ΑΝΩΝΥΜΟΥ (ΛΕΥΤΕΡΗΣ Β. ΤΖΟΚΑΣ)
ΔΟΚΙΜΙΑ ΣΤΙΧΟΙ
ΑΝΩΝΥΜΟΥ (ΛΕΥΤΕΡΗΣ Β. ΤΖΟΚΑΣ)
ΔΟΚΙΜΙΑ ΣΤΙΧΟΙ
ΑΝΩΝΥΜΟΥ (ΛΕΥΤΕΡΗΣ Β. ΤΖΟΚΑΣ) ΔΟΚΙΜΙΑ – ΣΤΙΧΟΙ ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΦΑΓΑΔΑΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ: ΕΙΡΗΝΗ ΒΡΕΤΤΟΥ ΣΕΛ. 68 ΑΘΗΝΑ 2017 ISBN: 978-618-5323-14-1 ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ. ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΕΝΤΑΝΔΡΟΝ 2017
Copyright 2017, Ανωνύμου, Τ.Θ. 8231 Τ.Κ. 10210 – ΑΘΗΝΑ (Λ.Β.Τ.), +30 697 380 1214
ΑΝΩΝΥΜΟΥ (ΛΕΥΤΕΡΗΣ Β. ΤΖΟΚΑΣ)
ΔΟΚΙΜΙΑ ΣΤΙΧΟΙ
2017
Τα «ΔΟΚΙΜΙΑ» δεν θα είχαν δει το φως της δημοσιότητας, χωρίς τη βοήθεια και προσφορά στην έκδοση, από το «Αθλητικό – Επιστημονικό – Πολιτιστικό Σωματείο» (ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ.) και τη συμβολή του κ. Μιχάλη Μεταξά και της κ. Ειρήνης Βρεττού που είχαν την επιμέλεια του βιβλίου μου. Επίσης αν δεν τα είχε αγκαλιάσει με αγάπη σαν δικά της δημιουργήματα, η ευγενική φίλη λογοτέχνιδα, ποιήτρια και καλλιτέχνις, ζωγράφος Κωνσταντία Φαγαδάκη, τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, που φιλοτέχνησε με πίνακά της το εξώφυλλο, με τίτλο «Έμπνευση». Και τους τρεις ευχαριστώ από καρδιάς. Λ.Β.Τ.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟσ.................................................................................................11 ΓΛΥΚΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑ............................................................................13 ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ....................................................................................14 ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ’ΡΘΕΙΣ.................................................................................15 Ονειρο…....................................................................................................16 ΓΛΥΚΕΙΑ ΦΩΝΗ.........................................................................................17 ΕΛΘΕ............................................................................................................18 ΔΥΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ...............................................................................19 ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ...................................................................................20 ΑΝΘΡΩΠΟΙ.................................................................................................21 HΛΙΟΦΙΛΗΜΕΝΗ......................................................................................22 ΟΝΕΙΡΟ.......................................................................................................23 ΚΡΙΝΟΛΟΥΛΟΥΔΟ.....................................................................................24 ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ...........................................................................................25 ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ...........................................................................................26 Θα ’θελα....................................................................................................27 ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ…..........................................................................................28 ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.................................................................................................29 Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ............................................................................................30 ΧΡΥΣΟΚΛΩΝΗ...........................................................................................31 ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΦΩΣ.........................................................................................32 ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ..........................................................................................33 ΖΩΗ ΜΥΣΤΗΡΙΟ.........................................................................................34 ΘΑΡΘΩ…......................................................................................................35 EΠΙΣΤΡΟΦΗ...............................................................................................36 ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ….........................................................................................37 ΡΟΔΩΝΑΣ....................................................................................................38 ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΜΥΓΔΑΛΙΕΣ.....................................................................39 ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ.....................................................................................40 Μ’ ΕΣΕΝΑ....................................................................................................41 ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ.................................................................................42 ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΥΧΗ.........................................................................................43
ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ’ΡΘΕΙΣ.............................................................................44 ΣΕ ΚΑΡΤΕΡΟΥΣΑ......................................................................................45 ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ...............................................................................................46 ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ........................................................................................47 Η ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ...........................................................................48 Ο ΠΟΙΗΤΗΣ................................................................................................49 ΕΠΙΘΥΜΙΑ...................................................................................................50 ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ Τ’ ΑΛΩΝΙ...................................................................51 Η ΦΛΟΓΑ.....................................................................................................52 ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ............................................................................................53 ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ...........................................................................................54 ΗΛΙΕ ΜΟΥ!..................................................................................................55 ΚΟΙΜΗΣΟΥ.................................................................................................56 ΧΩΡΙΣΜΟΣ..................................................................................................57 ΈΝΑ ΧΑΔΙ....................................................................................................58 Η ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ (ΘΑ ’ΘΕΛΑ).................................................................59 ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ..............................................................................................60 ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ..........................................................................................61 ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ..............................................................................................62 Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ..........................................................................................63 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ..............................................................................................64
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Οι στίχοι που εμπνεύστηκα με τα ωραία λόγια, ένας διάλογος κρυφός με Νιότης τα φτερά, σε άλλους χρόνους θα ’χτιζα ανώγια και κατώγια και τα χαρτιά μου σήμερα τα τρώει η φθορά. Ύστερα από σκέψη ώριμη ετόλμησα κι εγώ, χωρίς να φέρω πρόβλημα, καμία αμφιβολία, με την ψυχή νεανική που κάνει να ριγώ, αυτό που κάνω με χαρά, μη φέρει ανωμαλία. Μέσα μου πολύ βαθιά νιώθω μια μυστική φωνή, ο δρόμος λέει είναι ανοιχτός, η Νόηση κι η Λογική, τα Δώρα έχουν ομορφιά κι είναι ανοιχτοί ουρανοί και δεν θα είναι οι άνθρωποι και τόσο εχθρικοί, έχει περίσσιο σεβασμό, ο ενδόμυχος διάλογός μου, π’ αφήνω ένα αντίδωρο για τη χαρά του κόσμου…. Λ.Β.Τ.
11
ΓΛΥΚΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑ Πόσο γλυκά που με κοιτά και νιώθω έτοιμος να σβήσω, αστέρι, λάμψη στη ματιά, για να το ακολουθήσω. Φέρνει του τόπου την πληγή, λουλούδι, σώμα ένας σταυρός, κρατά μι’ αξιοπρεπή σιγή, Μούσα ουράνια, θησαυρός….
13
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ Γιαλίσαν απ’ τον έρωτα τα μάτια σου, ο λαμπερός καθρέπτης σου που τη μορφή θωρεί, άνθησε η γύρη της ψυχής στα ιερά παλάτια σου, π’ αναζητούσα να πνιγεί μια ζωή πικρή. Βαθιά τα ρίγη έκρυβες μια σιωπηλή ομορφιά, γεμάτη φως και κίνηση, ρυθμό είχες στους ήχους σταλάζεις ήλιο στους μαστούς, είσαι μια ζωγραφιά, γάλα γλυκό και μητρικό για ωραίους στίχους. Στα ζαφειρένια μάτια σου και διάφανο ουρανό, η φλογερή αγάπη σου, ήλιος τ’ όνειρό της, στον κόρφο έγνοια και ορμή, μιλάς το πρωϊνό, τα χέρια π’ αγκαλιάζουνε, πόθος και τρυφερότης. Λάμπουν τα μάτια σου βαθιά σαν με κοιτούν και νιώθω, αστέρι είσαι στη σκέψη μου, στο νου ποτέ δεν βγαίνεις, αφού σε έχω στην καρδιά με το δικό σου πόθο κι όταν σε βγάλω μια φορά, Εσύ χίλιες ξαναμπαίνεις.
