«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΪΟΣ 2014 by Ορθόδοξη Χριστιανική Απολογητική

«Ε μ ο ι μη γενοιτο χαυχάσθαι εί μη έν τώ σταυρω τού Κυ ρίου ημών Ίησοϋ κόσμος έσταυρωται χάγώ τώ χ ό σ μ ω » (Γαλ. 6 , 14).

Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ

Μ Η Ν ΙΑ ΙΟ Ν ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ 0 Ρ ΓΑ Ν 0 Ν 0 Ρ Θ 0 Δ 0 Ι0 Υ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦ ΟΤΗΤΟΣ

ΣΕ

ΟΛΟ Τ Ο Ν Κ Ο Σ Μ Ο «Ήσαν δέ έν Ιερουσαλήμ κατοικοϋντες Ιουδαίοι, ά νδρες εύ λ α βεΐς άπό παντός έθνους τών ύπό τόν ούρανόν»

εντηκοστή, αγαπητοί μου, Πεντηκοστή! Μία άπό τίς μεγαλύτερες εορτές τής Πίστεώ ς μας. Πεντηκοστή = Επιδημία τού Α γ ί ου Πνεύματος. Δηλαδή ήμερα, κατά την οποί α ήλθε τό Πνεύμα το 'Άγιο. Είνε αυτό μικρό καί ασήμαντο γεγονός, όπως εινε τα γεγονό τα, που μέ μεγάλα γράμματα διαλαλοΰν κα θημερινώς οί έφημερίδες; Ό χι. Είνε γεγονός μέγιστο. Άλλά, δυστυχώς, ποιος συγκινεΐται άπό τό γεγονός αότό; Οί άνθρωποι τού αιώνα μας, ενώ είνε ευαίσθητοι σ τα μικρά καί μηδαμινά, είνε δυστυχώς άναίσθητοι σ τά μεγάλα καί τά υψηλά. Ποία είνε ή αιτία τής άδιαφορίας αυτής; Είνε ή άπιστία. Έ π α υ σ α ν οί άνθρωποι νά πιστεύουν στην υπαρξι πνευματικού κόσμου. Πιστεύουν μόνο στην ύλη. Έ γ ιν α ν σάρκες. 'Ομοιάζουν μέ τά ζώα... *Η **

Πεντηκοστή, επιδημία τού Αγίου Πνεύματος! Ά λλά θά είπή ό άπι στος; «’Ε γώ δέν βλέπω Πνεύμα Άγιο...». Ναί, άνθρωπε, δέν βλέπεις τό Πνεύμα τό Ά γ ιο . Ά λλά είνε άνάγκη νά σού θυμίσουμε, δτι υπάρχουν πράγματα, που δέν τά βλέπεις, καί όμως τά πιστεύεις; Βλέπεις, σέ έρωτούμε, τόν άέρα; Κ αί όμως παραδέχεσαι την ϋπαρξί του. Την παραδέ χεσαι άπό τά άποτελέσματα, που προκαλεϊ. Ό άνεμος σείει τά φύλλα

ΕΤΟΣ ΞΒ'

■

ΑΘΗΝΑ

Μ Μ )Σ

2014

ΑΡΙΘ. ΤΕΤΧΟΓΣ 600

τω ν δένδρων. ’Α κούεις τό θρόισμα τω ν φύλλων. Αισθάνεσαι την θω πεία τού δροσερού αέρα. Έ ν τρομος βλέπεις την όρμητικότητα τού ανέμου, πού γίνεται θύελλα καί καταιγίδα και τυφώνας, καί α ρπ άζει στέγες καί ξερ ρ ιζώ νει πλατάνια καί καταποντίζει όπερωκεάνεια. Ό αόρατος άνεμος γίνε τα ι ορατός καί παραδεκτός από τ ά άποτελέσματά του. Θέλεις άλλο παράδειγμα; Βλέ πεις τον ηλεκτρισμό; Α σφ α λώ ς κανένας δεν είδε ηλεκτρισμό. Είνε άόρατος. Κ αί όμως υπάρχει. Πά νω στο σύρμα τρέχει μέ ίλιγγιώδη ταχύτητα, καί άπό την πηγή του σέ κλάσμα λεπτού φθάνει στο δω μάτιό σου. Έ ά ν τό άμφισβητήσης καί ά γγίξη ς ένα ήλεκτροφόρο σύρμα, τό τε θά λάβης πικρή πείρα τού τί είνε ηλεκτρισμός. Ό ηλε κτρισμός είνε άόρατος, άλλα πα ραδεκτός άπό τά άποτελέσματά του. Θέλεις καί τρ ίτο παράδειγμα; Είνε πολύ κοντά σου. Σέ ερ ω τώ Βλέπεις την σκέψι σου; Ό χι. Καί όμως ή σκέψι είνε ένα άπό τά με γαλύτερα φαινόμενα τής άνθρωπίνης ζωής. Ή σκέψι ή σέ άνεβάζει σ τά ύψη τού ουρανού, ή σέ κατε βάζει σ τά τά ρ τα ρ α τού αδη. Ή σκέψι, άόρατη καί αυτή, γίνεται ο ρατή καί παραδεκτή άπό τις άμέτρητες ένέργειές της. *** Κ αί τώ ρ α άπό τά παραδείγμα τα άς έλθουμε στή σημερινή εορ τή. Μέ τούς φυσικούς οφθαλμούς κανένας δέν είδε τό Πνεύμα τό Α γιο. Διότι τό Πνεύμα τό Α γ ιο ώς Θεός, ώς τρ ίτο Πρόσωπο τής Αγίας Τριάδας, είνε άόρατο. Α λλά τό ά66

0 ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

όρατο Πνεύμα έγινε όρατό καί αι σθητό μέ τις εκδηλώσεις, που είχε, τήν ημέρα τής Πεντηκοστής. Φά νηκε τό τε τό Πνεύμα τό Α γ ιο σάν άέρας σφοδρός, που γέμισε τό σπίτι, όπου ήταν μαζεμένοι οί μα θητές. Φάνηκε σάν γλώσσες πύρι νες, πού κάθε μία έκάθισε πάνω σ τά κεφάλια τώ ν άποστόλων. Α υ τά τά είδαν όσοι ήταν σ τά Ι εροσόλυμα τήν ημέρα εκείνη. Καί είδαν όχι μόνον αυτά, άλλά καί άλλες έκδηλώσεις τού Αγίου Πνεύ ματος. Είδαν ένα Πέτρο νά άποβάλλη τήν δειλία του, πού τον είχε κάνει νά τρέμη μπροστά σέ μία υ πηρέτρια- είδαν τον λαγό αυτό νά γίνεται λιοντάρι καί μπροστά σέ χιλιάδες λαού νά κηρύττη μέ θάρ ρος τον άναστημένο Χ ριστό. Ε ί δαν τούς άγραμμάτους ψαράδες, πού γνώ ριζα ν μόνο τήν μητρική τους γλώσσα, νά ομιλούν τώ ρ α όχι σέ μία ή δύο γλώσσες, άλλά σέ ό λες τις γλώσσες τού τό τε κόσμου. Τέ καταπληκτικό σημείο! Ό άν θρωπος, άκόμη καί ό ευφυέστε ρος, μπορεί νά μάθη 3 - 4 γλώσσες καί αότό μέ πολύ κόπο. Ά λ λ ’ άν θρωπος άγράμματος μέσα σέ κλά σμα λεπτού νά όμιλή άπ ταίστω ς όλες τις γλώσσες τού κόσμου, αυ τό προκαλεΐ δικαίως τον θαυμα σμό, καί μάς πείθει, πώς κάτι με γάλο καί ύψηλό συνέβη τήν ημέρα έκείνη. Ά λλά δέν είνε μόνον οί γλώσ σες, που ομιλούσαν. 'Υπάρχει καί κάτι άλλο, πού προκαλεΐ μεγαλύ τερο θαυμασμό. Είνε τό περιεχό μενο τής ομιλίας τους. Είνε οί ύψηλές ιδέες, πού έκήρυτταν οί άπόστολοι. Μπορεί κάποιος νά γνωρίζη πολλές γλώσσες, άλλά νά λέγη άνοησίες. Στήν περίπτωσι, όμως,

