P R O Z A P ro Z a
I S
E E N
U I T G AV E
VA N
P R O
S E N E C T U T E
4 V i t a l i t e i t • 7 D a n s e n m e t Z o r a • 8 To v e r e n i n W i l d h o e f
VITAAL OP EIGEN KRACHT
“
Beide moeders, van mijn man en mij, woonden tot 2000 in Oranjestein in Doorn. Toen wij Vriend werden van de Vereniging Pro Senectute, wisten wij bijna meer dan de patronessen van destijds.”, vertelt mevrouw Beintema. “Mijn man werd in 2007 getroffen door een progressieve vorm van Parkinson. Na mijn heupoperatie, besloten wij naar Oranjestein te gaan. Helaas overleed mijn man al snel. Mijn lichte hoekappartement was voorheen de tuinkamer voor bewoners in een rolstoel, die konden genieten van het terras.” “Ik ken mijn man al vanaf mijn 8e jaar, toen ik met een strik op ’t hoofd hoepelde. In 1973 trouwden we en in die tijd werkte ik als medisch analiste in het laboratorium van de Vrouwenkliniek van het Academisch Ziekenhuis Leiden, waar ik leiding gaf
aan het onderzoeksteam. Het was in die tijd uitzonderlijk dat ik mocht blijven werken als getrouwde vrouw.” “Pro Senectute zet zich sterk in voor vitaliteit van bewoners en medewerkers. Wat vindt u daarvan?” “Ik beweeg veel, ook al begrijp ik dat vitaliteit veel meer inhoud dan alleen bewegen. Ik loop dagelijks, afhankelijk van het weer, drie rondjes door de tuin. En met veel plezier heb ik meegedaan aan de wandelvierdaagse. Vooral fijn dat alle bewoners hieraan deel konden nemen ook in rolstoel en met rollator. Hier in huis doe ik ook mee met de yoga-les en fiets ik op de hometrainer. Ik lees elke dag twee kranten en ben momenteel de Beintema familiehistorie aan het uitzoeken voor het gemeentehuis in Kollum, Friesland. Genoeg vitaliteit voor lichaam en geest dus.”
N u m m e r 2 0 • W I N T ER 2 0 1 5 • j a a r g a n g 1 0