Περί χρείας Αναπνοής "μετά-πανδημικά μέλλοντα" by bakalimariniki

Μία δημιουργική παρέμβαση, σχόλιο και αισθητική ρήξη στην «πόλη του εγκλεισμού» που έχει προκύψει από τα μέτρα πρόληψης κατά του covid19

Περί

Χρείας

→ 15.07 — 5.09.2021

ΓΑΛΕΡΙΑΝΌ ΣΥΓΚΡΌΤΗΜΑ Θεσσαλονίκη

Περί

Χρείας

ΜΕΤΆ-ΠΑΝΔΗΜΙΚΆ ΜΈΛΛΟΝΤΑ

Η δια-καλλιτεχνική δράση εντάσσεται στο πρόγραμμα 2021 του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

«Περί Χρείας Μετά-πανδημικά Μέλλοντα Ο τίτλος της καλλιτεχνικής πρότασης ‘Περί Χρείας Αναπνοης’, Μετά-πανδημικά Μέλλοντα, αναφέρεται στο ιατρικό σύγγραμμα του Γαληνού σχετικά με την ανάγκη του ανθρώπου για αναπνοή. Με σταθμό τους αρχαίους τόπους λατρείας του Ασκληπιού, αντλώντας ερέθισμα από τη δυναμική τους ως ενεργά σύμβολα ιστορικής μνήμης, που σχετίζονται με την ίαση και με αφορμή την πανδημία coronavirus, η πρόταση μας αποτελεί μία χειρονομία επικαιροποίησης της επαφής μας με το πολιτισμικό μας παρελθόν, για τον σχεδιασμό του μετα-πανδημικού μας μέλλοντος. Η παγκόσμια πανδημία coronavirus προκάλεσε μεγάλες αλλαγές στον τρόπο που σχετιζόμαστε με τον χώρο, τον τόπο και ο ένας με τον άλλον, με διάχυτο τον διαρκή φόβο της μόλυνσης από τον ιό και την εξέλιξη της πανδημίας. Βιώνουμε την σημαντική συστολή στον φυσικό χώρο στον οποίο μπορούμε να λειτουργήσουμε αλλά και μια έκρηξη στις δυνατότητες για απομακρυσμένη επικοινωνία, με άγνωστες, τις τελικές επιπτώσεις στην ψυχική μας ανθεκτικότητα. Οι συνέπειες του λοιμού που βίωσαν οι Αθηναίοι τον 5ο αι. π.χ. όπως περιγράφονται από τον Θουκυδίδη2, βρήκαν διέξοδο στην εγκαθίδρυση της λατρείας του Ασκληπιού, που εκτός από επείγουσα ανάγκη για ίαση, ήταν και μια πολιτική απόφαση, εντασσόμενη στο κλίμα της Νικιείου Ειρήνης. Η λατρεία του Ασκληπιού περιγράφεται στο Μνημείο του Τηλεμάχου, ένα ενεπίγραφο ανάγλυφο στο αθηναϊκό Ασκληπιείο, αλλά και στην κωμωδία του Αριστοφάνη

Αναπνοής»1

Πλούτος (388 π.Χ.) όπου ο πρωταγωνιστής Χρεμύλος, οδηγεί τον θεό Πλούτο στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου, για να τον θεραπεύσει ο Ασκληπιός. «Παρεσκευαζόμην ἐγὼ κατακλίνειν αὐτὸν εἰς Ἀσκληπιοῦ» λέει ο Χρεμύλος (στ. 410). Στις μέρες μας, διέξοδο στα επίπονα μέτρα αποστασιοποίησης, εγκλεισμού και απομόνωσης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σύγχρονης πανδημίας ίσως δίνουν τα λόγια του Bill Gates3, που αφορούν στην χρήση της τεχνολογίας για τον σχεδιασμό ενός νέου τρόπου ζωής, μακριά από το κέντρο της πόλης, σε πιο ανθρώπινες συνθήκες ζωής και μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση μεταξύ των γειτόνων. Έτσι, με αφετηρία αρχαία ιστορικά κείμενα που περιγράφουν άγνωστες επιδημίες, αρχαία ιατρικά συγγράμματα και τον αρχαιολογικό χώρο των Ασκληπιείων, επενδυμένο με τις ιδεολογικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις για την υγεία, ασθένειες και ίαση των προγόνων μας, η πρόταση «Περί Χρείας Αναπνοης», Μετά-πανδημικά Μέλλοντα, φιλοδοξεί να αποτελέσει μία δημιουργική παρέμβαση, σχόλιο και αισθητική ρήξη στην «πόλη του εγκλεισμού»που έχει προκύψει από τα μέτρα πρόληψης κατά του covid19.

