«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2014

«Έμοί μη γένοιτο καυχάσθαι ζί μη έν τώ σταυρώ τού Κυ­ ρίου ημών Ιησού κοσμος εσταυρωται κάγώ τώ κόσμω» (Γαλ. 6,14).

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ 0ΡΘ0Δ0Ι0Υ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

ΑΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΗΣ ΧΑΡΑ όλις, αγαπητοί, τολμήσουμε όχι νά ελέγ­ ξουμε, άλλ’ έλαφρώς να παρατηρήσουμε ε­ κείνες καί εκείνους, οί όποιοι κατά τις άγιες αυ­ τές ημέρες τοϋ Τριωδίου λαμβάνουν μέρος σέ είδωλολατρικές εορτές και πανηγύρεις τοΰ καρναβάλου και κατά ποικίλους τρόπους ασχημονούν όχι μόνον κατ’ ιδίαν άλλά και δημοσίως, αμέσως έμφανίζονται φανατικοί συνήγοροι και υπερα ­ σπιστές των άσχημονούντων, ιδίως κάποιοι έν άμαρτίαις γηράσαντες δημοσιογράφοι άθηναϊκού άλλά και έπαρχιακοϋ τύπου, οί όποιοι μάς έπιτιμοϋν και μάς λ έ γ ο υ ν «Άφήσετε τον κόσμο νά διασκεδάση, νά γλεντήση, νά ξεσκάση. Αρκετά εινε τά βάσανά του. ’Άς χάρη και αυτός ολίγο στη ζωή. Μη θέλετε σεϊς ο'ι ιεροκή­ ρυκες καί οί έπίσκοποι νά γίνουν οί άνθρωποι καλόγεροι καί άσκητάδες, ά ν­ θρωποι μελαγχολικοί, κατσούφηδες, πού ποτέ στά χείλη τους δέν σκάζει ένα χαμόγελο, άλλά διαρκώς κλαϊνε καί θρηνούν καί σκορπίζουν γύρω την λύπη καί την μελαγχολία σάν τά κλαψάρικα πουλιά τής νυκτός. Έ μεΐς δέν θέλου­ με τούς άνθρώ πους κουκουβάγιες, άλλ’ άηδόνια, πού νά κελαηδούν τά όμορ­ φα τραγούδια τής ζωής. Άφήσετε, έπαναλαμβάνουμε, τον κόσμο νά διασκεδάση καί νά χαρή την ζωή του...». Πόσο μάς παρεξηγούν οί συνήγοροι τού καρναβάλου καί των λοιπών κο­ σμικών διασκεδάσεων! Ή Θρησκεία μας, κύριοι, δέν είνε κατά τής χαράς. Άντιθέτως, ή Θρησκεία, τής όποίας ιδρυτής είνε ό Θεάνθρωπος ’Ιησούς, είνε Θρησκεία χαράς. « Ιδ ο ύ ευαγγελίζομα ι ύμίν χα ρά ν μεγάλην, ήτις εσται παντί τώ λαω » (Λουκ. 2:10) ήταν τό μήνυμα τού ούρανού πρός την ταλαίπωρη γη, π ρός τήν ανθρωπότητα, ή όπ οία άναστέναζε κάτω α πό τό βάρος άπεριγρά-

Μ

ΕΤΟΣ ΞΒ'

■

ΑΘΗΝΑ

Β

ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟΣ 2014

1

ΑΡΙΘ. ΤΕΓΧΟΐΣ 597

πτου θλίψεως καί οδύνης. Διότι ό Θε­ ός, πλήρης στοργής και αγάπης, δεν έπλασε τον άνθρω πο για την λύπη και ο δ ύ νη .Ό χι. Τον επλασε νά χαίρη και νά άγάλλεται. Ά πόδειξις είνε ό παράδεισος, στον όπ οιο έθεσε άρχικώς τον άνθρω πο. Ούδεμία έκεϊ στε­ νοχώρια. Ούδεμία λύπη. Ούδείς στε­ ναγμός. Τά πάντα έκεϊ ήσαν ευχάρι­ στα. Ζωή μακαρία. ’Α λλά τήν π α ρ α ­ δείσια εκείνη ζωή, καθώς διδάσκει ή Βίβλος, τής όποίας ή μαρτυρία είνε ανώτερα πάσης άλλης μαρτυρίας, διέκοψεν ή άμαρτία. Αύτή έξώρισε τον άνθρωπο α π ’ τον παράδεισο. Έ κτοτε ή γή άρχισε νά έκβλαστάνη τριβόλους και άκανθες, θλίψεις και πόνους. Έ ν τούτοις, π α ρ ’ όλη τήν μείωσι τής χαράς, υπελείφθησαν ει­ κόνες, πού υπενθυμίζουν τήν π α ρ α ­ δείσια έκείνη ζωή. Αύτή ή γή, ώς φυσικός κόσμος, π α ρ ’ όλη τήν φθορά πού ύπέστη, λόγω τού σεισμού πού προκάλεσε ή ά­ μαρτία, ναί, αύτή ή γη μέ τούς δρο­ σερούς άέρες, μέ τις αδρές καί τούς ζεφύρους, μέ τά κρυστάλλινα ϋδατα των πηγών, μέ τήν καταπράσινη χλό­ η, μέ τά δάση, μέ τά καρποφ όρα δέν­ δρα, μέ τά ώδικά πτηνά, μέ τά βόσκοντα ποίμνια, μέ τούς ποταμούς και τις θάλασσες, είνε ένας μικρός παράδεισος. «Άχ! Πότε νά έπιστρέψουμε στήν γή, γιά ν ’ άναπνεύσουμε άέρα καί νά πιούμε ένα ποτήρι νε­ ρού», έλεγαν οί άστροναύτες, πού πάτησαν στο κατάξηρο έδαφος τής σελήνης... ’Άνθρωπε, σ’ αύτό τον μικρό π α ­ ράδεισο ζής. Οί ομορφιές τής γής, οί όποιες τήν άνοιξι προβάλλουν μέ μαγεία, είνε άστείρευτη πηγή χαράς. Ό Θεός, πού έποίησε τά ώραΐα τής γής, σέ καλεΐ σέ χαρά. Έ ν α ς π ερ ίπ α ­ τος στήν έξοχή, μία έκδρομή στά δά­ 18

0 ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

ση ή στις άκτές τής θάλασσας, ένα βλέμμα έν καιρώ νυκτός στον ένα­ στρο ούρανό άρκούν νά προκαλέσουν στήν ψυχή τού άνθρώπου αίσ­ θημα χαράς καί άγαλλιάσεως, καί ό άνθρωπος, ώς ό θεατής μεγαλοπρεπεστάτου θεάτρου, νά έκσπάση σέ έ­ παινο, σέ αίνο καί δοξολογία πρός τον 'Ύψιστο, έπ α να λαμ βά νω ν τό ψ αλμικόν « Ώ ς έμεγαλύνθη τ ά ερ γα

σου, Κ ύριε· π ά ντα έν σοφία έποίησας» (Ψαλμ. 103:24). Χαίρει στήν θέα τών ώραίων τής φύσεως. Ευχαριστείται στήν σκέψι τού Αιωνίου, όπω ς λέγει ό Ψαλμωδ ός- «Ή δυνθείη αύτω ή δια λο γή μου, έγώ δ ε εύφρανθήσομαι επί τω Κ υρίω » (Ψαλμ. 103:34). Α λλά καί άλλες πηγές χαράς υπάρχουν. Χ α ί­ ρει ό άνθρω πος μέ τήν καλλιέργεια καί άνάπτυξι τών ταλάντων, τά ό­ ποια τού έδωκεν ό Θεός. Αύων π.χ. προβλήματα αισθάνεται χαρά, καί ώς άλλος ’Α ρχιμήδης κ ρ α υ γ ά ζει«Εύρηκα, εύρηκα...». Αύτή είνε ή δια­ νοητική χαρά, τήν οποία δοκιμάζουν οί εραστές τής γνώσεως καί τής έπιστήμης, οί μεγάλοι έφευρέτες. Είνε χαρά άσυγκρίτως άνωτέρα τής χα ­ ράς πού δοκιμάζουν οί εύρίσκοντες κεκρυμμένους θησαυρούς. ’Άλλη πηγή χαράς είνε ό ά γνός οι­ κογενειακός βίος. Χαίρει ό οικογε­ νειάρχης, όταν βλέπη κατά τις μεγά ­ λες εορτές τά τέκνα του γύρω άπό τήν έορταστική τράπεζα. Ό π ω ς λέ­ γει ένας ά πό τους ποιητές μας, τής φαμελιάς τό τραπέζι σκορπά χαράν. «Ταίρι-ταίρι ή όρεξι μέ τήν άγάπη παίζει. Τά ποτηράκια ήχούν γλυκά, λαμποκοπούν τά πιάτα, γύρω φ αι­ δρά γεράματα καί προκομμένα νιά ­ τα». Αότοί πού ζοϋν τήν «μποέμικη», τήν άσωτη καί διεφθαρμένη ζωή, α ό­ τοί πού αποφ εύγουν τά οίκογενεια-

