8 minute read
SOORTENJAGER – DEEL 3
DE SOORTENJAGER
... STRIKES AGAIN!
Advertisement
Het is herfst 2018 wanneer het scherm van mijn telefoon oplicht. Ik zie de groene berichtjes binnenstromen. Het blijkt mede-soortenjager Sjors Waterschoot te zijn. Hij heeft het plan om wat ‘onmogelijke’ soortjes op het Noordzeekanaal te gaan belagen.
Intens blij met de naakte grondel.
Zelf ben ik redelijk gepassioneerd als het op soortenjagen aankomt, maar Sjors is in te delen in de categorie ‘bloedfanatiek’ en heeft de meeste Nederlandse soorten al te pakken. Hierdoor blijven er een paar zeer lastige targets over en vaak is hier weinig over bekend.
ONMOGELIJKE MISSIE?
Van tevoren zo veel mogelijk informatie verzamelen is een groot onderdeel van deze visserij. Ieder beetje info kan de puzzel completer maken. En met de opgedane materie is het alleen nog een kwestie van proberen, hoe onmogelijk iets ook lijkt. De meeste vissers zullen hierdoor afschrikken maar voor ons weegt de voldoening van een geslaagde poging op tegen de mislukte missies. Met Roman Schaeken, de derde visser in de app-groep, is ons gezelschap compleet. Omdat we best ver uit elkaar wonen spreken we af op station Zaltbommel. In de ochtendmist zie ik Roman al aan komen rijden en een paar minuten later komt ook de trein van Sjors het station binnen rollen. Het is dan nog ongeveer een uur rijden en in de auto spreken we de plannen nog eens uitgebreid door. Het doel van deze missie is voor ons allen gelijk; proberen een nieuwe soort te scoren. Vandaag hebben we onze zinnen op twee exoten gezet. De knorrepos en de naakte grondel.
VERSCHILLENDE VISSERIJEN
Om op beide vissen kans te maken kiezen we voor twee verschillende visserijen. Voor de knorrepos vissen we met een zwaar werpgewicht en paternoster zo ver mogelijk in de vaargeul en voor de grondel zoeken we het vlak onder het kantje met een mini-haak en een 10 grams loodje. Het contrast kan haast niet groter. We zijn nog lang niet uitgekletst wanneer we de auto voor de hengelsportzaak parkeren. Eerst moet er nog een paar ons zagers aangeschaft worden. Vandaar vertrekken we naar de stek. Door het bos loopt een hazenpad. We hebben de auto hier zo dicht mogelijk bij het water geparkeerd en bepakt met onze visspullen volgen we dit pad richting kanaal. Het gras op de dijk is nog vochtig maar de zon doet de eerste druppels weer verdampen. Misschien was die dikke trui en winterjas toch een beetje overdreven?
DE CUVET GEVULD
De zware werpgewichten vliegen even later door de lucht. Als die hengels maar vast in liggen, dan maken we daarna de grondelhengel in orde. Sjors staat als eerste onder het kantje te peuteren met een mini-stukje zager op een haak maat 18. Nog geen minuut later komt de eerste
Twee verre- en een dichtbijhengel. Vergeet dan niet de derde-hengel-vergunning!
brakwatergrondel boven water. Dit is een visje van nog geen 5 centimeter (kunnen zo’n 7 cm worden) en komt langs onze gehele kust voor. De naam geeft het al een beetje weg maar deze bodemvis begeeft zich het liefst in brak water. Een kwartier later is Sjors zijn cuvet (plexiglas fotobak) al goed gevuld met deze visjes. Roman en ik zijn er nog niet eens aan toe gekomen om de derde hengel op te tuigen. Sjors leent Roman even zijn hengel uit en ook voor hem is het meteen raak. Voor Roman betekent dit een nieuwe soort en zijn dag is dus nu al geslaagd! Wanneer ik dan eindelijk mijn materiaal voor elkaar
KNORREPOS EN NAAKTE GRONDEL
Beide soorten komen hier dus van oorsprong niet voor maar zijn hoogstwaarschijnlijk via ballastwater van Amerikaanse vrachtschepen meegekomen en zo in onze Nederlandse wateren beland. De knorrepos (Micropogonias undulatus) wordt de laatste jaren af en toe gemeld als bijvangst door tongvissers. De kans dat we die te pakken krijgen is nihil, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. De naakte grondel (Gobiosoma bosc) is misschien nog wel een moeilijker verhaal. Hiervan zijn bij ons maar twee meldingen bekend. Anderhalf jaar voor onze visdag (2017 dus) is er een exemplaar aangetroffen tijden een visstandbemonstering. Daar kwam nog een tweede melding bij toen een duiker deze soort spotte. Sjors heeft die duiker dan weer het hemd van het lijf gevraagd en voor ons genoeg reden om een poging te wagen op deze schubloze rakker.
