นิยายชุด The Journey of Love ภาค ด้วยรักหรือผูกพัน เขียนโดย อนันตกาล พิมพ์ครั้งที่1 ธันวาคม 2554 ติดต่อได้ที่ anuntakan.kan@hotmail.co.th
ชือ่ ข องผมคอื บ วิ ผมเป็นนักเรียนปหี นึง่ ข องสาขาคอมพิวเตอร์อ าร์ท ผ ม เลือกเรียนทนี่ เี่ พราะชอบการ์ตนู ค วามใฝ่ฝนั ข องผมคอื ก ารท�ำ อนเิ มชนั่ และทนี่ เี่ ป็น ที่ที่มีชื่อเสียงค่อนข้างดี พอจบรับน้อง ผมเริ่มรู้สึกสบายขึ้น หลังจากใช้ช ีวิตอย่าง แห้งแล้งและเหนื่อยมานานแสนนาน “บิวทำ�ไรว่ะ” เสียงของเพื่อนในสาขาทักมาผมยิ้มให้ “กำ�ลังจะเข้าเรียน เออ แกมีการ์ตูนเรื่องฮาเร็มบีช ใช่ไหมว่าจะขอยืมด ู สักห น่อย” ผมพูดถึงการ์ตูนเก่าเรื่องหนึ่งซ ึ่งจำ� ได้ว่าไอ้นี่มีมันเคยพูดไว้ “มีเดี๋ยวไลค์ใส่แผ่นด ีวีดีมาให้นะ” ผมพยักหน้าในคำ�ตอบ ธรรมดาการรวมตัวของคนที่อยากทำ�งานด้าน การ์ตูนมันก็คือแหล่งรวมเหล่าบรรดาโอตาคุ
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
“กูจะมาถามว่า มึงเลือกเม้าท์ปากกาหรือย ัง ว่าจ ะซื้อรุ่นไหน” พอมัน ถามมาแบบนี้ทำ�ให้ผมนึกได้ว่าผมต้องซื้อเม้าท ์ปากกานี่หว่า “ยังไม่ได้ตัดสินใจเลย แต่ค งเอา wacom แหล่ะ แล้วแกจะเอาอะไร” ผมถามกลับแต่ก็พอเดาออกว่าคงเอา wacom เหมือนกันนั่นแหล่ะ เม้าท์ปากกาถ้าจะใช้ก็คงเอาของ wacomกันทั้งนั้น “กูว่าจะเอารุ่น wacom Graphite มันขึ้นชื่อในเรื่องของการทำ� กราฟฟิคเหมือนกันที่สำ�คัญร าคาไม่แพงด้วย” ผมพยักหน้าเข้าใจ อุปกรณ์ในการเรียนที่เน้นทางด้านคอมพิวเตอร์ค่อน ข้างแพงมากพอสมควร จะซอื้ แ ต่ละครัง้ ค อ่ นขา้ งคดิ ห นัก โชคดที คี่ นทเี่ รียนทนี่ สี่ ว่ น ใหญ่ค่อนข้างมีฐานะ ก็แน่ละสิค่าเทอมของที่นขี่ ึ้นชื่อติดอันด ับต้นๆ ของประเทศ ที่นี่ส่วนใหญ่จึงเป็นแหล่งศูนย์รวมของเหล่าคนมีสตางค์ ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เหมือนกัน ยอมรับก็ได้ว่าฐ านะทางบ้านผมก็อยู่ในเกณฐ์ดีคนหนึ่ง กว่าจ ะคุยเรื่อง เม้าท์ปากกาเสร็จก็กินระยะเวลานานพอสมควร ผมบอกลาเพื่อนแล้วหยิบเอา แมคบุค๊ ค ใู่ จ ไปหาทนี่ งั่ เล่นเนตแล้วเสรชิ ห าการ์ตนู ด เู รือ่ ยเปือ่ ยตามประสา ก็อ ย่าง ที่บอก เพื่อนในสาขาผมส่วนใหญ่เป็นโอตาคุ เวลาว่างมักจะจับกลุ่มกันคุยเรื่อง การ์ตูนหรือไม่ก็คุยกันเรื่องคอร์สเพลทุกอย่างคือการ์ตูน มันทำ�ให้บางทีผ มก็เบื่อ เหมือนกันน ะ “บิว นั่งทำ�ไรว่ะ” เสียงคุ้นๆ เรียกมาจากด้านหลัง พอหันกลับไปดู “อ้าวเอ็ม” เอ็มเป็นเพื่อนเรียนสมัยมัธยมของผมเอง เรามาเรียนที่เดียวกันแต่เลือก 2
อนันตกาล
กันคนละสาขา เอ็มเลือกเรียนสาขาออกแบบนิเทศศิลป์ “ท่าทางเบื่อๆ นะมึง” “เออ เดะ เบื่อพ อสมควร ส่วนใหญ่ที่เจอจะเป็นพ วกโอตาคุโลกส่วนตัว สูงกันมากๆ เวลาเรียนก็ก้มหน้าก ้มตาหาคอมแทบไม่พูดอะไรกันเลย พอพูดกพ็ ูด เรือ่ งการ์ตนู บิวไม่ได้ด ทู กุ เรือ่ งนนี่ า น กี่ ต็ อ้ งคอยตามเหมือนกนั ว า่ ม นั ด อู ะไรกนั พูด เรื่องอะไร บิวจะได้คุยก ับพวกนั้นร ู้เรื่อง” ผมตอ้ งปรับต วั ต ามคนสว่ นใหญ่ คนเราไม่ใช่ว า่ โลกจะหมุนร อบตวั เราเอง สักห น่อย ผมไม่ได้อยากอยู่แบบโดดเดี่ยว โดยไร้เพื่อนตลอดสี่ปีที่มหาวิทยาลัย “เออ กูเข้าใจ” ไอ้เอ็มบอกง่ายๆ แล้วจ ุดบุหรี่ขึ้นสูบ “เอาไหม” มันถามแต่ผมส่ายหน้า ผมไม่ชอบบุหรี่ “ตามใจ” มันฟุบหน้าลงกับโต๊ะ “แล้วม ึงมาหากูมีอะไร” ผมถามเมื่อไม่เห็นพูดอะไรสักคำ�มาถึงก็มา ปล่อยมะเร็งป อด “เห็นมึงนั่งหงอยอยู่หน้าจอคอมเลยมาทักทาย คืนนี้พวกกูไปกินเหล้า กันไปไหม” “กับใคร” ถามก่อนที่จะตัดสินใจ “เพือ่ นในสาขากู แต่มงึ ก ไ็ ปเหอะเจอหน้าก นั เดีย๋ วกร็ จู้ กั ก นั เอง ดีกว่าม า 3
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
