«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014 by Ορθόδοξη Χριστιανική Απολογητική

κοσμος έσταυρωται κάγώ τώ κόσμω»

(Γαλ. 6, 14).

Ταχυδρ. Δ ιε ύ θ υ ν σ ι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘ Η Ν Α

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙ0ΔΙΚ0Ν 0ΡΓΑΝ0Ν ΟΡ0ΟΔΟΪΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ Α Ν Α Σ Τ Α Ν Τ Ο Σ

γ α π η τ ο ί μας! Έ π ι τή εορτή τοϋ Π άσχα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρω ποι, ιδίως των μεγάλων α στικώ ν κέντρων, εξέρχονται κ α ί πορεύονται στην ύπαιθρο, γ ια να άναπνεύσουν καθαρό άέρα. Γ ια να όσφρανθοϋν τό ά ρ ω μ α των λουλουδιώ ν. Γ ια να άκούσουν τό γλυκολάλημα τοϋ άηδονιοϋ. Γ ιά να άπολαυσουν τά π ο ικ ίλ α θέλγητρα τής ώραιοτέρας εποχής, τοϋ έαρος. Οί δέ φυσιολάτρες, μέ τά σ α κ κ ίδ ιά τους φορτω μένα στήν ράχι τους κ α ι μέ τις φω τογραφ ι κές μηχανές, άνέρχονται στις ύψηλότερες κορυφές, γ ιά νά ίδοΰν κ α ί άπολαυσουν ά π ό έκεϊ τό π α ν ό ρ α μ α τής φύσεως. Ά λ λ ’ οί μανιώ δεις θαυμαστές τής φύσεως περ ιω ρ ισ μένη έχουν την αϊσθησι. Στενός ό ορίζοντας τοϋ ψυχικού τους κόσμου. Γ ή ινα τά ένδιαφέροντά τους. Σ α ρ κικές οί επιθυμίες κ α ί ο ί π ό θ ο ι τους. Βλέπουν, ά λλά δεν βλέπουν! Δέν βλέπουν, ότι ό π ίσ ω ά π ’ όλα τά ώ ρ α ϊα τής φ ύ σεως είνε Ε κείνος, ό όποιος έποίησε όλα τά ώ ρ α ϊα τής γής. Δέν βλέ πουν τον Χ ρ ισ τό , άνευ τοϋ όποιου, όπως κηρύττει μεγαληγόρως κ α τά την νύκτα τής Άναστάσεως ό ήγαπημένος μαθητής, ό Ιω ά ν ν η ς ό εύαγγελιστής, δέν θά ύπήρχε ό κόσμος. «Πάντα δι αύτού έγένετο, καί χωρίς αύτού έγένετο ούδέ έν ο γέγονεν» (Ίω ά ν . 1:3). Κ ϋ μ α φυσιολατρείας! ’Ά νθ ρ ω π ο ι λατρεύουν την κτίσ ι, ά λλά δέν λατρεύουν ΕΤΟΣ ΞΒ'

ΑΘΗΝΑ

■

ΑΠΡΙΛΙΟΣ: 2014

■

ΑΡΙΘ. ΤΕΥΧΟΥΣ:599

τον Κτίσαντα! Οόδεμία λέξι ευ χαριστίας πρός τον Θεό εξέρχε ται από τήν καρδία τους για τήν ωραιότητα τής φύσεως, τήν μο ναδική αυτή ωραιότητα, ή οποία υπάρχει μόνο στον πλανήτη μας. Θά έπρεπε να έχσφενδονισθοϋν στήν σελήνη καί να ζήσουν εκεί όλίγα λεπτά, για νά ίδοϋν τήν τεραστία διαφορά καί νά εκτιμή σουν δεόντως τά αγαθά τής γης, τά όποια τόσο πλουσίως έσκόρπισε στον πλανήτη μας ό Δημι ουργός τοΰ παντός. Άλλ’ οί πιστοί, οί πιστεύοντες στο μέγα μυστήριο τής ένανθρωπήσεως τοΰ Λόγου, μέ άλλα μάτια βλέπουν τά εγκόσμια. Βλέπουν αύτά ώς σκιές των υ περκόσμιων αγαθών. Απολαμ βάνουν καί αότοί τις τέρψεις τής άνοίξεως, τοΰ φυσικού εαρος. ’Α λλά μέ τήν πίστι άτενίζοντες στον Χριστό, τον δημιουργό τοΰ σύμπαντος, τού όρατοΰ καί τοΰ αοράτου, μυστικώς λέγουν «Ω ραία είνε ή άνοιξι. Άλλ’ άσυγκρίτως ωραιότερο είνε τό άλλο έαρ. Είνε ή νοητή άνοιξι, τό πνευμα τικό έαρ, τό όποιο μάς έδειξε ό Χριστός μέ τήν άνάστασί του. Αύτός είνε τό αιώνιο έαρ! “ ΤΩ γλυκύ μου έα ρ ...”».

7Ω άνθρωποι τοΰ παρόντος κόσμου! Έ ξέρχεσθε νά προϋ παντήσετε τά ώραϊα τής άνοίξε ως, έπισκέπτεσθε τά ώραϊα τοπί

α, ανεβαίνετε στις κορυφές τών όρέων, πετάτε στά αχανή ύψη τοΰ διαστήματος, π εριπ α τεΐτε καί έρευνάτε συνεχώς τό βασί λειο τής φύσεως. Δεν σάς κατη γορούμε. Σάς κατηγορούμε ό μως, διότι οόδεμία προσπάθεια κάνετε γιά νά περιπατήσετε καί ερευνήσετε τό βασίλειο τής χάριτος. Έ ξέλθετε λοιπόν, φωνάζει πρός όλους μας ό προφήτης, «έ ξέλθετε, κ α ί ο ί έν τώ σκότει άνακαλύφθητε» (Ήσ. 49:9). Έ ξέλθε

τε γιά νά ίδήτε τον νικητή τοΰ θανάτου, τον θριαμβευτή τών αι ώνων. Έ ξέλθετε γιά νά ίδήτε τον Ή λιο τον φωτίζοντα τά σκότη τοΰ κόσμου. Έ ξέλθετε. Για τί δέν έξέρχεσθε; Σάς αρέσει τό σκό τος; Θέλετε νά ζήτε ώς τυφλο πόντικες στους υπογείους λαβυ ρίνθους τών παθών; Μ ισείτε τό Φώς; ’Ώ πόσο δυστυχείς εέσθε! Ματαία ή ζωή σας, έφ’ όσον δέν συνδέθηκε μέ τήν Ζωήν. Έ ξέλθε τε. Σάς φωνάζουμε γιά μία τε λευταία ϊσως φορά. Έ ξέλθετε πρός τό Φώς. «Ζω ή γάρ ό Χ ριστός ών», ό πως λέγει ό άγιος Κύριλλος ’Α λε ξανδρείας, «ζωή κ α τ ά φυσιν, άνέστη τριήμερος σκυλεύσας τον αδην, άναπετάσας τοϊς κά τω τάς άεί κεκλεισμένας πύλας φωνεΐ είρηνικώ ς τε τοϊς έν δεσμοΐς έ ξέλθετε κ α ί τοϊς έν σκότει άνακαλύφθητε».

