«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 by Ορθόδοξη Χριστιανική Απολογητική

Ταχυδρ. Δ ιεύθ υνσ η Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘ Η Ν Α

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ ΟΡΘΟΔΟΙΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

ΤΟ Σ Τ Α Σ Ι Δ Ι ΤΟΥ Κ Α Ν Α Ρ Η άν, αγαπητέ μου αναγνώστη, έάν ποτε μεταβής στην πρωτεύουσα τής Ε λληνι κής Πατρίδος, την Αθήνα, κάνε σέ παρακαλώ ενα κόπο νά έπισκεφθής στο τέρμα τής όδοΰ Κυψέλης ενα μικρό ιερό ναό, τιμώμενον επ’ όνόματι τών αγίων Αποστόλων. Έ κεΐ θα ίδής ενα ιστορικό μνημείο, τό όποιο θά σοϋ ύπενθυμίση τό ένδοξο 1821 και θά σέ κάνη νά ριγήσης άπό εθνική συγκίνησι. Διότι μόλις είσέλθης στον ναΐσκο αυτό, ενα στασίδι, τό ό ποιο εύρίσκεται άριστερά του δεσποτικοΰ θρόνου, θά σου προκαλέση άμέσως την προ σοχή. Εινε στολισμένο μέ μία ταινία, ή όποία φέρει τά ελληνικά χρώ ματα, τό λευκό και τό κυανό. Και έπ'ι του στασιδιού εγχαραγμένη μέ κεφαλαία γράμματα υπάρχει μία επιγραφή. Διαβάζεις: «ΣΤΑΣΙΔΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΧΟΥ ΚΑΝΑΡΗ 1794-1877». Πόσα δεν μάς λέγει ή μικρή αότή επιγραφή! Μάς ύπενθυμίζει έν πρώτοις μίαν άπό τις ήρωικώτερες φυσιογνωμίες τοϋ άγώνος τής έθνικής μας άνεξαρτησίας, τοϋ άγώνος τοϋ 1821· τον άτρόμητο ήρωα τών ελληνικών θαλασσών, τον Κωνσταντίνο Κανάρη, ό όποιος μέ τό πυρπο λικό του μίαν ασέληνο νύκτα τοϋ ’Ιουνίου τοϋ 1822 άναψε στον λιμένα τής Χίου «φλόγα ουρανομήκη», έκαυσε την τουρκική ναυαρχίδα, έκδικήθηκε την άγρια σφαγή τής Χίου, τιμώρησε τους βαρβάρους επιδρο μείς, φωταγώγησε τά ελληνικά πελάγη, έμψόχωσε στον υπέρ πάντων άγώνα τής Φυλής και προκάλεσε τήν παγκόσμια προσοχή.

ΕΤΟΣ ΞΒ'

■

ΑΘΗΝΑ

ΜΑΡΤΙΟΣ 2014

ΑΡΙΘ. ΤΕΤΧΟΓΣ 598

Ό νεαρός αύτός Έ λληνας ναύ της έγινε θρύλος. Ή εικόνα του, α φού τυπώθηκε σέ μυριάδες αντί τυπα, κυκλοφόρησε σε δλες τΙς έλεύθερες χώρες. Ξένοι ποιητές, ό πως ό Ουγκώ, ύμνησαν τον ηρωι σμό τού εκλεκτού τούτου τέκνου τής Ελλάδος. Ό δέ ήμέτερος ποι ητής Κάλβος, στο περίφημο ποίη μά του «'Ηφαίστεια», εψαλε την δόξα τοϋ Κανάρη: «Κ αι τά σπή?Α,αια τής γης έβόCOV

»Κανάρη! »Καί τών αιώνων τά όργανα ί σως θέλουν αντηχήσει πάντα»Κανάρη!...». Άλλ’ ό εθνικός αυτός ήρωας τής Ε λλά δος ήταν άνθρωπος βαθύτα των πεποιθήσεων. Έ πίστευεν άκραδάντως στην Χ ρισ τια νική Θρησκεία. Έ π ίστευε, οτι ύπεράνω τών δυνάμεων τής ΰλης υπάρ χει ό Κύριος τών δυνάμεων. Έ π ίστευε, ότι ή θεία δικαιοσύ νη δεν ήταν δυνατόν παρά να τιμωρήση τους σφαγείς τών νηπίων και τών γυναικών, οι όποιοι ώς άγέλαι αιμοδιψών λύκων έρχονταν από τά βάθη τής ’Α νατολής για νά εξοντώσουν μία ιστορική φυλή. Έ π ίστευε, ότι στην πάλην ημισε λήνου και Σταυρού θά νικούσε τελικώς ό Τ ίμιος Σταυρός, τό αιώνιο τούτο σύμβολο τού άνωτέρου ψυ χικού πολιτισμού. Έ πίστευεν ό Κανάρης. Καί γ ι’ αυτό μετά τό η ρωικό του κατόρθωμα, ευθύς μό λις άπεβιβάσθη στούς βράχους τών Ψαρών, εσπευσε αμέσως αυ τός καί οι σύντροφοί του νά δοξο λογήσουν τον θεό . Μετέβη στο έ3 4 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

ξωκκλήσι τού Αγίου Νικολάου, ά ναψε λαμπάδα, γονάτισε καί πλή ρης ίερωτάτων συγκινήσεων εύχαρίστησε τον Κύριο καί τον παρεκάλεσε νά δώση ταχύτατη την ε λευθερία τής Πατρίδος. Καί άξιώθηκε ό ναύαρχος νά ίδή τούς καρ πούς τών αγώνων του. Ε ίδ ε την Ε λλά δα , υπέρ τής οπαίας ζουσε καί άνέπνεεν, ελεύθερη καί, αφού έγκατεστάθη μετά την άπελευθέρωσι στην άπόκεντρο τότε συνοι κία τών ’Αθηνών Κυψέλη, καί άπολαμβάνων τής γενικής έκτιμήσεως τών Ελλήνων, δεν λησμόνησε τον Θεό. Ό ναύαρχος κάθε Κυριακήν, δρθρου βαθέος, επ ί Ιτη μακρά, μέχρι τά βαθειά γεράματά του, μετέβαινε από τούς πρώτους στον ιερό ναό τής ενορίας του καί έστέκετο μ ετ’ εΰλαβείας μέχρι τέλους τής θείας Λειτουργίας. Μέχρι σή μερα δεικνύεται ή θέσι, δπου έστέκετο ό ναύαρχος. Τέκνο θαυματουργής πίστεως ήταν ό Κανάρης. Καί όχι μόνον ό Κανάρης, άλλά καί ολόκληρη ή ένδοξος εκείνη γενεά τών άγωνιστών τού 1821 είχε βαθύτατο τό θρησκευτικό συναίσθημα. Έ άν μελετήσης τήν ιστορία τού βίου τών έπισημοτέρων ήρώων τού άγώνος, τού Κολοκοτρώνη, τού Κουντουριώτη, τού Μιαούλη, τού Διάκου, τοϋ Μάρκου Μπότσαρη καί άλλων, θά ίδής σέ μύριες π ερ ι πτώσεις τοϋ πολυετούς καί δρα ματικού άγώνος, ότι οί άνδρες αυ τοί, οι όποιοι έπολέμησαν ώς λέ οντες υπέρ τής ελευθερίας, είχαν τήν πίστι ριζωμένη στά βάθη τής ύπάρξεώς τους. Ό λοι οί άγωνι-

