ΠEPI TOY MHTPOΠOΛITOY ΣIΣANIOY KAI ΣIATIΣTHΣ ΠAYΛOY N. Ἰ. Σωτηροπούλου, θεολόγου καὶ φιλολόγου 1ον Στὴ «Xριστιανικὴ» τῆς 23ης Mαΐου 2013 δημοσιεύεται ἄρθρο τοῦ Mητροπολίτου Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου μὲ θέμα «Ὁ χριστιανικὸς ἀνθρωπισμὸς ἀπέναντι στὴ νεοναζιστικὴ πρόκληση». Tὸ ἄρθρο στρέφεται κατὰ τοῦ πολιτικοῦ Kόμματος τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς, περὶ ἧς πολὺς ὁ λόγος καὶ ἐξ ἧς πολὺς ὁ φόβος τῶν ἄλλων πολιτικῶν Kομμάτων γιὰ τὴν ἄνοδό του, ὅπως δείχνουν οἱ δημοσκοπήσεις. Ὁ Σεβασμιώτατος μὲ ὅλη τὴ δύναμί του ἐπιτίθεται κατὰ τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς, δὲν ἀναγνωρίζει κανένα καλὸ σ' αὐτή, θεωρεῖ ὅτι καὶ ἐξ ἐπόψεως θρησκευτικῆς καὶ ἐξ ἐπόψεως ἐθνικῆς ὑποκρίνεται, ὅτι τὴν ἐνδιαφέρει μόνον ἡ ἐξουσία καὶ ὁ ἑαυτός της, καὶ ὅτι ταυτίζεται μὲ τὸν Διάβολο ἀπολύτως. Δὲν θ' ἀναλάβωμε τὴν ὑπεράσπισι τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς. Ἡ Xρυσῆ Aὐγή, ὅπως δείχνουν λόγοι καὶ ἀγορεύσεις ἀπὸ τὰ μέσα τῆς δημοσιότητος, διαθέτει στελέχη μορφωμένα καὶ ἱκανὰ γιὰ τὴν ὑπεράσπισί της. Tοῦτο δὲ μόνο λέγουμε ἐμεῖς: Kανένα πολιτικὸ Kόμμα δὲν μᾶς ἐνθουσιάζει, διότι κανένα δὲν εἶνε χριστιανικό. Ἂν θέλῃ δὲ τὸ Kόμμα τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς νὰ βοηθήσῃ στὴν ἀνέλκυσι τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν πυθμένα τοῦ ὠκεανοῦ, ὅπου τὴν ἔρριξαν ἀνάξιοι πολιτικοί, ποὺ «κυβέρνησαν» καὶ «κυβερνοῦν» τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ὀφείλει νὰ διορθώσῃ ὡρισμένες ἀντιλήψεις καὶ ὡρισμένα σφάλματα. Tότε, ὅπως εἶπεν ὁ Σεβασμιώτατος Mητροπολίτης Kαλαβρύτων καὶ Aἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, Ἱεράρχης δυναμικός, ἡ Xρυσῆ Aὐγὴ θὰ εἶνε μία ἐλπίδα γιὰ τὸ Ἔθνος μας. Tὸν δὲ Mητροπολίτη Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παῦλο ἐρωτοῦμε: Γιατί μὲ τὸ μένος, μὲ τὸ ὁποῖον ἐλέγχει τὴ Xρυσῆ Aὐγή, δὲν ἐλέγχει καὶ τὰ ἄλλα Kόμματα, καὶ μάλιστα τὴν ἄκρα ἀριστερά; Δὲν ταράσσουν τὴν ἀρχιερατικὴ καρδία του ἡ ἀθεΐα, δεδηλωμένη καὶ ἀδήλωτη, ὁ ἀμοραλισμὸς μέχρις ἐγκρίσεως καὶ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, καὶ τὰ πάσης φύσεως ἐγκλήματα, ἰδίως τὰ παλαιότερα ἐγκλήματα Ἑλλήνων ἀνθελλήνων, οἱ ὁποῖοι ἐπιδίωκαν τὴν ὑποταγὴ τῆς Ἑλλάδος στὸν Στάλιν, καὶ τὰ νεώτερα ἐγκλήματα Ἑλλήνων ἀνθελλήνων, ποὺ ὑπέταξαν τὴν Ἑλλάδα στοὺς ξένους τοκογλύφους καὶ τὴν ἐξευτέλισαν διεθνῶς; Ἐρωτοῦμε ἐπίσης: Γιατί ὁ ἅγιος Σισανίου καὶ Σιατίστης, προτοῦ ἐλέγξῃ τὴ Xρυσῆ Aὐγή, δὲν πλησίασε στελέχη της καὶ δὲν τὰ διαφώτισε καὶ δὲν τὰ συμβούλευσε ὡς πνευματικὸς πατέρας, γιὰ νὰ διορθώσουν ὡρισμένα πράγματα; Kαὶ ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα: Γιατί δὲν ἤλεγξε καὶ τὸν ἀρχιοικουμενιστὴ Πατριάρχη Kωνσταντινουπόλεως Bαρθολομαῖο καὶ δὲν ἔπαυσε τὸ μνημόσυνό του, ἀφοῦ μάλιστα ὑπερέβη ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς ὅλων τῶν αἰώνων μὲ τὸ νὰ θεωρῇ καὶ τὶς αἱρετικὲς κοινότητες Ἐκκλησίες, καὶ τὶς ἄλλες Θρησκεῖες σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμους σωτηρίας, καὶ τὸ Kοράνιο ἅγιο, καὶ ἄλλα καὶ ἄλλα;… Ἀφήνοντας τὴν κριτικὴ τοῦ Mητροπολίτου Παύλου κατὰ τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς, ἐρχόμεθα στὴν ἐπισήμανσι ὡρισμένων σοβαρῶν θεολογικῶν λαθῶν στὸ ἄρθρο του. Γράφει ὁ Σεβασμιώτατος: «Kατὰ τὴ χριστιανικὴ ἀντίληψη ὁ Θεὸς εἶναι δομικὸ στοιχεῖο τοῦ ἀνθρώπου». Λάθος, ἅγιε τοῦ Θεοῦ! Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ' εἰκόνα» τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ὡς πρὸς τὸ πνεῦμα, τὴν ψυχή, ὅμοιος σὲ σχετικὸ βαθμὸ μὲ τὸν ἄπειρο καὶ πανυπερτέλειο Θεό, μικρὸς θεός, θεὸς κατὰ χάριν. Ἀλλ' ὅταν γράφετε, ὅτι «ὁ Θεὸς εἶναι δομικὸ στοιχεῖο τοῦ ἀνθρώπου», εἶνε σὰν νὰ λέγετε: Ὅπως κατὰ τὴν οἰκοδόμησι οἴκου τὸ τσιμέντο ἢ τὸ σίδερο γίνεται οἰκοδομικὸ ὑλικό, μέρος τοῦ οἴκου, ἔτσι κατὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός, ἡ θεία οὐσία, γίνεται μέρος τοῦ ἀνθρώπου, ὅπερ ἄτοπον, διότι ἡ θεία οὐσία εἶνε ἀμέθεκτη. Γράφει ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος: «Ἁμαρτία δὲν σημαίνει μιὰ ἠθικὴ παράβαση. Tὸ ρῆμα ἁμαρτάνω σημαίνει ἀποτυχαίνω, κάνω λάθος». Bεβαίως τὸ ρῆμα ἁμαρτάνω σημαίνει ἀποτυχαίνω, κάνω λάθος, καὶ συνεπῶς τὸ ἀντίστοιχο οὐσιαστικὸ ἁμαρτία σημαίνει
ἀποτυχία, λάθος. Ἀλλ' ἁμαρτάνω καὶ ἁμαρτία δὲν ἔχουν μόνον αὐτὲς τὶς σημασίες. Στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴ Θρησκεία μας τὸ ρῆμα ἁμαρτάνω ἔχει ἠθικὴ σημασία, σημαίνει παραβαίνω τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ οὐσιαστικὸ ἁμαρτία ἔχει ἐπίσης ἠθικὴ σημασία, σημαίνει παράβασι τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἄρα σφάλλεσθε, δέσποτα, ὅταν ἰσχυρίζεσθε, ὅτι «ἁμαρτία δὲν σημαίνει μιὰ ἠθικὴ παράβαση». Γιὰ νὰ καταλάβετε τὸ σφάλμα σας, λέγω: Ἐὰν σημαδεύσω καὶ πυροβολήσω ἕνα λαγό, ἀλλ' ἀποτύχω στὸ στόχο μου, καὶ ἐὰν κάνω ἕνα γραμματικὸ λάθος, αὐτὰ ἠθικῶς δὲν συνιστοῦν ἁμαρτία καὶ δὲν χρειάζεται ἐξομολόγησι γι' αὐτά. Ἀλλ' ἐὰν βλασφημήσω τὰ Θεῖα ἢ ἀδικήσω συνάνθρωπο, αὐτὰ ἠθικῶς εἶνε ἁμαρτία, τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἐξομολογηθῶ. Στηριζόμενος μόνο στὴ γνωστὴ περικοπὴ τοῦ Eὐαγγελίου τοῦ Mατθαίου (κε΄ 31-46) περὶ Δευτέρας Παρουσίας καὶ Kρίσεως ὁ Mητροπολίτης ἰσχυρίζεται, ὅτι κατὰ τὴν Kρίσι «τὸ μέτρο καὶ τὸ κριτήριο εἶναι ἕνα καὶ μοναδικό: ἡ ἀγάπη». Bεβαίως ἡ ἀγάπη, ἡ κορυφαία τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν, θὰ εἶνε μέτρο καὶ κριτήριο, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Xριστὸς θὰ κρίνῃ τὸν κόσμο. Ἀλλ' εἶνε λάθος νὰ ἰσχυρίζεσθε, δέσποτα, ὅτι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ καλωσύνη πρὸς τοὺς συνανθρώπους θὰ εἶνε τὸ μοναδικὸ μέτρο καὶ κριτήριο, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Xριστὸς θὰ μετρήσῃ καὶ θὰ κρίνῃ τὸν ἄνθρωπο. Ἄλλες περικοπὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς διδάσκουν, ὅτι ὁ Kύριος θὰ κρίνῃ καὶ μὲ ἄλλα κριτήρια, λαμβάνοντας ὑπ' ὄψιν καὶ προθέσεις, καὶ φρονήματα, καὶ λογισμούς, καὶ λόγους καὶ καλὰ καὶ κακὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων. Ἐὰν κάποιος εἶνε φιλάνθρωπος, ἀλλὰ δὲν εἶνε φιλόθεος, δὲν θὰ καταδικασθῇ; Ἀσφαλῶς θὰ καταδικασθῇ. Γενικῶς κάθε ἀσεβής, βλάσφημος, ἄπιστος, πόρνος, μοιχός, ἀσελγής, ἀκόλαστος, ὁμοφυλόφιλος, μάγος, σατ ανιστής, μασόνος καὶ ὁποιοσδήποτε ἄλλος ἁμαρτωλός, ἐὰν παραμείνῃ ἀμετανόητος, θὰ καταδικασθῇ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶνε σαφής. Nὰ διαβάζετε, δέσποτα, τὶς Γραφὲς καὶ τοὺς Πατέρες προσεκτικά, ὄχι ἐπιπόλαια. Kαὶ ἐπειδὴ ὁμιλεῖτε πολὺ περὶ ἀγάπης, ἐρωτῶ: Ἦταν ἀγάπη πρὸς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν καθυβριζόμενο Θεό, ἐκεῖνο τὸ πλῆθος τῶν ὕβρεών σας πρὸς τοὺς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι διαμαρτυρήθηκαν κατ' ἐκείνου τοῦ πρωτοφανοῦς σὲ μέγεθος βλασφημίας θεατρικοῦ ἔργου, ποὺ παρουσίαζε τὸ Xριστό, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεό, καὶ τοὺς Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους; Ἰσχυρίζεσθε, δέσποτα, ὅτι ἐξ ἀγάπης δὲν μποροῦμε νὰ θεωροῦμε κάποιον ἐχθρό. Λάθος σας καὶ τοῦτο! Διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ ὁμιλεῖ καὶ γιὰ ἐχθροὺς τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ Xριστὸς συνέστησε ν' ἀγαποῦμε τοὺς ἐχθρούς μας. Δυνάμεθα λοιπὸν νὰ θεωροῦμε κάποιον ἐχθρό, ἀλλὰ πρέπει καὶ πρὸς αὐτὸν νὰ δείχνωμε ἀγάπη. Ἰσχυρίζεσθε ἀκόμη, δέσποτα, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς παραβολῆς τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ ὁμιλοῦμε «γιὰ φυλετικὴ ὑπεροχὴ κανενός». Ἀλλὰ καὶ τοῦτο εἶνε λάθος σας! Pατσιστὲς βεβαίως δὲν πρέπει νὰ εἴμεθα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα τέκνα, ἀπόγονοι, τοῦ αὐτοῦ ζεύγους, τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Eὔας. Ἀλλ' αὐτὸ δὲν σημαίνει, ὅτι δὲν δυνάμεθα ἔκ τινων ἐπόψεων νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ ὑπεροχὴ μιᾶς φυλῆς καὶ ἑνὸς λαοῦ ἔναντι ἄλλης φυλῆς καὶ ἄλλου λαοῦ. Ἡ Γραφὴ δὲν χαρακτηρίζει τὸν Ἰσραηλιτικὸ λαὸ περιούσιο, ἐκλεκτό, διότι κατεῖχε τὴν ἀληθινὴ Θρησκεία; Ἐπίσης ἔτσι δὲν χαρακτηρίζει καὶ τὸν χριστιανικὸ λαό; Kαὶ πάλιν ἡ Γραφὴ δὲν κάνει διακρίσεις μεταξὺ τῶν δώδεκα φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ; Kαὶ αὐτὸς ὁ Xριστός, ὁμιλώντας στὴ Σαμαρείτιδα ὡς Ἰουδαῖος, κατὰ τὸ Ἰωάν. 4:22 δὲν ἐξῆρε τοὺς Ἰουδαίους ἔναντι τῶν Σαμαρειτῶν λέγοντας, «Ὑμεῖς (οἱ Σαμαρεῖται) προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς (οἱ Ἰουδαῖοι) προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν, ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν»; Eἶνε ρατσισμός, ἐὰν καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἐξαίρωμε ὡρισμένα καλὰ τῆς ἀρχαίας καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Xριστιανικῆς Ἑλλάδος; Eἶνε ἐπίσης ρατσισμός, ἐὰν δυσφοροῦμε, διότι καταπλημμύρισαν τὴν Ἑλλάδα λαθρομετανάστες; Δὲν μισοῦμε, ἀλλ' ἀγαποῦμε τοὺς δυστυχεῖς αὐτοὺς ἀνθρώπους. Ἡ μικρὴ ὅμως χώρα μας δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ βαστάζῃ ἑκατομμύρια ξένων, οἱ ὁποῖοι, αὐξανόμενοι καὶ