κά βάρη καί υποχρεώ σεις δεν δύνανται νά δοκιμάσουν το είδος αότό της χαράς. Οικογενειάρχης, δχι ά πό τους πλουσίους, άλλ’ ά π ό τους πτωχούς, έντιμος βιοπαλαιστής τής περιφερείας μου, οδοκαθαριστής πόλεω ς μέ ε­ πτά παιδιά, μοϋ έλεγε προ ημερών«Τά παιδιά μου είνε ή χα ρά μου». Χ αράς έπίσης πηγή είνε ή άγνή φιλία, τήν όπ οία δημιουργεί ή ταυ­ τότητα σκέψεων, συναισθημάτων και εόγενών πόθων. Άνωτέρα δέ πηγή χαράς είνε ή άγαθή συνείδησις. Είνε ή μυστική ε­ κείνη φωνή, ή όπ οία άκούεται στο βάθος του ψυχικοϋ κόσμου και επ ι­ δοκιμάζει τον άνθρω πο που έκτελεϊ τά καθήκοντά του π ρός τον Θεό, π ρός τον πλησίον και πρός τον εαυ­ τό του. Έ ν α ς Παϋλος, που εόρίσκετο στις φυλακές της Ρώμης καί άνέμενε ά πό ήμέρας σέ ημέρα ν ’ άνοιξη ή θυρα καί νά όδηγηθή στον τόπ ο τής έκτελέσεως, έδοκίμαζε χαρά άπερίγραπτη, και τήν χαρά αυτήν ήθελε νά μεταδώση σ’ όλο τον χριστιανικό κό­ σμο. Τις παραμονές τοϋ μαρτυρικοϋ του θανάτου στήν έπιστολή, τής όπ οίας παραλήπτες ήσαν Χριστιανοί Έ λληνες, έγραφ ε- « Χ α ίρ ετε έν Κυρίω π ά ν το τε· πάλιν έρώ, χ α ίρ ετε» (Φιλιπ. 4:4). Έ χα ιρ εν ό Παϋλος στήν φυλακή. Έ χα ιρ ε κάτω ά πό τό ξίφος τοϋ δημίου. ’Ενώ ό Νέρων, έν μέσω τών διασκεδάσεων, τών οργίων τών ανακτόρων, δέν εϋρισκε τήν ψυχική του άνάπαυσι. ’Α γαπητοί! Δείξαμε έν συντομία τά κυριώτερα είδη τής χαράς έκείνης, την όπ οία ευλογεί ό ουρανός. Διότι ή χα ρά είνε θειο στοιχείο. Ά λλ’ έκτος τής χαράς αυτής υπάρχει καί άλλη χαρά. Είνε ή κοσμική, ή άμαρτωλή χαρά, ή όπ οία κακώς λέγεται χαρά. Φορεΐ προσω πείο χαράς, άλλ’

έάν κάποιος άφαιρέση τό προσω πεί­ ο, θά διακρίνη τήν λύπη, τήν θλΐψι, τον π όνο καί τον άναστεναγμό. Καί ερωτώ- Είνε χαρά ή χαρά που δοκι­ μάζουν οί μέθυσοι; Είνε χαρά ή χαρά τών νέων έκείνων πού λαμβάνουν ναρκωτικά καί ροφοϋν τό χασίς; Εί­ νε χαρά ή χαρά έκείνων, γυναικών καί άνδρών, οί όποιοι χορεύουν όλη τήν νύκτα τούς έξάλλους χορούς καί στροβιλίζονται σέ ανοίκεια συμπλέ­ γματα δαιμονιωδώς; Ό χι! Ή χαρά αύτή δέν είνε ή άληθής χαρά, γιά τήν όπ οία έπλάσθη ή άνθρωπίνη ψυχή. Είνε χαρά κίβδηλη, τήν όπ οία θέτει σέ κυκλοφορία ό Ε ­ ωσφόρος, γιά νά συγχύση τις έννοι­ ες, γιά νά όνομάση τό σκότος φως καί τό φώς σκότος. Είνε χαρά δηλη­ τηριώδης, πού σκοτώνει τον άνθρω­ π ο. Αμφιβάλλετε; «Τό δένδρον έκ τών καρπώ ν α υτο ύ γνώσεσθε», είπεν ό Θεάνθρωπος, ό όποιος ήλθε στον κόσμο γιά νά δώση χαρά, μόνιμη καί ά ναφαίρετη χα ρά (Ίω άν. 16:22). Καί ά πό τούς καρπούς, τούς οπ οί­ ους παρά γει τό δένδρο τής κοσμικής, τής αμαρτωλής χαράς, δυνάμεθα νά γνωρίσουμε τήν δηλητηριώδη αότής ρίζα. ’Ίδετε τούς καρπούς, τούς α­ παίσιους αύτής καρπούς. ’Ίδετε τά άναρίθμητα θύματά της. ’Ίδετε τούς μεθύσους- Τήν επομένη τής μέθης περιπατούν σκεπτικοί, πλήρεις με­ λαγχολίας καί λύπης. Δέν έχουν όρεξι νά έργασθοϋν. ’Ίδετε τούς ναρκο­ μανείς- Σέ π οία κατάπτωσι σωματι­ κών καί διανοητικών δυνάμεων π ε ­ ριέρχονται! Ά πό τον φανταστικό π α ­ ράδεισο, πού δημιουργούν πρός στι­ γμή τά ναρκω τικά, μ ετα π ίπ του ν στήν κόλασι. Ά λλ’ ίδετε καί τούς δει­ νούς χορευτές καί χορεύτριες. Όλη τήν νύκτα χορεύουν. Τήν έπομένη ε-

Συνέχεια στή σελίδα 23 0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

19

ΣΥΝΟΥΣΙΑ ΑΓΓΕΛΩΝ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ! Τοϋ Ν ικ ο λ ά ο υ Ίω. Σω τηροπ ούλου

|*®ίς τό Γεν. στ' 1-4 περιέχεται: «Και έγένετο ήνίκα ηρξαντο οί άνθρωποι πολλοί γίνεοθοι επί τής γης, και θυγατέρες έγεννήθησαν αύτοϊς. Ίδόντες δέ οί υιοί τού Θεού τάς θυγατέρας τών ανθρώπων ότι καλαί είσιν, έλα®ον έαυτοΤς γυναί­ κας άπό πασών, ών έξελέξαντο. Και είπε Κύριος ό Θεός- ού μή καταμείνπ τό πνεϋμά μ©ϋ έν τοϊς άνθρώποις τούτοις εις τον αιώνα, διά τό είναι αυτούς σάρκας, έσονται δέ αί ήμέραι ούτών έκατόν εϊκοσιν έτη. Οί δέ γίγαντες ησαν έπι της γής έν ταΤς ήμέραις έκείναις- και μετ’ έκεϊνο, ώς άν είσεπορεύοντο οί υιοί τοϋ Θεοϋ πρός τάς θυγατέρας τών αν­ θρώπων, καί έγεννώσαν έαυτοΐς· ε­ κείνοι ήσον οί γίγαντες οί απ' αίώνος, οί άνθρωποι οί όνομα®τοί». Είς τό χωρίον τούτο «οί υίοί τοϋ Θεοϋ» κατά τήν επικρατούσαν ερ­ μηνείαν είνε οί εύσεβεις άνδρες, άπόγονοι τοϋ εύσεβοϋς Σήθ, ύπό δέ «τάς θυγατέρας τών ανθρώπων» έννοοϋνται αί άσεβεΐς γυναίκες, άπόγονοι τοϋ άσεβοϋς Κάιν. Άλλά διατί νά δεχθώμεν, ότι εύσεβεις άν­ δρες προήλθον μόνον έκ τοϋ εύσε6οϋς Σήθ, όχι δέ καί έκ τοϋ άσε­ βοϋς Κάιν; Διατί επίσης νά δεχθώ­ μεν, ότι άσεβεΐς γυναίκες ήσαν τής γενεάς μόνον τοϋ άσεβοϋς Κάιν, ό­ χι δέ καί τοϋ εύσεβοϋς Σήθ; 01 εύσεβεϊς άνδρες τής γενεάς τοϋ Σήθ κατά τήν έν λόγψ ερμηνείαν έλαβον άσεβεΐς γυναίκας τής γενεάς τοϋ Κάιν παρασυρθέντες άπό τήν ώραι20

