4 minute read
TEXNIKO / Αναρτήσεις
Αναρτήσεις
Η αναρτήσεις ενός δίτροχου, ανήκουν στα πλέον σημαντικά περιφερειακά του στοιχεία. Χωρίς αυτές, η οδήγηση μιας μοτοσυκλέτας ή ενός scooter θα ήταν μια ιδιαίτερα επικίνδυνη διαδικασία, με την απώλεια ελέγχου να καραδοκεί σε κάθε μέτρο που θα διένυες κανείς. Γιατί; Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι ο ρόλος των αναρτήσεων είναι η απόσβεση των ανωμαλιών του οδοστρώματος, με στόχο την άνεση. Αυτό δεν είναι λάθος, οι αναρτήσεις επιτελούν και αυτό τον ρόλο, ωστόσο είναι μια άλλη ιδιότητα τους που τις καθιστά τόσο σημαντικές: το να κρατούν τους τροχούς σε επαφή με το έδαφος.
Σκεφτείτε κάτι απλό, να οδηγείτε ένα δίτροχο χωρίς αναρτήσεις. Στην πρώτη λακκούβα ο μπροστινός τροχός θα πέσει μέσα, φιλοδωρώντας σας με ένα απίστευτο τράνταγμα και στην συνέχεια, στο “σκαλοπάτι” της εξόδου από την λακκούβα θα απογειωθεί! Το ίδιο θα συμβεί και στο πρώτο σαμαράκι που θα συναντήσετε, πολύ απλά, θα κάνετε άλμα, με τους τροχούς να χάνουν την επαφή τους με την άσφαλτο. Χωρίς σημείο επαφής με τον δρόμο, κανένα όχημα, όχι μόνο τα δίτροχα, δεν μπορεί να ελεγχθεί, οι όποιες εντολές για αλλαγή κατεύθυνσης, πέδησης ή επιτάχυνσης απλά πάνε στον βρόντο. Ας μην σχολιάσουμε καλύτερα το τι μπορεί να συμβεί όταν κατά την διάρκεια μιας στροφής, ένας από τους δύο τροχούς χάσει την επαφή του(και άρα και την πρόσφυση του) με τον δρόμο…
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των αναρτήσεων και γιατί χωρίς αυτές, απλά θα ήταν αδύνατη η οδήγηση δίτροχων. Σε ότι αφορά στην αρχή λειτουργίας τους, είναι σχετικά απλή και βασίζεται στις ιδιότητες του ελατηρίου. Ένα ελατήριο έχει την ιδιότητα να συμπιέζεται και να εκτείνεται, επιστρέφοντας πάντα στην αρχική κατάσταση “ηρεμίας”.Είναι λοιπόν ιδανικό για να αναλάβει τον ρόλο της ανάρτησης, σωστά; Ναι, αλλά υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, ότι το ελατήριο ταλαντεύεται μετά από κάθε συμπίεση ή έκταση του πριν επιστρέψει στην
κατάσταση ηρεμίας του. Δηλαδή φανταστείτε να περνάτε πάνω από μια κακοτεχνία στο δρόμο και μετά να συνεχίζετε να κάνετε… rodeo για αρκετά μέτρα, μέχρι που να “ηρεμήσει” το ελατήριο.
Ο τρόπος που οι μηχανικοί κατάφεραν να “δαμάσουν” αυτή την συμπεριφορά του ελατηρίου, είναι η απόσβεση των ταλαντώσεων του, με υδραυλικό τρόπο. Τόσο στα τηλεσκοπικά πιρούνια όσο και στα αμορτισέρ, τα ελατήρια δεν κινούνται ελεύθερα αλλά είναι δέσμια μιας διάταξηςη οποία αποτελείται από ένα έμβολο που ολισθαίνει μέσα σε μπάνιο λαδιού. Το έμβολο
αυτό φέρει οπές στην κεφαλή του, από τις οποίες διέρχεται το λαδί όταν αυτό κινείται μπροστά και πίσω, εμποδίζοντας έτσι το ελατήριο να ταλαντεύεται μπροστά και πίσω. Το πόσο εύκολη είναι η κίνηση του εμβόλου αυτού μέσα στο λάδι, καθορίζει δύο πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά στην λειτουργία μιας ανάρτησης, την ταχύτητα συμπίεσης και την ταχύτητα επαναφοράς. Ενδεχομένως έχετε ακούσει να γίνεται λόγος για ρυθμίσεις στην απόσβεση συμπίεσης και στην απόσβεση της επαναφοράς σε μια ανάρτηση και αυτό ακριβώς περιγράφουν, το πόσο “γρήγορα” συμπιέζεται και επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση το όλο σύστημα.
Το ιξώδες του λαδιού (δηλαδή το πόσο παχύρευστο ή λεπτόρευστο είναι), καθώς και η διάμετρος των οπών στην κεφαλή του εμβόλου από όπου και διέρχεται αυτό, καθορίζουν αυτά τα δύο χαρακτηριστικά. Μονάδες αναρτήσεων που φέρουν αυτού του είδους τις ρυθμίσεις ανήκουν –κατά κανόνα- σε ακριβά και sport μοντέλα ή σε αγωνιστικά. Για πιο “καθημερινή” και γενική χρήση οι αναρτήσεις είναι “σεταρισμένες” από τον κατασκευαστή σε μια μέση τιμή αποσβέσεων, χωρίς ο αναβάτης να έχει δυνατότητα επέμβασης σε αυτές.