«Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ χρίστοῦ, δὲ οὗ ἐ-μοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» ([Γαλ. 6,14).
«Τὸν οὐρανοφάντορα τοῦ Χριστοῦ, μύστην τοῦ Δεσπότου, τὸν φωστῆρα τὸν φαεινόν, τὸν ἐκ Καισαρείας καὶ Καππαδόκων χώρας, Βασίλειον τὸν μέγαν πάντες τιμήσωμεν».
Ιν.-- Ὁ Μ. Βασίλειος ὡς ἱεροχῆρυξ Τ᾽ κ τοῦ ἐρημητηρίου εἰς τὸν ἄμβωνα. Ἢ ἀνάγκη
Α “τῆς Ἐκκλησίας ἐκάλει τὸν Βασίλειον εἰς δρᾶσιν. Οἱ αἱρετικοί, ὑπὸ διαφόρους ἐμφανίσεις, προσωπεῖα τῆς φοβερᾶς αἱρέσεως τοῦ ᾿Αρείου, κατέχλυζον τὰς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς καὶ ἐλυμαίνοντο τὸ δόγμα τῆς ἁγίας Τριάδος. ᾿Ἀνέπτυσ-
σον δραστηριότητα σατανικήν. Ὑπεστηρίζοντο
ὑπὸ ἰσχυρῶν παραγόντων τῆς Πολιτείας, ἀκόμη καὶ ὑπὸ αὐτοκρατόρων.
Μεταξὺ τῶν αἱρετικῶν ὑπῆρχον καὶ ἄνδρες πεπαιδευμένοι, οἱ ὁποῖοι διὰ
τῆς εὐφραδείας καὶ τῆς σοφιστικῆς τῶν τέχνης κατέπλησσον πολλούς. Ἡ ἀλήθεια διεβάλλετο, καὶ εἰς τὰ ὄμματα πολλῶν ἐπεσκιάζετο. Τὸ ψεῦδος
ἐπαρρησιάζετο. Ὁ Μ.Βασίλειος ἀνέλαβεν ἀγῶνα. Ἢ φαρέτρα του ἦτο πλήρης. Ὥς ἔμπειρος πολεμιστὴς ἐγνώριζε ποῖον βέλος, ποῖον ἐπιχείρημα καὶ πότε ἔπρεπε νὰ μεταχειρισθῇ, διὰ νὰ πλήξῃ τοὺς αἱρετικούς. Καὶ κατέφερε πράγματι
καίρια πλήγματα κατὰ τῶν αἱρέσεων. Ὁ λόγος του ἧτο συντριπτικός.
Ἐγνώριζεν, ὅτι ἣ ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθεια τοῦ Χριστιανισμοῦ ὑπερεῖχεν ἀπείρως τῆς ἀνθρωπίνης σοφίας. Μῖξιν ἀμίκτων δὲν ἠνείχετο. Ὅτι καλὸν εἶχεν ὃ ἀρχαῖος κόσμοςτὸ ἐξετίμα δεόντως, διαχωρίζων αὐτὸ ἀπὸ τοῦ φεύδους. Διὰ νὰ προφυλάξῃ τὴν σπουδάζουσαν χριστιανικὴν νεότητα ἀπὸ τὰ
φεύδη καὶ τὰς πλάνας, ἀπὸ τὴν δηλητηριώδη πνευματικὴν τροφήν, ποὺ ἀνεξελέγκτως λαμβανομένη ἠδύνατο νὰ βλάφῃ τεραστίως τὰ ἤθη, συνέγραψε περίφημον πραγματείαν, ἐν τῇ ὁποίᾳ συνιστᾷ προσοχὴν κατὰ τὴν μελέτην τῶν ἀρχαίων χλασσικῶν, ἵνα μὴ οἱ νέοι βλάπτωνται, ἀλλὰ μᾶλλον ὠφελῶνται, ἐκλέγοντες τὰ ὠφέλιμα.
Ὁ Μ. Βασίλειος ἐκήρυττεν ὄχι μόνον ἐπὶ θεμάτων πίστεως, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ θεμάτων ἠθικῆς καὶ κοινωνικῆς σημασίας. ᾿κήρυττε δὲ δὶς καὶ τρὶς τῆς ἑβδομάδος. Ὅτε δὲ μάλιστα ἐξεφώνει τὰς περιφήμους εἰς τὴνΞξαήμερον ὁμιλίας του ἐκήρυττε δὶς τῆς ἡμέρας, τὸ πρωὶ καὶ τὸ ἑσπέρας. ᾿Αχροατήριόν του ἐργατικὸς λαός. Ἄφηνεν ἔξω ἀπὸ τὸν Ναὸν τὰ ἐργαλεῖα, διὰ νὰ εἰσέλθῃ καὶ ἀκούσῃ τὸν ρήτορα. Ὁποῖαι ἡμέραι δόξης διὰ τὸν ἄμβωνα! Ὁ ἐκ τῶν ἀκροατῶν καὶ θαυμαστῶν του Γρηγόριος ὃ Ναζιανζηνὸςλέγει, ὅτι, ὅταν ἤκουέ τις τὸν Μ. Βασίλειον, ἐνόμιζεν, ὅτι ἤκουε σάλπιγγα ἐξ οὐρανοῦ φέρουσαν φωνήν, τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ, ἢ σεισμόν, ὅστις ἔσειε τὴν οἰκουμένην. Κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου παλαιότεροι μετὰ τῶν νεωτέρων! Ἰδοὺ τὸ πρότυπόν μας. Πρὸς μόρφωσιν ὕφους, κατὰ τὴν ὀρθὴν κρίσιν τοῦ ἱεροῦ Φωτίου, ἀρκοῦνοἱ λόγοι τοῦ Μ. Βασιλείου. Δυστυχῶς ἀγνοοῦμεν τοὺς Πατέρας. Ἢ δὲ ἄγνοια τῶν λόγων τωνἔχει συντελέσει οὐκ ὀλίγον εἰς τὴν κατάπτωσιν τοῦ ἄμβωνος ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς. Ἐπιστροφὴ πρὸς τοὺς Πατέρας, ὡς ἀθάνατα πρότυπα θεωρίας καὶ πράξεως, ἰδοὺ ποῦ ἔγκειται ἣ πρόοδός μας. ν.--
ὋὉ
Μ.
Βασίλειος ὡς
ἐπίσκοπος
Ἔκ τοῦ ἄμβωνοςεἰς τὸν θρόνον. Πῶς; Διὰ τῆς θύρας. Ἢ δὲ θύραεἶνε ἣ φήφῳ κλήρου καὶ λαοῦ ἐκλογή. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς καὶ ὃ χλῆρος τῆς Καισαρείας, ὁ ὁποῖος ἐγνώριζε τὴν ἀξίαν τοῦ ἱεροῦ ἀνδρός, ἔδωσε μάχην διὰ τὴν ἐχλογήν. Διότι, ἐνῷ ὁ Μ. Βασίλειος ἐκ βαθείας συναισθήσεως τῆς ἀπο-
στολῆς τοῦ ἐπισχόπου ἀπέφευγε τὸ ἀξίωμα, ἄλλοι κληρικοί, μὴ ἔχοντες οὐδὲ πολλοστημόριον τῆς σοφίας καὶ τῆς ἀρετῆς ἐκείνου, ὑπερήφανοι καὶ θρασεῖς, ὡς χρυσοῦν θέρος θεωροῦντες τὸν θρόνον, τὰ πάντα ἐμηχανῶντο, διὰ ν᾿ ἁρπάσουν τὸν ἐπίφθονον τῆς Καισαρείας θρόνον. Καὶ θὰ τὸν κατε-
λάμβανον, ἐὰν ὁ εὐσεβὴς λαὸς δὲν ἐγείρετο καὶ δὲν ὑπεστήριζεν, ἐὰν ἐπιτρέπεται ἣ φράσις, μετὰ φανατισμοῦ τὸν ἱερὸν ἐκεῖνον ἄνδρα. Ἢ θέλησις τοῦ λαοῦ, ὑποστηριζομένη ὑπὸ ζηλωτῶν ἐπισκόπων, κατίσχυσε. Εὖγε εἰς τὸν χριστιανικὸν λαὸν τῆς Καισαρείαςδιὰ τὸν εὐγενῆ ἀγῶνα του, τοῦ ὁποί-
οὐ ἔπαθλον ὑπῆρξεν ἕνας ἐκ τῶν ἁγιωτέρων καὶ σοφωτέρων ἐπισκόπων τῆς Ἐκχλησίας μας, ὁ οὐρανοφάντωρ Βασίλειος. Καταισχύνη δὲ αἰώνιος εἰς τὸν «χριστιανικὸν» ἐκεῖνον λαόν, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ἀδράνειάιν του καὶ τὴν μοιρολατρίαν του ἀφήνει ν᾿ ἀνέρχωνται ἐπὶ τῶν θρόνων «κλέπται καὶ λῃσταὶ» φοροῦντες ἐγκόλπια καὶ μίτρας. Ὁποῖος ὁ λαὸς τοιοῦτοι καὶ οἱ ἄρχοντές του, πολιτιχοὶ καὶ ἐκχλησιαστικοί. 18 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
Νὰ ἐκθέσωμεν τώρα τὴν δρᾶσιν τοῦ Μ. Βασιλείου ὡς ἐπισκόπου κατὰ τὸ ἐννεαετὲς διάστημα, ποὺ ἐποίμανε τὸν λαὸν τῆς Καισαρείας; Ἐπιλείφει με ὃ χρόνος ἢ μᾶλλον ὁ χῶρος διηγούμενοντὰ τῆς ἐπισκοπικῆς ταύτης δράσε-
ὡς, ἢ ὁποία θὰ παραμείνῃ αἰώνιον ὑπόδειγμα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Κεφαλαι-
ωδῶς μόνον λέγομεν: Ὁ Μ. Βασίλειος ἐν πρώτοις ἐξεκαθάρισε τὴν Ἔκκλη-
σίαν ἐκ τῶν ἀναξίων λειτουργῶν. Ἔ πάταξε τὴν πλεονεξίαν.Ὑπεχρέωσε
τοὺς κληρικοὺς νὰ ζοῦν λιτὸν καὶ ἀσκητικὸν βίον. Συνέταξεν αὐστηροὺς Κανόναςδιὰ τοὺς μονάζοντας. ᾿'πέβαλε τὴν εὐταξίαν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοὔ. Χάριν τοῦ λαοῦ ἐσυντόμευσε τὴν θείαν Λειτουργίαν, ἣ ὁποία ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἦτο μαχροτέρα. Ἐγένετο συνήγορος χαὶ θερμὸς προστάτης τῶν ἀδικουμένων πτωχῶν. Ἤλεγξεν ἄρχοντας διὰ τὴν τυραννικήν τῶν ἐξουσίαν. Ὑπερήσπισε μὲ αὐταπάρνησιν τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, γενόμενος «μάρτυς τῇ προαιρέσει». Δάκρυα συγκινήσεως προκαλεῖ ἣ ἱστορικὴ
ἀπάντησίς τοὺ εἰς τὸν ἔπαρχον Μόδεστον, ὅστις ἠναγκάσθη νὰ ὁμολογήσῃ,
ὅτι τοιαύτην ἀντίστασιν οὐδαμοῦ τῆς αὐτοχρατορίας συνήντησε, διὰ ν᾿ ἀκούσῃ κατάπληκτος παρὰ τοῦ ἁγίου τὴν περίφημον ἐκείνην φράσιν" «φαί-
νεται, ὅτι δὲν συνήντησες ἐπίσκοπον». Ὑπὲρ τῶν πτωχῶν καὶ πασχόντων ἐθυσίασεν ὁλόκληρον τὴν ἐκ χληρονομίας μεγάλην πατρικὴν περιουσίαν τοὺ χαὶ ἐγένετο πένης. Ὑπὲρ αὐτῶν διέθεσε καὶ τὰ πλούσια εἰσοδήματα τῆς ἱερᾶς ἀρχιεπισχοπῆς του. Ὑπὲρ αὐτῶν ἐν ἡμέραις, καθ᾽ ἃς κρατικὴ μέριμνα δὲν ὑπῆρχεν. ἀνήγειρεν ἀπέραντον συγκρότημα φιλανθρωπικῶν κα-
ταστημάτων, ὅπερ ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς χριστιανικῆς εὐποιΐας φέρεταιμὲ τὸ ὄνομα Βασιλειάς. Ἔν τῷ ἱδρύματι τούτῳ μεταξὺ τῶν νοσοκόμων, οἱ ὁποῖοι περιεποιοῦντο τοὺς ἀσθενεῖς, ἦτο... καὶ ὁ ἐπίσκοπος. Αὐτὸς περιεποιεῖτο τοὺς λεπρούς! Καὶ ἐν μέσῳ τόσων μεριμνῶν δὲν ἐλησμόνει ὁ ἅγιος τὸ κυριώτερον ἔργον τοῦ ἐπισχόπου, τὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου καὶ τὴν συγγραφήν. Διπλῆν προσέφερενεἰς τὸν λαόν του τὴν τροφοδοσίαν, ἄρτον
ὑλικὸν καὶ ἄρτον πνευματικόν. Ὁ δὲ δεύτερος ἄρτος, ἀπείρως ἀνώτερος τοῦ πρώτου,μὴ ὑποχείμενος εἰς τὴν φθοράν, παραμένει εἰς τὰς ἀποθήκας τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τὴν βιβλιοθήκην τῶν Πατέρων, χαὶ ἐξακολουθεῖ μέχρι σήμερον νὰ τρέφῃ «ψυχὰς Θεὸν πεινώσας». Πῶς ἕνας ἄνθρωπος κατώρθωσε τοιοῦτον κολοσσιαῖον ἔργον! Ἐξάν τις ἐπεσκέπτετο ἐν καιρῷ βαθείας νυκτὸς τὴν Καισάρειαν, εὐκόλως θὰ ἠδύνατο νὰ διακρίνῃ ποία ἦτο ἣ οἰκία
τοῦ ἐπισκόπου. Διότι ἦτο ἣ τελευταία οἰκία, εἰς τὴν ὁποίαν ἔσβηνε τὸ φῶς. Μετὰ τοὺς κόπους τῆς ἡμέρας καὶ τὰς μελέτας τῆς νυχτὸς ὁ Μ. Βασίλειος ἔκλινε τὸ γόνυ καὶ προσηύχετο εἰς τὸν θεὸν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ του... Αὐτῆς τῆς ἀξίας ἐπισκόπους εἶχεν ἄλλοτε ἡ Ἐπκλησία!
Ἀρχιμανδρίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, 1962
Κάθε Κυριακὴ καὶ ὥρα 8:80 μιμ. γίνονται τὰ θραδυνὰ κηρύγματα τῆς περιόδου 2005-2006 τῶν θεολόγων τῆς ᾿Αδελφότητος «Ὁ Σταυρὸς» στὴν αἴθουσα ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ζωοδόχου Πηγῆς44, ᾿Αϑήνα. Εἴσοδος ἐλευθέρα. ΟΣΤΑΥΡΟΣ 19
«ΕἸΣ ΠΤΩ͂ΣΙΝ ΚΑΤ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΠΟΛΛΩ͂Ν» τὶς 2 Φεθρουαρίου ἡ ᾿Εκκλησία Στ τὴν ὑπαπαντὴ τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὑποδοχὴ δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν πρεσθύτη καὶ προφήτη Συμεὼν
στὸν Ἰουδαϊκὸ ναό, ὅταν ὁ Χριστὸςἔγι-
νε σαράντα ἡμερῶν. Ὁ Συμεὼν ὑποδέχθηκε τὸν μικρὸ Χριστὸ στὶς ἀγκάλες του καὶ εἶπεν ὡρισμένα δαρυσήμαντα λόγια, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ αὐτὸ: «Ἰδοὺ οὗτοςκεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ» (Λουκ.
2:34).
Κυριολεκτικῶς ἡ λέξις «πτῶσις» σημαίνει τὸ νὰ πέσῃ κανείς, ἡ δὲ λέξις «ἀνάστασις» σημαίνει τὸ νὰ ἐγερθῇ, νὰ σηκωθῇ, ν᾿ ἀνορθωθῇ. Μεταφορικῶς «πτῶσις» σημαίνει τὸ νὰ ὑφί-
σταται κανεὶς ταπείνωσι
συνισταμένη σὲ κάποια ἀποτυχία καὶ συμφορά, «ἀνάστασις» δὲ σημαίνει τὸ νὰ ἐπιτύχῃ κάποια σπουδαία ἐπιτυχία, διὰ τῆς ὁποίας ἀνέρχεται, ὑψώ-
νεται. Μεταφορικῶς ἐπίσης «πτῶσις»
εἶνε τὸ νὰ πέσῃ κανεὶς σὲ ἁμαρτία, καὶ «ἀνάστασις» εἶνε τὸ νὰ μὴ παραμείνῃ στὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ νὰ σηκωθῇ καὶ νὰ διορθωθῇ. Μεταφορικῶς «πτῶσις» ὀνομάζεται καὶ ὁ σωματικὸς θάνατος, «ἀνάστασις» δὲ ἡ ἐπάνοδος στὴ ζωή. Τέλος δὲ «πτῶσις» λέγεται ὁ πνευματικὸς θάνατος, ὁ χωρισμὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεό, ἡ κατάθδασι στὴν κόλασι, ἡ μεγί-
στη καὶ αἰωνία συμφορά, ἡ ἀπώλεια, τὸ
νὰ χαθῇ ὁ ἄνθρωπος. Καὶ «ἀνάστασις» 20 ΟΣΤΑΥ͂ΡΟΣ
λέγεται ἡ σωτηρία. Στὸ λόγο τοῦ πρεσθύτου καὶ προφήτου Συμεών, «Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς
πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ
Ἰσραήλ», ἡ λέξις «πτῶσις» σημαίνει τὴν ἀπώλεια καὶ ἡ λέξις «ἀνάστασις» σημαίνει τὴ σωτηρία. Ἐξηγοῦμε τὸν λόγο: ᾿Ιδοὺ αὐτός, ὁ μικρὸς Ἰησοῦς, εἶνςε γιὰ τὴν ἀπώλεια καὶ τὴ σωτηρία πολλῶν στὸν Ἰσραήλ. Γεννᾶται ἡ ἀπορία: Ὃ ᾿Ιησοῦς Χριστὸς δὲν ἦλθε στὸν κόσμο μὲ τὸν σκοπὸ νὰ σώσῃ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους; Καὶ πῶς ὁ Συμεὼν εἶπε, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε γιὰ τὴ σωτηρία πολλῶν, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἀπώλεια πολλῶν; Ἧ ἀπάντησιστὴν ἀ-
πορία εἶνε αὐτή: Ὃ Χρι-
στὸς θεθαίως ἦλθε μὲ σκοπὸ νὰ σώσῃ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. ᾿Αλλ᾽ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα ν᾿ ἀπολεσθοῦν πολλοΐ, διότι αὐτοὶ λαμθάνουν ἀρνητικὴ στάσι ἀπέναντι στὸ Χριστό. Ὅσοι λαμθάνουν θετικὴ στάσι, ὅσοι δηλαδὴ ἐγκολπώνον-
ται τὸν Χριστό, αὐτοὶ σώζονται. Ὅσοι
καταφρονοῦν καὶ ἀπορρίπτουν τὸν Σωτῆρα,αὐτοὶ χάνονται. ὋὉμοίως πρὸς τὸν Συμεὼν ἐκφράσθηκε καὶ ὁ Χριστός, ὅταν μεγάλωσεκαὶ θγῆκε στὸν δημόσιο δίο: «Εἰς κρίμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον,ἵνα οἱ μὴ
θλέποντες δλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται» (Ἰωάν. 9:89). Γιὰ κρίσι,
σωστικὴ ἢ καταδικαστική, ἦλθα ἐγὼ
στὸν κόσμο, ὥστε ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν θλέ-
πουν, ἀλλ᾽ εἶνε καλοπροαίρετοι, νὰ θλέπουν, καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ θλέπουν, ἀλλ᾽ εἶνε κακοπροαίρετοι, νὰ γίνωνται τυφλοί. Οἱ κακοπροαίρετοι καὶ φαῦλοι ἀγαποῦν τὸ σκότος καὶ μισοῦν τὸ φῶς καὶ
κλείνουν τὰ μάτια τους καὶ δὲν θλέπουν
φῶς.
Ἐπίσης ὁ Χριστόςεἶπε τὸν παράδοξο
τοῦτο λόγο: «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον θαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν" οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν. Ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς: καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱοἰ-
κιακοὶ αὐτοῦ» (Ματθ.10: 34-36). Ὁ Χριστὸς βΒεθαίως ἦλθε στὸν κό-
σμο, γιὰ νὰ φέρῃ εἰρήνη. Καὶ ὀνομάζεται ὁ Χριστὸς εἰρήνη (ἘΦεσ.2:14). ᾿Αλλὰ
γιὰ πολλοὺς ὁ ἐρχομὸς τοῦ Χριστοῦ δὲν
εἶνε εἰρήνη, εἶνε μάχαιρα, πόλεμος, ἀφοῦ αὐτοί, λόγῳ τῆς ἀπιστίας τους στὸ Χριστό, κηρύττουν πόλεμοκαὶ κατὰ τῶν οἰκθίων τους, ποὺ πιστεύουν στὸν Χριστό. Γεννᾶται δεύτερη ἀπορία: Ἡ Γραφὴ δὲν λέγει, ὅτι ὁ Μιχαὴλ ἢ ὁ Μωυσῆς ἢ ὁ Πέτρος ἢ ὁ Παῦλος«κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν». Γιατί γιὰ τὸν Χριστὸ λέγει τέτοιο λόγο; Ἂν λάθω θετικὴ ἢ ἀρνητικὴ στάσι ἀπέναντι στὸν ἰσχυρότερο ἄνδρα τῆς σήμερον, τὸν πλανητάρχη, ἀπ᾽ αὐτὴ τὴ στάσι οὔτε χάνομαι οὔτε σῴζομαι, οὔτε στὸν παρά-
δεῖσο πηγαίνω οὐτε στὴν κόλασι. Γιατί ἀπὸ τὴ θετικὴ στάσι ἀπέναντι στὸ Χριστὸ ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία μου καὶ ἀπὸ τὴν ἀρνητικὴ ἡ ἀπώλειά μου; ἯἩ ἀπάντησιεἶνε: Διότι ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ἁπλῶς ἄνθρωπος: εἶνε Θεός, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ παύ-
σῃ νὰ εἶνε Θεός. Καὶ εἶνε φυσικό, ἂν
κανεὶς ἔχῃ καλὴ στάσι ἀπέναντι στὸ Θεό, νὰ σῴζεται, καὶ ἂν ἔχῃ κακὴ στάσι, νὰ χάνεται. Ὃ λόγος τοῦ Συμεὼνγιὰ τὸν Χριστό, «οὗτοςκεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν», εἶνε ἀπόδειξις, ὅτι
ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός. Ὃ Συμεὼν εἶπε
τέτοιο λόγο, μάλιστα γιὰ ἕνα βρέφος, διότι ὄντως ἦταν προφήτης καὶ γνώριζε,
ὅτι αὐτὸ τὸ θρέφος ἦταν Θεός.
Αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Συμεὼν φέρει στὴ διάνοιά μας τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, «ὁ μὴ ὧν μετ᾽ ἐμοῦ κατ᾽ ἐμοῦ ἐστι» (Ματθ. 12: 30). ᾿Απέναντι ἀνθρώπων χωρεῖ οὐδετερότης. Ὅποιος πιχ. δὲν εἶνε μὲ τὸ μέρος τοῦ πλανητάρχη, δὲν σημαίνει κατ᾽ ἀνάγκην, ὅτι εἶνε οὐδέτερος ἀπέναντί του. ᾿Απέναντι ὅμως τοῦ Χριστοῦ δὲν χωρεῖ οὐδετερότης. Ὅποιοςδὲνεἶνε μαζί μου, εἶπε ὁ Χριστὸς μὲ τὸν μνημονευθέντα λόγο του, εἶνε ἐναντίον
μου. Ὅποιος δὲνεἶνε φίλος μου, εἶνε
ἐχθρός μου. Γιατί δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τηρήσῃ οὐδέτερη στάσι ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ; Γιατί πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ λάθῃ θέσι ἀπέναντίτου; Διότι ὁ Χριστὸς
εἶνε Θεός. Ὁ μνημονευθεὶς λόγος τοῦ
Χριστοῦ ἀποδεικνύει καὶ αὐτὸς τὴ θεόΣυνέχεια στὴ σελ. 27
ῶ χῶμηῶς ΤΩΝ «διηδιῶψω θοῶς Βιβλιοδετήθηκεκαὶ διατίθεται ὁ τόμος τοῦ περιοδικοῦ «Ὁ Σταυρὸς»τοῦ ἔτους 2005, Τιμᾶται 8 Ε. Ἐπίσης κυκλοφοροῦνοἱ τόμοι τοῦ «Σταυροῦ» παρελθόντωνἐτῶν. Βιθλιοπωλεῖον «Ὁ Σταυρός» Ζωοδ. Πηγῆς 44, 10681 ᾿Αθῆναι, τηλ. 210 3805539 ΟΣΤΑΥΡΟΣ 21
Προστασία στὰ πτηνά,
θάνατος στοὺς ἀνθρώπους! πως μετέδωσε τὸ ᾿Αθηναϊκὸ Πρακτορεῖο Εἰδήσεων, τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο καταδίκασε
προσφάτως τὴν Ἑλλάδα γιὰ παράθασι τῆς Κοινοτικῆς νομοθεσίας σχετικὰ μὲ τὴν προστασία τῶν ἀγρίων πτηνῶν τῆς Λιμνοθάλασσας τοῦ Μεσολογγίου. Τὸ Δικαστήριο
ἔκρινε, ὅτι ἡ Ἑλλάδα «δὲν ἔλαθε ὅλα τὰ ἀναγκαῖα μέτρα γιὰ τὴ
θέσπισι καὶ ἐφαρμογὴ ἑνὸς νομικοῦ καθεστῶτος, ἱκανοῦ νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴ
θιώσιμη διαχείρισι καὶ ἀποτελεσματικὴ προστασία τῆς Ζώνης Εἰδικῆς Προστασίας τῆς Λιμνο-
θάλασσας», ἑνὸς καθεστῶτος, ποὺ θὰ διασφαλίζει, μεταξὺ
μα ὅμως γιὰ τὴ σύγχρονη «πολιτισμένη» Εὐρώπη νὰ ἐνδιαφέρεται περισσότερογιὰ τὰ πτηνά, παρὰ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους! ᾿Ενῷ καυχήθηκε τόσο πολὺ - καὶ δικαίως - γιὰ τὴν
κατάκτηση καὶ ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἀναγνώρισε στὴ συνέχεια περισσότεραδικαιώματα στὰ ἄλογα ζῶα, ποὺ ζοῦν ἢ διέρχονται ἀπὸ τὴν ἐπικράτειά της, παρὰ στοὺς πο-
λῖτες της! Δημιούργηῆσε «ΖῶνεςΕἰδικῆς
Προστασίας»
γιὰ τὰ ψάρια,τὶς χελῶνες, τὰ πτηνά, ἀγνόησε ὅμως, περιφρόνησε καὶ καταδίκασε σὲ θάνατο τὴν ἀνθρώπινη ζωή!
ἄλλων, τὴν ἐπιθίωσι καὶ ἀναπαρα-
Θεώρησεἱερὸ καθῆκον τῆς νὰ δημιουργήσῃ συνθῆκες κατάλληλες γιὰ
μητικῶν πουλιῶν.
τὴν ἀναπαραγωγὴ τῶν πουλιῶν, ἀφοῦ προηγουμένως φρόντισε νὰ περιορίσῃ μὲ τὴ νομιμοποίηση τῶν ἀμθδλώσεων τὴν ἀναπαραγωγὴ τῶν
γωγὴ τῶν πτηνῶν, καθὼς καὶ τὴν ἀναπαραγωγή, τὴν ἀλλαγὴ φτερώματοςκαὶ τὴ διαχείμασι τῶν ἀποδηΚαλὴ καὶ ἐπαινετὴ ἡ εὐαισθησία καὶ μέριμνα τῆς Εὐρωπαϊκης Ἑνώσεως γιὰ τὴ Λιμνοθάλασσα τοῦ Μεσολογγίου καὶ ἄλλων ὑγροθιοτόπων
καὶ γενικώτερα τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἡ καταστροφὴ τοῦ ὁ-
ποίου, στὶς ἡμέρες μας, ἔχει λάθει
᾿Αποκαλυπτικὲς διαστάσεις. Τὶ κρί-
22 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ἀνθρώπων, ποὺ εἶνε εἰκόνες τοῦ
Θεοῦ! 'Ἑκατοντάδεςχιλιάδες ἀθῶες καὶ
ἀνυπεράσπιστες ἀνθρώπινες ὑπάρ-
ἕξεις σφαγιάζονται κάθε χρόνο στὴν Ἑλλάδα. Ἑκατομμύρια σ᾽ ὁλόκληρη
τὴν Εὐρώπη. Καὶ οὐδεὶς συγκινεῖται. Ἡ κακοποίηση ἑνὸς σκύλου κα-
τάντησε νὰ γίνεται πρωτοσέλιδο εὐθύνεται περισσότερο, ὡς ἡ πρώθέμα στὶς ἐφημερίδες τῆς Δύσεως, τη διδάξασα. Αὐτὴ ἀπαίτησε ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ τὰ δημόσια νοσο- “τὴν Ἑλλάδα νὰ νομιμοποιήσῃ τὶς
κομεῖα καὶοἱ ἰδιωτικὲς κλινικές τῆς ἔχουν μετατραπῆ σὲ φοδερὰ ἀνθρώπινα σφαγεῖα, ποὺ τελοῦν ὑπὸ
τὴν αἰγίδα καὶ προστασία τῶν «χριστιανικῶν» Κυδερνήσεώντης. ᾿Ακό-
μη καὶ εἰδικὰ νεκροταφεῖα δημιούργησανοἱφιλόζωοι Δυτικοὶ νόες γιὰ τὴν «ἀξιοπρεπῆ» ταφὴ τοῦ νεκροῦ σώματος ἢ τῆς στάκτης τῶν κατοικιδίων ζώων τους, στοὺς δὲ τεθλιμ-
μένους ἰδιοκτῆτες παρέχεται καὶ ψυχολογικὴ στήριξη(!), ἐνῷ τὰ κα-
τακρεουργημένα πτώματα τῶν ἄτυ-
χων δρεφῶν πολτοποιοῦνται ἢ ρίπτονται, ὅπως ἔγραψαν κάποτε οἱ ἐφημερίδες, στοὺς σκοτεινοὺς καὶ ἀπαισίους ὑπονόμους τῶν Δυτικῶν μεγαλουπόλεων!
Τὸ ἔγκλημα δέθαια τῶν ἐκτρώσεῶων δὲν δαρύνει μόνο τὴ Δύση, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ Δύση ὅμως
ἀμθλώσεις, καὶ ἡ Πατρίδα μας, υἱοθετώντας καὶ πάλι δουλικῶς τὸ πε-
ρίφημο δόγμα «ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν», ἔσπευσε νὰ ὑπακούσῃ, κατοχυρώνοντας μὲ νόμο τὸ «δικαίω-
μα» τῆς σύγχρονης γυναίκας στὸ φόνο, καὶ ἀπαγορεύοντας στὰ κυοφορούμενα δρέφη τῆς Ἑλλάδος τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς.
Γιὰ ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας, κυρίὡς ὅμωςγιὰ τὶς ἐγκληματικὲς ἐκτρώσεις, ποὺ ἔχουν πλέον λάβει διαστάσεις γενοκτονίας, μὲ ἀπρόθλεπτες συνέπειες γιὰ τὸ μέλλον
τοῦ τόπου μας, ἂς κλαύσωμε, ἂς θρηνήσωμε, ἂς μετανοήσωμε, ὥστε νὰ μὴ συναριθμηθοῦμε καὶ ἐμεῖς μετὰ τῶν «υἱῶν τῆς ἀπειθείας», ἐπὶ
τοὺς ὁποίους, ὅπως δείχνουν ὅλα τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, θὰ ξεσπάσῃ
συντόμωςἡ δικαία ὀργὴ τοῦ Θεοῦ.
Θῷ Φῶδῳ ὦ ϑδδῶδ Ὁ Θεὸς ἔφερεκαὶ κρατεῖ τοὺς Ἕλληνες σ᾽ αὐτὰ τὰ χώματα ἐπὶ τέσσαρες σχεδὸνχιλιετίες. Κατὰ τὸ διάστημα αὐτὸ πολλὰ ἔθνη ἐξαφανίσθηκαν ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Καὶ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος ἀπὸ ἐπιδρομὲς καὶ κατακτήσεις καὶ ἐχθρούς, κυρίως ᾿Ασιάτες, πολλὲς φορὲςδιέτρεξε τὸν κίνδυνο ν’ ἀφανισθῇ, ἀλλὰ ᾿ διασώθηκε. Ἡ ἱστορία του εἶνε ἱστορία συνεχῶν πολέμων καὶ θαυμαστῶν διασώσεων. Ὅ,τι ὁ ἀπ. Παῦλος εἶπε γιὰ τοὺς ᾿Αποστόλους,ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς Ἕλληνες ὡς Ἔθνος: «Ὡς ἀποθνήσκοντεςκαὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι» (Β΄ Κορ. στ΄ 9).Ὁ συντάκτης τοῦ παρόντος τεύχους Νικ. Σωτηρόπουλος ἐκφράζει τὴν πεποίθησι, ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἔχει ἀκόμη ση᾿ μαντικὸ ρόλο νὰ ἐπιτελέσῃ. Τὸ τεῦχοςἔχει 56 σελίδες καὶ τιμᾶται 2 εὐρώ. ᾿Απευθύνεσθε: Βιθλιοπωλεῖο «Ὁ Σταυρός», Ζωοδ. Πηγῆς 44, 106 81 ᾿Αθήνα, τηλ. 210)3805539.
