%CE%97%CE%92%CE%97*%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%9D%CE%97+

σ.01 / p.01

Βιβλίο ένα / Book one

ΗΒΗ H EBE

ΥΦΑΣΜΑΤΑ / TEXTILES 1

Υφάσματα πρώτου ορόφου / First floor textiles Κυρίως κρεβατοκάμαρα / Μaster bedroom .................................................................................... σ. / p. 03

(πρώτη ντουλάπα / first wardrobe) Δωμάτιο της Μπέττυ / Betty’s room ............................................................................................... σ. / p. 31

(λευκή ντουλάπα / white wardrobe) Γραφείο / Study ................................................................................................................................. σ. / p. 55

(καλάθι κεντήματος / embroidery basket) Δωμάτιο του Αριστομένη / Aristomenis’s room ............................................................................. σ. / p. 71

Υφάσματα ισογείου / Ground floor textiles Κουζίνα / Kitchen ............................................................................................................................. σ. / p. 75

(ντουλάπι / cupboard) Καθιστικό / Living room ................................................................................................................... σ. / p. 91

Υφάσματα δώματος / Attic textiles Δώμα / Attic ...................................................................................................................................... σ. / p. 95

1

Τα υφάσματα παρουσιάζονται με τη σειρά που βρέθηκαν και σε κλίμακα 1:1. / The textiles are presented in the order they were found and on a scale of 1:1.

σ.02 / p.02

σ.03 / p.03

Κυρίως κρεβατοκάμαρα / Μaster bedroom (πρώτη ντουλάπα / first wardrobe)

σ.04 / p.04

σ.05 - αρ.01 / p.05 - nr.011

1

Πρώτο συρτάρι της ντουλάπας της κυρίως κρεβατοκάμαρας. / First drawer of the master bedroom’s wardrobe.

σ.06 - αρ.02 / p.06 - nr.02

σ.07 - αρ.03 / p.07 - nr.03

σ.08 - αρ.04 / p.08 - nr.04

σ.09 - αρ.05 / p.09 - nr.05

σ.10 / p.10

Ανοίγω το αριστερό μέρος της τρίφυλλης ντουλάπας και χαζεύω το περιεχόμενο σαν υπνωτισμένος. Από το ανοικτό παράθυρο αριστερά της ντουλάπας ο ήλιος μπαίνει και με χτυπάει στα μάτια. «Τέλεια», σκέφτομαι. «Μου είχε λείψει τόσο πολύ ο ήλιος. Γύρισα πίσω μάλλον γι’ αυτόν. Τι παράλογο!». Μισοκλείνω τα μάτια μου και παρατηρώ τα υφάσματα χαρούμενος, για πολύ ώρα, σαν παιχνίδι. Κοιτάζω μία τα υφάσματα στη ντουλάπα, μία το κτίριο του Κωνσταντινίδη απέναντι από το παράθυρο. * I open the left wardrobe door and stare at its contents as if hypnotized. Through the open window, on the left side of the wardrobe, the sun comes in and beats down in my eyes. “Great”, I think to myself. “I had missed the sun so much. I probably came back for him. It’s absurd!”

I half-close my eyes and happily examine the textiles for a long while, as if it were some sort of game, now looking at the textiles, and now looking at Konstantinidis’s building across the window.

σ.11 - αρ.06 / p.11 - nr.061

1 Δεύτερο συρτάρι της ντουλάπας της κυρίως κρεβατοκάμαρας. / Second drawer of the master bedroom’s wardrobe.

σ.12 - αρ.07 / p.12 - nr.07

σ.13 - αρ.08 / p.13 - nr.08

σ.14 - αρ.09 / p.14 - nr.09

σ.16 / p.16

Δουλεύω κυρίως τα απογεύματα. Είναι περίπου τρεις ώρες που είμαι μόνος στο σπίτι, όπου ακούγοντας ειδήσεις μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά χωρίς να με διακόπτει κανείς. Η κατάσταση, τουλάχιστον όπως την περιγράφει το ράδιο, μοιάζει δύσκολη. «Η μήπως ήταν πάντα έτσι;» σκέφτομαι. * For the most part, I work in the evenings.

