Willemijn de Weerd | Esther Leeuwrik
R o s a e n R a hi m
‘Waarom staat er een vis op de spaarpot?’ Rosa bekijkt het plaatje eens goed. Eerst stond er een foto op van arme kinderen. ‘Ik denk dat we gaan sparen voor vissen,’ lacht Niek. ‘Misschien is het voor een nieuwe auto voor de juf,’ zegt Rosa, ‘die visjes zie je soms ook op auto’s.’
Rosa gaat op haar stoel zitten. Er zit een nieuw jongetje naast haar. Hij heeft pikzwart haar en een bruine huid. ‘Waar denk jij dat we voor gaan sparen?’ vraagt Rosa. Het jongetje zegt niks. Hij kijkt naar zijn moeder. Die aait even door zijn haar en fluistert zachtjes iets in zijn oor, dan gaat ze naar huis. ‘Wij hebben een nieuwe jongen in de klas,’ vertelt juf Loes als alle kinderen in de kring zitten. ‘Hij heet Rahim en komt uit Iran. Hij kan nog niet zo goed Nederlands spreken. Dus daar moeten we hem bij helpen.’ Nu begrijpt Rosa waarom Rahim niets tegen haar zei. ‘Ik ken een beetje Engels,’ roept ze, ‘verstaat hij dat wel?’ De juf schudt haar hoofd. ‘Hij spreekt Farsi en ik denk dat niemand van jullie die taal spreekt.’
‘In Iran mag je anderen niet over Jezus vertellen. En als je dat wel doet, word je vervolgd. Veel Iraanse gelovigen zitten in de gevangenis.’ ‘Is Rahim een christen?’ vraagt Rosa zachtjes. De juf knikt. ‘Rahim en zijn familie zijn naar ons land gevlucht, ze waren niet meer veilig in Iran. Ze hebben al hun spullen achter moeten laten.’
De juf zet het digibord aan. ‘Kijk,’ zegt ze, ‘dit zijn foto’s uit het land van Rahim.’ ‘Wat mooi!’ roepen alle kinderen. Rahim moet een beetje lachen. ‘Nou hè?’ zegt de juf. ‘Iran is een prachtig land. Maar er is ook iets wat niet fijn is. Het is daar moeilijk om christen te zijn.’ Het wordt stil in de klas. ‘Waarom?’ vraagt Niek.