ςσ“Ξερ»οποξ»
38:
16
«Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυ.ρέίου ἡμῶν Ἰησοῦ ὠριστοῦ, διε’ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρώται κἀγὼ τῷ κό-
, Ξ ν
ἱ
σμῳ» (Γαλ. 8.14}
Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ Ὑἴ
ε
Ἂ
ι
]
ΔΙΝ
7
,ἴι
ἄνθρωπος, ἀγαπητοί!
μου, κάθε ἄνθρωπος, εἶνε
ἁμαρτωλός. Ἀλλὰ τὸ παραδέχονται ὅλοι; Τὸ ἀναγνωρίζουν καὶ τὸ συναισθάνονται; Ζη-
τοῦν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ κράζουν ὅπως ὁ Δαυΐδ, «Ἐλέἡσόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου» (Ψαλμ. 50, 3), καὶ
ὅπως ὁ ἄσωτος, «Πάτερ, ἥ- | μαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν -. Σ ἔ καὶ ἐνώπιόν σου, καὲ οὐκέτι εἰμὲ; ἄξιος μληθηυαι Ἤἀσ. σἃ ου»; (Λουκ. 15, 21). Δυστυχῶςὀλίγοι εἶνε αὐτοί, ποὺ ἔχουν τὴ βαθειὰ αὐτὴ συναίσθησι. Οἱ περισσότεροι δὲν αἰσθάνονται τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας καὶ δὲν ζητοῦν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Εἶνε ἀδιάφοροι καὶ ἀναίσθητοι καὶ καμμιὰ φορὰ στὴ ζωή τους δὲν πῆγαν σὲ πνευματικὸ πατέρα, γιὰ νὰ ἐξομολογηθοῦν τὰ ἁμαρτήματά τοὺς καὶ νὰ λάβουν ἀπ᾽ τὸ Θεὸ συγχώρησι. Ἐὰν δὲ ὁ ἱερεὺς τῆς ἐνορίας ἢ κάποιος ζηλωτὴς χριστιανός. ὅταν πλησιάζουν οἱ μεγάλες γιορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης, σὲ ἕνα τέτοιο χριστιανὸ κάνῃ σύστασιγιὰ ἐξομολόγησι, αὐτὸς ἀπαντᾷ’ «ἜΠγὼ δὲν ἔχω ἁμαρτίες. Δὲν ἔκλεφα. Δὲν πόρνευσα. Δὲν μοίχευσα. Δὲν σκότωσα. Δὲν πῆγα στὸ δικαστήριο νὰ πάρω φεύτικοὺυς ὅρκους. Χριστιανὸς καλλίτερος ἀπὸ μένα δὲν ὑπάρχει..». Αὐτὰ λέγουν οἱ ἀμετανόητοι ἄνθρωποι. Μόνοι τους ἐχδίδουν πιστοποιητικὸ ἁγιότητος καὶ τὸ ὑπογράφουν καὶ τὸ σφραγίζουνοἱἴδιοι Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε στοὺς χριστιανοὺς αὐτούς; Μὲ τί λόγια νὰ τοὺς κάνουμε νὰ πεισθοῦν, ὅτι καὶ αὐτοὶ εἶνε ἁμαρτωλοὶ καὶ ἔχουν ἀνάγκὴ μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως;
ἜΤΟΣ Ξκ5 ἌΘΗΝΑΒ' ΦΕΒΡΟΥΆΡΙΟΣ 2012 ΒΒ ΑΡΙΘ. ΤΕΥΧΟΥ͂Σ 575.
Λέγουν, ὅτι δὲν ἔχουν διαπράξει ἐγκλήματα ποὺ προκαλοῦν τὴ φρίκη καὶ τὸν ἀποτροπιασμό. Ἂς παοαδεχθοῦμε, ὅτι λέγουν ἀλήθεια. ᾿Αλλὰ τί μὲ τοῦτο; Ἐπειδὴ εἶνε ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ ὡρισμένα θανάσιμα ἁμαρτήματα, παύουννὰ εἶνε ἁμαρτωλοί; Δὲν ἔχουν διαπράξει ἄλλα μικρότερα ἁμαρτήματα; Καὶ τὰ μικρότερα ἁμαρτήματα δὲν πρέπει νὰ τὰ ὑπολογίζουν καὶ νὰ τὰ φοβοῦνται; Ἂς μιλήσουμε μὲ τρεῖς-τέσσερες εἰκόνες καὶ παραδείγματα. ᾿ Τί εἶνε, παρακαλῶ, μιὰ σταγόνα
νεροῦ; Εἶγε ἕνα μικρὸ καὶ ἐλάχιστο
πρᾶγμα, ποὺ φαίνεται τελείως ἀκίνδυνο. Ἀλλ᾽ ἐὰν πολλὲς σταγόνες ἑνωθοῦν, σχηματίζουν ρυάκια, καὶ
τὰ ρυάκια σχηματίζουν ποταμούς.
Ὅταν δὲ βρέχῃ καὶ πέφτουν ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια σταγόνες, τὰ ποτάμια γεμίζουν καὶ
ξεχειλίζουν καὶ παρασύρουν γεφύ-
ρια καὶ σπίτια καὶ πνίγουν ἀνθρώποὺς καὶ ζῶα. Ἢ σταγόνα ἔγινε ποταμός.
Τί εἶνε, παρακαλῶ, μιὰ σπίθα
φωτιᾶς; Ἕνα μικρὸ καὶ ἐλάχιστο πρᾶγμα, ποὺ δὲν φαίνεται ἐπικίν-
ὄυνο. Καὶ ὅμως μιὰ σπίθα φωτιᾶς,
ἐὰν τὸ καλοκαίρι, ποὺ εἶνε ξηρα-
σία, πέσῃ σ᾽ ἕνα δάσος. ἀνάβει φωτιά, καὶ ἣ φωτιὰ φουντώνει, καὶ ἀγωνίζονται νὰ τὴ σβήσουν ἑχκατοντάδες ἄνθρωποι. Πόσα δάση στὴν Πατρίδα μας δὲν κάηκαν ἀπὸ ἕνα τοιϊγάρο ποὺ τὸ πετάει ἀπρόσεκτα κάποιος μέσα στὰκλαδιά! Γι᾿ αὐτὸ προτείνεται νὰ τιμωρῆται αὐστηρὰ ἐκεῖνος, ποὺ δὲν προσέχει καὶ ρίχνει ἀποτσίγαρα μέσα στὰ δάση.
Τί εἶνε, παρακαλῶ, μιὰ μικρὴ
πέτρα ἀπὸ ἐκεῖνες, ποὺ κτίζονται 18 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
τὰ σπίτια καὶ τὰ μέγαρα; Ἕνα μικρὸ καὶ ἐλάχιστο πρᾶγμα. Φαίνεται ἀσήμαντο γιὰ τὴν οἰκοδομή. Ναί, φαίνεται ἀσήμαντο, ἀλλ᾽ ἡ μικρὴ αὐτὴ πέτρα ἔχει τοποθετηθῇ σὲ κατάλληλη θέσι καὶ συνδέεται μὲ ὅλες τὶς ἄλλες πέτρες τῆς οἰκοδομῆς καὶ ἀποτελεῖται ἔτσι μιὰ ἑνότητα. ᾽Ἐὰν τώρα ἣ μικρὴ αὐτὴ πέτρα ἕεκολλήσῃ καὶ παρασύρῃ καὶ ἄλλες πέτρες, σιγὰ -- σιγὰ θὰ σχηματισθῇ ρωγμὴ στὸν τοῖχο, καὶ ὃ τοῖχος δὲν θὰ εἶνε πιὰ στερεὸς σὰν πρῶτα,ἀλλὰ μὲ τὴν πρώτη σεισμικὴ δόνησι θὰ γκρεμισθῇ καὶ θὰ θάψῃ τοὺςἐνοίκους, ποὺ δὲν ἔδωσαν προσοχὴ στὴ ρωγμὴ τοῦ τοίχου. θέλετε ν᾿ ἀκούσετε καὶ ἕνα ἄλλο παράδειγμα; ᾿Δκοῦστε το. Δυὸ βάρ-
κες εἶνε ἀδειανές. Ξεκινοῦν γιὰ τα-
ξίδι. Ξαφνικὰ στὴ μιὰ βάρκα πέφτει μιὰ μεγάλη πέτρα καὶ ἣ βάρκα ἀπὸ τὴν ὁρμὴ καὶ τὸ βάροςτῆς πέτρας δὲν ἀντέχει καὶ βουλιάζει. Μιὰ μεγάλη πέτρα ἔφτασε, γιὰ νὰ βουλιάξῃ μιὰ βάρκα. Στὴν ἄλλη βάρκα ὃ ἀνόητος βαρκάρης ἄφησε κάποιον νὰ χύνῃ μέσα τῆς διαρκῶς ἄμμο, λεπτὴ ἄμμο. Ἥ βάρκα ἄρχισε νὰ βαραίνῃ καὶ ἦρθε στιγμή, ποὺ ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἄμμου βυθίστηκε. Ἡ μιὰ βάρκα βυθίστηκε ἀπότομα μὲ μία πέτρα. Ἧ ἄλλη βάρκα βυθίστηκε σιγὰ -- σιγὰ μὲ τὴ λεπτὴ ἄμμο. . Τί θέλουμε νὰ ποῦμε, ἀγαπητοί μου, μὲ τὰ παραδείγματα αὐτά; Ὑπάρχουν ἁμαρτήματα, ποὺ θεωροῦνται καὶ εἶνε ὄντως μεγάλα,καὶ οἱ ἄνθρωποι τὰ ἀποφεύγουν, ὅπως εἶνε ἡ κλοπή, ἣ μοιχεία, ἡ φευδορκία, ὁ φόνος. ᾿Αλλ᾽ ὑπάρχουν καὶ ἄλλα ἁμαρτήματα, ποὺ φαίνονται μικρὰ καὶ ἀσήμαντα, ποὺ μοιάζουν
μὲ τὴ σταγόνα, μὲ τὴ σπίθα, μὲ τὸ πετραδάκι, μὲ τὴν ἄμμο. Καὶ αὐτὰ
ὅμως τὰ ἐλαφρὰ ἁμαρτήματα εἶνε
ἐπικίνδυνα, διότι εἶνε ἱκανά, μὲ τὸ ὅτι γένονται κατ᾽ ἐπανάληφψι, νὰ προκαλέσουν μεγάλη πνευματικὴ καταστροφή, ὅπως ἐχεῖνα, ποὺ ἀναφέραμε στὰ παραδείγματά μας.