( ’Α π ό τ ό β ι β λ ί ο τ ο ύ μ α κ α ρ ι σ τ ο ύ Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ Φ λ ω ρ ί ν η ς Α υ γ ο υ σ τ ί ν ο ν « Π ά σ χ α » , σελ. 1 0 9 - 1 1 1 ) . 50

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΣΕ ΚΕΝΟ ΤΑΦΟ Στίχ. 1-2: « T fj δέ μ ια τω ν σ α ββά τω ν Μ αρία η Μαγδαλην-η έρ χ ετα ι π ρω ί σκοτίας 'έτι ονσης els το μ νη μ εϊο ν, και β λ έ π ε ι τον λίθον ήρμένον έκ του μ νη μείο υ . Τρέχει ουν και 'έρχεται ττρος Σ ί μω να Π έτρον και ττρος τον ά λ λον μ α θ η τή ν, ον έφ ίλ ει ό 'Ιη σούς, και- λ έ γ ε ι α ντο ΐς’ KtH p av τον Κύριον εκ του μ νη μείο υ , και ούκ οιδαμεν που εθηκαν αύ? 59 τον » . Έδώ ό πληθυντι κός « σ ά β β α τ α » ση μαίνει «έβδομός», ό πως καί σε άλλα χω ρία, π.χ. ΜατΘ. κη' 1, Πράξ. κ' 7. Άλλά καί ό ενικός «σά ββα τον» σημαίνει «έβδομός», ό πως δείχνει τό Λουκ. ιη' 12. Ή δέ φράσι « τ rj μ ια τω ν σ α β β ά τ ω ν » σημαίνει «την πρώτη (ήμε ρα) τής έβδομάδος». Ή λέξι «η ρ μ έ νο ς», μετοχή παρακειμένου τοϋ «αίρομαι», σημαίνει «σηκωμένος, άποκυλισμένος, μετατοπισμένος». Τό « έ φ ίλ ε ι» σημαίνει «αγαπούσε ιδι αιτέρως». Τό « ή ρ α ν » , άόριστος του «αίρω», σημαίνει «πήραν». Καί τό «ούκ ο ιδ α μ εν» σημαίνει «δέν γνωρίζουμε». Μεταφράζουμε: «Κατά την πρώτη δέ ήμερα τής έβδομάδος ή Μαρία ή Μαγδαληνή έρχεται στο μνήμα πρωί, ένω ακόμη ήταν σκο τάδι, κα'ι βλέπει τό λίθο μετατοπι

σμένο από την είσοδο τον μνήμα τος. Τρέχει τότε καί έρχεται πρός τον Σίμωνα Πέτρο και πρός τον άλ λο μαθητή, που άγαποΰσε ό Ιη σούς ιδιαιτέρως, καί τούς λέγει: “Πήραν τον Κύριο άπό τό μνήμα καί δέν ξέρουμε που τον έθεσαν”». « T fj δ« μ ια τω ν σ α ββά τω ν ». Κατά τήν πρώτη δέ ήμέρα τής έβδομάδος. Μέ τό μεταβατικό « δ έ » γίνεται ή πιο ευχάριστη μετάβασι. Μετάβασι άπό τά κεφάλαια ιη' καί ιθ' στά κεφάλαια κ' καί κα'. Άπό τά λυ πηρά στά χαρμόσυ να. Ά πό τά πάθη στήν άνάστασι. Άπό τις ταπεινώσεις στη δόξα. Ή μετάβασι τοϋ Χρίστου άπό τή μία κατάστασι στήν άλλη έγινε γιά μας, γιά τή δική μας μετάβασι άπό τά δυσάρεστα αυτής τής ζωής στά ευ χάριστα τής άλλης βιοτής, τής πνευματικής και αίωνίας. « Ή μ ία τω ν σ α β β ά τ ω ν », ή πρώτη ήμέρα τής έβδομάδος, είνε ή ήμέρα τής άναστάσεως του Κυρίου. Αυτή δέ ή ήμέρα πρός τιμήν του άναστάντος Κυρίου ήδη άπό τήν άποστολική εποχή ώνομάσθηκε Κυ ριακή. Στο Άποκ. α' 10 ό άπόστολος Ιωάννης γράφει: «Έγβνόμην ev 77 νεύματι έν rfj Κυριακή ημέρα». Κατά τήν Κυριακή του Πάσχα εορ τάζουμε τό ενδοξότερο καί χαρμο0 ΣΤΑΥΡΟΣ

συνότερο γεγονός τής Πίστεως, τήν άνάστασι του Κυρίου, καί δοξο λογούμε τόν Κύριο ψάλλοντας: «Αύτη ή κλητή καί αγία ήμερα, ή μία τών σαββάτων, ή βασιλΐς καί κυρία, εορτών εορτή καί πανήγυρίς έστι πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν Χρίστον εις τούς αιώνας». ’Όχι δέ μόνο τήν Κυριακή του Πάσχα, άλλα καί όλες τις Κυριακές τοΰ έτους, πλήν δύο, εορτάζουμε τήν άνάστασι του Κυρίου. Κατά τήν τρίτη εν τολή του Δεκαλόγου τήν εποχή τής Παλαιας Διαθήκης ή ήμερα ή άφιερωμένη στο Θεό ήταν τό Σάββατο. ’Αλλά κατά τήν εποχή τής Καινής Διαθήκης ή Κυριακή παραμέρισε τό Σάββατο καί έπικράτησε αύτη. ΤοΟτο σημαίνει, ότι ό Κύριος ’Ιη σούς είνε Θεός. "Αν ήταν κατώτερος άπό τό Θεό, ή Κυριακή δέν θά ύπερίσχυε τοΰ Σαββάτου. «Μ αρία η Μαγδαληνη έρχε τα ι ττρωι σκοτίας c n οΰσης els τό μ νημεΐο ν». Ή Μαρία ή Μαγδαληνή πηγαίνει στο μνήμα τοΰ Χρι στού. Μόνη; Ό χι. ’Αλλά μαζί μέ άλ λες ευσεβείς γυναίκες, όπως δείχνει ό πληθυντικός «ο ϊδ α μ εν». Άναφέρεται όμως ή Μαρία ή Μαγδαληνή, διότι αύτή ήταν ή κορυφαία τών μαθητριών τοΰ Ίησοΰ, πού άκολουθοΰσαν κα'ι διακονοΰσαν αύτόν, πρώτη μνημονευόμενη (Ματθ. κζ' 55-56, Μάρκ. ιε' 40-41, Λουκ. η' 23). Ή Μαρία ή Μαγδαληνή άγάπησε περισσότερο τών άλλων μαθη τριών τόν Κύριο καί έδειξε μεγαλύ τερη εύγνωμοσύνη πρός αύτόν, δι ότι τήν άπήλλαξε άπό τήν τυραννί α επτά δαιμόνιων (Λουκ. η' 2). Δαι μονίζονται καί εύσεβή πρόσωπα, 52

