TIEN JAAR NEDERLANDSE BACHVERENIGING

ACH WIE FLÜCHTIG, ACH WIE NICHTIG

Ach wie flüchtig, ach wie nichtig ist der Menschen Leben! Wie ein Nebel bald entstehet und auch wieder bald vergehet, so ist unser Leben, sehet!

Ach hoe vluchtig, ach, hoe nietig is het leven van de mensen! Zoals een nevel snel ontstaat en ook weer snel verdwijnt, zo is ons leven, kijk maar!

So schnell ein rauschend Wasser schießt, so eilen unser Lebenstage. Die Zeit vergeht, die Stunden eilen, wie sich die Tropfen plötzlich teilen, wenn alles in den Abgrund schießt.

Zo snel als ruisend water stroomt, zo snellen onze levensdagen voort. De tijd gaat voorbij, de uren vliegen, zoals druppels plotseling uiteenspatten als alles in de afgrond stort.

Die Freude wird zur Traurigkeit, die Schönheit fällt als eine Blume, die größte Stärke wird geschwächt, es ändert sich das Glücke mit der Zeit, bald ist es aus mit Ehr und Ruhme, die Wissenschaft und was ein Mensche dichtet, wird endlich durch das Grab vernichtet.

Vreugde verandert in droefheid, schoonheid verlept als een bloem, de grootste kracht wordt zwakheid, geluk slaat om in de loop van de tijd, aan eer en roem komt al snel een eind, kennis en alles wat een mens bedenkt wordt uiteindelijk door het graf vernietigd.

An irdische Schätze das Herze zu hängen, ist eine Verführung der törichten Welt. Wie leichtlich entstehen verzehrende Gluten, wie rauschen und reißen die wallenden Fluten, bis alles zerschmettert in Trümmern zerfällt.

Je hart verpanden aan aardse schatten, dat is de verleiding van de dwaze wereld. Hoe gemakkelijk ontstaan er verterende vuren, hoe ruist en kolkt het golvende water, totdat alles verbrijzeld in puin valt.

5.Recitatief (sopraan)

Die höchste Herrlichkeit und Pracht umhüllt zuletzt des Todes Nacht. Wer gleichsam als ein Gott gesessen, entgeht dem Staub und Asche nicht, und wenn die letzte Stunde schläget, daß man ihn zu der Erde träget, und seiner Hoheit Grund zerbricht, wird seiner ganz vergessen.

6. Koraal

Ach wie flüchtig, ach wie nichtig sind der Menschen Sachen!

Alles, alles, was wir sehen, das muß fallen und vergehen. Wer Gott fürcht, bleibt ewig stehen.

Ook de grootste luister en pracht worden uiteindelijk omhuld door de nacht van de dood. Ook een hooggeplaatste ontsnapt niet aan stof en as en als zijn laatste uur slaat en hij ten grave wordt gedragen en de basis voor zijn aanzien verbrokkelt, wordt hij volkomen vergeten. Ach, hoe vluchtig, ach, hoe nietig zijn de dingen van de mensen!

Alles, alles wat wij zien moet vallen en vergaan. Wie God vreest, blijft eeuwig staan.

Brich Dem Hungrigen Dein Brot Deel I

1. Koor

Brich dem Hungrigen dein Brot, und die, so im Elend sind, führe ins Haus. So du einen nacket siehest, so kleide ihn und entzeuch dich nicht von deinem Fleisch. Alsdenn wird dein Licht herfürbrechen wie die Morgenröte, und deine Besserung wird schnell wachsen, und deine Gerechtigheit wird für dir hergehen, und die Herrlichkeit des Herrn wird dich zu sich nehmen.

2. Recitatief (bas)

Der reiche Gott wirft seinen Überfluß auf uns, die wir ohn ihn auch nicht den Odem haben. Sein ist es, was wir sind; er gibt nur den Genuß, doch nicht, daß uns allein nur seine Schätze laben. Sie sind der Probestein, wodurch er macht bekannt, daß er der Armut auch die Notdurft

Breek je brood voor de hongerige en neem in huis wie in ellende verkeren. Als je iemand naakt ziet, kleed hem dan en onttrek je niet aan je medemens. Dan zal je licht doorbreken als het morgenrood en je zal snel herstellen en je gerechtigheid zal voor je uitgaan en de heerlijkheid van de Heer zal je tot zich nemen.