Καὶ ποιά εἶνε, θὰ ρωτήσετε, τ
μικρὰ ἁμαρτήματα, ποὺ διαπράτ-
τοῦν οἱ ἄνθρωποι καὶ δὲν δίνουν σημασία;
᾿Ακοῦστε τα. Εἶνε ἕνας λογισμὸς πονηρός, ποὺ δὲν τὸν διώχνει ὃ ἄνθρωπὸς ἀμέσως, ἀλλὰ τὸν ἀφήνει
νὰ εἰσχωρήσῃ μέσα στὴν φυχή τοῦ, καὶ μὲ τὸν πονηρὸ αὐτὸ λογισμὸ ἀ-
νϑοίγει ουζήτησι μέρα καὶ νύχτα. ἘΠ-
νε ἕνα φεματάκι, ἀπὸ τὰ ἑκατομμόρια φεματάκια, ποὺ λέγονται
κάθε μέρα. Εἶνε ἕνα ἀστεῖο, ποὺ
λέγεται γιὰ νὰ διασκεδάσγῃ, ἡ σὺυν-
τροφιά. Εῤνε ἕνα πείραγμα, γιὰ νὰ
κάνουμς τὸν ἄλλο νὰ θυμώσῃ. Ἐἶνε
ἕνα βλέμμα πονηρό. Εἶνε μιὰ χειρονομία ἄτοπη. Εἶνε μιὰ λέξι πε-
ουττή. Εἶνε μιὰ αἰσχρολογία, Εἶνε... Ὅλα αὑτὰ οἱ ἄνθρωποι τὰ θεωροῦν μικρὰ καὶ ἀσήμαντα. αὶ ὅμως ἀπ᾽ αὐτὰ τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα προἔρχονται τὰ μεγάλα καὶ φοβερὰ ὅμαρτήματα, τὰ φρικτὰ καὶ αἷμοσταγῆ ἐγχλήμαται, όσες φορὲς μιὰ λέξι, ποὺ δὲν ἔπρεπε νὰ λεχθῇ, ἔφθασε γιὰ νὰ ἔρθουν στὰ χέρια φίἀσι, νὰ χωρίσουν ἀνδρόγυνα,νὰ γίψοῦν φόνοι, Ναί, ἀπὸ ἕνα λόγο, ποὺ σὰν σπέθϑα ἔπεσε, ἄναψε πυρκαγιά. Γε αὑτὸ ὁ Κύριός μας, ποὺ γνὼοίζει ὅσο κανένας ἄλλος τὰ φρικτὰ
ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας, πα-
ραγγέλλει νὰ φυλαγώμαστε ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς παραβάσεις τῶν μεγά-
λὼν ἐντολῶν τοῦ δεκαλόγου, ἀλλὰ
χαὶ ἀπὸ παραβάσεις τῶν λεγομέ-
νὼν μικρῶν ἐντολῶν. Καὶ προειδο-
ποίησε, ὅτι θὰ τιμωρηθῇ ἐκεῖνος ποὺ θὰ παραβῇ μία ἀπὸ τὶς ἐντολές του, ποὺ ὁ κόσμος τὶς θεωρεῖ μικρὲς καὶ ἐλάχιστες. Νὰ οἱ λόγοι του «Ὃς ἐὰν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθή-
σεται ἐν τῇ βασιλεία τῶν οὐ-
ρανῶν» (Ματθ. 5, 19). ᾿Ἐπίσης ὁ Κύριος μᾶς προειδοποιεῖ, ὅτι ἀκόμὴ καὶ γιὰ ἕνα ἀπρεπῆ λόγο, ποὺ θὰ ποῦμε, θὰ δώσουμε ἀπολογία στὸ θεό: «Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἀνθρωποι, ἀποδώσουσι πε-
θὲ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρα κρέσεως» (Ματθ. 12, 36). Ποῦ εἶνε τώρα ἐκεῖνοι, ποὺ λέ- γουν, ὅτι δὲν ἔχουν ἁμαρτήματα καὶ δὲν ἔχουν ἀνάγκη μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως; Ἂς πάρουν τὸ
κόσχινο, -κόσκινο δὲ εἶνε ὁ λόγος τοῦ θΘεοῦ--, καὶ ἂς κοσχινίσουν κα-
λὰ τὸν ἑαυτό τους. Ἂς ἐξετάσουν καλὰ ὄχι μόνο τὶς πράξεις τους, ἀλλὰ καὶ τὰ λόγια, ποὺ λέγουν καθημερινῶς. Καὶ ὄχι μόνο τὰ λόγια, ἀλλὰ καὶ τὶς σκέψεις τους τὶς πονηρές. Καὶ τότε θὰ διαπιστώσουν,ὅτι τὰ ἁμαρτήματάτους δὲν εἶνε λίγα,
ἀλλ᾽ εἶνε πολλά, ἀναρίθμητα, ὅπως
ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης. Τότε θ᾽ ἀναστενάξουν καὶ θὰ πᾶνε στὸν πνευματικό, θὰ ἐξομολογηθοῦν τὰ ἁμαρτήματά τους καὶ θὰ ζητήσουν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
(ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ ητροπολίτου πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου «Ποικίλα», σελ. 286.298), ΟΣΤΑΥΡΟΣ 19
ΠΡΑΞΘΙΣ ΤΌΝ ἈΠΟΣΤΟΛΟΩ͂Ν ! Κείμενο μὲ μετάφρκισι κιαὶὶ σοζολεασσμὸ τοῦ -θεοπνεύστου διδλίου ἀπὸ τὸν
“δεολόγο ΜΝ. Σιυτηερόπουλο (σὰ συνέχειες)
Κείμενο, Κ' 1-7
1 Μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι τὸν θόρυβον προσκαλεσάμενος ὁ Ζαῦλος τοὺς μαθητὰς καὶ ἀσπασάμενος ἐξῆλθε πορευθῆναι ἐἰς Μακεδονίαν. 2 διελθὼν δὲ τὰ μέρη ἐκεῖνα καὶ παρακαλέσας αὐτοὺς λόγῳ πολλῷ ἦλθεν εἰς τὴν (Ελλάδα. 3 Ποιήσας τε μῆνας τρεῖς, γενομένης αὐτῷ ἐπιβουλῆς ὑπὸ τῶν ᾿Ἰουδαίων μέλλοντι ἀνάγεσθαι εἰς τὴν Συρίαν, ἐγένετο γνώμη τοῦ ὑποστρέφειν διὰ ἤακεδονίας. ᾿ 4 Συνείπετο δὲ αὐτῷ ἄχρι τῆς ᾿Ασίας Σώπατρος Βεροιαῖος, Θεσσαλονικέῳν δὲ ᾿Αρίσταρχος καὶ Σεκοῦνδος, καὶ Γάϊος Δερβαῖος καὶ Τιμόθεος, ᾿Ασιανοὶ δὲ Τυχικὸς καὶ Τρόφιμος. 5 Οὗτοι προελθόντες ἔμενον ἡμᾶς ἐν Τρῳάδι. 6 Ἡμεῖς δὲ ἐξεπλεύσαμεν μετὰ τὰς ἡμέρας τῶν ᾿Αζύμων ἀπὸ Φιλίππων καὶ ἤλθομεν πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴν Τρῳάδα ἄχρις ἡμερῶν πέντε, οὗ διετρίψαμεν ἡμέρας ἑπτά; 7 Ἔν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων συνηγμένων τῶν μαθητῶνκλάσαι ἄρτον, ὁ Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς, μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον, παρέτεινέ τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου. Μετάφρασι
1 Ὅταν δὲ ἔπαυσε ὁ θόρυθος, ὁ Παῦλος προσκάλεσε τοὺς μαθητὰς (τοὺς χριστιανοὺς) καὶ τοὺς ἀποχαιρέτισε καὶ ἀναχώρησεγιὰ νὰ πάῃ στὴ Μακεδο-
νία. 2 ᾿Αφοῦ δὲ πέρασε ἀπὸ τὰ μέρη ἐκεῖνα καὶ ἐνίσχυσε τοὺς ἐκεῖ χριστιανοὺς μὲ ὁμιλίες πολλές, ἦλθε στὴν (νότια) ᾿Ελλάδα. 38 'Εκεῖ ἔμεινε τρεῖς
μῆνες. Ἐνῷ δὲ ἔμελλε νὰ ἀποπλεύσῃ γιὰ τὴ Συρία, ἐπειδὴ οἱ Ιουδαῖοι σχεδίασαν νὰ τὸν φονεύσουν, ἀποφασίσθηκε νὰ ἐπιστρέψῃ (στὴν ᾿Ασία) διὰ μέσου τῆς Μακεδονίας.
