᾿Αλλ᾽ ἐὰν ἀφήσουμε τὴν εὔκρατη ζώνη καὶ προχωρήσουμε πρὸς τὴ διακεκαυμένη ζώνη καὶ φθάσουμε σὲ ἀπομαχκρυσμένες περιοχές, ὅ-
πῶς εἶνε ὡρισμένες ἐχτάσεις τῆς Ἀφρικῆς, τότε θὰ βρεθοῦμε μπροστὰ σ᾽ ἕνα τοπίο, ποὺ θὰ μᾶς προκαλέ-
σὴ αἰσθήματα μοναξιᾶς καὶ μελαὐχολίας, Εἶνε ἣ ἔρημος! Ἢ ἔρημος Σαχάρα. Τεράστια ἡ ἔκτασί τῆς ὅση εἶνε περίπου ἣ ἔκτασι τῆς Εὐρώπης. Εἰνς ἕνας ἀ-
πέραντος ὡκπεονός, ὅπως ὁ Ἄτλαντικὸς ὠκεανός, ποῦ δὲν ἀποτελεῖ-
ται ἀπὸ νερό, ἀλλ᾽ ἀπὸ ἄμμο' ἄμ-
μο, ποὺ πυρακτώνεται ἀπὸ τὶς ἀ-
Ἀτῖνες τοῦ ἡλίου, Τὸ θϑερμόμετρο
ἐκεῖ ἀνεβαίνει σὲ ὑψηλοὺς βαϑμοὺς
καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ζήσῃ σ᾽ αὐτὰ τὰ μέρη. Ὅταν δὲ φυσάῃ ὃ ἀἐρας, τεράστιοι ὄγκοι ἄμμου σηκώ-
νονται σὰν θεόρατα σύννεφα, κι-
οίδα. πκπάρῤχουν ἰδίως φοίνικες, δένδρα πανύφψηλα. Ὑπάρχουν πηγές, ποὺ χκελαρύζουν, καὶ ζῶσα, ποὺ βόσκουν, καὶ ἄνθρωποι, ποὺ κατοικοῦν καὶ σχηματίζοῦν μικρὲς κοι-
νότητες, ὄχι μεγαλύτερες ἀπὸ δύο χιλιάδες κατοίκους, Ὕστερα ἀπὸ τὴν ταλαιπωρία τῆς ἐρήμου ὁ ταξιδιώτης, ποὺ φθάνει
στὴν ὄσσι, αἰσθάνεται ἕνα οἴσθημα χαρᾶς καὶ ἀνακουφίσεως. Ἢ ὄσσι
δίνει ἀφορμὴ γιὰ δοξολογία πρὸς
τὸν δημιουργὸ τῶν ὅλων Θεό. Ὁ καλὸς Θεὸς μέσα στὴ Ξαχάρα φύ-
τεῦσε τὴν ὄασσι, σὰν νὰ θέλῃ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσῃ τὸν παράδεισο ἐκεῖνο
τῆς Ἐδέμ, ποὺ ἔχασε ὁ ἄνθρωπος, λόγῳ τῆς ἁμαρτίας. Εῤκόνοι μικροῦ
παραδείσου εἶνε ἡ ὄασι, ποὺ εἶνε
φυτευμένη μέσα στὴ Σαχάρα τῆς ἀφρικανικῆς ἐρήμου. Τέτοιες ὀάσεῖς δὲν ὑπάρχουν οὔτε στὸ φεγγόά-
νοῦνται καὶ σχοτεινιάξζουν τὸν ἣλιο, Ποταμοὶ δὲν ὑπάρχουν. δΔὲν-
οι οὔτε στὰ ἄλλα ἄστρα, ὅπου ἢ ἐπιφάνεια εἶνε ἀπέραντη Σαχάρα
οοῦν νὰ ζήσουν. Πουλιὰ δὲν πετοῦν. Ἔρημιά, ἀπέραντη ἐρημιά.
ζωή. ᾿Αλλὰ γιατί στὸ κήρυγμα αὐτὸ
πιχείρησαν στὰ παλαιότερα χρό-
χάθηκαν.
σημερινὴ κοινωνία, ἢ ὑπερπολίτισμένη, ποὺ εἶνε κατάφορτη ἀπὸ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ ποικίλες ἀπολαύ-
χάρα παρουσιάζεται καὶ μιὰ εὐχάθιίστη ἔκπληξι. Ὅπως κάποιος, τα-
τὴν ἐξωτερική τῆς ἐμφάνισι, εἶνε
ὅρα δὲν φυτρώνουν. Ζῶῷα δὲν μπο-
Φόβος καὶ τρόμος! Πολλοί, ποὺ ἐ-
νταὰ νὰ περιοδεύσουν τὴ Σαχάρα,
᾿Αλλὰ περίεργοϊ Μέσα στὴ δα-
καὶ δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ ὑπάρχῃ
ὁμιλοῦμς γιὰ τὶς ὀάσεις; Διότι καὶ ἢ
σεις, ἂν τὴν ἐξετάσουμςε κατὰ βά-
θος, θὰ διαπιστώσουμε, ὅτι, παρὰ
κάπου νησάκια, ποὺ ἐξέχουν ἀπὸ
ἕνα εἶδος Σαχάρας. Καὶ αὶ εἶνε μιὰ ἔρημος Σ αχάρα ἡ κοινωνία μὰς, δι. ότι λείπει τὸ σπουδαιότερο ἀπ᾽ ὅ-
χάρα ὑπάρχουν, σὰν εἶδος νησί-
χάρι καὶ κάνει τὴ ζωὴ εὐχάριστη.
ἄσεις. Σὲ κάθε ὄασι ὑπάρχει χλῶ-
δ ΟΣΤΑΥΡΟΣ
Καὶ αὐτὸ εἶνε μιὰ λέξι, ποὺ κλείνει
μέσα τῆς τὸν παράδεισο, Εἶνε ἡ ΑΓΑΐ
τ
ὅων, μικρὲς ἐκτάσεις, οἱ ὁποῖες εἶνε χάρμα ὀφθαλμῶν. Ὀνομάζονται ὁ -
λα, ἐκεῖνο, ποὺ δίνει δροσιὰ καὶ
ΕΣ “πὶ κασα
τῇ θάλασσα,ἔτσι καὶ μέσα στῇ Σὰ-
μὲς
Ειδεύοντας στὸν Ατλαντικὸ ἢ στὸν Εἰρηνικὸ ὥκεανό, βλέπει κάποῦ -
ὋἊ ἡἣ ἀγάπη, ποὺ κήρυξε ὁ Χριστός! ᾿Αγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. ᾿Δγάπη, πού, ὅταν ἐφαρμόζεται στὴν καθημερινὴ ζωή, εἶνε ἱκανὴ νὰ λύσῃ καὶ τὰ δυσκολώτερα προβλήματα καὶ νὰ φυτεύσῃ τὸν παράδεισο στὴ γῆ. ὅπου οὔτε φέματα, οὔτε ἀπάτες, οὔτε ἐχμεταλλεύσεις, οὔτε κλοπές, οὔτε φόνοι καὶ ἐγκλήματα θὰ ὑπ-
πατριχὸ σπίτι καὶ ξαναβρῆκαν τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀγαλλίασι. Μοῦ ἔλεγε ἕνας ἀπὸ τοὺς μετανάστες, ποὺεἶ-
Ἀλλὰ ποῦ ἡ ἀγάπη αὐτή; Δυστυ-
ταν τὴν Κυριαχὴ πηγαίνω στὴν
άρχουν.
