4-2013
39
4
Door Dries Wilschut
Het moet ergens voorjaar '93, dus nu al weer 20 jaar geleden geweest zijn dat bij mij het TVR-virus door een 4.3 V8 met bijna 300pk in mijn DNA werd gepompt. Ik zal de bewuste woensdagavond nóóit meer vergeten. Het was ook toen al gebruikelijk dat we bij Willem in zijn toenmalige woning aan de Rozenstraat (mooie tijd..) elke woensdag zijn koelkast kwamen plunderen. Ik kwam al een tijdje bij Willem over de vloer en was niet echt vreselijk onder de indruk van de ook toen al wat oudere TVR's waar hij zich mee bezig hield. Ik was ook toen al gekker van Ferrari's, Porsches en meer van dat soort spul, maar vond het gezellig en lustte ook toen al graag bier. Willem was toen bezig voor een klant een 3000M te restaureren. Die klant reed toen al voor dagelijks gebruik in een S3C en dat werd al vrij rap een V8S. Met beide auto's had ik al wel een paar keer (mee-)gereden, maar het
kwartje viel bij mij toen nog niet echt. (ik ben nogal traag van begrip...) Maar alles veranderde toen de eerste plaatjes van de Griffith opdoken. Wát een auto, wat een geweldige proporties, korte overhangen voor en achter, een stance , geen enkele wijde afleidende vormen, geen tankklepjes of deurgrepen, nee, gewoon een gepolijste dikke kógel. Vanaf dag 1 was ik diep onder de indruk (en dat waren alleen nog maar plaatjes...) van die plastic schil met daaronder maar 1 ding; een dikke V8. Het dreigend naar boven stekende afweergeschut van onder de ronde kont vandaan liet daar geen twijfel over bestaan... Enfin, de gekte werd alleen nog maar verder opgepookt toen ik begreep dat er op de RAI (jan/feb?) in '93 ook 2 Griffiths zouden staan. Toen ik eindelijk oog in oog met die eerste Griff stond was ik werkelijk aan de grond genageld...
vóór de metamorfose..
6
In het echt was het allemaal nog véél mooier dan op al de plaatjes.... ik heb denk ik wel 3 uur lang om die dingen heen lopen kwijlen, zó onder de indruk was ik. Ik ben die dag ook nog wel 3x teruggelopen naar de Nimag-stand. Maar goed, die klant van Willem liet er in ieder geval ook geen gras over groeien en bestelde dus op diezelfde RAI-stand samen met z'n broer en z'n vader gelijk maar 3(!!) Griffiths. En toen kwam na een paar maanden die bewuste woensdagavond..... De avond waarop de beste man zijn auto, de GH-HN-48 (nog steeds in de club) -op de dag dat hij 'm had opgehaald bij Nimag- aan ons in Alphen kwam laten zien... Na eerst beleefd om de auto heen te zijn gelopen, hij was toen nog groen (inmiddels blauw), hebben we vrij rap duidelijk gemaakt dat we inmiddels wel een beetje aan het hoofdstuk rijden toe waren....
