καί τό νευραλγικό τομέα τῆς Παιδείας. Θῦμα τῶν περικοπῶν λοιπόν στήν Παιδεία κατέστη καί ἡ Σχολή, «στολίδι» τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Ἀθωνιάδα Σχολή, ἡ ὁποία ἀπό τό 1930 στεγάζεται στή Σκήτη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα στό Ἅγιο Ὄρος καί εἶχε στίς τάξεις της κορυφαῖες μορφές τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Νοταρᾶς, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Κουλακιώτης, ὁ Ρήγας Φεραῖος, ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης καί πολλοί ἄλλοι. Μέ ἀπόφαση λοιπόν τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας θά γίνει ἡ μετεγκατάσταση τῆς Γ΄ Λυκείου τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο Νεάπολης. Αὐτό προκάλεσε τήν ἔντονη δυσαρέσκεια τῶν μαθητῶν τῆς Γ΄ Λυκείου, οἱ ὁποῖοι μέ ἐπιστολή τους στήν Διεύθυνση τοῦ Σχολείου ζητοῦν τήν ἀνάκληση τῆς ἀπόφασης. Μεταξύ ἄλλων ἀναφέρουν: «…Ἀφήσαμε πίσω τούς δικούς μας ἀνθρώπους, ἀκόμα καί τήν ἴδια μας τήν πατρίδα, γιά νά ἔρθουμε σέ ἕνα ἀσφαλές λιμάνι, τό λιμάνι τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί νά συνεχίσουμε τήν πορεία τῶν Ἁγίων καί Σεβαστῶν

Πατέρων, πού γιά ἐμᾶς εἶναι θησαυρός ἀνεκτίμητος μπροστά στό δύσ κολο κλίμα πού ἐπικρατεῖ ὁλοφάνερα στή ἐποχή μας. Ὅπως εἶναι γνωστό, τά τελευταῖα χρόνια ἡ Σχολή λειτουργεῖ, κυρίως, μέ ἀναπληρωτές καθηγητές. Φέτος, ἀπό τήν ἀρχή τῆς χρονιᾶς ἀντιμετωπίσαμε καί συνεχίζουμε νά ἀντιμετωπίζουμε ἰδιαίτερο πρόβλημα καθώς ἀπουσιάζουν ἀκόμη καί τώρα βασικές εἰδικότητες ἐκπαιδευτικῶν. Τό πρόβλημα ἀφορᾶ φυσικά ὅλες τίς τάξεις, ἀλλά κυρίως ἐμᾶς, ἐφόσον δέν διδαχτήκαμε ἀκόμα μαθήματα στά ὁποῖα θά κληθοῦμε νά ἐξεταστοῦμε σέ πανελλαδικό ἐπίπεδο π.χ. βιολογία. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐγκαταλείψουμε τή Σχολή μας στό μέσο τῆς χρονιᾶς μετά ἀπό τόσα χρόνια παραμονῆς σʼ αὐτήν. Θεωρεῖται γιά ὅλους ἐσᾶς τούς ἁρμόδιους εὐκολότερο νά μετακινηθεῖ μία ὁλόκληρη τάξη ἀπό τό νά ἔρθουν στή Σχολή 2-3 καθηγητές; Ἡ φοίτησή μας στήν Ἀθωνιάδα, ὑπό τήν σκέπη καί προστασία τῆς Παναγίας μας, ὑπῆρξε συνειδητή ἐπιλογή μας! Δέν ἔχουμε καμία θέση σέ κανένα ἄλλο σχολεῖο ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, ὅπου καί ἐπιλέξαμε νά περάσουμε μία ἀπό τίς ὡραιότερες καί καθοριστικότερες περιόδους τῆς ζωῆς μας! Θά παραμείνουμε ἐδῶ μέχρι τό τέλος τῆς σχολικῆς χρονιᾶς! Παρακαλοῦμε πολύ σκεφτεῖτε πραγματικά ὑπεύθυνα καί μή μᾶς στερεῖτε τό ἀναφαίρετο δικαίωμά μας νά ἀποφοιτήσουμε ἀπό τό σχολεῖο τῆς ἐπιλογῆς μας!».

᾿Επίκαιρον, ὅπως πάντοτε, κυκλοφορεῖ τὸ βιβλίον τοῦ ἀειμνήστου ᾿Αρχιμ. π. ᾿Επιφανίου ᾽Ι. Θεοδωροπούλου:

ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ, ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ (᾿Αναδημοσιεύσεις ἄρθρων)

Μέσα εἰς τὰς 100 σελίδας του ἀναπτύσσονται μὲ σαφήνειαν αἱ εὐαγγελικαὶ καὶ κανονικαὶ θέσεις τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. ᾿Εκδόσεις «᾿Ορθoδόξου Τύπου» Κάνιγγος 10 α´ ὄροφος 106 77 ᾿Αθῆναι Τηλ. 210–38 16 206, Fax 210–38 28 518

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΙΕΡΟΝ ΛΕΙΨΑΝΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ Ι. Μ. ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΤΙΣΣΗΣ–ΚΟΖΙΤΣΗΣ

ΙΣ ΤΗΝ ὀρεινὴν Ναυπακτίαν καὶ Ε συγκεκριμένα εἰς τὸ παλαιὸν χωρίον Κοζίτσα εὑρίσκεται ἡ Ἱερὰ

Σελὶς 5η

Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΤΑΝΗΣ

Πότε καί πῶς τό χαριτόβρυτον δεξιόν χέρι τοῦ Ἁγίου «Ταξίδεψε» ἀπό τήν Σμύρνην τῆς Μ. Ἀσίας καί ἔγινε πολύτιμος θησαυρός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς

Μονὴ τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιωτίσσης, ποὺ ἱδρύθηκε μετὰ ἀπὸ τὸ ἐκπληκτικὸ γεγονὸς τῆς ἐκεῖ φανερώσεως καὶ εὑρέσεως τῆς θαυματουργῆς εἰκόνας τῆς Θεοτόκου κατὰ τὸ ἔτος 1455. Στὴν ἱερὰ αὐτὴ Μονὴ στεγάζονται δύο πολύτιμοι ἱεροὶ θησαυροί. Δύο θαυματουργὰ κειμήλια. Τὸ

ροῦ προστατευτικοῦ καλύμματος αὐτοῦ ἀναγράφονται τὰ ἑξῆς: • «1792, Μαΐου Α'. Αὕτη ἡ χεὶρ τοῦ ἱερομάρτυρος Ἁγίου Πολυκάρπου Σμύρνης, κειμήλιον τῆς Ἀμπελακιωτίσσης Μονῆς ἐν Κοτζίτσῃ, ἠργυρώθη δι᾽ ἐξόδων τοῦ Ὁσιωτάτου Γρηγορίου ἱερομονάχου Πλατανιώτου καὶ δι᾽ ἀναχωνεύσεως Χρυσοχόου / Παναγιώτου Δαμιανοπούλου Κοζιτσιάνου». Φυλάσσεται σὲ ἀργυρὴ λάρνακα καὶ ἐκπέμπει, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, θεία εὐλογία καὶ θαυματουργεῖ.

Ἀπὸ τὴ Σμύρνη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στὴν Ἱ. Μονὴ τῆς Παναγίας Ἀμπελακιώτισσας

Ἐνῶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος διαβεβαιώνει ὅτι οὐδεὶς Ἱεράρχης ἔχει σχέσιν μὲ τὴν Μασωνίαν

μπροστὰ στοὺς δύο Μοναχούς τῆς Κοζίτσας, ποὺ ἔρχονταν πρὸς τὴν πόλη. Τοὺς πλησίασε μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ τοὺς ἐκμυστηρεύτηκε τὴν ἀπειλὴ, ποὺ ἀντιμετώπιζε. Μὲ δάκρυα στὰ μάτια τοὺς ζήτησε νὰ τὴν συμβουλέψουν τί νὰ κάνει... Ἐκεῖνοι, ὡς ὄργανα τῆς Θείας Προνοίας ἐνεργοῦντες, τῆς ζήτησαν καὶ τὴν ἔπεισαν χωρὶς ἰδιαίτερη δυσκολία, νὰ παραδώσει σὲ αὐτοὺς τὸ ἱερόν της κειμήλιον. Ἔτσι λοιπὸν ὁ Θεὸς «ηὐδόκησε νὰ χορηγήσει εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Κοζίτσης τὸ ἀνεκτίμητον ἱερὸν κει-

Συνήθως ὁ «Ο.Τ.» ἐλέγχει τὸν Σεβ. Μητροπολίτην διὰ τὴν Μεταπατερικὴν θεολογίαν, ἡ ὁποία εἶναι ξένη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν καὶ ἔχει καταγγελθῆ ὑπὸ Σεβ. Μητροπολιτῶν ὡς κυοφορουμένη αἵρεσις εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ζητοῦντες παραλλήλως νὰ ἀσχοληθοῦν τὰ ἁρμόδια ὄργανα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἀποτελεῖ ὅμως δι᾽ ἡμᾶς εὐχάριστον ἔκπληξιν τὸ τριήμερον σεμινάριον διὰ ζητήματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας, εἰς τὸ ὁποῖον συμμετεῖχε καὶ ὁ ἀντιοικουμενιστὴς μοναχὸς π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης. Θὰ παραθέσωμεν τὰ ἐνημερωτικὰ δελτία τύπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, διότι ἔχουν πολλὰ μηνύματα τῶν ὁμιλητῶν διὰ τοὺς κινδύνους ἀπὸ τὴν «Νέαν Ἐποχήν», ὑπογραμμίζοντες ὅτι δὲν ἐπαύσαμεν νὰ ἐλέγχωμεν τὸν Σεβ. Δημητριάδος διὰ τὴν «Μεταπατερικὴν θεολογίαν». Τὰ ἐνημερωτικὰ δελτία τύπου ἔχουν ὡς ἀκολούθως:

Ἂς δοῦμε ὅμως πῶς μὲ θεῖον θέλημα, ἔφτασε αὐτὸ τὸ θαυμα-

Τοῦ κ. Μιχαήλ Τσώλη, Δημοσιογράφου

Τό διά πυρᾶς μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης (διά χειρός Φωτίου Κόντογλου).

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Πολυκάρπου

Χαίρει ἔχουσα ἡ Ναυπακτία, Σέ ἀκοίµητον φρουρόν προστάτην, καί τῆς Σµύρνης ἡ πόλις ἀδάµαντα, ἡ Ἐκκλησία τήν εὔηχον σάλπιγγα, ἡ Ἀµπελακιώτισσα τήν χάριν τῆς χειρός σου· Πάτερ Ἅγιε, Ἱεροµάρτυς Πολύκαρπε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡµῖν τό µέγα ἔλεος.

πρῶτο εἶναι ἡ ἱερὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας καὶ τὸ δεύτερο, τὸ χαριτόβρυτον δεξιὸν χέρι τοῦ ἱερομάρτυρος ἐπισκόπου Σμύρνης Ἁγίου Πολυκάρπου, τοῦ ὁποίου τὴν μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 23 Φεβρουαρίου. Λόγῳ ἑορταστικῆς ἐπικαιρότητος θὰ ἀναφερθοῦμε, μὲ παρὸν θέμα μας, στὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ γενναιόψυχου ἁγίου Γέροντος, ποὺ τὸν κάψανε οἱ εἰδωλολάτρες ζωντανό, σὲ ἡλικία 106 περίπου ἐτῶν, τὸ ἔτος 168 μ.Χ. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Ἅγιος προφήτεψε τὸ μαρτύριό του, ὅταν εἶδε, ὁραματικά, νὰ κατακαίεται τὸ προσκέφαλό του, λέγοντας: «Δεῖ μὲ ζῶντα καυθῆναι»! Τὸ θαυματουργὸ τοῦτο λείψανο τοῦ Ἁγίου, δῶρο τῆς Θείας Χάριτος πρὸς τὴν Ἱερὰ Μονή, εὑρίσκεται ἐκεῖ ἀπὸ τὸ ἔτος 1475, ἤτοι 20 ἔτη περίπου, μετὰ τὴν ἵδρυση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καὶ τοῦ Μοναστηριοῦ τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας, στὴν Κοζίτσα. Σώζεται ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος καὶ κάτω. Περιλαμβάνει δηλαδή, τὸν πῆχυ, ἤτοι ὠλένη καὶ κερκίδα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ, τὸν καρπὸν καὶ τὸ μετακάρπιον, καθὼς καὶ τὶς φάλαγγες δακτύλων του, συνενωμένες καὶ σὲ «στάση – θέση εὐλογίας». Τὸ χαριτόβρυτον ἱερὸν τοῦτο λείψανον τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, ἀργυρώθηκε καὶ ἐπιχρυσώθηκε κατὰ τὸ ἔτος 1792. Ἐπὶ τοῦ ἀργυ-

τουργὸ λείψανο στὴν ἱερὰ Μονὴ τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας: Περὶ τὰ τέλη τοῦ 1574 δύο καλόγεροι τοῦ Μοναστηριοῦ αὐτοῦ, οἱ Ἀρσένιος καὶ Σαμουήλ, μετὰ ἀπὸ ἄδεια, τοῦ Ἡγουμενοσυμβουλίου καὶ ἔγκριση τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου, ταξιδεύουν πρὸς τὴ Μακεδονία, τὴ Θράκη καὶ τὴ Μ. Ἀσία, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσουν πόρους στὴν Ἱερὰ Μονὴ ἀπὸ δωρεὲς Χριστιανῶν. Κατὰ τὸ μακρᾶς διάρκειας ταξίδι τους γιά ἐράνους, φτάνουν στοὺς πρώτους μῆνες τοῦ 1475 στὴ Μαγνησία τῆς Μ. Ἀσίας ἀρχαιότατη καὶ ἑλληνικωτάτη πόλη. Ἀπὸ ἐκεῖ προγραμματίζουν οἱ δύο Μοναχοὶ τὴν ἐπίσκεψή τους στὴ Σμύρνη, τὸ μεγάλο κέντρο τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνισμοῦ τῆς Μ. Ἀσίας. Στὴν πόλη αὐτή, ποὺ μαρτύρησε ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος, ζοῦσε τὸν καιρὸ ἐκεῖνο μία εὐσεβὴς χήρα πού, μὲ κληρονομικὸ δικαίωμα, κατεῖχε νόμιμα τὸ ἅγιο λείψανο τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου. Τὸ εἶχε τοποθετημένο στὸ εἰκονοστάσι της, ὅπου ἔκαιγε καὶ φώτιζε ἀκοίμητο τὸ καντήλι του. Κάποιο βράδυ περνοῦσε ἀπὸ τὸ δρόμο τῆς κατοικίας της ἕνας πλούσιος Σμυρνιώτης, Ἕλληνας χριστιανός, ποὺ εἶδε τὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ ἔντονο καὶ παράξενο. Πλησίασε καὶ εἶδε, ἀπὸ τὴ μισάνοιχτη πόρτα τοῦ ἰσογείου σπιτιοῦ της, ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ φῶς καντηλιοῦ καὶ ἔφυγε. Συζήτησε ὅμως τὸ γεγονὸς τοῦ φωτὸς, ποὺ τὸν ἐντυπωσίασε,μὲ κάποιον ποὺ γνώριζε ὅτι ἡ χήρα κατεῖχε τὸ ἅγιο λείψανο. Μόλις ἔμαθε αὐτό, ζήτησε μὲ ἀναφορά του στὸ Μητροπολίτη Σμύρνης, νὰ ἀφαιρεθεῖ, τοῦτο ἀπὸ τὴ χήρα, καὶ νὰ μεταφερθεῖ στὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς Σμύρνης γιὰ προσκύνημα. Ὁ Μητροπολίτης ζήτησε τότε μέσῳ τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν τὴν κατάσχεση τοῦ ἱεροῦ κειμηλίου καὶ τὴν ἀπόδοσή του σὲ αὐτόν. Τὸ ἔμαθε ὅμως αὐτὸ ἡ χήρα, ἀπὸ πληροφοριοδότη της, καὶ πρὶν τὴν προλάβουν οἱ ἀρχές, γιὰ τὴν κατάσχεση, τύλιξε τὸ ἅγιο λείψανο σ' ἕνα μανδήλι καὶ μὲ ἀγωνία πορεύτηκε ἔξω ἀπὸ τὴ Σμύρνη σὲ ἀγροτικὴ περιοχή, κάπου νὰ τὸ κρύψει.

Συναπάντημα Θείας Βουλῆς

Ἐκεῖ ὅμως, καθὼς βάδιζε συλλογισμένη καὶ φοβισμένη, βρέθηκε

Ἰσοπεδωτική ἐκπομπή τοῦ «Ἀντέννα» διά τήν Ἐκκλησίαν

Εἰς τήν ἐκπομπήν «Ράδιο Ἀρβύλα» τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ «ΑΝΤ1» τῆς 31ῆς Ἰανουαρίου οἱ παρουσιασταί της ἦσαν ἰσοπεδωτικοί διά τήν Ἐκκλησίαν, σατυρίζοντες πρόσωπα καί πράγματα (δισκοπότηρον, Ἁγίαν Τράπεζαν κ.λπ), ἐνῶ δέν ἐγλύτωσε τό «Τῇ Ὑπερμάχῳ» κ.λπ. Βεβαίως ἄν ἔζων εἰς ἕνα κράτος Μουσουλμανικόν ἤ εἰς κράτος μέ ἄλλο θρήσκευμα δέν θά ἀπετόλμων νά ἐξευτελίζουν τά πάντα, διότι θά ἐφοβοῦντο τόσον τάς νομικάς συνεπείας ὅσον καί τάς διαμαρτυρίας τῶν θρησκευομένων. Εἰς τήν Ἑλλάδα ὅμως τά πάντα ἐπιτρέπονται ἀκόμη καί ὁ διασυρμός τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Λατρείας της. Ὁ κάθε παρουσιαστής, ὁ ὁποῖος θέλει τηλεθέασιν ἐπιτίθεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τό ράσον, διά νά «πολλαπλασιάζη» τούς τηλεθεατάς καί τά ἔσοδα ἀπό τήν διαφήμισιν. Στόχος τῆς ἐκπομπῆς τό δῆθεν ἀφορολόγητον τῆς Ἐκκλησίας. Διά τήν ἐκπομπήν αἱ διαμαρτυρίαι εἶναι πολλαί, ἐνῶ πολλοί πιστοί ἀποστέλλουν ἠλεκτρονικῶς διαμαρτυρίας εἰς τό Ραδιοτηλεοπτικόν Συμβούλιον. Ἀκολούθως παραθέτομεν τήν ἐπιστολήν διαμαρτυρίας, τήν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς τήν ἐκπομπήν ἡ ἐκπαιδευτικός καί μητέρα κυρία Ἔφη Ἀδαμίδου:

«Πολὺ ἄστοχο, ἀτυχὲς καὶ ἀποκρουστικὸ τὸ σχόλιο περὶ μὴ φορολογήσεως τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ὅτι δὲν γνωρὶζετε ἢ δὲν καταλαβαίνετε τὸ λόγο, δὲ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει, οὔτε ὅτι εἶναι καὶ τόσο μυστήριο ὅσο τὸν παρουσιάζετε! Μήπως τὰ ἀμέτρητα συσσίτια, πού γίνονται καθημερινὰ σὲ τόσες ἐνορίες εἰδικὰ αὐτὴ τὴ δύσκολη περίοδο σᾶς λένε κάτι; Καὶ ὄχι μόνο βέβαια! Τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο εἶμαι σίγουρη σᾶς εἶναι παντελῶς ἄγνω-

στο, καλύπτει ἐδῶ καὶ χρόνια ἀνάγκες συνανθρώπων μας, ποὺ κανένα κράτος, καμία κυβέρνηση καὶ κανένας ἁπλὸς πολίτης, ὅπως ἐσεῖς κι ἐγὼ, δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ καλύψουμε! Αὐτὰ ὅμως δὲν τὰ λέτε! Γιατί ἆραγε; Ἐπίσης, ἐπειδὴ σᾶς παρακολουθῶ τακτικὰ καὶ ὁμολογῶ πολλὰ ἀπὸ τὰ σατυρικά σας σχόλια εἶναι πετυχημένα, ἔχω ὅμως νὰ παρατηρήσω πὼς τὸ νὰ σατυρίζετε μὲ τόσο ἀηδιαστικὸ καὶ προκλητικὸ τρόπο τὴν Ἐκκλησία προσβάλλετε τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα πολλῶν ἀνθρώπων καὶ αὐτὸ ὄχι μόνο δὲ σᾶς τιμᾶ, ἀλλὰ σᾶς κάνει καὶ βαθειὰ ἀντιπαθεῖς! Γιατί ὅσο φιλελεύθεροι καὶ νὰ εἴσαστε ἢ νὰ τὸ παίζετε τέλος πάντων, ξεχνᾶτε πὼς ἐκπέμπετε ἐντὸς ὁρίων Ἑλλάδος. Καὶ σᾶς ἀρέσει δὲ σᾶς ἀρέσει μεγάλο ποσοστὸ τῶν Ἑλλήνων τὴν ἀγαπᾶ τὴν Ἐκκλησία. Τὴν Ἐκκλησία ὡς θεσμὸ καὶ ὡς μυστήριο. Ὄχι ὡς ὀργάνωση ἢ ὀργανισμὸ ἢ τὸ σύνολο κάποιων παπάδων, ὅπως ἡ ἡμιμάθειά σας καὶ ἡ ἔλλειψη γνώσης καὶ κουλτούρας σας ἐννοεῖ. Τέλος, νὰ συμπληρώσω πὼς ἡ σύνδεση ποὺ ἔκανα μεταξὺ φορολόγησης καὶ φιλανθρωπίας δὲν εἶναι ἄσχετη. Ψάξτε το! Καὶ πραγματικὰ ἐλπίζω νὰ σᾶς φωτίσει ὁ Θεὸς νὰ τὸ καταλάβετε! Καὶ αὐτὸ καὶ ἄλλα πολλά! Μετά τιμῆς Ἔφη Ἀδαμίδου ἐκπαιδευτικός καί μητέρα.

Υ.Γ. Γιὰ τὴν ἱστορία νὰ σᾶς θυμίσω πὼς ἡ Ἐκκλησία, ὡς σῶμα Χριστοῦ καὶ μὲ κεφαλὴ Αὐτόν, ζεῖ 2000 χρόνια καί… Τὴν πολέμησαν καὶ Τὴν σατύρησαν πολλοὶ ἄλλοι πρὶν ἀπό σᾶς! Νὰ σᾶς θυμίσω ὅτι δὲν ἔπαθε τίποτα! Ἔμεινε ἀλώβητη μέσα στούς αἰῶνες. Καί θά μείνει! Πιστέψτε με! Ἐγώ λοιπόν γιά τήν Ἐκκλησία δέν ἀνησυχῶ! Γιά σᾶς ὅμως…

Τό θαυματουργόν ἅγιον Λείψανον τῆς δεξιᾶς χειρός τοῦ ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης. Φυλάσσεται σέ ἀργυρή λάρνακα στήν Ἱερά Μονή.

μήλιον ἀντὶ τοῦ τιμήματος ἑκατὸ γροσίων»! ἤτοι ἀντὶ 25 χρυσῶν δραχμῶν. Παρακάλεσαν δέ τὴν διὰ Θείας Χάριτος καθοδηγηθεῖσαν στὸ δρόμο τους «δωρήτρια», νὰ μὴ ἀποκαλύψει, ἐπὶ τρεῖς τουλάχιστον ἡμέρες, σὲ κανένα τὸ συναπάντημά της μαζί τους καὶ τὴν παράδοση τοῦ πολυτίμου κειμηλίου σὲ αὐτούς. Μετὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ θησαυροῦ οἱ Μοναχοὶ δὲν προχώρησαν πρὸς τὴν Σμύρνην ἀλλὰ ἐπέστρεψαν στὴ Μαγνησία, ἀπ' ὅπου, καὶ φρόντισαν νὰ ταξιδέψουν ἀμέσως πρὸς τὴν Ἑλλάδα, χωρὶς καθυστέρηση. Ὅταν τελικὰ ἡ Μητρόπολις τῆς Σμύρνης καὶ οἱ τουρκικὲς ἀρχὲς πληροφορήθηκαν, τί εἶχε συμβεῖ, ἦταν πολὺ ἀργὰ νὰ ἐπέμβουν. Ἔτσι, λοιπόν, «θείῳ θελήματι», ὁ δεύτερος μεγάλος ἱερὸς θησαυρός, μετὰ τὴν θαυματουργὸ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας, ἀνῆκε πλέον στὴν Ἱερὰ αὐτὴ Μονή. Τὸ ἱερὸν τοῦτο ἅγιον λείψανον ἐπεχείρησε ἡ Μητρόπολη τῆς Σμύρνης νὰ τὸ ἀποκτήσει βίαια τὸ 1477, ὅταν εἶχε ἀποσταλεῖ ἐκεῖ γιὰ προσκύνημα. Τὸ κατακράτησε ὁ Μητροπολίτης παράνομα ἐπὶ τρεῖς περίπου μῆνες, μὲ ἐντολὴ ὅμως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἀποδόθηκε τελικὰ αὐτὸ στοὺς δύο Μοναχοὺς, ποὺ τὸ συνόδευαν καὶ ἔκτοτε στεγάζεται στὴν Ἱερὰ Μονή.

Θαύματα τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου

Πολλὰ εἶναι τὰ θαύματα ποὺ ἔχουν γίνει μὲ τὴ θεία χάρη τοῦ ἁγίου αὐτοῦ λειψάνου τοῦ ἱερομάρτυρα Πολυκάρπου. Ὅσες φορὲς ἐνέσκηπτε θανατηφόρος ἐπιδημία ἢ ἄλλη θεομηνία στὶς διάφορες ἐπαρχίες, ὅπως στὴν Αἰτωλία, Μακρυνία, Ναυπακτία, Φθιώτιδα κ.λπ., ἔσπευδαν εὐλαβικὰ οἱ κάτοικοί τους στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας νὰ ζητήσουν τὴ θαυματουργὴ βοήθεια τοῦ ἱεροῦ λειψάνου. Μὲ τὴ μεταφορά του καὶ τὶς παρακλήσεις, κατὰ τόπους, ἐλυτρώνοντο ἀπὸ τὰ δεινά... Αὐτὸ ἔγινε καὶ τὸ 1854 στὸ Μεσολόγγι, ὅταν ἔπεσε θανατηφόρος χολέρα, ποὺ ἀποδεκάτιζε τοὺς κατοίκους τῆς πόλης. Ζήτησαν τότε τὴ μεταφορὰ τοῦ χαριτοβρύτου λειψάνου τοῦ Ἁγίου. Τὸ ὑποδέχτηκαν μὲ ἱεροπρέπεια, μὲ λιτανεία, παρακλήσεις καὶ ἁγιασμὸ καὶ τὸ θανατικὸ ἀπὸ χολέρα ἀμέσως σταμάτησε. Μὲ τὴ θαυματουργὸ χάρη του γιατρεύτηκε καὶ ὁ διαπρεπὴς ἐκ Μεσολογγίου μουσικοδιδάσκαλος Ἀνδρέας Παλαμᾶς, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ σοβαρὴ βαρηκοΐα. Εἶχε ἐπισκεφθεῖ ὡς προσκυνητὴς τὴν ἱερὰ Μονὴ Κοζίτσης, ὁπότε ἕνας ἱερομόναχος ὁ Νικόδημος, τὸν ἐσταύρωσε μὲ τὸ λείψανο, τὸ χέρι τοῦ Ἁγίου, καὶ ἀμέσως ἔτρεξε ἀπὸ τὸ αὐτὶ του πολὺ πύον καὶ θεραπεύτηκε. Αὐτὸς ἔπειτα, τὸ 1878, ἔγραψε μὲ εὐγνωμοσύνη Ἀκολουθία τοῦ Ἱερομάρτυρα Ἁγίου Πολυκάρπου, ποὺ ἀναφέρεται κυρίως στὴν αἰδέσιμο χεῖρα του. Ὅταν πάλι, πρὶν δεκαετίες, εἶχε πέσει ἐπιδρομὴ ἀκρίδας στὴν ὀρεινὴ Ναυπακτία, ποὺ ἀφάνιζε τὴν παραγωγὴ κηπευτικῶν καὶ κάθε ἄγριας χλωρίδας, προκαλώντας πανικὸ στοὺς κατοίκους, βγάλανε ἐκεῖ τὸ ἅγιο λείψανο καὶ τὸ λιτάνευσαν προσευχόμενοι. Τότε οἱ ἀκρίδες ἀμέσως ἀφανίστηκαν ἀπὸ τὸν τόπο τους! Πολλοὶ χριστιανοὶ τελικὰ εἶναι οἱ εὐεργετημένοι ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ λειψάνου αὐτοῦ ποὺ ὁ δωρεοδότης Κύριος τούς χάρισε, ὡς θεία εὐαρέσκειά Του, στὸν γενναῖο στρατιώτη του, Ἅγιο Πολύκαρπο, ποὺ ἔμεινε πιστὸς ὁμολογητής Του, «ἄχρι θανάτου».

Γιὰ τὶς ὁμιλίες τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου σὲ CD Βασίλειος Παπαδόπουλος Τ.Θ 40909, Μικροχώρι 19014 Καπανδρίτι Τηλ. 22950.56080, 6946.004 136

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ «ΝΕΑΝ ΕΠΟΧΗΝ»

Τὴν 20ὴν Φεβρουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴ μνήμην τοῦ Ὁσίου Λέοντος, Ἐπισκόπου Κατάνης, τοῦ θαυματουργοῦ.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ´

Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίµνῃ σου, ἡ τῶν πραγµάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Λέων, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡµῶν.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑΙ ΗΤΤΑΙ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΣ ΓΑΛΛΙΑΝ, ΗΠΑ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑΝ

Ἡ αἵρεσις τῆς Σαηεντολογίας ὑπέστη νέαν ἧτταν εἰς δικαστήριον, τό ὁποῖον τήν ἀντιμετώπισεν ὄχι ὡς Ἐκκλησίαν, ἀλλά ὡς νομικόν πρόσωπον, τό ὁποῖον διέπραξεν ἀπάτην. Συμφώνως πρός ἀνταπόκρισιν ὑπό ἡμερομηνίαν 2αν Φεβρουαρίου ἐκ τῆς Γαλλίας, διά τήν ὁποίαν ἐκάναμεν ἐκτενῆ ἀναφοράν εἰς τήν στήλην τοῦ «Ὀρθοδόξου Παρατηρητῆ» (10.2.12):

«Τὸ Ἐφετεῖο τοῦ Παρισιοῦ καταδίκασε τὶς δύο κύριες γαλλικὲς δομὲς τῆς “Ἐκκλησίας τῆς Σαηεντολογίας” σὲ συνολικὸ πρόστιμο 600.000 εὐρὼ γιὰ ἀπάτη ἀπὸ ὀργανωμένη συμμορία. Τὰ ἀντίστοιχα πρόστιμα τῶν 400.000 καὶ τῶν 200.000 εὐρὼ ποὺ ἐπιβλήθηκαν στὸ Celebrity Center καὶ στὴ βιβλιοθήκη SEL, εἶναι τὰ ἴδια ποὺ εἶχαν ἐπιβληθεῖ σὲ μία πρώτη δίκη, ἡ ὁποία εἶχε διεξαχθεῖ τὸ 2009. Πέντε σαϊεντολόγοι καταδικάσθηκαν σὲ ποινές, ποὺ περιλαμβάνουν πρόστιμο 10.000 εὐρὼ ἕως φυλάκιση δύο ἐτῶν μὲ ἀναστολὴ καὶ πρόστιμο 30.000 εὐρώ. Ὁ Ἀλὲν Ρόζενμπεργκ, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὁ ἀρχηγὸς τῆς παρισινῆς Σαηεντολογίας, εἶναι μεταξὺ αὐτῶν ποὺ καταδικάσθηκαν».