4 Τὸν συνώδευαν δὲ μέχρι τὴν ᾿Ασία ὁ Σώπατρος ἀπὸ τὴ Βέροια, καὶ ἀπὸ τοὺς Θεσσαλονικεῖς ὁ ᾿Αρίσταρχος καὶ ὃ Σεκοῦνδος,καὶ ὁ Γάϊος ἀπὸ τὴ Δέρθη καὶ ὁ Τιμόθεος, καὶ ἀπὸ τὴν ᾿Ασία ὁ Τυχικὸς καὶ ὁ Τρόφιμος. 5 Αὐτοὶ προ-
πορεύθηκανκαὶ μᾶς περίμεναν στὴν Τρῳάδα. 6 Ἐμεῖς δὲ ἀποπλεύσαμς ἀπὸ τοὺς Φιλίππους μετὰ τὶς ἡμέρες τῶν ᾿Αζύμων (τοῦ Πάσχα), καὶ φθάσαμε καὶ τοὺς συναντήσαμξ στὴν Τρῳάδα σὲ πέντε ἡμέρες. Ἐκεῖ μείναμε ἑπτὰ ἡμέ-
ρες. 7 Κατὰ τὴν πρώτη δὲ ἡμέρα τῆς ἑδδομάδος (τὴν Κυριακὴ) οἱ μαθηταὶ(οἱ χριστιανοὶ) ἦταν συγκεντρωμένοι γιὰ τὴν κλάσι τοῦ ἄρτου (τὴ Θεία Εὐχαρι᾿ στία). Καὶ ὁ Παῦλος τοὺς μιλοῦσε. Καὶ ἐπειδὴ ἐπρόκειτο ν᾿’ ἀναχωρήσῃ τὴν ἄλλη ἡμέρα, παρέτεινε τὸ λόγο μέχρι τὰ μεσάνυκτα. 20 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
Σχολιασμός
Στίχ. 1 - 6: “Ὅπως εἴδαμε, στὴν Ἔγφεσο ὃ Σατανᾶς διὰ τοῦ ἀργυροκόπου Δημητρίου προκάλεσε ἐξέγερσι ἐναντίον τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἂλλ᾽ ὁ Θεὸς διὰ τοῦ γραμματέὡς τῆς Ἐφέσου ἔπαυσε τὴν ταραχή. Ὁ Παῦλος τὴν ταραχὴ ϑεώρησε σὰν ἔνδειξι τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴ παρατείνῃ περισσότερο τὴν παραμονή του στὴν "Ἔφεσο. ᾿Αρκετὰ
εἶχε κηρύξει ἐκεῖ, ἐπὶ τριετίαν (Πράξ, κ' 31). Μὲ τὴν ἐξέγερσι δέ,
τὴν ὁποία ὁ Θεὸςἐπέτρεψε, εἶνε σὰν
μῆνες. Ὃ᾽ ἀπόστολος ἐνίσχυσε τὶς
Ἔχχλησίες ποὺ εἶχε ἱδρύσει. Τὶς ἐνίσχυσε «λόγῳ πολλῷ», μὲ λόγο πολύ.
Οἱ ἀπόστολοι δὲν ἦσαν φειδωλοὶ
στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Δὲν περιωρίζονταν σὲ σύντομες ὁμιλίες. Σκόρπιζαν
τὰ ρήματα τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀφϑό-
νως. Καὶ οἱ ἀκροαταὶ ἐκεῖνοι ἄκουαν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ ἀπλήστως. Δὲν
ἔλεγαν, πότε νὰ τελειώσῃ τὸ κήρυγμα, ἀλλ᾽ ἤϑελαν νὰ μὴ τελείωνε ποτέ. Ἐπὶ πλέον διψοῦσαν γιὰ νέα ἀπὸ τὴν ἱεραποστολικὴ δρᾶσι τοῦ Παύ-
νὰ ἔλεγε στὸν ἀπόστολό του: Παῦλε! λου. Καὶ ὁ Παῦλος εἶχε τόσο πολλὰ ᾿Ἐξεπλήρωσες στὴν ἜἜφεσο τὴν ἀπο- νὰ τοὺς ἀφηγῆται ἀπὸ τοὺς πειραστολῇ σου. Φύγε τώρα καὶ πήγαινε ἀλλοῦ. Καὶ ἔφυγε ὁ ἀπόστολος, γιὰ
νὰ καταπραῦνϑῇ καὶ ἢ μανία τῶν ἐχϑρῶν του. ᾿Αλλὰ πῶς ἔφυγε; Πανικόδλητος; Μετὰ τὴν κάϑοδο τοῦ Ἁ-
γίου Πνεύματος οὐδέποτε οἱ ἀπόστολοι αἰσϑάνϑηκαν πανικό. Ὃ Παῦλος ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν ἜἜφεσο
σμούς του στὴν Ἔφεσο, καὶ γενικώτερα στὴν ᾿Δσία, καὶ ἀπὸ τὴν πρόοδο τοῦ Εὐαγγελίου. Δι᾿ ὅλων δὲ τούτῶν οἱ χριστιανοὶ ἐγκαρδιώνονταν καὶ στηρίζονταν. ᾿Απὸ τὴν Κόρινϑο ὁ Παῦλος σπό-
πεῦε νὰ πλεύσῃ στὴ Συρία. ᾿ἸΑλλ᾽ οἱ Ἰουδαῖοι κατέστρωσαν σχέδιο ἐξον-
μὲ ἠρεμία καὶ ἀξιοπρέπεια. Κάλεσε
τώσεως τοῦ ἀποστόλου. Ποιὸ ἀκρι-
ατήρια ὁμιλία καὶ ἔτσι ἀναχώρησε.
με. Ἴσως ϑὰ φόνευαν τὸν ἀπόστολο
τοὺς χριστιανούς, ἔκανε ἀποχαιρετι-
Καὶ ποῦ μετέδη ὁ ἀπόστολος; Ταξιδεύοντας ἑκατοντάδες χιλιόμετρα.
δῶς ἦταν τὸ σχέδιό τους δὲν ξέρουστὸ λιμένα τῶν Κεγχρεῶν πρὸ τῆς ἀ-
ναχωρήσεως τοῦ πλοίου" ἴσως ϑὰ
-πολλὲς ἑκατοντάδες χιλιόμετρα--, ἐ- τὸν φόνεναν κατὰ τὸ ταξίδι Ἰουδοῖπισκέφϑηκε τὴ Μακεδονία καὶ τὴν οὐ προσχκυνηταί, ποὺ ϑα συνταξίδευ“Ἑλλάδα. Ἑλλάδα ὠνόμαζαν τὴ ρω- αν μαζί του γιὰ τὴν Ἱερουσαλήμ: ἴμαϊκὴ ἐπαρχία «Ἀχαΐα». Πέρασε ἀ- σως ϑὰ τὸν φόνευαν πειραταὶ ἢ κλέπὸ τὰ μέρη, ὅπου εἶχε ἱδρύσει Ἔκ- πτες εἰδοποιημένοι ἀπὸ τοὺς ἼἸου-
κλησίες, τὴ Θεσσαλονίκη, τοὺς Φι- δαίους, ἐπειδὴ ϑὰ μετέφερε μεγάλο
λίππους, τὴ Βέροϊα. Τὸ κήρυγμα τοῦ ἀποστόλου ἔφτασε μέχρι τὸ Ἴλλυρυκό {(Ρωμ. κ"ε΄ 19). Στὴν ᾿Αχαΐα ἔμεινε
στὴν Κόρινϑο. ἽἜμεινε δὲ ἐπὶ τρεῖς
χρηματικὸ ποσὸ στὴν.Ἐκκλησία τῆς
Ἱερουσαλήμ, προϊὸν τῆς «λογίας»
γιὰ τοὺς πτωχούς. Τὸ δολοφονικὸ σχέδιο τῶν ᾿Ιουδαίων ἔγινε γνωστὸ ΟΣΤΑΥΡΟΣ 21
οτόλου. Ὁ ζῆλος τους ἔκανε καὶ γι σε, γιὰ νὰ προστατεύσῃ τὸν ἀπόστο- αὐτοὺς τὴν πορεία ἔλαφρή. Πόσο ὦλό του. Γιὰ τοῦτο ὁ ἀπόστολος μετέ- ραῖα ἦσαν καὶ αὐτῶν τὰ πόδια, ποὺ ὄαλε ἀπόφασι. Γιὰ νὰ μὴ ἐκπειράσῃ δάδισαν ἑκατοντάδες χιλιόμετρα γιὰ τὸν Κύριο, ματαίωσε τὸ ταξίδι διὰ νὰ μεταφέρουν τῇ δοήϑεια στοὺς στὸν ἀπόστολο. Ὁ Θεὸς τὸ φανέρω-
ϑαλάσσης καὶ, ἀποφάσισε νὰ ἐπι-
στρέψῃ στὴν ᾿Ασία διὰ ξηρᾶς, διὰ
μέσου τῆς Μακεδονίας. Ἂν ταξίδενε μὲ τὸ πλοῖο, ϑὰ ἀπέφευγε μεγάλη ταλαιπωρία. Ἀλλλὰ τώρα, ταξιδεύον-
τας διὰ ξηρᾶς, πεζοπορώντας γιὰ νὰ διανύσῃ πολλὲς ξκατοντάδες χιλιό-
μετρα, ὑποδάλλεταν σὲ μεγάλη τα-
λαιπωρία. Γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι ὅμως τῆς ἀποστολῆς του δὲν ὑπολογίξει τὴν ταλαιπωρία. Ὃ ζῆλος του γιὰ τὸ Χριστὸ κάνει ἐλαφρὴ τὴν πορείᾳ του. Ἦταν ἄλλωστε συνηϑισμένος σὲ μακρὲς πορεῖες ὁ ἀπόστολος! Στὸ μαχρὺ ταξίδι μέχρι τὴν ᾿Ασία
πτωχοὺς τῆς Ἱερουσαλήμ!
Ὁ Παῦλος καὶ ὁ Λουκᾶς ἀναχώρησαν ἀπὸ τὴν πόλε τῶν Φιλίππων γιὰ τὴν Τρφάδα τὴν ἡμέρα τῶν ἀζύμων. Οἱ ἡμέρες τῶν ἀζύμων ἀναφέρονται ἁπλῶς γιὰ τὸν καϑορισμὸ τοῦ χρόνου καὶ δὲν δυνάμεϑα ἀπ᾿ αὐτὸ νὰ συμπεράνωμε, ὅτι ὁ Παῦλος ἑώρτασε τὸ ἰσυδαϊκὸ Πάσχα, Ὃ ἀπόστολος ἑώρταζε τὸ χριστιανικὸ
Πάσχα. Λίγο χρόνο πρωτύτερα εἶχε
ἀκολούϑησαν τὸν Παῦλο ἑπτὰ ἱερα-
γράψει στοὺς Κορινθίους: «Τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲν ἡμῶν ἐτύϑη Χρισνός: ὥστε ἐορτάξωμεν μὴ ἐν ξύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ χακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ᾽ ἐν ἀξύμοις εἰλικρινείας καὶ
χικὸς καὶ ὁ Τρόφιμος ἀπὸ τὴν ᾿Ασία.