During this approximately three-hour period I have the house to myself, and I focus on the work at hand while listening to the news without any distractions. The situation, as described on the radio at least, seems difficult. “Or has it always been like that?”

σ.17 - αρ.11 / p.17 - nr.11

σ.18 - στ.12 / p.18 - nr.12

σ.20 / p.20

Σήμερα η Κ. η Κ. και η Σ. με ρώτησαν αν πιστεύω ότι τα συγκεκριμένα αντικείμενα θα μπορούσαν να περιγράψουν αυτές τις δύο γυναίκες. Αν δηλαδή τα αντικείμενα αυτά είναι ικανά να δείξουν διαφορές για την κοινωνική τάξη, τον χαρακτήρα ή την ιδιοσυγκρασία τους. Απάντησα και στις τρεις: ‘Δε ξέρω.’ * Today K., K. and S. asked me if I really believed that these particular objects could describe these two women. That is, if these objects could point to differences in social class, character or temperament. The answer I gave to all three of them was “I don’t know”.

σ.21 - αρ.14 / p.21 - nr.14

σ.22 - αρ.15 / p.22 - nr.15

σ.23 - αρ.16 / p.23 - nr.16

σ.24 - αρ.17 / p.24 - nr.17

σ.25 - αρ.18 / p.25 - nr.18

σ.26 - αρ.19 / p.26 - nr.19

σ.27 - αρ.20 / p.27 - nr.20

σ.28 - αρ.21 / p.28 - nr.21

σ.29 - αρ.22 / p.29 - nr.22

σ.30 / p.30

σ.31 / p.31

Δωμάτιο της Μπέττυ / Betty’s room (λευκή ντουλάπα / white wardrobe)

σ.32 / p.32

σ.33 - αρ.23 / p.33 - nr.231

1

Πρώτο συρτάρι της λευκής ντουλάπας. / First drawer of the white wardrobe.

σ.34 - αρ.24 / p.34 - nr.24

σ.35 - αρ.25 / p.35 - nr.25

σ.36 - αρ.26 / p.36 - nr.26

σ.37 - αρ.26 / p.37 - nr.26

σ.38 - αρ.28 / p.38 - nr.281

1

Δεύτερο συρτάρι της λευκής ντουλάπας. / Second drawer of the white wardrobe

σ.39 - αρ.29 / p.39 - nr.29

σ.40 / p.40

Εκτός από το συγκεκριμένο δωμάτιο, που μάλλον ήταν το παιδικό, το σπίτι έχει εξαιρετική θέα. * Except for this particular room, which probably was the nursery, the house has a splendid view.

σ.41 - αρ.30 / p.41 - nr.30

σ.42 - αρ.31 / p.42 - nr.31

σ.43 - αρ.32 / p.43 - nr.32

σ.44 / p.44

Aπό το μπαλκόνι του δώματος μπορεί να δει κανείς όλο το πάρκο και τον κόλπο. Από ψηλά, το πάρκο μοιάζει ολόιδιο με ταλαιπωρημένη μακέτα από πρότζεκτ του International Style. Όταν το διασχίσεις όμως, οι ευκάλυπτοι, τα πεύκα και τα αρμυρίκια σε κάνουν να μην παρατηρείς πόσο παλιωμένο και σκονισμένο είναι. Η θάλασσα, μπλε και αστραφτερή βρίσκεται σε απόλυτη αντιδιαστολή με το πάρκο. * From the balcony of the attic, one can see the whole park and the bay. Viewed from above, the park looks like a shabby model for some International Style project.

When one walks through it, however, the eucalyptus and pine trees and the salt cedars make him overlook how old and dusty it all actually is. The sea, blue and sparkling, stands as a counterpoint to the park.

σ.45 - αρ.33 / p.45 - nr.33

σ.46 - αρ.34 / p.46 - nr.341

1

Τρίτο συρτάρι της λευκής ντουλάπας. / Third drawer of the white wardrobe.

