Τ α χ υ δ ρ . Δ ιε ύ θ υ ν σ ι: Τ .Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 Α Θ Η Ν Α
Απολογητής, έρμπνευτής. άγωνιστήο
Ε Κ Δ Η Μ ΙΑ -Ε Ν Τ Α Φ ΙΑ Σ Μ Ο Σ ΚΑΙ Ε Π ΙΚ Η Δ Ε ΙΟ Σ Ε ΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΑΟΓΟΝ ΝΙΚΟΑΑΟΝ ΙΩ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΑΟΝ ( Ύπό άρχ. π. Δανιήλ Άεράκη). Τήν 28η Αύγούστου άνεχώρη-
ένώπιον πλήθους κόσμου,
πού
σε γιά τήν ούράνια πόλι ό σπου
ύπερέβαιναν τά (1.000) άτομα,
δαίος θεολόγος και ερμηνευτής των Γραφών Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ύστερα άπό άρκετή τα λαιπωρία καί περιπέτεια μέ τήν ύγεία του, λόγω τής σοβαρότητας τής παθήσεώς του, πού είχε σχέ-
άπό διάφορα μέρη τής Πατρίδας μας προερχόμενα. Μέ εύλογία δε τού επιχωρίου έπισκόπου Μ ητρο πολίτου Αιτωλίας καί ’Ακαρνανίας Σεβ. κ. Κοσμά, προέστη αυτής καί ώμίλησεν έπικαίρως καί καταλλή
σι μέ τήν καρδιά του. Ή θλιβερή ε’ίδησι μεταδόθηκε ταχύτατα σέ όλη τήν Ε λ λ η ν ικ ή ’Επικράτεια,
λως ό λίαν γνωστός ίεροκήρυξ
διότι ό μεταστάς ήτο άγαπητός σέ μεγάλο άριθμό προσώπων, όχι μόνο έντός των όρίων τής Ε λ λ η
ομιλία, ή όποια έχει ώς εξής:
νικής Πατρίδος, άλλα άκόμη καί στο Εξω τερικό, άνεξαρτήτως τυ χό ν άντιρρήσεων άπό ώρισμένους, πού δεν συμφωνούσαν έπΐ των θίγόμενων έκάστοτε θεμά των, κατά τήν προσωπική τους
άρχιμ. Δανιήλ Άερά κης. Έ ν συνε χεία δημοσιεύουμε τήν έν λόγω «Παύλος, δούλος
Ιησού Χρι
στού, κλητός άπόστολος, άφωρι-
σμένος εις εύα γγέλιο ν Θ εού» (Ρωμ. α' 1). ΐ. · Αν άφωρισμένος, κατά τήν Καινή Διαθήκη, καί μάλιστα τήν άποστολική
γλώσσα,
είναι
ό
διαλεγμένος, ό ξεχωριστός γιά τό
βέβαια έκτίμησι. ’Έτσι ένας μεγά λος άριθμός προσώπων, πού άγγι ξε τ'ις χιλιάδες εύρίσκετο σέ άναμονή καί περίμενε νά ίδη τήν τελική έκβασι τού θέματος, πού
διδάχος τής ’Εκκλησίας, ό ειδικά
σχετίζονταν μέ τό πρόσωπό του.
τός είναι άφωρισμένος, τότε ό
Παρά ταϋτα όμως ή έξόδιος ακο λουθία έψάλη στήν ΐ. Μονή Είσοδίων τής Θ εοτόκου Μυρτιάς-
άδελφός μας Νικόλαος Σωτηρόπουλος ήταν όντως άφωρισμέ-
Ά γ ρ ινίο υ
άπό τή γή, άπό τον Ίησοΰ Χριστό
114 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
ήρέμως
και ήσύχως
έργο τού Εύαγγελίου, ό έκλεκτός άπεσταλμένος γιά τό έργο τού εύαγγελικοϋ κηρύγματος. "Αν αύ-
νος· άπό τον ουρανό βέβαια, όχι
βέβαια, όχι άπό άνθρώπους. • Ή τα ν ό κλητός άπόστολος καί εκ λ ε κ τ ό ς ιεραπόστολος. ® Ή τα ν ό «άφωρισμένος έκ κοι
λίας μητρός αυτού» (Γαλ. α' 15), σαν τόν Παϋλο τον άπόστολο. Άπό τήν κοιλιά τής μητέρας του Πολύ τιμης, ήταν ό πολύτιμος δούλος
τού Κυρίου μας Ίησοϋ Χριστού. • Ή τα ν ό δια λ εγμ ένος άπό τόν Χριστό, όχι μόνο διότι προ κατα βολής κόσμου ήταν σχεδιασμένο νά γίνή θεολόγος
καί κήρυκας
θερμός, άλλά κα'ι διότι ό Ιδιος άπό μικρό παιδί έκανε τή μεγάλη του εκλογή. Ή καρδιά του καί ή φωτι σμένη του διάνοια ψήφισε «παιδιόθεν» Ίησ οϋν Χριστόν «έσταυρωμένον και άναστάντα». • Ήταν ό άφωρισμένος άπό τό Πνεύμα τό Άγιον, μαζί μέ άλλους τότε συνηλικιώτες του, καί άπεστά-
λη, όπως ό Παύλος καί ό Βαρνάβας (Πράξ. ιγ' 2) στό έργο τού Κυρίου. 2.
· Ά ν άπόστολος και έργάτης
τού Εύαγγελίου είναι ό καλός μαθητής, πού στή συνέχεια γίνεται διδάσκαλος, τότε ό άδελφός Νικό λαος ήταν άληθινά άπόστολος Κυρίου. Καί κατά κόσμον μαθητής άριστος σέ όλα τά γνωστικά έπίπεδα, άλλά καί κατά Χριστόν μαθητής γνήσιος καί έπιμελής τού μεγάλου δασκάλου τής κηρυκτικής και ιεραποστολικής τέχνης, τού πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου. Καθίσαμε μαζί παρά το ύ ς πόδας έκείνου. Μά ό Νικόλαος ξεχώριζε. Μαθητής τού π. Αύγουστίνου, μιμητής τής καθαρής ζωής του, άκροατής τών μύχιων σκέψεών του, ύπογραφέας τών συγγραμμάτων του, άκόλουθος στά μαχητικά του Ιχνη.
“Ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος μέ τό? π. Αυγουστίνο Άνδριτσόττουλο σέ κοινή !εραττοστολ.ική περιοδεία στόν Καναδα τον Νοέμβριο τοΟ 1998. ο ΣΤΑΥΡΟΣ 115
3.