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 23
ΠΡΑΣΘΙ͂Σ ΤΌΝ ἈΠΟΣΤΟΛΟΝ: Ἐείέμενο μὲ μετάξρρεσει καὶ σχολιασμὸ
ποῦ -θεοπνεύστου διδλίου
ἀπεοὸ τὸν θεολόγο Ν. Σωτηρόπουλο (σὲ συνέχεεες)
Κείμενο, 1' 1-5 1 ᾿Ανὴρ δέ τις ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατοντάρχης ἐκ σπείρης τῆς καλουμένης ᾿Ιταλικῆς, 2 εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν σὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, ποιῶν τε ἐλεημοσύνας πολλὰς τῷ λαῷ καὶ δεόμενος τοῦ Θεοῦ διὰ παν-
τός, 3 εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡσεὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θε, δε αὐτὸν ὥρτα καὶχορ, τ ταν Κορνήλιε! ἡλιε! 4 ὉὉ δὲδὲ ἀτενίσας ἀτενί "Ας οὔαἰ» εἰσελθόντα πρὸς εἰπόντα αὐτῷ: αὐτῷ νυ ᾿ "5 , κίκένοι σας γ ῆ ς , ᾿ καὶ ἔμφοβος γενόμενος εἶπε: Τί ἐστι, κύριε; Εἶπε δὲ αὐτῷ" Αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 5. Καὶ νῦν πέμψον εἰς ᾿Ιόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Πέτρον. Μετάφρασι 1 Ἤταν δὲ κάποιος στὴν Καισάρεια ὀνομαζόμενος Κορνήλιος, ἑκατόνταρχος,
ἀπὸ τὸ τάγμα ποὺ λεγόταν Ἰταλικὴ σπεῖρα. 2 Αὐτὸς ἦταν εὐσεθὴς καὶ θεοφοθούμενος μαζὶ μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά του. Καὶ ἔκανε πολλὲς ἐλεημοσύνες στὸ λαό, καὶ πάντοτε προσευχότανστὸ Θεό. 8 Αὐτὸς εἶδε καθαρὰ σὲ ὅραμα, ὥρα περίπου τρεῖς τὸ ἀπόγευμα, ἕνα ἄγγελο τοῦ Θεοῦ, ποὺ μπῆκε στὸ σπίτι του καὶ τοῦ εἶπε: «Κορνήλιε!». 4 Αὐτὸς δὲ τὸν κοίταξε καὶ τρομαγμένοςεἶπε: «Τίεἶναι, κύριε;». Τοῦ εἶπε δέ: «Οἱ προσευχές σου καὶ οἱ ἐλεημοσύνες σου ἀνέθηκαν (στὸν οὐρανό), γιὰ νὰ τὶς λάθῃ ὑπ’ ὄψιν ὁ Θεός. 5 Καὶ τώρα στεῖλε ἀνθρώπους στὴν Ἰόππη καὶ προσκά-
λεσε τὸ Σίμωνα, ποὺ ἐπονομάζεται Πέτρος.
Σχολιασμός Στίχ. 1 - 2: Ἀπ᾿ τὰ Εὐαγγέλια γνω-
ρίζουμε δύο ἑκατοντάρχους. Ὃ ἕνας
ἔχτισε συναγωγὴ καὶ παρακχάλεσε τὸ Χριστὸ νὰ θεραπεύσῃ τὸ δοῦλο του. Ὁ δὲ Χριστός, θαυμάζοντας καὶ ἐπαινώντας τὴν πίστι του, εἶπε: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» (Ματθ. η΄ 10). Ὁ ἄλλος ἦταν ἐπικεφαλῆς τοῦ στρατιωτικοῦ
ἀποσπάσματος, ποὺ σταύρωσετὸν Ἰησοῦ. Ἀλλ᾽ ὅταν εἶδε τὸν σεισμὸ καὶ τ᾽ ἄλλα συγκχλονιστικὰ γεγονότα, ὧμολόγῆσε λέγοντας: «Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν 24 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
οὗτος» (Ματθ. χζ΄ 54). Κατὰ τὴν παράδοσι δὲ τῆς Ἐκκλησίας ἔγινε ἅγιος. Εἶνε ὁ ἅγιος Λογγῖνος. Καὶ οἱ δύο ἑκατόνταρχοι καλοί. Τρίτος δὲ καλὸς ἑκατόνταρχος ἀναφέρεταιἐδῶ, ἀπὸ τὶς Πράξεις. Κορνήλιος τὸ ὄνομά του. Μέλος τῆς περιφήμου οἰκογενείας τῶν
Κορνηλίων; Τοῦτο δὲν εἶνε βέβαιο. Εἶνε ὅμως βέβαιο, ὅτι ἔγινε μέλος τῆς ἀσυγκρίτως περιφημότερης οἰκογενείας τοῦ Θεοῦ, ἣ ὁποία ὀνομάζεται Ἐκκλησία ἢ Βασιλεία Οὐρανῶν. Ἂν μάλιστα ὃ εὐνοῦχος τῆς Κανδάκης
ἦταν μόνο στὴν ἐθνικότητα Αἰθίοψ, στὴ δὲ φυλὴ ἦταν Ἕβραῖος, τότε ὁ Κορνήλιος εἶνε ὁ πρῶτος ἀπ᾽ τοὺς ἐθνικούς, ποὺ ἀξιώθηκε νὰ εἰσέλθῃ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ λάβῃ ἀξίωμα ἀσυγκρίτως ἀνώτερο τοῦ ἑκατοντάρ-
τικὴ ὑπηρεσία ὡς ἀσυμβίβαστη δῆθεν
αἰωνίως. Καίτοι ἀξιωματικὸς τῆς πανί-
ἰδιώτη, ὄχι ὡς ὄργανο κρατικῆς ἐξουσίας. Τὸ ὄργανο τῆς κρατικῆς ἐξουσίας, ὁ φύλαξ τῆς τάξεως καὶ τῆς πατρίδος, ἂν παραστῇ ἀνάγκη, θὰ φονεύσῃ. «Οὐ γὰρ εἰκῆ τὴν μάχαιραν φορεῖ» (Ρωμ. ιγ΄ 4). Δὲν εἶνε λοιπὸν ἡ ἔνοπλὴ ὑπηρεσία ἀντίθετη πρὸς τὴ Γραφὴ καὶ τὴν εὐσέβεια, ἀλλ᾽ οἱ Χιλιασταὶ ἢ Μάρτυρεςτοῦ Ἰεχωβᾶ, αὐτοὶεἶνε ἀντί-
χου, νὰ γίνῃ βασιλεὺς στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ χαὶ νὰ συμβασιλεύῃ μὲ τὸν Κύριο σχυρὴς καὶ ὑπερήφανης αὐτοκρατο-
ρίας, ὁ Κορνήλιος δὲν ἦταν ὑπερήφανος. Ἐπίσης. καίτοι στρατιωτικός, δὲν ἧταν σχληρὸς ἄνθρωπος. Εἶχε λεπτὰ χαὶ εὐγενῆ αἰσθήματα. Κανένα τίμιο
ἐπάγγελμαδὲν ἐμποδίζει τὸν ἄνθρωπο
νὰ εἶνε ἀληθινὸς ἄνθρωπος. Ὁ Κορνή-
λιος χαραχτηρίζεται ὡς «εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν θεόν». Ἦταν θρησχευτικὸς ἄνθρωπος. Εἶχε φόβο Θεοῦ. Καίτοι ἐθνικός, δὲν πίστευε σὲ πολλοὺς Θεούς. Ὅπως στὴν παλαιὰ ἐποχὴ ὁ Ἀβραάμ, ὁ Μελχισεδὲκ καὶ ὁ Ἰώβ, ἀντιθέτως πρὸς τοὺς ὁμοεθνεῖς τους, πίστευαν στὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό,
ἔτσι καὶ ὁ Κορνήλιος. Ἀπ’ τὸ φῶς τῆς λογικῆς καὶ τῆς συνειδήσεως καὶ ἀπ᾽ τὴ διδασκαλία τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ εἶχε ὁδηγηθῆ στὴ μονοθεΐα. Πίστευε στὸ Θεὸ τῶν Ἑβραίων, χωρὶς νὰ γίνῃ προσήλυ-
τος τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ νὰ περιτμηθῇ. Δὲν πίστευε δὲ μόνος, ἀλλὰ «σὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ». Φρόντισε νὰ πιστεύῃ ὅλο τὸ σπίτι του, τὰ μέλη τῆς οἰχογενείας του καὶ οἱ δοῦλοι του. Ὅποιος βρίσχει τὸ Θεό, βοηθεῖ νὰ τὸν βροῦν καὶ οἱ ἄλλοι, καὶ πρῶταοἱ οἰκεῖοι του. Ὅποιος δὲν αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ γνωρίσουνοἱ ἄλλοι τὸ Θεό, οὔτε ὁ ἴδιος τὸν γνώρισε. Καὶ ἂν νομίζῃ, ὅτι τὸν γνώρισε, πλανᾶται, ἔχει ψευδαίσθησι.
«Εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν» ὁ ἑκατόνταρχος Κορνήλιος. Ποῦ εἶνε οἱ Χιλιασταὶ ἢ Μάρτυρες τοῦ Ἶεχωβᾶ, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τὴ στρατιω-
πρὸς τὴν Ἁγία Γραφή; Ἂν ἣ στρατιω-᾿ τικὴ ὑπηρεσία ἦταν πραγματικῶς ἀσυμβίβαστη πρὸςτὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ὁ θεόπνευστος Λουχᾶς δὲν θὰ ἔγραφε, ὅτι ὁ ἑκατόνταρχος ἦταν «εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεόν». Τὸ «οὐ φονεύσεις» ἀναφέρεται στὸν ἄνθρωπο ὡς
θετοι πρὸς τὴ Γραφὴ καὶ τὴν εὐσέβεια.
Τὴν εὐσέβειά του ὁ Κορνήλιος ἐξεδήλωνε. Ὅπου ὑπάρχει εὐσέβεια, ἀδύνατο νὰ μὴ ἐκδηλωθῇ. Ὅταν τὸ καζάνι βράζῃ, ξεχειλίζει καὶ βγάζει ἀτμούς. Καὶ τὸ καζάνι τῆς ψυχῆς τοῦ Κορνηλί-
οὐ ξεχείλιζε καὶ ἔβγαζε ἀτμούς. Ξεχείλισμα οἱ πολλὲς ἐλεημοσύνες του πρὸς
τὸ λαό, τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἰσραήλ.