Στίχ. 7: Στὴν Τρῳάδα ὑπῆρχε ἤδη Ἐκκλησία. Τὴν ἵδρυσε ὁ ἀπόστόλος, ὅταν ἀπὸ τὴν "Ἔφεσο μετέδαινε στὴ Μακεδονία (Β΄ Κορ. δ’ 12). Στὴν
ποστολικοὶ, ἄνδρες, ὁ Σώπατρος ἀπὸ τὴ Βέροια, ὁ ᾿Αρίσταρχος καὶ ὁ Σε᾿κοῦνδος ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη, ὁ Γάἴος ἀπὸ τὴ Δέρδη, ὁ Τιμόϑεος, ὁ ΤυΟἱ ἑπτὰ αὐτοὶ ἄνδρες, ὅπως φαίνεται, στοὺς Φιλίππους χωρίσϑηκαν ἀπὸ τὸν Παῦλο, προπορεύϑηκαν καὶ
ἀληϑείας» (Α΄ Κορ. ε΄ 7.8).
Τρῳάδα τώρα μένει ὁ ἀπόστολος ἔ-
πτὰ ἡμέρες (Πράξ. κ' 6).
«Ἐν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαδβῥάτων»,
περίμεναν τὸν Παῦλο, μαζὶ μὲ τὸ τὴν πρώτη δηλαδὴ ἡμέρα τῆς ἐδδοΛουκᾶ, στὴν Τρῳάδα. Οἱ ἑπτὰ ἄν- μάδος, ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως τοῦ δρες ἦταν, φαίνεται, ἀπεσταλμένοι Κυρίου καὶ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ τῶν ᾿Εκκχλησιῶν, γιὰ νὰ μεταφέρουν ᾿Αγίου Πνεύματος, «συνηγμένων τῶν τὸ χρηματικὸ ποσὸ τῆς «λογίας» ᾿μαϑητῶν κλάσαι ἄρτον», ἐνῷ δηλαστὴν Ἐκκλησία, τῶν Ἱεροσολύμων. δὴ οἷ χριοτιανοὶ εἶχαν συναχϑῇ γιὰ Γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν νὰ κόψουν τὸν Ἄρτοτῆς Θείας Εὐπτωχῶν του ἀδελφῶν δὲν ὑπολόγι- χαριστίας, ὁ Παῦλος κήρυττε σ᾽ αὖσαν καὶ αὐτοὶ τὴν ταλαιπωρία τοῦ τούς, καὶ ἐπειδὴ τὴν ἄλλη ἡμέρα ἔταξιδίου. ἜἜγιναν μιμηταὶ τοῦ ἀπο- μελλε ν᾿ ἀναχωρήσῃ. παρέτεινε τὸ
συνέχεια στὴ σελ. 27 22 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ Μέρος Β᾽ (τελευταῖο)
ΕΙΠΕ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρώδῃ (ς ὅτι οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. στ΄ 18).
Ἔλεγεν ὁ ᾿Ιωάννης στὸν Ἡρώδη: Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχῃς τὴ γυναϊκα τοῦ ἀδελφοῦ σου. Ὃ θασιλεὺς Ἡρώδης ἔλαθε σὲ γάμο τὴ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου, ἐνῷ ὁ ἀδελφός του ζοῦσε ἀκόμη. Καὶ μὲ τὴν ἀθεμιτογαμία ὁ Ἡρώδης περιέπεσε στὸ ἁμάρτη μα τῆς μοιχείας. Ὡς βδασιλεὺς δὲ ὁ Ἡρώδης κυθερνοῦσε αὐταρχικὰ καὶ μποροῦσε νὰ κόβῃ κεφάλια, χωρὶς νὰ δίνῃ λογαριασμὸ σὲ κανένα. ᾿Αλλ᾽ ὁ ᾿Ιωάννης, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ λαὸ ἤλεγξε τοὺς Φαρισαίους καὶ τοὺς Σαδδουκαίους, φοβήθηκε νὰ ἐλέγξῃ καὶ τὸν θασιλέα Ἡρώδη; Ὄχι,δὲν φοβήθηκε νὰ στρέψῃ τὸν ἔ-
λεγχο καὶ πρὸς τὰ ἀνάκτορα. Ὅπως
ἤλεγξε ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ, ἔτσι ἤλεγξε καὶ τὸν Θασιλέα. Καὶ δὸν ἤλεγξε μία μόνο φορά, ἀλλὰ πολλὲς
φορές, ὅπως δείχνει ὁ παρατατικὸς «ἔλεγε» στὴ φράσι «Ἔλεγεν ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρώδῃ». Ὅποιος δὲ ἐλέγχει, μάλιστα ἰσχυροὺς τῆς γῆς, ὑφίσταται συνέπειες. Καὶ ὁ προφήτης καὶ πρόδρομος καὶ θαπτιστὴς
τοῦ Χριστοῦ Ἰωάννης γιὰ τὸν ἔλεγ-
χο τοῦ Ἡρώδη καὶ τῆς Ἡρωδιάδος, ἡ ὁποία ἦταν χειρότερη ἀπὸ τὸν Ἡ-
ρώδη, ἐγκλείσθηκε στὴ φυλακὴ καὶ ἀποκεφαλίσθηκε. Ἡ ἘἘκκλησία τιμᾷ τὸν τίμιο Πρόὄδρομο. ᾿Αλλὰ τιμὴ ἁγίου σημαίνει μίμησι τοῦ ἁγίου. Καὶ ἐρωτᾶται: Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς ᾿Εκκλησίας μιμοῦνται τὸν ἅγιο Ἰωάννη; Στὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ τῆς ἀποστασίας καὶ προετοιμασίας, διὰ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, πρὸς ἔλευσι τοῦ ᾿Αντιχρίστου, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων συμθαίνουν πράγματα κατὰ τῆς πίστε-
ὡς καὶ τῆς ἠθικῆς ἀδιανόητα σὲ ἄλ-
λες ἐποχές. ᾿Ασέθειες, ἁμαρτήματα, ἀνομήματα, κραυγαλέες κοινω-
νικὲς καὶ ἄλλες ἀδικίες, δοῶντα
σκάνδαλα πάσης φύσεως. Αἴτιοι δὲ
τῶν σκανδάλων εἶνε προπάντων πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες. Οἱ μὲν καταποντίζουν τὴν Πατρίδα, οἱ δὰ ἐξουθενώνουν τὴν ᾿Εκκλησία, καὶ ὅλοι αὐτοὶ δημιουργοῦν ἀγανάκτήσι καὶ ἀπογοήτευσι. Οἱ πονοῦν-
τες δὲ γιὰ τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Ἐκ-
κλησία ἀπαιτοῦν νὰ ὑψωθοῦν ἐπα-
ναστατικὲς φωνές, νὰ ἐλεγχθοῦνοἱ ἔνοχοι μὲ παρρησία. ᾿Αλλὰ ποῦ παρρησία; Ποῦ γλῶσσα ᾿Ιωάννου τοῦ . Προδρόμου περὶ «γεννημάτωνἐχιδνῶν», «μελλούσης ὀργῆς», «πυρὸς ἀσθέστου» καὶ λοιπῶν; Πρῶτοι
στὴν παρρησία ἔπρεπε νὰ εἶνε οἱ καλοὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες καὶ οἱ
συνέχεια στὴ σελ. 27 ᾿ ΟΣΤΑΥΡΟΣ 28
ΔΥΌ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ἈΠῸ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΓΕΘΣΗΜΙΆΑΝΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑ͂Σ Μέρος Β΄ (τελευταῖο) Τοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιθανοῦ ἐμ ἀπόφασι γιὰ τὴν σύλληψι καὶ προφυλάκισι τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Βατοπδδινοῦ, ἐνῷ διανύουμςε ἡμέρες Χριστουγέννων, δημιούργησε στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν ᾿Ορθοδοξία ἀτμόσφαιρα Μ. 'Εθδομάδος, καὶ δύθισε τὴν Ἐκκλησία σὲ πένθος Μ. Παρασκευῆς. Μὲ αὐτὸ τὸν | ἀπαίσιο τρό- ἢ πο θέλησε ὁ: " νιάτικη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. τετατττετουειν ποτα, κατα.
