, ἌΖΩα-
᾿
--ολν᾿
σ᾽»
Ν τὸ
-“σεε»ακχοΩ,»
«᾿Βμοὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαιεἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυ.ρίέου ἡμῶν Ἰησοῦ
Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐ-
᾿Ὲ
μοὲ κόσμος ἐσταύβρωται κἀγὼ τῷ κό-
σμῳ» ([αλ. 6.14)
Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ ᾿Απὸ τὸ ᾿Αποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τῶν ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ͂ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ Πράξ.26, 1, 12-20
«Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; Σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ.26,14)
Γ
: ες
ΠῚ] οἰ ἡ'πκάρχουν, ἀγαπητοί, ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ -“ ἀμφιβάλλουν ἂν ἣ Θρησχεία μὰς εἶνε ἀληθινή. ᾿ Ἀμφιβάλλουν ἂν ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεός, ποὺ σταυρώθηκχε, ἀναστήθηχε καὶ ἀναλήφθηχε στοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ζῇ καὶ νὰ βασιλεύῃ εἰς τοὺς αἰῶνας. ᾿Αμφιβάλλουν γιὰ τὴν Ἔκκλη-
᾿ σία, ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός. Ἀμφιβάλλουνγιὰ τὴ δι-
᾿ δασκαλία του, ἀμφιβάλλουν γιὰ ὅλα ὅσα ἔχουν '
μὰ
σχέσι μὲ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία του Ἐκκλησία. Γιὰ νὰ πιστέφουν, λένε, θέλουν ἀποδείξεις. Θέλουν θαύ-
ματα...
Σ΄ αὐτούς, ποὺ ἀμφιβάλλουν, θὰ μποροῦσε κανεὶς ν᾿ ἀναφέρῃ πολλὲς ἀποδείξεις καὶ ἐπιχειρήματα. θὰ μποροῦσε ἀκόμη ν᾿ ἀναφέρῃ καὶ θαύματα παλαιότερα καὶ νεώτερα, ποὺ γίνονται ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλ΄ ἐμεῖς
θὰ παραλείφουμε ὅλα τὰ ἄλλα χκαὶ θ᾽ ἀναφέρουμε ἕνα καὶ μόνο θαῦμα, ποὺ ἀρκεῖ νὰ πείσῃ ἕνα καλοπροαίρετο ἄνθρωπο, ὅτι ἣ Θρησχεία μας εἶνε ἀλη-
θινή. Καὶ τὸ θαῦμα αὐτὸ εἶνε ὁ Παῦλος. Ἀρκεῖ αὐτὸς καὶ μόνο ν᾿ ἀποδείξῃ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, ποὺ ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. Γιατί, σᾶς ρωτῶ: Τί ἦταν ὁ Παῦλος προτοῦ νὰ πιστέψῃ στὸ Χριστό; Ἦταν, ὅπωςὁ ἴδιος ὁμολογεῖ, ἕνας φανατικὸς Ἰουδαῖος. Ἦταν ποτισμένος
μὲ τὴν ἰδέα, ὅτι ὁ Μεσσίας, ποὺ περίμεναν, θὰ ἦταν ἕνας πανίσχυρος βασι-
λιᾶς, ποὺ θὰ συνέτριβε ὅλα τὰ βασίλεια τοῦ κόσμου καὶ θὰ ἵδρυςε μιὰ ἀπέ-
ΠΈΤΟΣΝΘ’ ΜΒ ΑΘΗ͂ΝΑΙ Β' ΜΑΙ͂ΟΣ 2011 ΜΒΨ'ὶΑΡΙΘ. ΤΕΥΧΟΥΣ 567
ραντὴη ἰουδαϊκὴ αὐτοκρατορία. Γι᾿
αὑτὸ δὲν μποροῦσε νὰ πιστέφῃ, πὼς ὁ Χριστός, ποὺ πέθανε πάνω στὸ
σταυρό, ἧταν ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας.
Ὅλα τὰ περὶ Χριστοῦ τὰ θεωροῦσε μιὰ μεγάλη πλάνη, ποὺ κινδύνευε νὰ διαδοθῇ καὶ νὰ διαλύσῃ τὸ ἰουδαϊκὸ ἔθνος. Γι᾿ αὐτὸ μίσησε φοβερὰ τὸ Χριστό. Ἄκουε τὸ ὄνομά τοῦ καὶ ἄφριξε ἀπὸ τὸ κακό του, Ὅπου μάθαινε, πὼς ὑπάρχουν χριστιανοί, ἔτρεχε, τοὺς ἔπιανε καὶ τοὺς ἔρριχνε στὴ φυλακή. Πολλοὺς χτυποῦσε ὁ ἔδιος. Σὲ δίκες, ποὺ γίνονταν ἐναν-
τίον τοὺς, ἦταν πάντοτε παρὼν καὶ
ἅμα ἄκουε τὴν ἀπόφασι τοῦ δικαστηρίου «θάνατος στοὺς χριστιᾶανούς», εὐχαριστιότοαν καὶ χειροκροτοῦσε. Ἰδιαιτέρως χαιρόταν, ὅταν πίεζε τοὺς χριστιανοὺς νὰ βλαστημήσουν τὸ Χριστό. Τὸ ἄγριο μῖσος, ποὺ φώλιαζε μέσα τοῦ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἔκανε μανιακό, ὥστε τὴν ὥρα τῆς ὀργῆς τοῦ καὶ τῆς ἐκδικήσεώς τοῦ παραφερόταν καὶ δὲν ἥξερε τί ἔκανε. υνηγοῦσδξε τοὺς χριστιανοὺς μέσα στὰ ᾿Ἰεροσόλυμα. ἴΠή-
γαινε καὶ σ᾽ ἄλλες πόλεις καὶ χωριὰ τῆς ᾿Ιουδαίας καὶ πέρα ἀκόμη ἀπὸ τὴν Ιουδαία καὶ καταδίωκε τοὺς
χριστιανούς. Τὸ ὄνομά τοὺεἶχε γίνει ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος. Αὐτὸς ἦταν ὃ
Σ αῦλος (ὅπως λεγόταν ὁ Παῦλος
ποὶν πιστέψῃ στὸ Χριστὸ). Ποιός θὰ περίμενε, πὼς αὐτὸς ὁ
διώκτης θὰ γινόταν λάτρης καὶ κήουκας τοῦ ᾿σταυρωμένου; Καὶ ὅμῶὼςἔγινε. Τῶς; Τὸ διηγεῖται ὃ ἴδιος στὴν ἀπολογία του, ποὺ ἔκανε ἐμπρὸς στὸν βασιλιᾶ ᾿Αγρίππα. «Πῆρα», λέει, «διαταγὲς ἀπὸ τοὺς ἀρχιε-
ρεῖς τῶν ᾿Ιουδαίων νὰ πάω σὲ μιὰ
μακχρινὴ πόλι, τὴ Δαμασκό, καὶ νὰ καταδιώξω τοὺς χριστιανούς. Μαζί δδ ΟΣΤΑΥΡΟΣ
μοῦ ἦταν καὶ ἄλλοι. Βαδίζαμε. Ἀλλ᾽
ἐνῷ βαδίζαμε στὸ δρόμο πρὸς τῇ
Δαμασκὸ καὶ ἦταν μεσημέρι καὶ ὃ
ἥλιος ἔλαμπε στὸν οὐρανό, ξαφνικὰ
εἶδα ἕνα φῶς νὰ ἔρχεται ἀπὸ τὸν
οὐρανό, νὰ λάμπῃ πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, νὰ λάμπῃ γύρω ἀπὸ
μένα καὶ γύρω ἀπὸ κείνους, ποὺ ἦταν μαζί μου. Δὲν ἀντέξαμε στὸ
λαμπρὸ αὐτὸ φῶς καὶ πέσαμε χάμω.
Καὶ ἐνῷ ὅλοι ἧταν πεσμένοι, ἐγὼ
ἄκουσα μιὰ φωνὴ νὰ μοῦ μιλάῃ σὲ γλῶσσα ἐβραϊκὴ καὶ νὰ μοῦ λέῃ: Σ αοὺλ Σαούλ, γιατί μὲ καταδιώ-
κεις; Εἶνε σχληρὸ γιὰ σένα νὰ κλωτσᾷς πάνω στὰ μυτερὰ καρφιά᾽.
᾿Εγὼ δὲ εἶπα: “Ποιός εἶσαι, κύριε;
Καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε: “Ἐγὼ εἶμαι ὁ ᾿Ιησοῦς, τὸν ὁποῖον ἐσὺ καταδιώκεῖις. Ἀλλὰ σήκω πάνω, στάσου ὄρθιος. Γιὰ σένα ἔκανα τὴν ἐμφάνισί μου, γιὰ νὰ γίνῃς ὑπηρέτης καὶ μάρτυραὰς αὐτῶν, ποὺ βλέπεις τώρα,καὶ αὐτῶν, ποὺ θὰ δῇς στὸ μέλλον. θὰ περάσῃς πολλοὺς κινδύνους, ἀλλ᾽ ἐγὼ θὰ σὲ σώνω καὶ θὰ σὲ ἐλευθερώ-
νω. Ἢ ἀποστολή σοὺ εἶνε: νὰ ἀνοΐί-
ξῃης μάτια τυφλῶν ἀνθρώπων, ἀν-
θρώπων, ποὺ δὲν πιστεύουν σ᾽ ἐμένα, καὶ ἀπὸ τὸ σκοτάδι, ποὺ ζοῦν, νὰ
τοὺς φέρῃς στὸ φῶς, νὰ τοὺς βγάλῃς ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ Διαβόλου καὶ νὰ τοὺς φέρῃς στὸ Θεό, γιὰ νὰ πάοοὺῦν συγχώρεσι ἁμαρτιῶν καὶ κλῆροὼ μαζὶ μ᾽ ἐκείνους, ποὺ θὰ ἁγιασθοῦν᾽.