14
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ’ΡΘΕΙΣ Έπρεπε νάρθεις στον καιρό της νιότης μου Χρυσή, επιθυμία μιας ξεχωριστής και ευτυχισμένης Μοίρας και νάσαι το γλυκόπιοτο του πόνου μου κρασί κι ένας σκοπός λειτουργικός της ταπεινής μου λύρας. Έπρεπε νάρθεις στον καλό της νιότης μου καιρό, εκστατικός σε πρόσμενα με φως που το διψούσα, της Κασταλίας πηγής το μαγικό κι αθάνατο νερό, κύκνος μιας λίμνης πάλευκος και θεϊκή μου Μούσα. Έπρεπε νάρθεις!... Κι έφτασες σε χρόνια στεναγμών και σ’ εποχή που τα γυμνά κλαριά χτυπούν οι μπόρες κι είναι πικρό και στην καρδιά το μέλι των καρπών, πούρχονται στις πολύπονες συγκομιδής τις ώρες!....
15
Ονειρο…. Εσύ δεν ξέρεις τίποτε, μα εγώ καρδιοχτυπώ, καθώς σε βλέπω λυγερή στο δρόμο να διαβαίνεις και μόνο ένα χαίρετε προφθαίνω να σου πω, όταν σαν όνειρο περνάς και φεύγεις και πηγαίνεις. Είναι καιρός που η σκέψη μου σε σένα σταματά και σε ρωτώ κι απάντηση διστάζεις να μου δώσεις, γιατί δεν ξέρω αν μπορώ κι αν σκέπτομαι σωστά, αυτό που κρύβεις μέσα σου να μου το φανερώσεις. Και προσπαθείς πολλές φορές, πάρα πολύ συχνά, ο έρωτας που ζήσαμε το λιόγερμα ν’ ανάβει, καθώς ξανάρχεσαι πολύ πιο ζωντανά και νιώθω έν’ ανυπεράσπιστο της θάλασσας καράβι. Κι έτσι διαβαίνω ανήμπορος, δεν ξέρω τι να πω, παρά μονάχα πως Εσύ, είσαι το πεπρωμένο, τ’ όνειρο νύχτας θερινής, τ’ όνειρο π’ αγαπώ και να ξυπνήσω να σε δω, κοντά σου περιμένω….
16
ΓΛΥΚΕΙΑ ΦΩΝΗ Ακούω τη φωνή σου που ποθώ μες τη σιωπή και το παράπονο χορδή μέσα στο βράδυ. Η θύμησή σου σέρνεται νωπή, σαν πίνακας της Μόνας Λίζας στο σκοτάδι. Μη περιμένεις λόγια να σου πω, κοντά σου από έγνοια μου σιμώνω κι αν απομένει κάτι π’ αγαπώ, είναι τα κρυσταλλένια μάτια σου και μόνο!... Να στοχαστείς αν μπόραγες ποτές, οι σκέψεις σου να μάθαιναν σιγή, το πόσο δυνατοί είναι οι ποιητές, λατρεύουν κι απαλύνουν την πληγή.
17
ΕΛΘΕ Αύρα παντογενής, Ζέφυρος της θάλασσας, ηδύπνοος, ψίθυρος εαρινή δονούσα, λεμονανθούσα τρυφερή ριπίζεις εσπέρας, αίθρια ακτίνα λάμπουσα στη γη. Ω! ευκίνητη καρποτρόφα Μητέρα, γλυκόπνοη, θροϊστική στη νηνεμία, ανάερη, ελαφροφτέρουγη, αερόμορφη, ελθέ σαν ευμενής, άμεμπτη δροσούλα. Διέλυσε το βαρυσύννεφο του κόσμου και της ψυχής μας με τον υγροπέραστο αέρα, το αεροπλάνητο δώρο ικετεύουμε, να φανερώσεις στον απάνεμο όρμο ζωής!...
18
ΔΥΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ Δύο τριαντάφυλλα τ’ Απρίλη ρόδων ευωδιά, το ένα το κοράλλι π’ άνθησε στα χείλια και τ’ άλλο ολανθισμένος κήπος μέσα στην καρδιά, να μοιάζουν με της θάλασσας τα πορφυρά κοχύλια. Ο πόθος έρχεται απρόσκλητος συχνά, σεμνή κόρη μόνο με μια ματιά γενναία, μια λάμψη διαλεχτή, που δεν ξεχνά, μετάξινη που συγκινεί, λαμπρή και νέα. Τη λύτρωση αποζητάς στην ιερή σπονδή, με αυγινή καρδιά σφουγγάρι ήλιου κύμα, ακούραση γυρεύεις φως, απ’ την ψυχή σπουδή, για εκφραστικά ποιήματα με ρυθμό και ρίμα. Κεντούσες τα ρουθούνια σ’ ανασασμό της γης, σγουρός βασιλικός στην άσπρη γλάστρα, μαρμαρυγή, δροσοσταλιά της κάθε αυγής, βάφω τα χείλη μου ωχρά, μετράω τ’ άστρα!...
19
ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Ήρθε ένα άσπρο περιστέρι μακριά από τον ήλιο, που θρονιάστηκε στης ψυχής μου το Βασίλειο, για κάθε μέρα ν’ ακούω τη γλυκειά λαλιά, στη στέγη της καρδιάς μου που ’κτισε φωλιά! Καλώς το ρόδο του Μαγιού που ’ναι ξετρελαμένο, είναι της γης πεντάμορφη που νυχτοπεριμένω, λουλούδια φέρνει στον κόρφο της τ’ ουράνιο αγγελούδι, για να της πω τ’ αλάλητο της νιότης μου τραγούδι. Δεν περιμένω για να ’ρθεί, ποτέ η βαρυχειμωνιά και όλα να σκεπαστούν στη μαύρη λησμονιά, τα περιστέρια τα λευκά δεν φεύγουν για τα ξένα, μόνο λαχταρούν να ζήσουνε τα χρόνια φλογισμένα!...
20
ΑΝΘΡΩΠΟΙ Σκλήρυνε τόσο των ανθρώπων η καρδιά, που δεν υπάρχει πια αγάπη για κανένα κι είναι η ζωή κι η ατμόσφαιρα βαριά, για τους πολλούς ανθρώπους και τον ένα. Ψάχνεις γι’ αλήθεια και δεν βρίσκεις πουθενά, παρά μονάχα ψέμμα κι άλλο ψέμμα κι ο κόσμος έχει καταντήσει, να ζητά σάρκα παντού και όχι πνεύμα. Όμως με αυτή την τάση αντί μπροστά, η Ανθρωπότητα βαδίζει και πηγαίνει, όλο πιο πίσω, μα Εσύ προχώρησε σωστά, μακριά απ’ το δρόμο αυτό που πουθενά δεν βγαίνει.