σ.47 - αρ.35 / p.47 - nr.35

σ.48 - αρ.36 / p.48 - nr.36

σ.49 - αρ.37 / p.49 - nr.37

σ.50 - αρ.38 / p.50 - nr.38

σ.51 - αρ.39 / p.51 - nr.39

σ.52 - αρ.40 / p.52 - nr.40

σ.53 - αρ.41 / p.53 - nr.41

σ.54 / p.54

σ.55 / p.55

Γραφείο / Study (καλάθι κεντήματος / embroidery basket)

σ.56 / p.56

σ.57 - αρ.42 / p.57 - nr.42

σ.58 - αρ.43 / p.58 - nr.43

σ.59 - αρ.44 / p.59 - nr.44

σ.60 - αρ.45 / p.60 - nr.45

σ.61 - αρ.46 έως 47 / p.61 - nr.46 till 47

σ.62 - αρ.48 / p.62 - nr.48

σ.63 - αρ.49 έως 52 / p.49 - nr.48 till 52

σ.64 - αρ.53 / p.64 - nr.53

σ.65 - αρ.54 έως 57 / p.65 - nr.54 till 57

σ.66 - αρ.58 έως 59 / p.65 - nr.58 till 59

σ.67 - αρ.60 έως 63 / p.67 - nr.60 till 63

σ.68 / p.68

Η αλήθεια είναι ότι δε γνωρίζω πολύ καλά την πόλη. Η τελευταία φορά που κατοικούσα εδώ ήταν όταν ήμουν στο λύκειο. Αλλά αυτό είναι ήδη είκοσι χρόνια πριν. Τότε έμενα σε διαφορετική περιοχή. Είχα νοικιάσει ένα δωμάτιο πίσω από ένα φούρνο. Μύριζε συνέχεια φρέσκο ψωμί. * The truth is that I do not know the city very well. Last time I lived here, was during high school. But that has already been twenty years ago. I was living in a quite different part of the city. I had a room behind a bakery. It smelled con-stantly of fresh bread.

σ.69 - αρ.64 / p.69 - nr.64

σ.70 / p.70

σ.71 / p.71

Δωμάτιο του Αριστομένη / Aristomenis’s room

σ.72 / p.72

σ.73 - αρ.65 / p.73 - nr.65

σ.74 / p.74

σ.75 / p.75

Κουζίνα / Kitchen (ντουλάπι / cupboard)

σ.76 / p.76

σ.77 - αρ.66 / p.77 - nr.66

σ.78 - αρ.67 / p.78 - nr.67

σ.79 - αρ.68 / p.79 - nr.68

σ.80 - αρ.69 / p.80 - nr.69

σ.81 - αρ.70 / p.81 - nr.70

σ.82 - αρ.71 / p.82 - nr.71

σ.83 - αρ.72 / p.83 - nr.72

σ.84 - αρ.73 / p.84 - nr.73

σ.85 - αρ.74 / p.85 - nr.74

σ.86 - αρ.75 / p.86 - nr.75

σ.87 / p.87

Είχα επισκεφτεί το σπίτι μόνο μια φορά. Εννοείται πως έδειχνε τελείως διαφορετικό. Η Ήβη ήταν ακόμη εκεί και το σπίτι λειτουργούσε στην εντέλεια. Τώρα δείχνει ταλαιπωρημένο. Μερικά έπιπλα έχουν μετακινηθεί σε άλλα δωμάτια, κάποια άλλα λείπουν εντελώς, μικρές αλλαγές που το κάνουν ωστόσο να δείχνει σχεδόν σαν άλλο. * I had visited the house only once. It goes without saying that it looked much different then than it does now. Hebe was still there and the house was run properly. Today it looks shabby. Some pieces of furniture have been moved to different rooms, while others are missing, small details changes that nevertheless make it look somehow different.

σ.88 - αρ.76 / p.88 - nr.76

σ.89 - αρ.77 / p.89 - nr.77

σ.90 / p.90

σ.91 / p.91

Καθιστικό / Living room

σ.92 / p.92

σ.93 / p.93

Κοιτάζω την βιβλιοθήκη της. Ξεφυλλίζω τα βιβλία και τα περιοδικά αρχιτεκτονικής. Πολύ όμορφες εκδόσεις, ιδιαίτερα τα βιβλία της που αναφέρονται στα διαχωριστικά χώρων.