Αὐτὰ εἶδα, αὐτὰ ἄκουσα, ὦ βασι-
λιᾶ», λέει ὁ Παῦλος στὸν Αγρίππα. «Σ᾽ αὐτὴ τὴν οὐράνια ὀπτασία», συνεχίζει ὁ Παῦλος, «δὲν μποροῦσα νὰ μὴν ὑπαχούσω. Ἄρχισα νὰ κηρύττω τὸ Χριστὸ σὲ κάθε χώρα. Τὸ χκήρυ-
γμά μοὺεἶνε, οἱ ἄνθρωποι νὰ μετανοοῦν καὶ νὰ πιστεύουν στὸ Χριστὸ
καὶ νὰ κάνουν ἔργα μετανοίας». Ὁ Παῦλος ἄλλαξε ριζικὰ ἀπὸ τὴν ὥρα, ποὺ εἶδε τὸ φῶς ἐκεῖνο καὶ ἄ-
κουσε τὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ. Τὸ Χρι-
στό, ποὺ ὁ Παῦλος νόμιζε νεχρό, τὸ Χριστὸ εἶδε ὁλοζώντανο μπροστά
του μὲ λαμπρότητα καὶ δύναμι ἀπε-
οἰγραπτη, τὸ Χριστὸ εἶδε νὰ τοῦ μιλάῃ καὶ νὰ τὸν ἐλέγχη. Ὕστερα ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ὁπτασία δὲν τοῦ ἔμεινε πιὰ
καμμία ἀμφιβολία, πὼς ὁ Χριστὸς
εἶνε ὃ ἀληθινὸς Θεός, ὁ Θεός, ποὺ κυ-
βερνᾷ γῆ καὶ οὐρανὸ καὶ ἀπὸ ἄπειοἡ ἀγάπη καὶ συγκατάβασι πρὸς τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο κατέβηκε στὴ γῆ καὶ καλεῖ τὸν κόσμο σὲ μετά-
νοια. Ἐΐδε, ἄκουσε καὶ πίστεψε. Καὶ ἡ πίστις τοῦ αὐτὴ ἔγινε ἕνας ἀκλόνητος βράχος, ποὺ κανεὶς πειρασμὸς δὲν θὰ μπορέσῃ πιὰ νὰ τὸν χλονίσῃ.
Καὶ ὅποιος ἄκους τὸν Παῦλο νὰ μι-
λάῃ γιὰ τὸ Χριστό, ἐπείθετο, πὼς ὃ
Παῦλος δὲν ἔλεγε ψέματα. Καὶ ὅποι-
ος σήμερα διαβάζει τὶς ἐπιστολές του, πείθεται καὶ αὐτός, ὅτι ἔχει μπροστά τοῦ ἕνα μάρτυρα σπάνιο, μοναδικό, ποὺ μὲ ἀπόλυτη εἰλικρέ-
νεια δὲν χρύβει τίποτε, ἀλλ᾽ ἐξομολογεῖται δημοσίως τὰ μεγάλα του
ἁμαρτήματα καὶ ζητεῖ τὸ ἔλεος καὶ
δοξάζει μὲ χίλιες γλῶσσες καὶ εὐχαοιστεῖ τὸ Θεό, γιατὶ τὸ ἔλεος, ποὺ ζητοῦσε, τὸ βρῆκε στὸ σταυρό, στὰ ματωμένα χέρια καὶ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Πέφτει καὶ προσχυνεῖ τὸν Εὐςργέτη. Χριστέ, σ᾽ εὐχαριστῶ... Ὁ Παῦλος χηρύττει τὸ Χριστό. Καὶ ἂν στὸν αῦλο δὲν πιστέφουμε, σὲ ποιόν, παρακαλῶ, θὰ πιστέφου-
με; Ὁ Παῦλοςεἶδε φῶς. Ἀλλὰ τί ἧταν ἐχεῖνο τὸ φῶς; Ἦταν φῶς σὰν τὰ
φῶτα ἐκεῖνα, ποὺ ἀνάβουνοἱ ἄνθρωποι τὴ νύχτα γιὰ νὰ φωτίζωνται; Ἦταν φῶς σὰν τὸ φῶς, ποὺ ἀκτινοβολοῦν τὰ ἀστέρια καὶ προπαντὸς ὁ
ἥλιος; Ὄχι. Τὸ φῶς, ποὺ εἶδε ὁ Παῦλος, δὲν εἶχε καμμιὰ ὁμοιότητα οὔτε μὲ τὰ τεχνητὰ φῶτα τῶν ἀνθρώπων οὔτε μὲ τὰ φυσικὰ φῶτα τῶν ἄ-
στρὼν καὶ τοῦ ἥλιου. Ἦταν φῶς ἀνώτερο ἀπὸ ὅλα. Φῶς, ποὺ νικοῦσε
καὶ αὐτὸν τὸν ἥλιο στὴ στιγμὴ τῆς πιὸ μεγάλης του λάμψεως. Φῶς, ποὺ
ἔκανε νὰ σβήσουνὁ ἥλιος καὶ ὅλα τὰ ἄστρα. Φῶς ὑπερφυσικό. Φῶς, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς. Τὸ δὲ ἀνέσπερο φῶς τοῦ κόσμουεἶνε ὁ Χριστός. «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέοου φωτός», ὅπως τὸ ἔλαβε ὁ Παῦλος καὶ ἄναψε τὴ λαμπάδα τοῦ καὶ τὴν ἔκανε ἥλιο καὶ μετέφερε τὸ φῶς αὑτὸ σ᾽ ὅλο τὸν κόσμο. Οἱ ἄπιστοι προσπαθοῦν νὰ δώσοὺυν ἄλλη ἑρμηνεία στὴ μεταβολὴ τοῦ Παύλου. Ἀλλὰ μάταιοι οἱ κόποι τους. Καμμιὰ ἄλλη ἑρμηνεία δὲν στέχεται. ὸ ὅ,τι συνέβη στὸ ὄὃρόμο
πρὸς τὴ Δαμασχὸ εἶνε γεγονός. Γεγονὸς πιὸ βέβαιο ἀπὸ ὅ,τι εἶνε τὸ μεσουράνημα τοῦ ἥλιου. Εἶδε ὅραμα ὁ Παῦλος καὶ πίστεφε. Καὶ εἶνε ὁ Παῦλος ἕνα θαῦμα, ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θαύματα, ποὺ πείθουν,
ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἐκεῖνος, ποὺ δημι-
ουργεῖ μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων μεγάλες, ἀφάνταστες μετα-
βολές. Αὐτῷ ἡ δύναμις, ἣ τιμὴ καὶ ἡ δόξα εἰς αἰῶνας αἰώνων.
Ἀπὸτὸ βιβλίο τοῦ μακοαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου «Ἀπόστολος», σελ.111 -115) ΟΣΤΑΥΡΟΣ 67
(Ω ΠΡΑΣΟΘΙ͂Σ ΤΟΝ ἈΠΟΣΤΟΛΟῸΝ Κείμενο μὲ μετάφΦφρασι καὶ σχολιασμὸ --οὔ -θεοπνεύστου Θιδλίου
ἀπὸ τὸν
είμενο,
-θεολόγο Ν. Σευτηρόπουλο (σὲ συνέχειες)
ΙΗ΄ 24-2ὃ
24 ᾿Ιουδαῖος δέ τις ᾿Απολλὼς ὀνόματι, ᾿᾿Αλεξανδρεὺς τῷ γένει, ἀνὴρ λόγιος, κατήντησεν εἰς Ἔφεσον, δυνατὸς ὧνἐν ταῖς Ϊραφαῖς. 25 Οὗτος ἦν κατηχημένος τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, καὶ ζέων τῷ πνεύματι ἐλάλει καὶ ἐδίδασκεν ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Κυρίου, ἐπι-
στάμενος μόνον τὸ βάπτισμα ᾿Ιωάννου. 26 Οὗτός τε ἤρξατο παρρησιάζεσθαιἐν τῇ συναγωγῇ. ἀκούσαντες δὲ αὐτοῦ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα προσελάβοντο αὐτὸν καὶ ἀκριβέ. ,ὔ
,ὔ
λ
7
5
ὔ
δ
[4
Μ
4
».
στερον αὐτῷ ἐξέθεντο τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ. 27 Βουλομένου δὲ αὐτοῦ διελθεῖν εἰς τὴν
᾿Αχαΐαν προτρεψάμενοι οἱ ἀδελφοὶ ἔγραψαν τοῖς μαθηταῖς ἀποδέξασθαι αὐτόν" ὃς παραγενόμενος συνεβάλετο πολὺ τοῖς πεπιστευκόσι διὰ τῆς χάριτος" 28 εὐτόνως γὰρ τοῖς ᾿Ιουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσίᾳ ἐπιδεικνὺς διὰ τῶν ]ραφῶν εἶναι τὸν Χριστὸν ᾽]η)
“
,ὔ
6όῤέ.5
ΠΩ
«-
“ἍἍ
5
᾽ὔ
2
’
(
σοῦν.
Μετάφρασι 24 Κάποιος δὲ ᾿Ιουδαῖος ὀνομαζόμενος ᾿Απολλώς, ᾿Αλεξανδρινὸς στὴν καταγωγή,. ἄνθρωπος μορφωμένος καὶ εὔγλωττος, ἔφθασε στὴν Ἔφεσο. Ἤταν δὲ δυνατὸς στὶς Γραφές. 25 Αὐτὸς εἶχε κατηχηθῆ τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου (τὴ Χριστιανικὴ Πίστι), καὶ μὲ φλογερὴ καρδιὰ μιλοῦσε καὶ δίδασκς μὲ ἀκρίθεια γιὰ τὸν Κύριο, ἂν καὶ γνώριζε μόνο τὸ θάπτισμα τοῦ ᾿Ιωάννου. 26 Αὐτὸς δὲ ἄρχισε νὰ κηρύττῃ στὴ συναγωγή. Ὅταν δὲ ὁ ᾿Ακύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα τὸν ἄκουσαν, τὸν πῆραν κοντά τοὺς καὶ τοῦ ἐξέθεσαν ἀκριθέστερα τὴν ὁδὸ τοῦ Θεοῦ. 27 Καὶ ὅταν ἤθελε νὰ μεταθῇ στὴν ᾿Αχαΐα, οἱ ἀδελφοὶ τὸν ἐνθάρρυναν καὶ ἔγραψαν στοὺς μαθητὰς (τοὺς χριστιανοὺς) νὰ τὸν δεχθοῦν. Ὅταν δὲ ἔφθασε ἐκεῖ, μὲ τὴ χάρι πολὺ θδοήθησξ ἐκείνους, ποὺ εἶχαν πιστεύσει. 28 Διότι μὲ δύναμι ἀνέτρεπε τοὺς ᾿Ιουδαίους δημοσίως ἀποδεικνύοντας διὰ
τῶν Γραφῶν, ὅτι ὁ Μεσσίας εἶναι ὁ ᾿Ιησοῦς.
Σχολιασμός Στίχ. 24-28: .-Ο ᾿Απολλώῶς, Ἴουδαῖος γεννημένος στὴν πολυάνϑρωπὴ καὶ φημισμένη γιὰ τὰ γράμματά τῆς ᾿Αλεξάνδρεια, σπούδασε καὶ ἀνεδείχϑη «ἀνὴρ λόγιος», ἄνϑρωπος θ8 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
τοῦ λόγου, μοροφωμένος, κάτοχος τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης καὶ εὐφραδὴς ρήτωρ. Ὁ Παῦλος δὲν εἶχε ρητορεία, ὁ ᾿ΑἈπολλὼς ϑαυμαζόταν γιὰ τὴ ρητορικῇ του ἱκανότητα. Ὃ ᾿Απολ-
λὼς ἦταν προπάντων «λόγιος» ὡς
πρὸς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν ἀσυγκρίτως ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς ἀνθρωπίνους λόγους. ταν «δυνατὸς ἐν ταῖς Γραφαῖς». Κατεῖχε τὶς Γραφές, τὴν Παλαιὰ Διαϑήκη. Ἤξερε νὰ ἑρμηνεὕῃ καὶ νὰ χρησιμοποιῇ μὲ δεξιότητα τὰ Γραφικὰ χωρία καὶ ν᾿ ἀναπτύσοτγι μὲ αὐτὰ ἰσχυρὴ ἐπιχειρηματολογία. Ὅπως ϑὰ λέγαμε σήμερα, ἔπαιζε τὴν Παλαιὰ Διαϑήκη στὰ δάκτυλα. Ἀλλ᾽ ὁ ᾿Απολλὼς δὲν γνώριζε μό-
νο τὴν Παλαιὰ Διαϑήκη. Εἶχε κατη-
χηϑῆ στὴν πίστι τοῦ Κυρίου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ γνώριζε ἐν μέθεν καὶ τῇ χριστιανικὴ διδασκαλία. Δὲν ἦταν ὀαπτισμένος χριστιανός. Διότι δὲν γνώριζε τὸ χριστιανικὸ δάπτισμα. Γνώριζε μόνο τὸ ὀάπτι-
σμα τοῦ Ἰωάννου. Δὲν εἶχε λάθει μέσα του τὸ ἍΛγιο Πνεῦμα. Εἶχε ὅμως
κατοικήσει μέσα του ἣ πίστις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Πίστευε τὸν Ἰησοῦ ὡς Μεσσία καὶ Ὑἱὸ Θεοῦ. Ἢ δὲ πίστις ἔκανε τὸ πνεῦμα του νὰ κοχλά-
ζῃ ἀπὸ ϑέρμη καὶ ἐνθουσιασμό, Ἦ-
ταν «ζέων τῷ πνεύματι», ϑερμός, ἂνϑουσιώδης τύπος. Καὶ ἐπειδὴ τὸ καζάνι τοῦ πνεύματός του κόχλαζε, τὸ περιεχόμενο ξεχείλιζε. Ἢ πίστις πρὸς τὸν Κύριο ἐκδηλωνόταν. Ὁ ᾿Απολλὼς μιλοῦσε καὶ δίδασκε ἀκριδῶς, ὅσα ἤξερε γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἄρχισε μάλιστα νὰ ὁμιλῇ μὲ παρρησία καὶ στὴ συναγωγῆ. Κήρυττε στοὺς ᾿Ιουδαίους μὲ ϑάρρος, ὅτι ὁ ᾿ησοῦς ὁ Ναζωραῖος
εἶνε ὁ Μεσσίας καὶ ὁ Κύριος. ἈἌξιο-
ϑαύμαστος ἀἄνϑρωπος ὁ ᾿Απολλῶς.
Ἂν καὶ ἀδάπτιστος ἀκόμη, ἦταν διαπρύσιος κήρυξ τοῦ Χριστιανι-
σμοῦ. Ὁ ᾿Ακύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα τὸν ἄκουσαν νὰ κηρύττῃ καὶ διαπί-
στωσαν, ὅτι δὲν εἰχε ὁλοκληροωμένη
γνῶσι τῆς χριστιανικῆς διδαχῆς,
ἀλλὰ δὲν τὸν ὑποτίμησαν. Δὲν εἶπαν, ὅτι ἦταν νεαρὸς ἀκόμη καὶ ἀ-
κατάλληλος γιὰ νὰ κηρύττῃ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἀλλὰ τὸν πῆραν μὲ ἀγάπη κοντά τοῦς, σὰν παιδί τους, καὶ τοῦ ἐξέϑεσαν πληρέστερα τὴ διδαχὴ τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ὁ Παῦλος στὴν ἱΚόρινὍο δίδαξε αὐτοὺς καὶ τοὺς ἔκανε ἷδ8ραποστόλους, ἔτσι καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τοὺς δίδαξαν τὸν Ἀπολλώ. Μὲ
ἀγάπη φέροθϑηκαν ὁ ᾿Ακύλας καὶ ἡ
Πρίσκιλλα πρὸς τὸν ἈΑπολλώ. ᾿Αλλὰ καὶ ὁ ᾿Απολλὼς φέρϑηκε μὲ ταπείνωσι. Δὲν εἶπε, αὐτοὶ οἱ ἁπλοϊκοὶ ἄνϑρωποι ϑὰ διδάξουν ἐμένα τὸ λόγιο; Δέχτηκε μὲ προϑυμία καὶ χαρὰ νὰ διδαχϑῇ ἀπ᾽ τὸ σκηνοσοιὸ καὶ τὴ
γυναῖκα του τὶς ἀλήϑειες τοῦ Εὐαγγελίου.
᾿Ασφαλῶς δὲ καὶ δαπτίσϑηκε ὁ
᾿Απολλὼς καὶ ἔλαδε Πνεῦμα ἽΑγιο, καὶ ἔγινε ϑερμότερος στὸ πνεῦμα καὶ ὑσχυρότερος στὸ λόγο, τέλειος ἱεραπόστολος. Καὶ ὅταν ϑέλησε νὰ μεταθῇ στὴν ᾿ἈΑχαΐα, οἱ ἀδελφοί, 6λέποντὰς τὸ ζῆλο καὶ τὴν ἱκανότητα του, τὸν προέτρεψαν νὰ μεταδῇ, γιὰ νὰ δοηθήσῃ στὸ χριστιανικὸ ἔργο. Τὸν ἐφωδίασαν μάλιστα μὲ συστατινὴ ἐπιστολὴ, γιὰ νὰ τὸν δεχϑοῦν οἱ χριστιανοὶ χωρὶς ἐπιφυλάξεις, μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ ἐγκαρδιότητα, ὡς γνήσιο ἀδελφὸ καὶ διδάσκαλο τοῦ ΟΣΤΑΥΡΟΣ 88
μὲ τὸ νὰ ἀποδεικνύῃ, ὅτι τὰ χωρία
τῆς Γραφῆς ἐφαρμόζονται στὸν Ἴη-
σοῦ καὶ συνεπῶς ὁ Ἰησοῦς εἶνε ὁ
Μεσσίας. Ὁ Παῦλος ἐφύτευσεν, ὁ ᾿Απολλὼς ἐπότισεν, ὁ Θεὸς ηὔξησεν (Α΄ Κορ. γ΄ 6). Τόσο πολὺ μάλιστα ϑαυμάστηκε στὴν Κόρινϑο ὁ ᾿Απολλώς, ὥστε, χωρὶς ὄεδαίως νὰ πταίῃ ὁ ἴδιος, δημιουργήϑηκε καὶ κόμμα φανατικῶν ὀπαδῶν του. Ἄλλος ἔλε-
γε, ἐγὼ εἶμαι τοῦ Παύλου, ἄλλος, ἐγὼ εἶμαι τοῦ Κηφᾶ, ἀλλος, ἐγὼ εἶμαι τοῦ ᾿Απολλώ.
Ἐπίζηλα προσόντα εἶχε ὁ ᾿Απολ-
λώς. «Δόγιος», «δυνατὸς ἐν ταῖς Γραφαῖς», «ζέων τῷ πνεύματι», πεπαρρησιασμένος, «εὐτόνως» ὁμιλῶν καὶ ἀνατρέπων τοὺς ἀντιπάλους.
