2640actief
België-Belgique P.B. 2170 MERKSEM CENTRUM BC 1131 afgiftekantoor 2170 Merksem Centrum P106319
Op naar kerstmis Een vreemd verband?
Er zijn mensen die naar de Mattheuspassie gaan en van in het begin uitkijken naar de slotzang, niet omdat zij opzien tegen drie uur of meer stilzitten en luisteren, maar omdat zij verlangen naar ‘WirsetzenunsmitTränennieder’, ‘In tranen gaan wij zitten’. Het moment van opperste emotie: de onschuld is gefolterd en vermoord. Rust maar zacht, wordt daarna nog gezongen en het is voorbij ... Vreemd is dat dit slotlied in bijna elke uitvoering vrij snel wordt gebracht en vrij luid. Je zou het ingetogener verwachten, stiller, trager, wanhopiger misschien maar zo klinkt het meestal niet. Het is alsof de hoop haar rechten opeist, alsof het leven zich door die dood heen al naar de oppervlakte dringt, naar een nieuwe geboorte, naar Kerstmis. Christenen geloven, hopen, verwachten dat de dood niet het einde is hoezeer dat ook door de zichtbare feiten wordt tegengesproken. Misschien zijn ze niet zo zeker van Pasen en wordt dat feest bij ons althans daarom minder uitbundig gevierd. Kerstmis echter wel, de geboorte. Wij zetten de tv aan en zo vaak kunnen wij ons meteen’ mitTränenniedersetzen’. Hoeveel onschuldigen zijn er nu weer omgekomen? Met bommen, met kogels of het zwaard vermoord, uit blinde haat of uit zelfverdediging? Ook in de oorlogsgebieden worden kinderen
geboren om soms al meteen te sterven of zwaar getraumatiseerd het leven in te gaan. Een Frans filosoof heeft eens gezegd dat je niet moet treuren als iemand sterft maar wel als iemand geboren wordt. Ook bij de Oude Grieken worden dergelijke uitspraken aangetroffen. En toch. Talrijk zijn ze, heel talrijk die dat ondanks veel leed zullen tegenspreken. Wij zijn bedroefd als iemand sterft en blij bij een geboorte. Niet voor niets is Kerstmis zo’n groot feest en wordt het zo algemeen gevierd, ook door hen die in dat hele verhaal van Bethlehem met zijn engelen en herders niet geloven, het zelfs niet als een symbool kunnen zien. Het feest wordt wel door bijna iedereen aangevoeld als de overwinning van het licht op het duister, als een nieuwe geboorte, er is weer hoop. Is het dat wat Bach al dan niet bewust heeft willen uitdrukken toen hij zo’n levendige melodie schiep bij de diepe droefenis van ‘Wir-
Afzendadres en verantwoordelijke uitgever: Jos Fierens, Rozentuin 10, 2640 Mortsel Jaargang 16, nummer 4 (december 2014 - januari/februari 2015) Driemaandelijks tijdschrift van beweging.net, een netwerk van sociale en christelijke organisaties www.antwerpen.beweging.net - antwerpen@beweging.net
setzenunsmitTränennieder’? Heeft hij onbewust willen getuigen dat het leven sterker is, zich niet definitief laat afmaken, dat de hoop altijd weer oplaait? Iedere geboorte, neen, zo goed als iedere geboorte wordt gevierd, zeker de geboorte van een mensenkind. De geboorte van Jezus Christus wordt ook na tweeduizend jaar nog altijd gevierd. Velen zien er een teken in dat de wereld niet verloren is, dat de uiteindelijke toekomst er een is van zuivere onschuld, als de onschuld van een kind. Die onschuld zal wel weer vermoord worden maar dat proberen wij te vergeten, te verdringen want het leven is sterker en mensen van goede wil richten zich telkens weer op, houden zich vast aan symbolen van hoop. Het christelijke hoopverhaal toont ons een pasgeboren kind. Adestefideles, gelovigen en anders- of ongelovigen, komt en zie het kind. Stijn Verrept