τω ν αποστόλων βλέπουμε όχι μό νο πολυγλωσσία, άλλά καί σοφία. Οί άγράμματοι αυτοί Γαλιλαΐοι λέγουν πράγματα, που ένας Πλά τω νας καί ένας Α ριστοτέλης θά τά άκουαν μέ θαυμασμό. Ά λλά έχουμε καί άλλη έκδήλωσι τοϋ Αγίου Πνεύματος. ’Ά νθρω ποι, πού κατά τήν έπίγεια ζωή τού Χ ριστού δέν πίστευσαν, καί έγι ναν εχθροί καί πολέμιοι, καί κάτω άπό τό π ρ α ιτώ ρ ιο έφ ώ ναζαν «σταυρωθήτω», αυτοί τώ ρ α ύφίστα ντα ι μεταβολή. Ή σκέψι τους φωτίζεται, ή καρδιά τους θερμαί νεται, ή θέλησέ τους ήλεκτρίζεται. Μ εταβάλλονται ριζικώς. Π ιστεύ ουν καί μετανοούν καί ζητούν μέ συντριβή τό έλεος τού Θεού. Βαπ τίζοντα ι καί γίνονται οπαδοί τού Χ ριστού. ’Έ τσ ι ό μικρός κύκλος τω ν μαθητών τού Χριστού, πού μόλις έφθαναν τούς 120, κατά τήν ημέρα τής Πεντηκοστής αυξήθηκε σέ 3.000. Κ αί δέν πέρασε πολύς καιρός καί οί 3.000 έγιναν 5.000. Κ αί οί 5.000 έγιναν 10.000, καί οί 10.000 έγιναν 20.000. Κ αί ή πίστι μας, πού άρχισε σάν ένα μικρό ρυ άκι, έφθασε, κατά τό όραμα τού ’Ιεζεκιήλ, νά γίνη ένας μεγάλος ποταμός, που άρδεύει χώρες καί πολιτείες καί π οτίζει εκατομμύ ρια άνθρώπων. Ό Χριστιανισμός, περιωρισμένος στήν άρχή σέ μία στενή λωρί δα γής, έξαπλώθηκε καί έγινε παγκόσμιος. Έ ρω τούμ ε τούς άπι στους· Είνε αότά μικρά καί άσήμαντα; Γιά εκείνους, πού μελε τούν άμερόληπτα τήν Ισ τ ο ρ ία δέν είνε τρανή άπόδειξι, ότι μία υπερ

φυσική δύναμι, ή δύναμι τού Α γ ί ου Πνεύματος, υπήρξε ή άόρατη πηγή όλων αυτών τώ ν θαυμαστών εκδηλώσεων; ’Α όρατο τό Πνεύμα άπό τήν φύσι του, ά λλ’ όρατό καί αισθητό καί παραδεκτό άπό τις εκδηλώσεις του κατά τήν ή μέρα τής Πεντηκοστής. ❖* ❖ Ό μως, άγαπητοί μου, οί εκδη λώσεις τού Αγίου Πνεύματος δέν περιωρίσθηκαν μόνο στήν ημέρα τής άγίας Π εντηκοστής. Ό π ω ς ψάλλει ή Ε κκλη σία μας: «Τ ό Πνεύμα τό άγιον ήν μέν άεί καί έστι καί έσται, ούτε άρξάμενον ούτε παυσόμενον, άλλ’ άεί Πατρί καί Υίώ συντεταγμένον καί συναριθμούμενον ζωή καί ζωοποιούν, φώς καί φωτός χορηγόν, αότάγαθον καί πηγή άγαθότητος». Ναί, όπως σ ’ όλη τήν ύδρόγειο σφαίρα πνέει ό ζωογόνος άέρας, καί ζούν καί κινούνται καί εργά ζονται εκατομμύρια άνθρωποι, έτ σι καί Πνεύμα 'Άγιο πνέει στις ψυ χές εκείνες, πού πιστεύουν στον Χ ριστό. Ναί! 'Υπάρχουν καί σήμε ρα άκόμη, στον αιώνα αότό τής ύ λης, ψυχές, πού ζούν καί άναπνέουν μέσα στήν άγία άτμόσφαιρα τού Αγίου Πνεύματος. Ό π ο υ ένας άνθρωπος μετανοεί καί πιστεύει στον Χ ριστό, όπου δάκρυα μετά νοιας τρέχουν άπό τά μάτια τώ ν άνθρώπων, όπου μία χριστιανική π ρά ξι φιλανθρωπίας καί αόταπαρνήσεως, όπου μία θυσία, όπου ένα ζω ογόνο κήρυγμα, όπου ένα μυστήριο, όπου ένα μαρτύριο, εκεί, σέ όποιοδήποτε σημείο τής υφηλίου, καί ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ .

( Α π ό τ ό β ιβ λ ίο τ ο ϋ μ α κ α ρ ι σ τ ο ύ Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ Φ λ ω ρ ί ν η ς Α υ γ ο υ σ τ ί ν ο υ « Σ π ι ν θ ή ρ ε ς ά π ό τ ο ν Α π ό σ τ ο λ ο » , σελ. 1 4 0 - 1 4 5 ) . 0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

ΠΡΑΙβϊΣ TON ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ Κε/.μ,ενο μ-e μ«-τά.έ£>0α.α-«.

j c .c s . l

c r j^ o X ic L C F £ i.c >

τοϋ -β-εοτιγεύστου §ι§λίο υ άττό τον

-θ-6θλόγο Μ. ZurnigoirouXo (ere συνέχειες)

„---------

KJ Κ είμενο, Κ Α ' 18-25 18 Tfj δέ έπιούση είσήει ό Παύλος συν ήμΐν προς ’Ιάκωβον, πάντες r e παρεγένοντο οί πρεσβύτεροι. 19 Κ α ί άσπασάμενος αυτούς εξηγείτο καθ’ έν 'έκαστον ώ ν έποίησεν ό Θεός έν τοϊς έθνεσι δια της διακονίας αύτοΰ. 20 01 δε άκούσαντες έδόξαζον τον Κύριον, εΐπόν τε αύτω - Θεωρείς, αδελφέ, πόσαι μυριάδες εισίν 'Ιουδαίων τώ ν πεττιστευκότων, καί 1τσ,ντες ζη λ ω τα ι του νόμου ύπάρχουσι. 21 Κ ατηχήθησαν δε περί σοΰ δτι αποστασίαν διδάσκεις άπό Μ ω υ σέω ς τούς κατά τά έθνη π άντας Ιουδαίους, λέγω ν μη περιτέμνειν αυτούς τά τέκνα μηδέ τοΐς έθεσι περιπατεΐν. 22 Τι οΰν έστι; Π ά ν τ ω ς δει πλήθος σννελθεΐν άκούσονται γάρ δτι έλήλυθας. 23 Τούτο ουν ποίησον δ σοι λ έγ ο μ εν Ε ισ ίν ήμΐν ανδρες τέσσαρες ευχήν εχοντες εφ' εαυτών. 24 Τούτους παραλαβών άγνίσθητι συν αύτοΐς καί δαπάνησον ε π ' αύτοΐς ΐνα ξυρήσω νται τή ν κεφαλήν, καί γ νώ σι πάντες δτι ώ ν κατήχηνται περί σοΰ ούδέν εστιν, άλλά. στοιχεΐς καί αυτός τον νόμον φυλάσσων. 25 Π ερί δε τώ ν πεπιστευκότων εθνών ήμεΐς επεστείλαμεν κρίναντες μηδέν τοιοΰτον τηρεΐν αυτούς, εί μ ή φυλάσσεσθαι αυτούς τό τε ειδωλόθυτον καί τό αΐμα καί πνικτόν καί πορνείαν.

