ONVERGETELIJKE ZWEDENTRIP

Al maanden geleden prikten we een datum voor onze visvakantie naar Zweden, want met onze drukke agenda’s is een week samen vissen een kwestie van ver vooruitkijken. En vooruitkijken deden we! Zweden is een droom voor elke snoekvisser en het ontzagwekkende Vänern is een water van de absolute buitencategorie. Met een oppervlakte van vijf maal het – toch ook niet kinderachtige – IJsselmeer, is het een immense plas water!

SKITFISKE!

ONVERGETELIJKE ZWEDENTRIP

Vänern kent het heel wat structuur in de vorm van rotsen en onderwatereilanden: daar vind je de (grote) snoek!

Op Vänern wisselen grote dieptes zich af met grillige structuren, die vaker niet dan wel zichtbaar zijn. Die hebben al heel wat propellers en staartstukken gekost bij onfortuinlijke sportvissers. En laat die structuren nou juist de plek zijn waar vriend(in) Esox zich graag mag ophouden… Terwijl onze trip dichterbij komt, zitten we midden in de derde golf van coronabesmettingen. Het bijbehorende negatieve reisadvies voor Zweden veroorzaakt helaas een splitsing in onze vriendengroep. Van de oorspronkelijke zeven man blijven we uiteindelijk met zijn drieën over. Want wij gaan, hoe dan ook. Niet dat we het virus en zijn consequenties onderschatten, maar we zijn van mening dat we in het dunbevolkte Dalsland heel wat veiliger zitten dan in het overvolle Nederland. Dus de verplichte PCR-test wordt met goed resultaat doorstaan, en in optocht vangen we eind mei de lange reis door Duitsland naar de haven van Kiel aan. Na de warme ontvangst door Andy en Nicole betrekken we ons prachtige huisje en daalt het vakantiegevoel eindelijk echt in. De eerste dag is er sprake van een pittig windje, waardoor we het wijd niet op kunnen. Veroordeeld tot het vissen in beschutte baaitjes, kunnen we meteen op de dag van aankomst al een mooi aantal snoeken noteren. De formaten zijn echter niet om over naar huis te schrijven, maar daar zal later in de week verandering in komen!

OP NAAR HET WIJD!

Visgids Lodewijk Harmeling had behoorlijk wat tips voor ons, die we uiteraard stevig in de oren hebben geknoopt! Het bevissen van de structuren heeft hij werkelijk tot kunst verheven en wij doen ons best om die aanpak te kopiëren. De Yamaha F100 wordt gestart en gedragen op vleugels van power vliegen we met de Orka Blackfish het wijd op. Op weg naar de structuren, en de dikke snoeken… Die 100 pk zijn op het machtige Vänern overigens geen overbodige

Door de harde wind alleen de baaitjes uitvissen…

Dit moet het gaan doen...

De eerste, beresterke metervis is binnen!

luxe! De golven zijn daar méér dan imposant, maar de motor ploegt ons er met gemak doorheen. Dan ben je best blij met al die trekkracht en acceleratievermogen achter je boot! Wat vermogen betreft kun je onder die omstandigheden beter teveel dan te weinig hebben. Eenmaal op de structuren aangekomen werpen we vanaf het diepere water onze shads richting de rotsen. Een 15-grams loodkopje zorgt voor de juiste visdiepte, zonder meteen vast te komen zitten aan de onvergeeflijke rotspartijen. Na een paar iets kleinere snoeken voor Sander, die gelijk de toon voor de dag zet, krijg ikzelf ineens een harde tik op mijn hengeltop. De aanslag is raak en een lomp kopschudden in de diepte verraadt al gelijk dat dit een vis van een ander formaat is. Na een

Het ging helemaal los en ook Sander en Colin wisten hun snoeken te vangen.

flinke dril, waarbij de vis meerdere keren met de volle lengte het water uitspringt, mogen we het net onder een grote vis schuiven. Met 1.02 meter is de eerste metersnoek een feit, maar daarmee is het nog niet gedaan met het feest!

BERESTERK!

Na het fotograferen en terugzetten wordt het vissen hervat. En meteen de eerste worp wordt mijn shad weer gegrepen! Deze vis voelt nóg serieuzer aan, want meteen worden er meters lijn van de reel afgetrokken in een run van de structuur af. En ik heb mijn slip vrijwel potdicht staan! De vis blijft dicht bij de bodem en is duidelijk nog niet van plan zich over te geven. Uiteindelijk breekt dan toch het verzet en laat de vis zich langzaam omhoog brengen naar het schepnet. Na nog één flinke sprong kunnen we de vis scheppen, onthaken en opmeten. Het meetlint wijst ‘slechts’ 104 centimeter aan, waar we tijdens de dril ervan overtuigd waren dat dit minstens een 110 cm+ zou moeten zijn. Bizar hoe beresterk de snoeken hier zijn! Na een glorieus maar onvrijwillig fotomomentje glijdt de prachtige vis weer statig de diepte in. Terwijl ik met een sigaartje even zit na te genieten, slaat Colin ineens aan op iets groots. En let wel: we zijn nog geen meter verkast! Ook deze vis geeft weer een geweldige strijd en legt uiteindelijk precies 100 centimeter op de mat. Metersnoek nummer drie in nog geen uur tijd! Het laat maar weer eens zien dat de stelling dat grote snoeken vaak bij elkaar liggen toch wel hout snijdt. De vis is zo los als maar kan die dag. Niet alleen krijgen we aanbeet op aanbeet; ook elders op de structuur zijn kolken van jagende snoeken waar te nemen. We halen er alles uit wat erin zit en gaan uiteindelijk ruim in de dubbele cijfers het water af, waarna we met een pot bier nog lang bij de open haard zitten nagenieten!