Trennwände in Holz, εκδόσεις Detail, Μόναχο 1966. * I look at her bookcase. I leaf through her architecture books and magazines.

These are fine editions, particularly her books on partition walls. Trennwände in Holz, Detail Books, München 1966.

σ.94 / p.94

σ.95 / p.95

Δώμα / Attic

σ.96 / p.96

σ.97 / p.97

Διασχίζω καθημερινά με το ποδήλατο το πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου πηγαίνοντας για δουλειά. Μου αρέσει να παρατηρώ τον ναό του ομώνυμου Άγιου (σχέδια Αριστείδη Ζάχου, 1935) και όταν φτάνω στα μισά του πάρκου να κοιτάζω το σημείο, δεξιά από το καμπαναριό του ναού, όπου οι λόφοι σταματάνε και ο κόλπος φαίνεται σα να ανοίγει προς τη θάλασσα. Αυτό το σημείο με ηρεμεί. Μου θυμίζει πόσο πρόσφατα γύρισα και πόσο σύντομη μπορεί να είναι στην πραγματικότητα η παραμονή μου εδώ. * Everyday, as I bike to work, I go through St. Constantine’s Park. I enjoy peering at its church (design Aristidis Zachos, 1935) and, when I am halfway through the park, looking at the point where, to the right of the church tower, the hills end and the bay seems like opening up to the sea. This spot has a relaxing effect on me. It reminds me how recent was my coming back and how brief my stay could actually be.

σ.98 / p.98

σ.99 / p.99

τέλος πρώτου βιβλίου * end of book one

ΚΟΛΟΦΩΝΑΣ / COLOPHON

Το artist’s book ΗΒΗ / ΕΛΕΝΗ του Απόστολου Ντελάκου εκδίδεται βάσει της τεχνολογίας εκτύπωση κατ’ απαίτηση (printing on demand, POD) από τον Μάιο του 2012. Αύξων αριθμός βιβλίου:

00

Επιμέλεια - σχεδίαση: Α. Ντελάκος www.apostolos-ntelakos.com © Απόστολος Ντελάκος, 2012

The artist’s book HEBE / HELEN by Apostolos Ntelakos is being published using printing on demand technology (POD) since May 2012.

Copy number:

00

Editing - design: Apostolos Ntelakos www.apostolos-ntelakos.com © Apostolos Ntelakos, 2012

Χανς Χολμπάιν ο νεότερος: Διπλό πορτρέτο του Jean de Dinteville και George de Selve, Οι Πρεσβευτές, (1553), Εθνική Πινακοθήκη της Αγγλίας, αρ. έργου NG1314 / Hans Holbein the Younger: Jean de Dinteville and Georges de Selve, The Ambassadors (1553), National Gallery of England, Inv. no. NG1314.

ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ / DEDICATIONS AND ACKNOWLEDGMENTS

Το βιβλίο ΗΒΗ/ΕΛΕΝΗ αφιερώνεται στο διήγημα του Γ. Μ. Βιζυηνού “Το μόνον της ζωής του ταξείδιον” (1884), στο arttist’s book ENNEA (2009) της Μαρίας Κόντη, Cube Art Editions, Αθήνα στην έκθεση Irma Boom: Biography in Books (2010) του Universiteit van Amsterdam και στα ζωγραφικά έργα Οι Πρεσβευτές (1533)του Hans Holbein του νεότερου και Κυριακούλα Βούλγαρη, σύζυγος Α. Κριεζή (περ. 1850-1852) του Φραντσέσκο Πίτζε .

The book HEBE/HELEN is dedicated to the short story “The Only Journey of His Life” (1884) by Georgios Vizyenos, to the artist’s book ENNEA (2009) by Maria Konti, Cube Art Editions, Athens, to the exhibition Irma Boom: Biography in Books (2010) by Universiteit van Amsterdam and to the paintings The Ambassadors (1553) by Hans Holbein the Younger and Kyriakoula Voulgari, Wife of A. Kriezis, (ca. 1850 - 1852) by Pige Francesco.