“On the need for Post-pandemic Futures” The title of this art proposal refers to Galen's medical text (De usu respirationis - On respiration), concerning the vital human need for respiration1. Taking as a starting point the ancient venues of worship of Asclepius, which are related to healing, while deriving inspiration from them as active symbols of collective memory, and on the occasion of the coronavirus pandemic, our proposal is a gesture of becoming reacquainted with our cultural past in order to plan our post-pandemic future. The coronavirus pandemic has caused major changes in the way we relate to space and each other, due to a pervasive fear of infection and the contagion of the disease. We are experiencing a significant constriction of physical space which we are to live in, but we also face an explosion of possibilities concerning remote communication, followed by ultimately unknown mental fallouts. As described by Thucydides, the consequences of the plague that Atheneans suffered in the 5th century BC, led to the establishment of the Asclepius cult2. Apart from an urgent need for healing, this constituted also a political act, a decision taken within the frames of Peace of Nicias. The cult of Asclepius is described in the Monument of Telemachus, an inscribed relief in the Athenian Asclepeion, as well as in Aristophanes' comedy "Plutus"

respiration

(388 BC), where the protagonist, Chremylus, leads god Pluto to the Asclepeion of Epidaurus to be cured by Asclepius. Maybe, an antidote to social distancing, confinement and isolation, that those painful anti-pandemic measures have inflicted on us nowadays, could be found through the use of technology. According to Bill Gates, technological means can be used in order to design a new way of living away from city centers, providing more humane living conditions and greater socialisation among neighbours3. Thus, based on ancient historical texts on less known past pandemics, as well as on ancient medical writings and the Asclepeions, the archeological sites bound to our ancestors' ideological and philosophical conceptions of health, disease and healing, the proposal "On the need for respiration, Post-pandemic Futures" aims to become a creative intervention, a comment, or even an aesthetic rupture within "confined cities", as emerged due to the anti-covid prevention measures.

1. Γαληνός, Άπαντα 18, Η θεωρία του Γαληνού για τη χρησιμότητα της αναπνοής και η διάψευση άλλων θεωριών. Εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Ο. Χατζόπουλος, ISBN 978-960-352-614-8

1. Γαληνός, Άπαντα (Galen, Collective Works), 18, Η θεωρία του Γαληνού για τη χρησιμότητα της αναπνοής και η διάψευση άλλων θεωριών. Εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Ο. Χατζόπουλος, ISBN 978-960-352-614-8

2. Θουκυδίδη Ιστορίαι, 2.47.1-2.54.5: Ο λοιμός. Προέλευση, συμπτώματα και σοβαρότητα της ασθένειας / Καββαδίας Γ., Γιαννικαπάνη Ε., (επιμ.), Νότια Κλιτύς Ακροπόλεως, Αθήνα, 2004 / Λαμπρινουδάκης Β., Πηγή: www.lifo.gr

2.Θουκυδίδη Ιστορίαι, (Thucycides, History of the Peloponnesian War), 2.47.1-2.54.5: Ο λοιμός. Προέλευση, συμπτώματα και σοβαρότητα της ασθένειας / Καββαδίας Γ., Γιαννικαπάνη Ε., (επιμ.), Νότια Κλιτύς Ακροπόλεως, Αθήνα, 2004 / Λαμπρινουδάκης Β. : www.lifo.gr