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

γιά νά έχουν μισθό μαρτύρων, καί νά πιστεύουν οί άπιστοι στήν ΰπαρξι πνευματικού κόσμου, καί νά ένισχύωνται οί πιστοί στήν πίστι, βλέποντας τά φαινόμενα τοΰ δαιμο νισμού καί θεραπείες δαιμονισμένων, πράγματα φυσικώς άνεξήγητα ώς ύπερβαίνοντα τούς φυσικούς νό μους. Ή Μαρία ή Μαγδαληνή πήγε στο μνήμα πρωί, ενώ άκόμη ήταν σκοτάδι, δρθρος βαθύς. « Έ κ νυκτος δρθρίζει το πνεύμα μου πρός ok, 6 Θεός», φωνάζει ό Ήσαΐας (κστ' 9). Καί ή Μαρία ή Μαγδαληνή, άπό πολλή άγάπη καί μεγάλο πόθο γιά τόν Κύριο, ώρθρισε πρός τόν Κύριο, σηκώθηκε καί πήγε νύκτα στό μνήμα τοΰ Χριστού. "Οποιος άγαπα καί ποθεί πολύ τό Χριστό, θυσιάζει μέρος τοΰ ύπνου του, έγείρεται καί όρθρίζει πρός τόν Κύριο προσευχόμενος ή μεταβαίνοντας στό ναό ένωρίς, γιά ν’ άκούση τόν όρθρο. Νήδυμος βεβαίως ό ύπνος, ό πως τόν χαρακτήρισαν οί πρόγονοί μας, γλυκύς. ’Αλλά πολύ γλυκύτε ρος ό Χριστός. Ό ’Ιωάννης δέν άναφέρει τό σκο πό τής μεταβάσεως τής Μαρίας τής Μαγδαληνής στό μνήμα. Τόν άναφέρουν όμως οί άλλοι εύαγγελισταί. Αύτή καί οί άλλες εύσεβεΐς γυναίκες μετέβησαν στό μνήμα ώς μυροφόρες, γιά ν’ άλείψουν τό σώ μα τοΰ Ίησοΰ μέ μύρα καί νά δείξουν τήν άγάπη καί τό σεβασμό τους πρός τόν μεγάλο Νεκρό. Ή Μαρία ή ταν ή κορυφαία τοΰ χορού τών μυροφόρων γυναικών. Τήν είσοδο τοΰ μνήματος έκλει νε «λίθος μ έγ α ς » (Ματθ. κζ' 60).

Καί πηγαίνοντας πρός τό μνήμα οί μυροφόρες ελεγαν: «Τ ις άποκυλίσβι ημΐν τον λίθον €Κ της θυρας τοΰ μνημείου;» (Μάρκ. ιστ' 3). Παραδόξως δέ ό τεράστιος αυτός λίθος βρέ θηκε «ή ρμβνος», άποκυλισμένος άπό τήν είσοδο τοΰ μνήματος. ’Α πόρησαν καί άνησύχησαν γ ι’ αυτό οί μυροφόρες, διότι νόμισαν, ότι συνέβη κάτι τό άνθρώπινο, δέν σκέφθηκαν, ότι συνέβη πραγμα θείο. Ό Χριστός προεϊπε, ότι τήν τρίτη ημέ ρα θά άναστηθή. Ά λλ’ ό λογισμός τής άναστάσεως δέν πέρασε άπό τό νοΰ τους. "Οταν ή Μαρία ή Μαγδαληνή είδε άποκυλισμένο τό λίθο άπό τήν είσοδο τοΰ μνήματος, δέν εισήλθε στον τάφο, άλλ’ άπό τό μεγάλο πό

θο της νά μάθη τί εγινε τό σώμα τοΰ Χριστοΰ, έτρεξε πρός τόν Σίμω να Πέτρο, ώς κορυφαίο τοΰ χοροΰ τών δώδεκα άποστόλων, καί πρός τόν άλλο μαθητή, τόν όποιον ό Χρι στός άγαποΰσε ιδιαιτέρως, τόν ’Ιω άννη. Οί δύο μαθηταί εΐχαν άκολουθήσει τόν Ίησοΰ μέχρι τήν αυλή τοΰ Άννα και τοΰ Καϊάφα. Ό Ιωάννης βρέθηκε καί κάτω άπό τό σταυρό. Ή δέ Μαρία νόμιζε, ότι αύτοΐ οί μα θηταί ι'σως γνώριζαν τί εγινε τό σώμα τοΰ Χριστοΰ καί θά τήν πλη ροφορούσαν. "Οταν πρόκειται γιά πράγματα σχετικά μέ τό Χριστό, πρέπει καί έμεΐς νά δείχνωμε ένδιαφέρον καί σπουδή γιά νά μαθαίνωμε, καί άναλόγως νά ένεργοΰμε καί νά πράττωμε.

(Από τό βιβλίο τοϋ θεολόγου Ν.’ I. Σωτημοπούλου «Τό Ευαγγέλιο τού Ίωάννου, Γ '», σελ. 279-281).

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ , Γ' "Αλλοτε ό κ. Σωτηρόπουλος ανέλυσε, σέ τόμους A καί Β', τά 14 πρώτα κεφάλαια τού Εύαγγελίου τοϋ Ίω άννου, τού θεολογικωτέρου βιβλίου τής Αγίας Γρα φής. Τώρα, σέ τόμο Γ, αναλύει τά τελευταία κεφάλαια τοϋ Εύαγγελίου (ιε - κα'). Στό Εύαγγέλιο τοϋ Ίωάννου περιέχονται πλήθος ϋψιστες διακηρύξεις τοϋ Χριστοΰ γιά τή θεότητά του. Καί γί αύτό ή έρμηνεία αύτοϋ τοϋ Εύαγγελίου έχει υψιστο ενδιαφέρον καί παρέχει μέγι στο θέλγητρο στους πιστούς. Τά τελευταία δέ κεφά λαια τοϋ Εύαγγελίου, τά έρμηνευόμενα στό Γ τόμο, άναφέρονται στά δύο μέγιστα γεγονότα τής Πίστεώς μας, τά Πάθη καί τήν Άνάστασι τοϋ Κυρίου, καί εϊνε ι διαιτέρου ένδιαφέροντος. Κατά δέ τήν έρμηνεία ώρισμένα δύσκολα σημεία τοϋ ίεροϋ κειμένου έρμηνεύονται πρωτοτύπως. Τό βιβλίον άποτελεϊται άπό 391 σε λίδες. Τιμάται 20 €. Γιά παραγγελίες έπικοινωνήστε μέ τό Βιβλιοπωλεϊον «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44 · 106 81 Αθήνα. Τηλ. 210 / 3805539.

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

if"

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΟΣ Τοϋ Χρήστου Κων. Λιβανοϋ να απο τα συγκινητικότε ρα τροπάρια, πού ψάλλον ται στους ιερούς ναούς τήν Μ. Ε βδομάδα, είναι κα'ι τό άκόλουθο άπό τον ’Ό ρθρο τοϋ Μ .Σαββάτου. «Τόν ήλιον κρύψαντα τάς ι δίας άκτίνας καί τό καταπέτα σμα τοϋ ναοϋ διαρραγέν τώ τοϋ Σωτηρος θανάτω, ό Ιω σήφ θεασάμενος, προσηλθε τώ Πιλάτφ καί καθικετεύει, λέ γ ω ν Δός μοι τούτον τόν ξέ νον, τόν έκ βρέφους ώς ξέ νον ξενωθέντα έν κόσμω' δός μοι τούτον τόν ξένον, όν ομό φυλοι, μισοϋντες, θανατοϋσιν ώς ξ έ ν ο ν δός μοι τούτον τόν ξένον, όν ξενίζομαι βλέπων τοϋ θανάτου τό ξ έ ν ο ν δός μοι τούτον τόν ξένον, όστις οϊδε ξενίζειν τούς πτωχούς καί τούς ξένους- δός μοι τού τον τόν ξένον, όν Ε βραίοι τφ φθόνω άπεξένω σαν κόσμω δός μοι τοϋτον τόν ξένον, ϊνα κρύψω έν τάφω, ός ώς ξένος ούκ έχει τήν κεφαλήν πού κλίνη- δός μοι τοϋτον τόν ξέ νον, όν ή Μήτηρ όρώσα νεκρωθέντα έβόα- Ύ Ω Υιέ καί Θεέ μου, εί καί τά σπλάγχνα

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

τιτρώσκομαι καί καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν σε καθορώσα, άλλά, τη ®Π άναστάσει θαρρούσα, μεγαλύνω. Καί τούτοις τοίνυν τοϊς λόγοίς δυσωπών τόν Πιλάτον ό ευ σχήμων, λαμβάνει τοϋ Σωτήρος τό σώμα, ό καί φόβω έν σινδόνι ένειλήσας καί σμύρνη, κατέθετο έν τάφψ τόν παρέχοντα πάσι ζωήν αιώνιον καί τό μέγα έλεος».

