Wie is er nu echt het groenst?

De gids gaat verder: ‘Rechts zien we drie soorten “kadushi”: de “kadushi di kolebra”, de gewone “kadushi” en de “kadushi di pushi”. De kadushi di kolebra - kolebra betekent slang - is dus een kruiper, hij heeft ook witte bloemen, die bloeien van negen uur ’s avonds tot vijf uur in de ochtend, dan begint de bloem te verwelken.

Dit is de gewone kadushi, een boomcactus, die drie tot tien meter hoog kan worden. Iets verderop staat de kadushi di pushi, kortweg de kadush’i pushi genaamd. Zoals je ziet ook een boomcactus, met gele stekels en het lijkt of er haar groeit aan het uiteinde van de takken. Zijn bloemen zijn groen en wit.’

De toeristen zijn onder de indruk.

De gids: ‘Hier zien we de bolcactus “milon di seru” en de schijf- of bladcactussen

“infrou” en “tuna”. De tuna heeft veel takken en hij kan bijna vier meter hoog worden.’

‘Wow, impressive,’ zegt een van de toeristen hardop.

‘De tuna heeft grote, glanzende schijven, donkergroen,’ somt de gids op.

‘Beautiful!’ ‘Beautiful! I love green!’ zegt een andere toerist.

Tuna wordt er emotioneel van. Hij zou van blijdschap willen springen en dansen, maar hij mag niet bewegen. Aandachtig blijft hij luisteren.

‘Tuna’s bloemen zijn zalmkleurig, en zijn vruchten donkerrood.’

‘Hermosa esta tuna,’ zegt een andere toerist.

De gids zegt: ‘We gaan verder! Follow me, everyone!’

De toeristengids is aan het woord: ‘Welkom in het Christoffelpark Curaçao! Dit is het grootste natuurpark, met de meeste variatie, van ons eiland. Je kunt hier genieten van een indrukwekkende natuur, de hoogste heuvel, de Christoffel dus, mooie vogels, unieke bomen, struiken, cactussen en veel interessante dieren, zoals ons eigen hert. Jullie kunnen verschillende wandelroutes nemen en we bieden veel andere activiteiten aan. In het midden van het park ligt het Savonetmuseum met de geschiedenis van dit gebied. Willen jullie me volgen? Dan laat ik jullie onze mooie natuur zien.’

‘Daar zijn ze! Stil! Bevries!’ zegt Kadushi. Meteen staan alle cactussen doodstil, bevriezen en sluiten de ogen.

De gids: ‘We zijn nu aangekomen bij het pad met de Curaçaose cactussen. In het Amerikaanse continent zijn er meer dan tweeduizend soorten cactussen, dus hier hebben we ook aardig wat soorten. Cactussen die over de grond kruipen, cactussen in de vorm van een boom, schijf- en bolcactussen. Aan de linkerkant zien jullie de “datu”, die valt onder de boomcactussoort. Hij groeit als een pilaar die recht omhoog groeit. Zijn witte bloemen bloeien’ s nachts. Zijn vrucht noemen we “dader”. Die is rond, donkerrood en smaakt erg lekker. Zorg er wel voor dat je eerst de stekels verwijdert!’

Datu doet heel vlug zijn ogen even open. Godzijdank merkt geen enkele toerist dit op.

‘Ja! Ze zijn weg! We kunnen weer bewegen en praten,’ zegt Datu. Alle cactussen doen hun ogen weer open en beginnen te lopen.

‘Hebben jullie dat gehoord? Wat die toeristen zeiden?’ Trots en verheugd begint Tuna op te scheppen. ‘Ik ben impressive, beautiful, hermosa en green! Weten jullie wat green is?

Gree-een! Groen! Verde! Grün! Ik ben van ons allemaal het groenst!’ roept Tuna trots.

‘Nooit van je lang zal ze leven!’ zegt Kadushi enigszins verontwaardigd. ‘Ben je kleurenblind of zo? We zijn allemaal groen!’

‘Ja, maar ik ben het groenST!’ Tuna legt de klemtoon op de laatste twee letters.

‘Ben je van de ratten besnuffeld?!’ roept Milon di seru, de bolcactus. ‘Wat denk je wel, Tuna?’

Infrou bemoeit zich er ook mee. Binnen de kortste tijd is iedereen aan het discussiëren over wie er nu het groenst is.

Parkiet die een dader van de datu aan het eten is, ziet en hoort alles. Hij vliegt meteen naar beneden en gaat tussen de cactussen in staan.

‘Stilte,’ zegt hij.

Niet een cactus hoort hem, iedereen blijft redetwisten.

‘Stilte,’ zegt Parkiet nu met luide stem, maar zonder gevolg. Daarom haalt hij diep adem, vult zijn longen en schreeuwt nu op zijn hardst: ‘STIIIIIIIILTE!’

Alle cactussen verstommen en kijken naar het vogeltje.

‘Ik heb een idee,’ zegt hij tevreden. ‘We gaan een wedstrijd organiseren!’

‘Wedstrijd?’ De cactussen kijken elkaar vragend aan.

‘Ja. Een wedstrijd, ja! Morgenochtend als de eerste toeristen binnenkomen, gaan we kijken wie er nu echt het groenst is. Wie de meeste complimenten krijgt, wint!’

‘Oooh, dat ben ik natuurlijk,’ zegt Tuna vol vertrouwen.

‘O ja? Dat zullen we nog wel eens zien!’ zegt Kadushi di kolebra.

Meteen beginnen alle cactussen zich voor te bereiden op de grootse wedstrijd van morgen.

‘Een, twee, drie, pose! Een, twee, drie, pose!’ Infrou is bezig de poses te oefenen, terwijl Kadushi zijn stekels begint op te poetsen. Datu en Milon di seru zijn naar de pedicure en manicurist. Tuna is naar de make-upartiest.

‘Ik ga zoveel mogelijk bloemen laten bloeien!’ zegt Kadushi di kolebra vol verlangen naar winst. Parkiet vliegt ondertussen door het hele park om ieder dier en elke plant, boom en vogel uit te nodigen voor de grootse show van morgen.

De volgende ochtend kraait de haan. Het hek van het Christoffelpark gaat open. Vandaag zijn alle cactussen op hun mooist, met bloemen en fruit en groener dan ooit. ‘Daar, let op! Ze komen! Ssst, bevries!’ roept Infrou. Alle cactussen bevriezen in hun mooiste pose en sluiten de ogen. De groep bezoekers komt bij het pad met de cactussen aan. Op het moment dat de gids haar praatje wil houden over de verschillende cactussoorten komt Heer Hert, die zich normaal nooit aan mensen vertoont, aan. Hij kuiert op het pad van de cactussen.

‘Wow! Wat mooi! Gorgeous! Fantastic!’ Iedereen raakt opgewonden en neemt foto’s van Heer Hert. Als men daarmee klaar is, omdat het elegante dier verder is gelopen, gaat de groep verder met de excursie en laat het pad van de cactussen voor wat het is.

‘Klaar! Ze zijn weg,’ zegt Parkiet. De cactussen zijn teleurgesteld. Nu weten ze nog niet wie echt het groenst van allemaal is.

‘Zien jullie nou? Het maakt niet uit of je groen, geel of grijs bent. We zijn allemaal mooi en iedereen is bijzonder op zijn manier,’ besluit Heer Hert.