σται ήταν πιστά τέκνα τής ’Ορθο δόξου Εκκλησίας. Ένήστευαν, προσηύχοντο, εκκλησιάζονταν, κοινωνοΰσαν μέ βαθυτάτη κατάνυξι τά ’Άχραντα Μυστήρια και έξεπλήρωναν δλα τά θρησκευτικά τους καθήκοντα. ’Άρχιζαν και τε λείωναν κάθε πράξιν υπέρ τής Πατρίδος τους μέ τό όνομα τοϋ Θεού. «Έν όνόματι τοϋ Κυρίου Παντοκράτορος». Αυτή ήταν ή ε πικεφαλίδα τών διπλωμάτων, μέ τά όποια έφωδιάζονταν ο'ι Έ λλη νες πλοίαρχοι τών καταδρομικών πρός δίωξιν τών εχθρικών πλοίων. Νικοϋσαν καί έθριάμβευαν οί ήρωες καί απέδιδαν τά νικητήρια στην Ύπέρμαχο Στρατηγό. Δοξο λογούσαν τον Θεό, και στά επίση μα έγγραφα, μέ τά όποϊα αναγ γέλλονταν οί νίκες, έγραφαν «Μέγας ό Θεός καί ή πίστις τών ’Ορθο δόξων χριστιανών» καί «Ή δεξιά σου, Κύριε, δεδόξασται έν ίσχόϊ». Άλλα σήμερα άρκούμεθα μόνο νά έρωτήσωμε- Σείς, όσοι κατοι κείτε στην πρωτεύουσα τής Ε λ λάδος, δύνασθε νά μάς είπήτε, πό σοι άπό τους πολίτικους άνδρες σας, όσοι κυβέρνησαν ή κυβερ νούν ή φιλοδοξούν νά κυβερνή σουν τον ιστορικό τούτον τόπο, έμπνέονται άπό την ’Ορθόδοξο Πίστί; Πόσοι ζούν ώς πιστά τέκνα τής ’Εκκλησίας; Πόσοι άποδεικνύονται, ότι σκέπτονται καί ένεργοΰν χριστιανικά; Νά ένα παρά δειγμα: Είνε Κυριακή. Οί καμπά νες τών ιερών ναών κτυποϋν. Ό Κανάρης άκουε τον ήχο τους καί ήλεκτριζόταν ολόκληρος. Εύφραινόταν νά ευρίσκεται στον ιερό

ναό. Τούς άκούουν καί σήμερα οί νεώτεροι πολιτικοί μας, καί ούδείς έξ αύτών εμφανίσθηκε τις Κυριακές τακτικώς έκκλησιαζόμενος. Σείς δέ, άγαπητοί αναγνώστες, όσοι κατοικείτε σέ έπαρχιακές πόλεις, ρίψετε ενα βλέμμα στους ιερούς ναούς τής πόλεώς σας. Ματαίως θ’ άναζητήσετε έκεϊ τούς άρχοντες τοϋ τόπου σας. Ό υ πουργός, ό νομάρχης, οί άνώτεροι υπάλληλοι, έπιθεωρητές έκπαιδεύσεως, καθηγητές καί διδάσκα λοι, πλήν έλαχίστων τιμητικών έξαιρέσεων, πάντες λάμπουν διά τής απουσίας των. ’Ας έκκλησιάζεται ό μικρός λαός. ’Ας έκκλησιάζωνται τά γραϊδια. Αύτοί τώρα, μεγάλοι, σπουδαίοι, άρχοντες λα ού, θεωρούν ύποτιμητικό νά έκκλησιασθοϋν. Καί μόνο κατά τις επίσημες εθνικές έορτές, όπως εΐνε ή 25η Μαρτίου, θά πλημμυρί σουν τον ιερό ναό. Τότε μόνον εν θυμούνται, ότι έχουν Θρησκεία. Κανάρη! Ξύπνα νά ίδής τούς επι σήμους άπό τούς άπογόνους σου πώς θρησκεύουν. Αυτή ή επιδεικτική άπουσία τών έπισήμων εκπροσώπων τοϋ Ελληνικού Κράτους άπό τούς τό πους τής δημοσίου λατρείας σκαν δαλίζει τον ευσεβή λαό μας. Πό σες φορές τήν Κυριακή τό πρωί πολίτες, μεταβαίνοντες στους ιε ρούς ναούς τής 'Ελλάδος γιά νά προσευχηθούν, δέν ε!δαν δημοσί ους υπαλλήλους, κατέχοντας μά λιστα ανώτατες θέσεις, νά κάνουν τον περίπατό τους έπιδεικτικώτατα στις κεντρικές πλατείες τής πό0 ΣΤΑΥΡΟΣ

λεώς τους, ένώ στον παρακείμενο ναόν ό λαός συνωστισμένος πα ρακολουθούσε τήν θεία Λειτουρ γία καί τό θείο κήρυγμα; ΤΩ ύπουργοί καί νομάρχες, αρ χηγοί κομμάτων καί βουλευτες, ναύαρχοι και στραγηγοί, καθηγη τές και διδάσκαλοι και πάντες έν γένει δημόσιοι λειτουργοί τής Ε λ λάδος! Ή θέσι σας τήν Κυριακή τό πρωί δεν είνε στις πλατείες κα'ι τούς δρόμους τών πόλεών μας. Εκπροσωπείτε μίαν Ελλάδα, ή όποία κατά τήν μεγίστην πλειοψηφίαν τού λαού της πιστεύει στήν Θρησκεία τών πατέρων. Μέ τήν άκλόνητη πίστι στήν Θρησκεί αν αύτή ό μικρός αυτός λαός άπεδείχθη μέγας, έζησεν έν μέσω τών μεγάλων συμφορών και καταιγί δων, ανέπτυξε πολιτισμό, έστησε απαράμιλλα τρόπαια, έγραψεν ε ποποιίες, για τις όποιες χρειάζον ται ποιητές πινδαρικής καί ομηρι

κής έμπνεύσεως για νά έξυμνήσουν τά κατορθώματά του. Πι στός είνε ό λαός μας, καί γ ι’ αύτό πιστοί πρέπει νά είνε καί όλοι ό σοι έκπροσωποϋν αότόν γνησίως. Πιστοί πρέπει νά είνε οί κυβερνώντες τον λαόν αυτόν, δίδοντες πρώτοι τό παράδειγμα της άφοσιώσεως πρός τήν Θρησκείαν. Αλλιώς, τό στασίδι τού ιερού ναού Αγίων Αποστόλων τών Αθη νών μέ τήν κυανόλευκη ταινία θά παραμένη δριμύς έλεγχος όλων ε κείνων τών Ελλήνων, οί όποιοι, διαδεχθέντες τους ήρωες εκείνους στις διάφορες δημόσιες θέσεις, δέν έχουν ούτε ένα μόριο τής Χ ρ ι στιανικής Πίστεως τών προγόνων τους. Ή Χριστιανική Ελλάδα άξιοι νά κυβερνάται άπό χριστιανούς κυβερνήτες, έγκλείοντας στά στή θη τους τήν θαυματουργό πίστι ε νός Κανάρη!

(Από τό βιβλίο τού μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου «Έθνιχαί επέτειοι», σελ. 148-153).

Λ Λαός, πού ξεχνφ τή ν ισ το ρ ία το υ , εϊν ε κ α τα δ ικ α σ μ έ νος νά σβήση. Γιά νά μ ην ξεχ ν ά μ ε λοιπόν κα ι έ μ ε ϊς τή ν ισ το ρ ία μ α ς — ιδίω ς ή νέα γενιά — π ρέπ ει νά γυ ρ ίζο υ μ ε συχνά πίσω καί νά μ ε λ ε το ύ μ ε τά μ ε γ ά λ α γεγ ο ν ό τα , το ύ ς σ τα θ μ ο ύ ς τή ς φ υλής και το ϋ γένο υ ς μ α ς. Ένα β ι βλίο κ α τά λ λη λο γιά μ ια τέ το ια έθ ν ικ ο θ ρ η σ κ ευ τικ ή ά ναζωπύρωσι ε ϊν ε κα ί τό «Έ θνικαί ε π έτε ιο ι» το ϋ γέρ ο ντο ς επισκόπου Φ λωρίνης Α υ γουσ τίνου, πού κ υ κ λο φ ο ρ ε ί τώ ρα σ έ Β ' έκδοσ ι. Έ χει 320 σ ελ ίδ ες, καί π ερ ιέχ ει έγχρ ω μ ο ά γ ιο λ ο γ ικ ό χ ά ρ τη τή ς Ε λ λ ά δ ο ς . Τ ιμ άτα ι δ ε μ ένο 10 € . Γιά π α ρ α γ γ ελ ίες ά π ευ θ ύ ν εσ θ ε σ τή ν διεύθυνσ ι: Βιβλιοπω λεϊον « Ό Σ τα υ ρ ό ς», Ζωοδ. Π η γή ς 44, 10681 Αθήνα, τηλ. 210/3805539. 36

