Inleiding

De oneindigheid van het water, de zachte kleur, maar ook de brute kracht. Eigenschappen die me vroeger en nog steeds verbazen. Ik heb een grote fascinatie voor het water en het verstrijken van tijd. De grond waar wij op bouwen is veelal statisch. Het water is dynamisch, beweegt, stijgt, trekt terug en is dus constant in verandering. Het water is ontembaar. Zo is dit ook met de tijd, deze is vloeibaar en verstrijkt langzaam en snel. Maar beide laten zich vangen door registratie. Mijn fascinatie voor het water en de tijd zijn twee elementen waarmee ik wil componeren voor het afstuderen.

Deze compositie zal een geluid laten horen om als aanjager te fungeren voor een nieuw type architectuur, architectuur die zich aanpast aan zijn omgeving, adaptieve architectuur. Het bouwwerk zal een beschouwende en waarschuwende functie hebben om de bewustwording van de naderende klimaatveranderingen aan te wakkeren. Het bouwwerk zal laten zien wat de zeespiegelstijging op lange termijn voor invloed heeft en op korte termijn met eb en vloed. Hierbij is bewust gekozen om het probleem niet op te lossen, maar het eenvoudigweg te laten zien. Omdat we het probleem met elkaar als één organisme moeten oplossen. Een ontwerp dat wasdom bereikt heeft en een adaptieve verbinding is tussen de mens en het water.

De opbouw van dit schrijven is chronologisch, waarbij ik de opbouw zie als het groeien van een organisme. Het ontstaan van de fascinatie, wat het hart, de motor van het proces is. De uitgangspunten, de ledematen van het ontwerp. Dit alles langzaam groeiend tot een volwassen ontwerp.

Chand Baori, Waterput India Waterput als registratie, hoge waterstand in regentijd, lage waterstand bij droogte