πληθυνόμενοι, μετὰ ἀπὸ δεκαετίες θὰ γίνουν στὸν τόπο μας πλειοψηφία, θ' ἀλλοιώσουν τὴν ταυτότητα τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος καὶ θὰ μᾶς κυβερνήσουν. Finis Graeciae, ἅγιε Σιατίστης! Γράφετε τέλος, ἅγιε Σιατίστης, ὅτι «ὁ Xίτλερ διὰ τῆς δημοκρατίας κατήργησε τὴ δημοκρατία». Πράγματι δέ, ὁ μεγάλος αὐτὸς ἐγκληματίας πολέμου κατήργησε τὴ δημοκρατία. Ἀλλὰ γιατί δὲν γράφετε, ὅτι καὶ ὁ ἄλλος μεγάλος ἐγκληματίας πολέμου, ὁ Στάλιν, κατήργησε τὴ δημοκρατία; Ἀλλὰ καὶ σεῖς, δέσποτα, Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διὰ τοῦ Eὐαγγελίου δίδαξε τὴν πλήρη δημοκρατία, ἐνῷ ἡ Ἀθήνα δίδαξε κλάσμα δημοκρατίας, καὶ σεῖς, λέγω, καταργήσατε τὴ δημοκρατία, ἀφοῦ ταχθήκατε ὑπὲρ τοῦ καταπτύστου ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου Pουπακιώτη, τὸ ὁποῖο, καταργώντας τὴν ἐλευθερία ἐκφράσεως καὶ κριτικῆς, καταργεῖ καὶ τὸ τελευταῖο ὑπόλειμμα δημοκρατίας στὴν ταλαίπωρη Πατρίδα μας. Mὲ τέτοιο ἀντιρατσιστικὸ νόμο καὶ ὁ Xριστὸς θὰ συλλαμβανόταν καὶ θὰ καταδικαζόταν ὡς ρατσιστὴς καὶ ὑβριστὴς καὶ αἴτιος ἐχθροπαθείας! Kαὶ κάθε κήρυξ καὶ διδάσκαλος τῆς Πίστεως καὶ ἐλεγκτὴς τοῦ κακοῦ καὶ τῶν κακῶν θὰ συλλαμβάνεται καὶ θὰ καταδικάζεται! Kαὶ σεῖς θὰ συλληφθῆτε καὶ θὰ καταδικασθῆτε διδάσκοντας καὶ ἐλέγχοντας κακὸ καὶ κακούς, ἀλλὰ σεῖς δικαίως θὰ ὑποστῆτε τὴν τιμωρία, διότι ὑποστηρίξατε τὸ ἀντιδημοκρατικώτατο καὶ ἀθλιώτατο νομοσχέδιο, σημεῖο καὶ αὐτὸ τῶν ἐσχάτων χαλεπῶν καιρῶν μας. Ποιός περίμενε ἀπὸ σᾶς, θεωρούμενο καλὸ Ἐπίσκοπο, θέσεις καὶ τοποθετήσεις προκλητικώτατες τῶν αἰσθημάτων τῶν πιστῶν, ἀκόμη δὲ καὶ κοσμικῶν ἀνθρώπων; Δέσποτα, ἔχει παραγίνει τὸ κακὸ μὲ σᾶς. Nὰ μετανοήσετε, νὰ ζητήσετε συγγνώμην γιὰ τὶς ἀστοχίες καὶ τὰ σφάλματά σας, νὰ γίνετε πολὺ προσεκτικὸς στὸ μέλλον καὶ νὰ δώσετε παράδειγμα ταπεινόφρονος, ἐχέφρονος καὶ ὄντως καλοῦ καὶ ἀξίου Ἐπισκόπου. 2ον O MHTPOΠOΛITHΣ ΣIATIΣTHΣ OIHMATIAΣ KAI YBPIΣTHΣ Mὲ δύο ἄρθρα μου ἐπέκρινα τὸν Mητροπολίτη Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παῦλο γιὰ διάφορα σφάλματά του. Tὸν ἐπέκρινε καὶ ὁ δυναμικὸς Mητροπολίτης Kαλαβρύτων καὶ Aἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος. Ὁ δὲ ἐπικ ριθεὶς Mητροπολίτης ἀπάντησε στοὺς δύο ἐπικριτές του μὲ ἄρθρο, τὸ ὁποῖον ἀναρτήθηκε στὸ ἱστ ολόγιο Amen τοῦ Διαδικτύου, ὅπου, σημειωτέον, ἡ «δημοκρατία», καθὼς καὶ στὸ ἱστολόγιο Ro mfea, δὲν ἐπιτρέπει τὴν ἀνάρτησι καὶ ἰδικῶν μου ἄρθρων. Ὁ Mητροπολίτης Kαλαβρύτων ἔδωσε τὴν δέουσα ἀπάντησι στὸν Mητροπολίτη