Van de beheerder

from Rondom 3 - 2020

Onze katten

Wat is welzijn?

Het einde van de zomer was pittig voor ons. Het was hysterisch druk, maar dat is niks nieuws onder de zon in deze tijd van het jaar. Wat het zo lastig maakte, waren een aantal euthanasiegevallen. Euthanasie is altijd moeilijk, maar soms is het onontkoombaar. Wat bij ons altijd voorop staat, is het welzijn van het dier. Maar wat is welzijn? En waar leg je de grens? Het is iets wat veel besproken wordt onderling en met de dierenarts. Vaak is het heel duidelijk: een dier is ernstig ziek, heeft pijn en heeft geen kans om beter te worden. Dan laten we het dier niet langer lijden en zullen we kiezen voor inslapen. Maar soms is het niet zo zwart/wit.

Neem nou onze Jerrie, een kat van 15 jaar oud die niet de juiste verzorging van zijn baasje heeft gekregen. Hij was mager en angstig toen hij bij ons binnen kwam en zijn algehele conditie was niet best. Was hij aan het einde van zijn leven of was hij er zo aan toe omdat hij onder slechte omstandigheden geleefd had? In ieder geval wilden wij hem alle kans bieden. Zijn bloedwaardes waren goed, hij begon langzaam op te knappen en te ontdooien. Hij bleef alleen steeds uitgedroogd. Uiteindelijk zijn we uitgekomen op hem drie keer per week infuus geven en een pilletje ter ondersteuning van zijn hart. Daar doet hij het goed op. Het blijft discutabel of je er goed aan doet om er mee door te gaan. Het feit dat hij steeds uitgedroogd is, heeft ongetwijfeld een oorzaak, maar wij kunnen er niet achter komen. Maar verder heeft hij volop zin in het leven. Hij is actief, eet goed, komt lekker knuffelen. Hij vindt de infusen ook niet al te erg, hij ondergaat ze gewoon. Als we naar dat plaatje kijken, vinden wij het voor Jerrie de moeite waard om door te gaan. Wel blijven we hem kritisch in de gaten houden. Als er iets verandert waardoor hij het minder goed zou doen, dan moeten we alsnog kijken wat op dat moment het beste voor hem is.

Een ander geval is Goliath. Verderop in de Rondom kunt u lezen dat we hem, met pijn in ons hart, in hebben laten slapen. Het was een enorm moeilijke keus om te maken. Goliath was bekend met HD en had een ontzettend slechte achterhand en rug. Dat had hij al sinds hij twee jaar geleden bij ons binnen kwam, maar geleidelijk aan verslechterde het. Wanneer heb je het punt bereikt dat het niet meer gaat? Er zijn zo veel honden die een prima leven hebben met HD. We hebben veel gedaan om het voor hem beter te maken. We hebben een stuk muur uitgezaagd zodat hij makkelijker door zijn luik naar de buitenkennel kon en niet meer zo diep hoefde te bukken. Hij kreeg een heel scala aan medicatie en pijnstillers. Maar zelfs met de pijnstillers was duidelijk dat hij regelmatig pijn had en hij liep zo slecht. Het was moeilijk om de knoop door te hakken, we hebben het er heel veel over gehad met elkaar. Zo veel mensen, zo veel meningen. Telkens als je die blije kop van hem zag als hij ‘zijn’ mensen zag en zag hoeveel zin hij nog in het leven had, leek het de moeite om door te gaan. Maar steeds vaker waren er de ochtenden dat je langs liep en hij niet meer overeind kwam om je te begroeten. Dan gaan de alarmbellen rinkelen. Uiteindelijk hebben we met z’n allen het besluit genomen om hem in te laten slapen. Het is ontzettend verdrietig om zo’n jonge hond die al zo lang bij ons in het asiel zat te moeten laten gaan op deze manier. We hadden hem zo veel beter gegund.

Dit zijn slechts twee voorbeelden waarin we afgelopen zomer hebben moeten afwegen welke keuze het beste is voor het dier. We komen regelmatig dieren tegen die er slecht aan toe zijn. Welke keuze is het beste? Niemand heeft de waarheid in pacht. Maar door er samen over te praten, af te wegen en uiteraard veel overleg met onze dierenarts zullen we altijd voor het welzijn van het dier kiezen. Dat betekent meestal dat we een dier een beter leven kunnen bieden en soms betekent het dat we ze, met pijn in het hart, moeten laten gaan.