Ἀτμοί, ποὺ φέρονται πρὸς τὰ ἄνω, οἱ
πυκνὲς προσευχέςτου. Μὲ τὶς πολλὲς
ἐλεημοσύνες ἔδειχνε τὴν πολλὴ ἀγάπη του πρὸς τοὺς συνανθρώπους. Μὲτὶς πυκνὲς προσευχὲς ἔδειχνε τὴν πολλὴ ἀγάπη του πρὸςτὸ Θεό. Προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη πολλὲς φορὲς μέσα στὴ Γραφὴ ἀναφέρονται μαζί. Ἢ προσευχὴ εἶνε ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ στόματος, ἣ ἐλεημοσύνη εἶνε ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς καὶ τῶν χεριῶν. Οἱ δύο ἀρετὲς εἶνε ἀδελφές. Καὶἡ μία βοηθεῖ τὴν ἄλλη. Ἢ προσεὐχὴ μαλακώνει τὴν καρδιά, γιὰ νὰ συμπονῇ καὶ νὰ κάνῃ ὁ ἄνθρωποςἐλεἡμοσύνη. Ὅσοιεἶνε σκληροὶ ἀπέναντι στὴν ἀνθρώπινη δυστυχία, ἂς προσεύχωνταῖινὰ τοὺς δίνῃ ὁ Θεὸς σπλαγχνικὴ ΟΣΤΑΥΡΟΣ 25
χαρδιά, γιὰ νὰ κάνουν ἐλεημοσύνη. Ἢ ἐλεημοσύνη πάλι βοηθεῖ τὴν προσευχή,
καλὴ προαίρεσι, προσευχόταν καὶ ἔκα-
γιὰ ν᾿ ἀνεβαίνῃ στὸ Θεό.
νε καλωσύνες. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ θεὸς ἄνοιξε γι᾿ αὐτὸν τὸν οὐρανό. Οἱ προσ-
ἐλεημοσύνη, συχνὴ προσευχὴ καὶ γεν-
στὸν οὐρανό, γιὰ νὰ τὶς θυμᾶται ὁ Θε-
Ἀδελφοί! Ἔχουμε προσευχὴ καὶ
ναιόδωρη ἐλεημοσύνη, ὅπως εἶχε ὁ
Κορνήλιος; Ἐλάχιστες ψυχὲς ἔχουν. Οἱ δὲ πλεῖστοι οὔτε γενναιόδωρη ἐλεημοσύνη οὔτε συχνὴ προσευχὴ ἔχουμε. Ἢ
ἐλεημοσύνη μαςεἶνε ψιχία, καὶ ἡ προσεὐχή μας ὀλιγόλεπτη καὶ ράθυμη. Οὔτε μὲ τοὺς συνανθρώπους οὔτε μὲ τὸ Θεὸ
ἔχουμε πρόθυμη καὶ σπουδαία χοινωνία ἀγάπης. Καίτοι χριστιανοί, ὑπολει-
πόμεθα πολὺ ἀπ᾽ τὸν ΚΚορνήλιο προτοῦ νὰ γίνῃ χριστιανός, καὶ τίς οἶδε πόσο περισσότερο ὑπολειπόμεθα ἀπ᾽ τὸ χρι-
στιανὸ Κορνήλιο. Ἂς παρακαλοῦμε τὸ
Θεὸ νὰ μᾶς δίνῃ εὐσέβεια ἐν λόγοις καὶ
ἔργοις, ἐν λόγοις πυκνῶν καὶ ἐπιμόνων προσευχῶν καὶ ἐν ἔργοις γενναιοδώ-
ρων ἐλεημοσυνῶν. Ἂς βιάζωμε δὲ καὶ
οἱ ἴδιοι τοὺς ραθύμους καὶ ἰδιοτελεῖς
ἑαυτούς μας πρὸς τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἐλεημοσύνη. Στίχ. 8 - 5: Ὡς ἄνθρωπος τῆς προσ-
ευχῆς καὶ τῆς ἐλεημοσύνης ὁ Κορνήλιος ἀξιώθηκε νὰ ἰδῇ ὅραμα, θεία ὀπτασία. «Ὡσεὶ ὥραν ἐνάτην». περίπου ὥρα
τρεῖς τὸ ἀπόγευμα. ὥρα προσευχῆς
τῶν Ἰουδαίων καὶ τοῦ Κορνηλίου,
ἄγγελος Θεοῦ ἐμφανίσθηκε σ᾽ αὐτόν, τὸν προσφώνησε ὀνομαστικῶς καὶ τοῦ εἶπε: «Κοορνήλιε! Αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ». Ἐθνιχὸς χαὶ ἀπερίτμητος ἦταν ὃ Κορνήλιος, ἔξω
ευχὲς καὶ οἱ ἐλεημοσύνες του ἀνέβηκαν
ός, νὰ τὶς προσέχῃ. νὰ τὶς λαμβάνῃ ὑπ᾽
ὄψιν του. Δὲν ἀνέβηκαν μόνο οἱ προσεὐχές, ποὺ ἀπευθύνονταν πρὸς τὸ Θεό. Ἀνέβηκανκαὶοἱ ἐλεημοσύνες. ποὺ γί-
νονταν πρὸς συνανθρώπους καὶ ὃ Θεὸς τὶς ἔκανε δεκτὲς σὰν θυσίες πρὸς
αὐτόν. Οἱ προσευχὲς ἀνέβηκαν σὰν τὸν χαπνὸ τοῦ θυμιάματος, καὶ οἱ ἐλεημοσύνες ἀνέβηκαν σὰν τὸν καπνὸ τῶν χαιομένων θυσιῶν. Ἀνέβηχαν οἱ προσ-
ευχὲς καὶ οἱ ἐλεημοσύνες καὶ κατέβηκε ἄγγελος. Ὁ ἄγγελος βεβαίως δὲν κή-
ρυξε στὸν Κορνήλιο τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλ᾽
ὑπηρέτησε στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ Κορνηλίου, παραπέμποντας αὐτὸν
στὸν ἀπόστολο, στὸν ὁποῖο εἶχε δοθῆ ἣ
χάρις νὰ κηρύττῃ τὸ Εὐαγγέλιο. Προσευὐχὲς χαὶ ἐλεημοσύνες πρόσφερε ὁ
Κορνήλιος, ἄγγελο καὶ ἀπόστολο πρόσφερε ὁ θεός.
Ἀδελφοί! Πλασθήκαμε γιὰ τὸν
οὐρανό, στενάζουμε στὴ γῆ. καί, ὅταν
χκλείσωμε τὰ μάτια μας στὸ μάταιο αὐτὸ κόσμο, θέλουμε ν᾿ ἀνεβοῦμε στὸν
οὐρανό. ᾿Αλλὰ γιὰ ν᾿ ἀνεβοῦμε στὸν
οὐρανό, πρέπει προηγουμένως ν᾽ ἀνεβοῦν γιὰ μᾶς στὸν οὐρανὸ προσευχὲς
χαὶ ἐλεημοσύνες. Χρόνο γιὰ προσευχὲς
ἔχουμε, διότι μποροῦμε νὰ προσευχώμεθα νοερῶς καὶ ἀδιαλείπτως. Ἀλλὰ
ἀπ᾽ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ δὲν ἦταν ἔξω ἀπ᾽ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Θεοῦ. ὁ ὁποῖος δημιούργησε ὅλους τοὺς ἀν-
χρῆμα γιὰ ἐλεημοσύνες δὲν ἔχουμε ; Ἂν ὑπάρχῃ πόνος γιὰ τὴν ἀνθρώπινη δυστυχία καὶ διάθεσις γιὰ ἐλεημοσύνη, ὃ θεὸς καὶ τὸ δίλεπτο ὑπολογίζει ὡς μεγάλη ἐλεημοσύνη. Ἔπειτα δὲν ὑπάρχει
παρέχει τὴν σωτηρία. σ᾽ ὅσους ἔχουν
ὑπάρχει καὶ ἣ ἐλεημοσύνη τοῦ λόγου
θρώπους, θέλει ὅλοι νὰ σωθοῦν, καὶ
καλὴ προαίρεσι, τὸν ἐπικαλοῦνται καὶ
κάνουν τὸ καλό. Ὁ Κορνήλιος εἶχε 26 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
μόνο ἣ ἐλεημοσύνη τοῦ χρήματος, ἀλλ᾽
καὶ κάθε ἄλλης βοηθείας, ποὺ προσφέ-
ρεται στὸ συνάνθρωπο.
«Εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν» Συνέχεια ἀπὸ τὴ σελ. 21
τητα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ὁ λόγος τοῦ Συμεών. Ὁ λόγος τοῦ πλανητάρχη πρὸ
ἐτῶν, ὅτι ὅποιος δὲν εἶνε μὲ τὸ μέρος του εἶνε ἐχθρός του, ἦταν ἄτοπος λό-
γος, διότι ὁ πλανητάρχης δὲν εἶνε Θεός... Λόγῳ τῆς ἀρνητικῆς στάσεώς των ἀπέναντι στὸν Θεάνθρωπο «πολλοὶ ἐν τῷ Ἰσραὴλ» ἔχουν «πτῶσιν», χάνονται. ᾿Αλλὰ καὶ «πολλοὶ» λόγῳ τῆς θετικῆς στάσεώς των ἀπέναντι στὸν Θεάνθρωπο ἔχουν «ἀνάστασιν», σῴζονται. Βεβαίως οἱ σῳζόμενοι ἐν συγκρίσει πρὸς
ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι χάνονται, εἶνε ὀλί-
γοι, «λεῖμμα» ὑπόλοιπο, «κατάλειμμα», κατάλοιπο, «μικρὸν ποίμνιον». ᾿Αλλ᾽ οἱ συγκριτικῶς ὀλίγοι καθ᾽ ἑαυτοὺς εἶνε
πολλοί. Οἱ πρεσθύτεροι τῆς Ἐκκλησίας
τῶν Ἱεροσολύμων εἶπαν στὸν ἀπόστολο Παῦλο: «Θεωρεῖς, ἀδελφέ, πόσαι μυριάδες εἰσὶν Ἰουδαίων τῶν πεπιστευκότων» (Πράξ. 21:20). ᾿Αλλ᾽ ἂν ἦταν μυριάδεςοἱ πιστοὶ στὸν ἸΙσραήλ, στὰ ἄλλα ἔθνη ἀσυγκρίτως περισσότεροι. ᾿Απὸ ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ
ἀπὸ ὅλους τοὺς αἰῶνες οἱ πιστοὶ συνολικῶς εἶνε πλῆθος ἀναρίθμητο. Γράφει ὁ ἀπόστολος καὶ προφήτης ᾿ἸἸωάννῆς στὴν ᾿Αποκάλυψι (7:9): «Μετὰ ταῦτα
εἶδον, καὶ ἰδοὺ ὄχλος πολύς, ὅν ἀρι-
θμῆσαι αὐτὸν οὐδεὶς ἐδύνατο, ἐκ παντὸς ἔθνους καὶ φυλῶν καὶ λαῶν καὶ γλωσσῶν, ἑστῶτας ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τοῦ ᾿Αρνίου, περιθδεθλημένους στολὰς λευκάς, καὶ φοίνικες ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν». ᾿Αναρίθμητοι, ναί, ἀναρίθμητοι θὰ σωθοῦν καὶ θὰ δοξασθοῦν! Καὶ ἀφοῦ ἀναρίθμητοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἔχουν θέσι στὸν ὑπερουράνιο κόσμο, στὴ θριαμθεύουσα Ἐκκλησία, ἂς μὴν εἴμεθα ἀπαισιόδοξοι. ᾿Αλλ᾽ ἂς ἀγωνιζώμεθα τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, γιὰ νὰ νικοῦμε καὶ νὰ θρεθοῦμεκαὶ ἐμεῖς στὸν ὑπερκόσμιο κόσμο, ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ τοῦ ᾿Αρνίου, περιδεθλημένοι στολὲς λευκὲς καὶ κρατοῦντες στὰ χέρια μας φοίνικες, σύμθολα τῆς νίκης, τῆς ἀνώτερης ἀπὸ ὅλες τὶς νίκες καὶ ἀρίστης.