De naakte grondel - Gobiosoma bosc. Een bakje brakwatergrondels.
heb kies ik voor een mestpiertje als aas. In het verleden heb ik gemerkt dat de grondels dit ook wel lusten en het is makkelijker op de kleine haak te prikken dan een stukje zager. Ook bij mij werken de brakwatergrondels leuk mee en van de vierkante meter komen er tientallen van deze beestjes uit totdat we afgeleid raken door een grote school azende harders. Deze weten we naar verwoede pogingen helaas niet te foppen en ook de afstandshengels blijven verdacht stil. Na een paar uur besluiten we te verkassen. Bij het binnendraaien komt er voor Sjors toch nog een mini-botje boven. Er worden wat grappen heen en terug gemaakt over wie de beste visser van het stel is want; “wie heeft er al twee soorten?” Bij ons zijn deze grappen vaste prik. De meeste vissers zullen dit vast wel (her)kennen.
STEK NUMMER TWEE
Aangekomen bij stek nummer twee staan we toch even met de handen in het haar. Deze spot zag er op Google Maps toch een stuk beter uit. Voor
Dolblij met een vis van vijf centimeter.
Roman weet zijn eerste brakwatergrondel te strikken en…
…een mooie bot, voordat hij naar huis moet.
de gewenste stek staat een groot hek, zodat we eigenlijk niet goed bij het water kunnen komen en waar dat wel kan is haast geen ruimte voor onze hengels. Na wat overleg besluiten we de ‘stek aan de overkant’ maar te proberen. Van waar wij staan ziet het er naar uit dat we daar wel naast elkaar kunnen zitten. De weg ernaar toe is nog wel een uitdaging. We vervolgen onze weg door stekel-bosjes en over losliggende keien. Zo klauteren we met volle bepakking langs het water. Het evenwicht verliezen betekent een nat pak dus voorzichtigheid is geboden. Wanneer we op de stek aankomen kijken we elkaar tevreden aan. Het was de moeite wel waard. We zitten lekker uit de wind en we hebben de ruimte die we nodig hebben. Weer gaan eerst mijn heavy feeders te water. De andere heren tikken ondertussen naar hartenlust wat zwarte- en brakwatergrondels uit het water. Met alleen de brakwatergrondel sta ik nu op de laatste plek en mag weer wat grappen over mijn viscapaciteiten ontvangen. Dat laat ik me natuurlijk niet zomaar gebeuren dus ik pak de ultra-light hengel er weer bij. Ik pak ook wel even zo’n zwarte grondel, is mijn gedachtegang. Ik hoop op een mannetje want die hebben een bijzonder lange rugvin. Prachtige beestjes zijn het.
DAT IS ‘M!
Lang hoef ik niet te wachten want zoals verwacht begint de top al snel te tikken. Als ik de vis binnendraai is het duidelijk geen zwarte grondel en op de brakwatergrondel lijkt hij ook al niet. “Dat is em! Dat is em gewoon!” hoor ik Sjors me toeroepen. Ik durf het zelf nog niet helemaal te geloven, maar het is overduidelijk. Snel zorg ik dat de vis boven de stenen weg is. Ik wil hem nu niet kwijtraken. Als hij veilig in de cuvet zit begint het besef te komen. In mijn handen houd ik de allereerste, aan de hengel gevangen, naakte grondel van Nederland, waarschijnlijk zelfs in Europa! Dat had ik niet durven dromen! Ik leen mijn hengel meteen uit aan Sjors en sta mijn stek af aan Roman. Nu ik hem heb hoop ik vurig dat ook zij deze prachtsoort mogen bijschrijven. Een uur voor de schemering schiet er een blauwe schicht voor ons langs. De ijsvogel heeft het op dezelfde prooi als ons voorzien en kiest voor een stek ver bij ons uit de buurt. Zo’n langs razende ijsvogel blijft een prachtig gezicht. Dan krijgt Roman een dubbele aanbeet. Op zijn lichte hengel draait hij een bot binnen terwijl de afstandhengel ook begint te stuiteren. Ook daar heeft een bot het aas gevonden, maar dan is het voor Roman gedaan. Hij heeft verplichtingen thuis en helaas moet hij er vandoor. Mijn jas ligt nog in de auto dus loop ik met hem mee. Wanneer ik twintig minuten later met wat gestuntel probeer terug te komen op de stek komt Sjors me door het dolle tegemoet. “Ik heb ‘m ook! Yes, yes, yes!”. We schieten wat plaatjes en vieren deze vangst met een pilsje! We zijn beiden door het dolle heen en wat is het heerlijk om zo’n succes samen te kunnen delen. Na deze vangst blijft het rustig. Ook op de verre hengels krijgen we geen tik meer maar dit kan de pret niet drukken. Alle drie hebben we een nieuwe soort weten te strikken en van dit succes kunnen we nog een hele tijd nagenieten.