χῶς ἐπικρατεῖ τὸ ἄγριο μῖσος, ἣ ἐχδίκησι καὶ ἡ ἐξόντωσι ἀνθρώπου ἀπὸ ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ 24θοῦ αἰῶνος, τῶν πυραύλων καὶ τῶν διαστημοπλοίων, ὁμοιάζει μὲ ἄνθρωπο, ποὺ εἶνε ἀναγκασμένος νὰ ζήσῃ μέσα στὴ Σαχάρα. Ὑποφέρει καὶ ἀναστενάζει, καὶ μπορεῖ καὶ αὐτὸς νὰ εἰπῇ ἐκεῖνο, ποὺ λέγει ὁ φαλμῳδός: «ΕἘ8Ἐδέφψησέ σὲ ἡ φυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἣ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὲ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ» (Ψαλμ. 62, 2). ᾿ Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχει ὄασις" ἣ δὲ ὄασις αὐτή, ποὺ ἀναπαύει καὶ εὐφραίνει τὴν ἀνθρώπινη ψυχή, εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός. Ἐΐνε ἣ ἁγία του Ὀρθόδοξος Ἔ κκλησία, τὴν ὁποία φύτευσε ὃ Κύριος μέσα στὸν κόσμο τοῦτο, πού, λόγῳ ἐλλείφεως πίστεως,ἐλπίδος καὶ ἀγάπης, παρουσιάζει ὄψι Σαχάρας. Αὐτὸ τὸ αἰσθάνονται ὅλοι οἱ ἁμαρτωλοί, ποὺ γιὰ πολλὰ χρόνια περιπλανήθηκαν μέσα στὴν ἔρημο τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ὁ ἄσωτος, καὶ ὕστερα ἐπέστρεψαν στὸ
νε διασχορπισμένοι σ᾽ ὅλα τὰ ση-
μεῖα τοῦ ὁρίζοντος’ «Τί νὰ σοῦ πῶ, πάτερ. ζώντας σὲ μιὰ μεγάλη πολιτεία, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ζοῦν μὲ ἕνα διαφορετιχὸ τρόπο ζωῆς καὶ μιλοῦν διάφορες γλῶσσες, νομίζω, ὅτι βρίσκομαι στὴν ἔρημο. Καὶ ὅἐκκλησία, ἀναπαύεται ἡ ψυχή μου. Αἰσθάνομαι σὰν νὰ βρίσκωμαι μέσα σὲ ὄασι πνευματική..». Ναί, ἀγαπητοί μου. Ὀάσεις εἶνε οἱ ἐκκλησίες μας στὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά μας. Ὀάσεις ἐκεῖ, ὅπου ὑπάρχουνἱερεῖς εὐλαβεῖς, γνήσώϑι ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁ-
ποῖοι μὲ λόγια καὶ ἔργα καλλιεργοῦν τὶς ψυχὲς καὶ γαληνεύουν τὰ
πνεύματα, ποὺ τόσο εἶνε ταραγμέ-
να καὶ ἀνήσυχα μέσα στὸ σημερινὸ κόσμο. ᾿Δλλοίμονο ἂν οἱ ὀάσεις, οἱ ἐνορίες μας, ἀπὸ ἔλλειφψι ζηλωτῶν ἱερέων ξηραθοῦν. Ὦ ἐφημέριοι τῆς ἀκριτικῆς μας περιφερείας! Μὲ δάχρυα στὰ μάτια ὃ γέρων ἐπίσκοπός σας σᾶς πα-
ρακαλεῖ. Στὸν αἰῶνα μας, αἰῶνα ἀπιστίας καὶ ὑλισμοῦ, σὰν ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ, γίνετε καὶ σεῖς ὀάσεις, καλλιεργηταὶ ὀάσεων. Καὶ τότε πολλὲς κουρασμένες καὶ
ἀπογοητευμένες φυχὲς θὰ ἔρχωνται κοντά σας νὰ παρηγορηθοῦν καὶ ν᾿ ἀναπαυθοῦν.
Ἀπὸτὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου «Ποικίλα», σελ.278 -285) ΟΣΤΑΥΡΟΣ 83
κοαοχο κου χο κου Χο χρυ υτακυικυυκοχυυτὐτνουεδουτυευδτυρυυχυροταδυχυασχονο χοχονομουΣχο,οχουχτΟΙΙΪ|Υ υμΗΙΙ.;ὉΚΟἈΟ. Α ΟΚΟ.ΓυΟχο,ΟΟχυχυὰ ἀναανδ δονόανς τκα ενῤραταεσττοννι τξονκοικεκοοιονοκ ονβς ρον τονοονσοτοιτοϑίνς Ἂς πονδαδδ δΑΝΝΥΝΝΝΝΝΝΜΝΝΗΝΝτννννσδδακινααδαδαναδαιαο δανααπαακαα καδα ΤΑΑΝονολϑο δΝδ δοΝΝΕΟΝΟΣΝΕΝοὐΝΘΝΟΘΝΟΚΘΕΞΣ
ἡ Τερεὺῦς Γεώργιος Θεολογίτες. εὐωδία Χριστοῦ Γράφει ὁ ΚΙ Ν. ἼΠ. Σωτηρόπουλος δυ υχνὰ παραπονούμεθα, ς
αιδιότι πολλοὶ κληρικοὶ