3. Bill Gates,Rashida Jones’ interview, Πηγή: TravelEstate.gr

3. Bill Gates,Rashida Jones’ interview : TravelEstate.gr

ΜΑΊΡΗ

ΡΟΥΣΙΏΤΗ

MARY

ROUSSIOTI

15.07

—

5.09.2021

Τ Ο Κ Α Τ Ώ Φ Λ Ι //2021 T H E T H R E S H O L D //2021 Αντικείμενο διερεύνησης της παρούσας εικαστικής εγκατάστασης είναι η ανάδειξη της σημασίας του ενδιάμεσου χώρου αλλά και τρόπων μετάβασης μεταξύ ενός πριν και ενός μετά, ενός εδώ και ενός εκεί ή ακόμα μιας μετάβασης από το ίδιο στο άλλο. Ακόμα η αναζήτηση μιας τελετουργίας της πόλης κι ενδεχομένως μιας κάθαρσης. Σύμφωνα με τον Winnikott, η τέχνη λειτουργεί στον “ενδιάμεσο χώρο”. Η εικαστική εγκατάσταση τοποθετείται σε ένα κομμάτι του Γαλεριανού συγκροτήματος, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ως τοποθεσία παρέμβασης έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς το Γαλεριανό συγκρότημα χτίστηκε στο μεταίχμιο δυο κόσμων, του ρωμαϊκού και του βυζαντινού, και σήμερα στέκει στο μεταίχμιο του παρελθόντος και της σύγχρονης αστικής καθημερινότητας. Η εγκατάσταση αποτελείται από ένα κατώφλι κατασκευασμένο ως σιδερένιο πλαίσιο από το οποίο αναρτάται μια κουρτίνα από υλικό PVC. Τοποθετείται στα αρχαία ερείπια ενός προϋπάρχοντος κατωφλιού. Η ευκινησία και η διαφάνειά της κουρτίνας δεν παρεμποδίζει την οπτική επαφή και το πέρασμα στην άλλη πλευρά. Οι γραφές με σπρέι και μαρκαδόρους πάνω στην επιφάνεια της διάφανης κουρτίνας προκαλούν την εντύπωση ότι βρίσκουν συνέχεια οι «βανδαλισμένες» επιφάνειες της πόλης στο επίπεδο των ερειπίων. Κι αν οι αστικές τοιχογραφίες είναι κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού μας, αυτός πάει να συναντηθεί με τα ιστορικά μνημεία της πόλης, που στέκουν όμως ως αποστασιοποιημένο θέαμα, ενσωματώνοντας το τώρα στο χθες.

The object of research of the present installation is to highlight the importance of the space «in-between», as to designate the transition between before and after, here and there, or from one to another. This is a process to find a city ritual, a potential catharsis. As Winnicott says, art works as «in-between space». The present art installation is sited in the Galerian Complex, in the center of Thessaloniki. This specific site is of particular significance, since the Galerian Complex was built at the threshold of two worlds, the Roman and the Byzantine Empire, while, today, it stands at the intersection between the past and contemporary urban everyday life. The installation consists of a threshold made out of an iron frame, with a PVC curtain hanging from it. It is placed on the ancient ruins of a pre-existing threshold. The material’s agility and transparency allows seeing all the way through the other side of the curtain. Spray paint and markers on the curtain are there to give the impression of the «vandalized» city surfaces among the ancient ruins. If urban paintings are a part of our contemporary culture, here, they mingle with the city’s historic monuments that stand as a site long distanced from us, integrating the present into the past.