Τις θερμότερες των ευχαριστιών μου στους Ήβη Α., Ελένη Χ., Μαριγώ Βλάικου, Ελένη Ντελάκου (τη μητέρα μου), Μαρία Οικονομοπούλου, Gienne Steenman, Αντώνη Πίττα, Ybo de Haan, Πέτρο Τουλούδη, Σταυρούλα Μαστρογιάννη, Σωτήρη Βάρδακη, και το Sandberg Institute. Φραντσέσκο Πίτζε: Κυριακούλα Βούλγαρη, σύζυγος Α. Κριεζή, (περ. 1850 - 1852), Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη, αρ. έργου Κ.762/ Pige Francesco: Kyriakoula Voulgari, Wife of A. Kriezis (ca. 1850 - 1852), Ε. Koutlidis Foundation Collection, Inv. no. Κ.762.

My warmest thanks go to Hebe A. and Helen H., Marigo Vlaikou, Helen Ntelakou (my mother), Maria Ikonomopoulou, Gienne Steenman, Antonis Pittas, Ybo de Haan, Petros Touloudis, Stavroula Mastrogianni, Sotiris Vardakis and the Sandberg Institute.

σ.75 / p.75

τέλος δεύτερου βιβλίου * end of book two

σ.74 / p.74

σ.73 / p.73

Τα αμύγδαλα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να μαζευτούν. Στη συνέχεια να απλωθούν στην αυλή για να αεριστούν, ώστε να στεγνώσουν. Μετά να μαζευτούν σε τσουβάλια και να μεταφερθούν για σπάσιμο και αποφλοίωση στη σπαστήρα. Έπειτα, τα τσουβάλια επέστρεφαν στο σπίτι και στοιβάζονταν στο υπόγειο με πολλή προσοχή το ένα πάνω στο άλλο. ‘Εμεναν εκεί μέχρι να βρεθεί ο έμπορος που θα έκανε την πιο καλή τιμή. Πολλές φορές αυτό διαρκούσε έως την άνοιξη. Τα κενά που δημιουργούσαν μεταξύ τους τα στοιβαγμένα τσουβάλια ήταν ιδανικά για τη γάτες του σπιτιού, οι οποίες έκρυβαν εκεί τα νεογέννητά τους. Μου άρεσε πολύ να τα παρατηρώ! * First of all, the almonds had to be collected. Next, they had to be spread on the yard to air dry. Then they had to be put into sacks to be taken to the sheller for hulling and shelling. After that, the sacks were taken back to the house, where they were carefully stacked one on top of the other in the basement. They were left there until an almond dealer that offered the best price was found.

Often this went on until spring. The gaps between the stacked sacks were perfect for the house cats who used to hide their newborn kittens there.

I really enjoyed watching them!

σ.72 - αρ.48 / p.72 - nr.47

σ.71 - αρ.46 / p.71 - nr.46

σ.70 / p.70

σ.69 / p.69

Γιαγιά (ή Φουρναριό) / Grandma (or Oven room) (ντιβανομπάουλο / chest bed)

σ.68 / p.68

σ.67 - αρ.45 / p.67 - nr.45

σ.66 / p.66

Κάθε Αύγουστο όφειλα να βοηθήσω με το μάζεμα της σοδειάς. Φερανιά, τέξας, τροϊότο, φεραντουέλα, πικραμύγδαλα, ιταλικά, όλες οι ποικιλίες των αμυγδάλων. * Every August I had to help with the reaping of the harvest: Ferragnes, Texas, Truoito, Ferraduel, bitter, Italian, all the different varieties of almonds.