21
HΛΙΟΦΙΛΗΜΕΝΗ Ανατολή μου εξωτική, ανεμοχαϊδεμένη, πράσινο κύμα τα μάτια σου, χειλάκια όλο μέλι, ζωγραφιστή μου ομορφιά, ηλιοφιλημένη, γαρδένια είσαι μυριστή, που σε φιλούν αγγέλοι. Λαφίνα μου αμέριμνη στ΄ Αυγούστου το φεγγάρι, πυρρόξανθή μου πυρκαγιά που εύκολα δεν σβήνει, τρέχεις στις χρυσοπηγές με τη δική σου χάρη, να’ βρεις αυτόν που λαχταράς και τη ζωή του δίνει. Η αγάπη σου Αφροδίτη μου αμυγδαλένια ρούσα, αλάβαστρο είναι ολόκληρη, βρύση μου κρυσταλλένια, γιορντάνι είσαι λαμπερό καγκελοφρυδούσα, γεράνι και γαρύφαλλο ψυχή τριανταφυλλένια. Ζαχαροκάντιο ρόδο μου με τα πολλά σου κάλλη, παρακαλώ τη Μοίρα μου, της Άνοιξης τ’ αηδόνια, απ’ όταν σε είδα μ’ άναψες φωτιά μες το κεφάλι, πότε θάρθει ο καιρός, να ζήσουμε τ’ ανθηρά μας χρόνια;
22
ΟΝΕΙΡΟ Ήρθες στον ύπνο μου γλυκά απόψε εσύ μικρή μου, η Αφροδίτη ολόγυμνη με το χρυσό ποτήρι της ηδονής, μου σίμωσες στα διψασμένα χείλη. Να ξεδιψάσω ζήτησα μα πριν να πιω, καλή μου, σαν τον καπνό διαλύθηκες! Έφυγες και μ’ άφησες βαθιά πληγή, τα χέρια άπλωσα προσμένοντας, ο ήλιος ν’ ανατείλλει την αυγή!... Αγνή κι ευαίσθητη – θείο αγγελούδι, είναι η φωνούλα σου κρινολαλιά κι όταν μιλάς πολλά πουλιά, θαρρώ πως λέν γλυκό τραγούδι, έτσι σε γνώρισα φωτολουσμένη, βάλσαμο η ώρα σου και ζηλεμένη!...
23
ΚΡΙΝΟΛΟΥΛΟΥΔΟ Γλυκό μου κρινολούλουδο τρελή χαρά θα δώσει, η Κόρη που την καρτερώ με ρόδα στην ποδιά, η πίκρα της θα ξεχαστεί, καλύτερα θα νιώσει, ο πόθος της στον έρωτα θα σβήσει μια βραδιά. Σαν πεταλούδα πούχασε το δρόμος της και πάει, στείλε σγουρό βασιλικό κι ευωδιαστή λεβάντα κι όχι ερχομό Φθινόπωρου που τη ζωή μαδάει, η Άνοιξη να θρονιαστεί μες την ψυχή για πάντα. Στην αύρα του Καλοκαιριού γλυκά να τον ρωτήσει, αν στην καρδιά του ένιωσε το μύρο απ’ τη δροσιά της, την τρικυμία στη σιγή, το ρίγος να ξυπνήσει κι αν άγγιξαν τα χείλη του, τα ολόξανθα μαλλιά της!...
24
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Δώδεκα μήνες, δεκατρία φεγγάρια σήμερα κι αυτό που περισσεύει τ’ Αυγούστου αυλαία, είναι για μι’ Αγάπη σαν αυτή, γεννήθηκε ανήμερα, παράνομη και δυνατή που θέλει εισαγγελέα!... Η αγάπη και ο δρόμος της μου δίνει τα φτερά, απ’ τη ζωή αποζητώ τα δώρα, ένα ακόμα, ν’ αφήσει το ανηλέητο πάθος και η χαρά, που πλημμυρίζει εντός κι έχω χυδαίων σκώμμα. Οι μυστικές, λυτρωτικές φωνές κι η νύχτα με κυκλώνει, μες στο λαβύρινθο της ψυχής το νήμα ελιγμός, νιώθω τον έρωτα θερμό και ολάνθιστοι είναι οι κλώνοι, δέσμες των άστρων κι η χαρά μη γίνεται λυγμός!..
25
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Θέλω ν’ απαγγείλω τα ποιήματα με χρώμα και να κυλήσουν σαν σταγόνες μες τον ήλιο, απ’ τη συλλογή που αγαπάς ξεχωριστά το σώμα, μαγνητισμένος απ’ της ψυχής σου το βασίλειο. Ο έρωτας κι η ποίηση πιασμένα χέρι-χέρι, κατάλευκο που έστησες το λίκνο την αυγή, λούστηκες απ’ τη θάλασσα και φως το Καλοκαίρι, της νύχτας τ’ ακροδάχτυλα, άστρων μαρμαρυγή. Γαληνεμένα στον αφρό λάμπουν τα δυο σου μάτια, όταν στολίζει ροζ τις βλεφαρίδες σου η αλμύρα και κτίσαμε το κάστρο της καρδιάς, παλάτια κι η ζωή μας κρύσταλλο και μια φωτοπλημμύρα. Σφράγισε η νύχτα τον ερχομό σου πεφταστέρι, ν’ ανθείς αισθαντικά στη χώρα των στίχων, καλότυχη νάναι η μοίρα σου που σ’ έφερε τ’ αγέρι, να φυλαχτείς απ’ τ’ αδηφάγα στόματα των λύκων!...
26
Θα ’θελα Θα ’θελα την ψυχή σου ν’ ανοίξω και μέσα της για να διαβώ, μήπως θωρώντας την, να δείξω, πόσο πολύ σε αγαπώ!... Κι άμα την όψη σου χορτάσω, μ’ αγάπη θα φιλώ τα τίμια χέρια κι ευχή μου κάνω να προφτάσω, για ν’ ανέβω μυστικά στ’ αστέρια!...
27
ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ… Το Καλοκαίρι έφυγε δεν έχει ξάστερο πρωί και η ζωή μας φύλλο ωχρό, απόλυτη σιγή, ωριμασμένοι στην ψυχή πολύμορφοι καρποί, επούλωσαν της αγάπης μας την ανοιχτή πληγή. Αιχμάλωτος η σκέψη σου μόνο με κρατεί, κάτασπρο φως τριγύρω μου περνούνε περιστέρια, εσύ μου δίνεις δύναμη νάχω μέσα μου γιορτή και ταξιδεύουμε πυκνά, σάρκα ζεστή στ’ αστέρια. Κοιτάζουμε τον ουρανό στη μαγεμένη ώρα και τα πουλιά συνάχτηκαν κάνοντας προσευχή, έκθαμβοι απ’ τη στάση τους είν’ της αγάπης ώρα, στον πολυκύμαντο παλμό της φύσης την ψυχή. Πόσες φορές αντίκρυσα, ώρες χρυσές, καλές, όταν κρεμά θλίψη στα βλέφαρα, τίποτε δεν ορίζεις και οι πληγές, οι στεναγμοί, σε κάνουνε να κλαις, σου δίνω όρκο μου βαρύ, σ’ εμένα να ελπίζεις!...