Uiteraard waren we toen vrij snel op pad en was ik als passagier gelijk alwéér zwaar onder de indruk van het geheel van factoren; natuurlijk de looks, de geuren van het leer, het vooral in het donker- gezellige interieur met alle verlichte klokjes, maar natuurlijk vooral het vré-se-lijk mooie diepe V8-geluid. Wát een prikkeling van alle zintuigen was dit!! De (net-)eigenaar was nogal voorzichtig met z'n nieuwe speeltje, dus ik wist niet zo goed wat me te wachten stond, maar uiteraard hoefde ik nog geen nano-seconde na te denken (dan ben ik ineens wél snel van begrip) toen hij het ding op een bushalte stil zette en de klassieke beginnersfout beging door aan mij te vragen "of ik anders misschien óók een stukje wilde rijden..." Óngelofelijk, wat een stomme vraag, zo ken ik er nog een paar; schijten beren in het bos? Moet je blijven ademhalen omdat je anders dood neerstort? O.k. Dus ik kruip achter dat stuur, zet alles op mijn maat en ik kijk die kerel nog 1x aan of hij het wel écht zeker weet? Enfin, wat doet een Blackpooler als hij in een auto van 1050kg met een bijna 300pk V8 zit? precies, die trapt 'ie gewoon gelijk hé-le-maal open. Want daar zijn ze voor. Werkelijk
ón-gelofelijk hoe de combinatie van zo weinig gewicht met zoveel vermogen resulteert in zo'n enorm explosieve combinatie, de auto haalt door de versnellingen als een crossmotor op asfalt, alsof de natuurkundewetten van massatraagheid helemaal niet meer bestáán... Tel daar een atmosferische beademing bij op en je krijgt een effect waarbij zelfs de kleinste beweging van je rechtervoet gelijk resulteert in een schop in je rug... En dan hebben we het er nog niet eens over wat er gebeurt als je
gewoon -zoals het hoort- vólgas geeft. Wát een beest van een auto. Deze toen 22-jarige jongen was echt helemaal van de wereld. ik ben nog een paar uur om dat ding heen blijven dralen en heb die nacht werkelijk (niet gelogen) geen óóg dicht gedaan. Enerzijds waarschijnlijk nog vanwege de adrenaline, maar anderzijds natuurlijk omdat toen gelíjk alle grijze massa gemobiliseerd moest worden om te kijken hoe ik zo snél mogelijk zo'n ding voor mezelf kon hebben....
7
Fast forward 6 jaar later. Na -door diezelfde eigenaar weer geïnfecteerd te zijn- ook nog even het Donkervoort-virus te hebben opgelopen en gelijk bij Joop zo n ding moest laten bouwen (waarmee ik in de toenmalige Donkervoort-Cup heb geracet) kocht ik dan na 6 lange jaren wachten eindelijk van een Nederbelg ook nog de HP-GH-48.
Ik kon mijn geluk niet op, alles was om te hébben minstens nog net zo mooi als in mijn herinneringen aan die bewuste avond! Vakanties naar Oostenrijk, Italië en Frankrijk, wát een feest. Inmiddels was de 5 liter ingevoerd en -hoewel de 4.3 rauwer klinkt en feller oppakt- deze heeft nóg meer smeuïg koppel en dat is wat mij betreft wel de manier waarop
je deze auto's rijdt. Maar goed, na maar een paar jaar van die auto te hebben kunnen genieten moesten er even wat verstandige (vies woord...) keuzes gemaakt worden en had ik ineens wat meer geld nodig dan ik toen had om mijn eerste bakstenenstappen te kunnen zetten. Gelukkig kon ik de auto snel binnen onze vriendenkring aan Sico (Valk) verkopen, dus bleef hij in de buurt . Sico heeft 'm vervolgens na een aantal jaar aan Cok (Volgering) verkocht en die heeft die auto gedurende de afgelopen jaren ook in complete nieuwstaat teruggebracht. Maar goed, dan zit je ineens zonder je grote auto-liefde.... Was dit verstandig? Achteraf waarschijnlijk wel, want met het vrijgekomen geld ben ik aan de gang gegaan waardoor ik uiteindelijk zelfs de al eerder genoemde Porsches en Ferrari's kon gaan rijden, maar ál die jaren bleef het toch knagen.... "Die Griff had je nooit weg moeten doen Dries..." bleef ik maar tegen mezelf zeggen.... Maar goed, voor alles is een oplossing dus op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt en heb ik mijn Tuscan (die na jaren fiddling nét helemaal super was met Nitrons etc...) weggedaan om ruimte te maken voor een Griffith-project. Na een tip van Eric van der Meer (nogmaals bedankt, pik!) kon ik de broer van mijn oude Griff, namelijk