φῷϑδηθῷ θηϑαμῷ Τῶὼ διΑλαδϑθῷῶ δ «ὦ δ ,ῶϑ)ϑῷῶδο» Φ πρ. Μητρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου, ᾿Ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία, σελ. 212 τ 5 εὐρώ 6 εὐρώ Φ πρ. Μητρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου, Ὁ ἔλεγχος, σελ. 318 κ᾿ 6.5» Φ πρ. ἥῆητρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου, Πρὸς κλῆρον καὶ λαόν, ἐν 43 9 Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου, Τὰ τέσσαρα εὐαγγέλια (σὲ μετάφρασι στὴ δημοτική), σελ. 639.....5.5. » Φ Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου, Τὸ Ἅγιον Πνεῦμασελ. 48... 115.»
Φ Νικολάου Ἰ. Σωτηροπούλου, Ἑορταὶ καὶ ὕμνοι σελ. 197
Φ Πνευματικὸ συμπόσιο, Ἡ ἐσωτερικὴ ζωὴ τοῦ ἱερέως σελ. 413... Φ Πνευματικὸ συμπόσιο, Ἡ εὐπρέπεια τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ,σελ.24! Φ Χρήστου Λιθανοῦ, «ΚΑΡΠΟΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ», σελ. 385........
τ
Φ Χρήστου Λιθανοῦ, «ΜΙΚΤΟΙ ΓΑΝΙΟΙ: Ἡ εὐλογία μιᾶς ἁμαρτίας», σελ. 286..........Ὠἁ.ὕὅἁὁὅ....7»
Φ Γούλας Παπαγιαννοπούλου-Σμυρνιώτη, «ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ»(Συγκριτικὴ μελέτη), σελ. 285
Φ᾽᾿Ἄρχιμ. Χριστοφόρου Καλύθα, «ΛΕΞΙΚΟΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΩΝ», σελ. 335... ὦοἔοὁἕ!ὍΝΜωάΨωᾳιᾳΨέΕοΕι ρους
»
Φ᾿Αρχιμ. Χριστοφόρου Καλύθα, «ΘΑ ὨΩΦΕΛΗΘΗΣ», σελ. 95 Θ᾿Ἄρχιμ. Νήφωνος ᾿Αστυφίδου,«ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΗΓΗΣΙΣ»,σελ. 64.
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 27
[2
“͵ΣΕΙΣ
Τὸ χειρότερο Συνοδικὸ ἔγγραφο τὸ περιοδικὸ «Ἐκκλησία» τοῦ μηνὸς ᾿Ιουλίου 2005 δημοσιεύθηκε ἔγγρα-
φο τῆς Ἱ. Συνόδου, κατὰ τὸ ὁποῖον οἱ
ὁμοφυλοφιλικὲς ἰδιαιτερότητες εἶνε «δεδομένα ἀναφερόμεναεἰς αὐστηρῶς προσωπικὴν συμπεριφορὰν παντελῶς ἄσχετον πρὸς τὴν ἄσκησιν δημοσίου λειτουργήματος»καὶ «ἡ ἐπεξεργασία (μετάδοσις) τῶν συγκεκριμένων προσω-
πικῶν δεδομένων εἶναι μὴ νόμιμος,
διότι τὰ δεδομένα αὐτὰ δὲν συνδέονται μὲ τὴν ἄσκησιν δημοσίου λειτουργήματος»! Μὲ ἄλλα λόγια, κατὰ τὸ Συνοδικὸ ἔγγραφο ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶνε ἀσυμβίδαστη μὲ τὴν ἱερωσύνη, ἀλλὰ δύναται
ὁ ὁμοφυλόφιλοςνὰ εἶνε καὶ κληρικός,
μάλιστα καὶ ἐπίσκοπος, καὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐλέγχεται καὶ δημοσιοποιῆται ἡ ὁμοφυλοφιλική του ἰδιότης! Γιὰ τὸ Συνοδικὸ αὐτὸ ἔγγραφο ἔφρι-
ξε καὶ ἐξέστη ὁ οὐρανός, καὶ ἐσαλεύθη-
σαν τὰ θεμέλια τῆς γῆς! Λαμθάνοντας γνῶσιν τοῦ ἐγγράφου οἱ πιστοί, ἔκπληκτοι, μὲ τὴ μεγαλύτερη καὶ ὀδυνηρότερη ἔκπληξι, ἐρωτοῦν: Τρελλάθηκανοἱ δεσποτάδες καὶ κατήργησαν τὴ Χριστιανικὴ ἠθικὴ καὶ θέλουν νὰ νομιμοποιήσουν τὸ συχαμερώτερο ἁμάρτημα; Καὶ πῶς οἱ καλοὶ ἐπίσκοποι καὶ ἄλλοι θρησκευτικοὶ παράγοντες δὲν διαμαρτυρήθηκαν ἀμέσως καὶ ἐντόνως, δὲν ὕψωσαν τὴ φωνή τους μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ γιὰ τὴν πρωτοφανῆ ἀναίδεια καὶ ἀναισχυντία; Θέλουμε νὰ πιστεύωμε, ὅτι κάποιος 28 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
νομομαθήρ, κατ᾽ ἔμπνευσιν καὶ εἰσήγησιν τοῦ Σατανᾶ καὶ σατανικῶν ἀν-
θρώπων, συνέταξε τὸ κατάπτυστο ἔγγραφο, γιὰ νὰ ἐξευτελίσῃ τὴν ᾿Εκκλησία, ἡ δὲ Σύνοδος τὸ υἱοθέτησς χωρὶς νὰ τὸ καλοσκεφθῇ. Οἱ πιστοὶ ἀπαιτοῦν: Νὰ γνωστοποιηθῇ τὸ ὄνομα τοῦ νομομαθοῦς, ποὺ συνέταξε τὸ ἔγγραφο, γιὰ νὰ στιγματισθῇ δημοσίως. Καὶ ἡ Σύνοδος ν᾿ ἀνακαλέσῃ τὸ ἔγγραφο ἀμέσως, νὰ προθῇ σὲ σχετικὴ ἀνακοίνωσι πρὸς τὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα, καὶ ρητῶς καὶ ἀπεριφράστως νὰ καταδικάσῃ τὴν ὁμοφυλοφιλία. Πατέρες! Ὁ κόσμος σᾶς προσέχει ἰδιαιτέρως, ἔχει καρφωμένα τὰ μάτια του ἐπάνω σας. Νὰ προσέχετε καὶ σεῖς τί κάνετε, τί λέγετε, τί γράφετε, ἀλλὰ καὶ τί ὑπογράφετε... ᾿Αρχιερατικὲς τιμὲς καὶ δόξες Μη εὐλογία καὶ τιμὴ ἡ ἐπίσκεψι ἑνὸς ἐπισκόπου σ᾽ ἕνα τόπο. Διότι
ὁ Ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος κατέχει ἀξίωμα ἀνώτερο ἀπ’ ὅλα τὰ ἀξιώματα τοῦ
κόσμου. Εἶνε ἀρχιερεύς, διάδοχος τῶν ᾿Αποστόλων. Ἵσταται «εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ». Ὅταν δὲ ὁ ἐπίσκοπος
τυγχάνῃ νὰ εἶνε καὶ προκαθήμενος Ἐκ-
κλησίας, ἀρχιεπίσκοπος ἢ πατριάρχης, τότε ἡ τιμὴ γιὰ τὸν τόπο, ποὺ τὸν δέχεται, εἶνε ἀκόμη μεγαλύτερη. Καὶ οἱ ἀρχὲς τοῦ τόπου ἀνταποδίδουν τὴν τιμή. Βλέπουμε π.χ. νὰ ὑποδέχωνται σὲ πολλὰ μέρη τὸν πατριάρχη μας μὲ τιμὲς ἀρχηγοῦ κράτους, νὰ τὸν ραίνουν μὲ ροδοπέταλα, νὰ τοῦ παραδίδουν «χρυσὰ κλειδιὰ» πόλεων, νὰ τὸν ἀνακηρύσ-
σουν ἐπίτιμο δημότη ἢ διδάκτορα τῶν πανεπιστημίων τους, νὰ διοργανώνουν ἐπίσημα γεύματα καὶ δεῖπνα πρὸς τιμήν του κα. Ὃ καὶ νὰ ἐτύγχαναντέτοιωντιμῶνκαὶ οἱ ᾿Απόστολοι! Νὰ ἐνθυμηθοῦμε τὶς «τιμές», ποὺ ἀπολάμβθανανἐκεῖνοι; Τὶς ἀναφέρει ὁ Παῦλος. «Σ᾽ ἐμᾶς τοὺς ἀποστόλους», γράφει, «ἔδωσε ὁ Θεὸς τὴν τελευταία καὶ πλέον ἀτιμωτικὴ θέσι, σὰν νὰ εἴμεθα καταδικασμένοι νὰ πεθάνωμς στὸ στάδιο, διότι γίναμε θέαμα στὸν κόσμο, καὶ στοὺς ἀγγέλους καὶ στοὺς ἀνθρώπους». «Θεωρούμαστε», συνεχίζει, «μωροί, ἀδύναμοι, καταφρονημένοι' πεινοῦμε, διψοῦμε, στερούμεθα ἐνδυμάτων: δεχόμεθα ἄγρια καὶ ἐξευτελιστικὰ κτυπήματα, διωκόμεθα ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, ὑδριζόμεθα, δυσφημούμεθα, καταντήσαμε σὰν σκουπίδια τοῦ κόσμου, ἀπορρίμματα ὅλων μέχρι τὴ στιγμὴ αὐτή»! (Α΄ Κορ. 4: 9-13). Σήμερα ὡρισμένοι διάδοχοι τῶν ᾿Αποστόλων, ἐπίσκοποι, θεωροῦν μωροὺς τοὺς ἁπλοϊκοὺς πιστούς, ἐνῷ οἱ ἴδιοι δὲν θεωροῦνται ἀδύναμοι, ἀλλ᾽ ἔχουν μεγάλη κοσμικὴ δύναμι, τὴν ὁποία αὐξάνει ἡ συμμετοχὴ πολλῶν σὲ σκοτεινὲς ὀργανώσεις. Δὲν εἶνε καταφρονημένοι, ἀλλὰ καταφρονηταὶ τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Κανόνων, τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ λαοῦ. Δὲν πεινοῦν, τρώγουν μὲ χρυσᾶ κουτάλια' δὲν διψοῦν, πίνουν ἀχόρταγα τὸ μεθυστικὸ κρασὶ τῆς δεσποτικῆς ἐξουσίας" δὲν στεροῦνται ἐνδυμάτων, ἐνδύονται «πορφύρανκαὶ θύσσον». Δὲν διώκονται, διῴκουν ὅσους τοὺς ἐλέγχουν᾽ δὲν ὑθρίζονται, ὑθρίζουν ὡς φανατικοὺς ἐκλεκτὰ μέλη τοῦ ποιμνίου: δὲν δυσφημοῦνται, δυσφημοῦν ὅσους καταγγέλ-
λουν τὰ ἀντορθόδοξα φρονήματά τους!