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

ΠΡΑϊβΙΣ TOJN ΑΠΟΣΤΟΑωΝ Κ είμενο fxe [ΐετάψβαχ7ΐ iccll σ χ ο λια σ μ ό

•ίγοΟ -^εοτινεύστου ά-ιτό το ν

β ιβ λ ίο υ

-θ-βοΧόγο Ν. Σ ω π ^ ό ττο υ λ ο (ere σ υνέχειες)

Κείμενο, ΚΑ' 10-16 10 Έ πιμενόντω ν δε ήμών ημέρας ττλείους κατηλθέ τις άπό της Ίουδαίας προφήτης όνόμ α τι "Αγαβος, 11 και ελθών πρός ήμας και αρας την ζώνην τοΰ Παύλου, δήσας re αύτοΰ τούς 7τόδας και τάς χεΐρας είπ ε· Τάδε λέγει το Πνεΰμα το "Αγιον Τον άνδρα οδ εστιν ή ζώνη αυτη, οΰτω δήσουσιν εις Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι και παραδώσονσιν εις χεΐρας εθνών. 12 Ώ ς δε ήκούσαμεν ταΰτα, παρεκαλοΰμεν ήμεΐς τε και οι εντόπιοι τοΰ μ η άναβαίνειν αυτόν εις Ιερουσαλήμ. 13 Άπεκρίθη τε ό Παΰλος· Τ ί ποιείτε κλαίοντες και συνθρύπτοντές μου την καρδίαν; ’Ε γ ώ γάρ ού μόνον δεθήναι, αλλά και άποθανεΐν εις Ιερουσαλήμ έτοίμως εχω ύπερ τοΰ ονόματος τοΰ Κυρίου Ίησοΰ. 14 Μ η πειθομένου δε αύτοΰ ήσυχάσαμεν είπόντες· Τό θέλη μα τοΰ Κυρίου γινέσθω. 15 Μ ετά δε τάς ήμέρας ταύτας επισκευασάμενοι άνεβαίνομεν εις Ιερουσαλήμ. 16 Συνήλθον δε και τών μαθητών άπό Καισαρείας συν ήμΐν, άγοντες παρ' φ ξενισθώμεν Μνάσωνί τιν ι Κυπρίω, άρχαίω μαθητη.

Μετάφρααι 10 ΈκεΙ δέ μείναμε άρκετές ήμερες. Καί σ’ αύτό τό διάστημα κατέβηκε άπό τήν Ίουδαία κάποιος προφήτης ονομαζόμενος "Αγαβος, 11 καί ήλθε σέ μάς, καί πήρε τή ζώνη τοϋ Παύλου, και έδεσε τά πόδια και τά χέρια του, καί είπε: «Αύτά λέγει τό Πνεύμα τό "Αγιο: Ό άνδρας, τοΰ οποίου είναι αύτή ή ζώνη, οί ’Ιουδαίοι θά γίνουν αιτία έτσι νά δεθή στήν Ιερουσαλήμ καί νά παραδοθή στά χέρια εθνικών (τών Ρωμαίων)». 12 "Οταν δ έ άκούσαμε αύτά, παρακαλούσαμε καί έμεϊς καί οί εντόπιοι νά μήν άνεβή στήν 'Ιερουσαλήμ. 13 ’Αλλ’ ό Παύλος άποκρίθηκε: «Γιατί κλαίετε καί προσπαθείτε νά μέ κάμψετε συναισθηματικά; Έγώ βεβαίως είμαι άποφασισμένος οχι μόνο νά δεθώ, άλλά καί νά πεθάνω στήν 'Ιερουσαλήμ γιά τό όνομα τοϋ Κυρίου ’Ιησού». 14 Καί επειδή δέν έπείθετο, σταματήσαμε καί είπαμε: «’Άς γίνη τό θέλημα τοϋ Κυρίου». 15 Μετά δέ άπό τις ήμέρες αΰτές ετοιμασθήκαμε καί άνεβαίναμε στήν Ιερουσαλήμ. 16 Ήλθαν δέ μαζί μας καί μερικοί μαθηταί (χριστιανοί) άπό τήν Καισάρεια, φέροντας κάποιον Μνάσωνα, Κύπριο, παλαιό μαθητή (χριστιανό), στον όποιο θά φίλοξενούμεθα.

Σχολιασμός Στίχ. 1 0 -1 4 :'Όταν ό Παύλος 6ρισκόταν μακριά άπ’ τήν Ιερουσαλήμ, « έσ π ευ δ ε» γιά νά βρεθή τήν ήμέρα

τής Πεντηκοστής, στήν αγία πόλι (Πράξ. κ ' 16). Ή βιασύνη ώφειλόταν στό λόγο, ότι κατά τό ταξίδι ήταν 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

δυνατό νά συμβοΰν καθυστερήσεις καί περιπέτειες και νά μή προλάβη νά 6ρεθή τήν Πεντηκοστή στήν Ι ε ρουσαλήμ. Τώρα όμως, πού βρίσκε ται κοντά στήν Ιερουσαλήμ, στήν Καισάρεια τής Παλαιστίνης, και βλέπει, ότι έχει χρόνο στή διάθεσί του, δέν σπεύδει πλέον, άλλά πα ραμένει άρκετές ήμέρες στήν Καισάρεια. «Χ ρ ο ν ο τ ρ ιβ ε ί» μέ τήν καλή έννοια τοϋ ρήματος (Πράξ. κ' 16). Δέν σκοτώνει δηλαδή τό χρόνο, άλλ’ εκμεταλλεύεται τό χρόνο γιά τήν πνευματική ώφέλεια τών άδελφών. Βλέπει και άκούει τούς πι στούς τής Καισαρείας, όμιλε! και τούς στηρίζει. Άλλά και ό ’ίδιος εγ καρδιώνεται, βλέποντας τήν πίστι και άγάπη τών χριστιανών. Καθώς ό Παύλος παρέτεινε τήν παραμονή του στήν Καισαρεία, έ νας προφήτης κατέβηκε άπό τήν Ίουδαία όνόματι ’Άγαβος. Ό Λουκάς όμιλε! γι’ αυτόν σάν νά τον άναφέρει γιά πρώτη φορά. Ά λλ’ άπό τό ό νομα, τήν ιδιότητα καί τόν τόπο τής προελεύσεώς του καθίσταται πιθανώτατο, ότι είνε τό πρόσωπο, πού άνέφερε άλλοτε, ό ’Άγαβος έκεΐνος, πού άπ’ τήν πρωτεύουσα τής Ίουδαίας, τήν Ιερουσαλήμ, κατέβη κε στήν Αντιόχεια και προφήτευσε τό μεγάλο λιμό τής έποχής τού Κλαυδίου Καίσαρος (Πράξ. ια' 2728). ’Επειδή όμως ή χρονική άπόστασι άπό τήν πρώτη παρουσίασι τοϋ Άγάβου είνε πολύ μεγάλη και πολλά γεγονότα συνέβησαν έν τφ μεταξύ, ό δέ Άγαβος λησμονήθηκε, γι’ αύτό ό συγγραφεύς τών Πρά ξεων τό άναφέρει πάλι κατά τέτοιο τρόπο, σάν νά ήταν άγνωστος καί 38