Τί σημαίνουν αύτά τά λό για; "Ας τά έξηγήσωμε έν συντομίςι. Ένψ ό ήλιος είχε κρύψει τις άκτινες του, «μή φέρων θεάσασθαι Θεόν ύβριζόμενον», μέ άποτέλεσμα νά πέση σκοτάδι σ’ ολη τή γη «άπό έ κτης ώρας έως ώρας ένατης»,

το δέ καταπέτασμα τοϋ ναοΰ είχε διαρραγή, λόγψ τοϋ θα νάτου τοϋ Σωτηρος, ό Ιωσήφ, ό σεμνός έκείνος βουλευτής και κρυφός μαθητής άπό τήν Άριμαθαία, βλέποντας τά φο βερά αύτά σημεία, προσηλθε στον Πιλάτο καί τόν Ικέτευε θερμά λέγοντας: Δώσε μου τοΰτο τόν ξένο, πού άπό τήν βρεφική του ήλικία σάν ξένος

i f

φ ιλοξενήθηκε στον κόσμο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού οί ομόφυλοί του ’Ιουδαίοι άπό μίσος τόν θανατώνουν σάν κάποιο ξένο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, στόν όποιο παραξενεύομαι νά βλέπω τοϋ θανάτου τό παράξενο και πα ράδοξο φαινόμενο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού γνωρίζει νά φιλόξενη τούς πτωχούς καί τούς ξένους. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού οί Ε βραίοι άπό φθόνο θανατώνοντάς τον, τόν άποξένωσαν άπό τόν κόσμο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού σάν ξένος δέν έ χει ποϋ νά γείρη τό κε φ άλι του, γιά νά τόν ένταφιά σω. Δώσε μου τοΰ το τόν ξένο, τόν όποιο βλέποντας νεκρό ή Μητέρα του φώναζε: ΤΩ Υιέ μου καί Θεέ μου, άν και τά σπλάγχνα μου πληγώνωνται καί ή καρδία μου σπαράζη ποϋ σέ βλέπω νεκρό, έν τούτοις άποβλέπουσα στήν άνάστασί σου καί άντλοϋσα θάρρος άπ’ αύτή, σέ δοξολογώ. Καί μέ τοϋτα τά λόγια, ικετεύοντας τόν Πιλά

το ό σεμνός Ιω σήφ, λαμβά νει τό πανάχραντο σώμα τοϋ Σωτήρος, καί άφοϋ μέ σεβα σμό τό άλειψε μέ σμύρνα καί τό τύλιξε σέ σεντόνι, τό ένταφίασε, αύτόν, πού παρέ χει σέ όλους ζωή αιώνια καί τό μέγα έλεος.

Γεννήθηκε και έζησε σάν ξένος Γιά ένα μεγάλο ξένο μάς ό μιλε! ό ώραιότατος αύτός ύ μνος. Ποιός είναι αύτός ό ξέ νος; Είναι ό Κύριος ήμών Ίησοϋς Χρι στός. Ξένος ό Χριστός; Ναί, άδελφ οί άναγνώστες. Σάν ξένος ήλθε ό Χριστός στή γή. Ά π ό δ ε ιξ ι τό ότι κατά τή γέννησί του δέν φ ιλο ξενή θ η κε άπό άνθρώ πους σέ κάποιο συγγενικό ή φιλικό σπίτι ή τουλάχιστον σέ κάποιο ξενο δοχείο, άλλά σ’ ένα σπήλαιο, πού τοϋ προσέφερε ή ύπαι θρος τής Βηθλεέμ, καί κούνια του έγινε ένα παχνί άλογων ζώων! ’Αμέσως δέ μετά άναγκάσθηκε νά ξενιτευθή, γιά νά γλυτώση άπό τήν θηριωδία τοϋ βρεφοκτόνου 'Ηρώδου,

J 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

καί σάν ξένος κατοίκησε στήν ξένη γη της Αίγύπτου. "Ας τό έχουν αύτό ύπ’ όψιν τους οί άπόδημοι 'Έ λληνες άδελφοί μας, παλαιότεροι, άλλά καί νεώτεροι λόγω της οικονομι κής κρίσεως, καί άς κάνουν ύπομονή έκει στά ξένα πού ζοϋν, διότι καί ό Κύριός μας ξενιτεύθηκε καί γνώρισε τήν πίκρα τής ξενιτιάς, καί δύναται έτσι νά συμπαθήση ιδιαι τέρως τούς ξενιτεμένους. Εί θε δέ ό Θεός Πατέρας, όπως «έξ Αίγύπτου έκάλεσε τόν Υι όν του» (Ματθ. 2:15), νά καλέση καί αύτοΰς νά έπιστρέψουν κάποια ήμέρα στήν μη τέρα Πατρίδα. Σάν ξένος έζησε ό Χριστός όλη του τή ζωή. Σπίτι δικό του δέν είχε. «Σπίτι» του ήταν ό περιούσιος λαός του, ό ’Ισρα ήλ. Καί όμως ήλθε στό «σπίτι» του αύτό, άλλά οί δικοί του δέν τόν δέχθηκαν! (Ίωάν. 1: 11). Καί μόνον αύτό; Τόν έφθόνησαν καί τόν έμίσησαν θανάσιμα. Ό Πιλάτος διέγνωσε, ότι οί άρχοντες τοϋ Ισ ρ α ήλ «διά φθόνον παρέδωκαν αύτόν» (Ματθ. 27:18). Ή μο ναξιά καί άφιλοξενία, πού έζη σε ό Κύριός μας, ήταν προφητευμένη. «Απηλλοτριωμένος έγενήθην τοϊς άδελφοϊς μου