28
ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ Τί όμορφα στο ξύπνημα ν’ ακούς, χίλια τραγούδια να μιλούν για Σένα και μέσα στους κακούς καιρούς, να σ’ ανεβάζουν Κόρη απ’ άλλη Γέννα. Είναι από τον καημό που άνοιξες στα στήθια, στη Μήτρα Γης δεν τρέχει σαν και πρώτα ανθονέρι, πλάνη πικρόχολη που κρύβεται η αλήθεια, χλωμά τριγύρω δε φυσά απ΄ την ψυχή τ’ αγέρι. Μπλάβος ο ουρανός, άδεια και όλα ξένα, σκοτείνιασε η ανθισμένη φύση π’ αγαπάω και τα τραγούδια μου λέω απελπισμένα, σβήσανε όλα και δεν γνωρίζω που θα πάω, με δέρνουνε από παντού τ’ αγριοκαίρια κι υψώνω στα ουράνια τα γυμνά μου χέρια!...
29
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Είμαι χαρούμενος σ’ ευχαριστώ πολύ, εύχομαι ο Θεός να στο ξεπληρώσει, ακόμα θα θυμούμαι το γλυκό φιλί, απ’ τ’ απαλά σου χείλη πούχεις δώσει. Σ’ ευχαριστώ για τις στιγμές σου Κόρη, την τόση αφοσίωση που δείχνεις σ’ εμένα, σαν στην ψυχή μου διαβαίνει αγριοβόρι, τα λόγια και φιλιά μας είναι ειπωμένα. Χρυσή μου, μια χάρη μόνο σου ζητώ, να συνεχίσεις, να με κάνεις ευτυχή, έχω πολλά υποφέρεις όπως κι αυτό και πάντα θα μιλώ για ευαίσθητη ψυχή!...
30
ΧΡΥΣΟΚΛΩΝΗ Άνθη της μυγδαλιάς το χρώμα, ροδάτο δέρμα κι είναι δροσερή, το κάθε βήμα της κρίνα στο χώμα, λευκό πουκάμισο λαμπροφορεί. Ένα κεντίδι ολάσπρο περιστέρι, η πάναγνή της η ψυχή ασπασμός, σκίζει η λόγχη την καρδιά που φέρει, ειρηνική στη λύτρωση, Ευαγγελισμός. Το πνεύμα που υφαίνει στη ζωή της, βαθιά ζεσταίνει κι αναθαρρεί, πόσο χαίρομαι να βρίσκομαι μαζί της, με τη χρυσόκλωνη τη φλόγα λαμπερή.
31
ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΦΩΣ Βρήκα ένα άντλημα γερό κι ένα βαθύ πηγάδι, που η διψασμένη μου ψυχή θα πιει, να ξεδιψάσει, να κάνω στίχους που μπορούν, να δώσουν στο σκοτάδι, άστρα και φως αιώνιο, κάποιος για να περάσει. Έβγαλα απ΄ τα μάτια μου της πλάνης το μαγνάδι, λαμπύρισαν όλα γύρω μου κι ο νους μου έχει φτάσει, νάρθουν χαρές, αγάπη, σύμβολα, τ’ ουράνιο σημάδι και τη σημαία κρατώ ψηλά για ν’ ακουστεί στην Πλάση. Οι στίχοι μου είναι άντλημα από φως και μακριά η θλίψη κι είπε το φως: «βάλτε το φως στο νου και στην καρδιά σας», που σε μορφή ανθρώπινη ήρθε μακριά από τα ύψη, για να ξυπνήσει άλλο φως μέσα στα όνειρά σας, που σ’ ένα Δείπνο Χριστούγεννα πάλι θε να ξανάρθω, η Οικουμένη να χαρεί κι εγώ τόσα να μάθω!...
32
ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ Μες στα κλεισμένα παραθύρια κι η πόρτα, εγώ χωρίς μιλιά, κυνηγημένο πουλί θέλω να πω τα μύρια, μου λείπουν ακόμα τα φιλιά… Παραπονιάρικα κοιτώ τα τζάμια, μη λάχει απόψη και φανείς, στα μάτια δάκρυα ποτάμια, για την αγάπη καλλονής. Φτάνει δε θέλω άλλη μπόρα, δεν έχω λόγια για να πω, την πρόσμενα να ’ρθει τέτοια ώρα, σώπαινα κι έλεγα το «σ’ αγαπώ!»…
33
ΖΩΗ ΜΥΣΤΗΡΙΟ Μ’ ένα στεφάνι από μυρτιά κι ένα λευκό λουλούδι, σ’ αναγνωρίζω την πρωτιά, θα γράψω ένα τραγούδι. Ήρθες ζωή μυστήριο, μονάκριβο διαμάντι, μη δώσεις δηλητήριο και βρίσκεσαι κατάντι. Ζωή μου σε αγάπησα, δεν θέλω να σ’ αφήσω, σου λέω είσαι μάγισσα, δος μου χαρές να ζήσω. Φεγγάρι είσαι στη ματιά και πούλια της αυγής, ήλιος ζεστός μες στην καρδιά, νερό της δροσερής πηγής, σμίγεις ψηλά στ’ αστέρια, της γης τα περιστέρια!...
34
ΘΑΡΘΩ… Θάρθω κοντά σου μιαν αυγή, μπορεί και μεσημέρι, που ησυχάζει όλη τη γη, να σου κρατώ το χέρι. Μέσα στους δρόμους περπατώ, με του αγρού λουλούδια, να στα προσφέρω και να πω, χίλια τόσα τραγούδια!... Λέξεις απλές που θα μιλούν κι ούτε στα μάτια δάκρυ, ν’ αγγίζω, να χαμογελούν, ταξίδι στ’ ουρανού την άκρη!...
35
EΠΙΣΤΡΟΦΗ Αναπάντεχα με βλέμμα στο λαμπρό φεγγάρι, μέσα στη γλάστρα άνθισε μιαν ορντανσία, στα μάτια αίμα και χρυσό λυχνάρι, με δάκρυα καυτά, ζεστά αλμύρα και θυσία. Έπλυνες την πληγή τ’ αδελφού στα στήθια, χωρίς τιμόνι, μια παγωνιά δίχως ελπίδα, ξενύχτισες, άπλωσες χέρια, να μην πεις αλήθεια και στον ορίζοντα φάνηκε μια ηλιαχτίδα. Ήρθε ο λόγος σου παρήγορος σα χάδι, κράτησες με τα χέρια σου κείνα που ομορφαίνουν, γύρισες πίσω την ψυχή απ΄τον Άδη, το θαύμα να γενεί π’ όλοι προσμένουν!...
