της Παλαιάς Διαθήκης. Η φράση ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ δείχνει διάκριση προσώπων στην θεότητα. Ο Θεός είναι Τριαδικός.
Ο Απόστολος Παύλος στο εδάφιο Β’ Τιμόθεον 1:18 δεν γράφει για τον Ονησιφόρο «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος», (όπως για παράδειγμα γράφει για την οικογένεια του Ονησιφόρου – «δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ ᾿Ονησιφόρου οἴκῳ»), αλλά γράφει «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου» ! Ένας Κύριος ενεργεί εκ μέρους άλλου Κυρίου ! Στο εδάφιο έχουμε δύο Κυρίους, δύο θεία Πρόσωπα.
ΓΙΑΧΒΕ ΠΑΡΑ ΓΙΑΧΒΕ (הָוהְי תֵאֵמ הָוהְי) Στην Παλαιά Διαθήκη η διάκριση Προσώπων στην θεότητα δια της φράσεως ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ είναι εναργέστερη επειδή στο Εβραϊκό κείμενο περιέχεται το Τετραγράμματο όνομα του Θεού, το όνομα ΓΙΑΧΒΕ.
ΙΕΡΕΜΙΑΣ 34:12 (Εβραϊκό κείμενο ):
«και εγένετο λόγος Κυρίου (Γιαχβέ/ הָוהְי) προς τον Ιερεμίαν παρά (תֵאֵמ) Κυρίου (Γιαχβέ/ הָוהְי), λέγων».
Στο εδάφιο έχουμε διάκριση Δύο θείων Προσώπων.
Ένας Γιαχβέ ενεργεί εκ μέρους άλλου Γιαχβέ, Ένας Κύριος ενεργεί εκ μέρους, για λογαριασμό, άλλου Κυρίου. Ένα θείο Πρόσωπο ενεργεί εκ μέρους άλλου θείου Προσώπου.
Η χρήση της λέξης ΓΙΑΧΒΕ από το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης για τα ΔΥΟ Πρόσωπα που αναφέρονται στο εν λόγω εδάφιο, φανερώνει την ισοτιμία και Θεότητα των Δύο αυτών Προσώπων. Το ότι πρόκειται για διάκριση Δύο θείων προσώπων το καταλαβαίνουμε από την διατύπωση του θεοπνεύστου κειμένου που έχει την λέξη ΠΑΡΑ/ תֵאֵמ – Ένα θείο Πρόσωπο, ο Κύριος/ Γιαχβέ, ενεργεί εκ μέρους ΑΛΛΟΥ θείου Προσώπου, ΑΛΛΟΥ Κυρίου / Γιαχβέ ! Ένας Γιαχβέ μεταφέρει λόγια άλλου Γιαχβέ στον Προφήτη Ιερεμία.
Δεν λέγει απλώς η Γραφή ότι εγένετο λόγος του Γιαχβέ προς τον Ιερεμία, αλλά ότι εγένετο λόγος του Γιαχβέ προς τον Ιερεμία ΑΠΟ τον Γιαχβέ ! Από ΑΛΛΟΝ Γιαχβέ δηλαδή!