\ 1 56

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

καί ξένος τοϊς υίοϊς τής μητρός μου» (Ψαλμ. 68:9). Στόν μεσσιακό αύτό ψαλμό ό Ψαλμωδός παρουσιάζει τό Χριστό νά έκφράζη τό παράπονό του πρός τόν Πατέρα του, διότι οί ομοεθνείς άδελφοί του τόν άντιμετώπισαν σάν ένα άγνω στο σ’ αύτούς καί ξένο! Ξένος λο ιπ ό ν ό Χριστός. Ά λ λ ά ήταν ξένος καί ύπό μίαν άλλη έννοια. Ή ταν ξένος ώς πρός τήν άμαρτία. Ή τα ν άναμάρτητος. Ό μόνος άναμάρτητος. Καί επομένως ό σωμα τικός θάνατος, ό όποιος είναι συνέπεια τής άμαρτίας, ήταν κάτι τό ξένο, άφύσικο, παρά ξενο καί παράδοξο γι’ αύτόν. Γι’ αύτό ό ’Ιωσήφ παραξενεύε ται, βλέποντας αύτόν πού διεκήρυξε ότι είναι «τό φώς τοϋ κόσμου», «ή ζωή καί ή άνάστασις», νά κρέμεται τώρα νε κρός καί άπνους έπάνω στό σταυρό. Καί όμως αύτός ό τόσο ξέ νος γνωρίζει νά ξενίζη, νά φ ι λόξενή μέ άγάπη, όχι μόνο τούς δικούς του, τούς ομοε θνείς του κατά σάρκα, άλλά ό λους τούς άνθρώπους, πού ή άμαρτία τούς άποξένωσε άπό τή χάρι τοϋ Θεοϋ. Πού τούς φιλοξενεί; Στό ιδιόκτητο ξε νοδοχείο του. Μά είναι δυνα-

τόν νά έχη δικό του ξενοδο χείο αύτός, πού δέν είχε ούτε ένα μικρό σπιτάκι γιά νά μείνη; Ναί, είναι. Καί τό ξενοδο χείο αύτό είναι ή Ε κκλησ ία του, τήν όποία άπέκτησε μέ τό ίδιο του τό αιμα. Καί όμως, τί είρωνία! Αύτός, πού ξενοδοχεί όλους τούς άνθρώπους, Ιδού «έν νεκροϊς λογίζεται» καί «τάφφ σμικρώ ξενοδοχεϊται»\ Ξένος άκόμη και ό τά φος, πού δέχεται τό πανά χραντο καί καταπληγωμένο σώμα του. Ξένος, διότι δέν άνήκε σ’ αύτόν, άλλά καί ξένος χώρος γιά νά φιλοξενηθη ή θεότης τοΰ ένταφιαζομένου νεκρού. "Αν όμως γιά όλους ήταν ξένος ό Χριστός, γιά ένα πρό σωπο δέν ήταν ξένος. Ποιο εί ναι αύτό τό πρόσωπο; Είναι ή Παναγία μητέρα του. Αύτή τόν φιλοξένησε ώς βρέφος στήν μακαρία κοιλία της καί στήν τρυφερή άγκαλιά της. Αύτή τόν άνέθρεψε. Είναι ό άγαπημένος Υιός της, τό «γλυ κύ της έαρ» τό «φώς τών ο φθαλμών» της. Καιβλέποντάς το σάν ξένο μπροστά στά μη τρικά της μάτια, «μή έχοντα είδος ούδέ κάλλος», θρηνού σε γοερώς.

Το πολιτιμότερο δώρο Ά κούοντα ς τά ικετευτικά αύτά λόγια ό Πιλάτος, καί άφοϋ βεβαιώθηκε άπό τόν έκατόνταρχο, ότι ό Ιησ ούς άπέθανε, «έδωρήσατο τό σώμα τφ Ιωσήφ» (Μάρκ. 15:45). ’Α νεκτίμητο δώρο δώρησε στόν ’Ιωσήφ ό Πιλάτος. Πρόκειται γιά τό μεγαλύτερο δώρο, πού έλαβε ποτέ άνθρωπος! Πλού σιος ήταν ό Ιω σ ή φ (Ματθ. 27: 57). Τώρα, όμως, μέ τό δώρο αύτό είναι άπείρως πλουσιώτερος. «"Ω φρικτοϋ Μυστηρί

ου! "Ω εύοπλαγχνίας ΘεοΟ»\ Τό έχομε άράγε συνειδητο ποιήσει; Τό ίδιο αύτό σώμα, ποϋ έλαβε ώς δώρον ό ’Ιωσήφ άπό τόν Πιλάτο, άλλά άναστημένο καί ολοζώντανο, άποτελει πλέον μαζί μέ τό αιμα τοϋ Θεανθρώπου τά Τίμια Δώρα, πού μεταλαμβάνομε άπό τά χέρια τών ιερέων μέ τό Μυ στήριο τής Θείας Εύχαριστίας. Καί φιλοξενούμε τόν με γάλο «Ξένο» μέσα μας, καί τρεφόμεθα πνευματικώς, καί άφθαρτοποιούμεθα, καί ζωοποιούμεθα, καί θεούμεθα! Τά δέ Τίμια αύτά Δώρα είναι ά πείρως πολυτιμότερα άπό τό νεκρό σώμα τοϋ Ξένου, πού κράτησε στά χέρια του ό ’Ιω σήφ, διότι μάς εξασφαλίζουν

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

τήν αιώνια ζωή καί τήν ούράνια βασιλεία.

Ας κάνωμε τον «Ξένο» φίλο μας Ά λλά άς άναρωτηθοϋμε: Ό Κύριος ήμών Ίησοϋς Χριστός δέχθηκε είρω νίες, χ λ ε υ α σμούς, έμπτυσμούς, μάστι γες, άκάνθινο στεφάνι, κολαφισμούς, άτιμωτική σταύρωσι και θάνατο γιά τήν σωτηρία ό λου τοϋ κόσμου. Έμεϊς, σάν πιστοί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τί κάνουμε γι’ αύτόν; Οί ’Ιου δαίοι άπό μίσος κα'ι φθόνο τόν έσταύρωσαν μία φορά. Μήπως έμεϊς μέ τά άμαρτήματά μας τόν σταυρώνωμε καθημερινώ ς; Μήπως, ένώ κατά τήν βάπτισί μας ό άνάδοχός μας έγγυήθηκε, ότι θά άρνηθοϋμε τά έργα τοϋ σκό τους, έμεϊς τώρα θεληματικά διαπράττωμε έργα σκοτεινά και άμαρτωλά, πού είναι άνάρμοστα στούς Χριστιανούς; ’Αδελφοί άναγνώστες, άπ’ όλους τούς άνθρώπους, όλων τών έποχών και όλων τών αιώ νων, περισσότερο ξένος έπάνω στή γή ύπήρξε ό Χριστός. Δυστυχώς άκόμη καί σήμε ρα, είκοσι αιώνες μετά τήν λυτρωτική θυσία καί άνάστασί του, γιά πολλούς παραμένει άγνωστος καί ξένος! Μήπως

μεταξύ αυτών ει'μεθα και ε μείς; Μήπως, παρ’ όλα τά κε ριά, πού άνάβουμε, καί τά κα λά έργα, πού νομίζουμε ότι κάνουμε, κατά βάθος ό Χρι στός είναι και γιά έμάς ένας ξένος; Μήπως τόν κρατούμε σέ άπόστασι, δέν θέλωμε πολλές έπαφές μαζί του, διότι φ οβούμεθα μήπως ή φιλία του μάς στερήση άπό κάποιες άμαρτωλές ήδονές καί άπολαύσεις τής προσωρινής και μάταιης αύτης ζωής; Μήπως, ένώ αύτός κρούει συνεχώς τήν θύρα τής ψυχής μας μέ διαφόρους τρόπους, ζητών τας νά είσέλθη κα'ι νά δειπνήση μαζί μας και έμεϊς μαζί του, έμεϊς προσποιούμεθα ότι δέν άκούομε, κα'ι τόν άφήνουμε έξω, σάν ένα άγνωστο καί ξένο, νά κτυπάη; Έ άν ναί, άς φροντίσω με τις ήμέρες αύτές νά τόν πλησιάσωμε κα'ι νά τόν γνωρίσωμε άπό κοντά. Ά ς μετανοήσωμε γιά τ'ις άμαρτίες μας. "Ας τις έξομολογηθοϋμε σέ πνευματικό πατέ ρα. "Ας νηστεύσωμε τό κατά δύναμιν. "Ας γονατίσωμε έμπρός στον ’Εσταυρωμένο τήν Μ. Παρασκευή, και μέ δάκρυα συντριβής και μετανοίας άς τόν παρακαλέσωμε νά συγχωρήση και έλεήση όχι μόνον έ.............................................................. J

