Aman Canal Grande Venice

Een van de grote teloorgegane ervaringen van Venetië is de grootse aankomst. In een stad die – misschien meer dan welke andere stad ooit in de geschiedenis – gebouwd was om de enorme weelde van haar bewoners in de kijker te zetten, hadden bijna alle palazzi en statige gebouwen een plechtige inkom, de porta d’acqua, die rechtstreeks toegang tot het water verschafte. Voor de chicste van allemaal was dat natuurlijk het Grand Canal.

Was je een geprivilegieerde gast – een middeleeuwse handelaar uit de 15e eeuw of een 18e-eeuwse Grand Tourist – dan gleed je gondola tussen de met goud belegde aanmeerpalen en stapte je rechtstreeks de natte trappen op en vervolgens op de roze en wit geruite marmeren vloer van de inkomhal. Daarna zou je verdergaan naar de grote trappenhal, naar de piano nobile, en de centrale ontvangsthal, bekleed met zijden wandtapijten en verlicht door een schitterende Murano luster, vooraleer je over het terrazzo naar het balkon zou struinen om te zien wie de volgende gast is. Alles stond in het teken van gemak, elegantie en het uitstralen van de enorme weelde. Vandaag hebben we nauwelijks nog besef van hoe deze spectaculaire paleizen van plezier opgevat waren. We zien ze enkel nog vanop het dek van een vaporetto of de overbevolkte kaaien van de Rialto. Intussen weerklinkt in de achterliggende straten het geratel van de kofferwieltjes terwijl toeristen hun weg zoeken in de steegjes en zij-ingangen die bedoeld waren voor de kleinhandelaar en het dienstpersoneel. Zelfs indien je het geluk hebt aan te komen met een watertaxi zijn er slechts een beperkt aantal hotels die nog steeds gebruik maken van de originele porta d’acqua.

Het is dan ook moeilijk om niet diep onder de indruk te zijn door de belevenis om precies op die manier aan te komen in het nieuwe Aman hotel in Venetië. Het komt zowat overeen met een aankomst langs een, met bomen omzoomde, oprijlaan van een statig landgoed, in een limousine met chauffeur, in plaats van je wagen achterom te parkeren en binnen te komen langs de ticketbalie in de stallen.

Het is evenwel geen verrassing dat Aman een andere aanpak nastreeft dan de concurrentie. Deze kleine keten van luxueuze strandresorts – er zijn er zo’n 20 verspreid over de meest chique locaties op de aardbol – heeft een zeer kenmerkende stijl van een ontspannen, discrete, persoonlijke stijl, gecombineerd met een eigentijdse omgeving en een obsessieve aan- dacht voor details. Dus hoe zou het een 16e-eeuws palazzo uit Venetië heruitvinden – met zijn eerste opening van een hotel in een Europese stad?

Het belangrijkste verschil vanuit het standpunt van de gast is het feit dat Aman op elk vlak het gevoel een hotel te zijn afzwakt. Je hebt veeleer het gevoel in een privé-palazzo te verblijven. Er is geen ontvangstbalie, er zijn geen bordjes naar de bar of de toiletten. In de plaats daarvan is er het behulpzame personeel dat plots verschijnt zodra je hen nodig hebt. Er zijn geen digitale kaarten om de kamers te openen (je gebruikt de originele 19e-eeuwse sloten op de sierlijke notenhouten deuren), er hangt zelfs geen bord boven de ingang, terwijl de deur aan de straatkant (je wil wel eens wat anders dan de watertaxi nemen) enkel een discreet opschrift heeft op de knop van de intercom.

Maar nog belangrijker is dat de integriteit van het gebouw bewaard werd. In tegenstelling tot de meeste andere hotels in

Venetië, werd het niet opgedeeld om zoveel mogelijk kamers te maken. Het voelt nog steeds aan als een paleis. Zowat de volledige drie hoofdetages en de grote salons met hoge plafonds van het hoofdgebouw vormen de receptie- en eetruimtes, terwijl de meerderheid van de 24 slaapkamers (samen met de drie spa behandelingsruimtes) zich in de 19e-eeuwse zijvleugel bevinden.

Ook de kamers bleven intact. Dat wil zeggen dat je heel wat ruimte voor je geld krijgt (een zeldzaamheid in Venetië), met badkamers die zo groot zijn dat ze soms ook dienstdoen als zitruimte.

De cleane, eenvoudige, eigentijdse meubels van Aman blenden perfect met de historische details. Daarnaast zijn er ook de knappe, decoratieve toetsen, zoals verse, witte amaryllissen verspreid over de ontvangstruimtes.

Toegegeven, wanneer je beschikt over 18e-eeuwse plafonds met fresco’s, met bladgoud belegde kroonlijsten, rococo spie- ten, dan is een terughoudende aanpak ongetwijfeld een wijze beslissing. Heel af en toe haalt vorm het evenwel van functie. De lage stoelen en tafels in het restaurant zien er fantastisch uit, maar het is wel een houding waar je even aan moet wennen om van een chique maaltijd te genieten. Maar daar zal je geen last van hebben als je beslist te eten in het Japanse restaurant dat binnenkort geopend wordt in de tuin van het palazzo – daar zijn er hogere stoelen. Deze prachtige, groene plek die direct uitgeeft op het water en die uniek is on- der de Grand Canal hotels, is een enorme troef in een stad die weleens claustrofobisch kan aanvoelen op een warme, drukke dag. En het gevoel van ruimte en vrijheid stopt hier niet – er is ook nog een schaduwrijke achtertuin. Op de vijfde verdieping is er een traditionele altana – een soort dakterras waar je hoog boven de met dakpannen bedekte daken zit, tussen de klokkentorens en de schoorstenen van de stad, terwijl je geniet van een van de mooiste Venetiaanse panorama’s die je ooit zag. www.amanresorts.com

El Primero Chronomaster 1969

Acknowledged as the world’s best chronograph, it is a descendant of the legendary El Primero fi rst unveiled in 1969 and proudly bears the iconic colours of the fi rst high-frequency automatic co lumn-wheel chronograph calibre. Beating at a rate of 36,000 vibrations per hour, this daring feat embodies the exceptional expertise of the Manufacture.

Bags

Prada

Bottega Veneta

Balenciaga

Gucci

Fendi

Chloé

Miumiu il Bisonte

Monsieur Maison