Τὴν 4η Μαΐου πλήρης ἡμερῶν, σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν, ἐξεδήμησε πρὸς τὸν Κύριον εὐσεθβέστατος ἱερεὺς τῆς 1. Μητροπόλεὡς Αἰτωλίας καὶ ᾿Ακαρνανίας, ὁ πατὴρ Γεώργιος Θεολογίτης. Ὃ μακαριστὸς λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου διακρινόταν γιὰ τὴν πίστι τοῦ, καὶ τὸν ζῆλο τοῦ ὑπὲρ τῆς πίστεως, ἡ ὁποία στὶς χαλεπὲς ἡμέρες μὰς καταπροδίδεται. ᾿Επίσης διακρινόταν γιὰ
τὴν ἀγάπη τοῦ πρὸς τὸ Θεὸ καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, «ἔξ» στις δ᾽ ἀγάπης ἐνεργοθθόνῃ», ἀέγει ὃ ᾿Απόστολος([ἀλ, ε΄ 6). ᾿
᾿Ακόμη διακρινόταν τόσο γιὰ τὴν ἁπλότητά του, ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἀξιθπρέπεια καὶ τὴν παρρησία τοῦ. Δὲν ὑπέφερε ἔγωιστὰς καὶ καταφρονητὰς μεγαλοσχήμους ρασοφόρους, ἀσέθειες καὶ ἀδικίες τοὺς, Καὶ ἤλεγχε τέτοιξο συμπεριφορὲς μὲ αὐστηρότητα. Κάτω δὲ ἀπὸ τὸ πετραχῆλι του ἀναρίθμητες ταἀἰλεανσνννννν ἘΞ
δ ΟΣΤΑΥΡΌΣ
παααςοενρλεποτι
ἀμμριμαρνρυευνηρακυτον υυυτυκατυανυμουδσυανστα μίμημααννίκηκυάοκυκων,τὰ ἡ
ἘΡΡΠῸ9 πρὸ ΑΠΡΡο;5555
ἃτοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. κ΄ 28), εἶνε ἐργαστήριον ἁγιότητος καὶ ἀκατάλυτῃ. ν᾿ νδνἐν
τ ΦΣΣΩ: ΤΣ αΣ τα 42:29
καὶ κάνουν τοὺς πιστοὺς νὰ τείνουν πρὸς τὴν ἀπογοήτευσι. ᾿Αλλά, δόξα τῷ Θεῷ, δὲν ἐξέλιπαν ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία καὶ ἄξιοι καὶ ἅγιοι κληρικοί, Οὔτε θὰ ἐκλείψουν, ἀφοῦ ἡ Ἔκκλησία, τὴνὁποίαν ὁ ἱΚύρι-
-ὐκώρηροκιανέόχιλμάνυκἡνήκανάνώνυμέλικάνηκ᾽τηλήράφομεαλοκακυντμζρςαν,ρηκαρίκομαρυκοκομα
θεῖς καὶ συμπεριφορές,
νουσους
ζουν μὲ κοσμικὲς ἀντιλή-
ΣΑΣμονλοιμαλ
“εἶνε ἀνάξιοι, σκαν δαλί-
τὐϑῃΣ ΒπΘπ ΘΝ ΝΑ ΝΘ ΘΘΕΘΝΘΟΘΝΕΔΘΝΝΘΘΝΘΝΝΕΘΘΘΘΘΘΘΝΝΣΘΝΝΟΒΘΝΘΝΝΕΕΝΕΘΕΝΝΘΝΘ ΕΘ ΘΝδδϑτοντ
᾿π παν πετον ον δεἀοοκοενον εν θενδ νοντοςτονεοαεανεεααθ ἐνες :
πεινὸς ψυχὲς δρῆκαν ἀνάπαυσι.
Ὃ δὲὉ Κῦρος, στὸν ἐκλβεκτὸ δοῦλο τοῦι, κα ἀδιτούργοτ τοῦ;
Ὲ ἣ ᾿ ὃς ὶ δ ἣ
τος, οὗΕὐωδία χριστοῦ ἐσμεν», ἑ ο λέγει.ὸ Ἀπόστολος {85΄ Κορ.8 15)Ὁ δὲΤΡΣΤῚΡ Γεώργιοςἦταν:εὐωδία:Χριστοῦκ κατὰας τρόπον
Ν
χριστιανοὶ ἢ αἰσθάνονταν,κκαὶ ὁ. ὑποφαινόμενος ς ἐπανειλη μμένῶς αἰσθάνθηκα καὶ συγκινήθηκα θαθύτατα. Ἡ δὲ κηδεία τοῦ πατρὸς Γεωργίου στὸν μεγάλοἱερὸ ναὸ τοῦ ᾿Αγίου Δημητρίουτοῦ ᾿Αγρινίου ἦταν πάνδημος. Πλήθη, Χριστιανῶν, παρᾶ:τὴν." καταρρακτώδῃ Φροχῇ,, συνέρρϑθυσαν ᾿
οὔθησαν
τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία,.τὴν ὁποίανἐτέλεσενὁὁ ἄξιος Μητροὸ- ᾿ πολίτης Αἰτωλίας καὶ᾿Ακαρνανίας Κ. Κοσμᾶς μαζὶμὲ μέγα ᾿
τιλῆθϑοςἱερέων. Οἱ πιστοὶ αἰσθάνθηκαν, ὅτι καὶ ὁ θάνατος τῶν ὅγῶν,Εἶνε 8 δόξαι
τὴν,ξξόδιο ἀκολουθία. ἁ Κακαὶ μετὰ τὸνν ἐπικήδειο λόγοιτοῦ ΣεβαΝ]
σμιωτάτου κ. Κοσμᾷδιαθάστηκε καὶ προξένησε στὸν κλῆρο ἐ καὶ στὸὁ λαὸ ἰδιαίτερη.συγκίνησι. Παραϑέτουμδ κατωτέρωτ κ τὸν
αὶ
γίου (Θεβολουίτη,γιὰ νὰ᾿ αἰσθανθοῦνκκαὶὶ ἄλλοι!ἱδρὴ συγκίνησι, ἀλλὰ καὶ ἐνθάρρυνσι, διότι καὶ στὸν καιρὸ τοῦτο τῆς προφγ- Ι
τευμένης μεγάλης ἀποστασίαςἀπὸ τὴν πίστι καὶ τὸ Θεὸὁ ἢ Ἐσταυρωμένοςκαὶ ᾿Αναστὰς Κύριος καὶ Θεός μας δημιουργεῖ ὦ στὴν Ἐκκλησία τοῦ ἁγίους καὶ χαρισματούχους.