Μετάφρασι 18 Τήν άλλη δέ ήμέρα ό Παύλος μαζί μέ μάς έπισκέφθηκε τόν Ιάκωβο, ήλθαν δέ και ολοι οί πρεσβύτεροι. 19 Καί άφοΰ τούς χαιρέτισε, διηγήθηκε ένα προς ένα όσα ό Θεός έκανε στους εθνικούς μέ τή διακονία του. 20 Ό τα ν δέ εκείνοι άκουσαν, δόξαζαν τόν Κύριο και τοϋ είπαν: «Βλέπεις, άδελφέ, πόσες μυριάδες ’Ιουδαίων είναι, πού έχουν πιστέύσει, καί δλοι αύτοι είναι ζηλωται τοϋ νόμου. 21 Πληροφορήθηκαν δέ γιά σένα, δτι σ’ όλους τούς ’Ιουδαίους τούς διεσπαρμένους μεταξύ τών εθνικών διδάσκεις νά άποστατήσουν άπό τό νόμο τοϋ Μωυσέως, λέγοντας νά μή περιτέμνουν τά τέκνα και νά μή ζοϋν συμφώνως προς τά έθιμα. 22 Τί πρέπει λοιπόν νά γίνη; ‘Οπωσδήποτε πρόκει ται νά συγκεντρωθή πλήθος, διότι θ’ άκούσουν ότι ήλθες. 23 Κάνε λοιπόν αύτό, πού θά σοϋ είποϋμε. ’Έχουμε τέσσερες άνδρες, πού έχουν κάνει τάμα γιά τόν έαυτό τους. 24 Αύτούς νά παραλάβης, καί νά συμμετάσχης μαζί τους στό έθιμο τοϋ άγνισμοϋ, και νά πληρώσης γι’ αύτούς τις δαπάνες (τών θυσιών) γιά νά ξυρίσουν τό κεφάλι, καί έτσι νά μάθουν όλοι, ότι άπ’ δσα έχουν πληροφορηθή γιά σένα τίποτε δέν συμβαίνει, άλλά βαδίζεις και σύ συμφώνως πρός τό νόμο. 25 "Οσο δέ γιά τούς εθνικούς, πού έχουν πιστεύσει, εμείς άποφασίσαμε καί παραγγείλαμε μέ επιστολή νά μή τηροϋν κανένα τέτοιο έθιμο (τελε τουργικό), παρά ν’ άπέχουν άπό τό είδωλόθυτο καί τό αίμα και τό πνιγμένο ζώο καί τήν άνηθικότητα». 6 8 0 ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

Σχολιασμός Στίχ. 18: Ό Παϋλος δέν βρήκε στήν Ιερουσαλήμ τού ς άλλους άποστόλους. Οί άλλοι άπόστολοι εί χαν καί αύτοί ριφθή στή μεγάλη περιπέτεια για την έξάπλωσι τής βασιλείας του Θεού, είχαν διασκορπισθή στον κόσμο καί κήρυτ ταν τό Εύαγγέλιο μέχρι τά πέρατα τής οικουμένης. Στήν Ιερουσαλήμ ήταν ό ’Ιάκωβος ό άδελφόθεος, ό μεγάλος καί θαυμαστός έκεΐνος άνθρωπος καί ό πρώτος έπίσκοπος τής μητέρας τώ ν ’Εκκλησιών. 'Όπως άλλοτε, έτσι καί τώρα ό Παϋλος έπισκέφθηκε τό ν ’Ιάκωβο. "Ηλθαν δέ καί οί πρεσβύτεροι, τό ιερατείο, ειδοποιημένοι προφα νώς άπ’ τό ν ’Ιάκωβο λόγω τής άφίξεω ς τοϋ Παύλου. ’Ίσω ς ήλθαν καί άλλοι. Ή συνάντησι είχε έπίσημο χαρακτήρα. Τ ό τε δ έ μάλλον ό Παϋλος καί οί συνοδοί του θά πα ρέδωσαν τή λογία γιά τού ς πτω χούς άδελφούς τής Ιερουσαλήμ. Ά λ λ ο τ ε στήν Ιερουσαλήμ οί έπισημότεροι άπόστολοι, ό ’Ιάκωβος, ό Κηφάς καί ό Ιωάννης, είχαν συ στήσει σ τον Παϋλο καί τού ς συν ερ γά τες του ένα μόνο πράγμα, νά ένθυμοϋνται τούς πτωχούς. Ό δέ Παϋλος φρόντισε μέ ζήλο νά συλλέξη βοήθεια άπ’ τις ’Εκκλησίες, δπου είχε κηρύξει τό Εύαγγέλιο, καί νά τή μεταφέρη άσφαλώς καί νά τήν παραδώση στήν Ιερ ο υ σ α λήμ (Γαλ. 6' 9-10). Οί έξ ’Ιουδαίων χριστιανοί τής Ιερουσαλήμ πολ λές φορές είχαν δείξει δυσμένεια πρός τό ν Παϋλο, πολλές φορές

τό ν είχαν πικράνει. Ό δέ Παϋλος φρόντιζε γι’ αύτούς μέ ζήλο, άποδείκνυε έμπράκτως, ότι τούς είχε στά πλάτη τής καρδιάς του, τούς π ερ ιέφ ερ ε στή ν οικουμένη καί τού ς πρόβαλλε στις άνά τόν κό σμον ’Εκκλησίες. Ή δυσμένεια τώ ν συνανθρώπων μας άς μή μειώνη τό ένδιαφέρον μας γι’ αύτούς, πνευματικό καί ύλικό ένδιαφέρον, άλλά τούναντίον άς τό αύξάνη. Ά ς νικάμε τό κακό μέ τό καλό. Αύτό διδάσκει ό μεγά λος Παϋλος μέ λόγο (Ρωμ. ιβ' 21) καί μέ έργο. Στίχ, 19-20: "Οπως άλλοτε, έτσι καί τώρα ό Παϋλος άφηγεϊται τήν πρόοδο τοϋ Εύαγγελίου μεταξύ τώ ν έθνικών. Α να φ έρ ει ένα - ένα τά θαυμαστά γεγο νό τα τής έξαπλώσεως τής βασιλείας τοϋ Θεοϋ στήν οικουμένη. Γιατί ό άπόστολος περιγράφει τις έπιτυχίες καί τούς θριάμβους τοϋ Εύαγγελίου; Γιά νά προκαλέση θαυμασμό καί ν’ άποσπάση έπαίνους γιά τό πρόσω πό του; Γ ιά νά δοξάση τόν έαυτό του; ’Όχι! Ό άπόστολος δέν είχε κενοδοξία. "Ηταν ό ταπεινότερος άπ’ όλους. ’Ε ξέθεσε τά θαυμαστά έργα ώς έργα τοϋ Θεοϋ, όχι ώς ίδικά του έργα. «’Εποίησεν ό Θ εός διά τη ς διακονίας αύτοϋ». Ό Θεός ό τελεσιου ργός τώ ν θαυμασίων. Ό δέ Παϋλος ταπεινός διάκονος, ταπεινός ύπηρέτης. Ό άπόστολος άφηγεϊται τις κατακτήσεις τοϋ Εύαγγελίου, γιά νά ένημερώση τήν ’Εκκλησία τής Ιερουσαλήμ καί νά 0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

χαροποιήση τούς άδελφούς. Ό δέ Ιάκωβος καί οί πρεσβύτεροι δέν φθονούν τό ν Παϋλο άκούοντας τις καταπληκτικές έπιτυχίες τοϋ Ευαγγελίου διά μέσου τοϋ προσώπου του, άλλά χαίρουν καί δοξάζουν τό ν Κύριο γιά τήν έπέκτασι τής βασιλείας του. ”Ω νά ήμασταν όλοι οί χριστια νοί άκενόδοξοι σάν τό ν Παϋλο καί άπαλλαγμένοι άπ’ τό φθόνο σάν τό ν ’ Ιάκωβο καί τού ς πρεσβυτέρους! ”Ω νά ήταν προπάντων έτσι οί έρ γά τες τοϋ Εύαγγελίου! Τότε ό Θεός θά έδινε μεγάλη χάρι, και διά μέσου τώ ν προσώπων μας θά έπιτυγχάνονταν μεγάλα πράγματα πρός δόξαν τοϋ Χριστοϋ. Κύριε Ίησοϋ Χριστέ ό Θεός! Διά π ρεσβειών τοϋ άποστόλου σου Παύλου, τοϋ άδελφοΰ σου ’ Ιακώ βου καί όλων τώ ν άγίων σου, οί ό ποιοι δέν ύπερηφανεύονταν καί δέν φθονούσαν γιά μέγιστες έπιτυχίες, άπάλλαξε άπό τά φοβερά μικρόβια τής ύπερηφανείας καί τοϋ φθόνου έμάς τού ς άσθενεΐς καί ταλαιπώρους, οί όποιοι ύπερηφανευόμεθα καί φθονούμε γιά έλάχιστες έπιτυχίες. Θ εράπευσέ μας τά θανάσιμα νοσήματα, καί χαρίτωσέ μας μέ πολύ χάρι, ώ στε διά μέσου τώ ν ταπεινών προσώ πων μας νά έπιτυγχάνωνται σπου δαία πράγματα πρός δόξαν τοϋ ο νόματος σου. ’Αμήν. Στίχ. 20-25: Ό ’Ιάκωβος καί οί πρεσβύτεροι, τά έπίσημα καί ύπεύθυνα πρόσωπα τής ’Εκκλησίας 70

