Πως προήλθε το όνομα «Φωτεινό» "...Το χωριό μας παλιά λεγόταν "Χώσιανα". Ηρθε όμως μια διαταγή η οποία έλεγε να μετενομασθεί το χωριό μας και σε διάστημα ολίγο και να λάβει νέο όνομα. Τότε ο δάσκαλος του χωριού, Δημήτριος Μάλλιος, είπε να το ονομάσουμε Πεντάλοφο. Εγώ του είπα "Λαμπερό" που του ταίριαζε και εκείνος έγραψε "Φωτεινό". Από το βιβλίο του Μάρκου Γ. Κασσελούρη "Η ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ" Το Φωτεινό, λεγόταν παλιότερα Χώσιανα ή Χώσανα. Αποσπάσθηκε από την Κοινότητα Πέτρα και αποτέλεσε χωριστή Κοινότητα με το Διάταγμα 10-8-1947/ΦΕΚ 186, 1947. Μετονομάστηκε σε Φωτεινό το με το Διάταγμα 23 Ιουλίου 1953/ΦΕΚ 195 του 1953. Παρόλο πού έχουν περάσει από τότε πολλά χρόνια, οι περισσότεροι Αρτινοί το γνωρίζουν με το παλιό του όνομα. Οι Αρτινοί μάλιστα πού διαμένουν σε άλλους νομούς δεν το γνωρίζουν καθόλου με την ονομασία του. Η νέα ονομασία του υποδηλώνει, όπως είναι ευνόητο, τοποθεσία πού φωτίζει. Τοποθεσία πού φαίνεται καθαρά από μακρινές αποστάσεις. Ο δάσκαλος, Δημήτριος Μάλλιος, μαζί και με άλλους παράγοντες του χωριού είχαν αποφασίσει να προτείνουν στο αρμόδιο Υπουργείο να ονομαστεί Καλλιθέα, επειδή προσφέρει υπέροχη θέα οι διάφορες τοποθεσίες του. Εγκατέλειψαν όμως τη σκέψη αυτή, επειδή η ονομασία του υπήρχε και σε άλλους νομούς, χωριά με το αυτό όνομα. Και το όνομα όμως Φωτεινό πού διάλεξαν, δεν μπορούμε να πούμε ότι έπεσαν έξω στην εκλογή τους. Πρόκειται για όνομα πού του ταιριάζει απόλυτα αν λάβουμε υπόψη την τοποθεσία του. Για την προέλευση του ονόματος Χώσιανα, πού είχε παλιά και ασφαλώς από την εποχή της ιδρύσεώς του, πολλά έλεγαν και πίστευαν οι παλιότεροι κάτοικοί του. Μερικοί γέροι έλεγαν ότι η ονομασία του αυτή προέρχεται από τη λέξη "χώσιμο", την οποία συσχέτιζαν με την εξής παράδοση: Κάποτε (η εποχή δεν αναφέρεται) ήρθαν στο χωριό Τούρκοι ή πειρατές (ούτε και αυτό διευκρινίζει η παράδοση) και σκότωσαν όλους τους κατοίκους του. Από μία οικογένεια όμως, πού κατοικούσε τότε σε μία καλύβα στη βόρεια παρυφή του χωριού (προς τον Άγιο Νικόλαο, όπως έλεγαν) γλίτωσαν από την σφαγή, δύο άτομα. Μία κόρη με την γριά μάνα της ή ίσως τη γιαγιά της, (δεν θυμάται ο Λάμπρος Κασσελούρης καλά την παράδοση) γλίτωσαν γιατί είχαν λουφάξει σε μία άκρη της καλύβας, και είχαν πέσει πάνω τους και τις σκέπασαν τα πτώματα των άλλων μελών της οικογένειάς τους. Είχαν μείνει κάτω από τους σκοτωμένους "χωμένες" δηλαδή, (όπως λέει η παράδοση) μέχρι πού έφυγαν οι επιδρομείς. Μετά την ερήμωση του χωριού η κόρη αυτή παντρεύτηκε σε ένα χωριό του κάμπου. Αργότερα ήρθε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο πατρικό της σπίτι. Κατά την παράδοση, από απογόνους αυτής της κοπέλας ξαναπιάστηκε και το χωριό. Πρόκειται αναμφισβήτητα για παράδοση φανταστική. Είναι άλλωστε και φανερό ότι τα αναφερόμενά της ούτε βάση ούτε και αληθοφάνεια παρουσιάζουν. Ο Μητροπολίτης της Άρτας κατά την τελευταία περίοδο της τουρκοκρατίας, Σεραφείμ Ξενόπουλος, γράφει στο βιβλίο του: "Δοκίμιον περί Άρτης", πού εξέδωσε το 1884 (τρία χρόνια μετά την απελευθέρωση της περιοχής) ότι η λέξη "Χώσιανα" είναι αλβανικής προελεύσεως και υποδηλώνει "λακκώδη περιοχή". Σχετική όμως έρευνα πού έκανε ο Λάμπρος Κασσελούρης από περιέργεια και μόνο απέδειξε ότι και αυτό δεν είναι αλήθεια.