Ο ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

ότητά των. Ώ ς εύσεβεις άνδρες έπρεπε νά λάβουν ώς συζύγους γυ­ ναίκας εύσεβεις, άλλά τής εύσεβείας προετίμησαν τό σωματικόν κάλ­ λος. Κατέπεσαν πνευματικώς, κατήντησαν άνθρωποι σαρκικοί. Κατ’ άλλην ερμηνείαν, «οί υίοί τοϋ Θεοϋ» εινε άγγελοι, οί όποιοι ήράσθησαν τοϋ κάλλους τών γυναι­ κών καί συνεμίγησαν μετ’ αΰτών. Δηλαδή έγινε γάμος άγγέλων μετά τοϋ ώραίου άνθρωπίνου φύλου, τών γυναικών! Έ ξ αύτοϋ δέ προήλθον «οί γίγαντες», άνδρες «όνομαστοί». Αύτήν δέ τήν ερμηνείαν έδωσεν ό άγιος Ιουστίνος ό φιλόσοφος και μάρτυς. Επίσης αύτήν τήν ερμηνεί­ αν έδωσαν καί άλλοι τινές άγιοι, Πα­ τέρες και άπλώς έκκλησιαστικοί συγγραφείς. Ά λλ’ ή ερμηνεία αύτή δέν εινε όρθή διά τούς έξης λόγους. Τό κεί­ μενον λέγει «οί υίοί τοϋ Θεοϋ», έβραϊστΐ «μπενέ χα Ελοχίμ», δέν όμι­ λε! δι’ άγγέλους. Οί άγγελοι εινε πνεύματα, δέν έχουν σώμα, οϋτε λαμβάνουν σώμα. Καί όταν άγγελοι έμφανίζωνται μέ σωματικήν μορ­ φήν, ή μορφή είνε φαινομενική, όχι πραγματική. Καί όταν έμφανίζωνται τρώγοντες καί πίνοντες, φαινομενικώς τρώγουν καί πίνουν, όχι πραγματικώς. Αύτό είνε τό νόημα τοϋ λόγου τοϋ άρχαγγέλου Ραφαήλ έν Τωβ. ιβ' 19. ’Επίσης, άν άγγελοι ειχον ή έλάμβανον σώμα καί είλκύοντο ύπό τοϋ κάλλους γυναικών καί συνουσιάζοντο μετ’ αύτών, διά τήν

πτώσιν καί άμαρτίαν θά έτιμωρούντο αύτοί, οί άγγελοι, ένφ τώρα τιμω­ ρούνται «άνθρωποι» ώς καταντήσαντες «σάρκες», σαρκικοί. Ό Κύρι­ ος ειπε: «Ού μή καταμείνπ το πνεϋμά poy έ ν τ ο ϊ ς ά ν θ ρ ώ π ο ι ς τ ο ύ τ © ι ς εις τον αιώνα διά τό είναι αύτοΰς σάρκας, έσονται δε αί ήμε­ ροι αώτων εκατόν εΐκοσιν έτη». Ώ ς πρός «τούς γίγαντας», αύτοΐ «ήσαν έπ'ι τής γής έν ταϊς ήμέραις έκείναις», προϋπήρχον δηλαδή τής ύποτιθεμένης συνουσίας άγγέλων μετά γυναικών, και άρα δέν προήλθον έκ τοιαύτης συνουσίας. Έγεννώντο δέ καί έκπαλαι και μετά ταϋτα γίγαντες, άνδρες μεγαλόσωμοι καί όνομαστοί, διότι τότε τό άνθρώπινον γένος εύρίσκετο είς μεγαλυτέραν άκμήν παρ’ δσον μετά ταϋτα. Καθ’ ή μάς ή εσφαλμένη έρμηνεία, δτι «οί υιοί τοϋ Θεοϋ» είνε άγγε­ λοι, προήλθεν έκ παρανοήσεως τής φράσεως, «Ίδόντες δέ οί υίοι τ ο ϋ Θ ε ο ΰ τάς θυγατέρας τώ ν άνθ ρ ώη ων » . ’Επειδή έν τή φράσει ταύτη περί μέν τών υιών λέγεται, ότι είνε «τοϋ Θεοΰ», περί δέ τών θυγατέρων, ότι είνε «τών άνθρώπων», έδημιουργήθη ή έντύπωσις, ότι oi uiol τοΰ Θεοΰ δέν είνε άνθρω­ ποι, όπως αί θυγατέρες, άλλ’ άγγε­ λοι. "Αν ή έν λόγψ φράσις ήτο δια­ φορετική, «Ίδόντες δέ oi uiol τοϋ ΘεοΟ τάς θυγατέρας τοϋ Θεοϋ», τότε δέν θά έδημιουργειτο ή έντύπωσις, ότι «οί υιοί τοϋ Θεοϋ» είνε άγγελοι, άλλά θά ήτο σαφές, ότι «οί υίοι τοϋ Θεοϋ» εινε ευσεβείς άν­ δρες, καί «αί θυγατέρες τοϋ Θεοϋ» είνε εύσεβεις γυναίκες. Άλλά τώρα τό ίερόν κείμενον δέν λέγει «τας θυγατέρας τοϋ Θεοϋ», ήτοι τάς εύσεβεϊς γυναίκας, άλλά λέγει «τάς θυγατέρας τών ανθρώπων», ΰπό

τάς όποίας έννοοϋνται γενικώς αί γυναίκες, καί αί εύσεβεις δηλαδή καί αί άσεβεις. Ή δέ φράσις, «έλαβον έαυτοϊς γυναίκας άπό πασών, ών έξελέξαντο», σημαίνει, ότι οί εύσεβεΐς άνδρες έλαβον ώς συζύγους γυναίκας, τάς όποίας έξέλεξαν «άπό π€ΐ®ών», καί άπό τάς εύσεβεις δηλαδή καί άπό τάς άσεβεις. Δέν έ­ καναν διάκρισιν μεταξύ ευσεβών καί άσεβών γυναικών, άλλ’ ένυμφεύθησαν αύτάς άδιακρίτως, άποβλέποντες είς τό σωματικόν κάλ­ λος. Οί εύσεβεις άνδρες ένικήθησαν ύπό τοϋ σαρκικού πάθους. Διό καί έτιμωρήθησαν αύτοί, όχι άγγε­ λοι. Ώ ς πρός δέ «τούς γίγαντας», ή­ δη εϊπομεν τά δέοντα. Ένιστάμενοι κατά τής θεωρίας, ότι άγγελοι ήλθον είς σαρκικήν μεΐξιν μέ γυναίκας, άνεφέραμεν διά­ φορα έπιχειρήματα. Ενταύθα δέ πρός πλήρη καί τελείαν κατάρριψιν αύτής τής θεωρίας παραπέμπομεν είς τον λόγον τοϋ Χριστού έν Ματθ. κβ' 30 καί Λουκ. κ' 34-36. Σαφώς κα­ τά τον λόγον τούτον τοϋ Χριστού οί άγγελοι δέν έρχονται είς γάμου κοι­ νωνίαν. Έ ν τούτοις καί σήμερον ύπάρχουν οπαδοί τής θεωρίας, ότι άγγε­ λοι συνεμίγησαν μέ γυναίκας! Πε­ ρισσότερον δέ όλων, κατά κόρον καί μέχρις άηδίας, έπιμένει είς αύτήν τήν θεωρίαν ό κ. Δημοσθένης Λιακόπουλος, γράφων καί διαφημίζων αύτήν μέ πολλά βιβλία του. Έ ξ αύτοϋ δέ κυρίως έλάβομεν τήν άφορμήν νά γράψωμεν τό παρόν άρθρον. Καί εύχόμεθα νά μετανοήση καί δι’ αύτήν τήν θεωρίαν καί δι’ άλλας πολλάς καί μεγάλας πλάνας καί αιρέσεις, διά νά τύχη έλέους καί σωτηρίας.