Ποιά σχέσι ἔχουν αὐτοὶμὲ τὸ Χριστό; Καὶ ἂν δὲν ἔχουν, γιατί τιμῶνται;
Γιατί τιμῶνται;
Δὲὺ πρέπει νὰ τιμῶνται οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ; θὰ ἐρωτήσουν κάποῖοι. Τιμώντας αὐτούς, δὲν τιμᾶται, κατὰ κάποιο τρόπο, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, τὸν ὁποῖον ἐκπροσωποῦν; Θὰ ἐτιμᾶτο ὁ Χριστός, ἐὰν οἱ ὑποδεχόμενοι τοὺς ἐκπροσώπους του ἔδιναν συγχρόνως δείγματα πίστεως, ἀγάπης καὶ σεθδασμοῦ πρὸς τὸ Χριστό. Δυστυχῶς ὅμωςοἱ περισσότεροι ἀπ᾽ αὐτοὺς
εἶνε ἄλλοι μὲν ἑτερόδοξοι, οἱ ὁποῖοι μὲ
τὶς αἱρέσεις τους ἔχουν ἀρνηθῆ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἄλλοι κοσμικοὶ καὶ θρησκευτικῶς ἀδιάφοροι, ἄλλοι μασόνοι, ἄπιστοι, χριστομάχοι, ἐκκλησιομάχοι. Πῶς νὰ τιμήσουν τὸ Χριστό; Τὰ πρόσωπα αὐτὰ δὲν τιμοῦν τοὺς ὑψηλοὺς θρησκευτικοὺς ἡγέτες μας ἐπειδὴ αὐτοὶ ἐκπροσωποῦν τὸ Χριστό, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ τοὺς θεωροῦν ὁμόφρονέςτους. "Ἂς τὸ παραδεχθοῦμε: Οἱ περισσότεροι ἀρχιερεῖς μας σήμερα ἔπαυσαννὰ δίνοῦν τὴ μαρτυρία τῆς Πίστεως, ποὺ ἔδιναν οἱ ᾿Απόστολοι καὶ οἱ Πατέρες, συσχηματίσθηκαν μὲ τὸν κόσμο, κολακεύοὖν καὶ θωπεύουν ἀντὶ νὰ ἐλέγχουν τοὺς ἐχθροὺς τῆς ᾿Εκκλησίας, καὶγι᾿ αὐτὸ ἀπολαμθάνουν τιμὲς ἀπὸ τὸν κόσμο. Ἂν ὕψωναν τὴ φωνή τοὺς ἐναντίον τῶν παρανομιῶν καὶ ἐγκλημάτων, ἂν ἤλεγχαν τὴν πρωτοφανῆ ἀποστασία τῶν καιρῶν μας, ὄχι τιμές, ἀλλὰ μῖσος θὰ εἰσέπρατταν. Ὁ κόσμος θὰ τοὺς μισοῦσε, ὅπως θὰ μισήσῃ τοὺς δύο προφῆτες, τὸν ᾿Ηλία καὶ τὸν ᾿Ενὼχ κατὰ τοὺς Πατέρες, ὅταν θὰ ἔλθουν νὰ κηρύξουν στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Σήμερα οἱ κοσμικοὶ προσφέρουν δῶρα στοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ συμβιθασμοῦ καὶ τῆς σιωπῆς, τότε θ᾽ ἀνταλΟΣΤΑΥΡΟΣ 29
λάσσουν δῶρα μεταξύ τους, διότι ὁ ᾿Αντίχριστος θὰ φονεύσῃ τοὺς δύο ἁγίους καὶ ἔτσι θ᾽ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν ἐνοχλητικὴ παρουσία τους! (Αποκ. 11:10). ἼΛτιμες τιμέᾳς! Σ᾿ κάθε ἐπίσημη ἐπίσκεψι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς τιμές, ποὺ ἀναφέραμε, ὑπάρχουν καὶ κάποιες ἄλλες τιμές. Αὐτές, ποὺ καλοῦνται νὰ πληρώσουν οἱ πιστοὶ γιὰ τρεῖς κυρίως λόγους. Γιὰ νὰ καλυφθοῦν τὰ ἔξοδα τῆς πολυδάπανης ἐπισκέψεὡς, γιὰ νὰ κερδίσουν κάποια χρήματα ὡρισμένοι «ἀετονύχηδες» (συνήθως κληρικοί), ποὺ διοργανώνουν τὶς σχετικὲς ἐκδηλώσεις, καὶ γιὰ νὰ φύγῃ μὲ κάποιο «χαρτζιλίκι» γιὰ τὸ Φανάρι ὁ... ἐμπερίστατος Πατριάρχης μας. Καὶ τί δὲν σοφίζονται οἱ διοργανωτές! Πρὸ ἐτῶν, ὅταν ὁ κ. Βαρθολομαῖος
ἐπισκέφθηκε τὸν Καναδᾷ, ἡ «ταρίφα»
γιὰ ὅσους ἤθελαν νὰ συνταξιδεύσουν μὲ τὸν Πατριάρχη στὸ ἴδιο ἀεροπλάνο ὡρίσθηκε στὸ 10.000 Καναδικὰ δολλάρια! ᾿Αρκετοὶ μεγαλοεπιχειρηματίες τοῦ Τορόντο πλήρωσαν τὸ ποσὸ αὐτό, γιὰ νὰ ζήσουν τή... μοναδικὴ αὐτὴ καὶ ἀξιοζήλευτη εὐκαιρία! Στὴν πρόσφατη ὅμως ἐπίσκεψι τοῦ Παναγιωτάτου στὴ Φλώριδα τῶν Η.Π.Α.
οἱ τιμὲς τοῦ Πατριαρχικοῦ χρηματιστη-
ρίου ἐκτοξεύθηκαν στὰ ὕψη. Κατὰ τὸ πρόγραμμα τῆς ᾿Οργανωτικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Κοινότητος Αγ. Νικολάου στὴν πόλι Ταήροη ϑργίπ5 δὲν προθλεπόταν ἐλεύθερη ἐπικοινωνία τῶν πιστῶν μὲ τὸν Πατριάρχη. Ἡ ἐπικοινωνία μαζί του ἀπαιτοῦσε τὴν καταθολὴ ἀπὸ τοὺς ἐν-
διαφερομένους τῶν ἑξῆς χρηματικῶν
ποσῶν: Μὲ 75.000 οἱ «Ὀρθόδοξοι ὁμο-
γενεῖς» θὰ μποροῦσαν ν᾿ ἀγοράσουν
30. ΟΣΤΑΥΡΟΣ
«πιστοποιητικὸ χριστιανικῆς ἀρετῆς», νὰ λάθουν τὸν τίτλο τοῦ «Λευκόχρυσου Εὐεργέτου», νὰ ἰδοῦν τὸ ὄνομά τους γραμμένο στὸ πρόγραμμα, νὰ συνομιλήσουν μὲ τὸν Πατριάρχη, νὰ φωτογραφηθοῦν μαζί του, νὰ συμμετάσχουν σὲ γεῦμακαὶ δεῖπνο πρὸςτιμήν του, καὶ νὰ λάθουν καὶ 30 ἀναμνηστικὰ νομίσματα, ποὺ εἰκονίζουν... τὸν Πατριάρχη! (Τί σύμπτωσις! Τριάντα ἦταν καὶ τὰ ἀργύρια τῆς προδοσίας τοῦ ἸΙούδα!). Μὲ 50.000 οἱ ὁμογενεῖς μας θὰ ἀποκτοῦσαντὸν τίτλο τοῦ «Χρυσοῦ Εὐεργέτου», μὲ τὰ ἴδια σχεδὸν πλεονεκτήματα, ἀλλὰ μὲ 20 μόνο ἀναμνηστικὰ νομίσματα!
Μὲ φ25.000 οἱ δωρητὲς θὰ λάμθαναν
τὸν τίτλο τοῦ ἁπλοῦ «Εὐεργέτου» καὶ 10 νομίσματα!