นั่งหงอยแบบนี้” พอฟังมันแล้วก ็จริง ผมไม่ได้เที่ยวนานแล้วด้วย ผมเลยตอบตกลงไป “เจอกัน เดี๋ยวกูไปรับใต้หอแล้วเดินต ่อไปที่ร้าน เพราะไงก็ ต้องผ่านหอ มึงก่อน” มันจัดการนัดแนะเสร็จสรรพโดยไม่ต้องถาม “เออ เจอกัน” ผมตอบกลับไอ้เอ็มห นั ไปตะโกนคยุ ก บั เพือ่ นโต๊ะข า้ งๆ สักพ กั ม นั ก บ็ อกลา ผมเดินออกไป เมื่อมีเป้าหมายแล้วเหมือนจะสบายใจ จากตอนแรกไม่รู้เราจะไป ไหนก็เลย “บิว กูไปหอมึงด้วย” อยู่ไอ้เอ็มก็ย้อนกลับมา “ไหนว่าไปกับเพื่อน” “แม่งไปหาแฟน กูไปนอนเล่นห้องมึงดีกว่า” ผมพยักหน้ารับเพราะมัน ชอบจะไปนอนดูการ์ตูนห้องผม ตั้งแต่เรียน คอมอาร์ท การ์ตูนงอกมาเต็มห ้อง เราเดินลงลิฟท์ไปด้วยกัน ผมเหลือบไปเห็นป้ายห้ามสูบบุหรี่แต่ในปาก ไอ้เอ็มก็คาบอยู่ เห็นแล้วได้แ ต่ถอนหายใจกับสังคมติดป้ายไปก็เท่านั้นเพราะป้าย ก็ก ลายเป็นแค่เครือ่ งประดับ เหมือนทปี่ า้ ยหา้ มจอดรถทขี่ า้ งตกึ ก็ม รี ถจกั ย านและ มอเตอร์ไซด์จอดหน้าป้าย เลยไม่รจู้ ะมีป้ายไว้ท ำ�อะไร “ไอ้เหี้ยต ้อง มึงไปนอนตากแดดทำ�ไมว่ะ” เสียงเอ็มตะโกนหาใครสักคน ผมหันไปมองตามทิศทางที่เอ็มห ันหน้าไป 4
อนันตกาล
เห็นผู้ชายคนหนึ่งนอนตากแดดอยู่ที่สนามหญ้าข้างตึก แดดออกจะเปรี้ยงไม่กลัว ดำ�เลยหรือไงนั่น แต่ผมก็เงียบ “ไอ้ต้องโว้ย” เอ็มตะโกนอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายกลับยังนิ่งอยู่ สุดท้ายเป็นมันที่ทนไม่ไหว เดินก้าวฉับๆ ตรงไปหา พอเข้าไปใกล้เรื่อยๆ แล้ว ผมกเ็ห็นว่าคนตรงหน้าเหมือน กำ�ลังนอนหลับ แต่นอนตากแดดนนี่ ะ บ้าหรือเปล่า “ไอ้เหี้ยต ้อง” เอ็มก้มหน้าลงไปตะโกนเต็มๆ เสียง อีกฝ ่ายสะดุ้งก ่อนจะค่อยๆ ปรือต า มองด้วยท่าทางง่วงๆ “อะไรมึง” มันพูดแล้วล ุกขึ้นนั่งบ ิดขี้เกียจไปมาด้วยท่าทางเรื่อยๆ สบายๆ ที่จริงคน ตรงหน้าไม่มอี ะไรมากเลยแต่ผ มกลับร สู้ กึ ส นใจ ว่าท �ำ ไมไอ้น ถี่ งึ ม านอนตากแดดอยู่ เห็นเอ็มเรียกมันว่าต ้อง “มานอนตากแดดทำ�อะไรอยู่ตรงนวี้ ่ะ กูเรียกตั้งนาน” เอ็มถามทันที ไอ้คนที่ชื่อต้องมันนั่งนิ่งสักพัก แล้วยกมือปิดปาก หาว ความรู้สึกผมในตอนนั้น ผมไม่ได้คิดว่ามันหล่อ แต่ผมชอบ ในท่าทางของมันที่ ดูสบายๆ ยังไงไม่รู้ ไม่ว่าจ ะท่านั่ง และท่านอน แต่จ ะว่าไปคนปกติท ี่ไหนมานอน ตากแดดตอนบ่ายแบบนี้ว่ะ “สังเคราะห์แสง” คำ�ตอบของมันง ่ายมาก แต่ผมฟังแ ล้วแอบรู้สึกอยากตบมันยังไงไม่รู้ “ส้นตีน มึงคนนะไม่ใช่ต้นไม้จ ะมาสังเคราะห์แสง” 5
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
ไอ้คนถูกด่าดันหัวเราะและหาวใส่หน้าอีก มันหันมาเห็นผมแล้วยิ้มให้ แล้วห าว “มึงเรียกกูมีอะไรละ ว่าม า” “กูเห็นมึงนอนตากแดด กูสงสัยว ่ามึงทำ�บ้าอะไร” “โคตรเสือก” ต้ อ งด่ า เอ็ ม หน้ า ตาเฉย แต่ ผ มก็ คิ ด ว่ า เ อ็ ม นะส มควรโดนด่ า เอ็มกำ�ลังจะสวยกลับแต่ไอ้ค นตรงหน้าก ลับพูดเพียงแค่ “ขอบหุ รี่ตัวดิ” มันพูดแค่น ั้น แล้วข ยับตัวล ุกขึ้นบิดขี้เกียจพอมันล ุกขึ้นยืนเท่านั้นแหละ ผมถึงเห็นว่าคนทชี่ ื่อต้องก็สูงเหมือนกัน เกือบๆ 180 ได้ม ั้ง ต้องใส่เสื้อเชิ๊ตส ีขาว ยับยู่ยี่และเต็มไปด้วยหญ้ากับกางเกงยีนส ์สีซีดๆ ขากระบอกมั้ง แต่ท ี่แน่ๆ ไม่ได้ ตามสมัย นิยมทเี่ดียวนอี้ ะไรๆ ก็ต้องขาเดพเท่านั้น เอ็มส ่งบุหรี่ให้ ต้องรับและจุด สูบ ผมไม่ชอบคนสูบบุหรี่นะ แต่เห็นมันสูบแ ล้วรู้สึกว่าด ูดีอะ คือผ มรสู้ กึ ว า่ บ างคนสบู แ ล้วพ ยายามท�ำ ตัวให้เท่ แต่น มี่ นั ไม่ใช่ม นั ด เู รือ่ ยๆ เอือ่ ยๆ ยังไงไม่รกู้ บั บ รรยากาศรอบๆ ตัวข องตอ้ ง สองคนยนื ค ยุ อ ะไรกนั ไม่รู้ แต่ผ ม เห็นต้องสูบทีสองทีและมันก็ขยี้ทิ้ง “ไอ้ห่าเปลืองนะมึง” เอ็มโวยทันที มันก ็หัวเราะใส่ด้วยท่า ทางกวนตีนพอดู “ไอ้ต้องโว้ย มานมี่ าช่วยกูหน่อย” ใครสักคนตะโกนเรียกมาจากในตึก ต้องหันไปมองพอเห็นว่าใคร “เออ” 6
อนันตกาล