De rijke God werpt ons zijn overvloed toe, ons, die zonder hem zelfs geen adem kunnen halen. Hem behoren wij toe; hij geeft ons slechts het vruchtgebruik, maar niet zo dat zijn schatten alleen óns laven.

Ze zijn de toetssteen waarmee hij duidelijk maakt, dat hij ook de armen gaf wat ze nodig ausgespendet, als er mit milder Hand, was jener nötig ist, uns reichlich zugewendet. Wir sollen ihm für sein gelehntes Gut die Zinse nicht in seine Scheuren bringen; Barmherzigkeit, die auf dem Nächsten ruht, kann mehr als alle Gab ihm an das Herze dringen.

3. Aria (alt) hadden toen hij ons met milde hand, rijkelijk schonk wat elk van ons nodig heeft. Wij hoeven de opbrengst van zijn geleende goed niet in zijn schuren te brengen; de barmhartigheid die wij de naaste betonen raakt zijn hart meer dan alle offers. Op aarde al een klein beetje op onze schepper lijken, dat is een voorproefje van de zaligheid. Om zijn ontferming na te bootsen, moeten wij hier het zaad van de zegen uitstrooien dat we daarginds zullen oogsten.

Seinem Schöpfer noch auf Erden nur im Schatten ähnlich werden, ist im Vorschmack selig sein. Sein Erbarmen nachzuahmen, streuet hier des Segens Samen, den wir dorten bringen ein.

Brich Dem Hungrigen Dein Brot Deel Ii

4. Aria (bas) Wohlzutun und mitzuteilen vergesset nicht; denn solche Opfer gefallen Gott wohl.

5. Aria (sopraan) Höchster, was ich habe, ist nur deine Gabe. Wenn vor deinem Angesicht ich schon mit dem meinen dankbar wollt erscheinen, willt du doch kein Opfer nicht.

6. Recitatief (alt)

Wie soll ich dir, o Herr denn sattsamlich vergelten, was du an Leib und Seel mir hast zugut getan?

Ja, was ich noch empfang, und solches gar nicht selten, weil ich mich jede Stund noch deiner rühmen kann? Ich hab nichts als den Geist, dir eigen zu ergeben, dem Nächsten die Begierd, daß ich ihm dienstbar werd, der Armut, was du mir gegönnt

Weldoen en vrijgevig zijn, vergeet dat niet; want in zulke offers schept God behagen.

Allerhoogste, wat ik heb is alleen maar uw gave. Ook als ik voor uw aangezicht dankbaar met het mijne zou willen verschijnen, zou u toch geen offer willen.

Hoe kan ik u, o Heer, genoeg vergoeden wat u mij naar lichaam en ziel hebt welgedaan?

Ja, wat ik nog steeds ontvang en dat niet zelden, zodat ik u nog elk uur kan prijzen?

Ik kan u niets anders dan mijn geest schenken en mijn naaste het verlangen hem te dienen en de armen dat wat u mij in diesem Leben, und, wenn es dir gefällt, den schwachen Leib der Erd. Ich bringe, was ich kann, Herr, laß es dir Behagen, daß ich, was du versprichst, auch einst davon mög tragen. in dit leven hebt gegund, en de aarde, als het u behaagt, mijn zwakke lichaam. Ik breng wat ik kan, Heer, laat het u behagen, zodat ik dat wat u belooft ook ooit mag ontvangen.

7. Koraal Selig sind, die aus Erbarmen sich annehmen fremder Not, sind mitleidig mit den Armen, bitten treulich für sie Gott. Die behülflich sind mit Rat, auch, wo möglich, mit der Tat, werden wieder Hülf empfangen und Barmherzigkeit erlangen.

