BLEND PAPER 50

SECTION

TITLE

THE PAPER ISSUE

€ 2,50

50

THE BALL

NEDERLAND / BELGIË € 2,50 JUNI / JULI 2010

BLEND

001_Cover_BLEND_PAPER_50.indd 1

PAPER #50

1

31-05-2010 12:59:50

002-003_BLE50_Paper_2010.indd 2

31-05-2010 13:01:39

002-003_BLE50_Paper_Bjorn_Borg.indd 3

02-06-2010 14:21:45

004-005_BLE50_Paper_American_Apparel.indd 4

02-06-2010 14:22:19

004-005_BLE50_Paper_American_Apparel.indd 5

02-06-2010 14:22:31

006-007_BLE50_Paper_Creative_Recreation.indd 6

02-06-2010 14:22:54

006-007_BLE50_Paper_Creative_Recreation.indd 7

02-06-2010 14:23:04

COLOPHON

VOORWOORD

Colophon

BLEND is a publication of BLEND BV CEO Jurriaan Bakker, jurriaan@blend.nl Publisher Theo Paijmans, theo@blend.nl Editor-in-Chief Perre van den Brink, perre@blend.nl (Copy) Editor Bieneke van der Does, bieneke@blend.nl Art Director Joachim Baan / Anothercompany, joachim@anothercompany.org Graphic Design Veronique de Koning, veronique@blend.nl Fashion Director JOFF, joff@blend.nl Fashion Editor Sonny Groo, sonny@blend.nl For submissions: submissions-fashion@blend.nl Contributing Editors Catarina Aimée Dahms, Bieneke van der Does, Marieke van Elsäcker, Jan Wicher Emmens, Nicolaas Gerritsen, Sophie de Groot, Sander Kerkhof, Dennis Mijnheer, Lisa Nederveen, Sticks, Nicolaas Veul, James Worthy.

Contributing Photographers Robin Black, Boudewijn Bollmann, Catharina Gerritsen, Thomas Hoeffgen Abel Minnee, Boris Postma, Hermanna Prinsen, Antonie Robertson, Isabella Rozendaal, Vrederick.

Styling Brett Bailey, Patricia Giesbers, Sonny Groo, Natalie O’Brien, Jean-Paul Paula.

Hair and Make-up Marie-Sophie, Tommy Hagen.

Commercial Manager Ray Habiboella, ray@blend.nl Account Manager Martijn de Kemp, martijn@blend.nl Marketing & Concepts Cathelijn de Reede, cathelijn@blend.nl Natalie de Koning (intern), natalie@blend.nl Store.blend.nl Floor de Jager, floor@blend.nl Linda Wittkampf (intern), linda@blend.nl Website Artform Media

Voorwoord Een jaar of vijftien geleden was uw hoofdredacteur een iets bovengemiddeld getalenteerd voetballer. Helaas betekende ‘iets bovengemiddeld getalenteerd’ in de praktijk natuurlijk gewoon dat ik een gevalletje nét niet was. Uitgenodigd worden voor het Amsterdams jeugdelftal, maar dan wel 83 minuten op de bank zitten om daarna m’n 7 minutes of fame tijdens een 4-0 achterstand te pakken, dat was het niveau waarop ik opereerde. Ook mijn miniflirt met de jeugdopleiding van Ajax eindigde in een totale deceptie.

Ik speelde door op amateurniveau om een paar jaar later mezelf te verliezen in de geneugten van het hoofdstedelijke nachtleven. Tot zover m’n voetbalcarrière.

Dit jeugdtrauma resulteerde in een haat-liefdeverhouding met voetbal. Inmiddels zitten voetbal en ik gelukkig alweer een hele tijd aan de liefde-kant. Desondanks moest ik er toch lang over nadenken of we met BLEND wel of niet een link naar het WK 2010 in Zuid-Afrika wilden maken. Maar zelfs een blad als BLEND, dat helemaal niets met voetbal te maken heeft, kan niet om het WK heen. Bovendien is Zuid-Afrika, het gastland van dit WK, een land waar een hele interessante ontwikkeling in de creatieve sector bezig is. We hebben er daarom voor gekozen om wél een link te leggen met het WK, zij het in een iets abstractere vorm dan de titel ‘The Ball’ doet vermoeden.

Zo hebben we in dit issue een even geniale als hilarische serie van Isabella Rozendaal over ballroomdansen. En een serie van fotograaf Robin Black en stylist Brett Bailey, die The Ball op een wel heel letterlijke manier interpreteerden. Uiteraard belichten we ook een goed aantal Zuid-Afrikanen die stuk voor stuk verantwoordelijk zijn voor de opkomst van de creatieve sector in hun land. Ook de columnisten lieten zich voor hun bijdrage inspireren door The Ball. Modeontwerper Nicolaas Gerritsen vertelt over de haatliefdeverhouding met z’n mede-Ajaxsupporters, terwijl James Worthy opbiecht dat z’n drang naar definitieve volwassenheid zich vertaalt in dat hij zichzelf steeds meer als een bal kleedt. En last, but definately not least, een geweldige serie van de Duitse fotograaf Thomas Hoeffgen, die tien jaar lang Afrikaans voetbal en alles wat daarbij hoort fotografeerde. En met deze letterlijke link naar de edele sport der voetbal, is de cirkel voor ons rond.

Hoogachtend,

Perre van den Brink Hoofdredacteur

Online Editors Natalie de Koning (intern), natalie@blend.nl Lisa Nederveen (intern), lisa@blend.nl Pre-press colorscan BV, Voorhout - colorscan.nl Printing PRinterface Retail Betapress BLEND BV PO Box 59680, 1040 LD Amsterdam Phone +31 (0)20 751 27 30 / Fax +31 (0)20 751 27 31 info@blend.nl / blend.nl

8

008_BLEND_PAPER_50_Colophon-vw_BvdD.indd 8

Cover photography Robin Black

01-06-2010 15:20:11

009_BLE50_Paper_Canon.indd 9

02-06-2010 14:23:30

INDEX

INCOMING 16 22

AHK Yeasayer DOKU.ARTS Angus & Julia Stone

The Temper Trap We are Handsome Ontour V-Pin

INTERVIEW 44 89

Bètablokker Kelsey Brookes

REPORT 58 80

Ballroom Isabella Rozendaal

Fields of Glory Thomas Hoeffgen

‘...for those who live in it’ MU

FASHION 28 48 ARC

Player’s Ball

70 Sundays In Sepia

© Copyright: All rights of this publication are reserved

by BLEND BV or third parties. All artwork is copyright of the contributing artists and may not be reproduced without their explicit permission. This publication cannot be reproduced electronically, digitally, in printed or any other form, format or media without the explicit, written permission and approval of BLEND and the copyright holders. BLEND is not responsible for any damages incurred caused by improper processing of any information in this publication.

10

010-012_BLEND_PAPER_50_Index_BvdD.indd 10

BLEND

PAPER #50

01-06-2010 15:40:07

Never Grow Up! Voor velen een levensmotto, voor jou een vereiste op 31 juli 2010. Stap in de muzikale speeltuin van de Maarsseveense Plassen en schudt het kind in je wakker!

Laat je al wipwappend overdonderen door de rollercoaster techno van Oscar Mulero (ES), Ben Sims (UK), Surgeon (UK) en Luke Slater (UK). Check de knetterende electro van Etienne de CrĂŠcy (F), Dr. Lektroluv (B), Shameboy (B) en Neerlands trots Joost van Bellen of raak verstrikt in de kunsten van de Detroit Wizard Jeff Mills.

Maar ook James Zabiela (UK) daagt je uit en schudt je wakker met een vroege set.

Om na te kunnen genieten krijgen de eerste 1500 vroege vogels naast een wervelende set, het nieuwste album op Renaissance van James Zabiela. Toonaangevende grooves komen van o.a. Sandy Rivera (USA) en natuurlijk Erick E. De hitsige beats veroorzaken klapperend zand dus laat deze laatste zaterdag van juli al je zorgen varen en ga de muzikale uitdaging aan met Benny Rodrigues, Darko Esser, Steve Rachmad, Michel de Hey, Bart Skils, Joel Mull (SE), Paul Ritch (F), Layo & Bushwacka!

(UK) , Ilario Alicante (IT), Sebo K en natuurlijk nog veel meer! Muzikale attracties alom!

www.rockitopenair.nl

INDEX

Verkoopinfo American Apparel americanapparel.com Aussie Bum aussiebum.com Calvin Klein calvinkleininc.com Coco de Mer coco-de-mer.com Cold Method coldmethod.com Converse converse.com Damir Doma damirdoma.com Diesel diesel.com

PEOPLE 24 78

New People

by Catarina Aimée Dahms

High Fidelity

Dior dior.com

MUSIC 66 46

Koning van het Caravanpark Jack Parow

Live ‘n Loud

Eastpak eastpak.com Elsien Gringhuis elsiengringhuis.com Head over Heels Via bijenkorf.nl Ines Gloves inesgloves.com J. Mendel jmendel.com Jeremy Scott jeremyscott.com Levi’s levi.com MATTIJS mattijsvanbergen.com Mango mango.com Nathan Reijnen Via designer-united.com Stella Nova stella-nova.dk

COLUMN 36 62

The Bitter, The Better Nicolaas Gerritsen

68

Tommy Hilfiger tommy.com United Nude unitednude.com Wolford wolford.com

Stilte is het Nieuwe Schreeuwen Topnotch

Corduroy Galore James Worthy

84

Niet te Stuiten Rietveld

12

010-012_BLEND_PAPER_50_Index_BvdD.indd 12

BLEND

ART

56

Trauma Queen Nina Yuen

PAPER #50

01-06-2010 15:41:32

013_BLE50_Paper_Rockin_Park.indd 13

02-06-2010 14:24:03

BLEND

ABONNEE ACTIE

ABONNEE ACTIE

Neem nu een jaarabonnement op BLEND voor maar € 44,95 en ontvang als welkomstcadeau een laptoptas van Ontour t.w.v. € 49,95. Je kunt kiezen uit twee verschillende kleuren: black/blue of khaki/yellow. De interne sleeve in de laptoptas biedt ruimte aan een 15 inch laptop en wat je verder nog aan extra papierwerk meeneemt.

Ontour, opgericht in 2005 in Nederland, is een merk dat steeds duidelijker een balans vindt tussen herkenbare graphics en sophisticated, subtiele designs in hun collecties. Met een achtergrond in productdesign, hebben de grondleggers een eigen handschrift ontwikkeld, dat terug te zien is in de groeiende lijn producten die Ontour uitbrengt. Cleane items met unieke details, gecombineerd met een opvallende en humoristische beeldtaal, die niet in je kledingkast mogen ontbreken. Deze laptoptas is onderdeel van hun huidige zomercollectie Stranded Ontour. ontour.nl Ga voor deze actie of voor een jaarabonnement BLEND met 30% korting voor maar € 31,50 naar blend.nl/ wordabonnee. Bovendien ontvang je nu als abonnee 15% korting op alle producten in de webstore van BLEND.

ABONNEMENTEN

Abonnement: € 44,95 euro per jaar (10 issues) Een abonnement kan bij iedere editie ingaan; het wordt afgesloten voor minimaal een jaar en wordt stilzwijgend per jaar verlengd tot wederopzegging. Opzeggingen dienen uiterlijk twee maanden voor afloop van de abonnementsperiode schriftelijk te worden doorgegeven aan de BLEND Lezersservice. Abonneegegevens worden opgenomen in een abonneebestand. Dit bestand is aangemeldbijhetCollegeBeschermingPersoonsgegevens Den Haag en kan worden gebruikt om je informatie te verschaffen over abonnementen en aanbiedingen van BLEND. Indien je hier bezwaar tegen hebt, kun je dit via een briefkaart kenbaar maken aan BLEND BV. Voor alle vragen over abonnementen en bezorging, maar ook voor adreswijzigingen, kun je terecht op blend.nl. De BLEND Lezersservice is bereikbaar via e-mail, telefoon of fax.

BLEND BV PO Box 59680, 1040 LD Amsterdam Telefoon +31 (0)20 751 27 30 / Fax +31 (0)20 751 27 31 lezersservice@blend.nl / blend.nl

14

014_BLEND_PAPER_50_ABO Paper_BvdD.indd 14

BLEND

PAPER #50

01-06-2010 09:30:30

015_BLE50_Paper_Rietveld.indd 15

02-06-2010 16:51:35

INCOMING

TEKST LISA NEDERVEEN

ANGUS & JULIA STONE

Broer en zus Angus & Julia Stone wisten met hun debuuthit Paper Aeroplanes, dat gebruikt werd in een commercial, menig hart te veroveren van Nederlandse muziekliefhebbers. Het bijbehorende album, A Book Like This, heeft sinds vorige maand een erg fijne opvolger gekregen, genaamd Down The Way, die wederom vol staat met lieflijke popsongs. De kwetsbare en zweverige stem van Julia en de rauwe, geladen toon van Angus vormen een ideale combinatie voor dit dromerige eindresultaat. In Black Crow, Santa Monica Dream en de eerste single Big Jet Plane komt deze harmonie het beste over. Het van oorsprong Australische duo heeft voor de eerste keer zelf de productie op zich genomen en is daarvoor de hele wereld over gegaan. Een oude houtzagerij langs de oevers van Fowey, in een watertank in Coolangatta, in thuisstad London en in verschillende wijken van New York. Mocht je nog niet bekend zijn met de Stones, het hoort thuis in het rijtje Damien Rice, Magic Numbers en Martha Wainwright. Intieme singersongwritermuziek dus. Beluister het zelf op myspace.com/angusandjuliastone.

16

BLEND

016-022_BLEND_PAPER_50_Incoming_BvdD.indd 16

THE BLACK BOX REVELATION

Zoals het schreeuwerige design op de cover van het nieuwe album van The Black Box Revelation al doet vermoeden, staat de plaat vol met energieke en opzwepende tracks, hetgeen we inmiddels gewend zijn van deze band. Het Brusselse duo, bestaande uit gitarist Jan Paternoster en drummer Dries Van Dijck, heeft vorig jaar gedurende twee weken de Konk Studios in Londen (opgericht door The Kinks voorman Ray Davies) in beslag genomen om te werken aan het nieuwe album Silver Threats. De heftige gitaarrock heeft veel weg van de grote namen in dit genre tijdens de jaren negentig. Dat wil niet zeggen dat The Black Box Revelation geen unieke sound heeft gecreëerd voor hun laatste release; geen enkele track is opgehyped met elektronische klanken of zware synthesizers. De band brengt met hun naar eigen zeggen ‘garage rock wonderland’, het genre weer enigszins terug naar zijn roots. Vooral instrumentaal is Silver Threats erg sterk, puur en eigenzinnig. Paternoster zelf zegt hierover: ‘Er zouden meer bluesy rock ‘n roll bands moeten zijn. Mensen hebben dit soort muziek nodig, puur en eerlijk! ENERGY, that’s our keyword.’ Het muzikale exportproduct van onze Zuiderburen is inmiddels druk aan het touren door Europa om de release van Silver Threats te promoten, bekijk het schema op myspace.com/theblackboxrevelation.

PAPER #50

01-06-2010 09:30:43

017_BLE50_Paper_I_Love_Vintage.indd 1

02-06-2010 14:24:37

INCOMING

Nienke Doekes

AHK

Twee maanden lang zijn vijf kunststudenten, onder begeleiding van curator Maaike Gouwenberg, bezig geweest met hun tentoonstelling Paved Paradise, die plaatsvond op Art Amsterdam. Geïnspireerd door Joni Michell’s Big Yellow Taxi, waarin de invloedrijke singersongwriter uit de jaren zeventig een vraagteken plaatste bij de milieuvernietiging, hebben de studenten van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK) en de Gerrit Rietveld Academie een innovatieve tentoonstelling opgezet in de parkeergarage van de kunstbeurs. ‘They paved paradise, and put up a parking lot’. In maart wonnen de curators in spe het Symposium Curatorschap, dat georganiseerd werd door het Basisburo, het centrum voor actuele kunsteducatie van de AHK en de Rietveld Academie. Het idee van de studenten om de beurs uit te breiden naar de parkeergarage en via beveiligingscamera’s de tentoonstelling door te verbinden naar grote monitors in de beurshallen, viel in de smaak bij de jury en werd gerealiseerd. Sarah Berckenkamp (24 jaar), een van de betrokken studenten van de AHK, licht hun ervaring toe: ‘Het symposium ging over de vraag wat curatorschap is en over het verschil in denken en praten tussen professionele curators en studenten. Uit ons project blijkt dat het verschil esthetiek is. In tegenstelling tot de curators zijn wij nog niet echt bezig met reputatie. Zij zijn veel kritischer en meer bezig met het verkopen van kunst, terwijl studenten echt gefocust zijn op het tentoonstellen van mooie kunst. Zoals de nieuwe directeur van Art Amsterdam Edo Dijksterhuis al zei, Paved Paradise is een rauw randje aan de beurs omdat het er net buiten ligt. Dijksterhuis is erg vooruitstrevend, hij wil echt nieuwe wegen in met de beurs en stelt ook meer ruimte beschikbaar voor onafhankelijke musea en heel nieuwe projecten. Dankzij hem en het Basisburo hebben wij die ruimte gekregen.’ artamsterdam.nl ahk.nl 18

BLEND

016-022_BLEND_PAPER_50_Incoming_BvdD.indd 18

THE TEMPER TRAP

Als je het debuutalbum Conditions van de nieuwe intense popsensatie The Temper Trap nog niet gehoord hebt, wordt het tijd om dat eens te doen. Sweet Disposition, de fantastische eerste hit van de band, werd geïntroduceerd in de film 500 Days of Summer en werd gelijk opgepikt. The Temper Trap bestaat uit vier jonge Australiërs. De muzikale eilander Dougy leerde Toby kennen in een winkel in Melbourne waar ze beiden werkten. Dougy, die al jaren droomde van het deel uitmaken van een band, kwam erachter dat Toby een drummer was en een wandelend muzikaal encyclopedie en zag zijn kans schoon. Vriend Jonathon, werkend in een winkel om de hoek en in het bezit van een basgitaar, werd bij de band ingesloten. Na een jaar oefenen was daar tot slot nog Lorenzo, een oud klasgenootje van Toby, die ook wel het een en ander met een gitaar kon en The Temper Trap was een feit. De bekende Britse producer Jim Abiss, medeverantwoordelijk voor de doorbraken van Adele, Artic Monkeys en meer grote namen, woonde een optreden bij van het viertal in Australië en was gelijk in voor een opnamesessie met de band. Niet veel later ontstond het melodieuze debuutalbum Conditions, met een structuur en toegankelijkheid om u tegen te zeggen. myspace.nl/thetempertrap

PAPER #50

01-06-2010 09:30:59

Maasmechelen Village Luxury outlet shopping

Over...