σ.65 - αρ.44 / p.65 - nr.44

σ.64 / p.64

σ.63 / p.63

Υπόγειο / Basement (κασέλα / chest)

σ.62 / p.62

σ.61 - αρ.43 / p.61 - nr.43

σ.60 / p.60

σ.59 / p.59

Χολ / Hall

σ.58 / p.58

σ.57 - αρ.42 / p.57 - nr.42

σ.56 - αρ.41 / p.56 - nr.41

σ.55 / p.55

Ο παππούς Α. μου έφερνε πάντα βιβλία. Τα τοποθετούσα με πολύ προσοχή στο έπιπλο και δεν άφηνα κανέναν άλλο να τα ακουμπήσει. ‘Επαιζα με τη σειρά που ήταν τοποθετημένα με τον ίδιο τρόπο που θα έπαιζε κανείς με τα λέγκο, για ώρες. * Grandpa A. always brought me books as presents. I used to arrange them very carefully on the shelves, never allowing anyone to touch them. I used to play for hours with their arrangement, in the same way that one would play with Lego bricks.

σ.54 - αρ.40 / p.53 - nr.40

σ.53 - αρ.39 / p.53 - nr.39

σ.52 - αρ.38 / p.52 - nr.38

σ.51 - αρ.37 / p.51 - nr.37

σ.50 - αρ.36 / p.50 - nr.36

σ.49 / p.49

Για πάρα πολλά χρόνια έβλεπα το ίδιο όνειρο. Πίσω από την πόρτα της ντουλάπας στην πατρική κρεβατοκάμαρα, υπήρχε μια δεύτερη κρυφή πόρτα που μόνο εγώ γνώριζα. Όταν την άνοιγα με οδηγούσε απευθείας στην κουζίνα της θείας Λ., ακριβώς δίπλα από το νεροχύτη. * For years I had the same dream: behind the wardrobe door in my parents’ bedroom there was a second secret door that only I knew about.

Once through this second door I was inside my aunt L’s kitchen, right next to the sink.

σ.48 - αρ.35 / p.48 - nr.35

σ.47 - αρ.34 / p.47 - nr.34

σ.46 - αρ.33 / p.46 - nr.33

σ.45 - αρ.32 / p.45 - nr.32

σ.44 - αρ.31 / p.44 - nr.31

αρ.43 / p.43

Κουζίνα / Kitchen (συρτάρια / drawers)

σ.42 / p.42

σ.41 - αρ.30 / p.41 - nr.30

σ.40 - αρ.29 / p.40 - nr.29

σ.39 - αρ.28 / p.39 - nr.28

σ.38 - αρ.27 / p.38 - nr.27

σ.37 - αρ.26 / p.37 - nr.26

σ.36 - αρ.25 / p.36 - nr.25

σ.35 - αρ.24 / p.35 - nr.24

σ.34 - αρ.23 / p.34 - nr.23

σ.33 - αρ.22 / p.33 - nr.22

σ.32 - αρ.21 / p.32 - nr.21

σ.29 - αρ.18 / p.29 - nr.18

σ.28 - αρ.17 / p.28 - nr.17

Τα δώρα της θείας Λ. με εντυπωσίαζαν. Δεν ήξερα πού να τα κατατάξω, ήταν εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι ήξερα. Σε κανένα άλλο σπίτι δεν είχα δει κάτι αντίστοιχο, εκτός βέβαια από το δικό της. Με στέλναν κάθε καλοκαίρι να μείνω μαζί της για μερικές βδομάδες. Η απόσταση ήταν τέσσερις ώρες με το τρένο. Είχε ένα πάρα πολύ μεγάλο σπίτι, όπου κάθε δωμάτιο είχε ξεχωριστή ταπετσαρία. Είχε επίσης ένα τεράστιο κήπο με μια κερασιά κι ένα αυλάκι που ήταν πάντα γεμάτο τρεχούμενο νερό. Θυμάμαι ότι πέταγα τα παπούτσια μου στο αυλάκι και έτρεχα πίσω τους να τα πιάσω προσπαθώντας να ξεπεράσω την ταχύτητα του νερού, πριν το αυλάκι πάρει τη μεγάλη κατηφόρα. Δεν τα προλάβαινα πάντα, αλλά η θεία Λ. ποτέ δεν με μάλωνε. Με έπαιρνε από το χέρι και πηγαίναμε στην αγορά, όπου μου αγόραζε καινούρια.