36
ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ… Όχι δεν θα φύγω. Θα καθίσω να καταλαβαίνω, αν οι δύο φεγγαραχτίδες καρφώθηκαν σμιχτά στα μαργαριτάρια των ματιών, η γνώση που ζεσταίνω, με κοχύλια γαλάζιας θάλασσας σε αγκαλιά σφιχτά. Να μην ξυπνήσουν θέλησα την ώρα που κοιμούνται, γιατί τα μοιρολόγια σκάβουν βαθιά το χώμα κι έγιναν άτρωτες πληγές, ποτέ δεν θα ξεχνιούνται, συντριπτικά κυλίσματα ψυχής, ζωή και σώμα. Απ’ το σκοτάδι πέταξαν χαμόγελα π’ ανθούν, νάμα, Ανάσταση, χαρά, πούχουν ένα σκοπό, άστρα της νύχτας λαμπερά, ρόδα μη μαραθούν κι αναριγήσουν το κορμί με χίλια σ’ αγαπώ!...
37
ΡΟΔΩΝΑΣ Μέρα και νύχτα οι στίχοι μου σ’ αποζητάνε, να διώξω τη θλίψη απ΄ την ψυχή, τη ζήλεια, σε όποια γλώσσα θες και ρυθμικά για νάναι, άλικο τριαντάφυλλο της Άνοιξης στα χείλια. Εσύ είσαι η Μούσα μου μες στη φτωχή μου ζήση, που με ξυπνά απ’ το λήθαργο το μαγεμένο δείλι, χρυσάτη αυγή που χαίρεται Φθινόπωρου μεθύσι, τριζάτο είσαι ολόγλυκο στον Αύγουστο σταφύλι. Σε θέλω θεία φωτιά μαζί μ’ όλα τα ρόδα, πούχεις της νιότης θέλγητρα και τ΄ ουρανού κεφάλι, φλογάτη έτσι που περνάς και είμαι κατά πόδα, της θάλασσας είσαι αφρός και πορφυρό κοράλλι. Σαν έρχεσαι ολημερίς στο λίκνο το ζεστό και μέσα από τα μάτια σου του ήλιου ακτίνες ρουφώ, τον έρωτα που κάνουμε στο γήρας δε βαστώ, κανένας δε με μέλλει και όλα τ΄ αψηφώ. Ρωτάω πώς ανοίξανε οι εφτά ουρανοί και θόλοι, στην πρωινή μου προσευχή που την ψυχή απαλύνει, μοιάζεις πολυαγαπημένη μου ροδώνας σε περβόλι, μυρώνει η καρδούλα μου και νιώθω μια γαλήνη!...
38
ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΜΥΓΔΑΛΙΕΣ Ανθίσαν πάλι οι μυγδαλιές στη φύση, τριανταφυλλένιες αγκαλιές και ομορφιά, πουλιά απόδημα την ψυχή δεν έχουν ξυπνήσει, μάτια μελιά, στήθη στητά και χρυσαφιά. Κι εμείς κλεισμένοι ερμητικά μες στο κλουβί, τ’ άνθη της ζωής δεν έχουμε μαδήσει, η γεύση του έρωτα κι η ηδονή μας ακριβή, να πιω νερό αθάνατο απ΄ της αγάπης βρύση. Καθόμαστε ώρες πολλές μέσα στη σιγαλιά, ένα αστέρι λαμπερό με του ήλιου τη χάρη, ρουφώ αχόρταγα του έρωτα ολόγλυκα φιλιά, θάθελα νάμαστε αγκαλιά σε ταπεινό χορτάρι. Και καρτερώ μέρες πολλές κι ακόμα προσμένουμε, όταν θα λιώσουν μέσ’ απ’ την καρδιά τα χιόνια, με του χειμώνα ανατριχίλα κόμπο δένουμε, ώσπου νάρθουν της Άνοιξης τα πουλιά κι αηδόνια!...
39
ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ Άλικο τριαντάφυλλο και λευκό πουλί στολίζω τα μαλλιά σου μαργαρίτες, αντίκρυ στον καθρέφτη σου δίνω το φιλί, μάτια μου εσύ μελένια και σαΐτες. Πριν απ’ τον ύπνο είσαι ουρανός, να χαιρετήσω θέλω τη σκιά σου, ραντίζω με ανθόνερο για νάναι φωτεινός που φκιάχνει η Μάνα σου τα προικιά σου. Τα βήματα μετρώ και κάνω κύκλους, ο άνεμος σφυρίζει τ’ όνομα στα χείλη κι ακούνε απ΄ τη γιαγιά τους θρύλους στο παραγώνι μεζεμένοι όλοι οι φίλοι. Σφίγγω το χέρι σου, που μου λείπει τόσο, ένα δροσερό φως να σ’ ανταμώσει, τα τρυφερά σου αισθήματα να νοιώσω κι ό,τι μέσα μου όμορφο ανθεί να δώσει.
40
Μ’ ΕΣΕΝΑ Μ’ εσένα αναπνέω κι αστράφτει ο κόσμος, με κάνεις γενναίο, μοσχομυρίζει δυόσμος. Χαμογελάει η αυγή κι έχεις φωνή, ανθίζει η γη, δρόσος πρωϊνή. Φωτιά που ανάβει, ξεδιπλώνει τα ρίγη, δεμένοι οι κάβοι, η λύπη με τυλίγει. Ρόδο και νιότη, αγάπης φιλιά, ξεδιαλύνει τα σκότη, με μι’ αγκαλιά!...
41
ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ Η φροντίδα, αγάπη, σκέψη, δροσερό νερό, χαρά στο νου, θέλει καλοσύνη για να θρέψει κι έχεις κόρη του βουνού. Κάθε μέρα τον καημό σου, πόσο θε ν’ αντέξω ακόμα, για να γράφω τ’ όνειρό σου, πριν να μπω βαθιά στο χώμα. Σε θαυμάζει όλη η Πλάση η φωνή σου ισχυρή κραυγή, στης καρδιάς εικονοστάσι, περιστέρι την αυγή φόβο, πόνο, μας τα λύνει κι οι λαοί λένε ειρήνη!...
42
ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΥΧΗ Αθώα μάτια, παιδική ψυχή, την ομορφιά σου θέλω να κρατήσω, που εντός μου πάντα θ’ αντηχεί, λίγο πριν φύγω απ΄ τη ζωή και δύσω. Γλυκιά φωνή, λεπτή, χαριτωμένη, γεμίζει το δωμάτιο τριγύρω και η ψυχή σου νάναι ευτυχισμένη, ανθόνερο είσαι μέσα μου και μύρο. Χαίρομαι που συνάντησα ένα παιδί κι έχει τα μάτια του πάντα ανοιχτά, έτσι της έδωσα της καρδιάς μου το κλειδί, στην αγκαλιά μου την κρατώ σφιχτά και της είπα χίλια μου μυστικά…
43
ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ’ΡΘΕΙΣ Χρόνια σε περίμενα να ’ρθεις γλυκό γελάκι, μια ροδαυγή χρυσή με της ψυχής σου πόθο, σ’ έφερε η Μοίρα μου απ’ τ’ άσπρο σου χεράκι κι ανατριχίλες μέσα μου, έρωτα για Σένα νιώθω. Ήταν αλήθεια της ψυχής μου η τελευταία στιγμή, έσβηνε ο Ήλιος απ΄ τη ζωή μου, ήταν στη δύση, ήρθες και δύναμη μου έδωσες κι ορμή κι εγώ βαθιά, με πάθος σ’ έχω αγαπήσει. Έχυσες την αγάπη σου κι ο έρωτας έγινε κρυφός, εσύ μια μικρή, θεότρελη, πολύχρωμη πεταλούδα και τριγυρνάς ευτυχισμένη, μεθυσμένη από φως, μύρα σου πρόσφερα με την ψυχή μου και βελούδα. Τώρα στο παιδικό σου πρόσωπο φαίνεται η Αγάπη και μέρα-νύχτα μου ζητάς νά ’μαστε μαζί ν’ αγγίζεις, λες και ότι δεν ένιωσες από κανένα λόγια με φλόγα να πει και η ψυχή απ’ το φιλί, το χάδι, Καλή μου, πλημμυρίζεις!...