ὋὉὋ ἀποχαιρετιστήέριος λόγος
«Σεθασμιώτατε καὶ ἅγιε πατέρα μου Κοσμᾶ, καὶ ὅλοι Σεθαστοὶ ! πατέρες, ἀδελφοὶ καὶ συλλειτουργοί μου, χαίρετε ἀπ' ἐδῶ τὸν ὦ χαρὰν τοῦ παραδείσου! Τοῦτο τὸ; ἄγγελμά μου εἶναι τὸ τελευταῖοκαὶ τὸ ἀπειιθύνω
ὈΣΤΑΥΡΟΣ ὃ8
τε ρα ναμΟ ΕΘ ΛΘ ΔΕ τ ὩΣ
τρα ΣΡ ΣΝτο
γενεῖς, γνωστοὺςκαὶ ἀγνώστους, καίτοι πρὸ αἰώνων γνωρι- ' σμένοι. Ὅλοι σὰς χαίρετε τὴν χαρὰν τῆς Ἀναστάσεως! Χριοτὸς ἀνέοτη! Σήμερον, τῇ προσταγῇ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ
ἢ
Χριστοῦ καὶ θείᾳ χάριτι ἀναχωρῷ διὰ τὴν οὐράνιονπατρίδα ἢ
μας, τὴν θασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καθότι, “οὐκ ἔχομεν ὧδε μένου" σανπόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν" (Ἐθρ. ιγ΄ 14). Διὰ νος
τ
ὦ
ἃ
τοῦτο θερμῶς παρακαλῶὅλους σας, προσευχηθῆτε καὶ παρᾷὰ- ᾿
καλεῖτε τὸν Κύριον, τὴν Παναγίαν μᾶς, καὶ ὅλουςτοὺς ᾿Αγίους
}
πρρερτινεκεσκευεηοεοοιτοςοοοκοτατοοραουρακακακασῖηα, ὑρορηοιεεαρεαασσαοσασοσα
ἐ Ια ΙΝ οβητ
καὶ Ἀγγέλους,νὰ μὲ συνοδεύουν,διότιδὲνφοβοῦμαι τόσο
τὸν θάνατον, ὅσο τὴν φοδερὰν ὄψιν τῶν πονηρῶν δαιμόνων ἢ
διὰ τὸ πλῆθοςτῶν ἁμαρτιῶν μου. Αὐτὲςμοῦ προκαλοῦντὸν
ἐλεήσῃ ὁ Θεός, διὰ νὰ φθάσω ἐκεῖ νὰ προσκυνήσωτὴν Μεγα- ᾿ λειότητά του. Καὶ τώρα ζητῶ συγγνώμην καὶ συγχώρησιν πρῶτον ἀπὸ τὸν ἄξιον καὶ ταπεινὸν ἰξράρχην τ, Κοσμᾶν, τὸν ὁποῖον ἐχαρακτῆ»
ἐντός μου, ὅπου συλλειτουργούσαμε πολλὲς φορές. Ἔπειτα
ζητῷ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἱερεῖς ἀδελφούς, ὅσους μὲ προπέμ- ὦ
ποῦν, καὶ ὅσουςεἶναι ἀπόντες τῆς ἐξοδίου μου, ὅλοι σας νὰ μὲ μνημονεύετε. Καὶἐν ἀγάπῃ, χωρὶς νὰ θέλωγιὰ σᾶς νὰ κάνω
᾿ ξργασίαν στὸ ἅγιον ἔργον, ποὺ σᾶς ἀνέθεσεν ὁ Κύριος, προἜΡΕΡΕΡΕΕΙΙΡΕΕΣΣΣΘΣΣΕΣ ΡΣΕΣΣΣΣΣΣΣ
πάντων δὲ νὰ ἔχετετὸ λαμπρὸν παράδειγματῆς πίστεως καὶ
τῆς εὐσεθείας πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἰδικὴν σὰς τιμήν. Πρὸςδὲ τοὺς ὀρθοδόξουςἀδελφούς, ποὺ ὑπηρέτησα ἐλέῳ Θεοῦ, τῶν
νίας, δὲν προσέφερατίποτε, αὐτοὶ ὅμως πολλὰ προσέφεραν ὁ σὲ μένα... Καὶ εὔχομαι, εἰς ὅσους ἐπιζοῦν εἰς τὴν παροῦσαν
ἃ
:
ς
᾿
ΝΑΕΝ ΕΝ ΝΣ να ΛΝ ΑΝ α αν σα αν τ τδνὲ Αδαδαιυσύσνσσοονθσαοαασασανπεανσονανοσανννα
88 ὈΣΤΑΥ͂ΡΟΣ
“Ν
.
᾿
.
ΜΝ ΜΕΝ
δαοδνδισαναδαννυν θεσα!ες
ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν διὰ τὴν αἰωνιότητα, νὰ τοὺς ἀνα-
παύῃ ὁ Θεὸςεἰς τὸν παράδεισον τοῦ οὐρανοῦ.
ἐσσισισπιτηττνισοτιτσσννντονσννιτ αλςανκοιοςυκοοσντντολονυ τα:ΞΞΞΕ:
Ζητῶ ἀπὸ ὄλους συγγνώμην, καὶ ἐὰν ὡς ἄνθρωπος ἐπίκρανα
κάποιον ἀδελφόν, ἰδιαιτέρως τοῦ ζητῷ συγχώρησιν. Σᾶςἀποχαιρετῷ ὅλους, ἀδιακρίτως, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς,μὲ τὴν ἀ-
γάπην τοῦ Ἀγαπήσαντος ἡμᾶς Κυρίουκαὶ Θεοῦκαὶ Σωτῆρος
ὦ
ἡμῶνἸησοῦΧριστοῦ, καὶ σᾶς παρακαλῶ, μείνατε ἑδραιωμένο ὦ
καὶ ἐξαρτημένοι ἀπὸτὸν Σταυρὸν καὶ τὸν Ἐσταυρωμένον καὶ '
Ἀναστάντα ἐκτοῦ τάφου Κύριον, τὸν Θριαμθευτὴνκαὶ Νικη-ὦ᾿
τὴντοῦ θανάτου.
Θὰἰδῆτεπολλά. Καὶ ὅσοιμείνετεπιστοί, θὰ ὑποστῆτε πολ
εἶναι στὸ πλᾶι σὰς φρουροὶ καὶ δοηθοί, ἀρκεῖ νὰ μὴ δειλιάσε- Ι τε. Καὶ μαζὶ μὲ τὸνμεγάλον Ἀρχηγόν μαςκαὶ Νικητὴν Ἰησοῦν Ι Χριστὸν θὰ θριαμθεύσετε καὶ θὰ ἀναδειχθῆτε τροπαιοφόροι
νικηταί κατὰ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Ἐμπρός, λοιπόν, ἐφο- ὁ
διασθῆτε καὶ θωρακισθῆτεμὲ τὰ ὅπλατοῦ φωτός, τὰ ὁποῖα πα- ᾿ , ρέχει ἡἁγία ὀρθόδοξος Ἐκκλησίαμας δωρεὰν στοὺς γενναί-
᾿ οὖς τοῦ Χριστοῦ στρατιῶτες, γιὰ νὰ εἶσθε πάνοπλοι γιὰ τὴ μά-
χη στὴν πρώτη γραμμή. Ὅλοι ξέρετε ποιὰ εἶναι τὰ ὅπλα: 1. ἡ
ὦ
πίστις. 2, ὁ Σταυρός. 3. ἡ καθαρὴ ἐξομολόγησις. 4. ἡ συχνὴ Θεία Κοινωνία, ὁπότε ὁ κάθεπιστὸς διώνει τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ ὦ ᾿ προφήτου: “Καὶ ἐὸν πορευθῶ ἐν μέσῳσκιᾶς θανάτου, οὐ φο-
, θβηθήσομαι κακά, ὅτι Σὺ μετ' ἐμοῦ εἶ" (Ψαλμ.κθ'4). , ] Τέλοςζητῶτὶς εὐχὲς ὅλων καὶτὶς προσευχέὲς, γιὰ νὰ μὲ ἢ } συνοδεύουνεἰςτὰ πέραντοῦ τάφου, ὅπουἡ χαρὰτῶν Αγίων. Ἀμήν. ᾿