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

νά τον άνέφερε γιά πρώτη φόρά. Κατά παρόμοιο τρόπο άναφέρει ό Μάρκος ιό ν Ιούδα τόν Ίσκαριώτη. Έ νφ παραθέτοντας τά ονόματα τών δώδεκα άποστόλων τόν άνέφε ρε ώς ένα άπό τούς δώδεκα, δύο α κόμη φορές κατόπιν, σάν νά μή τόν άνέφερε προηγουμένως, γράφει πάλι, ότι ό Ιούδας ό Ίσκαριώτης ή ταν ένας άπό τούς δώδεκα (Μάρκ. γ' 19, ιδ' 10, 43). Ό προφήτης ’Άγαβος στήν Καισάρεια προέβη σέ μια συμβολική πράξι, όπως οί προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκης. Ό Ιερεμίας π.χ. διατάχθηκε άπ’ τό Θεό νά κατασκευάση και φορέση γύρω άπό τό λαιμό του δεσμούς και κλοιούς. ’Επίσης νά στείλη τούς δεσμούς καί κλοι ούς στούς βασιλείς γειτονικών χω ρών καί πόλεων. Γιατί; Γιά νά δείξη κατά τρόπο παραστατικό καί ζωηρό, ότι θά ύποδουλώνονταν στο βασι λιά τής Βαβυλώνος. Οί δεσμοί καί κλοιοί σύμβολα δουλείας (Ίερ. λδ' [κζ'] 2 έξης). Ό ’Άγαβος πήρε τή ζώ νη τοϋ Παύλου, έδεσε μ’ αύτή τά δι κά του πόδια καί χέρια, καί ερμη νεύοντας τήν παράξενη ένέργειά του είπε: «Τάδε λέγε! τό Πνεύμα τό Ά γ ιο ν τόν άνδρα, ©ύ έστιν ή ζώνη αυτή, οϋτω δήσουσιν εις Ιερουσα λήμ οί Ιουδαίοι και παραδώσουσιν εις χεϊρας έθνών». Έκφαντορική ή φράσις, «Τάδε Λέγει το Πνεύμα το Άγιον». Τέτοια φράσις χρησιμοιεΐται στή Γραφή γιά τό Θεό καί τό Χριστό: «Τάδε λέγει Κύριος» (Άμ. α' 6, 9, 11, 13). «Τάδε λέγει ό Αμήν» (Άποκ. α' 14). "Οπως ό Θεός καί ό Χριστός, έτσι καί τό Ά γ ιο Πνεϋμα όμιλε! αύθεντικώς. Ά ρ α δέν εινε ά-

πλώς δύναμι, άλλά πρόσωπο και Θεός. Είνε ό ένας της Τριάδος. Πού είνε οί Χιλιασταί πού λένε, ότι τό 'Άγιο Πνεύμα δέν είνε πρόσωπο καί Θεός; Τίποτε δέν αισθάνονται άπό τή δύναμι τής φράσεως, «Τάδε λέ γει τό Πνεύμα τό "Αγιον»; Τελείως άναίσθητοι είνε αύτο’ι οί άνθρωποι; «Τόν άνδρα, ού έστιν ή ζώνη αυ τή, οϋτω δήσουσιν εις Ιερουσαλήμ οί Ιουδαίοι καί παραδώσουσιν εις χεϊρας έθνών». Πολύ συγκινητικός ό λόγος τοϋ Αγίου Πνεύματος γιά τόν άπόστολο. "Οπως ό Χριστός έπανειλημμένως προέλεγε τά πάθη του, έτσι καί τό "Αγιο Πνεύμα έπανειλημμένως προέλεγε τά πάθη τοϋ άποστόλου. Τά προέλεγε στόν ϊδιο τόν άπόστολο άπό πόλι σέ πόλι (Πράξ, κ' 23), τά προείπε στούς χρι στιανούς (Πράξ. κα' 4), τά προείπε καί στόν ’Άγαδο. "Οπως έπίσης ό Χριστός έλεγε, ότι οί Ιουδαίοι θά παρέδιδαν αύτόν στούς έθνικούς, τούς Ρωμαίους, έτσι καί τό "Αγιο Πνεϋμα έλεγε, ότι οί ’Ιουδαίοι θά παρέδιδαν τόν Παϋλο στούς έθνικούς. Καί ώς πρός αύτό τό σημείο, τής παραδόσεως στούς Ρωμαίους, ό Παύλος γίνεται μιμητής τοϋ Κυρί ου του. Τέλος πρέπει νά παρατηρηθή, ότι ό μέν Χριστός προέλεγε τά πάθη του γιά νά προετοιμάση ψυχικώς τούς μαθητάς του, ώστε νά μή σκανδαλισθοϋν, τό δ ε "Αγιο Πνεϋμα προέλεγε τά πάθη τοϋ άποστόλου γιά νά προετοιμάση καί τόν Ιδιο τόν άπόστολο, άλλά δέν άπέτρεπε άπ’ αύτά. Ό άπόστολος έπρεπε νά μεταβή στήν Ιερουσαλήμ καί νά ύποστή θλίψεις. Ά λ λ οί συνέκδημοι τοϋ Παύλου καί οί χριστιανοί τής

Καισαρείας (όπως καί οί χριστιανοί τής Τύρου, Πράξ. κα' 4) παρακαλοϋσαν έπιμόνως καί μέ δάκρυα τόν Παϋλο, νά μή άνεβή στά Ιεροσόλυ μα. ’Έτσι έδειχναν τήν άγάπη τους, τό θερμό φίλτρο τους, πρός τόν ά πόστολο. Άλλά και ό άπόστολος έ δειξε τή φλογερή άγάπη του πρός τό Χριστό. « Γ ια τί κ λ α ίε τ ε » , είπε, «κα ί π ρ ο σ π α θ ε ίτε νά κ ά μ ψ ε τε τό φ ρ ό ν η μ ά μ ο υ ; Δ ιό τι έγώ ό χ ι μ ό νο νά δ εθώ , ά λ λ ά κα ι νά π εθ ά νω σ τή ν Ιε ρ ο υ σ α λ ή μ εϊμ α ι έ το ιμ ο ς γ ιά τό ό νομ α το ϋ Κ υ ρ ίο υ Ίη σ ο ϋ» . Δέν κάμ φθηκε ό Παύλος. Κάμφθηκαν οί άλ λοι. Σιώπησαν, άφού είπαν: «Τό θέ λημα τού Κυρίου γινέσθω». Αύτό τό λέμε καί έμείς σέ κάθε δύσκολη περίστασι. ’Ή μάλλον, αύτό λέμε συ χνά, όταν λέμε τό «Πάτερ ήμών». «Γενηθήτω τό θέλημά σου», λέμε στόν ούράνιο Πατέρα. Άλλά δέν τό λέμε μέ βαθειά συναίσθησι. Διότι πολλές φορές θέλουμε καί έπιδιώκουμε νά γίνη τό ίδικό μας θέλημα. ’Άς ύποτασσώμεθα λοιπόν στο θέ λημα τοϋ Θεοϋ. Ή δέ άγάπη τών άγαπητών μας, όσο θερμή καί έπίμονη καί άν εϊνε, άν είνε άντίθετη πρός τό θείο θέλημα, άς μή μάς κάμπτη. Στίχ. 16: Ό Μνάσων, Κύπριος καί φιλόξενος, ήταν «αρχαίος μαθη τής». Είχε γίνει χριστιανός άπό τις πρώτες ήμερες τοϋ Χριστιανισμού. Εϊνε σπουδαίο προσόν νά εϊνε κανείς «άρχαϊος μαθητής» τοϋ Ίη σοϋ Χριστού, νά βαδίζη σταθερώς τό δρόμο τοϋ Χριστού έπϊ χρόνο μακρό. Οί «άρχαϊοι μαθηταί», ώς δοκιμασμένοι καί σταθεροί στήν πίστι, άξίζουν ιδιαίτερη έκτίμησι. 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

Αναβιώνει ένδοξες Πατερικές εποχές ό άγωνιοτής Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ Μέρος Β' (τελευταίο)