Zalig zijn zij die zich uit erbarmen de nood van de ander aantrekken, medelijden hebben met de armen en trouw voor hen tot God bidden. Zij die behulpzaam zijn met raad en zo mogelijk metterdaad zullen op hun beurt hulp ontvangen en barmhartigheid ervaren.

LIEBSTER GOTT, WENN WERD ICH STERBEN

1. Koor

Liebster Gott, wenn werd ich sterben?

Meine Zeit läuft immer hin, und des alten Adams Erben, unter denen ich auch bin, haben dies zum Vaterteil, daß sie eine kleine Weil arm und elend sein auf Erden und denn selber Erde werden.

2. Aria (tenor)

Was willst du dich, mein Geist, entsetzen, wenn meine letzte Stunde schlägt?

Mein Leib neigt täglich sich zur Erden, und da muß seine Ruhstatt werden, wohin man so viel tausend trägt.

3. Recitatief (alt)

Zwar fühlt mein schwaches Herz Furcht, Sorge, Schmerz. Wo wird mein Leib die Ruhe finden? Wer wird die Seele doch vom aufgelegten Sündenjoch befreien und entbinden?

Das Meine wird zerstreut, und wohin werden meine Lieben in ihrer Traurigkeit zertrennt, vertrieben?

Liefste God, wanneer zal ik sterven?

Mijn tijd verstrijkt, en voor de erfgenamen van de oude Adam, tot wie ik ook behoor, is dit de nalatenschap: dat ze korte tijd arm en ellendig zijn op aarde en vervolgens zelf aarde worden.

Waarom zou je, geest van mij bang zijn als mijn laatste uur slaat?

Mijn lichaam buigt dagelijks verder naar de aarde en daar moet zijn rustplaats komen, waar zoveel duizenden naartoe worden gebracht.

Toch voelt mijn zwakke hart angst, zorgen, pijn.

Waar zal mijn lichaam rust vinden?

Wie zal mijn ziel toch van het opgelegde zondenjuk bevrijden en losmaken?

Wat van mij is wordt verstrooid, en waarheen worden mijn dierbaren, gescheiden in hun verdriet, verdreven?

4. Aria (bas)

Doch weichet, ihr tollen, vergeblichen Sorgen! Mich rufet mein Jesus, wer sollte nicht gehn?

Nichts, was mir gefällt, besitzet die Welt. Erscheine mir, seliger, fröhlicher Morgen,verkläret und herrlich vor Jesu zu stehn.

5. Recitatief (sopraan)

Behalte nur, o Welt, das Meine! Du nimmst ja selbst mein Fleisch und mein Gebeine; so nimm auch meine Armut hin! Genug, daß mir aus Gottes Überfluß das höchste Gut noch werden muß; genug, daß ich dort reich und selig bin. Was aber ist von mir zu erben, als meines Gottes Vatertreu? Die wird ja alle Morgen neu und kann nicht sterben.

6. Koraal

Herrscher über Tod und Leben, mach einmal mein Ende gut, lehre mich den Geist aufgeben mit recht wohlgefaßtem Mut! Hilf, daß ich ein ehrlich Grab neben frommen Christen hab und auch endlich in der Erde nimmermehr zuschanden werde!

Maar verdwijn, dwaze, vergeefse zorgen! Mij roept mijn Jezus, wie zou niet gaan?

De wereld bezit niets wat mij bevalt. Breek maar aan, zalige, vrolijke morgen, waarop ik stralend en luisterrijk voor Jezus zal staan.

Houd maar wat van mij is, o wereld! Je neemt immers zelfs mijn vlees en mijn beenderen, neem dan ook mijn armoede maar! Het is genoeg dat ik uit Gods overvloed het hoogste goed nog zal ontvangen; het is genoeg dat ik daarginds rijk en zalig zal zijn. Wat valt er anders van mij te erven dan de vaderlijke trouw van mijn God? Die vernieuwt zich elke morgen en kan niet sterven.

Heerser over dood en leven, maak ooit mijn einde goed, leer mij de geest te geven met een rust, kalm gemoed! Help mij dat ik een behoorlijk graf naast vrome christenen krijg en uiteindelijk ook in de aarde nooit te gronde ga!