Ἄλλαι ἧτται Τό περιοδικόν «Διάλογος» τοῦ Διορθοδόξου Συνδέσμου Πρωτοβουλιῶν Γονέων εἰς τήν τελευταίαν ἔκδοσίν του ἀποκαλύπτει καί ἄλλας ἥττας τῆς Σαηντελογίας εἰς τό Ἰλλινόϊς τῶν ΗΠΑ, ἀλλά καί εἰς τήν Ρωσίαν. Συμφώνως πρός τό περιοδικόν:

«Ἡ Ἐπιτροπή Σχολικῆς Ἐκπαίδευσης τοῦ Illinois ἀπέρριψε τό πρόγραμμα “Good Choices” (Καλές Ἐπιλογές). Τό Associated Press ἀναφέρεται σέ ἀπόφαση τοῦ Δημοκρατικοῦ Βουλευτοῦ Daniel J. Burke, νά ἐντάξει τό πρόγραμμα “Good Choices” (Καλές Ἐπιλογές) μεταξύ διαφόρων ἐπιτυχημένων προγραμμάτων διδασκαλίας, γιά τή διαμόρφωση τοῦ χαρακτήρα. Συνιστοῦσε μάλιστα ἀρχικά τό συγκεκριμένο πρόγραμμα σάν, “κατευθυντήριες γραμμές κοινῆς λογικῆς, μέ χρήση εἰδικῶν ἐργαλείων, πού ὑποβοηθοῦν τά παιδιά στήν ἀξιολόγηση καταστάσεων

Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν: Ἐπιδότησις ἐνοικίου εἰς νεοπτώχους– ἀστέγους

Ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος Παπαγιάννης ὁμιλῶν εἰς τήν εἰδικήν μόνιμον Ἐπιτροπήν Ἰσότητος, Νεολαίας καί Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου τῆς Βουλῆς διά τά συσσίτια καί τούς ἀστέγους, ἀνέφερε πώς ἡ Ἐκκλησία χορηγεῖ μέν τά γεύματα, ἀλλά ἡ Πολιτεία πρέπει νά τούς βοηθήση, ὥστε νά ἐπανεύρουν τήν ἀπωλεσθεῖσαν ἀξιοπρέπειάν των. Ὁ Πρωτοσύγκελλος προέτεινε νά εὑρεθῆ τρόπος, ὥστε νά μή συσσωρεύωνται οἱ νεόπτωχοι ἄστεγοι μέ ἱδρυματικόν τρόπον, ἀλλά νά δίδεται ἐπιδότησις κατοικίας διά ψυχολογικούς λόγους. «Πρέπει νά θεσπισθῆ ἐπιδότησις κατοικίας καθώς ἑκατοντάδες ἄνθρωποι χρωστοῦν ἐνοίκια μηνῶν» εἶπε χαρακτηριστικῶς.

καί στή λήψη ἀποφάσεων, πού θά βελτιώσουν τή ζωή τους, ἀλλά καί τῶν ἄλλων”. Ἐν τούτοις, ὁ Burke ἀναγνώρισε ὅτι ὁ σύνδεσμος μεταξύ τῆς Σαηντελογίας καί τοῦ “Good Choices” ἦταν πιό “στενός” ἀπ᾽ ὅ,τι φανταζόταν. Τό πρόγραμμα, ἕνα ὑπόδειγμα τοῦ πῶς νά διδάξει κανείς ἠθικές ἀξίες, βασίζεται στό βιβλίο “Ὁ Δρόμος πρός τήν Εὐτυχία” (The Way to Happiness) τοῦ ἱδρυτῆ τῆς Σαηντελογίας, Λ. Ρόν Χάμπαρντ. Ὁ Burke δήλωσε ὅτι θά ἀναθεωρήσει τήν πρόταση καί θά τήν ἐπαναφέρει διορθωμένη».

Ἀπαγόρευσις τῶν βιβλίων τῆς Σαηντελογίας Συμφώνως πρός ἄλλας πληροφορίας τοῦ περιοδικοῦ:

«Τό Πολιτειακό Δικαστήριο τῆς πόλης Shchyolkovo ἀποφάνθηκε ἐπί ὑποθέσεως, πού ξεκίνησε ἀπό τό Γραφεῖο τοῦ Γενικοῦ Εἰσαγγελέα τῆς Ρωσίας, ὅτι τά βασικά κείμενα τῆς Σαηντελογίας, συμπεριλαμβανομένου τοῦ «What is Scientology?» (Τί εἶναι ἡ Σαηντεολογία;) τοῦ Λ. Ρόν Χάμπαρντ, ἀποτελοῦν «πρόσκληση σέ ἐξτρεμιστική δραστηριότητα» καί τά ἐνέταξαν στήν «Ὁμοσπονδιακή Λίστα Ἐξτρεμιστικοῦ Ὑλικοῦ», οὐσιαστικά ἀπαγορεύοντας τήν διακίνησή τους στή χώρα. Ὁ Πρόεδρος ἔκρινε, μέ βάση τίς μαρτυρίες εἰδικῶν, ὅτι τό ὑλικό τοῦ Λ. Ρόν Χάμπαρντ “ἔχει σάν στόχο τή δημιουργία ἀπομονωμένης κοινωνικῆς ὁμάδας, τῆς ὁποίας τά μέλη εἶναι ἄψογα ἐκπαιδευμένα στήν ἐκτέλεση τῶν καθηκόντων τους, ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ὁποίων εἶναι ὁ πόλεμος ἐναντίον τοῦ ὑπολοίπου κόσμου». Κατά τήν ἀναφορά (Moscow Times, 4.7.2011), ἐκτός τοῦ “Τί εἶναι Σαηντελογία;”, ἔχουν ἀπαγορευτεῖ δύο τουλάχιστον δωδεκάδες ἄλλα ἔντυπα. Ἡ περαιτέρω κυκλοφορία ὑλικοῦ, πού περιλαμβάνεται στήν “Ὁμοσπονδιακή Λίστα” μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὑποκίνηση μίσους καί τιμωρεῖται μέ ἕως καί πέντε χρόνια φυλάκιση. Ἀξιόπιστη πηγή στή Ρωσία ἀναφέρει ὅτι τό γεγονός αὐτό ἀποτελεῖ μιά σημαντική ἀπόφαση καί πιστεύεται πώς αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή ἑνός μακροῦ δρόμου. Ἐκπρόσωποι Τύπου τῆς “ἐκκλησίας” τῆς Σαηντελογίας στή Ρωσία (ἐπίσημη ἱστοσελίδα, στά ρωσικά) δήλωσαν ὅτι σκοπεύουν νά ἐφεσιβάλουν κατά τῆς ἀπόφασης».

Ἀρχιμ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ» ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (Τὸ κατὰ δύναµιν)

Τώρα, ποὺ ὁ τόπος μας ἀντιμετωπίζει καὶ πάλιν κρισίμους ὥρας, τὸ βιβλίον αὐτὸ εἶναι ὁ καλύτερος βοηθός μας εἰς τὴν κατανόησιν τῶν γεγονότων καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ἀντιμετώπισίν των. Κυκλοφορεῖ εἰς πέντε τόμους χαρτοδέτους καὶ εἰς ἕνα τόμον δερματόδετον. Διατίθεται ἀπὸ τὸ Βιβλιοπωλεῖον τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» Κάνιγγος 10 — (Α´ ὄροφος) Ἀθῆναι 106 77 Τηλ. 210–38.16.206

«Ξεκίνησε στὸ Συνεδριακὸ Κέντρο Θεσσαλίας τὸ τριήμερο Σεμινάριο (7–9–/2), ποὺ διοργανώνει ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Δημητριάδος καὶ εἶναι ἀφιερωμένο στὴν ἐνημέρωση τῶν κληρικῶν πάνω σὲ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας. Τὸ Σεμινάριο ξεκίνησε μὲ τὸν Ἁγιασμό, ποὺ τέλεσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος, ὁ ὁποῖος κήρυξε καὶ τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν του. Στὸν Χαιρετισμό του ὁ κ. Ἰγνάτιος ἀναφέρθηκε συνοπτικὰ στὸ ἔργο, ποὺ ἐπιτελεῖ, ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πάνω στὰ ζητήματα τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς ποιμαντικῆς ἀντιμετώπισής τους, ἐνῶ ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὴ συμβολὴ τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, στὴν ἐργασία τοῦ σχετικοῦ Συνοδικοῦ Γραφείου, ὅσο καὶ στὴν διοργάνωση Ἡμερίδων καὶ σχετικῶν Διεθνῶν Συνεδρίων, κατ᾽ ἔτος, ὑπὸ τὴν μέριμνα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

Λάθη ποιμαντικά

Πρῶτος εἰσηγητὴς ἦταν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καισαριανῆς, Βύρωνος καὶ Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα “Λάθη τῶν ποιμένων. Ὅπλα στὰ χέρια τῶν αἱρετικῶν”. Ὁ ὁμιλητὴς τόνισε τὴν τεράστια εὐθύνη τῶν ποιμένων – κληρικῶν γιὰ τὴν σωτηρία ἢ τὴν ἀπώλεια τῶν ἀνθρώπινων ψυχῶν καὶ συνέστησε ὅτι πρέπει πάντα νὰ συνέχει τὴν ποιμαντικὴ διακονία ἡ ἀπειλὴ τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς παραθρησκείας, ἐνῶ οἱ ποιμένες ὀφείλουν νὰ βρίσκονται ἐπὶ σκοπὸν γιὰ τὴν διαφύλαξη τοῦ ποιμνίου. Στὴ συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεσήμανε ἐννέα (9) σοβαρὰ ποιμαντικὰ λάθη, ποὺ συμβάλλουν καὶ διευκολύνουν τὸ ἔργο τῶν αἱρέσεων σήμερα: 1. Ἡ ἔλλειψη τῶν ἀπαραιτήτων πνευματικῶν προϋποθέσεων. Συμπέρανε ὅτι εἴμαστε ἀδύναμοι, ὅταν ἐπιχειροῦμε τὴν θεραπεία τῆς ψυχῆς τῶν ἀδελφῶν μας ἀπὸ τὴν πλάνη χωρὶς τὶς ἀπαραίτητες κατὰ Θεὸν προϋποθέσεις. 2. Ἡ παρανόηση τῆς Εὐαγγελικῆς ἀλήθειας. Ἐπ᾽ αὐτοῦ τόνισε ὅτι ἀπαιτεῖται ὁ φωτισμὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιὰ νὰ ἑρμηνεύουμε τὶς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου 3. Ἡ ποιμαντικὴ μὲ ἐμπάθεια καὶ κοσμικὰ κριτήρια. Παρατήρησε ὅτι εἶναι λάθος νὰ ἐνεργοῦμε μὲ ἐμπάθεια καὶ κοσμικὰ κριτήρια, ποὺ δὲν φέρνουν πνευματικὰ ἀποτελέσματα. Ἡ ποιμαντικὴ ἐνέργεια πρέπει νὰ τίθεται πάντοτε κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. 4. Ἡ ἐπιπολαιότητα. Ἐπ᾽ αὐτοῦ σημείωσε ὅτι εἶναι λάθος νὰ ἐνεργοῦμε μὲ ἐπιπολαιότητα, ποὺ ἐνδεχομένως νὰ ὀφείλεται στὴν ἀδυναμία μας νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ σκοπὸ τῶν Θείων ἐνεργειῶν καὶ βουλῶν στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, νὰ κρίνουμε ἐπιφανειακὰ καὶ πρόχειρα. Πρέπει νὰ μελετοῦμε μὲ προσοχὴ τὴν κάθε περίπτωση, ποὺ διαχειριζόμαστε ποιμαντικά. 5. Ἡ παραθεώρηση τῆς ἱστορικότητας. Σημείωσε ὅτι εἶναι λάθος νὰ ἀγνοοῦμε τὴν ἱστορικότητα καὶ τὶς ἐπικρατοῦσες συνθῆκες στὴν ποιμαντική μας. 6. Ἡ ἀπιστία καὶ σκληροκαρδία μας. Εἶναι λάθος νὰ μὴ διδάσκουμε μὲ ὑπομονὴ ὅσους δυσκολεύονται νὰ ἀποδεχθοῦν τὶς ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας. 7. Οἱ ἀντιπαλότητες καὶ ἡ ἀνθρωπαρέσκεια. Παρατήρησε ὅτι στὴν ποιμαντική μας ὀφείλουμε νὰ ἐνεργοῦμε μὲ σύνεση καὶ νὰ εἴμαστε προσεκτικοί, ὥστε ἀπὸ τὶς ἐνέργειές μας νὰ μὴ προκληθεῖ ζημιά. 8. Οἱ προτεραιότητες τῆς διακονίας μας. Σημείωσε ὅτι εἶναι λάθος γιὰ τὰ βιοτικὰ νὰ παραθεωροῦμε τὴν ἀποστολή μας. 9. Ἡ πώρωση τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι λάθος νὰ ἀποθαρρυνόμαστε καὶ νὰ ἐγκαταλείπουμε τὰ ἔργα μας, ἐπειδὴ μερικοὶ ἀντιδροῦν, ἀντιτίθενται καὶ πολεμοῦν τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ.

Ὁ μοναχὸς π. Ἀρσένιος διὰ τὴν “Νέαν Ἐποχήν”

Δεύτερος ὁμιλητὴς ἦταν ὁ Μοναχὸς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου, π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, ὁ ὁποῖος μίλησε μὲ θέμα “Ψαρεύοντας σὲ θολὰ νερά. Ἡ χρήση ἀπὸ τὴ "Νέα Ἐποχὴ" ὅρων μὲ ἄλλο νόημα”. Ὁ ὁμιλητὴς ἀναφέρθηκε στὴν χρήση συγκεκριμένων ὅρων ἀπὸ τοὺς θιασῶτες τῆς “Νέας Ἐποχῆς” καὶ διάφορες Νεοεποχίτικες ὁμάδες, μὲ σαφὲς συγκρητιστικὸ περιεχόμενο, ποὺ στόχο ἔχουν τὴν παραπλάνηση τῶν πι-

στῶν. Ὡς παραδείγματα ἀνέφερε τοὺς ὅρους “στροφὴ πρὸς τὸν ἔσω ἄνθρωπο”, “Βασιλεία τοῦ Θεοῦ”, “πίστη”, “Θετικὴ σκέψη”, “ἄσκηση”, “Νέκρωση τοῦ ἐγώ”, “Πνευματικότητα”, “Χριστός”, “Σταυρὸς” κ.ἄ. Τοὺς ὅρους αὐτοὺς χρησιμοποιεῖ ἡ Νέα Ἐποχή, ἀλλὰ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μόνο ποὺ ἡ ἑρμηνεία, ποὺ δίδεται, εἶναι ἐντελῶς διαφορετική. Ἐπειδή, ὅμως, τὰ θύματα τῆς “Νέας Ἐποχῆς” δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ἀντιληφθοῦν τὶς διαφορές, δημιουργεῖται σύγχυση. Ὁ π. Ἀρσένιος ἐπεσήμανε ὅτι ἡ σύγχυση εἶναι σκόπιμη, ἄρα συνιστᾶ παραπλάνηση καὶ καθαρὴ ἀνεντιμότητα. “Στόχος τῆς "Νέας Ἐποχῆς" εἶναι νὰ γεμίσουν οἱ Ἐκκλησίες, ὄχι νὰ ἀδειάσουν. Νὰ γεμίσουν, ὅμως, μὲ ἀνθρώπους μὲ ἀλλοιωμένο φρόνημα, ὑποταγμένους στὴ λογικὴ τοῦ συγκρητισμοῦ”. Ὁ π. Ἀρσένιος κατέληξε σημειώνοντας ὅτι “τὰ μέσα ἀντιμετώπισης τῆς πλάνης τῆς "Νέας Ἐποχῆς", εἶναι ἡ παντοδύναμη ἀλήθεια τῆς πίστεως, δηλ. ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἡ ὁριοθέτηση τῆς πίστεως, μέσῳ τῆς κατηχήσεως καὶ ἡ ἐμβάθυνση τῆς πίστεως, διὰ τοῦ Ὀρθοδόξου βιώματος”.

Στοχοποιεῖ τὰς ψυχὰς τῶν παιδιῶν μας ἡ “Νέα Ἐποχή”

Τρίτος ὁμιλητὴς τῆς 1ης ἡμέρας τοῦ Σεμιναρίου ἦταν ὁ κ. Ἰωάννης Μηλιώνης, Καθηγητὴς Πληροφορικῆς, ὁ ὁποῖος μίλησε μὲ θέμα: “Ἀπειλὲς τῆς "Νέας Ἐποχῆς" στὴν εὐαίσθητη ψυχὴ τῶν παιδιῶν μας”. Ὁ ὁμιλητὴς κατέγραψε τὰ ὅπλα τῆς “Νέας Ἐποχῆς” γιὰ τὴν διάβρωση τῆς παιδικῆς ψυχῆς, πού, δυστυχῶς, ἔχουν ἰδιαίτερη πέραση στὴν ἐποχή μας. Αὐτὰ εἶναι τὸ Παιδικὸ Βιβλίο, ὁ Κινηματογράφος, τὸ “Παιδικὸ” περιοδικό, ἡ τηλεόραση, οἱ τηλεοπτικὲς “παιδικὲς” σειρὲς καὶ τὰ Video Games, ὁ Η/Υ καὶ τὰ On Line ὁμαδικὰ παιχνίδια, “Ὁ καλὸς ἢ ὁ λευκὸς μάγος” κ. ἄλ. Μὲ τοὺς τρόπους αὐτούς, κατὰ τὸν ὁμιλητή, ὁ μηχανισμὸς τῆς “Νέας Ἐποχῆς” περνᾶ τὰ “Θεοσοφικὰ μηνύματα καὶ "ψυχαγωγεῖ" τὰ παιδιὰ στὰ δόγματα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ”. Ὡς τρόπους ἀντιμετώπισης τοῦ φαινομένου ὁ κ. Μηλιώνης συνέστησε τὴν εὐαισθητοποίηση τῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ συμβουλεύονται ἐνημερωμένους Πνευματικούς, τὰ βιβλία νὰ ἐλέγχονται πρὶν διαβαστοῦν, ἡ τηλεόραση νὰ ἀνοίγει ἐπιλεκτικά, ὁ Η/Υ νὰ μὴ φιλοξενεῖ παιχνίδια καὶ τὸ διαδίκτυο νὰ ἐλέγχεται. Τέλος, συνέστησε, “χρειάζεται Μυστηριακὴ ζωή, οἰκογενειακὴ ἀγάπη καὶ στοργικὴ ἐν Χριστῷ φροντίδα πρὸς τὰ παιδιὰ”».

Σεβ. Σισανίου: Στόχος των κυρίως τά τέκνα μας Εἰς τὸ ἀντιαιρετικὸν σεμινάριον ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παῦλος ὡμίλησε μὲ θέμα «Νέοι καὶ Νεοφανεῖς αἱρέσεις. Ποιμαντικὴ προσέγγιση».

«Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι στόχος τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων, τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν, τῆς νεοειδωλολατρίας, τῆς σαηεντολογίας, τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, τῆς μαγείας κ.ἄ. εἶναι κυρίως τὰ παιδιὰ καὶ μάλιστα, στὴν ἐφηβικὴ ἡλικία. Οἱ κινήσεις αὐτὲς βρίσκουν πρόσβαση στὰ παιδιά, γιατί ἔχουν ἐξετάσει σὲ βάθος τὴν ψυχολογία τῶν ἐφήβων καὶ ἔχουν ἐντοπίσει τὰ κενὰ στὴ ζωή τους, τὰ ὁποῖα ὑπόσχονται νὰ καλύψουν. Μεθοδεύουν τὴν ἔνταξή τους σὲ ὁμάδες, γιὰ νὰ τὰ μυήσουν στὴν ἀπόκρυφη γνώση καὶ τὸ μυστήριο, λειτουργώντας ἄριστα κέντρα, μὲ ἐκπαιδευμένα στελέχη. Ἐκμεταλλεύονται, ἐπίσης, τὴν σεξουαλικότητα τῶν ἐφήβων καὶ τὴν χειραγώγηση τοῦ γενετήσιου ἐνστίκτου τους. Ὡς μέσα γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν στόχων τους, ὁ κ. Παῦλος περιέγραψε Α. τὴν συστηματικὴ πλύση ἐγκεφάλου, Β. τὰ ἀποκρυφιστικὰ ἔντυπα, Γ. τὶς τηλεοπτικὲς ἐκπομπές, Δ. τὴν μουσικὴ ὡς ψυχοναρκωτικό. Ἐπιπτώσεις αὐτῆς τῆς ὀργανωμένης στρατηγικῆς εἶναι ἡ ἀδρανοποίηση τῆς σκέψης καὶ βούλησης τῶν ἐφήβων καὶ ἡ πλήρης ἔνταξή τους καὶ ἀπόλυτη ἐξάρτησή τους ἀπὸ τὴν ὁμάδα. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεσήμανε στὴ συνέχεια ὅτι οἱ ἐπιτυχίες τῆς παραθρησκείας ὀφείλονται, κατὰ ἕνα μεγάλο ποσοστὸ στὶς ποιμαντικὲς ἐλλείψεις, ἀλλὰ καὶ στὴν οἰκογενειακὴ ἀδιαφορία. Παρατήρησε ὅτι οἱ ἐνορίες ἔχουν μεταβληθεῖ σὲ ἀφιλόξενους χώρους, οἱ ποιμένες ἀδιαφοροῦν καὶ δὲν προσλαμβάνουν τὶς ἀγωνίες τους, ἐνῶ ἀφήνουν ἀκαλλιέργητο τὸ χωράφι τῆς ψυχῆς τους, γιὰ νὰ τὸ καλλιεργοῦν ἄλλοι. Ὁ κ. Παῦλος κατέληξε ἀναφερόμενος στὴν προληπτικὴ μέριμνα τῶν ποιμένων καὶ τὴν θεραπευτική. Γιὰ τὴν πρώτη ἐπεσήμανε τὴν ἀνάγκη ἀναθέρμανσης τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς, γιὰ νὰ νιώθουν τὰ παιδιὰ τὴν ἐνορία ὡς τὸ σπίτι τους, τὴν καλλιέργεια τῆς Λειτουργικῆς ζωῆς, ποὺ εἶναι ἡ τροφὴ τῆς ψυχῆς καὶ τὴν ὀρθὴ κατήχηση, ποὺ ἀπαντᾶ στὰ ποικίλα νεανικὰ ἐρωτήματα.

Ἡ δρᾶσις τῶν χιλιαστῶν

Ὡς πρὸς τὴν δεύτερη, ὑπογράμμισε τὴν ἀνάγκη οἱ Ποιμένες νὰ ἀποκτοῦν γνώση καὶ ἐνημέρωση, νὰ κάνουν τὰ ζητήματα αὐτὰ αἰτήματα προσευχῆς, νὰ φροντίζουν γιὰ τὴν ὁμαλὴ ἔνταξη τῶν νέων στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας – ἐνορίας καὶ νὰ ἀξιοποιοῦν τὴν πνευματικὴ πατρότητα, ποὺ εἶναι ἔκφραση ἀγάπης πρὸς τοὺς νέους. Δεύτερος ὁμιλητὴς ἦταν ὁ Πρωτ. Κυριακὸς Τσουρός, Γραμματέας

τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τὸ θέμα “Ἡ δράση τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ καὶ ἡ στάση τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας”. Ὁ π. Κυριακός, ἀφοῦ περιέγραψε τὴν ἵδρυση καὶ τὴν ἐξάπλωση στὸν κόσμο τῆς ξενόφερτης Ἑταιρίας “Σκοπιά”, καθὼς καὶ τὴν ἀπροκάλυπτη διαστρέβλωση τῆς Εὐαγγελικῆς ἀλήθειας, πρότεινε τρόπους ποιμαντικῆς ἀντιμετώπισης, οἱ ὁποῖοι μποροῦν νὰ ἀναπτυχθοῦν πάνω σὲ τρεῖς ἀρχές: Α. Τὴν καλὰ ὀργανωμένη λειτουργία τῆς ζωντανῆς ἐνορίας, Β. Τὴν ὀργανωμένη μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς στὶς ἐνοριακὲς συνάξεις καὶ Γ. Τὴν Θεοφιλῆ βιωτὴ τῶν Ποιμένων. Στὴ συνέχεια ἐξειδίκευσε τοὺς πρακτικοὺς τρόπους ἀντιμετώπισης τῶν ψευδομαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀλλὰ καὶ τῶν συναφῶν νεοφανῶν καὶ ὄχι μόνο, αἱρέσεων: Α. Ἡ περιφρούρηση τοῦ Ὀρθοδόξου Ποιμνίου, στὰ πλαίσια τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, χωρὶς φανατισμὸ καὶ μισαλλοδοξία, Β. Ἡ γνώση τῶν Συνταγματικῶν καὶ Νομικῶν πλαισίων, μέσα στὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ δραστηριοποιεῖται ὁ Ποιμένας, καὶ κυρίως τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος, Γ. Ἡ ἀποφυγὴ καταγγελιῶν καὶ κατηγοριῶν, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἐκληφθοῦν ὡς ἐξύβριση καὶ προσβολὴ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, Δ. Ἡ προσοχὴ στὰ διαφωτιστικὰ φυλλάδια, ποὺ συχνὰ στρέφονται ἐναντίον ὅσων τὰ ἐκδίδουν, Ε. Ἡ προσοχὴ στὸν διάλογο μὲ τοὺς αἱρετικοὺς χωρὶς τὴν κατάλληλη γνώση καὶ προετοιμασία, Στ. Ἡ διαφώτιση καὶ ἐνημέρωση τῶν ἁρμοδίων φορέων τῆς Πολιτείας καὶ τοῦ Δήμου, γιατί ἐπικρατεῖ πλήρης ἄγνοια γιὰ τὸν κίνδυνο ἀπὸ τὴ δράση τῶν αἱρέσεων καὶ Ζ. Ἡ μέριμνα γιὰ τὴν συγκρότηση ἀντιαιρετικοῦ γραφείου σὲ κάθε Ἱερὰ Μητρόπολη καὶ ἡ ἐκπαίδευση κατάλληλων συνεργατῶν.

“Ἡ ἀπειλὴ τῆς Ἀρχαιολατρείας”

Τρίτος ὁμιλητὴς ἦταν ὁ Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καὶ Ἀρδαμερίου, ὁ ὁποῖος μίλησε μὲ θέμα “Ἡ ἀπειλὴ τῆς Ἀρχαιολατρείας”. Ὁ π. Χρυσόστομος ἐπεσήμανε ὅτι τὸ φαινόμενο τῆς ἀρχαιολατρείας “ἀφορᾶ κυρίως ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες, διότι ὁ ἀρχαῖος μας πολιτισμός, πρὸ Χριστοῦ, συνδέεται μὲ τὴν ἀρχαία θρησκεία. Γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ κίνημα αὐτὸ παρουσιάσθηκε ἰδιαίτερα ἐπιθετικὸ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα. Ἐκμεταλλεύονται τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὴν Πατρίδα, τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν περηφάνια μας γιὰ τὸν ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ πολιτισμό, τὸν ὁποῖον καπηλεύονται καὶ οἰκειοποιοῦνται οἱ ἀρχαιολάτρες”. Στὴ συνέχεια, ἀναφέρθηκε στοὺς τρόπους δράσης τῆς ἀρχαιολατρείας, ποὺ εἶναι ἡ ἔκδοση περιοδικῶν καὶ βιβλίων, οἱ εἰδωλολατρικὲς ἐκδηλώσεις, ἡ ἐμπλοκὴ τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν καὶ κυρίως τοῦ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ, ἡ χρήση τῶν Μ.Μ.Ε., ἡ διοργάνωση συνεδρίων καὶ συμποσίων, οἱ ἐκδρομὲς – διακοπές, ἡ ἀναβίωση ἀρχαίων ἀθλητικῶν ἀγώνων, ἡ δημιουργία μουσικῶν συνόλων καὶ θεατρικῶν θιάσων, ἡ σύσταση συλλόγων, ἑταιριῶν καὶ κέντρων. Ἰδιαίτερη ἔμφαση ἔδωσε ὁ ὁμιλητὴς στὸ ἀντιχριστιανικὸ μένος τῶν ἀρχαιολατρῶν, ποὺ στηρίζεται στὶς ἑξῆς ἀρχές: στὴν ἐξύβριση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καὶ στὴν συκοφαντία κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ὅτι δῆθεν κατέστρεψε τὸν Ἑλληνικὸ πολιτισμό. Τέλος, ὁ π. Χρυσόστομος πρότεινε τρόπους ποιμαντικῆς ἀντιμετώπισης τῆς ἀρχαιολατρείας: Α. Ἡ καλὴ γνώση τῆς ἱστορίας τοῦ Ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ἀρχαίας Θρησκείας, Β. Ὁ τονισμὸς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Ἀρχαῖο πολιτισμὸ καὶ τὴν γλώσσα μας, Γ. Ἡ γνώση τῆς ἀντίστοιχης μεθοδολογίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, Δ. Ἡ ἐνημέρωση γιὰ τὴν σπουδαιότητα τῆς θέσης τῆς Π.Δ. στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ Ε. Ἡ ὑγιὴς ὀργάνωση τῆς ἐνορίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ κέντρο τῆς Ἐκκλ/κῆς ζωῆς καὶ τῆς διαπροσωπικῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν.

Ὁ Σεβ. Δημητριάδος

Ἀκολούθησε γόνιμος καὶ διεξοδικὸς διάλογος, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ὁποίου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος διαβεβαίωσε τοὺς Κληρικοὺς ὅσο καὶ τοὺς λαϊκοὺς ἀδελφοὺς ὅτι “Κανένα μέλος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὴν μασονία καὶ τὰ παρακλάδια της. Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἀπόλυτα ξεκάθαρη στὸ θέμα τῆς μασονίας”. Στὴ συνέχεια ἔκλεισε τὶς ἐργασίες τοῦ Τριήμερου Ἀντιαιρετικοῦ Σεμιναρίου, καθορίζοντας ἑπτὰ βασικοὺς ἄξονες, πάνω στοὺς ὁποίους ὀφείλει νὰ ἑδράζεται ἡ Ποιμαντικὴ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων: Α. Ἡ ἀνάγκη ἀξιοπιστίας τῶν ποιμένων, ποὺ πρέπει νὰ στηρίζεται στὴν γνώση καὶ τὴν ἐμπειρία τῶν Γραφῶν, Β. Ἡ ἀποφυγὴ ἔκπτωσης τῆς Ὀρθόδοξης πίστης σὲ ἰδεολογία, γεγονὸς πού, ὅταν συμβαίνει, ἀδικεῖ καὶ καταργεῖ τὸν ἴδιο της τὸν ἑαυτό, Γ. Ἡ ἀποκήρυξη τοῦ φανατισμοῦ στὴν ἐπαφή μας μὲ τοὺς αἱρετικούς, Δ. Ἡ ἀγαπητικὴ καὶ πατρικὴ προσέγγιση τῶν αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι πλανεμένοι ἀδελφοί, Ε. Ἡ μαθητεία στὸν Ποιμαντικὸ διάλογο, Στ. Ἡ ἐμπιστοσύνη μὲ τοὺς εἰδικοὺς καὶ ἡ συνεργασία μαζί τους καὶ Ζ. Ἡ καλλιέργεια προσωπικοῦ Θεοφιλοῦς παραδείγματος».