Τοϋ Χρήστου Κων. Λιβανοϋ Ή Π α τερ ικη π α ρ ά δ ο σ ι δ ικ α ιώ ν ε ι το ν Π ειρ α ιώ ς Βεβαίως δλα τά δάκτυλα τής χειρός δεν είναι ι'δια, «άστήρ δέ άστέρος διαφέρει έν δόξη» (Α' Κορ. 15, 41). Θά ή ταν άφελές νά πιστεύση κα νείς, ότι στήν ένέργειά του αύτή ό άγιος Πειραιώς θά εϋρη και άλ λους συμπαρα στάτες. Τέτοι ες ήρωικές άποφάσεις λαμ βάνουν έπίσκοποι, πού έχουν «κάψει τήν καλύβα» τους, καί ό άγιος Πειραιώς έχει άποδείξει, ότι άνήκει στους «Καυσοκαλυβίτες» έπισκόπους, όπως άλλοτε ό θρυλικός και άνεπανάληπτος Μ ητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Έ άν όμως δεν ή μπο ρούν νά τόν μιμηθοϋν οί άλ λοι επίσκοποι, τούλάχιστον άς μή έπικρίνουν τήν στάσι του,

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

ώς έπραξεν ό άγιος Ά λεξα νδρουπόλεως μέ δηλώσεις τοϋ τύπου «δέν μπορώ νά συμφω νήσω μέ μιά τέτοια γραμμή... Ή Ε κκλη σ ία δέν είναι τό σπίτι τοϋ πατέρα μας, γιά νά διώ χνουμε όποιον θέλουμε άπό μέσα. Ή Ε κκλη σ ία είναι τοϋ Χριστού καί σ’ αύτή άνήκουμε όλοι, οί άμαρτωλοί άκόμη καί οί άντίθετοι». Δέν γνω ρίζει άράγε τί είναι ή ’ Εκκλη σία ό άγιος Πει ραιώς καί χρει άζεται μαθήμα τα άπό συνεπισκόπους του γιά νά τό μάθη; Μήπως θά έπρεπε νά συμβη τό άντίθετο, νά έπιστρέψη δηλαδή ό άγιος Ά λεξανδρουπόλεω ς στά θρα νία, γιά νά διδαχθη καί πάλι άπό τήν Εκκλησιαστική Ισ τ ο ρία τί έπραξαν μεγάλες Πατε ρικές μορφές σέ παρόμοιες περιπτώσεις; Ά ς άναφέρωμε μερικές:

• Ό άγιος ’Αμβρόσιος Μεδιολάνων τό 390 άπαγόρευσε τήν ε’ίσοδο τοϋ αύτοκράτορος Μ. Θεοδοσίου στό ναό έξ αιτίας τής σφαγής χιλιάδων Θ εσσαλονικέων, πού αύτός είχε διατάξει μέσα στόν ιππό δρομο, ύποβάλλοντας αυτόν σέ οκτάμηνη μετάνοια! • Ό Κωνσταντινουπόλεως ’Ιγνάτιος γύρω στό 857 άρνήθηκε τή θ. Μ ετάληψι στόν πανίσχυρο καίσαρα Βάρδα κατά τήν εορτή τών ’ Επιφανί ων έξ αιτίας τής σκανδαλώ δους συμβιώσεώς του μέ τή γυναίκα τοϋ άποθανόντος υίοϋ του Ευδοκία. • Ό πατριάρχης Νικόλαος Α' ό Μυστικός τό 906 άπαγόρευσε τήν είσοδο στόν κυρί ως ναό τοϋ αύτοκράτορος Δέ οντος ΣΤ' τοϋ Σοφοϋ, άναγκάζοντας αύτόν νά παρακολουθή τή θεία Λατρεία άπό τό «μητατόριον», βοηθητικό χώ ρο στό δεξιό μέρος τοϋ Ιερού βήματος, έξ αιτίας τοϋ τετάρ του γάμου του, τόν όποιο άπαγόρευε ή Εκκλησία. ® Ό πατριάρχης Πολύευκτος τό 963 δέν έπέτρεψε τήν ε’ίσοδο τοϋ Νικηφόρου Φωκά στό άγιο θυσιαστήριο «πριν άν δέξηται έπιτίμια δευτερογαμούντων», τό δέ 969 γιά νά

S '

έπιτρέψη τήν είσοδο στόν Ιω άννη Τσιμισκή άπαίτησε τήν έμπρακτη μετάνοια κα’ι μάλι στα άνάκλησι τών περιοριστι κών μέτρων, πού είχε λάβει ό αύτοκράτορας κατά τής ’Εκ κλησίας. • Ό δέ πατριάρχης Κοσμάς Α' ό Ίεροσολυμίτης ύπέβαλε τόν ’Αλέξιο Α' τόν Κομνηνό και τόν οικο του σέ τεσσαρα κονθήμερη νηστεία γιά τή λε ηλασία άπό τούς στρατιώτες του τών ναών τής πρωτευούσης κατά τήν κατάληψί της.

Αγνοούσαν Έ κκλησιολογία καί οί Πατέρες; Κατόπιν όλων αύτών έρωτάται ό άγιος Ά λεξανδρουπόλεως: Μήπως καί οί προαναφερθέντες άρχιερεΐς λαμβάνοντας τέτοια μέτρα νόμιζαν, ότι ή ’Εκκλησία ήταν σπίτι τού πατέρα τους καί όχι τοϋ Χρι στού; Κα! έάν οί μεγάλοι αύτοί έκκλησιαστικοί άνδρες τήρη σαν τέτοια στάσι άπέναντι σέ ήγεμόνες καί άρχοντες τής έποχής τους γιά ήθικές κυρίως παρεκτροπές, σήμερα πού οί πολιτικοί μας, πειθήνια όργα να καί έντολο δό χο ιτή ς Νέας ’Εποχής κάί τής παγκοσμιοποιήσεως, άλλά καί μυστικών λεσχών καί σκοτεινών ύπερ-

J 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

f t

κυβερνήσεων, άνατρέπουν Ι ερούς θεσμούς και άποχρι στία νοποιοϋν σταδιακως και έπί τη βάσει σχεδίου τήν ’Ορ θόδοξη Πατρίδα μας, είναι δυνατόν οί Ιεράρχες μας νά άρκοϋνται σέ γραπτές δια μαρτυρίες καί εγκυκλίους, χαϊδεύοντας μ’ αύτές τά ώτα τών θεομάχων και έκκλησιομάχων; 'Έλεος, άγιε Ά λεξανδρουπόλεως! Έ άν δέν έχετε τό πνευματικό άνάστημα νά μιμηθήτε τον Πειραιώς, τούλάχιστον μή ρίχνετε πάγο στόν «πνεύμα?? ζέοντα» αύτόν Ιεράρχη καί μή έμποδίζε τε, μέ τά άνεπίτρεπτα μαθή ματα έκκλησιολογίας πού πα ραδίδετε, άλλους έπισκόπους νά τον μιμηθοϋν. Ή εύθύνη σας, καθώς και τών άλλων χλιαρών άρχιερέων ένώπιον τοϋ Θεού είναι μεγάλη, διότι έξ αιτίας τής δειλίας σας χά νονται οί μάχες τής Ε κ κλ η σ ί ας κατά τοϋ Σατανά καί τών οργάνων του.