· ”Αν άπόστολος είναιθεια τής πίστεως, κατακεραυνώ όποιος κοπιάζει όχι άπλώς γιά τήν νοντας άσεβείς, αιρετικούς, άέξάπλωσι τοϋ Εύαγγελίου τοϋ θέους καί άμοραλιστές. Ίησοϋ Χριστού, άλλά καί γιά τή διαφύλαξι «τής ύγιαινούσης διδα
4. · ”Αν άπόστολος είναι όποιος δίνει ζωντανή τή μαρτυρία
σκαλίας», κατά τόν Παύλο, τότε ό
του ώς δυνατή ομολογία «έμπρο σθεν τών ανθρώπων», τότε ό Νι
Νικόλαος ύπήρξε προσεκτικός άπόστολος Χριστού. Κ όπ ιασ ες, όγαπητέ Νικόλαε, γιά τό Εύαγγέλιο (Φιλιπ. 6' 22), τώρα άναπαύεσαι έκ τών κόπων σου. Α γ ά π η σ ε ς τό τρ έξιμ ο γιά τό εύαγγέλιο τής Εκκλησίας· τώρα παίρνεις τόν ξεχωριστό μισθό εκείνων, πού είναι «κοπιώντες έν λόγω» (Α' Τιμ. ε' 17). Έ β ά σ τ α σ ες τό όνομα τοϋ Κυρί ου «ένώπιον εθνών και βασιλέων, υιών τε Ισραήλ» (Πράξ. θ' 15) πάνω άπό πενήντα χρόνια, μέχρι πού τό σώμα σου κάμφθηκε καί δέν μπορούσαν τά πόδια σου νά τό βαστάσουν. Μά τώρα βαστά ζεις τό « βάρος τής δόξης» τής έν ούρανοϊς. Α γω νίσ τη κες, με τήν ιδιαίτερη
θεολογική σου εύαισθησία, έναντίον τών διαστρεβλω τώ ν τής ’Ορ θοδόξου πίστεως καί τής έν Χριστώ ζωής. ’Ή σ ουν ό μοναδικός νά βρίσκης τά χωρία, «άτινά έστι δυσνόητα, α οι αμαθείς και αστή ρικτοι στρεβλοϋσιν, ώς καί τάς λοιπός Γραφάς προς τήν ιδίαν αύτών απώλειαν» (Β ' Πέτρ. γ' 16).
κόλαος ήταν πραγματικός άπό στολος. Ό Ιωάννης ό Πρόδρομος ήλθεν «ϊνα μαρτυρήση». Καί κάθε πιστός, ίδια θεολόγος, οφείλει νά δίνη τή μαρτυρία του. Μά άν γιά τόν Ιωάννη τό Βα πτιστή ύπήρξε καί ή ειδική καί έκ τακτη καί έντονη μαρτυρία, έτσι καί γιά σένα, άγαπητέ Νικόλαε. Ή
λαχτάρα τής
έποχής τοϋ
Προδρόμου ήταν ό Μεσαίας, ό άναμενόμενος. Καί άξιώθηκε νά τόν δείξη, νά τόν φανερώση: — Ί δ ε ό άμνός τοϋ Θεού ό α'ίρων τήν άμαρτίαν τοϋ κόσμου. Ή άνάγκη τής έποχής μας, ή κατ’ έξοχήν, ή πρώτη άνάγκη, είναι νά γνωρίσουν οί άνθρωποι τόν Ιη σ ο ύ Χριστό. Καί σύ έδωσες τή μεγάλη Χριστολογική μαρτυ ρία. Έδειξες καί απέδειξες, ότι ό Ιη σ ο ύ ς είναι ό Γιαχβέ. — Ί δ ε ό Ιη σ ο ύ ς, ό Γ ια χβ έ!
Τό ομώνυμο σύγγραμμά σου θά παραμείνη άπαράμιλλο στολίδι στή
θεολογική
βιβλιοθήκη
τής
’Εκκλησίας τοϋ 20οϋ αίώνος. 5. » "Αν άπόστολος είναι «ό
Ξεκαθάριζες τό νόημα τών δύσκολων χωρίων, ιδίως στούς
προφητεύων», μέ τήν έννοια τοϋ
τέσσερις ογκώδεις τόμους σου « Ε ρ μ η ν ε ία δύσκολων χωρίων»,
αύτός πού όσα έσωτερικά βλέπει
Ά π εδείκνυες λάμπουσα τήν άλή-
καί πιστεύει τά μεταλαμπαδεύει
116
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
Παύλου, ό βλέπων καί κηρύττων,
καί σέ άλλους, τότε ό Νικόλαος ύπήρξε ό φωτισμένος μετασχη ματιστής τής ’Αλήθειας, τής άτόφιας, τής άνυπόκριτης, τής άνεπιτήόευτης ’Αλήθειας. -Μικρή ή σωματική σου όρασις, άγαπητέ μας φίλε καί άδελφέ. ’Από μικρός μέ ένα μάτι έβλεπες, κι αύτό άσθενικό. Μικρή ή όρασίς σου ή σωματική. Μά αύτό δέν σέ έμπόδισε νά έντρυφμς στή Γραφή καί νά τήν γνωρίζης όλη άπό στήθους. -Μικρή ή όρασίς σου, άλλά αύξημένη ή όρασις τής πίστεως. Μ’ αύτή τήν όρασι, πάντοτε ένισ χυμένη μέ τό φωτισμό τοϋ Α γ ίο υ Πνεύματος, έβλεπες δύο υπερθεάματα: Τά μεγαλεία τής φύσεως καί τό εκμαγείο τής Γρα φής. Ή πρώτη όρασίς σου, αύτή τής φύσεως, σέ άνέδειξε σπου δαίο απολογητή, εφάμιλλο ενός Τρεμπέλα. Ή άλλη όρασίς σου, εκείνη τής Γραφής σέ άνέδειξε
άγαπημένος σου Παύλος (Β ' Κορ. ιβ' 4). Βλέπεις όσα πριν καί «άγγε λοι έπιθυμοϋσαν παρακϋψαι» (Α' Πέτρ. α' 12). Βλέπεις τό ύπερθέαμα τής θριαμβεύουσας Ε κ κ λ η σίας, «ά όφθλαμός ούκ είδε καί ούς ούκ ήκουσε και έπ'ι καρδίαν άνθρώπου ούκ άνέβη, α ήτοίμασεν ό Θεός τοις άγαπώσιν αύτόν» (Α' Κορ. β' 9). 6. · ’Αγαπητέ μας φίλε
καί
άδελφέ, άγαπητέ Νικόλαε, ομο γάλακτε μεγαλύτερε άδελφέ, ή εξουσία τής γής θέλησε νά μήν παρίστανται σέ τούτο τόν ιερό χώρο, χορός επισκόπων και πρεσ βυτέρων, λευκοντυμένων, γύρω άπό τό άκηλίδωτο σκήνωμά σου. Καί τί μέ τούτο; Δορυφορεϊται τούτη τήν ώρα ή ώραία σου θεολογική ψυχή άπό σμήνος άγγέλων. Σπεύδουν άπό τό ούράνιο θυ σιαστήριο πρεσβύτεροι, κατά τήν
προσεκτικό καί άναλυτικό ερμη νευτή. Γιά τον άθλο σου νά μεταφράσης όλη τήν Καινή Διαθήκη καί νά ύπομνηματίσης τό κατά Ματ θαίον, τό κατά Ίω άννην καί τις Πράξεις τών ’Αποστόλων, ή θεο
Άποκάλυψι, ντυμένοι στά λευκά, νά ύποδεχθοϋν τό δάσκαλο τού
λογούσα ’Εκκλησία καί ή ποιμαίνουσα καί ποιμαινομένη ’Εκ κλ η σία ύποκλίνεται στό σκήνωμα τού
προσφέρουν τό άντίδωρο γιά τό μεγάλο σου Δώρο, γιά τό θερμό σου κήρυγμα, πού προσέφερες
άγνοϋ σώματός σου. -Μικρή ή όρασί σου ή σωματι
γιά τήν οικοδομή τοϋ λαού καί γιά τή δόξα τοϋ Θεού.