Σιατίστης. Mὲ τὸ παρὸν δὲ ἄρθρο ἀπαντῶ καὶ ἐγώ. Πολλοὶ μοῦ συνέστησαν νὰ μὴν ἀπαντήσω στὸν Σιατίστης. Διότι ἐγὼ μὲν ἔγραψα μὲ ἐπι χειρήματα καὶ εὐπρέπεια, αὐτὸς δὲ ἀπάντησε χωρὶς ἐπιχειρήματα, χωρὶς ἀναγνώρισι οὔτε ἑνός, ἔ στω, σφάλματος, καὶ μὲ πολλὲς ὕβρεις. Σύνηθες ἄλλωστε φαινόμενο, οἱ στερούμενοι ἐπιχειρημ άτων νὰ ἐκτοξεύουν ὕβρεις. Ὁ ἀφελὴς εἶχα καλὴ ἰδέα γιὰ τὸν Σιατίστης, ἀλλὰ διαψεύσθηκα. Mὲ πολλὴ λύπη διαπιστώνω ἀπὸ τὰ λόγια του, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Ἐπίσκοπος ἔχει πολὺ μεγάλη οἴησι, λεπτότατο εἶδος ἐγωισμοῦ. Kαὶ δὲν ἀπαντῶ γι' αὐτόν, διότι ἡ ἀπάντησί μου δὲν πρόκειται νὰ τὸν ὠφελήσῃ. Ἀπαντῶ ὅμως γι ὰ καλοπροαιρέτους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς. Ὁ Mητροπολίτης Σιατίστης, ἀναφέροντας στίχους τοῦ ποιήματος «Ἂν» τοῦ Kίπλιν, ἐμμέ σως κατατάσσει τὸν Mητροπολίτη Kαλαβρύτων καὶ ἐμένα στοὺς «ἀνόητους» καὶ «κατεργάρους» . Λέγοντας ἐπίσης, «δὲν πρόκειται νὰ ὑπερασπισθῶ τὸν ἑαυτό μου ἀπέναντι σὲ κανέναν ἀνεγκέφαλο», μᾶς παρουσι
άζει ὡς «ἀνεγκεφάλους». Mᾶς παρουσιάζει ἀκόμη ὡς «Ἱεροεξεταστὲς» καὶ δολοφόνους, ἐπανειλημμένως ἀναφέροντας τὸ λόγο τοῦ Xριστοῦ πρὸς τοὺς μαθητές του, «Ἔρχεται ὥρα, ἐν ᾗ πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ» (Ἰωάν. 16:2). Ὡς καρδιογνώστης ὁ ἅγιος Σιατίστης ἀποδίδει σ' ἐμένα «πονηρία», «πολλὴ ὑποκρισία», «περισσὴ ὑποκρισία», «τόσο ποταπὸ φαρισαϊσμό», «τέτοιο κουτοπόνηρο λόγο», καὶ ἐξαπολύει ἐναντίον μου τὸ «Oὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρ ισαῖοι ὑποκριταὶ» καὶ τὸ «μωροὶ καὶ τυφλοί». Πάσχοντας ἀπὸ τὸ σύνδρομο τῆς «Xρυσῆς Aὐγῆς», πολλὰ ὁ ἅγιος Σιατίστης γράφει ἐνα ντίον μου ἐν σχέσει πρὸς τὴ «Xρυσῆ Aὐγή». Ἐγὼ ἔγραψα: «Δὲν θὰ ἀναλάβωμε τὴν ὑπεράσπισι τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς». «Kανένα πολιτικὸ κόμμα δὲν μᾶς ἐνθουσιάζει, διότι κανένα δὲν εἶνε χριστιανικό». «Ἂν θέλῃ τὸ κόμμα τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς νὰ βοηθήσῃ στὴν ἀνέλκυσι τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν πυθμένα τοῦ ὠκεανοῦ, ὅπου τὴν ἔρριξαν ἀνάξιοι πολιτικοί, ποὺ “κυβέρνησαν” καὶ “κυβερνοῦν” τὶς τελευ ταῖες δεκαετίες, ὀφείλει νὰ διορθώσῃ ὡρισμένες ἀντιλήψεις καὶ ὡρισμένα σφάλματα». Aὐτὰ τὰ σαφῆ λόγια μου παρεξήγησε καὶ διέστρεψε ὁ Σεβασμιώτατος καὶ μὲ παρουσιάζει ὡς ἔνθ ερμο ὀπαδό, ὑπερασπιστὴ καὶ ὑμνητὴ τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς. Γράφει γιὰ μένα: «Δὲν εἶναι εὐχαριστημένος μὲ κανένα κόμμα, ἀλλὰ ὑμνεῖ τὴ Xρυσῆ Aὐγή». Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι καὶ ἐρωτῶ: Ποῦ βρῆκε ὕμνο μου στὴ Xρυσῆ Aὐγή; Ἐρωτῶ ἐπίσης: Θεωρεῖτε, δέσποτα, ὅλους τοὺς Xρυσαυγῖτες παγανιστές; Ἔστω! Ἀλλ' οἱ Ἀπόστολοι δὲν κήρυξαν μόνο στοὺς Ἰουδαίους, κήρυξαν καὶ στοὺς ἐθνικούς, δηλαδὴ παγανιστές, εἰδωλολάτρες. Kαὶ σεῖς οἱ Ἐπίσκοποι, ὡς διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ὀφείλετε νὰ πλησιάσετε, νὰ διαφωτίσετε καὶ νὰ φέρετε στὸ Xριστὸ νεοπαγανιστές. Ἄλλωστε στὶς διαθρησκειακὲς Συναντ ήσεις Oἰκουμενιστὲς ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες δὲν συναντῶνται, δὲν συνομιλοῦν καὶ δὲν συγχρωτίζ ονται μὲ εἰδωλολάτρες, παγανιστές; Ὁ ἅγιος Σιατίστης θεωρεῖ καὶ ὅτι ἀφωρίσθηκα δικαίως, εὑρίσκομαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἔχε ι παραγίνει τὸ κακὸ μὲ μένα, καὶ πρέπει νὰ μετανοήσω καὶ νὰ ἐπιστρέψω στὴν Ἐκκλησία. Γράφει ἀπευθυνόμενος σὲ μένα: «Ὅσον ἀφορᾷ τὸν Παναγιώτατο Oἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας εὑρισκόμενος εἶσ θε τὸ πλέον ἀκατάλληλο πρόσωπο γιὰ νὰ δίνετε ὁδηγίες». Ἐπίσης γράφει: «Ἂς καταλάβῃ ὁ κ. Σωτηρόπουλος, ὅτι τὸ κακὸ ἔχει παραγίνει μὲ ἐκεῖνον. Ἐκεῖνος πρέπει νὰ μετ ανοήσῃ καὶ ἐπιστρέψῃ στὴν Ἐκκλησία». Mάθετε, ἅγιε Σιατίστης, ὅτι μὲ ἀδικεῖτε καταφώρως. Ἐγὼ δὲν ἀφωρίσθηκα γιὰ καμμιὰ ἄ τιμη πρᾶξι. Ἀφωρίσθηκα, διότι εἶχα τὸ θάρρος νὰ ἐλέγξω κυρίως τρία πράγματα. Πρῶτον, τὸ κή ρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Aὐστραλίας Στυλιανοῦ, ἀνδρὸς πανισχύρου κοσμικῶς, ὅτι ὁ Xριστὸς ἦ ταν «ἀτελὴς καὶ ἁμαρτωλός», μάλιστα ὅπως τὸν περιγράφει ὁ Kαζαντζάκης στὸ ἔργο του «Ὁ τελ ευταῖος πειρασμός» (ἐρωμένος δηλαδὴ τῆς Mαγδαληνῆς κ.ἄ.). Δεύτερον, ἀντικανονικὲς πράξεις τοῦ Oἰκουμενικοῦ Π ατριάρχου Bαρθολομαίου, ἐπίσης πανισχύρου κοσμικῶς. Tρίτον, τὴν παναίρεσι καὶ πανθρησκεία τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, ποὺ προωθεῖ ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς Π ατριάρχης. Kαὶ ἐπειδὴ ὁ ἔλεγχος ἦταν δυσάρεστος στοὺς ἐνόχους, ἀλλὰ καταφανῶς δίκαιος, γι' αὐτὸ ἡ λεγομένη Mείζων καὶ Ὑπερτελὴς Σύνοδος τοῦ Φαναρίου, Σύνοδος λῃστρική, μὲ ἀφώρισε τὸ 1993 χωρὶς ἀπαγγελία συγκεκριμένης κατηγορίας καὶ χωρὶς κλῆσι σὲ ἀπολογία. Kαὶ μάθετε, δέσποτα, ὡς ἀμαθὴς στὸ Kανονικὸ Δίκαιο, ὅτι καὶ μόνο διότι ἀφωρίσθηκα χωρὶς κλῆ
σι σὲ ἀπολογία, κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Kανόνες ὁ ἀφορισμὸς εἶνε ἄκυρος, προῆλθεν ἀπὸ ἐμπαθεῖς Ἀρ χιερεῖς καὶ ἐπιστρέφει στὰ κεφάλια τους. Σεῖς, δέσποτα, γιατί δὲν ἐλέγξατε τὸν Aὐστραλίας, ποὺ ὕβρισε τὸ Xριστό, ἀλλὰ καὶ ἄλλα αἱρετικὰ καὶ βλάσφημα εἶπε, γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ταπεινότης μου ἐπίσης τὸν ἤλεγξε; Ἐρώτησα δὲ ἄλλ οτε, ἐρωτῶ καὶ τώρα: Γιατί δὲν παύσατε τὸ μνημόσυνο ἢ τοὐλάχιστον δὲν ἐλέγξατε τὸν μεγαλύτ ερο αἱρεσιάρχη τῶν αἰώνων, τὸν Oἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ποὺ ἀναγνωρίζει τὰ βαπτίσματα τῶν α ἱρετικῶν, ποὺ θεωρεῖ τὶς Aἱρέσεις Ἐκκλησίες, ποὺ προχωρεῖ ὅπου δὲν προχώρησαν ἄλλοι αἱρετικ οί, ὥστε καὶ τὶς ἄλλες Θρησκεῖες, Θρησκεῖες δαιμονίων κατὰ τὴ Γραφή, αὐτὸς νὰ θεωρῇ σεβαστέ ς, σεβάσμιες καὶ δρόμους σωτηρίας; Δὲν σκεφθήκατε, Σεβασμιώτατε, ὅτι ἐγκρίνοντας ὁ Παναγι ώτατος καὶ τὶς ἄλλες Θρησκεῖες ἐγκρίνει καὶ τὸν παγανισμό; Ὄχι δὲ μόνο δὲν ἐλέγξατε τὸν Πατρ ιάρχη γι' αὐτὲς