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

μάς, άλλ’ όλο τόν κόσμο. Και άπό ξένο καί άγνωστο, άς τόν κάνωμε τόν καλλίτερο μας φί λο. Τήν δέ νύκτα τής Άναστάσεως, άς μή τόν έγκαταλείψωμε, όπως κάνουν οί πολλοί μετά τό «Χριστός άνέστη» άκολουθώντας τόν δαίμονα τής γαστριμαργίας, άς μή τοΰ γυρίσωμε τά νώτα μας προ τιμώντας τήν μαγειρίτσα άπό τό δικό του βασιλικό δείπνο, άς μή τόν πικράνωμε καί πάλι κάνοντάς τον νά αισθάνεται γιά μία άκόμη φορά σάν ξέ νος, άλλά άς παραμείνωμε μέχρι τέλους στήν άναστάσιμη θεία Λειτουργία, ώστε νά λάβωμε πλουσίως τήν θεία χάρι καί ευλογία του. Έμεΐς

It Ρ Ο ΐ

ΊΟΝ

θά θέλαμε νά άποχωρήσουν οί καλεσμένοι μας τήν ώρα που στρώνουμε τό έορταστικό τραπέζι γιά νά φάγουν; ’Ό χι βέβαια. Θά τό θεωρούσαμε μεγάλη προσβολή. Γιατί όμως τήν άνάρμοστη καί προσβλη τική αύτή συμπεριφορά επι δεικνύομε πολλοί «’Ορθόδο ξοι Χριστιανοί» στό Χριστό; Είναι καί αύτή μία άπό τις πολλές καί μεγάλες άμαρτίες, μέ τις όποιες έμεΐς οί νεοέλ ληνες ξανασταυρώνουμε τό Χριστό. Ά ς μετανοήσω με καί γι’ αύτή καί ό Θεός θά μάς συγχωρήσπ. Καλή Άνάστασι! Καλό καί εύλογημένο Πάσχα!

J ΓΟΛΓΟΘΛΝ

Τό βιβλίο τοϋ έπισκόηου π. Αύγουστίνου «Πρός τόν Γολγοθάν» εξιστορεί Ιερά περιστατικά των σεπτών παθών τοϋ Κυρί ου, παρουσιάζει πρόσωπα σχετιζόμενα μέ τό θεϊο δράμα, και προσφέρει οΐκοδομηηκή καί παρήγορη διδαχή, ή όποία πηγά ζει άπό τόν σταυρό τοϋ Κυρίου. Χαρακτηρίζεται άπό τό γλυκύ κατανυκτικό ύφος, περιέχει δέ χαρακτηριστικούς ύμνους τής Μεγ. Έβδομάδος, καθώς καί πλήθος προσευχές. Έ ν όψει τών άγίων ήμερων τής Μ. Έβδομάδος άποτελεϊ επίκαιρο ανάγνω σμα και ώφέλιμο δώρο, Στό τέλος δημοσιεύεται μια μικρή αν θολογία άπό τά ωραιότερα ποιήματα, τά οποία έχουν γραφή γιά τά πάθη τοϋ Κυ ρίου. Άποτελεϊται άπό 316 σελίδες. Τψ&ται 9 €. Βιβλιοπωλείο «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44, 10681 Άθήναι. Τηλ. 210/3805539- 3828100 ___________________________________________________ J 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 59

Κλείνουν σχολεία, άνοίγουν φυλακές αθημερινώς τά ΜΜΕ φέρουν στό φώς νέα περιστατικά δια φθοράς. Εινε τόσες οί ύποθέσεις, πού καλούνται νά ερευνήσουν οί άνακριτές καί εισαγγελείς, ώστε άμφιβάλλομε, έάν βρίσκουν χρό νο νά κοιμηθούν. Συνωστισμός πρωτοφανής στά δικαστήρια, στά κρατητήρια, στις φυλακές, στις ό ποιες «στοιβάζονται», σύμφωνα μέ έπίσημα στοιχεία, περίπου 13.000 κρατούμενοι, ένψ ή χωρητικότητά τους δέν ξεπερνά τις 9.000 θέσεις! Βέβαια οί κρατού μενοι αύτοί δέν άφοροϋν όλοι σέ περιπτώσεις διαφθοράς. Τό 65% (δηλαδή περίπου 7.500 κρατούμε νοι) είναι άλλοδαποί. Ά ς τό άκούσουν αύτό όσοι κυβέρνησαν αύ τόν τόν τόπο τά τελευταία χρόνια καί μετέτρεψαν μέ τήν άνύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική τους τήν Πατρίδα μας σέ «ξέφρα γο άμπέλι», άλλά καί οί πολιτικοί κάποιων χώρων τής άντιπολιτεύσεως, σύνθημα τών οποίων εινε τό «κάτω τά σύνορα» καί σκοπός τους ή μετατροπή τής 'Ελλάδος σ’ ένα πολυπολιτισμικό κράτος χωρίς έθνική ταυτότητα και ό άφελληνισμός τής ελληνικής κοι

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

νωνίας. Δυστυχώς άνάμεσα στούς άλλοδαπούς, πού εισέρ χονται παρανόμως στή χώρα μας, εινε καί πολλά έγκληματικά στοι χεία, άπό τά όποια δεινοπαθεί ή πολύπαθη Πατρίδα μας. Διαφθο ρά λοιπόν, έγκληματικότητα, τρο μοκρατία κ.ά. γέμισαν τίς φυλα κές. Τό 1/3 τών κρατουμένων (δη λαδή 4.000 άτομα) εινε παραβά τες τού νόμου περί ναρκωτικών! ’Αποτέλεσμα; Τό κράτος νά ίδρύη νέες φυλακές καί μάλιστα ύψίστης άσφαλείας, πρός άντιμετώπισι τής έκρυθμης αύτής καταστάσεως. «'Όπου άνοίγει ένα σχολείο, κλείνει μιά φυλακή», είπε κάποτε ό Βίκτωρ Ούγκώ. Στήν Πατρίδα μας σήμερα συμβαίνει τό άντίθετο. Κλείνουν πολλά σχολεία (άλ λα συγχωνεύονται καί άλλα καταργούνται λόγψ έλλείψεως μα θητών), μέ άποτέλεσμα, σέ συν δυασμό καί μέ τήν έκδίωξι τοϋ Χριστού καί τοϋ μαθήματος τών Θρησκευτικών άπό τήν έκπαίδευσι, νά προβάλλη έπιτακτική ή άνάγκη κατασκευής νέων φυλα κών. Είνε καί αύτό ένα άπό τά άναγκαΐα άναπτυξιακά έργα, κάθε σύγχρονης, «πολιτισμένης» καί χωρίς Θεό πορευομένης κοινωνί

