Duimen omhoog!

Soms maakt je hart op een onverwacht moment een sprongetje. Zo’n moment is er wanneer de duim van Teun omhoog gaat. Praten lukt slecht vanwege een hersenbloeding die hij in 2006 kreeg. In 2015 moest de vormgever in hart en nieren noodgedwongen verhuizen naar De Ingelanden. Graficus van beroep die als tekenaar bij de NRC werkte, fotograaf en verhalenschrijver in zijn vrije uren. Een en al creativiteit. Op de muur in zijn kamer hangen prenten van ‘zijn’ Noordereiland in Rotterdam. In zwartwit. Allemaal strak vormgegeven. Uiteraard.

Eerste versie

Ralph en Teuns vrouw Petra vertellen enthousiast over de samenwerking en hoe die tot stand kwam. Over Teuns idee een verhaal te schrijven met daarin een rol voor een politiebureau. En dat dat niet lukte vanwege problemen met de aangepaste computer. En dat er vervolgens wel een eerste versie van een maquette kwam. Met dank aan een creatief therapeut, de zus van Robin van Persie. Dat vond Teun, keihard Feyenoord-supporter, natuurlijk geweldig. Maar om uiteenlopende redenen, zoals corona, stokte het project.

Direct een klik

En toen kwam Ralph. De jurist die zijn horizon wilde verbreden, stopte met zijn juristenwerk en vier jaar geleden vrijwilliger werd. Via de vrijwilligerscoördinator maakte hij kennis met Teun en direct was er een klik. “Teun wilde opnieuw beginnen met de maquette. Hij had alles al helemaal in zijn hoofd en maakte mij duidelijk hoe hij het wilde hebben. Voor de uitvoering werd ik zijn handen.”

Tijdens zo’n zeven werksessies ontstaat wat Teun voor ogen heeft. Een politiebureau met een ondergronds cellencomplex. Met een receptie op de begane grond. Een kantine op de derde. Met deuren, ook voor de lift. Met poppetjes van Lego, die precies de goede verhoudingen hebben. Wat hij er zelf van vindt?

Meer betekenen

En dan gaat die duim omhoog.

“Dankzij hem,” zegt Teun.

“Zonder jouw ideeën en rekenwerk had ik het niet kunnen doen,” zegt Ralph.

Sterker nog: Teun heeft Ralphs drang om maatschappelijk waardevolle dingen te doen nog aangewakkerd. “Ik ben aan het rondkijken naar wat de mogelijkheden zijn, ik zou graag één op één meer willen betekenen.”

Het begin is er al: hij gaat één dag per week aan de slag als medewerker welzijn in De Ingelanden. “En dan ben jij zeker in beeld, Teun.” ●