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

21

ΘΑΝΆΣΙΜΟ ΛΑΘΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ Τ ΩΝ 01Κ Ο Υ Μ Ε Ν Ι Σ Τ Ω Ν Τοϋ Νικολάου Ίω. Σωτηροπούλου

ί Οίκουμενιστές, παναιρετικοί, άντιπατερικοί καί πανθρησκειακοί, εινε οί χειρότεροι αιρετικοί δλων τών αιώνων, έστω καί άν εινε ’Επίσκοποι, ’Αρχιεπίσκοποι καί Πα­ τριάρχες, καί παρουσιάζωνται ώς άντιπρόσωποι τοϋ Χριστού, τοϋ ένανθρωπήσαντος Θεοϋ, καί εκ­ πρόσωποι τής ’Εκκλησίας του, καί λειτουργούν καί τελούν λαμπρό­ τατες ’Ακολουθίες, καί λέγουν καί τονίζουν καί ύπερτονίζουν, ότι εΐνε εις τύπον καί εις τόπον Χρι­ στού. Στήν πραγματικότητα εινε οί πρωτοστάτες τής προφητευμένης μεγάλης άποστασίας τών εσχάτων χαλεπών καιρών μας. Καί μέ τά φρονήματά τους καί τις ένέργειές τους, παραλλήλως βαίνοντες πρός τούς Νεοεποχιτες καί Νεοταξίτες, προετοιμάζουν τό έδα­ φος γιά τόν ’Αντίχριστο. Καί άς μή φανή άπαράδεκτος ό λόγος, τόν όποιο θά χρησιμοποιήσουμε για Οίκουμενιστές έκκλησιαστικούς ήγέτες. Δ έν εινε ίδικός μας λόγος, άλλά τοϋ ’Αποστόλου Ίωάννου. Γράφει θεοπνεύστως ό ’Απόστο­ λος: «Καθώς ήκούσατε ότι ό Αντί­ χριστος έρχεται, και νϋν άντίχριστοι πολλοί γεγόνασι» (Α' Ίωάν. β' 18). Μ έ τόν φοβερώτατο χαρακτη­ ρισμό «άντίχριστοι» ό ’Απόστολος

Ο

22

Ο ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

χαρακτηρίζει τούς αιρετικούς τής εποχής του. Τότε «άντίχριστοι πολλοί», τώρα, τόν καιρό τής με­ γάλης άποστασίας, «άντίχριστοι πάμπολλοι». ’Επικινδυνότεροι δέ άντίχριστοι καί πρόδρομοι τοϋ με­ γάλου ’Αντίχριστου οί Οϊκουμενιστές. Μερικοί λαϊκοί ’Ορθόδοξοι ζωη­ ροί καί άγωνιστικοί τύποι, επειδή δέν ύποφέρουν τούς Οίκουμενιστές έκκλησιαστικούς ήγέτες καί τούς άνεχομένους αύτούς κληρι­ κούς, σ’ ένδειξι διαμαρτυρίας έ ­ παυσαν νά έκκλησιάζωνται καί νά κοινωνοϋν. ’Αλλά τοϋτο εινε λά­ θος, θ α ν ά σ ι μ ο λ ά θ ο ς . Οί Οίκουμενιστές κληρικοί έπρεπε βε­ βαίως νά είχαν καθαιρεθή. Ά λ λ ’ άφοϋ δέν έχουν καθαιρεθή, ή χάρις ένεργει δι’ αύτών καί τελούν τά μυστήρια τής Εκκλησίας. Καί οί πιστοί δύνανται νά μετέχουν σ’ αύτά, καί μάλιστα στο ύπερφυέστατο μυστήριο τής Θείας Κοινω­ νίας. Ό Χριστός είπε: «’Εάν μη φάγητε τήν σάρκα τοϋ Υίοϋ τοϋ άνθρώπου καί πίητε αύτοϋ τό αίμα, ούκ έχετε ζωήν έν έαυτοΐς. Ό τρώγων μου τήν σάρκα και πίνων μου τό αιμα έχει ζωήν αιώνιον» (Ί­ ωάν. στ' 53-54). Κάθε κληρικός όρθοδόξως χειροτονημένος καί μή

καθηρημένος τελεί τά μυστήρια, οσον άνάξιος καί άν εινε. Καί ό μέν άνάξιος κληρικός, έάν δέν μετανοήση, κολάζεται, ό δέ πιστός μετέχων τής Θείας Κοινωνίας, πού τέλεσε ό άνάξιος κληρικός, σώζεται. Αύτό διδάσκω ή Εκκλησία καί η ιστορία της διά μέσου όλων των χριστιανικων αιώνων. Αύτό στηρί­ ζεται καί στή Γραφή. Ό Άρ χιερ εύς „ .... > . τ ,. , Καιαφας αντίχριστος ηταν. Απερριψε, καταδίκασε καί σταύρωσε τό Χριστό. Καί όμως, έ π ε ιδ ή ή τ α ν ’Α ρ χ ι ε ρ ε ύ ς , φωτίσθηκε άπό τό 'Άγιο Πνεύμα καί ειπε προφητεία (Ίωάν. ια' 49-51). Οί ’Ορθόδοξοι λαϊκοί, οί όποιοι δέν δύνανται νά ύποφέρουν τούς Ο ίκουμενιστές έκκλησιαστικούς

ήγέτες καί τούς άνεχομένους αύτούς κληρικούς, οφείλουν νά διαμαρτύρωνται μέ όλη τή δύναμί τους γιά τό τεράστιο κακό ώς πρ5ς τήν Πίστι, καί νά κρατούν άπόστασι άπό τούς Οίκουμενιστές, βχ[ δμως άπ6οτασι κα1 άπ6 τύ ναό κα, ^ μυστήρια. Γ[ά νά μή κολα. σθοϋν καί αύτοί όπως οί άμετανόητοι Οικουμενιστες, αλλα να σω1 ^ ^ θο0ν: πρέπε' νά εκκλησιάζονται καί νά μετέχουν τών μυστηρίων, έστω και α ϋτά τελούνται άπό Οίκουμενιστές καί άλλους άναξίους κληρικούς, άφού αύτοί, έπαναλαμβάνουμε, έχουν χειροτονηθη όρθοδόξως καί δέν έχουν καθαιρεθή.

Α Λ ΗΘ Η Σ Κ Α Ι ΨΕΥΔΗΣ ΧΑΡΑ Σ υ ν έ χ ε ια ά πό τή σ ε λ ίδ α 19

νας κύκλος μαύρος σημειώνεται γύρω ά πό τά μάτια τους, διακριτικό σημείο τής χαυνώσεώς τους. Πικρό τό στόμα, πικροτέρα ή καρδία. Πλήρης κανείς άηδίας γιά όσα άκουσε καί είδε. Διότι δέν είνε ολίγες οί παρεκτροπές τών χοροεσπερίδων, τών λεγομένων πάρτυ. Ξένος συγγραφεύς, κρίνων τούς ση­ μερινούς χορούς, έγραφε δτι, έάν γιά κάθε παρεκτροπή πού γίνεται στους χορούς έπιπτε καί ένα άστρο ά πό τον ουρανό, δέν γνωρίζουμε π όσα άστρα θά έμεναν στον ούράνιο θόλο. Καί επειδή μέθες, αισχρολογίες, βωμολοχίες, βλασφημίες, αισχροί λογι­ σμοί, πορνικές έπιθυμίες, βλέμματα φιλήδονα, εναγκαλισμοί έφάμαρτοι, ό­ λα αύτά καί ό,τι άλλο αισχρό καί ακατονόμαστο, πού καλύπτουν οί νύκτες τών Άπόκρεων, τά προσω πεία καί οί μεταμφιέσεις, είνε τά κυριώτερα στοι­ χεία τών καρναβαλικών τελετών καί διασκεδάσεων, γ ι’ αύτά δικαίως ή Ε κ ­ κλησία μας, ή όπ οία έκφράζει τό γνήσιο πνεύμ α τού Χριστιανισμού, άνέκαθεν καταδικάζει τις καρναβαλικές τελετές καί πανηγύρεις. Τό ειδωλολατρικό πνεύμ α ολίγο ή πολύ άναζή στις τελετές καί πανηγύρεις αυτές καί έρχε­ ται σέ σύγκρουσι μέ τό χριστιανικό πνεύμα. Ούδεμία συνθηκολόγησις έπιτρέπεται. Κάθε ύποχώρησις εινε προδοσία τών ήθικών άρχών τού Χ ριστια­ νισμού. (Από τό βιβλίο τοϋ μακαριστού Μητρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου «Πρός τό χριστεπώνυμου πλήρωμα», σελ. 274-219) 0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

23

Α ν α β ιώ ν ε ι έ ν δ ο ξ ε ς Π α τ ε ρ ικ έ ς ε π ο χ έ ς ό ά γ ω ν ισ τ ή ς Μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς Π ε ιρ α ιώ ς κ. Σ ε ρ α φ ε ίμ

