,
"
!
(!
ยก i
1, , li
i]
[1
PREttJDlO PARA A3~ MOSTRA INTERNACIONAL.DE TEATRO DE RIBADAVIA MIÑAS DONAS EMEUS SEÑORES Como todo omundo sabe, cando JASON veu aJalisia; a.Terra do SolPoenteacóno quinto infemo, en compaña dosArgonautas eáprocura do Velosiño de Ouro -que tan sen méríto se garda, dito sexa de paso, e~tre outros escombros de castros no Museu Provincial de Lugo-, HERACLES aproveitou oretorno para Ile lisear co rebaño de bois ao xigante Xeríón aquen deixou de pedra trocado no faro de Breogantia; TEUCRO, comesto pola morriña da súapatría, levantou nunha noite Pontevedra coa fonte da Ferrería etodo, tal que unha nova Troia; e DIONISOS, odivino comediante, amañou de convenceraosinmortaispara que oapeasen en Francelos, porto comercial da· quel Miño navegable astra os Peares, onde disque tliia que cumprimentar un encárrego. Contan as crónicas que, nonben deron desembarcado oDiónisos emailo seu criado Jantías naquela ribeira que daba xenio vela enramada de parras, anao dos heróis áticos zarpou Dechada rumo aOurens -onde tiñan que fundar agaliciana Atenas- xubilosa de se liberar dos dous molestos zánganos. Sopraban ventos mareirosporriba de Ventosela. Oolímpico Diónisos, axiña que oceibaron non dos sucalcos, farto de acios, esqueceuse de todo emáis da encomenda que tan encarecido Ile fíxera orei MINOS en Cnosos: axenciaruns inxertos do célebre brencellao branco do Avia, elixir infalible segundo ULlSSESpara embebedarde vezaomaldito Minotauro. Feliz coma un sátiro de comedia grega, Diónisos bríncou por entre as vízosas vide/ras -amorosamente prantadas polo patriarca de Noia despois do Diloivo-, agatuñoupola encosta daponte do ferrocarrileguiado do aroma foidireffometersede fuciños nunha cova que haina rúa dos Famas, onde aínda é fama quesecata Qmellaraugardentedoplan/sfeno, ealíbebeu corno se nunca antes bebera astra cair de cú no alambique, perdoando.
Seica Diónisos, 'charlatán, ilusionista, músico, deus da inspiración lúdica eda danza, en pago aaquelas épicas borracheras iniciou aos lugareños nosseusrítuais sagros. Eemporíso éque édeste mítico desembarco do apóstolo Diónisos na Reza -e non como a~úns pretenden, das farras histríiónicas do CD. o.do que compre inferíras oríxes científicas diso que lago sedeu en chamaras festas parateatraisgalegas, edas que dun xeito ou doutro todosprocedemos. Pro indo ao caso: ocerto éque aDiónisos reinoulle opaís e dicidíupermancerhibernadonobagazo. Foiasícomo osmisteríos dionisíacos, sumidos nun fondo saña etñico, perviviron na Avia ese conseguiron safar da severa regra benedictina, do Santo Oficio medieval edos gobernadores civiles do Réxime pasado. Astra quepor vohas de 197~ uns mozos emozas do Ribeiro, sen dúvida bós cofrades de Baca, sentiron rebulir no sangue os arcanos en que Diónisos instruíra aos devanceiros. Decidiron con entusiasmo rezusitar oculto catártico ao Teatro eaxiña os seus effuvios congregaron na aldea báquica catecúmenos de todo oAntigo Reino. Eante oestuporde uns, adesconfianza de outros ea excepticisma dos mais, fixeron realidade no País do So~ór oabrente das apoffneas artes por Diónisos reveladas, na propia fala, tal como odeus manda. CAMILO YALDEHORRAS
2
VENRES día 24 ás 8do serán nas ruas de RibadavlB
TEATRO NUCLEO (FERRARA) ITALIA 'LUCES" Dirección: Horacio Czertok .Cora Herrendorf Reparto: Cara herrendorf, PaoIo Nani, HaJaldSchmid, AntooÍD TassinaJi, Nicoletta Zabini Máscaras: Paolo Nani Traducción: Teatro Núcleo. 3
Luces éun espectáculo rico esuxestivo. Aposta en escena está centra· da en temas que definen oteatro de rúa. Osactoresirrompen no espacio previamente elexido econducen óespectador através dunha historia baseada en recordos. Acerimoma do lume, aloita coas espadas, os xogos de bandeiras, as acrobacias, as figuras negras ebrancas enriba dos zancos, as máscaras, as batallas... son os elementos de toda esta v/cisitude de sabios ant~os. Ofume de cores, os foquetes, os cantos e as músicas, crean unha atmósfera impregnada de cor esomdo.