44
ΣΕ ΚΑΡΤΕΡΟΥΣΑ Αντάμα ανάβουμε φωτιά και στη ζωή λαμπάδα, φλόγα φουντώνεις με σμυρτιά, κρατάς ψηλά τη Δάδα. Ηχήσανε χαρμόσυνες καμπάνες και προσκαλούν όλη την Πλάση, άντρες, παιδιά, γυναίκες, Μάνες, στης Ποίησης σκοπό, να ξεδιψάσει. Ήρθες απρόσμενα κοντά, στο στόμα είχες το τραγούδι, το πνεύμα σου υφαίνει και κεντά, αστέρι που ’πεσες στη γη, ένα αγγελούδι! Από ψηλά είσαι Κόρη της ειρήνης, μι’ ανεμοζάλη στα κατάβαθα του νου, ελπίδα, άγγιγμα ψυχής να μείνεις, σε καρτερούσα φως τ’ ουρανού!...
45
ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ Χειμωνολούλουδο κίνησες, αψήφισες τη βροχή, να ’ρθεις ανθάκι γρήγορα μες στην παγωνιά, επίμονα να δέρνεσαι, γλυκειά μου απαντοχή, στολίδι είσαι της ψυχής, δεν ένιωσες χιονιά. Να προσπεράσεις θέλησες, άφησες πίσω ανθρώπους, πρωτάνθιστο δεν στάθηκες, Άνοιξη να μου φέρεις και δε λογάριασες ποτέ της ζωής τους κόπους, πόσο σε συλλογίζομαι, νομίζω πως το ξέρεις!... Έχω τόσα μέσα μου, να δώσω χάντρα-χάντρα, είσαι με ανεπίδοτη γραφή σε φάκελο κλεισμένη για να γνωρίσεις σε καλώ ένα γνήσιο άντρα, ν’ ανασκιρτήσεις στη ζωή και νάσαι ευτυχισμένη!... Και είδα τα ματάκια σου τα κοντυλογραμμένα, ήρθαν απ’ άλλη χώρα μακρινή και σύνορο της γης, που μοιάζουνε με κυκλάμινα σε βράχο ριζωμένα κι έχουν το χρώμα φεγγαριού και δρόσο της αυγής.
46
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ Γιατί στ’ αλήθεια η Μοίρας μας είναι σκληρή πολύ και η ζωή μας μάταιη, γεμάτη από πόνο, πως όλα είναι μια ψευτιά, μια πλάνη τραγική, τα Νιάτα και ο θάνατος πως είναι αλήθεια μόνο! Θέλω να πω, η Νιότη μας μοιάζει ενός ανθού, ευωδιαστού, χιλιόπλουμου, που λίγ’ όμως ανθίζει, γιατί το τρώει το ύπουλο σκουλήκι του καιρού και πέφτει απ’ το κλωνάρι του στο χώμα και σαπίζει. Είναι αργά πρέπει να πάρω το δρόμο του καημού, να μπω με μαύρη την καρδιά στου γυρισμού το τρένο, θέλω να δώσω μόνο ένα γλυκό φιλί, τ’ αποχαιρετισμού, στα χείλη που τόσο πόθησα και μ’ έκαναν ευτυχισμένο. Θα σε φιλήσω όπως σ’ αντίκρισα με τρέμουλο στη Γη, που γράφαμε τα πρώτα ποιήματα και τ’ όνειρά μας, από της πρώτης σου ματιάς το φως και η κραυγή, το πρώτο φιλί πρωτόνιωσα γεννήθηκε ο έρωτάς μας!...
47
Η ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ Η Αγάπη ήρθε από μακριά, ευλογημένη Ώρα, με συνεπήρε ο Έρωτας κι ένα γλυκό μεθύσι, διάπλατη άνοιξα αγκαλιά να μην περάσει μπόρα, παρακαλώ τη Μοίρα μου, ποτέ να μη μ’ αφήσει!... Δεν πίστευα την ώρα αυτή, χαρές, καημούς, να ζήσω, είχε καθήσει ερημιά κι άδεια ψυχή, πώς να χωρέσει, σκληρή ζωή, είχα χρόνους πολλούς μι’ Αγάπη να γνωρίσω κι η Άνοιξη φώλιασε μέσα μου, έρωτα να μπορέσει. Το άγγιγμά της τάραξε, στ’ ακίνητα νερά μι’ ανατριχίλα, στα κρύα, μπλάβα δειλινά, στην πένθιμη ψυχή μου, ήλιος ζεστός επρόβαλλε μες στης καρδιάς τα φύλλα, π’ άρχισε να ονειρεύεται κι άνθισε η ζωή μου!... Άγγελε σ’ ευχαριστώ! Δίνεις ζωή εμπρός μου, με της ψυχής σου βότανα και χίλιους άλλους τρόπους, είχε καθήσει άγριος Σιμούν, στοιχιά του Κάτου Κόσμου και τώρα ζω, σε μαγικούς κι ονειρεμένους τόπους!.
48
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Ο ποιητής τη λύρα του στα ρόδα των χειλιών σου, για να υμνήσει θέλησε με όσους στίχους-φιλιά, να’ χει στη θύμηση άγγιγμα τη γλύκα των μελιών σου, που να τον δένουνε βουβά στον πόθο με θηλειά. Σκλάβα η σκέψη, πολύψαλμη, καημοί και χρόνοι, ο έρωτας πούχει στην καρδιά, ύμνος για τα δεινά, με ηλύσιο φως, αλύγιστος, στο θάνατο ένα αηδόνι, δίπλα σου θε να ’ναι κάθε στιγμή κι ας σε τυραννά. Στο ξύπνημα κάθε πρωϊνού, στο διάβα σου αναπνέει, στην παρθενική τη νιότη σου λύγισμα ηδονής, ότι κι αν έχει στη ζωή σε εσένανε τα λέει, δακρυοστάλαχτη, πικρά, ψυχή μου μην πονείς!...