Χάθηκε μίά μάχη, όχι ό πόλεμος Είναι άκράδαντη ή βεβαιό τητα τοϋ πιστού έλληνικοϋ λαού, ότι, έάν όλοι οί Ιεράρ χες άπέκλειαν τής έκκλησιαστικής κοινωνίας όσους βου λευτές ψήφισαν τό άνόσιο νομοσχέδιο, όπως δήλωσε, ό τι θά πράξη ό άγιος Πειραιώς, τό μέτρο αύτό θά είχε προκαλέσει σεισμό στούς έκκλησιομάχους πολιτικούς, οί όποιοι, στή θέα τών κραδαινουσών ποιμαντικών ράβδων ογδόντα άρχιερέων, θά άναδιπλώνονταν καί θά έπαιρναν πίσω τό νομοσχέδιο. Συγχρόνως δέ θά έστέλλετο καί ένα ήχηρό μήνυμα πρός τά ξένα κέντρα, πού άπεργάζονται τήν άποχριστιανοποίησι και τον άφελληνισμό τής Πατρίδος μας, ό τι ή Έ λλά δα, παρά τήν άμαρτωλότητά της, πιστεύει καί λατρεύει τόν Ίησοϋ Χριστό καί δέν πρόκειται νά τόν άρ-

J f

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ

Ο Μ ΙΛΙΕΣ

Κ ά θ ε Κ υ ρ ια κ ή ώ ρ α 6,30 μ.μ. γ ίν ο ν τ α ι τ ά β ρ α δ υ ν ά κ η ρ ύ γ μ α τ α σ τ ή ν α ίθ ο υ σ α τ ή ς Α δ ε λ φ ό τ η τ ο ς (ό δ ό ς Ζ ω ο δ ό χ ο υ Π η γ ή ς 44). Ό σ ο ι ά γ α π ά τε τό λ ό γ ο τ ο ϋ Θ ε ο ύ μ π ο ρ ε ϊτε νά π ρ ο σ έ ρ χ ε σ θ ε σ τις ομ ι λ ίε ς . Ν ά ε ιδ ο π ο ιή τ ε δ έ νά ττρ ο σ έ ρ χ ω ν τα ι κ α ί ά λ λ ο ι. 4 2 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

_________

— νηθή, όπως ό Ιούδας, όσα εύρωαργύρια καί άν μάς τάξη ό θεός τους Μαμωνάς, ούτε πρόκειται νά στρώση τό κόκ κινο χαλί στήν ύποδοχή τοϋ ερχομένου ’Αντίχριστου, ό πως ονειρεύονται. ’Ακόμη καί τώρα πάντως, χάθηκε μέν μιά μάχη, άλλά δέν χάθηκε ό πόλεμος, στόν οποίο νικητής θ’ άναδειχθή τελικώς ό άναβάτης τού λευ κού ίππου τής ’Αποκαλύψεως, ό Χριστός, ό οποίος «έξηλθε νικών καί ϊνα νικήση» (’Αποκ. 6, 2). Γιά τούς συνειδητούς ’Ορθοδόξους Χριστιανούς τό ότι θ’ ανοίγουν τά καταστήμα τα τ'ις Κυριακές δέν σημαίνει τίποτε. Οί αληθινοί πιστοί δέν

θά έργάζωνται σ’ αύτά, δέν θά ψωνίζουν, δέν θά υπηρε τήσουν τή νέα αύτή άντιχριστιανική τάξι πραγμά των. Θά σ υνεχίσουν νά έκκλησιάζω νται καί νά λατρεύουν τό Θεό στούς ναούς καί ν’ αφιερώνουν τις Κυριακές τους σ’ Αύτόν, ώστε νά έχουν τήν εύλογία Του αυτοί καί οί οικογένειες τους. "Αλλοίμονο όμως στούς άθε ους, τους άπιστους, τούς θεομάχους καί έκκλησιομάχους, τούς δειλούς καί τούς χλιαρούς, διότι τό τέλος τους, έάν δέν μετανο ήσουν, θά είναι οίκτρό (’Αποκ. 3, 16 καί 21, 8).

\ ^

Ι Α

’

^ Α ' έκδοσι, έπηυξημένη κ α ί βελτιωμένη, κυκλοφορεΐ ό τόμος «Κυριακή» κα ί περιέχει κυρίακάτικα κηρύγματα στό €ύαγγέλια, γραμμένα άW f4 p f^ g ί ...N fjlj no τόν επίσκοπο Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, Μέ ϊί* '° m γλ&σ<*α όπλή κ α ί κατανοητή εκλαϊκεύονται ]m πνευματικό νοήματα τών ευαγγελικών άναγνωσμάτων τών Κυριακών. ν'^ Ό συγγραφεύς δέν κάνει καμμιό φιλοσοφία .|\ κα ί καμμιά έπίδειξι ρητορικής. Π ροσπαθεί να μ ιλήση απέριττα κα ί ν ’ άγγίξη τήν καρδιά τοϋ άναγνώστου. Άποτελεΐται άπό σελίδες 41 6 . Τιμάται 10 ευ ρά. Γιά παραγγελίες άπευΘύνεσθε στήν διεύΘυνσι: Βιβλιοπωλεΐον « Ό ^Σ τ α υ ρ ό ς » , Ζ. Πηγής 44, ΆΘ ήνα, Τηλ. 2 1 0 / 3805539. h

1111

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 43

Τό στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ίσήλθαμε καί πάλι μέ τή χάρι τοϋ Θεοϋ στό πνευματικό στάδιο τής 'Αγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μέσα στό όποιο ή Ε κκλησ ία μάς καλει νά άγωνιστοϋμε κατά τών παθών μας, νά τά νικήσουμε και νά στεφανω θούμε. Πόσοι όμως εϊμεθα; Έάν μετρηθούμε, θά εύρεθοϋμε πολύ ολίγοι. Τό ϊδιο όμως δέν συμβαί νει καί στά κοσμικά στάδια; Οί άθλητές μέσα στό στίβο καί τόν άγωνιστικό χώρο εινε μερικές μό νο δεκάδες, ενώ οί θεατές στις κερκίδες άνέρχονται σέ δεκάδες χιλιάδες, οί δέ τηλεθεατές σέ πολλά έκατομμύρια. ’Έτσι καί στό πνευματικό αύτό στάδιο οί περισ σότεροι άνθρωποι παραμένουν ά πλοι θεατές. Π αρακολουθούν τούς άγωνιζομένους άπό μακρόθεν. Μερικοί δέ τούς ειρω νεύον ται, τούς χλευάζουν καί τούς έλεεινολογοϋν, διότι άγωνίζονται γιά πράγματα άόρατα καί άπιαστα, άρα γι’ αύτούς άνύπαρκτα, έφ’ ό σον δέν μπορούν νά τά ίδοϋν μέ τά μάτια τους, νά τά άκούσουν μέ τά άφτιά τους καί νά τά πιάσουν μέ τά χέρια τους. Εινε άπιστοι. Δέν πιστεύουν στό Θεό, στό Εύαγγέλιο, στήν ϋπαρξι πνευματι

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

κού κόσμου καί αίωνιότητος. Σύν θημά τους τό «φάγωμεν και τϊίωμεν, αϋριον γάρ άποθνήσκομεν» (Α' Κορ. 15, 32). Ε μ είς όμως οί πιστοί πιστεύου με. ’Έχουμε πεποίθησι γιά πρά γματα, τά όποια έλπίζουμε, καί βεβαιότητα γιά πράγματα, τά ό ποια δέν βλέπομε (Έβρ. 11, 1). Γι* αύτό καί άγωνιζόμεθα τό κατά δύναμιν νά έφαρμόσουμε τις θεί ες έντολές, έστω καί άν πολλές φορές, λόγψ τών άνθρωπίνων άδυναμιών μας, δέν τό κατορθώ νουμε, έχοντες άκράδαντη τήν βεβαιότητα, ότι ό Θεός δέν θά βραβεύση τόσο τούς άθλητάς του γιά τό άποτέλεσμα, πού επέ τυχαν μέσα στό στάδιο, όσο γιά τις φιλότιμες προσπάθειες πού κατέβαλαν κατά τή διάρκεια τοϋ πνευματικού τους άγώνα.