ΝΑΝΤΙΑ

ΣΚΟΡΔΟΠΟΥΛΟΥ

NANTIA

SKORDOPOULOU

15.07

—

5.09.2021

Α Ν Α Θ Ή Μ Α Τ Α //2021

O F F E R I N G S //2021 Η εγκατάσταση έχει μια διάσταση βαθιά ανθρωπιστική, φέρνοντας σε διάλογο τον πολιτισμό με την υγεία. Την ανάθεση της ίασης στην επιστήμη, αλλά παράλληλα σε μια ανώτερη δύναμη. Συνδέει ένα νοητό κόσμο με τον πραγματικό - ένα «Ασκληπιείο» πάνω στα σπαράγματα ενός βυζαντινού συγκροτήματος, όπου γύρω του υψώνονται πολυκατοικίες μιας σύγχρονης πόλης. H ύπαρξη της περιφέρειας και του κέντρου για το έργο έχει μεγάλη σημασία, όπως και η κατακόρυφη διάταξη των μικρών αναθημάτων η οποία ακολουθεί τον ρυθμό της διάταξη των παραθύρων από τα γύρω κτίρια. Αυτά τα μικρά ανοίγματα που στην περίοδο της καραντίνας ήταν το όριο της ελευθερίας-επικοινωνίας αλλά και του περιορισμού ταυτόχρονα. Το έργο αναπαριστά τα αναθήματα που συνήθιζαν να προσφέρουν οι αρχαίοι Έλληνες στους θεούς είτε ως ευχαριστία είτε ως ένδειξη πίστης για την προσδοκώμενη ίαση. Παρουσιάζει μία περιορισμένη παλέτα, ενώ τα υλικά που επιλέχθηκαν για την κατασκευή είναι είναι λευκός πηλός, κερί, καθρέφτης μελάνι και φυτίλι. Τέλος ο μεγάλος αριθμός των αναθημάτων συμβολίζει το πλήθος των ανθρώπων που νόσησαν από τον ιό SARS-CoV-2 και αποτελούν μέσα από μια εικαστική ματιά μικρές «καλλιτεχνικές» ικεσίες.

The installation has a deeply humanitarian dimension, bringing culture and health into dialogue. This is a turn to science in order to heal, but also to a greater power. A connection between the real and the imaginary world; an «Asclepeion» on the ruins of a Byzantine Complex circled by buildings of a modern city. The circumference and the center, the vertical arrangement of the small offerings in accordance to the windows’ rhythm of arrangement from the surrounding buildings, are all of great importance to this present work. During quarantine, these small openings were the boundaries of freedom and communication, but also a restriction. This piece represents the offerings that ancient Greeks used to offer to the gods either as thanksgiving or as a sign of faith, expecting healing. It presents a limited palette, while the materials chosen for the construction are white clay, wax, mirror, ink and wick. Finally, the large number of offerings symbolizes the myriads of people who have been infected with SARS-CoV-2 and are, through a visual perspective, small «artistic» supplications.

ΒΙΒΈΤΤΑ

ΧΡΙΣΤΟΎΛΗ

VIVETTA

CHRISTOULI

15.07

—

5.09.2021

ΣΤΉΛΕΣ ΊΑΣΗΣ // 2021 HEALING COLUMNS //2021 Το έργο, Στήλες Ίασης, 2021 αναφέρεται στις στήλες θαυμάτων και την κατασκευή του Θόλου των αρχαίων Ασκληπιείων, δημιουργώντας ένα βιωματικό χώρο απομόνωσης-συνύπαρξης για τους θεατές, μια ιδιότυπη δυσ-τοπική πόλη. Η διακοπτόμενη οπτική επαφή μεταξύ των θεατών που κινούνται ανάμεσα στις στήλες από διαφανές πλεξιγκλάς, αποτελεί ένα σχόλιο για την φυσική και ουσιαστική αποστασιοποίηση και τις δια-μεσολαβημένες επαφές μεταξύ των σύγχρονων ανθρώπων, φαινόμενο που οξύνθηκε την περίοδο της πανδημίας covid-19. Το «υπερυψωμένο έδαφος» που δημιουργούν οι λωρίδες χώματος μέσα στις στήλες, αναφέρεται στην θεραπεία με «εγκοίμηση» στα αρχαία Ασκληπιεία. Σύμφωνα με το Ευριπίδη: Δύο πράγματα ... είναι τα πρώτα στον κόσμο:...[το ένα] είναι η Γη... αυτή τρέφει τους θνητούς με τα στερεά.1