Σᾶς εὐχαριστῶ ἐγκαρδίως,καὶ σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους μὲ ἀ- Ὁ γάπην Χριστοῦ. π. Γεώργιος ΘεολογίὉ ἐλάχιστος ἐν ἱερεῦσιν ἐλέῳ Θεοῦ
ὉΣΊΑΥΡΟΣ δῇ
εἶχε᾿ ἐξαπολύσει ἐναντίον τοὺς ὃ
Χπλερ,καξτὰἰναξιστικὰστροτεῦ: «
ας ποὺςσχοτίζονταιἢμὲτόν᾽ τὐϑαμς
6, μᾶς ϑρίσκει καθολικὰ ἀντι:
ὅ8 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
«Ἡ ἀνθρωπότητα, συνολικά,
ἔχει τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν θανάτωσι τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι οἱ Ἑθραῖοι», ἰσχυρίζεται λοιπὸν ὁ Πάπας. Πρόκειται θΘεθαίως γιὰ μία διατύπωσι, ποὺ στοχεύει στὴ - θβελτίωσι τῶν σχέσεων μεταξὺ Παπισμοῦ καὶ ᾿Ιουδαϊσμοῦ, καὶ σχετίζεται περισσότερο μὲ τὴν κοσμικὴ διπλωματία τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, παρὰ μὲ
τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸ ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα, ὡς σύνολον, εὐθύνεται γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Χριστοῦ εἶναι Θεθαίως ἀληθές. Ἢ πτῶσι τῶν Πρωτοπλάστων,
ἀλλὰ καὶ οἱ ἁμαρτίες ὅλων ἀνεξαιἱἰρέτως τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τοῦ ᾿Αδὰμ ἕως καὶ αὐτῶν, ποὺ θὰ ζοῦν κατὰ τὴν Β΄ Παρουσία, εἶναι αὐτές, ποὺ ἀνέθασαν στὸ σταυρὸ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Κάθε
ἑπομένως ἄνθρωπος, καὶ ὁ ὀλιγώτερον ἁμαρτωλὸςκαὶ ὁ ἅγιος
ἀκόμη (διότι οὐδεὶς ἀναμάρτητΟΟ), ἔχει κάποιο μερίδιο εὐθύγήης. Καὶ τὴν εὐθύνη αὐτὴ θὰ πρέπει νὰ συλλογιζώμεθα συνδχῶςσ, γιὰ νὰ μὴ ὑψηλοφρονοῦμξ, γιὰ νὰ ἐκτιμοῦμε τὸ μέγεθος τῆς θυσίας τοῦ Θεανθρώπου καὶ
νὰ ἑλκύσωμε τὸ ἔλεός Του. Ἡ συνολικὴ ὅμως ἠθικὴ εὐθύνη τῆς ἀνθρωπότητος δὲν ἀπαλλάσσει τοὺς ἙἙθραίους ἀπὸ τὴν ἰδική τους, εἰδικὴ καὶ ἀποκλειστική, φυσικὴ εὐθύνη γιὰ τὸ με-
γαλύτερο ἔγκλημα τῶν αἰώνων, ὅπως δὲν ἀπαλλάσσει τὸν φυσικὸ αὐτουργὸ ἑνὸς ἐγκλήματος ἡ ὕπαρξι ἑνὸς ἢ περισσοτέρων ἧἡθικῶν αὐτουργῶν. Ὃ Χριστὸς θυσιάσθηκε πράγματι ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Δὲν τὸν θανάτωσαν ὅμως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ οἱ ἙθΘραῖοι. ᾿Ανάμεσά τους ἔζησε, μὲ αὐτοὺς συνανεστράφη, σ᾽ αὐτοὺς κήρυξε, αὐτοὺς εὐεργέτησε μὲ τὰ θαύματά Του, αὐτοὺς ἤλεγξε, αὐτοὶ ἐνωχλήθηκαν ἀπὸ τὴ δρᾶσι καὶ τὸν ἔλεγχό Του, αὐτοὶ ἀντέδρασαν, αὐτοὶ τὸν ἐνοχοποίησαν καὶ τὸν κατηγόρήησαν, αὐτοὶ τὸν παρέδωσαν στὸν Πιλᾶτο, αὐτοὶ ἀπαίτησαν
πιεστικὰ καὶ ἐκθιαστικὰ τὴ θανάτωσί Του. Πεδίο δράσεως τοῦ Χριστοῦ ὡς Θεοῦ εἶναι βδεθδαίως ὅλος ὁ κόσμος, φυσικὸς καὶ πνευματικός, ὁρατὸς καὶ ἀόρα-
ττοὉ...ὐὔὖ7ὸῊ
Δικσαιος καταλογισμὸς εὐθυνῶν
00... 50ὕ01...ὅᾧζ}ζὕὕ..ΧὍὕὃ0.0ὲβ00..τὍὕὍ0ὕ0.ὦὕ... }Ὲ-ὌΧτὔτὕὔτὦὦ....ὕ0....
---.-..νὦὕᾧΦ «ψὕ
τος΄ πεδίο ὅμως δράσεώς Του ὡς Θεανθρώπου ἦταν ἡ Παλαιστίνη καὶ ὄχι ἡ Οἰκουμένη, καὶ ὄχι ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὅσο πικρὴ καὶ ἂν εἶναι γιὰ τοὺς 'Εδθραίους, ὅπως ἐπίσης εἶναι ἀλήθεια, ὅτι τῆς Χριστοκτονίας προηγήθηκςε ἐπὶ αἰῶνες καὶ κατ᾽ ἐξακολούθησιἡ Προφητοκτονία, Νὰ ἀπαλλάξω-
με καὶ ἀπ᾽ αὐτὴ τοὺς 'Εθραίους καὶ νὰ ἐνοχοποιήσωμε ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα; 'Ὡς γνωστόν, ἡ Πατρίδα μας
θβιώνει τὶς ἡμέρες αὐτὲς μιὰ ΟΣΤΑΥΡΟΣ 898
πὶ
τὸς ἀπ δσοὴ ἜΩΣ
ἀπο. δον πλννρος ΔΑΝ,ΑΝ), δἘν νου υδδον δι Ἐπ ἈΔΕΟ Σ δῆςἀν δ ἀπ Ἀσὰνπὶ τα
τ
τὰς μονα
ὅῶς
ΔΑ νεὸς λδδς, τον δνα ἀδ ὧν ἊΝ λα δε ας τ Δ, πῖλος ΩΝ, σον ἀν ἘΝ ΔᾺΝ, ἈΜΦῚ λδ τευ; ΧΡπαοΝΟ ὠδοςἀν ἈΡδτ δ,
τς Ν ωδ
᾿ λυ
τὰ
δον δον. τ πο
Θ ἡἥητρ, πρ. Φλωρίνῃης Αὐγουστίνου, ΠΑΣΧΑ, στλιθπ οιὄΘΕΛνςν ριον νιν κοννννονννννεννννννον
Φ ἤητρ, πρι Φλωρίνης Αὐγουστίνου, ΠΟΙΚΊΛΑ, σελ. διθνννρν νον νον νον ρν εν μεννννονον
Φ Φ 8 ἢ 9