κή. Μά ή σ υνεχής αύξάνουσα ορατότητα τής ψυχής σου, έφθα-
• Προσέφερες λόγο ούράνιο. Τώρα άπολαμβάνεις δόξα ούράνια.
σε άπό χθές στό ζενίθ. Βλέπεις πλέον όσα «είδε και ακούσε» ό
• Ά δελ φ έ, καλή άντάμωσι στήν αιωνιότητα!
Εύαγγελίου. Πολλοί άπό αύτούς σέ άκουσαν στή γή, ώφελήθηκαν, σώθηκαν. Καί τώρα Εκκλησ ία τής γής καί ’Εκκλησία
τών
ούρανών
σοϋ
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 117
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟ πωμεν, ότι άνεδείχθη έν ύστέροις χρόνοις διδάχος τοΰ ’Ορθοδόξου Γένους καί μάρτυρας τής ’Αλή θειας, ό έργω καί λόγω μισήσας τά έργα των Νικολαϊτών. Ό
θεσπέσιος καί πεφωτισμέ
νος νοϋς του, πού χαριτώθηκε άπό τάς άκτιστους ένεργείας τοΰ Παναγίου Θεού, συνέγραψε άνυπερβλήτου δυνάμεως θεολογικάς πραγματείας μέ κορωνίδα τό μνη μειώδες έργο
«Ίησοϋς-Γιαχβέ»,
καθώς καί τούς 4 τόμους έρμηνείας δύσκολων χωρίων τής Γρα φής, έρμηνεία τής Καινής Διαθή κης καί πλήθος άλλων έξαιρέτων συγγραφών. Ώ ς πολυτίμητο θησαυρό είχε Πειραιεύο. 1 Σεπτεμβρίου 2014
τήν άφθαστη παρθενία τού βίου του καί ώς φωτεινό οδοδείκτη καί
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
μέντορα τής ζωής του τον «ηρωι
άνέσπερο
κότερο των 'Αγίων καί 'Αγιώτερο
Βασιλεία τού Θεοϋ, ό άκατάβλη-
των ήρώων» Μ. ’Αθανάσιο, τοΰ ό
τος, άνυποχώρητος, άσυμβίβα-
ποιου μιμητής κατά πάντα άπέβη.
Μ ετεκλήθ η
στήν
στος καί ότρηρός έργάτης του
Τυγχάνω αύτήκοος μάρτυς τών
Εύαγγελίου, ό μεγαλόπνοος καί
άπόψεων, πού κατεδίκασε ό με-
βαθυνούστατος Θεολόγος, Ιε ρ α
ταστάς, καί καταθέτω μέ τήν πο
πόστολος καί άφθαστος γνώστης
λυχρόνιο έμπειρία τής ένασχολή-
τού έλληνος λόγου μακαριστός
σεώς μου
Νικόλαος Σωτηρόπουλος, πνευ
Δικαιοσύνη καί τής έπιγνώσεως
ματικό άνάστημα τοΰ άοιδίμου
τής σοβαρότητος καί τής ευθύ
Μητροπολίτου
Φλωρίνης κυροϋ
νης μου ένώπιον τής κρίσεως τοΰ
Αύγουστίνου, διά τον όποιον δυ-
Παναγίου Θεοϋ έν τή ήμέρα έ-
νάμεθα δίχα ύπερβολής νά εϊ-
κείνη, άλλά καί έν τή προσωπική
118 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
στήν ’Εκκλησιαστική
μου κρίσει έν τη ώρα τής έξόδου
προβλέψεως, δεν ύφίστατο ή δυ-
μου έκ τοϋ κόσμου τούτου, ότι ή
νατότης προοάψεως ενός τέτοι
κανονική αύτοϋ δίωξις καί κατα
ου βαρυτάτου άδικήματος εις ένα
δίκη ήτο ίεροκανονικώς άλλά καί
λαϊκόν. Είρήσθω δέ, ότι τό όμο-
ούσιωδώς ένώπιον τοϋ Παναγίου
ειδές παράπτωμα τοϋ πρεσβυ-
Θεοϋ άνεπέρειστος, άβάσιμος καί
τέρου
απαράδεκτος, διότι ό διωχθείς
καί κολάζεται ώς παρ’ ’Ενορίαν
διά τοϋ λόγου του καί τής μαρτυ
πράξις.
ρίας του άπέτρεψε τήν διασπορά
κανονικώς
προβλέπεται
Τό ιλαρόν τοϋ σκηνώματος τοϋ
κακοδόξων άπόψεων διά τό ύπε-
μακαριστού
Νικολάου
Σωτηρο-
ρύμνητο πρόσωπο τοϋ ένσαρκω-
πούλου καί τό χαρίεν τοϋ προσώ
θέντος Θεοϋ Λόγου. Έπιπροσθέ-
που του ώς καί ή εύλογία τής
τως ή πρόσαψις σέ αύτόν τοϋ
μοναχικής εύκαμψίας, πού είχε,
κανονικού εγκλήματος τής είσπη-
καταδεικνύουν καί στόν πλέον
δήσεως ήτο παντελώς άνυπόστα-
δύσπιστο, ότι ό μακάριος δούλος
τος, διότι δεν είχε ούδεμία κανο
τοϋ Θεού
νική θεμελίωσιν καί στοιχειοθέ-
αιωνίου δόξης
τησιν, έφ’ όσον τό κανονικό αύτό
κριτής όλων μας είναι ό «έτάζων
άδίκημα διαπράττεται μόνον ύπό
καρδίας καί νεφρούς Κύριος».
φορέων τοϋ Επ ισκοπ ικού
ήδη προγεύεται τής καί ότι τελικός
λει
τουργήματος (ΙΔ' Ά γ . Απ οστό
Εϊη ή μνήμη αύτοϋ α ίων ία!