ต้องตะโกนแค่น นั้ แ ละหนั ม าพดู กับเ้ อ็มแ ล้วเดินไปหาคนทเี่ รียก เศษหญ้า เศษดินเลอะไปตามผมตามเสื้อ ผมเห็นมันขยี้หัวสองสามทีแล้วกเ็ดินไป “เพื่อนเหรอ” ผมอดไม่ได้ทจี่ ะถามเอ็ม “เออ ชื่อไอ้ต้อง แม่งกวนตีน กูถามดีๆ เสือกตอบมาได้ว่ามานอน สังเคราะห์แสง” ฟังเอ็มบอกแล้วอ ดขำ�ไม่ได้ มันก ็กวนจริงๆ นั่นแหละ คนดีๆ ที่ไหนมา นอนตากแดด “ทำ�ไมมึงสนใจเหรอ” พอเจอคำ�ถาม ผมเลยไม่รู้จะตอบยังไงดีเหมือนกันจึงเลือกที่จะตอบว่า “เปล่าแค่สงสัยคนดีๆ ที่ไหนจะมานอนตากแดด” “ถูก แม่งมานอนตากแดด” เราคุยกันแค่น ั้นแ ล้วก็เดิน กลับหอของผม แต่ผมนึกถึงม ันนะผมรู้แต่ว่า มันชื่อต้องมันเหมือนมีอะไรบางอย่างทิ้งไว้ในความคิดผม ให้นึกถึงภ าพของต้อง ทีร่ า้ นเหล้าท กุ อย่างกไ็ ม่แ ตกตา่ งจากเดิม เพียงแต่เจอคนใหม่ๆ บ้างกค็ อื เพือ่ นของเอ็มซ งึ่ ส ว่ นใหญ่ก ค็ อ่ นขา้ งเฟรลลี่ ก็แ น่นอน พวกขเี้ หล้าม กั ม นุษยสัมพันธ์ ดี มิตรภาพหาได้ในวงเหล้า ผมนั่งกินนั่งดื่มไปเรื่อยๆ ตอนแรกผมไม่รู้ตัวเลยว่าผม กำ�ลังสอดสายตาหาใคร จนผมเห็นคนที่ผมกำ�ลังมองหา ต้องนั่นเอง ต้องนั่งกิน เหล้าก ับเพื่อนอีกก ลุ่มอ ยูท่ อี่ ีกโตีะ ผมไม่ได้เดินเข้าไปแต่ผ มมอง ผมเห็นม ันก ิน ดื่ม คุย เล่น และรับบุหรี่มาสูบ ทั้งที่สิ่งที่มันทำ�ไม่ใช่เรื่องแปลกมันเป็นเรื่องธรรมดามาก แต่ผ มกลับมา 7
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
นั่งมอง ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ผมไม่ได้เข้าไปทัก ให้พูดตรงๆ ก็ค ือไม่ กล้า ผมเลยนงั่ อ ยูก่ บั ท ี่ คุยก บั เพือ่ นตรงนนั้ แ ต่ส ายตากอ็ ดมองตามไม่ได้ จนถึงต อน ที่ต้องเดินไปเข้าห้องน้ำ� ผมเดินตามไป “แหวะ” เสียงอ๊วกดังลั่นห้องน้ำ� ผมยืนรอสักพักต้องก็เปิดประตูออกมา ผมยื่น ทิชชใู่ห้ “ขอบใจว่ะ” ต้องรบั ไปเช็ดห น้าแ ล้วย มิ้ ให้ผ มคราวนผี้ มเห็นใกล้ๆ ชัด ต้องไม่ได้ผ อมสงู แต่ร า่ งกายมกี ล้ามเนือ้ ให้ค วามรสู้ กึ ว า่ ถ้าโดนกอดคงรสู้ กึ อ บอุน่ น า่ ด ู หน้าต อ้ งแดง เนื่องจากความเมา “โทษที ขอทางหน่อย” ผมหลบทางให้ต ้อง เขาเดินเซนิดๆ ขณะที่ลังเลว่าจะเข้าไปช่วยไหม “มาอยู่นี่เองมึง ไปดื่มต่อ ไม่เมาไม่เลิก” ใครสักคนเข้ามาเรียกต้อง “เออ ได้ ไปไม่เมาไม่เลิก” ต้องตอบรับและเดินจากไปผมยืนอยู่กับที่ด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจตัวเอง เหมือนกันว ่าทำ�ไมผมต้องคิดม าเรื่องของต้องด้วย “มายืนทำ�ไรมึง เดี๋ยวโดนฉุดหรอก” เอ็มสะกิดไหล่ผม “เข้าห้องน้ำ�แต่เสร็จแ ล้ว แล้วมึงล ่ะ” “เดินมาดูมึงนแี่ หละเห็นหายหัวกูนึกว่าโดนฉุดไปซะแล้ว” 8
อนันตกาล
เอ็ม ก็ค อื เอ็มย งั ค งกวนตนี แ ละปากหมา แต่ผ มกร็ วู้ า่ ม นั เป็นห ว่ งผมขนาด ต้องเดินมาดู “ยังว่ะ ถ้ามึงไม่มาก็ไม่แ น่” ผมยักค ิ้วกวนๆ ให้มัน “ถุย กูกพ็ ูดไปงั้นแหละอย่างมึงดูดไีด้ก็ในที่มืดเท่านั้น” ดูมัน บอกว่ากูน่ารักหน่อยก็ไม่ได้ เสือกบอกมาได้ว ่ากดู ูดีในที่มืด ผมเลย ยกเท่าถีบก้นม ันเบาๆ เอ็มก็ห ัวเราะ พวกเราเดินก ลับไปที่ โต๊ะ แต่ผมกย็ ังอดหัน ไปมองอีกโต๊ะเป็นพักๆ ไม่ได้ หลังจ ากวนั น นั้ ไม่มโี อกาศได้ค ยุ ก บั ต อ้ งอกี เลย ผมเห็นเขาเดินผ า่ นไปผา่ น มา บางทีกน็ อนเล่นใต้ต กึ แต่ท เี่ ห็นส ว่ นใหญ่ค อื ถ า้ ค อื เขาจะอยูก่ บั เพือ่ นอกี ส องคน ซึง่ ผ มเห็นก เ็ ดาวา่ ส องคนนนั้ เป็น แฟนกนั เพราะดจู ากทา่ ทางทคี่ บกนั แ บบเปิดเผย และก็สืบได้ไม่ยากเพราะสองคนนั้นค ่อนข้างดังอยู่เพราะเป็นคู่รักทใี่ครๆ กอ็ ิจฉา แต่ภ าพทผี่ มเห็นส ว่ นใหญ่เวลาทตี่ อ้ งอยูค่ นเดียวคอื ม นั จ ะนอน ผมไม่รวู้ า่ เขานอน หลับห รือเปล่า แต่ผ มเห็นว า่ เขานอนจะเข้า ไปทกั ก ไ็ ม่ก ล้าผ มเลยได้แ ต่ม องอยูแ่ บบ นัน้ ผมเห็นเขาสบู บ หุ รีบ่ า้ งแต่ก ไ็ ม่จ ดั เหมือนทเี่ อ็มส บู บางครัง้ ผ มกเ็ ห็นเขาเดินเข้า มาด้วยหน้ายุ่งๆ มุ่ยๆ พร้อมขมวดคิ้ว บางครั้งผ มก็เห็นเขาเดินหาว แต่ที่ผมเห็น บ่อยๆ คือ เขาจะชอบนอนกลิ้งอยู่บนม้าน ั่งหรือไม่ก็ไปนอนบนพื้นหญ้าที่ผมเห็น เขาครั้งแรก จากทไี่ม่คิดว ่าต ัวเองจะสนใจใครไปๆ มาๆ ผมกส็ นใจต้อง เพราะผม ลงทุนแบกแมคบุ๊คเข้ามหาลัยมาทุกวันมานั่งรอที่จะเจอต้อง จนผมรู้ว่าเขามเีรียน วันไหน ตอนเช้าเดินเข้ามาเขาจะถือนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมเข้าม าด้วย แต่ผมกไ็ม่ กล้าเข้าไปคุยสักที จนวันหนึ่ง 9