Μὲ ΦΊ0.000 θὰ ὠνομάζονταν ἁπλῶς
«Δωρητές»! Τὸ εἰσιτήριο γιὰ νὰ γευματίσουν μὲ τὸν Πατριάρχη κόστιζξε 975! Τὸ εἰσιτήριο γιὰ νὰ δειπνήσουν μὲ τὸν Παναγιώτατο ἀνῆλθε στὰ φ200, ἐνῷ στὴ συναυλία τραγουδιοῦ ἀναλόγως τῆς σειρᾶς καθισμάτων, ὅπου θὰ κάθον-
ταν, τὸ εἰσιτήριο ἦταν φΦ΄Ί50, ΦΊΟΟ, φΦ75,
950, φ35, 4301 ᾽Εγράφη ἐπίσης στὶς παροικιακὲς ἐφημερίδες καὶ τὸ ἑξῆς ἀπίστευτο, ἐξωφρενικό, ἄκρως σκανδαλῶδεςκαὶ ἀντιχριστιανικό: «Ὅσοι γονεῖς θέλουν νὰ δοθῆ ἡ εὐκαιρία στὰ παιδιά τους νὰ φιλήσουν τὸ χέρι τοῦ Πατριάρχη, πρέπει γὰ πληρώσουν Φ200 ὁ καθένας, ἐπειδὴ αὐτὴ θὰ εἶναι μιὰ μοναδικὴ ἐμπειρία τῆς ζωῆς τους νὰ φιλήσουν τὸ χέρι τοῦ Παναγιώτατου»!!}! «Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός μδ», ἀρκεῖ νὰ δείξουν τὴν ἀπόδειξι πληρωμῆς τῶν γονέωντους!... Ποῦ εἶσθε, Ἅγιοι ᾿Απόστολοι καὶ Πα-
τέρες! Ποῦ εἶσθε Μάρτυρες καὶ Ὅμολογηταὶ τῆς Πίστεως! Ποῦ εἶσαι, Κύρις Ἰησοῦ Χριστέ, νὰ ἔλθῃς καὶ νὰ ὑψώσῃς πάλι τὸ φραγγέλιο κατὰ τῶν χριστεμπόρων, ποὺ μετέτρεψαν, ὄχι τὸν Ἰουδαϊκὸ ναό, ἀλλὰ τὴν ᾿Εκκλησία, ποὺ ἀπέκτησες μὲ τὸ αἷμα σου, σὲ «οἶκον ἐμπορίοὔ»καὶ «σπήλαιον λῃστῶν»! Ζητεῖται δημόσιος διάλογος ᾽πὶ δεκαήμερο, τέλη Νοεμβρίου καὶ Εἰρχὲς Δεκεμβρίου τοῦ παρελθόντος ἔτους, ὁ θεολόγος κ. Ν. Σωτηρόπουλος, προσκεκλημένος ᾿Ορθοδόξων ᾿Αδελφοτήτων γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐπισκέφθηκε τὸν Καναδᾶ. Καὶ ἔκανε πέντε κηρύγματα στὸ Μόντρεαλ καὶ τρία στὸ Τορόντο, ὄχι θεθαίὡς σὲ ναούς, ἀλλὰ σὲ αἴθουσες, ποὺ ἐνοικίασαν οἱ ᾿Αδελφότητες. Οἱ ναοὶ εἶνε ἰδιοκτησία, τσιφλίκια, τοῦ δεσπότη
τοῦ Καναδᾶ, καὶ ἀπαγορεύεται σ᾽ αὐ-
τοὺς νὰ κηρύττουν ἀγωνισταὶ ᾽᾿Ορθόδοξοι θεολόγοι! Λλλλοτε ὁ κ. Σωτηρόπουλος ἤλεγξε τὸν οἰκουμενιστὴ καὶ διώκτη εὐσεθῶν κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν δεσπότη κ. Σωτήριο ᾿Αθανασούλα. ᾿Αλλ᾽ αὐτὴ τὴ φορά, καίτοι εἶχε λόγους νὰ τὸν ἐλέγξῃ πάλι, ἀηδιασμένος ἀπὸ πολλὰ πράγματα μέσα στὴν ᾿Εκκλησία δὲν θέλησεν᾿ ἀσχοληθῇ πάλι μὲ πυορροοῦσες πληγές. ἜΚκανε διαφωτιστικὰ καὶ ἐποικοδομητικὰ κηρύγματα πρὸς ὠφέλειαν τοῦ λαοὔ, καὶ ἀναχώρησε ἀπὸ τὸν Καναδᾶ χωρὶς νὰ κάνῃ οὔτε ἐλαχίστη ἀναφορὰ στὸ πρόσωποτοῦ δεσπότῃ. ᾿Αλλ᾽ ὁ δεσπότης, καίτοι αὐτὴ τὴ φορὰ δὲν ἔγινε ἀναφορὰ στὸ πρόσωπό του, δὲν μπόρεσε νὰ συγκρατήσῃ τὸ πάθος του ἐναντίον τοῦ κ. Σωτηροπούλου. Ἐνῷ κατ’ ἄλλες ἐπισκέψεις του
στὸν Καναδᾶ ὁ κ. Σωτηρόπουλος τὸν προ(σ)κάλεσε σὲ δημόσιο διάλογο, ποτὲ δὲν δέχτηκε διάλογο, προφανῶςδιότι στερεῖται ἐπιχειρημάτων. ᾿Ανάνδρως ὅμως φερόμενος, ὅταν ὁ κ. Σωτηρόπουλος ἀναχωροῦσε ἀπὸ τὸν Καναδᾶ, τότε αὐτὸς ἐπετίθετο λάθρως ἐναντίον του, προφορικῶς δὲ καὶ γραπτῶς. Τὴν ἄνανδρη αὐτὴ συνήθεια ἀκολουθώντας, ἐπιτέθηκε καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ μὲ ἄρθρο του στὴν τελευταία σελίδα τοῦ χριστουγεννιάτικου φύλλου τοῦ δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου του, ποὺ λέγεται «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ», ἀντὶ νὰ λέγεται
«ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ», ἀφοῦ ὁ δεσπότης τοῦ Καναδᾷ, σφόδρα οἰκουμενιστής, πορεύεται πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς καὶ συγχρωτίζεται μ᾽ αὐτούς, ἀκόμη καὶ μὲ αἱρετικούς, ποὺ ὑποστηρίζουν τὴν ὁμοφυλοφιλία. «Ἅγιξ» Τορόντο!Δφησε τὴν ἄνανδρη συνήθειά σου νὰ ξιφουλκῇς ἐναντίον τοῦ κ. Σωτηροπούλου ὅταν ἀναχωρῇ ἀπὸ τὸν Καναδᾶ, καὶ δέξου δημόσιο διάλογο. Ἂν δεχθῇς, παίρνει τὸ ἀεροπλάνο καὶ ἔρχεται ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων...
«Ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ» Μηνιαῖο Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Περιοδικό
.κν
Ἱδρυτής: Ἐπίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥ̓ΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ᾿Ἰδιοκτήτης: Ὀρθόδ, Ἱεραποστ. ᾿Αδελφότης «Ὁ Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγῆς44 ὁ 106 81 ᾿Αθήνα. τηλέφωνο210 , 3805539 δι 210 ) 3826100 ἘἘκδότης - Διευθυντὴς Συντάξεως:
Νικόλαος Ἰ. Σωτηρόπουλος- τηλ. 210 ͵ 6659056 Προϊστάμενος Τυπογραφείου Ἄθαν. Κοκονός,Αἰόλου 35 ὁ 153 51 Κάντζα Συνδρομὴ (ἐτησία) Ἐσωτερικοῦ: 10 Ε Κύπρου 10 Ε. ᾿Εξωτερικοῦ: 17.
Ἐπιταγές, ἐγγραφές, ἐπιστολές κιλπ. στὴ διεύθυνσι: Περιοδικὸ «Ὁ Σταυρός» Τ.Θ. 3415 (Κ.Τ.Α.) 6102 10᾽᾿Αθήνα
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 31
ΕΛΛΑΣ
«Οὐαὶ οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου!» ἰ ἔγραψε ὁ «ἅγιος» Τορόντο στὴ φυλλάδατοὺ γιὰ τὸν κ. Σωτηρόπουλο καὶ γί αὐτοὺς ποὺ τὸν κάλεσαν; Ἔγραψε, «Ὁ ἀφορισμένος εἶνε ἀφορισμένος». Αὐτὸς εἶνε ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου του. Ἔγραψε, ὅτι ἐκεῖνοι «οἱ φανατικοί», ποὺ τὸν κάλεσαν, «κατεπάτη-
σαν ὅλους τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες». Ἔγραψε, ὅτι «τὸν ἔπεισαν νὰ μὴ συκοΦαντῇ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς λειτουργούς της». Ἔγραψε, ὅτι «θὰ κάμουν τὸν οὐρανὸ νὰ πανηγυρίσει, ἂν πείσουν τὸν ἀφορισμένο νὰ κατεθεῖ ἀπὸ τὸν ἑωσφορικὸ ἐγωισμό του, νὰ ἀνεθεῖ στὸ Ἔθερεστ τῆς ταπείνωσης καὶ νὰ ζητήσει συγνώμη ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία καὶ τὸ Χριστό». Ἔγραψε, ὅτι «ὁ πιὸ σίγουρος τρόπος γιὰ νὰ πάει κανεὶς στὴν κόλαση εἶναι νὰ ἀκολουθεῖ ἕνα ἀφορισμένο». Δὲν ξέρεις τί λὲς καὶ τί γράφεις, «ἅγιδ» δέσποτα! Τὰ λόγια σοὺ εἶνε ψεύδη καὶ διαστροφὲς ἀληθειῶν. Εἶνε μεγάλο παραμῦθι, ὅτι ἐκεῖνοι, ποὺ κάλεσαν τὸν θεολόγο νὰ κηρύξῃ, προσπάθησαν καὶ τὸν ἔπεισαν νὰ μὴ συκοφαντῇ τὴν ᾿Εκκλησία καὶ τοὺς λειτουργούς της! Ἂν τὸν θεωροῦσαν συκοφάντη, καὶ μάλιστα τῆς ᾿Εκκλησίας, πῶς θὰ τὸν καλοῦσαν νὰ κηρύξῃ; Τὸν ζῆλο θεωρεῖς φανατισμό, τοὺς εὐσεθεῖς φανατικούς. Τὴν ἐφαρμογὴ τῶνἹ. Κανόνων θεωρεῖς παράθασί τους. τὸν ἄνευ συγκεκριμένῆς κατηγορίας, ἄνευ κλήσεως σὲ ἀπολογία καὶ ἄδικο ἀφορισμὸ θεωρεῖς δίκαιο καὶ ἔγκυρο. Τὸν ταπεινὸ κήρυκα 32 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ κατηγορεῖς γιὰ ἑωσφορικὸ ἐγωισμό. Ἐκκλησία θεωρεῖς τὸν ἑαυτό σου καὶ τοὺς ὁμοίους σου. Καὶ ἀπαιτεῖς νὰ ζητήσῃ συγγνώμην ὁ
ἀδικούμενοςκαὶ ὄχι οἱ ἀδικοῦντες, τὸ
θῦμα καὶ ὄχι οἱ θῦτες. Ὄντως δὲν ξέρεις τίλὲς καὶ τί γράφεις, «ἅγιε» δέσποτα. Εἶσαι μεθυσμένος ἀπὸ τὴν ἐξουσία καὶ τὸ χρῆμα. Καὶ μὲ τὰ λόγια σου φέρεις στὸ νοῦ τὸ ἐξῆς ἀνέκδοτο; Δύο μεθυσμένοι θγῆκαν τὴ νύχτα ἀπὸ ταθέρνα. Ἡ σελήνη ἐκείνη τὴ νύχτα ἦταν πλήρης καὶ ἔλαμπε. Ὃ ἕνας ἀπὸ τοὺς μεθυσμένους, ὅταν εἶδε τὴν ὁλόλαμπρη σελήνη, εἶπε: «Ανέτειλε ὁ ἥλιος»! Ὃ ἄλλος μεθυσμένος διαφώνησε, ἀλλ᾽ ὄχι μὲ πλήρη θεθαιότητα.
«Μᾶλλονεἶνε τὸ φεγγάρι», εἶπε. Καὶ οἱ
δύο μεθυσμένοι ἐπέμεναν στὴ γνώμη τους. Καὶ ὅταν εἶδαν ἕνα τρίτο πρόσωπο, τὸ σταμάτησανκαὶ τοῦ εἶπαν: «Σὲ παρακαλοῦμε, λῦσε μας μιὰ διαφορά. Αὐτὸ τὸ λαμπρὸ ἀστέρι ψηλὰ εἶνε ὁ ἥλιος ἢ τὸ φεγγάρι;». Καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Μὲ συγχωρεῖτε, δὲν εἶμαι ἀπ’ ἐδῶ»! Ἢτανκαὶ ἐκεῖνος μεθυσμένος... Γιὰ ὅσους μεθοῦν ἀπὸ οἶνο ἡ Γραφὴ
γράφει: «Μέθυσοι θασιλείαν Θεοῦ οὐ
κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. 6:10). Πόσο μᾶλλον δὲν κληρονομοῦν βασιλείαν ὅσοι μεθοῦν ἀπὸ ἐξουσία καὶ χρῆμα. Ὃ μεγαλοφωνότατος Ἡσαΐας φωνάζει: «Οὐαὶ οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου!» (28:1). ᾿Ανάνηψον, δέσποτα, ἐκ τῆς μέθης καὶ ὀρθοτόμησοντὸν λόγον τῆς ἀληθείας, γιὰ νὰ μὴ κολασθῇς.