λων, ΙΕ' Α' Οίκουμ. Συνόδου, Ε' ΔΌ ίκουμ. Συνόδου, ΙΣΤ' ’Αντιό
Ο Μ Η ΤΡΟ Π Ο ΛΙΤΗ Σ
χειας). Συνεπώς, δίχα κανονικής
+ Ό Πειραιώς Σ Ε Ρ Α Φ Ε ΙΜ
Τό σ κήνω μα τ ο υ μακαριστού θεολόγου Νικολάου Σ ω τ η ρ ο π ο ύ λ ο υ σ τ ο Καθολικό τ ή ς Ί. Μ ονής ΕΙσοδίω ν τ ή ς Θ εοτόκου Μ υ ρτιά ς. 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 119
f Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΨΘΗΡΟΜ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Έ ν Κυθήραις τη 12η Σεπτεμβρίου 2014 Πρός Τήν Ιεραποστολικήν Αδελφότητα «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» Ζωοδόχου Πηγής 44 Αθήνας 10681 Αγαπητοί έν Χριστώ αδελφοί, Έπΐ τη πρός Κύριον έκδημία τού εύσεβεστάτου έν Κυρίω αδελφού μας προσφιλεστάτου Νικολάου Σωτηροπούλου, πιστού τέκνου τής Αγίας μας Εκκλησίας, ζηλωτοϋ καί άκαταπονήτου Θεολόγου - έργάτου τοϋ Άμπελώνος τοϋ Κυρίου μας Ιησού Χριστού, «άφωρισμένου εις Εύαγγέλιον Θεού» (Ρωμ. α', 1) καί μόνον, όμολογητοϋ τής Πίστεως καί διακεκρι μένου άντιαιρετικοϋ πνευματικού σκαπανέως, λογιωτάτου συγγραφέως καί άπαραμίλλου γνώστου καί χειριστού τής Θείας Γραφής, εύχομαι καί προσεύχομαι έξ όλης τής καρδίας διά τήν μακαρίαν έν Κυρίω άνάπαυσιν τής θεοφιλούς ψυχής αυτού καί τήν άπόληψιν τοϋ τής δικαιοσύνης στε φάνου, «όν αποδώσει ό Κύριος έν εκείνη τη ημέρα, ό Δίκαιος Κριτής» ( Β Τιμ. δ', 8). Έλυπήθην σφόδρα διότι, λόγω τής μεγάλης έορτης τού Τιμίου Προ δρόμου, δέν ήδυνήθην νά παρευρεθώ, όπως τό έπεθύμουν, εις τήν Έξόδιον Ακολουθίαν τοϋ αειμνήστου Νικολάου, τοϋ συγχρόνου αύτόϋ μάρτυρος τής άμωμήτου Πίστεώς μας, τοϋ «έρχομένου έκ τής θλίψεως τής μεγάλης» (Άποκ. ζ', 14) πρός τόν Δικαιοκρίτην Κύριον καί Θεόν ήμών. Έδοκίμασε πικρίας καί οδύνην, ού τάς τυχούσας, έπί δύο περίπου δεκαετίας μέ τόν γενόμενον «άφορισμόν» παρά μή αρμοδίου κανονικώς καί νομικώς έκκλησιαστικοϋ οργάνου καί μή υφισταμένου ούδ’ έπ έλάχιστον θέματος παραχαράξεως ή παραβιάσεως τής ’Ορθοδόξου Πίστεως καί άνευ τής κανονικής καί νομικής διαδικασίας (άκροάσεως, άπολογίας, δίκης). Πιστεύω δέ, ότι όλη αύτή ή μακρά καί σκληρά δοκιμασία έξήγνισε τήν ψυχήν του καί ότι θά παρασταθή τώ Θρόνω τής Θείας Μεγαλωσύνης μετά καθαρού συνειδότος, ώς «πιστός άχρι θανάτου» καί πολέμιος τών αιρέσεων, τών κακοδοξιών καί τής πλάνης. Ας είναι αιωνία καί μακαρία ή μνήμη τού ζηλωτοϋ αύτοϋ έργάτου τοϋ Χριστού. Μετ’ εύχών καί άγάπης Ό Μητροπολίτης t ό Κυθήρων Σεραφείμ
120
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
==========^—
------------
Ή φωνή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ έκφράζει τήν ύγιά συνείδηοι τής Εκκλησίας, ή όποια ούδέποτε άποδέχθηκε ώς ισχυρό καί έγκυρο τον άφορισμό τοϋ φλογερού ίεροκήρυκος καί κορυφαίου άντιαιρετικοϋ θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου. Συγκινητική καί άξιέπαινη ή κίνησι τοϋ Σεβασμιωτάτου Κυθήρων νά απευθύνει συλλυπητήρια στήν πνευματική οικογένεια τοϋ μεταστάντος, τήν Ιεραποστολική 'Αδελφότητα «Ό Σταυρός», που ίδρυσε ό άγωνιστικώτερος καί ήρωικώτερος κληρικός τοϋ 20οϋ αίώνος Αύγουστίνος Καντιώτης. Μέσα στο ιεραποστολικό αυτό φυτώριο είσήλθεν ώς φοιτητής τής θεολογίας ό νεαρός τότε Νικόλαος άπό ταπεινό χωριό τής ορεινής Ναυπακτίας καί άντιμετώπισε περιπέτειες, διωγ μούς, προπηλακισμούς, συλλήψεις, δικαστήρια, στερήσεις, ύβρεις, συκοφαντίες, άφορισμό καί ένα σωρό άλλους κινδύνους. Παρέμεινε δέ στήν Αδελφότητα σέ έποχή, πού ό προϊστάμενός της διεκρίνετο για τήν αύστηρότητά του, καί συνδέθηκε οργανικά καί άρρηκτα μαζί της. «Σταυρός» ή Αδελφότητα, σταυρικός καί ό βίος τοϋ Νικολάου Σωτηροπούλου. "Αλλοι, μη ϋποφέροντας τή ρετσινιά τοϋ «καντιωτικοϋ» καί τοϋ «όργανωσιακοϋ», άπεχώρησαν καί έπέλεξαν τον ήρεμον καί άτάραχον βίον, που θωπεύει καί δέν έλέγχει τις έκτροπες έπιόρκων πνευματικών ταγών. Έπέλεξαν τον άκίνδυνο Χριστιανισμό καί τις καλές δημόσιες σχέσεις. ’Όχι όμως ό Σωτηρόπουλος, ό όποιος δέν έπαισχύνθη τήν Αδελφότητα τοϋ πατρός Αύγουστίνου καί δέν υπολό γιζε τις λοιδορίες καί τοϋς όνειδισμοϋς τοϋ κόσμου, που κειται «όλος έν τώ Πονηρώ» (Α Ιωάν. ε 19). Ύπελόγιζε μόνο τήν κρίσι τοϋ. Θεοϋ καί φρόντιζε πώς νά ευάρεστή στο Θεό καί όχι στον διαβολοπαρμένο κόσμο. Γι'αύτό καί ό κόσμος καί προπάντων οι έκκοσμικευμένοι καί καταχρηστικώς ονομαζόμενοι χριστιανοί, οί χλιαροί ή ψευτο-χριστιανοί, όσοι θέλουν νά τά έχουν καλά καί μέ τον Θεό καί μέ τον Διά βολο, οί έπαμφοτερίζοντες, αύτοί πού ποτέ δέν τον άγάπησαν, αλλά τον έμίσησαν, όπως έμίσησαν καί τον ίδιο τόν Θεάνθρωπο. «Ει ό κόσμος ύμάς μισεϊ, γινώσκετε ότι έμέ πρώτον ύμών μεμίσηκεν», είχε πεί ό Χριστός (Ιωάν. ιε, 18). Καί ό Σωτηρόπουλος λοιπόν, ώς καλός στρατιώτης τοϋ Χριστού, έπέλεξε συνειδητά τήν όδό τής κακοπαθείας καί τοϋ μαρτυρίου. Πορεύθηκε μέ γνώμονα όχι κάποιο προσωπικό όφελος, άλλά τή δόξα τοϋ έν Τριάδι Θεοϋ καί τής Εκκλησίας. Ζοϋσε γιά τόν Χριστό καί τήν 'Ορθοδοξία, δέν τόν συγκινοϋσε τίποτε άπό τά άνθρώπινα πράγματα. ΤΗταν έπίγειος άγγελος. Τώρα ή ψυχή του εύφραίνεται καί άγάλλεται άνάμεσα στους ούρανίους άγγέλους (άπό σχόλιο στο ίστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ).