Μέρος Α ' Τοϋ Χρήστου Κων. Αιβανού τις ήμερ ες μας, ως γνωστόν, συνέθη στήν Πατρί­ δα μας ένα μεγάλο άνοσιούργημα, τό όποιο δέν έχει προη­ γούμενο άπό τότε, πού τό έλληνικό ’Έ θ ν ο ς άσπάσθηκε τόν Χρι­ στιανισμό. Ποιό εί­ ναι αύτό τό άνοσιούργημα; Είναι ή διά νόμου κατάργησι τής άργίας τής Κυριακής άπό "Ε λ λ η νες π ολιτι­ κούς μέσα στο έλληνικό Κοινοβού­ λιο, μιά ένέργεια σφόδρα άντιχριστιανική, ή όποια δύναται νά συγκριθη μόνο μέ τά άνόσια διατάγματα, πού έξέδωσε ό Ίουλιανός ό Παρα­ βάτης στήν προσπάθειά του νά καταργήση τό Χριστιανι­ σμό, μιά ένέργεια, πού έγγίζει τά όρια τής προδοσίας τής Χριστιανικής Πίστεως. Ό Ίουλιανός ώνομάστηκε Παραβάτης, διότι παρέβη τούς νόμους τοϋ Θεοϋ καί έ-

Σ

24

0 ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

πιχειρησε να αντικαταστήση τή λατρεία τοϋ μόνου άληθινοϋ Θεοϋ, τοϋ Κυρίου Ίησοϋ Χριστοϋ, μέ τήν άρχαία ειδω­ λολατρία. Ώ νο μ ά σ τη κε καί ’Α ­ ποστάτης, διότι άπ οστάτησε άπό τόν άληθινό Τρια­ δικό Θ εό καί προσκύνησε θ ε ­ ούς ψευδείς, στήν ούσία τόν ίδιο τόν Διάβολο, διότι «πάντες οί θεοί τών έθνών δαιμό­ νια» (Ψαλμ. 95, 5). Παραβάτες θεί­ ας έντολής είναι και οί πολιτικοί, πού κατήργησαν τήν Κυριακή άργία, τήν όποία νομοθέτησε ό Θ εός (’Εξ. 20, 9-10), θέσπισε πρώτος μ.Χ. ό θειος τοϋ Ίουλιανοϋ, ό Μ έγας Κωνσταντί­ νος, καί σεβάστηκαν 17 ολό­ κληροι αιώνες. Καί ό μέν Ίουλιανός θέλησε νά άντικαταστήσπ τή λατρεία τοϋ Θεοϋ μέ τή λατρεία τών ειδώλων, οί δέ πολιτικοί μας σήμερα, κατ’

εντολήν τών δανειστών μας, άλλά καί σκοτεινών καί άντιχρίστων δυνάμεων, καί μέ δι­ καιολογία τή δεινή οικονομι­ κή κατάστασι τής Ελλάδος, άφαίρεσαν τήν ήμερα τοϋ Κυ­ ρίου άπό τον Κύριο Ίησ οϋ Χριστό καί τήν παρέδωσαν, ό­ σον έξαρτάται άπ’ αύτούς, στον Μαμωνά τών τραπεζών, τών χρηματιστηρίων καί τών πολυεθνικώ ν έταιρειών, καλώντας καί τούς 'Έ λλ η νες πο­ λίτες νά τούς μιμηθοϋν, νά παραβοϋν τήν έντολή τοϋ Θ ε­ οϋ, καί άλλοι μέν νά έργάζωνται στά έμπορικά καταστήμα­ τα τις Κυριακές, άλλοι δέ νά άγοράζουν καταναλωτικά άγαθά, ώστε νά κινηθή τό χρή­ μα καί νά Βελτιωθούν οί δεί­ κτες τής οικονομίας! Ταλαί­ πωροι άνθρωποι! Δ έν γνωρί­ ζουν, ότι «πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν (καί λαμ­ βάνει πάντοτε) ένδικον μισθαποδοσίαν (δικαία τιμωρί­ α)» (Έβρ. 2, 2); Δικαία τιμωρία ά ναμένει καί τού ς συγχρό­ νους αύτούς παραβάτες. Καί ή τιμωρία τους θά είναι, έκτος άπό τήν άνυποληψία καί τό στιγματισμό, πού θά τούς άκολουθή σ’ όλη τους τή ζωή, ή έγκατάλειψι τής θείας Προνοίας, ή άποτυχία τών σχεδί­

ων καί προβλέψεών τους, ή έπιδείνωσι καί κατάρρευσι τής οικονομίας καί άλλα δεινά πού έρχονται, καί έάν δέν με­ τανοήσουν, ή αίωνία καταδίκη τους, Ή οιωπή της Ιεραρχίας Στο άνοσιούργημά του ς αύτό οί πολιτικοί είχαν ένα άνέλπιστο καί άπροσδόκητο σύμμαχο, τή διοίκησι τής Ε κ ­ κλησίας! Ναί, ή έλληνική Ι ε ­ ραρχία, έκτός κάποιων μεμο­ νωμένων άρχιερέων, συμμά­ χησε μέ τήν άπιστη καί θ εο ­ μάχο Πολιτεία. Πώς; Μ έ τήν έγκληματική καί προδοτική άδράνεια, ύποχω ρητικότητα καί σιωπή της. Ή Ισ το ρ ία άνακήρυξε Μ έγα τον Κωνσταντί­ νο τον Α', στο ενεργητικό τοϋ όποιου καταγράφτηκε ή θέσπισι τής Κυριακής άργίας, ό έκκλησιαστικός όμως ιστορι­ κός τοϋ μέλλοντος θά χαρα­ κτηρίση μικρούς, πολύ μι­ κρούς, καί άνεπαρκεϊς όσους άρ χιερ εϊς δέν άντέδρασαν στήν παράβασι τής θεϊκής εν­ τολής καί κατάλυσι τοϋ ίερωτάτου καί αίωνοβίου θεσμού αύτής τής άργίας. "Οταν μέ τον νόμο Τρίτση τό 1987 άπειλήθηκε ή έκκλησιαστική περι­ ουσία, ό άρχιεπίσκοπος Σερα-

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

25

φε'ιμ και ή Ιερ α ρ χία κατέβα­ σαν κλήρο και λαό στά πεζο­ δρόμια, και καλώς έπραξαν. "Οταν έκκλησιομάχοι πολιτι­ κοί άφαιροϋσαν τό θρήσκευ­ μα άπό τις ταυτότητες, ό άρχιεπ ίσκοπ ος Χ ρ ισ τόδ ο υ λ ος πραγματοποίησε τις άνεπανάληπτες έκεΐνες λαοσυνά­ ξεις καί τή συλλογή ύπογραφών. Στις ήμέρ ες μας καταργήθηκε ή Κυριακή άργία καί οί περισσότεροι άρχιερεϊς μας άσχολοϋνται μέ τό άνοιγμα κοινωνικών παντοπωλείων! Αύτό άκριβώς ήθελαν οί έχθροί τής Εκκλησ ίας καί τό έπ έτυ χ α ν μία Ε κκλησ ία άσχολουμένη άποκλειστικώς μέ τή φιλανθρωπία, δίχως λόγο καί άνάμειξι στά πολιτικά, εθνικά καί κοινωνικά προβλήματα. Οί μεγάλοι Πατέρες τής Ε κ κ λ η ­ σίας ώ νομάσθηκαν «στύλοι τής ’Ορθοδοξίας», «πρόμαχοι καί ύπερασπισταί τής Πίστεως», «νικηταί τροπαιοφόροι», «ύπέρμαχοι πατρφου φρονή­ ματος» κ.ά. Οί σημερινοί άρχιερεϊς θά μείνουν στήν ιστο­ ρία ώς οί «άρχιερεϊς τών συσ­ σιτίων», οί όποιοι, τής Πίστεως κινδυνευούσης καί τών ιε­ ρών θεσμών καταργουμένων ύπό θεομάχων πολιτικών, αύτοί μεριμνοΰσαν γιά τήν σίτισι τών άπορων, τήν αΰξησι τοϋ