ας! Αύτή εινε ή άνάπτυξι, πού έπαγγέλονται οί άρχοντες μας; Τέ τοια άραγε κοινωνία οραματίζον ταν οί ήρωες τοϋ 1821, όταν πο λεμούσαν «γιά τοϋ Χριστού τήν Πίστι τήν άγία καί τής Πατρίδος τήν ελευθερία»;

Τό Φανάρι έτορόχθη, Οί ατακτοϊ παραδίδουν μαθήματα Κανονικής τάξεωςΐ αραχή καί άντιδράσεις προκάλεσε στό Φανάρι ή θεάρεστη ενέργεια τοϋ Σεβασμιωτάτου Μη τροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ νά άναγνωρίση τις κατά τά έτη 880 καί 1351 έν Κωνσταντινουπόλει συνελθοϋσες Συνόδους έπί Μ. Φωτίου καί άγ. Γρηγορίου τοϋ Παλαμά άντιστοίχως ώς οικουμε νικές, καί νά θεσπίση τόν έτήσιο πανηγυρικό εορτασμό τους στήν μητροπολιτική του περιφέρεια. Ή πρωτοβουλία αύτή τοϋ Πειραιώς θεωρήθηκε άντικανονική καί άντιλειτουργική καί ώς άπόπειρα ύπονομεύσεως τών σχέσεων τής ’Ορθοδόξου ’Εκκλησίας μέ τήν Ρώμη καί τερματισμού τοϋ θεολογικοϋ διαλόγου μαζί της! Στό πλαίσιο αύτής τής άντιδράσεως, ό έκτελών χρέη ύπερασπιστοϋ τής οίκουμενιστικής πο λιτικής τοϋ Φαναριού Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος τοϋ Ο ικου μενικού Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης άνέλαβε νά έλέγξη μέ ειδική άνάλυσι τήν ένέργεια τοϋ

Πειραιώς, κατηγορώντας αύτόν, ότι δέν είχε τό δικαίωμα «νά θε σπίσει μ ία ν Εορτή γιά κάποιο γε γονός, πού αφορά σύμπασα τήν άνά τήν Ο ικο υμ ένη ν ’Ο ρθόδοξο Εκκλησία και όχι μόνο τήν έπαρχία τήν όποίαν ποιμαίνει», καί ότι άποδεχόμενος καί χαρακτηρίζων ώς «οικουμενικές» τις δύο αύτές Συνόδους, άθετεί τήν 'Ομολογία Πίστεως, τήν όποία εϊχε άπαγγείλει τήν ήμέρα τής εις ’Επίσκοπον χειροτονίας του, 'Ομολογία, διά τής όποίας διαβεβαίωσε, ότι άποδέχεται έπτά Οικουμενικές Συνό δους, δηλώνοντας συγχρόνως, ό τι δέν προσθέτει, δέν άφαιρεϊ καί δέν μεταβάλει τίποτε άπό τά δό γματα καί τις Παραδόσεις τής ’Εκκλησίας! Στό σοβαρώτατο αύτό κατηγο ρητήριο άπάντησε βεβαίως έπαρκώς ό «έτοιμος άεί πρός άπολογίαν παντί τώ αίτοϋντι αύτώ λόγον» έπίσκοπος. 'Ως μέλη όμως τής ’Εκκλησίας έχομε καί έμεΐς γνώ μη, τήν όποία καί θά έκφράσουμε.

Σύμφωνη μέ ?ήν Παράδοσι ή ένέργεία τοϋ Πειραιώς ατά τήν γνώμη μας, λοιπόν, ή ένέργεια τοϋ μητροπολίτου Πειραιώς δέν εΐνε καινοφανής, άλλά άπολύτως σύμφωνη μέ τήν Παράδοσι τής ’Εκκλησίας, ή όποία άδιαψεύστως μαρτυρεί, ότι ό έορτασμός πολλών γεγονότων τής Χ ριστιανοσύνης (όπως εΐνε τά

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

Θεοφάνεια, τά Χριστούγεννα καί τό Πάσχα) πρώτα καθιερώθηκε ά πό κάποιες Ε κκλησίες σέ τοπικό επίπεδο κα'ι κατόπιν άπό τήν οι κουμενική Ε κκλη σ ία σέ πανχριστιανικό έπίπεδο. 01 μαθητές (πιστοί) τοϋ Χρι στού ώνομάστηκαν Χ ριστιανοί πρώτα στήν ’Αντιόχεια καί κατό πιν στον ύπόλοιπο κόσμο (Πράξ. 11:26). Μήπως έπρεπε νά γίνη ιδι αιτέρα Άποστολική Σύνοδος γιά νά έγκρίνη τήν ονομασία; Ή "Υψωσι τοϋ Τιμίου Σταυρού πρώτα έωρτάσθηκε στά Ιε ρ ο σ ό λυμα καί στήν Κωνσταντινούπολι καί κατόπιν καθιερώθηκε παγκοσμίως. Θά μπορούσαμε νά άναφέρωμε καί άλλα παραδείγματα. Ή άναγνώρισι τών Η' καί Θ' Συνόδων ώς οικουμενικών καί ό έορτασμός τους άπό τήν Ί. Μητρόπολι Πειραιώς δέν ύποχρεώ-

νουν καμμίαν άλλη ’Ορθόδοξη Ε κκλη σ ία νά τήν μιμηθή, δέν δη μιουργούν τετελεσμένα γεγονό τα, δέν συνιστοΰν παράβασι καί Κανονική άταξία, άλλ’ έκφράζουν τήν συνείδησι τοϋ πληρώματος τής Ίεράς αύτής Μητροπόλεως καί όχι μόνο. Συγχρόνως δημι ουργούν καί ένα προηγούμενο, προερχόμενο άπό μία πολυπληθή Ί. Μητρόπολι, τό όποιο, σέ συν δυασμό μέ εμπεριστατωμένες με λέτες πολλών επιφανών εκκλησι αστικών προσω πικοτήτω ν, πού συνηγορούν ύπέρ τής οίκουμενικότητος τών δύο αύτών Συνόδων, συνιστά άνυπέρδλητο εμπόδιο σέ όποιαδήποτε Πανορθόδοξη Σύν οδο συνέλθη μελλοντικώ ς και προβάλη τήν άξίωσι νά άναγνωρισθη ώς οικουμενική, άγνοώντας καί περιφρονώντας τήν ίστορικώς καί θεολογικώς άνεγγωρισμένη

ε γ χ Λ

Ή Αδελφότης καί τό περιοδικόν «Ό Σταυρός» επ' ευκαι ρία τών έορτών τής Σταυρώσεως καί τής Άναστάσεως τοϋ Χριστοΰ έγκαρδίως εύχονται νά μετανοήσαμε έμεϊς οί Νεο έλληνες γιά τήν απιστία, τά αμαρτήματα, τις κραυγαλέες αδικίες, τά έγκλήματα, καί όλες τις ασέβειες καί ανομίες, κακά μέ τά όποια άναστανρώνουμε τόν Υιό τοϋ Θεοϋ καί διαπομπεύουμε, τό 5Έθνος μας νά γίνη ευσεβές, όπως ήταν άλλοτε, νά διασωθούμε άπό τά έπερχόμενα δεινά, καί στήν πρόσκαιρη αύτή ζωή καί στήν απέραντη αιωνιότητα νά άπολαμβάνωμε τή χαρά καί τή δόξα τοϋ Κυρίου καί θεοϋ μας.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

άξια τών Η' και Θ' Συνόδων. Καί αύτό τό γνωρίζουν οί οίκουμενιστές τοϋ Φαναριού, γΓ αύτό και άντιδροϋν.