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ 121
ΑΝΑΧΩ ΡΗ ΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ (Ό αγωνιστής θεολόγος Νικόλαος Ί. Σωτηρόπουλος).
j
’ναχώρησε γιά τήν αιωνιότητα ό ζηλωτής Θεολόγος, ό άκάματος εργάτης τοϋ Εύαγγελίου, ό πύρινος κήρυκας τοϋ θείου λόγου, ό σφοδρός πολέμιος τών αιρετικών, ό φόβος καί ό τρόμος τών οίκουμενιστών, ό δεινός έρμηνευτής τής 'Αγίας Γραφής, τό κόσμημα τής Θεολογίας, ό ικανός συζητητής, ό πλούσιος συγγραφέας και άριστος φιλόλογος, ό έμπνευστής ήμών καί διδάσκαλος, τό καύχημα καί γαυρίαμα τών ’Ορθοδόξων άγωνιστών της σύγχρονης έποχής. ’Αναχώρη σε γιά τήν αιωνιότητα τό πλέον πιστό τέκνο τοϋ μακαριστού Αύγουστίνου Καντιώτη! Τώρα μοϋ έρχονται στό μυαλό τό λόγια τοϋ Νικολάου Σωτηροπούλου, όταν κάποτε τοϋ εύχήθηκα, μετά άπό μία άπό τις πολλές περιπέ τειες τής ύγείας του, νό είναι πάντα καλά. Τότε ό Νικόλαος Σωτηρό πουλος μου είπε: «Μ Ο ΝΟ ΣΤΟΝ Ο ΥΡΑ Ν Ο ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ»! Ό Σωτηρόπουλος άναχώρησε για τήν αιωνιότητα καί ή σύγχρονη Θεολογία είναι πλέον φτωχότερη! Πολύ φτωχότερη! Καί άν ή Θ εολο γία δέν θέλη νό παραμείνη φτωχή, καλό θα κάνη νό άξιοποιήση τό συγγραφικό έργο τοϋ μεταστάντος. Ιδιαιτέρως πρέπει νά προσεχθή άπό τούς θεολογικούς κύκλους ή μετάφρασι τής Καινής Διαθήκης, πού έκπόνησε ό Νικόλαος Σωτηρό πουλος, καί τό τετράτομο έργο του Ε Ρ Μ Η Ν Ε ΙΑ ΔΥΣΚΟ ΛΩ Ν ΧΩ ΡΙΩ Ν ΤΗΣ ΓΡΑ Φ Η Σ, καθώς καί τά περίφημα βιβλία του ΙΗΣΟ ΥΣ Γ ΙΑ Χ Β Ε καί ΤΟ ΑΓΙΟ Ν Π Ν ΕΥ Μ Α Γ ΙΑ Χ Β Ε . Ό Σωτηρόπουλος κοιμήθηκε, άλλά τό έργο του λάμπει σαν χρυσός. Τό έργο του θά έμπνέη νέους άγωνιστές τής ’Ορθοδοξίας στούς χαλεπούς καιρούς, πού ζοϋμε. Ό Σωτηρόπουλος ύπήρξε κραταιός πολέμιος τών αιρετικών, ιδίως τών ψευδομαρτύρων τοϋ ’Ιεχωβό, άλλά καί τοϋ Προτεσταντισμού γενικά. ’Ενθυμ ούμα ι κάποτε, πού μοϋ είπε γιά τό βιβλίο του ΑΝΤΙΧΙΛΙΑΣΤΙΚΟ Ν Ε Γ Χ Ε ΙΡ ΙΔ ΙΟ Ν , ότι δέν άνατρέπει μόνο τόν Χιλια σμό, άλλά καί τόν Προτεσταντισμό γενικώτερα. "Ολες τίς αιρέσεις πολέμησε ό Σωτηρόπουλος. Πολέμησε καί τόν Παπισμό, καί έπειδή δέν συμβιβάσθηκε μέ τήν φιλοπαπική-ούνιτική στάσι άναξίων οίκουμενιστών-λυκοποιμένων, διώχθηκε όπηνώς! Διδάσκαλε, Νικόλαε Σωτηρόπουλε, Σ Ε ΕΥ Χ Α ΡΙΣ Τ Ω . Πρέσβευε ύπέρ ήμών, τών άκροατών τών κηρυγμάτων σου, στον Δεσπότη Χριστό! Αίωνία σου ή μνήμη, ’Αμήν! Χ ΡΗ Σ Τ Ο Σ ΣΑΛΤΑΟ ΥΡΑΣ
Α
122
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
Ό άοϊδιρος Νικόλαος Σωτηρόττουλος ύη ήρ ξεν ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ! ( Υπό Λ υκούργου Νάνη, Ιατροϋ). ατώδυνοι τήν ψυχήν κατέστημεν κοινωνοΐ τής θλιβερός πληροφορίας, έπί τή βάσει τής οποίας ό γνωστός άνά τό Πανελ
στικα έγκλήματα καί τούς αύτουργούς τους. Δυστυχώς προ 21 έτών, φθάνω τού όρχεκάκου όφεως, όλως άντικανονικώς έπε-
λήνιο, και όχι μόνο, ομολογητής θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπου-
βλήθη σέ βάρος τοϋ άειμνήστου άπό μία άγνωστη στό ίεροκανο-
λος, ό εκλεκτός επιστήμων, ό άκαταπόνητος κήρυκας τοϋ Θείου λόγου, ό άνθρωπος, που θυσίασε πανεπιστημιακή καριέρα προκειμένου νά στρατευθή στήν εύλο-
νικό δίκαιο «μείζονα καί ύπερτελή« σύνοδο ένας δήθεν άφορισμός, πού, ναι μέν ούδόλως κέκτηται ίεροκανοκικήν ισχύ, πλήν όμως υποβαθμίζει τό κύρος τής
γημένη στρατεία τής ιεραπο στολής, ό μέγιστος άντιαιρετικός θεολόγος, ό φόβος και τρόμος
διοικούσης ’Εκκλησίας καί τών έμπνευστών, έπιβαλλόντων καί ύποστηρικτών αύτοϋ. Ή κοίμησι τού μακαριστού Νι κολάου Σωτηροπούλου σηματο δοτεί έξ άντικειμένου ένα δυσα