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
“นาย มีไฟแช็คไหม” ต้องเข้ามาหาผมถามหาไฟแช็คผ มเห็นมันถ ือบุหรี่มาด้วย “ไม่มีอะ” ผมตอบกลับไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ไม่ค ิดว่า ต้องจะเข้าม าทักผม แอบ คิดว่าวันนี้กดู ูดียังว่ะ รู้งี้เมื่อเข้าก่อนออกมาส่องกระจกก่อนก็ดีสิ “ไอ้เบียร์ เขาไม่มีไฟแช็คว่ะ แล้วก ูจะสูบยังไง ไอ้ห่านี่ ให้บุหรี่ไม่ให้ไฟ แช็ค” ผมเห็นต้องตะโกนกลับไปหาเพื่อนที่เห็นเป็นประจำ� ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะทำ�อะไรแบบนี้ ผมเคยไม่ชอบคนสูบบุหรี่ และไม่คิดว่าจ ะสูบ แต่พ อเห็นว่าเขาสูบแม้จ ะไม่บ่อย แต่ผมก็เลือกที่จะไปซื้อบุหรี่ แล้วม าหัดสูบด ู รูว้ ่ามันเป็นอ ะไรทโี่คตรสิ้นค ิดแต่ผมกอ็ ยากเข้าใกล้โลกของเขาอีก สักน ดิ ผมไม่ก ล้าท จี่ ะเดินเข้าไปท�ำ ความรจู้ กั ท งั้ ท มี่ นั เป็นเรือ่ งงา่ ยๆ แต่ผ มกด็ นั อ าย ผมเลยได้แต่มองแบบนอี้ ยู่ร่ำ�ไป เวลาผา่ นไปเป็นเดือนผมกย็ งั ไม่มโี อกาสเข้าไปท�ำ ความรจู้ กั ได้แ ต่ส อบถาม ข้อมูลผ่านไอ้เอ็มเท่านั้น “ไอ้บิว มึงชอบไอ้ต้องเหรอ” เอ็มมันถามผม ผมนิ่งไปไม่รู้ ว่าจะตอบมันยังไง แต่ผมก้ไม่อยากโกหก สุดท้ายผมก็พยักห น้า “กูว่าแล้ว” มันพ ูดส ั้นๆ แล้วย กมือมาโยกหัวผม “ช่วยกไูด้ป ะ” ผมถามมัน “กูไม่ช่วยมึงแ ล้วกูจะช่วยใคร” 10
อนันตกาล
เอ็มบอกแค่น ั้นผมก็ดีใจจนกระโดดกอดมันแล้ว “พอมึง พอๆ ตัวไม่ใช่เบาๆ” ไอ้เอ็มพูดแต่ผมรวู้ ่าม ันพูด แก้เขิน ไอ้เอ็มตัวใหญ่กว่าผมตั้งเยอะ มันว าง ผมลงกับพื้น “แล้วม ึงจะช่วยกูยังไง” “ยังไม่รู้ว่ะ” “โถ่บวิ นึกว่าเอ็มจะรู้แล้วซ ะอีก” ดูมันต อบสิ ทำ�ให้ผมผมอดประชดมันไม่ได้ เรารึกอ็ ุตส่าห์หลงดีใจ ที่มัน จะช่วยที่ไหนได้ยังไม่รอู้ ะไรเลย “กูช่วยมึงแล้วก ัน และมึงเคยไปคุยกับมันแล้วหรือยัง” พอมันถามผม ผมส่ายหน้า “ทำ�ไมว่ะ” “กูกลัว กูตื่นเต้น แล้วเกิดเขาไม่ชอบกูอะ กูเป็นผู้ชายนะมึงแถมกก็ ็ไม่ได้ น่ารักด ้วย คือกไูม่รู้ว่าสำ�หรับเขาหรือเปล่าเขาอาจจะไม่ ชอบแบบกูก็ได้” ผมบอกด้วยความกังวล ผมไม่มั่นใจเลย เอ็มถ อนหายใจ “อยู่เฉยๆ แล้วม ันจะได้ไหมละ” เอ็มถาม ผมก็รู้นะว่า ถ้าอยากได้แล้วนั่งเฉยๆ มันค งไม่ลอยมาหา “ขอเวลาทำ�ใจอีกสักนิด” เอ็มม นั พ ยักห น้าแ ละเรากค็ ยุ ก นั เรือ่ งอนื่ เอ็มเล่าให้ฟ งั ว า่ ต อ้ งยงั ไม่มแี ฟน เพราะเห็นวันๆ ก็กินเหล้ากับไปไหนมาไหวกับพวกเบียร์กับภาค นอกนั้นก็วนๆ เวียนๆ ในวงเหล้าเลยคิดว ่าไม่น่าจ ะมีใคร 11
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
แต่ทุกอ ย่างไม่เป็นเหมือนที่คิด อยู่ๆ ต้องก็ไม่ได้ใช้เวลาหลังเลิกเรียนอยู่ กับเพื่อนหรือนอนเล่นใต้ตึกเหมือนทุกวัน เพราะวันหนึ่งก็มีคนมาตามรับตามส่ง เขา ตอนแรกผมคิดว่าแ ฟน แต่พ อดูห น้าตาแล้วก็ไม่แน่ใจเพราะอีกฝ ่ายกด็ ูเป็น ผู้ ชายดูแล้วเหมือนเพื่อนกันมากกว่า เห็นเจ๋งบอกว่าเป็นเพื่อนต้องตั้งแต่ม.ปลาย เคยมากนิ เหล้าก บั พ วกมนั อ ยูเ่ หมือนกนั ผมไม่แ น่ใจวา่ เขาทงั้ ส องเป็นแ ค่เพือ่ นหรือ มากกว่าน นั้ แต่ผ มดแู ล้วค อื เป็นเพือ่ น เพราะไม่ได้ด ู สวีท ห วานแหว๋ว อะไรมากมาย ดูเฉยๆ กันมากกว่า แต่ก ็ไม่แน่ใจ ผมรู้สึกก ังวลนิดๆ ผมไม่รวู้ ่าจ ะทำ�ยังไง แต่ผ มก็เริ่มกลัวผมชอบเขาจริงๆ ถ้าผ มอยูเ่ ฉยๆ ผมคงไม่มวี นั ได้เขามาเหมือนอย่างทเี่ อ็มว า่ อยูเ่ ฉยๆ โอกาสคงไม่ว งิ่ เข้ามาหา ขณะทผี่ มก�ำ ลังก ลุม้ ใจอยูน่ นั้ เอ็ม ก็โทรมา บอกให้ผ มเข้าไปใต้ต กึ พอเข้าไป ผมกเ็ห็นเขา เขายังคงเหมือนเดิม ท่าทางสบายๆ เรื่อยๆ นั่งก ินเบียร์กับเพื่อนๆ ใต้ ตึก เอ็มกวักม ือเรียกเข้าไป ผมเขยิบเข้าไปนั่ง สักพ ักนึงเท่านั้น เอ็ม ก็ตะโกนเรียก เขา เขาหันมามองและก็เดินเข้ามา ต้องเดินเข้ามาด้วยท่าทางมึนๆ ผมไม่เคยเห็น ท่าทางเขาสดใสเลย มาด้วยท่าทางง่วงๆ อึนๆ มึนๆ ตลอด “เรียกกมู ีไรว่ะ” ต้องถามแล้วนั่งลงข้างๆ ใครสักคนโยนกระป๋อง เบียร์ให้มันร ับและเปิด “อะไรวะมึงเดี๋ยวนไี้ม่เห็นหน้าเห็นตาเลยนะ” เอ็มมันหยอกต้อง ต้องเพียงยักไหล่แล้วกระดกเบียร์ “กูกอ็ ยู่ของกูแบบนี้อะ มึงต่างหากที่เป็นฝ่ายไม่เห็นกูเอง” เขาพูดแค่นั้นแ ล้วยักคิ้วๆ กวนๆ เอ็มต บหัวด้วยความหมั่นไส้ 12