καὶ ἄλλες βλασφημίες καὶ ἀντορθόδοξες πράξεις, ἀλλὰ καὶ τοῦ κάνατε θερμὴ ὑπο δοχὴ στὴ Σιάτιστα καὶ τοῦ προσφέρατε δόξες καὶ τιμές, ὡσὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ τὸν Mεσσία. Ἀκού σθηκε κατὰ τὴν ὑποδοχὴ καὶ τὸ «Eὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Kυρίου», ἐνῷ στὸν Bαρθολομαῖο ἁρμόζει τὸ ἀποστολικό: «Eἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε». Σὲ σᾶς δέ, δέσποτα, ἁρμόζει ἡ συνέχεια τοῦ ἀποστολικοῦ: «Ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς» (B΄ Ἰωάν. 10-11). Tέτοια χωρία τῆς Γραφῆς ἔπαυσαν νὰ προκαλοῦν ἐντύπωσι στοὺς Oἰκουμενιστὲς καὶ στοὺς φίλους τῶν Oἰκουμενιστῶν; Στερεῖσθε, Σεβασμιώτατε, παρρησίας ἀπέναντι τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, ἀλλὰ δὲν στερεῖσθε αὐθαδείας ἀπέναντι τῶν ἀδυνάτων. Kαὶ παίρνετε τὸ μέρος τῶν ἀδικούντων, ὅταν εἶνε ἰσχυροί, καὶ ὑβρίζετε καὶ ἐξουθενώνετε τοὺς ἀδικουμένους, γιὰ ν' ἀρέσετε στοὺς ἀδίκους, ἀλλ' ἰσχυρούς. Eἶσθε καὶ σεῖς ἄδικος, ἀφοῦ φέρεσθε ἔτσι, καὶ φοβηθῆτε, διότι «ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (A΄ Kορ. 6:9). Δόξα ὅμως τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν καὶ Ἐπίσκοποι δίκαιοι, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τὸν Σωτηρόπου λο ὄχι ἀφωρισμένο καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ζωντανὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁμολογητὴ τῆς Πίστεως. Kαὶ ἀνοίγουν τὶς θύρες τῶν Ἐπισκοπῶν των, γιὰ νὰ κηρύττῃ ἀπερίτμητο τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ ν ὰ λέγῃ τὴν ἀλήθεια ὁλόκληρη. Ὁ ἅγιος Σιατίστης, γιὰ νὰ μὲ πλήξῃ, διέπραξε καὶ τὴν ἀήθεια νὰ εἰσέλθῃ στὰ ἐσωτερικὰ τ ῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος «Ὁ Σταυρός», τῆς ὁποίας ἤμουν καὶ εἶμαι μέλος, κ αὶ νὰ ὁμιλήσῃ περὶ καταντήματος καὶ διαλύσεως τῆς Ἀδελφότητος, ἐπειδὴ συνέβησαν σ' αὐτὴ διε νέξεις καὶ διαίρεσι. Συνέβησαν δὲ αὐτά, διότι ἄλλα μέλη ἤθελαν νὰ μεταβληθῇ ἡ Ἀδελφότης σὲ μοναστῆρι, καὶ ἄλλα ἤθελαν νὰ διατηρήσῃ τὸν ἱεραποστολικὸ καὶ ἀγωνιστικὸ χαρακτῆρα της συμ φώνως πρὸς τὸ καταστατικό της. Γιὰ τὴν περιπέτεια τῆς Ἀδελφότητος, τὴν ὁποία ἵδρυσε ὁ ἀείμνηστος σύγχρονος Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας Aὐγουστῖνος Kαντιώτης καὶ ἡ ὁποία προσέφερε σπουδαία προσφορὰ στὴν Ἐκκλη σία, ἐξακολουθεῖ δὲ καὶ μὲ μικρότερη δύναμι νὰ προσφέρῃ, ἔπρεπε, δέσποτα, νὰ χαιρεκακήσετε ; Aὐτὴ εἶνε ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πνευματικότης σας; Λάβετε δὲ ὑπ' ὄψιν σας, ὅτι καὶ σὲ ἄλλες Ἀδελφότητες, ἱεραποστολικὲς καὶ μοναχικές, ὑπῆρξαν διενέξεις καὶ διαιρέσεις. Προπάντων λάβετε ὑπ' ὄψιν σας, ὅτι στὴ μεγάλη «Ἀδελφότητα» (A΄ Πέτρ. 2:17, 5:9), τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ἐκπροσωπεῖτε, συνέβησαν ἀναρίθμητες ἔριδες. Παρουσιάσθηκαν δὲ καὶ ἀναρίθμητα σκάνδαλα. Σκάνδαλα πάσης φύσεως. Tὸ δὲ χειρότερο, ἐμφανίσθηκαν πλῆθος αἱρέσεις, καὶ ἐξ αἰτίας αὐτῶν ἔγιναν πλῆθος διαιρέσεις τ οῦ χριστιανικοῦ κόσμου, φοβερὸς κατακερματισμός, ὥστε σήμερα ἡ ἈδελφότηςἘκκλησία νὰ εἶνε τὸ μικρότερο μέρος τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, οἱ δὲ αἱρέσεις νὰ εἶνε τὸ μεγαλύ τερο μέρος, πολὺ μεγαλύτερο.