τών άντιχρίστων χιλιοστών, έκοιμήθη έν Κυρίω! Ό μεταστας ωφέλησε πνευμα τικό τόσο μέ τό κηρύγματά του ό σο καί μέ τό άπαράμιλλο συγγρα φικό του έργο χιλιάδες ψυχών στήν Ε λ λ ά δα και τό έξωτερικό. Ιδιαίτερα οί άπόδημοι "Ελληνες χάρι στό έμπνευσμένα καί μαχητι κά του κηρύγματα προφυλάχθηκαν καί προφυλάσσονται άπ’ τή λύμη τών διαφόρων αιρέσεων, μεταξύ τών όποιων έξέχουσα θέσι κατέχουν οί Οίκουμενισμός, Πα πισμός, Προτεσταντισμός κ.ο.κ. Είδικώς έναντίον τοϋ έπαράτου καί παναιρετικοϋ Οίκουμενισμοΰ έπανειλημμένως κινήθηκε ή γρα φίδα τοϋ άειμνήστου, στηλιτεύοντας κατά χρέος τό οίκουμενι-
ναπλήρωτο κενό για τήν Έλλαδική ’Εκκλησία σέ μία έποχή, κατά τήν όποία ό Οίκουμενισμός καί ή έκκοσμίκευσι λυμαίνονται τόν έκκλησιαστικό βίο καί ό ελληνικός λαός τυγχάνει σέ μεγάλο ποσο στό ούσιαστικώς άποίμαντος, έρ μαιο τών αιρέσεων καί τού συγ κρητισμού. Είθε ό Κύριος τού Άμπελώνος νά άναδείξη καί άλλους ιεραπο στόλους έμπ νεομένους άπ’ τό ιεραποστολικό ιδεώδες τού μακα ριστού. Γιατί πριν άπ’ όλα καί πά νω άπ’ όλα ό άοίδιμος Νικόλαος Σωτηρόπουλος ύπήρξεν ΙΕΡΑ Π Ο ΣΤΟΛΟΣ! ΑΙΩΝΙΑ ΤΟ Υ Η ΜΝΗΜΗ! 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
123
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ !* ' Χριστός, άδελφοί μου, δέν
Ο
δ έν ήμπορεί νά καταργήση τό
ήλθε στόν κόσμο γι’ αυτή τήν
θάνατο, δέν ήμπορεί νά μάς κάνη
ψεύτικη ζωή τών 50 καί 70 και 100
άθανάτους. Ή άπόφασι τοϋ Θεοϋ
ετών. ’Όχι! Ό Χριστός ήλθε στόν
είναι οριστική, άμετάκλητη, τελε
κόσμο γιά μια άλλη ζωή, άσυγκρί-
σίδικη.
τως άνώτερη καί άτελεύτητη. Μιά
Έ ξ αιτίας τής άμαρτίας έξάπαν-
ζωή, πού δέν τελειώνει ποτέ, μά
τος θά πεθάνετε. "Οπως όλα τά
ποτέ. Μιά ζωή άπερίγραπτη σέ
ποτάμια σπεύδουν προς τή θά
εύτυχία· τήν αιώνια ζωή. «’Εγώ
λασσα, έτσι και όλες ο! ψυχές
ήλθαν ϊνα ζωήν έχωσι καί περισ
σπεύδουν πρός τήν αιωνιότητα!
σόν έχωσιν» (Ίωάν. 10:10). Ή λ θ α
Ποιός δέν άπέθανε, άδελφοί μου;
στόν κόσμο, εΐπεν ό Χριστός, για
Άπέθαναν οί Πατριάρχες- άπέθα-
νά έχουν οί άνθρωποι ζωή και πε
ναν οί Προφήτες- άπέθαναν οί
ρίσσευμα και πλεόνασμα ζωής,
’ΑπόστολοΓ άπέθαναν οί Πατέ
χαράς και εύτυχίας. Καί έξ αύτής
ρες- άπέθαναν οί άγιοι καί οί θαυ
τής έπόψεως, γιά τούς πιστούς
ματουργοί1 άπέθαναν οί ισχυροί
άνθρώπους δέν ύπάρχει θάνατος. Δ έν ύπάρχει ό δεύτερος, ό πνευ
τής γής. "Ολοι, έξ αιτίας τής ά μαρτίας, ύφιστάμεθα τήν ταπεί-
ματικός, ό αιώνιος θάνατος, ό
νωσι τοϋ θανάτου. Καί αύτός ό
αιώνιος βασανισμός, άλλά ύπάρ-
Θεός, όταν έγινεν άνθρωπος καί
χει ή αιώνια εύτυχία. Δ έν ύπάρχει
έπήρε έπάνω του τις δικές μας
θάνατος ώς έκμηδένισι τοϋ άν-
άμαρτίες, άπέθανε. Ά λλά μέ τό
«Θανάτω άποθανεϊσθε».
θάνατό του νίκησε τόν Διάβολο,
θρούπου... 'Όλοι θά πεθάνωμε. "Οσο είναι
πού έχει τό κράτος τοϋ θανάτου.
βέβαιο, ότι γεννηθήκαμε, άλλο
«Ποϋ σου, θάνατε, τό κέντρον;
τόσο είναι βέβαιο, ότι θά πεθάνω
Ποϋ σου, αδη, τό νϊκος;» (Α' Κορ.
με. Ή έπιστήμη μας μπορεί νά πα-
15:55). Ποϋ είναι, θάνατε, τό κεν
ρατείνη όλίγο τή ζωή μας έπάνω
τρί σου, μέ τό όποιο δηλητηριά
σ’ αύτό τόν πλανήτη. Μάλλον νά
ζεις καί σκοτώνεις τούς άνθρώ
παρατείνη τήν ματαιότητά μας
πους; Ποϋ είναι, άδη, ή νίκη σου;
καί άθλιότητά μας. Ή
Ή
έπιστήμη
νίκη
είναι τοϋ
* (’Απόσπασμα άπομαγνητοφωνημένης ομιλίας τοϋ
Χριστού. Ό μακαριστού
θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου μέ τίτλο: «Δ έν ύπάρχει θάνατος» (’Αθήνα, 8/12/1991).
124
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
θρίαμβος είναι τοϋ Χριστοΰ. 'Η
του μυστήριον»! ’Αλλά, αδελφοί
νίκη δόθηκε στους πιστούς άν-
μου, μετά τόν θάνατο τοϋ Χρί
θρώπους, Οί πιστοί θά άναστη-
στο 0 δέν πρέπει νά φοβούμεθα
θοϋν ένδοξοι, τρισένδοξοι,
τόν θάνατο, όπως φοβούνται οί
θά
λάμπουν περισσότερο άπό τόν ή
κοσμικοί καί οί άπιστοι. Δ έν πρέ
λιο, θά ύψωθοΰν πάνω άπό τούς
πει νά άποκρούωμε τήν ιδέα τοϋ
γαλαξίες, θά παραλάβουν βασι
θανάτου, άλλά καθημερινώς νά
λεία αιώνιο.