ΐητρ. πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου, ἢ ΣΕΙΣΙΟΚΡΑΤΩΡ, σελ. 27 ἀὐοροροριοιοιοινρνμνς, Νικολόου "᾿Ξ Σωτηροπούλου, ἢ ΠΡΏΤΗ ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ͂ ἈΝΆΣΤΑΣΙΣ, σελ. 32 κολάόου Ἢ, Σωτηροπούλου, ΤῸ ΕΥ̓ΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ͂ ΜΑΥΘΑΙΟΥ͂, σελ, 4ΤῚ τευνητυπκοννενενεδενεν Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου, ΤΑΠΕΙΝΏΣΕΙΣ ΤΟΥ͂ ΧΡΙΣΤΟΥ͂ σελ, 224 ὦῳὦοὦὃὖυΟνιτωςι
οὐ ἢ Θ᾽ Ἄρχιμ, Νικολάου Ἐ᾿ ᾿Αρκα, ΤΡΙΩΔΙΟΠΑΣΧΑΛΙΝΑᾺ ἰδιηγήμοτα), σελ, 1238......ὁΔὁΔῳῳϑϑ ον,Β΄ ἘἹ 9 ἈΠῸ ΤΗ͂Ν ΑΝΆΣΤΑΣΙ ΤΟΥ͂ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤῊΝ ἈΝΆΣΤΑΣΙ ΤΟΥ͂ ΧΡΙΣΤΟΥ͂ (εἰκόνες καὶ κείμενα), σελ, 32... 3
ἘΞ ᾧ Χρήστου Καὶ Αἰιθαγοῦ, ΜΙΚΤΟΙ ΓΆΜΟΙ, σελ. 288
»»
Ὁ}, ΚΡΙΣ.ΣΙΣ Ὁ ἄλλοτε πανίσχυρος, τώρα ἐξουθενωμένος
θνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου, Ντο-
Γ΄ ἐλτήθηκε σ᾽ ἕνα πλούσιο προά-
ρεῖται γιὰ σωρεία κακουργηματικῶν
στιο τῶν Παρισίων ἀπὸ γονεῖς ἑ-
θραϊκῆς καταγωγῆς. ᾿Απέκτησε μόρφωσι ἀξιόλογη. ἼἜγινε οἰκονομολόγος, δικηγόρος καὶ πολιτικός.
Δίδαξε, ὡς καθηγητής, στὸ ᾿Ινστιτοῦτο Πολιτικῶν Μελετῶν τῆς Γαλλικῆς πρωτεύουσας. Διωρίστηκε ἐ-
μινὶκ Στρὸς Κάν, ὁ ὁποῖος κατηγο-
πράξεων, ὅπως σεξουαλικὴ ἐπίθεσι καὶ ἀπόπειρα διασμοῦ καὶ ὁμηρίας μιᾶς ϑόχρονης καμαριέρας τοῦ ξε-
νοδοχείου δοῦϊεοὶϊ τῆς Ν. Ὑόρκηςσ, ὅπου διέμενε.
Ποιός μποροῦσε νὰ φαντασθῇ, ὅτι ὁ ἄλλοτε ἰσχυρὸς ἄνδρας τοῦ
πικεφαλῆς διεθνοῦς οἰκονομικοῦ
Δ.Ν.Τ. θὰ ἐδένετο μὲ χειροπέδες;
αὐτὴ θέσι καθώρισε κατὰ τὴν τε-
σημαντικώτερη στὴ διαχείρισι οἰκο-
ὀργανισμοῦ καὶ ἀπὸ τὴν νευραλγικὴ
λευταία τετραετία (ὅσον ἐξηρτᾶτο θεθαίως ἀπ᾽ αὐτὸν) τὶς οἰκονομικὲς τύχες πολλῶν κρατῶν καὶ λαῶν. Ὃ Θεὸς τὸν ἐπροίκισε μὲ πολλὰ χαρίσματα καὶ τοῦ χάρισε ἁπλόχερα πολλὲς ὑλικὲς εὐλογίες καὶ ἀγαθά" ἐπιθδλητικὸ παράστημα, ὑπολογίσιμη οἰκονομικὴ ἐπιφάνεια, ἀξιοζήλευτα ἀξιώματα, διεθνῶς ἀνεγνωρισμένο κῦρος. ᾿Εθεωρεῖτο μάλιστα ὡς ὁ ἐπικρατέστερος ὑποψήφιος γιὰ τὴ γαλλικὴ προεδρία στὶς ὁπόμενες προεδρικὲς ἐκλογές. Καὶ ὅμως μέσα σὲ λίγα λεπτὰ ὅλα αὐτὰ γκρεμίστηκαν, καὶ ὁ ἄνθρωπος, περὶ οὗ ὁ λόγος, συνελήφθη ἀπὸ ἀστυνομικὰ ὄργανα καὶ ὡδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στὴ φυλακή! Πρόκειται, ὅπως θὰ ἀντελήφθησανοἱ ἀ-
ναγνῶστες, γιὰ τὸν γνωστὸ καὶ στὴν Ελλάδα, λόγῳ «Μνημονίου» καὶ «Τρόϊκας», Γεν. Διευθυντὴ τοῦ Διε92. ΟΣΤΑΥΡΟΣ
Ποιός μποροῦσε νὰ διανοηθῇ, ὅτι ἡ
νομικῶν κρίσεων προσωπικότητα στὸν κόσμο θὰἐκλιπαροῦσε, μέσῳ τῶν συνηγόρωντου, τοὺς δικαστές του νὰ δεχθοῦν χρηματικὴ ἐγγύησι ἐκ μέρους του, προκειμένου νὰ τὸν ἀποφυλακίσουν;
Ποιός ἐγνώριζε, ὅτι ἄνθρωπος μὲ
τέτοια κοσμικὴ ἐξουσία ἀδυνατοῦ-
σε νὰ ἐξουσιάσῃ τὰ πάθη του καὶ νὰ κυριαρχήσῃ ἐπ᾽ αὐτῶν; Ποιός μποροῦσε νὰ προδλέψῃ, ὅ-
τι ὁ ἄνθρωπος τῶν σαλονιῶν, τῶν
διεθνῶν συνόδων καὶ διασκέψεων, ὁ «ρυθμιστὴς» τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας καὶ «διασώστης» τῶν ὑ-
περχρεωμένων κρατῶν θὰ εὑρίσκε-
το σήμερα σὲ καθεστὼς κατ’ οἶκον περιοριομοῦ, φρουρούμεδνος καὶ
παρακολουθούμενος, ὡς ὕποπτος φυγῆς, καὶ μὲ ἠλεκτρονικὸ θραχιόλι ἐντοπισμοῦ περασμένο στὸν ἀ-
στράγαλό του;
«Ποία δόξα ἕστηκεν ἐπὶ γῆς ἀμετάθετος; Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα», τιὰραδέχεται στὸ γνωστὸ ἰδιόμξελο τῆς νεκρωσίμου ἀκολουθίας ὁ ἅγιος ᾿Ἰ1-
ὠάννῃς ὁ Δαμασκηνός. Καὶ ναὶ μὲν ὁ ἱερὸς "Ὑμνογράφος ἀναφέρεται στὸν σωματικὸ θάνατο, ὁ ὁποῖος ἐν
μιᾷ ροπῇ διαδέχεται δόξα, πλούτη καὶ τιμές, ἀλλὰ ποιός ἄραγε μπορεῖ νὰ ἀρνηθῇ τὸ γεγονός, ὅτι τὸ αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν πνε υματικὸ θάνα-
το, ποὺ ἐπιφέρει ἡ παντοειδὴς ἁμαρτία στὸν ἄνθρωπο, ὅταν ὁ εἰσῇγητής τῆς Διάδολος, μετὰ τὴ διά-
τιραξί τῆς, ἐγκαταλείπει χαιρέκακα τὸ θῦμα τοῦ γυμνὸ καὶ τετραχῆλισμένο, κατῃσχυμμένο καὶ ἐξεύτελισμένο;
νάσιμο ἁμάρτημα τῆς μοιχείας.