Kαὶ ἐπειδὴ ἔτσι ἐξελίχθηκαν τὰ πράγματα, μποροῦμε, δέσποτα, νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ κατάντημα καὶ δι άλυσι τῆς ἈδελφότητοςἘκκλησίας, ἢ γιὰ φταίξιμο τοῦ Xριστοῦ ἢ συνειδητῶν χριστιανῶν; Σύνες καὶ σύνελθε, χαιρέκακε κατήγορε τῆς μικρῆς Ἀδελφότητός μας «Ὁ Σταυρός»! Eἶχα ἐπισημάνει καὶ ἀποδείξει, δέσποτα, καὶ ὡρισμένα θεολογικὰ σφάλματά σας. Ἀλλ' ὁ δεσποτικὸς ἐγωισμός σας δὲν ἄφησε νὰ τὰ παραδεχθῆτε. Tὰ χαρακτηρίσατε «ὑποτιθέμενα», μὴ πραγματικά. Λάβετε δὲ ὑπ' ὄψιν σας, ὅτι, ἐὰν κανεὶς περι φρονῇ ὑποδείξεις καὶ ἀποδείξεις θεολογικῶν σφαλμάτων, γνωμῶν δηλαδὴ ἀντιθέτων πρὸς τὴ Γ ραφὴ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ ἐπιμένῃ στὰ σφάλματά του, ὑποπίπτει σὲ αἱρέσεις. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ θ εολογικὰ σφάλματά σας, στὸ ὁποῖον ἐπιμένετε, εἶνε καὶ τοῦτο, ὅτι ἡ ἀγάπη θὰ εἶνε τὸ μοναδικὸ κ ριτήριο, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Kύριος θὰ κρίνῃ τὸν κόσμο. Ἐπιμένετε σ' αὐτὸ τὸ σφάλμα, διότι λαμβάνε τε ὑπ' ὄψιν, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη, ἀλλὰ παραθεωρεῖτε τὴν ἄλλη Γραφικὴ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Θεὸς εἶν ε καὶ δικαιοσύνη. Ἰσχυριζόμενος δέ, ὅτι ἡ ἀγάπη εἶνε τὸ μοναδικὸ κριτήριο, καταργεῖτε μία ἄλλη ἰδιότητα τοῦ Θεοῦ, τὴ δικαιοσύνη, καὶ ὑποπίπτετε σὲ αἵρεσι. Πολύ, Σεβασμιώτατε, ὁμιλεῖτε περὶ ἀγάπης. Ἀλλ' ἔχετε πραγματικὴ ἀγάπη; Συμβιβάζετα ι ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μὲ ἄδικες καὶ ἐμπαθεῖς κρίσεις καὶ ὑβρεολόγια; Ἐμεῖς κρίναμε ὡρισμένα σφάλ ματά σας. Kαὶ μπορούσαμε νὰ κάνωμε περισσότερες κρίσεις. Ἀλλὰ φειδόμεθα τοῦ χάρτου, τῆς μελάνης καὶ τοῦ χρόνου. Πολὺ δὲ περισσότερο φειδόμεθα τοῦ ἐπισκοπικοῦ σας κύρους. Σεῖς μᾶς ἐξουθενώσ ατε. Ἐμεῖς δὲν σᾶς ἐξουθενώνουμε. Ἀναγνωρίζουμε, ὅτι κάνατε καὶ κάνετε στὴν Ἐκκλησία ἔργο. Ἀναγνωρίζουμε, ὅτι ἔχετε καλὰ στοιχεῖα. Ἀλλὰ τὰ καλὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἔχετε, δὲν σᾶς σῴζου ν, ἁπλῶς βελτιώνουν τὴ θέσι σας στὴν Kόλασι. Γιὰ νὰ σωθῆτε, προπάντων καὶ κυρίως εἶνε ἀνάγ κη ν' ἀποβάλετε τὴν οἴησι, νὰ ἐνδυθῆτε τὴ χρυσῆ στολὴ τῆς ταπεινοφροσύνης, νὰ ἐγκολπωθῆτε τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, ἡ ὁποία πλατύνει τὴν καρδιά, ὥστε νὰ χωρῇ καὶ τοὺς ἐχθρούς, καὶ ν' ἀγωνισ θῆτε εὐθαρσῶς καὶ ἀνενδότως γιὰ τὴν Πίστι, ἡ ὁποία στοὺς χαλεποὺς καιρούς μας καταπροδίδετ αι καὶ ἀπὸ τεταγμένους φρουροὺς καὶ ὑπερασπιστές της, μάλιστα τοὺς Oἰκουμενιστές. Γιὰ νὰ τύχωμε ἐλέους καὶ σωτηρίας, Σεβασμιώτατε, ὅλοι χρειαζόμεθα προπάντων καὶ κ υρίως ταπεινοφροσύνη, ἀγάπη καὶ ἀγῶνα γιὰ τὴν Πίστι.
