Hoe gaat het met

BLINDE JACK ZOCHT BAAS DIE

VERDER KIJKT DAN ZIJN HANDICAP ‘Ook wíj hebben geluk gehad’

TEKST: MARGIT WARMINK FOTO’S: INEKE

Een blinde hond in het asiel, 10 jaar oud... wat zielig! Vindt zo’n hond nog wel een baasje? Jazeker. Als er mensen langskomen die verder willen kijken dan zijn blinde oogjes. Zoals Ineke en Mildred. Zij zien een hond die monter in het leven staat. ‘Jack is zo’n vrolijk ventje, we genieten enorm van hem.’ Jack kwam begin dit jaar in de Hof van Ede terecht. Zijn baasje was ziek geworden en kon niet meer voor hem zorgen. Het duurde even voordat er mensen langskomen speciaal voor hém. Het zijn Ineke en Mildred, helemaal uit Enschede.

Dat is een eind rijden!

‘We zagen zijn foto en waren meteen verliefd op Jack. We hebben altijd jack russels gehad. Alleen de eerste, 30 jaar geleden, was een pup. Omdat er zoveel honden zijn die een tweede kans verdienen, hebben we daarna altijd asielhonden gehad. Benji, Boris, Fien... Wij gingen meestal voor de honden met een rugzakje, vaak ook angstige honden. Voor ons is dat geen probleem.’

Hoe wisten jullie dat Jack een goede match zou zijn? ‘We hebben ervaring en weten dat het wel goed om hebben we Jack meteen meegenomen. Je kunt wel naar het asiel gaan om te kijken of je een hond leuk vindt, maar een hond die al vier maande in het asiel zit, is toch zichzelf niet. Zeker een oudere of hond moet rustig kunnen wennen aan zijn nieuwe omgeving. Die tijd moet je hem gunnen.’

Hoe is dat, een blinde hond in huis. Hebben jullie aanpassingen moeten doen?

‘Voordat Jack in huis kwam vroeg ik me af hoe dat moest met de deurdrempel. Of hij daar tegenaan zou lopen. Maar dat was geen probleem. Hij kan zich zelfs prima redden. In huis weet hij waar alles staat. Toen hij voor het eerst naar buiten ging, mocht hij zelf de tuin verkennen. Dat heeft hij snuffelend gedaan. Jack hoort alles en heeft een heel goede neus. Waarschijnlijk kan hij daardoor goed waarnemen waar obstakels zijn. En hij is ook slim: als we een straat oversteken, weet hij gewoon dat we aan de overkant weer de stoep op moeten. Hij steekt dan zijn pootje ver voor zich uit, om te voelen waar de stoeprand zit. Staat er een lantaarnpaal, dan geef ik

komt, als je maar rustig bent en geduld hebt. Daareen signaal met mijn stem. Hij gaat dan links of rechts eromheen.’

Is het extra moeilijk om een al wat oudere asielhond een goed thuis te geven?

‘Wij vinden van niet. Niet als je er de tijd voor neemt. Het is belangrijk om geduld te hebben. Je kunt niet verwachten dat een hond heel snel vertrouwen in je heeft. Dat moet groeien en misschien duurt het wel maanden. Daar houden we rekening mee. Als we bij vrienden gaan eten, kunnen we nog steeds niet te lang wegblijven. Want alleen thuis zijn moet je opbouwen. Wij laten Jack het tempo aangeven. Want onder druk zetten en snel resultaat verwachten: dat werkt niet.’

Is een pup dan niet makkelijker?

‘Mensen vergeten vaak dat een pup opvoeden ook maanden duurt en dan is een hond nog lang niet volwassen. Een pup is heel veel werk. Als wij een oudere hond adopteren, gaan wij er blanco in. We zien wel hoe het gaat. Elk stapje vooruit is voor ons een beloning. Daar worden we heel blij van. De eerste keer dat Jack uit zichzelf bij ons kwam liggen, zo mooi om te zien! En die keer bij onweer, toen hij naar de slaapkamer kwam en onder ons bed ging liggen. Dat vinden wij een compliment, dat hij zich veilig voelt bij ons.’ Jack heeft heel veel geluk gehad met jullie als baas! ‘Wij hebben ook heel veel geluk gehad met Jack! Het is zo’n vrolijk ventje, we genieten enorm van hem. Wij zien het liever als een win-winssituatie, voor ons en voor Jack.’