The site-specific installation Healing Columns, 2021, referring to the ‘miracle ’columns and the labyrinthine construction of ‘Tholos’ in the Greek ancient temples of cure (Asclepeions), attempts to create an experiential space of isolation-coexistence for the viewers, a peculiar dystopian city. The interrupted eye contact among the viewers moving around the transparent plexiglass columns, consists a comment on the physical and substantial social remoteness and the mediated contact among the contemporary people, a phenomenon that escalated during the Covid-19 pandemic. The ‘elevated ground’ created by the stripes of soil inside the columns, refers to the religious practice of cure through «sleeping on the soil» [εγκοίμηση], that was taking place in Asclepeions. According to Evripides: Two things...are the most substantial in the world, goddess Demeter— for she is the Earth,… …she feeds the mortal with her fruits.1

Η μετατόπιση της θέσης του χώματος από το έδαφος, αντιστοιχεί στην μετέωρη θέση του σύγχρονου ανθρώπου σε σχέση με τo σημείο αναφοράς, την γη και την φύση, ενώ η δυνατότητα απτικής επαφής των θεατών με το χώμα, συμβολίζει την δυνατότητα αποκατάστασης της σχέσης του σύγχρονου ανθρώπου με το ουσιώδες και το πρωταρχικό.

The displacement of the soil above the ground, corresponds to contemporary persons’ detachment from their reference point, the earth or nature, while the viewers’ possible tactile contact with the soil inside the columns, signifies our rapprochement to what is important and essential.

1. Ευριπίδη, Βάκχαι, στχ. 276, μτφ. Θ. Κ. Στεφανόπουλος, εκδόσεις Κίχλη

1. Ευριπίδη, Βάκχαι, (Evripides, The Bacchae), line 276, trans. T. Κ.Stefanopoulos, ed. Κίχλη

ΆΓΓΕΛΟΣ

ΣΚΟΎΡΤΗΣ

ANGELOS

SKOURTIS

28.07

29.07.2021

ΤΑ ΕΡΕΊΠΙΑ ΕΝΤΌΣ ΜΟΥ… // 2020/2021 THE RUINS WITHIN ME... // 2020/2021 …Ένα σακάκι κρεμασμένο καιρό στην ντουλάπα, ξεμαθαίνει να αγκαλιάζει … Άρης Αλεξάνδρου …Το πολύ να αγοράσω λίγο χώμα…Όχι για τα λουλούδια… Για εξοικείωση. Κική Δημουλά Πρόκειται για μία εικαστική performance που αφορά στην εξοικείωση του ανθρώπου με την έννοια της αγωνίας της φθοράς και του θανάτου, λόγω της ασθένειας και κυρίως του γήρατος. Με την απαγγελία προσωπικών σκέψεων, λόγων ποιητών και λογοτεχνών και την χρήση του χώματος, που παραπέμπει στην πρακτική της κατάκλισης στο έδαφος ως μέθοδος ίασης στα αρχαία Ασκληπιεία, το έργο λειτουργεί σαν ίαση και κάθαρση πάνω στην φθορά και στην απώλεια.

...A jacket long hung in the closet, unlearns to embrace... Aris Alexandrou ...The most I can do is buy some soil...Not for flowers...but familiarization. Kiki Dimoula This is an artistic performance that deals with the familiarization of man with the concept of agony of decay and death, due to illness and especially old age. Reciting personal thoughts and quotes of poets and writers while using the soil as a reference to an ancient method of healing at Asclepeions, where they used to lie on the ground in order to be cured, this performance tends to be a cure or catharsis, on decay and loss.

