Szerokość wersu

Teksty w wersjach kapitalikowych i pogrubionych są czytane wolniej, niż teksty pisane normalną antykwą z dużymi i małymi literami. Dlatego kapitaliki i pogrubienia powinny być stosowane tylko w krótkich tekstach lub w celu podkreślenia (wyróżnienia).

Rodzaj i ekspresja pisma muszą być też dostosowane do treści i tematyki tekstu. Każde pismo budzi pewne skojarzenia, co może mu nadawać, mniej lub bardziej, jakieś emocje lub racje. Stara antykwa renesansowa może być odpowiednia dla powieści, natomiast stara antykwa klasycystyczna dla tekstu naukowego, podczas gdy grotesk, czyli krój bezszeryfowy, byłby wygodny dla książki technicznej. Projektant może je różnicować w zależności od języka, odniesienia historycznego lub geograficznego oraz prawdopodobnego kręgu czytelników. Właściwy wybór rodzaju pisma ma ogromne znaczenie dla piękna książki.

Optymalna szerokość wersu dla rozmiaru pisma 9 lub 10 punktów wynosi w przybliżeniu 18-22 cycerów lub 8 do 10 cm (udowodniono naukowo, że maksymalna szerokość wersu umożliwiająca dobrą lekturę bez zmęczenia wzroku czytelnika wynosi 12,5 cm). W przypadku tekstów złożonych większym rozmiarem liter wersy powinny być szersze, dla tekstów o mniejszych literach linie mogą być węższe.

W publikacjach naukowych, zwłaszcza tych, które zawierają tabele i szerokie formularze, wersy mogą mieć do 28 cycerów (12,5 cm) szerokości.