Ἔτσι θὰ σκέφθηκς καὶ ὁ Ντομινὶκ Στρὸς Κών, «Ποιός μὲ Βλέπει; Γύρῳ
μου εἶναι σκοτάδι καὶ οἱ τοῖχοι μὲ κρύπτουν καὶ κανεὶς δὲν μὲ δ8δλέπε». Στὴν περίπτωσί τοῦ θεδαίως δὲν ἐπικρατοῦσξε γύρω του σκοτάδι,
διότι ἦταν μεσημέρι. Τὸ θδέβαιο πάντως ἦταν, ὅτι ὑπῆρχε κάποιος, ποὺ τὸν ἔθλεπε, ἕστω καὶ ἂν ὁ ἴδιος
δὲν τὸ ἐγνώριζε, Ὑπῆρχε ἕνα μάτι, ποὺ τὸν κοιτοῦσε, ἔστω καὶ ἂν αὖτὸς δὲν τὸ αἰσθανόταν. «Ὑπάρχει, ναὶ ὑπάρχει», συνήθιζε νὰ λέγῃ ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος Φλῳωρίνης Αὐγουστῖνος, «ὑπάρχει ἕνα μάτι, ποὺ τὰ θλέπει ὅλα᾽ ὑπάρχει ἕνα αὖτί, ποὺ τὰ ἀκούει ὅλα᾽ ὑπάρχει ἕνα
χέρι, ποὺ τὰ γράφει ὅλα»! Εἶναι μήπῶς καμμία κρυφὴ κάμερα; Ἢ μή-
δθπος παραθαίνων ἀπὸ τῆς
πὼς εἶναι κάποιος «Μεγάλος ᾿Αδελ-
μου, Καὶ οἱ τοῖχοίί μκ καλύπτουσι, καὶ οὐθείς μὲ ὁρᾷ» (Σοφ, Σειῖρ. 28, 18). Ἔτσι σκέπτονται ὅσοι παραθιά-
ποὺ παρακολουθεῖ τὰ πάντα καὶ
Ἂ
βλίνης αὐτοῦ, λέγων ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ" τίς μὲ ὁρᾷ; σκότος κύκλῳ
ζουν καὶ προδίδουν τὴ συζυγική
τους πίστι, ὅσοι διαπράττουν τὸ θα-
φός», ποῦ παρακολοῦθειῖτὴν ἰδιῶτική μὰς ζωή; Ὄχι, ἀδελφοί. Αὐτὸς
γνωρίζει «τὰ ἄδηλα καὶ Τὰ κρύφια»
τῶν καρδιῶν μας εἶναι ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ παντογνῴώστης Θεός, τὸν ὁτιοῖο ὅμως οἱπερισσότεροι ἄνθρω-
ΟΣΤΑΥΡΌΣ 88
ποι δὲν ὑπολογίζουν, ὅταν διαπράττοῦν τὴν ἁμαρτία. “Ὅμως αὐτὸς παὰρακολουθεῖ, ἐνδιαφέρεται καί, πα-
ἀνθρώπους θέλει σωϑῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ.
οὐ τὴν ἁμαρτωλότητά μᾶς, προνοεῖ
9,}).
θρώποι λυπούμεθα ἕνα συνάνθρω-
ὄνγῃης τίμησε τὸν Χρῆστο [Γιανναρᾷ» εἶναι ὁ τίτλος ἄρθρου, ποὺ δημοσίευσε τὸ διαδικτυακὸ πρακτορεῖο ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων ἘΒοπιΐθαιρυ (23.5.95011}, ἀναφέρον-
γιὰ μᾶς καὶ καταστρώνει ἀκατάλῃπτα σ᾽ ἐμᾶς σχέδια γιὰ τὴ σωτηρία μας, τὰ ὁποῖα περιλαμθδάνουν ὀδυνηρὲς δοκιμασίες, ὄπως εἶναι ἡ σύλληψι, ὁ ἐξευτελισμός, ἡ διαπόμπευσι, ἡ φυλάκισι, οἱ δίκες καὶ καταδίκες μας. Συνήθως ἐμεῖς οἱ ἄνπό μας, ὅταν τὸν δλέπουμε στὴ φυλακὴ μὲ χειροπέδες, Τὸν συμπονοῦμε καὶ συμπάσχουμε μαζί του, διότι στερεῖται τὴν ἐλευθερία του. ἠήπως ὅμως μὲ τὰ ὑλικὰ δεσμὰ τῆς φυλακῆς ὁ Θεὸς ἀπεργάζεται τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀπελευϑέρωσί τοῦ ἀπὸ κάποια ἄλλα ἁποίρως φοθβερώτερα δεσμά, τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν, μὲ τὰ ὁποῖα δένει ὁ Σα-
τανᾶς τὰ ἀνυποψίαστα θύματά του,
στιλάγχνου Θεοῦ, ὁ ὁποῖος «πάντας
τας, ὅτι ἡ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταῦ-
ροῦ «ἀπένειμε ἐπίτιμο διδακτορικὸ δίπλωμα Θεολογίας στὸν κορυφαῖο
καθηγητὴ Θεολογίας-Φιλοσοφίας καὶ συγγραφέα Χρῆστο Γιανναρᾷᾶ, τὸ
Σάθδατο 21 Μαΐου στὴ διάρκεια τῆς θθης ἀποφοίτησης τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κολλεγίοὔ». Τὴν ἀπονομὴ ἕκανε ὁ ᾿Αρχιεπίσκοόπος ᾿Αμδρικῆς Δημήτριος.