...Brands Over 100 reasons to (re)discover Maasmechelen Village.

The world’s luxury fashion and lifestyle brands offering savings of 30% to 60%* – all year round.

Anne de Solène, Barbour, BCBG, Bellerose, Björn Borg, Bodum, Café Coton, Calvin Klein Jeans, Calvin Klein Underwear, Chine, Converse/Gant Footwear, Devernois, Diesel, Dyrberg/Kern, Escada, Essentiel, Façonnable, Fornarina, Fossil, Furla, Gaastra, Garcia, Geox Shoes, Accessories & Textile/Replay Shoes, Gerry, Golfino, G-Star, Gsus, Hackett, Home & Cook, Hugo Boss, IC Companys, Kickers, K.I.D.S., Kid’s Story, Kipling, Laurèl, Leonardo, Leonidas, Levi’s, Liu Jo, Marc O’Polo, Marc Picard, Marithé+François Girbaud, Marlboro Classics, Marlies Dekkers, McGregor, Mer du Nord, Mexx, Miss Sixty/Energie, Möve, Mugler Men - Thierry Mugler, Napapijri, Nike, Nitya, Noukie’s, Olivier Strelli, Pepe Jeans, Petit Bateau, Pringle of Scotland, Protest, Puma, Reebok, Rhétorique, River Woods, Rosenthal, Royal Boch, Rue Blanche, Samsonite, Sarah Pacini, Sarar, Scapa, Scapa Sports, Schiesser, S.C.H.O.P. Shoes, Strenesse, Suitsupply, Sunglass Time, Superdry, Talking French, The Society Shop, Tintin, Tommy Hilfiger, United Colors of Benetton, Van Lier, Versace, Villeroy & Boch, Wolford and many more NEW OPENING: KAREN MILLEN, L’OCCITANE (MID JUNE)

www.MaasmechelenVillage.com · Open on Sundays * off the recommended retail price

100610-BLEND-MMV.indd 1 019_BLE50_Paper_Maasmechelen.indd 1

31-05-2010 14:20:39 11:52:56 02-06-2010

INCOMING

V-PIN

De V-Pin is het nieuwe zilveren item van de Amsterdamse designer Woes van Haaften, die zijn creatieve insteek omschrijft met de bekende woorden van dichter Martinus Nijhof: ‘Lees maar, er staat niet wat er staat’.

Deze uitspraak komt goed tot zijn recht bij zijn nieuwe sieraad, waarmee hij de symbolische betekenis van het V-speldje in twijfel trekt. Het beveiligingsspeldje, voornamelijk een hit bij de kleerkasten die onze weg naar de clubs blokkeren, staat voor macht en betrouwbaarheid. Van Haaften vraagt zich af in hoeverre we deze betekenis serieus moeten nemen, aangezien het speldje gekocht kan worden in iedere plaatselijke dumpstore voor een paar euro. Het is niet de eerste keer dat de breed georiënteerde designer vormentaal in een ander perspectief plaatst. Woes van Haaften heeft al eerder met alom bekende symbolen gewerkt, zoals het Latijnse kruis, het Oscarbeeldje en een fietsband, waarmee hij verwarring en vervreemding creëerde bij de toeschouwer. De V-Pin is de vereenvoudigde versie van het beveiligingsspeldje, bestaande uit 100% zilver en communiceert het symbool in een andere context.

De V-Pin is onder andere te koop op store.blend.nl. woesvanhaaften.com

20

BLEND

016-022_BLEND_PAPER_50_Incoming_BvdD.indd 20

ONTOUR

Sinds de mannen van Ontour vijf jaar geleden zijn gestart en sinds een jaar alle tijd en energie in het label stoppen, heeft het merk een steevaste allure ontwikkeld dankzij haar complete collecties en duidelijke stijl.

Geïnspireerd door het strandleven, zijn Remco en Etienne begonnen aan de Stranded collectie, waarin ze op lichte en frisse manier vorm geven aan het thema.

Centraal bij het ontwerpen stond de strandjutter. Dit ultieme symbool van de speurende verzamelaar komt subtiel terug in de items, door middel van grote zakken en wat kleinere details. Verder geven vooral de rustige pasteltinten een duidelijke link naar zon, zee en strand.

Het ontwerpen van strakke grafische designs is iets waar de voormalig productdesigners van Ontour altijd al sterk in zijn geweest en ook Stranded bevat weer veel vette shirts voor zowel mannen als vrouwen. Toch lijkt het label wat volwassener te zijn geworden. De collectie is uitgebreid met overhemden, nette jassen en basic shirts, waardoor Ontour wat meer sophisticated wordt. ‘Ons uitgangspunt is altijd geweest om items te ontwerpen die we zelf willen dragen en de stijl ontwikkelt dus ook automatisch mee. Juist de combinatie van cleane, ‘volwassen’ items met herkenbare bold graphics maakt het interessant voor ons’, aldus Remco. Bekijk de collectie en verkooppunten op ontour.nl.

WE ARE HANDSOME

We Are Handsome haalt inspiratie uit alles wat mooi is, momenten die je voor eeuwig zou willen vastleggen: ‘The times you wish you could stop to smell the roses’.

Oprichters Indhra Chagoury en Jeremy Somers lanceerden begin dit jaar het swimwear label uit de behoefte iets unieks te doen waarvan velen versteld zouden staan. En met succes; de badpakken hebben een grensoverschrijdende visualiteit. Elk item is handgemaakt in Australië, van de hoogste kwaliteit polyester/ lycra en bovendien is elk badpak een limited edition. De opdrukken variëren van retro afbeeldingen tot chique skyline shots tot een heftig dreigende leeuw die elk moment uit het badpak lijkt te kunnen springen.

Er zijn niet veel ontwerpers die met hun kledingstukken een dusdanig verhalend en reactief effect weten te creëren, maar de twee breinen achter We Are Handsome zijn er wel degelijk geslaagd. ‘We know it’s ambitious, but we aim to fuse art, swimwear and fashion’, vertelt Somers. Gelukkig hoef je voor de badpakken geen vlucht down under te boeken, We Are Handsome verkoopt haar collectie ook online op wearehandsome.com.

PAPER #50

01-06-2010 09:31:22

021_BLE50_Paper_WDKA.indd 1

02-06-2010 14:20:19

INCOMING

YEASAYER

Het is vrij onwaarschijnlijk dat er bij het horen van het experimentele, catchy One van Yeasayer geen belletje gaat rinkelen. Waar het met hun debuutalbum niet echt wilde lukken, heeft de New Yorkse band met hun nieuwe album Odd Blood wel het grotere publiek bereikt. Voor Odd Blood heeft Yeasayer inspiratie gehaald uit verschillende popstromingen, beginnende bij de oorsprong. Uit deze stromingen heeft het kwartet enkele elementen opgepikt om uiteindelijk tot een eigen en uniek geluid te komen. Vooral de invloeden van indiepop en elektronische muziek zijn duidelijk te horen. Diversiteit is sterk aanwezig bij dit album, het eerste deel bestaat voornamelijk uit eigenzinnige popsongs en het tweede deel is een stuk zweveriger en meer experimenteel. De vier mannen werden ontdekt tijdens het SXSW Festival in 2007, toen ze hun muziek nog beschreven als ‘Middle Eastern-psych-snapgospel’. In 2008 was Yeasayer al aanwezig op Lowlands, en tourde de band over de wereld met grote namen als MGMT en Beck. Hou Yeasayer in de gaten op myspace.com/yeasayer.

22

BLEND

016-022_BLEND_PAPER_50_Incoming_BvdD.indd 22

DOKU.ARTS

EYE Film Instituut Nederland en het Mediafonds presenteren van 9 tot 13 juni de vijfde editie van DOKU.ARTS. Dit filmfestival vindt plaats in EYE Film Instituut en SMART Project Space in Amsterdam.

Documentaires over kunst en kunstenaars, die vooralsnog genegeerd werden of weinig aandacht kregen op de grotere internationale documentaire festivals, zullen gedurende DOKU.ARTS eindelijk in de spotlight staan. Dit jaar staan de getoonde documentaires in het teken van beeldende kunst en de verhouding tussen cinema en musea. Iran is een terugkerend element tijdens het festival, veel van de films zijn daar gemaakt en gedraaid. Zo ook Women Without Men, geregisseerd door Shirin Neshat. Deze aangrijpende en inspirerende film volgt de levens van vrouwen in Iran tijdens een staatsgreep in de jaren vijftig, waardoor de Sjah weer aan de macht kwam. Minder heftig is de komische, veel geprijsde documentaire over Herb en Dorothy van Meguma Sasaki, die het ontroerende verhaal vertelt van het bejaarde verzamelechtpaar. Jarenlang heeft het stel al hun geld gestopt in minimal art, wat hen inmiddels een wereldwijd vermaarde collectie heeft opgeleverd.

Sasaki filmt de gepensioneerde bibliothecaresse en de postbode, al struikelend over de collectors items, in hun kleine woninkje in New York onder het mom ‘you don’t have to be a Rockefeller to collect art’. Aanrader! Alle regisseurs van de geselecteerde films zijn op het festival aanwezig. Ga het zien bij DOKU.ARTS. Trailers van deze films staan ook op blend.nl. doku-arts.com

PAPER #50

01-06-2010 09:31:28

023_BLE50_Paper_Nissan.indd 23

02-06-2010 16:52:48

NEW PEOPLE

New People TEKST EN BEELD CATARINA AIMÉE DAHMS

Dit keer vult Catarina Aimée Dahms a.k.a. Cata.Pirata New People in. Onlangs rondde ze een master in Visual Performance & Time-Based Media af aan het Dartington College of Arts in Engeland, en de bachelor Communication & Design deed ze deels in Buenos Aires en deels in Nederland. Deze muzikante, kunstenaar en social activist vertoefde onder andere in Zuid-Afrika, de Azoren, Ibiza en Argentinië waar ze meer dan genoeg inspiratie opdeed. Haar werk is een arsenaal van fragmenten uit culturele tradities en invloeden, die ze tijdens haar nomadische levensstijl verzamelt. Deze fragmenten kunnen zowel video, animatie, illustratie, installatie, muziek, performance of schrift zijn. Gecombineerd vormen deze een gelaagd beeld, dat zowel een sociaal-politieke ondertoon als een wereldwijde party vibe met zich meedraagt.

Skip&Die is Catarina’s muziekproject, dat ze opzette samen met de Nederlandse producer Jori Collignon. Al reizende door Soweto, Johannesburg, Kaapstad en Guguleto werkten zij met diverse artiesten aan de opnames van hun eerste album: een mix van electro, afrobeats, brandende zon, stoffige wegen, township-shacks, kakkerlakken, skulls, bones en love birds, in het Spaans, Portugees, Engels, Afrikaans, Xhosa en Zulu. Een cd en rockumentary zullen in de loop van 2010 verschijnen. myspace.com/catarina_aimee myspace.com/skipndie catalysta-catarina.blogspot.com

LUNGISANI EMZA NJAPHA ALIAS EMZA KWAITO RAPPER, ZUID-AFRIKA Lungisani Emza Njapha, beter bekend als Emza, is rapper. Maar niet zomaar een rapper, oh nee! Emza is kwaito-rapper. Kwaito is een Zuid-Afrikaans muziekgenre dat in Johannesburg is ontstaan tijdens de jaren negentig als geluid van de generatie die kwam na de apartheid. Met een sterk pulserende dance beat, een kruisbestuiving van stijlen (onder andere mbaqanga, dancehall, house en disco) galmt door het ZuidAfrikaanse urban landschap het geluid van de ‘nieuwe’ vrijheid. Toen ik Emza voor het eerst ontmoette, was ik meteen onder de indruk van zijn charismatische, doch bescheiden houding. Deze rijzende ster binnen de Zuid-Afrikaanse muziekscene groeide op in een stoffige shack in een township nabij Durban, berucht om zijn barre omstandigheden, armoede en ongebreidelde misdaad, waar alleen de meest vastberaden mensen overleven. Na maar al te vaak slachtoffer te zijn geweest van berovingen en geweld, verliet Emza zijn geboorteplaats na de middelbare school. Met slechts een paar cent op zak, maar vol ambitie, rhymes en een lijst van opneemstudio’s, belandde hij in Johannesburg. Daar, met zijn vlijmscherpe en innovatieve verzen, trok Emza de aandacht van Nkululeko Nxasana, eigenaar van platenmaatschappij BLAQK Records. Met Nxasana’s trouwe steun en Emza’s bijzondere flow brengen ze een nieuwe twist aan de global house en Afrikaanse kwaitowereld. Zijn negatieve ervaringen weet hij om te toveren in positieve energie, die hij gebruikt om zijn lyrics te schrijven en knallende liveshows te geven. Emza speelt graag met woorden en in een land als Zuid-Afrika, waar maar liefst twaalf officiële nationale talen gebruikt worden, heeft hij ruim de keus. Ook gebruikt hij zijn muziek om onbevoorrechte jongeren te begeleiden in hun zoektocht naar een beter bestaan. Emza is authentiek, geniet van het leven en de opwaartse flow. In het najaar is hij te zien en te horen tijdens de gezamenlijke Europese clubtour met mijn eigen band, Skip&Die. Check him out! reverbnation.com/emzayiboss

24

BLEND

024-027_BLEND_PAPER_50_New People_BvdD.indd 24

PAPER #50

01-06-2010 09:35:35

NEW PEOPLE

FRANCINE HOFSTEE FOTOGRAAF, AMSTERDAM - NEW YORK Als een bom positieve energie betreedt Francine de studio. Gewapend met haar nieuwe aanwinst (de begeerde Canon 5D) en haar trouwe vrind (de klassieke Polaroid) schiet ze ons neer. Bang! Bang! Lang, blond, intelligent en getalenteerd. Wie wil er niet door Francine Hofstee geschoten worden? Geboren en getogen in Amsterdam, studeerde Francine in 2008 af aan de Nederlandse Film en Televisie Academie. Sindsdien woont zij in New York, waar ze momenteel werkt als (mode)fotograaf en opdrachten krijgt voor onder andere Nylon en Tokion Magazine. Tot recentelijk schoot Francine uitsluitend op analoog, waar ze door de jaren heen een jaloersmakende collectie van heeft verzameld. Haar liefde voor het vakmanschap, het gevoel van versgeschoten 35 mm film door haar vingers en het resultaat van dagenlang zwoegen in een donkere kamer zal haar nog lang blijven drijven. Inspiratie haalt zij onder andere uit mensen in haar omgeving en hun persoonlijke tribulaties. Het zijn prachtige beelden die je meesleuren in een poÍtisch gedocumenteerde ontdekkingstocht. Francine is spontaan, gedreven, zit vol levenslust en heeft een oog voor het menselijke aspect van het alledaagse. En gelukkig voor de kijker wordt er al dankbaar gebruik gemaakt van deze prachtige foto’s door internationale tijdschriften. francinehofstee.com

BLEND

024-027_BLEND_PAPER_50_New People_BvdD.indd 25

PAPER #50

25

01-06-2010 09:35:43

NEW PEOPLE

NICHOLAS NESBITT AKA KIDU MULTIMEDIA KUNSTENAAR / MUZIKANT, ZUID-AFRIKA Ergens goed verstopt heb ik een videootje van Kidu die, terwijl wij op die baie lekkere Suid-Afrikaanse dagga wegpuffen (na een dagje hard werken in de studio), een ongelofelijk mooi nummer tokkelt op zijn gitaar, maar wel opeens een stukje vals zingt.

Ha! Dit vond hij niet leuk, maar ik wel. Want Kidu, een multigetalenteerde multimedia kunstenaar (‘Multi’ - het zou haast zijn alias moeten zijn), kan zich heus wel eens een valse noot veroorloven. Als een van de leden van kunstenaarscollectief Team Uncool, is zijn stijl eigenzinnig, intrigerend en daarmee totaal uniek. Dit geldt voor zowel zijn visuele als muzikale creaties. Als een eeuwenoude Zuid-Afrikaanse verhalenverteller met geavanceerde middelen (denk aan experimentele platen, illustraties, animaties, mixers en kaossilators) creëert Kidu een supersonisch landschap van beeld en muziek. Zijn werk is een mengelmoes van cultuurhistorische en politieke elementen, mythes, persoonlijke ervaringen en fantasie die stuk voor stuk reflecteren waar hij vandaan komt, hoopt te gaan, en de verhalen die zich daar tussenin bevinden.