ΑΡΕΤΉ ARETI

ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΎΛΟΥ // ΑΛΕΞΆΝΔΡΑ ATHANASOPOULOU

ΓΕΩΡΓΟΒΑΣΊΛΗ // ΖΩΉ ALEXANDRA

ΜΑΣΤΡΟΘΕΟΔΏΡΟΥ

GEORGOVASILI

ZOE

28.07 & 29.07.2021 MASTROTHEODOROU

ASYMPTOTE // 2021 Σήμερα, όπως και τότε που η επιστήμη με τη θρησκεία συνέπιπταν στη μορφή του Ασκληπιού, ο άνθρωπος αναζητά τόπους ίασης. Ίσως η θεραπεία, όμως, να μην έγκειται μόνο στην εύρεση αντίδοτου, ίσως ο σύγχρονος άνθρωπος αντιμετωπίζει εξ ολοκλήρου την ύπαρξη με τρόπο νοσηρό. Στρέφοντας την προσοχή μας στη χαμένη ζωτικότητα του σώματος αποσκοπώντας στη θεραπεία μέσα από αυτό, αναβιώνουμε τις σωματικές καταστάσεις εγκλεισμού - αποστάσεων και ακινησίας . Το ταξίδι από το σύμπτωμα στο αίτιο γίνεται με σταθμό τους αρχαίους τόπους λατρείας, αντλώντας ερέθισμα από τη δυναμική τους ως ενεργά σύμβολα ιστορικής μνήμης Με αφετηρία την ακινησία του σώματος θα εξερευνηθεί ο χώρος που αυτή εσωκλείει. Μέσα από τις μικροκινήσεις που σταδιακά παρατηρούνται ανάμεσα σε περισσότερα του ενός σημεία, αρχίζει να ξεπροβάλλει η ζωτικότητα που ενυπάρχει στη στατικότητα . Η αρχική αφαιρετικότητα των κινητικών μοτίβων θα εξελιχθεί στην ανάπτυξη και στην αλληλεπίδραση τριών προσωπικών κινητικών γλωσσών, όσα και τα σώματα που μιλούν , οι οποίες με της σειρά τους προοδευτικά θα αποτελέσουν συστατικά στοιχεία της τελικής σύνθεσης κινούμενων εικόνων. Η χορογραφική γλώσσα επηρεασμένη από καθημερινές δράσεις- αποσπασματικά δοσμένες και με την αίσθηση του τυχαίου στην αρχή- θα επεκταθεί σε μεγαλύτερης κλίμακας κίνηση, στην οποία θα διαφαίνεται η χρησιμότητα της συνεργασίας και της αλληλοεξάρτησης των σωμάτων. Πού βρίσκονται τα όρια των σχέσεων που δημιουργούνται; Η ευθραυστότητα τους θα επαληθεύσει την ανάγκη στρέψης προς ένα εσώτερο κέντρο.

Κ Ω Ν Σ ΤΑ Ν Τ Ί Ν Ο Σ Μ Π Α Κ Ο Γ ΙΆ Ν Ν Η Σ

ΗΧΗΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ Πρόκειται για πρωτότυπη ηλεκτροακουστική μουσική σύνθεση η οποία πλαισιώνει το χορευτικό δρώμενο και επιδιώκει να λειτουργεί υποστηρικτικά ως προς αυτό. Ήχος και κίνηση είναι σε συνεχή διάλογο, με τη συμφωνία, διαφωνία και παύση να αποτελούν εκδοχές του διαλόγου αυτού. Το πρωτογενές ηχητικό υλικό αντλήθηκε τόσο από φυσικές ηχογραφήσεις όσο και από ψηφιακή σύνθεση. Η μουσική σύνθεση ακολούθησε ή/και ανατροφοδότησε τη χορογραφία, στοχεύοντας στη δομική, αισθητική και αφηγηματική συγγένεια μουσικής και χορού.

Today, just like when science and religion coincided in the figure of Asclepius, people seek places of healing. Perhaps the cure does not lie in finding a single antidote. Maybe we have to redefine the modern, unwholesome way of living, as a whole, instead. Focusing our attention on the lost vitality of the body, and while seeking cure through it, we try to revive the bodily states during confinement, distance and immobility. Looking for the causes of the symptom, we mentally travel through ancient places of worship, drawing upon their potential as active symbols of collective memory. Taking the stillness of the body as a starting point, the space it encloses is to be explored. Gradually observing the micro-movements between more than one points in space, the vitality inherent in staticity begins to emerge. The initial abstractness of the kinetic patterns will evolve into three personal kinetic languages, as many as the speaking bodies that start to interact with one another. Those fully developed languages will progressively become constituent elements of the final composition of moving images. The choreographic language is influenced by everyday actions; fragmented and with a sense of randomness at the beginning, they will expand into larger-scale movement, in which the usefulness of cooperation and interdependence between the bodies will become prominent. Which are the limits of the relationships created? Their fragility will verify the need to turn towards an inner centre.

