Χρήστος Σαλταούρας
Στη μελέτη αυτή θα αναφερθούμε στο Νομικό Πάσχα των Εβραίων όπως αυτό το διδάσκει η Αγία Γραφή. Σκοπός μας είναι να ξεκαθαρίσουμε το πότε έσφαζαν και το πότε έτρωγαν οι Εβραίοι το Πάσχα (Πασχάλιο Αμνό) και να ανατρέψουμε παλαιότερες και νεότερες αιρετικές παρερμηνείες. Ο λόγος που το κάνουμε αυτό είναι διότι οι διάφορες παρερμηνείες περί το Νομικό Πάσχα,
κατοικητηρίῳ ὑμῶν ἔδεσθε ἄζυμα» Έξοδος 12:1-20
Ο Θεός διατάζει να εορταστεί το πρώτο Πάσχα των Εβραίων ως εξής :
-Τον πρώτο μήνα του Εβραϊκού έτους = Αβίβ/Νισάν
-Ο Πασχάλιος Αμνός να σφαχτεί την 14η ημέρα του μηνός.
-Να σφαχτεί «πρὸς ἑσπέραν» δηλαδή προς το τέλος της 14ης Νισάν. (Η ημέρα για τους
Εβραίους αρχίζει με την δύση και τελειώνει με την επόμενη δύση).
-Να φαγωθεί εκείνη την νύχτα. Δηλαδή την νύχτα που ακολουθεί την εσπέρα με την οποία
τελειώνει η 14η Νισάν και αρχίζει η 15η Νισάν. Συνεπώς το Πάσχα το έσφαζαν πριν το τέλος της 14ης Νισάν και το έτρωγαν μετά την Δύση, στην αρχή της 15ης Νισάν μαζίμε άζυμα και πικρά χόρτα. Έπρεπε δε να φαγωθεί βιαστικά, με τους
Και ενώ όλα αυτά είναι απλά και κατανοητά, έκαναν την εμφάνισή τους στην αρχαιότητα αλλά και σε κατοπινούς χρόνους αιρετικοί διαστρεβλωτές της Γραφής και του Νομικού Πάσχα ! ΟΙ ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ
Οι Σαμαρείτες είναι αρχαία αίρεση του Ιουδαϊσμού. Εκτός των άλλων διαφορών που έχουν οι Σαμαρείτες από τους Ιουδαίους έχουν και διαφορά ως προς τον χρόνο εορτασμού του Νομικού Πάσχα ! Οι Σαμαρείτες σφάζουν τον Πασχάλιο Αμνό την εσπέρα με την οποία αρχίζει η 14η Νισάν και το τρώγουν την νύχτα που ακολουθεί, δηλαδή την ίδια ημέρα – 14 Νισάν. Ενώ οι Ιουδαίοι σφάζουν τον Πασχάλιο Αμνό προς το τέλος της 14ης Νισάν,πριν την δύση του Ηλίου που σηματοδοτεί την λήξη της 14ης Νισάν, και τον τρώγουν την νύχτα που ακολουθεί δηλαδή την νύχτα της 15ης Νισάν. Και οι μεν και οι δε, τρώγουν άζυμα με τον Πασχάλιο Αμνό. Επίσης τρώγουν άζυμα όλη την περίοδο από 15-21 Νισάν. Αφού όμως οι Σαμαρείτες τρώγουν το Πάσχα μία ημέρα νωρίτερα από τους Ιουδαίους αυτό σημαίνει ότι τρώγουν άζυμα μία ημέρα παραπάνω από τους Ιουδαίους !!! Δηλαδή οι Ιουδαίοι τρώγουν άζυμα από την 15η Νισάν που τρώγουν και το Πάσχα έως 21η Νισάν = 7
κατανάλωσης των αζύμων (15-21)
Νισάν από μία δήθεν άλλη κατανάλωση αζύμων στα πλάισια της 14ης Νισάν. Αν η επταήμερη κατανάλωση αζύμων διακρίνονταν από την κατανάλωση αζύμων στα πλαίσια μίας δήθεν ξεχωριστής κατανάλωσης στα πλαίσια του Πάσχα – 14η Νισάν, δεν θα άρχιζε η Γραφή την μέτρηση των 7 ημερών «ἀφ᾿ ἑσπέρας» της 14ης Νισάν. Αυτό επαναλαμβάνουμε ότι σημαίνει το εξής : Ότι η εσπέρα από την οποία άρχιζε η βρώση των Αζύμων – «ἀφ᾿ ἑσπέ
αρχίζει όπως νομίζουν οι Σαμαρείτες !
Πριν μελετήσουμε το γιατί και πως οι Σαμαρείτες παρερμήνευσαν την Αγία Γραφή θα αναφερθούμε στους αιρετικούς της εποχής μας και θα πούμε ΓΙΑΤΙ ακολουθούν πολλοί από αυτούς τον Σαμαρειτικό τρόπο σκέψης…την Σαμαρειτική διαστροφή !
ΟΙ ΑΖΥΜΙΤΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
Πολλές ομάδες αιρετικών παραδέχονται ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε την 14η Νισάν. Αυτό λέγει και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτό λέγει και η Γραφή :
«ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ
ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν. οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον
αὐτόν» Ιωάννης 19:14-15
«Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν
γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέ
14ης Νισάν και όχι την νύχτα της 15ης Νισάν !!! Τα εδάφια που προαναφέραμε και δείχνουν ότι η επταήμερη εορτή των
ημέρα ! Παρουσιάζουν δηλαδή τον Ιησού να εορτάζει με τον Σαμαρειτικό τρόπο το Νομικό Πάσχα
Υποστηρίζουν ότι η επταήμερη βρώση αζύμων άρτων (15-21 Νισάν) δεν πρέπει να συγχέεται με την βρώση αζύμων την προηγούμενη ημέρα (14η Νισάν), δεν περιλαμβάνεται σε αυτήν γιατί είναι ΑΛΛΗ εορτή και δεν πρέπει να μετράμε τις 7 ημέρες βρώσεως των αζύμων από το Πασχάλιο γεύμα… Ο λόγος δηλαδή που διδάσκουν οι πλανεμένοι ότι ο Ιησούς εόρτασε το Νομικό Πάσχα στην αρχή
σφαγιάζονταν οι Πασχάλιοι Αμνοί. Στο τελευταίο του δείπνο δεν έφαγε Νομικό Πάσχα (άρα δεν υπήρχαν άζυμα) αλλά συνέστησε το ΚΑΙΝΟ ΠΑΣΧΑ- το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας !
ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ ; Πώς όμως προέκυψε η Σαμαρειτική παρερμηνεία ; Προέκυψε από την παρερμηνεία του Εβραϊκού κειμένου :
«καὶ ἔσται ὑμῖν διατετηρημένον ἕως τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ μηνὸς τούτου, καὶ σφάξουσιν α
λόγω της διαφορετικής ερμηνείας αυτής της φράσης έχουμε την διαφοροποίηση των Σαμαρειτών από τους Ιουδαίους !
Σαμαρειτική ερμηνεία : «ανάμεσα στα βράδια» για τους Σαμαρείτες σημαίνει το ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΦΩΤΟΣ ! Από την Δύση του Ηλίου δηλαδή μέχρι να έρθει το πλήρες σκότος. Ενά μικρό δηλαδή χρονικό διάστημα περίπου 45 λεπτών !
Έτσι λοιπόν αυτή η άποψη βολεύει τους αζυμίτες αιρετικούς, διότι και η σφαγή του Πάσχα γίνεται την 14η Νισάν και η βρώση του με τα άζυμα την ίδια νύχτα και ο Ιησούς το απόγευμα που ακολουθεί διαρκούσης της 14ης Νισάν πεθαίνει έχοντας εορτάσει Νομικό Πάσχα με άζυμα !!!
Ιουδαϊκή ερμηνεία : «ανάμεσα στα βράδια» για τους Ιουδαίους σημαίνει το χρονικό διάστημα που καλύπτει την αρχή της κλίσης του Ηλίου στον ουρανό μέχρι την Δύση του. Δηλαδή ένα χρονικό διάστημα από λίγο μετά το μεσημέρι μέχρι το σκότος – διάστημα
από τους Ιουδαίους Εβδομήκοντα μεταφραστές οι οποίοι την αποδίδουν με την φράση «πρὸς ἑσπέραν». Το Λυκόφως δεν είναι προς το απόγευμα αλλά το απόγευμα και μάλιστα όταν συμβαίνει η Δύση του Ηλίου.
Η Ιουδαϊκή ερμηνεία απαιτεί η σφαγή του Αμνού να λαμβάνει χώρα πριν το Λυκόφως της 14ης Νισάν και άρα δεν μπορεί να λαμβάνει χώρα πριν το Λυκόφως με το οποίο αρχίζει η 14η Νισάν, γιατί αυτό απλούστατα θα σήμαινε ότι σφάζονταν την προηγούμενη ημέρα 13η Νισάν όπερ άτοπον !!!