Καὶ σήμερα ὁ κόσμος εἶνε γεμᾶτος
ἀπὸ ἀντιπάλους τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Χριστιανικήῆς Πίστεως. ᾿ἸΑντίπαλοι εἶνε οἱ ὀρϑολογισταί, οἱ ὑλισταὶ καὶ ἄϑεοι, οἱ ἀλλόϑρησκοι, οἱ Ἕὄραῖοι καὶ δυὸ χιλιάδες μικρότερες
ταν πο πωιπάρδηααι. τς πύσε :
μεγαλύτερες αἱρέσεις, μεταξὺ ὁποίων χειρότερη εἶνε ἡ αἵρεσις Μαρτύρων τοῦ ᾿Ιεχωδᾶ, ἑδραΐῖπροελεύσεως. Καὶ σήμερα ὁ
Χριστὸς εἶνε «σημεῖον ἀντιλεγόμε-
νον». Καὶ σήμερα συνεπῶς χρειάἵονται μαχηταὶ ὅπως ὁ ᾿Απολλώς,, γιὰ ν᾿’ ἀναπτύσσουν ἰσχυρὴ ἐπίιχειοηματολογία καὶ ν᾽ ἀνατρέπουν τοὺς ἀντιπάλους. ᾿Αλλὰ μποροῦν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ
νὰ εἶνε σὰν τὸν ᾿Απολλώ; Μποροῦν ὅλοι νὰ ἔχουν τὰ προσόντα τοῦ Ἂπολλῶω; Ὄχι ὀεδαίως. Δὲν μποροῦν
ὅλοι νὰ εἶνε «λόγιοι», μορφωμένοι
δηλαδὴ καὶ ρήτορες. Ρήτωρ, ὅπως
εἴπαμε, οὔτε ὁ Παῦλος ταν. Ὑπάρ-
χουν ὅμως πολλοὶ διανοούμενοι καὶ ἐπιστήμονες, λόγιοι καὶ ἐλλογιμώτατοὶ, ἀρκετοὶ δὲ καὶ εὐφραδεῖς ὁμι-
ληταί, οἱ ὁποῖοι δαπτίσϑηκαν καὶ
λέγονται ᾽Ορϑόδοξοι Χριστιανοί. Καὶ ἂν ϑέλουν νὰ μὴ λέγωνται μόνο,
ἀλλὰ καὶ νὰ εἶνε Ορϑόδοξοι Χρι-
στιανοί, ὀφείλουν νὰ χρησιμοποιοῦν τὴ μόρφωσι, τὴ γλῶσσα καὶ τὴν πέννὰ τοῦς, γνὰ νὰ πολεμοῦν τοὺς ἀντι-
πάλους τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἔχει δὲ πλῆϑος ὀγκολιϑικὰ ἐπιχειρήματα ἡ Πίστις μὰς γιὰ :
ἘΞ
Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΎ «ΣΤΑΥΡΟΥ» 2010
Ζ Μπτ
͵
καὶ τῶν τῶν κῆς
Βιθλιοδετήθηκεκαὶ διατίθεται ὁ τόμος τοῦ περιοδικοῦ «Ὁ ΣΤταυρός» τοῦ ἔτους 2010. Τιμᾶται 10 Ξ. Ἐπίσης κυκλοφοροῦνοἱ τόμοι τοῦ «Σταυροῦ» παρελθόντων ἐτῶν. Βιθλιοπωλεῖον «Ὁ Σταυρός», Ζωοδ. Πηγῆς 44, 10681, ᾿Αθῆναι, τηλ. 210 3805599
-
᾿ ἜΞ Ξα Ρ
Εὐαγγελίου. Πράγματι δὲ ὁ ᾿ἈἈπολλὼς μετέδη στὴν Κόρινϑο καὶ μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ πολὺ συνετέλεσε στὴν πνευματικὴ πρόοδο τῶν πιστῶν. Διότι «εὐτόνως» ὁμιλῶντας ἀνέτρεπε τοὺς Ἰουδαίους δημοσίως
᾿ "
᾿ Υ͂
ως σι τυ
70. ΟΣΤΑΥΡΟΣ
γι
δι.
γν".
τὸν
βυσσψο νὰ, ον
.---ὄἕ τὔὕς-. α-.-........ς--...
κοί χανι. σταν..“ἱν......--.ὕὅ
.-.»..-.-..
“-Ο.ς....-......
τὴ συντριόδὴ καὶ τὴν κονιορτοποίησι καὶ ἑρμηνεῖες---, καὶ ἀπ᾿ τὶς Γραφές, τῆς ἀπιστίας. Ἂς σκέπτωνται οἱ ἰδίως ἀπ᾿ τὶς προφητεῖες καὶ τὶς ὑμοοφωμένοι ἄνϑρωποι, ἂς ἐρωτοῦν ψηλὲς ἰδέες τους, νὰ λαμδάνῃ ἐπιεἰδικούς, ἂς διαδάζουν ἀπολογη- χειρήματα ἐναντίον τῶν ἀπίστων. τικὰ συγγράμματα τοῦ Χριστιανι- Νὰ ἐπισημαίνῃ δὲ καὶ νὰ μαϑαίνῃ σμοῦ, ἂς λαμδάνουν ἀπὸ παντοῦ ἐχωρία, μὲ τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζονπιχειρήματα καὶ ἂς ὑπερασπίζουν ται οἱ διάφοροι αἱρετικοί. Κάϑε πιτὴν Πίστι τους. ᾿Απ᾽ ὅσα λέγουν καὶ στός, ἐπίσης, δύναται νὰ ζητῇ στὴν γράφουν οἱ μορφωμένοι, διανοούμενοι καὶ ἐπιστήμονες, τίποτε δὲν εἶνε προσευχὴ τοῦ ἐπιμόνως τὴ χάρι τοῦ τόσο ἀναγκαῖο καὶ δὲν ἔχει τόση ἀξία, ὅσο ἢ ὑπεράσπισις τῆς Πίστεως. Ἀλλ᾽ ἢ ὑπεράσπισις τῆς Πίστεως
δὲν εἶνε ἔργο τῶν μορφωμένων μόνο᾽ εἶνε ἔργο κάϑε πιστοῦ. Ὅλοι δὲν μποροῦν νὰ εἶνε «λόγιοι» ὅπως ὁ Ἀ-
πολλώς, ὅλοι ὅμως μποροῦν νὰ ἔχουν τὰ ὑπόλοιπα προσόντα τοῦ Ἀπολλώ, ἔστω καὶ σὲ μικρότερο δαμό, καὶ νὰ διαϑέτουν τὰ προσόντα τους γιὰ τὴν ὑπεράσπισι τῆς Πίστε-
ὡς. Ὃ ᾿Απολλὼς ἦταν «δυνατὸς ἐν
ταῖς Γραφαῖς». Καὶ κάϑε πιστὸς
ὀφείλει ν᾿ ἀκούῃ τὶς Γραφές, ὅταν τὶς ἐξηγοῦν ἄλλοι, καὶ νὰ τὶς διαόδά-
ἵῃ ὁ ἴδιος, ἂν δὲν εἶνε ἀναλῳφάδη-
τος, --.-0ὗὈπάρχουν δὲ καὶ μεταφράσεις
Θεοῦ, γιὰ νὰ εἶνε, ὅπως ὁ ᾿Απολλώς,
«ζέων τῷ πνεύματι» καὶ ϑαρραλέος, γιὰ νὰ ὁμιλῇ «εὐτόνως», μὲ ϑέρμη καὶ μὲ δύναμι, ὥστε νὰ συγκχκινῇ ἢ νὰ ταράζῃ τοὺς ἀντιφρονοῦντας. Δὲν εἴμεϑα ἰσχυροί, ἀδελφοί, διότι δὲν ζητοῦμξε ἐπιμόνως τὰ πνευμα-
τικὰ χαρίσματα. Ἂν ζητήσωμε ἐπιμόνως, ϑὰ λάδωμε. ἈΑρκεῖ νὰ μὴ ζη-
τήσωμε γιὰ νὰ δοξάζωμε τὸν ἑαυτό μας, τὸν ἐγωισμό μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπερασπίζωμε τὴν Πίστι καὶ νὰ συν-
τελοῦμε στὴν οἰκοδομὴ τῆς Ἔκκλησίας. Ὃ ἀπόστολος προτρέπει:
«Πρὸς τὴν οἰκοδομὴν τῆς ᾿Εκκλησίας ζητεῖτε ἵνα περισσεύητε» (Α΄ Κορ. ιδ΄ 12).
ΕΝ
ἘΞ
ΠΟΙΚ'Ι
ΠΟΙΝΙΛΑΓ
!
νὉ "πλυροῖ»
ΔΛ
ἡ
«ΠΟΙΚΙΛΑ» λέγεται καὶ ποικίλο πράγματι περιεχόμενο ἔχει τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ ἐπισκόπου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου, ποὺ κυκλοφορεῖ τώρα σὲ Ε᾿ ἔκδοσι. Παίρνοντας ἀφορμὲς ἀπὸ τὴ Γραφή, τοὺς ἁγίους πατέρας καὶ τὰ συναξάρια, ἀπὸ τὴν ἱστορία καὶ τὴ σύγχρονη ἐπικαιρότητα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ φύσι, τὴν ἀγροτικὴ ζωὴ ἢ καὶ τὴ λαϊκὴ ἀκόμη σοφία, ἀναπτύσσει ἕνα πλῆϑος ἐνδιαφέροντα θέματα μὲ τρόπο ἁπλὸ καὶ γλῶσσα κατανοητὴ σὲ ὅλους. ᾿Αποτελεῖται ἀπὸ 416 σελίδες. Τιμᾶται 9 εὐρώ.
“ἢ
-πς
πα ..ὕ0. πὰ σασσι
(Σ
Βιβλιοπωλεῖον « Ὁ Σταυρός»,
Ζ. Πηγῆς 44, 10681 ᾿Αϑῆναι. Τηλ. 210,, 3805539.
δ ὩπΞ--Ξ τ τς ἙΈΕΡΟἘΠ Ὁ ΞῸ
7
-πὩἫ τττ--- τετνς- τι -τὴ
ὉΣΤΑΥΡΟΣ 71
(συμφώνως πρὸς τὸ «κατὰ Πάπαν εὐαγγέλιον») τοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιθανοῦ
Α΄ Μέρος - ᾽λλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγε-
τ τ λος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγε-
λίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω! Ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω᾽ Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάθετε, ἀνάθεμα ἔ-
τικό, ποὺ προκαλεῖ τὸν θάνατο στὶς ψυχές, ποὺ τὴν ἀποδέχονται, καὶ τὴν αἰωνία ἀπώλεια αὐτοῦ, ποὺ τὴν κηρύττει καὶ διαδίδει.