θρησκευτικού τουρισμού καί τήν μετά τής Πολιτείας άξιοποίησι καί συνεκμετάλλευσι τής άκίνητης έκκλησιαστικής περιουσίας! Γι’ αυτούς ό χορ­ τασμός τών πεντακισχιλίω ν άνδρών μέ τούς πέντε άρ­ τους καί τού ς δύο ΐχθύας, πού εύλόγησε καί πολλαπλα­ σίασε ό Χριστός, φαίνεται νά είναι γεγονός μεγαλύτερης άξίας άπό τήν ’Ανάστασι τοϋ Θεανθρώ που «τη μια τών σαββάτων», τήν πρώτη ημέρα τής έβδομάδος, τήν Κυριακή, καί αύτό τό γεγονός αισθά­ νονται ύποχρεωμένοι νά δια­ κηρύξουν στον κόσμο! Δ έ ν κατηγορούμε τό φι­ λανθρωπικό έργο τής Ε κ κ λ η ­ σίας, τό όποιο καί άξιόλογο είναι καί άναγκαιότατο, καί γιά τό όποιο οί κληρικοί μας είναι άξιέπαινοι. Αύτό, πού μάς θλίβει, είναι τό ότι οί άρχιερεΐς μας δέν έπιδεικνύουν τόν ϊδιο ζήλο γιά τήν Πίστι, τόν όποιο έπέδειξαν γιά τήν όργάνωσι τών συσσιτίων καί γενικώς τήν έξυπηρέτησι τών ύλικών άναγκών τοϋ λαού. Τί τούς έμποδίζει; Έ π α νειλη μ μένω ς ό άγιος Πειραιώς ζήτησε νά συζητηθή καί καταδικασθή άπό τήν Ι ε ­ ραρχία ό Ο ΐκουμενισμός συνοδικώς, ό άρχιεπίσκοπος ό-

f

μως και οι περισσότεροι μη­ τροπ ολίτες κωφεύουν προκλητικώς. Τί κρίμα! Τούς δίδε­ ται ή εύκαιρία νά γραφούν τά όνόματά τους στήν Ιστορία ώς τών πρώτων ιεραρχών, πού καταδίκασαν τή μεγαλύ­ τερη άίρεσι τών αιώνων συνοδικώς, και αύτοί τήν περιφρονοϋν! Δ έν τούς άδικούμε ε­ πομένως καθόλου, όταν γράφωμε ότι θά μείνουν στήν ι­ στορία ώς οί άρχιερείς τών συσσιτίων. Ό Θ εός τούς τίμη­ σε και τούς προώρισε γιά τά μεγάλα κα'ι ύψηλά, τά πνευ­ ματικά καί αιώνια, αύτοί ό­ μως, ύποτιμώντας τήν τιμή, πού τούς έκανε ό Θεός, προ­ τίμησαν τά μικρά καί ύλικά, αύτά πού σώζουν τήν προσω­ ρινή ζωή τών άνθρώπων, όχι όμως κα’ι τις ψ υχές τους. Φροντίζουν μήν άποθάνη κά­ νεις άπό άσιτία, άδιαφορούν όμως γιά τό ότι ή παναίρεσι τοϋ Οίκουμενισμοϋ θανατώ­ νει πνευματικώς ψυχές, γιά τή σωτηρία τών οποίων ό Χρι­ στός θυσιάστηκε επάνω στό Σταυρό! Δ έ ν τό εύχόμεθα, πολύ φοβούμεθα όμως μήπως οί ’ίδιοι πολιτικοί, κατ’ έντολήν τών ιδίων κέντρων και δυνά­ μεων, μέ τήν ιδία εύκολία, πού κατήργησαν τήν Κυριακή άργία, καταργήσουν και τή

V

μισθοδοσία τοϋ κλήρου άπό τό Κράτος ή προβοϋν στή φημολογουμένη άπό καιρό ση­ μαντική μείωσι τοϋ μισθοϋ τών κληρικών. Έ ρ ω το ϋ μ ε τούς άρχιερείς μας: Σ’ αύτή τήν περίπτωσι θ’ άντιδράσουν;

Πατερική ή άντίδρασι τοϋ Πειραιώς Δόξα όμως τώ Θεω, ύπήρξαν, όπως άναφέραμε, και ά­ ξιοι τής άρχιερωσύνης τους άρχιερείς, οί όποιοι, ίστάμενοι στό ύψος τών κρίσιμων αύτών περιστάσεων, πού δι­ έρχεται τό ’Έ θ ν ο ς μας, άντέδρασαν δυναμικά καί μέ έγκυκλίους και άρθρα ήλεγξαν τό άνοσιούργημα καί προει­ δοποίησαν γιά τ'ις ολέθριες οικονομικές, άλλά καί π νευ­ ματικές συνέπειες, πού θά έχη, έάν ψηφιστή καί έφαρμοστή. Δυστυχώ ς όμως ή φωνή τους δέν είσακούστηκε και τό άνοσιούργημα έγινε νό μ ο ς τοϋ Κράτους. Τέτοιες φωνές ήσαν τών σεβασμιωτάτων μη­ τροπολιτών Πειραιώς Σερ α­ φείμ, Γόρτυνος Ίερεμίου, Α ι­ τωλίας και ’Ακαρνανίας Κο­ σμά, Γλυφάδας Παύλου, Κονίτσης Ά νδ ρ έο υ , Καλαβρύ­ των ’Αμβροσίου, Μεσογαίας Νικολάου, Καστορίας Σερα-

J

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Ι

27

( f = = ~ ~ — φείμ, Θ εσ σα λονίκης ’Α ν θ ί­ μου κ.ά. ’Ιδιαιτέρως ή φωνή τοϋ Σεβασμιω τάτου Μ η τρ ο ­ πολίτου Πειραιώς Σεραφ είμ έγινε περ ισσ ότερ ο αισθητή καί δημιούργησε άντιδράσεις. Καί αύτό ήταν άναμενόμενο. Διότι ή φωνή αύτή, ξεπερνώντας όλες τις άλλες φωνές, οί όποιες λόγψ τής ήπιότητος καί τοϋ «καθωσπρεπισμού» τους δέν άνησυχοϋν καθόλου τούς θεομάχους καί έκκλησιομάχους, καί θυμίζοντας έποχ ές μεγάλων Πατέρω ν τής ’Εκκλησίας, άνακοίνωσε καί προειδοποίησε, ότι όσοι βου­ λ ευτές τής περιφερείας του στηρίξουν μέ τήν ψήφο τους αύτό τό νομοσχέδιο, «παύουν νά έχουν όποιαδήποτε σχέσι μέ τήν Ί. Μ. Πειραιώς, διότι κατεπάτησαν τόν Νόμο τού Θεοϋ», άπευθύνοντας άδελφική παράκλησι πρός όλους τούς μητροπολίτες τής Ίερ ά ς Συνόδου τής Ιερ α ρ χία ς «νά πράξουν τά όμοια γιά τήν άποτροπή αύτοϋ τοϋ κακουρ-

=

------------------------- --- —

=

^

γήματος»! Εύγε καί συγχαρητήρια στον άγιο Πειραιώς, διότι μέ τήν πεπαρρησιασμένη στάσι του διέσωσε, μόνος αύτός, τό κϋρος καί τό γόητρο τής Ι ε ­ ραρχίας. Πώς; Μ έ τό νά άνασύρη άπό τή λήθη καί τήν άχρησία, στήν όποία τόν είχε καταδικάσει ή άρχιερατική δειλία καί άτολμία, τόν βαρύ οπλισμό τής ’Εκκλησίας καί νά πυροδοτήση. Μ όνον αύτό τόν οπλισμό φοβούνται καί τρέμουν οί έκκλησιομάχοι. Οί ύπουλες καί σφοδρές έπιθέσεις τών σκοτεινών δυνάμεων δέν άντιμετωπίζονται μέ π έ­ τρες καί σφενδόνες. Ή χολέ­ ρα τής Νέας Ε π ο χ ή ς καί τής παγκοσμιοποιήσεως δέν θ ε­ ραπεύεται μέ άσπιρίνες. Κα­ λές καί οί άντιδράσεις τών άλλων μητροπολιτών, τό μέ­ τρο όμως, πού έλαβε ό άγιος Πειραιώς, είναι τό μόνο ένδεδειγμένο καί άποτελεσματικό. (Ή συνέχεια στο επόμενο)

V f

Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ «

Σ

Τ

Α

Υ

Ρ

Ο

Υ

ΒιβλιοδετήΘηκε καί διατίθεται ό τόμος τοϋ περιοδικού «Ό Σταυ­ ρός» τοϋ έτους 2013. Τιμάται 10 €. Κυκλοφορούν και τόμοι τοϋ «Σταυρού» παρελθόντων έτών. Γιά παραγγελίες άπευθύνεσθε στό: Βιβλιοπωλείο «Ό Σταυρός», Ζωοδόχου Πηγής 44, 10681, ’Αθήνα, τηλ. 2103805539.