Onderwerpen als criminaliteit, armoede en maatschappelijke veranderingen worden op een vaak komische manier aangewakkerd in zijn geïllustreerde saga’s. Eerder dan ‘genres’, beslaat Kidu’s muziek een breed scala van emoties. Op muzikaal vlak werkt Kidu nauw samen met kunstenaar/ muzikant MJ Turpin. Samen vormen zij de elektronische band Mtkidu, waarbij hun gedeelde fascinatie voor artistieke synergie ook weer leidt tot een hybride mash-up van beeld en geluid, en is hun liveshow een ware kunstperformance. teamuncool.co.za

26

BLEND

024-027_BLEND_PAPER_50_New People_BvdD.indd 26

PAPER #50

01-06-2010 09:35:54

NEW PEOPLE

PATRICIA FONSECA MONTEIRO AKA PATTI FONSECA FASHION DESIGNER, MOZAMBIQUE - ROTTERDAM Bij het aanschouwen van de modecollecties van Patti Fonseca gaat mijn hartje spontaan sneller kloppen, krijg ik klamme handjes en piekt de drang om alles wat ik op dat moment aan heb, uit te trekken. Wat gelijk gepaard gaat met de oerkreet ‘Dress me! Dress me!’ De creaties van Patti Fonseca have got me hooked. Geboren op de Kaapverdische eilanden te Ribeira Grande, studeert deze talentvolle fashion designer in spe dit jaar af aan de Academie voor Beeldende Kunsten (KABK) in Den Haag, met een collectie van tien silhouetten. Haar interesse in mode heeft ervoor gezorgd dat ze stage-ervaring mocht opdoen bij Marlies Dekkers en Viktor & Rolf. Als kind fantaseerde Patti vaak over een eigen wereld met beelden en gebeurtenissen die zij door middel van tekeningen, verhaaltjes en toneelspel vastlegde. Het beeldverhaal van haar mode wordt nog steeds gevoed door dit verlangen om te creëren. Haar passie voor textielbewerkingen en haar interesse in etnische groeperingen zijn nauw met elkaar verweven. Een duel tussen feit en fictie heeft haar geleid bij het creatief denkproces van haar opkomende collectie. Patti’s interesse ontstond vanuit een fascinatie voor de spirituele en wetenschappelijke wereld en wat hen onderscheidt. Om daar achter te kunnen komen, heeft zij onderzoek gedaan naar theorieën vanuit wetenschappelijk oogpunt, maar ook vanuit de religieuze (mythische) kant. Waar anderen het vaak hebben over ‘het einde’ is Patti Fonseca juist heel erg benieuwd naar ‘het begin’. myspace.com/patriciafonsecamonteiro

BLEND

024-027_BLEND_PAPER_50_New People_BvdD.indd 27

PAPER #50

27

01-06-2010 09:36:05

ARC TITEL

FOTOGRAFIE HERMANNA PRINSEN @ ERIC ELENBAAS STYLING PATRICIA GIESBERS @ ERIC ELENBAAS HAAR TOMMY @ TOMMYZTOKO.NL MAKE-UP MARIE-SOPHIE @ VIEW AGENCY MODEL SUZANNE @ ANKA MODELS

Dress by Nathan Reijnen, white jacket by Elsien Gringhuis, sandals by Mango, gloves by Ines Gloves 28

028-035_Hermanna_BvdD.indd 28

BLEND

PAPER #50

01-06-2010 16:14:01

BLEND

028-035_Hermanna_BvdD.indd 29

PAPER #50

29

01-06-2010 16:14:16

Black jacket by Mattijs, silver belt by Mango, gloves by Ines Gloves, panties by American Apparel, shoes by Head over Heels 30

028-035_Hermanna_BvdD.indd 30

BLEND

PAPER #50

01-06-2010 16:14:33

BLEND

028-035_Hermanna_BvdD.indd 31

PAPER #50

31

01-06-2010 16:14:49

Top by Wolford 32

028-035_Hermanna_BvdD.indd 32

BLEND

PAPER #50

01-06-2010 16:15:14

Black lace bodystocking by Stella Nova, gloves by Ines Gloves, belt by American Apparel, shoes by Head over Heels BLEND

028-035_Hermanna_BvdD.indd 33

PAPER #50

33

01-06-2010 16:15:40

Black lace bodystocking by Stella Nova, gloves by Ines Gloves, belt by American Apparel, shoes by Head over Heels 34

028-035_Hermanna_BvdD.indd 34

BLEND

PAPER #50

01-06-2010 16:15:57

BLEND

028-035_Hermanna_BvdD.indd 35

PAPER #50

35

01-06-2010 16:16:13

COLUMN

NICOLAAS GERRITSEN

THE BITTER, THE BETTER nicolaasgerritsen.blogspot.com

Het WK voetbal is weer aan de orde van de dag, maar ik moet nog even inkomen.

Ik hou absoluut van voetbal, maar ik ben niet een uitzinnige supporter. Geen polonaiseman. Dat kan ook niet als je je supportersopleiding hebt doorlopen aan het prestigieuze huis van Ajax: de Amsterdam Arena, die elke week plaats biedt aan vijftigduizend doorgewinterde bittere types. Immer bitter. Geen stadion in de wereld waar supporters zo ontevreden zijn.

Verveeld, ontevreden bioscooppubliek dat er elke week bij de Sneak Preview achter komt dat de film van vanavond Road Trip met Britney Spears is. Dat gevoel. Ik ben bij wedstrijden geweest die met 6-0 gewonnen werden en waar werkelijk iedereen boos, verdrietig, en teleurgesteld vandaan kwam omdat er in de laatste tien minuten weinig aan was. Ter vergelijking: in andere stadions in het land laten supporters alles lopen als ze ook een keer scoren, als ze weer eens met 6-0 achter staan.

Een typisch bittere gewoonte in de Arena is bijvoorbeeld dat je gedurende de hele tweede helft mensen ziet opstaan en weglopen, het liefst nog even met een wegwerpgebaar richting veld, waar de ene sierlijke omhaal de andere fluwelen pirouette opvolgt en je mannen riant voorstaan. Tot op het bot ontevreden.

Oorspronkelijk was dit vroeger weggaan bedoeld om de drukte in de parkeergarage te voorkomen, maar tegenwoordig is het verschijnsel zo populair dat het er tijdens de wedstrijd drukker is dan na het laatste fluitsignaal.

Het is in de Arena gewoon een kwestie van goed fatsoen dat je de wedstrijd niet uit gaat zitten kijken, een beetje zoals het ook heel chique schijnt te zijn om je bordje niet helemaal leeg te eten in een restaurant. Toppunt van klasse en stijl is het om halverwege de wedstrijd de garage in te tippelen, en halverwege je maaltijd Le Garage uit te tippelen. Dan heb je het begrepen.

Andere bizarre gouden regel in de Arena: hoe slechter je zicht, hoe groter je liefde voor de club. Het fanatieke vak 410 zit ergens drie hoog achter en kan de wedstrijd alleen vanaf de schermen volgen, maar dat is het dichtste dat je bij het veld mag komen als je jezelf nog een echte fan wil noemen. Ik heb wel eens de kolossale fout gemaakt om de hoofdprijs uit te geven voor een plekje vlak aan het veld, zo rondom de middenstip. Bovenop de materie, het zweet, de bal, de emoties, het geschreeuw, ik stond er midden in, maar wat een fout. Op dat soort plekken in het stadion zit het allerlaagste klootjesvolk, de huishoudbeursmiepen en de kantoorlosers. Achter een betonnen pilaar zitten die je het volledige uitzicht ontneemt, moet het hoogst haalbare zijn, daar zitten de echte Godenzonen.

Ook de beoordeling van nieuw spelersmateriaal aan het begin van het seizoen is elk jaar weer een feest. Spelers worden om de meest uiteenlopende redenen omarmd of gehaat, en daar verander je niks aan. Dit seizoen kwam de Servische spits Pantelić naar Ajax. Hij schoot ze er vanuit elke hoek in, geeft het liefst zijn eigen vrouw nog weg aan een ploeggenoot, applaudisseert uitbundig voor elke zwabberbal die niet bij hem aankomt, maar wat wordt hij gehaat. Al stuurt hij na een achterwaartse salto met schroef met zijn pik de bal in slow motion de kruising in: het komt niet meer goed. En zo vertrekt hij nu ook na één seizoen met de staart tussen de benen weer uit de Arena.

Iemand die dan wel weer een held is in de Arena, is de Koreaan Suk. Een ontzettende prutser, een lieverd die zijn spaarpot kapot sloeg voor een enkeltje Amsterdam, en na een training van Ajax de trainer opwachtte om hem met handen en voeten druk gebarend duidelijk te maken dat hij was gekomen om Ajax te versterken. Hij mocht een keer meetrainen, en na wat heen en weer gegiechel kreeg hij een miljoenencontract, omdat iedereen het erover eens was dat je deze jongen met dit verhaal toch moeilijk weer terug kon sturen. Hij schiet ballen er naast waarvan Stevie Wonder nog hoofdschuddend zou weglopen, maar we houden van hem.

Ik denk dat de enige feestelijke gelegenheid die ik me in de Arena kan herinneren de afscheidsceremonie van André Hazes was. Veertigduizend man stond hossend in de polonaise bier in elkaars nek te sproeien, en het duurde niet lang of vrijwel niemand wist überhaupt nog waar het dit feest ook al weer om te doen was. Als letterlijke klap op de vuurpijl werd toen ook nog het stoffelijk overschot van Hazes de lucht in geschoten op het moment dat driekwart van het publiek zo dronken was dat je er rustig een schaal oliebollen naast had kunnen zetten en ze een gelukkig nieuwjaar had kunnen wensen.

Goed feest. Dat gevoel houden we vast de komende weken.

We kunnen ons op gaan maken voor een hete zomer in Zuid-Afrika. De leeuwenstaarten, Bavaria-hoeden en Ruud Gullit-pruikjes kunnen weer van stal. Oranje is de kleur van schaamteloosheid, kan niet anders. Geef je over, en laat je gaan voor ‘onze jongens’.

Ik ga er optimaal van genieten, zodat ik in augustus compleet opgeladen ben voor weer een lang seizoen van intense bitterheid, teleurstellingen en andere vormen van tegenslag.

Nicolaas Gerritsen

36

BLEND

036_BLEND_PAPER_50_Column-Nicolaas Gerritsen_BvdD.indd 36

PAPER #50

01-06-2010 09:38:00

Een project van Maider López

Doe mee aan een unieke voetbalwedstrijd op zaterdag 4 september 2010

Nieuwe regels Nieuwe strategieën!

Samengesteld door SKOR, Stichting Kunst & Openbare Ruimte Witte de With, Center for Contemporary Art

wwww.poldercup.nl

SORRY! That’s life

www.carre.nl

! rn terug Footsba é r r a C f in Exclusie

“Een voorstelling vol clowns, doodgravers, paarden, kippen, zigeuners, kinderen, honden, geiten, violisten, operazangers, kadavers, technische hoogstandjes en een spectaculaire uitsmijter!”

vr 9 t/m za 24 juli 2010 Carrélijn 0900 25 25 255 037_BLE50_Paper_Witte_de_With-Carre.indd 37

(€ 1,30 p/g)

02-06-2010 16:53:44

B:.BDGB1/B [ B%OHQG LQGG 038-039_BLE50_Paper_Bose.indd 38

02-06-2010 15:41:09

B:.

! # " &

# ! ' "& # $ ! " ! ! ( ( ! ! ! % ! # )

+)" &*") 0&/ .(" %/. /2"" 3& %/ -" (0&!.,-"'"-.

+27($) 4 /3 , 2 '$1 +$$01 &$,($1 $, #-$1 3--/01$**$, 3--/ ,#$/$

$,($1$, 3 , '$1 )/ "'1(&$ &$*2(# 3 , $$, 9 9 0601$$+ 4-/#1

,2++$/0 #($ 2 * * ,& ,($1 +$$/ '$!1 %&$0.$$*#

:

:

,2 ,-& &$+ ))$*; )$/ $1 9 9 '-+$ $,1$/1 (,+$,1 0601$$+ :

&$! 0$$/# -. #$ $5"*20($3$ /2$ . "$ #(&(1 *$ 0(&, * 3$/4$/)(,&

"*1+0!&$ /" &*./ (("-"* "* /" $" -0&'"* ,)7; #$

!/$,&1 8 *+0 $, +27($) 1-1 *$3$, +$1 &$*2(# # 1 2 *; )1 1$ -+/(,&$, 4$$

,0*2(1(,& (0 '$1 + ))$*; ) -+ 24

)/ "'1(&$ *2(#0./$)$/ // 60 $, $$, 2(1 '$1 7("'1 1$ .* 10$,

9 9 0601$$+ ) , 24 #3# 0 2.0" *$, , /

. %2** 3--/

+-#2*$ ./-#2"$/$, $$, 3-* /2(+1$*; ) &$*2(# 4 /3 ,

$$, !$1$/$ !$$*#)4 *(1$(1 $1 $*$& ,1$ +$#( "$,1$/ (0 2(1&$/201 +$1

2 7-2 3$/4 "'1$, # 1 **$$, $$, 0601$$+ +$1 3; % *2(#0./$)$/0

**$ %2,"1($0 #($ 2 ,-#(& '$!1 -+ 1$ &$,($1$, 3 , 8 *+0 $, +27($)

:

:

:

'$1 ) , ./-#2"$/$,

, 1$ 0*2(1$, $1

:

(,"*20($% $$, #3# "# 0.$*$/ $, $$, + %+ -,13 ,&$/ $1 #$ 2,(3$/0$*$ %01 ,#0!$#($,(,& )2,1 2 24 0601$$+ $, #$ +$$01$

*/"((&$"*/" )03&"'2""-$ 1" $1 0601$$+ ) , --)

,&$0*-1$,

.. / 122/ $$,3-2#(& !$#($,$,

24 % 3-/($1$ +27($) -.0* , 1-1

2/$, "# $, +27($) $, (0 2(1&$/201 +$1 '$1 ,($24$ $, (,,-3 1($3$ 2 20(" (,1$**(&$,1$

1"-/0&$ 03"(# - $ +) ""* !")+*./- /&" 4 !"

4$$/& 3$ 0601$$+ (1 0601$$+ -,1

2 **""- %&$%/" % "* ""*1+0! . )"*'+)"*

:

$" 0/+-&.""-!" +." !" ("- "* %++- 2 / "- $" "0-/

4())$*1 #$ 3 /#(&'$(# -+ +27($) 3--/ 2 2(1 1$ 7-$)$, 0$*$"1$$/1 21-+ 1(0"' #$

++- !" ("- !-".."* "(

" ) &( +*.0)"*/"*&*#+ +." +) +# "3+"' 222 +." *(

B:.BDGB1/B [ B%OHQG LQGG 038-039_BLE50_Paper_Bose.indd 39

02-06-2010 15:41:27

1

3

4

RedBull_BvdD.indd 40

02-06-2010 17:10:09

RED BULL 5 PICS

2

Onlangs organiseerde Red Bull wederom de fotografie contest Red Bull 5 Pics; dé manier om als jonge fotograaf in de spotlights te staan. De afgelopen maanden werden fotografen uitgedaagd een serie van vijf foto’s te schieten.

Ter inspiratie zijn er samen met Foam_Lab drie fotografie SAFARI’S door Amsterdam georganiseerd met elk een thema: Sidewalk, Structure en Small Things. Via dit platform droegen professionals uit de fotografiewereld kennis over aan leergierige jonge fotografen.

De keus om deze contest in samenwerking met Foam_Lab te organiseren, is niet zo vreemd. Dit jongere zusje van Foam_Fotografiemuseum Amsterdam organiseert unieke evenementen binnen en buiten Foam, die het jongere publiek laten zien dat een museum niet saai, stil en elitair is. En Foam zelf is natuurlijk dé plek voor fotografie in al haar gedaanten: van documentair tot mode, van eigentijds tot historisch. Naast grote tentoonstellingen waarin het werk van (wereld)beroemde fotografen gepresenteerd wordt, toont Foam ook jong talent in kleinere, snel wisselende exposities. Een goede combinatie dus.

Inmiddels is de inschrijving voor Red Bull 5 Pics gesloten.

Ruim 650 uiteenlopende series werden geupload.

Vervolgens kon iedereen zijn of haar waardering uitspreken en stemmen op de prachtige series met bijzondere thema’s, uit het leven gegrepen foto’s en schitterende scènes die op de digitale plaat werden vastgelegd.

De tien series met de meeste stemmen werden geselecteerd. Daarnaast heeft een afvaardiging van Foam_Lab ook vijftien series uitgekozen. Uit deze 25 series zal de jury bestaande uit Marcel Feil (curator Foam), Dim Balsem (fotograaf ) en Leonie Hoeboer (lid van Foam_Lab) een top drie samenstellen. Op 11 juni wordt de winnaar bekendgemaakt tijdens het evenement ‘Play’ in Foam.

De winnende serie is tien dagen lang te bewonderen in het museum. Daarnaast gaat de winnaar naar één van de Europese tourstops van Red Bull Illume later dit jaar.