᾿Αλλὰ καὶ ἂν ὑποθέσουμε, ὅτι
τστττισας τὰ
-.“- τ ὑπ΄ .τὰαῳνιὩνω-
Σατανᾶς νὰ ἄρῃ τὴ Χριστουγεν-
συντρέχουν λόγοι συλλήψεως
καὶ προφυλακίσεως τοῦ Γέρον-
τος, -κάτι, γιὰ τὸ ὁποῖο σφόδρα ἀμφιβάλλουμε-, δὲν σκέφθηκαν οἱ ἁρμόδιοι λειτουργοὶ τῆς Θέμιδος τὴν ἁγιότητα καὶ ἱερότητα τῶν ἡμερῶν; Στὴν ᾿Ορθόδοξη Ἑλλάδα δὲν ζοῦν καὶ αὐτοί; Χριστιανοὶ δὲν εἶναι καὶ αὐτοί; Στὴν
24 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
᾿Ορθόδοξη κολυμθήθρα δὲν θαπτίσθηκαν; Δὲν μποροῦσαν νὰ ἀναθάλουν τὴν ἀπόφασί τους. γιὰ ἀργότερα; Ἦταν ἀνάγκη νὰ ταράξουν καὶ νὰ κατασκανδαλίσουν τὶς ψυχὲς τὴ συγκε«. κριμένη χρο-
ἡ νικὴ περίοδο;Αλλωστε δὲν γνωρί-
ζουν, ὅτι καὶ
κοσμικοὶ καὶ ἀχρίστιανοι ἀκόμη ἄρχοντες δί-
ἡ νουν χάρι ΄ κατὰ τὶς με-
γάλες δορτὲς καὶ ἐλευθερώνουν ὡρισμένους φυλακισμένους; Ὁ Πιλᾶτος, παρὰ τὴ δειλία καὶ ἰδιοτέλειά του, σεθάσθηκε τὴν συνήθεια καὶ παράδοσι τῆς ἐποχῆς του καὶ ἐπρότεινε τὴν ἀπελευθέρωσι ἑνὸς ὑποδίκου στοὺς Ἰουδαίους χάριν τῆς δορτῆς τοῦ Πάσχα. Καὶ οἱ ᾿Ιουδαῖοι, ὡς γνωστόν, προτίμησαν τὴν ἀπελευθέρωσι ἑνὸς σεσημασμένου κακοποιοῦ, τοῦ Βαραθθᾶ, καὶ τὴ σταύρωσιτοῦ εὐεργέ-
ὡς, τὴν παραμονὴ τῶν Χριστου-
γέννων, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι ἀμέτρητοι ἡμεδαποὶ καὶ ἀλλοδαποὶ «Βαραδθᾶδες», ἀπολαμδάνοντας τὴν ἀσυλία καὶ ἀτιμωρησία, ποὺ τοὺς παρέχει τὸ ἄθλιο πολιτικὸ κατεστημένο, ποὺ κυθερνᾷ
τὶς τελευταῖες δεκαετίες τὴν Πατρίδα μας. . Ὅπωςδὲ τότε ὁ μανιασμένος ὄχλος τῶν ἀχαρίστων ᾿Ιουδαίων, παρακινούμενος ἀπὸ τὸ ἄνομο καὶ φθονερὸ ἱερατεῖο του, ἐκραύγαζξ ἔξω ἀπὸ τὸ πραιτώριο
τὸ «Ἄρον ἄρον, σταύρωσον αὐὖὐ-
τόν», ἔτσι καὶ σήμερα ἕνας ἑσμὸς διεφθαρμένων καὶἀντιχρίστων δημοσιογράφων κραυγάζει χαιρέκακα στὰ τηλεοπτικὰ κανάλια, καὶ ζητεῖ τὴν κεφαλὴν τοῦ «Ἐφραίμ» (ἔτσι τὸν ὀνομάζουν περιφρονητικὰ καὶ ἀπαξιωτικὰ οἱ ἀσεθδεῖς καὶ ἀθεόφοθοι,
γιὰ νὰ τὸν ταπεινώσουν, λὲς καὶ εἶναι κανένας ἐξάδελφός τους ἐπὶ πίνακι καὶ τὴν ἠθικὴ ἐξόντωσί του, μὲ τὸν ἐγκλεισμό του στὶς φυλακὲς τοῦ Κορυδαλλοῦ.
Ὦ ἄθλιοι καὶ πανάθλιοι δημοσιογράφοι, ἄνθρωποι τοῦ σκότους, ὑπηρέτες σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ συμφερόντων, πολέμιοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ᾽Ορθοδοξίας, ἀδίστακτοι ἐκκλησιομάχοι, ποὺ ἀνασταυρώνετε τὸν Θεάνθρωπο, Αὐτόν, ποὺ ἔσωσε ἐπανειλημμένως αὐτὸν τὸν τόπο, καὶ πληγώνετε καὶ κατασυκοφαντεῖτε τὴν Μητέρα καὶ τροφὸ τοῦ Ἔθνους μαςσ, τὴν ᾿Εκκλησία, καὶ σπιλώνετε μὲ τὸ δημοσιογραφικό σας δηλητήριο ἀξίους ἐργάτες της, ποὺ μοχθοῦν νυχθημερὸνγιὰ τὸν συνἄνθρωπό τους καὶ γιὰ τὴ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, «τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς;». ᾿Αρκετὰ ἐμπαίξατε τὸν Θεό, διακωμῳδήσατε τὰ θεῖα, χλευάσατε τὰ ὅσια καὶ ἱερά, μυκτηρίσατε τοὺς πιστοὺς
ἀνθρώπους. Κοιτάξετε γύρω
σας καὶ ἰδῆτε τὰ ἄλλοτε πανίσχυρα κανάλια καὶ τὶς ἐφημερίδες, πού, ἐξ αἰτίας τῆς κρίσεως,
᾿
τὸῷ.-.-α..ὕ...........-......Ψ...-.ὄ.......Ὲο . .
του καὶ Μεσσία τους, τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Στὶς ἡμέρες μας Ἕλληνες ᾿Ορθόδοξοι δικασταὶ ἔδωσαν διαταγή, νὰ συλληφθῇ καὶ νὰ προφυλακισθῇ ὡσὰν κακοῦργος ἕνας σεθδάσμιος γιορείτης ἡγούμενος πανορθοδόξου ἐμθελείας καὶ. ἀναγνωρίσε-
υἱόνοὐδ νυνας Ξεϑϑιστεσσντσος
-Ψφᾳοὖὦ
---......ς...........-.........-........ . .... ..τὦ..-...--
κλείνουν καὶ χρεοκοποῦν. Ἔρχονται καιροὶ χαλεποί, κατὰ
τοὺς ὁποίους θὰ πληρώσουν πολλοί, θὰ πληρώσετε καὶ σεῖς, διότι φέρετε τεραστία εὐθύνη γιὰ τὴν ἐκτεταμένη ἠθικὴ σῆψι
καὶ ἀποσύνθεσι τῆς κοινωνίας
μας. Προφῆτες δὲν εἴμαστε. Πι-
στεύουμς ὅμως στὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ ᾿Αποστόλου, ὅτι ΟΣΤΑΥΡΟΣ 25
πὴ
Υ̓ «πᾶσα παράθασις καὶ παρακοὴ τίον τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ οἱ ἔλαθεν ἔνδικον μισθαποδοσί- πιέσεις καὶ ἐκθιασμοὶ κατὰ τοῦ αν» (Ἐθρ. 2, 2). Ἰδοὺ ἔρχονται Ἔθνους μας πυκνώνουν καὶ ἡμέρες, κατὰ τὶς ὁποῖες πολλοὶ ἐντείνονται. Στὶς ἡμέρες μας ἀπὸ σᾶς θὰ μείνετε ἄνεργοι, θὰ εὑρίσκεται ἐν πλήρει ἐξελίξει πεινάσετε, καί, γιὰ νὰ τραφῆτε, καταχθόνιο καὶ σατανικὸ σχέδιο θὰ καταφύγετε στὰ συσσίτια κάποιων σκοτεινῶν δυνάμεων τῆς ᾿Εκκλησίας! Ναί, τῆς Ἐκκλη- μὲ στόχο τὴν ἀποδυνάμωσιτῆς σίας, τὴν ὁποία σήμερα ἀπὸ θέ- ᾿Ορθοδοξίας, τὴν οἰκονομικὴ ὑσι ἰσχύος πολεμεῖτε καὶ ποδούλωσι τῶν ᾿Εθνῶν καὶ τὴν συκοφαντεῖτε. ᾿Αλλὰ ἡ τιμωρία ἐπικράτησι τῆς Νέας ᾿Εποχῆς αὐτὴ δὲν εἶναι τίποτε ἐμπρὸς καὶ Νέας Τάξεως διὰ τῆς παγκοστὴν αἰωνία κρίσι καὶ τιμωρία, σμιοποιήσεως. Ὅμως τὰ σχέδια ποὺ σᾶς ἀναμένει, ἐὰν δὲν με- αὐτὰ θὰ διαλύσῃ ὁ ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας Κύριος Ἰησοῦς τανοήσετε. Ἡ σύλληψι καὶ προφυλάκισι “Χριστός, ὅπως διαλύει ὁ ἀέρας τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Βα- τὸν καπνὸ καὶ ὁ ἥλιος τὴν ὁμίτοπεδινοῦ ἀποτελεῖ, κατὰ τὴ χλη. “γνώμη μας, τὸ μέγα σκάνδαλο Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ ἐνδυναμώνῃ καὶ ὄχι ἡ ὑπόθεσι τῶν ἀγοραπω- τὸν δοκιμαζόμενο καὶ κακοπαλησιῶν τῆς Μονῆς Βατοπεδίου. θοῦντα «μέχρι δεσμῶν ὡς καὍσοι πιστοί, ἂς ἑτοιμαζώμεθα κοῦργον» Γέροντα ᾿Εφραὶμ καὶ γιὰ ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς ἁγιωτάτης ὅλη τὴν συμπάσχουσα μαζί του
Πίστεώς μας καὶ τῆς φιλτάτης
Ἀορν: μας. Οἱ διωγμοὶ ἐναν-
ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπεδίου.
2
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ Κάθε Κυριακὴ ὥρα 6:00 μιμ. γίνονται τὰ θραδυνὰ κηρύγματα στὴν αἴθου-
σα τῆς ᾿Αδελφότητος (ὁδὸς Ζωοδόχου Πηγῆς44). ὍσοΙ ἀγαπᾶτε Τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ μπορεῖτε νὰ προσέρχεσθεστὶς ὁμιλίες. Νὰ εἰδοποιῆτε δὲ νὰ προσέρχωνταικαὶ ἄλλοι.