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς μακραίὠνῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστοστω!». ρίας πολλοὶ ψευδαπόστολοι, Βροντᾷ καὶ ἀστράπτει ὁ μέ- ψευδοδιδάσκαλοι καὶ ψευδογας ᾿Απόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ προφῆτες διέστρεψαν τὴν εὐοὐρανοθάμων Παῦλος, στὴν αγγελικὴ ἀλήθεια καὶ ἐνόθευπρὸς Γαλάτας ᾿Επιστολή του καὶ σαν τὸν θεόπνευστο ἁγιογραἀναθεματίζει δύο φορὲς ὅποιον᾽ φικὸ λόγο. Ἡ ᾿Εκκλησία τοὺς ὠτολμήσῃ καὶ κηρύξῃ στοὺς Χρι- νόμασε αἱρετικούς, καταδίκασε στιανοὺς εὐαγγέλιο διαφορε- τὶς πλανεμένες διδασκαλίες τικὸ ἀπ᾿ αὐτό, ποὺ κήρυξε αὐτὸς τους καὶ τοὺς ἀπέκοψε ἀπὸ τὸ καὶ οἱ ἄλλοι ᾿Απόστολοι. σῶμα της. Κάθε αἵρεδσι, καὶ «ἕτεΦοθερὸς ὁ λόγος τοῦ ᾿Απο- ρον εὐαγγέλιον». Κάθε ψεῦδος στόλου γιὰ τοὺς «θέλοντας με- καὶ πλάνη, καὶ ἕνα καρφὶ στὸ ταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ μία πληγὴ Χριστοῦ»“". Δίκαιος ὅμως, διότι στὸ σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, «ἣν (ὁ τὸ εὐαγγέλιο εἶναι ἡ ἀποκεκα- Χριστὸς) περιεποιήσατο διὰ τοῦ λυμμένη ἀλήθεια, αὐτὴ ποὺ ἀπε- ἰδίου αἵματος»"“. κάλυψε ὁ Θεάνθρωπος ᾿Ιησοῦς Ὃ μεγαλύτερος συγγραφέας Χριστός, ἡ μόνη ποὺ μπορεῖ νὰ καὶ κήρυκας «ἑτέρων εὐαγγελίσώσῃ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ων» εἶναι ὁ Παπισμός. «Ἕτερον τοὺς ὁδηγήσῃ στὴ Βασιλεία τῶν εὐαγγέλιον» ἀποτελεῖ τὸ παπικὸ οὐρανῶν. Κάθε παραχάραξι ὃπο- πρωτεῖο᾽ «ἕτερον εὐαγγέλιον» μένως τῆς ἀληθείας αὐτῆς, κάθς ἀποτελεῖ τὸ παπικὸ ἀλάθητο᾽ διαστροφὴ καὶ διαστρέθλωσι «ἕτερον εὐαγγέλιον» ἀποτελεῖ ἰσοδυναμεῖ μὲ ἔγκλημα πνευμα- ἡ ἐκπόρευσις τοῦ ᾿Αγίου Πνεύ72. ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ματος καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ «ἕτερον εὐαγγέλιον» ἀποτελεῖ ἡ ἄσπιλος σύλληψις τῆς Θεοτόκου...
Τὰ εἴκοσι καὶ πλέον «ἕτερα εὖαγγέλια», ποὺ ἔχει συγγράψει καὶ κηρύξει ὁ Παπισμός, ἔχουν μετατρέψει τὸ Βατικανὸ σὲ μιὰ
θαρειὰ θιομηχανία παραγωγῆς «ἑτέρων εὐαγγελίων», ποὺ ἀναδίδει «ὀσμὴ θανάτου εἰς θάνατον»΄, ὀσμὴ θανατηφόρο, ποὺ θανατώνει τὶς ψυχές.
Τὸ τελευταῖο «ἕτερον εὐαγγέλιον» τοῦ Βατικανοῦ ἐκδόθηκε τὸ 2006 ἀπὸ τὸν Καρδινάλιο ᾿Βάλτερ Μπραντμοῦλερ, ἐπίτιμο πρόεδρο τῆς Ποντιφικῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὴν ᾿Ἰστορικὴ ἜἘπιστήμη, ὁ ὁποῖος διεκήρυξε, ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα γιὰ «μιὰ ἄλλη ἀνάγνωσι» τῆς ἱστορίας τοῦ ᾿Ιούδα τοῦ ᾿Ισκαριώτου, ὑποστηρίζον τας, ὅτι ὁ προδότης μαθητὴς δὲν ἦταν ἐσκεμμένα κακός, ἀλλὰ μὲ τὴν προδοσία τοῦ Χριστοῦ ἔφερεν εἰς πέρας μιὰ θεϊκὴ ἀποστολή, ποὺ ὡδήγησε στὴ σύλληψι καὶ σταύρωσι τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ ἑπομένως στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου! Τὴν δαιμονικὴ αὐτὴ προσπάθεια ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἰούδα, ποὺ πληθωρικῶς
προέθαλαν τὰ ΜΜΕ, ἐλέγξαμε μὲ ἰσχυροτάτη ἐπιχειρηματολογία, θασιζομένη στὸ ἱερὸ καὶ θε-
όπνευστο κείμενο τοῦ Εὐαγγελίου, μὲ σχετικὰ ἄρθρα μας στὰ ὑπ᾽ ἀριθ. 1635-1636 φύλλα τοῦ «Ορθοδόξου Τύπου».
Καὶ ἐνῷ τὸ Βατικανὸ ἔχει σχεδὸν θέσει φωτοστέφανο γύρω ἀπὸ τὴν κεφαλὴ τοῦ ᾿Ιούδα, θεὠρώντας αὐτὸν συνεργὸ τοῦ Θεοῦ καὶ «σκεῦος ἐκλογῆοσ»πολύτιμο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος, ἕνα νέο «ἕτερον εὐαγγέλιον» κηρύττεται ἀπὸ τὸν ἀρχηγό του στὶς ἡμέρες μας, ποὺ ἔχει ἀφήσει ἄναυδο ὁλόκληρο τὸν χριστιανικὸ κόσμο. Πρόκειται γιὰ τὸ νέο θιθλίο τοῦ Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄, μὲ τίτλο «Ὃ ᾿Ιησοῦς τῆς Ναζαρέτ», μὲ τὸ ὁποῖο ἀπαλλάσσονται οἱ Ἕθραῖοι ἀπὸ τὴν εὐθύνη γιὰ τὴ θανάτωσι τοῦ Χριστοῦ! Σύμφωνα μὲ δημοσιεύματα, σ᾽ αὐτὸ τὸ θιθλίο ὁ Πάπας «ἀναλύει τὶς εὐαγγελικὲς ἀφηγήσεις γιὰ τὴν προδοσία τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καταλήγοντας στὸ συμπέρα-
σμα, ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα, συνο-
λικά, ἔχει τὴν εὐθύνη γιὰ τὴ θανάτωση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ»! " Γιὰ ὅσους Θεθαίως γνωρίζουν τὰ δρώμενα στοὺς κόλπους τοῦ Παπισμοῦ, ἡ ἀποενοχοποίησι τῶν 'Εθραίων γιὰ τὴ σταύρωσι
τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι κάτι ποὺ γίνεται γιὰ πρώτη φορά. Ἢ Β΄
Βατικανὴ Σύνοδος, (1962-1965) ΟΣΤΑΥΡΟΣ 78
θέλοντας νὰ ἐπεκτείνῃ τὸν ρωμαϊκὸ οἰκουμεανισμό τῆς καὶ στὶς σχέσεις τῆς μὲ τὶς ἐξωχριστιανικὲς Θρησκεῖες, ἀπήλλαξε τοὺς Ἑθραίους ὡς σύνολο ἀπὸ τὴν εὐθύνη τοῦ ἐγκλήματος τῆς σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ, τονίζοντας: «Μολονότιαἱ Ἰουδαϊκαὶ Ἀρχαὶ μετὰ τῶν ὀπαδῶν των ὦὥθησαν εἰς τὸν θάνατον τοῦ Χριστοῦ, ὅσα διεπράχθησαν ἐν τούτοις κατὰ τὸ πάθος Του δὲν δύναται γὰ καταλογισθοῦν οὔτε ἀδιακρίτως εἰς ὅλους τοὺς τότε ζῶντας Ἰουδαίους, οὔτε εἰς τοὺς Ἰουδαίους τῶνἡμερῶν μας». Μὲ τὸ νέο ἑπομένως θιθλίο του ὁ Πάπας, συμπεραίνοντας, ὅτι «Ἢ ᾿Αριστοκρατία τοῦ Ναοὔ ἦταν ἡ πραγματικὴ ὁμάδα κατηγόρων τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὄχι οἱ Ἕθραῖοι τῆς ἐποχῆς του», δὲν κάνει τίποτε ἄλλο, παρὰ νὰ ἐπανα-
λαμθάνῃ τὶς θέσεις τοῦ προκατόχου του Παύλου ΣΤ΄ καὶ τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου.