Σελὶς 6η

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Ι. ΜΟΝΗΣ ΑΓ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ (2ον.—Τελευταῖον)

Β´ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΞΕΝΑΓΗΣΙΣ 1. Τό τεῖχος.

Τό τεῖχος τῆς Μονῆς ἐκτίσθη ἀπό τόν ἀρχιτέκτονα τοῦ ᾿Ιουστινιανοῦ Στέφανον ᾿Αϊλίσιον, διά νά προστατεύσῃ τούς μοναχούς, πού κατοικοῦσαν γύρω ἀπό τήν φλεγομένην Βάτο ἀπό τίς ἐπιδρομές βαρβάρων καί ληστῶν. Τό τεῖχος ἀπό τήν βορείαν πλευράν ἐπανειλημμένως ἔπαθε ζημίας ἀπό τήν ὑγρασίαν, κατά δέ τό 1798 κατέπεσε τελείως τό ἐξωτερικόν μέρος αὐτοῦ ἀπό καταρρακτώδη βροχήν καί ἀνηγέρθη πάλιν ἐκ νέου τό 1801 ἀπό τάς δυνάμεις κατοχῆς τοῦ Ναπολέοντος. Τό ὕψος τοῦ τείχους ποικίλλει ἀπό 10 μέχρι 20 μέτρα καί τό πάχος φθάνει εἰς ὡρισμένα σημεῖα τά 2 ἕως 3 μέτρα.

2. ῾Ιερός Ναός.

Συγχρόνως μέ τά τείχη τῆς Μονῆς ἐκτίσθη καί ὁ Ναός εἰς τήν βορειοανατολικήν γωνίαν τοῦ φρουρίου ἀπό τόν ἴδιον ἀρχιτέκτονα, τόν Στέφανον ᾿Αϊλίσιον. ᾿Εθεμελιώθη τό 542 μ.Χ. καί ἐπερατώθη μετά ἀπό ἐννέα χρόνια. ῾Ο ναός τῆς ἁγίας Βάτου ἐνεσωματώθη εἰς τό κτίριον. Τό Καθολικόν εἶναι ἕνα γρανιτένιο οἰκοδόμημα, εἰς ρυθμόν τρικλίτου Βασιλικῆς, μέ Νάρθηκα, κυρίως Ναόν καί ἱερόν Βῆμα. Οἱ τοῖχοι, οἱ κίονες, ἡ ξυλίνη στέγη, τό Μωσαϊκόν καί οἱ ἐπιγραφές εἶναι ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ ᾿Ιουστινιανοῦ. ῾Η ἀρχαία στέγη καλύπτεται σήμερα ἀπό ἕνα ξύλινον ὁριζόντιον φάτνωμα τοῦ 18ου αἰῶνος. Οἱ ἅγιες εἰκόνες χρονολογοῦνται ἀπό τόν 6ον αἰῶνα καί ἑξῆς. ῾Ο ἐσωτερικός διάκοσμος τοῦ ῾Ιεροῦ Βήματος καί τοῦ κυρίως Ναοῦ, τό Εἰκονοστάσι καί τό δάπεδον εἶναι τοῦ 17ου καί τοῦ 18ου αἰῶνος.

3. Τό «Μωσαϊκόν» τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ.

Εἰς τήν ἁψίδα τοῦ ἱεροῦ Βήματος τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς ὑπάρχει καί σώζεται εἰς ἀρίστην κατάστασιν τό περίφημον μωσαϊκόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. ῾Η τεχνοτροπία του ὁμοιάζει μέ ἐκείνη τῶν μωσαϊκῶν τοῦ ἁγίου Βιταλίου τῆς Ραβέννης καί τῆς ῾Αγίας Σοφίας τῆς Κων/πόλεως. Τό θέμα του εἶναι εἰλημμένον ἀπό τό κατά Ματθαῖον ΙΖ´ 2-8. ῾Ο Κύριος εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον μέ τόν προφήτην ᾿Ηλίαν εἰς τά δεξιά καί τόν προφήτην Μωυσῆν εἰς τά ἀριστερά Του καί τούς τρεῖς μαθητάς Πέτρον, ᾿Ιάκωβον καί ᾿Ιωάννην εἰς τά πόδια Του. Τό πρωΐ, τό φῶς τοῦ ἡλίου πού εἰσέρχεται ἀπό τά ἀνατολικά παράθυρα, ἔντονα ὑπενθυμίζει τό σχετικόν χωρίον τοῦ Εὐαγγελίου· «ἔλαμψε τό πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος τά δέ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένοντο λευκά ὡς τό φῶς» (Ματθ. ΙΖ´, 2). Εἰς τό ἴδιον μωσαϊκόν βλέπει κανείς εἰς τά χείλη τῆς ἁψίδος τούς δώδεκα ᾿Αποστόλους, τούς δώδεκα Προφήτας, τόν Πρεσβύτερον Λογγῖνον (ἡγούμενον τῆς Μονῆς κατά τόν χρόνον τῆς κατασκευῆς τοῦ μωσαϊκοῦ) καί τόν διάκονον ᾿Ιωάννην (πιθανῶς τόν ᾿Ιωάννην τῆς Κλίμακος). ᾿Επάνω εἰς τήν ἁψίδα ὑπάρχουν εἰκόνες πού δείχνουν τόν Μωϋσῆν ἐμπρός εἰς τήν φλεγομένην Βάτον νά λύη «τό ὑπόδημα τῶν ποδῶν του» καί ἄλλη νά λαμβάνη τάς πλάκας τοῦ Δεκαλόγου, ἐπίσης δύο πρόσωπα μέ φωτοστέφανον (πιθανῶς ὁ ᾿Ιωάννης ὁ Βαπτιστής καί ἡ Θεοτόκος), καθώς καί δύο ῎Αγγελοι, προσφέροντες δῶρον εἰς τόν ᾿Αμνόν (συμβολισμός τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ).

4. ῾Η «Φλεγόμενη» ἁγία Βάτος.

«῏Ηταν περαιτέρω ἀναγκαῖον νά προχωρήσωμε εἰς τό βάθος τῆς κοιλάδος, διότι ἐκεῖ εὑρίσκοντο πολλά κελλία ἐρημιτῶν καί ἕνας ναός εἰς τόν τόπον τῆς Βάτου· ἡ Βάτος αὐτή ζῆ μέχρι σήμερα καί θάλλει. Εἶναι ἡ Βάτος, ἀπό τήν ὁποίαν ὁ Θεός ὡμίλησε εἰς τόν Μωυσῆν ἐν πυρί. ῾Η Βάτος εὑρίσκεται εἰς ἕνα πολύ ὄμορφον κῆπον ἐμπρός ἀπό τόν ναόν». Αὐτή εἶναι ἡ περιγραφή, πού ἔδωσε μία γυναῖκα, προσκυνήτρια ἀπό τήν ῾Ισπανίαν, ὀνόματι Αἰθερία, ἡ ὁποία ἐπεσκέφθη αὐτόν τόν τόπον περί τό τέλος τοῦ 4ου αἰῶνος. Μέχρι σήμερα ὁ τόπος τῆς φλεγομένης Βάτου διατηρεῖ τά κύρια χαρακτηριστικά αὐτῆς τῆς περιγραφῆς. Τό παρεκκλήσιον τῆς ἁγίας Βάτου τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς. ῾Ο προσκυνητής εἰσέρχεται εἰς αὐτόν τόν ἁγιώτατον τόπον ἀνυπόδητος, εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ πρός τόν Μωυσῆν· «λῦσαι τό ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου· ὁ γάρ τόπος ἐν ᾧ σύ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστί» (᾿Εξ. Γ´, 5). Τό παρεκκλήσιον εἶναι ἀφιερωμένον εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου. ῾Η εἰ κών τοῦ τιμωμένου προσώπου, ἀριστερά τῆς ἁγίας Τραπέζης, εἶναι μοναδική καί δεικνύει τήν Θεοτόκον μέ τόν Χριστόν εἰς τήν ἀγκάλην Της νά κάθηται ἐν μέσῳ τῆς φλεγομένης Βάτου, ἐνῶ ἀριστερά ὁ Μωυσῆς προσκυνεῖ ἀνυπόδητος.

5. Τράπεζα.

῾Η Τράπεζα τῶν μοναχῶν εἶναι ἕνα ἀπό τά πλέον ἐνδιαφέροντα κτίρια τῆς Μονῆς. ῾Ομοιάζει μέ τετράπλευρον ναόν, μέ τόξα αἰχ μηρά εἰς τήν κορυφήν γοτθικοῦ ρυθμοῦ, ἐπί τῶν ὁποίων ὑπάρχουν φραγκικές ἐπιγραφές καί οἰκόσημα. Εἰς τήν κόγχην τῆς Τραπέζης ὑπάρχει θαυμάσια τοιχογραφία τοῦ 16ου αἰῶνος, πού παριστᾶ τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Κυρίου πρός τόν

᾿Αβραάμ ὑπό μορφήν τριῶν ᾿Αγγέλων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν σύμβολον τῆς ἁγίας Τριάδος (Γεν. ΙΗ´, 2)· ἄνωθεν εἰκονίζεται ἡ Δευτέρα Παρουσία. Οἱ περισσότερες ἀπό τίς ὑπόλοιπες τοιχογραφίες ἔχουν γίνει προσφάτως ἀπό τόν μοναχόν Παχώμιον († 1958). Εἰς τό κέντρον ὑπάρχει ξυλόγλυπτος Τράπεζα, εἰς ρυθμόν ᾿Αναγεννήσεως (ροκοκό). ᾿Εδῶ παλαιότερον ἔτρωγαν οἱ μοναχοί μέ ἐπικεφαλῆς τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον ἤ τόν Δικαῖο τῆς Μονῆς, ἐνῶ ἀπό τόν ἄμβωνα, ὡς εἴθισται εἰς τάς Μονάς, ἐγίνετο ἡ ψυχωφελής ἀνάγνωσις ἀπό πατερικά συγγράμματα.

6. Τό κωδωνοστάσιον.

᾿Εκτίσθη τό 1871 ἀπό τόν Τήνιο ἀρχιτέκτονα ᾿Ιάκωβον Βαρούτην μέ δαπάνην τοῦ σκευοφύλακος τῆς Μονῆς Γρηγορίου. ῎Εχει ἐννέα κώδωνας διαφόρων μεγεθῶν, δῶ ρον τῶν Τσάρων τῆς Ρωσίας, καί ἕνα τάλαντον. ῾Ως γνωστόν, τό τάλαντον εἶναι ξύλινον σήμαντρον πολύ ἀρχαιότερον τῶν μεταλλικῶν κωδώνων. Σήμερα χρησιμοποιεῖται

διά νά σημαίνη τόν ῾Εσπερινόν καί τόν ῎Ορθρον κατά τίς καθημερινές, ἐνῶ οἱ κώδωνες τήν θ. Λειτουργίαν κατά τήν Κυριακήν καί τίς ἑορτές.

7. Πινακοθήκη.

Εἰς τήν Πινακοθήκην ἐκτίθενται 150 ἐκλεκτές εἰκόνες ἀπό μίαν συλλογήν 2000 περίπου εἰκόνων ἀνεκτιμήτου πνευματικῆς, ἱστορικῆς καί καλλιτεχνικῆς ἀξίας. ῾Υπάρχουν πολλές σπανιώτατες καί ἀρχαιότατες, κηρόχυτες εἰκόνες τοῦ 6ου αἰῶνος. Τμῆμα τῆς συλλογῆς ἀνήκει εἰς τήν πρώϊμον Βυζαντινήν περίοδον (6ος-10ος αἰών) μέ τεχνοτροπίαν ῾Ελληνιστικήν, Γεωργιανήν, Συριακήν καί Κοπτικήν. Μεγάλο μέρος τῆς συλλογῆς χρονολογεῖται ἀπό τόν 11ον μέχρι τόν 15ον αἰῶνα. ῾Η Κρητική Σχολή τοῦ 16ου αἰῶνος, ἡ ὁποία ἐδημιουργήθη ἀπό τό Σιναϊτικόν Μετόχιον τοῦ ῾Ηρακλείου, ἀντιπροσωπεύεται ἐπίσης μέ μεγάλον ἀριθμόν εἰκόνων. Δυτικῆς προελεύσεως εἰκόνες εἶναι σπάνιες· μία ῾Ισπανική εἰκών τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, γοτθικῆς τεχνοτροπίας τοῦ 14ου αἰῶνος, εὑρίσκεται εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱ. Μονῆς.

8. ῾Η Βιβλιοθήκη.

῾Η Βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς εἶναι ἡ δευτέρα εἰς σπουδαιότητα τοῦ κόσμου μετά τήν βιβλιοθήκην τοῦ Βατικανοῦ, τόσον εἰς ἀριθμόν, ὅσον καί εἰς ἀξίαν χειρογράφων. ῾Υπάρχουν 3.000 χειρόγραφα, ἀπό αὐτά τά δύο τρίτα ῾Ελληνικά καί τά ὑπόλοιπα ᾿Αραβικά, Σλαβικά, Κοπτικά, ᾿Ιβηρικά (Γεωργιανά), ᾿Αρμενικά καί Αἰθιοπικά. Τά περισσότερα εἶναι Χριστιανικοῦ περιεχομένου. ῾Υπάρχουν ὅμως καί ἱστορικῆς ἀξίας ἔγγραφα Αὐτοκρατόρων, Πατριαρχῶν, ᾿Αρχιερέων, ῾Ηγουμένων ὅπως ἐπίσης φιρμάνια Σουλτάνων, ᾿Αραβικά καί Τουρκικά.

9. ῾Ο Σιναϊτικός Κῶδιξ.

Εἰς τό παρελθόν ὑπῆρχε ὁ Σιναϊτικός Κῶδιξ, τό πολυτιμώτερον χειρόγραφον εἰς τόν κόσμον, περιέχον τό ῾Ελληνικόν κείμενον τῆς ῾Αγίας Γραφῆς (Παλαιᾶς καί Καινῆς), χρονολογούμενον ἀπό τά μέσα τοῦ 4ου αἰῶνος. Τό 1865 τό ἐδανείσθη ὁ Γερμανός μελετητής Τίσσερντορφ διά λογαριασμόν τοῦ Ρώσου αὐτοκράτορος, ἀλλά οὐδέποτε ἐπεστράφη. Τό 1933 τό «ἀγόρασε» τό Βρεττανικόν Μουσεῖον ἀντί 100.000 λιρῶν, ὅπου καί εὑρίσκεται σήμερα. Εἰς τά νέα εὑρήματα ἀνεκαλύφθησαν 12 φύλλα καί 18 σπαράγματα, τά ὁποῖα θά ἐνσωματωθοῦν εἰς τό κύριον σῶμα τοῦ Κώδικος, ὅταν οὗτος ἐπιστραφῆ εἰς τήν νόμιμον ἰδιοκτήτριαν ῾Ι. Μονή Σινᾶ. ῾Ο σπουδαιότερος θησαυρός σήμερα τῆς βιβλιοθήκης εἶναι ὁ παλίμψηστος Συριακός κῶδιξ τοῦ 400 μ.Χ. περίπου μέ δευτέραν γραφήν τοῦ 7ου ἤ 8ου αἰῶνος.

10. ῾Ο κῆπος.

῾Ο κῆπος τῆς Μονῆς ἐκτείνεται σάν ἕνα μακρύ τρίγωνον μέσα εἰς τήν ἔρημον καί εἶναι μία πραγματική ὄασις ἀνάμεσα εἰς τά γρανιτένια ὄρη. Εἶναι ἔργον τῶν μοναχῶν, πού ἀκούραστα ἔφεραν χῶμα ἀπό μακρυά καί κατεσκεύασαν δεξαμενές διά νά συγκεντρώνουν τά νερά τῆς βροχῆς καί τῶν χιόνων. ῾Η σωματική ἐργασία ἦταν πάντοτε ἕνα οὐσιῶδες μέρος τῆς ζωῆς τοῦ ᾿Ορθοδόξου μοναχοῦ. Εἰς τόν κῆπον φύονται καλλωπιστικά καί ὀπωροφόρα δένδρα καθώς καί λαχανικά.

11. Τό κοιμητήριον.

Εἰς τόν κῆπον μέσα, εὑρίσκεται τό κοιμητήρι τῆς Μονῆς μέ τό πα-

ρεκκλήσιον τοῦ ἁγίου Τρύφωνος καί ἀπό κάτω τό ὀστεοφυλάκιον. Οἱ κεκοιμημένοι θάπτονται εἰς τό μικρόν κοιμητήρι καί ἀργότερα τά ὀστᾶ των (καί πολλές φορές ἀκέραια τά σώματα) ἐναποτίθενται εἰς τό ὀστεοφυλάκιον. Μέσα εἰς ἕνα ἰδιαίτερο κουβούκλιον εὑρίσκεται ἀκέραιον, ἐνδεδυμένον τό μοναχικόν σχῆμα, τό λείψανον τοῦ ἐρημίτου Στεφάνου, ἑνός Σιναΐτου μοναχοῦ, διά τόν ὁποῖον ἀναφέρει ἅγιος ᾿Ιωάννης εἰς τήν Κλίμακα. ῎Εζησε τόν 6ον αἰῶνα καί θεωρεῖται τοπικός ὅσιος.

Ἡ συμπροσευχὴ εἰς τὴν Θεσσαλονίκην

12. Τό ῎Ορος τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης.

— Λόφος ᾿Ιοθόρ. ᾿Ανατολικῶς τῆς Μονῆς ὑπάρχει ἕνας λόφος, τό ὄρος τοῦ ᾿Ιοθόρ, ὅπου ἐζοῦσε ὁ ᾿Ιοθόρ μέ τίς ἑπτά θυγατέρες του (᾿Εξ. Β´, 15-32). Εἰς τήν κορυφήν του ὑπάρχει τό παρεκκλήσιον τῶν ῾Αγ. Θεοδώρων καί ἀπό ἐκεῖ ἀντικρύζει κανείς τά δύο περίφημα ὄρη, τό Σινᾶ καί τό ὄρος τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. — Κορυφή ῾Αγ. Αἰκατερίνης. Τό ὄρος τῆς ῾Αγ. Αἰκατερίνης εἶναι τό ὑψηλότερον τῆς χερσονήσου τοῦ Σινᾶ καί φθάνει τά 2.646 μέτρα. ᾿Απέχει πέντε ὧρες μέ τά πόδια ἀπό τήν Μονήν καί ὑπάρχει ὁμαλός δρόμος κατασκευασμένος ἀπό τόν μοναχόν Μωυσῆν. — Παρεκκλήσιον Ἁγ. Αἰκατερίνης. Εἰς τήν κορυφήν τοῦ ὄρους ὑπάρχει τό παρεκκλήσιον τῆς ῾Αγίας. ῾Ο τόπος ὅπου εὑρέθη τό ἅγιον Λείψανον εἶναι ἀκριβῶς κάτω ἀπό τήν ἁγίαν Τράπεζαν. Δίπλα εἰς τόν ναόν ὑπάρχουν δύο δωμάτια διά τούς προσκυνητάς καί ὀλίγον μακρύτερα ὑπῆρχε ἕνα παρατηρητήριον τοῦ Μετεωρολογικοῦ ᾿Ινστιτούτου Καλιφόρνιας. ῾Η θέα ἀπό δῶ εἶναι θαυμάσια. ῾Ο παρατηρητής ἠμπορεῖ νά ἴδη τήν ᾿Ερυθράν Θάλασσαν νοτίως καί τόν κόλπον τοῦ ᾿Εϊλάτ ἀνατολικῶς.

13. Τό ὄρος Χωρήβ.

— Κορυφή Μωυσέως ἤ Δεκαλόγου. ῾Η ἁγία Κορυφή ἤ τό ὄρος τοῦ Μωυσέως, ὅπως λέγεται ἀπό τούς ἐντοπίους, ἔχει ὕψος 2.240 μέτρα καί ἀπέχει ἀπό τήν Μονήν δύο ὧρες μέ τά πόδια. Αὐτός εἶναι ὁ ἱερός τόπος ὅπου ὁ Μωυσῆς ἔλαβε ἀπό τόν Θεόν τόν Νόμον καί συνωμίλησε ἐπανειλημμένως μέ Αὐτόν. — ῎Ανοδος. ῾Υπάρχουν δύο δρόμοι πρός τήν ἁγίαν Κορυφήν· ὁ ἕνας ἀποτελεῖται ἀπό 3.750 πέτρινα σκαλοπάτια, φτιαγμένα ἀπό τούς μοναχούς. ῾Ο ἄλλος εἶναι ὁμαλός, περιφερειακός δρόμος, φτιαγμένος τόν 19ον αἰῶνα ἀπό τόν ἀντιβασιλέα τῆς Αἰγύπτου ᾿Αμπᾶ Πασᾶ Α´. — Παρεκκλήσιον ῾Αγίας Τριάδος. Εἰς τήν ἁγίαν Κορυφήν ὑπάρχει ναός τῆς ἁγίας Τριάδος, κτισμένος προσφάτως μέ τίς πέτρες μεγάλου καί ἀρχαίου Ναοῦ, τόν ὁποῖον εἶχε κτίσει ὁ ᾿Ιουστινιανός. Εἰς τήν βόρειαν πλευράν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εὑρίσκεται μικρόν σπήλαιον, ὅπου ὁ θεόπτης Μωϋσῆς «εἰσῆλθε καί ἦν ἐκεῖ ἐν τῷ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρας καί τεσσαράκοντα νύκτας» (᾿Εξ. ΚΔ´, 18), καί ἀπό ὅπου ἠξιώθη νά ἴδη τόν Θεόν, ὄχι ὅμως κατά πρόσωπον... «θήσω σε εἰς ὀπήν τῆς πέτρας καί σκεπάσω τῇ χειρί μου ἐπί σέ, ἕως ἄν παρέλθω... τό δέ πρόσωπόν μου οὐκ ὀφθήσεταί σοι...» (᾿Εξ. ΛΓ´, 21-23).

14. Οἱ Βεδουΐνοι.

῞Οπως ἀναφέρει ὁ Πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας Εὐτύχιος (9ος αἰ.), ὅταν ὁ ᾿Ιουστινιανός ἔκτισε τήν Μονήν ἐγκατέστησε κοντά εἰς αὐτήν διακόσιες οἰκογένειες ἀπό τόν Πόντον καί τήν ᾿Αλεξάνδρειαν, διά νά ὑπερασπίζωνται καί νά ὑπηρετοῦν τούς μοναχούς. Οἱ σημερινοί ὑπηρέται τῆς Μονῆς εἶναι ἀπόγονοι αὐτῶν τῶν οἰκογενειῶν καί ἀποτελοῦν μίαν ἀπό τίς ᾿Αραβικές φυλές τῶν Βεδουΐνων τοῦ Σινᾶ, τήν φυλήν Γκεμπελία (= ᾿Ορεινοί). ᾿Εν τούτοις, θεωροῦν τούς ἑαυτούς των «Ρωμηούς» καί καυχῶνται διά τήν ὀνομασίαν αὐτήν, ἀναγνωρίζοντας τήν καταγωγήν τους. Εἰς τήν Ἱερὰν Μονήν ἔχουν ἰδιαίτερα καθήκοντα καί δικαιώματα. Σήμερα εἶναι Μουσουλμάνοι, διατηροῦν ὅμως μερικά κατάλοιπα τῆς παλαιᾶς χριστιανικῆς πίστεώς των. ῎Ετσι, ἑορτάζουν τόν προφήτην Μωυσῆν εἰς τήν ἁγίαν Κορυφήν καί τιμοῦν τόν προφήτην ᾿Ααρών, τόν ἅγιον Γεώργιον καί τήν ἁγίαν Αἰκατερίνην. ῾Η Ἱερὰ Μονή εἶναι ἀναπόσπαστον τμῆμα τῆς ζωῆς των. Εἶναι φιλειρηνικοί καί εὐγενεῖς, εὔθυμοι, ὀλιγαρκεῖς καί φιλόξενοι, παρά τήν πτωχείαν των. Θεωροῦν τήν Μονήν καί τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον Σινᾶ ὡς τήν ἀνωτάτην διοικητικήν καί δικαστικήν ἀρχήν τῆς φυλῆς των καί εἶναι ἀφοσιωμένοι εἰς αὐτήν. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ· «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ» (῎Εκδοσις τῆς ῾Ι. Μονῆς Σινᾶ, 1976)

Δικαστήριον τοῦ Λονδίνου ἀπηγόρευσε τήν προσευχήν εἰς τά Δημοτικά Συμβούλια

Εἰς τήν Ἑλλάδα ἀπό εἰκοσαετίας οἱ ἐκκλησιομάχοι καί οἱ ἄθεοι ζητοῦν τήν κατάργησιν τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν καί τῶν μαθητριῶν, ἀλλά καί τήν προσευχήν εἰς τά σχολεῖα. Τώρα οἱ Ἕλληνες ἐκκλησιομάχοι εὗρον μιμητάς εἰς τήν Ἀγγλίαν, εἰς τήν ὁποίαν τό Ἀνώτατον Δικαστήριον τοῦ Λονδίνου ἀπηγόρευσε τάς προσευχάς, αἱ ὁποῖαι γίνονται εἰς τάς ἐπισήμους συνεδριάσεις τῶν δημοτικῶν συμ-

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΕΝ Τῼ ΠΑΡΑ∆ΕΙΣῼ

βουλίων τῆς χώρας. Ἐπέτρεψε ὅμως τό δικαίωμα εἰς ἔφεσιν. Ἡ ἀπόφασις προεκάλεσε τήν ἔντονον ἀντίδρασιν τῆς Ἀγγλικανικῆς «Ἐκκλησίας», ἐνῶ ὁ Ὑπουργός Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως ὑπεστήριξεν ὅτι σέβεται τούς Βρετανούς, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν εἰς ἄλλα δόγματα, ἀλλά θά ὑπερασπισθῆ τό δικαίωμα τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἀγγλικανικῆς (αἱρετικῆς) «Ἐκκλησίας» νά ἐκφράζουν τό Χριστιανικόν φρόνημά των.

Οἱ Ἅγιοι Πάντες εἰσερχόμενοι ἐν τῷ Παραδείσῳ. Τοιχογραφία (λεπτομέρεια) ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ἀναπαυσᾶ, Μετέωρα.

Ο ΣΕΒ. ΚΑΡΠΑΘΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ «Ὁμοιάζομεν οἱ πολίτες μέ πρόβατα ἄνευ ποιμένος»

Ὁ Σεβ. Καρπάθου κ. Ἀμβρόσιος ἀπευθυνόμενος πρός τούς πιστούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του ἀνεφέρθη εἰς τήν παροῦσαν κρίσιν διαπιστώνων ὅτι ἡ Χώρα στερεῖται πολιτικῆς ἡγεσίας μέ ἀποτέλεσμα οἱ πολίτες νά ὁμοιάζουν μέ πρόβατα ἄνευ ποιμένος. Ἐπιτίθεται, ἐπίσης, ἐναντίον τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, διότι δέν ἠδυνήθη νά προβλέψη τά ἀποτελέσματα τῆς καταστροφικῆς του ζωῆς. Συμφώνως πρός τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «Ρομφαία»:

« “Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται, ἁπλὰ οἱ ἄνθρωποι ἀλλάζουν”, τόνισε μὲ στεντόρεια φωνὴ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καρπάθου κ. Ἀμβρόσιος, γιὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἔφτασαν τὴν χώρα στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Ὁ Μητροπολίτης Ἀμβρόσιος ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς πιστούς, ἀνέφερε ὅτι “φτάσαμε νὰ εἴμαστε πρόβατα, χωρὶς ποιμένα. Φτάσαμε νὰ εἴμαστε ἕρμαια τῶν ἀποφάσεων ἄλλων κρατῶν! Τίποτα

δὲν τοὺς σκοτίζει, παρὰ μόνο νὰ πάρουν αὐτὰ ποὺ μᾶς δάνεισαν”. “Καὶ ἐρωτῶ τὸν ἑαυτό μου πρῶτα, ἕνας μὲ τσίπα δὲν ὑπάρχει σ΄ αὐτὸν τὸν τόπο, νὰ πεῖ δὲν πάτε…! Οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι πιστεύουν στὴν πατρίδα, ἀγαποῦν τὴν πατρίδα καὶ θυσιάζονται γι᾽ αὐτήν. Δὲν ξέρω πόσο οἱ ὑψηλὰ ἱστάμενοι, αἰσθάνονται αὐτὴ τὴν ἀγάπη”, πρόσ θεσε ὁ κ. Ἀμβρόσιος. “Ἕνα νὰ ξέρετε ἡ πατρίδα μας, θὰ σταθεῖ ὄρθια καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὴν θυσιάσει”, ὑπογράμμισε ὁ Μητροπολίτης Καρπάθου. Ἐπίσης ὁ κ. Ἀμβρόσιος ἀνέφερε: “Κανεὶς δὲν μπόρεσε νὰ μᾶς πεῖ, ὅταν ἔπρεπε, ὅτι, ἔχετε ὑπόψη σας ὅτι ζοῦμε μὲ δανεικά. Μέχρι καὶ σήμερα μὲ δάνειο πᾶμε νὰ ξεπληρώσουμε τὰ δάνειά μας”. Κλείνοντας ὁ πολιὸς Ἱεράρχης τόνισε ὅτι “ἡ πίστη μας δὲν πρόκειται νὰ κλονιστεῖ, διότι οἱ Ἅγιοι πρεσβεύουν γιὰ τὴν πατρίδα μας, ἀφοῦ πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν ἔχουμε ἐλπίδα”».