อนันตกาล
“เออกูผิด เออใช่กูเกือบลืมนบี่ ิวเพื่อนกู เรียนคอมอาร์ตรู้จักกันไว้สิ” เอ็มมันถือโอกาสแนะนำ�ตัว ผมยิ้มให้เขาก็ยิ้มตอบแล้วหันไปคุยกับคน อื่นเรื่อยๆ ผมเกือบทำ�หน้าไม่ถูกแล้วเอ็มสะกิดไหล่ให้ผมชวนเขาคุย แล้วจะให้คุย อะไร ผมสูดหายเข้าใจลึกๆ เรียกความกล้า เอาละกอ่ นอนื่ ก ตู อ้ งยมิ้ ก อ่ น ผมฉกี ย มิ้ ต วั เองแต่ต อ้ ง ก็ย งั ไม่ได้ห นั ม ามอง อยู่ดีมัวแ ต่คุยกับค นอื่น ......เอาไงดีวะเนี่ย....... เอาวะ่ ผมสดู ห ายใจเข้าล กึ แ ละท� ำ เนียนชวนสบู บ หุ รีข่ องเอ็ม พอสบู เข้าไป ถึงรู้ว่ามันยำ�กัญชาไว้ ผมหันไปมองหน้าแต่เอ็มไม่สนใจ แต่ผมก็ได้โอกาสที่จะคุย เขากห็ นั ม าคยุ ก บั ผ มเรือ่ ยๆ ผมใจเต้นแ รงมากๆ เขินม ากจริงๆ เพราะเวลามองหน้า ผม ตาของเขาเยิม้ ม ากๆ ถึงจ ะรวู้ า่ เมากญ ั ชากเ็ ถอะ ผมลองขอเบอร์ด เู ชือ่ ไหมตอน อ้า ปากขอเบอร์นี่ ใจผมเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาแต่ต้องกใ็ห้ผมจนได้ “ต้องมีแฟนหรือย ัง” ผมกลัน้ ใจถาม แต่ในใจนอี่ ย่าม เี ลยขอให้อ ย่าม ี อย่าต อบวา่ ม นี ะ ผมภาวนา ในใจ “ยังเลย” เขาตอบกลับมาผมนี่อยากจะตะโกนเลยว่าดีใจที่สุดแต่ก็พยายามเก็บ อาการไว้ “ไม่น่าเชื่อ” 13
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
ผมยิ้มแต่พยายามทำ�เฉยกลัวโดนจับได้แต่ในใจนี่อยากจะลุกขึ้นมาเต้น ไปรอบๆ เลยจริงๆ คุยกันส ักพักก็มีโทรศัพท์เข้ามา ต้องรับและกบ็ อกลา ผมมอง ตามไปเห็นเขาเดินไปขึ้นรถคันท ี่มารับส่งประจำ�ในช่วงหลัง แต่ต้องบอกว่ายังไม่มี แฟนนี่นา ในที่สุดผมก็ต้องลากเอ็ม กลับมาหอเพราะมันเมามาก เดินน ี่แทบไม่เป็น ทางเลย มาถึงห้องมันก ็ทิ้งตัวเน่าๆ ของมันล งบนเตียง “เอ็มโทรศัพท์ม ึงดังอะ” ผมเห็นโทรศัพท์มือถ ือมันดังเลยดึงออกมา พอเห็นผมก็กดรับทันที “ทรายบิวนะ เอ็มเมาอะ ตอนนี้อยู่หอบิว” ผมรีบบอกทรายทันที ทรายเป็นแฟนเอ็ม ทั้งสองคบกันมาสักพักแล้ว สามสี่เดือนได้แล้วม ั้ง “อยู่กันสองคนเหรอ” ทรายทำ�เสียงสงสัย “ใช่ท �ำ ไมเหรอ มีธ รุ ะดว่ นไหม เดีย๋ วบวิ เอาตนี เขีย่ ๆ ให้ม นั ม ารบั โทรศัพท์ ก็ได้” เราเคยคยุ แ ละไปไหนมาไหนด้วยกันกันห ลายครัง้ เลยคอ่ นขา้ งคนุ้ เคยกนั อยู่พอสมควร “ไม่เป็นไรหรอกปล่อยไปเถอะ แค่บอกว่าทรายโทรมาก็พอ ฝากดูแล เอ็มด้วยนะบิว อ้อ ระวังตัวนะ เอ็มตัวยังกะควายเดี๋ยวทับบิวแบน ยิ่งตัวเล็กๆ อยู่” 14
อนันตกาล
เธอพูดแค่นั้นแ ล้ววางหูไปผมได้แต่เกาหัวแกร็กๆ อะไรของทรายหว่า “หิวน้ำ�ว่ะ ปวดหัวด้วย” แม่งเริ่มละเมอ ผมมองดูสภาพแล้วเดินไปหยิบน้ำ�มาให้แถมต้องไปเอา ผ้ามาชุบน ้ำ�มาเช็ดตีนเหม็นๆ ของมันอีกเพราะไม่ไหวกลิ่นแ รงมาก กูแ ทบเป็นล ม ขืนปล่อยไว้ไม่ต้องนอนกันพอดี เสร็จแล้วผมมองสภาพควรจะเช็ดตัวให้มันหรือเปล่า แต่เออเช็ดให้มัน ก็ได้ตอนกูเมาแล้วอ้วกมันยังเช็ดอ้วกให้กูเลย ผมเลยไปเอาผ้าชุบน้ำ�มาเช็ดตัวให้ ลำ�บากมากเพราะตัวมันใหญ่กว่า ตัวใหญ่กว่าต้องอีก ไม่ส ิสูงกว่าเกือบร้อยเก้าสิบ ได้ ผมว่าผมสูงตามมาตรฐานชายไทยนะ 165 ไอ้พ วกนี้อะสูงเกินไป กว่าจะเสร็จ เล่นเอาเหงื่อท่วมตัว ผมอาบน� ้ำ เสร็จอ ะไรเสร็จแ ล้วอ ดหยิบม อื ถ อื ข นึ้ ม าดไู ม่ได้ อยากจะกดไป หาแต่ไม่ก ล้าเลยได้แ ต่ห ยิบม านงั่ ด ยู มิ้ น อ้ ยยมิ้ ใหญ่อ ยูค่ นเดียว ก็ค นมนั ม คี วามสขุ อะ แค่ได้เบอร์กับได้คุยด้วยก็รู้สึกว ่าโลกวันนี้สดใสสุดๆ ทุกทีได้แต่แอบมองเท่านั้น ผมอดไม่ได้จะไปส่องกระจกมองตัวเอง แบบผมนี่จะน่ารักหรือเปล่านะ ต้องจะชอบผมไหม อีกอย่างต้องตัวใหญ่แบบนั้นคงเป็นรุก แบบนี้ผมคงต้องรับ ต้องนะสิ เอาไงดีเนี่ย ผมไม่เคยด้วยก็พอรวู้ ่าผู้ชายกับผู้ชายมันต ้องทำ�ยังไงแต่มัน ก็แอบๆ กลัวอยู่นิดๆ ผมเลยเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมากดเสริชหาสารคดีสัตว์โลก ภาคการผสมพนั ธุใ์ นสปีชเี่ ดียวกัน รอแป๊บเดียวกโ็ หลดเสร็จ ผมหาหฟู งั ม าสวมทบั เพราะเอ็ม นอนอยู่ ผมกดเปิดข นึ้ ม าพอเห็นแ ล้วร สู้ กึ อ ายขนึ้ ม าทนั ทีไม่ใช่ไม่เคยเห็น ผู้ชายโป๊แต่ไม่เคยคิดว่าจะมาดูอะไรแบบนี้ขนาดของพระเอกในเรื่องน่ากลัวมาก ภาพที่เขาสองคนค่อยๆ สอดสิ่งนั้นเข้าไปในตัว เสียงร้องคราญครางที่ดังลั่นมัน 15