σκεπτώμεθα τόν θάνατο γιά νά
Θά πεθάνωμε. ’Αλλά ό θάνα
κατευνάζωνται τά πάθη, γιά νά
τος, μετά τόν θάνατο τοϋ Χρι
χαλαρώνεται ή ροπή προς τήν
στού, άπέβαλε τόν φοβερό του
άμαρτία. Νά σκεπτώμεθα τόν θά
χαρακτήρα. Φοβούμεθα τόν θά
νατο γιά νά φιλοσοφούμε. Μνήμη
νατο, επειδή είναι άφύσικο πρά
θανάτου,
γμα, Φ ο βο ύμ εθα τόν θάνατο, επειδή είναι ποινή. Φοβούμεθα
σκεπτώμεθα τόν θάνατο γιά νά
τόν θάνατο, επειδή εϊμεθα άμαρ-
νιότητα. Καί νά παρακαλοϋμε τό
τωλοί και ένοχοι. ’Έ τσ ι είναι στήν
θ ε ό νά βγάλη μέσα άπό τις ψυχές
ψυχολογία τοϋ άνθρώπου. «’Ό ν
μας τή δειλία τοϋ θανάτου. Νά
τως φοβερώτατον τό τοϋ θανά
παρακαλοϋμε το Θεό, όταν έλθη
όρος φιλοσοφίας. Νά
σκεπτώμεθα συγχρόνως τήν αιω
Ό Ν. Σωτηρόιτουλος έρμηνεύων τόν θείο λόγο σε Κύκλο 'Αγίας Γραφής. 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 125
ή ώρα τοϋ θανάτου, νά είμαστε
μία, καί τή στιγμή τοϋ θανάτου νά
όρθιοι, νά μήν είμαστε πεσμένοι
παραδώσωμε τό πνεϋμα μας άνά-
στήν αμαρτία. Νά παρακαλοϋμε
λαφρα, όπως ένα πουλί παραδίδει
τό Θεό, εάν είναι δυνατόν, νά μάς
τή ζωή του, καί νά εύρεθοϋμε στά
δώση προαίσθησι τοϋ θανάτου,
υπερκόσμια μαζί μέ τις μυριάδες
νά προετοιμασθοϋμε. Τήν ώρα
τών άγγέλων στήν Εκκλησ ία τών
τοϋ θανάτου νά ποΰμε τό «Κύριε,
πρωτοτόκων τών
έλέησον», τό «Μνήσθητί μου, Κύ
άπογεγραμμένων, μαζί μέ τά άθά-
ριε», τό «Κύριε, ίλάσθητί μοι τω
νατα πνεύματα, τούς άγγέλους,
άμαρτωλώ». Νά προετοιμαζώμεθα, θεωρώντας κάθε ήμερα ώς τήν τελευταία τής ζωής μας. Καί νά παρακαλοϋμε έπίσης, άδελφοί, τήν ώρα τοϋ θανάτου, νά μή μάς κυριεύση ή μεγάλη άγωνία, πού κυριεύει τούς κοσμικούς καί τούς άπιστους, πού δέν έχουν ελ πίδα αίωνιότητος, άλλά νά δοϋμε
έν
ούρανοίς
τούς άνθρώπους, τούς άγιους, έκεΐ πού μετέστη ό (Γέροντας) Πορφύριος, ό (Γέροντας) Ιά κω βος, ό (Γέροντας) Γεράσιμος (ό Μικραγιαννανίτης), έκεϊ πού με τέστησαν έκατομμύρια άγιοι, καί νά
βλέπωμε
τό
πρόσωπο τοϋ
Θεού μας καί νά χαιρώμεθα αιω
μάλλον σάν φίλο,
νίως, καί νά άπολαμβάνωμε τήν
μάλλον σάν άνάπαυσι, σάν γέφ υ
εύτυχία τοϋ ούρανοϋ, μιά εύτυ-
ρα, πού θά μάς μεταφέρη άπό τήν
χία έκατοντάδες καί χιλιάδες καί
τόν
θάνατο
«κοιλάδα τοϋ κλαυθμώνος» στον
μυριάδες φορές μεγαλύτερη άπό
παράδεισο τοϋ Θεοϋ. Και νά πα
τήν εύτυχία τοϋ πιο εύτυχισμέ-
ρακαλοϋμε τό Θεό τήν τελευταία
νου άνθρώπου τής γής, ής γένοι-
ώρα τής ζωής μας νά έχωμε ήρε-
το πάντας ήμάς άξιωθήναι, άμήν.
Γ
ΐΟΡΊΟΑΟΤΙΰΗ
2SSS
'Η Αδελφότης «Ό Σταυρός» κυκλοφόρησε το Εορτολόγιο τσέπης τοϋ 2015, αφιερωμένο στόν άγιο Κοσμά τόν Αίτωλό. Τό Εορτολόγιο τιμάται 1 εύρώ. ’Αποστολές άνω τών 50 τεμαχίων δέν θά έπιβαρύνωνται μέ ταχυ δρομικά. Γιά παραγγελίες άπευθύνεσθε στό: Βιβλιοπωλείο «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44, 106 81 ’Αθήνα, τηλ. 210 / 3805539 ή τό 210/3826100.
J
V 126
0 ΣΤΑΥΡΟΣ
'ΤΨ'-νο:-
Εκκλησία... μοντέλα καί φβνφάρες(ί) {’Α ν α δ η μ ο σ
Α
so)
.
φιερώνω κάποιο χρόνο «μπαίνω»
καί
στις εκκλησιαστι
κές είδησεογραφικές διαδικτυακές διευθύνσεις. Είναι δντως μία πρωτότυπη και μοντέρνα ενη μ έ ρωσα Μαθαίνω πολλά και πληρο φορούμαι τί συμβαίνει στό χώρο μας. Έ κ ε ιν ο πού μέ προβλημα τίζει καί κάποιες φορές μέ σκαν δαλίζει, είναι όχι οί ειδήσεις - καί άς είναι μερικές άπό αύτές αύτονόητες, έως καί άνώφελες - άλλά οί έντυπωσιακές - πληθωρικές φωτογραφίες κληρικών όλων τών βαθμιδών, μέ πόζες καί χαμόγε λα, μέ ζούμ στα στομάχια μας καί στις πανάκριβες στόφες τους. Καί τό
πλέον
σκανδαλώδες
έχουν τόσα πολλά έσοδα, ώστε νά καλύπτουν τόσα άχρηστα καί σκανδαλώδη έξοδα; Μά, είναι ε’ίδησί τό πού πήγε ένας επίσκοπος, όταν αύτή είναι (;) ή διακονία του; Έ κ ε ΐ πού ντρέπομαι είναι, όταν σέ πολύ ιερές στιγμές - όπως στά Μικρά καί Μεγάλα Μηνύματα ή στις χειροτονίες - δέν διακρίνω, μέσω τών φωτογραφιών φυσικά, ούτε ίχνος συγκινήσεως! ...Παρακαλώ, άδελφοί, προβάλ λετε τήν είδηση πού είναι όντως είδηση καί πατέρες, άς περιορίσουμε τόν φωτογραφικό φακό καί τις βιντεολήψεις. «Παν μέτρον άριστον». (Πρωτοπρ. ’Αθανάσιος Γιουσμάς, βλ. «’Ορθόδοξος Τύπος», 1 Αύγούστου 2014).