Ἀπέρριψαν τὴν αἴτησιν ἀποφυλακίσεως του Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Οἱ κλέπται καὶ οἱ καταχρασταὶ τοῦ δημοσίου χρήματος, οἱ ὁποῖοι ἔχουν παραδεχθῆ δημοσίως ὅτι ἐλάμβαναν χρήματα διὰ τὸ κόμμα των ἢ καὶ διὰ τὰ τέκνα των ὑπὸ τῆς μεγάλης, διὰ παράδειγμα, Γερμανικῆς ἑταιρείας, κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι. Ἀντιθέτως ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἐφραὶμ πρέπει νὰ παραμείνη ἔγκλειστος εἰς τὰς φυλακάς, διότι εἶναι ἐπικίνδυνος διὰ νέα ἀδικήματα. Πλὲον συγκεκριμένως καὶ συμφώνως πρὸς τὸ «Βῆμα gr»: «Προφυλακισμένος πρέπει νὰ παραμείνει ὁ Ἀρχιμ.Ἐφραὶμ ἀποφάσισε τὴν 9ην Φεβρουαρίου, ἡ ἀνακρίτρια Εἰρήνη Καλοῦ. Στὴν πολυσέλιδη ἀπόφασή της, ἡ ἀνακρίτρια ἐκτιμᾶ ὅτι δὲν ἔχουν ἀλλάξει οἱ συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶχε ἐξαρχῆς κρίνει ὅτι ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου πρέπει νὰ κρατηθεῖ στὴ φυλακὴ ὡς ὕποπτος τέλεσης νέων ἀδικημάτων. Ἡ κυρία Καλοῦ εἶχε κρίνει μάλιστα στὴν πρότασή της ὅτι ὁ Ἀρχι-

μανδρίτης ἐκμεταλλεύτηκε τὴν ἰδιότητά του ὡς Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου, ἡ ὁποία εἶχε παγκόσμια ἀκτινοβολία, γιὰ τὴ διάπραξη ἐγκληματικῶν πράξεων. Οἱ συνήγοροι τοῦ Ἀρχιμ. Ἐφραὶμ ἔχουν κατὰ τὸ νόμο δικαίωμα νὰ προσφύγουν ἐντὸς πέντε ἡμερῶν στὸ δικαστικὸ συμβούλιο, καταθέτοντας πλέον σὲ αὐτὸ τὴν προσφυγή τους γιὰ τὴν ἀποφυλάκιση τοῦ πελάτη τους. Ἐντὸς πέντε ἡμερῶν, πάντως, καὶ συγκεκριμένα τὴν Τρίτην 14ην τοῦ μηνός, συνεζητήθη στὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν καὶ ἡ πρώτη ἀγωγὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου κατὰ τῆς Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου, ἡ ὁποία εἶχε ὑποβληθεῖ τὸν Ἰούνιο τοῦ 2010. Μὲ τὴν ἀγωγὴ ζητεῖται ἡ ἀκύρωση τῆς ἀνταλλαγῆς καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὸ Δημόσιο ἀκινήτου 180 στρεμμάτων, ποὺ βρίσκεται στὴν περιοχὴ Ἁγ. Ἀθανασίου Ἔδεσσας. Ἡ ἐκδίκαση τῆς ὑπόθεσης αὐτῆς ἔχει ἀναβληθεῖ ἤδη μία φορά, τὸν περασμένο Ἰανουάριο, μετὰ ἀπὸ αἴτημα τῆς Ἱ. Μονῆς».

ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ=Ο ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ἀδελφοί, τὰ Καρναβάλια εἶναι ὁ διάβολος «ὡς λέων ὠρυόμενος» (Α´ Πετρ. ε´ 8). Τὰ Καρναβάλια εἶναι ἡ συνέχεια καὶ συνέπεια τοῦ Σατανισμοῦ. Τὰ Καρναβάλια ἔχουν προστάτες καὶ «νονοὺς» τὸν Ἑωσφόρο καὶ τοὺς αἰσχροτάτους Ἀρχηγοὺς τοῦ κτηνωδεστάτου καὶ ψυχοκτόνου κυκλώματος τοῦ Σατανισμοῦ. Τὰ Καρναβάλια εἶναι ἡ ἑκούσιος προσκύνησις τοῦ Θηρίου (Ἀποκ.). Ὅσοι «ντύνονται» καρναβάλια ρίχνουν λάδι στὴ φωτιὰ τοῦ Σατανᾶ, ποὺ θὰ τοὺς καίει αἰωνίως. «Εἴ τις Χριστιανὸς ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς “ἱερὸν” ἐθνῶν… ἀφοριζέσθω» (Ἀπ. Καν. ΟΑ´). Ὅποιος «ντυθεῖ» καρνάβαλος εἶναι μασκαρὰς καὶ ἀνθρωποκτόνος· αὐτόχειρ. Ὅποιος «ντύσει» τὰ παιδιά του καρναβάλια, εἶναι παιδοκτόνος. Ὅποιος θυμηθεῖ τὰ καρναβάλια ξεχνᾶ τὴν σατανολατρεία, ποὺ βάλθηκε νὰ θάψει ζωντανὴ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἀθά-

νατη Ἑλλάδα μας. Ὅποιος γίνει καρνάβαλος εἶναι Ἀνίερος· δὲν ἔχει οὔτε ἱερό, οὔτε ὅσιο. Ὅποιος γίνει μασκαράς, ἰδίως τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες τῆς Ἀπόκρεω καὶ τῆς Τυρινῆς, εἶναι ὅμοιος ἴσως καὶ ἀνώτερος τοῦ Ἰούδα τοῦ προδότη, διότι «ὅμοιος ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει» κατὰ τὴν ἔκφρασιν τῶν σοφῶν καὶ τοῦ λαοῦ μας. Ρίπτει, ποδοπατεῖ, κατασπιλώνει καὶ βεβηλώνει τὰ ἅγια, ὅπως ἐκεῖνος. Καταμολύνει τὸν Θεάνθρωπο, τὸν Συνάνθρωπο καὶ τὸν Ἄνθρωπο, τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό. Ὅποιος «ντυθεῖ» διάβολος δὲν θὰ κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἀδελφοί, καὶ «τεκνία, φυλάξετε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων· ἀμήν» (Α´ Ἰωαν. ε´ 21). Ὁ Ἐφημέριος καὶ Πνευματικός σας πατὴρ Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Καραγιάννης

Κύριε Διευθυντά, Τὸ παρακάτω κείμενο γράφτηκε μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀνακοίνωση τῆς συμπροσευχῆς στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἐλέχθη, μεταξὺ διαφόρων «Ἐκκλησιῶν» καὶ ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, διότι κρίνεται ἀναγκαία ἡ διευκρίνηση ὁρισμένων πραγμάτων. «Ὡς Ἐκκλησία νοεῖται ἡ κοινωνία ὅλων ἐκείνων, ποὺ ὁμολογοῦν τὴν ὀρθὴ πίστη γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ καὶ δι᾽ αὐτοῦ μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους καὶ μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα σ᾽ ἕνα σῶμα». Σύμφωνα μὲ τὸν ἀνωτέρω ὁρισμὸ εἶναι εὔκολο θεωρῶ, νὰ καταλάβει κάθε νοήμων ἄνθρωπος, πὼς ἀφ᾽ ἑνὸς Ἐκκλησία συνιστᾶ μόνον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου οἱ λεγόμενες ''χριστιανικὲς'' ὁμολογίες δὲν εἶναι καὶ δὲν πρέπει νὰ κατονομάζονται ὡς χριστιανικές, διότι ἐξαιτίας ἔλλειψης Ἁγιοπνευματικῆς ἐμπειρίας–βιώματος καὶ ἐνίοτε σκοπίμως, μὲ τὶς αἱρετικές τους ἑρμηνεῖες κατασυκοφαντοῦν τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ. Σὲ κάθε Θεία Λειτουργία ὁμολογοῦμε Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν πράγμα, τὸ ὁποῖο καθιστᾶ τοὺς οἰκουμενιστὲς ψεῦτες, καθ᾽ ὅτι δὲν πιστεύουν αὐτό, ποὺ τὰ χείλη τοὺς λένε (γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε μιλοῦν περὶ ἀναγκαίας ἀλληλοσυμπληρώσεως καὶ θεωρίας τῶν κλάδων), ἀλλὰ καὶ θεατρίνους, ποὺ ἁπλῶς ὑποδύονται τὸν ρόλο τοῦ λειτουργοῦ μὴ ἔχοντας συναίσθηση τῆς ποιμαντικῆς τους εὐθύνης καὶ τῆς ἀποστολῆς τους. Προβάλλεται ὡς ἐφαλτήριο τέτοιων ἀπαράδεκτων ἐκδηλώσεων ἡ ἀγάπη! Ἀπὸ Ἀρχιερεῖς (κυρίως), οἱ ὁποῖοι γιὰ τὴν παραμικρὴ διοικητικὴ διαφορὰ μεταξύ τους ἀλληλο–επιβάλλουν ποινὲς ἀκοινωνησίας! Σ᾽ αὐτὸ τὸ σημεῖο θὰ ἤθελα νὰ θέσω καὶ τὸ ἑξῆς ἐρώτημα: Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀγαπολόγοι φαντάζονται ὅτι ἔχουν περισσότερη ἀγάπη καὶ ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ τῆς ἀγάπης Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος στὴν Ἀποκάλυψή του ὀνομάζει τοὺς αἱρετικοὺς συναγωγή τοῦ σατανᾶ; Ἂς μὴ παρασυρόμαστε ἀπὸ ἄτομα, τὰ ὁποῖα ξεπουλοῦν πίστη, παράδοση καὶ Ὀρθοδοξία γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καὶ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ.Ἔχουμε ὡς παραδείγματα τοὺς Ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονταν ἐνάντια σὲ κάθε εἴδους συγκρητισμό. Αὐτοὺς πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ μιμούμαστε. ΠΟΥΘΕΝΑ δὲν ἀναφέρεται περίπτωση συμπροσευ χῆς, ἀλλὰ ἀντιθέτως ΡΗΤΩΣ μᾶς τὸ ἀπαγορεύουν, ὥστε, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, οἱ πιστοὶ νὰ μὴ λάβουν λάθος μηνύματα. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ Σωστικὴ Κιβωτός, μέσα στὴν ὁποία συνειδητὰ ἐπιλέγουμε νὰ ζοῦμε καὶ νὰ διακονοῦμε, διότι νιώθουμε τὴν διδασκαλία της, νὰ μᾶς γεμίζει μὲ πληρότητα, νόημα καὶ προσανατολισμὸ βίου. Ὁποῖος δὲν πιστεύει σ᾽ ὅλα αὐτὰ εἶναι προσωπικό του δικαίωμα καὶ ἐπιλογή του, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὑποχρέωσή του νὰ μὴ σκανδαλίζει τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Τελειώνοντας θὰ ἤθελα νὰ παραθέσω κάποιους στίχους ἀπὸ κείμενο τοῦ Φ. Κόντογλου πρὸς ὅλους αὐτούς, ποὺ θέλουν τὴν Ὀρθοδοξία ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρωδιά. «Ἡ ἀλήθεια θέλει κότσια, πόλεμο, ἀγώνα! Νὰ γίνετε ὅλοι ἀγωνιστές, ὁ καθένας στὸ μέρος ποὺ τοῦ ἔλαχε. Ὅποιος πιστεύει βρίσκει λόγια νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν πίστη του...». Βασίλειος Τουλουμτσῆς

Ἡ τραγικὴ περίπτωσις τοῦ κ. Χρήστου Γιανναρᾶ

κ. Διευθυντά, Ὅποιος εἶδε καὶ ἄκουσε τὴν τηλεοπτικὴ συνέντευξη τοῦ κ. Γιανναρᾶ, στὴ γνωστὴ δημοσιογράφο κ. Ἕλλη Στάη, ἀπὸ τὴ «ΝΕΤ», φαντάζομαι ὅτι κατακλύσθηκε ἀπὸ ποικιλόμορφα αἰσθήματα καὶ σὲ πολλὰ συμφώνησε μὲ τὴ δεδηλωμένη ὀργή του. Παρακολουθώντας, ὅμως, ἀπὸ κοντὰ τὴν διαδρομή του, κυρίως τὶς μεταπολιτευτικὲς δεκαετίες, μελετώντας κείμενα καὶ βιβλία του, ἐπιφυλλίδες καὶ δημοσιεύματά του, καὶ τὴν ἐν γένει δημόσια παρουσία του, μετὰ καὶ τὴν πρόσφατη συνέντευξή του, ἁπλὰ κούνησα τὸ κεφάλι μὲ θλίψη καὶ ὀδύνη… Διερωτήθηκα, λοιπόν, ἂν ἔπρεπε νὰ δημοσιοποιήσω τὶς ἔμπονες σκέψεις μου, καὶ κατέληξα στὸ ὅτι, τὸ ὀφείλω, ἀπέναντι τῆς μίας καὶ μοναδικῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ, τὴν ὁποία ἐπιθυμῶ ταπεινὰ νὰ ὑπηρετῶ! Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ, βεβαίως, μὲ τὶς κορῶνες ὀργῆς καὶ θυμοῦ κατὰ τῶν φορέων τῆς Ἐξουσίας (κυρίως τῆς Πολιτικῆς) τοῦ κ. Γιανναρᾶ οὔτε μὲ τὶς νεφελώδεις καὶ γριφώδεις διατυπώσεις του. Τὸ μόνο ποὺ σημειώνω εἶναι ὅτι, “σοφὸν τὸ σαφές”! Δὲν θὰ σχολιάσω, ἐπίσης, τὴν τάση του, ὡς δημόσιος κατήγορος, νὰ ἐξαπολύει μύδρους κατὰ πάντων (γιὰ ὁλόκληρες δεκαετίες), καὶ νὰ ἐπιγράφει τὴν τελματώδη παρακμιακή μας κατάσταση ΜΟΝΟ στοὺς ἄλλους, σὰν ὁ ἴδιος νὰ βρίσκεται στὸ ἀπυρόβλητο καὶ σὰν μὲ

τὴν στάση ζωῆς, τὶς ἐπιλογὲς καὶ τὴν πέννα του, νὰ μὴ συνέβαλε ἀπὸ τὴν πλευρά του, σ᾽ αὐτὸ τὸ φοβερὸ κατρακύλισμα… Ἁπλά, θὰ τοῦ ὑπενθυμίσω τὰ περὶ “ἐλευθερίας τοῦ ἤθους”, ποὺ μὲ κάθε τρόπο διατυμπάνιζε καὶ συνεχίζει νὰ τὸ πράττει, καὶ συγχρόνως θὰ τὸν ἐγκαλέσω ὡς ἕνα ἀπὸ τοὺς βασικοὺς ὑπευθύνους τοῦ σημερινοῦ ἠθικοπνευματικοῦ ξεχαρβαλώματος…! Δὲν μπορῶ, ὅμως, νὰ μὴ καταγγείλω, τὶς ἀπαράδεκτες (τουλάχιστον) ἀπαντήσεις του, στὸ καίριο ἐρώτημα τῆς κ. Δημοσιογράφου πρὸς τὸν Θεολόγο, ποὺ εἶχε ἀπέναντί της. Ἁπλὴ ἡ ἐρώτηση, μέσα ἀπὸ μία δίλεξη πρόταση: “Ὑπάρχει Θεός;”! Καὶ ποιὰ ἡ ἀπάντηση τοῦ καθ᾽ ὕλην ἁρμοδίου; Ἀμπελοφιλοσοφίες καὶ ἀκατανόητες μακροσκελεῖς ἀναφορὲς σὲ ἔρωτες καὶ θρησκεῖες, καὶ καταγγελία τῶν δογμάτων, κ.λπ.…! Αὐτὰ περίμενε ν᾽ ἀκούσει ἀπὸ σᾶς, κ. Γιανναρὰ ὁ ἁπλὸς τηλεθεατής, σ᾽ ἕνα τέτοιο ἐρώτημα; Τί σᾶς κόστιζε, μὲ τὸν ἴδιο ἁπλὸ καὶ ἐμφαντικὸ τρόπο, νὰ ἀπαντήσετε: “Ναί, ὑπάρχει Θεός, κυρία μου (!)”, καὶ ἐν συνέχειᾳ νὰ ξεδιπλώσετε μὲ τὴν ἴδια ἁπλότητα τὶς θεολογικές σας θέσεις; Πῶς ἀπαντοῦσαν καὶ ἀπαντοῦν σ᾽ αὐτὸ τὸ μεῖζον ὑπαρξιακὸ ἐρώτημα οἱ μεγάλοι Πατέρες παλαιότεροι καὶ σύγχρονοι, οἱ ἐμπνευσμένοι Διδάχοι καὶ Γεροντάδες, οἱ ἁπλοὶ καὶ γνήσιοι καὶ ἄδολοι ἄνθρωποι, ποὺ ὁ Θεὸς κατοικεῖ μέσα τους; Τί, ἐπὶ παραδείγματι, γιὰ νὰ μὴ πᾶμε στοὺς παλαιότερους, θὰ ἀπαντοῦσαν οἱ ἀείμνηστοι κολοσσοὶ τῆς γνώσεως καὶ τῆς σοφίας, μπάρμπα Φώτης Κόντογλου καὶ πατὴρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἢ οἱ ἐμπνευσμένοι καὶ ἁπλοὶ Γεροντάδες πατὴρ Πορφύριος καὶ πατὴρ Παΐσιος; Τόσο δύσκολη εἶναι μία καθαρὴ ΟΜΟΛΟΓΙΑ Πίστεως ἀπὸ ἕνα γνωστὸ Διανοούμενο καὶ Θεολόγο, ποὺ τὴν περιμένει μέσα στὴ μαυρίλα του καὶ τὴν πνευματική του ἔρημο, σὰν οὐράνια δροσοσταλιά, ὁ μπαφιασμένος καὶ στεγνωμένος τηλεθεατής; Ἴσως, ὅμως, πράγματι αὐτὴ ἡ ὁμολογιακὴ ἀπάντηση εἶναι ὄχι μόνο δύσκολο, ἀλλὰ καὶ ἀδύνατο νὰ διατυπωθεῖ, κατὰ τὴν κρίση μου ἀπὸ τὸν κ. Γιανναρά…! Μία τέτοια ΟΜΟΛΟΓΙΑ, πρὶν ἀπ᾽ ὅλα, προϋποθέτει ἔμπρακτη ΜΕΤΑΝΟΙΑ! Ἁπλά, δηλαδή, μὲ τὸ θάρρος, ποὺ γεννάει ἡ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ἀπαιτεῖται ὁ κ. Χρῆστος Γιανναρᾶς, νὰ ἀναιρέσει δημόσια (!), τὰ κεφαλαιώδη σφάλματά του, ἕνα πρὸς ἕνα, καὶ στὴ συνέχεια νὰ ζητήσει μία μεγάλη ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ἀπὸ τὸ Θεὸ τοῦ Ἐλέους καὶ τοὺς συνανθρώπους του! Ἔχει ἤδη προχωρήσει ἀρκετὰ στὴν ὄγδοη δεκαετία τῆς ζωῆς του! Πόσος χρόνος νομίζει ὅτι τοῦ μένει ἀκόμα, γιὰ νὰ τὸ πράξει; Ἐμεῖς πάντως τοῦ τὸ εὐχόμεθα ἀπὸ καρδιᾶς! Μὲ τιμὴ Γεώργιος Ντόνας Οἰκονομολόγος

Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ: Ποὺ ἐγνώρισα καὶ ποὺ γνωρίζω

Ἕνα καλοκαίρι τοῦ 1975 σ᾽ ἕνα μου ὁδοιπορικὸ στὸ Ἅγιο Ὄρος περπάτησα ἀπὸ τὴν Ἱ. Μονὴ Χιλανδαρίου στὴν Ἱ. Μονὴ Βατοπαιδίου ἀκολουθώντας τὸ καλοδιατηρημένο μονοπάτι –καλντερίμι. Ὁ ἥλιος εἶχε ἀρχίσει νὰ ψηλώνει καὶ ἡ διαδρομὴ γινόταν λίγο κουραστικὴ μιὰ καὶ ἡ βλάστηση εἶναι χαμηλὴ καὶ ἡ σκιὰ «ἀποῦσα». Εἶχα πρόγραμμα νὰ διανυκτερεύσω στὸ «Βατοπαίδι», γιὰ νὰ συνεχίσω τὴν ἑπομένη γιὰ τὴν Ἱ. Μονὴ Ἰβήρων μὲ τὸ «Μοτόρι», ποὺ θὰ περνοῦσε τὸ ἑπόμενο μεσημέρι ἀπὸ τὴν Ἱερισσό. Ἔφτασα στὸ Μοναστήρι, βρῆκα τὴν αὐλόπορτα ἀνοιχτὴ καὶ ἀνακάλυψα τὸ ἀρχονταρίκι, ὅπου βρῆκα μία ὁμάδα «φωνασκούντων» νεαρῶν κι ἕνα Μοναχό, ποὺ μὲ κέρασε «λουκούμι» καὶ «ρακί». Πρέπει νὰ ὁμολογήσω πὼς δὲν ἔνοιωσα ἄνετα μὲ τὴν ὑπάρχουσα «συντροφιὰ» καὶ τὴν ὅλη ἀτμόσφαιρα καὶ τὸ μόνο, ποὺ ρώτησα μὲ ἐνδιαφέρον ἦταν πότε περνάει τὸ «Μοτόρι» ἀπὸ τὴν Ἱερισσό. Ὅταν μὲ πληροφόρησαν πὼς σὲ μία ὥρα θὰ βρισκόταν στὸ μόλο τῆς Ἱ. Μονῆς φρόντισα νὰ ξεδιψάσω καὶ νὰ βρεθῶ ὅσο μποροῦσα πιὸ νωρὶς στὸ μόλο γιὰ τὴν φυγή μου! Τὸ καθολικὸ ἦταν κλειστὸ κι ἔτσι δὲν εἶχα τὴν εὐκαιρία νὰ προσκυνήσω στὴν ἐκκλησία. Ὁ αὐλόγυρος τοῦ Μοναστηριοῦ «ἔρημος». Ἀντάμωσα μονάχα δύο ἐργάτες, ποὺ τοὺς ἀπεύθυνα μία «καλημέρα», ποὺ καὶ αὐτὴ «ἔπεσε χάμω», ὅπως λέει τὸ τραγούδι μία καὶ δὲν βρῆκα ἀνταπόκριση στὸ χαιρετισμό μου. Περπάτησα μέχρι τὸν μόλο περιμένοντας τὸ «Μοτόρι». Ἔφυγα μὲ τὴν θλίψη μέσα μου νὰ φωλιάζει καὶ μὲ τὴν σκέψη πὼς ἡ «Μεγίστη Ἱ. Μονὴ Βατοπαιδίου», ποὺ ἐπισκέφθηκα γιὰ πρώτη φορὰ δὲν ἦταν οὔτε «Μεγίστη» μὰ οὔτε καὶ «Μονή»! Τὸ γιατί τὸ ἀφήνω στὸ μελετητὴ τῆς Ἱστορίας τῆς Ἱ. Μονῆς. Πέρασαν τὰ χρόνια κι ὅταν ξαναεπισκέφθηκα τὴν Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου βρῆκα μία ἀδελφότητα, ποὺ ἀριθμοῦσε περίπου 110 μοναχοὺς καὶ γύρω στοὺς 80–90 ἡμερήσιους ἐπισκέπτες προσ κυνητές, ποὺ τοὺς ἀγκάλιαζε ΟΛΟΥΣ μὲ πνευματικὴ ἀγάπη ἕνας Ἡγούμενος ὁ γέροντας Ἐφραίμ. Ἔζησα λίγες μέρες μαζί τους καὶ τότε ἐνοίωσα πὼς τὸ «Βατοπαίδι»

ἦταν καὶ «Μεγίστη» καὶ «Ἱερὰ» καὶ «Μοναστήρι». Μία προσκυνηματικὴ ἐπίσκεψη σήμερα θὰ δικαιώσει τὶς ἐντυπώσεις μου. Τὸν γέροντα Ἐφραὶμ τὸν γνώρισα ὡς μέλος τῆς συνοδείας τοῦ γέροντος Ἰωσήφ, ὅπου εἶχαν ἔρθει ἀπὸ τὴν Νέα Σκήτη πρὶν ἀναλάβει τὴν ἡγουμενία τῆς Ἱ. Μονῆς Βατοπαιδίου. Θεωρῶ εὐλογία Θεοῦ γιὰ τὴν Ἱ. Μονὴ τὴν ἀνάληψη τῆς ἡγουμενίας της ἀπὸ τὸν γέροντα Ἐφραίμ, γιατί στὰ χέρια του καὶ στὶς ἐπίπονες πολλὲς φορὲς προσπάθειές του ἀνέδειξε ἀπὸ τὸ «πουθενὰ» τὸ Μοναστήρι, ὥστε κατὰ τὸ «βούλευμα προσωρινῆς κρατήσεως» νὰ καταστεῖ «Μία Ἁγιορείτικη Ἱ. Μονὴ Παγκοσμίου Ἀκτινοβολίας». Ἐγὼ ποὺ γνώρισα τὸ Μοναστήρι τὴν ἐποχὴ τῆς «πνευματικῆς» καὶ «κτηριακῆς» του κατάρρευσης καὶ σήμερα, ποὺ διαβάζω τὴν διαπίστωση «ἐγκρίτων ἐφετῶν» ὅτι ἡ Ἱ. Μονὴ ἔχει παγκόσμια ἀκτινοβολία, πῶς ἆραγε νὰ σκεφθῶ γι᾽ αὐτὴ τὴν ἀναγνώριση καὶ σὲ ποιὸν θὰ πρέπει νὰ ρίξω τὴν πέτρα τοῦ ἀναθέματος στὴν δημιουργία αὐτῆς τῆς «ἀκτινοβολίας»; Κι ἂν ἡ «Ἀκτινοβολία» αὐτὴ ἦταν τόση ὥστε νὰ ἐπηρεάσει τόσα πολιτικὰ καὶ ὑψηλὰ ἱστάμενα πρόσωπα ἆραγε πιὰ «ἐγκλήματα» διεπράχθησαν ὑπὸ τὴν σκέπη αὐτῆς τῆς «πνευματικῆς ἀκτινοβολίας»; Ἔχει γραφεῖ πὼς ἐπὶ μακρὸν χρόνον ἐτελέσθησαν πράξεις, ποὺ δὲν «προσιδιάζουν στὸ μοναχικὸ σχῆμα καὶ τὴν πνευματικὴν ἀποστολήν». Τὸν γνωρίζω τὸν γέροντα Ἐφραὶμ ἐπὶ μακρὸν χρόνον, ἆραγε τί ἀξιόποινες πράξεις ἔγιναν, ποὺ δὲν προσιδιάζουν μὲ τὸ μοναχικό του σχῆμα παρὰ ἕνα «μαῦρο ράσο», ποὺ τὸ φρόντιζε νὰ τὸ διατηρεῖ καθαρό, ἕνα κομποσκοίνι γιὰ τὶς ἁμαρτίες του κι ἀκόμα τὸν ἀγώνα του γιὰ τὴν ἀδελφότητα τῆς Ἱ. Μονῆς, ποὺ τοῦ ἔχει ἐμπιστευθεῖ ὁ Θεὸς καὶ τοὺς προσκυνητές, ποὺ περιμένουν ἀπὸ τὴν ἀναστροφή τους μὲ τοὺς Μοναχοὺς τῆς ἀδελφότητας νὰ πάρουν παραδείγματα πνευματικῆς ζωῆς, ἀπὸ τὰ ὁποῖα σήμερα ὑστερεῖ ἡ κοινωνία μας. Ἆραγε ποιὸς ἀπὸ τοὺς πολιτικούς μας ἡγέτες ἔχει νὰ παρουσιάσει τέτοια «πνευματικὴ ἀποστολή», γιὰ τὴν ὁποία θὰ τὸν κατηγοροῦσαν οἱ «ἐκλεκτοί μας ἐφέτες»; Τὸν γέροντα Ἐφραὶμ τὸν γνώρισα πτωχὸ καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι πτωχός. Ἆραγε ὁ ἀγώνας του νὰ γίνει τὸ «Βατοπαίδι» ἱκανὸ καὶ ἀνεξάρτητο οἰκονομικῶς, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ βοηθᾶ καὶ νὰ χορηγεῖ μαζὶ μὲ τὴν πνευματικὴ προσφορὰ καὶ ὑλικὴ ἀνάλογη βοήθεια, εἶναι πράξεις μεμπτές; Ὅλα ἔγιναν εἰς «βάρος τοῦ Δημοσίου». Γιατί τὸ Μοναστήρι δὲν εἶναι δημόσιο; Μήπως ἄνοιξαν καμιὰ βιομηχανία ποτῶν ἢ καλλυντικῶν ἢ ἐργοστάσιο ἁλιπάστων ἀπὸ τὰ ψάρια τῆς λίμνης Βιστωνίδος; Ὅταν ὁ Μέγας Βασίλειος ἔκτισε τὴν «Βασιλειάδα», ποὺ θεωρεῖται τὸ πρῶτο ὀργανωμένο νοσοκομεῖο στὸ κόσμο, τουλάχιστον ἀπὸ τὴν βιβλιογραφία, δὲν βρῆκα κανένα σχόλιο, ποὺ νὰ τὸν χαρακτηρίζει ὡς ἕνα ἐπιτυχημένο «κλινικάρχη ἢ ἐπιχειρηματία». Ἁπλὰ ξέρω πὼς ὁ Μέγας πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας διὰ τοῦ ἔργου του αὐτοῦ προσέφερε καὶ ὑλική, ἀλλὰ καὶ πνευματικὴ προσφορά. Τὸ ράσο του καὶ ἡ μήτρα του δὲν ὑπῆρξαν ἀνασταλτικὰ γι᾽ αὐτήν του τὴν δραστηριότητα. Τὴν προσωπικότητα τοῦ γέροντος Ἐφραὶμ ἆραγε ἀπὸ τόσες χιλιάδες ἀνθρώπους, ποὺ ἀνεστράφη δὲν βρέθηκε οὔτε ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἁπλοὺς ἀνθρώπους μέχρι καὶ πρίγκιπες καὶ Πρωθυπουργοὺς νὰ τὴν χαρακτηρίσει ὡς «ἐγκληματικὴ μὲ ροπὴ πρὸς τὸ ἔγκλημα»; Κανεὶς δὲν τὸν ἀπεστράφει κι ὅλοι μὲ σεβασμὸ μιλοῦσαν γιὰ μία πνευματικὴ προσωπικότητα μὲ εὐγένεια, θεολογικὴ μόρφωση καὶ κοινωνικὴ καταξίωση. Δυστυχῶς μόνον ἕνας καὶ αὐτὸς «Ἀδελφὸς» ἐν Κυρίῳ καὶ μάλιστα Ἀρχιερέας βρέθηκε νὰ ἀποκαλεῖ τὸν γέροντα Ἐφραὶμ εὐθέως ὡς «μεγαλομανῆ», «ἀνασφαλῆ», μὲ τὸ «σύνδρομο τοῦ νεόπλουτου», ποὺ ἀναμιγνύει ἐπικίνδυνα τὴν «πνευματικότητα καὶ τὴν ἐπιχειρηματικότητα» καὶ ποὺ «κινεῖται ὑπερπολυτελῶς καὶ ζεῖ ἐκκοσμικευμένα». Στὰ παραπάνω ἐγὼ ὡς ἁπλὸς πιστὸς θὰ εἶχα νὰ πῶ στὸν «Ἅγιο Δεσπότη»! «Σὺ τὶς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην;» (Ρωμ. 14, 4) «ὁ δοκῶν ἐστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ».(Α´. Κορ. 10, 12), Κι ἀκόμα νὰ τοῦ θυμίσω τὸ τοῦ Κυρίου «Ὁ ἀναμάρτητος ἡμῶν πρῶτος βαλέτω τὸν λίθον» (Ἰωάν. 8, 7). Ἔνοιωσα τὴν ἀνάγκη νὰ γράψω αὐτὲς τὶς ἁπλὲς σκέψεις, ὅταν μὲ λύπη μου διάβασα τὸ αἰτιολογικὸ τοῦ βουλεύματος τῆς προσωρινῆς κρατήσεως τοῦ γέροντος Ἐφραίμ. Τελικὰ διαπίστωσα πὼς ἡ προσωρινὴ κράτηση τοῦ γέροντος Ἐφραὶμ ἔγινε ἀφορμὴ νὰ «ξεσηκωθοῦν» καὶ ἐγχώριοι ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀλλοδαποί, διαμαρτυρόμενοι γιὰ τὸ γεγονός. Ἦταν μία ἀφορμὴ νὰ ξυπνήσουμε λίγο ἀπὸ τὴν πνευματικὴ νάρκη, ποὺ μᾶς ἔχει καταλάβει. Μήπως θὰ πρέπει νὰ «εὐχαριστήσουμε» τὸν γέροντα Ἐφραὶμ γιὰ τὴν «ταλαιπωρία» τῆς προσωρινῆς κρατήσεώς του; Βασίλειος Κέκης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Χειρουργικῆς Παν/μίου Ἀθηνῶν Ἄρχων Ἀκτουάριος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας Ἐπίτιμος Πρόεδρος τῶν «Φίλων τοῦ Ἁγίου Ὄρους»