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
ทำ�ให้เลือดในตัวผ มสูบฉีดอย่างแรง ผมนั่งหน้าแ ดงแล้วตัวร้อนผ่าวไปหมด ได้แ ต่ บิดไปบดิ ม าสดุ ท้ายผมกป็ ดิ ม นั มองดกู ลางล� ำ ตวั ข องตวั เองทกี่ �ำ ลังร อ้ นรมุ่ ผมมอง เอ็มท กี่ �ำ ลังห ลับส นิท เอาไงดเี นีย่ ไปหอ้ งน้� ำ ดกี ว่าต รงนเี้ ดีย๋ วเอ็มต นื่ แ ล้วจ ะซวย คิด ได้แบบนั้นผมกเ็ดินเข้าห้องน้ำ� ใช้ม ือสัมผัสร่างกาย นึกถึงเสียงร้องและเสียงคราง และถ้าคนที่กอดผมเป็นต้องล่ะ ผมนึกภาพที่ตัวเองได้สัมผัสกับริมฝีปากร่างกาย เขาที่กระซิบบอกรักผม พักเดียวผมกป็ ลดปล่อยทุกอย่างออกมา เข่าอ ่อนไปหมด ผมนั่งหอบอยูร่ ิมอ่างล้างหน้า ผมมองของเหลวในมือ มันต้องสอดเข้าไปด้านหลัง สินะ แล้วม ันจ ะเจ็บไหม คิดแ ค่น ั้นผ มกล็ องเอาของเหลวนั้นป ้ายไปทสี่ ่วนทไี่ม่ค ิด จะสัมผัส ผมลูบม ันช้าๆด้วยความรู้สึกก ล้าๆกลัวๆ “จะเจ็บไหมเนี่ย” ผมกลัวเจ็บอะจะกดลงไปก็ไม่กล้า สุดท้ายก็กลั้นใจลองกดดู ยังไม่ทนั จ ะ เข้าผมก็เจ็บแล้วผ มดึงน ิ้วออกมาทันที “ไม่ไหวแน่ๆ เลย” ผมกลัวเมือ่ ก เี้ ข้าไปนดิ เดียวมนั ก เ็ จ็บแ ล้ว แถมถา้ เอา ไอ้น นั่ เข้าไปจนหมด ตายแน่ๆ ขณะที่ผมกำ�ลังจ ะใช้ค วามคิดอ ยูน่ ั้นผ มได้ยินเสียงดัง โครมครามอยูข่ ้าง นอก พอออกไปกเ็ ห็นเอ็ม นอนอยกู่ บั พ นื้ ด้วยทา่ ทางโคตรอบุ าทว์ เอาหวั ท มิ่ ล งมา ส่วนขายงั อ ยูบ่ นเตียง ผมลากมนั ข นึ้ ไปบนเตียงอย่างทลุ กั ทุเล แต่ แขนมนั ด นั เกีย่ ว ผ้าขนหนูผมหลุด มันลืมตามาจ้องผมที่ยืนแข็งทื่อทำ�อะไรไม่ถ ูก “ขาวดีว่ะ แต่เล็กเป็นเด็กน้อยเลย” มันพูดแค่น ั้นแ ล้วมันก ็ปิดตานอน หลับต ่อทิ้งผ มให้ยืนอึ้ง “ไอ้เหี้ย มึงด่าก ูแบบนี้ได้ไงไอ้เอ็ม” 16
อนันตกาล
ให้ตายสิโคตรอายเลย ดูมันพ ูดสิ โคตรดูถูกอะ ผมทุบหลังมันอีก 3-4 ที แต่มันก็ไม่รู้สึก หลับสนิทไปแล้ว ผมเลยถีบมันไปอีกทีแล้วไปใส่เสื้อผ้า มองมันอีก ทีด้วยความหมั่นไส้แล้วขยับขึ้นไปนอนบนเตียง พรุ่งนี้ผมจะรอเจอต้องแล้วผมจะเข้าไปคุย อย่างน้อยผมก็รู้จักเขาแล้ว ถ้าทักทายกันมันคงไม่ผิดปกติหรอกเนอะ แล้วผมควรจะทักเขาว่ายังไง ผมนอน คิดไปเรื่อยๆ ว่าผ มจะชวนเขาคุยอ ะไรบ้างจนผลอยหลับไป ผมไม่เจอต้องมาสามสี่วันแ ล้ว ถึงเห็นผ่านๆ อย่างน้อยเขาก็ยิ้มให้ผม ไม่ เหมือนเมื่อก่อนทเี่ดินส วนกันโดยไม่ทักไม่ทาย “เป็นไรบิวนั่งหน้าเศร้าเชียว” เสียงหวานๆ ทักขึ้นมา ผมเงยหน้าข ึ้นมอง ทรายแฟนเอ็ม นั่นเอง ทราย ยิ้มให้ผมเล็กน้อยแล้วนั่งลงที่ตรงข้าม “หน้าตาน่าร ักๆ ยุ่งหมดแล้ว น่าเสียดาย” ผมแบะปากใส่ท รายเล็กน อ้ ยทรายหวั เราะ ก่อนจะยกมือข นึ้ ม าหยิกแ ก้ม ผมเล่น “ทำ�อะไรกันอยู่” เสียงเอ็มทักขึ้นมาผมสะดุ้ง หันไปมอง “เปล่านะ กูกับทรายไม่ได้” ผมจะรีบปฏิเสธแต่มันพยักหน้าเข้าใจทั้งที่ผมยังไม่ทันพูดอะไรเลย ผม มองหน้ามันด้วยความสงสัย “กูรู้ทรายชอบมึงเพราะมึงหน้าตาน่ารัก” เอ็มมันพูดแล้วหันไปยิ้มให้ทราย ทรายยิ้มตอบแล้วเอนซบไหล่ เห็นแล้ว 17
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