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

τή ς Ιερουσαλήμ, έπιδοκιμάζουν πλήρως τό κήρυγμα τοϋ Παύλου καί τή δράσι του, καί εκδηλώνουν πρός αυτόν αδελφική άγάπη καί έκτίμησι. Κανένα ενδοιασμό καί καμμιά έπιφύλαξι δέν έχουν γιά τήν ορθότητα τής τακτικής τοϋ ά ποστόλου τώ ν εθνών. Ά λλά μεταξύ τοϋ λαοΰ ύπάρχουν καί οί άσθενεΐς στη συνείδησι χριστιανοί, οί στενοκέφαλοι, οί φανατικώς προσκολλημένοι στο Μωσαϊκό νόμο. Οί χριστιανοί αύτοί δέν δύνανται ν’ άπαλλαγοϋν άπ’ τήν ιδέα, ότι ή περιτομή καί άλλες τελετου ργικές πράξεις είνε δήθεν άναγκαΐες γιά τή σωτηρία. Βλέποντας δέ ό Παύλος τήν έπιμονή τους στον τελετουργικό νόμο, καί θεω ρώ ντας τήν περιτο μή καί άλλες τελετου ργικές πρά ξεις πράγματα άδιάφορα, ού τε γιά σωτηρία δηλαδή ούτε γιά άπώλεια, δέν κήρυττε έναντίον τής τη ρή σεως τοϋ τελετουργικού νόμου ά πό τού ς χριστιανούς εκείνους οί όποιοι προέρχονταν άπό τό ν Ιο υ δαϊσμό. Ό ίδιος μάλιστα περιέτεμε τό ν Τιμόθεο, γιά νά διευκολυνθή τό έργο του άνάμεσα στούς Ι ουδαίους. ’ Εν τούτοις φανατικοί καί κακόβουλοι άνθρωποι διέδι δαν είς βάρος τοϋ άποστόλου, ότι δίδασκε τούς Ιουδαίους τής διασποράς άποστασία άπό τό Μωσαϊ κό νόμο. Δίδασκε δήθεν, νά μή πε ριτέμνουν τά τέκνα του ς καί νά μή ζοϋν συμφώνως πρός τά μωσαϊκά έθιμα. ’Εξ αιτίας δέ τώ ν διαδόσε ων αύτών οί έ ξ ’Ιουδαίων χριστια-

voi τής Ιερουσαλήμ είνε προκα τειλημμένοι άπέναντι τοΰ Παύ λου. Ή προκατάληψι άδικε! τό ν Παϋ λο καί παρεμποδίζει τήν άποστολική του δράσι. Επίσης ζημιώνει τό λαό. Διότι είνε κακό νά έχη ό λαός πεπλανημένη γνώμη καί δυσμενή διάθεσι γιά τόν άπόστολο καί λόγψ αύτής τής γνώμης καί τής διαθέσεω ς νά μή οίκοδομήται άπό τό κήρυγμα τοϋ άποστόλου. Διά τού το ό Ιάκωβος καί οί πρεσβύτεροι, άνδρες άγαθοί καί συνετοί, μέ άγάπη πρός τόν άπόστολο καί τό λαό, φροντίζουν νά άρθή ή προκα τάληψι, νά φύγουν οί παρεξηγή σεις. Συμβουλεύουν τό ν άπόστο λο νά παραλάβη τέσ σ α ρ ες χριστι ανούς, πού είχαν τάξιμο έπάνω τους, νά κάνη άγνισμό μαζί τους καί νά πληρώση τά έξοδα γιά τις θυσίες τους, προκειμένου νά ξυ ρίσουν τό κεφάλι, πράγμα πού σήμαινε τό τέλ ο ς τοϋ χρόνου τοϋ ταξίματος. Αύτό τό έθιμο περιγράφεται στούς ’Αριθμούς, κεφ. στ' στίχ. 1 καί έξής. Συμμορφούμενος ό Παϋλος πρός αύτό τό έθιμο, θά έδειχνε εύλάβεια σ τον Μωσαϊκό νόμο πρός διάλυσι τής έναντίον του προκαταλήψεως. Ή συμμόρφωσι τοϋ άποστόλου πρός τό έν λόγψ έθιμο θά είχε ση μασία μόνο γιά τούς έξ ’Ιουδαίων χριστιανούς. Γιά τούς έ ξ έθνών χριστιανούς δέν θά είχε σημασία.

Δ έ ν θά σήμαινε δηλαδή, ότι οί έξ έθνών χριστιανοί ήταν ύποχρεωμένοι νά τηρούν τό ν τελετουργικό νόμο. Δ ιό τι ήδη ή Άποστολική Σύνοδος είχε άποφασίσει καί γνω στοποιήσει μέ έπιστολή στούς έξ έθνών χριστιανούς, ότι δέν ήταν ύποχρεωμένοι νά τηρούν τό ν τ ε λετουργικό νόμο, παρά μόνο νά άπέχουν άπ’ τά είδωλόθυτα, τό αί μα, τό πνικτό καί τήν πορνεία. Τί διδάσκει ή συμβουλή τοϋ ’Ια κώβου καί τώ ν πρεσβυτέρων πρός τόν Παϋλο; Νά φροντίζωμε νά α'ίρωνται οί προκαταλήψεις καί οί παρεξηγήσεις εις βάρος άδελφών, μάλιστα όταν αύτοί είνε έρ γά τες τοϋ Εύαγγελίου. Ή άρσι τώ ν προ καταλήψεων καί τώ ν παρεξηγήσε ων άπαιτεΐται άπ’ τήν άγάπη, τή δι καιοσύνη καί τή φρόνησι. Λέμε καί τή φρόνησι, διότι τό τε ό άνθρω πος δύναται ν’ άσκή τή δέουσα έπίδρασι στούς άλλους, όταν δέν ύπάρχη τό έμπόδιο τής προκατα λήψεως καί τής παρεξηγήσεως. Τό έμπόδιο αύτό μειώνει ή καί έκμηδενίζει τήν έπίδρασι τοΰ άγαθοϋ άνθρώπου στις ψυχές τώ ν προκα τειλημμένων. ’ Εντροπή στού ς δημιουργούς προκαταλήψεων! Μομφή σ τού ς προκατειλημμένους! Καί τιμή στούς βοηθοϋντας γιά τήν άρσι τώ ν προκαταλήψεων, ιδίως τώ ν προκαταλήψεων εις βάρος έργατώ ν τής ’Εκκλησίας.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ Ν’ ΑΝΑΝΕΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

( ?

Πράξ. 13:32-33

«ΑΝΑΣΤΗΣΑΣ ΙΗΣΟΥΝ» «ΥΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙ ΣΥ, ΕΓΩ ΣΗΜΕΡΟΝ ΓΕΓΕΝΝΗΚΑ ΣΕ» «Κ α ί ήμεΐς υμάς εύαγγελίζόμεθα τήν προς τούς π α τέ ρας επαγγελίαν γενομένην, δ τι ταύτην ό Θεό? έκπεπλήρωκε τοΐς τέκνοις αυτών, ήμΐν, α ν α σ τ ή σ α ς Ίησοΰν, ώς καί έν τ ω Ψαλμώ τ ω δευτέρω γέγραπται· Υ ι ό ς μ ο υ εΐ συ, ε γ ώ σήμερον γεγέννηκά σ ε ».