᾿Αναγκαιότατος ὁ ἔλεγχος Ἴσως κάποιοι μᾶς ἐρωτήσουν: Γιατί ἀσχολεῖσθε μὲ τὸν Πάπακαὶ τὸν Παπισμό; Τί ἀναμένετε ἀπὸ ἕνα τόσο πεπλανημένο θρησκευτικῶς χῶρο; «Μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριθόλων σῦκα;»΄. ᾿Εὰν ἡ παραχάραξι αὐτὴ
τῆς εὐαγγελικῆς ἀληθείας εἶχε
συμθῆ στὸ χῶρο τῆς ᾿Ορθοδοξίαςσ, θὰ ἐδικαιολογεῖτο ἡ ἐνασχόλησί
σας μὲ αὐτή. Τί μᾶς ἐνδιαφέρει
ὅμως ἐμᾶς τοὺς ᾿Ορθοδόξους τί γράφει στὰ διθλία της ἡ Δύσι, ἡ ὁ74 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ποία κάθε λίγο κηρύττει καὶ μία νέ-
α αἵρεσι ἢ ἱδρύει καὶ μία νέα «ἐκκλησία»;
Οἱ λόγοι, γιὰ τοὺς ὁποίους ἀσχολούμεθα μὲ τὴ νέα αὐτὴ πλάνη-
πρόκλησι τοῦ Παπισμοῦ, εἶναιοἱ ἑ-
ξῆς:
1. Ἢ εὐρεῖα δημοσιότητα, τὴν ὁποία δίδουν τὰ σύγχρονα ΜΜΕ σὲ τέτοια θέματα τῆς Πίστεως. ᾿Ελέγχοντας ὁπομένωςτὶς παπικὲς πλάνες, διαφωτίζουμε συγχρόνως καὶ πολλοὺς ᾿Ορθοδόξουσ, οἱ ὁποῖοι κινδυνεύουν νὰ παρασυρθοῦν ἀπ’ αὐτές. Δυστυχῶς δὲν εἶναι ὀλίγοι οἱ Ορθόδοξοι χριστιανοί, ποὺ νομίζουν, ὅτι Ορθόδοξοι καὶ Ρωμαιοκαθολικοὶ «εἴμαστε τὸ ἴδιο», «στὸν Χριστὸ πιστεύουμε ἀμφότεροι», οἱ δὲ διαφορές, ποὺ μᾶς χωρίζουν,εἶναι ἀσήμαντες. .Ο ὑπεύθυνος καὶ τεκμηριωμένος ἔλεγχος τῶν παπικῶν πλανῶν κρίνεται ἑπομένως ἀναγκαιότατοςσ, διότι καταδεικνύει τὸ μέγεθος τοῦ χάσματος, ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ ᾿Ορθοδοξίας καὶ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, καὶ τὸ ἀδύνατον τῆς ἑνώσεώς τους σὲ ἕνα σῶμα, ἐὰν προηγουμένως ὅλες αὐτὲς οἱ πλάνες δὸν ἀποκηρυχθοῦν ἐπισήμως ἐκ μέρους τοῦ Παπισμοῦ, καὶ ἐὰν αὐτὸς δὲν ἐπιστρέψῃ ἐν μετανοίᾳ. στὴν κοινὴ ὀρθὴ πίστι τῶν ὀὁκτῷ πρώτων αἰώνων. 2. Ως γνωστόν, παράλληλα μὲ τὸν θεολογικὸ διάλογο ᾽Ορθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει οὐσιαστικῶς ναυαγήσει, διότι ὁ Παπισμὸς δὲν φαίνεται διατεθει-
μένος νὰ ὑποχωρήσῃ οὔτε ἕνα χι- «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε»; Μήπωοσ λιοστὸ ἀπὸ τὶς αἱρετικές του διδα- διότι τοῦ ζητεῖτε νὰ εὐλογήσῃ τὴν σκαλίες, διεξάγεται καὶ ὁ λεγόμε- ἕνωσι τῆς ἀληθείας μετὰ τοῦ ψεύγος «διάλογος τῆς ἀγάπης», στὸ δους, τῆς πλάνης καὶ τῆς αἱρέσεως, πλαίσιο τοῦ ὁποίου ἔγιναν καὶγί- ἢ μήπως διότι δὲν προσεύχεσθε νονται πολλὲς ἀντικανονικὲς συμ- στὸν ἴδιο Θεό, δεδομένου, ὅτι ἡ αἵπροσευχές, ποὺ κατασκανδαλίζουν ρδσι τοῦ ΕἸίοαας ἔχει, κατὰ τοὺς τὸ Ορθόδοξο πλήρωμα. Συμπροσ- Πατέρες, δημιουργήσει μία Τριάδα εὔχονται ᾽Ορθόδοξοι καὶ Παπικοὶ διαφορδτικὴ ἀπὸ τὴν ᾿Αγία Τριάδα, οἰκουμενιστὲς γιὰ τὴν ἑνότητα, λέ- ποὺ διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ λαγουν, τῶν ἐκκλησιῶν. ᾿Ελέγχοντες τρεύει ἡ ᾿Ορθοδοξία; . Πολὺ φοθούμεθα, ὅτι, ἐὰν ζοῦσε τὴν πρόσφατη αὐτὴ κακοδοξία τοῦ Πάπα, ἐρωτοῦμςε συγχρόνωςκαὶ ὁ προφήτης Ἠλίας σήμερα, ἐπειδή, τοὺς «Ορθοδόξους» οἰκουμδνι- ὅπως δυστυχῶς δείχνουν τὰ πράστές: Πῶς συμθαίνει τὸ παραδοξό- γματα, ὁ Θεὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τατο φαινόμενο, ὅσο ἐσεῖς συμ- καὶ τῆς πανθρησκείας φαίνεται νὰ προσεύχεσθε μὲ τοὺς Παπικούς, ἔχῃ περισσότερη σχέσι μὲ τὸν τόσο περισσότερο αὐτοὶ νὰ ἀπομα- ΜΑΤΣ τῆς Μασονίας καὶ τὸν Βάαλ κρύνωνται ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, ὅσο δὲ τῆς ἀρχαίας εἰδωλολατρίας παρὰ διάστημα προσπαθεῖτε νὰ ἀποκό- μὲ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ τῆς ᾿Ορθοδοψετς στὴν τράπεζα τῶν θεολογικῶν ξίας, θὰ ἔλεγε εἰρωνικὰ στοὺς οἰὐἰδιαλόγων μία παλαιὰ αἵρεσι τοῦ Πα- κουμενιστές: «Ἐπικαλεῖσθε ἐν φωπισμοῦ, ἀπὸ τὸ σῶμα του ὡς ἀπὸμί- νῇ μεγάλῃ, ὅτι Θεός ἐστιν, ὅτι ἀδοα ἄλλη Λερναία Ὕδρα νὰ ξεφυτρώ- λεσχία αὐτῷ ἐστι, καὶ ἅμα μή ποτε νουν δύο νέες αἱρέσεις; Ποῦ ὀφεί- χρηματίζει αὐτός, ἢ μή ποτε καθεύλεται αὐτό; Γιατί ὁ Θεὸς δὲν ἀκού- δε! αὐτός, καὶ ἐξαναστήσεται»! ει τὶς προσευχές σὰς; Μήπωςδιότι (Στὸ ἑπόμενο ἡ συνέχεια) 1, Γαλ. 1:8-9 2. Γαλ. 1:7
3. Πράξ. 20:28 4, Β΄ Κορ. 2:16 5, Καθημερινή, 3.3.2011 6. «Δήλωσις περὶ τῶν σχέσεων τῆς ᾿Εκκλησίας μετὰ τῶν μὴ Χριστιανικῶν Θρησκειῶν» τῆς Β΄ ἐν Βατικανῷ Συνόδου, ἑλλην. μετ. σ.7, ΤΥρὶξ5 Ῥοϊνριοί8 νδῆςβδηϊβ, 1966.
7. Ματθ. 7:16
8. Γ΄ Βασ. 18:27 ΟΣΤΑΥΡΟΣ 78
Χριστοῦ ᾿Ανέστῃ
.«ὡωρτάστηκε πρὸ ὀλίγων ὁ6δοἘΞ άδων γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. ᾿Εμπρὸς στὸ γεγονὸς αὐτὸ ὅλα τὰ ἄλλα γεγονότα εἶναι μικρὰ καὶ ἀσήμαντα. Ὅλα τὰ ἄλλα γεγονότα ἦταν καὶ εἶναι ἀνθρώπινα. Κέντρο τους ὁ ἄνθρωπος. Τὸ γεγονὸς ὅμως, ποὺ ἑωρτάσαμςεστὶς 24 ᾿Απριλίου καὶ δορτάζουμε ἕως καὶ τὴν παραμονὴ τῆς ᾿Αναλήψεως,
ἀλλὰ καὶ κάθε Κυριακὴ τοῦ ἔτους, δὲν εἶναι ἀνθρώπινο, ἀλλὰ θεανθρώπινο. Κέντρο του ὁ Θεάνθρωτος Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός. Ποῖο τὸ γεγονὸς αὐτό; Εἶναι ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Χριστὸς ἀνέστη! Τί καὶ ἂν οἱ σταυρωτές του ἐξαγόρασαν μὲ «ἀργύρια ἱκανὰ» τοὺς Ρωμαίους στρατιῶτες, ποὺ φρουροῦσαν τὸν τάφο, γιὰ νὰ συκοφαντήσουν τὴν ἀνάστασί του καὶ νὰ διαδώσουν, ὅτι
ἦλθαν οἱ μαθητές του τὴ νύκτα καὶ ἔκλεψαν τὸ σῶμα του, ἐνῷ αὐτοὶἐκοιμῶντο; (Ματθ. 28:12-13). Δὲν μᾶς ἐξήγησαν ὅμως τὸ πῶς, ἐφ᾽ ὅσον ἐκοιμῶντο, ἀντελήφθησαν τὴν κλοπὴ τοῦ σώματος καὶ Θεθαιώθη-
καν γιὰ τὴν ταυτότητα τῶν «κλε-
ὠν, αἱρετικῶν καὶ ἄλλων προσπάθησε νὰ φιμώσῃ τὸ κήρυγμα, νὰ διαστρεθδλώσῃ τὰ γεγονότα, νὰ νοθεύ-
σῃ τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ ἀποκρύψῃ τὴν
ἀλήθεια, νὰ καταλύσῃ τὴν Ἐκκλησία; ᾿Απέτυχε παταγωδῶς. Χριστὸς ἀνέστη! Τί καὶ ἂν τὰ σύγχρονα ΜΜΕ τὸν πολεμοῦν, τὸν ὑδρίζουν, τὸν χλευάζουν, τὸν συκοφαντοῦν; Εἶναι δυνατὸν μὲ τὰ δημοσιογραφικὰ πτύεξλά τοὺς νὰ σθήσουν τὸν Ἥλιο τὸν νοητό, ποὺ λάμπει καὶ καταυγάζει τὰ σύμπαντα; Χριστὸς ἀνέστη! Τί καὶ ἂν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, ποὺ κυθερνοῦν σήμερα τὸν κόσμο, ἐργάζονται πυρετωδῶς γιὰ τὴν ἀποχριστιανοποίησι τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου καὶ τὴν προετοιμασία τοὺ γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ ᾿Αντιχρίστου; Ὃ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστός, ὁ ἀληθινὸς Θεὃς ἡμῶν, ὁ νικητὴς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ἅδου, θὰ νικήσῃ καὶ τοὺς συγχρόνους ὀχθρούς του, «ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψει αὐτούς», τὸν δὲ ᾿Αντίχριστο «ἀναλώσει! τῷ πνεύμάτι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρου-
σίας αὐτοῦ» (Β΄ Θεσ.2:8).
β
πτῶν»!