28

0 ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

™

Φ έρτε ϊΐίοω τά κλεμμένα καί πληθύνονται συ­ Α ύξάνονται νεχώς τά περιστατικά καταχρήσεως, διασπαθίσεως καί κλοπής τού δημοσίου χρήματος τής χώρας μας, πού βλέπουν καθημερινά τό φως τής δημοσιότητος. Γέμισε ή Πατρί­ δα μας κλέπτες και άπατεώνες, σύνθημα τών όποιων ήταν έπΐ δεκα­ ετίες τό «άρπαξε νά φάς κα'ι κλέψε νάχης». Σάν νά μή κηρύχθηκε ποτέ τό Εύαγγέλιο σ’ αύτό τόν τόπο- σάν νά μή φωτίστηκε άπό τό φώς τοϋ Χριστού αύτή ή Χώρα- σάν νά μή 6απτίσθηκαν στήν 'Ορθόδοξη κολυμβήθρα οί πολίτες της. Ρεκόρ κλο­ πών. Μίζες, δωροδοκίες, λαδώματα, φακελλάκια, ύπερτιμολογήσεις, φο­ ροδιαφυγή, ξέπλυμα μαύρου χρή­ ματος κ.ά. άντικατέστησαν τήν τιμι­ ότητα, τήν εργατικότητα, τήν φιλο­ πατρία, τήν λιτότητα καί άλλες άρετές, πού στόλιζαν κάποτε τούς "Ελ­ ληνες καί τούς έκαναν φωτοδότες τής άνθρωπότητος. "Αδέιασαν τά δημόσια ταμεία καί γέμισαν οί τσέ­ πες διεφθαρμένων άξιωματούχων τοϋ δημοσίου, άλλά καί τοϋ ιδιωτι­ κού τομέα. Κάποιοι βέβαια άπ’ αύτούς, έλάχιστοι δυστυχώς, επιστρέφουν ένα μέρος άπό τά κλεμμένα γιά νά ελα­ φρύνουν τή θέσι τους. Αύτά όμως, πού έπιστρέφονται, εινε σταγόνα στον ώκεανό, μέ άποτέλεσμα τό σύνθημα «φέρτε πίσω τά κλεμμέ­

να», πού άκούστηκε έπανειλημμένως, νά εινε πάντοτε έπίκαιρο καί ν’ άποτελή μόνιμο καί δίκαιο αίτημα τοϋ χειμαζομένου έλληνικοϋ λαού πρός τούς κυβερνήτες του, τά κόμ­ ματα τών όποιων φέρουν τήν μεγα­ λύτερη εύθύνη γιά τήν έκτεταμένη αύτή κοινωνική σήψι καί διαφθορά τών τελευταίων δεκαετιών. Σκυλευτές τής Ε λ λ ά δ ο ς σύνθημα, πού θέσαμε ώς έπιΤόκεφαλίδα στό προηγούμενο σχό­ λιο, έφερε στό νοϋ μας, εκτός άπό τά κλεμμένα, πού έκλεψαν σύγχρο­ νοι κακοί καί διεφθαρμένοι "Ελλη­ νες, καί κάποια άλλα κλεμμένα, τά όποία μάς έκλεψαν δόλιοι καί ζηλό­ φθονοι ξένοι. Ποιά εινε αύτά; Εινε δύο ειδών. Πρώτον εινε τά άρχαϊα άγάλματα καί άλλα ευρήματα άνασκαφών, πού έκλάπησαν άπό μουσεία καί άρχαιολογικούς χώρους τής Πατρίδος μας καί φυγαδεύτηκαν στό έξωτερικό ά­ πό γνωστούς καί άγνώστους ξένους άρχαιοκαπήλους. Μόνον οί άρχαιότητες, πού έσκύλευσαν οί Γερμανοί κατά τή μαύρη περίοδο τής Κατο­ χής, ύπολογίζονται πρόχειρα σέ πε­ ρίπου 8.500! Μοναδικοί πολιτισμικοί θησαυροί άνυπολόγιστης άξίας, πού δημιούργησε τό 'Έθνος μας, έκτίθενται έδώ καί δεκαετίες σέ δι­ άσημα εύρωπαϊκά μουσεία, όπως τοϋ Λούβρου, τού Μονάχου, τό 0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

29

Βρετανικό Μουσείο, κ.ά. Κλοπιμαία έκτεθειμένα σέ δημόσιες περίοπτες θέσεις, σέ προθήκες μουσείων Κρα­ τών, που καυχώνται, ότι κρατούν σήμερα τά σκήπτρα τοϋ συγχρόνου Εύρωπαϊκοϋ πολιτισμού! «Φέρτε μου πίσω τά κλεμμένα», φωνάζει στούς «πολιτισμένους», κατά τά άλ­ λα, Εύρωπαίους ή καταληστευμένη 'Ελλάδα, άλλά αύτοί κωφεύουν και περιφρονοϋν τό δίκαιο αίτημά της, οί δέ πολιτικοί της άδιαφοροϋν ή καί δέν τολμούν νά διεκδικήσουν τό δίκαιό τους καί νά άπαιτήσουν τήν έπιστροφή άπό τούς ξένους κλε­ πταποδόχους τής έθνικής μας κλη­ ρονομιάς. Σκυλευτές τής Ορθοδοξίας κτός όμως άπό τούς σκυλευτές τής 'Ελλάδος, πού έσκύλευσαν σημαντικό μέρος τής έθνικής της κληρονομιάς, υπάρχουν καί οί σκυ­ λευτές τής ’Ορθοδοξίας, οί όποιοι, μέ περισσήν άγριότητα, βιαιότητα, άναισχυντία καί βαρβαρότητα λεη­ λάτησαν καί κατέκλεψαν άνεκτίμητα κειμήλια τής θρησκευτικής μας κληρονομιάς. Ποιοί εινε αύτοί; Είνε οί Σταυροφόροι τοϋ Πάπα, οί όποιοι κατά τήν Δ ' κυρίως Σταυροφορία λεηλάτησαν άνελέητα τήν Κωνσταντινούπολι, έλαφυραγώγησαν βιβλιοθήκες, έσύλησαν τήν 'Αγία Σοφία καί τούς άλλους ναούς καί έ­ κλεψαν πολύτιμα χειρόγραφα, άνεκτίμητα έργα τέχνης καί ιερά σκεύ­ η, ιερά λείψανα, ιστορικά καί θρη­ σκευτικά κειμήλια κ.ά., τά όποια με­ τέφεραν στήν ’Ιταλία καί στήν ύπόλοιπη Δύσι. Ό Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος, ήγεμόνας τής Άχάίάς

Ε

30

0 ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ

(1246-1278), παρατηρεί, ότι «άπό τήν έποχή τής δημιουργίας τοϋ κό­ σμου ποτέ, σέ καμμία πόλι, δέν κατακτήθηκαν τόσα λάφυρα». Μετά άπ’ αύτή τή Σταυροφορία, «όλη ή Δυτική Εύρώπη κοσμήθηκε μέ τούς θησαυρούς τής Κωνσταντι­ νουπόλεως, ένώ οί περισσότερες ά­ πό τ'ις έκκλησίες τής Δυτικής Ευρώ­ πης άπέκτησαν μέρος άπό τά “ιερά λείψανα” τής πόλεως. Τό μεγαλύτε­ ρο μέρος τών λειψάνων, πού βρί­ σκονταν σέ μοναστήρια τής Γαλλί­ ας, καταστράφηκε κατά τή διάρκεια τής Γαλλικής έπανάστασης (1729)»\ «Φέρτε πίσω τά κλεμμένα», φω­ νάζει έπομένως δικαίως καί ή ’Ορ­ θοδοξία πρός τήν έτερόδοξη Δύσι, άλλά καί έδώ ούτε φωνή ούτε άκρόασις. Μόνο κάπου-κάπου κάποιος Πάπας, στό πλαίσιο τής λυκοφιλίας του μέ τούς ’Ορθοδόξους καί πρός έπίτευξι τών έπεκτατικών του σκο­ πών, δωρίζει κάποιο τεμάχιο άπό τά κλεμμένα ιερά λείψανα στούς ’Ορ­ θοδόξους, καί έμεις τά ύποδεχόμαστε μέ τιμές, έχοντες όμως συγχρό­ νως καί δικαιολογημένες άμφιβολίες καί έπιφυλάξεις ώς πρός τήν γνησιότητα τών παπικών αύτών δώ­ ρων. Στρατιωτάκια τοϋ Οίκουμενισμοϋ πως τά μικρά παιδιά παίζουν μέ τά στρατιωτάκια, έτσι καί οί σκοτεινές δυνάμεις προσπαθούν νά έπιτύχουν τούς δολίους κατά τής ’Ορθοδοξίας σκοπούς των χρησιμο­ ποιώντας κάποια άλλα στρατιωτά­ κια. Ποια εινε αύτά; Είναι κάποιοι πατριάρχες, άρχιεπίσκοποι, μητρο­ πολίτες, ιερείς καί θεολόγοι, οί ό­