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Σελὶς 7η

ΠΕΡΙ ΤΩΝ «ΑΣΚΗΤΙΚΩΝ» ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ Πάπα εἰς τήν Κύπρον καί τήν Βιένἐκπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων ἘκΤΟΥ ΨΕΥΔΟΪΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ κιδονίους μονοφυσίτας εὑρίσκονται νην ἑτοιμάζονται νά προδώσουν τήν κλησιῶν. Ἀλήθειαν καί τό Φῶς τῆς Ὀρθοδο-

Κυκλοφόρησαν πρὶν περίπου 10 χρόνια (περὶ τὸ ἔτος 2002) κάποια μικρὰ τεύχη μὲ τίτλο «Ἀσκητικά, Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου», μετάφρασις ἀπὸ τὰ Συριακὰ Νέστωρος Καββαδᾶ, ἐκδόσεις «Θεσβίτης». Ἐγὼ δὲν ἔχω διαβάσει ὅλα αὐτὰ τὰ τεύχη, ἀλλὰ μόνο ἕνα. Τόμος Β3´, Λόγοι ΙΒ´–ΜΑ´. Στὶς σελίδες 158–165, ἐντοπίζεται ἡ αἵρεσις τῶν Ὠριγενισμοῦ. Στὸν πρῶτον τόμο —ποὺ δὲν ἔχω διαβάσει— ἄκουσα ὅτι ὑπάρχει Νεστοριανισμός. Δυστυχῶς ὑπάρχουν αἱρέσεις σ᾽ αὐτὰ τὰ τεύχη, καὶ τὸ χειρότερο, δυσφημεῖται καὶ τὸ ὄνομα τοῦ μεγάλου Ἡσυχαστοῦ, ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου. Ὅτι δὲν εἶναι τοῦ ἀββᾶ Ἰσαὰκ αὐτὰ τὰ Συγγράμματα φαίνεται ἐκ τῶν κατωτέρω: Λόγος Μ´, παράγραφος 4, σελίς 159. «Εἶναι ξεκάθαρο πὼς ὁ Θεὸς δὲν ἐγκαταλείπει τοὺς πεπτωκότες, καὶ πὼς δὲν θὰ ἀφήσει τοὺς δαίμονες νὰ παραμείνουν στὴν δαιμονική τους κατάσταση, οὔτε τοὺς ἁμαρτωλοὺς στὶς ἁμαρτίες τους». Ἐπίσης στὴν σελίδα 161 ἀναφέρει: «Ἂν καὶ θεωροῦμε πὼς ἡ διάρκεια τῆς Γεέννης εἶναι περιορισμένη, συμφωνοῦμε βεβαίως καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν αὐθεντία τῆς διδασκαλίας τῶν Γραφῶν, ποὺ λέγουν πὼς ἡ Γέεννα εἶναι σκληρή». Τὰ ἀνωτέρω ἀναιροῦνται βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ἐν τῷ ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια». Καὶ «ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον· οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον» (Ματθ. ΚΕ´, 46). Στὸ ὅτι δὲν εἶναι οἱ Λόγοι αὐτοὶ τοῦ ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, ἀλλὰ κάποιου ἄλλου Ἰσαὰκ ἢ κάποιου ὠριγενιστοῦ, αἱρετικοῦ Μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος χρησιμοποίησε τὸ ὄνομα τοῦ μεγάλου ἀββᾶ, γιὰ νὰ ἐπικυρώσει τὶς αἱρετικές του δοξασίες

δηλαδὴ βιβλίον ψευδεπίγραφον, φαίνεται ἀπὸ τοὺς Λόγους τοῦ ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, στὸ ὀρθοδοξώτατον βιβλίον του Ἀσκητικοὶ Λόγοι, ποὺ ἐπὶ αἰῶνες κατέχει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία: «Ὁ Θεὸς δὲν θέλει κατακρίνει ἡμᾶς ἀδελφοί, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, διότι ἀμελήσαμεν τοὺς ψαλμοὺς τῆς ἀκολουθίας, οὔτε διότι ἀφήσαμεν τὴν διορισμένην ἡμῶν προσευχήν, ἀλλὰ θέλει κατακρίνει ἡμᾶς, διότι παραμελήσαντες ταῦτα ἡμῶν τὰ χρέη, ἐδώσαμεν εἴσοδον εἰς τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν δαίμονας, οἵτινες ὅταν εὕρωσι χώραν διὰ τῆς ἀργίας τῆς εὐχῆς, καὶ εἰσέλθωσι καὶ κλείσωσι τὰς θύρας τῶν νοερῶν ἡμῶν ὀφθαλμῶν, πληροῦσιν εἰς ἡμᾶς τυραννικῶς καὶ ἀκαθάρτως ὅλα ἐκεῖνα τὰ κακά, ἅπερ ἐξουσιάζουσιν ἐκείνους οἵτινες ἐργάζονται αὐτὰ καὶ καθιστῶσιν αὐτοὺς ὑπευθύνους εἰς τὴν θείαν ἀπόφασιν μετὰ φοβερᾶς ἐκδικήσεως τῆς αἰωνίου κολάσεως» (Λόγος ΜΒ´). Τὸ αὐτὸ χωρίον ἀνατρέπει ριζηδὸν τοὺς αἱρετικοὺς λόγους τῶν εὑρεθέντων τάχα «Ἀσκητικῶν τοῦ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου». Γιὰ νὰ μὴ ἐπεκταθῶ περιορίσθηκα μόνο σ᾽ αὐτά. Δυστυχῶς τὰ εὑρεθέντα «Νέα Ἀσκητικὰ» αὐτά, μεταφράσθησαν ὄχι μόνο στὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀλλὰ ὡς ἔχω ἀκούσει καὶ στὴν Ἀγγλικὴ καὶ στὴν Ρωσικὴ καὶ στὴν Ρουμανική. Μάλιστα στὴν Ἀγγλικὴ τὰ προλογίζει ὁ γνωστὸς ἐπίσκοπος Διαυλείας Κάλλιστος Οὐέαρ καὶ στὴν Ρωσικὴ ἕνας Μητροπολίτης νομίζω Κύριλλος, οἱ ὁποῖοι τὰ διαφημίζουν ὅτι «εἶναι τὰ καλύτερα»! Φαίνεται δὲν ἔχουν διαβάσει λεπτομερῶς τὰ αἱρετικὰ κείμενα. Βλάσιος Μοναχὸς Βίγλα – Ἅγιον Ὄρος

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ«ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΟΙ»…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

πού πάντα θά ὑπάρχουν. Τό Ἔθνος καί ὁ λαός δέν εἶναι γιά μᾶς ἀντικείμενα λατρείας, ἀλλά ὁ ἀγώνας μας ἀποβλέπει στό νά μείνουν τά δύο αὐτά μεγέθη στά ὅρια τοῦ «ἁγίου Ἔθνους» καί τοῦ «λαοῦ εἰς περιποίησιν» τῆς Α´ Πέτρου (2,9). Ὅλοι ἐμεῖς οἱ «Ρωμηοί»–«Νεο-ρωμαῖοι», ὡς πνευματικά (σήμερα) πολίτες τῆς Νέας Ρώμης, δέν δουλεύουμε σέ κανένα ἑλληνοκεντρισμό, μέ τήν στενήρατσιστική τοῦ ὅρου ἔννοια, ὡς ἑλλαδοκεντρισμό, ἀλλά στά ὅρια τῆς παγκόσμιας πνευματικῆς Ρωμηοσύνης, στήν ὁποία ἀνήκουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι καί δυνάμει ὅλη ἡ Οἰκουμένη. Ὅσο γιά τήν ἐκτοξευομένη ἐναντίον τῶν πατερικά Ὀρθοδόξων μομφή ὡς «ἀντιδυτικῶν», δείχνει τουλάχιστον ἀπουσία ἱστορικῆς μνήμης, ἀφοῦ ὥς τόν 11ον αἰώνα (σχίσμα τοῦ 1054) ἡ Ρωμηοσύνη-Ὀρθοδοξία, στά πρόσωπα τῶν Πατέρων Ἀνατολῆς-Δύσεως, ἦταν ὑπόθεση ὅλης τῆς (ὥς τότε) Ἑνωμένης -πνευματικά- Εὐρώπης. Ἡ ἐπέλαση τοῦ Φραγκισμοῦ καί τοῦ Παπισμοῦ καί μετά τῶν Προτεσταντισμῶν, δημιούργησε τήν σημερινή Εὐρώπη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν Οἰκουμενιστῶν μας μεταπατερικῶν θεολόγων, μέ τήν ὁποίαν οὐδεμία (πνευματική) σχέση ἔχουμε. Μόνο ἐάν ἀναφανεῖ κάποια κίνηση μετανοίας στή σημερινή «Δύση» καί ἀληθινή ἀναζήτηση τῆς πρό τοῦ σχίσματος ταυτότητός της, ἀλλά καί διάθεση γιά δυναμική «ἐπιστροφή» σ᾽ αὐτήν, θά εἴμεθα πρόθυμοι νά ἀγκαλιάσουμε ἐνθέρμως καί νά στηρίξουμε αὐτήν τήν προσπάθεια, γιά τήν ἐπανασυνάντηση ὅλων μας ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, πού συνεχίζεται ἀστασίαστα στήν Πατερική Ὀρθοδοξία, στήν ὁποία θέλουμε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά κινούμεθα καί νά ζοῦμε (πρβλ. Πράξ. 17,28). Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα καί ἡ πράξη τῶν ἁγίων μας Πατέρων, τῶν γνησίων «ἡγουμένων» καί «ποιμένων» μας ὅλων τῶν αἰώνων, οἱ ὁποῖοι ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ. 13,17). Καί αὐτό ἀκριβῶς φαίνεται καί ἀπό τόν «ἀντιδυτικισμό» τῶν Μεγάλων Πατέρων καί Διδασκάλων μας Φωτίου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου Παλαμᾶ καί Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, πού ἡ Δύση καί οἱ δικοί μας Οἰκουμενισταί, ἔμαθαν νά βλέπουν ὡς «ἀντιδυτικούς», ἐνῶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἀληθινά ἀγαποῦν τήν Δύση, διότι θέλουν νά τήν θεραπεύσουν ἀπό τήν θανατηφόρο ἀρρώστια της, τήν ΑΙΡΕΣΗ.

ΤΟ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΝ ΤΕΜΕΝΟΣ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

διαταραχθοῦν οἱ εὐαίσθητες ἀρχικὲς συνθῆκες τῆς περιοχῆς ὅπως ἐδῶ ἡ δημιουργία Τεμένους - εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ ἐπακολουθήσουν χαοτικὲς καταστάσεις ἀνεξέλεγκτες, ὅπως ἀνεξέλεγκτες μεταφορὲς πληθυσμῶν ἐντός τοῦ λεκανοπεδίου Ἀττικῆς μὲ σημεῖο ἀναφορᾶς τὸ Μουσουλμανικὸ Τέμενος. Καμμία Κυβέρνηση δὲ μπορεῖ νὰ ἐπέμβει. 9ον. Ἔχει προβληματίσει τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος ὅτι ὁ Μουσουλμανικὸς πληθυσμὸς στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἀνομοιογενής, προερχόμενος ἀπὸ διάφορες χῶρες τῆς Ἀσίας καὶ Ἀφρικῆς· ὅτι μεταξύ τους ὑπάρχουν πολλὲς ἀντιθέσεις πολιτικὲς -ἐθνικὲς - πολιτισμικὲς καὶ θρησκευτικὲς; Ἡ μεταξύ τους ἀντίδραση θὰ εἶναι πολὺ σκληρή, (βλ. γεγονότα Αἰγύπτου στὸ ποδόσφαιρο), ὅπως ἀκοῦμε καὶ βλέπουμε καθημερινὰ στὰ ΜΜΕ. 10ον. Τὸ κόστος τῆς ἀνέγερσης ποιὸ εἶναι; Ἀπὸ ποῦ θὰ βρεθοῦν τὰ χρήματα; 11ον. Ἔχει προβληματίσει τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση πόσο θὰ στοιχίζει κάθε μήνα στὸ Κράτος, σὲ περίοδο πού ἡ χώρα εὑρίσκεται σὲ δεινὴ οἰκονομικὴ κατάσταση; Πῶς θὰ ἀντιμετωπίσει τὴν καθαριότητα, φύλαξη, ἠλεκτροφωτισμό, ὕδρευση, θέρμανση, συντήρηση, πληρωμὴ τοῦ Ἰμάμη, πληρωμὴ τοῦ ἑπταμελοῦς Διοικητικοῦ Συμβουλίου, πληρωμὴ προσωπικοῦ, ποὺ θὰ ἔχει ἐπιφορτιστεῖ γιὰ τὴ λειτουργία του καὶ πρόσθετη δαπάνη γιὰ Ἀστυνομικὴ φύλαξη; Σὲ πόσα ἀνέρχονται αὐτὰ τὸ μήνα, κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ ἀπαντήσει! Ὅλοι ἔχουν κάνει τὴ ζημιά τους καὶ ὅλοι τους κάνουν τὸν ἀνήξερο!

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

κουμάντο. Ἴσως νά μή ἔχουν εἰδικές γνώσεις, ἔχουν ὅμως ἀγάπη καί ἱερό ζῆλο καί αὐτά εἶναι πού τούς διατηροῦν ἀκμαίους, προκειμένου νά διασώσουν τά μνημεῖα. Ἕνα ἀκόμα ἀρνητικό ἀπό τή συμπεριφορά τῶν ἀρχαιολόγων. Διαφωνοῦν συνεχῶς μεταξύ τους, καί θέλει ὁ ἕνας νά ἐπιβληθεῖ στόν ἄλλο, νά ἐπικρατήσει ἡ γνώμη του. Ἔτσι παρατηρεῖται τό φαινόμενο ἄλλα νά λέει ὁ ἐντεταλμένος ὑπάλληλος, ἄλλα νά ἐγκρίνει ὁ διευθυντής τῆς Ἐφορείας καί τελικά ἄλλα νά ὑλοποιοῦνται. Ἐάν οἱ κληρικοί ἀκολουθοῦσαν πιστά τίς ὑποδείξεις τῶν ἀρχαιολόγων, πολλά ἀπό τά ἐκκλησιαστικά μνημεῖα θά εἶχαν καταρρεύσει. Ἡ κοπιώδης προσπάθειά τους νά τά κρατήσουν ὄρθια εἶναι ἀξιέπαινη, παρά τίς ἀντιδράσεις καί τίς ἀπειλές τῶν ἁρμοδίων ὑπηρεσιακῶν παραγόντων. Συνήθως, ὅταν γίνεται κάποια καταγγελία, ἡ Ἐφορεία Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων στέλνει ἕνα ἔγγραφο, γιά νά σταματήσουν ἀμέσως οἱ ἐργασίες, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἐγκεκριμένη σχετική μελέτη, χωρίς νά ἔχει διαπιστώσει τί ἀκριβῶς γίνεται. Μετά ἀπό ἀρκετό χρονικό διάστημα κάποιος ὑπάλληλός της ἐπισκέπτεται τό μνημεῖο τυπικά καί κλείνει ἡ ὑπόθεση, χωρίς καμιά περαιτέρω ἐνέργεια. Ἔτσι «προστατεύεται» τό μνημεῖο ἀπό τήν Ἐφορεία! Εὐτυχῶς οἱ κληρικοί δέν πτοοῦνται. Συνεχίζουν τό σπουδαῖο ἔργο τους καί ἐνθουσιάζουν τόν ἁπλό λαό, ὁ ὁποῖος σέβεται τά ἐκκλησιαστικά μνημεῖα καί συμβάλλει μέ τόν ὀβολό του στή συντήρησή τους.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἐν ἰσχύει, ἀλλά δέν γνωρίζουν αἱ κεφαλαί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ ποῖον τρόπον νά κηρύξουν οὐσιαστικῶς τήν «Ἕνωσιν» καί νά τούς ἀναγνωρίσουν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν. Ὑπενθυμίζομεν ὅτι τά σχέδια καί αἱ ὅποιαι σχετικαί ἀποφάσεις ἔχουν ἐπικριθῆ ἐντόνως ὑπό Καθηγητῶν Θεολογίας καί Σεβ. Μητροπολιτῶν μέ γνήσιον Ὀρθόδοξον φρόνημα. 2ον) Τό ποίμνιον (κατά τόν Σεβ. Μεσσηνίας) δέν δικαιοῦται νά συμμετέχη εἰς τούς διαλόγους καί νά λαμβάνη γνῶσιν τῶν ἀποφάσεων, διότι αὗται εἶναι ταυτισμέναι μέ «βαθειά» θεολογικά ζητήματα, τά ὁποῖα ἐάν περιέλθουν εἰς ἀνθρώπους «μέ ἰδεοληπτικές, θρησκειοληπτικές καί ἰδεολογικές προκαταλήψεις» τότε αὗται θά γίνουν ἕνα «κείμενο… διάτρητο». Οὐσιαστικῶς ὁ Σεβ. Μεσσηνίας διακηρύσσει ὅτι ὁ πιστός λαός εἶναι ἀνώριμος, διά νά λαμβάνη γνῶσιν ἐπί τῶν ἀποφάσεων καί νά τοποθετῆται θετικῶς ἤ ἀρνητικῶς. Ὁ πιστός λαός ὅμως εἶναι ἐκεῖνος, πού πρίν τήν Ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐματαίωσε τήν ψευδοένωσιν· ὁ πιστός λαός καί ὁ ἔντιμος κλῆρος κρατεῖ τάς παραδόσεις καί ἀμόλυντον τήν Πίστιν τηρῶν τούς Ἱερούς Κανόνας (ὅταν αὐτούς τούς παραβιάζουν πολλοί Ἐπίσκοποι εἰς τό ὄνομα τῶν Διαλόγων καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ). Λησμονεῖ ὅτι ἡ ἰδία ἡ Ἐκκλησία μέ τούς Κανόνας Της ἔχει ὁρίσει τόν λαόν φύλακα τῆς Πίστεως. Προσθέτει δέ πώς ἐάν: «καταλήξουμε σέ ἕνα consensus ἀπόψεων καί ἀντιλήψεων» τότε «θά χρειασθεῖ ἕνας πάρα πολύ μεγάλος χρόνος, ἴσως διπλάσιος καί τριπλάσιος χρονικά, ἀπό αὐτόν πού ἔχουμε ἕως σήμερα, ὡς χρόνο Διαλόγου, γιά νά τό ἀφομοιώσει ἡ Ἱεραρχία της, νά τό ἀφομοιώσουν οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, ὅταν τό ἀφομοιώσουν θά κληθοῦν νά τό ποῦν στόν κόσμο καί νά κάνουν τόν κόσμο κοινωνό». Τό προαναφερόμενον σημεῖον τῆς συνεντεύξεως εἶναι ὄντως ἀποκαλυπτικόν, διότι οὐσιαστικῶς μᾶς λέγει ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δέν θά καλέση τούς πλανεμένους–αἱρετικούς Χριστιανοόυς εἰς ἀποκήρυξιν τῶν αἱρέσεών των καί τῶν κακοδοξιῶν των, ἀλλά θά συνυπάρξωμεν ὡς μία «Ἐκκλησία», Ὀρθόδοξοι καί πλανεμένοι, ἄνευ μετανοίας τῶν δευτέρων. Ἤτοι παραθεωροῦνται καί καταφρονοῦνται τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας πρός χάριν τῆς ἑνώσεως μετά τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν.

Αἰτία τό Πρωτεῖον καί ὄχι τό Φιλιόκβε Εἰς τήν ἰδίαν συνέντευξιν ἀποδίδει τό σχίσμα μετά τῶν Παπικῶν εἰς τό Πρωτεῖον καί ὄχι εἰς τό Φιλιόκβε. Λέγει χαρακτηριστικῶς, ἀπαντῶν εἰς ἐρώτησιν τοῦ δημοσιογράφου κ. Νικολάου Παπαχρήστου:

«Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Δὲν ἔχει παγώσει. Ὁ διάλογος σήμερα μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, βρίσκεται σὲ μιὰ πολὺ δύσκολη καμπή. Ἔχουμε μπεῖ νὰ συζητοῦμε τὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὸ 1054 δημιούργησε τὴν ὁριστικὴ ρήξη μεταξὺ ἀνατολικῆς καὶ δυτικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ εἶναι τὸ πρόβλημα τοῦ Πρωτείου. Πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐκδοθεῖ..., οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν ἀποδεχθεῖ ὅτι στὴν Ἐκκλησία πάντα ὑπῆρχε Πρωτεῖο, ὄχι μόνο του, ἀλλὰ σὲ σχέση μὲ τὴν λειτουργία τῆς Συνόδου. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν μποροῦν, ὄχι νʼ ἀποδεχθοῦν, ἀλλὰ εἶναι στὸ βάθος κατανόησης, εἶναι πῶς αὐτὸ τὸ Πρωτεῖο μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει Πρωτεῖο Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Καθολικότητος τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ εἶναι ἐνταγμένο σὲ μιὰ Συνοδικὴ διαδικασία. Εἶναι σὰν νὰ λέμε, προσέξτε, χρησιμοποιῶ μιὰ εἰκόνα πολὺ ἁπλῆ γιὰ νά καταλάβουμε ποιό εἶναι τὸ πρόβλημα. Ζητοῦμε ἀπὸ μία Ἐκκλησία, τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, νὰ κατανοήσουν πῶς λειτουργεῖ ἡ Σύνοδος, ὅτι μπορεῖ μέσα σʼ αὐτὸ τὸ σῶμα νʼ ἀμφισβητεῖ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅλοι μαζὶ νʼ ἀμφισβητοῦμε τὸν Πρῶτο, ὁ Πρῶτος μπορεῖ νʼ ἀμφισβητεῖ ἐμᾶς, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ αὐτὴ τὴν διαδικασία διαλόγου καὶ συζητήσεων, θὰ φτάσουμε σʼ ἕνα σημεῖο, ποὺ θὰ εἴμαστε ὁμόφρονες. Αὐτὸ λοιπόν, ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ τὸ συνειδητοποιήσει, πῶς λειτουργεῖ. Γιατί; Γιατὶ ἀπὸ τὸ 900 μ.Χ. περίπου καὶ ἑξῆς, δὲν εἶχαν Σύνοδο στὴν λειτουργία τους. Ἐπεβλήθη ἕνα πρόσωπο, τὸ ὁποῖο τὶς ἀπόψεις του τὶς ἐπέβαλε. Εἶναι λοιπόν, σὰν νὰ λέμε σʼ ἕνα παιδὶ νὰ τοῦ δώσουμε ἕνα παιχνίδι, καὶ νὰ τοῦ ποῦμε νὰ τὸ συναρμολογήσει καὶ νὰ φτιάξει ἀπὸ αὐτὸ τὸ παιγνίδι ἕνα ἄλογο. Ἂν τὸ παιδὶ δὲν ἔχει δεῖ τὸ ἄλογο, πῶς θὰ τὸ φτιάξει καὶ θὰ τὸ συναρμολογήσει; Εἶναι λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἡ κανονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔρχεται μέσα ἀπὸ κείμενα, μέσα ἀπὸ διαδικασίες νὰ πείσουμε (σ.σ. τοὺς ἑτερόδοξους), αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ διαλόγου, νὰ τοὺς πείσουμε ὅτι, κοιτάξτε, αὐτὸ ποὺ χάσατε καὶ ποὺ δὲν εἶναι πλέον στὴν Παράδοσή σας, θὰ τὸ ἀναζητήσετε πηγαίνοντας λίγο πιὸ πίσω, ὅπου τὰ κείμενα αὐτὰ κι ἐσεῖς τὰ ἀποδεχόσαστε κι ἐμεῖς τʼ ἀποδεχόμεθα. Κοιτάξτε λοιπόν, πῶς λειτουργοῦσε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ἢ ἡ Ἐκκλησία τῆς Δύσης, μὲ βάση τὰ κείμενα αὐτά· καί, ὅταν αὐτὸ ἀρχίζει καὶ ὡρι-

μάζει μέσα στὴ συνείδηση τὴν θεολογικὴ τῆς Ἐκκλησίας κι ἀποτυπώνεται σʼ ἕνα χαρτί, τότε γίνεται ἕνα βῆμα. Δὲν εἶναι σκοπός μας σὲ κάθε συνάντησή μας νὰ βγάζουμε ἕνα κείμενο καὶ οὔτε εἶναι σκοπός μας αὐτὸ τὸ κείμενο νὰ γίνεται διάτρητο ἀπὸ τὶς ὁποιεσδήποτε ἰδεοληπτικές, θρησκειοληπτικὲς καὶ ἰδεολογικὲς προκαταλήψεις, ποὺ ἔχει ὁ κάθε ἀναγνώστης τοῦ κειμένου. Τὰ κείμενα αὐτὰ τίθενται στὴν διάθεση τῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ Ἐκκλησίες μέσῳ τῆς Συνοδικῆς ὁδοῦ –ἐὰν σεβόμεθα τὴν συνοδικὴ ὁδὸ– ἔχει δικαίωμα νὰ ἐπιφέρει παρατηρήσεις, νὰ κάνει προσθῆκες, νὰ κάνει ἀφαιρέσεις, γιὰ νὰ καταστεῖ ἐπίσημο κείμενο ἑνὸς θεολογικοῦ διαλόγου».

Εὑρίσκεται εἰς πλάνην;

Αἱ ἀνωτέρω δηλώσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου ἤ εἶναι ἀποπροσανατολιστικαί ἤ εὑρίσκεται εἰς θεολογικήν πλάνην. Ἐάν ἰσχύη τό πρῶτον τό κακόν διορθώνεται ὑπό τήν ἀντίδρασιν τῆς Ἱεραρχίας. Ἐάν ὅμως εὑρίσκεται εἰς πλάνην τότε πρέπει νά παυθῆ ἀπό Μητροπολίτης τῆς Ἐκκλησίας. Θέτομεν τό ἐρώτημα (ἐάν εὑρίσκεται εἰς πλάνην), διότι ἡ Ὀρθόδοξος διδασκαλία τοῦ μακαριστοῦ πατρός Ἰωάννου Ρωμανίδου ἀποδεικνύει τά ἀντίθετα ἀπό αὐτά, πού ὑποστηρίζει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Ἐνῶ ὁ λογιώτατος Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος ἔχει ὑποστηρίξει ὅτι: «Μία ἀπὸ τὶς βασικὲς διαφορὲς μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν Φραγκολατίνων εἶναι ἡ διδασκαλία περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ λεγόμενο Filioque. Οἱ Φραγκολατῖνοι προσέθεσαν στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τὴν φράση αὐτή, ὅτι δηλαδὴ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸν (Filioque), ἀλλοιώνοντας ἔτσι τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐκφράσθηκε καὶ Συνοδικὰ μὲ τὴν Β' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλες Συνόδους. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἐπικεντρώθηκε ἡ ἀντιαιρετικὴ πολεμικὴ πολλῶν Πατέρων, κυρίως ἐδῶ νὰ θυμίσω τοὺς τρεῖς μεγάλους Φωστῆρας, ἤτοι τὸν Μέγα Φώτιο, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, καὶ τὸν Ἅγιο Μᾶρκο Ἐφέσου, τὸν Εὐγενικό. …Ὅταν τὴν 15 Ἰουλίου τοῦ 1054 ὁ Καρδινάλιος Οὐμβέρτος, ἀπεσταλμένος τοῦ Πάπα ἔθεσε στὴν ἁγία Τράπεζα τῆς Ἁγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας, τὸν λίβελλο διὰ τοῦ ὁποίου ἀναθεματίζονταν ὁ Πατριάρχης καὶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι ὡς αἱρετικοί, ἡ βασικὴ κατηγορία ἦταν ὅτι ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι διέσπειραν πολλὰ ζιζάνια καὶ "ὡς Πνευματομάχοι ἢ Θεομάχοι ἀπέκοψαν ἀπὸ τοῦ Συμβόλου τοῦ ἁγίου Πνεύματος τὴν ἐκπόρευσιν ἐκ τοῦ Υἱοῦ". Δηλαδὴ μᾶς κατηγοροῦσαν ὅτι ἐμεῖς ἀπεκόψαμεν τὴν φράση αὐτὴ ἀπὸ τὸ Σύμβολο, ποὺ θέσπισε ἡ Β' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος! Μερικοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι ἤρθησαν αὐτὰ τὰ ἀναθέματα καὶ ἑπομένως δὲν ὑπάρχει πρόβλημα. Βεβαίως καὶ ὑπάρχει πρόβλημα, γιατί μὲ μία ἁπλὴ πράξη ἤρθησαν τὰ ἀναθέματα, ἀλλὰ δὲν ἤρθη ἡ αἵρεση τοῦ Filioque, ἡ ὁποία μάλιστα ἰσχυροποιήθηκε ἀκόμη περισσότερο. …Ὅλες οἱ προσπάθειες γιὰ τὴν ἕνωση τῶν "Ἐκκλησιῶν" μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1054 εἶχαν σὰν κέντρο τὴν αἵρεση τοῦ Filioque, μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι πρότειναν τὴν ἀποβολὴ τῆς προσθήκης καὶ τῆς διδασκαλίας ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἐνῶ οἱ Λατῖνοι ὑπεραμύνονταν τῆς διδασκαλίας αὐτῆς καὶ μάλιστα ἰσχυρίζονταν ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι ἀφήρεσαν ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τὴν φράση αὐτή. Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρω ὅτι στὴν Σύνοδο τῆς Λυῶνος τὸ 1274 καὶ στὴν Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας τὸ 1438-39 τὸ Filioque ἦταν τὸ κέντρο τῶν συζητήσεων καὶ βεβαίως ὕστερα ἀπὸ πιέσεις καὶ ἐκβιασμοὺς ἐπιβλήθηκε στοὺς Ὀρθοδόξους μὲ ἐπαινετὲς ἐξαιρέσεις, ὅπως τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἀλλὰ καὶ ὅλες οἱ προσπάθειες τῶν Ὀρθοδόξων, γιὰ νὰ ἐπανέλθουν οἱ Λατῖνοι στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη προσέκρουαν στὴν δογματική τους διδασκαλία περὶ τοῦ Filioque.

