subotvA

Eden den g-din Kni`ule vo avtobus se ka~i, koga eden i drug i tret - so pogled go zaka~i. O~i vrz negovata glava svetkaat, misli{ vo sekoj mig i race }e po~nat da mavaat. A toj se stutka i vo mislite svoi - bri{ka.

Stanica po stanica avtobusot minuva, no dru{tvo g-din Kni`ule ne dobiva. Narodot okolu nego se stiska i go pritiska, ne e niven - saka da go isturka.

- Ako izlezam sega od strav, nema da bidam prav. Mora da se istrae, pa {to saka neka bide! - pomisluva toj, a okolu nego prazni pogledi roj, kiseli mirizbi, laf muabeti, kako muvi od glava na glava sletuvaat, u{ite gi polnat, a nikako glavite da gi napolnat.

- Nezasiten e ~ove~kiot rod - g-din Kni`ule zaklu~i i na negovata stanica isko~i, koga ~udo - svetot se dvi`i, a toj stoi!