49
ΕΠΙΘΥΜΙΑ Μες στη ζωή μου πόθησα τη φλογερή καρδιά σου, που θα ρουφώ τα χείλη σου από έναν ανθοκάλυκα, δροσοσταλιά μες στην ψυχή να είναι ευωδιά σου και επιθυμία μου βαθιά νάναι βαμμένα άλικα. Νάρχονται απ’ τον Παράδεισο αηδόνια όλα τα βράδια, να ξαγρυπνούμε με φιλιά, φλογάτα όλα έρωτα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, να σε χορταίνω χάδια, τα λόγια αγάπης φυλαχτό, να μένουν αφανέρωτα. Στην αφρισμένη θάλασσα τ’ αγριεμένα κύματα, να πνίγουνε τις φωνές μας, που βγαίνουν αργά-σβηστά και θα ξεχνούμε της ζωής όλα μας τα προβλήματα, αιχμάλωτοι του έρωτα με τα μάτια κλειστά!...
50
ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ Τ’ ΑΛΩΝΙ Βουνό αγάπης π’ ανυψώνεις το κεφάλι, την ώρα του έρωτα, της μέθης κι ηδονής, ένα ανθάκι στο κλαδί που θάλλει και με την άρπα σου δονείς. Η ευτυχία μου στα ύψη σκαρφαλώνει, τα μεσημέρια, βράδια και πρωί, χορεύουμε μές στου φεγγαριού τ’ αλώνι, μαζί σου νίκησα του χρόνου τη ροή!...
51
Η ΦΛΟΓΑ Η φλόγα του πάθους στην καρδιά νιώθω να μου φλογίζει το κορμί, σκορπίζει γύρω θεία ευωδιά κι ευτυχία αέναη με ορμή. Ξεχείλισε απ’ εντός μου η αγάπη και αντηχεί με απέραντη αρμονία, από βαθιά τα λόγια της για να πει, μεταλλαβιά να πάρει, κοινωνία. Η νύχτα απλώνει τα φτερά της, η ανθισμένη φύση μες στη σιγαλιά, ανέλπιστη στην Κόρη τη χαρά της, προσμένει για να δώσει τα φιλιά. Σταχτιά τα σύννεφα το βράδυ και παραμύθια λένε τώρα, σκηνές που πλέκουν στο σκοτάδι και καρτερνούνε νάρθει η ώρα!...
52
ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ Από τα χείλη σου χρώματα κι όνειρα ζωή, ζουν μες στο χαμόγελό σου κρίνοι, που σβήνουν τους λυγμούς και τη βουή, πικρά τα δάκρυα κυλούν σε κρήνη. Γαλάζιος ουρανός κι ο χρόνος τραγουδάει κι όλοι φορούν τα γιορτινά, ο κόσμος όμορφος να χοροπηδάει, η φύση άνοιξη κι είναι φωτεινά. Θέλω να σε ξανακερδίσω, να ζωγραφίσω τ’ όνομά σου, τραγούδια να σου τραγουδίσω, και νάμαι δίπλα σου, σιμά σου!...
53
ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ Πρωταπριλιά κι η μέρα ψέμματα ανεμίζει, αλλά η αγάπη μας είναι η μόνη αληθινή, μέσα στη δίνη των καιρών αέναη γυρίζει και μας κρατάει άφοβους μια ουράνια φωνή. Φλόγα ζωής, διαμάντι αστραφτερό, βιολιά σελήνης, ψέλνουν αύρες στα μαλλιά και τ’ ολόγλυκο χαμόγελο κάτασπρο φτερό, πόσο θα το ’θελα να κτίσουμε πλουμιστή φωλιά. Πάνω σε ψιλή κορφή κι ένα βράχο μονάχο, μακριά κρυστάλλινα νερά κι η νύχτα να κυκλώνει, να ζεις με αγάπη στην καρδιά, μια ευωδιά για να’ χω, κάθε πρωί να κελαηδεί της ψυχής μου αηδόνι. Πρωταπριλιά είναι σήμερα κι όλη η φύση ανθεί, τραβάω γοργά, για να μαζέψω ρόδα σ’ ένα βουνό, λόγια αγάπης έρχονται απ’ ένα πηγάδι βαθύ και μι’ άρπα μουσική στέλνει ύμνο ορθρινό!...
54
ΗΛΙΕ ΜΟΥ! Ήλιε μου! Μέσ’ από των ματιών σου τ’ ανθοκλάδια, στείλε στην Πλάση χαρωπά πουλιά, τη θύμησή μου ζέστανε με χάδια, το λογισμό μου με ολόγλυκα φιλιά. Στην έρημη ψυχή τα φλογισμένα βράδια, στάλαξε βάλσαμο για να φεγγοβολά, δώσε ένα σκοπό στην καρδιά την άδεια, νεράιδες μες τις λαγκαδιές παίξτε βιολιά!...
55
ΚΟΙΜΗΣΟΥ Κοιμήσου κοριτσάκι μου, αστέρι, το φως χαρίζεις που υμνώ, να σε κρατώ απαλά απ’ το χέρι, κοιμήσου κι εγώ θ’ αγρυπνώ. Κοιμήσου, βλέπε όνειρο πλάνο, ελπίδα μου, λικνίσου στη βραδιά, για την αγάπη μου κάνω τον πόνο, ανθό μες στην καρδιά. Κοιμήσου, είναι σαν πας σε πανηγύρι κι οι παπαρούνες του τόπου σου δροσερές, οι μέλισσες τρυγήσανε τη γύρη, στην Άνοιξη πρωτόφαντες χαρές. Αρώματα τ’ άνθη γύρω σκορπούν, άγγελοι εξαγνίζουν τις ψυχές μας κι όλοι για μας μιλούν, σαν κάνουμε μαζί τις προσευχές μας!...
56
ΧΩΡΙΣΜΟΣ Στη σκέψη μου ήσουν μέχρι το πρωί, θυμάμαι τα λόγια εκείνα πούπες χτες, ο νους μου ακόμα δεν χωρεί κι αναρωτιέμαι πώς εσύ φταις. Πώς είναι δυνατόν, το σώμα που κρατούσα κι έλεγα το πόσο πολύ σε αγαπώ, στο στόμα σου με πάθος σε φιλούσα, να έχεις μέσα σου άλλον σκοπό. Μα δεν πειράζει αφού περάσαν χρόνια και ορκιστήκαμε η αγάπη μας να ζει, ένοιωσα αυτήν την καταφρόνια κι έτσι δεν θά ’μαστε πλέον μαζί. Σου εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη, με όποιον θάσαι ’γω σε συγχωρώ, γνώριζα απ’ την αρχή πως η αγάπη πεθαίνει και δεν μπορώ άλλο να σε καρτερώ!...