Houd BLEND in de gaten; in de volgende uitgave publiceren we een interview met de winnaar van Red Bull 5 Pics! redbull5pics.nl foamlab.nl redbullillume.com

5

1 2 3 4 5

Women on the Albert Cuypmarkt, Renato Antinao Avila New York Subway Drivers, Janus van Eijnden Wong Po, Nancy Lee Duo’s Alledaags, Eddy Bosland Vuur, Erik Kroes

*Check hun volledige serie op redbull5pics.nl

RedBull_BvdD.indd 41

02-06-2010 17:49:23

042-043_BLE50_Paper_Bugaboo.indd promotion_BLE45_09.indd 4

42

12-10-2009 02-06-2010 14:58:45

16:18:16 004-005_Bug

042-043_BLE50_Paper_Bugaboo.indd 43 004-005_Bugaboo_promotion_BLE45_09.indd 5

02-06-2010 16:18:29 12-10-2009

14

INTERVIEW

KELSEY BROOKES

BÈTABLOKKER TEKST NICOLAAS VEUL

Kelsey Brookes (31) had tot op vier jaar geleden geen idee dat hij een succesvol kunstenaar zou worden. Als kind kon hij niet eens echt goed tekenen. In zijn studietijd ontwikkelde Kelsey zijn Bèta-talent als student biochemie. Hij was goed, kreeg een beurs en mocht na zijn studie aan de slag bij een laboratorium als microbioloog. Hij deed onderzoek naar het West-Nijlvirus; in die tijd een nieuw en epidemisch virus, dat alle gewervelden kunnen krijgen van een teek- of muggenbeet en dat hersenvliesontsteking kan veroorzaken. Kelsey reisde door heel Amerika om bloedmonsters te nemen van lieve vogeltjes, op zoek naar de oorsprong van dit parasiterende virus. Het was toen ‘het aller-leukste’ dat hij kon doen, maar na twee jaar wilde hij meer zien dan uitvergrootte virusfrommels in kweekglaasjes. Kelsey vertrok naar Australië waar zijn leven een draai van 180 graden maakte. Hij realiseerde zich dat je passie niet per se hetzelfde is als datgene waarvoor je jaren gestudeerd hebt. Je grootste passie kan ook iets zijn wat je totaal niet kunt, zoals in Kesley’s geval surfen en schilderen.

GRAPJES MAKEN BIJ DE WATERKOELER

Tijdens zijn reis had hij niet meer dan een auto en een surfplank. ‘Ik moest alles los laten om erachter te komen wat ik echt wilde in het leven. Ik had die geestvrijheid nodig om uit te vinden wie ik was.’ Dus zwierf Kelsey down under af op zoek naar goede golven en zichzelf. Hij kwam erachter – zoals het een echte backpacker betaamt – dat wat de maatschappij en je ouders je opleggen, niets zegt over wie je bent en wat je wilt in het leven. Hij ontdekte tekenen. Elke avond, voordat hij ging slapen, haalde hij

44

BLEND

044-045_BLEND_PAPER_50_Kelsey Brookes_BvdD.indd 44

zijn broekzakken leeg en tekende wat erin had gezeten na. ‘Ik vulde mijn dagboeken met schetsen. Ik werd steeds beter, en ik bezocht zoveel musea als ik kon. Maar ik had nog geen idee dat ik er mijn geld mee kon verdienen.’

Na anderhalf jaar reizen ging hij in San Diego weer aan de slag als biochemicus bij een groot commercieel bedrijf dat efficiënte bloedtesten ontwikkelde. ‘Ik deed het om geld te verdienen en omdat dat het enige was waar ik goed in was. Dus ging ik elke dag in pak naar kantoor en onderzocht hoe uit bloedmonsters virussen zoals HIV sneller gedestilleerd konden worden. Het lijkt interessant, maar het was zo vreselijk saai.’ Hij zag zijn hele leven al voor zich; grapjes maken bij de waterkoeler en doen wat de baas zegt. Hij wist niet hoe snel hij aan deze bedrijfscultuur moest ontsnappen.

Voor een carrière als prosurfer was hij als 25-jarige wat te oud, dus ging hij in zijn vrije tijd aan de slag met grote canvassen. Hij schilderde, tekende en ontwierp. ‘Ik maakte tekeningen en die probeerde ik dan te exposeren in ijssalons en cafés. Ik verstuurde echt wel duizenden kleine magazines met mijn werk naar galeriehouders, uitgevers en hoofdredacteuren. Zo veel, dat ik waarschijnlijk ook BLEND heb gemaild. Ik deed alles om mijn kunst op de radar te krijgen. Ik moest op eigen benen staan. Ik moest het gewoon proberen, want dit was wat ik wilde.’ Hij nam ontslag en gooide zijn leven op de schop voor zijn passie.

Heel lang worstelen om aan de top te komen, hoefde Kelsey niet. Twee weken na zijn ontslag kreeg hij een mailtje van kunstcollectief Pictures on the Wall. Op de duizenden e-mails en verstuurd werk, was dit de enige reactie. ‘Of ik wilde exposeren in London met onder andere Banksy. Een maand later zat ik in het vliegtuig naar Londen.’ Opeens hing

PAPER #50

01-06-2010 09:38:07

INTERVIEW

zijn werk tussen het werk van grote namen waar hij tegen op keek. ‘Een week daarvoor hing ik alleen nog in de ijssalon… Het was een bizar wonder, vooral als ik nu op het werk terugkijk. Lesbische vrouwen met dierenkoppen. Het was gênant. Ik vond het niet goed.

Maar voor toen was het goed genoeg.’ Het balletje begon te rollen en Kelsey werd al snel als opkomend talent bestempeld. Sindsdien heeft hij zijn eigen galerie-expositie gehad.

Hij werkt nu aan zijn museumtentoonstelling en is aangesloten bij RVCA, een bekend kunstcollectief.

LINK NAAR KELSEY’S ZIEL

Naakt, dierenhoofden, popcultuur en zijn fascinatie voor de figuratieve Hindu-kunst kenmerken het werk van Kelsey. Zijn kunst is vrolijk, explosief en werkt vervreemdend.

Hoewel het door critici wordt geduid als ‘psychedelisch surf pop art’, vindt Kelsey dat zijn stijl niet echt in een categorie is onder te verdelen. Woorden belemmeren voor hem de ervaring. ‘Het gaat mij meer om het gevoel van het werk. Over de emoties die het overbrengt.’ Ook de schildertechniek is voor Kelsey niet zo relevant. Het gaat om het idee achter het werk en om de energie, niet zozeer om hoe het geschilderd is. ‘Mijn werk is wie ik ben en gaat over de dualiteit van het leven. Ik dacht eerst dat mijn emoties niet interessant waren voor mensen, maar eigenlijk zijn alle emoties universeel en kan iedereen zich er in zekere mate in herkennen.’ Zijn werk YA toont opgewekt, maar gaat over verlies. Het toont twee skeletten, die elkaar aankijken met uitpuilende ogen. ‘Ik ben het levendige skelet, energiek, bewegend. De ander is mat en zwijgend. Het is een goede vriend die onlangs overleden is. We zijn skeletten omdat dat nog het enige is wat

we gemeenschappelijk hebben. Voor de rest weet ik niets van hem; ik heb geen idee waar hij nu is. Het werkt ligt erg dicht bij mijn gevoel. Ik denk dat dat het overkoepelende thema is van mijn werk: een directe link naar mijn ziel.’

Hoewel Kelsey nooit meer zal terugkeren naar de wetenschap, heeft hij nog steeds een wetenschappelijke levenshouding. ‘Je kunt de wereld alleen begrijpen door je eigen hypotheses te testen, door zelf op onderzoek uit te gaan. Voor mij werkt het niet als iemand anders één of andere dogma verkondigt. Je moet zelf waarheden en onjuistheden ontdekken.’ Maar kunst biedt veel meer vrijheid, het is een spannender en onzekerder werkveld. ‘Elke dag kan iets totaal nieuws zich aandienen. Een nieuwe planeet aan informatie en verhalen kan opeens opdoemen en me jarenlang inspiratie geven. Soms is die vrijheid ook wel lastig, je moet alles uit jezelf halen. Maar ik zou niets anders meer willen doen. En ik kan surfen wanneer ik wil.’ kelseybrookes.com

BLEND

044-045_BLEND_PAPER_50_Kelsey Brookes_BvdD.indd 45

KELSEY BROOKES

PAPER #50

45

01-06-2010 09:38:10

MUSIC

LIVE ‘N LOUD

LIVE ‘N LOUD TEKST EN FOTOGRAFIE VREDERICK

I Am Oak — On Trees And Birds And Fire Warpaint — Elephants Deerhunter — Nothing Ever Happend The National — Sorrow LCD Soundsystem — Dance Yrself Clean Harlem — Someday Soon

DEERHUNTER Deerhunter gaat al sinds 2001 mee, en is opgericht in Atlanta vanuit de garage van Black Lips. De mannen kregen al snel enige bekendheid, maar in 2004, tijdens het maken van hun debuutalbum, kwam bassist Justin Bosworth om het leven bij een skateboardincident. Dit heeft de sound van het eerste album zwaarder gemaakt, maar hun eigenzinnige noise raakte de goede snaar bij muziekliefhebbend Amerika en Europa. De kracht van Deerhunter zit hem vooral in het feit dat ergens in de bak van noise mooie poppy melodieën te ontwaren zijn. Bij hun concert in Trouw te Amsterdam lieten ze zien dat ze niet alleen een hype zijn waar veel hippe mensen op af komen. Ze weten ook werkelijk het publiek in gebiologeerde, stille en zwevende stambeelden te veranderen. myspace.com/deerhunter

46

BLEND

046-047_BLEND_PAPER_50_Live n loud_BvdD.indd 46

PAPER #50

01-06-2010 09:38:21

MUSIC

LIVE ’N LOUD

I AM OAK Vlak voor de zomer brengt Thijs Kuijken met zijn band I Am Oak het nummer On Claws uit. Een folkplaat die prettig verrast en je niet meer loslaat.

Als de nieuwe plaat van Bon Iver zo klonk, zou het een wereldwijde hit zijn. Met de bekendheid van I Am Oak gaat het nu snel. Vanuit de underground van ons kleine muzieklandje wist On Claws na nog geen week al positieve recensies in Oor en 3voor12 te vergaren en speelde I Am Oak De Wereld Draait Door plat. Toch is de plaat nu nog alleen te verkrijgen in de betere muziekwinkels en online op de site van label Snowstar. snowstar.nl myspace.com/iamoak

WARPAINT Veel mannen vinden vier mooie vrouwen al een goede reden om naar een concert te gaan. Helemaal omdat er in tegenstelling tot de mannen bijna geen all female bands meer zijn. Toch is Warpaint meer dan alleen maar mooie vrouwen. De drie in LA wonende vriendinnen Jenny Lee, Theresa en Emily besloten een band te beginnen en werkten met verschillende drummers, totdat ze afgelopen jaar eindelijk Stella vonden. De band doet het al vanaf het begin goed in hun eigen streek en krijgt veel bijval van Hollywood. Nu zijn ze getekend bij Rough Trade en ligt de weg naar Europa open. Ook is het album bijna af na heel veel compromissen binnen de band, want geen van de meiden is de uitgesproken leider. myspace.com/worldwartour BLEND

046-047_BLEND_PAPER_50_Live n loud_BvdD.indd 47

PAPER #50

47

01-06-2010 09:38:39

FASHION

THE BALL

CURLY VELASQUEZ

48

Vintage sweater by Jeremy Scott

BLEND

048-055_BLEND_PAPER_50_Players ball_BvdD.indd 48

PAPER #50

01-06-2010 15:20:24

FASHION

PLAYER’S BALL 048-055_BLEND_PAPER_50_Players ball_BvdD.indd 49

PLAYER’S BALL

PHOTOGRAPHER ROBIN BLACK STYLIST BRETT BAILEY AND NATALIE O’BRIEN

BLEND

PAPER #50

49

01-06-2010 15:20:26

FASHION

THE BALL

JECI WOOD

50

Underwear by Aussie Bum

BLEND

048-055_BLEND_PAPER_50_Players ball_BvdD.indd 50

PAPER #50

01-06-2010 15:20:35

FASHION

BLEND

048-055_BLEND_PAPER_50_Players ball_BvdD.indd 51

PAPER #50

PLAYER’S BALL

51

01-06-2010 15:20:37

FASHION

THE BALL

CHARLOTTE CAREY

52

Bra by Coco de Mer and fur jacket by J. Mendel

BLEND

048-055_BLEND_PAPER_50_Players ball_BvdD.indd 52

PAPER #50

01-06-2010 15:20:44

FASHION

BLEND

048-055_BLEND_PAPER_50_Players ball_BvdD.indd 53

PAPER #50

PLAYER’S BALL

53

01-06-2010 15:20:54

FASHION

THE BALL

DETHY QLOWN

54

Plastic jumpsuit custom made by Ernie

BLEND

048-055_BLEND_PAPER_50_Players ball_BvdD.indd 54

PAPER #50

01-06-2010 15:21:05

FASHION

BLEND

048-055_BLEND_PAPER_50_Players ball_BvdD.indd 55

PAPER #50

PLAYER’S BALL

55

01-06-2010 15:21:07

ART

TRAUMA QUEEN

Stills uit David, 2010

56

BLEND

056-057_BLEND_PAPER_50_Nina Yuen_BvdD.indd 56

PAPER #50

01-06-2010 09:40:03

ART

TRAUMA QUEEN

TRAUMA QUEEN Videokunstenares Nina Yuen haakt in op traumatische ervaringen van zichzelf of van familieleden. Echtscheidingen, occulte zaken, zulk soort werk. Ze gaat er helemaal in op.

‘Fictie wordt non-fictie, want de set wordt tijdelijk mijn huis.

Soms slaap ik er ook.’

TEKST DENNIS MIJNHEER BEELD NINA YUEN

De woning van videokunstenares Nina Yuen in Amsterdam-Noord is een kale bedoening. Enkel op de eerste verdieping zijn tekenen van leven. Op de grond liggen twee plastic zeilen met felle prints van aardbeien en citroenen. Daarop ligt een door dadels omringde appel, overgoten met suiker. Het zijn de stille getuigen van haar recente videofilm David (2010), waarin ze een aantal magische rituelen uitvoert. ‘Ik voer handelingen uit om het meest zoete object ter wereld te creëren,’ vertelt de 28-jarige Yuen. De toverspreuken en magische handelingen filmde ze met de webcam van haar laptop.

Inspiratie voor het project haalde ze uit de donkere krochten van het internet. ‘Het aanbod is overweldigend,’ zegt ze. ‘Er zijn bijvoorbeeld rituelen te vinden om jezelf mooier te maken, maar ook hoe je aan de hand van een foto in contact kunt komen met overledenen. Maar ik heb mijn eigen occulte handelingen bedacht op basis van wat ik tegenkwam op internet.’ Het appelritueel is slechts één van de handelingen in de korte film, die gebaseerd is op een tekst van Carmen Delzell. Ze vertelt over een vrouw die een pact sluit met de duivel en zich vervolgens niet meer los kan maken. ‘Zelf ben ik niet verstrikt geraakt in de tentakels van de duivel. Ik weet niet of je overledenen kunt oproepen, mijn film gaat vooral over mijn twijfels op dat gebied. Mijn moeder, een grote bron van inspiratie in mijn films, houdt zich wel bezig met occulte zaken en beschouwt zichzelf zelfs als een heks.’

GEEN YOUTUBE HIT

De moeder van Yuen komt uit Hawaï, de plek waar Nina geboren is. Daarna trok ze met haar camera de wereld over. Ze studeerde eerst Film aan de Harvard University in Boston en vervolgens begon ze op een internationale school in New York schilder- en filmlessen te geven aan kinderen. Uiteindelijk vertrok ze naar Amsterdam om te studeren aan de Rijksakademie. Vorig jaar november studeerde ze af en dat bleef niet onopgemerkt. Haar films, die het midden houden tussen performance, collages en installaties, werden in 2009 genomineerd voor De Volkskrant Beeldende Kunstprijs. Ook de museale wereld toonde interesse, want ze exposeerde in galeries in Córdoba, Miami, Brazilië, Amsterdam en onlangs nog in Lombard-Freid Projects in New York met haar werk White Blindness. Op YouTube zijn haar films echter een stuk minder populair. ‘Ik heb bij veel films nog maar zestig viewers,’ lacht ze. ‘Misschien zijn mijn films te zwaar voor internet en kunnen ze aandachtiger bekeken worden tijdens een expositie.’

THERAPEUTISCH EFFECT

Kenmerkend aan de videokunst van Yuen is dat ze haar video’s heel persoonlijk maakt – Nina en haar familie staan vaak centraal. ‘Al mijn films gaan over een traumatische ervaring van mezelf of mensen die dicht bij me staan. Ik heb bijvoorbeeld in 2006 de film Don gemaakt over de scheiding van mijn moeder twintig jaar geleden. Ze ligt op een bed, en op het plafond in haar eigen huis staan teksten geschreven over haar liefdesperikelen,’ vertelt Yuen die in de film op een sprookjesachtige wijze de opgehangen teksten voorleest. Is filmen therapeutisch? Yuen: ‘Toch niet helemaal, want de motivatie komt vooral voort uit de behoefte aan therapie, terwijl ik weet dat het niet helpt.

Het is meer een zoektocht naar wat er echt gebeurd is.’

In de film Don filmt ze de taferelen van bovenaf – een veel voorkomend stijlelement in Yuen’s films. ‘Als een geest hang ik er boven. Zodra ik van bovenaf film, kijkt degene die gefilmd wordt naar boven, waardoor het lijkt of degene iets opbiecht aan het publiek. Het werk krijgt daardoor een soort eerlijkheid en oprechtheid mee.’

VAN FICTIE NAAR NON-FICTIE

Yuen leeft regelmatig ín de studioset die ze bouwt.

Ook als het een video-installatie is in een museum of galerie. ‘Als ik exposeer dan maak ik regelmatig van de museumruimte mijn werkplek. Ik bouw ter plekke de set op en verblijf dan bijvoorbeeld een week in die ruimte om mijn film te maken, soms slaap ik er ook.