«Ο
ΣΤΑΥΡΟΣ»
Μηνιαίο 'Ο ρθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό
είναι, όταν στά γεγονότα ή στά πανηγύρια συμμετέχουν έπίσκοποι και ιερείς, ποϋ νά θέλης νά τούς μέτρησης δέ μπορείς! Βλέπεις σέ πρώτο πλάνο πάντα τούς ύψηλόβαθμους κληρικούς, καί στό βάθος τής φωτογραφίας προσπαθείς νά διακρίνης τούς ελάχιστους πιστούς! ’Αναρωτιέμαι λοιπόν: Ποϋ βρί σκουν τόσο ελεύθερο χρόνο, ώσ τε νά είναι «όπου γάμος καί χαρά» παρόντες; Καί τά Μητροπολιτικά
Ιδ ρ υ τή ς : f Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟ ΥΣΤΙΝΟ Σ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. 'Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζω οδόχου Π ηγής 44 ®106 81 ’Αθήνα τηλ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100. ’ Ε κ δ ό τ η ς - Δ ιε υ θ υ ν τ ή ς Σ υ ν τά ξεω ς: Σ ω τ ή ρ ιο ς Δ. Ε υ σ τα θ ίο υ Ζω οδόχου Πηγής 44 · 106 81 ’Αθήνα Π ρ ο ϊσ τ ά μ ε ν ο ς Τ υ π ο γ ρ α φ είο υ : Ά θ α ν . Κ ο κο νό ς, Α ιό λο υ 35 * 153 51 Κάντζα Σ υ ν δ ρ ο μ ή (έ τ η σ ία ), Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 15 € . Κ ύ π ρ ο υ 20 € . Ε ξω τερ ικ ο ύ (γενικώ ς): 30 € , ’Επιταγές, εγγραφές, επιστολές κ.λπ. στη διεύθυνσι: Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τ α υ ρ ό ε » Τ.Θ, 3415 (Κ.Τ.Α.) · 102 10 ’Α θ ή ν α .
τους καί Ένοριακά τους ταμεία 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
127
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ Α Χ Ω Ρ Ι Σ Τ Ο Σ ΣΥΝ ΤΡΟ Φ Ο Σ
Ο
' Σταυρός! Ήταν αχώριστος σύντροφος των χριστιανών. «Σταυρέ
τοϋ Κυρίου, βοήθει μ ο ι», ήταν ή συνηθεστάτη έπίκλησις των πιστών χριστιανών. Ό Μ. ’Α ντώνιος μέ τόν Σταυρό έκδίωκε τους δαίμονες καί θερά πευε τους αρρώστους, σφραγίζοντας αυτούς μέ τό Ιερό σημείο τρεις φορές. Σέ καιρό δέ διωγμού ένθάρρυνε τους χριστιανούς, οί όποιοι έφθαναν μέχρι τήν καλύβα του. «Σφραγίσατε εαυτούς μέ τόν σταυ ρόν», έλεγε, «κα ί μή φοβείσθε τις άπειλές ούτε τών άνθρώπων ούτε τών δαιμόνων. Ό Κύριος εινε ισχυρότερος όλων». Ό άγιος Κύριλλος πατριάρχης Ιεροσολύμων θερμώς συνιστα τόν σταυρό· «Κ α ί όταν τρώγης ψωμί, καί όταν πίνης νερό, καί όταν εξέρ χεσαι εις την εργασίαν , καί όταν έπιστρέφης άπό τήν εργασίαν σου, καί όταν πρόκειται νά κοιμηθής, καί όταν έξυπνάς, καί όταν ταξιδεύης, καί όταν είσαι εν στάσει..., ας εινε ό Σταυρός αχώριστος σύντροφός σου. Μέγα τό φυλακτήριον δωρεάν διά τους πτωχούς· χωρίς κόπο διά τους ασθενείς· έπειδή καί άπό Θεοϋ ή χάρις- σημείον πιστών καί φόβος δαιμόνων. Διότι μέ τόν Σταυρόν οί δαίμονες κατετροπώθησαν εις τόν κρανίου τόπον». Ευσεβής λογοτέχνης, ό Φώτιος Κόντογλου, γράφει έπίσης σχετικώ ς: «Ε ίδα κάτι Ρώσους ψαράδες, πού τους λένε Καζάκους καί πού κατοικούνε γύρω σέ μιά λίμνη λεγομένη τούρκικα Μανιάζ-γκιόλ, κοντά στήν Πάντερμο, πού ό,τι δουλειά κι άν κάνουνε θά σταυροκοπηθοϋνε, είτε φάνε, είτε νερό πιούνε, είτε φταρνισθοϋνε, είτε βήξουνε, είτε χασμουρηθούνε, είτε δουλειά πιάσουνε, είτε καθίσουνε, είτε σηκωθούνε». Ό δέ Μ. Βασίλειος, ό φωστήρας της Καισαρείας, γράφει· Τό πρώτον καί κυριώτερον μάθημα εινε ό Σταυρός. Ό δέ ί. Χρυσόστομος συμβουλεύει τούς γονείς, όπως άπό τήν μικρή ηλικία, άπό τήν βρεφική, διδάσκουν στά παιδιά τους τό μάθημα τοϋ σταυρού. «Συνηθίσα τε τα », κήρυττε, «νά κάνουν τό σημείον τοϋ Σταυ ρού· καί όταν εινε άκόμη πολύ μικρό τό παιδί, καί δέν μπορεί νά κάνη μόνο του τόν σταυρόν, σύ βοήθησέ το - πιάσε τό χεράκι του, φέρε το εις τό μέτωπον, εις τήν κοιλίαν, εις τούς ώμους, διά νά μάθη νά προσεύχεται μέ τόν Τίμιον Σταυρόν». Έπίσης, κατά τούς νεωτέρους χρόνους, θερμός τοϋ Σταυρού κήρυκας καί έγκωμιαστής υπήρξε ό άγιος Κοσμάς ό Αίτωλός. Όπου κήρυττε έστηνε σταυρούς πού θαυματουργούσαν, καί χιλιάδες μικρούς ξύλινους σταυρούς μοίραζε στούς π ι στούς κατά τις ιεραποστολικές τοϋ περιοδείες, ωραιότατα δέ άνέκδοτα περί τής δυνάμεως τοϋ Σταυρού διηγόταν μέ χάρι ό άγιος στούς άκροατές του. (Άπό τό βιβλίο τοϋ μακαριστού Μητροπο/άτου Φλωρίνης Αυγουστίνου «Ό Τίμιος Σταυρός», σελ. 82-85). 128 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
Ν
D Ο Μ 12 > Γν> =3 Ω Ο X XX Ο ■ο X Κ) “ 8 ^ Μ Ζ XI X σι ν “I ο X ο Μ
■fs.
> =3 5 Φ ΊΖ *< θ' m =5 £ -Π > > Ο * > Ζ Ο S οι m μ m « Τ3 ζ Ό
S > -Ο
Ο