KO N S TA N T I N O S B A K O G I A N N I S

MUSIC COMPOSITION An original electro-acoustic music composition surrounds the dance performance and aims to function as a supportive element to it. Sound and movement are in constant dialogue, while accordance, discrepancy and pause are being basic elements of this dialogue. The primary sound material was drawn from both natural sound recordings and digital synthesis. The musical composition followed and/or fed back into the choreographic process, aiming at the structural, aesthetic and narrative coherence between music and dance.

ARETI ATHANASOPOULOU

ZOI MASTROTHEODOROU

MARY ROUSSIOTI

ANGELOS SKOURTIS

Areti Athanasopoulou is a graduate of the National State School of Dance (KSOT). She participated in Athens and Epidaurous Festival 2019, in the works of Ioannis Mandafounis, Cyril Baldy and Christos Papadopoulos. She presented her solo work «Fragrant» at the Dansarte Festival in Patras and took part in a performance/lecture on interactive media in ancient drama (Improtech festival 2019). She was a guest artist in KOINONO Tinos Residency program, where she created a site-specific performance within a non-urban environment. She worked alongside Marianna Kavalieratou as an assistant choreographer for her work «Ancient Future Solo» for Athens Festival 2020. She participated in ARC Festival, in «Hyperobject» by Eugenia M. Demeglio.

She is a graduate of the National State School of Dance (KSOT). She has collaborated with choreographers such as Anton Lachky, Ioannis Mandafounis and Markella Manoliadis for the Megaron Athens Concert Hall and Athens and Epidaurous Festival. In 2019 she participated in ADAF with the performance «SYMBIOSIS» by Eleni Xynogala, while in 2020, she was a resident guest artist at Kinono Arts Gathering along with Areti Athanasopoulou. In 2021 she was selected along with Irini Tiniakou by the European committee of Island Connect, for the presentation of their work «Kolyva» in Denmark and Greece. Her artistic research focuses on performance, the body in the natural environment , the comicality of the dancing body, as well as acrobatics.

roussiotimaria.com

He studied at the Florence Academy of Fine Arts and completed his studies as a scholarship student at the Porta Romana State Institute of Art in Florence, where he took media courses with the professor and theoretician Pio Baldelli. In 1991, he represented Greece at the Alexandria Biennale, where he was awarded a prize, as well as in 2003, at OPEN in Venice. In 2012, he was awarded for his work during the period 2009- 2011 by the Association of Greek Art Critics AICA Hellas. He has presented his work in solo exhibitions and many group exhibitions, in many countries abroad. His works are displayed in the National Gallery at EMST as well as in public and private collections.

ALEXANDRA GEORGOVASILI

KONSTANTINOS BAKOGIANNIS

nadiaskordopoulou.wordpress.com

Born in Athens, she is a graduate of DFLTI of the Ionian University and National State School of Dance (KSOT). She participated in the Athens and Epidaurus Festival 2019, in the works «Exercise 27» by Christos Papadopoulos, «Kosmos» by Antonis Foniadakis and «One One One» by Ioannis Mandafounis. She has also participated in choreographic video works by Nikos Kalyvas, Ioanna Paraskevopoulou and Tzeni Argyriou. She is a postgraduate student of the MA «Science of Translation». Since 2019 she has been working as a translator, subtitler and dance teacher.