อิจฉาว่ะ ผมแบะปากใส่ม ันสองคน “แหมก็ทรายชอบผู้ชายล่ำ�ๆ มากกว่าผ ู้ชายน่ารักอย่างบิวนี่” ทรายพูดยิ้มๆ ทรายเป็นเด็กพยาบาล เรียบร้อยน่าร ักจนน่าอิจฉา สอง คนนี้กเ็หมาะสมกันดีอยู่ “แล้วเดีย๋ วทรายจะเอาไง เย็นน จี้ ะกนิ ข า้ วกบั เอ็ม ก่อนหรือว า่ จ ะกลับห อ้ ง เลย” เอ็มห นั ไปถามทรายเพราะทรายเรียนคอ่ นขา้ งหนักพ อสมควร แต่ส องคน นั้นก็เจียดเวลามาอยู่ด้วยกันเสมอ “กินข้าวสิ ทรายหิวแล้วเนี่ยบิวไปกินด้วยกันไหม” ทรายหันมาถามผม ผมหันไปมองหน้าเอ็มมันยักไหล่ทำ�นองว่าตามใจ มึง “ไม่อะอยากนั่งเล่นอ ยู่แถวนี้ก่อน” ผมยังอยากเจอต้องอยู่เจอสักแว่บก็ยังดี ขอให้ได้ม อง “ไปด้วยกันสิ” “ไม่เป็นไรบิวอยากเจอใครบางคนก่อนน่ะ” “ก็ตามใจ” เหมือนทรายจะงอน แล้วส องคนก็เดินจ ูงมือกันเดินอ อกไป ผมมองตาม ภาพนั้นด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก เหมือนจะอิจฉายังไงไม่รู้ ผมนั่งเล่นคอมพิวเตอร์ไปเรื่อยๆ จนผมเห็นต้องเดินมาไกลๆ ผมเหลือบ มองเขาอยู่เห็นเดินไปกดน้ำ�ที่ตู้ขายน้ำ� “อ้าวต้อง” 18
อนันตกาล
ผมรีบร้องเรียกเมื่อเห็นต ้องเดินม าใกล้ๆ “เออ ว่าไง” เขายิ้มให้ผมแล้วมานั่งตรงข้าม “ยังไม่กลับอีกเหรอ” เขาถามผมแล้วน อนซบหน้าล งกับโต๊ะผ มแอบเห็นว่าเขาหาวด้วย “ยังอะนั่งท ำ�งานก่อน ทำ�เรื่อยๆ ไปอยู่ที่ห้องแล้วขี้เกียจ” ผมพูดปดออกไปที่มานั่งท ำ�อยู่แบบนี้ก็เพราะอยากเจอนั่นแหละ “ขยันจังเลยเนอะ” ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ผมจะคิดว่าประชดแต่เพราะต้องพูดผมเลยยิ้ม ออกได้ “ไม่หรอก แค่อ ยู่ห้องแล้วอยากเล่นเกมกับดูการ์ตูนน ่ะ” ต้องพยักหน้าแล้วหาวอีกครั้ง ผมลองจุดบุหรี่ขึ้นสูบเห็นต้องมองอยู่ผม ยื่นบุหรี่ให้ เขายิ้มแล้วร ับไป “ไม่มีไฟ” พูดแค่นั้นผมกำ�ลังจ ะล้วงมือหยิบ “ไม่ต้องหรอก” ต้องยนื่ ห น้าเข้าม าใกล้ป ลายบหุ รีต่ อ่ ก นั แ ล้วส ว่างวาบขนึ้ ม า เขาผละออก ไปทิ้งผ มทใี่จเต้นแ รงแล้วร ู้สึกว ่าใบหน้าข องตัวเองร้อนฉ่า ผมก้มห น้าล งความรู้สึก คือเขินมากๆ “ไม่ยุ่งยากดี” เขาพูดแค่นั้นแ ล้วทิ้งตัวน อนลงที่ม้าน ั่ง ไม่รทู้ ำ�ไมเจอกันก คี่ รั้งต้องกต็ ้อง 19
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
อยู่ในท่านอนเกลือกกลิ้งก็ไม่รู้ “ทำ�ไมต้องยังไม่กลับล่ะ” ผมรีบหาเรื่องชวนคุยเพื่อไม่ให้ต้องเบื่อ “อีกพักน ่ะรอเพื่อนมารับ” ผมเห็นว า่ เขาเหลือบมองนาฬิกา อยากจะถามเหมือนกนั ว า่ เพือ่ นคนไหน เหรอแต่ไม่ก ล้าเลยได้แ ต่เงียบแอบมองใบหน้าด า้ นขา้ งเฉยๆ ควันส ขี าวลอยออ้ ยอิง่ อยู่รอบๆ ตัว ผมรู้สึกไม่ชอบนิดๆ แต่เขาสูบผมเลยสูบต ามเขา อยากอยู่ใกล้เขา เพิ่มขึ้นอีกส ักน ิดก็ยังดี สักพักเดียวโทรศัพท์ม ือถือของเขากด็ ัง “กูไปล่ะ เพื่อนกูมาแล้วไว้เจอกัน” เขาบอกลาผมง่ายๆ เหมือนที่เขาเดินเข้ามาทักผมง่ายๆ ส่วนผมก็ได้แต่ รอเขาและยิ้มให้เวลาที่เขาเดินจากไป อยากอยู่ใกล้ๆ เขาจังเลย ผมต้องทำ�ยังไง ผมถึงจะได้อยู่ใกล้ๆ เขากันน ะ ผมมองต้องที่เดินไปขึ้นรถคันเดิมที่มารับมาส่งอยู่ เป็นประจำ�แล้วได้แต่ถอนหายใจกับตัวเอง ผมเก็บข องใส่กระเป๋าแล้วเดินกลับหอเรื่อยๆแปลกเนอะแต่ก่อนแค่ได้ เห็นหน้าทุกวันก็มีความสุข แต่พอได้คุยด้วยแล้วยิ่งอยากอยู่ใกล้มากกว่าเดิมผม โลภเกินไปหรือเปล่า ผมเดินไปเรื่อยเปื่อยเพื่อให้ถงึ หอ้ งเร็วๆ รูส้ ึกแย่กบั ต วั เองยงั ไงไม่รู้ แรกๆ ก็แค่ขอให้ได้คุย พอได้คุยก็อยากอยู่ใกล้มากขึ้นไปอีก ขณะที่เดินๆ อยู่ผมก็โดน กระชากให้หัน กลับไป “เดินเหม่อไม่สนใจอะไรเลยนะมึง ไม่ระวังตัวเลย” เอ็มนั่นเองที่เข้ามาดึงผ มเอาไว้ 20
อนันตกาล
“มีอะไรเหรอ” ผมมองอย่างงงๆ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “เดินเหม่ออะไรกูกับทรายเรียกตั้งแต่ต รงโน้น” มันชี้ไปที่ร้านอาหารผมเห็นทรายนั่งอยู่ไกลๆ “ขอโทษกูไม่ทันเห็น” เอ็มไม่ว่าอะไร แต่เดินจ ูงมือผมให้เดินตามมันไปที่โต๊ะ “เรียกตั้งนานจนเอ็มต้องไปลากมาเลยนะเนี่ย” ทรายบอกผมยิ้ม ก่อนจะส่งน้ำ�มาให้ผมดื่ม ผมรับมา “หิวยังจ๊ะ กินอะไรก่อนเถอะดูสิหน้าตาน่ารักยู่หมดแล้วอยากกินอะไร สั่งเลย มื้อนเี้อ็มเลี้ยง” “อ้าว” เอ็มหันไปทำ�ตาโตใส่แล้วทรายหัวเราะ ผมเห็นแล้วก็อดอิจฉาไม่ได้เลย จริงๆ เวลาแบบนี้ไม่อยากอยู่กับพวกเขาเลย “บิวจ่ายเองก็ได้” ผมตอบออกไปเมื่อเห็นเอ็มเถียงกับทราย ทีท่ รายแกล้งเอ็ม “แค่นี้กเูลี้ยงได้ กินไปเหอะกูกพ็ ูดไปงั้นๆ” เอ็มหันมาดุผมแทน ผมได้แ ต่นั่งก้มหน้า “สองหนุ่มกินไปก่อนนะ ทรายต้องไปแล้วเพื่อนทรายโทรตาม” ทรายบอกแล้วก้มหน้าลงกินข้าวอีกสามสี่คำ�ที่เหลือในจานจนหมดแล้ว หยิบของเดินไป ก่อนไปหันม าโบกมือให้ผมกับเอ็ม “กูไม่กินก็ได้ มึงจ่ายตังค์เถอะ” 21