ατά τήν έπικρατεστέραν ερμηνείαν ύπό τήν « ε παγγελίαν», ήτοι τήν ύπόσχεσιν, τήν όποιαν ό Θεός έδωσεν εις τούς προγόνους τώ ν Ισραηλιτώ ν, έννοεΐται ή έκ νεκρών άνάστασις τού ’Ιη σού. Τό «ά να στή σα ς Ίη σ ο ΰ ν » κατ’ αύτήν τήν έρμηνείαν σημαίνει, ότι ό Θεός α νέσ τη σε τόν Ίη σοΰν έκ νε κρών. Κ α τ’ αυτήν επίσης τήν ερμηνείαν τό «Υ ιό ς μου ε ΐ σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σ ε » (Ψαλμ. 2:7) σχετίζεται προς τήν έκ νεκρών άνάστασιν τοϋ ’Ιησού ύπό τήν έξης έννοιαν: Διά τής άναστάσεως έπεβεβαίωσα, ότι σύ είσαι Υ ι ός μου, ότι έγώ σέ έγέννησα προαιωνίως. Ά λ λ ’ αύτή ή έρμηνεία εινε έσφαλμένη και έπιπολαία. Ή φράσις τού χωρίου, «ώ ς καί έν τω Ψαλμω τφ δευτέρω γέ-

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

γραπται», δεικνύει, ότι τό «ά ναστήσας Ίη σ ο ΰ ν » καί τό «Υ ιό ς μου ε ΐ σύ, έγώ σήμε ρον γεγέννηκά σ ε » έχουν τήν αύτήν έννοιαν, ένφ κατά τήν κρινομένην έρμηνείαν έχουν διάφορον έννοιαν, άφοΰ τό πρώτον σημαίνει τήν έκ νε κρών άνάστασιν τού ’Ιησού και τό δεύτερον τήν προαιωνίαν υίότητα και γέννησιν αύτοΰ, όπερ άτοπον. "Οπως φαίνεται κατά τήν έρμηνείαν τοϋ Έβρ. 1:4-6 εις τόν οίκεϊον τόπον τού παρόν τος τόμου, όπου και παραπέμπομεν, ό και έκεΐ παρατιθέμε νος Ψαλμικός λόγος, «Υ ιό ς μου ει σύ, έγώ σήμερον γε γέννηκά σ ε », σημαίνει τήν έν χρόνφ γέννησιν και υίότητα τού Χριστού. Μ άλιστα καθ’ ήμάς ό Ψαλμικός ουτος λόγος είνε ύπαινιγμός εις τήν γέννησιν τού Χριστού έκ τής Παρ

θένου διά τοΰ Πνεύματος τοΰ θεοΰ, δχι διά σπέρματος άνδρός. "Οπως εις τό Έβρ. 1:4-6 τό «Υ ιό ς μου εΐ σύ, έγώ σή μερον γεγέννηκά σ ε » σημαί νει τήν έν χρόνφ γέννησιν και υίότητα τοΰ Χριστοΰ, οΰτω και εις τό έξεταζόμενον χωρίον Πράξ. 13:32-33 ό αΰτός Ψαλμικός λόγος έχει τήν αύτήν σημασίαν. Καί ε πειδή, ώς ήδη εϊπομεν, ή φράσις τοΰ έξεταζομένου χωρίου, «ώ ς και έν τφ Ψαλμφ τφ δευτέρφ γέγρα π τα ι», δει κνύει, ότι τό «ά να στήσα ς Ίη σ ο ΰ ν » έχει τήν αύτήν έννοιαν μέ τό Ψαλμικόν «Υ ιό ς μου ει σύ, έγώ σήμερον γεγέννηκά σ ε », τό δέ Ψαλ μικόν τοΰτο σημαίνει τήν έν χρόνφ γέννησιν καί υίότητα τοΰ Χριστοΰ, διά τοΰτο καί τό «άνα στήσα ς Ίη σ ο ΰ ν » ση μαίνει, δτι ό θ εός άνέστησεν έκ τής ανυπαρξίας καί έφερεν εις τήν ΰπαρξιν τόν Ίησοΰν ώς άνθρωπον, δι’ άλλων λέξε ων, έγέννησε τόν Χ ριστόν ώς άνθρωπον. Εις τήν φράσιν «άνα στήσα ς Ίη σ ο ΰ ν » τό ρή μα «ά νίστη μ ι, ά ν ισ τώ » δέν

χρησιμοποιείται έν τή έννοίμ, έν τή οποία χρησιμοποιείται εις τήν φράσιν τοΰ έπομένου στίχ. 34, «ά νέστη σ εν αΰτόν έκ νεκρών», άλλ’ έν τή έννοίμ, έν τή όποίμ χρησιμο ποιείται είς τήν φράσιν τώ ν στίχ. 3:22 καί 7:37, «προφή την ύμΐν ά ν α σ τ ή σ ε ι Κύρι ος ό θ ε ό ς ». Συναφώς άξία παρατηρήσεως ή διαφορά, δτι είς τό έρευνώμενον χω ρίον γράφεται άπλώς «ά να στή σα ς», ένφ είς τό επόμενον στίχ. 34, δπου πραγματικώς πρόκειται περί άναστάσεως έκ νεκρών, γράφε ται «ά νέστη σεν έκ νεκρών». Επίσης δέον νά παρατηρηθή: "Αν τό «ά ν α σ τή σ α ς Ίη σ ο ΰ ν » τοϋ έρευνωμένου έδαφίου έσήμαινε τήν έκ νεκρών άνάστασιν τοΰ Ίησοΰ, δπως νο μίζουν οί έρμηνευταί, τότε τό είς τόν έπόμενον στίχ. 34 πα ράθεμα έκ τοΰ Ή σ . 55:3, τό όποιον παρατίθεται έν σχέσει πρός τήν «έ κ νεκρώ ν» άνάστασιν τοΰ Χριστοΰ, θά ήτο δευτέρα προφητεία σχετικώς πρός τήν άνάστασιν αυ τήν, καί ώς πρόσθετος προ φητεία θά είσήγετο ύπό τοϋ

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ 7 3

άποστόλου Παύλου όχι α πλώς μέ τήν φράσιν «ούτως ειρηκεν», άλλά μέ τήν φράσιν « κ α ι οϋτως ειρηκεν» ή «και πάλιν οϋτως ειρηκ εν » (Πρβλ. στίχ. 35, «δ ιό κ α 'ι έν έτέρω λ έ γ ε ι», καί Έβρ. 2:12-13, «λέγω ν ... κ α ί πάλιν... καί πάλιν»), Ώ ς έχει τώρα ή διατύπωσις τοΰ στίχ. 34 δεικνύει, ότι τό προηγηθέν «ά να στήσα ς Ί η σ ο ΰ ν » δέν σημαίνει τήν έκ νεκρών άνάστασιν τοΰ Ίησοΰ, άλλά τήν έν χρόνφ γέννησίν του εις τόν κόσμον κα τά τήν άνθρωπίνην φύσιν του συμφώνως πρός τό Ψαλμικόν παράθεμα «Υ ιό ς μου εΐ σύ, έ γώ σήμερον γεγέννηκά σ ε ». Ό άπόστολος Παϋλος, ό όποιος έν τφ ύπ’ όψιν χωρίφ όμιλεΐ περί έκπληρώσεως «τ ή ς έπαγγελίας», ήτοι τής ύποσχέσεως τοΰ Θεοΰ πρός τούς προγόνους τώ ν Ισρα η λι τών, ώμίλησε καί προηγουμέ νως περί « έπαγγελίας» : «Τού του ό θεός άπό τοΰ σπέρμα τος κατ’ έ π α γ γ ε λ ί α ν ήγαγε τφ ’Ισραήλ σωτηρίαν» (στίχ. 23). Έ κ τοΰ σπέρμα τος δηλαδή τοΰ Δαβίδ ό θ ε ός, συμφώνως πρός τήν ύπόσχεσίν του, έφερεν είς τόν ’Ι

σραήλ τόν Μ εσσίαν, ό όποι ος παρέχει σωτηρίαν. "Οπως δέ προηγουμένως, έν στίχ. 23, ό ’Απόστολος ώμίλησε περί «έπα γγελία ς» υπό τήν έννοιαν τής έλεύσεως είς τόν κόσμον τοΰ Χριστοΰ ώς σωτήρος, ή, δι’ άλλων λέξεων, τής έν χρόνφ γεννήσεως τοΰ σωτήρος Χριστοΰ, οΰτω καί έν τφ ύπ’ όψιν χωρίφ όμιλεΐ περί «έπαγγελίας» ύπό τήν αύτήν έννοιαν, όχι ύπό τήν έννοιαν τής έκ νεκρών άναστάσεως τοΰ Ίησοΰ. Περί τής έκ νεκρών άναστάσεως τοΰ Ίησοΰ όμιλεΐ είς τούς ε πομένους στίχ. 34, 35 καί 37. Μεταφράζομεν τό έρευνηθέν χωρίον: «Κ α ί ήμεϊς κηρύττομεν εις σάς διά τήν ύπόσχεσιν, ή ο ποία έδόθη εις τούς πατέρας, δ τι ό θ εό ς έξεπλήρωσεν αύ τήν είς τά τέκνα αυτών, εις ημάς δηλαδή, μ έ τό νά φέρι7 εις τόν κόσμον τόν Ίησοΰν, δπως καί είνε γραμμένον είς τόν δεύτερον Ψαλμόν: Ί δ ι κ ό ς μ ο υ υι ός εΐσαι σύ (δέν είσαι υιός άνδρός), έ γ ώ σήμερον σε έγέννησα (σέ έφερα είς τόν κόσμον ώς άνθρωπον)».