Ὑπάρχει πρόβλημα

Τὸ σχίσμα λοιπόν, μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἔγινε ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Filioque, γι' αὐτὸ καὶ ὁ Γεννάδιος Σχολάριος εἶπε: "τὸ σχίσμα γέγονεν μάλιστα διὰ τὴν ἐν τῷ Συμβόλῳ πρόσθεσιν καὶ ὅτι καλῶς ἀπεστράφημεν τοὺς Λατίνους διὰ τὴν πρόσθεσιν ἀποστροφῆς οὖσαν ἀξίαν". Καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἀδύνατη ἡ ἐπαναφορὰ τοῦ Παπισμοῦ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν ὁποία διεσπάσθησαν, ἂν δὲν ἀποσυρθῆ ἡ αἵρεση τοῦ Filioque. …η) Ἡ ἱστορία τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ filioque εἶναι πολὺ ἐνδιαφέρουσα. Μελέτες ποὺ ἔχουν γίνει ἀπὸ τὸν Καθηγητὴ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη ἔφεραν στὸ φῶς ἱστορικὰ γεγονότα ὅτι τὸ filioque χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ τοὺς Φράγκους ἐναντίον τῶν Ρωμαίων, τόσο τοῦ Δυτικοῦ ὅσο καὶ τοῦ Ἀνατολικοῦ τμήματος τῆς ἑνιαίας Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Οἱ Ρωμαῖοι Ὀρθόδοξοι Πάπες ἀντιδροῦσαν ἡρωϊκὰ ἐναντίον τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ filioque στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Τελικὰ εἰσήχθη, ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ ἀνῆλθε στὸν θρόνο τῆς παλαιᾶς Ρώμης ὁ Ἰταλοφράγκος Πάπας Βενέδικτος Η' (1009 ἢ 1014). Οἱ δυτικοὶ καὶ ἀνατολικοὶ Ρωμαῖοι τοῦ Θ' αἰῶνος ἦταν Ὀρθόδοξοι καὶ πολεμοῦσαν τοὺς Φράγκους ὡς ἑτεροδόξους. Τὸ σχίσμα δὲν ἔγινε μεταξὺ Ρωμαίων Παπῶν καὶ Ρωμαίων Πατριαρχῶν,

Βασική αἰτία τό Φιλιόκβε

ἀλλὰ μεταξὺ Ρωμαίων Παπῶν - Ρωμαίων Πατριαρχῶν ἀπὸ τὴν μία μεριὰ καὶ Φράγκων αἱρετικῶν ἀπὸ τὴν ἄλλη. θ) Στὴν Σύνοδο τῆς Φερράρας Φλωρεντίας διατυπώθηκαν οἱ ὀρθόδοξες ἀπόψεις ἀπὸ τὸν ἅγιο Μάρκο τὸν Εὐγενικό. Ὑπεγράφη μὲν ἡ ἕνωση ἀπὸ τοὺς παρισταμένους Ὀρθοδόξους μὲ ἐξαίρεση τὸν ἅγιο Μάρκο καὶ μερικοὺς ἄλλους, ἀλλὰ ἦταν προϊὸν καὶ ἀποτέλεσμα πιέσεων καὶ τῶν δυσκόλων συνθηκῶν τῆς ἐπο χῆς ἐκείνης. Τελικά, δὲν ἐπεκράτησε ἡ ἕνωση αὐτὴ γιὰ δύο βασικοὺς λόγους. Πρῶτον, γιατί τὴν ἀπεδοκίμασαν μεταγενέστεροι Σύνοδοι, καὶ δεύτερον, γιατί ὁ λαὸς ἀντέδρασε, ὄχι ὅμως γιατί ἦταν ἀπληροφόρητος θεολογικά, ἀλλὰ γιατί εἶχε διαφωτισθῆ καταλλήλως γιὰ τὴν προδοσία ποὺ ἔγινε. Αὐτὸ δείχνει ὅτι οἱ συζητήσεις πρέπει νὰ γίνωνται σὲ κλίμα ἀμοιβαίας ἐμπιστοσύνης καὶ ὄχι μὲ πολιτικὲς πιέσεις καὶ σκοπιμότητες».

Ἐπιμένει εἰς τάς θέσεις του Εἰς τήν συνέντευξιν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας ἐπέμενεν εἰς τάς θέσεις του περί «μίας καί διηρημένης Ἐκκλησίας», αἱ ὁποῖαι ἐχαρακτηρίσθησαν ὑπό Σεβ. Μητροπολιτῶν καί καθηγητῶν Πανεπιστημίου ὡς ξέναι πρός τήν Ὀρθόδοξον θεολογίαν τῆς Ἐκκλησίας μας. Τήν ὑπόθεσιν εἶχε συγκαλύψει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ὡς Πρόεδρος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῇ εὐγενῇ συγκαταβάσει ἄλλων Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι κατά σύμπτωσιν ἀνήκουν εἰς τό λεγόμενον κλῖμα τῶν Οἰκουμενιστῶν. Ὁ «Ο.Τ.» εἶχε προβάλει ἐντόνως τότε τό θέμα αὐτό, ἐνῶ εἶχε κάνει πρωτοσέλιδον τά ὑπομνήματα τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν ὡς τοῦ Σεβ. Κυθήρων, τάς ἀντιδράσεις τοῦ Σεβ. Γλυφάδας, τά ὑπομνήματα πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τοῦ Καθηγητοῦ κ. Τσελεγγίδη καί ἄλλων. Διά ὅλους αὐτούς ὁ Σεβ. Μεσσηνίας ἐξέφραζεν αἱρετικάς θέσεις, ἔθετεν ἐν ἀμφιβόλῳ τό Σύμβολον τῆς Πίστεως καί ἔπρεπε νά παύση νά εἶναι Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος. Παρά ταῦτα ὁ Σεβ. Μεσσηνίας εἰς τήν συνέντευξίν του ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τόν ἐδικαίωσε διά τάς προαναφερομένας αἱρετικάς θέσεις του, τονίζων ὅτι δέν ἔπραξεν οὐδεμίαν ἐκκλησιολογικήν ἀπόκλισιν. Ἡ ἐπιβεβαίωσις Παραθέτομεν τόν σχετικόν διάλογον μεταξύ τοῦ δημοσιογράφου κ. Νικολάου Παπαχρήστου καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου. Αὐτός ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Παπαχρήστου Ν.: Τώρα ἐσεῖς (ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας μας) ἔχετε βρεθεῖ στὸ στόχαστρο ἀδελφῶν σας ἀρχιερέων, ὑπῆρξε κάποιος ποὺ σᾶς χαρακτήρισε σχεδὸν βλάσφημο..., καὶ ὑπῆρξε μιὰ σειρὰ ἀλληλογραφίας μὲ ἀδελφούς σας ἀρχιερεῖς. Γιατί φαίνεται ὅτι στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ὑπάρχει μιὰ ἐπίσημη βούληση, γιὰ τὴ συμμετοχὴ στὸ διάλογο, τὴν ἴδια στιγμή ὐπάρχει κι ἕνα ἔντονο ρεῦμα ποὺ λέει, ναὶ μὲν στὸ διάλογο, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἐργάζεται, γιὰ νὰ μὴ γίνεται ὁ διάλογος; Ἐντάσσεται κι αὐτό στὴν πολυφωνία...; Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Κατʼ ἀρχὴν θέλω νὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς. Ποτὲ δὲν ἀρνήθηκα νὰ δώσω ἐξηγήσεις σʼ ὅποιον μοῦ τὶς ζήτησε. Ποτὲ δὲν ἤμουν ἀντίθετος στὸ νὰ διαλεχθῶ... Ἐκεῖνο ποὺ δὲν μπορῶ νὰ δεχθῶ εἶναι ὅτι, ἐπίσκοπος πρὸς συνεπίσκοπο νὰ τὸν χαρακτηρίζει, ὄχι μὲ τὴν λέξη αἱρετικός, ἀλλὰ ὅτι πρέπει νʼ ἀφήσει τὸ θυσιαστήριο καὶ νὰ φύγει κι ἀπὸ τὴν Σύνοδο, γιατὶ ἐξέφρασε μιὰ διαφορετικὴ ἴσως ἀντίληψη ἢ ἑρμηνεία ἑνὸς πράγματος. (σ.σ. Κι ἂν αὐτὴ ἡ διαφορετικὴ ἀντίληψη ἢ ἑρμηνεία ἐπαναλαμβάνεται πεισμόνως καὶ ἀποτελεῖ αἵρεση;). Καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὸ δεχθῶ, ὅταν αὐτὰ τὰ πράγματα λέγονται μὲ τόσο ἀπόλυτο καὶ ἀποφθεγματικὸ τρόπο. Ἐγὼ ὅ,τι ἔχω νὰ πῶ, τὸ θέτω σὲ δημόσιο διάλογο, μέχρι στιγμῆς δὲν ἔχω δεῖ κανένα νὰ θελήσει νὰ κάνουμε αὐτὸ τὸν διάλογο, γιὰ ὁποιαδήποτε ἀπὸ τὰ θέματα, τὰ ὁποῖα ἔχω θίξει, ἀκούω κριτικές, ἀκούω ἐπικρίσεις, ἀκούω κατακρίσεις, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀκούσει κάποιον νὰ ἔρθει νὰ μοῦ πεῖ ὅτι ἔλα νὰ μιλήσουμε, νὰ δοῦμε τί εἶναι αὐτό. Δύο φορὲς ποὺ ἐκλήθην ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία νὰ ἐνημερώσω γιὰ τὸ θέμα τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, τὸ ἔκανα. Καὶ ἡ Ἱεραρχία ὁμόφωνα, χωρὶς κανένας ἀπὸ τοὺς παρόντες συνεπισκόπους μου δὲν ἔφερε ἀντίρρηση ἢ δὲν ἀμφισβήτησε αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἶπα. Κι ἀκόμα ὅταν ἡ Διαρκὴς Ἱ. Σύνοδος μᾶς κάλεσε νὰ συζητήσουμε τὸ θέμα, ἀπεφάνθη ὅτι δὲν ἔχω καμία ἐκκλησιολογικὴ ἀπόκλιση. Ὡς ἐκ τούτου λοιπόν, ὅποιοι ἄλλοι κληρικοὶ ἢ λαϊκοὶ νομίζουν πὼς δὲν τοὺς ἱκανοποιεῖ μιὰ τέτοια ἀπόφαση καὶ πολλῷ μᾶλλον δὲν τοὺς ἱκανοποιεῖ μιὰ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, γιὰ τὴν συνέχιση τοῦ διαλόγου, τότε εἶναι δικό τους θέμα τὸ πῶς θέτουν καὶ κατανοοῦν τὴ σχέση τους σὲ ἀναφορὰ πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο».

Καί ἀποκαλύψεις περί προδοσίας μέ ἀφορμήν τήν «Ὁμολογία Πίστεως» Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας ἀπήντησε καί εἰς ἐρωτήσεις διά τήν «Ὁμολογία Πίστεως», ἡ ὁποία εἶχε κλονίσει ὅλους τούς Οἰκουμενιστάς καί τό Φανάριον, ἀφοῦ «πέρναγε» τό μήνυμα ὅτι εἰς τούς διαλόγους διά τό Πρωτεῖον τοῦ

ξίας. Μέ τάς ἀπαντήσεις ὅμως τάς ὁποίας ἔδωσε προκύπτει ὅτι Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καί θεολόγοι συμπλέουν μετά τῶν Παπικῶν, ὑποστηρίζουν τό Πρωτεῖον τοῦ Πάπα καί ἀμφισβητοῦν τήν κανονικότητα τοῦ 28ου Κανόνος τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Παραθέτομεν τό σχετικόν διάλογον μέ τόν δημοσιογράφον κ. Νικόλαον Παπαχρῆστον. Αὐτός ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Παπαχρήστου Ν.:...Γύρω ἀπὸ τὸ διάλογο συναντιοῦνται διάφορες δράσεις, κινήσεις... Εἴχαμε πρὶν δυὸ χρόνια τὸ κείμενο, ποὺ κυκλοφοροῦσε, ἡ “Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ”, οἱ ἀντι-οἰκουμενιστικοὶ (ὅπως ὀνομάζονται κύκλοι) φαίνεται νὰ ἔχουν μιὰ ἔντονη παρουσία τὰ τελευταῖα χρόνια· θεωρεῖται ὅτι γύρω ἀπὸ αὐτὴν τὴν διαδικασία, εἴπατε ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐνημέρωση, μήπως λοιπόν, αὐτὴ ἡ ἔλλειψη ἐνημέρωσης ἐπιτρέπει σὲ κάποιους νὰ ἑρμηνεύουν, ἐνδεχομένως καὶ νὰ παρερμηνεύουν τὸ τί συμβαίνει αὐτὴν τὴν ὥρα γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους;

Ἀμφισβητοῦν καί συμπλέουν

Μεσσηνίας Χρυσόστομος:... Μᾶς ρωτᾶνε: μὰ τί εἴπατε στὶς συναντήσεις αὐτές. Νὰ πεῖς τί, ὅτι εἴπαμε; Ὅτι ὑπῆρξαν Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι γιὰ λόγους σκοπιμοτήτων πῆγαν μὲ τοὺς καθολικοὺς στὰ ἐπιχειρήματα;... Ὅτι ὑπῆρξαν ὀρθόδοξοι ἐκπρόσωποι, οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦσαν τὴν κανονικότητα τοῦ 28ου Κανόνος τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Νὰ ὑπάρχουν ἐκπρόσωποι ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι βγαίνουν ὑποστηρικτὲς τοῦ πρωτείου τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης, γιατὶ θέλουν νὰ δημιουργήσουν ἀντιστάθμισμα στὸ οἰκουμενικὸ πατριαρχεῖο; Μπορεῖς νὰ βγεῖς καὶ νὰ τὰ πεῖς αὐτά; Μὲ προκαλεῖτε κι ὁρίστε, τὰ λέω.... Κι ἀναγκαζόμαστε οἱ ὑπόλοιποι νὰ διορθώσουμε...; Ἐκτιθέμεθα ἔναντι τῶν συνομιλητῶν μας... Καὶ ὅλα αὐτὰ δὲν δίνουν μιὰ καλὴ εἰκόνα πρὸς τὰ ἔξω, τὸ τί γίνεται μὲ τὸν διάλογο... καὶ ἀμαυρώνουν τὸν οὐσιαστικὸ λόγο καὶ ρόλο τοῦ διαλόγου, ποὺ εἶναι ἡ θεολογικὴ ἀποτύπωση κάποιων πρα-

γμάτων. Γινόταν μιὰ ὁλόκληρη συζήτηση στὴν Βιέννη, πῶς ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης ἐξέφραζε τὸ Πρωτεῖο του σὲ σχέσει μὲ τὴν Ἀνατολή. Καὶ οἱ συνομιλητές ἐπέμεναν ὅτι ναί, εἶναι τὸ Ἔκκλητο. Τὸ δέχομαι... Ναί, ἀλλὰ ὅταν τοὺς ρωτήσαμε, αὐτὸ τὸ Ἔκκλητο πῶς τὸ διευθέτησε, πῶς τὸ διαχειρίστηκε ὁ Ρώμης; Ἀναγκάστηκαν νὰ μᾶς ποῦν: μὲ Σύνοδο. Ἀφοῦ τὸ λέει τὸ κείμενο. Δηλ. αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐμεῖς κάναμε ὑποχώρηση κι αὐτὸ δὲν εἶναι ἕνα θετικὸ βῆμα μέσα ἀπὸ ἕνα διάλογο θεολογικό; Πρέπει αὐτὸ νὰ βγοῦμε νὰ τὸ ποῦμε; Τί θὰ γίνει ἂν τὸ ποῦμε αὐτό; Δὲν φτάνει ὅτι καταγράφηκε σʼ ἕνα χαρτί καὶ εἶναι δέσμευση γιὰ τοὺς συνομιλητές μας; Ἀλλὰ καὶ συγχρόνως ὅτι τοὺς ἑνώνει μὲ μία παράδοση, τὴν ὁποία τὴν εἶχαν χάσει;».

Εἰς αὐτήν τήν συνέντευξιν ὁ Σεβ. Μεσσηνίας ἀναπτύσσει θέσεις καί διά ἄλλα ἐκκλησιαστικά καί θεολογικά ζητήματα, τά ὁποῖα θά τά παρουσιάσωμεν μετά σχολιασμοῦ προσεχῶς.

Παρητήθη ἀπό τάς Συνοδικάς Ἐπιτροπάς καί τούς Διαλόγους Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος μετά τήν κατακραυγήν διά τάς θέσεις του ὑπό Ἐπισκόπων, θεολόγων καί λαϊκῶν διά τήν συνέντευξίν του ἀνεκοίνωσε τήν παραίτησιν του ἀπό τάς Συνοδικάς Ἐπιτροπάς καί ἀπό ἐκπρόΔικαίωσις τοῦ Μετώπου σωπος τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν θεοτῶν ἀντιοικουμενιστῶν λογικόν Διάλογον καί τό ΠαγκόΜέ τάς ἀνωτέρω θέσεις ὁ Σεβ. σμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν-ΑἱρέΜητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυ- σεων. Εἰς τό δελτίον τύπου, τό σόστομος ἀθελήτως δικαιώνει ὅλους ὁποῖον ἐξεδόθη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μητούς Σεβ. Μητροπολίτας, Καθηγη- τροπόλεως Μεσσηνίας, ἀναφέροντάς Πανεπιστημίου (ρασοφόρους ται ἐπί λέξει τά ἀκόλουθα: καί μή), θεολόγους, Καθηγουμένους «Τὴν παραίτησή του ὑπέβαλε τήν Ἱερῶν Μονῶν, Κληρικούς, Ἱερομο- 13-2-2012, στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς νάχους καί λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ὑπέ- Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Σεβ. γραψαν τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως», Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυἡ ὁποία ἐκυκλοφόρησεν, ὅταν οἱ σόστομος, ἀπὸ κάθε θέση – μέλους Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς τοῦ Φα- τῶν Μονίμων καὶ Εἰδικῶν Συνναρίου καί τῆς Ἑλλάδος προετοί- οδικῶν Ἐπιτροπῶν (Νομοκανονικῶν μαζον οὐσιαστικῶς τό ἔδαφος διά καὶ Δογματικῶν Ζητημάτων, Διορκαὶ Διαχριστιανικῶν Σχέτήν ἀνακήρυξιν τῆς ἐπισήμου ψευ- θοδόξων σεων, καὶ Παρακολουθήσεως Εὐδοενώσεως μετά τῶν Παπικῶν. Ἡ ρωπαϊκῶν Θεμάτων), καθὼς ἐπίσης προετοιμασία αὐτή ἐγένετο, ὅταν ἡ καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐκπροσώπου τῆς ἘκΔιοικοῦσα Ἐκκλησία κατά τούς Δια- κλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν ἐπίσημο λόγους εἰς τήν Κύπρον καί τήν Θεολογικὸ Διάλογο, στὸ Forum τῶν Βιέννην ἀντιμετώπιζε τόν Πάπαν Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καὶ στὸ ὡς κανονικόν ᾽Επίσκοπον τῆς Ἐκ- Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν... κλησίας. Ἡ δυναμική τῆς «ὉμολοὉ Μητροπολίτης ὁδηγήθηκε γίας Πίστεως» καί αἱ ἀντιδράσεις στὴν ἀπόφαση αὐτή, ἐπειδή, ὅπως τοῦ πιστοῦ λαοῦ μέ σημαίαν τόν χαρακτηριστικὰ ἀναφέρει στὸ κεί«Ο.Τ.» ἐματαίωσαν τά σχέδια τῶν μενο τῆς παραίτησής του : "Ἡ ἰδιοΟἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων τῆς τέλεια καὶ ἡ σκοπιμότητα τείνουν χαρακτηρίσουν τὸν ἐκκλησιαἘκκλησίας μας. Χαρακτηριστικόν νὰ στικὸ τρόπο τοῦ ζῆν καὶ ἡ ἀνωριτῶν ἀποτελεσμάτων ἐκ τῶν ἀντι- μότητα καὶ ἡ μετριότητα κατέστηδράσεων, εἶναι ὅτι ὅλοι οἱ Φιλοπα- σαν κριτήρια λειτουργίας τῶν πικοί Ἀρχιερεῖς προέβησαν εἰς δη- ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν". λώσεις ὅτι δέν θά προδώσουν τά Τέλος, ἐκφράζει τὴν ἐλπίδα, οἱ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ δέ ἀντικαταστάτες του νὰ συμβάλδιάλογος διά τό Πρωτεῖον ἐναυάγη- λουν καλύτερα, οὐσιαστικότερα σε τόσον ἀπό τήν ἀδιαλλαξίαν τῶν καὶ περισσότερο ἀξιόπιστα τὸ ἔργο Παπικῶν ὅσον καί ἀπό τάς πολλάς τῶν ὡς ἄνω Ἐπιτροπῶν καὶ Διαλόκαί διαφορετικάς ἀπόψεις τῶν γων».

ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ ΤΟ 1972 ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

κ.λπ, ἀλλά μία κίνησις, τήν ὁποίαν ἐδημιούργησεν ὁ Διεθνής Σιωνισμός, διά νά ὑπηρετήση τά σχέδιά του. Εἰς αὐτό τό βιβλίον του ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης καί ἱδρυτής τῆς Π.Ο.Ε καί τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ξεσκεπάζει κυριολεκτικῶς τήν μάσκαν τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ εἰς αὐτό ἀποκαλύπτει πῶς ἡ παναίρεσις ἐπιχειρεῖ νά διαλύση καί νά καθυποτάξη τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Παραλλήλως ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ ἐπικίνδυνος παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ «δουλεύει» διαβρωτικῶς διά ἔθνη ὡς εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάς. Μέ ἀφορμήν τήν συμπλήρωσιν τριάκοντα ἐτῶν ἀπό τήν κοίμησιν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, ἡ ὁποία συμπίπτει μέ τήν ἔξαρσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μας καί τά διαλυτικά φαινόμενα εἰς τήν καταρρέουσαν Πατρίδα μας, παραθέτομεν τά ἀκόλουθα ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ ἔργου του: «Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα», τά ὁποῖα ἀποκαλύπτουν τήν ἐπικινδυνότητα τῆς παναιρέσεως διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί τό Ἔθνος μας: Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός

«Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἕνα Κίνημα παγκόσμιον τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ καί ἔχει ὡς μοναδικόν σκοπόν τήν πολιτικήν καί θρησκευτικήν κατάκτησιν τῆς Οἰκουμένης! Στά μάτια ὅμως τοῦ κόσμου φαίνεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι Κίνημα παγκόσμιον, διά τήν πολιτικήν, οἰκονομικήν καί τήν θρησκευτικήν ἕνωσιν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἐκ πρώτης, βεβαίως, ὄψεως, διά τούς ἀγνοοῦντας τά πράγματα, ὁ σκοπός αὐτός τῆς ἑνώσεως τῆς ἀνθρωπότητος φαίνεται καλός καί ὠφέλιμος. Καί τοῦτο, διότι στόν Οἰκουμενισμό ἐπιφανειακά κυριαρχεῖ τό σύνθημα τῆς εἰρήνης, πού τό λαχταροῦν ὅλοι. Κυριαρχεῖ τό σύνθημα τῆς ἑνότητος, πού τό θέλουν οἱ πάντες. Μιλοῦν ἀκόμη κατὰ κόρον γιὰ ἀγάπη. Καὶ ποιὸς δὲν τὴν θέλει τὴν ἀγάπη! Ἀλλὰ ἡ ἀγάπη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἀπάτη. Δὲν ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν πόνο γιὰ τὸν συνάνθρωπο, ὅπως τὸν ἐδίδαξε ὁ Χριστός, ἀλλά ἀπὸ τὸ μῖσος, τὴν ὑποκρισία καὶ τὸ ψέμμα, διὰ τὴν ὑποταγὴν τῶν πάντων. Γιʼ αὐτό, ἐνῶ ἀκοῦμε νὰ μιλοῦν γιὰ ἑνότητα, γιὰ εἰρήνη, γιὰ ἀγάπη, γιὰ συνεργασία οἰκονομικὴ καὶ κοινὸ νόμισμα, ἐν τούτοις βλέπομε ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τὴν ἔντασι, τὴν ὄξυνσι, τὴν καλλιέργεια διαφορῶν, διενέξεων καὶ μίσους. Παρατηροῦμε διπλωματικὴ δραστηριότητα, γιὰ τὴν καταβαράθρωσι καὶ ἐξαφάνισι τῶν μικρῶν καὶ ἀδυνάτων Κρατῶν. Ἀλλά δὲν θὰ ἐπεκταθοῦμε ἐδῶ περισσότερο, γιὰ τὴν σατανικὴ ἁλυσίδα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ποὺ προπαρασκευάζουν μυστικὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Ἐθνῶν καὶ ἰδιαίτερα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Κρατῶν. Αὐτό ἂς τὸ ἐξετάσουν ἄλλοι ἁρμοδιώτεροι καὶ ἂς

λάβουν τὰ μέτρα τους. Ἡμεῖς, ἐδῶ, θὰ σταθοῦμε μόνον στὸν θρησκευτικὸ Οἰκουμενισμό.

Τί εἶναι ὁ σημερινὸς θρησκευτικὸς Οἰκουμενισμός!

Ὁ θρησκευτικὸς Οἰκουμενισμὸς τῆς σήμερον εἶναι Κίνησις, διὰ τὴν

Ὁ μακαριστός Ἀρχιμ. π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ἕνωσιν τῶν αἱρετικῶν Ὁμολογιῶν τῆς Δύσεως μετὰ τῆς Ὀρθοδοξίας κατʼ ἀρχάς καὶ εἰς δεύτερον στάδιον διὰ τὴν ἕνωσιν ὅλων τῶν θρησκειῶν εἰς ἕνα τερατῶδες κατασκεύασμα, εἰς μίαν Πανθρησκείαν. Τελικὸν ὅμως σκοπὸν ἔχει νὰ ἐξαφανίση, μέσα σʼ αὐτό τὸ χωνευτήρι, τὸν Χριστιανισμὸν καὶ ἰδίως τὴν Ὀρθοδοξίαν, ποὺ κατέχει τὴν Ἀλήθειαν. Σκοπεύει δὲ εἰς τὴν τελικὴ φάσι τοῦ σκοτεινοῦ του σχεδίου νὰ ἀντικαταστήση τὴν λατρεία τοῦ ἑνός Θεοῦ, μὲ τὴν λατρεία τοῦ Σατανᾶ! Αὐτό φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως ἀπίστευτο. Καὶ ὅμως, αὐτό κυρίως ἐπιδιώκει ὁ πολυδαίδαλος μηχανισμὸς τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως, διὰ τὴν δραστηριότητα τῆς ὁποίας τόσον συχνὰ ἀκοῦμε στὶς ἡμέρες μας νὰ γίνεται λόγος. Ὁ Οἰκουμενισμός, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ στοιχεῖα σοβαρὰ καὶ ἀδιάσειστα, ποὺ θὰ διαβάσης, ἀναγνῶστα, στὴ συνέχεια, εἶναι ἕνα σατανικὸ κατασκεύασμα τῶν σκοτεινῶν Δυνάμεων. Εἶναι μία μεγάλη, φοβερὴ καὶ τρομερὴ αἵρεσις ἤ μᾶλλον παναίρεσις. Εἶναι μία σύνθεσις θρησκειῶν, φιλοσοφιῶν καὶ παραδόσεων σὲ μία τραγελαφικὴ ἑνότητα. Εἶναι μία δολία πλάνη, καταστρωμένη μὲ σατανικὸ σχέδιο, ἡ ὁποία ὑποστηρίζει, ὅτι πουθενὰ δὲν ὑπάρχει ἡ μοναδική, ἡ ἀπόλυτος, ἡ ἑνιαία Ἀλήθεια. Οὔτε καὶ στὴν Ὀρθοδοξία! Ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμὸς καταντᾶ ἕνα τέρας, ποὺ καταβροχθίζει τὰ πάντα. Καταντᾶ ἕνα καμίνι, ποὺ προσπαθεῖ νὰ χωνέψη καὶ συγκεράση ὅλες τὶς θρησκεῖες. Εἶναι ἕνας νεώτερος αἱρετικὸς Συγκρητισμός, ποὺ ὑπόσχεται νὰ λύση ὅλα τὰ προβλήματα! Ὁ δὲ Θεὸς γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, εἶναι ἕνας ἀόριστος Θεός, ποὺ δέχεται ἐξ ἴσου τὴν λατρεία ὅλων τῶν θρησκειῶν. Γιὰ τὸν Οἰκουμενισμὸ δὲν ὑπάρχει προσωπικὸς Θεός. Ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν πιστεύει τίποτε, ἀλλά καὶ τίποτε δὲν ἀπορρίπτει στὸ ἀνακάτεμα καὶ στὴ νέα σύνθεσι τῆς θρησκείας, τὴν ὁποίαν ἐπιδιώκει νὰ κατασκευάση. Δὲν ὑπάρχουν γιὰ τὸν Οἰκουμενισμὸ Θρησκεῖες καὶ Πατρίδες. Μὲ τρόπο ἐπιδέξιο καὶ δῆθεν γιὰ λόγους εἰρηνικῆς συν-

εργασίας προβάλλει ἔμμεσα τὸ σύνθημα: “Κάτω τὰ σύνορα!”. Ὅλα, λοιπὸν συνθλίβονται, ἀφομοιώνονται καὶ ἐξαφανίζονται στὸ ἀβυσσαλέο στόμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι μία φοβερὴ λαῖλαψ, ποὺ προετοιμάζεται νὰ ξεθεμελιώση, ὅπως φαντάζεται, τὴν “Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν” τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἄγριος τυφών τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, ποὺ συγκεντρώνει τὴν καταστροφική του μανία ἐναντίον κυρίως τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ τὸν σκοτεινό του πόθο νὰ τὴν ἐκμηδενίση καὶ νὰ τὴν ἀφανίση. Καὶ τοῦτο, διότι γνωρίζει ὅτι μόνη ἡ Ὀρθοδοξία κρατεῖ ἀνόθευτη τὴν Ἀλήθεια καὶ Μόνη αὐτή μπορεῖ νὰ σώση τὸν ἄνθρωπο. “Τὶς πέτρες τὶς πετοῦν στὶς καρυδιές, ποὺ ἔχουν καρύδια”, ἔλεγε παραστατικὰ ὁ Κολοκοτρώνης. Ἔτσι καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς χτυπᾶ τὴν Ὀρθοδοξία, διότι αὐτή ἔχει ἀξία, κατέχει τὸν θησαυρὸν τῆς Ἀληθείας. Ἀλλά, ἐνῶ εἶναι τόσον τρομερὰ τὰ σχέδια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐν τούτοις τὰ κρύβει ἐπιμελέστατα κάτω ἀπὸ ἕνα ἀριστοτεχνικὸ μανδύα ἀθωότητος. Ὅλα προχωροῦν μὲ μελέτη, μὲ σύστημα, μὲ ὀργάνωσι. Ὁ Οἰκουμενισμός σήμερα εἶναι ἡ ἐξέλιξις τοῦ φοβεροῦ σχεδίου τῶν ὀργάνων τοῦ Σατανᾶ στὸ πιὸ κρίσιμο σημεῖο. Μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, χτυποῦν σήμερα, μὲ ὅλας των τὰς δυνάμεις, τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ οἱ ἄσπονδοι καὶ δόλιοι ἐχθροί της. Σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ ἀόρατα ἐπιτελεῖα ἔχουν συγκεντρώσει τὰ πυρά τους στὸ σκοπὸ αὐτό. Πόλεμος γίνεται. Καὶ πόλεμος μεγάλος, ποὺ δυστυχῶς οἱ πολλοὶ δὲν τὸν ἔχουν κἄν πάρει εἴδησι. Ὅλοι οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, ἑνωμένοι κάτω ἀπὸ ἕνα ἀόρατο ἐπιτελεῖο, ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ ὡραῖες λέξεις, σοβαροφανεῖς ὀργανισμοὺς καὶ ἑνωτικὰ συνθήματα ἀπάτης, δουλεύουν ἡμέρα καὶ νύχτα, γιὰ νὰ ἀφανίσουν τὴν Ἁγίαν Του Ἐκκλησία, νὰ νοθεύσουν τὴν Ἀλήθεια, ποὺ μᾶς ἀπεκάλυψε ὁ Θεάνθρωπος καὶ νὰ ματαιώσουν ἔτσι τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου,νὰ βάλουν δὲ στὴ θέσι τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἀρχηγό τοῦ κόσμου, τὸν διάβολο “ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτόν ὅτι ἐστί Θεὸς” (Β´ Θεσ. β´ 4). Αἱ δυνάμεις τοῦ σκότους ἔθεσαν τελευταίως σὲ ἐνέργεια ὅλα τὰ μέσα, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ξεθεμελιώσουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γενική, λοιπόν, ἐπίθεσι ἐπιχειροῦν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας ἐφʼ ὅλων τῶν μετώπων κάτω ἀπὸ τὴν ἀθώα ἐπωνυμία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Οἰκουμενισμός, μὲ λίγα λόγια, εἶναι ἕνα καταχθόνιον παγκόσμιον Κίνημα πολιτικὸν καὶ θρησκευτικόν, μὲ σκοπὸν τὴν ὑποταγὴν τῆς ἀνθρωπότητος κάτω ἀπὸ μίαν παγκόσμιον Κυβέρνησιν... καὶ τὴν ἕνωσιν ὅλων τῶν Θρησκειῶν εἰς μίαν Πανθρησκείαν, ὥστε νὰ ἐξαφανισθῆ ὁ Χριστιανισμός, νὰ ἐξαφανισθῆ ἡ σώζουσα Ὀρθόδοξος πίστις καὶ νὰ λατρεύεται στὸ τέλος, ἀντί τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὁ Σατανᾶς!».