Fictie wordt op die manier non-fictie, want de set wordt mijn huis. Ik vraag natuurlijk wel altijd toestemming van het museum, want het is niet zo dat ik naar binnen sneak, haha.’

Gedurende de expositie worden haar films ook vertoond op de set. Het afbreken doet ze pas na afloop van de tentoonstellingsperiode. ‘Die manier van presenteren geeft het werk een directheid; hier gebeurt het. Ik geef bezoekers inzage in mijn werkwijze en nodig ze uit om hetzelfde te gaan doen. Ik geef een soort instructies hoe een film gemaakt wordt.’

Het werk van Nina Yuen is t/m 24 juli te zien in de expositie ‘Witty, lo-fi works with knotty thoughts’ in het Nederlands Instituut voor Mediakunst, Amsterdam. ninayuen.org nimk.nl

BLEND

056-057_BLEND_PAPER_50_Nina Yuen_BvdD.indd 57

PAPER #50

57

01-06-2010 09:40:03

REPORT — Isabella Rozendaal

BALLROOM

Isabella Rozendaal dook voor BLEND onder in de wondere wereld van het ballroomdansen, waar ze ontdekte dat de prinses Sissi visioenen die ze vooraf had, niet geheel overeenkwamen met de realiteit.

58

058-061_BLEND_PAPER_50_Ballroom_BvdD.indd 58

01-06-2010 09:40:41

REPORT — Isabella Rozendaal

59

058-061_BLEND_PAPER_50_Ballroom_BvdD.indd 59

01-06-2010 09:41:13

REPORT — Isabella Rozendaal

60

058-061_BLEND_PAPER_50_Ballroom_BvdD.indd 60

01-06-2010 09:41:50

REPORT — Isabella Rozendaal

61

058-061_BLEND_PAPER_50_Ballroom_BvdD.indd 61

01-06-2010 09:42:18

COLUMN

TOPNOTCH TOP NOTCH

STILTE IS HET NIEUWE SCHREEUWEN fakkelteit.nl

De alledaagse waanzin trekt als een vliegveld-lamleggende-aswolk over mijn hoofd deze dagen dus als ik echt fly wil zijn, is dit niet het ideale moment ervoor. Maakt niet heel veel uit natuurlijk, ik vind hoe dan ook een weg. Niet door de lucht, dan via het wegennet. Bijna de hele week door zit ik in de auto op weg naar werk en ik ben ook praktisch in de auto geboren, dus lange afstanden zijn het probleem niet.

Alhoewel, sinds mijn rechtervoordeur na een aanrijding in een parkeergarage in Utrecht opgesierd wordt door een flinke deuk, is het plezier aan zo’n wagen toch ietwat verpest. Dan kun je nog zo stapvoets rijden, wanneer iemand zonder te kijken achterwaarts zijn parkeerplaats uitrijdt en zijn auto in de jouwe parkeert, is het gedaan natuurlijk. De beste man sprak ook nog weinig Nederlands, waardoor het invullen van die verzekeringspapieren langer dan gepland duurde. Alsof je zoiets überhaupt plant. Hij bood nog wel aan 50 euro te geven voor het uitdeuken. Dan toch liever die papieren invullen. ‘I’m having a bad day, they told me not to drive…’ Ja joh?! Waanzin.

Ik besef: het is allemaal materiaal en wanneer je in de auto zit, merk je er niks van. Onthechten is de sleutel tot groeien in de geest (zag je dat?? Die zin kan zo op een boeddhistische scheurkalender). Er zat weinig anders op dan de weg te vervolgen richting Zwolle, richting toekomst. Wat moet je anders? Thuis aangekomen de televisie aangezet om tijdens het naar binnen werken van een lekker kipgerecht wat rond te zappen. Flits voor de grap eens langs de Nederlandstalige zenders zo rond zeven uur, half acht ‘s avonds. Ik daag je uit om niet beledigd te raken door het aanbod. Mijn theorie: of de programmadirectors denken dat we niet helemaal goed bij ons hoofd zijn, of (en deze optie is pas zorgwekkend) dit is wat we echt willen zien?! Van ‘Funniest Home Videos’ via ‘Thats the Question’ (… wou ik het graag zeggen) naar ‘Politie op je Hielen’. Ik doe niet meer mee. Het interesseert me niks of Ome Ed jolig een extra stap achterwaarts zet en ‘per ongeluk’ de plomp in pleurt. Waanzin.

Televisie uit, word ik net gebeld om voor een buurtbarbecue bij de man D-san langs te gaan. Aldaar aangekomen zijn er een paar van die ‘Modern Warfare 2’ verslaafden aanwezig en helaas (?) kan ik er niet over meepraten. Serieus, speelt mijn hele buurt die game?? Het lijkt er op. Ter compensatie wordt me een bordje met vlees aangeboden, maar ik heb al gegeten en zo stapelen de gemiste kansen zich soepel op. Nooit uit het veld geslagen pak ik een Wis erbij (proost!) en neem plaats op zo’n plastic Hartman-stoel denkende, ‘kuuut, ik zou nog een stuk voor BLEND schrijven.’ Zeshonderd woorden lang moet het zijn. Of is dat twee woorden: zes, honderd? Ik hoop het, levert er weer 1 extra op. Het zou bij voorkeur moeten gaan over het Alledaagse Waanzin album...

Tja, waanzin genoeg natuurlijk. Genoeg te schrijven, maar ik rap het liever.

Genoeg meningen te geven, maar ik houd ze liever voor me. Wat heb jij aan mijn mening? Het doet er simpelweg niet toe. Genoeg te bepraten, maar weinig te zeggen. Net als op de televisie eigenlijk. Een kameraad zetelt zich naast me en zegt me: ‘Probeer eens een dag alleen te praten als er daadwerkelijk iets gezegd moet worden en zeg eens een dag niks over anderen, positief noch negatief.’ Ik antwoord ‘Zal ik doen…’ om vervolgens de hele avond verder mijn mond te houden. Stilte is het nieuwe schreeuwen.

Alledaagse waanzin, zit voornamelijk in geschreeuw. Politiek tot televisie, sport tot muziek. Wie het hardst zijn mond opentrekt, heeft de aandacht, maar echt verder komen… nog niet. Waanzin zit in aswolken, in diesel- en benzineprijzen, in de euro, in schietpartijen en bejaardenverkrachters.

Waanzin zit in illuminatiepraat. Stel: er is een schaduwregering, Bilderberggroep of hoe je het wilt noemen. Niemand kan het zien, niemand weet iets zeker maar we hebben er allemaal weet van.

Schaduwregering of gewone regering, mijn dagelijks leven verandert er niet door. Het dagelijks leven van mijn kameraden die niet de kansen hebben gekregen die ik wel kreeg of heb afgedwongen, verandert ook niet. Het is nog steeds hard werken met hier en daar een kleine hossel er naast. Denk je dat het ons iets uitmaakt of Jay-Z en Beyonce deel uitmaken van een geheim genootschap? Dat Obama eigenlijk de verre neef van Hillary Clinton is en Hillary op haar beurt op schoot zit bij George W.? Dit soort gedachten vliegen door mijn hoofd terwijl ik daar zit onder een partytent. Het zou zo maar kunnen gaan regenen. Nog steeds ben ik er niet over uit wat ik ga schrijven voor BLEND. Geen geschreeuw in ieder geval. Wordt nog wat… In ieder geval is die Alledaagse Waanzin plaat af, daar hoeven we het niet meer over te hebben. Veel luisterplezier vanaf 18 juni, wij hebben ons best er op gedaan.

Sticks

62

BLEND

062_BLEND_PAPER_50_Column-Top Notch_BvdD.indd 62

PAPER #50

01-06-2010 09:42:24

AMFI FASHION TRANSIT 2010 5TH ANNIVERSARY GRADUATION EVENT 29 JUNE WORLD FASHION CENTRE AMSTERDAM WWW.FASHIONTRANSIT.NL Main sponsor:

063_BLE50_Paper_Amfi.indd 1

02-06-2010 14:19:59

NOT YOUR AVERAGE BLOGGER Geïnspireerd door de Fearless campagne van Sebastian, zocht BLEND haar netwerk af en vond in de oprichter van Swurdin.nl een onverschrokken blogger. Voor fresh beats en clips, close-up party pics, Gucci loafers, de ins en outs van online reclametrends en interessante Aziatische borsten kun je al bijna vier jaar terecht bij Rory (25 jaar).

‘Ik ben geen blogger.’

TEKST SANDER KERKHOF FOTOGRAFIE BORIS POSTMA

SWURDIN! Wat is dat?

‘Ik ben van oorsprong echt een grote hiphop guy. Paul Wall had op een gegeven moment met Three 6 Mafia een nummer dat Swervin heette. “Keep swervin’ side to side”. Op de één of andere manier leek het een goed idee om die letters te veranderen.’

Wanneer is Swurdin geboren?

‘In 2006. Eerst op een blogspotje met sporadisch een stukje. Op een gegeven moment begon ik leuke blogs te ontdekken in Nederland. Toen ben ik het serieuzer gaan aanpakken, die mensen een beetje gaan mailen. Ik plaatste elke dag een blog, en daarna ben ik twee stukjes per dag gaan schrijven. Sinds drie jaar een beetje serieus dus.’

Wat moet Swurdin zijn voor de wereld?

‘Het moet vooral voor mij heel leuk zijn, want het is een hobby. De leukste hobby die er is. Ik verdien er niets mee, maar ik steek er wel veel tijd in en neem het heel serieus.

Natuurlijk is het leuk als mensen op m’n site komen en het wel of niet met me eens zijn, of het waarderen dat ik ze iets geef dat ze nog niet kenden.’

Muziek en stijl zijn de twee belangrijkste pijlers.

‘Klopt. Maar dat betekent niet dat ik niet over iets anders kan schrijven. Als ik op Discovery Channel iets tofs heb gezien, dan kan dat er ook op. Als je het persoonlijk houdt, dan blijft dat. Het gaat eigenlijk nooit over mezelf, maar wel over de dingen die ik wil delen.’

Ik begin morgen ook een blog. Hoe word ik succesvol?

‘Je moet over één ding bloggen en iemand zijn met een kijk op een bepaald onderwerp.

Een collega van mij heeft een tijd een blog over bier gehad. Hij was de enige in Nederland. Binnen korte tijd was dat een heel populaire site. Alle merken leren je kennen, je kunt dingen weggeven. Horeca, brouwers en bierdrinkers verzamelen zich dan op je blog.’

64

BLEND

064-065_BLEND_PAPER_50_Sebastian_BvdD.indd 64

Je bent onlangs overgestapt op het Engels. Waarom?

‘Ik zat al heel vaak te twijfelen. Er is in Nederland veel te halen, maar dan moet je concessies doen en daar hou ik niet van. Dan worden dingen heel zwak. Ik werk in de reclame en daar zie ik regelmatig dat het bureau iets heel moois bedenkt en dat het voor de klant dan te radicaal is. Dat heb ik heel vaak met commerciële partijen die iets met je blog willen doen. Via de blog heb ik alles over internet geleerd. Veel meer dan op school. Ik deed reclame en communicatiemanagement. Ik heb inmiddels een supergoed netwerk opgebouwd in Nederland, nu wil ik uitvinden hoe het internationaal in elkaar zit. Ik merk dat ik al meteen meer aandacht krijg van merken.

Je wordt ineens serieuzer genomen.’

Staan er wel eens gesponsorde items op je blog?

‘Je kunt redactionele content eigenlijk niet aanraken. Ik heb nog nooit een advertorial geplaatst, maar wel content in ruil voor een telefoontje of een paar schoenen (die ik dan ook weg mag geven via de site). Maar ik heb er nog nooit geld voor gekregen, 100% bewust hoor, de aanbiedingen zijn er wel. Maar ik doe het graag eerlijk en dat ben je naar mijn mening niet helemaal meer als je er geld voor krijgt.’

Wat heeft Swurdin je tot nu toe opgeleverd?

‘Mijn baan. Ik zit nu bij First, een bureau dat werkt met online influentials. We koppelen bloggers aan merken. We seeden virals van klanten naar mensen die daar online een mening over kunnen hebben. Hiervoor was ik trendwatcher bij YoungWorks. Toen bestond Swurdin nog niet zo lang. Maar mijn blog was al wel mijn cv.’

Wat heb je geleerd van bloggen?

‘Mensen die heel succesvol zijn, kunnen gewoon heel goed communiceren. Dat leer ik van bloggen. Vroeger was ik meer op mezelf, terughoudend. Het is een soort geforceerd nadenken over wat je leuk vindt. Je wordt gedwongen om voor jezelf een mening over iets te vormen.’

PAPER #50

01-06-2010 15:21:21

PROMOTED BY

Je bent online vaak best kritisch geweest over anderen, zoals over collega-blogger Nalden. Heb je daar last van in het echte leven?

‘Ik heb een journalistieke opleiding gedaan, daarna een reclameopleiding. Ik heb geleerd om kritisch naar dingen te kijken. Maar ik ben nu wel afgestapt van die online negativiteit. Vroeger vond ik het nog wel leuk om ergens tegenaan te schoppen, maar het kost ook heel veel energie. Ik ben af en toe wel geschrokken van hoe serieus mensen je nemen. En op een gegeven moment dacht ik ook: wat heb je er zelf eigenlijk aan?’

Wie zijn je lezers?

‘Ik denk mensen zoals ik. Veel mensen die je ‘s nachts tegenkomt op feestjes. De mensen uit mijn netwerk lezen het, en de mensen daaromheen. In België wordt het ook best goed gelezen. Geen idee wie die mensen zijn.’

Je mag een vrouw nooit vragen naar haar aantal bezoekers, maar hoe oud ben je?

‘Traffic is the currency of the internet. Nee, zo flauw ben ik niet. Ik ben niet zo veel bezig met aantallen bezoekers. Ik heb gemerkt dat zodra je het hebt gezegd het meteen een cijfer is. Dan gaan ze je vergelijken en daar heb ik geen zin in.’

Is het bloggen veranderd sinds de opkomst van facebook en twitter?

‘Je merkt het heel erg als iemand dood is. Bijvoorbeeld bij het overlijden van Alexander McQueen of Brittany Murphy. Iedereen kent die persoon opeens, is R.I.P. dingen aan het twitteren. Maar na een half uur is het alweer voorbij. Het is zó supervluchtig dat het eigenlijk geen waarde meer heeft. Niemand checkt de timeline van iemand honderd tweets terug. Als je een leuke blog tegenkomt, kun je nog wel eens in het archief duiken, op zoek gaan naar oude artikelen.’

The New York Times. Hij is in ieder geval heel goed bezig met interactie met publiek en comments en reageert heel goed op actuele gebeurtenissen. En hij heeft humor.

Dan ben je er eigenlijk al. Als je humor hebt, dan kun je ook een site vol schrijven over domme, kleine poppetjes. En dan leest heel Amsterdam het.’

Sinds twitter zijn er trouwens helemaal geen slechte feestjes meer.

‘Alles is EPIC! Ik heb het gevoel dat mensen uitgaan om maar te kunnen twitteren dat ze ergens zijn en dat het er heel tof is. Sommige mensen zijn heel erg met hun imago bezig. In hun leven gebeurt nooit wat negatiefs. Ze tweeten alleen maar dingen die bijdragen aan hun ego of imago. Ik vind het vooral boeiend als mensen tweeten alsof er geen duizend mensen meelezen. Ik heb ook voor hele grote bedrijven twitter accounts beheerd. Dan zie je dat dat niet interessant is voor consumenten. Niemand wil iets volgen dat niet echt is. Als je ook tweet over je boodschappen, dan wordt het relevant.’

Hoe ziet de wereld van Swurdin er over vijf jaar uit?

‘Ik ben geen blogger. Ik draai ook wel eens, maar ik zou geen dj willen zijn. Mijn uiteindelijke doel is online strategieën ontwerpen voor merken en dat is precies wat ik nu doe. Maar ik zou het bloggen ook heel erg missen. Ik denk dat de blog veel meer de marketingkant op zal gaan, meer in de lijn van mijn werk. Analyserend. Maar de insteek is al vaak compleet veranderd. Twee jaar geleden ging het alleen nog maar over electro, daar schrijf ik nu nooit meer over.’ swurdin.nl

Welke blog snapt het beste hoe het werkt?

‘Ik denk Hipster Runoff van ene Carles. Er is een soort mythe gecreëerd rondom zijn persoon. Er zijn geruchten dat het een Aziatische kid uit Iowa is, of een journalist van

BLEND

064-065_BLEND_PAPER_50_Sebastian_BvdD.indd 65

PAPER #50

65

01-06-2010 15:21:24

MUSIC

JACK PAROW

KONING VAN HET CARAVANPARK Kinderziektes zijn de bom. Jack Parow heeft waterpokkies. De pimp nerd uit Belville, Kaapstad zit helemaal onder de vlekken. Slechte timing, net nu hij in Zuid-Afrika twintigduizend albums verkocht in een paar weken.

De ‘gevaarlike, romantiese’ rap van Zander Tyler (30 jaar), zoals Jack Parow in het echt heet, gaat lekker.

TEKST SANDER KERKHOF FOTOGRAFIE ANTONIE ROBERTSON

De naam Jack Parow kwam tot hem toen hij na wat coke en een aantal glazen brandy weer eens Pirates Of The Caribbean lag te kijken. ‘Ik dacht, fuck Jack Sparrow, pirate of the Caribbean, ik ben Jack Parow, de koning van het caravanpark!’ Hij komt van achter de Boerewors Gordyn – de figuurlijke scheidslijn tussen het progressieve Kaapstad en de behoudsgezinde noordelijke voorsteden. Boerewors staat voor boerenworst, traditionele Zuid-Afrikaanse barbecueworst als symbool voor de nationalistische Afrikanercultuur. Belville ligt dichtbij het vliegveld en op de Kaapse wijnroute, heeft golfbanen, een universiteit, een groot winkelcentrum, en niet te vergeten het Hardekraaltje caravanpark.