σ.27 / p.27

*

Aunt L’s. presents always impressed me.

I didn’t know where to place them, they were entirely different from what I knew.

I had actually never seen anything similar, except, of course, the things in her house.

Each summer I was sent to spend a few weeks with her. It was a fourhour train ride. She had a very large house, where every room had different wallpaper. She also had a huge garden with a cherry tree in the middle of it and a ditch that was always filled with running water. I remember that I used to throw my shoes in that ditch and then run after them, trying to run faster than the water in order to catch them before they would reach the slope of the ditch. I didn’t always catch them in time, yet aunt L. never scolded me. She would take me by the hand to the market, where she would buy me new ones.

σ.26 - αρ.16 / p.26 - nr.16

σ.25 - αρ.15 / p.25 - nr.15

σ.24 - αρ.14 / p.24 - nr.14

σ.23 / p.23

Θυμάμαι πολύ καθαρά το γιαπωνέζικο κέντημα που ήταν τοποθετημένο πάνω από το έπιπλο. Με εντυπωσίαζε πάρα πολύ το κατάμαυρο γυαλιστερό φόντο πάνω στο οποίο ήταν κεντημένα μία παγόδα και ένα ζευγάρι γερανών. Δεν ρώτησα ποτέ πώς έφτασε εκεί. Μάλλον το έφερε η θεία Λ. στη μαμά. * I remember very clearly the Japanese embroidery that hung above the cabinet. I was very impressed by its jet black shiny background, whereupon a pagoda and a couple of dancing cranes were embroidered. I never asked how it ended up there. I guess it was a present to mom from aunt L.

σ.22 - αρ.13 / p.22 - nr.13

σ.21 - αρ.12 / p.21 - nr.12

σ.20 / p.20

σ.19 / p.19

Κρεβατοκάμαρα / Bedroom (ντουλάπα / wardrobe)

σ.18 / p.18

σ.17 - αρ.11 / p.17 - nr.11

σ.16 / p.16

Αν έπρεπε να εξαφανιστώ γρήγορα, κρυβόμουν στη μουριά στην πίσω πλευρά του σπιτιού. Το δέντρο ήταν πολύ γέρικο και κάθε φορά που ανέβαινα έτριζε με ένα οξύ, ξηρό ήχο. Όταν όμως ήμουν πάνω, κανείς πλέον δεν μπορούσε να με δει. * Ιf I had to make myself scarce, I would hide on the mulberry tree at the rear of the house. It was a very old tree that groaned sharply each time that I would climb on it. But once I was on it, nobody could ever see me.

σ.15 - αρ.10 / p.15 - nr.10

σ.14 - αρ.09 / p.14 - nr.09

σ.13 - αρ.08 / p.13 - nr.08

σ.12 - αρ.07 / p.12 - nr.07

σ.11 - αρ.06 / p.11 - nr.06

σ.10 / p.10

Το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας βλέπει νότια, προς το μοναδικό λόφο του χωριού, που ονομάζεται Κούτρα. Σύμφωνα με το λεξικό του Τριανταφυλλίδη ‘κούτρα η [kútra] Ο25α : (λαϊκότρ.)’ σημαίνει ‘κεφάλι’ και το λεξικό έχει απόλυτο δίκιο: ο λόφος είναι ίδιος με κρανίο γέρου άντρα. Η θέα συνεχίζει για πολλά χιλιόμετρα στον κάμπο με τις αμυγδαλιές και τη λίμνη. Όταν με μάλωναν, έτρεχα και κρυβόμουν στα δέντρα του λόφου. * The bedroom window faces south, overlooking the only hill of the village, which is called Koutra. According to the Triandafyllidis Dictionary ‘koutra fem. [kútra] 025a: (colloq.)’ means ‘head’ and the dictionary is absolutely right: the hill is identical to the head of an older man. The view gives way to long stretches of almond fields next to the lake. When I was scolded I would run and hide among the trees of this hill.