8
de HP-GH-47 weer op de kop tikken, hij was toen nog in de originele kleur rood met een zwart dak en interieur. Zo was tie namelijk ook afgeleverd. Aan wie? How about coincidences..., je raadt het al, weer aan dezelfde klant als aan het begin van het verhaal. Maar goed, ik vond -no offense- dat rood met zwart een beetje saai en had nog ongeveer 100
andere ideeën en modificaties in mijn hoofd, dus heb ik samen met mijn vaste TVR-specialist Arnaud (www.tuningvanwijk.nl) een plan gesmeed hoe we van dit project nou eens iets echt bijzonders konden maken. Ik moet eerlijk zeggen, ere wie ere toekomt, zonder Arnaud had dit hele project echt geen énkele kans van slagen gehad. Zijn
fenomenale kennis van zowel electronica als mechanica, maar vooral zijn werkelijk ziekelijke perfectionisme en geduld hebben een doorslaggevende bijdrage aan het eindresultaat geleverd. De ideeën zijn bijna allemaal van mijzelf, maar alle lof voor de realisatie komt uitsluitend Arnaud toe. Nogmaals bedankt jongen, met zo'n instelling en zulke gouden handjes zullen nog velen de weg naar je weten te vinden, een TVR is nou eenmaal geen Mercedes en vraagt dus om nogal wat vakkennis en improvisatietalent. En wat had ik dan wel allemaal niet verzonnen: -De kleur zou na ampel beraad Blue Mediteraneo moeten worden, een pearl Maserati/Ferrari-lak, -De kap wilde ik graag in Navy, -Het interieur moest in Nappa full(dus ook de bagageplank)hide in cognac-bruin met diamond stitchings, -Tuscan-stoelen (want die zitten zonder kussentjes het diepst -dus dan voel je de kont van de auto ook goed- en bieden dan ook echt zijdelingse steun), bovendien vind ik swooping vormen mooi bij de Griff-lijnen passen,
9
-Het dashboard moest ge-upgrade worden naar het nieuwere model met de off-white dials met matte alubezels, -18" Spiders, in mijn ogen de mooiste wielen die TVR ooit heeft gebruikt en die de Griff qua looks gelijk het nieuwe millenium in schieten. Bovendien krijg je daardoor ruimte voor: -AP TVR-remmen van de SpeedSixen. Hans Daalhuizen had nog 1 setje splinternieuwe liggen.... -Nitrons. (met mijn Tuscan veel geëxperimenteerd, GAS e.d., maar echt, als je maar één ding aan je auto wilt veranderen, koop die dingen! Je krijgt er echt een compleet nieuwe auto voor terug...) -Upgrade naar Bi-xenon lampen en ook gelijk maar xenon voor de vérstralers, dus nu in totaal 4x. Bij grootlicht staan in de auto voor je de blazen in de lak en krijgt de bestuurder als tie in z n achteruitkijkspiegel kijkt lasogen. Met normale lichten kun je in een Griff (maar ook een Chim) 's nachts beter met je blindegeleidestok op de vangrail blijven slaan om te weten waar je rijdt, maar dit is echt een verádeming. (Arnaud kan dit ook gewoon als upgrade voor anderen achteraf doen, echt een aanrader!!) -Een fatsoenlijke geluidsinstallatie. Natuurlijk hou ik ook van die V8, maar als je lekker op de golven van koppel surfend door de Highlands van Schotland aan het rammen bent is een fijn muzikaal behangetje absoluut geluksverhogend. Ik heb na wat uitzoekerij gekozen voor een head-unit van Pioneer (die ook de handsfree regelt) en versterking en
10
speakers van Focal, een Frans highend merk. Wat ik zelf een heel mooi detail vind is hoe Arnaud de tweeters heeft ingebouwd op de plek waar normaal de asbakken zitten (ik rook alleen banden) Het lijkt nu net een factory-soundsystem zo. Verder nog allemaal kleine ideetjes van mij, zoals bijvoorbeeld net als in m'n Maranello bagageriemen achter de stoelen, maar dan met Santonigespen of van Arnaud zoals binnenverlichting (ook in het passagiersvoetenruim) met een vetraagde doving en een zoemertje als je de lampen vergeet uit te zetten. Net een echte auto....