(Ά πό τ ό βιβλίο το ϋ θεολόγου - φιλολόγου κ. Νικολάου Ίω . Σ ω τη ροπ ού λου «'Ε ρμ η ν εία δύσκολων χω ρίω ν τής Γραφής τομ. δ '» , σελ. 137-139).

0 ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

Έ Ε εδ ή μ η σ ε n p o c Κ ύ ρ ιο ν

Ό Παναγής Γιαννάκης ' θανατική άπόφασι τοϋ Θεοϋ

γιά ιο ύ ς άνθρώπους είνε τ ε λ ε

σίδικη καί άμετάκλητη. Πεθαίνουν οί ταπεινοί καί άσημοι της γης, π ε θαίνουν καί οί τρανοί καί επίσημοι. Πεθαίνουν οί άνίσχυροι, πεθαίνουν και. ο! ισχυροί. Πεθαίνουν καί οί ι σχυρότεροι άπό τού ς ισχυρούς, οί άγιοι. Πέθανε καί ή Παναγία. Πέθανε και ό Ιδιος ό Θεός, όταν έγινε άν θρωπος καί σήκωσε επάνω του τις αμαρτίες μας. Πέθανε ό Θ εός ώς άνθρωπος. "Οσοι είνε ζω ντα νοί κατά τή στιγμή της δευ τέρ α ς τοϋ Κυρίου παρουσίας, μόνον αύτοί δέν 0ά πεθάνουν (Α' Κορ. ιε' 51). Εϊμεθα συνήθως προσκολλημένοι σ’ αύτή τή ζωή, άλλά δέν εϊμεθα προωρισμένοι γι’ αύτή τή ζωή. Αύτή ή ζωή είνε στάδιο δοκι μασίας καί άγώνος. "Ολα τά ποτάμια σπεύδουν προς τή θάλασσα και ό λες οί ψυχές προς τήν αιωνιότητα. Δ ιότι οί ψυχές είνε άθάνατες. Καί τά σώματα, τά όποια πεθαίνουν και κατέρχονται σ τον τάφο, θ’ άναστηθούν και θά μετάσχουν και αΰτά τή ς αιωνίου ζω ής. Γι’ αύτό πέθανε καί άναστήθηκε ό Κύριος. Αύτή είνε ή πίστι μας, μία πίστι, ή όποια στηρίζεται σέ θαύματα. Βαθύτατα λυπούμεθα γιά τήν έκδημία δύο εκλεκτών α δελ φών τή ς Ιεραπ οστολικής ’Α δελφ ότη τος « Ό Σ τα υ ρ ός»· ό ένας ι ερομόναχος, ό π. Σάββας Πετρόπουλος, προ μηνών έξεδήμησε γιά τήν αιωνιότητα, ό άλλος λαϊκός, ό άείμνηστος Παναγής Γιαννάκης, μ ετανάστευ σε καί αύτός ομοίως γιά τήν αιωνιότητα στις 3 ’Απριλίου 2014. Έ ξεδήμ ησε άπό τό σώμα καί ένεδήμησε πρός τό ν Κύριο (Β' Κορ. ε' 8) ό π ρ οσφ ιλέστατος πνευματικός άδελφ ός μας, ό Παναγής Γιαννάκης, και μαζί μέ τού ς πνευματικούς άδελφούς του

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ 7 5

τό ν έθρήνησαν καί όλοι οί κα τά σάρκα συ γγενείς του, καί αύτοί κατά τό πλεΐστον πρό σωπα πνευματικά, άνθρωποι τή ς ’Εκκλησίας. ’Έ φ υ γε άπ’ αύ τό τό ν κόσμο σέ ήλικία 61 ε τών, σχετικώς νέος, άλλ’ άφοΰ μέ τή ζωή του «έπ λή ρω σε χρό νους μάκρους» (Σοφ. Σολ. δ" 13). Ό αείμνηστος Πανανής γ ε ν νήθηκε στήν 'Αγία Ειρήνη Κε

'Η εργασία του υπήρξε άθόρυ6η καί μεγάλη καί ό χαρακτή ρας του πολύ ταπεινός. Δ έ ν γνωρίζουμε νά ήλθε π οτέ σέ σύγκρουσι μέ άλλον αδελφό. Ό ά είμ νη σ τος μητροπολί της Φλωρίνης, ό π. Αύγουστΐνος, είπε γιά τό ν Παναγή ότι,

φαλληνίας καί έργάσθηκε γιά

«μ ά ς έ σ τε ιλ ε ό Θ εός μεγάλη εύλογία στήν Α δ ελφ ότη τα ».

μερικό χρόνο άρχικώς στή ν Αύστραλία. Ά λ λ ’ έλκύσθηκε ά

Εύχόμεθα όλοψύχως ό Θ ε ός νά τό ν άναπαύη μετά δικαί

πό τά άγωνιστικά κηρύγματα

ων έν κόλποις ’Αβραάμ καί νά έχουμε τήν ευχή του καί τήν

τώ ν θεολόγω ν τή ς Ιερ α π ο σ το λικής ’Α δελφ ό τη τος « Ό Σταυ

λέψη γι’ αύτή έπί τριάντα σχε δόν έτη μέ όλη του τή ν προθυ μία, ήμερα, ακόμη καί νύκτα.

ρ ό ς» στήν Αύστραλία καί ήλθε στή ν Ελλάδα, γιά νά ένταχθή

προσευχή του. ’Α δελφ έ Παναγή, καλήν άντάμωσι νά έχωμε στήν άπέραν-

στήν ’Α δελφ ότη τα καί νά δου-

τη αιωνιότητα! ’Αμήν.

ΕΡΜ Η ΝΕΙΑ ΔΥΣΚΟΛΩΝ ΧΩΡ/ΩΝ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

]

ΤΟ Μ Ο Σ Δ ' Ό ν έ ο ς τό μ ο ς τ ο ϋ θ ε ο λ ό γ ο υ - φ ιλ ο λ ό γ ο υ κ. Ν. Ί. Σ ω τη ρ ο π ο ύ λ ο υ είν ε συ ν έχ εια τώ ν άλλων 6ΡΜΗΜ6ΙΑ τρ ιώ ν τό μ ω ν καί π εριλα μ β ά νει π ρ ω τό τυ π ε ς έ ρ AYCKOAOJM XWFRiM THC FPAtHC μ η ν ε ϊε ς μ έ σοβ α ρά έ π ιχ ειρ ή μ α τα σ έ π λ ή θ ο ς δ ύ σκ ολα Γραφικά χω ρία. Φ Ό Δ ' τό μ ο ς ά π ο τε λ ε ϊτα ι άπό 286 σ ε λ ίδ ε ς καί τιμ ά τα ι 15 εύρώ . Γιά π α ρ α γ γ ε λ ίε ς ά π ε υ θ ύ ν εσ θ ε σ τ ο : Β ιβ λιο π ω λείο « Ό Σ τ α υ ρ ό ς » , Ζω οδ. Π η γή ς 44, 106 81 ’Αθήνα, τηλ. 210 / 3805539. I ' ΙΕΟΠΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