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
ผมไม่ได้อยากกินเลย “กินข้าวหรือยัง” เอ็มถามผม “ยัง ไม่หิวแล้วไม่อยากกิน” “งั้นก็กินซ ะ จะสั่งเองหรือให้กูสั่งให้” มันถามผมแถมทำ�หน้าด ุใส่อีก “ตามใจมึง” เท่านั้นแหล่ะมันห ันไปสั่งก๋วยเตี๋ยวมาให้ทันที “กินให้หมดนะมึง” พูดแค่นั้นมันก ็ก้มหน้าก้มตากินข้าวของมันไป ส่วนผมกเ็ลือกที่จะเงียบ “เป็นอะไรไป” “กูเบื่อตัวเองอ่ะ กูได้คุยก ับเขาแล้วแ ต่เขาไม่สนใจกู” พอพูดแล้วน้ำ�ตา ผมก็เริ่มจะไหลออกมา “พอหยุด เดี๋ยวไปคุยกันที่ห้องแล้วกินให้อิ่ม แล้วจะร้องก็ร้อง ที่นี่คน เยอะแยะ กูไม่อยากได้ช ื่อว่ารังแกมึง” มันห้ามผม ผมก็เลยเงียบตามที่เอ็มบอก ผมก้มหน้ากินก๋วยเตี๋ยวช้าๆ จนหมด เอ็มนั่งรอไปเรื่อยๆ สั่งโน่นน กี่ ินเล่นบ ้าง ตลอดเวลาเราไม่ได้คุยอะไรกัน เพราะเอ็มคุยกับทราย ผมกับเอ็มเดินกลับเข้าหอของผม เมื่อเข้าห้องแล้วเอ็มวางของแล้วเดิน เข้าห้องน้ำ�ไปอาบน้ำ� “มึงกไ็ปอาบน้ำ�สิ” 22
อนันตกาล
มันเดินออกมาหาผ้าเช็ดตัวแ ล้วใส่เสื้อผ้าตัวเก่าข องมันไป ผมอาบน้ำ�ไป เรื่อยๆ เมื่อเดินออกมาก็เห็นเอ็มนอนดูการ์ตูนอ ยู่บนเตียง “เป็นอะไร เล่าม าได้หรือย ัง” ผมมองมันที่เปิดกระป๋องเบียร์ เลยเดินไปดูตู้เย็นต ัวเอง “เบียร์กู” ผมกระแทกเสียงใส่มัน แต่ม ันเสือกหัวเราะ ด้านเข้าไป ผมหยิบกระป๋อง เบียร์ขึ้นมากระดกก่อนไปนั่งข้างๆ “กูไม่มั่นใจเลยอะ” “เรื่อง” คำ�ถามสั้นๆ เมื่อห ันไปผมเห็นเอ็มจ้องมาที่ผม “มึงว่าก ูน่ารักไหม กูไม่เห็นว่ากูจะน่ารักตรงไหน” ถ้าผมน่ารักจริงต ้องก็ต้องสนใจผมบ้างสิ นีด่ ูเฉยๆมากเลย “แบบมึงไม่เรียกว่าน่ารักแล้วแบบไหนจะเรียกว่าน่ารัก สำ�หรับกูมึงนะ น่ารักพ อแล้ว” มันพูดก่อนจะกระดกเบียร์ลงคอจนหมด “เกิดอะไรขึ้น” คำ�เดียวสั้นๆ เท่านั้น ผมก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง เอ็มฟ ังเงียบๆ “ถ้ามึงอยากได้เขามึงก ็ต้องสู้ อยู่เฉยๆ มึงไม่ได้หรอก” เอ็มบอกผมแค่นั้นแ ล้วกม็ องผมเงียบๆ “แล้วถ ้าเขามีแฟนแล้ว” ผมลังเลผมไม่แน่ใจว่าต้องมีแฟนหรือเปล่าแม้เจ้าตัวจะบอกว่าไม่มี 23
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
ก็ตาม “คิดเอาเอง ถ้ามึงรักต้องมากจนยอมแย่งแฟนคนอื่นหรือเปล่า” มันถามผมด้วยเสียงจริงจัง “กูไม่อยากแย่งของๆ ใครแต่กูก็รักเขา รักเขาจริงๆ” ผมย้ำ�กับเอ็มอีกครั้ง “งั้นก็คิดดูดีๆ แล้วก ัน” เอ็มทิ้งตัวลงนอนแผ่บนเตียง ผมขยับตัวออกห่างนิดๆ ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำ�ไม เอ็มเห็นแล้วมองผมเงียบๆ “เดี๋ยวมึงจ ะอึดอัด” “ไม่ใช่มึงเหรอที่อึดอัด” มันบอกแค่น ั้นแ ล้วลุกขึ้นนั่ง “กูไปล่ะ” เอ็มเดินไปเก็บของที่กองอยู่บนพื้น “ไปไหน” ผมถามด้วยความตกใจที่จู่ๆ มันก ็จะไป ทั้งทเี่มื่อกยี้ ังคุยอยู่กับผ มเลย “กินเหล้า” “ไปด้วย” ผมหลุดป ากบอกออกไป เมือ่ เห็นว่า เอ็ม กำ�ลงั จ ะออกไปแล้ว ผมไม่อ ยาก อยู่คนเดียวเลยจริงๆ เอ็มห ันมามองหน้าผ ม “ไม่ได้” แต่ผมขยับไปจับแขนมันไว้ผมมองด้วยความสงสัยว่าทำ�ไมผมถึงไปไม่ได้ 24
อนันตกาล
ปกติมันก็ให้ไปนะยกเว้นจะไปกินกับพวกที่ไม่น่าคบเท่าไหร่ พวกนั้นมองผมด้วย สายตาทเี่ห็นแล้วข นลุก “เฮ้อ ไปก็ไป ไปกินกับพวกไอ้เจ๋งก็ได้วะ” สุดท้ายมันก็ถอนหายใจแล้วก็พาผมไปด้วยจนได้ แต่ไหนแต่ไรมาเอ็มก็ เป็นแบบนี้เสมอ เหมือนจะไม่ใส่ใจ เหมือนจะไม่สนใจ แต่กใ็จดี “คืนนี้นอนนี่นะ” ผมชวนเอ็ม นอนเพราะเดินก ลับไปกลับมาเสียเวลา เพราะเอ็มต ้องมาส่ง ผมกลับห ออยู่แล้วท ุกครั้ง มันบ อกเดินกลับคนเดียวอันตราย ทั้งท ี่ผมก็เป็นผ ู้ชาย เหมือนมันแท้ๆ “เออ” มันตอบรับแล้ว เราก็ออกไปด้วยกัน
25
ด้วย
รักผูกพัน
หรือ
26