Voor mij is een TVR voor op straat (laten we niet over racen beginnen, anders wordt dit Sprintje zo dik als het telefoonboek) 1 van de meest pure manieren van autorijden zoals het ooit bedoeld is. Niet een auto waar je makkelijk op de limiet mee rijdt, maar wel 1 die héél veel teruggeeft als je alles goed doet op een mooie slingerende en glooiende B-weg. Echt een auto voor mensen met bloed in hun benzine. Dat zie je ook aan de club, daar is echt 1 hele dikke gemene deler; échte autogekte zonder poeha. Misschien is het hele resultaat niet ieders smaak, maar voor mij is dit dé
ach to his own , maar ik vind dit dus het mooiste model, zonder dak, dus heerlijk open rijden, met het mooiste geluid, de mooiste details die ik in 25 jaar TVR kon verzinnen en dan in wat ik bij deze auto de mooiste kleurencombinatie vind. Ik heb origineel geprobeerd alles zo mogelijk er uit te laten zien, alsof TVR zelf het concept ook zo zou hebben kunnen evolueren. Maar ja, dat is niet gebeurd, dus moeten we het zelf maar doen. Hopelijk inspireer ik andere mensen met een paar van mijn ideeën, kopiëren is uiteraard zeer wel toegestaan en is ten slotte de grootst mogelijke vorm van vleierij. Onno (van het Griffith-project bij Nimag) zei mij op Pistonheads dat zelfs hij een paar ideetjes ging gebruiken waar hij nog niet op was gekomen....ik ben benieuwd. Misschien nog een leuke anekdote om af te sluiten: omdat ik in de tijd dat deze auto werd afgeleverd met de eerste eigenaar samenwerkte, heb ik ook toen in díé -dus nu mijn eigen- auto op de dag van aflevering al een rondje gereden. Op welke stoel? Als je het begin van dit verhaal ook hebt gelezen zal het je misschien niet verbazen dat mij deze of ik anders misschien ook een stukje wilde rijden"...... Maar goed, nou is tie alsnog van mij, het regent buiten en staat hij hier in de garage lekker droog met z'n pyjama aan op de druppellader, te wachten tot 'ie van de zomer weer lekker op z'n flikker krijgt. Want daar zijn ze voor....<<
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
22
23
24
25
26
27
28
foto: TopSpeed.com
BOUWPAKKET We weten allemaal dat TVR een bijzonder merk is en het opsommen van alle redenen waar贸m zou waarschijnlijk twintig Sprintjes in beslag nemen. Daarom houden we het hier bij een van de unieke eigenschappen van het TVRisme: de (zeer) flexibele wijze waarmee TVR-liefhebbers met de hardware omgaan. Veel liefhebbers van andere automerken zouden er namelijk niet over piekeren om bijvoorbeeld andere spiegels op hun auto te monteren dan de door de fabriek bedachte en gemonteerde exemplaren, laat staan dat ze echt ingrijpende cosmetische chirurgie op hun auto gaan uitvoeren. Dit is bij TVR wel anders. En dan hebben we het niet over de racemonsters zoals de tot Speed , of die alleen op gefotoshopte iemands harde schijf bestaan, zoals een Cerbera Shooting Brake of een Taimar XXL.
Niet de beste fotoshopklus, maar deze foto geeft wel een leuke indruk hoe een T350 convertible eruit zou kunnen zien. Niet verkeerd.
