Column De Praktijkparkeerder

Van de praktijkparkeerder...

Laatst moest de praktijkparkeerder op weg naar huis langs een Italiaanse afhaalwinkel om een lasagne met bruschetta’s mee te nemen. Deze lag in een buurtwinkelstraat met allerlei gespecialiseerde winkels: groenteboer, viswinkel, schilderswinkel, boekwinkel met postservice en dergelijke. Zo’n levendige dorpsstraat die dertig jaar geleden door een grotere gemeente is geannexeerd. Het karakter als levendig buurtcentrum met best veel reuring op straat is daarbij gelukkig behouden. Tot mijn verrassing kon ik vlak voor de deur van de winkel parkeren. Eenmaal binnen werd ik gewaarschuwd dat ik wel voor het parkeren moest betalen. Dus weer naar buiten en op zoek naar de parkeermeter. (De praktijkparkeerder is een beetje ouderwets en heeft geen parkeerapp op de telefoon). Tot mijn grote verrassing kon ik een uur parkeren voor 20 eurocent (geen muntjes, wel pinpas), daarna werd het 2,50 euro per uur maar toen was ik al lang weer weg. Dit parkeerregime blijkt de lokale winkels heel goed te ondersteunen. Veel bezoekers komen van buiten de stad op weg naar huis langs deze straat om even de speciale boodschappen te doen. Door het betaald parkeren worden de parkeerplekken langs de straat niet ingenomen door bewoners en eigenaren van de winkels: die parkeren op een terreintje elders in de buurt. De parkeerplekken langs de straat zijn op deze manier beschikbaar voor de winkelbezoekers. En op deze manier hebben de winkeliers baat bij het betaald parkeren, zoals het ooit bedoeld was. Naast de vele negatieve verhalen over te duur parkeren, verdient deze situatie toch een eervolle vermelding! Het bonnetje van 20 cent uit de parkeerautomaat koester ik, zoals ik vroeger postzegels verzamelde.