Μέγας ό Καρνάβαλος τών Πατρέων! ιωργανώθηκαν καί εφέτος σέ πολλά μέρη τής Ε λλάδος άποκριάτικες εκδηλώσεις καί καρ ναβάλια. Κέντρο τών σατανικών καί είδωλολατρικών αύτών εκδη λώσεων, όπως κάθε χρόνο, ήταν ή Πάτρα. Προστάτης καί πολιού χος τής πόλεως τις πρώτες έβδομάδες τοϋ Τριψδίου παύει νά εινε

ό άγιος Άνδρέας ό πρωτόκλητος, καί άνακηρύσοεται ό «βασιλιάς Καρνάβαλος»! Αύτόν π ρ οσ κυ νούν οΐ Πατρινοί. Ό Διάβολος ύποσχέθηκε στό Χριστό νά τοϋ χα ρίση όλα τά βασίλεια τοϋ κόσμου καί τά μεγαλεία τους, έάν έπεφτε καί τόν προσκυνούσε, άλλά ό Χρι στός δέν τοϋ έκανε τή χάρι. Ό Καρνάβαλος υπόσχεται στούς Πατρινούς χιλιάδες θέσεις έργασίας και αύτο'ι έγιναν δούλοι του πιστοί κα'ι άχώριστοι άκόλουθοί του. Πόσοι ιεροκήρυκες δέν τούς ήλεγξαν! Ό π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, ό π. Αύγουστίνος Καντιώτης καί τόσοι άλλοι. Αύτο'ι όμως έκώφευσαν, διότι τό είδωλολατρικό αύτό έθιμο έχει άπλώσει βαθειές ρίζες στή ζωή τους. Δέν λέγουμε, ότι οί Πατρινοι εινε είδωλολάτρες. Έ άν ή σαν είδωλολάτρες, δέν θά εύθύνονταν γι’ αύτό πού κάνουν. Εινε όμως 6απτισμένοι ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί καί γι’ αύτό ή εύθύνη τους εινε μεγάλη ένώπιον τοϋ Θεού, στον όποιο θά δώσουν φρικτό λόγο γιά τήν άντιχριστιανική καί άντιευαγ γελική ζωή καί συμπεριφ ορά τους. Μήπως ύπερβάλλουμε; Δέν ύπερβάλλουμε. "Ας τολμήση ένας νέος δήμαρχος νά προτείνη τήν κατάργησι τοϋ Πατρινοϋ Καρνα βαλιού καί θά κινδυνεύση νά λιντσαρισθή, όπως κινδύνευσε καί ό ’Απόστολος Παύλος καί οί συνερ γάτες του άπό τούς Έφεσίους, πού φοβήθηκαν, ότι τό κήρυγμά

του θά άχρήστευε τό έπάγγελμα τών άργυροχόων, πού κατασκεύ αζαν άργυρά ομοιώματα τοϋ ναοϋ τής Άρτέμιδος, καί θά έθετε σέ κίνδυνο τό ναό καί τή φήμη τής θεάς τους. «Μεγάλη ή Αρτεμις Έψεσίων», έκραύγαζαν τότε οί Έ φ έσιοι (Πράξ. 19, 28). «Μέγας ό Καρνάβαλος τών Πατρέων», φω νάζουν καί σήμερα οί χιλιάδες καρναβαλιστές τών Πατρών πρός μεγάλη χαρά τοϋ Διαβόλου καί λύπη τοϋ Χριστού. Δυστυχώς τό κακό έχει προχωρήσει πολύ καί φοβούμεθα μήπως κάποια στιγμή ό «βασιλιάς Καρνάβαλος» παραδώση τά σκήπτρα του στον «βασι λιά Εγκέλαδο» καί ή πόλις τών Πατρών, άλλά καί άλλες πόλεις τής Ε λλάδος, πληρώσουν άκριβά τήν μεγάλη αύτή άσέβεια καί άποστασία τους. Είθε ό Θεός, χάριν τών πιστών καί εύσεβών νά φεισθή τών άσεβών καί άποστατών.

Τά ζωα νά ζήσουν, οί άνθρωποι άς πεθάνουν ά ζφα μάς έχουν άνάγκη. Χρειάζονται φροντίδα, στορ γή, άγάπη. Περισσότερο όμως χρειάζονται ...εσένα. Γίνε ή φωνή τους. Παγκόσμια ήμέρα τών ζφων. Έσύ τί κάνεις γι’ αύτά;». «Παγκόσμια ήμέρα τών ζφων. Γιά κάθε ζφο καί τά δικαιώματά του». «Μή μένεις άδιάφορος. Υιοθέ τησε ένα άδέσποτο σήμερα». «Κάθε φορά πού χάνεται ένα

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 4 5

άγριο ζφο τό μέλλον μας γίνεται πιό σκοτεινό». «Ή φύσι και τά άγρια ζώα στη ρίζουν τόν κόσμο μας. Ά ν τά χά σουμε, θά χαθούμε». «Νομίζεις, ότι μόνο εσένα άφορούν οί κλιματικές άλλαγές; Μή μας άγνοείς. Αύτή τή στιγμή κιν δυ νεύο υ ν άπό έξαφάνιση: Τό 70% τών φυτών, τό 35% τών άσπόνδυλων, τό 30% τών αμφίβι ων, τό 21% τών θηλαστικών, τό 12% τών πτηνών, τό 28% τών ερ πετών, τό 37% τών είδών γλυκού νερού. 'Ό λοι μοιραζόμαστε τόν ’ί διο πλανήτη. "Ομως μόνον έσύ μπορεϊς νά τόν προστατέψεις». Αύτές εινε μερικές άπό τις δια φημίσεις οικολογικών καί περι βαλλοντικών ΜΚΟ, πού φιλοξε νούνται σέ τηλεοπτικούς σταθ μούς, πολλές φορές μέ κρατικά κονδύλια, προσπαθώντας νά εύαισθητοποιήσουν τόν κόσμο γιά τήν καταστροφή τοϋ περιβάλλον τος καί την σταδιακή έξαφάνισι

εβΗΙΚΑ

τοϋ ζωικού βασιλείου. Πόσες ό μως διαφημίσεις έχετε ίδή κατά τών άμβλώσεων; Τά έρπετά καί τά άμφίβια έχουν δικαιώματα, τά άνθρώπινα έμβρυα δέν έχουν; Γίνε ται σκοτεινό τό μέλλον μας, όταν χάνεται μιά χελώνα ή μιά άρκούδα καί δέν βλέπουμε τό σκοτάδι, μέσα στό όποιο βυθιζόμεθα ώς άνθρωπότης, σφαγιάζοντες κάθε χρόνο δεκάδες έκατομμύρια άθφες άνθρώπινες ύπάρξεις; ’Ώ τής ύποκρισίας μας καί παραφρο σύνης! Παραδεχόμαστε, ότι θά χαθούμε, έάν χάσουμε τά άγρια ζώα καί άδιαφοροΰμε γιά τήν αιώ νια άπώλεια, στήν όποία θά μάς όδηγήση ή άγριότητα τοϋ συγχρό νου αιμοσταγούς πολιτισμού μας, ό όποιος έδωσε μεγαλύτερη άξια στά κτήνη καί τά φυτά καί λιγώτερη στούς άνθρώπους, πού εινε ει κόνες τοϋ Θεοϋ!

Ή α ν ιδ ιο τ έ λ ε ια τ ο ϋ η ρ ω ο ς τά πρότυπα άπό τή Λ είπουν ζωή μας», είχε είπή ό άρχιε-

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Έχει λόγο ή Εκκλησία στά εθνικά ζητήματα; Έξω και πάνω άπό κομματισμούς, άπό τή σκοπιά τού Ευαγγελίου τ ί έχ ει νά πή πάνω στά μεγάλα έθνικά μας προβλήματα; Ποιές εϊνε οί θέσεις της σέ ζητήματα όπως π.χ. ή οικογένεια, ή έκπαίδευσι, ό στρατός, ή δημοσιογραφία, τό πολίτευμα, οί σχέσεις μ έ τά άλλα έθνη; Σ τό βιβλίο αύτό τοϋ επισκόπου π. Αύγουστίνου ύπάρχουν απαντήσεις. Ώ ς ιδανικό τοΰ έθνους προβάλλεται ή Ορθοδοξία. Α π οτελεϊται άπό 336 σελίδες καί τιμάται 9 ευρώ. Γιά παραγ γελίες άπευθύνεσθε στήν διεύθυνσι: Βιβλιοπωλείου « Ό Σταυρός», Ζωοδ. ΠηJJ \ Y W 44, ■ 10S 81 Αθήνα. Τηλ. 210 / 3805539. 46