Δάσκαλε, πού δίδασκες...! ρνοϋνται, λοιπόν, παπόφιλοι και λατινόφρονες κληρικοί τοϋ Οίκουμενικοϋ Θρόνου τό δι καίωμα σ’ έναν όρθοδοξότατο καί άγωνιστή μητροπολίτη «νά Θεσπί σει, μέ μίαν excathedra, Ποντιφίκειου τύπου, άπόφαση», όπως γράφουν, «τόν έορτασμό ένός Ι στορικού γεγονότος, πού αφορά σύμπασα τήν Μίαν, 'Αγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν 'Ορθόδο ξον Ε κκλησία ν»] ’Εμείς όμως τους έρωτοϋμε: Ή άλλαγή τοΰ Η μερολογίου, πού άφοροϋσε σύμ πασα τήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία, έγινε Κανονικψ τώ τρόπω καί μέ Πανορθόδοξη ομοφωνία; Ή αύθαίρετη καί μέ τυμπανο κρουσίες άρσι τών άναθεμάτων κατά τών Παπικών άπό τόν Άθηναγόρα τό 1965, γεγονός πανορθοδόξου ενδιαφέροντος καί έμβελείας, έγινε μήπως μέ άπόφασι Πανορθόδοξη καί μέ σεβασμό στον Συνοδικό θεσμό τής ’Εκκλη σίας; Οί άντορθόδοξες καί προ δοτικές Συμφωνίες μέ τούς άμετανοήτους Μονοφυσίτες καί Πα πικούς στό Σαμπεζύ τό 1990 καί στό Μπάλαμαντ τό 1993 άντιστοίχως, πού άφοροϋσαν καί αύτές σύμπασα τήν ’Ορθοδοξία, δέν ύ-

πεγράφησαν καί αύτές άπό κά ποιους ’Ορθοδόξους επισκόπους, δίχως καμμία Πανορθόδοξη ένημέρωσι, έγκρισι καί άποδοχή; Κόπτονται οί τού Φαναριού γιά τήν κανονικότητα τής πρωτοβου λίας τοΰ μητροπολίτου Πειραιώς, ή όποία άλωστε εύχαρίστησε καί ικανοποίησε κάθε ’Ορθόδοξο Χρι στιανό, πού άγαπά καί σέβεται τήν Ιερά Παράδοσι τής ’Εκκλησί ας, ένώ άντιθέτως έπευλόγησαν τις προαναφερθεΐσες επισκοπι κές αύθαιρεσίες, πού συνετάραξαν τήν ’Εκκλησία, δημιούργησαν σχίσματα καί σκανδαλίζουν μέχρι σήμερα άναρίθμητες ψυχές! Μή πως στήν περίπτωσί τους έχει εφ αρμογή ή παροιμία «δάσκαλε, πού δίδασκες καί νόμο δέν έκράτης»; «Ο

ΣΤΑΥΡΟΣ»

Μ ηνιαίο ’Ο ρθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό * * * Ιδρ υτή ς: t Ε πίσ κο πο ς πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. ’Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 φ 106 81 Α θή να , τηλ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100 Ε κδό της - Δ ιε υ θ υ ν τ ή ς Σ υντά ξεω ς: Νικόλαος ’!. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056 Α ιό λο υ 35 · 153 51 Κάντζα Π ρ οϊσ τά μενο ς Τ υ π ο γ ρ α φ είο υ Ά θ α ν . Κοκονός, Αίολου 35 » 153 51 Κάντζα Σ υ ν δ ρ ο μ ή (έ τ η σ ία ) ’ Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 15 € Κ ύ π ρ ο υ 20 € . ’ Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 30 € .

Επιταγές, έγγραφες, έπιστολές κ,λπ. στη διεύθυνσι: Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τ α υ ρ ό ς »

Τ.Θ. 3415 (K.T.A.) · 1 0 2 1 0 Α θή να . 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 63

Ε χ θ ρ ο ί τ ώ ν Ο ικ ο υ μ ε ν ικ ώ ν Σ υ ν ό δ ω ν χετε επτά Ο ικουμενικές Συνόδους. Έάν σάς λείψη « L · μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' οτούς ’Ορθο δόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στήν Δ' Ο ικουμενι κή Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρνοϋνται νά άποδεχθοϋν. Παρά τό θράσος όμως τών συνο μιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στό συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί ’Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλά άπλώς τήν δ ι ατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο! Τό ψευδέστατο αύτό συμπέρασμα, πού άκυρώνει τό άλάθητο καί θέτει ύπό άμφισβήτησι τήν αύθεντία τών Οι κουμενικών Συνόδων, άποδέχονται εύχαρίστως ό π. Γε ώργιος Τσέτσης καί οί όμόφρονές του οίκουμενιστές, καί προωθούν δολίως καί άνευ Πανορθοδόξου άποφάσεως τήν ψευδοένωσι μέ τούς αιρετικούς καί άμετανοήτους Μονοφυσίτες στις έπαρχίες τοϋ Ο ικουμενικού Θρόνου, παρά τήν σατανική έμμονή τών Ά ντιχαλκηδονίω ν νά άπορρίπτουν άσυζητητί τέσσαρες Οικουμενικές Συνόδους τής ’Ορθοδοξίας! Ε νόχλησε, όμως, τό Φανάρι ή άναγνώρισι καί ό εορτασμός τών Η' καί Θ' Συνόδων άπό μία ’Ορ θόδοξη ιερά Μητρόπολι! Ή άτιμία τών Οικουμενικών Συν όδων έκ μέρους τών αιρετικών καί ή βλα σφημία τοϋ Ά γ. Πνεύματος, ποϋ έπεστάτησε, φώτισε καί καθωδήγησε τις Συνό δους αύτές, δέν ταράσσει τούς Φαναριώτες. Τούς ταράσσει, όμως, ή έκ μέρους πιστών καί εύσεβών ’Ορθοδόξων Χριστια νών τιμή δύο άγίων Συνόδων καί οί προσπάθειές τους γιά τήν Πανορθόδοξη άναγνώρισί τους! ’Έτσι άποδεικνύονται έχθροί καί πολέμιοι τών Ο ικουμενικών Συν όδων, φίλοι δέ καί συνεργάτες τών αιρε τικών, τούς όποιους οί Σύνοδοι καταδικά ζουν καί άναθεματίζουν! Κύριε, μή στήσης αύτοϊς τήν άμαρτίαν ταύτην. 64

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Ν Η «

S D i O m „ 0 > μ 3 °I ^οg 2O" °O z S μ z > ϋ Ο) * Ιί ° Ο Μ

> 30 ξΐί Qω

<35 , Ο-

3 -1 S* *3 ZC

>ο

0=5 ζ Ο

Ρ Ι-Θ - μ m

Μ 5 Λ <°

Ό Μ

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014

Articles inside

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014