Ποίοι έχουν δίκιο ; Οι Σαμαρείτες και οι Σαμαρειτικώς σκεπτόμενοι αζυμίτες που λέγουν ότι ακριβώς στο Λυκόφως έναρξης της 14ης Νισάν εσφάζετο ο Αμνός ή οι Ιουδαίοι και η Ορθόδοξη Εκκλησία που λέγουν ότι πριν το Λυκόφως ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ εσφάζετο ο Αμνός την 14 Νισάν άρα ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ 14ης ΝΙΣΑΝ ; Υπάρχει τρόπος να καθοριστεί από την Γραφή το χρονικό διάστημα το οποίο ονομάζεται « ανάμεσα στα βράδια» - ןיֵּב םִיָָּֽבְרַעָה ;;; Ναι αγαπητοί αναγνώστες ! Η Γραφή δίνει απαντήσεις και φιμώνει παλαιούς και νέους Σαμαρείτες
κατά το οποίο ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ (יִנֵּשַה = Δεύτερος) αμνός θυσιάζοντανΜΕΤΑ τον ΠΡΩΤΟ που θυσιάζονταν το ΠΡΩΙ !
Αν το διάστημα που ονομάζεται «ανάμεσα στα βράδια» ήταν το Λυκόφως και μόνο αυτό… όπως νομίζουν οι αιρετικοί, δεδομένου ότι μία ημέρα ορίζεται ως το διάστημα ανάμεσα σε δύο Λυκόφωτα, (το Λυκόφως της αρχής και το Λυκόφως του τέλους), θα είχαμε σε μία ημέρα 3 θυσίες και όχι 2 που λέγει η Γραφή ! επιπλέον αν στο Λυκόφως της αρχής μίας ημέρας είχαμε θυσία ΠΩΣ η πρωϊνή θυσία ονομάζεται πρώτη ;;; Άτοπον !
Άρα το διάστημα που ονομάζεται «ανάμεσα στα βράδια» δεν περιορίζεται στο Λυκόφως, είναι μεγαλύτερο και αναφέρεται στην απογευματινή θυσία όταν η ημέρα βαίνει προς το τέλος της. Όπως λοιπόν η ΔΕΥΤΕΡΗ θυσία ΜΕΤΑ την πρωϊνή ελάμβανε χώρα «ανάμεσα στα βράδια» προς το τέλος της ημέρας, έτσι και η θυσία του Πασχάλιου Αμνού γίνονταν προς το τέλος της 14ης Νισάν και όχι στο Λυκόφως της αρχής της !!!
2) Θα δώσουμε άλλο ένα παράδειγμα από την Βίβλο για να κατανοηθεί πλήρως ότι το διάστημα που ονομάζεται «ανάμεσα στα βράδια» και κατά το οποίο ελάμβανε χώρα η δεύτερη θυσία της ημέρας, είναι διάστημα πολύ μεγαλύτερο του Λυκόφωτος. Είναι δηλαδή τέτοια η έκταση του που δεν μπορεί να περιοριστεί στο μικρό χρονικό εύρος του Λυκόφωτος, αλλά υποχρεωτικά περιλαμβάνει περισσότερο χρόνο. Τόσο που αν πούμε ότι η σφαγή του Πάσχα εγένετο πρίν
«Και αφού παρήλθεν η μεσημβρία, και αυτοί προεφήτευον μέχρι της ώρας της προσφοράς, και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις και ουκ ην προσοχή, τότε είπεν ο Ηλίας προς πάντα τον λαόν, Πλησιάσατε προς εμέ. Και πας ο λαός επλησίασε προς αυτόν. Και επιδιώρθωσε το θυσιαστήριον του Κυρίου, το κεκρημνισμένον. Και έλαβεν ο Ηλίας δώδεκα λίθους, κατά τον αριθμόν των φυλών των υιών Ιακώβ, προς τον οποίον ήλθεν ο λόγος του Κυρίου, λέγων, Ισραήλ θέλει είσθαι το όνομά σου· και ωκοδόμησε τους λίθους θυσιαστήριον εις το όνομα του Κυρίου· και έκαμεν αύλακα περί το θυσιαστήριον, χωρούσαν δύο μέτρα σπόρου. Και εστοίβασε τα ξύλα και διεμέλισε τον μόσχον και επέθεσεν αυτόν επί των ξύλων. Και είπε, Γεμίσατε ύδατος τέσσαρας υδρίας και χύσατε επί το ολοκαύτωμα και επί τα ξύλα. Και είπε, Δευτερώσατε· και εδευτέρωσαν. Και είπε, Τριττώσατε· και ετρίττωσαν. Και περιέτρεχε το ύδωρ
πέριξ του θυσιαστηρίου· και η αύλαξ έτι εγέμισεν ύδατος. Και την ώραν της προσφοράς επλησίασεν
Ηλίας ο προφήτης και είπε, Κύριε, Θεέ του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ισραήλ, ας γείνη γνωστόν