Ο

ποιοι έχουν οίκειοθελώς στρατευθή ύπό τή σημαία τής παναιρέσεως τοϋ Οϊκουμενισμοϋ, καί προσπαθούν οί ταλαίπωροι νά ενώσουν τό φως μέ τό σκότος, τήν άλήθεια μέ τό ψεύ­ δος, τό Χριστό μέ τον Διάβολο, ύποστηρίζοντας, ότι έτσι θά έκπληρωθή ή έπιθυμία τοϋ Χριστού γιά τήν ενό­ τητα τών πιστών σέ Αύτόν άνθρώπων (Ίωάν. 17,11)! Πόσο πλανώνται! Δέν βλέπουν, ότι στήν προσπάθειά τους νά ένώσουν τήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία μέ τις διάφορες έτερόδοξες καί κακόδοξες ομολογίες καί αι­ ρέσεις διαιρούν καί διχάζουν τούς ήδη ένωμένους διά τής κοινής Πίστεως καί Παραδόσεως ’Ορθοδό­ ξους Χριστιανούς; Αύτό άραγε νά είχε στό νοϋ του ό Χριστός, όταν άπηύθυνε τήν συγκινητική άρχιερατική του προσευχή πρός τόν ούράνιο Πατέρα του; Τόσο δύσκολο εινε στούς Οίκουμενιστές νά καταλά­ βουν, ότι οί άντιδράσεις καί ή διαίρεσι, πού προκαλοϋν στό ’Ορθόδο­ ξο ποίμνιο τά οίκουμενιστικά τους άνοίγματα, εινε ό,τι άκριβώς έπιθυμεϊ ό Διάβολος καί όχι ό Χριστός;

ται μόνον άπό τούς ’Ορθοδόξους! Γί αύτό ένώνουν τις φωνές τους μέ αύτές τών έτεροδόξων (πολλές φο­ ρές καί άλλοθρήσκων) μήπως έτσι τούς άκούση ό θεός! Ό προφήτης Ήλίας προέτρεπε ειρωνικώς τούς ιερείς τών ειδώλων καί προφήτες τής αισχύνης νά παρακαλέσουν τόν Θεό τους μέ άκόμη μεγαλύτερη φωνή γιά νά στείλη πϋρ επάνω στό θυσιαστήριο. «Θεός εί­ ναι», τούς έλεγε, «ϊσως φλύαρη κά­ που, πιθανόν νά εύρίσκεται πρός σωματική του άνάγκη, δέν άποκλείεται καί νά κοιμάται. Φωνάξτε, γιά νά ξυπνήση» (Γ Βασ. 18, 27). Παρομοία προτροπή άπευθύνουμε καί έμεϊς στούς Οίκουμενιστές, προτείνοντάς τους συγχρόνως νά άποστείλουν τις συμπροσευχές τους καί μέ ήλεκτρονικό ταχυδρο­ μείο, μήπως ό θεός τους, άκολουθώντας τις έπιταγές τής σύγχρονης τεχνολογίας, άπαντά μόνο μέσψ δι­ αδικτύου!

Απ οστολή συμπροσευχώ ν μέσω ήλεκτρονικοΟ ταχυδρομείου

Ιδρυτής: t ’Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥ ΓΟ ΥΣΤΙΝΟ Σ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΉΣ

ολλοί άπό τούς Οίκουμενιστές συμμετείχαν καί έφέτος σέ άνίερες συμπροσευχές μέ τούς αιρετι­ κούς στό πλαίσιο τής καθιερωμένης πλέον Εβδομάδας Προσευχής γιά τήν ένότητα τών Χριστιανών. Δέν άρκοϋνται στή δέησι, πού άναπέμπει ή ’Εκκλησία σέ κάθε θεία Λει­ τουργία «ύπέρ τής τών πάντων ένώσεως». Τήν θεωρούν άνίσχυρη καί άναποτελεσματική, ϊσως διότι γίνε­

Π

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» Μηνιαίο 'Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό *

*

*

Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. ’Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 β 106 81 ’Αθήνα, τηλ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100 Ε κ δ ό τ η ς - Δ ιε υ θ υ ν τ ή ς Συντάξεω ς: Νικόλαος I. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 1 6659056 Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Π ρ ο ϊσ τά μ εν ο ς Τυπογραφ είου Άθαν. Κοκονός, Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Σ υ ν δ ρ ο μ ή (έ τ η σ ία ) Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 15 € Κ ύ π ρ ο υ 20 € . Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 30 € . Έπιταγές, έγγραφες, έπιστολές κ.λπ. στή διεύθυνσι:

Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τ α υ ρ ό ς » Τ.Θ. 3415 (Κ.Τ.Α.) . 102 10 Αθήνα.

0 ΣΤ Α Υ Ρ Ο Σ

31

Τό ασφαλέστερο αντισεισμικό μέτρο εισμός στήν Κεφαλονιά! Ή εϊδησι μεταδόθηκε άστραπιαί± Ν -Η α Π ως. Ό νέος αύτός σεισμός τών 5,8 Ρίχτερ, ό όποιος έγινε S D i O m αισθητός στή μισή σχεδόν Ελλάδα, εύτυχώς δέν ήταν φονι­ κός. Δέν θρηνήσαμε θύματα. Δέν ύπήρξαν οϋτε καν τραυμα­ Ο Q ° Ό Λ ο ο τισμοί. Τό εύτύχημα αύτό, σεισμολόγοι, πολιτικοί καί δημοσι­ Ζι ^^ί % ο Μ Σ Τ 2 ογράφοι άποδίδουν στήν άντισεισμική δόμησι και θωράκισι m Ο τοϋ νησιοϋ. Δέν τό άρνούμεθα. Πέραν όμως άπό τήν άποτελεΜ σματικότητα τών άνθρωπίνων μέτρων, πού είχαν ληφθή, έμείς -fi. βλέπομε τήν άπέραντη εύσπλαγχνία καί φιλανθρωπία τοϋ Θε­ ού. Δέν θέλησε ό Θεός νά χαθούν ζωές, άλλά μόνο νά μάς προειδοποίηση, ότι, έάν δέν μετανοήσωμε γιά τις άμαρτίες μας, μάς άναμένουν πολύ χειρότερα δεινά, ϊσως καί κάποιος ισχυρότερος σεισμός, πού θά βυθίση στό πένθος τήν έν πολλαϊς καί μεγάλαις άμαρτίαις περιπεσοϋσαν Πατρίδα μας. Εϊθε ή νέα αυτή δοκιμασία μας νά γίνη άφορμή νά μετανο­ ήσωμε. Τήν γη κάτω άπό τά πόδια μας δέν τήν σείει ό Ε γ κ έ­ λαδος, όπως συνηθίζουν νά λέγουν άνόητοι δημοσιογράφοι, άλλά ό Θεός, «ό έπιθλέπων έπϊ τήν γην καί ποιων αύτήν τρέμειν, ό άπτόμενος τών όρέων καί καπνίζονται» (Ψαλμ. 103, 32). Καί σείει τήν γή ό Θεός έξ αίτιας τών άμαρτιών μας. Μ ε­ τάνοια, λοιπόν, έξομολόγησι και άποχή άπό θανάσιμα άμαρτήματα, όπως εινε οί έκτρώσεις, οί πορνείες, οί μοιχείες, οί προ­ γαμιαίες σχέσεις, οί ομοφυλοφιλίες, ό γυ­ μνισμός, τά διαζύγια, οί άδικίες, οί κλοπές, > 3 CD = 15 οί τρομοκρατίες καί άλλα έγκλήματα, πού O' Qσ> > ' Z*D* Q> D< m i παροργίζουν τό Θεό. Καλά εινε και τά άντιM 2 O |- 5 O Si σεισμικά μέτρα, πού προτείνουν οί σεισμολόγοι, τό άσφαλέστερο όμως άπ’ όλα τά μέ­ τρα εινε ή μετάνοια. Αύτή περιμένει νά ίδή ό Θεός γιά νά μάς συγχωρήση καί έλεήση. Αύ­ τή άς κηρύξουν καί οί άμβωνες τών ί. ναών μας, «εΐδότες τόν καιρόν, ότι ώρα ήμάς ήδη έξ ϋπνου έγερθηναι» (Ρωμ. 13, 11). Οί ήμε­ ρες μας εινε ’Αποκαλυπτικές καί πρέπει όλοι νά ξυπνήσωμε άπό τό λήθαργο τής άμαρτίας, έάν θέλωμε νά σωθούμε.

Σ

m

32

0 ΣΤ Α ΥΡ Ο Σ