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

πίσκοπος πέρυσι σέ κάποιο κήρυ γμά του. Ε π ειδ ή δλοι μας αίσθανόμεθα αύτή τήν έλλειψι στ'ις ά χαρες ήμέρες μας, και μέ τήν εύκαιρία τής εθνικής μας έπετείου, άς προβάλλωμε ένα τέτοιο πρό τυπο άπό τό ένδοξο παρελθόν μας. ΕΤναι ό Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστότερος ώς Νικηταράς ή Τουρκοφάγος, ένας άπό τούς μεγαλυτέρους ήρωες τής Ε λληνικής Έπαναστάσεως, άνεψιός τοϋ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Δύο μόνο παραδείγματα άπό τήν πολυκύμαντη ζωή του θ’ άναφέρωμε. Τό πρώτο σχετίζεται μέ τήν Ά λ ω σ ι τής Τριπολιτσάς. Μετά τήν πτώσι τής πόλε ως, οί "Ελλη νες πολιορκητές μοιράσθηκαν τά 3/4 τών λαφύρων μεταξύ τους, ό πως είχαν συμφωνήσει, ένφ τό ύπόλοιπο 1/4 θά πήγαινε στό Ε θ ν ι κό θησαυροφυλάκιο. Ό Νικηταράς δέν ζήτησε κανένα λάφυρο γιά τόν εαυτό του καί, όταν τοϋ προσέφεραν ένα άδαμαντοκόλλητο σπαθί, αύτός τό δώρισε στήν προσωρινή Κυβέρνησι! Ό ποια διαφορά τοϋ ήρωικοϋ καί άνιδιοτελαϋς οπλαρχηγού καί πολ λών σημερινώ ν άξιωματούχων, πού κατέκλεψαν στις ήμέρες μας τά ταμεία τοϋ Κράτους καί άπέστειλαν τά κλοπιμαία σέ τράπεζες τοϋ ’ Εξωτερικού!

λευθέρωσι ζωή του. Ή Ε λλη νική κυδέρνησι φοβού μενη, ότι τό ρωσόφιλο κόμμα, στό όποιο άνήκε ό Νικηταρας, έπεδίωκε νά άντικαταστήση τόν βασι λιά ’Ό θ ω να μέ κάποιον Ρώσο πρίγκιπα, τόν συνέλαβε τό 1839 καί τόν κατεδίκασε, άν καί παντε λώς άθώο, σέ φυλάκισι ένάμιση έ τους. "Οταν άποφυλακίσθηκε, ή υγεία του ήταν έξασθενημένη. ’Έπασχε άπό ζάχαρο, χωρίς νά τό γνωρίζη, μέ άποτέλεσμα νά χάση σέ μεγάλο βαθμό τήν όρασί του. Τότε βίωσε άκόμη περισσότερο τήν άχαριστία καί τήν άγνωμοσύνη τής έλληνικής πολιτείας, όταν τοϋ άρνήθηκε μιά άξιοπρεπή σύνταξι, ώστε νά ζή αύτός καί ή οίκογένειά του εύπρεπώς. Ά ν τ ’ αύτής, τοϋ χορηγήθηκε “ άδεια έπαιτείας” καί μιά θέσι έξω άπό τό ναό τής Εύαγγελιστρίας Πειραι-

«’Απολαμβάνω ελεύθερη Πατρίδα»!

Σ υ ν δ ρ ο μ ή ( έ τ η σ ία ) ’ Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 1 5 € Κ ύ π ρ ο υ 2 0 € . 'Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 3 0 € .

ό δεύτερο παράδειγμα άντλοϋμε άπό τήν μετά τήν άπε-

«0 Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ » Μ ηνια ίο 'Ο ρ θ ό δ ο ξο Χ ρ ισ τια νικό Π ερ ιοδικό *

Ιδ ρ υ τ ή ς : -(-Επίσκοπος πρ, Φλω ρίνης Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ ΙΝ Ο Σ Ν. Κ Α Ν ΤΙΩ ΤΗ Σ 'Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζω οδόχου Π ηγής 44 a 106 81 'Α θήνα, τη λ . 2 1 0 / 3805539 & 210 / 3826100 Ε κ δ ό τ η ς - Δ ιε υ θ υ ν τ ή ς Σ υ ν τ ά ξ ε ω ς : Νικόλαος Ί. Σωτηρόπουλος ■τηλ. 210 / 6659056 Α ιό λ ο υ 3 5 · 153 51 Κ άντζα Π ρ ο ϊσ τ ά μ ε ν ο ς Τ υ π ο γ ρ α φ ε ίο υ Ά θ α ν . Κ οκονός, Α ιό λο υ 35 * 153 51 Κ άντζα

Επιταγές, έγγραφες, επιστολές κ.λπ. στ ή διεύθυνσι: Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τ α υ ρ ό ς » Τ ,Θ . 3 4 1 5 (K .T .A .) · 1 0 2 10 Α θ ή ν α .

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 4 7

ώς, γιά νά μπορή νά έπαιτή κάθε Παρασκευή! Αύτή ήταν ή άνταμοιβή τοϋ ήρωος γιά τούς τιτανίους άγώνες του ύπέρ τής ελευθερίας τής Πατρίδος του! 'Όταν τό έμαθε ό πρέσβυς τής Ρωσίας, πήγε κατ’ έντολήν τής Ρωσικής κυβερνήσεως στό σημείο, πού έπαιτοϋσε ό μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις έκεϊνος άντελήφθη τόν ξένο μάζεψε άμέσως τό άπλωμένο χέρι του. -Τ ί κάνετε, στρατηγέ μου; ρώτησε ό ξένος. - ’Απολαμβάνω έλεύθερη Πατρίδα, άπάντησε ύπερήφανα ό ήρωας. -Μ ά έδώ τήν άπολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; έπέμείνε ό ξένος. - Η Πατρίδα μοϋ έχει χορηγήσει σύνταξι γιά νά ζώ καλά, άλλά έρχομαι έδώ γιά νά παίρνω μιά ίδέα πώς περνάει ό κόσμος, άπάντησε ύπερήφανα ό Νικηταράς. Ό ξένος κατάλαβε καί, διακριτικά, φεύγοντας άφησε νά τοϋ πέσει ένα πουγκί μέ χρυσές λίρες. Ό Νικηταράς άκουσε τόν ήχο, έπιασε τό πουγκί καί φώναξε στον ξένο: «Σοϋ έπεσε τό πουγκί σου. Πάρε το μή τό βρή κανένας καί τό χάσης»! Τό 1843, όταν ό βασιλιάς Ό θω νας άναγκάσθηκε νά δώση Σύνταγμα στήν Ε λλάδα, τοϋ άπονεμήθηκε ό βαθμός τοϋ ύποστρατήγου μαζί μέ μία πενιχρή τιμητική σύνταξι, ή όποια ήταν ό μόνος πόρος τής ζωής του. Στις 25 Σε πτεμβρίου 1849 ό ήρωας πέθανε ξεχασμένος, τυφλός καί πάμπτωχος καί έτάφη, σύμφωνα μέ τήν έπιθυμία του, δίπλα στον Κολοκοτρώνη. a Τοιούτου ήθικοϋ μεγαλείου άνδρες έD9 λευθέρωσαν τότε τήν Ε λλάδα. Σήμερα κάποιοι άλλοι τήν ύποδουλώνουν, τήν ξε> ο > Μ ω I πωλοϋν, καί τήν έξευτελίζουν. Κύριε ’Ιη ^ Κ) ΓIΟ > σού Χριστέ, άνάδειξε, σέ παρακαλοϋμε, 4^ καί σήμερα νέους ήρωες, γιά ν’ άναστήσουν τό πεσμένο ’Έθνος μας, τό όποιο τόσο σέ έδόξασε στό παρελθόν, άλλά καί νέους άγιους γιά νά ύπερασπίσουν τήν Πίστι μας, τήν όποία προδίδουν ποιμένες οίκουμενισταί, πού διαφθείρουν τόν άμπελώνα σου. 48

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

=ι m 2

Ο > Ο Ο > X Οω ο -< 0 0 to Μ m σ> * χ τI Ο° Μ

□Ο

Isω J3

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΡΤΙΟΣ 2014

Articles inside

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΡΤΙΟΣ 2014