σήμερον, ότι συ είσαι Θεός εν τω Ισραήλ και εγώ δούλός σου, και κατά τον λόγον σου έκαμα πάντα
ταύτα τα πράγματα· επάκουσόν μου, Κύριε, επάκουσόν μου, διά να γνωρίση ο λαός ούτος ότι συ Κύριος είσαι ο Θεός, και συ επέστρεψας την καρδίαν αυτών οπίσω. Τότε έπεσε πυρ παρά Κυρίου και κατέφαγε το ολοκαύτωμα και τα ξύλα και τους λίθους και το χώμα, και έγλειψε το ύδωρ το εν τη αύλακι. Και ότε είδε πας ο λαός, έπεσον κατά πρόσωπον αυτών και είπον, Ο Κύριος, αυτός είναι ο Θεός· ο Κύριος, αυτός είναι ο Θεός. Και είπε προς αυτούς ο Ηλίας, Πιάσατε τους προφήτας του Βάαλ· μηδείς εξ αυτών ας μη διασωθή. Και επίασαν αυτούς· και κατεβίβασεν αυτούς ο Ηλίας εις τον χείμαρρον Κεισών και έσφαξεν αυτούς εκεί. Και είπεν ο Ηλίας προς τον Αχαάβ, Ανάβα, φάγε και πίε. διότι είναι φωνή πλήθους βροχής. Και ανέβη ο Αχαάβ διά να φάγη και να πίη. Ο δε Ηλίας ανέβη εις την κορυφήν του Καρμήλου και έκυψεν εις την γην και έβαλε το πρόσωπον αυτού αναμέσον των γονάτων αυτού, και είπε προς τον υπηρέτην αυτού, Ανάβα τώρα, βλέψον προς την θάλασσαν. Και ανέβη και έβλεψε και είπε, Δεν είναι ουδέν. Ο δε είπεν, Ύπαγε πάλιν, έως επτάκις. Και την εβδόμην φοράν είπεν, Ιδού, νέφος μικρόν, ως παλάμη ανθρώπου, αναβαίνει εκ της θαλάσσης. Και είπεν, Ανάβα, ειπέ προς τον Αχαάβ, Ζεύξον την άμαξάν σου, και κατάβα, διά να μη σε εμποδίση η βροχή. Και εν τω μεταξύ ο ουρανός συνεσκότασεν εκ νεφών και ανέμου, και έγεινε βροχή μεγάλη. Και ανέβη ο Αχαάβ εις την άμαξαν αυτού και υπήγεν εις Ιεζραέλ. Και χειρ Κυρίου εστάθη επί τον Ηλίαν· και συνέσφιγξε την οσφύν αυτού και έτρεχεν έμπροσθεν του Αχαάβ
της Ιεζραέλ» Α’ Βασιλέων 18:29-46
Οι ψευδοπροφήτες του Βάαλ επεκαλούντο τον ψευδο-θεό τους «μέχρι της ώρας της προσφοράς»
αφου πρώτα «παρήλθεν η μεσημβρία». Δηλαδή μέχρι την ώρα της προσφοράς μετά την μεσημβρίαντης δεύτερης θυσίας που αναφέραμε προηγουμένως η οποία εγίνετο «ανάμεσα στα βράδια». Ο Προφήτης Ηλίας λοιπόν όταν ήρθε η ώρα της απογευματινής θυσίας, όταν δηλαδή ήρθε το χρονικό διάστημα που ονομάζεται «ανάμεσα στα βράδια», διότι τότε γίνονταν η απογευματινή θυσία,
ΤΙ έκανε ; Και τι δεν έκανε…..
Οικοδόμησε το θυσιαστήριο
- Έκανε την θυσία
- Έσφαξε τους εκατοντάδες ψευδοπροφήτες του Βάαλ - Ανέβηκε στο Όρος και προσευχήθηκε και έστειλε 7 φορες τον υπηρέτη του να δει αν έρχεται η βροχή !
Και μετά από όλα αυτά τι έγινε ; Μήπως είχε ήδη νυχτώσει;;; Όχι ! Δεν είχε νυχτώσει ακόμη
Απλώς ο ουρανός σκοτείνιασε από σύννεφα…όχι από το Λυκόφως στο οποίο νομίζουν οι αιρετικοί ότι λαμβάνει χώρα η απογευματινή θυσία «ανάμεσα στα βράδια» - Έξοδος 29:39 !!!
Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη ότι η Γραφή ορίζοντας τον χρόνο της απογευματινής θυσίας «ανάμεσα στα βράδια» και με την μελέτη των όσων μέχρι τώρα παραθέσαμε , φανερώνει ξεκάθαρα πως το διάστημα «ανάμεσα στα βράδια», δεν είναι τόσο μικρό (Λυκόφως), όσο η προπαγάνδα των αιρετικών παρουσιάζει ;
Ο Ιησούς λοιπόν σταυρώθηκε όταν σφάζονταν οι Πασχάλιοι Αμνοί που συμβόλιζαν τον Αμνό του Θεού. Δεν έκανε χρήση αζύμων ο Ιησούς στο τελευταίο του Δείπνο.