Net als voorstadjes als Welgemoed, Parow – waar hij is geboren – en Durbanville is Belville oorspronkelijk een van de favoriete pleisterplaatsen van conservatieve, kapitaalkrachtige boeren. Het is van oudsher het rijk van de rijke Zuid-Afrikaanse blanken, maar inmiddels zijn het heel diverse wijken. ‘Mijn muziek spreekt juist heel veel verschillende culturen aan en op de feestjes waar ik speel komen alle kleuren af.’

COOLER AS EKKE

Parow begon met rappen in het Engels, vooral beïnvloed door Eminem en Snoop Dogg (de eerste internationale hiphop artiest die naar Kaapstad kwam), maar kwam

66

BLEND

066-067_BLEND_PAPER_50_Jack Parow_BvdD.indd 66

er snel achter dat Afrikaans hem beter stond. ‘Iedereen rapte in het Engels omdat er geen markt was voor Afrikaanse rap. Toen ik eenmaal begonnen was, ging het makkelijk en klonk het zo lekker dat ik dacht: waarom heb ik dit niet eerder gedaan?’ Net als Die Antwoord bedient Parow zich van Zef, een lokale slang, waar vooral opvallend vaak het woord ‘poes’ in terug komt.

Bekt ook lekker natuurlijk. Parow’s favoriete woorden zijn ‘kief’ (goed) en ‘hosh’ (hallo, maar ook slecht). Zef (ook bekend als ‘drek’, of ‘pyl’) is niet per definitie een white trash taaltje, zoals het misschien lijkt uit de video’s van Die Antwoord. ‘Je hoeft niet op het caravanpark te wonen om zef te zijn.’

In Zuid-Afrika werd Jack Parow bekend als gast mc in de hit Die Vraagstuk van Die Heuwels Fantasties, maar de echte hype begon toen hij de clip van zijn eerste single Cooler As Ekke eind november online knalde. Met hier en daar voor ons Hollanders verstaanbaar Afrikaanse slang als ‘Jy dink jy’s cooler as ekke, want jy’t ‘n tattoo van ‘n slang op jou tette.’ Gewoon poesgoed, volgens de Afrikaanse blogs. Het zangeresje is Jani van Die Rëenboog Perde.

In de video van Cooler As Ekke geeft Parow vanaf de parkeerplaats van de Burger Fair in Belville een stel hipsters een veeg uit de pan. Hij schreef het toen hij dronken was. ‘Zoals de meeste nummers overigens.

Ik kwam net van een avond in The Assembly, een club waar alleen maar té hippe kids hingen.’ Mensen zijn soms zo fucking cool dat het pijn doet aan je ogen.

Parow is wat dat betreft een fijne anti-held. Onder de pet schuilt een warrige bos haar en slordige snor met daaronder een morsig lichaam dat ondanks de oefeningen op de Wii Fit maar niet slanker wil worden.

Jack Parow’s trademark is de opgevoerde baseball cap.

Met een klep zo lang als een skateboard. ‘Die normale petten werden me wat saai, dus sloegen we wat aan het customizen,’ vertelt hij aan de telefoon vanuit Belville.

De caps worden gemaakt door een vriend van Parow, ontwerper en stylist Richard de Jager.

DIE HYPE

Parow mag dan zijn eigen hype hebben, de echte ZuidAfrikaanse muziekhype van het moment is natuurlijk Die Antwoord. Ook weer goede vrienden van Jack. Twee jaar geleden was hij op tournee met Max Normal, de andere band van Ninja van Die Antwoord en ontmoette op het Belgische Pukkelpop festival backstage onder meer De Jeugd van Tegenwoordig. ‘Die Antwoord bestond toen nog helemaal niet. Toen we in België waren, zijn we erover begonnen te praten.’ Parow was zelfs lid van de eerste incarnatie van Die Antwoord, maar koos voor zijn eigen solocarrière. ‘Ik ben meer een eenling,

PAPER #50

01-06-2010 09:42:30

MUSIC

ik hou er niet van om met veel andere mensen in vaste verbanden samen te werken.’ Inmiddels tekende Die Antwoord bij het Amerikaanse Interscope en op het album $O$ is Parow te horen in het nummer Wat Pomp.

Samenwerkingen gaat hij overigens verder niet uit de weg. Inmiddels staat ook de Indiana Jones-achtige video van single nummer twee, Dans Dans Dans, online, met daarop de fijne schreeuwvocalen van Francois van Coke, zanger van de populaire rockband Fokofpolisiekar. En op de openingstrack Ek Wens Jy Was Myne is rapper JR te gast, die dit voorjaar een grote hit scoorde met de vrolijke clubtrack (Show Dem) Make The Circle Bigger.

Parow verkocht binnen een paar weken twintigduizend stuks van zijn debuutalbum en is in korte tijd een van ‘s lands nieuwe supersterren geworden. Dat heeft z’n vooren nadelen. ‘Ik ben bang voor de hype, maar ik kan nu eenmaal niet meer doen dan de muziek maken die ik tof vind. Ik heb het al een miljoen keer gezien dat een band binnen tien seconden de grootste is en dan als sneeuw voor de zon weer verdwijnt. Ik heb liever dat het allemaal wat langzamer gaat, too much hype is like a car crash.’ Met het WK voor de deur is de hype rond Zuid-Afrikaanse artiesten alleen nog maar meer aan het aanzwellen.

Maar Parow denkt niet dat het na de finale op 11 juli in Johannesburg allemaal weer voorbij is. ‘Hier begon de populariteit van Afrikaanse rap al voordat we wisten dat

we het toernooi hier zouden krijgen, dus ik hoop dat dat effect mee valt. Hopelijk gaat het internationaal ook niet alleen daar om, maar ook om mijn fancy rap skills.’ Parow houdt niet echt van voetbal, rugby is zijn sport. ‘Ik was op school echt een eenling, maar heel goed in rugby, dus niemand viel me lastig. Ik was zelfs vrij populair. Zo gaat dat. Stom eigenlijk.’ myspace.com/therealjackparow 1 juli — Melkweg, Amsterdam 2 juli — Effenaar, Eindhoven 3 juli — Tivoli, Utrecht en New Attraction festival, Groningen 4 juli — Metropolis Festival, Rotterdam.

BROEKSNOEK - VROUWELIJK GESLACHTSDEEL DUIKROL - HAASTIGE SEKS DONS DOSIE - JONG MEISJE GATSNAAR - G-STRING GROEPSWOEPS - ORGIE GROTTOTTER - AFGRIJSELIJKE CHICK HOLVOER - TOILETPAPIER KATEFBESSIES - TWARRELS MELKWEG - CLEAVAGE POESMECHANIC - GINEKOLOOG STREELPERSEEL - MASSEERSALON TUPPER-TIETE - SILICOONBORSTEN WORSVOEDING - ORALE SEKS

Zef slang voor Dummies (met dank aan watkykjy.co.za)

BLEND

066-067_BLEND_PAPER_50_Jack Parow_BvdD.indd 67

JACK PAROW

PAPER #50

67

01-06-2010 09:42:32

SECTION COLUMN

TITLE JAMES WORTHY

CORDUROY GALORE jamesworthy.nl

Ik was vroeger een prachtig kind, aldus mijn uitzonderlijk subjectieve moeder en grootmoeder. Die blonde pijpenkrullen, dat porseleinen huidje, ik was werkelijk waar de natte droom van alle schommelruikende pedofielen in stadsdeel Oud-Zuid. Nog steeds hoor ik mijn oma soms opscheppen op verjaardagen: ‘Zie je hem daar, dat dikkerdje met die pafferige kop, dat is mijn kleinzoon. Hij was vroeger zo mooi, echt, hij was zelfs even model.’ Het was een kortstondige maar roemruchte carrière, die ooit ontstond toen mijn moeder mijn zus en mij meenam naar Moeder Anne, een castingbureau.

Niet dat mijn moeder haar kinderen zo nodig terug wilde zien in jolige pindakaasreclames en folders van Schoenenreus, nee, mijn zus wilde gewoon heel graag beroemd worden. Helaas voor mijn zus had Moeder Anne alleen maar oog voor mij, een negenjarige adonis met een lichte overbeet.

Die bewuste zomer was ik het gezicht van de V&D en geloof mij, V&D was in die tijd nog verre van een stoffige imitatie van de Bijenkorf. Eind jaren tachtig stond het welbekende warenhuis namelijk aan de designerwieg van alle grensverleggende trends in Parijs en Milaan.

Na mijn zeer succesvolle ‘onschuldig blond jongetje met een frisbee in een weiland’- fotoshoot had ik het even helemaal gehad met fashion. Zo rond die tijd begon ik ook hevig te puberen, met alle uiterlijke symptomen van dien, dus de fashion zelf had het ook wel even gehad met mijn vette Calvé Klein knikker. Het prachtige kind maakte al snel plaats voor een afstotelijke puber. Af en toe, als ik naast mijn schoenen dreig te gaan lopen, pak ik mijn 2 havo klassenfoto er even bij. Ergens op de grond, tussen de Tark broeken, zit een kereltje met een petje. Een stripfiguurpetje. Onder dat scheve petje zit een riante kuif, de hoogste kuif van het Montessori Lyceum. Voordat je de kuif enigszins kunt gaan waarderen, valt je oog op een gifgroene Umbro trui. Dankzij deze trui van Engelse makelij zie ik er serieus uit als een nooduitgangbordje. Uiteindelijk heb ik die uitgang pas een halfjaar geleden gevonden en sindsdien heb ik een broertje dood aan schreeuwerige shirts en regenbooggympen.

Misschien komt het doordat ik bijna dertig word, hoe dan ook, ik heb de laatste zes maanden opeens een hele andere kledingstijl. Een stijl die mijn ouders prachtig vinden, maar mijn vrienden vinden het ietwat ballerig.

‘James, je ziet er uit als studentikoze boswachter!’ ‘Jezus, sinds wanneer ben jij docent maatschappijleer?’ Begrijpelijk commentaar aangezien ik er vanaf mijn vijftiende tot mijn achtentwintigste bij liep als een ongeïnteresseerde gymleraar. Tegenwoordig heb ik een zwak voor corduroy, suède, bordeelsluipers en degelijke sokken. Op de een of andere manier voel ik me te oud om nog hip te willen zijn. Ik heb totaal geen zin meer in limited edition sportschoenen en luidruchtige shirts. Alles draait om degelijkheid en realiteit. Ik sta op de rand van de dertig en heb een eigen bedrijf. Mijn leven begint langzamerhand heel serieus te worden en ik kan gewoonweg niet meer wegkomen met ‘Hard Cock Café’ shirts en spijkerbroeken met wijde pijpen.

Zelf weet ik ook nog niet helemaal wat ik er mee aan moet, vooral mijn plotselinge liefde voor ribfluweel zet mij ‘s nachts flink aan het denken. Ik heb al een beige, donkerblauwe en een mosgroene broek en ik stond laatst gewoon met de rode variant in mijn handen. Kijk, er is niets mis met corduroy, maar rood is wel heel erg Ursul de Geer. Het is hier fantastisch, prima, maar ik moet wel gewoon James blijven en niet een of andere pedante mondhygiënist met een hagelwitte Touareg, drie buitenechtelijke koters en een vliegbrevet.

Hoe het precies zit, weet ik dus ook niet, maar ik voel me gewoon lekkerder in die kleding. En daar draait het uiteindelijk allemaal om. In de spiegel kijken en denken van: ‘Wow, als mijn tong net dat beetje langer was geweest, zou ik mezelf ter plekke oraal bevredigen.’ Met jezelf door één deur kunnen, het is een walgelijk cliché, maar het maakt het leven stukken makkelijker.

Ik was een prachtig kind, een afstotelijke puber en nu ben ik een ballerige boswachter die er zeker mee door kan.

Misschien zie je me wel eens lopen door het bos, lekker op mijn spekzolen aan het zoeken naar korstmossen. Af en toe tover ik dan een verrekijker uit mijn buideltasje en doe ik alsof ik vogels aan het spotten ben. Dit terwijl ik overduidelijk naar een neukend stelletje in een afgekeurde Seat zit te turen. Op de achterbank ligt een tray’tje Grafenwalder en ik spot wat kledingstukken. Ik zie een Tark broek, een stripfiguurpetje en een Umbro trui. En dat in 2010, ik snap er geen ene reet meer van en ben finaal de weg kwijt. Serieus, deze jongen ziet door de bomen het bos niet meer, maar fuck it, ik blijf gewoon rondlopen als een boswachter.

James Worthy

68

BLEND

068_BLEND_PAPER_50_Column-James Worthy_BvdD.indd 68

PAPER #50

01-06-2010 09:42:38

BEST BRANDS. BEST BUYERS. BEST BUSINESS. BEST BRANDS. BEST BUYERS. BEST BUSINESS.

W W W. B R E A D A N D B U T T E R . C O M

BBB-PremierLeague_BlendPaper_260x380.indd 1 069_BLE50_Paper_Bread-Butter.indd 1

22.04.2010 15:36:05 Uhr 02-06-2010 14:18:16

FASHION

SUNDAYS IN SEPIA

CONVERSE 70

BLEND

070-076_BLEND_PAPER_50_Advertisersshoot_BvdD.indd 70

PAPER #50

01-06-2010 15:21:40

FASHION

SUNDAYS IN SEPIA

PRODUCTION AND STYLING SONNY GROO AND JEAN-PAUL PAULA SPECIAL THANKS TO SPR+ SPECIALS

COLD METHOD BLEND

070-076_BLEND_PAPER_50_Advertisersshoot_BvdD.indd 71

PAPER #50

71

01-06-2010 15:21:49

FASHION

SUNDAYS IN SEPIA

TOMMY HILFIGER 72

BLEND

070-076_BLEND_PAPER_50_Advertisersshoot_BvdD.indd 72

PAPER #50

01-06-2010 15:21:57

FASHION

SUNDAYS IN SEPIA

UNITED NUDE BLEND

070-076_BLEND_PAPER_50_Advertisersshoot_BvdD.indd 73

PAPER #50

73

01-06-2010 15:22:01

FASHION

SUNDAYS IN SEPIA

DAMIR DOMA 74

BLEND

070-076_BLEND_PAPER_50_Advertisersshoot_BvdD.indd 74

PAPER #50

01-06-2010 15:22:08

FASHION

SUNDAYS IN SEPIA

COLD METHOD BLEND

070-076_BLEND_PAPER_50_Advertisersshoot_BvdD.indd 75

PAPER #50

75

01-06-2010 15:22:17

FASHION

SUNDAYS IN SEPIA

LEVI’S 76

BLEND

070-076_BLEND_PAPER_50_Advertisersshoot_BvdD.indd 76

PAPER #50

01-06-2010 15:22:25

047_BLEND49_2010.indd 1

04-05-2010 10:19:23

PEOPLE

HIGH FIDELITY

‘MIJN VRIENDEN VINDEN DAT IK GEEN SMAAK HEB.’ FOTOGRAFIE CATHARINA GERRITSEN TEKST JAN WICHER EMMENS mymonobrow.nl

Na het lezen van een kritische posting over de staat van electro op Hipster Runoff en het zien van de Justice docu A Cross The Universe, besloot Stephen Alex Vasquez zelf een document te maken over zijn favoriete muziekgenre. Na meer dan 68 uur van opnames en gesprekken met de grote (Amerikaanse) namen uit de scene is The Electro Wars een feit.

Je kunt zeker geen electro meer horen?

‘Haha, het is nu een haat-liefdeverhouding geworden. Ik houd er van omdat het een deel van me is gaan uitmaken.

Bijna op een spirituele manier, die gebaseerd is op de momenten dat ik de muziek samen met anderen op een dansvloer ervaar. Maar ik heb er zoveel naar geluisterd het afgelopen jaar dat ik het nu wel even gehoord heb allemaal.’

In Europa is electro al jaren heel populair. Veel meer dan in Amerika, lijkt het wel. Hoe komt dit?

‘Grappig genoeg ontstond house in Detroit, in Europa had je natuurlijk ook elektronische muziek zoals de Duitse prog van Kraftwerk. Maar waar het in Europa populair werd en bleef, is elektronische muziek in de Verenigde Staten qua populariteit verdrongen door hiphop. Dat heeft de ontwikkeling van het genre enorm tegengewerkt.’

Muzikanten en producers die een documentaire lang praten over muziek: ik hoor de ‘boring!’ en ‘technische blah blah’ alarmbellen al afgaan.

‘De gesprekken die voor The Electro Wars gevoerd zijn waren vaak technisch. Maar tijdens de edit hield ik in mijn achterhoofd dat het een documentaire moest zijn die meer deed dan het geven van een grondig overzicht van een genre.’

Wat wilde je dan?

‘Het moest een film worden die mijn liefde voor electro overbracht en voor de meest uiteenlopende mensen duidelijk maakt wat het is. Ik wilde een verhaal vertellen dat interessant is voor iedereen die van (electro) muziek houdt.’

Ooit ruzie gehad met je vrienden over muziek?

‘Dat niet, maar het is wel zo dat ik er vaak van beschuldigd word dat ik van te veel stijlen houd. Ze vinden dat ik moet kiezen.’

Huh? Wat raar.

‘Dat vind ik ook. Waarom zou ik me beperken tot één genre? In hun ogen heb ik geen definieerbare smaak.

Volgens mij heeft het ook te maken met je identiteit, door mijn brede interesse in muziek ben ik lastiger in een hokje te stoppen voor anderen. Dat is misschien verwarrend voor ze.’

Is er een nummer dat je niet kunt horen vanwege de bijbehorende, pijnlijke herinneringen?

‘Bijna elke keer wanneer ik Johnny Cash met Hurt hoor, moet ik huilen. Puur door de muziek. Die teksten zijn zo diep en echt. Ik huil niet vanwege een traumatische ervaring, die heb ik gelukkig nog niet gehad in mijn leven.

Het is gewoon een erg mooi nummer.’

Zou je zo’n ervaring ook met een electrotrack kunnen hebben?

‘Ja hoor. Daft Punk’s One More Time bijvoorbeeld. Dat is zo’n uplifting nummer. Ik heb dat gedraaid toen een vriend van me onverwachts terugkwam na een lang verblijf in India. Dat was wel een bijzonder moment.’

Hoe zou het toch komen dat muziek makkelijker heftige emoties oproept dan bijvoorbeeld literatuur of beeldende kunst?

‘Er zijn studies gedaan naar het effect van muziek op de hersenen. Daaruit blijkt dat muziek bepaalde chemische reacties opwekt. Dus het is gewoon iets wetenschappelijks!’

Welk sound gaat de komende maanden groot worden in Amerika denk je?

‘Dubstep! Zeker weten. Het is nog wel muziek die vooral door fijnproevers gewaardeerd wordt, maar ik zie dat de scene echt heel hard gaat. Zo hoorde ik dat Just Blaze een dubstep-achtige track voor Eminem gaat maken, dat geeft wel aan hoe het wordt opgepikt.’

Wat is het allerbeste dat je hebt overgehouden aan het maken van The Electro Wars?

‘Ik heb geleerd dat een documentaire maken net zo leuk en interessant is als het maken van een speelfilm. Terwijl ik eerst van mening was dat docu’s niet interessant zijn omdat ze beperkt worden door de werkelijkheid en geen vorm van escapisme bieden aan de kijker. Terwijl het er daar bij films in mijn ogen juist om draait. Nu besef ik dat een docu wel degelijk interessant kan zijn.’

TOP 6 VASQUEZ’ FAVS The Smiths — How Soon Is Now? ‘Ik raak in een geweldige stemming van dit nummer.

Vooral wanneer ik me onzeker voel over de ironie van sommige persoonlijke situaties.’

The Cure — The Figurehead ‘Dit nummer roept echt een stressgevoel bij me op dat ik af en toe nodig heb om inspiratie op te kunnen doen.’

Joy Division — Love Will Tear Us Apart ‘Lekker melancholiek, waardoor ik heel rustig word.’

Thom Yorke — Black Swan ‘Mm, ik kom er nu achter dat ik een erg depressieve selectie heb gemaakt.’

Notorious B.I.G — Juicy ‘Als je uit NYC komt, weet je dat dit het anthem van die stad is. Vooral in de zomer.’

Linkin Park — One Step Closer ‘Dit nummer heeft me door de middelbare school gesleept.’

TOP 5 SOON TO BE BANGERS 2010 Rusko — Hold On (Feat. Amber Coffman Sub Focus Remix) ‘Alweer een maandje uit. Maar hopelijk wordt het opgepikt in de clubs. Dubstep met geweldige vocals.’

Duck Sauce — Radio (Remix) ‘Armand van Helden en A-Trak hebben een obscuur jaren tachtig nummer omgebouwd tot een nu-wave disco track die geheid een zomerhit wordt.’

Duck Sauce — Barbara Streisand ‘Naar de release van dit nummer is behoorlijk uitgekeken sinds het debuut tijdens de WMC 2010. Het nummer is zelfs al geremixed voordat het uitkwam.’

M.I.A — XXXO ‘Een catchy popnummer. Dit is haar eerste stap richting een meer poppy geluid zoals dat van Lady Gaga.’

Die Antwoord — Enter the Ninja ‘Deze Zuid-Afrikanen zetten genres op hun kop en maken korte metten met conventies.’

theelectrowars.com

Wat is de grootste producermythe die je tijdens de opnames ontkracht hebt?

‘Wat me opviel was dat heel veel artiesten die ik gesproken heb niet weten wat er speelt in electro en wat hun rol of invloed is in de scene.’

Dat hoeft toch ook helemaal niet?

‘Nee, maar het is wel tekenend. En het stoort me dat mensen in de Verenigde Staten echt geen idee hebben wat elektronische muziek is. Als ik in Queens aan iemand vraag wat electro is, krijg ik het antwoord: “Dat is toch techno?”’

Over stijlen gesproken, het schijnt zo te zijn dat je muzieksmaak rond je twintigste is uitgekristalliseerd.

Wat luisterde jij toen?

‘Ik ben nu 26. Zes jaar geleden was ik into nu-metal en rap, maar dan de grote namen zoals 50 Cent. Ik kwam toen net van high school en wist nog niets van een muzikale underground.’

Hoe fanatiek ben je nu: kun je van iemand houden die een verschrikkelijke muzieksmaak heeft?

‘Ach, iedereen is uniek. Ik vind het juist leuk wanneer een vrouw een andere smaak heeft. Dat is voor mij een kans om haar in aanraking te brengen met nieuwe muziek. Ik houd ervan om die kennis te verspreiden.’

78

078_BLEND_PAPER_50_Ipod feature_BvdD.indd 78

BLEND

PAPER #50

01-06-2010 09:42:48

Infernopolis 29 mei – 26 sept 2010 Een voormalige Onderzeebootloods in de haven van Rotterdam is omgetoverd tot de grootste expositieruimte van Nederland.

Op deze locatie trapt Atelier Van Lieshout af met de spectaculaire tentoonstelling Infernopolis. In de loods van bijna 5000m2 groot heeft Atelier Van Lieshout een huiveringwekkende setting gecreëerd, waarin medische instrumenten, vacuümpompen, silo’s, schedels, skeletten, reusachtige spermacellen en organen de hoofdrol spelen. Twee enorme installaties, The Technocrat en Cradle to Cradle, staan opgesteld naast een woud van nieuwe en bestaande sculpturen. Een uniek samenwerkingsproject tussen het Havenbedrijf Rotterdam en Museum Boijmans Van Beuningen.

www.onderzeebootloods.nl

OZBL_AVL_blend_260x380.indd 1 079_BLE50_Paper_Boijmans.indd 79

02-06-2010 15:20:36 02-06-2010 16:16:49

REPORT

80

FIELDS OF GLORY

BLEND

080-083_BLEND_PAPER_50_Fields of Glory_BvdD.indd 80

PAPER #50

01-06-2010 09:43:00

FIELDS OF GLORY

REPORT

FIELDS OF GLORY

De Duitse fotograaf Thomas Hoeffgen was als kind al gefascineerd door de esthetiek van sport. Zijn eerste foto’s maakte hij van Formule 1 races, voetbal was destijds echter taboe voor hem. Hoeffgen zat op een school waar het schoppen tegen elke ronde vorm die ook maar een minimale gelijkenis met een mensenhoofd had streng verboden was.

Tijdens een reportage over de Nigeriaanse voetballer Jonathan Akpoborie, die Hoeffgen voor de Duitse Playboy maakte, ontstond zijn liefde voor het fotograferen van de passie die Afrikanen voor voetbal hebben. Dit resulteerde in het onlangs verschenen boek ‘African Arenas’, waarin hij ruim een decennium aan foto’s heeft gebundeld. BLEND publiceert een preview van het prachtige boek, dat via store.blend.nl te koop is.

BLEND

080-083_BLEND_PAPER_50_Fields of Glory_BvdD.indd 81

PAPER #50

81

01-06-2010 09:43:23

REPORT

82

FIELDS OF GLORY

BLEND

080-083_BLEND_PAPER_50_Fields of Glory_BvdD.indd 82

PAPER #50

01-06-2010 09:43:55

REPORT

BLEND

080-083_BLEND_PAPER_50_Fields of Glory_BvdD.indd 83

PAPER #50

FIELDS OF GLORY

83

01-06-2010 09:44:02

ART

NIET TE STUITEN

NIET TE STUITEN

In de laatste fase van hun opleiding, gaan twee studenten van verschillende richtingen aan de Gerrit Rietveld Academie met elkaar in gesprek. Robin Waart en Kirsten Enkelmann voelen elkaar aan de tand over hun afstudeerprojecten, invloeden en werkwijzen.

TEKST SOPHIE DE GROOT

p.76 Salvador Dalí (1904-1989)

p.46 Constantin Brancusi (1876-1957)

p.45 Constantin Brancusi (1876-1957)

ROBIN WAART Robin Waart (32 jaar) zit midden in de afstudeerfase van de opleiding Beeldende Kunst. Hij werkt aan drie verschillende projecten die samen zijn eindexamen vormen. De in Duitsland geboren en getogen Kirsten Enkelmann (30 jaar) kwam naar Nederland voor een dansopleiding in Arnhem. Na deze opleiding werkte ze een aantal jaar in Berlijn. Daarna kwam ze weer terug naar Nederland om de opleiding Mode aan de Gerrit Rietveld Academie te volgen. Inmiddels is zij druk bezig met haar afstudeercollectie die op 18 juni in een modeshow getoond wordt.

Robin: ‘Hoe komt het dat je bent overgestapt van dansen naar mode?’

Kirsten: ‘Ik was niet zo blij met mijn lifestyle als danser.

Met dansen ben je altijd bezig met het vinden van werk, zelfs tijdens het werk. Ik miste mijn eigen opbouw en volgorde.’

Robin: ‘Waarom juist mode?’

Kirsten: ‘Het lichaam blijft voor mij wel heel belangrijk.

In Arnhem heb ik een vooropleiding Design gevolgd. Ik speelde toen al met de gedachte om over te stappen, maar ik was bijna klaar en wilde mijn dansopleiding afmaken en werken. En dan komt er een punt waarop je denkt

84

BLEND

084-085_BLEND_PAPER_50_Rietveld_BvdD.indd 84

“Moet ik nog een keer gaan studeren, of doe ik het niet?”.

Ik besloot toen om te stoppen en iets nieuws op te pakken.

Dat werd mode. Ik ben erg blij met mijn keuze, want het gaat eigenlijk heel goed samen. Ik dans niet meer, maar krijg wel af en toe de vraag om danskostuums te maken.’

Robin: ‘Ik heb ook eerst een andere studie gedaan. Ik heb Klassieke Talen gestudeerd, en zelfs mijn bachelor gehaald. De Rietveld had een richting Schrijven die mij erg interessant leek. Toch ontdekte ik in het basisjaar dat ik vooral met beeld verder wilde. Ik had nooit verwacht dat ik iets zou kunnen doen in de richting van kunst.

Schrijven? Ja. Maar dit niet. Taal is voor mij wel nog steeds een belangrijk element.’

In hoeverre heeft de Rietveld Academie invloed gehad op hoe jij te werk gaat en wat je maakt?

Robin: ‘Het basisjaar gaf me een groot gevoel van saamhorigheid. Van samen met iets bezig zijn in voorbereiding op de meer individuele vervolgjaren.

Ondanks de drukte en de vele opdrachten, gaf het me ook ruimte. We begonnen met het vormen van ideeën die ik in de afgelopen jaren pas uitwerkte. Dat is ook de volgorde die wij aangeleerd gekregen hebben. Je begint met ‘ruw’ materiaal, met een ingeving of een voorbeeld,

en dan ga je deze verfijnen en uitdiepen. Beetje bij beetje, stapje voor stapje.’

Kirsten: ‘Ik heb het basisjaar niet gevolgd, ik ben in het tweede jaar begonnen. Wat ik in mijn jaren op de Rietveld vooral heb geleerd, is dat je niet alleen maar met jezelf bezig moet zijn, maar ook moet openstaan voor andermans werk. Uiteindelijk voegt dat alleen maar iets toe. Het afgelopen jaar hebben we bij de afdeling Mode veel samengewerkt met andere afdelingen van de Rietveld. Tijdens het afstudeerproject werken we bijvoorbeeld samen met het Design Lab. Deze studenten maken accessoires voor bij de modecollecties. Het is erg leuk om te zien hoe anders die studenten dingen aanpakken. Iedereen heeft een andere werkwijze en dat is erg leerzaam. Juist de combinatie met een andere richting maakt het voor mij interessant.’

Kunnen jullie je eindexamenopdracht omschrijven?

Robin: ‘Mijn eindexamen omvat drie projecten. Eigenlijk gaat het bij al deze projecten om verzamelen, nostalgie, wetenschappelijkheid, contact, communicatie, gevoel en denken. Stel je iemand voor die honderden, duizenden films kijkt en elke keer als iemand “What do you think?” zegt, een filmstill maakt. Iemand die een selectie van

PAPER #50

01-06-2010 15:22:35

ART

NIET TE STUITEN

Fotografie Liam Tickner

KIRSTEN ENKELMANN deze beelden op dia’s presenteert, maar die ook een boek maakt met vijfhonderd van de afbeeldingen erin, inclusief een bijna absurde index vol filminformatie. Stel je voor dat iemand een oude encyclopedie doorbladert, ontdekt dat Duchamp (bij verschijnen van de encyclopedie al geboren) er niet in staat, vervolgens gezichten van ontbrekende kunstenaars zoekt, deze tekent, uitscheurt en op een vel plastic plakt en in deze encyclopedie plaatst.

Je ziet dan het contrast tussen het matte van de bladzij en de glans van de gezichten, de (on)zichtbaarheid van de kunstenaar. En stel je iemand voor die uit honderden Engelse romans en pockets de pagina met “Part 1/Part One/Part I” uitscheurt en er een boek van 101 pagina’s van samenstelt en 101 van deze exemplaren naast elkaar presenteert op een 2,35 m lange boekenplank. Die iemand ben ik.’

Kirsten: ‘Ik vind het zo grappig dat je tegelijkertijd heel erg minimalistisch en heel erg overdreven te werk gaat.

Je index is een voorbeeld van die overdrevenheid. Het is heel erg humoristisch, met die twist. Mijn collectie is in tegenstelling tot de jouwe één grote productie. Ik heb mij vooral laten inspireren door beeld, en dan met name door sonarfotografie. Bij sonarfotografie maken ze verbinding tussen punten op het lichaam en de

camera zodat je op een grafische manier de beweging kan analyseren. Maar ook andere beelden inspireren me en ik houd me erg bezig met structuur. Zo zag ik in Tokio een heel interessant gebouw. Dit gebouw had een structuur alsof het openbrak, ik vond het zo mooi. Ik ben toen gaan nadenken over hoe ik dat openbrekende effect in stoffen kon vertalen. Ik begon met de basis. De diepteverschillen heb ik gemaakt met plissés. Ik ben erin gaan snijden en knippen en ging van daaruit verder. Ik heb heel veel variaties gemaakt en heb deze uiteindelijk in mijn afstudeercollectie gebruikt.’

Hebben jullie een bepaald doel voor ogen na het afstuderen?

Robin: ‘Ik wil kunstenaar worden en voor mijn boek een uitgever vinden. Ik wil dingen maken waarbij ik een gedachte onderzoek. Ik wil op de een of andere manier laten zien dat je dingen ook op een andere manier kunt bereiken, en mensen kunt verwonderen. Dingen groeien door te ontdekken. Ik zie kunst als een uitnodiging om verder of anders te denken en te ervaren.’

Kirsten: ‘Ik wil blijven onderzoeken. Ik ben geïnteresseerd in innovatief gebruik van stoffen. Wat kan er nog meer met stoffen of technieken die er al zijn?’

Robin: ‘Dat doe ik eigenlijk ook. Wat kan er nog meer met wat er al is? Het gaat om de ontdekking. Niet alleen het eindpunt, maar vooral ook de weg ernaartoe is belangrijk.’

Kirsten: ‘Je moet open blijven staan, bewegen. De weg leidt je naar de conclusie.’ robinwaart.nl Het werk van beide studenten is te zien op de eindexamenexpositie van de Rietveld Academie.

Deze expositie loopt van 7 tot en met 11 juli en is vrij toegankelijk.

Check voor meer informatie rietveldacademie.nl

BLEND

084-085_BLEND_PAPER_50_Rietveld_BvdD.indd 85

PAPER #50

85

01-06-2010 15:22:41

— nighttime confessions —

Nighttime Photography by Abel Minnee for BLEND.nl

086_BLEND_PAPER_50_Pen-Paper_BvdD.indd 86

01-06-2010 09:44:58

BEST BRANDS. BEST BUYERS. BEST BUSINESS. BEST BRANDS. BEST BUYERS. BEST BUSINESS.

W W W. B R E A D A N D B U T T E R . C O M

BBB-PremierLeague_BlendPaper_260x380.indd 1 069_BLE50_Paper_Bread-Butter.indd 1

22.04.2010 15:36:05 Uhr 02-06-2010 14:18:16

opening may 21 at 8 pm with afterparty exhibition runs till sunday august 1 - open daily

www.mu.nl

088_BLE50_Paper_Stichting_MU.indd 88

MU WORDT GESTEUND DOOR: Gemeente Eindhoven Provincie Noord-Brabant Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

mediapartner photo: peter sutherland

02-06-2010 16:47:31

INTERVIEW

MU

In creatief platform MU vindt t/m 1 augustus 2010 de expositie ‘…for those who live in it’ plaats; een verzamelexpositie van Zuid-Afrikaanse kunstenaars. BLEND sprak in Eindhoven met kunstenaars Anton Kannemeyer, Athi-Patra Ruga, Zanele Muholi en Musa Nxumalo over hun werk en de staat van kunst in post-Apartheid Zuid-Afrika. mu.nl TEKST MARIEKE VAN ELSÄCKER FOTOGRAFIE BOUDEWIJN BOLLMANN

ZANELE MUHOLI

Activiste Zanele Muholi (1972) stimuleert met haar fotografie de dialoog over homofobie in Afrika. Nog de dag voor dit interview werden in Malawi twee homoseksuele mannen veroordeeld tot 14 jaar gevangenisstraf en dwangarbeid, op grond van ‘het verstoren van de orde van de natuur’. Ook in Zuid-Afrika – waar de progressieve grondwet gelijke rechten voor iedereen belooft – zijn lesbische vrouwen als Zanele doelwit voor hate crimes en ‘corrective rapes’: groepsverkrachtingen die vrouwen moeten bekeren tot heteroseksualiteit. Met haar foto’s laat Zanele mensen het geweld zien, maar juist ook de liefde, intimiteit en de leefomgeving van haar lesbische vriendinnen en kennissen.