ὋὉ κ. Γιανναρᾷς, σύμφωνα μὲ τὸ δημοσίευμα, ἀφοῦ εὐχαρίστησε τὴ
προσπαθώντας νὰ τὰ ὁδηγήσῃ στὴν κόλασι καὶ τὴν αἰωνία ἀπώλεια;
Σχολὴ γιὰ τὴν «ἰδιαίτερη εὔνοια» πρὸς τὸ πρόσωπό τοῦ καὶ διότι περιέλαθδε στὶς ἐκδόσεις τῆς τέσσαρα ἀπὸ τὰ διδλία τοῦ, ὠμίλῃσε, ὡς κεντρικὸς ὁμιλητὴς τῆς ἐκδηλώσξως,
ληθεὶς καὶ καταδικασθῇ, εὐχόμεθα ἡ καταδίκῃ αὐτὴ νὰ ἀνοίξῃ τοὺς ὁφϑθαλμοὺς τῆς Ψυχῆς του, νὰ τὸν
Δύσῃς, ὀρθόδοξης ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης καὶ δυτικοῦ γεωτερικοῦ βίου». Χαρακτήρισε «ὀξὺ τὸ πρό8λημα τοῦ νεοσυντηρητισμοῦ καὶ φονταμενταλιομοῦ πρὸ ταλαιπωρεῖ σήμερα τὴν πρακτικὴ τοῦ θίου τῶν
Εὐχόμεθα οἱ κατηγορίες ἐναντίον τοῦ συγκεκριμένου συνανθρώποῦ μὰς νὰ εἶναι ψευδεῖς καὶ τελικῶς νὰ ἀθωωθῇ. ᾿Εὰν ὅμως εἶναι ἀ-
ὁδηγήσῃ σὲ μετάνοια καὶ νὰ τύχῃ τοῦ μεγάλου ἐλέους τοῦ ἐλεήμονος, πανοιρκτίρμονος καὶ πολυξὺ-
ϑᾷ ΟἽ ΣΤΑΥΡΟΣ
μὲ θέμα «Ἡ σχέσι ᾿Ορθοδοξίας καὶ
περισσότερων Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν»
᾿Αγνοοῦν ἄραγε οἱ τιμῶντες τὸν κ. Γιανναρᾶ τὰ νεο-Νικολαϊτικὰ φρονήματα καὶ συγγράμματά του,
διὰ τῶν ὁποίων ἐκμαυλίζει ἐδῶ καὶ δεκαετίες ὡς καθηγητὴς τὴ σπουδάζουσα νεολαία, καὶ διὰ τὰ ὁποῖα
τὸν ἤλεγξαν σθεναρῶς λόγιοι μοναχοὶ τοῦ Αγ. ΓὍρους καὶ κορυφαῖοι
θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας μας; Δὲν
γνωρίζουν, ὅτι, τιμῶντες τὸν Χρ.
Γιανναρᾶ, τιμοῦν ἀνήθικες καὶ αἱρετικὲς ἀντιλήψεις; Προκαλεῖ δὲ κατάπληξι τὸ γεγονός, ὅτι τὸ ἐπὶ τιμῇ πτυχίο ἀπένειμε ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αμερικῆς, ὁ ὁποῖος πρὸ δύο ἀκριθῶς ἐτῶν εἶχε ἐλέγξει δημοσίως, μὲ θαυμαστὴ παρρησία καὶ ἐπιχειρη-
ματολογία τὶς κακοδοξίες τῆς «Γι-
ανναρικῆς» θεολογίας καὶ φιλοσο-
φίας, ἐνώπιον τοῦ καθηγητοῦ, ἀλλὰ καὶ πολυπληθοῦς ὁμογενειακοῦ
ἀκροατηρίου! Τί νὰ εἰποῦμε; ντως ζοῦμε σὲ καιροὺς ἀποστασίας! Ὄντως στὶς ἡμέρες μας τὸ κακὸ τιμᾶται καὶ στεφανώνεται!
Φιλος τῶν ΟΙκουμενιστῶν ἐχθρὸς τῶν ΟὈρθοδόξων αἱ τί δὲν εἶπε στὴν ὁμιλία του ὁ Χ. Γιανναρᾶς! Εἴπε, ὅτι «οἱ Ζηλωτὲς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ὀνομάζονται στὰ καθ᾽ ἡμᾶς οἱ φονταμενταλιστές, εἶναι, κατὰ κανόνα,
φανατικὰ ἀντιδυτικοί» (Πολὺ φοβούμεθα, ὅτι, ἐὰν ζοῦσε σήμερα ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ᾿Αγιορείτης, θὰ τοὺς ὠ-
νόμαζε φονταμενταλιστὰς καὶ θὰ κατακεραύνωνε καὶ αὐτοὺς γιὰ τὰ ἀντιδυτικά τους φρονήματα!). Εἶπε, ὅτι οἱ ζηλωτὲς «ἀντιμετωπίζουν τὶς χριστιανικὲς Ἐκκλησίες καὶ Ὁμολογίες τῆς Δύσεως σὰν τὸ ἀντίπαλο
τῆς Ὀρθοδοξίας στρατόπεδο, πραγματικὴ ἀπειλή» (Γιατί δὲν εἶναι; Δὲν ἀποτελοῦσαν ἀνέκαθεν -πόσο μᾶλλον σήμερα-- οἱ αἱρετικὲς παρα-
τάξεις ἀντίπαλο τῆς ᾿Ορθοδόξου
Στρατευομένης ᾿Εκκλησίας στρατό-
πεδο; Ὡς πραγματικὴ ἀπειλὴ δὲν ἀντιμετώπισαν κάθε αἵρεσι οἱ Πατέ-
ρες!). Εἶπε, ὅτι οἱ ζηλωτὲς «διακηρύσσουν ὅτι εἶναι θυθισμένη στὴν πλάνη ἡ Δύση καὶ ταυτόχρονα ἐπιθουλεύεται τὴν Ὀρθοδοξέξία. Γι᾿ αὐτὸ καὶ κάθε ἀπόπειρα διαλόγου τῶν
Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Δυτικοὺς Χριστιανούς, κάθε συμμετοχὴ στὴ λεγομένη οἰκουμενικὴ κίνηση σημαί-
νει γιὰ τοὺς ζηλωτὲς προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνδοτισμὸ στὴν πλά-
6
«Ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ»
δ
Μηνιαῖο Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Περιοδικό Ἂ
Ἂ
ἊἋ
᾿δρυτής: { Ἐπίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥ̓ΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΏΤΗΣ
Ἰδιοκτήτης:Ὄρθόδ, Ἱεραποστ, ᾿Αδελφότης «Ὁ Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγῆς44 ὁ 106 81 ᾿Αθήνα. τηλ. 210 |3805539 8ι 210 | 3826100
᾿Ἐκδότης: Παναγιώτης Πετρόπουλος Αἰόλου 35. 153 51 Κάντζα Διευθυντὴς Συντάξεως:
Νικόλαος Ἰ. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210] 6659058 Προϊστάμενος Τυπογραφείου
᾿Αθαν. Κοκονός, Αἰόλου 35 ὁ 1538 51 Κάντζα Συνδρομὴ (ἐτησία) Ἐσωτερικοῦ: 10 Ε
Κύπρου 20 Ε. ᾿Εξωτερικοῦ: 2564. Ἐπιταγές, ἐγγραφές, ἐπιστολές κιλπ. στὴ διεύθυνσι: Περιοδικὸ «Ὁ Σταυρός»
Τ.Θ. 3415 (Κ.Τ.4.) ὁ 102 10 ᾿Αθήνα ω ΟΣΤΑΥΡΟΣ 95
