De vliegende auto komt dichterbij AeroMobil Flying Roadster 3.0

Met zijn cockpit van een sportwagen en zijn libellenvleugels die netjes achter de cabine verwerkt zitten, lijkt hij wel weggereden uit de Batcave of Q’s geheime laboratorium. Maar de ontwerpers van de AeroMobil Flying Roadster benadrukken geavanceerde prototype onthulden, kondigden ze aan dat het tijdperk van de vliegende auto aangebroken is.

Als gastsprekers op het Pioneers festival in Wenen, een tweedaags congres over ondernemerschap en digitale technologie, vertelden Stefan Klein, hoofdontwerper bij AeroMobil, en CEO Juraj Vaculik dat hun innovatie het “personenvervoer op wereldschaal kon veranderen”. Hun vliegende wagen, aldus Vaculik, zou uiteindelijk een gewoon vervoermiddel kunnen worden voor pendelaars en reizigers over middellange afstanden, vooral in landen met een onderontwikkelde wegeninfrastructuur.

Het prototype van de Flying Roadster 3.0 heeft een grondsnelheid van 200 km/u en een vliegautonomie van 700 km of vier uur. Met de lengte van een luxe-berline, kan het voertuig makkelijk geparkeerd worden op een gewone parkeerplaats en bijgetankt worden in gewone tankstations – terwijl het eenmaal in van een vliegende auto waarschijnlijk niet zou inlossen. Met minstens 50 meter om te kunnen landen en 200 meter om te kunnen opstijgen, kunnen zelfs vliegende auto’s vastzitten in het verkeer. En zelfs indien verticaal opstijgen fysisch mogelijk zou zijn, dan zou dat de helft van de brandstof verbruiken. Maar Klein benadrukte dat zijn uitvinding geen luchthaven of zelfs een betonnen landingsbaan vereiste. Ondanks het lage zwaartepunt van de wagen, zei hij, kan de Flying Roadster landen in een weide of zelfs een akker.

Het blijvende scepticisme over de visie van AeroMobil is deels te wijten aan het feit dat de vliegende auto al zo lang deel uitmaakt van ons toekomstbeeld dat het bijna retro aanvoelt. Een eerste patent werd in 1903 vastgelegd en Waldo Watermans “aerobile” voerde zijn eerste vlucht in 1937 uit. In 1940 voorspelde Henry Ford dat er “ooit een combinatie van een vliegtuig en een auto komt. Je kan nu wel lachen, maar ooit komt het er”.

Door de snelle vooruitgang in de moderne technologie en een versoepeling van de regels voor de sportluchtvaartindustrie, kreeg het idee recent een nieuw elan. Het Amerikaanse bedrijf Terrafugia had vijf jaar lang een vliegend prototype van een “vliegtuig op de weg”, maar het wachten bleef maar duren. Carl Dietrich, CEO van Terrafugia, vertelde The Guardian dat het “waarschijnlijk nog eens twee à drie jaar zou duren” vooraleer er een gecontroleerde lancering kon zijn. Ook AeroMobil blijft vaag over wanneer de wagen klaar zal zijn voor productie.

De Europese versie van de vliegende auto heeft een toegevoegde emotionele waarde. Voormalig beeldhouder Klein begon meer dan 25 jaar geleden samen met zijn vader te experimenteren aan een prototype in hun garage in het communistische Tsjechoslovakije – een onderneming die, zo kwam hij later te weten, in de gaten gehouden werd door de geheime diensten. In 2010 begon hij samen te werken met de ondernemer Vaculik, een voormalig theaterdirecteur en studentenleider van de Tsjechoslovaakse Fluwelen Revolutie, om een manier te vinden om het concept te commercialiseren. Het huidige prototype werd in tien maanden tijd gebouwd door een 12-koppig team, waar ook Kleins 20-jarige kleinzoon deel van uitmaakte. Klein vertelde dat de droom om grenzen te overwinnen hem altijd gemotiveerd had om aan het voertuig te werken: “In Tsjechoslovakije werden we zeer goed opgeleid als piloten, maar kregen we niet de vrijheid om ergens heen te vliegen. Vandaag kan ik een app gebruiken om mijn vlucht te controleren op weg naar de luchthaven en sta ik binnen tien minuutjes in Kroatië. Voor mij maakt bewegingsvrijheid echt deel uit van het DNA van dit project.” www.aeromobil.com

De droom om van deur-tot-deur te reizen met een vliegende auto, voegde hij er ook nog aan toe, werd ook ingegeven door het Europese grondbeginsel van het vrij verkeer van personen. De herinvoering van grenscontroles in de Schengen-zone zou alle internationale vluchten langs luchthavens leiden.

Op lange termijn zou Europa’s eerste vliegende auto meer kans op slagen kunnen hebben buiten Europa. Terwijl wegen bouwen een dure onderneming blijft en de lucht nog steeds gratis is, zouden landen met een minder ontwikkelde infrastructuur en een minder streng gereguleerd luchtruim – zoals Afrika, China of Rusland – wel eens de gok kunnen wagen.