«καὶ Κύριος (Γιαχβέ הָוהי) ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ (תֵאֵמ ) Κυρίου (Γιαχβέ הָוהְי ) ἐξ οὐρανοῦ» Γένεση 19:24 (Εβδομήκοντα βλέπε και Εβραϊκό
:
Γιατί ο Παύλος εύχεται ο Ονησιφόρος να τύχει ελέους την Ημέρα της Κρίσης ; Γιατί το έλεος ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ σε ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ; Δεν έχει ο Ονησιφόρος όπως και όλοι μας ανάγκη το έλεος
του Θεού κάθε ημέρα της πρόσκαιρης τούτης ζωής ; Μόνο την ημέρα της Κρίσης θα χρειαστεί το θείον έλεος ο Ονησιφόρος ; Και αν έχουμε όλοι μας καθημερινά την ανάγκη του θείου ελέους ,πολύ περισσότερο δεν την είχε ανάγκη ο συνεργάτης του διωκόμενου Αποστόλου ; Γιατί ο Απόστολος δεν λέγει για παράδειγμα «δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου» απλώς και γενικώς, αλλά ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ το έλεος του Θεού σε ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ; Γιατί το κάνει αυτό ο Απόστολος
ὐκ ἐπαισχύνομαι» Β’ Τιμόθεον 1:12 και «κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν
ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ'
οὐκ ἐπαισχύνθη» Β’ Τιμόθεον 1:16 ; Γιατί δηλαδή ο Παύλος αναφερόμενος στον Ονησιφόρο χρησιμοποιεί χρόνο ΑΟΡΙΣΤΟ ;;; Γιατί δεν λέει ο Απόστολος «πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνεται» αλλά λέγει «οὐκ ἐπαισχύνθη» ; Γιατί γενικώς ο Παύλος αναφέρεται στον Ονησιφόρο σε χρόνο Αόριστο και μόνον ; Γιατί ο Απόστολος Παύλος στο κλείσιμο της επιστολής του όταν στέλνει τους χαιρετισμούς του δεν αναφέρεται καθόλου στον Ονησιφόρο παρά μόνο στην οικογένειά του ; Την οικογένειά του Ονησιφόρου την εμνημόνευσε και προηγουμένως ο Απόστολος και μάλιστα ευχήθηκε να έχει και αυτή έλεος από τον Θεό (όχι όμως περιοριστικά σε «εκείνη την ημέρα» όπως με τον Ονησιφόρο, αλλά γενικώς κάθε ημέρα…). Τώρα στο τέλος της επιστολής του ο Παύλος χαιρετά την οικογένεια του Ονησιφόρου αλλά όχι τον ίδιο ! – «῎Ασπασαι Πρίσκαν καὶ ᾿Ακύλαν καὶ τὸν ᾿Ονησιφόρου οἶκον» Β’ Τιμόθεον 4: 19.
Ο Απόστολος Παύλος ήξερε ότι σε αντίθεση με την οικογένειά του και άλλα πρόσωπα, ο Ονησιφόρος δεν είχε την καθημερινή
μετά την Ανάσταση των νεκρών. Δεν έχουν ανάγκη του θείου ελέους πριν την Κρίση οι κοιμηθέντες εν Κυρίω ! Οι ζώντες έχουμε ανάγκη καθημερινά το έλεος του Θεού για να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες της παρούσας δοκιμαστικής ζωής. Το γεγονός δηλαδή ότι ο Παύλος ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ το έλεος που εύχεται στον Ονησιφόρο σε ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, δηλώνει σαφώς ότι αυτός είχε κοιμηθεί ! Αυτός επίσης είναι ο λόγος που ο Παύλος αναφέρεται σε χρόνο Αόριστο στον Ονησιφόρο και δεν του στέλνει χαιρετισμό μέσω του Τιμοθέου ενώ αντιθέτως στέλνει χαιρετισμό στην Οικογένεια του Ονησιφόρου.
Ο Απόστολος δηλαδή προσευχήθηκε για έναν κοιμηθέντα Χριστιανό, τον Ονησιφόρο, έκανε ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ! Αυτό κάνει και η Ορθόδοξη Εκκλησία που ακολουθεί πιστά τις Αποστολικές Παραδόσεις.
Το εδάφιο συνεπώς Β’ Τιμόθεον 1:18 είναι σημαντικό επίσης γιατί υποστηρίζει τα ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ υπέρ των κεκοιμημένων που κάνει η Ορθόδοξη Εκκλησία και ανατρέπει την Προτεσταντική προπαγάνδα ενάντια στις προσευχές της Εκκλησίας για τους κοιμηθέντας.
Μνημόσυνα επίσης υποστηρίζονται και σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής.
ναι» Β’ Μακκαβαίων 12:43-45.
Στο βιβλίο Β’ Μακκαβαίων της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρονται ρητώς τα Μνημόσυνα υπέρ των Νεκρών. Το κανονικό όμως αυτό βιβλίο της Αγίας Γραφής το αρνούνται οι αιρετικοί Προτεστάντες επειδή
λέει το αρνούνται οι Εβραίοι ! Ωραία δικαιολογία ! Ψευτοδικαιολογία μάλλον….διότι και την Καινή Διαθήκη αρνούνται οι Εβραίοι !!!
ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