28 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ΠΡΆΞΕΙΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΩ͂Ν
συνέχεια ἀπὸ τὴ σελ. 22
λόγο μέχρι τὸ μεσονύχτιο, Καίτοι ἔ-
στοί. Ἢ τέλεσι τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἦταν τὸ κέντρο τῆς λατρείας. Τρί-
ϑέτως ἀγρύπνησξε χηρύττοντας καὶ
καὶ γενικώτερα τὴ λατρεία, ἦταν τὸ
μελλε νὰ ταξιδεύσῃ, ὁ ἀπόστολος δὲν ζήτησε ν᾿ ἀναπαυϑῇ, ἀλλ᾽ ἀντι- το, συνδεδεμένο μὲ τὴν Εὐχαριστία,
συνομιλώντας μὲ τοὺς χριστιανούς. Τί διδάσκουν αὐτά; Πρῶτο, ὅτι ἤδῃ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων
εἶχε ξεχωρισϑῆ ἣ πρώτη ἡμέρα τῆς
ἑδδομάδος, ἣ Κυριακή, καὶ εἶχε ἀφιἐερωϑῆ στὴν ὁμαδικὴ λατρεία τοῦ
Κυρίου, Ποῦ εἶνε οἱ αἱρετικοὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι δὲν τιμοῦν τὴν ἡμέρα τοῦ Κυρίον; Δεύτερο, κατὰ τὴ σύνα-
ξι τῶν πιστῶν γινόταν τὸ Κυριακὸ
δεῖπνο, ἐτελεῖτο δηλαδὴ ἡ Θεία Εὐ-
χαριστία, τεμαχιξόταν ὁ Ἄρτος τῆς
ἘΕῤΛχαριστίας καὶ κουνωνοῦσαν οἱ πι-
ΔΝΑΓΚΗ
κήρυγμα. Ἐΐνε καὶ τὸ κήρυγμα μέρος τῆς λατρείας, λειτουργία καὶ ἷερουργία (Ρῳμ.ιε΄ 16). Τέταρτο, οἱ ἀ-
πόστολοι δὲν ἦταν φειδωλοὶ στὸ χρόνο τοῦ κηρύγματος,ἰδίως σὲ ἐπίσημες καὶ ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις.
Ἂς ἑτοιμαξζώμεϑα καὶ ἐμεῖς γιὰ νὰ μετέχωμε στὸ Δεῖπνο τοῦ Κυρίου, εἰ δυνατόν, κάϑε Κυριακή, καὶ ἂς ἀγα-
ποῦμε νὰ ἀκούεται πλουσίως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία.
ΠΑΡ̓ῬΗΣΙΑ͂Σ
συνέχεια ἀπὸ τὴ σελ. 28
κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου. Δυστυ-
χῶς ὅμως δὲν θέλουν νὰ δυσαρεστήσουν κακούς, καὶ νὰ συγκρουσϑοῦν μὲ ἰσχυρούς, καὶ νὰ ὑποστοῦν συνέπειες. Καίτοι δὲν πρόκειται ν᾽’ ἀποκεφαλισθοῦν ὅπως ὁ Πρόδρομος, δειλιοῦν καὶ σιωποῦν. Καὶ ἔτσι οἱ ἀδίστακτοι τύποι, ὅπως
πολιτικοὶ καὶ Οἰκουμενισταί, προχωροῦν οτὸ ἔργο τῆς κατεδαφίσεως
καὶ ἰσοπεδώσεως τῶν πάντων,
Τί νὰ εἰποῦμε; Ὅσοι πιστεύουμε
στὸ Χριστό, τοῦτο νὰ εἰποῦμε, ἢ μᾶλλον συνεχῶς νὰ λέγωμς ὡς ἔνθέρμη προσευχή: Κύρις, λυπήσου
τὴν Ἑλλάδα, τὴν καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ σῶσε μας ἀπὸ τοὺς καταφρονητάς σου, τοὺς ὀλετῆρες πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς σωτῆρες. Σῶσε μας ἐπίσης ἀπὸ τοὺς
ἀναξίους ἀντιπροσώπουςσου,ἰδί-
ὡς τοὺς Οἰκουμενιστάς, οἱ ὁποῖοι συμμάχησαν μὲ τοὺς Νεοεποχῖτες καὶ καταπροδίδουν τὴν Πίστι σου. Ἀνάδειξε δέ, Κύριε, στὴν Ἐκκλησία σου ἄνδρες πεπαρρησιασμένους, ὅπως ὁ Πρόδρομόςσου, γιὰ νὰ δίνουν μάχες κραταιὲς ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός σου καὶ τῆς Πίστεώς σου.
Ἀμήν.
ΟΣΤΑΥΡΟΣ 27
“ ᾿ Ἴ ΌΤΙ ΄ 2 ξ :
“ΜΡΣῈ
δὼ
Πλῆθος κακοὶ χαρακτηρισμοί
νὰ φυλάξῃ -- δὲν ἔχετε συναίσθησι
Ἄν ἄνανδροι, ἀνδρείκελα,
τῆς ἐγκληματικῆς πολιτικῆς σας εἰς
ὑποκείμενα, ἀλῆτες, ἀλιτήριοι, παλιάνθρωποι, καθάρματα,καθίκια, κερατᾶδες, γομάρια, γουρούνια, λαμόγια, κλέφτες, ψεῦτες, ἀπατεῶνες, πράκτορες, δοσίλογοι, προδότες, ἐφιάλτες καὶ ἄλλοι χαρακτηρισμοὶ ἀκούστηκαν ἀπὸ τὰ Μέσα Μαζικῆς ᾿Ενημδρώσεως. Οἱ χαρακτηρισμοὶ προέρχονται ἀπὸ δημοσιογράφους καὶ ἄλλα πρόσωπα μὲ ἀνώτερη μόρφωσι ἢ ἁπλοϊκὰ μέλη τῆς "Ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ ἐκστομίζονται κατὰ πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι περιήγαγαν τὸ Κράτος σὲ κατάστασι χρεωκοπίας, τὸ καταχρέωσαν σὲ ξένους τοκογλύφους, ἐπιθάλλουν συνεχῶς σκληρὰ καὶ θάρβαρα Φορολογικὰ μέτρα εἰς θάρος χαμήλομίσθων καὶ χαμηλοσυνταξιούχων μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πένωνται πολλοὶ καὶ νὰ φθάνουν σὲ ἀπελπισία μέχρις αὐτοκτονιῶν, ὑποθήκευσαν
καὶ πούλησαν τὴν Ἑλλάδα στοὺς ξένους, καὶ ταπείνωσανκαὶ ἐξευτέλισαν διεθνῶς τὴν ἱστορικώτερη
καὶ ὡραιότερη Πατρίδα τοῦ κό-
σμου. . Κύριοι πολιτικοί, ὁἱ ὁποῖοι εἶσθε ὑπεύθυνοι γιὰ τὴ σἡμερινὴ δραματικὴ κατάστασι τῆς Χώρας, ἡ ὁποία αὔριο μπορεΐξ νὰ γίνῃ δραματικώτερη μὲ κοινωνικὴ ἐξέγερσι,-- ὁ Θεὸς 28 ΟΣΤΑΥΡΟΣ
θάρος τῆς Πατρίδος μας καὶ τοῦ λαοῦ τῆς; Δὲν φοθεῖσθε τὴν ἀγανάκτήσι καὶ τὴν ὀργὴ τοῦ θασανιζομένου ἀπὸ τὰ ἀλλεπάλληλα φορομπῆηχτικὰ μέτρα σας λαοῦ; Δὲν σκέπτε-
σθε, ὅτι μπορεῖ νὰ ὑπάρξουν ἀπρόθλεπτες συνέπειες τῆς δικτάτορικῆς καὶ τυραννικῆς ἐξουσίας σας;
Τὸ πλῆθος τῶν ἀσχημοτάτων εἰς
δάρος σας χαρακτηρισμῶν ἀπὸ τὰ μέσα τῆς δημοσιότητος δὲν σᾶς θίγει; Δὲν ἱδρώνει τὸ αὐτί σας; Φθάσατε εἰς θάθος κακῶν καὶ γίνατε
καταφρονηταὶ κατὰ τὴ Γραφή; ᾿Αλλ᾽
ἡ Γραφὴ προφητεύει συμφορὲς κατὰ τῶν καταφρονητῶν. ᾿Ολετῆρες τῆς Πατρίδος! Ἔχετε καταντήσει τὰ πλέον ἀνυπόληπτα
καὶ ἀξιολύπητα πρόσωπα. Λυπηθῆ-
τε τοὺς ἑαυτούς σας καὶ μετανοήσετε. Διότι καὶ σεῖς ἐξάπαντος θὰ πεθάνετε καὶ θὰ λογοδοτήσετε σ᾽ Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος δημιούργησε καὶ κυθερνᾷ τὸ Σύμπαν, δημιούργησε καὶ σᾶς μὲ λογική, τὴν ὁποία μεταβάλατε σὲ ἀλογία, καὶ μὲ συνείδησι, τὴν ὁποία καταπατήσατε. Λυπηθῆτε τοὺς ἑαυτούς σας καὶ μετανοήσετε καὶ ἐνεῤγήσετε τὰ δέοντα γιὰ τὴ σωτηρία τῆς Πατρίδος, ἀλλὰ καὶ τὴ δική σας σωτηρία ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ Θεοῦ.
Επαίΐινος καὶ ἐπίκριοσι ΕἸ ΎΝΝ Θεσσαλονίκης Ὁ ἔἌνθιμος εἶνε ἀξιόλογος 6ράρχης. Εὐπαίδευτος, ἱκανὸς ὁμιλητὴς καὶ θερμὸς πατριώτης. Ὑποστηρίζει τὰ δίκαια τῆς ᾿Ελληνικῆς Πατρίδος, καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Μακεδονίας, μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς τόυ καὶ μὲ συντριπτικὰ ἐπιχει-
ρήματα ἔναντι τῶν ἐχθρῶνκαὶἐπι-
θος, Σεθασμιώτατε! Ὅπως διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὁμολογοῦμε ἀπαγγέλοντας τὸ Σύμθολο τῆς Πίστεως, ἡ Ἐκκλησία εἶνε μία. Καὶ αὐτὴ εἶνε ἡ ᾿ρθοδοξία, διότι δὲν ἄλλαξε τίποτε ἀπὸ τὴ δογματικὴ διδασκαλία τῆς ἀρχαίας ᾿Εκκλησίας τῶν ὀκτὼ πρώτων αἰώνων. Ὁ Πάπας ἄλλαξε πολλά, ἀλλοίωσε μὲ τὴν προσθήκη τοῦ ΕἸ!οαμις καὶ τὸ Σύμθολο τῆς Πίστεως. Ὃ Παπισμὸς δὲν εἶνε
βούλων τοῦ Ἔθνους μας, καὶ μάλι᾿Εκκλησία, εἶνε Αἵρεσι. Καὶ θέλουμε στα τῶν Σκοπιανῶν. Τὰ κηρύγματά ὡς πιστοί, ὅπως μάχεσθε ἐναντίον του εὐχαριστοῦν καὶ ἐνθουσιάζουν τῶν ἐχθρῶνκαὶ ἐπιθούλων τῆς Πατοὺς ἀκροατάς του. τρίδος, ἔτσι νὰ ξιφουλκήσετε καὶ Τὴν Κυριακὴ τῆς Χαναναίας, 29 ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, μάλιστα ᾿ανουαρίου, ὁμιλῶώντας ὁ μαχητιἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἷκὸς Ἱεράρχης κατὰ τὴ Θεία Λει᾿"κουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶνε παναίτουργία δὲν δίστασε νὰ εἰπῇ γιὰ ρεσι καὶ πανθρησκεία. τὴν Εὐρώπη ὅ,τι λέγει τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὴ θυγατέρα τῆς Χαναναίας, Θὰ εὑρεθῇ ἔστω ἕνας πολιτικός; “ὅτι δηλαδὴ ἡ Εὐρώπη εἶνε «δαιμοἤνευ μετανοίας κανεὶς δὲν δινισμένη». Τολμηρὸς ὁ χαρακτηρι- Ἀν ολΉται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, σμός, ἀλλ᾽ ὀρθός, ὅπως ἀποδεικνύ- κανεὶς δὲν δύναται νὰ ἀποφύγῃ ουν τὰ πράγματα στὴν Εὐρώπη καὶ τὴν αἰωνία δυστυχία καὶ νὰ τύχῃ ἡ ἀθλία συμπεριφορὰ τῆς Εὐρώπης τῆς αἰωνίας εὐτυχίάς. ᾿Αλλ᾽ ἡ μετάπρὸς τὴν Ελλάδα. Ὃ χαρακτηρι- νοια, γιὰ νὰ εἶνε ἀληθινή, πρέπει νὰ σμὸς τῆς Εὐρώπης ὡς δαιμονισμέ- συνοδεύεται μὲ ἔργα. Ὁ «μείζων ἐν νῆς προκάλεσε ἰδιαίτερη ἐντύπωσι γεννητοῖς γυναικῶν» (Ματθ. ια΄ 11), καὶ εἶνε γιὰ τὴν εὐτολμία του ἀξιέ- ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ ἀνώτεπαινος ὁ Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος συμ- ρος βουλευτῶν καὶ ὑπουργῶν καὶ τἰεριφέρεται καὶ ὡς ἐθνάρχης σ᾽ αὐ- πρωθυπουργῶν καὶ προέδρων δητὴ τὴν κρίσιμη, κρισιμωτάτη, γιὰ τὸ μοκρατιῶν καὶ βασιλέων καὶ αὐτοἜθνος ἐποχή. κρατόρων, οἱ ὁποῖοι μετὰ θάνατον ᾿Αλλ᾽ ἂς ἐπιτρέψῃ ὁ καλὸς Ἵε- περιέρχονταισὲ ἀφάνεια, ἐνῷ ἐκεῖράρχης νὰ ἐπικρίνωμε ἕνα σημεῖο νος μετὰ θάνατον δοξάζεται ἐπὶ τοῦ κηρύγματός του. ᾿Αναφερόμε- δύο μέχρι σήμεραχιλιετίες μὲ μεγίνος στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺςεἶπε, στη δόξα παρὰ τὴν κατὰ κόσμον ἀὅτι ἡ ὀρθὴ γί αὐτοὺς ὀνομασία εἶνε σημότητά του, προτρέπει θεοπνεύ«ῬΡωμαιοκαθολικὴ ᾿Εκκλησία». Λά- στῶως ἀποκτηνωμένους ἀνθρώΟΣΤΑΥ͂ΡΟΣ 99
πους, «γεννήματα ἐχιδνῶν», λέγοντας: «Ποιήσατε οὖν καρπὸνἄξιον τῆς μετανοίας» (Ματθ. γ΄ 8).
Καρπὸς ἄξιος τῆς μετανοίας εἶνε
τὰ καλὰ ἔργα. Κατὰ κόρονοἱ πολιτικοὶ ὁμιλοῦν γιὰ θυσίες, ποὺ κάνει ὁ Ἑλληνικὸς λαός, γιὰ νὰ σωθῇ ἡ Πατρὶς ἀπὸ τὴ σημερινὴ οἰκονομικὴ κρίσι. ᾿Αλλ᾽ οἱ πολιτικοὶ ποιές θυσίες κάνουν γιὰ τὴ σωτηρία τῆς Ελλάδος; Δυστυχῶς οἱ πολιτικοὶ ἐπιθδάλλουν στὸ λαὸ θυσίες, ἀλλ᾽ οἱ ἴδιοι δὲν κάνουν θυσίες. Θυσιάζουν, δὲν θυσιάζονται. Τρία ἑκατομμύρια Ἕλληνες κατέθηκαν κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο τῆς φτώχειας. Οἱ πολιτικοὶ πόσο κατέθηκαν ἀπὸ τὸ ὑψηλὸ ἐπίπεδο τοῦ πλούτου, τῆς χλιδῆς καὶ τῆς σπατάλης; Σχεδὸν καθόλου! "Αλλοι πηγαίνουν στοὺς κάδους τῶν ἀπορριμμάτων, γιὰ νὰ θροῦν κάτι νὰ φάγουν. ᾿Αλλοι στεροῦνται στέγης καὶ κοιμῶνται ἐκτεθειμένοι σὲ πολικὸ ψῦχος. ἼΛλλοι ἀπογοητεύονται ἀπὸ τὴν οἰ-᾿ κονομικὴ ἀνέχεια καὶ αὐτοκτονοῦν. Καὶ ὑπουργὸς πηγαίνει στὰ μπουζούκια γιὰ διασκέδασι... Κύριοι πολιτικοί! ᾿Αλλάξετε πολιτικὴ καὶ τρόπο ζωῆς. ᾿Αφήσετξε τὴν ἰδιοτέλεια καὶ τὴν πολυτέλεια, τὴ φιλαυτία καὶ τὴ μεγαλομανία. Δώσετε καλὸ παράδειγμα στὸ λαό. Κάνετε καὶ σεῖς θυσίες. Μειώσετετὶς ὑψηλὲς καὶ σκανδαλώδεις ἀπολαθές σας κατὰ τὸ μεγαλύτερομέρος. Παραιτηθῆτε ἀπὸ σκανδαλώδη προνόμια. Καὶ ἂν θέλετε νὰ μείνετε στὴν ἱστορία ὡς ἀληθινοὶ καὶ μεγάλοι πατριῶτες καὶ καλοὶ νοικοκυ30. ΟΣΤΑΥΡΟΣ
ραῖοι τῆς Πατρίδος, μιμηθῇῆτε τὸν
πρῶτο Κυθδερνήτη τῆς Ἑλλάδος,
πρῶτο καὶ χρονικῶς καὶ ἀξιολογικῶς, τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια. []οὁλλοὶ ἔχετε τεράστιες περιουσίες. Γίνετε γενναῖοι καὶ ἥρωες μὲ ψυχικὴ γενναιότητα καὶ Ψυχικὸ ἡρωϊισμὸ καὶ διαθέσετξε τὶς περιουσίες σὰς
γιὰ τὴ χρεωκοπημένηΠατρίδα, καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός, καὶ ὁ λαὸς καὶ ὁ
Θεὸς θὰ τιμήσῃ τὴ θυσία σας.
Κύρις καὶ Θεέ! Θὰ εὑρεθῇ σ᾽ αὖτὸ τὸν τόπο ἔστω ἕνας πολιτικός, γιὰ νὰ ἀρθῇ στὸ ὕψος, τὸ ὁποῖον ἀπαιτεῖ ἡ κρισιμωτάτη κατάστασιτῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος, καὶ νὰ δείξῃ
μεγάλειο Ψυχῆς;
᾿
Γιατί οἱ Εὐρωπαῖοι
μᾶς ἀντιπαθοῦν;
ἱ Εὐρωπαῖοι, καίτοι καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμεθα Εὐρωπαῖοι καὶ ἀνήκουμε στὴ ᾿Ενωμένη Εὐρώπη, δὲν μᾶς συμπαθοῦν, ἀλλὰ μᾶς ἄντιπαθοῦν, μᾶς ἐπιθουλεύονται, μᾶς
τιμωροῦν καὶ μᾶς ταπεινώνουν ἐκ-
μεταλλευόμενοι τὴν οἰκονομικὴ κρίσι μας. Καὶ ἄλλες Εὐρωπαϊκὲς χῶρες ἔχουν οἰκονομικὴ κρίσι, ὅπως ἐμεῖς, καὶ χειρότερα, ἀλλὰ πρὸς αὐτὲς τὶς χῶρες ἡ Ενωμένη Εὐρώπη δείχνει καλὴ διαγωγή. Γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους, καὶ ἰδίως τοὺς Γερμανούς, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμεθα «τὸ μαῦρο πρόθατο», τὸ ὁποῖο
σφαγιάζουν." Γιατί οἱ Εὐρωπαῖοι μᾶς ἀντιπαθοῦν καὶ μᾶς ἐχθρεύονται; Γιὰ τοὺς
ἑξῆςλόγους. Πρῶτον,διότι ἐμεῖς εἴμεθα ᾿Ορθόδοξοι, ἐνῷ αὐτοὶ εἶνε
αἱρετικοί, Παπικοὶ καὶ Προτεστάντες. Ὁ δὲ Σατανᾶς, τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης, ἐνεργεῖ δι᾿ αὐτῶν καὶ τοὺς διεγείρει ἐναντίον μας. Δεύτερον, διότι ἐμεῖς οἱἝλληνες ἔχουμε ἀνώτερη ἱστορία καὶ ὡραιότερη Πατρίδα καὶ γι αὐτὸ μᾶς φθονοῦν. Ὁ δὲ φθόνος δημιουργεῖ ἀντιπάθεια. ᾿Απὸ φθόνοοἱ Ἰουδαῖοι μίσησαν καὶ σταύρωσαντὸ Χριστό. Καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι σταυρώνουν τὴν ᾿Ελλάδα. Τρίτον, οἱ Γερμανοὶ δείχνουν χειρότερη διαγωγὴ πρὸς ἐμᾶς, διότι ἐξ αἰτίας μας ἔχασαν τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Ἔχουμε πολὺ σκληρυνθῆ κατὰ τοὺς ἐσχάτους αὐτοὺς καιρούς. Καὶ ἂς κάνωμε εἰδικὴ προσευχὴ νὰ κατανύξῃ ὁ Θεὸςτὶς καρδιές μας καὶ νὰ μετανοήσωμε, γιὰ νὰ μὴ ἰδοῦμε χειρότερες, ἀλλὰ καλλίτε-
ματολάτρες, μεγαλομανεὶς καὶ κα-
ἿΜηνισῖοκ(0 ΣΤΑΥΡΟΣ» δὰ ᾿Ορθόδοξο Χριστιανικὸ Περιοδικό
ρες ἡμέρες.