His work focuses on both, the scientific and artistic dimensions of music. He works as a postdoctoral researcher in the field of Music Informatics at the National and Kapodistrian University of Athens (NKUA) and is an active musician - composer. He has studied Electrical and Computer Engineering at the National and Technical University of Athens (M.Eng. degree, PhD), Musicology at NKUA (M.A. degree), as well as classical piano and theory (degree in piano, harmony and counterpoint). As a musician he has composed music for contemporary dance performances and has worked as a piano accompanist in ballet classes. In addition, he is involved in improvisation and modern piano, while he develops music and dance interaction applications.

She graduated from the Athens School of Fine Arts, majoring in Painting and Scenography. She continued her studies at a postgraduate level, studying Lighting Design and Multimedia at the Hellenic Open University. She has successfully completed the program “Catalysts: Artists Creating with Sound, Video and Time” of MoMA and “Chinese Contemporary Arts” of Zurich University of the Arts. She has also completed a two-year course cycle by the title «Art and Psychoanalysis». She is a professional photographer, too. To date, she has presented five solo exhibitions and has participated in many international exhibitions in Finland, Italy, Portugal, Spain, Los Angeles, Rochester of New York, Puerto Rico and Tehran.

Mary Roussioti is a graduate of the Athens School of Fine Arts and the Graphic Design Department of Vakalo Art and Design College. She was a postgraduate scholarship recipient of the State Scholarships Foundation (2009- 2011) for her artwork «Painting Possibilities». As an artist, she identifies her role as a researcher, observer and part of the community, while she desires to create through a strong sense of interiority and self-awareness. In 2018, she founded «Pow Wow Arts and Culture Space». Since 2005 to date, she has participated and curated numerous group exhibitions in Greece and abroad. She lives and works in Athens.

NANTIA SKORDOPOULOU

VIVETTA CHRISTOULI www.vivettachristouli.gr Vivetta Christouli’s works by adjusting the limits between the double experience of the continuities and disconnections of space and time, allow viewers to experience apparent contradictions as sustaining relations. Her thesis is titled, ‘Site-specific art as an Exploration of Spatial and Temporal limitations’ (PhD, 2017, UAL,). She studied painting (ASFA, 1997) and Pharmacy (University of Athens, BA,1992) and holds a Master of Arts Degree: Studio and Environmental Art (NYU, 1999). She has exhibited her works in Greece and abroad and participated in research projects and residencies. She has taught at the Department of Interior Architecture (UNIWA, 2018-2019, TEI of Athens, 2003-2018).

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ | CONTRIBUTORS ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΊ | VISUAL ARTISTS

ΑΡΕΤΉ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΎΛΟΥ | ARETI ATHANASOPOULOU ΑΛΕΞΆΝΔΡΑ ΓΕΩΡΓΟΒΑΣΊΛΗ | ALEXANDRA GEORGOVASILI ΖΩΉ ΜΑΣΤΡΟΘΕΟΔΏΡΟΥ | ZOI MASTROTHEODOROU ΣΥΝΘΈΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ | COMPOSER

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΆΝΝΗΣ | KONSTANTINOS BAKOGIANNIS ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΈΝΩΝ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΕΩΡΓΟΒΑΣΊΛΗ ΒΙΒΈΤΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΛΗ TRANSLATION BY

ALEXANDRA GEORGOVASILI VIVETTA CHRISTOULI ΦΩΤΟΓΡΆΦΙΣΗ & ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΊΑ ΕΙΚΌΝΩΝ

ΆΛΚΗΣ ΓΚΟΥΤΖΙΜΊΣΗΣ ΝΆΝΤΙΑ ΣΚΟΡΔΟΠΟΎΛΟΥ KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΔΑΚΑΡΗΣ PHOTOGRAPHΥ & EDITING

ALKIS GOUTZIMISIS NANTIA SKORDOPOULOU KONSTANTINOS KARDAKARIS ΟΠΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ & ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ // VISUAL IDENTITY & GRAPHIC DESIGN

NEPHEW DESIGN STUDIO ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ // CATALOGUE PRINT

MACART

Διοργάνωση : Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΥΠΟΣΤΉΡΙΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΓΊΔΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΊΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΎ