Minister’ Felix

“Minister” Felix wil drugs uit taboesfeer

En wat zou ten huize Geerebaert-Nicque al eens ter sprake komen?

Of zoon Felix het onderwerp vaak tot aan de eettafel zal brengen, weet ik niet zo, maar dat hij het met enthousiasme én overtuiging kan doen, weet ik wel. Felix is immers onlangs tot jeugdminister van Justitie gekozen. En het onderwerp dat hij in zijn komende “legislatuur” wil verdedigen is decriminalisering van het drugsgebruik.

Geen lachertje voor een gast van pas 21. Misschien eerst wat meer uitleg. Natuurlijk is Felix geen échte minister maar wel als actief lid van het Jeugd Parlement de Jeunesse. Het idee kwam van Canada, maar pas in 2008 kwam het (federaal) jongerenparlement tot stand in België. In oktober - november kwamen voor het eerst een honderdtal jongeren samen in de Senaat waar een week lang werd gedebatteerd. In februari 2021 zal dergelijk debat opnieuw doorgaan. Hoe komt een jongeman als Felix daar nu terecht? “Vèr is het natuurlijk niet te zoeken. Mama zat in de gemeentepolitiek en al van jongs af aan boeiden me de discussies. Ik ging voor rechten studeren en toen sloeg de vonk over om lid te worden van dat jeugdparlement”. En waarom gekozen voor decriminalisering van drugs? “Dat is een langer verhaal. Veel onderwerpen kwamen voorbij: Black Lives Matter, verkeersveiligheid, hervorming

van justitie. Toen ik in Zweden was ontmoette ik iemand met medische achtergrond die me veel vertelde over psychedelische drugs en dat

sommige drugs niet gevaarlijk zijn wanneer ze op verantwoorde manier gebruikt worden. Niets is zwart/wit, overal zijn nuances en dat is een debat waard. Ik begon veel over het onderwerp te lezen en zo vond ik dat in Portugal het bezit en gebruik van drugs al 15 jaar gedecriminaliseerd is”.

Preventie

De jonge minister van Justitie geraakt fel op dreef wanneer hij me het onderscheid tussen decriminaliseren en legaliseren uitlegt en er de nadruk op legt, dat een debat moeilijk blijft zo lang het taboe rond drugs blijft bestaan. In een wetsontwerp moet natuurlijk meer gebeuren dan een taboe ontrafelen. Voorstellen moeten gedaan worden en die zijn er ook. Naast het decriminaliseren van synthetische drugs, pleit hij voor een “(Europese) Cannabis Social Club”. Zo’n club functioneert al in Barcelona en bestaat erin dat zaadjes door de “club” worden gekweekt en dat de gebruiker enkel betaalt voor de dienstverlening (het kweken zelf). Heel belangrijk voor Felix is de preventie. “Ik stel een gebruikersruimte voor onder medisch toezicht. In Luik bestaat dit en 70 % van de dakloze gebruikers vinden er de weg heen. Dus minder overdosissen en ook geen overlast. Voor “Harm Reduction” is overigens een groot draagvlak in Wallonië, voor Vlaanderen blijft het een taboe.”

Felix is kritisch over de “war on drugs” en is van mening dat men moet leren leven met drugsgebruik en dat preventie hard nodig is omdat “een druggebruiker een patiënt is en geen crimineel” In zijn wetsontwerp richt Felix ook een federale commissie op die moet werken aan communicatie, en concreet video’s zou moeten ontwerpen voor sociale media. “Door het groot taboe, weten veel jongeren niet welke gevaren aan bv. xtc verbonden zijn. Dat bv. watervergiftiging een doodsoorzaak kan zijn na het gebruik van xtc? Aansluitend wil de jonge “minister” ook dat werk gemaakt wordt van een “pil testing”. Of de gebruiker zou bij de apotheker zijn spul kunnen laten controleren. Cocaïne versneden met scherven van TL-lampen zou niet meer voorkomen…”

Felix weet best dat zijn wetsontwerp ambitieus is. “We zullen er over debatteren in februari en dan zien we wel wat er uit komt”. En verder? “Misschien worden enkele zaadjes geplant, en we zien wel wanneer we er de vruchten kunnen van plukken…”. 15