4
VENRES día 24 ás 11 da naife no Atrio de Sto. Domingo.
Z/NrZ/L/KKOMPA/NIA EUZKAD/ '~spirina para dos" Autor: WaooY AJen Venión: Juan José de Melxe Traducción Euskera:k1geI Va/des Repatto: Ramón Agiffe, konlxu, Odriozola, Mikel Garmendia, Sena /rureta, Juan Mari Segués, Aitzpea Goenaga, Anlxon Bastarrika. Escenografía: Nestor Bastetrelxea 5
Non só pola vía cinematográfica, senón taménatravés do teatro Woody Alen fai posffivos estragos en Euskadi. Aspirina para dos, producida polo grupo Zintzilik, éunha das úHimas produccións fortes de teatro basca. Nesta obra en tres actos, oprimeiro dividido en dous cadros, oautor cóntano-Ias venturas. de Allan Rx, curioso personaxe enamorado do cine ede /OOolos seus mffos. Abandonado pola súa muller, que non resiste máis tempo de televisor epelículas antigas, esfórzase primeiro en esquecela edespois enatoparunhanova compañeira, Neste empeño éaxudalopolos seus únicosamigos, unxove matrimonio. El, unexecuti· va sempre ocupado, eela, unha atractiva modelo aburrida da vida e chea de complexos. Apesarde que es/eslIepresentanaunha meademozas, onasopersonaxe, empeñado en emular ós grandes conquistadores da pantalla, como Humprey Bogar!, non dá, naturalmente, pé con bola. Estas situa· cións crean momentos verdadeiramente brillantes no estilo da máis aHa comedia, Aínda que aobra éunha sucesión ininterrompida de magníficos gags, eremos que encerra unha maravillosa mensaxe. Allan Rx chega acomprender que por riba de todo débese valora-la amistade, alealdade. E que cada un debe aprender acoñecerse así mesmo, aser el ata as últimas consecuencias. Esquecerse das metascompetitivasqueasaciedade de consumo nos impón eque nos abriga aimitar de forma conti· nua. 6
SABADO día 25/ DOMINGO día 26 nas ruas de Ribadavia
S/N(SELECCIONNATURAL) MADRID '~cciones " Dirección: Zbyszek Olkiexicz ~cadernia Ruchu, Pohni~ Reparlo: Rosaura Manlique, RafaelRivas. 7
SIN (selección natural) somos un equipo de creadores identificados co mundo que nos tocou vivir: oda presión, avelocidade, ostress, oda imaxepoderosa, odo sonido situa/, odo instante effmero. Atopámonos sometidos aun proceso, un tempo eun espacio, no que viaxamos através de nós mesmos, inventando un camiño cara ÓS outros, cara óUoutro~ Eodesexo eanecesidade oque nos obriga aestarnos sometidos a esta conffnua mutación darwiniana de adaptación, para seguir facendo teatro neste ffn de século. Accioneséun espectáculo quesebaseana transfonnación de espacios, ocupándoos dramaticamente. Acciones ten como ingredientes básicos: amúsuca, ohumor, asutileza en canto óque se reRre árelación co público, aestética urbana etra· seúnte. As acciones teñen distinta duración epoden agruparse estudiando o que máis conveña. Este traballo varia dependendo do público, do lugar edo tempo. Oobxectivo ésorprender, intensiRcando ou subraiando o extrañamento cotián: un home suspendido no aire, outros que sofren mutaciónpor unproceso industria/, airónica tortura do salón de beleza feminino. 8
SABADO día 25 ás 11 da nade no Atrio de Sto. DomIngo.
CENTRO DRAMATICO GALEGO GALICIA ~.Mrt {~ Pousadeira" Autor: Cario GoIdoni Dirección: Xan Cejudo Reparto: Fernando Pedrido (Criado do CabaJeiro), Xosé ManuelOJt¡eira 'Pico'(O Marqués de ForJipér ¡YJ!&, Vicente Montoto (O Conde de AJbaR(l/d~, Juan Luis Goberna (O Cabafeiro de Pena· crech~, Cruz Comesaña (Mirandolina, pousadeira), Xavier R. Lourido (Fabricio, criado da pousada), Laura Ponte (Hortensia, comedianta), Susana Dans (Deianira, comedianta). 9
1,
ti '1 I1
~
1I
I
\ Coñecedora dos principios edas suas regras, Mirandolina éunha abelenciosapracticantedo sutilediffcilxogo da seducción. Comoboaxogadora, os seus actos están desprovistos de interés material, de utilidade: oseubeneffcio está no xogo mesmo. Nopracerdegañar, de vencer... e de conquistar aese Cabalelro, inimlgo das mulleres para "escarmento dos homes vaidosos epara honor do noso sexo. Eno vért~o que Ile produce asúa estratexia, convirteoxogo dualdaseducción, nunha cruel diversión. M¡(andolina, penetra eesgarabella con sutileza nos mais recóndffos currunchos do espíritu dos homes, e, astuta, agacha con arte raposeira os medios dos que se serve para lograroseu empeño. 10
DOMINGO día 26 ás 11 da noife no Atrio de Sto. Domingo.
TEATRO DEL ALBA ARAGON '~sí que pasen cinco años" Autor.' Fededco Garcia Lorca Dirección: Santiago Melendez Reparto: Pedro Rebollo, Juncho Grael, MadbelChueca, MilxelMur, Santiago Melendel, MarioAurelio González, rolanda Botella, Jesús Sesma, Margarita González, Antonio Garza, Clara Pérel, Agustin Miguel. 11
o19 de agosto de 1931 Larca deu porrematado un dos seus dramas
máis fermosos einquietantes: Así que pasen cinco años, obra que o poetagranadino subtitulou Leyenda del tiempo. Otempo como preocupación fundamental. Todo se cruza enace na mente do protagonista, proxeccións dun ego suxeitas áarbitrariedade do saña edo tempo. Tódolos personaxes se funden lanzando desexos einsatisfaccións, incluso dende concesións realistas que Larca introdu· ce na obra. Oxove deambula, entre adúbida eotormento, por un uni· verso onírico que ten como única saída amorfe, atráxica edesesperada morfe. Larca estructura asúa obra coa mesma arbitrariedade elóxica ca un saña. Acada momentos de sublimidade só comprensibles desde un estado de trancepoético. Os espacios cambian, altéranse, retoman ásúa orixe. As imaxes eassensaciónsacumúlanse, desaparecen anteaentrada de presencias que reclaman asúa voz tinguida de amor emisterio. Amores soñados eposibles querematan vencendo óxove. Orecordo, o temor, adar eofracaso mlstúranse na mente do protagonista, na obra quizá máis fermosa emisteriosa, lírica eabrumadora dese poeta xenial que foi Federico García Larca. 12
LUNS día 27 ás 11 da noife no Atrk) de Sto. DomIngo.
SElVA TRUPE PORTUGAL "Um ca/ice de Pono" Autores: Manueloias, B. Veludo, N. Barroca. Música: Paulino Garcia Coreograña: ManuelPassos Reparto: Paulino Garcia, Lurdes Rodrigues, Alexandre FaJeao, Luis Cunha, José Pinto, Estrela Novais eCarlos Larcerda. Norberto Barroca, Benjamin Veludo, Manuel oias, Glória Féria, António Reis, Josefina Ungaro, Alberto Quaresma, DavidCardoso, Sónia Guimaraes, Alfredo Correia eRui olveira. 13
lkn cáfK:e de Pr1to ¡KeIende tHJ alegría da Festa, eatravés dunha visiíI ai:a edivertida, aear unha segunda ~ parodiada da vida re;;, cana oCanavaLIguaI que nas Festas de Maio ~ btixo 111 teio de follas, de follas de videra. Representaremosna cidade tkJ Pato, tm setB montmTtoseco viño do Pato, ahistoría do cal vai ig;liJ ÍItÍ111aITIl11t aesta cidade. lbTIa!enKJs - cantarenxJs aPorto. Amaneíra das antigas Revistas do ~ ienrJs pasando Revista aalgunhas das datas da historía da cidade. DentiJ aconquista de Ceuta, as tripas ámrxJa tkJ Pato, aparticipación rh5¡rot1JpJses nas Cates de 1961 contra ocusto da vida, acreación da fi1np;ma GI1aI de Agricuhura do Alto Douro eoconseguínte Motín rh5 TaIxJmeiros, aReboIución hberal de 1820 eóCerco do Porto, ataos e!Dita'es rrxnántícos pahKjueses eaRevolucáo republicana do 31 de mio de 1981 LocaIlaJemo-b noso espectáculo aprirripíos do século XX Cando o G1fé lm:erto patugués iniciaba atransícíón caraaRevista, coa estnJc· tua tpe aínda, máis OIJ menos, manten. Enesta transición sitúase o lmJ Café- Teatro, 110 queopresentador está emparentado cos Mcompéres- da Revista e110 que se suceden os duettos, os monólogos dramáti· ~ (! cancións eas figuras populares, ospersonaxes históricos eda mitokJxía portuguesa. Un texto conductor de información histooca éo f18lexto para taJarmos do cotián, da nosa vida cidadá, dos habitantes e da ciJade do Pato. 14
MARTES día 28 ás 11 da noite no AtrkJ de Sto. Domingo.
1
LES PRIVES FRANCIA 'Les Privés
JI
Reparto: Pierre . Yves LeIouran/ Guil aume Juno! 15
Este espectáculo está soñado, pensado, escrito eteito por dous filias naturais de Jerry Lewis. Crear un estilo novo no cómic, debusando con humor etenrura, éatazaña deste dúo burlesco que concentra os seus estorzos no visual. Eles dous levaránvos, nun ritmo endiañado, ópaís do absurdo, da delicadeza, ogargallada espontanea edo sorriso. Eles Dous inventan unha /inguaxe total, unha linguaxe de xestos, de sonidos habilmente artellados, unha linguaxe do circo, da acrobacia} unha linguaxe da danza, no que conleva de expresión corporal total. Cando se levanta otelón, David eJean aparecen con traxe gravata e perruca. AMúsica, un vello rock, move aestes dos empregados de banca preocupados, que bailan rodando polo chan, escalando odecorado, estalas en saltos per~osos. Ocabo dunha hora saberemos todo sobre as milmane/ras de utilizarun co~adoiro, sobre autilización que poden tacer cos seus lápices os malos alumnos,,,. Resumindo} si vostede non sae do teatro tacendo exercicios de daqué, éque oseu éun caso desesperado. 16
ABRENTEACABOU, ABRENTE CONTINUA: Abrente, que de resoancias 111' . Eis un sentirunánime: lago do insigne Palleiro nosabriratodos os ollascon aquelafarsada súa, estreada en 1941 enBósAires, sobre oasuntoaquelde que l/Ospobos non deben de suicidar· se'; xunta afiestra valdeira non se avistapaisaxe máisregalada esobranceira para ainvención do Teatro Galego Moderno que esas 8-oito Mostras histórjcas con que nosagasallouaAgrupación Cultural de Ribadavia. Agó~anseme as lembranzas daqueles días cando tento rememorar como era aquel teatro dos tempos da inexistencia do naso teatro: un teatro de resistenciapolítica, tosco; de indixencia astética, fosco; ede subsistencia materialetécnica, probe. Pero fantástico. Un teatro autodidacta eprimitivo, emocionante. Eosgrupos, como unhapiña, estreitando ffas en torno dunha lingua afónicapola carraxe. Escenificándose asimesmos, a impotencia, os desexos, avida verdadera. Non sei que será hoxe daquelespellismo colectivo evoluntario chamada I/movimento teatralgalego"que era entón apenas un desafio ao imposible, afervenza indomable dunha Ilusíón. Sen embargo, Abrentepermanecerá sempre como unha verba máxica no corazón de todos nós. Como oasombroso facha noctumo que esparexeu alingua de fogo galega con que o teatro ten de alumear as aulas tristezas eos gozos de naso . destino comun#ario. Como asegreda voz que nos concíta o intre cando todos eramos aficionados eaprendíces confesos, cando facer teatro era urdirgaliza, unhapaixón ou un deber. E aluz do abrente unha metáfora que prometía espertar toda a nación. Arredor da cita primaveral edemocrática de Ribadavía foíse inventando ano tras ano, desde aevídencia da súa nada, un Teatro: sen Profisión, sen Público esen Cartas. Un teatro mísero erudo pero raiboso de ganas de vivir. Un teatro nacesario. Un teatro pola vida. Agora que Abrente faleceu, non sei se de morte marrida ou matada, cando ascondicións obxectivasfelizmente "mudaron~ 17
Agora que case todos aqueles I~madores" se denominan xa Iltraballadores do espectáculo"sabemos que aIlusión non éde ilusos, que oproceso non ten volta eque quizais onovo desafío émáis árduo: trátase de esguellaroper~o de institucionalizar unha Profisión eun Público con Cartos pero, ai, sen vida verdadera na escena, sen Teatro. Un teatro decorativo. Un teatro polo teatro. Rgúraseme que todo comezou amudar de forma irreversible aquela noite que non se me olvida entre tanta deslembranza. Estabamos nun daqueles exuberantes coloquios de madrugada, témeros xuizos populares, cando se puxo súpeto en pé aquelseñoresguío coma un bimbio -talvezohome que aturou estoicamente máis epior teatro galego nesa década infaustaedirixíndose aogrupo de turno queporfiaba enxustificarasúa montaxe impresentable, dixo así.' --Am~os, xa está ben de ensaiar en público, connosco. Idevos representar en privado III Armouse amarimorena. Era Xunio de 1919. Comezanba aclarexar. Amadrugada terminaba. Aquel maravilloso tinglado durou case unha década. Enela, nesa década, nesa vila, enesa verba ficaron sementadas as ra~añas xúrdias do frolecimento inminente da nosa Dramática. abrente desapareceu. Pro, amais da súa memoria inmorrente, prosIgue nun dobre legado: dunha banda, oseu espírito irrenunciable que eu cifraría na dialéctica expresa neste eslogan de sucesiva vixencia: DESDRAMATIZAR UNPOBO, TEATRALIZAR UN PAIS. Velaíolumioso abrentepor vir. Edoutra banda: afeliz metamorfosepráctica que reprsenta aMostra Internacional de Teatro, hoxe xa na súa lll andaina, onde se perpetúa e expande aquel Abrente, ve/aquí, nunha formidable aperta de Galiza ao mundo de todos os teatros. CAMILO VALDEHORRAS
18
MERCORES día 29 ás 11 da noite no Atrio de Sto. Domingo.
TEATRO LUIS SEOANE GALICIA '~que/a Historia de B~" EsmENO Autor eDiección: Mmi l.ouIenzo Refato: Susana {);ms (SNaJ, Raúl Dans (Ros), Imrna ASalto (lJóta), Xosé VilarelIe (siniJn). Escetáío: Ta/ifI luís SetJam FIfJIIÍIIOS: Imma ASalto Deseño de iJniIación: Xosé M. RaJxjn foto#Ta edeseño pro: Mipi Pemas Protix:ción: Teatro J.Jis Seoam 19
Habia unhapelícula, Os Inocentes -quenesteEstado fora absurdamente Mulada Suspense-, ambientada na sólida Inglaterra dos impérios edas ríxidas condutas vitorianas... Habia unha preceptora, Deborah Kerr, edous cachorros de aristócrata, rapaz erapariga, estrañamente predispostos atodas as fantasias da imaxlnación adulta... Habia unha mansión chamada SIy, escenário de mortepara dous amantes que os rapaces estimaran... Eos amantes entón aparecian, instalaban-se nos nenas, posuian-nos, tiranba-Iles asanta inocéncia... Deborah Kerr estaba Imensa de anxo tutelar dos inocentes, de exorcista sagrada easasina... Amansión era SIy, eaquela história xa rafa contada polo xémo Henr¡ James nunha novela transparente eindescifrábel, Outra valta de torca, intrincada evizosa desde otítulo... Nós, actores, quixemos iraSIy. Edaquela inventamos unhaperegrinaxe máis que ousada... Viaxaríamos aSIy como unha equ~a de Televisión a quen Ile aSignan esa casa para rodar a~unha porcaria Eramos catro nunha casa vella, escangalladá. Catro emais unha casa Edesde aquel primeiro encontro, acasa, si, acasa, non parou de quererposuir-nos... 20
xaVES día JO ás 11 da noite no AtrkJ de Sto. Domingo.
COMPAÑIA DO MALBARATE GALICIA "V ,.¡ n !lagos u8 uamas " DATADEESTREN022·ABRIL -1987 Autor. Anxel R. Ballesteros Dirección: EduarliJ ~ Acúices: Rosa Alvarez, MabeIRivera, Mansa Solo Escenografía eVestuario: Paco Conesa Música: Emilio Cao Dirección: EduarliJ Alooso 21
-
Entre ohome eamuller, oamorpode acabarsignificando moitas cousas: dende unha expedencia cause-relixiosa eespesamente metafísica, ata un sustJ(uto emocional da sacarina. Lémbrome de que cando era pequeno, amaioría das películas, para mín, redudanse sumadamente a ser ou "de amor" ou "de guerra'~ Mália adiferencia de xénero, as duas tiñan a~o en común: estaban normalmente estructuradas como Histo· rias: Quizais debemos ver, nesta Historicidade, adiferencia quesepara un amor '~edo'l dun breve namoro ' intranscendente': Osamores senos figúraseme que tendenaservividos cunhaagudacon· ciencia histórica. Esen embargo...¿quépensarda famosa frase segundo ocalos reinados felices viñan aseros que non tiñan historia? Apaixon, pais. Tal vez. Pero daquela, non nos debe asombrar que as relacións amorosas entre homes emulleres resulten -contempladas dende opontode verda feh'c!dade- amú¡do tan insatisfactonaspara os dous sexos. En toda paixón hai -anque gozosamente aceptado- un esencialpadecemento: unhaprimavera que étamen semana santa. 22
VENRES día 31 nas ruas de Rtbadavia.
I
,
BEKEREKEANTZERKITALDEA EUZKADI '~I Fondo ala Derecha JI
o
Autor.' Grupo Dirección: Elena Annengod Actores: Elena Annengod, Anna Rita FiaschettJ; MiguelMuñoz, M~uel Olmeda, Carmen Sil a, Manuel Tebar. Luminotecnia: (actuaciones noctumas). Carlos Pérez
23
Bekereke Antzerkffaldea nace como grupo de teatro no ano 1BOa trala ascisión do grupo Txirulirulido que os seus membros formaban parte. AlFondo ala Derecha éun espectáculo ante todo urbano quexoga coa absurda realidade cotiá, plantexando, con moito humor, un fondo duro e de lixeiro saboramargo. Os espectadores identificanse rapidamente con estespersonaxes que cargan sobre as súas espaldas atemble normab~ dade eque se atopan impulsados interiormenteporun empuxe vitalista, manténdose en equilibrio entre estes dous polos oposIos. OrestIT1e do tema éunha pregunta sobre ofuturo do home eda !ectKioxía. Utilizase ante todo alinguaxe da acción, do gag visual, próximo ás técnicas do cine mudo. Os actores encarnan tipos que todos coñecemos: a traballadora embarazada ecargada de nenas, oxefe, obruto, en resume, este éun espectáculo baseado nunha meticulosa técnica de precisión,' que apoia un traballo actoralde forza, bo humorerisco. 24
VENRES día 31 ás 11 da noite no Atrio de Sto. Domingo.
I
!
.;
r'
COMPAÑIA DE TEATRO FRANCISCO NIEVA MADRID ''Las Aventuras de Tirante elBlanco" Dirección: Francisco Nieva Reparto: Juan Meseguer(Tirante e/Blanco), Francisco Casares (Dios, BGran Podrido, El ermitaño), Paco TflI'8S (voceador, Alcaidede Constantinopla), Angeles Ladrón de Guevara(La doncella lkfuvina, Doña IsoIda, !Vcaidesa de Constantinopla), Maria M/¡uerino (La viuda Reposada), Francisco Maestre (B ~/ón de Francia, Don Kkie/eison), Ana María Ventura (Doña GineV11I, La emperatriz de Constantinopla), PilarRuiz(Una vendedora, ElmoritoAlgedras), Magui Mira (La princesa Ricomana, La princesa Carmesína), Pedro del Rio (B rey de Sicilia, B emperador de Constantinopla), Charo Soriano (placer de mi vida), José Pedreira (El villano PascuaJino, El paje Hi¡xJIffo), Leandro Daga (El villano 8ertolino, Turcaprimero, Elpatriarca de Constantinopla), LoIa Pons (El señor de Vilesermes, Dama So/, YTurco Segundo)
25
As aventuras de Tirante elBlancononpretenden trasladarescenicamente ocontido total do maravilloso libro de cabaIerías, senón aparte de personaxes eaventuras queaFrancisco Nieva /le parect1Of1 máisatraíntespara un vasto público de hoxe e, dende Iogo, ¡ga símesmo. Pode dicirse que apresente comedia ten como base arepresentación dun mito enon unha transgresión. Eunha forma persoalde invoca-los libros de aventuras fabulosas ede render tributo áimaxinación mediterránea. Divertidos apatéticos lances sucédense: navegacións, tomeos¡ aéontecementos máxicos esatánicos desfflan polo escenario envoltos nun clima vaporoso, estilizado ámaneira prerrafaelista. 26
SABADOdía 1 nas ruas de Ribadavia
AL V/CrOR PRODUCC/ONS CATALUNYA 't?ibadavia emób¡le" Ficha Técnica: Equipo de actores yanimadores de,4j Víctor Produccions. Realización de: ,4j Vttor, ChabiAgudo, Pepe MiTavete, Angels Rius yMontse Massó.
27
Ribadavia émobile eun espectáculo difícil de defimr. Trátase dun acontecemento artístico concebído para apartícipaciónporAl Victor eoseu equipo, sempre de resultados imprevisibles, novos esuxerentes. Partindo de materials de desfeitos industriais, residuos urbanos, etc., vai tomando corpo un universo máxico de formas ecolorido en movemento. Os materiais máis simples tenden aatellarse de maneira sinxela sobre a base dun concepto: omóbil, axustaposición de obxectos en eqUilibrio e en movemento. Asposibilidades de experimentación creativa que se xeran son extraordinarias erecréanse continuamente. Oambiente lúdico que se orixina faculta aparticipación do púbH'co da rúa, tganto infantil coma adulto, incorporándoos como creadores áexecución da obra de arte effmera, lúdica, sinxela, dunha plasticidade suxestiva eestimulante para todos. Oequipo, formado porpersoas das artes plásticas edo mundo do espectáculo, dirixidasporAl 'lictor, ten unha clara vontade de que aacción sexa apacible, lúdica eestimulante para os sentidos, oxogo, aimaxinación activa eobo humor. . 28
SABADOdía 1 ás 11 da noife no Atflo de Sto, Domingo,
CENTRO CULTURAL EUROPEO DEDELPHOS GRECIA I~S bacantes If
Autor: Eurípides Dirección: Theodoros Terzopoulos Reparto: Akis Sakelarion (Dionisos), Sophia Micholopou ~gavi Teiressias), Giorgos Simeonidis (Kadmos yMensajeros), Dimitríos Sianaras (Penteo), Yianis Karagiorgos (Coro). 29
As bacantes, en versión edirección de Theodoros Terzopoulos, é un espectáculo dunha grande forza expresiva ecorporal, no que cinco actores se enfrentan ómdo das bacantes, rompendo de modo radical co concepto tradicional de entende-Ia traxedia, As bacantes non se axusta árealidade entre homes edeusesplasmada por Eur~ides, senón que, nun intento de chegar máis directamente ó home dende sí mesmo, centra oconflicto no propio ser humano, no drama da existencia, na loda entre arazón eosentimento. Esta versión da obra de Eur~ides, calificada como experimental, con a penas textgo, aínda que se Intercalan determinadas frases en español con fín de qaue oespectadorpoida segui-Ia trama, consegue supera-las barreiras comunicataivas propias dunha obra representada en grego, 30
