ik vind mijn troost in u
Omhoog
IK BUIG De grond komt dichterbij, ik buig. Ik niet alleen, we buigen samen. O God, waar is uw kracht vandaag? Leer ons de last nog eenmaal dragen. God, geef Uw licht zodat de tranen als parels zijn, door U bewaard. En als ze mij het zicht ontnemen, draag mij dan Heer, houd U mij vast!
Het is hier koud, de grond is hard, hoe wreed, maar ook hoe mooi is dit. Is dit nu schoonheid of de dood? Ik ben bedolven in het wit. In breekbaar glas ben ik gehuld, hier wacht ik tot het licht mij raakt en zonder scherven alles breekt, mij straks weer langzaam levend maakt. Het is hier koud, de grond is hard. Maar in het wit, daar diep van binnen, bereikt de eerste glans mijn kou, een nieuwe lente zal beginnen.
en Lev
i n ee
van olk nw
t. mis
it Noo
eten gew
,
it g no o
ijn w eg oc ht.
ht et l ic
tot h st,
em i
Nu oek ik,Â
oek ik naar het leven. Helder, puur, oogverblindend.