Σελὶς 8η

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΕΡΕΥΝΑ ΕΙΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Τοῦ κ. Νικολάου Μάρτη, πρώην Ὑπουργοῦ

ΤΗΝ ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» τῆς Τρίτης 24 Ἰανουαρίου 2012 ἀναφέρεται ἡ πληροφορία ὅτι «…γιὰ λογαριασμὸ ὑπηρεσίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν γιὰ τὴν Διεθνῆ Ἀνάπτυξη (USAID), ἔγινε ἔρευνα στὰ Σκόπια γιὰ τὸ ὄνομα καὶ τὸ 59% τῶν Σκοπιανῶν δὲν ἐπιθυμοῦν ἀλλαγὴ ὀνομασίας τῆς χώρας, ἐὰν αὐτὸ σήμαινε πιθανὴ ἔνταξη τῆς χώρας στὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση». Οἱ κάτοικοι τῆς ΠΓΔΜ δὲν πληροφορήθηκαν ὅτι τὸν Ἰούνιο 1992 ἡ Σύνοδος Κορυφῆς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ὁμόφωνα ἀποφάσισε νὰ μὴ ἀναγνωρίσει τὴ χώρα τους, ἐφόσον ἡ ὀνομασία της θὰ ἐμπεριέχει τὴ λέξη «Μακεδονία». Μετὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Κορυφῆς τῆς Λισσαβώνας οὔτε ἡ FYROM (τὸ Μ σημαίνει Μακεδονία), οὔτε ἡ «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὴν Ε.Ε. Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ εἶναι ὑποχρεωτικὴ γιὰ τὴν ΠΓΔΜ καὶ ὅσους ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὸ τὸ πρόβλημα τῆς ὀνομασίας καὶ ἐλήφθη κατόπιν τῆς ἀπὸ 3.1.1992 ἐπιστολῆς τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, ὅπου τόνιζε ὅτι: «Ἡ ἀναγνώριση τῆς αὐτοαποκαλουμένης “Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας” ἔχει θεμελιώδη σημασία γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ γνωρίζω καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλον, ἀφοῦ εἶμαι ὁ ἴδιος Μακεδών. Ἡ Δημοκρατία αὐτὴ οὔτε ἐθνολογικά, οὔτε ἱστορικὰ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ὀνομάζεται Μακεδονία», προσέθετε δὲ ὅτι: «Ἡ ἐθνολογικὴ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας αὐτῆς ἀποτελεῖται ἀπὸ Ἀλβανούς, Τούρκους, Τσιγγάνους καὶ Σλάβους, ποὺ καμία σχέση δὲν ἔχουν μὲ Μακεδόνες», καὶ κατέληγε ἐπισημαίνοντας ὅτι: «Εἶναι ἀδιανόητο μὲ τὴν λήξη τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου νὰ δίδεται ἱστορικὴ νομιμοποίηση σὲ Τίτο καὶ Μόσχα, ποὺ ὀνόμασαν τὴν Νότιο Γιουγκοσλαβία σὲ Μακεδονία πρὸς ἔλεγχο τοῦ Αἰγαίου ἀποσπώντας τὴν Μακεδονία ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα». Ἡ ἐπιθυμία νὰ ἐνταχθεῖ ἡ ΠΓΔΜ στὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴν Ε.Ε. θὰ ἱκανοποιηθεῖ, ὅταν στὸ ὄνομά της δὲν θὰ ἔχει τὴ λέξη «Μακεδονία». Πρότεινα στὸν Πρόεδρο ΒΛΑΤΩΦ τὸ ὄνομα «Δημοκρατία τῆς Παιονίας», «Δημοκρατία τῆς Σλαβικῆς Παιονίας» ἢ ἔστω «Δημοκρατία τῆς Παιονίας», διότι ὅταν οἱ Σλάβοι ἔφτασαν στὴν Βαλκανικὴ τμῆμα τους ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀρχαία Παιονία. Ὁ Ἄγγλος Ἱστορικὸς Ηamond στὸ βιβλίο του «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Παράρτημα Β, σελ. 68) ἀναφέρει στὸ κεφάλαιο: «Ἡ ἐκστρατεία τῆς Ἰλλυρίας καὶ οἱ μακεδονικὲς δυνάμεις». «Στὸ Τέλος τοῦ θέρους τοῦ ἔτους 335 π.Χ. ὁδήγησε τὸ στρατὸ του νότια πρὸς τὴν χώρα τῶν Ἀγριάνων (γύρω ἀπὸ τὴ σημερινὴ Σόφια) καὶ πρὸς τοὺς Παίονες (γύρω ἀπὸ τὰ σημερινὰ ΣΚΟΠΙΑ)». Ἡ «Δημοκρατία τῆς Παιονίας» δὲν ἔχει τὴ λέξη «Μακεδονία» καὶ ἔχει ἱστορικὴ σημασία καὶ ἀφετηρία. Οἱ Παίονες δὲν ἦταν Ἕλληνες. Ἑπομένως ὅσοι ὑποστηρίζουν (πολιτικοὶ καὶ ἐπιστήμονες) ὅτι θὰ ἀναγνωρίσουν τὴν γειτονική μας χώρα μὲ τὴ λέξη «Μακεδονία», ἀλλὰ μὲ γεωγραφικὸ προσδιορισμὸ σφάλλουν.

ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΥΠΟ ΜΑΣΩΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗΝ

Ὁ τηλεοπτικός σταθμός «ΚΟΝΤΡΑ» καί ἡ ἐκπομπή «Μακελειό» μέ κεντρικόν παρουσιαστήν τόν κ. Στέφανον Χίον φιλοξενεῖ τό τελευταῖον χρονικόν διάστημα ἕνα τέκτονα–μασῶνον, ὁ ὁποῖος τοποθετεῖται ἐπί διαφόρων ζητημάτων καί ἰδιαιτέρως ἐπί ἐκκλησιαστικῶν. Ὁ συγκεκριμένος τέκτων, ἀπό τάς ἐκπομπάς, τάς ὁποίας ἔχομεν παρακολουθήσει δέν ἔχει δηλώσει τό Μασωνικόν Τάγμα καί τήν «στοάν» εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκει, οὔτε ἐάν ἀνήκη εἰς τήν Μεγάλην Στοάν ἤ τήν λεγομένην Ἐθνικήν Στοάν, τήν προερχομένην ἀπό διάσπασιν τῆς πρώτης ἤ εἰς τόν Μεικτόν τεκτονισμόν-Μασωνισμόν ἤ εἰς τήν Στοάν τοῦ Πειραιῶς ἤ τῶν Πατρῶν ἤ τῆς Κερκύρας ἤ τῆς Ζακύνθου κ.λπ. Τοῦτο εἶναι πολύ σημαντικόν, διότι θά ἐπιτρέψη νά ἐρευνήσωμεν ἐάν ὑπάρχη σχέδιον, διά νά γίνη ἐξωστρεφής ὁ πολυδιασπασμένος καί μή ἀναγνωρισμένος πλέον ἀπό τά τεκτονικά κέντρα τῆς Ἀγγλίας Ἑλληνικός τεκτονισμός (ὁ Μεικτός ὑπάγεται εἰς τά τεκτονικά κέντρα τῆς Γαλλίας καί ἀποδέχεται εἰς τούς κόλπους του καί γυναῖκας). Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι ἠμπορεῖ νά ὑπάρχη σχέδιον, διά νά συμπεριφέρωνται οἱ Μασῶνοι τῆς Ἑλλάδος ὅπως οἱ Μασῶνοι τῆς Ἀμερικῆς, οἱ ὁποῖοι δηλώνουν δημοσίως τήν ταυτότητά των, κάνουν δημοσίας συγκεντρώσεις χωρίς νά φοβοῦνται τόν «στιγματισμόν» και παρελαύνουν εἰς τάς ὁδούς τῆς Νέας Ὑόρκης καί ἄλλων μεγάλων Πολιτειῶν μέ τά λάβαρά των κ.λπ. Ἔχει ἐπίσης σημασίαν καί διά ἕνα ἄλλο λόγον: Ἐάν ἡ παρουσίασίς των εἰς τηλεοπτικούς διαύλους συνδυάζεται μέ τήν μελλοντικήν «κάθαρσιν» τοῦ τεκτονισμοῦ ἀπό ἀνεπιθύμητα «πρόσωπα» ἤ ἀπό πρόσωπα, τά ὁποῖα ἔχουν ὠφεληθῆ ἀπό τήν συμμετοχήν των εἰς τάς στοάς καί σήμερον εὑρίσκονται ἐν ὑπνώσει ἤ ἡ παρουσίασίς των ἔχει σχέσιν μέ τήν προσέλκυσιν νέων προσώπων εἰς τήν Μασωνίαν. Ὁ φιλοξενούμενος τέκτων-μασῶνος εἰς τήν ἐκπομπήν ἔχει ἐπιθετικάς τάσεις καί ἀκολουθεῖ τήν παγίαν τακτικήν τῆς Μασωνίας. Ἤτοι: ὅ,τι καλόν τό ἰδιοποιεῖται καί ὅ,τι κακόν τό ἀποκηρύσσει ὡς ξένον πρός τήν ἠθικήν καί τά «Συντάγματα» τοῦ Τεκτονισμοῦ. Εἰς προηγουμένην ἐκπομπήν εἶχε «βαπτίσει» ὅλους τούς Οἰκουμενικούς Πατριάρχας μέ ἐθνικήν καί κοινωνικήν δρᾶσιν ὡς Μασώνους. Εἶχεν εἴπη ὅτι οἱ ἱδρυταί τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἦσαν Μασῶνοι, ὅταν ἡ «Φιλεκπαιδευτική Ἑταιρεία» μέ εἰδικόν τόμον ἔχει ἀποδείξει ἀπό τό 1965 ὅτι οἱ ἱδρυταί δέν εἶχον οὐδεμίαν σχέ-

σιν μέ τήν Μασωνίαν, ἀλλά ἠκολούθησαν ἁπλῶς τόν τρόπον μυήσεως τῶν Μασώνων διά τήν ἔνταξίν των εἰς τήν Ἑταιρείαν. Οἱ Πατριάρχαι, τούς ὁποίους «ἐβάπτισε» Μασώνους εἶναι κεκοιμημένοι ἀπό αἰώνων καί ὡς ἐκ τούτου δέν δύνανται νά ἀπαντήσουν. Ἐνῶ ἐρωτηθείς διά τόν σημερινόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον ἐδήλωσεν ὅτι δέν γνωρίζει, ἐάν εἶναι Μασῶνος. Εἰς τήν ἐκπομπήν τῆς 5ης Φεβρουαρίου ὁ συγκεκριμένος τέκτων-μασῶνος ἐπετέθη ἐναντίον τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, τόν ὁποῖον ἀπεκάλει «νεαρόν». Ὑπεστήριξε δέ ὅτι συγγενικόν του πρόσωπον εἶχε πολύ σημαντικόν ρόλον εἰς τήν ἀνέγερσιν τοῦ Ἱ. Ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος Πειραιῶς. Τούς ἰσχυρισμούς του ἀνέτρεψε μία κυρία, ἡ ὁποία τηλεφωνικῶς ἐδήλωσεν ὅτι αὐτή ἔχει τήν συγγένειαν, τήν ὁποίαν ἐπεκαλεῖτο ὁ φιλοξενούμενος τέκτωνμασῶνος τῆς ἐκπομπῆς καί ὅτι ὁ μασῶνος δέν εἶχεν οὐδεμίαν σχέσιν. Ὅποιος παρηκολούθησε τήν ἐκπομπήν εἶδε τόν μασῶνον νά «κτυπιέται» ἀπό τηλεοράσεως, νά φωνάζη, νά κτυπᾶ τάς χεῖρας του εἰς τήν τράπεζαν τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ καί νά «νευριάζη». Εἰς τήν ἐκπομπήν παρενέβη καί ἐκπρόσωπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος ἀνέδειξε τό ἔργον τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος ἐργάζεται, γράφει, ὁμιλεῖ, κάνει φιλανθρωπικόν ἔργον καί ἀποκαλύπτει τά σχέδια τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ καί τῶν παραφυάδων του εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος. Ὁ παρουσιαστής τῆς ἐκπομπῆς κ. Χίος ἐδήλωσεν ὅτι τιμᾶ τόν Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιῶς διά τό ἔργον του καί τάς ἀποκαλύψεις του. Ἡμεῖς θά ὑπενθυμίσωμεν ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς ἔχει ζητήσει ἀπό τό Ὑπουργεῖον Οἰκονομικῶν καί κάθε ἁρμόδιον φορέα διά προσφυγῶν του, τήν διάλυσιν τῶν Μασωνικῶν Ταγμάτων καί Στοῶν τῆς Ἑλλάδος, διότι ἐκτός τῶν ἄλλων ἐντός τῶν Στοῶν λατρεύεται ὁ Ἑωσφόρος. Ὁ δέ ἐκπρόσωπος τῆς Μεγάλης Στοᾶς τοῦ ἔχει ἀποστείλει ἐπιστολήν, μέ τήν ὁποίαν δίδει διαφόρους ἐξηγήσεις τόσον διά τήν ἐπαγγελματικήν του ἀνέλιξιν ὅσον καί διά ἄλλα ζητήματα ἀφορῶντα τόν τεκτονισμόν. Ἡ δίκη διά τήν διάλυσιν τῶν Μασωνικῶν Στοῶν ἀναμένεται μέ ἐνδιαφέρον. Γ.Ζ

Ἠκυρώθη ἡ λιτανεία ἐκ τοῦ φόβου ἐπεισοδίων εἰς βάρος πολιτικῶν

Συμφώνως πρὸς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «amen»: «Μὲ μεγαλοπρέπεια καὶ θρησκευτικὴ κατάνυξη ἑορτάστηκε σήμερα ὁ Πολιοῦχος τοῦ Πύργου Ἅγιος Χαράλαμπος. Πλῆθος πιστῶν ἀπὸ πολλὰ μέρη τῆς Ἑλλάδας, παρὰ τὸ τσουχτερὸ κρύο, βρέθηκαν στὴν πόλη, γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου. Ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἡ θεία Λειτουργία τελέσθησαν στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Κυριακῆς χοροστατούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καισαριανῆς, Βύρωνος καὶ Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ, Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ.

Κυρίλλου, Ἠλείας κ. Γερμανοῦ καὶ τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης κ. Ἀθανασίου. Ἀπὸ νωρὶς τὸ πρωῒ πλῆθος κόσμου εἶχε συγκεντρωθεῖ στὸν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἱ. Ναοῦ, γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴ λιτανεία, ποὺ λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο, ἀλλὰ πρὸς ἔκπληξη ὅλων ἀντίκρισε τὸ ἄγημα τοῦ Στρατοῦ, τὴ φιλαρμονική, τὰ τμήματα τῶν προσκόπων καὶ τὰ ἄλλα ἀγήματα, νὰ ἀποχωροῦν. Ἀνακοινώθηκε ὅτι ἡ λιτανεία ἀκυρώνεται λόγῳ τοῦ... κρύου. Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ὁ πραγματικὸς λόγος ἀκύρωσης τῆς λιτανείας ἦταν ὁ φόβος γιὰ ἐπεισόδια σὲ βάρος τῶν πολιτικῶν, ποὺ βρίσκονταν μέσα στὴν ἐκκλησία».

ΣΕΒ. ΑΛΕΞ/ΠΟΛΕΩΣ: «ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΙ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ σιωπᾶ καὶ νὰ συγκαλύπτη τὰς καινοτομίας των καὶ τήν… αἵρεσίν των

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΧΑΛΕΠΟΥΣ

• Τί ἔγραφεν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διὰ τὴν εἰκόνα τοῦ πιστοῦ καὶ τὰ προσόντα ἑκάστου Σεβ. Μητροπολίτου. • Εἰς ἄλλον ἐκκλησιαστικὸν καὶ Ὀρθόδοξον «μῆκος» οἱ πιστοὶ ἀπὸ ὡρισμένους Σεβ. Μητροπολίτας. Τί συμβαίνει μὲ τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν; Τὸ ἐρώτημα εἰς τὰ χείλη τῶν πιστῶν, ἐξ αἰτίας δηλώσεων καὶ ἐνεργειῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν. Ὁ ἕνας προωθεῖ, παρὰ τὰς ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τὴν Δημοτικὴν γλῶσσαν εἰς τὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ εἰς τὴν θείαν Λειτουργίαν. Ὁ ἄλλος προωθεῖ καὶ τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν εἰς τὴν μυστηριακὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν Μεταπατερικὴν θεολογίαν. Ὁ τελευταῖος εἰς τὰ σχέδιά του εὑρίσκει Μητροπολίτας μιμητάς, οἱ ὁποῖοι φθάνουν εἰς τὸ σημεῖον νὰ καταγγέλλουν ἄλλους Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Μεταπατερικὴ θεολογία εἶναι κυοφορουμένη αἵρεσις εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Ἕτερος Μητροπολίτης εἰς δηλώσεις του καταφέρεται ἐναντίον ὅλων ἐκείνων τῶν ἱερωμένων, θεολόγων καὶ λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν τὴν ἐπάνοδον εἰς τὴν ἀρχαίαν Ἐκκλησίαν, ἀνακαλύπτουν νέους χριστιανοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἐπιμένουν εἰς τοὺς Βυζαντινισμοὺς κ.λπ. Ἄλλος Μητροπολίτης ἀναπτύσσει τὴν θεωρίαν τῆς διηρημένης ἐκκλησίας (μετὰ τῶν Παπικῶν) καί, ὅταν διαπιστώνη κινδύνους διὰ τὸν ἴδιον ἐξ αἰτίας τῶν ἐξωπραγματικῶν θέσεών του, προβαίνει εἰς προφορικὴν δήλωσιν μετανοίας καὶ τὸν καλύπτει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος. Ἐνῶ Μητροπολίτης ἠπείλησε μὲ δικαστικοὺς ἀγῶνας πιστούς, ἐὰν τὸν ἀποκαλέσουν Οἰκουμενιστήν. Θὰ ἠδυνάμεθα νὰ προσθέσωμεν καὶ ἄλλας παρομοίας θέσεις Μητροπολιτῶν. Ὡς καὶ ἐκείνας δύο Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τὸ πράσινον φῶς, διὰ νὰ ἀλλάξη τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ νὰ γίνη περισσότερον θρησκειολογικόν. Ὅλαι αὐταὶ αἱ συμπεριφοραὶ δὲν εἶναι ἁπλῶς καινοτομικαί. Εἶναι ἐπικίνδυνοι διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἑνότητα τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἑνότητα τῆς Πατρίδος. Εἰς καιροὺς χαλεποὺς διὰ τὴν πατρίδα μας δὲν ἐπιτρέπεται Σεβ. Μητροπολῖται νὰ διασποῦν τὴν ἑνότητα τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Εἰς τὴν περίοδον αὐτὴν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται ὤφειλον νὰ σφυρηλατοῦν τὴν ἑνότηταν τοῦ πιστοῦ λαοῦ νὰ ἐνισχύουν τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα, νὰ συσπειρώνουν τὴν κοινωνίαν πέριξ τῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς ἀρκετοὶ Σεβ. Μητροπολῖται δὲν ὑπηρετοῦν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν ἑνότητα τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Εἰσάγουν καινοτομίας καὶ διατυπώνουν θέσεις, αἱ ὁποῖαι εἶναι ξέναι πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Θεολογίαν. Αὗται

διχάζουν τὸν πιστὸν λαὸν καὶ προκαλοῦν ἀντιδράσεις. Ὁ πιστὸς χάνει τὴν ψυχικήν του ἠρεμίαν καὶ ἀναζητεῖ πνευματικοὺς καὶ «Γεροντάδες» διὰ νὰ εὕρη τὸν προσανατολισμόν του. Ἐπαναστατεῖ ἐναντίον τῶν Μητροπολιτῶν. Δὲν σέβεται τὴν Ἀποστολικήν των ἀποστολήν. Παρατηρεῖται δὲ τὸ φαινόμενον: Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης νὰ καταφέρεται δημοσίως καὶ κρυφίως ἐναντίον τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀποδέχονται τὰς καινοτομίας του. Ἐπὶ πλέον οἱ πιστοὶ καταγγέλλουν τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας ὡς αἱρετικοὺς καὶ οἰκουμενιστάς. Ὁ πιστὸς ἐπιζητεῖ τὴν κατάνυξιν κατὰ τὸν Ἑσπερινὸν καὶ τὴν θείαν Λειτουργίαν. Ὁ Ἐπίσκοπος μὲ τὴν αὐλήν του (Ἱερωμένοι) ἐπιζητοῦν τὴν καινοτομίαν καὶ τὸ κήρυγμα τῶν ἐντυπώσεων. Ὁ πιστὸς ἐπιζητεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν ὅσα ἔμαθε ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἢ ἐδιδάχθη ἀπὸ τὸν παπποῦ, τὴν γιαγιά, τὸν πατέρα ἢ μητέρα ἢ ἀπὸ συγγενικὰ πρόσωπα καὶ παραδοσιακοὺς πνευματικοὺς – ἐξομολόγους. Σκανδαλίζεται ἡ ψυχή του, ὅταν ὁ Ἐπίσκοπός του διατυπώνη θέσεις, αἱ ὁποῖαι εἶναι καθαρῶς Προτεσταντικαὶ καὶ αἱρετικαὶ ἢ ὅταν προωθῆ μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ ἱ. κλήρου, τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν εἰς τὴν μυστηριακὴν ζωὴν ἢ κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν ἢ κατὰ τὴν τέλεσιν τῶν Ἱ. Μυστηρίων ἢ γενικῶς διαπιστώνη καινοτομίας, αἱ ὁποῖαι εἶναι ξέναι πρὸς τὴν ἐκκλησιαστικήν του συνείδησιν καὶ τὰ βιώματα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἀπὸ μικρὸν παιδί. Ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν, διότι οὔτε οἱ Ἐπίσκοποι οὔτε οἱ ἱερεῖς γνωρίζουν πραγματικῶς τὴν ἀποστολήν των. Τὴν μεγαλυτέραν εὐθύνην ἔχουν οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι προβαίνουν εἰς καινοτομίας ἢ εἰς δηλώσεις, αἱ ὁποῖαι σκανδαλίζουν τὸν πιστὸν λαὸν καὶ προκαλοῦν ἀντιδράσεις ἐπιζημίους διὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ εἰκὼν τοῦ πιστοῦ κατὰ τὸν Ἅγ. Νεκτάριον Οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν αὐτὴν τὴν συμπεριφορὰν ἀδιαφοροῦν διὰ τὸν πιστὸν λαὸν καὶ τὴν εἰκόνα του, ἀλλὰ δι᾽ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τοῦ πιστοῦ γράφει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος:

«Πόσον ὡραία ἡ εἰκὼν τοῦ πιστοῦ! Πόσον θαυμασία ἡ χάρις αὐτῆς! Τὸ κάλλος αὐτῆς θέλγει, τὸ δὲ ὕφος αὐτῆς ἐκφράζει τὴν πρὸς τὸν Θεὸν πεποίθησιν τοῦ πιστοῦ. Ἡ γαλήνη ἡ ἐπὶ τῆς μορφῆς ἐκκεχυμένη ἐκφράζει τὴν τῆς ψυχῆς εἰρήνην, ἡ δὲ ἠρεμία αὐτῆς τὴν τῆς καρδίας ἀταραξίαν… Ὁ πιστὸς

ἀληθῶς εἰκονίζεται ὡς μακάριος ἄνθρωπος· καὶ ἔστι μακάριος, διότι ἔσχεν ἤδη τὴν πληροφορίαν περὶ τῆς θειότητος τῆς πίστεώς του, καὶ ἐπείσθη περὶ τῆς ἀληθείας αὐτῆς. Ὁ Θεὸς μυστικῶς ἐλάλησεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. Ἡ θεία φωνὴ ἐπλήρωσε τὴν καρδίαν αὐτοῦ, θεία δὲ εὐφροσύνη κατεπλημμύρησεν αὐτήν… Ὁ πιστὸς διασπάσας τὰ δεσμὰ τοῦ ἐγωισμοῦ τὰ περισφίγγοντα ἐν σμικρῷ κύκλῳ τὴν ἀγάπην αὐτοῦ καὶ μὴ ἐπιτρέποντα νὰ ἐνεργῇ καὶ ὁρᾷ πέραν τοῦ κύκλου τοῦ ἰδίου ἐγώ, ἐξεπήδησε καὶ ἠλευθερώθη τοῦ τυραννικοῦ ζυγοῦ τῆς δουλείας τοῦ ἐγωϊσμοῦ, καὶ ἠθέτησε τὴν ταπεινὴν τοῦ ἰδίου ἐγὼ λατρείαν. Ἐλεύθερος ἤδη δεσμῶν διατρέχει τὴν γῆν ἅπασαν πρὸς πάντα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος αὐτῆς, καὶ σπεύδει πανταχοῦ, ὅπου καλεῖ αὐτὸν ἡ ἀγάπη τοῦ πλησίον. Οὐδεὶς πλέον ὑπάρχει ὁ κωλύων, οὐδεὶς ὁ ἐπηρεάζων. Αἱ δίκην ποταμίων ὑδάτων ἀεὶ ρέουσαι τοῦ κόσμου ἡδοναί, αἱ ἀπολαύσεις τῶν ἐπιγείων ἀγαθῶν, ἀπέβαλον τὸ ἑαυτῶν δέλεαρ. Τὸ εἴδωλον τοῦ ἐγωϊσμοῦ κατέπεσε καὶ κατασυνετρίβη, αἱ δὲ θυσίαι, αἱ προσφοραὶ καὶ ὁ λιβανωτός, αἱ πρότερον αὐτῷ προσφερόμεναι, ἤδη προσφέρονται εἰς μόνον τὸν Θεὸν τῆς ἀγάπης, ὃν ἤδη ἐξ ὅλης ψυχῆς ἀγαπᾶ καὶ λατρεύει... Τὰ πάντα διεγείρουσιν ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστοῦ νέα συναισθήματα. Ἡ δημιουργία ἅπασα λαλεῖ μυστικῇ γλώσσῃ ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ περὶ τῆς σοφίας καὶ ἀγαθότητος τοῦ θείου Δημιουργοῦ αὐτῆς. Τρυφὴ αὐτοῦ ἡ μελέτη τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ καὶ τέρψις ἡ ἐκ τῆς θεωρίας τοῦ κάλλους τῆς δημιουργίας αὐτῷ προσγινομένη. Τὸ καλόν, τὸ ἀγαθόν, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη, αἱ εἰκόνες αὗται τοῦ ἐπὶ γῆς ἀγαθοῦ, αἱ τῶν θείων ἰδιωμάτων ἐμφαντικαί, εἰσὶ τὸ μελέτημα τῆς καρδίας αὐτοῦ... Ὁ βίος αὐτοῦ ἐστι ποίησις, ἡ δὲ ζωὴ αὐτοῦ ἁρμονία. Ζῇ σπεύδων πρὸς τὸ σκόπιμον καὶ λελογισμένον τέλος, δι᾽ ὃ ἐπλάσθη, καὶ ἀπολαύει τῆς ἐκ τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ δαψιλευομένης εὐδαιμονίας. Ζῇ ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ τὸ πολίτευμα αὐτοῦ ἐν Οὐρανοῖς ὑπάρχει… Ἡ καρδία αὐτοῦ ἑτοίμη ἐλπίζειν ἐπὶ Κύριον, ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ παρεσκευασμένη ἐμφανισθῆναι ἐνώπιον τοῦ Πλάστου αὐτῆς. Πλήρης ἐλπίδος καὶ θάρρους ἀναφωνεῖ μετὰ τοῦ ψαλμῳδοῦ· “Κύριος ἐμοὶ βοηθὸς καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος”. (Γνῶθι σαὐτόν, σ. 22 – 24)».

Τὰ προσόντα τοῦ Ἐπισκόπου κατὰ τὸν Ἅγ. Νεκτάριον Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὅμως γράφει καὶ διὰ τὰ προσόντα, τὰ

ὁποῖα πρέπει νὰ ἔχη ὁ Ἐπίσκοπος, διὰ νὰ δύναται νὰ ποιμαίνη τὸν πιστὸν λαόν. Γράφει σχετικῶς: «Διότι ὁ πνευματικὸς ποιμὴν θεωρεῖται παρὰ πάντων ὡς ἀνὴρ ἐπιστήμων, πολυμαθὴς καὶ βαθὺς γνώστης τῶν ἀρχῶν, τῶν δοξασιῶν, τῶν κανόνων, τῶν διατάξεων καὶ ἐν γένει τοῦ πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας· διότι παρ᾽ αὐτοῦ ἀπαιτοῦσι πάντες νὰ λαμβάνωσι πᾶσαν πληροφορίαν καὶ τὴν λύσιν ὅλων τῶν ἀπορουμένων· β) διότι τίθεται διδάσκαλος σοφῶν καὶ ἀνοήτων, πεπαιδευμένων καὶ ἀπαιδεύτων καὶ ὀφείλει νὰ ἐμπνέῃ σεβασμὸν καὶ πεποίθησιν πρὸς τοὺς διδασκομένους· γ) διότι γίνεται ποιμὴν ποιμένων καὶ διδάσκαλος διδασκάλων, δι᾽ ἀμφότερα δὲ ταῦτα οἱ λόγοι αὐτοῦ ὀφείλουσι νὰ ἔχωσιν ἀπόλυτον κῦρος· δ) διότι εἶναι ἄτοπον νὰ τίθηται ποιμὴν λογικῶν προβάτων καὶ διδάσκαλος σοφῶν καὶ πεπαιδευμένων, ἀνὴρ ἰδιώτης καὶ εἷς τῶν πολλῶν· διότι ὁ τοιοῦτος ἢ θὰ σιγᾷ ὅπου χρεία φωνῆς στεντορείας καὶ λόγου δυνάμεως, ἢ θὰ λέγῃ ἀσθενῆ τινα καὶ ἰσχνά, ἢ θὰ ἐκτραχηλίζηται εἰς βωμολοχίας ἀπρεπεῖς καὶ ἀνοικείους ἢ τὸ δεινότερον, θὰ παρασύρηται ὑπὸ τῆς δεινότητος τοῦ λέγοντος καὶ θὰ γίνηται τυφλὸς αὐτοῦ ὀπαδὸς καὶ θὰ καθίσταται μαθητὴς ἀντὶ διδασκάλου καὶ τῆς ἀληθείας ἀλλότριος καὶ θὰ διάγῃ τὸν βίον πλανῶν καὶ πλανώμενος». (Μάθημα Ποιμαντικῆς, σ. 118 – 119)».