Τιμὴ τῶν Παπικῶν πρὸς τὸν κ. Βαρθολομαῖον
ροσφάτως Παπικὴ Θεολογικὴ Σχολὴ ὠργάνωσε συνέδριο πρὸς τιμὴν τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὴ συμπλήρωσι 20 ἐτῶν Πατριαρχίας. Στὸ συνέδριο συμμετεῖχαν Πῶς θαίνει ἡ ἱστορία καὶ ὡμίλησαν καὶ Παπικοὶ καὶ ᾽Ορἴχουμε καὶ ἐμεῖς οἱἝλληνες τὰ θόδοξοι. Μᾶς ἐκπλήσσει, ὅτι οἱ Παπικοὶτίἁμαρτήματά μας. Ἔχουμε ᾽Ορθοδοξία, ἀλλ᾽ ἐν πολλοῖς δὲν ἔχου- μῆσαν τὴν Κορυφὴ τῆς Ὀρθοδοξίμε ὀρθοπραξία. Οἱ δὲ ἄρχοντές μας ας, ὅπως χαρακτηρίζεται ὁ Οἰκουδὲν ἔχουν οὔτε ὀρθοδοξία οὔτε μενικὸς Πατριάρχης; Νὰ μὴ μᾶς ἐκὀρθοπραξία. ᾿Αποδεικνύονται ἄπι- πλήσσει. Διότι ὁ κι Βαρθολομαῖος στοι, ἀνιδανικοί, ἀμοραλισταί, χρη- εἶνε δικός τους ἄνθρωπος, ναίΐ, δι-
ταστροφεῖς τῆς Πατρίδος πνευμα-
τικῶς καὶ ὑλικῶς. Οἱ καλοὶ πολιτικοὶ εἶνε εἶδος σπάνιο. Καὶ δὲν εἶνε τόσο καλοί, ὅσο ἀπαιτεῖ ἡὈρθόδοξος χριστιανικὴ καὶ ἡ πολιτικὴ ἰδιότης καὶ ἡ κρισιμότης τῶν καιρῶν. Γιὰ τὰ ἁμαρτήματα ἀρχόντωνκαὶ λαοῦ ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε τὴ σημερινὴ κρίσι τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν ὑπάρχει προοπτικὴ νὰ ἐξέλθωμε,
παρὰ μόνον ἐὰν κάνῃ ἐπέμβασιὁ Θεός. Καὶ θὰ κἄνῃ, ἐὰν ὑπάρξῃ μετάνοια. Κατὰ τὴν ᾿Αγία Γραφὴ ἡ ἷστορία δαίνει κατὰ τὸ σχῆμα ἁμαρτία, τιμωρία, μετάνοια, σωτηρία.
Ἂ
Ἀ
Ἀ
Ἱδρυτής: Ἐπίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥ̓ΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΏΤΗΣ Ἰδιοκτήτης: ᾿Ορθόδ, Ἱεραποστ. ᾿Αδελφότης «Ὁ Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγῆς 44 ο 106 81 ᾿Αθήνα.
τηλ. 210. 3805539 ἃ 210 |.3826100
᾿Ἐκδότης: Παναγιώτης Ἰ. Πετρόπουλος Αἰόλου 35 ὁ 158 51 Κάντζα Διευθυντὴς Συντάξεως:
Νικόλαος Ἰ. Σωτηρόπουλος- τῆλ. 210 , 6659056 Προϊστάμενος Τυπογραφείου
᾿Αθαν. Κοκονός, Αἰόλου 35 ὁ 153 51 Κάντζα
Συνδρομὴ (ἐτησία) ᾿Εσωτερικοῦ: 1546 Κύπρου 20 Ε. ᾿Εξωτερικοῦ: 80.
᾿ἘἘπιταγές, ἐγγραφές, ἐπιστολές κιλπ. στὴ διεύθυνσι: «Περιοδικὸ «Ὁ Σταυρός»
. Τι9. 3415 (Κ.Τ.Α.) ὁ 102 10 ᾿Αθήνα. Ἂν ΟΣΤΑΥΡΟΣ 31
31-12-11
ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ
Ταχ. Γραφείο Γλυκών Νερών
Ἀριθμός Ἄδειας] 14
ππεεααιι [αὶ
ἡ
1631
Ἀρ. Πλίσης 109
κός τους. Φιλοπαπικὸς μέχρι μυελοῦ ὀστέων. Θὰ τιμοῦσαν ποτὲ τὸν ἀείμνηστο Φλωρίνης Αὐγουστῖνο ἢ τὸν Πειραιῶς κ. Σεραφείμ; Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἔχει προβῆ σὲ δηλώσεις καὶ ἐνέργειες οἱ ὁποῖες προσθάλλουν ὄχι μόνο τὴν ᾽Ορθοδοξία, ἀλλὰ συγχρόνωςκαὶ τὸν Ρωμαιοκαθολικισμό, ἀφοῦ πιχ. λέγξι, ὅτι σὲ ὅλες τὶς Θρησκεῖες ὁ ἴδιος Θεὸς λατρεύεται, καὶ ὡς δῶρο προσφέρει τὸ ἅγιο Κοράνιο. ᾽Εν τούτοις οἱ Παπικοὶ τίμησαν τὸν κ.᾿ Βαρθολομαῖο, διότι, ὅπως εἶπαν, ὑποστηρίζει ἐκθύμως τὸν Διάλογο, καὶ ὁσάκις ὁ Διάλογος περιῆλθε σὲ ἀδιέξοδο φρόντισε νὰ ξεπερασθοῦν τὰ ἐμπόδια καὶ νὰ ἐπανεκκινήσῃ ὁ Διάλογος. Σημαῖνον πρόσωπο τοῦ Παπισμοῦ δήλωσε, ὅτι μὲ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὁ Διάλογος «ἄνθισρ». ᾿Αλλὰ γιατί οἱ Παπικοὶ τιμοῦν τὸν
κ. Βαρθολομαῖο γιὰ τὸ ρόλο του στὸ θέμα τοῦ Διαλόγου καὶ ὄχι σὲ
ἄλλα θέματα; Διότι μὲ τὸ Διάλογο ὁ Πάπας σκοπὸν ἔχει τὴν ὑποταγὴ ὑπὸ τοὺς πόδας του ὅλης τῆς Χριστιανοσύνης. Ἢ παντοκρατορία
τοῦ Πάπαεἶνε ὁ πρῶτοςκαὶὁ κύρι-
ος σκοπός. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶνε δευ-
τερεύοντα, ἀκόμη καὶ ὁ Θεός, ἀφοῦ κατὰ τὸν Παπισμό, ἂν ὑπάρξῃ δίλημμα νὰ ἐκλέξουν οἱ Ρωμαιο32. ΟΣΤΑΥΡΟΣ
καθολικοὶ μεταξὺ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς κρίσεως τοῦ Πάπα, πρέπει νὰ προτιμήσουν τὴν κρίσι τοῦ Πάπα! ἼἌνθισε ὁ Διάλογος
ἢ ἔθγαλε ἀγκάθια;
Ε τοοὴ κατὰ θάθοςκαὶκατ᾽ οὐσίαν ὁ σκοπὸς τοῦ Διαλόγου ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Παπισμοῦ εἶνε ἡ ὑποταγὴ τῶν πάντων στὸν Πάπα πρὸς ἱκανοποίησι τοῦ ἑωσφφῳᾳρικοῦ ἐγωισμοῦ του, γι αὐτὸ ὁ Διάλογος πάντοτε ἀποτυγχάνει. ᾿Ερωτοῦμε τὸν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο:
Παναγιώτατε! Ποία ὠφέλεια προἦλθεν ἀπὸ τὸ Διάλογο; Καμμία! ᾿Αντιθέτως προῆλθε ζημία.Αμθδλυνσι σὲ πολλοὺς ᾿᾽᾿Ορθοδόξους τοῦ ὈὋρ-
θοδόξου αἰσθητηρίου;καὶ σκανδα-
λισμὸς πολλῶν πιστῶν. Ὁ Παπικὸς εἶπε, ὅτι μὲ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὁ Διάλογος «ἄνθισε». Ὃ ᾿Ορθόδοξοςλέγει; Ὃ Διάλογος δὲν
ἔθγαλε ἄνθη, ἀλλ᾽ ἀγκάθια. Παναγιώτατε! Μὴ ὑποστηρίζετε καὶ μὴ προωθεῖτε Διάλογο μὲ τὸν ᾿Εωσφόρο. Μὴ ἐπιδιώκετε καὶ μὴ δέχεσθε τιμὲς ἀπὸ τὸν Παπισμό, ὁ ὁποῖος ἀτίμασε τὴν Πίστι. Γίνετε πραγματικὸς ᾽᾿Ορθόδοξος, γιὰ νὰ ἔχετε τιμὴ ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τὸν πιστὸ
λαό.