Χριστὸς ἀνέστη! Τί καὶ ἂν ὁ Διάθολος, μέσῳ τῶν ἐπιγείων ὀργάνων
του, εἰδωλολατρῶν, ἀπίστων, ἀθέ76 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
- “ριστὸς ἀνέστη! Τί καὶ ἂν οἱ ἄρ-
Ἀ χοντες τῆς Ἑλλάδος δὲν κατα-
δέχονται νὰ ἀναφέρουν τὸ ὀνομά του; Ἔρχονται ἡμέρες μεγάλης δοκιμασίας, κατὰ τὶς ὁποῖες ὅλοι αὖτοί, ποὺ σήμερα ἀποφεύγουν νὰ ἀ-
μοναξιᾶς, τῆς ἀδικίας, μᾶς φαίνεται θαρύτατος καὶ ἀσήκωτοςσ, ἂς πιστεύσωμεξΣ ἀκόμη περισσότερο
σπασθοῦν τὸ χέρι τοῦ ἱερέως, νὰ
Χριστοῦ μὲ τὴν ἀκράδαντη δεθαιότητα, ὅτι, ὅπως τὸν Γολγοθᾶ, τὰ Πάθη καὶ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ διαδέχθηκε ἡ λαμπροφόρος ᾿Ανά-
κάνουν τὸ σήμεϊο τοῦ σταυροῦ, νὰ δεχθοῦν τὴν ἁγιαστικὴ χάρι τῆς ᾿Εκκλησίας, καὶ προσπαθοῦν μὲ τοὺς νόμους, ποὺ ψηφίζουν, νὰ τὴν περιθωριοποιήσουν, ἢ δυνατὸν δὲ καὶ νὰ τὴν καταργήσουν, ὅλοι αὐτοὶ οἱ θεομάχοι καὶ ἐκκλησιομάχοι, ἔρχξται ὥρα, ποὺ θὰ γονατίσουν καὶ θὰ ζητήσουν τὴ δοήθειά του καὶ τὴ θοήθεια τῆς Παναγίας Μητρόςτου, γιὰ νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὴν λαίλαπα «τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ». Χριστὸς ἀνέστη, ἀδελφοί! Τί καὶ ἂν ἐντρέπωνται μερικοὶ κοσμικοὶ χριστιανοὶ νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν ὑψίστη αὐτὴ ἀλήθεια, τὸ μέγιστο αὐτὸ γεγονὸς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὡς τὸν καθημερινό τοὺς χαιρετισμὸ ἐπὶ σαράντα ἡμέρες μετὰ τὸ Πάσχα; Ἐμεῖς νὰ τὸν χρησιμοποιοῦμεδ. Καὶ ἂς παρακαλοῦμςε τὸν ἀναστάντα Κύριό μας νὰ δυναμώνῃ τὴν πίστι μᾶς στὴν ἀνάστασί του, νὰ στερεώνῃ τὸ σταυροαναστάσιμο φρόνημά μας καὶ νὰ φωτίζῇ μὲ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς ᾿Αναστάσξως του τὸν νοῦ μας, τὴ σκέψι μας, τὰ ἔργα μας, τὴ ζωή μας. Κυρίὡς δὲ στὶς χαλεπὲς ἡμέρες μας, κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ σταυρός, ποὺ ἐναπέθεσε ὁ Χριστὸς στοὺς ὥμους μας, αὐτὸς τῆς ἀνεργίας, τῆς ἀνέχειας, τῆς στερήσεως, τῆς ἀσθενείας, τοῦ θανάτου, τοῦ πόνου, τῆς θλίψεως, τῆς ἐγκαταλείψξως, τῆς
στὴν ἀνάστασι καὶ τὴ θεότητα τοῦ
στασί του, ὅπως τὴ δαρυχειμωνιὰ
διαδέχεται ἡ λιακάδα, ἔτσι καὶ στὴ προσωπική μὰς ζωή, ἀλλὰ καὶ στὴ ζωὴ τοῦ Ἔθνους μας, ποὺ σήμδρα ταπεινώνεται καὶ ἐξευτελίζεται, τὴ θλῖψι θὰ διαδεχθῇ ἡ χαρά, τὴν ἀ-
παισιοδοξία θὰ διαδεχθῇ ἡ ἐλπίδα,
τὸ σκοτάδι θὰ διαδεχθῇ τὸ φῶς, καὶ ἡ ἀνεκλάλητη χαρὰ τῆς ἀναστάσεὡς τοῦ Χριστοῦ θὰ ἐπιστρέψῃ συν-
τόμως στὶς ψυχὲς ὅλων τῶν δοκιμαζομένων καὶ θλιδομένων ἀνθρώπων. Χριστός ἀνέστη! Σὲ εἰρηνικὴ ἐπανάστασι καλεὶ ὁ Μίκης Θεοδωράκης ἐεγάλη ἀπήχησιεἶχε στὸ πανελλήνιο ἡ συγκλονιστικὴ συνέντευξι, ποὺ ἔδωσε στὴν τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ «Καλημέρα Ἑλλάδα» τοῦ δημοσιογράφου Γεωργίου Παπαδάκὴη ὁ γνωστὸς μουσικοσυνθέτης Μΐί-
κῆς Θεοδωράκης. Χειμαρρώδης ὁ λόγος του, ἀφυπνιστικός, πεπαρρησιασμένος, λειτούργησς ὡς ἀντικαταθλιπτικὸ φάρμακο στὶς ψυχὲς τῶν Ελλήνων, ὡς μία ἐλπιδοφόρα ἀκτῖνα φωτὸς μέσα στὸ ζοφερὸ σκοτάδι τῆς ἐθνικῆς καταθλίψεως, στὸ ὁποῖο ἔχει θυθίσει ἡ οἰκονομικὴ κρίσι τὴν Πατρίδα μας. Καὶ τί δὲν εἶπε ὁ δημοφιλὴς συνΟΣΤΑΥΡΟΣ 77
θέτης. Δήλωσε, ὅτι ἡ «τρόϊκα» εὑρίσκεται παρανόμως στὴν Ἑλλάδα, ἐκφράζοντας τὴν ἀπορία του, πῶς δὲν ἔχει ἐπεμδῆ ἀκόμη ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη! Ὑποστήριξε, ὅτι ἡ δανειακὴ σύμβθασι ποὺ ἔχει συνάψει ἡ
Ἑλλάδα μὲ τοὺς δανειστές τῆς, εἶναι παράνομῃη, ἀντισυνταγματικὴ καὶ ἄκυρη, διότι δὲν ἐγκρίθηκε, ὅπὼς προθλέπεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα, ἀπὸ τὰ 3)5 τῆς Βουλῆς οὔτς ἐπικυρώθηκε ἀπὸ τὸν Πρόξδρο τῆς Δημοκρατίας! Ἐπισήμανε, ὅτι «ζοῦμξε σὲ μία κατάστασι πραξικοπηματική,
στὴν ὁποία συμμετέχει ὅλο τὸ σύστημα»! Κατήγγειλε τὴν ταπεινωτικὴ γιὰ τὴν Ελλάδα ἐξωτερική μας πολιτικὴ καὶ τόνισε, ὅτι ἡ δανειακὴ σύμθασι, ποὺ ὑπέγραψς ὁ ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν, εἶναι, ὅπως ὑποστηρίζουν κορυφαῖοι ἐπιστήμονες σὰν τὸν Συνταγματολόγο Γεώργιο Κασιμάτη, μοναδικὴ στὸν κόσμο, ἡ ὁποία ἐκχωρεῖ τὰ κυριαρχικὰ δικαι-
ὦματα τῆς Ἑλλάδος στοὺς δανειστές τῆς καὶ ὑποθηκεύει ὅλο τὸν πλοῦτο τῆς χώρας μας σ᾽ αὐτούς, καταδικάζοντας τοὺς σημερινοὺς
Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ τὶς ἐπερχόμενες γενεὲς νὰ εἶναι «μουλάρια μὲ παρωπίδεςρ», ποὺ θὰ γυρίζουν ἀσταμάτητα γύρω ἀπὸ τὸ μαγκανοοἱ
πήγαδο τῶν χρεῶν καὶ τῶν ὑπερόγκων τόκων τῶν δανειστῶν μας! «Πρέπει νὰ γίνῃ ἕνα παλλαϊκό, πανεθνικὸ μέτωπο», τόνισε ὁ κ. Θεοδωράκης, καὶ πρόσθεσε: «Θὰ γίνῃ εἰρηνικὴ ἐπανάστασι, πρέπει νὰ γί-
νῃ, ἡ ὁποία νὰ θγάλῃ μιὰ κυθέρνησι ἐπαναστατική, νὰ μᾶς δγάλῃ ἀπ’ αὐτὸ τὸ ἀδιέξοδο, νὰ θεωροῦμξε ὡς μὴ γενόμενα ὅλες αὐτὲς τὶς συμθάσεις, τὰ δάνεια, τὰ δάνεια ἀπελθόντα, οἱ τόκοι, πρέπει νὰ κηρυχθοῦν
εἰδεχθῆ, ὅπως ἔκανεκαὶ ὁ ᾿Ισημερινός, νὰ μὴ τὰ πληρώσουμϑδ. Καὶ ἐπίσῆς, αὐτὴ ἡ κυθέρνησι πρέπει ἐπιτέλους, καταργώντας ὅλους τοὺς νόμους, ποὺ ἔχουν κάνει οἱ ἴδιοι γιὰ νὰ μὴ τιμωρῇ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ τιμωρηθοῦν ὅλοι ὅσοι ἔχουν λῃστέψει τὸ δημόσιο καὶ ὅλοι ὅσοι αὐὖτὴ τὴ στιγμὴ παραθαίνουν τοὺς θεσμοὺς τοῦ κράτους».
Χρειαζόμεθα πιστοὺς κυθερνῆτες Ἕλληνες, ποὺ ἀγαποῦμε τὴ Πατρίδα μας, χαιρόμξδθα γιὰ τὴν πατριωτικὴ στάσι τοῦ Μίκη Θε-
οδωράκῃη. ᾿ς ᾽᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοὶ ὅμως ἔχομε σοθαρὲο ἐπιφυλάξεις ὡς πρὸς τὰ ἀποτελέσματα τῆς «δἰρηνικῆς ἐπαναστάσεως», ποὺ προτείνει γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ᾿Ελλά-
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ
᾽Ὰ
Κάθε Κυριακὴ καὶ ὥρα 7:00 μι.μ. γίνονται τὰ θραδυνὰ κηρύγματα στὴν
αἴθουσα τῆς ᾿Αδελφότητος (ὁδὸς Ζωοδόχου Πηγῆς 44). Ὅσοι ἀγαπᾶτε Τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ μπορεῖτε νὰ προσέρχεσθεστὶς ὁμιλίες.
᾿ς 78 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
Νὰ εἰδοποιῆτε δὲ νὰ προσέρχωνταικαὶ ἄλλοι.
,Ψ
δος. Καὶ ἐξηγούμεθα: Ποῖοι θὰ ἡγηθοῦν αὐτῆς τῆς ἐπαναστάσεως; Ποῖα πρόσωπα θὰ ἀποτελέσουν τὴν ἐπαναστατικὴ αὐτὴ κυδέρνησι; Δὸν ἀμφιθάλλομς δεθαίως, ὅτι θὰ ἐμφοροῦνται καὶ αὐτὰ ἀπὸ τὰ ἴδια πατριωτικὰ καὶ δημοκρατικὰ αἰσθήματα. ᾽Αρκεῖ ὅμως ἀπὸ μόνος του ὁ πατριωτισμὸς νὰ θγάλῃ τὴν ᾿Ελλάδα ἀπὸ τὴν κρίσι; “δπως ἐπισημαίνεται ἀπὸ πολλούς, ἡ κρίσι στὴν Πατρίδα μας εἶναι κυρίως πνευματική. Χρεοκοπήσαμξ πνευματικῶς, καὶ ὡς φυσικὴ συνέπεια τῆς πνευ-
ματικῆς καὶ ἠθικῆς χρξοκοπίας μας ἦλθε καὶ ἡ οἰκονομικὴ χρεοκοπία.
