insanın içinde var olan ama anlayamadığı, ilahi aşk mıdır? Aşk benzerliklerde mi saklıdır? Yoksa farklı iki dünya aşk mıdır?
Işınsu ASLAN Aşkın tanımı nedir? Aşkın tanımı yapılabilir mi? İnsan gerçekten aşkın büyüsüne kapılmışsa, herhangi bir zaman diliminde, kalbinin sesine şahit olabilir mi? İnsan gerçek aşkı bulduktan sonra mı ilahi aşkı ulaşır? Yoksa gerçek aşk,
Aşk bir sarmaşıktır ve en iyi bir tanımı da budur. Aşk kelimesinin kökeni de oradan gelir. Sarmaşık bir ağacı dıştan sarar, yemyeşil gösterir ama içten içe kurutur. Nice çınarlar, nice selvi boylular aşkın sarmasıyla içten sararmış kurumuştur, dışı yeşil görünür hâlâ. Maşuk uğruna ölmek aşkı ispatlar mı? Aşkın ispatı için can vermek en kolay yoldur. Dirilip tekrar can verebilecek yani aşkı için her gün ölmeyi göze alabilecek olan ise gerçek âşıktır.
Aşkı hayatın bir yerinde bulmak insanın kaderi midir? Biz aşkı arayan gözle bakarsak aşkı buluruz. Aşk bizi bulmuşsa işte o kaderdir.
Dünyada kimsenin tanımlayamadığı salgın bir hastalıktır, aşk. Kişiden kişiye değişse de yansıttığı duygu, herkeste bu yüzden aynıdır. Sevenler önce birbirlerinin kalplerini fethederler, sonra da mantıklarını. Tehlikelidir. Kurtuluşu olmayan bir labirenttir aşk. Ne yaşadığını bilerek yol almak, ne de yaşadığını bilmeden ölmektir aşk. Aşk, koca bir denizde, tek başına yüzmeyi bilmeden kıyıya ulaşma çabasıdır. Yanmayı bekleyen kuru bir odun parçasıdır. Ve kibriti çakmamızı bekler. Doğu ile batı kadar birbirine uzak, iki ayrı kıtada, iki ayrı insandır aşk ve uzaklıklar engel değildir aşka. Farklılıklar da engel değildir aşka. O iki insan yan yana yanan iki kibrit misali yandıkça birbirlerine daha da yaklaşırlar. Ve yandıkça birbirlerinde bulurlar kendilerini. Masumca sessizce, gizlice, sevilene sunulan en güzel hediyedir, aşk. Bir gün bir anda hiç beklemedikleri bir a n d a y o k olacaklarını bile bile yanar aşık ve
maşuk. Başlangıçta yan yana duran o iki insan iki kibritin yandıkça birbirinden ayrılması gibi, hayatın bir hamlesiyle birbirinden ayrılırlar. Ve aşk, iki ayrı dünyada anlamsızlaşan kelimelerde bulmak olur kendimizi. Bu azapla birbirine yaklaşıp yaklaşıp yandıkça daha da alevlenirler. Ve yanan o iki kibritin sonu gibi, iki aşığın kaderi de birbirine yaklaşa yaklaşa beraber sönmektir. Tıpkı başta olduğu gibi, beraber sönmek. Kül olmaktır, aşk. Aşk, şu anımdır. Yazdığım yazımdır, aşk. Bu yazıyı yazarken atan kalbimdir, aşk. Üç harfin bir araya getirdiği, on iki harfi yürekten söyleyişimdir, aşk. Bizi uzaklara götüren ne büyük güçtür, aşk. İlahi aşka gelince, İçimdeki ilahi aşk, beşeri aşkımın yansıyan kademeleridir. Ve her kademe beni Allaha biraz daha yaklaştıracaktır. Hepimiz, aşkla küllenip yandığımız kadar, Allah'a yaklaşacağız.
Pervane ile mumun hikayesi: Pervane ışığın etrafında dönen gece kelebeğidir. Işığa âşıktır o kelebek. Bu öyle bir aşk ki sevgilisinin etrafından hiç ayrılamaz, gittikçe çapı daraltarak döner. Döndükçe çember daralır, daraldıkça şevki artar. Hızlanır ve kucaklamak ister. Artık o cezbeden kurtulamaz. Öyle bir an gelir ki, o pervane sevgilisini kucaklamak ister ve kendisini bütün hızıyla alevin koynuna atar ve yanar.