57
ΕΝΑ ΧΑΔΙ Απόψε ένα χάδι η ψυχή μου γυρεύει, ένα χάδι από κάποια χεράκια σαν κρίνα, τριαντάφυλλα άλικα, που απαλά να μιλήσει, θηριεύει. Μονάχα ένα χάδι ελαφρό σαν αγέρι, σα μύρο, που απλώνει τριγύρω, να δώσει μια κάποια γαλήνη και στην αγκαλιά της να γείρω. Ένα χάδι από κάποια χεράκια σαν κρίνα, μ’ όλο φως, χαρά και τραγούδια όπως τα πρώτα εκείνα, μοσχομύριστα της ψυχής μου λουλούδια…
58
Η ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ (ΘΑ ’ΘΕΛΑ) Με πίκρανες κορίτσι μου, πίστεψε άθελά σου, γιατί κάποιοι πουλημένοι ξεσήκωσαν τα μυαλά σου. Σου είπα, ρίξε πέπλο λησμονιάς κι αν θέλεις στάσου, συγγνώμη να μου ζήταγες, ν΄ άνοιγες την καρδιά σου. Γι’ αυτό πήγαινε στο καλό και μην ξαναρωτήσεις, αν ζω κι αν πέθανα και άλλον ν’ αγαπήσεις… Θα ΄θελα νάμουν νιος κι εγώ, να πάω να πολεμήσω, να ’διωχνα όλους τους κακούς κι άπιστους να νικήσω. Ζωσμένος το ντουφέκι μου, να ’δινα τη Λευτεριά καημένη, όπως σ’ όλους τους πόλεμους, μην είσαι σκλαβωμένη!...
59
ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ Τη νύχτα δεν κοιμήθηκα με τυραγνούν οι σκέψεις, στα κουρασμένα μάτια μου μονάχα βλέπω εσένα, τα λόγια που είπα χθες αργά, μέσα μου να πιστέψεις κι όσα περάσαμε μαζί, έρχονται μπρος ένα-ένα. Ανακατώνω εικόνες που ζω μ’ αυτή την ομορφιά και με μεθούν στο θάμπος μου, τα χέρια σου το βράδυ, πόσο ποθώ να είχα μαζί, γλυκιά μου συντροφιά, να με χαϊδεύει τρυφερά, μύρο μου στο σκοτάδι. Κι η Σελήνη ν’ ανεβεί καταμεσής στον ουρανό, για ν’ αγκαλιάσει τα βουνά, τα δάση ειρηνικά και μες την αγαλλίαση το μεγαλείο να υμνώ, στην αστροφώτιστη βραδιά γερμένος σε φύλλα μαλακά. Μα η μεγάλη λύπηση που έχω βαθιά μες την καρδιά, μοιάζει θολή σ’ ορίζοντα και τ’ άπειρο ταράζει, μην τα χαλάς αγάπη μου να ζήσω τη βραδιά και ό,τι έχω μέσα μου με πόνο στο φωνάζει, Συ που είσαι η καταδική μου ειμαρμένη, έλα και τούτη τη βραδιά, εδώ σε περιμένει!...
60
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ Θέλω μια μέρα να σε κάνω ευτυχισμένη, μ’ ένα σπιτάκι κι έναν κήπο, μιαν αυλή, κοντά σου εγώ, ποτέ συννεφιασμένη κι ό,τι θελήσεις να σου δώσω εδώ στη γη. Απ’ το πρωί στο βράδυ αγκαλιασμένοι, κάθε μας πρόβλημα να λύνουμε μαζί, όλη τη μέρα νάμαστε ενωμένοι και η χαρά με την αγάπη μας να ζει. Αυτό και μόνο φέρνει την ειρήνη, θέλω για πάντα να με αγαπάς, μες στην ψυχή παντοτεινή γαλήνη, θάσαι στη σκέψη μου, όπου κι αν πας!...
61
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ Κράτησε μέσα σου βαθιά το μυστικό, στο μέρος της καρδιάς τα φύλλα, χαρά π’ αστράφτει κι είναι ριζικό, να νιώσεις στο κορμί ανατριχίλα… Η λύρα σου χρυσόχορδη κελαϊδάει, σβήνει απ’ τα χείλη σου την πίκρα, δες μες στα χέρια σου που φτερουγάει, είσαι ό,τι όμορφο στη ζωή που βρήκα. Κάνε τραγούδι τη χαρά να ζήσει και τ’ όνειρο της νιότης περιστέρι, να τριγυρνά πολύβουο μελίσσι κι εγώ να σε κρατώ σφιχτά απ’ το χέρι…
62
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ Ένας καθρέφτης που κοιτάζω τη μορφή, που διαγράφεται ευφάνταστη κι ονειροπόλα και ψηλαφώ το σώμα σου αδελφή, τριαντάφυλλο είσαι στη ζωή και βιόλα. Λευτερώσου κι άνθιζε το σφρίγος, στην Αυγουστιάτικη πανσέληνο κορμί, για να κερδίσεις το στεφάνι και το ρίγος, ντυμένη πανολία και μ’ ορμή. Αναπνοή στο διάβα σου θε νάμε, να δίνω τη σφραγίδα του ηλιού, μαζί σου θα ’θελα να πολεμάμε, για να μην κάνεις τις στροφές του κεφαλιού. Η φύση σου ’δωσε σαν όπλο τη γραφίδα, μην την κρατάς με αυταρέσκεια περισσή, ανέβαινε στις κορφές, στην καταιγίδα, για να διαφνοστεφανωθείς σαν άλτρια χρυσή!...
63
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Λευτέρης Β. Τζόκας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος, γεννήθηκε στις 24/5/1943 στο Πέτα Άρτας. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια στον Αθηναϊκό Τύπο. Είναι υπεύθυνος έκδοσης εφημερίδων και περιοδικών. Από τον Γενάρη του 2009 εξελέγη παμψηφεί Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Κριτικών Λογοτεχνίας, Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων, Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Τύπου, τ. Σύμβουλος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας (Π.Σ.Ε.) – τριτοβάθμιο όργανο της Ηπειρωτικής Αποδημίας, της Αεροπορικής Ακαδημίας Ελλάδος (Α.ΑΚ.Ε.), της Λέσχης Αρχιπλοιάρχων, της Ιστορικής - Λαογραφικής Εταιρείας Τζουμέρκων (Ι.Λ.Ε.Τ.) κ.ά.. Έχει εκδώσει 25 βιβλία κριτικής, ποίησης, λαογραφίας, ιστορίας και δοκίμια. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες, το Χρυσό Μετάλλιο Πνευματικής Αξίας Α′ Τάξεως της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, από την Ένωση Συντακτών Ευρωπαϊκών Μ.Μ.Ε. «για τη συμβολή του στην πνευματική ζωή του τόπου μας, μέσ’ από το πλούσιο συγγραφικό και δημοσιογραφικό του έργο». Έγραψε 2.000 περίπου κείμενα που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο. Για το πολύπλευρο έργο του γράφτηκαν πολλά κείμενα και εξεδόθησαν τρεις αυτοτελείς μονογραφίες. Έχει συμμετάσχει σε πανελλαδικά και διεθνή συνέδρια, πραγματοποίησε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, έκανε πολλές διαλέξεις. Το έργο του μεταφράστηκε στα Ιταλικά, Γαλλικά και Αγγλικά. Συμπεριλήφθηκε σε Ανθολογίες.
«ΑΝΩΝΥΜΟΥ (ΛΕΥΤΕΡΗΣ Β. ΤΖΟΚΑΣ) ΔΟΚΙΜΙΑ – ΣΤΙΧΟΙ» ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ. • ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ: ΕΙΡΗΝΗ ΒΡΕΤΤΟΥ • ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ & ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΕΝΤΑΝΔΡΟΝ • ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2017 • ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΔΩΡΕΑΝ Αριθμός έκδοσης ΧΧ
ISBN: 978-618-5323-14-1