7 6 0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

Β ιομ ηχανία π αραγω γής άγιων

ύο νέου ς «ά γ ιο υ ς » παρήγαγε πρόσφατα ή βιομηχανική μο νάδα παραγωγής αγίων του Βατι κανού, π λουτίζοντας ι ό άγιολόγιο τώ ν Παπικών μέ πρόσωπα, τά ό ποια, σύμφωνα μέ τή ν ’Ορθόδοξη διδασκαλία καί Παράδοσι, όχι μό νο δ έν πληρούν τά άπαραίτητα άγιοπνευματικά κριτήρια κα'ι προϋ π οθέσεις άγιότητος, άλλ’ άντιθέτως, έ ξ αιτίας τής ίδιότητος καί τώ ν φρονημάτων τους, είχαν θ έ σει, όσψ ζούσαν, σοβαρή ύποψηφιότητα γιά μία θέσι στήν Κόλασι. Πρόκειται γιά τό ν πάπα Ιωάννη Κ Γ κα'ι τό ν πάπα Ιω άννη Παύλο Β", το ύ ς οποίους κ α τέταξε μετά τώ ν «ά γ ίω ν » 6 πάπας Φραγκί σκος, π αρόντος τοϋ έπιτίμου πά πα Βενεδίκτου !ΣΤ" καί εκατομμυ ρίων ρωμαιοκαθολικών πιστών, πού παρακολούθησαν τή ν επίση μη τε λ ε τή ά γιοπ οιή σεω ς στή ν πλατεία τοϋ άγ. Πέτρου στή Ρώμη τή ν 27/4/2014. Καλοί άνθρωποι βεβαίως είναι δυ νατόν νά ύπάρξουν σέ δλους το ύ ς θρησκευτικούς χώ ρ ου ς- άγι οι, όμως, δημιουργοϋνται καί ύπάρχουν μόνο μέσα στήν Εκκλη σία. Αύτή, έκ τος τώ ν άλλων ιδιο τή τω ν της, είναι κα'ι τό μοναδικό εργαστήριο άγιότητος. Αύτή μό νη παρέχει τά μέσα, διά τώ ν οποί ων αποκτάται ή άγιότης. Ή άπόκτησι τής άγιότητος επιτυγχάνε

ται μέ τή θέλησι κα'ι προσπάθεια τού άνθρώπου και τή ν συνεργία τή ς θείας χάριτος, ή όποια είναι άποταμιευμένη ώ ς πολυτιμότα το ς θησαυρός στά πνευματικά θησαυροφυλάκια τή ς Εκκλησίας, ή οποία διά το ύ το ονομάζεται καί ταμειοΰχος τής θείας χάριτος. Στο χώρο τή ς αίρέσεω ς καί τής πλάνης δ έν είναι δυ νατόν νά ύπάρξη θεία χάρις κα'ι άγιότης, δι ότι ή αϊρεσι, το ψεύδος και ή πλά νη προέρχονται άπό το ν Διάβολο, άπενεργοποιοΰν κα'ι φυγαδεύουν τή χάρι τού Θεού, καί οδηγούν στήν αιώνια άπώλεια (Β' Πέτρ. 2: 1 ).

Οί αίρεσιάρχες άγιοι; ό Βατικανό, σύμφωνα μέ τό ν μακαριστό αρχιεπίσκοπο ’Αμε ρικής Μιχαήλ, «είναι ή εκκλησία τώ ν μεγάλων πλανών καί τώ ν έσκεμμένων α ιρ έσ εω ν», οί δέ πά πες, ώ ς άμ ετανόητοι αίρεσιάρ χες, διαστροφ είς τής άληθείας καί κήρυκες, έκτος τοϋ Παπικού δόγματος, άλλων είκοσι και πλέ ον αιρέσεων, οχι μόνο δ έν δύνανται νά είναι άγιοι, άλλ’ άντιθέτω ς, σύμφωνα μέ τό ν άγιο Νεκτάριο, «ά μ α ρτά νουσι και κολάζονται· ί σως και αιωνίως διά τά π ρ ο ς τήν Ελληνικήν Εκκλησίαν κακά, και τάς ψ ευ δ ενώ σεις καί τάς ά σεβ εΐς και ά ντιχριστια νικά ς δ ια τά ξεις». 01 άλήθειες α ύ τές πρέπει νά

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

λέγω ντα ι κα'ι νά γράφωνται, δσο πικρές καί αν είναι και όσο καί άν ενοχ λ ού ν το ύ ς Ρωμαιοκαθολι κούς καί τού ς παποφίλους οίκουμενιστάς. «Γ ν ώ σ ε σ θ ε τή ν αλήθει αν καί ή αλήθεια ελευ θερώ σει υ μάς», είπε ό Χριστός (Ίωάν. 8:32). Αύτή τήν άλήθεια θά κηρύττω με καί έμεϊς καί άς γινώμεθα δυσά ρ εστοι σέ κοσμικώς καί αίρετικώς φ ρ ονοΰ ντας συνανθρώπους μας.

Ρεσιτάλ πατριαρχικής αταξίας εσιτάλ Κανονικής άταξίας καί άντικανονικότητος έδω σ ε καί πάλι προ ολίγων εβδομάδων ό πα τριάρχης Βαρθολομαίος κατά τήν έπίσκεψί του σ τή ν ’Ολλανδία, συμπροσευχόμενος άσμένως με τά αιρετικών, συγκεκριμένα τώ ν Παλαιοκαθολικών, σ υ νεχ ίζοντα ς τήν ξέφ ρενη οϊκουμενιστική του πορεία καί κατασκανδαλίζοντας τού ς ’Ο ρθοδόξους πιστούς, ένψ δ έν παρέλειψε νά συναντήση καί συνομιλήση μέ όλους τού ς ισχυ ρούς τής ’Ολλανδικής γής, βασι λείς, ύπουργούς, ραββίνους κ.ά. Θείους καί ιερούς Κανόνες έγρα ψε στά παλαιότερα τώ ν πατριαρ χικών ύποδημάτων του καί κατεπάτησε άσυστόλως. Κανόνες Ά ποστολικούς- Κανόνες Οικουμε νικών καί Τοπικών Σ υ ν ό δ ω ν Κα νόνες, πού άπαγορεύουν τις συμπροσευχές μέ έτερ ο δ ό ξο υ ς καί άλλοδόξους- Κανόνες, πού άπαγορεύ ου ν τή ν είσοδο ’Ο ρθοδό ξω ν σέ ναούς ε τε ρ ο δ ό ξ ω ν Κανό νες, πού άπαγορεύουν τή ν άνταλλαγή δώρων μετά αιρετικών... ’Ό ν τω ς θλιβερό τό κατάντημα τού οικουμενικού μας πατριάρ-

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

χου, τό ν όποιον ή εκκλησιαστική Ισ το ρ ία θά καταγράψη ώς έναν άπο το ύ ς μ εγα λύ τερου ς καταφρονητάς τώ ν εντο λώ ν τοϋ Θεού καί άνατροπείς τής ’Ο ρθοδόξου Π αραδόσεω ς, πού π α ρ έδω σα ν στήν Εκκλησία οί ’Απόστολοι καί οί Π ατέρες καί σεβάσθηκαν οί αι ώνες. Τώρα, βεβαίως, ό κόσμος τό ν τιμά καί τό ν δοξά ζει μέ τιμές καί δ ό ξες κοσμικές, όπως διδακτορι κά πτυχία καί χρυσά κλειδιά πό λεων, καί τό ν ραίνει μέ ροδοπέ ταλα, διότι τό ν άναγνωρίζει ώς δι κό του. Καί ό ντω ς είναι δικός του, άνήκει πράγματι σ τον κόσμο, εί ναι «έκ τοϋ κόσμου» (Ίωάν. 17: 14-16), έχει φρονήματα κοσμικά καί αιρετικά καί όχι πνευματικά καί ορθόδοξα. Κάποτε, όμως, ή «πανήγυρις» αύτή, όπως ονομά ζει τήν επίγεια ζωή μας κάπου ό Ι ερός Χρυσόστομος, θά τελειώση καί τ ό τ ε θά καταλάβη ό πατριάρ χης καί όλοι οί καταφρονητές τώ ν θείων έν το λ ώ ν τό μέγεθος τής π τώ σεώ ς του ς καί τις ολέθριες συνέπειές της. Τότε, όμως, θά εί ναι άργά. ’Αφήστε, Παναγιώτατε, το ν Οί κου μενισμό καί τή ν Οικολογία τοϋ ματαίου καί φθαρτού τούτου κόσμου καί άσχοληθήτε μέ τήν ’Ο ρθοδοξία καί τήν μετάνοια. Αύ~ τέ ς κηρύξετε πρός ’Ο ρθοδόξους, έ τερ ο δ ό ξο υ ς καί αλλοθρήσκους, έάν θ έλ ετε νά ίδή ιε Οεοΰ πρόσω πο καί νά σ ώ σ ετε τή ν ψυχή σας, άλλά καί τού ς ύψηλούς άξιωματούχους φίλους σας, έάν τού ς άγαπάτε είλικρινά.