Τὸ χρέος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Πιστεύομεν ὅτι, ἐπειδὴ εὑρισκόμεθα ἀντιμέτωποι μὲ πολλὰς προκλητικὰς ἐνεργείας καὶ δηλώσεις Σεβ. Μητροπολιτῶν, ὀφείλει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος νὰ ἐγκαταλείψη τὴν γραμμὴν τῶν ἐπιβραβεύσεων αὐτῶν τῶν καινοτόμων καὶ αἱρετικῶν διὰ τὰς θέσεις των Σεβ. Μητροπολιτῶν καὶ νὰ φέρη τὸ θέμα εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας ἢ εἰς τὰ ἁρμόδια Συνοδικὰ ὄργανα, διὰ νὰ ληφθοῦν ἀποφάσεις. Ὅταν σκανδαλίζωνται οἱ πιστοὶ ἀπὸ τὴν θεολογικὴν καὶ Λειτουργικὴν συμπεριφορὰν τῶν Ἐπισκόπων καὶ ὁ κάθε πιστὸς «τραβᾶ τὸν δρόμον του», δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς σιωπῆς. Ἡ σιωπὴ ἀναστατώνει τὸν πιστόν, διότι τὴν ἐκλαμβάνει ὡς προσπάθειαν συγκαλύψεως καὶ ἐκδιώξεως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ Ἐπίσκοπος ὀφείλει νὰ σώζη ψυχὰς καὶ ὄχι νὰ σκανδαλίζη καὶ νὰ ἀπομακρύνη τὸν πιστὸν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν. Γ. ΖΕΡΒΟΣ

ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΙΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΦΟΒΕΙΤΑΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Ἐνῶ καταγγέλλει ὅτι τὸ πολιτικὸν σύστημα τῆς Κύπρου ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποκόψη τοὺς Κυπρίους ἀπὸ τὰς ἑλληνικὰς ρίζας, νὰ ἀναπτύξη νέαν κυπριακὴν συνείδησιν καὶ νὰ κάνουν τοὺς Κυπρίους νὰ «ντρέπονται ποὺ εἶναι Ἕλληνες» Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, εἰς δηλώσεις του, διαπιστώνει ἀδιέξοδον εἰς τὴν πορείαν τοῦ Κυπριακοῦ, διότι «ἡ Τουρκία τὰ θέλει ὅλα», ἐνῶ εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ἐγκαθιδρυθοῦν εἰς τὴν Κύπρον δύο κράτη, «εἶναι θέμα ἐλαχίστου χρόνου διὰ τὴν τουρκοποίησιν ὁλοκλήρου τῆς Κύπρου, ἐπειδὴ οἱ Τοῦρκοι θὰ θελήσουν τὴν σύνδεσιν τῶν δύο Κρατῶν». Ἐπίσης κατεφέρθη ἐναντίον τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποκόψη τοὺς Κυπρίους ἀπὸ τὰς Ἑλληνικὰς ρίζας καὶ καλλιεργεῖ τὴν δημιουργίαν νέας Κυπριακῆς συνειδήσεως. Πλέον συγκεκριμένως καὶ ὡς μετέδωσε τὸ Κυπριακὸν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων (ΚΥΠΕ) ὑπὸ ἡμερομηνίαν 6ην Φεβρουαρίου, ἐκ τῆς Λευκωσίας: «Σὲ δηλώσεις του, μετὰ τὴ λήξη τοῦ μνημόσυνου τοῦ ἥρωα τῆς ΕΟΚΑ Πέτρου Γιάλλουρου στὴν ἐκκλησία Παναγίας Φανερωμένης στὴ Λευκωσία, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, ἀφοῦ ἐξέφρασε τὴν πεποίθηση ὅτι “φθάνουμε στὸ τέλος τῶν διαπραγματεύσεων”, ἐπανέλαβε ὅτι “λύση δὲν ὑπάρχει, γιατί οἱ Τοῦρκοι τὰ θέλουν ὅλα” κατὰ τὴν ἔκφρασή του. “Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τίποτα νὰ δώσουμε, γιατί τὰ πῆραν ὅλα οἱ Τοῦρκοι. Ἐκεῖνοι πρέπει νὰ δώσουν σὲ ᾽μᾶς καὶ ἰδιαίτερα ἡ Κύπρος εἶναι τόσο μικρή, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ γίνουν δύο κράτη καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ καταλάβει ὁ κυπριακὸς λαὸς”, δήλωσε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, γιὰ νὰ προσθέσει πὼς σὲ περίπτωση, ποὺ ἐγκαθιδρυθοῦν στὴν Κύπρο δύο κράτη, “εἶναι θέμα ἐλαχίστου χρόνου ἡ Κύπρος νὰ τουρκοποιηθεῖ, διότι (οἱ Τοῦρκοι) δὲν θέλουν μόνο δύο κράτη, ἀλλὰ θέλουν καὶ μία ἐλαφρὰ σύνδεση, οὕτως ὥστε νὰ ἔχουν καὶ τὸ ἄλλο πόδι ἀπ᾽ ἐδῶ”. “Νομίζω ὅτι, ἂν γίνει κάτι τέτοιο, πολὺ σύντομα ὁ λαός μας θὰ φύγει ἀπὸ τὴ γῆ τῶν πατέρων του καὶ θὰ δώσει ἀκόμα ἕνα λόγο καὶ εὐκαιρία περισσότερη, γιὰ νὰ

τουρκοποιηθεῖ τὸ νησί μας πιὸ γρήγορα”, συμπλήρωσε.

Μᾶς ἀποκόβουν ἀπὸ τὰς ρίζας

Ἐρωτηθεὶς τί εἶναι αὐτό, ποὺ τὸν ἀνησυχεῖ στὸ θέμα τῆς παιδείας καὶ ἂν ὑπάρχει προσπάθεια ἀπομάκρυνσης τῆς παιδείας ἀπὸ τὶς ἑλληνικές της ρίζες, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου εἶπε ὅτι “αὐτὸ φαίνεται ἐξόφθαλμα καὶ ἡ σημερινὴ ἐγκύκλιος εἶναι γιὰ νὰ κεντρίσει λίγο τὸν λαό μας”.

“Δὲν εἶναι γιὰ νὰ τοῦ πῶ τί συμβαίνει. Ξέρει τί συμβαίνει. Δὲν δίστασα νὰ ἐπαινέσω τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας, πού, ὅταν τοῦ εἴπαμε νὰ ἀποσύρει κάποιο βιβλίο, ποὺ δὲν ἔπρεπε νὰ μπεῖ στὸ σχολεῖο, ὁ ἴδιος τὸ ἀπέσυρε ἀμέσως. Ἐκεῖνο ποὺ θέλουμε εἶναι μία καλὴ συνεργασία μὲ τὸν ἑκάστοτε Ὑπουργό”, συμπλήρωσε. Εἶπε ἀκολούθως ὅτι κυπριακὴ συνείδηση ὑπάρχει καὶ ὅτι “δὲν θὰ δημιουργήσουμε νέα κυπριακὴ συνείδηση”.

Πῶς ἀντιδρᾶ ἡ Ἱ. Μητρόπολις Σιδηροκάστρου

ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΙΝΤΙΚΗΝ «ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ» ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΝ

Εἰς τήν περιοχήν Φαιά Πέτρα τοῦ δήμου Σιντικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου ἔχει ἐγκατασταθῆ ἕνας ψευδοπροφήτης (προερχόμενος ἐκ τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς) μαζί μέ τήν οἰκογένειάν του καί «προφητεύει» τήν Δευτέραν Παρουσίαν τόν προσεχῆ Ἰούλιον. Συμφώνως πρός τήν ἱστοσελίδα «infoserres.gr»:

«Τὸν... "ἐξορκισμὸ" τοῦ αὐτοαποκαλούμενου "προφήτη" Ζουρούμπαμπελ, ποὺ ἄφησε πίσω του τὶς ΗΠΑ καὶ ἐγκαταστάθηκε μὲ τὴν οἰκογένειά του στὴ Φαιὰ Πέτρα τοῦ δήμου Σιντικῆς καὶ ἔστησε τὸ ἰδιόρρυθμο κοινόβιό του, περιμένοντας τὴν... Δευτέρα Παρουσία στὶς 19 Ἰουλίου 2012, ἑτοιμάζει ὁ μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Μακάριος. Ὅπως δήλωσε ὁ ἴδιος στὸ ΑΠΕΜΠΕ, ἐξέδωσε σχετικὴ ἀνακοίνωση πρὸς τοὺς πιστούς τῆς μητροπόλεώς του καὶ τὴν Τρίτη (14/2) μετέβη στὴν Φαιὰ Πέτρα, ὅπου χοροστάτησε σέ Μέγα Ἑσπερινὸ καὶ καθοδήγησε τοὺς κατοίκους τοῦ χωριοῦ. “Δὲν ξέρουμε ἂν ὁ συγκεκριμένος κύριος εἶναι φυγόποινος, τρελλὸς ἢ ἀκόμη καὶ ἐπικίνδυνος,

φοβᾶμαι γιὰ ἄλλα πράγματα” δήλωσε μὲ νόημα ὁ μητροπολίτης, χωρὶς ὅμως νὰ προχωρήσει σὲ περισσότερες λεπτομέρειες. Ὁ... "προφήτης", δήλωσε γιὰ ἄλλη μία φορὰ πὼς δὲν ἔχει κακὲς προθέσεις : “Ὁ δημιουργός μοῦ εἶπε νὰ φύγω ἀπὸ τὶς ΗΠΑ καὶ νὰ ἔρθω στὴ Φαιὰ Πέτρα, ποὺ εἶναι ἕνας εὐλογημένος τόπος, γιὰ νὰ γλιτώσω ἀπὸ τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου, ποὺ ἔρχεται στὶς 19 Ἰουλίου τοῦ 2012”῎. Ἐδῶ καὶ ἕνα χρόνο, ὁ Ζουρούμπαμπελ ζεῖ σὲ ἕνα μικρὸ ἀγρόκτημα μὲ τὴ σύντροφό του καὶ τὴν κόρη της, ἐκτρέφοντας κότες καὶ γαλοποῦλες καὶ καλλιεργώντας ζαρζαβατικά, ἐνῶ παράλληλα ἀνεβάζει τὶς προφητεῖες του στὸ YouTube. Πρὶν ἀπὸ ἕνα μήνα, ὁ “προφήτης” ἐπισκέφθηκε τὸν μητροπολίτη Σιντικῆς, τοῦ ἀνακοίνωσε πὼς εἶναι προφήτης καὶ τοῦ μίλησε γιὰ τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου καὶ τὰ ὁράματα ποὺ ἔχει. Ἔλαβε ὅμως τὴν ἀπάντηση ὅτι πρέπει νὰ ἀρχίσει νὰ προσεύχεται καὶ νὰ σταματήσει νὰ μεταφέρει τὶς ἰδέες, ποὺ ἔχει. “Ὁ καθένας ἔχει τὰ δικά του πιστεύω”, λένε κάτοικοι τοῦ χωριοῦ. “Δὲ μᾶς ἐνοχλεῖ, ζοῦμε μαζί του εἰρηνικά”».

“Εἴμεθα Ἕλληνες καὶ δὲν πρέπει νὰ ντρεπόμαστε νὰ τὸ ποῦμε”, πρόσθεσε ἀναφέροντας ὅτι στὴν πρώτη συνάντηση, ποὺ εἶχε μὲ τὸν Ὑπουργὸ τοῦ εἶπε πὼς “αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ κάνουν κυπριακὴ συνείδηση πᾶν ἀνάποδα”.

Εἴμεθα Ἕλληνες

“Ἔχουμε κυπριακὴ συνείδηση, ἀλλὰ εἴμαστε Ἕλληνες καὶ ἐκεῖνο, ποὺ θέλω ἀπὸ ἐσᾶς εἶναι, ὅταν θὰ μπαίνει ὁ δάσκαλος στὴν τάξη θὰ εἶναι ἀπαράδεκτο, γιατί τέτοιες παραφωνίες εἶχαν ἀκουστεῖ, νὰ λέει ὅτι εἴμεθα Κύπριοι καὶ μιλοῦμε ἑλληνικά, δηλαδὴ ντρεπόμαστε νὰ ποῦμε ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες. Κάτι τέτοιο θὰ δημιουργήσει σύγκρουση μὲ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ γίνει κάτι τέτοιο καὶ ὁ ἴδιος κράτησε μία ὄμορφη στάση καὶ μία φιλικὴ στάση μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν δυσκολεύομε καὶ νὰ τὸν ἐπαινέσω ἀλλὰ καὶ νὰ συνεργαστῶ ἀπόλυτα μαζί του”, συμπλήρωσε. Ἡ ἐπιθυμία μας, εἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, εἶναι μία καλὴ συν εργασία μὲ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ ἰδιαίτερα μὲ τὸν Ὑπουργό. Σὲ ἐρώτηση, ἂν ἡ ἀνησυχία, ποὺ ἔβγαινε ἀπὸ τὴν ἐγκύκλιό του, ἀφοροῦσε στὴ γενικότερη πολιτικὴ τῆς Κυβέρνησης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου εἶπε “ἀσφαλῶς καὶ δὲν δυσκολεύομαι νὰ πῶ ὅτι ὁ κατήφορος τῆς παιδείας μας δὲν ξεκίνησε ἀπὸ τὸν Χριστόφια”. “Συνεχίζεται ἀπὸ τὸν Χριστόφια, ἀλλὰ ξεκίνησε προηγουμένως, γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ προσγειωθοῦμε, πρέπει νὰ διαφυλάξουμε τὴν παιδεία μας, ἡ παιδεία πρέπει νὰ μείνει στὰ πλαίσια τῆς ἀνθρωπιστικῆς παιδείας, ἡ ὁποία δοκιμάστηκε μέσα στοὺς αἰῶνες καὶ πέτυχε”, πρόσθεσε. Ἀπαντώντας σὲ ἄλλη ἐρώτηση, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου εἶπε ὅτι ἔχουν ἀκουστεῖ ἀρκετὲς παραφωνίες. “Μᾶς ἔχουν καταγγείλει, γι᾽ αὐτὸ βρῆκα τὴν εὐκαιρία στὴν πρώτη συνάντηση, ποὺ εἶχα μὲ τὸ νέο Ὑπουργὸ νὰ τοῦ ἐπιστήσω τὴν προσ οχὴ ὅτι πρέπει νὰ ἐγκύψει σὲ αὐτά, γιὰ νὰ μὴ ἐπαναληφθοῦν αὐτὲς οἱ παραφωνίες”, ἀνέφερε».

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος εἰς ἄρθρον του εἰδικῶς διά τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον Εἰδήσεων «amen.gr» ἐπισημαίνει τήν ἀντιμετώπισιν τῆς κρίσεως ὑπό τοῦ λαοῦ μας μέ πνευματικάἐκκλησιαστικά κριτήρια. Γράφει σχετικῶς:

«Ἀπὸ τὴ μιὰ παρακολουθοῦμε μὲ θλίψη καὶ ἀπορία τὴν ἔκβαση τῶν πολιτικῶν οἰκονομικῶν ἐγκλημάτων στὸν τόπο καὶ τὴν ὑποκριτικὴ ἐπιλύσεώς τους, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη βιώνουμε μὲ ἱκανοποίηση καὶ θαυμασμὸ τὴν συστράτευση τοῦ λαοῦ μας σὲ ἀλληλέγγυες πράξεις φιλανθρωπίας καὶ προσφορᾶς, γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν ἀσθενεστέρων. Ἐλεηνολογοῦμε τοὺς πολιτικοὺς ταγοὺς καὶ χαιρόμαστε τὸ λαό μας, ποὺ ἀνέδειξε μέσα ἀπὸ τὴν ψυχὴ του τέτοιες δυνάμεις. Ἄνθρωποι νέοι καὶ ὥριμοι, ἐργαζόμενοι καὶ συνταξιοῦχοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἐντάσσονται σὲ ὑπάρχουσες δομές, ἐκκλησιαστικὲς καὶ αὐτοδιοικητικές, προκειμένου νὰ προσφέρουν σὲ Ἱδρύματα καὶ συσσίτια. Ἄλλοι συγκροτοῦν ἄτυπες ὁμάδες, ποὺ περιφέρονται τὶς νύχτες γιὰ νὰ παράσχουν φαγητὸ καὶ ρουχισμὸ σὲ ἀστέγους. Κι ἄλλοι αὐτοδιατίθενται σὲ ἐθελοντικὰ σύνολα, πρόθυμοι σὲ κάθε κάλεσμα ὁποιουδήποτε. Ἔτσι· Περιφερειακὲς Ἑνότητες, Δῆμοι, Ἑνώσεις, Νοσηλευτήρια, Σύλλογοι, σὲ ὁλόκληρη τὴ Χώρα δραστηριοποιοῦνται ἔντονα, κάποτε καὶ ἀλληλοεπικαλυπτόμενοι, μὲ ζῆλο καὶ ἀνταγωνιστικὴ μερικὲς φορές, τακτική. Μὲ πρωτόγνωρες ἰδέες, μὲ ἐξαιρετικὴ ἀμεσότητα, μὲ θαυμαστὴ ἀποτελεσματικότητα προσπαθοῦν καὶ ἐπιτυγχάνουν πολλά, πάρα πολλά.

Δὲν ὑπάρχει, στ᾽ ἀλήθεια ἄλλος τρόπος νὰ ἀπαντήσουμε στὴν κρίση. Ὅλοι λένε ὅτι εἶναι κρίση πνευματικὴ κι ἐνῶ οἱ πολιτικοί μας, ποὺ τὴν δημιούργησαν πασχίζουν χωρὶς νὰ πείθουν πῶς θὰ τὴν λύσουν, ὁ λαὸς μας ὑπερακοντίζοντας, τὴν θεραπεύει μὲ πνευματικὰ κριτήρια. Οἱ μέχρι χθὲς ἀδιάφοροι καὶ ἐγωϊστές, οἱ μέχρι τώρα φίλαυτοι καὶ ὠχαδελφικοὶ Ἕλληνες, ἐνεργοποιώντας τὰ γονίδια τῆς φυλῆς μας ἐπιδεικνύουν τόσες ὑπνώτουσες ἀρετὲς καὶ ἀξίες, ποὺ θὰ ὁρκιζόμασταν πρὸ καιροῦ ὅτι εἶχαν ἐξάπαντος ἐξαλειφθεῖ ἀπὸ τὴν ἑλληνορθόδοξη ψυχοσύνθεση. Κι ὅμως, ὑπάρχουν. Ὁ Θεὸς νὰ εὐλογεῖ τὸν λαό μας, ὁ Χριστὸς νὰ παραστέκει τοὺς ἀδύναμους ἀδελφούς του, ἡ Παναγία μας νὰ ἀγκαλιάζει τὰ παιδιά της καὶ οἱ ἅγιοί μας, ποὺ στολίζουν κάθε βουνὸ καὶ κάμπο, κάθε στεριὰ καὶ παραλία, νὰ μᾶς κρατοῦν ἀπὸ τὸ χέρι στὸ σεισμὸ, ποὺ μᾶς ταρακουνάει. Δὲν χάθηκε ἡ ἐλπίδα. Δὲν ἀπέβησαν μάταια τὰ κηρύγματα, οἱ λειτουργίες, οἱ ἀγρυπνίες τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας στὸν τόπο. Δὲν ξαγρυπνοῦν ἀναποτελεσματικὰ τὰ μοναστήρια στὴ Χώρα. Καλλιεργεῖται ὁ λαός, κρατιέται ζωντανὴ ἡ Πίστη, μένει ζεστὴ ἡ φωτιὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Εὐαγγελίου, ἀναμένη φλόγα τῆς προσφορᾶς πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία. Ἀκόμα κι ὅταν ὁ λαὸς μας ἔχει παράπονα ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγούς του, ἀκούει τὰ λόγια τους, ἀντλεῖ ἀπὸ τὴν διδαχή τους. Ζεῖ Κύριος ὁ Θεὸς στὴν Ἑλλάδα. Ἔχει ἐλπίδες ὁ τόπος καὶ ὑπάρχει μέλλον γι᾽ αὐτόν. Ἂς συνεχίσουμε ἔτσι».

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΟΥΝ Ἢ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΗΡΗΣΙΝ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ Ἐνῶ ὁ Τοῦρκος Πρέσβυς εἰς τήν Ἑλλάδα ἀξιώνει τήν συντήρησιν τῶν Ὀθωμανικῶν μνημείων

Ὁ Τοῦρκος Πρέσβυς εἰς τάς Ἀθήνας πολλάκις διά ἀνακοινώσεών του εἰς τήν ἱστοσελίδα τῆς Πρεσβείας του ἀξιώνει ἐπιμόνως ἀπό τήν Ἑλλάδα σεβασμόν τῶν ὑπαρχόντων Ὀθωμανικόν μνημείων. Κατά γενικήν ὁμολογίαν ὑπουργοί καί Γενικοί Γραμματεῖς ὑπουργείων σπεύδουν νά συμμορφωθοῦν πρός τά Τουρκικάς ὑποδείξεις. Τί γίνεται, ὅμως, ὅταν τό Τουρκικό Κράτος ἀδιαφορεῖ ἤ κατεδαφίζει τά Βυζαντινά Μουσεῖα, τά εὑρισκόμενα εἰς τήν Ἐπικράτειάν του; Ἐπί τοῦ ἐρωτήματος αὐτοῦ πολύ σημαντικόν εἶναι τό σχόλιον τοῦ δημοσιογράφου κ. Λάμπρου Καλαρύτη εἰς τήν ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος». Αὐτό ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ἡ ὑπόδειξη τοῦ Τούρκου πρέσβη στὴν Ἀθήνα Κερὶμ Οὐράς πρὸς τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση νὰ μεριμνᾶ γιὰ τὴ σωστὴ συντήρηση τῶν ὀθωμανικῶν μνημείων στὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία περιλαμβάνεται στὸ χαιρετισμό του, ποὺ ἔχει ἀναρτήσει στὴν ἱστοσελίδα τῆς πρεσβείας, καθίσταται ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρη. Ὁ λόγος εἶναι ἡ τύχη τῶν χριστιανικῶν μνημείων στὴν Τουρκία. Ἡ ἐφημερίδα Ραντικὰλ, π.χ., ἀναφέρει σὲ δημοσίευμά της μὲ τίτλο “Γκρέμισμα μὲ μπουλντόζα στὸ βυζαντινὸ παλάτι!”, ὅτι τμῆμα τῶν τοιχῶν τοῦ βυζαντινοῦ Μεγάλου Ἀνακτόρου γκρεμίστηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους, γιὰ νὰ ἀνεγερθεῖ πενταώροφη οἰκοδομὴ, ποὺ προορίζεται νὰ γίνει ξενοδοχεῖο. Παρὰ τὶς καταγγελίες τῶν ἀρχαιολόγων, ἡ Ἐπιτροπὴ Προστασίας καθυστέρησε ἐπὶ ἕνα μήνα νὰ γνωμοδοτήσει γιὰ τὴ διακοπὴ τῶν ἐργασιῶν. Ἡ συνοικία Σουλταναχμὲτ τῆς Κωνσταντινούπολης, ὅπου καὶ ἔλαβε χώρα ὁ βανδαλισμὸς τοῦ βυζαντινοῦ μνημείου ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ἔχει χαρακτη-

ριστεῖ χῶρος προστασίας πρώτου βαθμοῦ, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀπέτρεψε τὴν κατεδάφισή του. Σημειωτέον ὅτι ὁ βυζαντινὸς τοῖχος, ποὺ γκρεμίστηκε ἦταν πάχους 4 μέτρων καὶ ὕψους 10 μέτρων. Τὸ ἑλληνικὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν σὲ ἀνακοίνωσή του ἐκφράζει τὴ λύπη του, ποὺ ἑλληνικὰ καὶ χριστιανικὰ μνημεῖα στὴν Τουρκία δὲν τυγχάνουν τῆς ἀπαραίτητης μέριμνας, γιὰ τὴν προστασία τους καὶ σημειώνει δύο περιπτώσεις ἀκόμη. Τὴ σύληση τῆς νεκρόπολης καὶ τάφων σὲ βυζαντινὸ νεκροταφεῖο στὴν περιοχὴ Τσατάλτζα, κοντὰ στὴν Κωνσταντινούπολη, καὶ τὴ μετατροπὴ σὲ τέμενος τοῦ ἱστορικοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς Νίκαιας, στὸν ὁποῖο εἶχαν συγκληθεῖ ἡ Πρώτη καὶ ἡ Ἑβδόμη Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι. Ὑπενθυμίζεται, γιὰ τὴν ἱστορία, ὅτι ὁ Τοῦρκος πρέσβης στὸ μήνυμά του στὴν ἱστοσελίδα τῆς πρεσβείας ἀνέφερε ὅτι “ὅπως εἶναι γνωστό, τὰ ἱστορικὰ καὶ πολιτιστικὰ μνημεῖα δὲν ἀνήκουν μόνο στὶς χῶρες στὸ ἔδαφος τῶν ὁποίων βρίσκονται, ἀλλὰ ἀποτελοῦν κοινὴ κληρονομιὰ τῆς ἀνθρωπότητας. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὴν τὴν ἀντίληψη, στὴν Τουρκία δίνεται μεγάλη σημασία στὴ διάσωση ὅλων τῶν ἱστορικῶν καὶ πολιτιστικῶν μνημείων, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν μοναστηριῶν”. Ἐξαιρετικὴ ἡ ἐπισήμανση τοῦ πρέσβη, θὰ μποροῦσε νὰ τὴ συμπεριλάβει τὸ ΥΠΕΞ στὸ διάβημά του πρὸς τὴν Ἄγκυρα. Ἡ “φροντίδα” τοῦ βυζαντινοῦ μνημείου δὲν εἶναι τὸ μόνο συμβὰν ποὺ ἔχει ἔμμεση σχέση μὲ τὸ χαιρετισμὸ τοῦ Τούρκου πρέσβη στὴν ἱστοσελίδα τῆς πρεσβείας. Ὁ κ. Οὐράς εἶχε ἀναφερθεῖ στὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα στὴ Θράκη, ἀποκαλώντας τὰ μέλη της “ὁμογενεῖς” του καὶ χαρακτηρίζοντας τὴ μειονότητα “τουρκική”».

Περίεργοι δηλώσεις ὑπό Καρδιναλίου, διά ἐπικείμενον θάνατον τοῦ σημερινοῦ Πάπα Μία περίεργος δήλωσις ἔγινε ὑπό τοῦ Καρδιναλίου Πάολο Ρομένιο διά τόν Πάπαν. Συμφώνως πρός αὐτήν ὁ Πάπας θά ἀποβιώση ἐντός τοῦ 2012 ἤ ἐντός τοῦ ἔτους θά ἀπειληθῆ σοβαρῶς ἡ ζωή του. Τήν δήλωσιν ἀποκαλύπτει ἰταλική ἐφημερίς. Συμφώνως πρός τήν ἱστοσελίδα «News247.gr», ἡ ὁποία μετέφερε τό δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος τήν 10ην Φεβρουαρίου: «Ἡ ἰταλικὴ ἐφημερίδα Il Fatto Quotidiano στὸ σημερινό της πρωτοσέλιδο ὑποστηρίζει ὅτι "ὑπάρχει μία συνωμοσία κατὰ τοῦ Πάπα" καὶ προσθέτει ὅτι "θὰ πεθάνει ἐντὸς δώδεκα μηνῶν". Ἡ ἐφημερίδα ἀναφέρει ὅτι ὁ ἐπίσκοπoς τοῦ Παλέρμο, καρδινάλιος Πάολο Ρομέο, κατὰ τὴν διάρκεια ταξιδιοῦ του στὴν Κίνα τὸν περασμένο Νοέμβριο ἄφησε νὰ ἐννοηθεῖ σὲ διάλογό του ὅτι ὁ Πάπας Βενέδικτος ὁ Δέκατος Ἕκτος πρόκειται νὰ πεθάνει ἐντὸς δώδεκα μηνῶν-ἢ ὅτι σὲ κάθε περίπτωση, θὰ ἀπειληθεῖ σοβαρὰ ἡ ζωή του. Σύμφωνα μὲ τὸν διευθυντὴ τῆς Il Fatto Quotidiano Ἀντόνιο Παντελάρο, ὁ Ποντίφικας ἐνημερώθηκε

σχετικὰ ἀπὸ τὸν κολομβιανὸ καρδινάλιο Ντάριο Καστριγιόν, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀπέστειλε χειρόγραφο σημείωμα στὰ γερμανικὰ τὸν Ἰανουάριο. "Δὲν ἐλέχθη ὅτι ὁ γερμανὸς ποντίφικας θὰ δολοφονηθεῖ, ἀλλὰ ὅτι κινδυνεύει σοβαρὰ νὰ πεθάνει", τόνισε ὁ Παντελάρο μιλώντας χθὲς βράδυ σὲ τηλεοπτικὴ ἐκπομπή. Σύμφωνα μὲ τὸν δημοσιογράφο, ποὺ ἔκανε τὴν ἔρευνα γιὰ τὸ θέμα, ὁ ἐπικρατέστερος ʻδελφίνοςʼ, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ διαδεχθεῖ τὸν Προκαθήμενο τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ σημερινὸς ἐπίσκοπος τοῦ Μιλάνου, καρδινάλιος Ἄντζελο Σκόλα, ὁ ὁποῖος φέρεται ὅμως νὰ μὴ διατηρεῖ πολὺ καλὲς σχέσεις μὲ τὸν ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν τοῦ Βατικανοῦ Ταρτσίζιο Μπερτόνε. Ἄλλες ἰταλικὲς ἐφημερίδες ὅπως ἡ Κοριέρε Ντέλα Σέρα- τονίζουν ὅτι "δὲν ἔχει διαπιστωθεῖ ἂν τὸ ἐν λόγῳ σημείωμα εἶναι αὐθεντικό". Ὁ ἐκπρόσωπος Τύπου τοῦ Βατικανοῦ πατέρας Φεντερίκο Λομπάρντι δήλωσε ὅτι "πρόκειται προφανῶς γιὰ παραληρήματα, ποὺ δὲν πρέπει νὰ ληφθοῦν σὲ καμία περίπτωση σοβαρὰ ὑπόψη"».