σ.09 - αρ.05 / p.09 - nr.05

σ.08 - αρ.04 / p.08 - nr.04

σ.07 - αρ.03 / p.07 - nr.03

σ.06 - αρ.02 / p.06 - nr.02

σ.05 - αρ.01 / p.05 - nr.01

σ.04 / p.04

σ.03 / p.03

Σαλοτραπεζαρία / Sitting & dining room (σερβάν / cabinet)

σ.02 / p.02

σ.01 / p.01

Βιβλίο δύο / Book two

ΕΛΕΝΗ HELEN

ΥΦΑΣΜΑΤΑ / TEXTILES 1

Σπίτι / House Σαλοτραπεζαρία / Sitting & dining room ........................................................................................ σ. / p. 03

(σερβάν / cabinet) Κρεβατοκάμαρα / Bedroom ............................................................................................................. σ. / p. 19

(ντουλάπα / wardrobe) Κουζίνα / Kitchen .............................................................................................................................. σ. / p. 43

(συρτάρια / drawers) Χoλ / Hall ............................................................................................................................................ σ. / p. 59

Υπόγειο / Basement Υπόγειο/ Basement ........................................................................................................................... σ. / p. 63 (κασέλα / chest)

Εξωτερικοί βοηθητικοί χώροι / External auxiliary rooms Γιαγιά (ή Φουρναριό) / Grandma (or Oven room) .......................................................................... σ. / p. 69 (ντιβανομπάουλο / chest bed)

1 Τα υφάσματα παρουσιάζονται με τη σειρά που βρέθηκαν και σε κλίμακα 1:1. / The textiles are presented in the order they were found and on a scale of 1:1.

Το έργο ΗΒΗ/ΕΛΕΝΗ είναι ένα ιδιότυπο “ντοκιμαντέρ” (ή μήπως ένα ιδιότυπο «μουσείο»;) στο οποίο καταγράφονται τα υφάσματα δύο γυναικών παρόμοιας μεν ηλικίας, αλλά διαφορετικής καταγωγής και τάξης. Η πρώτη γυναίκα, η Ήβη, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου σε μεγαλοαστικό περιβάλλον. Η δεύτερη, η Ελένη, γεννήθηκε σε ένα απομονωμένο χωριό των Θεσσαλικών Αγράφων. Και οι δυο γυναίκες, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια, παντρεύτηκαν άντρες από το νομό Μαγνησίας όπου και πέρασαν τον έγγαμο βίο τους. Τα υφάσματα που παρουσιάζονται στο παρόν βιβλίο προέρχονται από τα σπίτια τους. Τα υφάσματα παρουσιάζονται σε κλίμακα 1:1 και σε πλήρη αντι-στοιχία με το δωμάτιο, το έπιπλο και τη σειρά με την οποία βρέθηκαν. Κάθε δωμάτιο είναι και ένα διαφορετικό κεφάλαιο. Τα δωμάτια ονομάστηκαν σύμφωνα με τα ονόματα που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες όταν αναφερόντουσαν σ’ αυτά. Η διαδρομή από δωμάτιο σε δωμάτιο ήταν αυθαίρετη. Η καταγραφή των υφασμάτων έγινε με φορητό scanner, μεγέθους Α4. Τα κείμενα του βιβλίου ακολουθούν συνειρμικά την διαδρομή. * The work HEBE/HELEN is an idiosyncratic “documentary” (or could it be an idiosyncratic museum?), in which are recorded the textiles belonging to two women of similar age, who nevertheless had different origins and came from different classes. The first of these women, Hebe, was born in Alexandria, Egypt, and grew up in a bourgeois environment.

The second of these women, Helen, was born in a secluded village in Agrafa, Thessaly.

Both women, each for different reasons, were married to men from the Magnesia prefecture, where they spent their married lives. The textiles presented in this book come from their houses.

The textiles are presented on a scale of 1:1, in exact correspondence with the room, the piece of furniture, and the series in which they were found.

Each room constitutes a different chapter. The rooms were named after the names used by the two women when referring to them. The passage from room to room was arbitrary. The textiles were recorded with a portable A4 scanner.

The texts in this book follow associatively this passage.