Drie metersnoeken binnen een halfuur!

SCANDINAVISCH WEERTJE

Helaas zijn de weergoden ons de volgende dag niet goed gezind... Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat valt de regen met bakken uit de lucht. Aangezien we er weinig voor voelen om als verzopen katten van het water

Die 100 pk zijn op het machtige Vänern geen overbodige luxe!

Toch nog snoek!

af te komen, vullen we de dag maar met wat sightseeing in de adembenemend mooie omgeving. Zelfs de elanden die langs de weg staan kijken chagrijnig van alle nattigheid. Hoe anders is het weer de volgende dag! Het slaat werkelijk totaal om en een stralend zonnetje wekt ons vroeg in de ochtend. De wind is vrijwel geheel verdwenen en het machtige Vänern, waarop we eerder nog de golven stonden te trotseren, ligt er als een spiegel bij! Uiteraard ween we niet hoe snel we naar de helling moeten rijden, en door die haast zie ik niet dat we een ongewenste verstekeling meehebben. Trots vist Sander een banaan uit zijn rugzak en na deze als de sodemieter overboord te hebben gekieperd wordt koers gezet naar de stekken. Waar de ‘vloek van de banaan’ op ontelbare gidsdagen niet leek te bestaan, is deze echter op deze dag onmiskenbaar aanwezig. Urenlang gooien we onze armen uit de kom op de meest veelbelovende stekken, maar enige actie blijft uit… Na twaalf uur aan één stuk te hebben gevist, zonder ook maar een schim van een aanbeet, accepteren we onze nederlaag en traileren we als geslagen honden de boot uit het water. Nu is het natuurlijk aanlokkelijk om de banaan de schuld van dit debacle te geven, maar het is realistischer om één en ander te relateren aan de flinke weersomslag die die dag plaatsvond. Met name de luchtdruk is omhoog gevlogen, en dat doet wat met de activiteit van de snoek.

HARKEN IN DE AVOND

Eenmaal terug in het huis wordt het plan gesmeed om er nog een avondsessie aan vast te knopen, want het is immers onze laatste volle dag in Zweden. We moeten er uit halen wat er in zit, dus plonst de Orka alweer snel het water in, ditmaal zonder ongewenst fruit aan boord. De Yamaha brengt ons weer op hoge snelheid naar dezelfde stekken die we overdag aangedaan hadden en met hernieuwde energie zwiepen we onze shads weer richting horizon. Waar we overdag geen aanbeet kregen, is het nu ineens wel volle bak actie! De ene snoek na de ander komt in de boot, en een nog groter aantal wordt gemist of zwemt slechts achter het kunstaas aan. Helaas halen geen van de vissen de magische metergrens, maar een aantal komt er toch aardig dichtbij. Al na een uurtje of twee vinden we het genoeg geweest en keren we tevreden terug naar het huis. We hebben op een taaie dag toch het laatste woord gehad, en daar was het voor ons om te doen. Helaas komt aan alle mooie dingen

een eind en breekt onze laatste dag in visparadijs Zweden aan. In alle vroegte proppen we ‘s ochtends een broodje en een bak koffie naar binnen en breekt de ‘grande finale’ van ons verblijf aan. We hebben tot twaalf uur de tijd om ons nog even uit te leven en we besluiten om ons te focussen op de stek waar eerder de drie meters af kwamen. Deze zullen we helemaal afromen voordat we vertrekken. Daar aangekomen vangt Colin meteen weer een prachtige negentiger. Ook Sander kan een aantal vissen landen. Tot die tijd heb ik nog geen stootje gehad. En dat terwijl ik met een kunstaasje vis (4Street Pike Chatter) waar ik al de hele week goed aan ving. Toch maar eens wisselen… Al na een paar worpen met een goud/ bruine Pig Shad wordt het kunstaas hard gegrepen, maar sla ik een gat in de lucht. Snel weer inwerpen op dezelfde plek, waarop het proces zich herhaalt. Uiteindelijk heb ik dezelfde vis tot zes keer aan toe gemist of verspeeld. Bizar! Worp nummer zeven is het echter wél raak. Eindelijk blijft de hengel na de aanslag krom staan, en ook dit blijkt weer een grote vis te zijn! Na het scheppen kijken we elkaar aan: Zou dit meter nummer vier zijn? Helaas wijst het meetlint 99,5 centimeter aan. Aangezien we geen behoefte voelen om met twee man aan die snoek te staan trekken om hem een halve centimeter op te rekken, accepteren we dat meter nummer vier zo dichtbij, maar toch zo ver weg is. Na een soepel verlopen thuisreis begint het nagenieten onder het genot van een koele rosé. Wát een formidabel visland is Zweden, en wat is de Orka met de machtige Yamaha F100 een geweldig schip voor dit imponerende water! Het liefst zou ik nog dezelfde veerboot terug pakken naar Zweden, maar hier in Nederland roept de plicht ook weer, met een overvolle agenda met gidsdagen. We gaan de inzichten die we in Zweden hebben opgedaan ook eens toetsen aan de praktijk hier in Nederland tijdens de gidsdagen, want ook hier zijn immers structuren te vinden. Eens zien of we zo ook de Nederlandse meters kunnen foppen. Tot op het water!

We hebben genoten!