Kun je uitleggen hoe de discriminatie tegen lesbiennes ontstaan is?

‘Het hangt met veel dingen samen. In een cultuur die bol staat van patriottisme en tradities, heerst een notie van masculiniteit en de ondergeschikte rol van de vrouw. De Zuid-Afrikaanse cultuur valt uiteen in verschillende stammen die er hun eigen tradities en heteroseksuele mentaliteit op na houden. Een homocultuur die zich binnen zo’n stam vormt, gooit alle kernwaarden overhoop. Het is dus een cultuur in een cultuur, wat voor problemen zorgt als mensen niet kunnen accepteren dat lesbische vrouwen afwijken van die norm.’

Hoe liggen de verhoudingen met andere Afrikaanse landen, waar uit de kast komen niet denkbaar is?

‘Lesbische vrouwen in andere Afrikaanse landen benijden ons, omdat zij terecht denken dat onze grondwet ons beschermt. Zo ontstaat een pijnlijke situatie, omdat veel vrouwen in Zuid-Afrika in stilte sterven. En veel jonge vrouwen die geen aangifte durven te doen van hun hate crimes of verkrachting, kunnen HIV-positief zijn. Degenen die wel aangifte doen, winnen de rechtszaak niet.’

Je omschrijft jezelf liever als visueel activist dan fotograaf, klopt dat?

‘Ik schiet geen foto’s voor de lol; ik produceer foto’s om mensen te onderwijzen over ons bestaan en de gelaagdheid van de problemen die we dagelijks meemaken.

Mijn focus ligt voornamelijk op lesbische vrouwen omdat ik dezelfde pijn voel, maar ik fotografeer ook transseksuelen en homoseksuele mannen en soms hetero’s, afhankelijk

van wat ik vind dat mensen moeten weten. We moeten de geschiedenis schrijven die ons tot nu toe weigerde; deze beelden zijn documenten voor de toekomst. Ik doe het om mensen te activeren, en om onze lichamen terug te eisen. Om te laten zien dat we boven de hate crimes en negativiteit uit kunnen stijgen. Het is weerstand bieden tegen pijnlijke politiek; onophoudelijk vechten om gehoord te worden. Dit moet gebeuren, en als we het zelf niet doen, doet niemand het.’

Een paar weken geleden verliet minister Lulu Xingwana jouw expositie in Johannesburg vroegtijdig, omdat ze je werk immoreel vond.

‘In zekere zin waardeer ik haar eerlijkheid. Dat ze haar homofobie onverbloemd uit.

Maar het is onrespectvol om iemands werk immoreel te noemen, want wat is moreel?

Dit soort boodschappen werken verdere hate crimes en hate speaches in de hand, omdat mensen geneigd zijn te luisteren naar machthebbers. Wat ze heeft gedaan, kan veel mensen in gevaar brengen. Verder laat ik het me niet raken, want ik heb een missie.

Ik weet wat ik doe en wat ik wil bereiken.’

Komt het eind van die missie in zicht?

‘Ik kom dichterbij, maar het is moeilijk als mensen verwond of gedood worden onderweg.

Dat betekent dat we die vrijheid nog niet bereikt hebben. Mijn werk gaat niet alleen mij aan, maar ook de mensen die op de foto’s staan. Ik moet altijd bedachtzaam zijn of ik niemand in gevaar breng, of mijn eigen leven op het spel zet.’ zanelemuholi.com

ATHI-PATRA RUGA

Het web staat vol met chirurgisch geformuleerde omschrijvingen van Athi-Patra Ruga’s werk, de een nog cryptischer dan de ander. De performances, video’s, couture en fotografie van Athi (1984) zijn dan ook gebaseerd op een veelheid van radicale thema’s die niet in een paar woorden te vatten zijn. Vanuit zijn studio in Kaapstad creëert hij personages en verhalen, waarmee hij toeschouwers deel laat uitmaken van zijn zorgen over onder

BLEND

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 89

PAPER #50

89

01-06-2010 09:45:05

INTERVIEW

MU

meer traditionele Xhosa besnijdenis, racisme, homofobie en lichaamstransformatie.

Met als rode draad zijn onderzoek naar het effect van de maatschappij op identiteit en beeldvorming. Over zijn eigen problemen als homoseksueel in de orthodoxe townships praat hij nauwelijks; evenmin is zijn werk een venster op Zuid-Afrika. Hij belicht de thema’s weliswaar vanuit zijn eigen perceptie, maar vertelt erover middels anonieme personages, soms man, soms vrouw. ‘Ik werk met de geschiedenis en verschuiving van lichamen en symbolen. Mijn recente werk gaat over mijn zorgen over consumptie en het transformeren van je lichaam in dienst van die consumptiemaatschappij, dit is van groeiend belang in Zuid-Afrika. Deel gaan uitmaken van de wereld, met bijbehorende consumptie en het effect ervan op je identiteit. Het beeld dat mijn werk oproept geeft jou als kijker de handvatten om na te denken over de implicaties ervan.’

Wat wil je dat mensen leren van jouw werk?

‘Dat we allemaal dezelfde tijdsgeest inhaleren, en dat individueel vertalen naar teksten en beelden. Dat vind ik het leukst, en ik hoop dat mensen dat terug zien in mijn werk.’

Ondanks de radicale en soms bloederige thema’s waar jij je werk op baseert, is het eindresultaat altijd esthetisch. Waarom vind je het belangrijk dat het prettig is om naar te kijken?

‘Zodat het open en toegankelijk is. Je ontvangt het eerst in de vorm van schoonheid, en dan vervormt het naar een probleem, een zorg. Shapeshifting! Toen ik net begon, hoorde ik van vrienden dat veel mensen mijn werk niet begrepen, dus ik dacht: als de berg niet naar Mohammed komt, dan gaat Mohammed naar de berg. Op deze manier ligt de discussie volledig open.’

Zie je dat als een concessie?

‘Nee, ik vind het belangrijker dat mijn boodschap een groter publiek bereikt. Zo wordt kleding door mensen nog sterk als politiek beschouwd; in 2008 zijn in Johannesburg nog vier vrouwen in elkaar geslagen door taxichauffeurs omdat ze een minirokje droegen.

Het is een krachtig feit dat mannen dit anno nu nog kunnen doen.’

90

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 90

BLEND

Toch is het modewerk dat je maakt door die radicale thema’s langzaam verschoven richting het spectrum van performance en kunst. Is mode niet een veel geschikter medium om de massa te bereiken?

‘Zo had ik er nog niet over nagedacht, maar mijns inziens zijn mode en kunst als media evenredig. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik ertussen moest kiezen. Fashion saves the day, maar het komt op kunst aan om die radicale noot aan de outfit te ontlenen, of hoe de outfit het lichaam in beweging brengt. Het gaat mij om de perceptie en presentatie, en de politiek en beeldvorming die daarbij komen kijken. Mode brengt me op nieuwe ideeën, het is het gereedschap en de kunst ineen. Ik zie het als een medium, maar niet als een industrie. Er komen weleens cliënten langs die dan één van de vreemde dingen kopen die ik maak en daar kom ik van rond, maar ik heb het nooit bekeken als de nieuwe Jil Sander, haha.’ iqons.com/athi-patra myspace.com/athipatra

MUSA NXUMALO

In de townships van Johannesburg is uit het niets een nieuwe punkcultuur ontstaan. De zwarte jeugd imiteert vol overgave wat ze zien in documentaires over bands en punkers uit de jaren zeventig en tachtig. Denk aan hanenkammen van braids, brillen zonder glazen, sterrentattoos, hoedjes, houthakkerbloesjes, Chuck Taylors en strakke broeken met kettingen en studriemen. Musa Nxumalo (1986) maakt er deel van uit en besloot tijdens zijn studie fotografie zijn leefwereld te gaan documenteren. Inmiddels gooit hij hoge ogen met de zwart/wit snapshots en kleurrijke documentairefoto’s die hij maakt van zijn rockende vrienden. Zijn foto’s vullen de blanco pagina’s in het beeldarchief van de Zuid-Afrikaanse jeugd aan: ‘Foto’s van protesterende mensen zijn er al genoeg.’

Wat moeten we ons voorstellen bij een punkscene in de townships?

‘Er zijn drie grote bands te vinden in de townships: de Black Jacks, Rebirth en Organized Distortions. Rebirth is afkomstig uit Pimville in Soweto, waar ze concertjes

PAPER #50

01-06-2010 09:45:14

INTERVIEW

met andere bands organiseren in hun achtertuin: Rock Therapy Sessions noemen ze het. Daar brengen we in praktijk wat we zien in documentaires over rockmuziek.’

Waar komt die fascinatie van jongeren voor punk vandaan?

‘Er zijn veel veranderingen gaande in Zuid-Afrika en zo ook in Soweto. De jeugd experimenteert met de variëteit aan culturen die zich in de wereld hebben gevormd, maar die wij nooit hebben meegemaakt. Vlak na de Apartheid ging iedereen op in de hiphopcultuur, maar dat begint nu te vervelen, dus ga je op zoek naar iets anders.

Nu het land vrijer wordt, zijn we in staat om zelf te kiezen welke dingen we willen verkennen.’

Op je website schrijf je dat je hoopt dat jouw fotografie culturele verkenning aanmoedigt.

Zijn jongeren huiverig om af te wijken van de mainstream?

‘Ik heb het hier veel met mijn vrienden over; ik denk dat mensen zich comfortabel voelen op bekend gebied. Zoals de Pantsula- en hiphopcultuur, omdat die, denk ik, geassocieerd worden met wat zwart zijn is. Toen ik voor het eerst met vrienden thuis naar rockmuziek zat te luisteren, vonden mijn ouders het zo buitenaards klinken dat ik het zachter moest zetten. Ze waren bang dat de buren zouden denken dat ik gek geworden was. Een groot deel van Soweto is christelijk en voelt zich ongemakkelijk als jij er modieus bij loopt.

Nog steeds schrikken mensen van tattoos en piercings, door de heersende stigma’s hier in de townships: als je een tattoo hebt, wat voor vader zal je dan worden?’

Wat zijn volgens jou de overeenkomsten en verschillen tussen de punkrockcultuur in de zeventiger jaren en wat er nu ontstaat in de townships?

‘De punkscene van vroeger vocht tegen serieuze issues, de heersende macht en massaconsumptie. Wij willen juist vermaak, even afleiding van het feit dat we in Afrika wonen. Ik heb wel problemen met het politieke systeem – de overheid geeft niets aan de mensen en er zijn niet genoeg banen – maar daar klaagt iedereen al over. Met mijn fotografie wil ik juist ver van die problemen wegblijven, en me concentreren op waar wij op hopen, wat wij graag doen en waar wij ons mee bezig houden, en proberen te voorspellen welke kant het opgaat.’

Welke kant denk je?

‘Dat is moeilijk te zeggen. De zwarten zijn nu aan de macht, maar het staat me niet aan hoe zij hun macht en geld gebruiken. Ze geven niets terug aan het volk. Als het aan mij was, zou ik zorgen voor fatsoenlijke bibliotheken, sportfaciliteiten, beter onderwijs en investering in kunst – daar heb ik als kind nooit les in gekregen. Vroeger vonden er wekelijks theatershows en gratis concerten plaats in Soweto, maar het eerste evenement dat ikzelf meemaak is het Soweto Festival in juni, tijdens de lancering van de World Cup. Dat is echter zo duur dat de lokale bevolking er niet naartoe kan. Het kost me evenveel geld om naar een andere provincie te rijden en een weekend lang het OppiKoppi-festival mee te maken. Dat is een rockfestival met veel grote acts, waar ik al tijden voor spaar.’ musanxumalo.com

ANTON KANNEMEYER

Anton Kannemeyer (1967) startte in 1992 samen met studiemaatje Conrad Botes Bitterkomix: een satirische comic bookserie waarin de spot wordt gedreven met taboeonderwerpen. Blanke en zwarte stereotypen figureren in verhalen over racisme, incest en verkrachting, wat al meerdere malen zorgde voor politiek tumult. Toen Anton en Conrad in 1993 een aantal maanden in Den Haag studeerden, raakten ze zo gefascineerd door de openbaarheid van porno in Nederland dat ze besloten er een volledig comic book aan te weiden, genaamd Gif: Afrikaner Sekscomix. Expliciete seksverhalen, aangedikt met satire op de incompetente blanke man. De opstapeling van taboes werd als zo schokkend ervaren, dat het door de politieke machthebbers unaniem verbannen werd. Maar veel belangrijker, behalve een omstreden boekje, is Bitterkomix al meerdere malen de trigger geweest om maatschappelijke en zelfs politieke discussies op gang te krijgen over onderwerpen die tot dan toe onder de tafel geschoven werden.

BLEND

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 91

MU

PAPER #50

91

01-06-2010 09:45:19

INTERVIEW

MU

Voor MU maakte je een serie muurschilderingen, waarop zwarte spelers voetballen met het hoofd van een blanke man. Wat is jouw visie op de komst van Fifa World Cup naar Zuid-Afrika?

‘Persoonlijk vind ik het natuurlijk fantastisch, maar satirisch speel ik hier met de angst van blanke mensen wereldwijd: wat zal er gebeuren als we naar Zuid-Afrika gaan? Er is zo veel misdaad, zo veel geweld! Dat stereotype zet ik kracht bij met dit beeld: jullie hebben gelijk, we rukken je hoofd eraf en zullen ermee voetballen! Met als doel dat mensen er de stommiteit van inzien.’

Op welk effect hoop je met Bitterkomix?

‘Het succes van Bitterkomix is dat provocatief werk debat stimuleert. Kort nadat Gif: Afrikaner Sekscomix verbannen werd, heeft een man bij een van mijn exposities met zwarte verf mijn schilderijen beklad. Dat haalde alle kranten, veel mensen van de universiteit waar ik werkte, eisten dat ik ontslagen werd, er ontstonden groepsgesprekken over het onderwerp. Het debat over rassen dat Bitterkomix uitlokt treedt tegenwoordig zelfs buiten de grenzen van Zuid-Afrika. Satire zet mensen een spiegel voor. Als je mijn werk racistisch noemt, moet je ook bij jezelf nagaan wat je visies zijn.’

Hoe komt het dat Bitterkomix anno 2010 nog steeds de enige onafhankelijke comicserie in Zuid-Afrika is?

‘Zo nu en dan schieten er wel nieuwe uit de grond, maar dan verdwijnen ze weer.

Bitterkomix heeft een hele trouwe achterban en we houden de oplagen klein; we zijn begonnen met duizend exemplaren, zitten nu op tweeduizend en daar houden we het bij, zo blijft het exclusief. Door de aanstootgevende inhoud zullen we nooit in de supermarkt te koop zijn. Bovendien zijn jonge Zuid-Afrikanen veel minder bezig met politiek dan de mensen die de Apartheid meegemaakt hebben. Ze zijn er klaar mee, het is lang geleden gebeurd en ze willen vooruit kijken. Nieuwe comicmakers zijn meer geïnteresseerd in superhelden, sciencefiction en gothic tales en dergelijke. In de kranten staan wel goede politieke cartoonisten, maar verder komt het niet veel voor.’

Betekent dit dat Bitterkomix stervende is?

‘Nee, ik heb het geluk dat jongeren nog steeds erg enthousiast zijn over mijn werk.

Waarschijnlijk omdat mijn werk niets predikt, het is leuk, toegankelijk en schrijnend tegelijk.’

Heb je het idee dat de discussies rondom expliciete thema’s ook de mensen bereikt die het meemaken?

‘Nee, ik denk dat die verwachting te ideologisch zou zijn. Mijn benadering van onderwerpen kan bij wijlen haast iconoclastisch zijn, niet iedereen houdt daarvan en dat begrijp ik. Bovendien wil ik niet de regels dicteren; zodra je dat gaat doen wordt het saai en wil niemand het meer lezen. Voor mij zijn de kwesties heel persoonlijk.

Een tijdje geleden maakte ik bijvoorbeeld een strip over incest; iets waar ik tot dan toe nooit over had durven praten, maar door het te tekenen kon ik het erkennen en met de verwerking ervan beginnen. Naar aanleiding van dat verhaal vertelden twee goede vrienden me dat hen precies hetzelfde was overkomen. Ik gebruik comics als therapeutisch medium om bepaalde demonen te verdrijven en voor sommige mensen zorgt dat voor identificatie, erkenning en opent het de deur om ermee te dealen.’

92

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 92

BLEND

PAPER #50

01-06-2010 09:45:31

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 93

01-06-2010 09:45:42

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 94

01-06-2010 09:45:50

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 95

01-06-2010 09:45:57

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 96

01-06-2010 09:46:04

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 97

01-06-2010 09:46:12

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 98

01-06-2010 09:46:20

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 99

31-05-2010 13:00:37

089-100_BLEND_PAPER_50_MU_BvdD.indd 100

31-05-2010 13:00:54