FLORAVlA, FLORAVIA Eéasí comol con acreditada 'Y}enominación de orixe l; entre asparrelras de bace/os milenarios desta ledizosa rexión ourensana se ergue do río acaplfal da República Independente do Teatro Galaico. POIS na partida de nacimento da nosa Escena eda nosa Dramatúrxia contemporáneas débense salientar sempre os dous compadres: Abrente como padriño ecomo madriña: Floravial I~nda doncela de aquilas feitas de renovos pimpantes de videira ede beizos celmasos coma os acios da treixadural~
Ribadavia, adas frescas adegas onde conversan os pipotes arcados de carballo coa sombra dos arrieiros,' ados fragantes hortos edas Igrexas silandeiras/ adas prazas asoporta/adas onde como dicía Cunqueiro, aínda sepode soñardesperto baixo da lúa campesiña el os que saben atender, ouvlrobalbordo das nsadas de san Xes edona Gota festexando as ironías dos segreis prerrománicosl osonoro gallopar do destemido Pedro Madruga pola vila vella atrás da burra do bispo cangado ao pescozo cunha restra de allos. ARibadavlB bárbara dos sepulcros antropoides excavados na rocha do Castelo dos Sarmiento onde aínda firen os berros da Condesa Endiañada eoseu meiriño aos queaira dopobo dámortealanzadas. ARibadavia cantaroleira das vindimas edas lagaradas. ARibadavlB baril dos comicios agrarios. ARibadavia proteica epolifónica coma oadro de Santo Domingo onde resoan os parlamentos dos nosos actores delcamando efacendo porsertantos fantasmas esoños audaces. ARibadavia souril que bagoa omelancónico bater do aire necturno nas campás da sinagoga do bairro xudeu abandoado. Velaí esa lírica Ribadavia que ten de se~ como só as máis nobres cidades de Teatro, unhapeza emblemátical un trasunto dramático inigualado naquel Grande Auto EpilogaleXusticieiro sobre o'Vesengano do Pnoiro l' -Iédeol lédeo- queIle ofrendara ávila omestre Otero Pedrayo, onoso meirande dramaturgo clásico. 31
Todo} en fín todas as ribadavias envolvellas na atmósfera me/~ ga desta ubérrima terra que éFloravia} burgo realengo elagar reloucante do viña de recender de roseira, que Ramón Cabani· Ilas cantou nesta n'ngua mellar que nalde. Eacanto de que ven todo este canto que vos canto?? Pois ocaso éque me encomendaron que vos recordara que do 24 de Xullo ao 1de Agosto} namentras opaís arde en festas eocaíño madurece nas cepas} se celebra aIII Mostra Interna· w~oo~~ooR~~~E~M®~ooMOO~~
da afeieión polo Teatro que non ten entre as artes equivalente máis nobre nin máis elevado, edos· organizadores am~os meus, quérovos cordialmente saudarporacudirnestes días so· lenes áClla de naso máis tradicIonal. Efago votos aAVIA -deidade através da que ffúe aenerxía nutrieia dos caldos do Ribeiro eande se espella desde ahianos afortuna da nasa Dramática- para que opresente Festivalln· ternaclonalsirva -conAle/ría, Limpeza} eRespeuto, as tresgrao CtBS encoiros que opopular Barr~a Verde r}¡sque debe loeir 0 bó teatro"- de aperta de irmandade da nasa patrtB anterga e da nasa sensibllidade} tan teatreira canto dramática} coas das xentes de todas as outras n'nguas eterras. Benvidos sexan pOIS} mInas donas emeus señores} ao naso santuario báquico. Tiren as máscaras. Esexan xenerosos cos actores} que eles son como Xespir dixera ocompendio ea máis sotil crónica dos tempos. Sexan felices e} se ascaso, fu· xan como do diaño das representaeións tediosas da xente da· ñada edo viña encabezado. Eabonda. Que os aeios eos mirtos} ambos como oteatro de cultivo moidelicado} fforezan aeito namentras en Ribadavia se ergue opano. Ese aMostra fose do vaso agrado} os meus amigos da organi· zación eun servIdor senttriámonos ledos. 11
CAMILO VALDEHORRAS.
32
-;
Patrocinadores
XUNTA DE GALICIA EXCMA,DIPUTACIONDE OURENSE CONCELLO DERIBADAVIA Colaboran
Caixa Rural . Caixa Ourense Caixa Galicia ORGANIZAN
Agrupación Cultural ' ABOBRIGA JI CONCELLO DERIBADAVIA Traducdéll Óga/ego
MARGARITA NElRA LOPEl