Ή αγία Ρωσσία μάς διδάσκει λεΐστα όσα γ εγ ο ν ό τα λαμβά νουν χώρα στήν μετακομμουνιστική Ρωσσία άποδεικνύουν, ότι δικαίως ή χώρα αύτή ονομάζεται «ά γία ». Ή βαθειά θρησκευτικότη τα τώ ν δύο ή γετώ ν της, τοΰ π ρ οέ δρου Βλαντιμ'ιρ Πούτιν και τοϋ πρωθυπουργού Ντμίτρι Μ εντβέντεφ , και ή παρρησία, μέ τήν όποία εκδηλώνουν τή ν ’Ορθόδοξη πίστι του ς, ή άπαγόρευσι τώ ν έπαισχύντων εκδηλώσεω ν ύπερηφανείας τώ ν ομοφυλοφίλων, ή θρη σκευτική εύλάβεια τώ ν Ρώσσων, οί όποιοι σχηματίζουν ούρές χιλι ομ έτρω ν γιά νά προσκυνήσουν ά για λείψανα καί άλλα ιερά κειμή λια, πού τού ς άποστέλλει ή Ε λ λ ά δα, καθώς καί ή παραδειγματική τιμωρία άθλιων προσώπων, πού τόλμησαν νά βεβηλώσουν τού ς ι ερ ού ς τόπους τή ς ’Ο ρθοδόξου λατρείας, άπ οτελοϋν μερικά μόνο άπό αύτά τά γεγονότα , πού μάς κάνουν νά χαιρώμεθα, άλλά και νά ζηλεύωμε τού ς Ρώσσους άδελφ ούς μας. Ναί, νά τού ς ζη λεύ ωμε, διότι ήμέρες, κατά τις όποι ες στήν άγία Ρωσσία ή ’Ο ρθοδο ξία έξέρ χ ετα ι δυναμικά άπό τις σύγχρονες κατακόμβες της καί άνθεΐ καί καρποφορεί πλουσίως, στήν ταλαίπωρη Πατρίδα μας πολεμεϊται, χλευάζεται καί περιφρονεϊται άπό πολιτικούς, δημοσιο γράφους κ.ά., ή δέ Ηθική τοϋ Εύαγγελίου έξο β ελ ίζετα ι άπό τό ν δημόσιο καί ιδιωτικό μας βίο καί άντικαθίσταται άπό τήν άκολασία τό ν πανσεξουαλισμό καί τήν δια φθορά. Προσφάτως, όπως μ ετέδω σαν τά ΜΜΕ, ψηφίσθηκε άπό τήν Κά

τω Βουλή καί οδεύ ει πρός τή ν ’Ά νω Βουλή (Δούμα) τής Ρωσσίας νόμος, πού τιμωρεί μέ βαρύτατα πρόστιμα τις ύβρεις, τό σ ο σέ δη μόσιο χώρο, όσο καί σέ ταινίες, τραγούδια καί άλλες μορφές τέ χ νης, πρόστιμα, τά όποια θά διπλασιάζωνται σέ περίπτωσι δημοσίων προσώπων! Πόσο μάλλον, όταν τό ύβριζόμενο πρόσωπο είναι ό Θ εός! Εύγε στήν άγία Ρωσσία, ή όποία κατά τίς έσχατες αύτές ήμέρες άναβιώνει τό έν δ ο ξο παρελθόν της, παραδίδοντας μαθήματα πίστεως καί ήθικής στή διεφθαρμένη Δύσι, άλλά καί στήν « έ ν πολλαϊς άμ α ρ τία ις π ε ρ ιπ ε σ ο ϋ σ α » καί έκ τοϋ Θεοϋ άποστατήσασα Ε λ λ ά δα. Ή Ρωσσία δοξά ζει τό Χριστό καί ό Χριστός θά άντιδοξάση τή Ρωσσία, τήν δέ Πατρίδα μας, έάν δ έν μετανοήσωμε, πολύ φοβούμεθα, ότι θά ταπεινώση καί άποδοκιμάση σφόδρα.

(

«Ο

ΣΤΑΥΡΟ Σ»

Μηνιαίο 'Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό *

Ιδρυτής: f Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ’Ιδιοκτήτης: Όρθόδ, Ίεραποστ, Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 · 106 81 'Αθήνα, τηλ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100

’Ε κδότης - Δ ιευ θ υ ν τή ς Συντάξεω ς: Νικόλαος Ί. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056 Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Π ροϊστάμενος Τυπογραφείου Ά θαν. Κοκονός, Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Σ υ ν δ ρ ο μ ή (έ τη σ ία ) Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 15 € Κ ύπ ρου 20 € . Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 30 € . ’Επιταγές, εγγραφές, επιστολές κ,λπ. στή διεύθυνσι: Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τα υ ρ ό ς » Τ .0. 3415 (Κ.Τ.Α.)» 102 10 Αθήνα.

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

Τό «Εύαγγέλιο της συζύγου τοϋ Χριστού»! άθε χρόνο, παραμονές τώ ν Χ ριστουγέννω ν και τοϋ Πάσχα, οί σ κοτεινές δυνάμεις, πού ελέγχουν κα'ι κα τευ θύ νου ν τά μεγάλα ΜΜΕ, βρίσκουν τρόπο νά πολεμή σουν τό πανίερο πρόσωπο τού Κυρίου καί Θεού κα'ι Σωτήρος Ίησοΰ Χριστού. Είναι γ ν ω σ τό ς ό θόρυβος, πού δημιούργησαν οί άντίχριστες α ύ τές δυνάμεις σ το παρελθόν μέ τό «Εύαγγέλιο τοϋ ’Ιούδα», τήν άθφωσι κα'ι άποκατάστασι τοϋ προδότου μαθητοϋ, τό ν «Κώδικα Ντά Βίντσι», τό ν δήθεν οικογενει ακό τάφο τοϋ Χριστού... ’Ε φ έτος τί σκέφθηκαν; Νά πληροφορήσουν τήν άνθρωπ ότητα γιά τήν «σπουδαία» άνακάλυψι ένό ς παπύρου τοϋ 8ου μ.Χ. αίώνος, τό Κοπτικό κείμενο τοϋ όποιου όμιλε! γιά τή ν «σ ύ ζυ γο τοϋ Χριστού και άλλες γυναίκες μαθήτριές το υ »! Μάλιστα, τό ν πάπυρο αύτό, τό ν όποιον οί έρευνητ έ ς ονομάζουν «Ε ύαγγέλιο τή ς συζύγου τοϋ Χριστού», φρόντισαν νά παρουσιάσουν ώς γνήσιο καί αύθεντικό, έπ ιστρα τεύ οντα ς τό κϋρος όχι όποιουδήποτε πανεπιστημί ου, άλλά τοϋ... Χάρβαρντ! Πόσο ματαιοπονούν! Είκοσι αιώνες χριστιανικής ιστορί ας δ έν το ύ ς έδίδαξαν, ότι κανένα Χάρβαρντ καί καμμία ψευδοανακάλυψι αύτοϋ τοϋ κόσμου, όσο έπιστημονική καί άν φαίνεται, δ έν μπορεί νά ύπερισχύση τής άληθείας τώ ν ιερών καί θεοπ νεύ στω ν κειμένων τοϋ Εύαγγελίου! Μέ όλα αύτά τά ψευδοευαγγέλια, πού έφευρίσκουν, ομοιάζουν οί ταλαίπωροι μ’ ένα τρελλό, ό όποιος, κατά μία διήγησι τοϋ μακαριστού ιεράρχου Α ύγουστίνου Καντιώτου, έφ τυ ν ε προς τό ν ούρανό, προσπαθώντας νά σβήση τό ν ήλιο! Ό φυσικός ήλιος είναι άδύνατο νά σβήση άπό τά φτυσίματα ένός τρελλοϋ, καί ό νοη τός "Ηλιος, ό θεάνθρωπος ’Ιη σούς Χριστός, είναι άδύνατο νά σβήση άπό τά κατάπτυστα «εύ α γγέλια » τώ ν σκο τεινώ ν δυνάμεων, πού προσπαθούν νά έκδιώξουν άπό τήν άνθρωπότητα τό ν Χρι σ τό καί στη θέσι του νά φ έρουν τό ν ’Α ντί χριστο.

Ο ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

ο io m

Ο > Μ 2 >μ d ο

ο > χ Ο 3 ό χ ο τί -< » ο ο =] μ Μ Ζ I 2 ~ —ι ο I Ο Μ

3© 3 8 Λ

μ , ο-

□

Γ Τί Z Q Μ Μ Μ Ο Λ < °

Η * ΠΊ Γ® > 0 Ζ Ο

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΪΟΣ 2014

Articles inside

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΪΟΣ 2014