En de enkeling zonder gevoel voor esthetica die het waagt een TVR T350 te pimpen tot een bijna onherkenbaar wangedrocht (zie volgende pagina) hebben we al helemaal geen goed woord voor over. Deze crimineel verdient niet beter dan te worden gestenigd, danwel gevierendeeld.
30
Laten we ons hier dus concentreren op de creatievelingen die het voordeel van de twijfel verdienen. Dit zijn de TVR TVR-bezitters die hun hebben aangepast aan hun specifieke wensen, waarbij ze gebruik hebben gemaakt van onderdelen die door andere TVR-modellen zijn afgestaan. Dit is echter zo strak gedaan dat het resultaat er uit ziet alsof het in Blackpool bedacht en gebouwd was. Hierbij doelen we op een Sagaris met geregistreerd door Porsche en mag dus eigenlijk niet gebruikt worden), een Sagaris convertible en een Tamora met de neus van een T350. >>
31
32
Bron: Eric Post Uiterweer.
Als vervolg op de berichtgeving over ongewone TVR-conversies, willen we u deze niet onthouden. Uit betrouwbare bron (de heer E.P.U. te A) hebben we vernomen dat bij een autobedrijf in BadR wordt gewerkt aan een TVR Griffith Country. Over de technische gegevens is nog weinig bekend, maar een TVR/Rover-motor zoals in de Bowler Wildcat lijkt ons wel een logische keus.
33
34
SPECIALE AANBIEDING Leden die de moeite nemen een stuk kopij aan te leveren voor ons club magazine kunnen we de komende tijd belonen voor hun bijdrage met deze fraaie pen met Sprintje-opdruk. Gelimiteerde oplage.
COLOFON Het Sprintje is een uitgave van de TVR Car Club Holland De TVR Car Club Holland is opgericht in mei 1976. De doelstelling van de club is het verenigen van eigenaren en liefhebbers v het merk TVR en het in stand houden van -eigenaren/ ies op besloten circuits en door samenwerking met andere verenigingen, waaronder buitenlandse clubs. - voor in Nederland wonende leden (bij automatische incasso en -) e 70,- voor leden in het buitenland. De eenmalige entreekosten zijn - per inschrijving. Het clubblad Sprintje verschijnt 4 maal per jaar. Bestuur: Voorzitter: Secretaris: Penningmeester: Bestuursleden:
Dick Westerveld voorzitter@tvrcarclub.nl Tel. 0346-569107 Arnaud Witlox Tel. 072-5321071 secretaris@tvrcarclub.nl Rémy Wiggers Tel. 035-6029401 penningmeester@tvrclub.nl Matthijs Hardy Tel. 0348-408707 / 06-20017652 matthijshardy@hotmail.com
Evenementencommissie: Voorzitter: Coördinatie: Commissie: Redactie Sprintje:
Cok Volgering evenementen@tvrcarclub.nl Bernard Hardy bernard_hardy@zonnet.nl Jeroen Elbertse Aad Duijvestijn Paul Bastiaansen Tel. 0226-341786 tvrooom@ziggo.nl Tim Oosten tiemenoosten@hotmail.com Rémy Wiggers
Disclaimer: Om iedereen de kans te bieden op eigen wijze een bijdrage te leveren aan het Sprintje, wordt alle ingezonden kopij nagenoeg ongewijzigd geplaatst. Derhalve valt de inhoud van elk geplaatst artikel geheel onder de verantwoordelijkheid van de schrijver/inzender en kunnen redactie en bestuur hier niet op worden aangesproken. Het foto- en tekstmateriaal in dit Sprintje is in veel gevallen exclusief; derhalve mag niets uit dit blad voor andere doeleinden worden aangewend zonder uitdrukkelijke toestemming van de rechthebbende.
35
www.boogaard-assurantien.nl Amsterdamsestraatweg 520, 3553 EN Utrecht Tel: +31(0)30-8500000 Fax: +31(0)30-8500001
Hans Hardy, accountmanager
36
Mob: +31(0)6-51382074
37
38
39
4-2013