ἫἩ ζωὴ ἡμῶν τῶν νδοδλλήνων τῶν
τελευταίων δεκαετιῶν εἶναι πιστὸ ἀντίγραφο τῆς ζωῆς τοῦ ἀσώτου υἱοὔ τῆς παραθολῆς τοῦ Χριστοῦ.
᾿Αποστατήσαμς ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα μας, «ἡμάρτομεν, ἠδικήσαμεν, ἠσεθήσαμεν, ἠνομήσαμεν», ὅπως οἱ ἀρχαῖοι ᾿Ισραηλῖτες καὶ ἀκόμη χειρότερα, «διεσκορπίσαμεν τὴν οὐσίαν ἡμῶν ζῶντες ἀσώτως» καὶ τώρα φωνάζουμςε ἀγωνιωδῶς τὸ «λιμῷ ἀπόλλυμαι»! Ποιός θὰ μᾶς σώσῃ; Κάποια ἐπαναστατικὴ κυθέρνησι; Γιὰ νὰ γίνῃ αὐτό, πρέπει αὖτοί, ποὺ θὰ τὴν ἀπαρτίζουν, νὰ εἶναι ἄνθρωποι δίκαιοι, ἠθικοί, ἄμεμπτοι, ἁγνοί, ἀνιδιοτελεῖς, φιλοπάτριδες, πρὸ πάντων ὅμωςπιστοὶκαὶ συνειδητοὶ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ θὰ σέθωνται καὶ θὰ ἀγαποῦν τὸν Θεὸ καὶ θὰ τηροῦν τὸν Νόμο τοι. Ὑπάρχουν τέτοιοι ἄνθρωποι σήμερα στὴν Ελλάδα; Ὑπάρχουν, ἀλλὰ οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ τὰ
ΜΜΕ, ποὺ τὶς ὑπηρετοῦν, δὲν τοὺς προθάλλουν, δὲν τοὺς ὑποστηρίζουν, δὲν τοὺς προωθοῦν. Πῶς ἑπομένως θὰ κυδερνήσουν;
Ἡ μόνη ἐνδεδειγμένη ἐπανάστασι ᾽Φ ὅσον δὲν διστάσαμε νὰ μιμηθοῦμε τὸν ἄσωτο υἱὸ τῆς παραθολῆς, ἂς τὸν μιμηθοῦμε ὁλοκληρωτικῶς. Μιμηθήκαμε--κακῶς 6δε-
δαίως-- τὸ πρῶτο μέρος τῆς ζωῆο του, τὸ καταστροφικό, αὐτὸ τῆς ἀσωτείας. Δὲν ἔχομδ πλέον παρὰ νὰ μιμηθοῦμε καὶ τὸ δεύτερο, τὸ σω-
τήριο, αὐτὸ τῆς μετανοίας. ᾿Ιδοὺ ἡ μόνη ἐνδεδειγμένη ἐπανάστασι, ποὺ θὰ μᾶς θδγάλῃ ἀπὸ τὰ φοθδερὰ ἀδιέξοδα. Εἶναι ἡ μετάνοια. Αὐτὴ ἡ ἐπανάστασι ἀποδεδειγμένα ἔσωσε, σώζει καὶ θὰ σώζῃ ἀπὸ τὴν καταστροφὴ ἄτομα, ἔθνη καὶ λαούς. Αὐτὴ τὴν ἐπανάστασι ἂς κηρύξωμς ὅλοι οἱἝλληνες. Ἂς ἐπαναστατήσωμξ ἐναντίον τῶν παθῶν μας. ᾽Ας
6
«Ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ»
δ
Μηνιαῖο Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Περιοδικό πτωΣ
Ἄν
ἼΣΣ
Ἱδρυτής: { Ἐπίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥ̓ΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
Ἰδιοκτήτης: ᾽᾿Ορθόδ, Ἱεραποστ, ᾿Αδελφότης «Ὁ Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγῆς 484 ὁ 106 81 ᾿Αθήνα. τηλ. 210.3805539 ἃ 210.) 3826100
᾿Εκδότης: Παναγιώτης Πετρόπουλος Αἰόλου 35 ὁ 153 51 Κάντζα Διευθυντὴς Συντάξεως: Νικόλαος Ἰ. Σωτηρόπουλος- τηλ. 210 , 6θ659056 Προϊστάμενος Τυπογραφείου ᾿Αθαν. Κοκονός, Αἰόλου 35 153 51 Κάντζα Συνδρομὴ (ἐτησία) ᾿Ἐσωτερικοῦ: 10 ε Κύπρου 20 Ε. ᾿Εξωτερικοῦ: 25 Ε.
᾿ΕἘπιταγές, ἐγγραφές, ἐπιστολές κιλπ. στὴ διεύθυνσι:
Περιοδικὸ «Ὁ Σταυρός» Τ.ΘΟ. 3415 (Κ.Τ.Α.) 6102 10 ᾿Αθήνα ᾿ς}
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 79
ΠΑΗΡΏΩΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑΧ. ΚΑΤΑΣΤΗ͂ΜΑ ΓΑΟΝΕΡΩΝ Αριθμός ᾿Αδειας
ΚΎΡΙΟΝ
31-12-11
ἃ
1631
Αρ. Πλίσης 109
πολεμήσωμε τὶς ἁμαρτίες μας. Ἂς
ἀνατρέψωμε τὸν Διάθολο, ποὺ τὸν ἀφήσαμς νὰ ἐξουσιάζῃ τὶς ψυχές μας καὶ ἂς ἐγκαταστήσωμε ὡς κυθερνήτη τῆς ζωῆς μας τὸν Χριστό. Ἂς μετανοήσωμε, ἂς ἐξομολογηθοῦμε, ἂς ἀλλάξωμξδ ζωή. Καὶ ὁ Θεός, θλέποντας τὴ μετάνοιά μας, θὰ μᾶς ἀνασύρῃ ἀπὸ τὴν δυσχερῆ, ταπεινωτικὴ καὶ ἐξευτελιστικὴ θέσι,
ποὺ εὑρισκόμεθα, καὶ θὰ μᾶς ὑψώσῃ μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. Ἂς ἐνθυμηθοῦμε τὸν λαὸ τοῦ ᾿ἸΙσραήλ. Κάθε ἀποστασία του ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀκολουθοῦσε ἡ ἧττα, ἡ ταπείνωσι, ἡ αἰχμαλωσία. Κάθε δὲ φορά, ποὺ μετανοοῦσε καὶ ἐπέστρεφε στὸ Θεό, δοξαζόταν καὶ μεγαλουργοῦσε.
Ἡ μετάνοια τοῦ Χαρίλαου Φλωράκη ἃ ἐπανάστασι λοιπὸν μετανοίας Σ καλούῖεδο ὅλοι, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, πλούσιοι καὶ πτωχοί, νέοι καὶ γέροντες, κληρικοὶ καὶ λαΐκοί, ἀριστεροί, κεντρῶοι καὶ δεξιοί. Σ᾽ αὐτὴ τὴν ἐπανάστασι καλοῦμε καὶ τὸν Μίκη Θεοδωράκη. Τὴν ἔχει καὶ αὐτὸς ἀνάγκη, διότι παράλληλα μὲ τοὺς ἀγῶνες του ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας, τοὺς ὁποίους οὐδεὶς ἀμφισθητεῖ, ἐξέφρασξε κατὰ καιροὺς καὶ ἀπόψεις ἀθεϊστικὲς καὶ μηδενιστικές. Ἡ λλάδα ὅμως, ποὺ θέλομε νὰ ἀπελευ80 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
θερώσωμεκαὶ νὰ σώσωμε, δὲν εἶναι ἄθεη καὶ μηδενιστική, ἀλλὰ ᾽Ορθόδοξη Χριστιανική. Τὸν καλοῦμδ λοι-
πὸν νὰ ἀναθεωρήσῃ τὶς ἀπόψεις του, τώρα μάλιστα, ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὰς δυσμὰς τοῦ δίου του. Ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά. Ἂς μιμηθῇ τὸν ἀείστοῦ Γ τοῦ κυκ ξο ΧοΡ ΙΧ ῦ Φλωράκη, ὁ ὁποῖος, ὀλίγο πρὸ τῆς ἀναχωρήσεώς του γιὰ τὴν αἰωνιότήητα, καὶ μὲ ἀφορμὴ μία ἐπίσκεψι στὸ Ἅγιον Ὅρος, μετανόησε καὶ ἐξομολογήθηκε καὶ προετοίμασε τὸν δαυτό του γιὰ τὴν πέραν τοῦ τάφου ζωή. Προτρέπουμε δὲ ὅσους ἀναγνῶστες ἔχουν πρόσθασιστὸ διαδίκτυο καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ μάθουν περισσότερα γιὰ τὴν θαυμαστὴ αὐὖὐτὴ ἀλλοίωσι τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου, νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸν ἱστότοπο έξρ:νννννν γουζαρθ. οοπλμνἰοῦ γνξι νι Β84370Ὲ (α΄ μέροςρ) καὶ Πεΐρ:νσυνυν .ουῖζαθθ. σοτηλνν αἰοὖἦν Ξ|ΕνΚΌΤΡΊΤΚα (6΄ μέρος). Ἐκεῖ θὰ ἰδοῦν τὴ μεγάλη ἐπανάστασι, ποὺ ἔκανς ὁ ἄλλοτε ἰσχυρὸς ἄνδρας τοῦ ΚΟΑΚΕ., μιὰ ἐπανάστασι, ποὺ «ἔθαψαν» καὶ ἀποσιώπησαν τὰ ΜΜΕ, ἀλλὰ ποὺ εἶδαν καὶ ἐχάρησαν οἱ οὐρανοί, συμφώνως πρὸς τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὅτι γίνεται «χαρὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας» (Λουκ. 15:7).
